BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
Armor©!.
32e Jaareftfijt
ZATERDAG 30 JANUARI 19'5.
Ni 9093
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
f 1.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 53.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 12.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIÉN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WOPDFM OPAFMFPKT.
lïaaiiemsclie
Handeïsvereeniging
Goedgekeurd bij Koninklijk Besluit
Tan 12 Nov. 1892 No. 29 en gewij
zigd bij KomnkL besluit van 21
Mei 1897 No. 58 en van 13 Juli
1909. No. 52.
Bureau: Jansweg 11, geopend alle
werkdagen van 9—5 uur.
Tolephoon No. 4(J3.
Op 10 Mei 1892 werd bovengenoem
de Vereeniging hier ter stede opge
richt met het doel de belangen der le
den op allerlei gebied te behartigen,
doch allereerst do belangen bunner
handel of bedrijf te bevorderen en
wel speciaal door het verstrekken
van information en het incasseeren
van dubieuso vorderingen.
Voor posten welke men de vereeni
ging ter invordering in handen stelt
op buiten de s;ad woonachtige per-
Boneu moet 10 ct. porto worden be
taald terwijl van alle vorderingen
door de vereeniging geïnd 3 pet, pro
visie wordt geheven.
Ingekomen vorderingen van 1 Mei
tot ou met 81 October 1914. Totaal
f 4094.80.
De maand Augustus toonde het lang
ste cijfer, oL f 321.98. De maand Oc
tober daarentegen toonde e.n om-
vangstcijfer aan van 1 1413.86 1/2.
Bovendien hebben de leden het
ree t op het hun gratis te verstrek
ken advies van de rechtsgeleerde ad
viseurs der vereeniging, de heeren
Mrs. Tn. de Haan Hugenholtz en-A.
H. J. Merena, Spaarne 94 alliier, dis
desgeweuscht ook in proceduren - en
faillissementen, gratis voor hun- op
treden, natuurlijk echter alleen voor
zaken betref lende den handel of het
beiirgf der loden.
Bij eiko vordering der rechtsgeleer
den in handen gesteld moet 10 cent
voor porto worden gevoegd, terwijl
van de bedragen der langs dezen
weg ingevorderde posten 5 pCL moet
worden betaald. H.H. rechtsgeleer
den nebben het recht in geval van ge
rechtelijke vervolging het door oun
noudig geoordeelde voorschot te vrar
gen aun den inzender der vordering.
Over in de stad woonachtige per
sonen geeft de vereeniging gratis
mondelinge of telephömsche ïnlich
ting; verlangt men de informatie
sciinflelijk dan wordt 25 ct. berekend
terwijl voor information op buiten de
»ta.i wonende personen f 0.60 pl.m.
5 cu portovergoeding moet worden
betaald.
Aan net kantoor Jansweg 11 zijn
coupons 10 ct verkrijgbaar, waarop
men aan het bureau van den Burger
lijken Stand op het Raadhuis inlich
tingen kan bekomen over de adres
sen van hier ter stede op het bevol
kingsregister ingeschreven personen.
Verder zijn voor de leden verkrijg
baar leguimutiekaarten, waarop zij
persoonlijk information kunnen vra
gen, in andere plaatsen bij de daar
gevestigde en bij den Ned. Bond van
ünderl lnlor. en Schuldinvordering-
bureaux en Handel sverecnigingeu
aangesloten vere-euigingen.
Doze ïuformatièn worden gratis ver
strekt indieu ze onmiddellijk zonder
ver ier onderzoek kunnen worden ge
geven. Is een nader onderzoek noo
dig, don bedragen de kosten daai
van 20 cenu
Nieuwe leden betalen tot en met 31
December 1915 drie gulden en 50 cent
c n'ributie plus 10 cent voor Statuten
en IV.-lement.
Het la noodg er nog eens nadruk
kelijk op te wijzen dat goed infor-
meeren, vooral naar nieuwe cliën
ten eene bepaalde noodzakelijkheid is
geworden, waar zoovele geheel onbe
kende personen zich in onze stad en
aangrenzende gemeenten komen ves
tigen. Onder alle k o r e n is kaf.
Bovengenoemde Bond, waarbij 19
vereenigingen in de voornaamste
plaatsen van ons land gevestigd zijn
aangesloten geeft uit eene tweemaan-
dolijksche lijst van namen van per
sonen omtrent wien men wordt aan
geraden inlichtingen te vragen voor
dat men met hen In handelsbetrek
king treedt, waarvan het geheim on-
gescnonden moet blijven en die als
waarschuwingsmiddel uitstekende
diensten bewijst
Waar eene vereeniging, die haren le
den al deze voordeeJen en gemakkeu
aanbiedt, slechts f 3.50 jaarlijksche
contributie vraagt, is dit zeker een
zeer bescheiden eisch te noemen, te
meer daar al het opgenoemde niet
het eenige is wat de Haarlemsobo
Uandelvereeniging doet; steeds heeft
zij een open oog gehad voor alle za
ken, die hare leden in 't bijzonder en
onze gemeente in 't algemeen betrof
fen on altijd heeft zij daarvoor ge
sproken.
Het zou te ver voeren alles op te
noemen, waarvoor zij opkwam, al
leen dient nog vermeld, dat het hare
bedoeling is, in deze richting kraah-
tig voort te gaan.
In verband hiermede zijn in hot be
stuur drie commissiën gevormd en 13
daarvoor het bestuur uitgebreid. Van
deze commissiën bemoeit eene zdob
met het Informatie- en Incassowezen,
eene met algemeene Middenstandsbe-
langen en is er eene voor Gemeente-
bel aai gen.
Alles te zarnen genomen roepen wij
allen toe, handelaar of particulier:
Steunt deze onze vereeniging door lid
te worden, het werk, dal zij doet en
waardoor zij onnoemelijk veel goeds
lot stand brengt verdient uw sym
pathie en de contributie, f 3.50 per
jaar, kan geen bezwaar zijn. Hoe
sterker zij is in ledental, des te meer
kan de Haarlemscbe Handelsver-
eeniging doen.
Sluit u hij haar aan ten bate van
aller belang, dus ook in uw eigen be
lang.
HET BESTUUR.
ijke Natuurleven
'.hi Ri
WINTER- EN VOORJAARS
BLOEMEN.
Traag dwarrelen de ijle sneeuw
vlokken neer en slechts eve.n komt er
een doorzichtig weefsel over de aarde,
over liet al weer groenende gras, over
de hoornen en heesters.
Het is, alsof de natuur zich gaat
verzetten tegen den wintervorst, die
zijn soipler wil gaan zwaaien, ook al
begint over een zevental weken do
lente. Het schijnt een strijd te gaan
worden, misschien komt het nog 'lot
een laat wintertje, mogelijk zwieren
we nog een paar dagen over onze
oud-IIoHandsche banen, maar dan
heeft ook weldra het voorjaar de zege
bevochten.
In" beschutte tuintjes bengelen nu
alweer enkele sneeuwklokjes aan lmn
teere stengels.
De kerstrozen hebben bijna overal
afgedaan, ten minste de witte soor
ten
Nu is het de beurt van de echte len-
teplauten en merkwaardig zijn de
overgangen van do enkele winter
bloempjes naar de rijke voorjaars
pracht
In sommige tuinen komt de mocne
Eranthus hyemalis of Win ter-Lente
bloem w eldra tot volle ontwikkeling.
Eigenaardig, die dubbele naam. De
plant stoort er zich weinig aan en in
normale gevallen Is de bloei reeds
lang geëindigd, als de echte bloemen-
tijd aanbreekt.
Niet ieder kent ze, de sympathieke
plantjes, die toch al in de eerste week
van Februari kleur en leven kunnen
brengen in den tuin.
Hoe het nu is, weet Ik niet, maar
jaren achtereen konden we ze zien
bloeien in een tmin aan de Leidsche
vaart, op den hoek van het Leidsche
plein.
Heel ver komen zo niet boven den
grond. Daar beneden, in de vrucht
bare aarde liggen geheel den win;er
de massieve knolletjes te wachten op
het ©ogenblik, waarop de ontwikke-
linastijd is aangebroken.
Dan zenden ze de bloemstelen om
hoog en in weinige weken zien we
de groene, diep ingesneden schotelt jes
staan, ieder rusftetod op een stevigen
stengel. Ze komen niet hooger dan
d.M., maar ondank" hun geringe
afmeting zijn ze stevig als de echte
zomerplanten.
Al blijft de zon dan weken achter
een weg, de planten gaan voort met
him ontwikkeling. Ze trotsferen alles
en alleen hevige vorst heeft vat op
hen. Eiudelijk openen zich de groen
achtige knoppen, en dan zien we
plotseling op ieder groen schoteltje
een goudgeel bekertje, veel gelijkend
op een groot© boterbloem.
Echte kroon blaadjes, zooals de bo
terbloemen, hebben onze eerste gele
voorjaarsbloemen niet, maar de kleur
van den kelk wijst er •iooh op, dat ze
insecteuliozoek verwachten, en hot is
wel merkwaardig, dat do volle ont
wikkeling ln Februari valt, een
maand, waarin ook de honing roeken-
de insecten hun eerste uitstapjes ma
ken.
Om dezen dieren wat tegemoet te
komen, heeft de plant klein© honimr-
bikjes klaar gezet en daarvoor is do
bloemkroon geheel van vorm veran
derd. Binnen don kelk, dien men in
.hei, dagelü'ksch loven gewoonweg
bloem noemt, slaat een krans van
moei draden en daaromheen heblien
zich nu de hveelippige honingbakjos
gevormd.
Het hangt natuurlijk vnn het. weer
af, of de insecten op de uitnoodiging
kunnen ingaan, maar al hee.fi er geen
vrucht vorming plaats, de plant zorgt
zelf wel voor instandhouding der
soort.
Na de bloemenpracht ontwikkelen
zich de groene blaadjes, heel diep in
gesneden, evenuis die, welk© het eerst
werden gevormd, maar uiei meer ge
tooid met de merkwaardige kelkjes.
Ze hebben een heel ander doel, dan
d© Fübiruariblaadjes, zooals we de
hloeniseliotHtj'es zouden kunnen noe
men.
Hun e enigste werk is, zooveel moge
lijk zetmeel te bereiden en dit te ver
voeren naar de nieuwe knolletjes, dii
zich daar in den grond ontwikkelen.
A's April in het land komt, hebben
ze hel grootste deel van hun taak al
verricht, en gedurende heel den
mer verraadt niets in den tuin hel
piekje, waar toch het eerst de lento
haar gr-oot© kracht deed gevoelen.
Maanden achtereen liggen de knol
letjes dan rustig in de aarde.
Om hen heen is alles pracht en le
ven, hun glorietijd breekt pas aan, aJs
al heel lang alles tot rust is gekomen,
als nog maar enkele plamen aan len
teontwikkeling gaan denken en slechts
enkele boomen wai kleur gaan leggen
over d© langzaam zwellende knoppen.
Wie in het najaar wat knolletjes
van den Winieraconiot, zooals ons
vroege plantje ook wel wordt ge
noemd, bij den bloemist bestelt, hoeft
ietier voorjaar nieuwe lentepracht te
genieten, als nog bijna heel de natuur
een wintersch voorkomen heeft.
Een andere, nog minder vaak voor
komende voorjaarshloeior, is hei, wit
te Groot Hoefblad.
Die staat in mijn tuin al maanden
ach tereen te wachten op het eerste
zoele windje.
De dikke witgroen© knoppen wor
den al gevormd, half boven don
grond, als de bladeren van de vorige
generatie nog niet geheel zijn afge
storven.
Dikke schubben bedekken de toe
komstige bloemen en een kleverige
luirsaohtigo stof houdt vocht en koude
tegen.
Al heel gauw is die beschutting niet
meer noodig, en dan ontwikkelen zich
de rijk© trossen, dicht bezet met witte
bloomhoofdjes.
IT. PEUSENS.
Rubriek voor Vrouwen
Niieuwe modellen. Een
voudige japonnen. Bree-
de c-Miituiws. Knoopslul-
ting. Hoog© kragen.
Nog altijd vertoeven de voorname
modemakers uit de rue de la PiUx te
Parijs, aan het front zoodat zij niet
in de gelegenheid zijn hun artistieke
créaties te leveren, waar ,1e grand
Paris' aan gewoon Is en waai een
deel van Europa op wacht. Daardoor
zouden vele arbeidsters zonder werk
gebleven zijn. als niet een vernuftige
vrouw zekere mademoiselle Brunei,
onderwijzeres te Parijs - op de
dachte was gekomen, om met behulp
van Mad. Gournay. een stenotypiste,
een aantal kleine poppen te k'eeden
en die in een der lokalen van de ar
beidsbeurs te Parijs ten toon te stel
len
Een dertigtal modistes, die door
den oorlog zonder werk geraakten,
werken onder leiding van bovenge
noemde vrouwen, probeeren op de
poppen aUerlei nieuwe modellen van
zijde, satijn en fluweel, en laten daar
haar fantasie en aangeboren goeden
smaak vrij ©pel. Op deze wijze zul
len ditmaal do levende mannequins
door ziellooze popjes worden vervan
gen aangezien zu'ks een giroote be
sparing van kostbaar materiaal met
zich brengt doch er zullen, niette
genstaande den oorlog, nieuwe mo
des zijn en daardoor zulten veie
vrouwen kunnen werken om in haar
onderhoud te voorzien. Een Fransch
Wad, dat mij dezer dagen in handen
kwam, en waaraan ik bovenstaande
regelen ontleende, beschreef in een
lezenswaardig artikel den nood der
Fransche ouvi'ièras, en moedigde de
dames aan. om toch met het nieuwe
seizoen niet na te 'aten nieuwe ja-
ponnen, mantels, hoeden enz. te be
stellen en aan het sociale leven Wet
nog meer afbreuk te doen,
De Fransche vrouw houdt nu een
maal wan overdrijving, en zooals ze
dit vó6r den oorlog in toilf.-'uxe
doed, doet ze het nu in onthouding
daarvan, weinig bedenkende dat zulks
nadeelige gevolgen heeft voor een ze-
l kcre tak van nijverheid en industrie.
Het spreekt van zelf, dat de tijden
er niet naar zijn om in het nieuwe
seizoen nu eens bijzonder schitterend
voor den dag te komen; bovendien ie
er van buitengewone gelegenheden,
waarbij men gala-toiletten draagt,
geen sprake doch gewone, degelij
ke kleeding kan men zich niettemin
aanschaffen. Een iai'leur-costuum en
eenige blouses kan men toch niet ont
beren en een regen- of stofmantc-l al
evenmin.
Bovendien heeft do huismoeder toch
haar morgenjapon noodig, om van
hiKishoudschorten en andere practi-
sche kleedingstukken niet te spreken,
kortom men moet gc-klced gaan!
Alles welbeschouwd, is er dus geen
reden om naaisters of kleermakers
hun werk te onthouden, en mochten
er gevallen voorkomen waar aan het
koopen van nieuwe k'eeding niet
gedacht kan worden, don heeft toch
het bestaande eenige modemiseering
noodig.
Véél nieuws is or op het oogenbük
X? niet, doch van een bepaalde om
mekeer in de mode is 'iocli geen spra
ke; alles zoJ ditmaal veel geleidelijker
gaan dan gewoonlijk. Er is nog steeds
een groote voorliefde voor do ruim
geplooide lunlque op een nauwen on
derrok gewerkt; voor tailles met smal
le vestjes voJi wit satijn, kant of ge
ribd fluweel; voor zéér brood© cein
tuurs die op de rokken gedrapeerd
zijn op eene wijze, al60f zo dienen om
de taille te verlengen. Héél nieuw is
aangesloten taille, die in hot voor
midden sluit mei een achulprand. Die
sóhulprand is met fijn zijden band
geboord; ln iedere schulp een knoop-
srat, daar d© taille met kUIne knoop
jes gesloten wordt; en nu het eigen
aardige van het model: dat is dat die
schulprand ook fn de ceintuur wordt
'oortgezet, die dus eveneens met
knoopjes en kuoopgalen sluit.
Het laat. zich aanzien, dat de boléro
opnieuw gelanceerd zal worden, even
als de mantel met aangezette schoot-
deolon.
D© raglhn-mnuwen in blouses en
tailles zijn vardweuen, en men zal
slechts de keus hebben tussrhen ki
mono-mouw en insozette mouwen. De
hoog© kraecn zullen ook in het a.s.
voorjaar gebracht worden in de meesi
verschillende genres, terwijl er sprak©
van is, dat de „en coeur halsuitsnij
dingen zich nog ©enigen li'd rullen
handhaven, zij het dan ook in meer
bescheiden vorm.
De vroeg© voorjaarshoedjes zul'en
klein van modél rijn en sober van gar
neering. Wat de kleuren betreft, do-
mineeren nog altijd marine-blauw,
bruin en groen, doch zwart is nog
steeds d© groote mode. In Parijs wordt
opvallend veol zwart gedragen, ook
door haar die niet in den rouw ziin.
De kapsels ondergaan voorloop!?
nog geen wijziging De geonduleerde
coiffure wordt vrij hoog gedragen: hei
haar bedekt halverwege de ©oren en
•twee groot© vraagteekens worden
over de wangen gelegd! De Belzische
dames schijnen dit zeer mooi te vin
don, doch aan onze Holland sche
bevalt het niet.
MARIE VAN AMSTEL.
Parijsche Brieven
HET DORP OP HET WATER.
Zoo dikwijls heb ik, op grijze nn-
middneen met een eentonig hem el-
zwerk, geleund legen de leuning van
de eene of ander© brug, kijkend, hoe
op de ongevoelige Seine zich een reeks
van pramen en aken voortbewoog,
meegesleurd door een langzame en
regelmatige inspanning van een sleep
boot Onmetelijke en rechthoekig©
doozen met afgeronde hoeken, om
gorde deksels, i©se»g tn glimmend
van hei teer, schijnen ze ver weg le
gaan, zeer ver over kanalen en rivie
ren. die de rumoerige zee niet berei
ken. Men weet niet, wat ze met zich
voeren; het zljii, zou men zeggen, heel
eenvoudige elementaire dingen van
het vredige, rustige tewn. Ze zijn
massief, lang on plat, en tue'.fder tijd
schijnt cr iels golitirns en breekbaars
aan to zijn -- en op de brug, uit 't heel
klein© huisje met twee knu:-raampjos,
die zich middenin openen, treden,
tusschen potjes bloemen, vrouwen,
die limu-npood ullsproiden, onmiddel
lijk gevolgd door kinderen, die hen bij
den boezelaar vasthouden. Ach.' hce
dikwijls hebben te mij geen hein:'., o©
gegeven, de langzame, trage pru
inen op de Seine in den herfd en in
eten winter: als in een droom aan
houdend gaan tusschen de wisselend©
oevers, die, zelfs niet met hun scha
duw, invloed uitoefenen op mijn zacht
en kalm innerlijk gedochtenteven,
breed als d© stroom van ec-n kalme
rivier....
Gisteren was het. Sinds dc-n oorlog
zijn er langs de kaden eenige duizen
den pramen on aken, drost als groote
koffers, geledigd van al onze herinne
ringen. weemoedig als verlaten der
pen waar geen bonden meer blaffen,
geen kat moer op den muur gezeten
ia.. 7» zijn daar, ongebruikt en le
venloos, zij. die mijn gedachten heen
voerden en di© in stilte, alle kannk-n
•an het Noorden bezochten, met een
heele kleine vlag bovenop hun eenl-
gen en langen mast.
In c?n vorigen brief heb ik reeus
gezcirddat men c-r aan had gedacht,
eenige dier schuilen in to richten tot
hospitalen Doch zie. beter nog dan
ze het lijden te doen wiegelen, heeft
een kicsche en tevens praciisch© ge
dacht© hun het zachte en vredige ge
zinsleven van drijvende dorpen wil
len teruggeven. Toch is het niet a on
-een dichter, dat do verdienste van dit
aantrekkelijke idee toekomt (de ern
stige personnases der bureaucratic
zouden trouwens een dichter niet „au
séricux' hebben gemmc-uP. maar aan
een groothandelaar m hout van do
Stationswijk, iemand, die door zijn
beroep goed op de hoogte is van do
binnenscheepvaart. Dadel jk legde b'j
zijn bestekkon voor en boijon aan do
inrichtingen. En het eerste ,.Dorp cp
het water", aan de Stationskade, is
thans bewoond door driehonderd vijf
tig vluchtelingen. Belgen en Noord-
Franschen. Ander© dorpen worden
naar hetzelfde model goorgunisoerd.
Het dorp bestaat uit vijf pramen,
op solid© wijze vastgemeerd en onder
ling verbonden door vondertjes
een ander vondertje leidt naar de k
de. Twe© dor pramen zijn bcsttir-i
voor gezinswoningen, twee ander©
een voor mannen, d© tweede voer
vrouwen zijn ingericht als slaap
zalen met afzender,ijke bcddi.-n: in int
midden bevat de vijfde praam de go-
meensckappel.jk© keuken, de eetzu ii
en een leeszaal. Niots zin dei ijkers c'i
zelfs aanlokkelijkere dan dezo go-im
proviseerde lokalen met smaakvol be
timmerde planken van dennenhout,
eenige stukken sits en witte verf...
La-rngs den midden-couloir, waarover
een lange loopei gespreid ligt, ope
nen zich van beide kanten do deuren
der voor de families gereserveerd©
hutten, die tamelijk ruim zijn: een
groot bed voor de oudere n twen
slaapsteden bov©n elkander die tw>r©
of drie kinderen kunnen bergen. In
een hoek doen UTeitjos op pianken.
waarvoor een gordijn, dicn>t als kis'.
Voor het tol. et zijn siv.-ciale zalen,
ruim en geriefelijk op vindingrijk
wijze ingericht. Daar kunnen z-ch
F e u i 11 e ton
Uit het Engetecii van
WALTER BES A NT.
12)
ïiL-t meubilair zag er u;-.. zooals in
alle „rnoole kamers"koud en onge-
zell.g. ln den eenen heek stond een
bi lh'e11kast met glazen deuren en vol
boeken. Armorel ging hen naar dit
vertrek voor, trok de gordijnen op,
zette het raam open de atmosfeer
was bepaald duf en keelt toen met
zichtbaren trots om zich heen. Weini
ge „mooie kamers", dacht zij, van de
naburige eilanden, ja, zelfs in geheel
Gruot-Brittannie, konden met deze
vergeleken worden.
Zij verliet hen voor eenige minu
ten mi kw am toen terug met een
biaadje, waarop een schotel met ap
pels, ten bordje met beschuit, en een
fleseli, gevuld met een donker vocht,
stond. De wetten der gastvrijheid wor
den zelf op Samson in eere gehouden,
a! komen uaar ook maar weinig gas-
- Wilt gij onze appels eens pro©-
ri z«dde zij. Zij zijn uit onzen
ten.
"ïigaard achter het huis. Gij
zult bemerken ho© zoet zij zijn.
Roland nam er ©en, hij zou hl
den regel liever een drankje hebben
Ingenomen dan een appel te eten
en verslond dien gretig.
Een heerlijke vrucht 1 riep hij uit.
Doch zijn vriend wees de aangebo
den gave af.
Neem dan een beschuit, Dick Ste
phenson Niets? Maar toch zeker wel
een glas wijn
Neen, dank u, Ik gebruik nooit
iets vóór den middag
Mnnr gij toch wel, Roland Lee?
Zn keerde zich teleurgesteld tot den
anderen man, d'e zon gemakkelijk te
voldoen was en die zulke lieve dingen
zeide.
Het is wijn, dien ik zelve verle
den jaar gemaakt heb van rijpe
boschbessen.
Zeker zal ik een glas nemen
Wijn, dien gij zelve gemaakt hebt,
juffrouw Armorel Wijn van Samson
wijn van boschbessen Ik ken de
boschbes uit taarten en gelei-potten,
maar ik heb haar tot nu toe nog niet
uit karaffen geproefd. Dank u, dank
u
Hij hield het glas met een vriende
lijk lachje tegen het licht, kwam er
even met zijn neus boven ©n roerde
den wijn zacht om. Toen bracht hij
het vocht aan zijn lippen.
Zoet, zeide hij critisch, en
sterk 1 Het hangt ann het verhemelte.
Het is kostelijke likeur. Hü dronk
het glas ledig en lachte weder. Hebt
f;ij die zelve gemankt? Het 13 heer-
ijk I Noen, geen droppel meer,
dank u
Zal ik uvroeg het meisje
beschroomd, zomU gij mijn oud©
grootmoeder ook eens willen zien? Zij
is zoo verschrikkelijk oud, dat de men-
schen van heinde en ver komen om
haar te zien. Somtijds antwoordt zij
wel eens op vragen die haar gedaan
worden en nu denken de mensehen,
■Int zij een waarzegster is. Zij slaapt,
dus kunt gij gerust luid spreken Gij
zult haar niet wakker maken. Zij is
zoo vreeselijk oud. Bedenk eens, zij is
bijna tachtig jaren weduwe.
Zij bracht hen naar d© ander© ka
mer, waar de oude dam© werkelijk in
haar lederen stoel, waarvan het model
aan een strandstoel deed denken, met
hoed en muts en in zwarte polsmoffen
gestoken handen, zut te slapen.
Goede hemel 1 mompelde Ro
land. Welk een gelaat! Van dat
gezicht moet ik een schets maken I
Én, hij keek naar het meisje, dat
zich over den stoel bukte om een kus
sen reebt te leggen, van dat an
dere. Het is iels buitengewoons
mompelde hij luid. Het gelaat van
iemand, die honderd jaren geleefd
heeft. Wordt zij nog wel eens goed
wakker en prnnt zij dan
In den avond herleeft haar herin
neringsvermogen en dan praat zij,
somtijds heel goed maar dikwijls
cok wartaal.
Ik zie daar een spinnewiel in den
hoek.
Zij heeft gaarne dat er iemand
aan het spinnewiel zit, terwijl zij
praat. Dan leeft zij weder geheel in
liet verledene.
En daar ligt ©en viool.
Di© is van mij." Ik speel '8 avonds
voor haar om haar wakker te houden
en haar geheugen te scherpen; Jus
tianius heeft het mij geleerd. Hij
placht vroeger heel mooi te spelen,
maar uu zijn zijn vingers stijf gewor
den. Ik ken een menigte melodieën,
maar het is zoo moeilijk, nieuwe te
ieeren. Dezen zomer hebben er dames
te Tregarthen gelogeerd. Een van
baar had een pracutige stem en zij
zong lederen avond voor het open
raam. Ik heb vuil dóe gelegenheid ge
bruik gemaakt, om gedurig met rnijn
bootje daarheen te varen en voor het
raam te luisteren. Ik héb een verruk
kelijke melodie gehoord, die ik van
avond, als gij niet weggingt, gaarne
eens voor u zou spelen.
Ik behoed niet te vertrekken. Hot
is geen noodzaak, zeide de jonge
man, terwijl het bloed hem naar het
gelaat steeg.
Roland sprak de stem van
Dick, maar daar werd geen acht op
geslagen.
Blijft gij dus hier vroeg het
meisje.
Hier. in dit huis In uw huls
Gij kunt op de kamer van mijn
broeder Emanuel slapen. Ik vind het
heel prettig als gij blijft.
Zij noodigde Dick niet uit, maar
wel hem, die haar wijn gedronken en
geten had.
uw voogd of uw oude
grootmoeder dit maar goed vindt?
stamelde Roland.
O, zij vindt het zeker goed. Blijf,
Roland. Ik zal mijn best doen, het u
zoo aangenaam mogelijk te maken.
En gij weet niet hoeveel hier te z:en is.
Roland zeide weder de waar
schuwende stem van Dick.
Duizendmaal dank zeide Ro
land. Ik blijf.
HOOFDSTUK V.
Het betooverde eiland.
Zeven slagen van de welluidendste
aller klokken maakten Roland indach
tig aan het etensuur. Om zeven uur
maken de meeste Engolschen zich ge
reed voor dit werk, dat door verfij
ning en beschaving een zeer aange
name bezigheid is geworden. Sommi
gen zijner kennissen, dacht hij. wan
delden thans naar de club, anderen
waren bezig hun toilet te maken. We
der anderen begaven zich naar ver
schillende restaurants of waren daar
reeds aan tafel gegaan. Het klokje
van zevenen wordt als vanzelf met het
gebruiken van het middagmaal in ver
band gebracht. Roland Leo :©gon t<
bet besef te komen, dat hij het dien
avond zou verbeuren. Want hij was
thans op de boerderij en zat voor het
driehoekig© raam mot Armorel te pra
ten. Hij was naar Tregarthen terug
gekeerd, om daar zijn volles en zijn
schildersgereedschap te halen. Geluk
kig had hij in het logement een stevig
tweede ontbijt gebruikt. Maar nu was
hij een bewoner van Sarnson. De ver-
meerderde bevolking bestond than?
uit zeven zielen.
Inderdaad was er geen middagmaal
voor hem. Op Samson wordt er om
half één gegeten. Om vijf uur dronï
hij mot Armorel thee en na de the©
wandelden zij naar de kust en be
klommen Shark Point, om de zon
achter Mincarlo te zien ondergaan,
een toeht die met haast en ijver, met
hijgenden adem en verhoogde kleur
werd volbracht.
Toen de schaduwen van den avond
begonnen te vallen, moesten zij haas
tig naar huis terugkeeren, omdat er
geen pad is tusschen dc rotsen en do
steen gevaarten zijn door vor ige be
woners ook niet van hek of leuning
voorzien. Zij keerden dus op hunn©
schreden terug en sloegen den weg
naar de hoeve weder in, waar Armo
rel hom ln de woonkamer aan zijn k>t
overliet, terwijl zij eenige huiselijke
plichten waarnam.
(Wordt vervolgd).
