De Europeesche Oorlog.
[en wonderlijke Zaak
TWEEDE BLAD.
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 8 JANUARI 1015
Op hel Westelijk
Oorlogsveld.
De Duitsche 6taf deeR mede
„De Engelschcn en Franschen zet
ten de vernieling door beschieting
toort van de Belgische eu F ranse ha
terpen Richter 't DuRsche front.
Ten noorden van Atreohl wordt nog
Verbitterd gevochten, om het bezit van
tVoensdag door de Du'tecliens be-
Itormde loopgraven.
In het westelijk deel van het Ar-
Èonncnwouü dringen Duitsche troe
pen vooru't.
De Fransche aanvatten in het oos
telijk deel van hot Argonnenwoud
'bois Courtachausse) werden doorgo-
iet tot in do Duitsche loopgraven,
tnaar de Franschen worden over de
gehae'e linie rnet zeer zware verlie
ten uit de reeds veroverde Duitsche
stelling geworpen. De Duitsche verlie
ten zijn betrekkelijk gering.
Ten westen van Sennheim tracht
ten do Franschen zich Woensdag
avond weder in het bezH van hoogte
423 te stellen. Maar hun aanvallen
liepen dood in 't Duitecho vuur. Da
lioogte bleef in Du'teohe handen."
T Fransche communiqué Luidt:
„De Duitschers bombardeerden be
zig hot in Belgische handen zijnde
b rug ge hoofd zuidelijk van Dij: in ui
len.
De geaUteerden sloegen een heftï-
gen aanval af in de omgeving van
Rijssel, waar zij enkele Duitsche wer
den vermeiden.
Door middel van mijnen hebben de
geallieerden don Duitschon pionier-
arbeid ten oosten van Rc'ms belet.
De geallieerden bezetten etin ge
deelte van de brug ten noordwesten
van Flirey.
Dc Franschen wonnen terrein in de
richting van A'tkirch (bon oosten van
Belfort), waar zij een bosch vier K.M.
len noordwesten van d'e stad bezet
ten. Hun artillerie bracht het Duit
sche geschut tot zwijgen, dat den ge-
heelen dag het hospitaal van Thann
beschoot."
DE ENGELSCI1E OOGGETUIGE
AAN 'T WOORD.
De „ooggetuige" in het Engelsche
'lióofdkwartier zegt dat er nooit een
oorlog is gevoerd die een scherper te
genstelling biedt van weelde en on
gemak. Het eene oogen-blik valt er
te vechten tegen koud water, tegen
gewrid'g© on tj >Lof f i ngism i d de Lenen
een volgend oogenbMk valt er te ge
nieten van een gezellig verblijf bin
nenshuis met warme maaltijden.
De ooggetuige wijst er op dat het
nieuwe jaar is aangebroken met een
gunstiger toestand voor de bondge-
nooten dan sedert het begin van den
.veldtocht ls voorgekomenDe Engel
sche troepenmacht, aangegroeid tot
een groot leger en steeds toenemende
in sterkte, hoeft mooi wenk gedaan
Eij vallen duidelijk drie tijdperken
in dezen oorlog te onderscheiden
thans treedt nion het vierde Ln. In 't
eerste tijdperk ging het initiatief van
de Duitschers uitin het tweede raak
ten zij het kwijtln het derde her
wonnen zij het door een groote over
macht aan te wenden tegen een deel
van 't front der geallieerdenin het
vierde tijdperk is het inHiat'ef voor
goed overgegaan op de bondgenoo-
ten, die den laatsten tijd op verschil
lende plaatsen belangrijke uitkomsten
hebben verkregen en opmerkelijke
vorderingen hebben gemaakt. Intus-
schen zit liet voordeel vooral in het
feit dat dc bondgenooten tot het of
fensief zijn overgegaan.
Met gevo'g van de herhaalde klei
ne successen is dat de Duitschers ge
noodzaakt zijn, uit strategisch en tak-
tisch oogpunt gewichtige punten van
spoorwegverbindingen, riviero vergan
gen en steden op te geven en ten slot
te op een andere verdedigingslinie
terug te trekken. Al gaat het lang
zaam en met moeite, toch is elke met
veel bloedvergieten en kosten ver
meesterde Duitsche loopgraaf een
stap naar het ctode van den oorlog.
De Kngelschen mogen beweren dat
zij beter gekleed zijn dan de Duit
schers. De gevangen genomen Duit
schers geven over de Enge'sche uit
rusting hun bewondering te kennen.
Het schijnt dat er veel ziekte, met na
me typhus, m de Duitsche gelederen
heerscht.
YAN' DÜITSOH STANDPUNT
BEZIEN.
Van Duitsche zijde wordt aan 't Alg.
Handelsblad geschreven:
,,Er zijn thans li dagen over ver-
loope*, sedert Joffre ziet» tot het leger
der geallieerden wendde, om dit op
ïo wekken tot een groot offensief".
De troelen volgden de oproeping ge
willig en werden dapper en met
energie de bovelon van hun. aanvoer
ders uit; wij hoorden ten minste in
geon gevai iets nadeoligs in dit op
zicht.
Dooh het succes bleef uit! Waar ook
op het lange front oen poging gedaan
werd, om sterke liniën te bestormen:
in Vlaanderen, bij Rijasel, Atrooht,
Soissons, Chalons aan de Maas en do
Manie nergens oen tastbaar resul
taat, nergens een Indeuking,' laat
staan dan een doorbraak.
Onwrikbaar 9taan die starre linden
der Duitschers, vertoornend het beeld
van een v estingoorlog op het vije veld.
Intusschen l»ebben zich toch op hot
lange front eemge gebieden afgelee-
kend, waarmee zich de Franecho le
geraanvoerders in liet bijzonder bezig
hielden. Niet de noordvleugel, ook
niet de tegen Parijs gerichte spits van
het Duusohe front (Noyon), ook niet
de streek rondom Soissons ontwik
kelden zioh tot bnandpunten van het
offensief. Het waren de oostelijke ge
bieden, die do Franschen voor hunne
doeleinden liet meest geschikt acht
ten. -Noordelijk van üvalons, uitgaan
de van het historische kampement van
dense! hten naam, opwaarts naar de
breed© heuvelkammen, die ton noor
den van Suippcs door den ouden Ro-
meinschen hoor wieg van Oost naar
West worden doorsneden, hier lag
wel het centrum van het „groote of
fensief'. De plaatsen Souain, Perthes,
dan verder oostelijk Massiges, duiden
op de richting die voor den stoot was
uitgekozen, dag aan dnsr zonder noe-
menswa ard ige ondenbrcMmg.
Daarop sprong de otffensiof-gedadhte
over liet dikke struikgewas Van hot
Argonnerbosch, doch vond spoedig
ietwat oostelijker opnieuw gelegen
heid om tot uitdrukking te komen, in
den boog dien de Maas beschrijft tus-
sclien St. Mihiel en T<nU ~vt het
front naar Metz. De Duitsche positie,
die zich met het inbezitnemen van het
Fort des Romains als oen wig in het
Fr'ansohe vestinggebied heeft binnen
gedrongen, is den tegenstander eon
ware doorn in het oog, cn moet dat
ook wel zijn. En zoo riohtten zich on
telbare aanvallen, uilgaande van do
sterke bezetting der vesting Tout, te
gen den straatweg, of beter gezegd te
gen de straatwegen St. Mihiel—Metz.
Apnamom, Bois Brulé, Flirey, Thiau-
court zijn namen, die later in de
kr ijigegesoh ledemis zullen worden ge
noemd. Te Pont f» Mousson is het
punt, waar het Fransche front het
verst noordelijk vooruitliep, zonder
ophouden onder hot bereik van het
vuur der ver voorui (gesol to ven buiten
werken der groote Duitsche vesting.
Ook bespeurden de Duitsch- lich
tere Fransche stooten in het gebied
dor Vogezen, bij St. Die en zuid
waarts, nu eens hier, don weer daar
flikkerend, e'n zoodoende b<N gebied
van den Boven-F.lzas bereikend.
Thann, Sennheim, tot naar bonieden
aan het Rijn-Rhónekonoal bij Dam-
merkirch wijzen duidelijk op de spo
ren van de offensieve gedachte, waar
bij het trouwens ook overal bleef en
wel blijven moet.
De vesting Belfort beheersolvi het
gebied, dat in de geographic als
Sundgau bekend is, voflkoanen. Wak
ker gesclliiitd door do ondervinding®
van 1870, hebben de Franschen doze
plaats nog uitermate vers^'-H. Heden
ten dag© li&bben zij eene stelling voor
uitgeschoven tot in de linie Dammar-
kirchThann, die als het ware oen
bruggenhoofd vormt; de Troueo is
dan de brug tussohen Franolvo Coraté
en don Bovcn-Elzos.
Van 't Oostelijk
Oorlogsiooneel.
De „Times" schrijft:
„De bewegingen van de Duitsche
legere tooiten dan ook niets van c-enig
n'euw strategisch plan. De losse
groud, en do wegen diep ouder de
modder belemmeren alle offensieve
bewegingen. Het weer kan ieder
oogarïbMk omslaan, maar zoolang wij
n'ets hooien van harde vorst, kan
men niete verwachten van de bewe
gingen in die laagüggende landen.
Troepen en trein zijn spoedig uitge
put door de lange marschen en de he
vige gevechten onder de omstandig
heden. die het levon in Polen zoo moei
lijk maken, en het Ls niet duklelijk,
dat do I)utsch-Oostonrijksoho troe
pen 'in staat zullen zijn spoedig, en
met hoop op succes de offensieve be
wegingen te kiunnen hervatten."
In strijd met deze beschouwing is
eenigsz'ns wat de Duitsche generale
staf meedeelt, namelijk dat de Duit-
eche troepen iu Polen, ton westen
van den Weïcheel. na de verovering
van eeuige gewichtige steunpunten,
doordrongen tot het dorp Sucha, dat
35 K.M. van Warschau ligt. DU 's
oen belangrijk succes, dat de Duit
schers in don slag tusschen de vier
stroamen hebben bohaa'd. /.ij zijn
klaarblijkelijk op een ige punten over
de Hzoera en de Rafka heengetrok
ken, maar nog niet zoover dat de
Russen genoodzaakt zijn geworden
om hunne stellingen aan dio r:vieren
op te geven.
Door don Duitschon stof wordt lie
den mceeedeeld:
„In het Oosten geen verandering.
De voortzetting van de operaties
werd tegengewerkt door buitenge
woon slechte weersgesteldheid.
Niettemin worden Duitsche aan
vallen langzaam doorgezet".
Verspreid nieuws
van deoorlogsvelden
'T FRANSCUE OFFENSIEF.
Do Temps" goeft een uitvoerig go
dctaillcerd overzicht van de operaties
der geallieerden op 't westelijk oor
logsveld, loopend over 't tijdvak 16
24 December.
Veel nieuws brengt dit overzicht
niet, 't is ©en aaneenschakeling van
korte feiten, zooals men eiken dag in
de Fransche oommuniqué's vond.
Om een beeld to goven van do voort
durende acti© op 't grooto gevechts
front ontieenen wij d© gegevens ver-1
strekt over 't deel van 't front tusschen
de Lys en do Zee. Daarover wordt
meegedeeld:
„Dit gedeelte kan weer onderver
deeld worden in drie strookeu: a. het
gebied voorbij, d. i. ten noorden,
noordwesten en noordoosten, van
Nieuwpoort; b. het gebied ton noordon
van Yperen; c. het gebied ten zuiden
van Yperen.
a. Hier heeft men rechts de inunda
tie links de zee; tusschen beid© in de
duinen. In die duinen hebben de ge-
allieerden terrein gewonnen-
In den avond van den vijftienden
zijn de geallieerden uit Nieuwpoort
gedéboucheerd ©n voortgerukt tot den
westrand van Lombaertzijde: den
16en bereikten zij do z©e, bezetten den
vuurtoren m maakten ruim honderd
Duitschers krijgsgevangen.
Den 17cn bereikten do geallieerden
het kruispunt vap de wegen van Lom
baertzijde in de duinen. Zij hebben
ook terrein gewonnen meer zuid
waarts. ten noorden van St. Joris.
Den 19en: nieuwe terreinwinst: 200
meter voorwaarts over het geheele
front; den 20sten een loopgraaf geno
men en den volgenden dag opnieuw
een sprong van 150 meter voorwaarts
iu do richting van Westende. D© Duit
schers dedeu den 22en eau tegenaan
val, doch werden teruggeslagen. Alles
wat do geallieerden wonnon, bleef in
hun handen. Do Duitsche marin'edivi-
sie cn neventroepen konden niets her
overen.
b. llier is de strijd geconcentreerd
bij Steenstraet© in Bixschooten, om
de Iverberg von Korteker, eon armelijk
gebouw ten zuidoosten waarvan eon
molen staat. Den lTden wonnen do ge
allieerden hier in één aanloop 500
meter terrein, vorschillendc loopgra
ven, veroverden vier mitrailleurs en
maakten 150 krijgsgevangenen. Den
volgenden dag namen zij een voor oen
de huizen die grensden aan hun stel
lingen. Den 17den handen zij do her
berg reeds bezet. De geallieerden
veegden den omtrek schoon, namen
een bosch, huizen, een veldwerk. Den
22en kwamen zij weer 100 meter voor
uit.
De Duitschers deden tevergeefs te
genaanvallen.
De operaties van 17 en 18 Dcc. heb
ben een winst gebracht van ruim 800
meter.
c. Bij Welddoek en bij Zwachtelen
wonnen de geallieerden 16 Dec. 400
meter terrein. Den 17en en volgend©
dagen zetten zij d© actie voort en ver
overden twee mitrailleurs, caissons,
verschillende huizencomplexen (21, 22
en 25 Dec.; De terrein moeilijkheden
zijn bijzonder groot, er moet in het
water gevochten worden. Maar niette
min biijven de geallieerden aan de
winnende hund."
Ten slotte geeft de Temps" nog
een overzicht van den strijd in de
lucht.
„Niettegenstaande do moeilijkhe
den, voortvloeiende uit de weersge
steldheid: regen, mist, wolken on
wind, hebben de vliegers en JucbLscho
pen der geullieerden goed werk ver
richt. Een luchtschip wierp in den
'nacht van 17 Deo. 15 projectielen op
het station van Saarhurg, zes op dot
van Petit-Eich, 5 porjectielen op
een tuin in een Duitsch station. Den
18en doodde een Fransche vlieger een
Dnitscheri aviateur met geweerscho
ten."
DE KLEEDING EN UITRUSTING
DER FRANSCHE TROEPEN.
De Temps geeft een overzicht van
de eisohen, welke aan de Fransche
intendonoe sinds de mobilisatie ge
stold werden.
Toon het leger gemobiliseerd werd,
waren in d© magazijnen slechts voor
radig de voorwerpen, waaroan het le
ger in eerate linie behoefte had. Klee-
ding en uitrusting voor de aauvul-
liugstroepen (ongeveer oen mil Hoen
man), de lichtingen 1914 en 1915, lich
tingen territorials moesten worden
aangemaakt.
Daarbij kwam nog, dat het geheel©
leger van ongeveer 4'millioen inan
aldus de Temps moest worden in
gericht op een wintervel noeht. Sinds
twee maanden is ieder man aan het
front voorzien van een ondoordring
baar stuk tentdoek, dal hem 's nachts
tot dekking dient en overdag als re
genjas. Bovendien krijgt leder sol
daat binnenkort eep waterdichten
Slaapzak, terwijl allen reeds hebben:
wollen kousen, welk© geregeld zullen
worden vernieuwd; wollen jachtves-
len, onderbroeken en wochümutsen,
met wol gevoerde bandschoenen,
schoenen met caoutchouc zolen. Ten
slotte liggen jassen van schapenvach
ten gereed voor liet geval, dat hevige
koud© mocht invallen.
EEN ONGEWOON AVONTUUR
heeft (naar de Nieuwe RotL Crt
meldt) een odsipirant-zendeHog, Os
wald Kraft, beleefd, die als reservist
aan den oorlog deelnam. Op 11 Octo
ber kregen zijn verwanten bericht dal
hij in Rusland was gesneuveld. Dit
was echter niet het geval; hij was
van zijn troep afgeraakt en ver ach
ter het Russische front beland. In
een half verbrand, veriaten Russisch
dorp gaf een barmhartige Poo'sche
boer ham burgerkleeren. en nu pro
beerde Kraft naar de zijnen terüg te
koeren. De pogtogen slaagden in zoo
verre dat hijdoor de Duitschers
werd gevangen genomen. Niemand
geloofde iets van zijn verhaal en men
zond hem iraar het kamp voor Russi
sche krijgsgevangenen te Maagden
burg. Daar is het hom eindelijk ge-
iukt zijn vader van l»et gebeurde op
de hoogte te brengen en dtons getui
genis beweikte de invrijhetoBte'ling
van den pscudo-Rus. Hij is nu weer
naar zijn eigen troepen-afde-eUng te
ruggezonden,
GEEN VRIENDSCHAP IN DE
LOOPGRAVEN.
In den laatsten tijd brachten de
bladen vaak verhalen van vreedzame
toenadering tusschen de Duitschens
en de Franschen in de loopgraven.
Dat d't verbroederen zijn bedenkelij
ke zijde Ileeft, zegt de „Tagiiche
Rundschau", zal teder duidelijk zijn,
want de oorlog is geen sport en men
moet met leedwezen constateeren. dat
degenen, die deze pogingen tot toena
dering uitvoerden, of steunden, den
ernst van den toestand blijkbaar niet
begrepen. Deze meening wordt ook
door liet opperste legerbestuur ge
deeld. Bij een legerbevel van 29 De
cember ie het verbroederen en in het
algemeen iedere toenadering tot den
vijand in de loopgraven verboden.
Overtreding van dit verbod In de toe
komst wondt als landverraad be
schouwd.
IN NOORDELIJK OOST-PRUISEN.
Rcdf Brandt, de oorlogscorrespon
dent van de „N'orddeutschc Ahgemei-
no Zeilung". -heeft de Duitsche troe
pen, die den 30sten Decemberhet
dorp Lasdehnen Innamen, gevolgd en
schrijft daarover:
Wij reden in den vroegen morgen
langs de Inster over Kraupiechken
naar Ussballen. De brecde mond van
de rivier was thans met ijs en sneeuw
bedekt. liter en daar lag do sneeuw
op den weg zoo dik, dat alle man de
auto er door heen moesten trekken,
tot de wielen weer den grond raakten.
In UssbaRen troffen wii den com
mandant van de middelste cotor.ne,
die liier voorwaarts rukte. Een wiel
rijderscompagnie van de jagens, dto
in den vroegen morgen opgerukt was
tegen hot gedeelte van liet Forelten-
boscb, dat Lasdehnen van Usebnlten
eche'dt, was hevig beschoten. Ge
wonde jagers en ook een paar ge
wonde Russen werden uit het boech
naar onze standplaats gebracht, waar
naast het tolhuis een verbandplaats
was ingericht.
In het stukje bosch, dat daarach
ter lag waren groote, ruime hutten
waarin de jagers tot nu toe op voor
post gelegen hadden. Hier hebben wij
ook het Kerstfeest gevierd, verteld©
mijn kapitein. liet was een wonder-
moote, stille nacht, waarin de maan
helder Licht wierp op do witte 6neeuw
We laadden Kerstboomen, in Iedere
hut brandden de kaarsen. Punch en
Berliner Bollen. Het bosch was plech
tig als een domkerk. Daarginds ach
ter dat hoekje dennen, htefd de gees
telijke kerkdienst. De Russen roer-
den zich niet. We hadden hun een
mand met worst, sigaren cn ruin ge
zonden. Daarin lag een briefje in het
Duitsch, Russisch en Poolsch. „Ka
meraden, hier te een Kerstgeschenk.
Laat ons dezen dag met rust, ate ge
fatsoenlijke kerete zijt. Over dertien
dagen hebt gij Kerstmis en dan krui
nen wij revanche nomen. Laat dus
het schieten en laat ons in vrede."
De Russen haddon de mand 'ecg
gemaakt, haar terug gezet bij de
schutting tusschen de twee linies en
de Kerstavond was voorbij gegaan,
zonder dlat er ©en schot viel.
Intusschen waren twee compagnieën
aangetreden om het bosch desnoods
met geweld to verkennen. Cavalerte-
afdeelingen trokken verder rechts
door een breede, open strook. Daar
zij niet beschoten werden, kon men
aannemen, dat de druk van de zij-
coionues ziïch reeds deed gevoelen en
dat het bosoh geheel vrij van den vij-!
and was.
Rechts en links van den weg ging
een compagnie in tirailleurslinie voor
waarts. In de hooge sneeuw kwamen
de manschappen slechts langzaam
vooruit. Daar jagers reeds de andere
zijde van het bosch bereikt hadden,
besloten wij met do noodtge voorzicli-
tigheid rechtstreeks op Lasdehnen af
te gaön. Zoo marcheerden wij door
het wto'tersche bosch, waar een paar
granaten wonden geslagen hadden.
Het rook nog sterk naar versche hars.
Op de straat zag men verscho bloed
sporen op de witte sneeuw. In een
open p'aats in het bosch stond vee,
dat de vijand stellig had mee terug
willen drijven en dat in de haast was?
ontsnapt. Aan den rand van het
bosch hielden wij halt en keken met
onze kijkers naar Lasdehnen, waar
voor wij cavatene zagen, die op ons
af galoppeerde Tot op een paar hon
derd meter afstand was liet niet te
onderscheiden of het Russteche of
Duitsche ruiters waren. Zoo hinderde
de sneeuw het gezicht. Na een paar
oogenblikken van spanning herkon
den wij Duitsche uhlncen Lasdehnen
moest dus in ons beril zijn.
In stev'gen gang stapten wij nu op
het dorp toe. Van alte kanten kwam
infanterie aangeruarcheerd. Cavale
rie hield halt op liet marktplein. De
geweren werden in rotten gezet en
zoo snel mogelijk kwartier genoinen,
EEN DUITSCHE VLIEGER
VERTELT.
De commandant van c©a Duitsch
vliegeskader, die verkenningen deed
in de buurt van Reims, deelde den
oorrosijondent v an de New-York Ti
mes het volgende mede over zijn we
dervaren:
Wij waohten allen op orders, om
een raid naar Engeland te onderno
men. Ik heb boven Parijs gevlogen,
dat is meer chauffeurswerk. Zes m*-
ch-nes van ons eskader hebben sinds
liet begin van den oorlog moor dan
15.003 mijl afgelegd.
De Fransche militaire vliegmachi
nes loopen 20 mijl sn<-" r dan de on
ze, maar daar zit geon groot voordeel
in, want het goede waarnemen wordt
er door belemmerd. Op een hoogte
van 6000 voet is men volkomen veilig
voor het geschut van beneden. D©
beste methode is in liet algemean,
recht boven de batterijen heen te cir
kelen. Zij kunnen dan moeilijk op d©
machine mikken.
Gevechten in d© lucht zijn nu alle-
daagsche gebeurtenissen, cn wij ont
wijken ze niet, al zijn wc ook maar
mot een revolver gewapend.
Wij hadden onlangs met vier ma
chines een strijd te voeren t. i een
klein Fransch vlieetuig, dat met ma
chinegeweren hewanond was. Het ge-
echt d »urde ongeveer een uur cn
werd getoverd on een hooirte van 6000
vot'i, maar wij b©V: i'>n het „ter
rein".
De Franschen en Engclf-ohen zijn
goedo vliegeniers, maar wij hebben
leer o-efening.
TIEN LEEUWEN IN OORLOGS-
NOOD.
Het Berliner Tae-bMt vertelt van
tten leeuwen, die op het oogenblfk 'n
Berlijn, na allerlei avonds-er., cebrek
lijden ten gevolge van dm coriog.
De Oostesnrijksch© temmer Joseph
Kuschlan ward op een re-is door Rus
land met zijn tien Bcrherieouwon
dicht b!; de prens dcor d-em oorlog v©r-
rww. Alle» vluchtte, maar hl' kon
met zijn gezelschap niet weg komen.
Dn <fen weg bteef hij staken. Russi
sche granaten sloegen links an rechts
om zijn wapen In. stewn zelfs ren
tra f. in zïm woonwagen. De dieren
brulden vreeselijk, en het waa Hlechls
aan de koelbloedigheid van den tem
mer te danken, dat zij re'"4 \o- raak-
ïen. Het gevaar werd nog grooter,
toen de leeuwentemmer ook Jn het
vuur van Duitsche zijde Vw-im. Dag
en nacht waakte de oude man bij zijn
dieren. Het brullen von do leeuwen
beveiligde hem tegen do zwervende
Aan de Duitsche zijde werd hij met
vreugd© ontvangen. Do leeuwen, die
onmiddellijk tot eompagnio-ïeeuwen
benoemd werden, beleefden goede da-
goy. lederen dag kregen zij verach'
vleesch van gevallen paarden. Een
luitenant erbarmde zich ten slotte
ov> het gezelschap, en zond het naar
Mariënburg. vanwaar hot op berel van
do militaire overheid naar Berlijn ge-
expodieerd werd. De eigenaar moeot
al zijn requisieten in den steek laten
en kwam ten laatste mot z'n dieren le
vend in Berlijn aan. Zijn geld was
op, hij had niet eens do middelen, op
het station de leeuwen in ontvangst
to nemen. De vereeniging tot boschor-
ming van dieren bezorgd© don leeu
wen ten slotte een onderkomen. Nu
staan ze- ergens in een voorstad van
Berlijn. Zij en hun meester lijden hon
ger. In den nauwen gel eenden kool
wagen loopen ze onrustig op en neer.
Il-un meester vertelt, hoe bescheiden
zij geworden zijn. Zij teven op crediet
Zijn laatste geld heeft Kuschlan ge
bruikt voor een advertentie om tiet
medelijden van de mensehen in te
roepen. Maar niemand wil helpen.
Voor het geld, dat een leeuw koet,
kan men drie families tw eten geven.
Zee.
DE „KRONPRINZ WILHELM'.
Het Erigelsche stoomschip .Oronsa'
hoeft te Las Palnias 93 matrozen van
verschillende F ransel ie scheoeu en
het Lngelscho stoomschip Bc.levuo"
die door don Duitschen hulpkruiser
„Kronprinz Wilhelm", tot zinken ge
bracht waren, aan hoorei genomen.
De matrozen waren door het Duitsch©
stoomschip Otari naar Las Palnias
gebracht
D© „Boüevue" werd den 4den De
cember door den „Kronprinz Wil
helm" buitgemaakt en na het ovens©
men van 3000 ton steenkolen, op 20
1 tecember in den grond geboord. 3o
Fransche schepen, dio m den grvnd
geboord werden, waren de Montogel
(4 December), de „Union" (28 October)
en de „Anne do Bretagne" (21 Novem
ber).
Op
Feuilleton
door GUY BOOTHBY.
34)
Lavington stond onmiddellijk op, be
seffende dat hij zonder uitstel naar
zijn vader toe moest gaan. De knecht
wachtte nog altijd benoden.
lioe was liet met don ouden heer,
toen je van huis ging? vroeg hij.
Nog precies hetzelfde Mylord,
volgons dat Somas zei, antwoordde de
jonge man.
Goed, ik kom dadelijk, zei Lu-
rington en in een cab stappend reed
hij weg.
Is dit de ©enige wijze voor hem
©in aan den wrekenden arm te ont
snappen? vroeg hij zich onder het rij
den af en daarop schoot hem plotse
ling te binnen hoe in dit geval Anton ie
Muritlo, dien men voor den moorde
naar had gehouden, onschuldig moest
zijn.
ELFDE HOOFDSTUK.
Lavington wist zelf niet wat er in
hem omging, in het half uur dat ver
liep vóór hij te Park Lane uit het rij
tuig stapte. Allerlei gedachten gingen
hem door het hoofd en hij wist niet
wat het ware zou blijken te zijn, zijn
doodsangst dat zijn vader onschul
dig was aan een afschuwolijkeu
moord, of dat deze tegen zijn zin in
oen drama was gewikkeld dat zonder
dat hij het vermoedde, zulk een hoogst
droevigen afloop had gehad. Wat rest
te heru nu te doen? Indien zijn vader
mogelijk iu een opwelling van drift
een daad had bedreven die hem nu
bitter berouwde, was het zijn plicht
als zoon om hem tot het laatst toe de
hand boven het hoofd te houden en
zich zelf en zijn gehecle levensgeluk
ten offer to brengen aan den man,
•wien hij alles verschuldigd was. In
de twintigste eeuw zullen sommige
mensehen dit wellicht overdreven
noemen, maar Lavington oordeelde
dat hij niet anders kon en mocht doen.
Nooit te voren nog had hij iets derge
lijks doorgemaakt. Zijn beheele-be
staan was verdeeld geweest tussclsen
genoegen, ontspanning cn verveling,
en nooit had zich cenig ©rnstig feit
aan bent opgedrongen, was hot dan
vreemd, dat hij im geslingerd tus
schen hoop en vrees, op liet punt was
van in wanhoop te verzinken?
Zoodra het rijtuig stil hield zag hij
dat de geheele straat met run bedekt
was. Blijkbaar was do toestand van
zijn vader dus hoogst ernstig cn was
cr nu in zijn hart weer voor niets an
ders plaats dan voor een onbegrensd
medelijken met den ouden man.
Toen hij uitstapte, wachtte Somes
hem aan de deur al op.
Ik ben blij dat u gekomen is, My
lord, begon hij, ik zond dadelijk oen
van de jonge knechts uit om u te zoe
ken, toen wij don ouden lieer in de
bibliotheek bewusteloos op den grond
vonden liggen. Eerst dachten wij dat
hij dood was en droegen we hem naar
zijn kamer, waar we hem op het bed
neerlegden en toen zond ik om doktor
Mackland en dokter Prindow. Zij
kwamen dadelijk hierheen en de Iaat
sto is nog boven.
Wat denkt go er van Somes? vroeg
Lavington zijn jas en zijn hoed aan
een van de jongst© knechts gevende cn
don ouden man voorgaand© naar de
studeerkamer.
Ik weet liet zelf niet, mijnheer,
■zei de oud gediende, ©n de doktoren
laten ook niet veel los. hoewel ik zeer
goed bemerk dat zij den toestand niet
gunstig inzien. Ik ben er geheel ka
pot van. Dat Ik dit nu nog moet bele
ven op mijn oudon dag. Ik heb mijn
goeden meester van zijn jeugd af ver
zorgd en een beter heer is cr niet, wd
af eu toe eenigszins driftig, maai" al
tijd even billijk en rechtvaardig en
hoe ©delmoedig was hij niet altijd voor
de armen en ongelukkigen, die met
hein in aanraking kwamen, dat weel
ik het best.
liet doet mij goed j© aldus te hoo-
ren spreken, Somes, antwoorde La
vington. Ik zal nu corsi maar naar bo
ven gaan om den dokter nog te tref
fen.
Boven op de gang kwam hem een
verpleegster tegen, dio blijkbaar niet
begreep wie hij was, want zij zag hom
vragend aan.
Ik zou graag don dokter even on
der vier oogen spreken, bo-gon onze
jonge vriend, wilt u hem vragen om
bij mij te komen?
Welken naam moet ik opgeven?
vroeg zij.
Zeg hem dat Lord Lavington hem
hier opwacht, antwoordde hij kortaf.
De diacones voldeed aan zijn ver
zoek en kwam even later terug mot
'n langen, slanken man met grijze ha
ren en ecu geleerd voorkomen. Hij
deed de deur- achter zich stijf dicht.
Het doet mij ontzettend leed dat
liet uw vader overkomen is, begon de
dokter. Het is treurig, inderdaad
hoogst treurig.
Wat denkt u van den toestand,
vroeg Lavington, dio geenszins in een
stemming was om persoonlijke betui
gingen van sympathie aan te hooren.
Do dokter wachtte even vóór dat hij
antwoordde en daarop schudde hij
herhaaldelijk l»et hoofd.
Ten slotte zei hij:
Ik vrees dat ik u weinig hoop kon
geven. Een poos geloden heb ik den
graaf al gezegd dat hij zich kaim
moest houden. U weet zelf zeker even
goed, zoo niet beter dan ik. dat uw
vader driftig van aard is. Toen u het
vorige jaar met uw jacht op de Mid-
dellandache zee dobberde heeft hij
een klein© vermaning- gehad, maar
hij wild© dat niet als een waarschu
wing opnemen en nu zien wij de ge
volgen daarvan.
Ztpu hij nog weer beter worden,
deukt u?
Daar kan ik voor het oogenbük
nog niets van zeggen, maar in letter
geval raad ik u aan u op het ergste
voor te bereiden. Uw vader is iemand
dio het leven altijd goed genoten en
zich nooit iets ontzegd heeft en dit zijn
in dit geval de gevaarlijkste patiën
ten. Ik blijf nu nog een poosje blei
en mijn obllega Mackland komt van
avond nog eens zien. Zoudt u graag
bij hem toegelaten worden?
Lavington antwoordde hierop be
vestigend en volgde den dokter door
de kleedkamer, naar het slaapvertrek
\an den ouden heer. Hoe goed leor-
innerdo hij zich dat nog uit de
laatste levensdagen van zijn moeder
en sedert Vfien was cr niets aan ver
anderd. Hij ging naar het tod
toe waarop zijn vader zwaar lag
te ademen en men had geen ge
neeskundig© bekwaamheid noodig
om te zien hoe ernstig dc aanval v as
geweest Terwijl Lavington voor 't bed
stond en naar hem zag, was zijl» ge
moed vervuld van dankbaarheid, dal
do vermoedens, die bij hem opwelden,
feitelijk «rae.n grond v«n besteau had
den. Ilij bleef hem even zwijgend aan
staren, daarop keerdo hij zici» om cn
ging hij de trap weer af. Daar het hem
op dit ©ogenblik te pijnlijk was, om iu
de studeerkamer te zijn. begaf hij zich
naar het boudoir van zijn moedor fn
schelde hij om daar het licht op to
steken.
Ik blijf van nacht hier Sorncs,
zei hij, zend iemand naar mijn ka
mers om mijn knecht, to zeggen mij te
brengen wat ik noodig heb.
Goed, Mvlerd, antwoordde dj
oud-gediende.
Toen hij wegging bleef Lavington
alleen en hoorde hij niets dan het tik
ken van de pendule op den schoor
steen en het geratel van wielen op <le
straat. Even later kwam zijn knecht
binnen met de couranten maar do jon
ge man nam daar weinig notitie van.
bij zag zc niet eens in. Hij had te veel
om over te denkeu. Na verloop van een
poos sloeg hij er niettemin één open
zonder er echter veel aandacht aan
to wijden, maar daar kwam al spoedig
verandering Sn toen bij een kolom
zag, waarboven met groote letter#
stond:
De moord van kapitein Webster.
Murilla uit voorarrest ontslagen.
(Wordt vervolgd).
