m
9-,
m
m
"h
m
Q,
Sk
m
m
Si
B.
m
ft
m
m
'2
m
J8
«j'lès vter pm< brood en meel per
4er bevolking is meer dun vol-
«•«■de. Naar een kleine particuliere
pnguéle te oordeelen, die Ik hield, ia
toet 1 >roodverbruik tot op deze hoogte
in de meeste gezinnen nog nooit be
reikt. Hot schijnt de norm te zijn voor
'degenen, dio xich in hoofdzaak met
brood voeden, doch dit thans met het
oog op do zeer vele voor den oorlog
ingel ichte gelegenheden voor lieden
van alle standen, togen geringe prij
zen een warm middagmaal te krijgen,
niet eens behoeven te doen. Do ont
eigening van meelvoorraden Is, voor
het publiek althans, dus afgezien van
de bakkers, molenaars en graanhan
delaars, ook vrijwel zonder beteokenls,
wanneer men bedenkt, dat eerst een
voorraad, dio meer dan twee cente
naars meel bedraagt, in oen huis
houding, voor zoover hel surplus be
treft, onteigend kan worden.
Men mag dus gerust zeggen, dat er
vat: gebrek geen sprake kan zijn.
Tib di Riildiitli 11 kur
ümniri.
CCXCII.
Het staartje van do tramstakmg ia
er, maar ik vrees, dat het heel lang
zal worden. B. en W. hebben nl. het
arbeidsreglement voor het personeel
der II. T. M., dat aan hun oordeel on
derworpen zou worden, goedgekeurd
cn nu staat in dat reglement veel wat
liet personeel blijkens zijn edachen
tijdens de staking gaarne anders
zou hebben, maar nog veel ineer staat
er niét in.
Dat het loon vrij aanzienlijk de
lucht ingaat, zal ongetwijfeld voldoe
ning vinden; liier staat tegenover,
dat de maximum-arbeidstijd 120 uren
per week is.
Aan de groote grief van het perso
neel, dat velen van hen jaren achter
een in lossen dienst blijven, is niet te
gemoet wkomen. Omtrent het aanstel
len na lossen dienst bevat het regle
ment niets. Ook over do pension-
neering zijn or geen bepalingen in te
vinden. Wel zal hij, wien de dienst
betrekking door do H. T. M. word't op
gezegd 'dit slaat op ouderdom) een
uilkoering krijgen var» 1/40 deel van
het jaarloon voor elk dienstjaar in
vasten dienst. In oauda venerium! Het
venijn zit in den staart. Want er zijn
conducteurs, die reeds meer dan 8
i ion stieren lossen dienst hebben Op
een hoogere uitkeering dan f 196 tot
f 270 is dan ook, krachtens de toe
lichting, niet te rekenen.
Tïij den dienst van Weg en Gebou
wen wordt overwerk niet betaald,
maar zal voor elk uur wn uur vrij
geveven worden.
Een Scheidsgerecht komt er, maar
niet een dat door beide partijen is
sa a modest eld. Van de drie leden zal
één benoemd worden door den bur
gemeester. de beide anderen door den
V van Toezicht op de Spoorwegen.
Wnt hef trampersoneel nu doen zal,
is - i geheim, maar dat er in den Ge
meenteraad nog wel een woordle over
villen zal. is zeker.
De redenen, die het college tot bet
gowtkouren l>ewogen hebben, zfirfnog
nlc' bekend er» tot zoolang moet een
oordeel over fijn houding achterwege
blijven Dnt het spoedig tot een nieu
we staking zal komen, geloof ik nret.
D-» winter is daar geen geschikte tijd
vo on de vorige maal zijn nogal
slichb ffers gevallen, wat aan de niet
nl te stevige band van soJidori'teit niet
ten goede zal komen. Afwachten ia
bet eenige, wat ons wijzer kan maken.
Het ia niet onwaarschijnlijk ctat
d de politie, na toet in werkinge
den van de gewiizigde verkeorsveror-
dening. een paar dozijn processen-ver
baal ten onrechïe zijn openmaakt,
en it alleen, omdat een gemeente
werkman een bordje „Verboden Inrij"
oo een verkeerden boek aanbracht.
In de Halstrant was het fietsen ver
boden en hij plaatste het bord aan
den hoek van het Stadhuis bij het
Kerkplein en sloot daardoor voor fiet
sers den weg vandaar door de Hal
straat tot nan de Oude Molstraat af.
Nu setiijnt het echter dat. de Ilalsiraat
niet hij den hoek begint, waar het
bord uithangt, maar een 50 meter die
per de straat in.
n» weg naar de Oudo Molstraat
komt dan riet buiten het verboden ge
deelte te liggen.
Wat de kantonrechter nu mot de
processpu-ver'oaal doen zal, ia een
vraag? Moet gewacht worden totdat
de gemeente het bord laai ver*»ia»tsen,
of moet door de justitie zelf een on-
ds-roek worden ingesteld? Het raads
lid. dat de aandacht van den burge-
rmvvier op deze zaak vestigde, vroeg
tevens of l>et college de nrooessen-
vertoiaJ niet wilde intrekken'!!
Ms ik Mg. dat bedoeld raadtslld al
toren jaar lid ran de vroedschap is,
zal menigeen me niet gelooven.
Aan sensatie" ontbreekt het dun
llarenaa.rs den Ina'sten tlid werkelijk
niet Berst de klopjacht op de dames,
(Ha in de tram stapten root onbe
schermde hoedepennen on nu deze
bord jes-k westi a
De belangstelling in da oorlog,sl«ü-
letlne is ook om déze reden mlade-
rervte.
V«rka<li> is bezig het lot te tartan!
Alsof de concurrentie •oiRsolien de ver
schillende tooneelgezelschantKin
ntot noot genoeg fs, gaat hij die nog
scherper maken, door te concurreercn
irw-t zijn eieren gezelschap.
Zaterdagavond liet WJ tegelijk den
Kunstkring en toet Gebouw l>o»r»deti;
en J.l. Vrijdag zag men een froDik ver-
schHnsel!
Keu, mensoh moet maar durven.
SINTRAM.
Ue Sofa.
llo-eee, vriend, mijn lol is or uitt
ntct deze woorden stormde zekeren
dag mijn vriend het kantoor in een
kleine provinciestad binnen kijk,
op mijn lot - iuj noemde het nummer
is een hoofdprijs ter waarde van
600 gulden gevallen.
Een enkele blik was voldoende, om
mij de Juistheid van het feit te doen
inzien.
Nu, geluk gewenscht, oude Jon
gen en ik schudde hen» de hand.
Wie niet waagt, wie niet wint
Hoe goed, dat ik een lot in de Tentoon-
stel lings-loterij genomen heb 1
Ik wenschte ojmieuw hem geluk,
mijn vriend echter, wat nadenkend
geworden, haalde diep adem en sprak
AU 't anders heetgedeeido
vreugilo is dubbele vreugde, zoo ls het
hier helaas gedeeld geluk, slechts
half geluk
Iloe zoo
Het lot u niet geheel van mij. Ik
heb het surnen genomen nret Slokker,
die
Die vroeger hier op het kamoor
was 't Die arme drommel
Dezelfde hij vroeg het mij
hij had zoo'n blind vertrouwen in mijn
geluk, zol-ie,
Nu, dien armen drommel, met
haast zooveel kinderen als schulden,
mogen we 't waarlijk wel gunnen.
Ja. Fortuna beeft ditmaal eons
goed uit haar oogen gekeken en niet
blind haar schatten een of anderen
Rothschild in don schoot geworpen.
Nu, ik ben ook met de helft tevreden
van GÖ0 gulden, die uit de lucht komen
vallen
Dat is te zeggen, amice drie-
honderif Bij zulke verlotingen van
voorwerpen mag men blij zijn als p>en
bij verzilvering de helft krijgt.
Hoe 300 gulden voor voorwer
pen van kunst en «naak, die Cf»
gulden waard zijn I stoof hij op en
sloeg met de vuist op tafel. Onmo
gelijk 1
Om hem onaangename teleurstelling
te besparen, had ik mijn twijfel ge
opperd nu bepaalde ik mij luertoe,
om niet hoeiemoal hel genoegen hem
to bedorven. Alleen gaf ik hem nog
den raad, niet al te kieskeurig te we
zen. en ieder bod hoven de 300 gulden
te aanvaarden. Ik werd door mijn
verstandige» vriend uitgelaehon, dio
overmoedig en halsstarrig, zooals zijn
geluk ht-m maakte, bleef volhouden
Niet onder de G00 gulden.
Kort na dit prikkelend gesprek
moest ik afscheid nemen van mijn
vriend en van de kleine, mij lief ge
worden, stad, om een betere betrek
king te aanvaarden in de hoofdstad,
waar da bedoelde verloting had plaats
gehad. Bij mijn vertrek beloofde ik,
den gewonnen prijs in ©ogenschouw
lo nemen een ameublement en
zijne belangen te behartigen.
Zoodra ik dun ook was aangekomen
spoedde ik mij naar het Tentoonstel
lingsgebouw niet het prijzenswaar
dig voornemen, mijne belofte zoo goed
mogelijk gestand te doen.
Juffrouw, dus sprak ik haar
aan, dia het lokaal bewaakte, op
dit lot is een prijs ter wuardo van 600
gulden gevallen, en
Jawel, Lil orde. sprak zij, zon
der mijn verdero redevoering af te
wachten. U komt de meubels zeker af
halen
Ik onthuido haar, dat Ik niet de ge
lukkige was, maar „per procuratie"
don schat in oogeaschouw kwam ne
men.
O zoo. Als u mij wil volgen, zoo
zal u weldra den aanblik van ,,den
schat" genieten, gaf zij oven plecht
statig ten antwoord.
Zi) bracht mij nu in een lokaal,
waarin allerlei meubels naar ik
vermoedde, nog niet afgehaalde prij
zen boven en naast elkander waren
geplaatst. Nadat de achoone eerst het
een en ander had weggeruimd, nam
zij weder het woord
Hier lieeft u 't. Deze tafel, deze
beide fauteuils, en deze vier stoelen
zijn op uw lot gevallen.
Ik keek om Zij raadde mijne go-
dachten en zeidc
li zoekt naar de sofa dia ont
breekt da's jammer. Maar anders
ware de gestelde prijs overschreden.
Ofschoon door deze mededeelïng
mijne ingenomenheid met de overi
gens fraaie meubelen merkbaar ver
minderd was, verheugde het mij
toch over 't geheel aan mijn vriend een
gunstig rapport te kunnen uitbrengen.
Nochtans was mij al dadelijk de ge-
heele inrichting zonder sofa, die bij de
fauteuils paste, als een wagon met
drie vielen of als een veldheer zon
der armoe voorgekomen intueschen,
er was nil eenmaal niets aan te ver-
andoren lk dankte daarom de lieve
juffrouw voor haar moeite, vernam
nog, dat alles vóór den laden moest
zijn afgehaald en nam afscheid, om
onverwijld mijn vriend mede ta dee-
len, wat ik beleefd liad Ik prees ziin
eigendom naar belmoren, doch ver
zweeg hem niet. dat de sofa door
hare afwezigheid hem teleurstel! ine
zou bereidenreden waarom ik hem
aanraadde, zoodra mngel"k van eene
gelegenheid to profiteered om bij eene
of ander.» auctie liet meuMlair te laten
-rkoopen
Een hooghartig antwoord kwam op
mijn welgenxvmden raad ,.of Lk
ducht, dut 't bij hem opkwam, dio kost
bare meubels voor 'n appel en 'n ei
wog t« doen Het had nog allen tijd
rood» was door oen goeden kennis,
dien hij mijn brief had laten lezen. 350
gulden gohodeu".
Hij verzocht mij. een briefje cr aan
to bevestigen met vermelding, dat do
meubcU toor f530 te koop waren.
De tijd verliep, zonder dat Iemand
er op inging veeleer werd mij te
verstaan gegeven, dat als :k niet op
een betamelijk i«od inging, dat is on
geveer de helft der geschatte waarde,
ik ei maar een schijntj'e voot krijgeo
zou.
Ber. vernieuwd schrijven van rnijno
■hand bereikte hem, en daarin drukte
ik ernstig hem op het hart, den go- j
boden prijs ie aanvaarden, voordat i
het le laat was, Maar als had een
bonze geest van hem bezit genomen
hij sloeg wederom mijn goeden raad 1
in den wind.
De gevolgen konden niet uitblijven.
Hij zond me eene advertentie mot 25
gulden in contanten, om huur in de
vearaam-ste bladen te plaats?*.
Ik schudde het hoofd, dacht er hot
Mijne van, doch volvoerde punctueel
da^opdraoht. De advertentie luidde
,,F.en in de Tentoonstellings-lolc-rij
getrokken elegant, hoogfijn meubi
lair, bestaande uit prachtig bewerkte
tafel. 2 fauteuils en 4 gewone stoelen,
ter waarde van 600 gulden, wordt te
koop aangeboden voor f 500.—. Te be
vragen", enz.
Eenige dagen later voerde miin weg
my naar hot lokaal, waar zij tijdelijk
waren ondergebrachtde elegante,
hoogtijne«tafel etcetera. Hier ver
nam i!;, dat onderscheidene jiorsonen
zich hadden aangemeld om. do meu
bels te bezichtigen, maar om den hoo-
gen prii 3, vooral ook wegens de ont
brekende sofa, van den unnkooj) had
den afgezien vooral die sofa had hot.
t gedaan 1
Nu, dacht ik, zal de brave tooh wel
van zijn koppigheid genezeu zijn
maar eer nog ware een tijger op de
vlucht gegaan voor 'n lam. Daar stond
niets van in zijn catechismus.
Een wijle bleef alles status quo.
Daar wilde ik, met een lekkere havana
in den mond, mo op m ij 11 e sofa
werpen, toen eensklaps mijn ongeluk
kige gelukkige vriend ten tooneele
verscheen. Een handdruk, nóg een: de
oude vriendschap was opnieuw be
zegeld.
Al spoedig kwamen we op het eigen
lijke thema, llij verhaalde, hue luj in
't stadje door iedereen gefeliciteerd
werd, hoe hij benijd was evenwel
kon hij zijn jammerklacht niet weer
houden, wat dat „geluk" hem al ge
kost had. Hij had oenige malen con
roudje moeten geven, Iemand had
hem naar aanleiding van zijn geluk
ge'-d ter leen govraagd en verkre
gen. en hij had ten laatste zelf dit
moeten opnemen, op hoogst onvoor
delige voorwaarden.
Als ik nu maar eens aan mijn
geld kwam! Met deze verzuchting ein
digde het re'aas, dat ik met de groot
ste kalmte had aangehoord.
Nu was het mijn beurt. Ik deed
hem de heftigste verwijtingen over
zijn eigenzinnigheid en gaf hem te
verstaan dat, wanneer hij niet subiet
een eenigermutc aannemelijke» prijs
accepteerde, zijn helft al bij voorbaat
door de onkosten zou zijn verslonden,
en dat ik vervier mijn handen wasch-
to in onschuld.
Evenmin ais een of ander tragisch
held, trots teeltenen en wonderen,
trots roerende beden en waarschu
wingen, er toe te brengen is, zijn
noodlot te omgaan, doch regelrecht
ten vorderve marcheert evenmin
was mijn vriend van ziju verblindheid
te genezen. Integendeel, luj vvildo dat
do reeds gemaakte onkosten door de
opbrengst ruimschoots zouden wor
den gedelgd.
Niet aüeen dat hij zijn lieve geld aan
drukinkt verkwist had, met genoeg
dat hij zijn vriend het leven al erg
zuur gemaakt had, maar ook in do
kleine, stad zijner inwoning had hij,
in afwachting van liet eerlang to ont
vangen bedrag, allerlei malle uitga
ven gedaan, zooaJs ik niet dan met
moeite en langzamerhand uil hem
wist te krijgen. Opeens schoot mij
do arme Slokker te binnen.
En wat zegt je lotgenoot nu we'
van dit alles? Vindt hij allemual goed
wat jij doet?
Ja, zeker klonk het benepen.
Eerst was hij zoo kleinmoedig de ons
geboden f 300in vredesnaam maar
aan te nemon gelukkig wist ik hein
tot andere gedachten te brengen.
O, dwaas! Had maar geluisterd
naar den raad van dien verstandigen
ouden man! Maar zeg mij, hoe je 't
hebt aangelegd, om ook hém in 't
veiderf te lokken?
Mijn vriend aarzelde met het ant
woord, al9 schaamde hij zich. Er
scheen hom tooh iets te bezwaren.
Nu, sprak hij eindelijk, ik heb
hem op zijn aandeel al wat voorge
schoten, om hem den mond te stop
pen.
Menschl riep ik ontsteld, jo ver
koopt de hu'd, voordat de boer ge
schoten is; dat loopt niet goed aft
Een kere', dio diep in dc beren zit,
worp je geld in den schoot, dat nog
lang niet je eigendom is! Neem me
niet kwalijk, word verkwister; voor
koopman ben je niet in de wieg ge
legd I
Met groote stappen ging lk de klei
ne kamer op en neer.
Wind je nu zoo niet op. 't Was
geen kapitaal, maar niet meer dan
25 pop, antwoordde hij, meenende
h'erdoor mij to kalmeeren. Maar dat
hem niet glad zitten.
Wut! schreeuwde ik, Vijf-en-
tvvintig gulden! Bedenk wat je even
tueel nog overhoudt I
Nog genoeg, hoop ik, om alle kos
ten te dekken.
Hoe kon mén zoo lichtvaardig
handelen! Het is, vrees ik, ook h'er
woder zoo gewonnen, zoo geron
nen.
Hiermede waa ons gesprek ten ein
de hij ging en ik stak mijn sigaar
weder aan en begaf mij. allesbehalve
ojigewekt naar hel kantoor. 11c kon
mij die malle historie maar n'el uit
het hoofd stellen, en mijn werk deed
ik zoo. dat het de aandacht trok
Volgens afspraak kwam mijn vriend
nog eens bij mij terug om den afloop
van zijn jvogingen te berichten Hij
r.ag er uit, a'sof hij door een bende
bloedgierige wolven vervolgd en oj>
gejaagd was, en eindelijk hier een
toevluchtsoord gevonden had.
Die ellendige aofal begon hij na
dat hij wat op zijn verhaal gekomen
was, vloekende een slag op de tafel
gevende.
Die is onschuldig! merkte ik met
een kc»;i lachje aan.
Hadden die schobbejakken de
toijbeboorendc sofa niet achtergehou
den, dan was ik al lang in bezit van
mijn geld en nu wil geen sterve
ling den rommel hebben.
Je ziet "t nu zelf! En ik hield hem
nog eens zijn verregaande koppigheid
voor oogen en herhaalde mijn g-oeden
raad.
Te 'aat! Te laat! mompelde hij
dof.
Waarom? vroeg ik in gespan
nen verwachting
Luister Hij begon mij nu zijn
wedervaren te verhalen. Onvermoeid
was hij van den ooiion meubelwinkel
naar den ander ge'oopen, en had
zijn verworven prijs te koop aangebo
den; hij had al weer honderd gulden
laten va"en en zou zich contenteeren
mef. MO. Niemand was er belust op;
tri de meest? gevallen was de ontbre
kende sofa de schuld, dat er niet op
w?rd ingegaan volmaakt dezelfde
ervaringen, die ik opgedaan en
breedvoerig hem geschetst had. Mijn
arme vriend was wanhopig.
Op mijn advies strompelde hij, met
b'aren aan de voeten, nog naar een
uitdrager, die wellicht nog toehap
pen zou, en dit bleek ook het geval
te zijn, maar de bloedzuiger, zoo be
titelde hem miin vriend, wilde er
hoogstens- f 150— voor geven, en
dan waren de reeds gemaakte on
kosten pUts de voorgeschoten gelden
op verre na niet gedekt. Zoo kwam
hij dan moede nnnr lichaam cn zie'
gebroken, ton derden m.a'e in- mijne
huizinge uon en onderscheidene gla
zen grog waren noodig, om zijn ge
zonken levensgeesten weêr op te
wekken.
Wat nu! Met alle overtuiging be
toogde ik, dat hij in vredeanaum
voor dit gering bedrag de meubels,
die blijkbaar niet gewild waren,
roaar van de hand moest doen; doch
het was, als had een demon zijn oor
voor mijn welgcmeonde raadgevin
gen gesloten en voerde die bij voort-
duur hem ter verderve Hij volgde
mij niet in mijn- logischen gedach-
tengang, maar droeg den volgenden
morgen een expediteur op, hen» de
meubels naar zijne woonplanls, hot
provinciestadje te zenden; in den
waan, aldaar oen liefhebber voor
zijn schat te vinden. Alsof zoo'n nest
eerder do gelegenheid hiertoe bieden
zou dan de groote wereldstad!
Aizoo, zijn smartek'nderen boga-
•n zich op reis. En denzelfden dag
nam ook de gelukkige eigenaar af
scheid van mij, om in het doode stad
je aangekomen, diikr zijn hei! tc be
proeven. Vooreerst was hij genood
zaakt, zijn e'gendorn een onderko
men te verschaffen en dus een klel-
"ne localiielt er voor te huren; daar
werden de l>eruchte meubelen opge
steld. Berucht. want de lotgeval
len daarmee waren bekend gewor
den. de faam had er hel noodige bij
gevoegd en als een loopend vuurtje
had een en ander zich door het lie
ve stadje verspreid. Iloe de goede
maa geplaagd werd, kan nien zU>h
voorstellen.
Do een raadde hom aan, teneinde
al do gemaakte kosten te dekken, da
merkwaardige meubelen tegen eulróe
te laten kijken; de ander gaf hem ln
overweging, de ontbrekende sofa er
bij te laten maken; een derde, om
ze onder een honderdtal stomirzinni-
gen te verloten, en meer van die flau
witeiten.
Eon grondeigenaar ln de buurt
bood nog naar aaulciding van eene
advertentie in het Weekblad van
Ncrgen6huizen on omstreken onge
zien 90 gulden voor tafel en» stoelen;
het laat zich hooren, dat de kosten
dit bedrag verre hadden overschre
den.
En zoo dreigde de zaak een tra
gisch einde te uonven. Dat de schuld
aan het. onheil onkel en a'leen mijn
vriend zelf draagt, die goeden ï-aad
in den wind geslagen heeft, spreekt
vanzelf; maar zoodra or sprake van
ls, schuift liij alle schuld op de sofa
die niet bestaat.
Zoo zijn de monschcnl Niet in zloh-
ze'ven, in eigen fouten en afdwalin
gen zoeken ze de reden van hun
rampspoed, maar in de omstandig
heden. Ik liet hem verder in die dwa
ling zijn cenige troost in db»p-
iand leed.
De arme Slokker had hem laten
lK-gaan en trok zich van de zaak ver
der niets aan, want deze heer had
ten minste een voordeeltje van vijf-
en-twintig gulden gehad, en nóg een
douceurtje!
'En mijn vriend, d'e deze geltiks-
zauk afsloot met een nadeeüg sa'do
van f 197.35?
Offervaardig cn ode', wraakte
olgen geluk hij
En and'ren ten voorbeeld te zijn
daarop was tuk hij...
I Ja.
Welke?
Oude boeken, ki«f. dia «en
viv-oger had.
Willy laat het ki.sua hoofd m de
hand rusten en tuurt pamzend naar
bu'ien.
Vroeger! Wie heeft die boe
ker» dan vroeger geschreven?
Oude schrijvers, imjn jongen;
heel oude schrijvers.
Zijn die dood?
Ja.
Mama! krampachtig vat WjUy
haar beide handen en houdt ze etijf
vast. Moeder, ten einde raad:
Nu genoog, mijn jongen.
Mama, waar hebben die heel
oude schrijvers 't dan geleerd, dio
Als jo nu jo mond niet houdt,
dan zet ik je in den hoek.
Do lieve dylle eindigt met een
klein tafereel uit de lijfstraffelijke
rechtspleging.
EEN WEETGIERIG KIND.
Mama, waar komen de boeken
vandaar»? vraagt kleine Willy, ter
wijl hij op den stool van zijn moeder
Idautert en zijn hoofdje snoezig op
haar schouder legt oen toonceltje
om uit te schilderen.
Die worden gedrukt, mijn kind,
is het antwoord der moeder, die ver
rukt is.
Wie drukt ze?
De boekdrukker, ventje.
Waar krijgt die ze vandaan?
Die krijgt ze van den uitgever;
dat ls de man, die ze laat drukken
Waar heeft die ze vandaan?
Liefdevol lachend blikt de moedor
den kleinen ondervrager aan en dan
zegt ze:
Van den schrijver, mijn hartje.
Wie is dat?
Dat la de man. die de boeken
schrijft.
Allemaal.
Weineen. kind; één mensch kan
toch met alle boeken schrijvenI Er
zijn zooveel schrijvers.
Hoeveel wel?
Kind, dat woct ik niet!
Willy is van den stool geklommen.
Hij leunt met beide poezele armen
op moeders echoot en ziet vragend
haar aan.
Mama, wnt etnat er m die boe
ken?
O, van al'es en nog wat. mijn
Jongen; over den hemel, over de Bier-
ren. en over do planten en dieren.
uit ziin hoofd?
Soms wel.
Hoe weet hij dat? llspt Willy
met een eerst liesrin van ontzag.
De moeder zucht
Vanwaar weet hij dat?
Dat heeft hij ge'eerd Wifly.
Van wie dan. mama?
Van zijne onderwijzers op
school.
Daar gaat hom een licht op, Een
oogenb'ik staat hij ia gedachten, en
dan begint het weer:
Van w'e hebben die het ge
leerd?
Ventje scheid nu eens uit
dto hebben liet ook uU boeken.
Andere boeken?
DE SLAAP.
Waarom slaapt men
Malle vraag. Men slaapt omdat
men lust heeft om te slapen ziedaar
alles. Maar er zijn menschen, die van
alles het naadje van de kous willen
eten.
Zoo een jong dokter, die deze quaes-
tie aan een gi-ondig onderzoek heeft
onderworpen laat ons dadolijk zeg
gen, dat hij niet tot oen geheel bevre
digend resultaat gekomen is.
En zoo kwamen we op het idee, onze
toevlucht te nomen tot het oude bo-
proefde middel: een referend um,
dat altijd de beste manier is om uit
een moeilijke omstandigheid te gera
ken zooals het bestuur van liet
Diligentia-concert deed in zake: Vlotta
of Mengelbei g
Een aantal brieven zijn ingekomen;,
enkele mogen hier volgen
Mijnheer 1
U vraagt wat de oorzaken zijn van
den slaifc» l
Ieder kan alleen voor zichzelven
sprekenmen weet in den regel niet,
hoe 't met zijn buurman gesteld is.
Ik moet u dan zeggen, dat als lk
's avonds thuis kom en het inoede
hoofd neerleg, mijne vrouw een ser
moen begint in 3 nfdeelfngen
.'o. Je bent vanavond weer in de soos
geweest; een fatsoenlijk man behoort
thuis te blijven.
2o. Je hebt weer gespeeld en na-
ïlturlijk verlorroo kreng jij je ge
zin aan den liedeWaf.
3o. Je hebt aai grog of I oddy je
te buiten gegaai en je zuil niet rusten
Yóör we zijn op straat gezet
Daf begint iederen avond wear van
voren af aan, en tegen dat wij „op
straat, zijn gezet" ben ik in liepe rusL
Om kort te «aan, als u 't dan abso
luut weten wiltik slaap, omdat mijn
vrouw me verveelt.
ARTHUR DUTMAN.
Mijnheer I
Vraag mij niet, waai-oxn tnen slaapt;
vraag veeleer, waarom men niet
slaapt, want mijn loven lang heb ik!
geleden aan slapeloosheid.
Men kan niet slapen, als men den
volgenden morgen een gi-oote reke
ning betalen moet en geen cent in
huis heeftmen slaapt niet, als men
zwaar verkoudon is of verliefd of
kreeftensla gegeten heeft.
Dank zij deze indices zal het zooge
naamde „bewijs }>et ongerijmde"
wellicht u leiden tot het doel.
JOIIAN WAKKER.
Meneer 1
U zou niot weten, waarom men
slaapt en dat op uw leeftijd
Ik ben pas zes jaar en ik weef het
al lang.
Je slaapt omdat Klaas Vaak komt
en je zand in do oogeri strooit.
KLEINE JOS.
Waarde hoer t
Volgens geleerden zou de slaap wor
den veroorzaakt door aandrang van
bloed naar de hersenen.
Men beweert, dat het de onontbeer
lijke rust der zenuwen ls, die intreedt
I)it laat zich hooren een medeburger,
dion men om 't half uur een dracht
stokslagen toediende, zou ervaren dat
goen verkwikkend© slaap zijn deel
was.
Maar er zijn vele zaken, die men
voorbedachtelijk over 't lioold ziet.
Geen beter middel om in slaap te
vallen dan de meeste sonnetten, lea-
dlng-arlikelen en Nutslezingen. Daar
mede heeft iemands lichamelijke ge
steldheid niets to maken.
Ik heb gezegd.
PRACTICUS.
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCHE DAMCLUB.
A'U correspondentie deze rubriek betreffende, gelieve men te richten
aan den heer J. Meijer, Kruisstraat34. Telephoon 15W.
Probleem no. 640,
van W Polman Jr.
le Publicatie,
v
lal
B
n
I!
I
m
a
fe-
JU
a
«f
-
Zwart 10 schij ven, op4, 7, 8, 14, 15, 17, 26, 27, 30 en 41.
Wit 11 schijven, op: 23, 25. 33, 34,37 39, 42, 43. 44. 46 en 50.
Probleem no, 641,
van VV. Polman Jr.
le Publicatie
6
g
2
s
it
'»j
16
B
m
s
->«
86
1
£gj
Am,
S3
a
56
1
.V
2^
li
a
m
46
;"a"'
a»
11'
45 47 48 .49 50
Zwart 7 schijven, op 2, 4, 7, 9,17, 20 en 26 en dam op 16.
Wit 9 fcctujven, op: 28. 29, 30. 34,35. 36, 43, 45 en 48
Oplossingen van deze problemen
worden gaarne ingewacht aan bo
vengenoemd adres uiteWijk Dinsdag
23 dezer.
Oplossingen van prob'e-ern no. 636,
van den auteur WH 29—23 (zwarl
18—29 gedwongen), 40-3-4, 5044,
28-28 en 32 11
Do stand was:
Zwart 9 schijven, op 7, 6. 9. 13, 18,
19. 20. 24 en 35.
Wil 11 echijvon, op 22. 28, 29, 32,
33, 37. 38. 40, 13, 44 en 50,
Oplossing van problem no. 637,
van den auteur: Wit 28—22 zwart
17 39 gedwongen), 40—35, 42—37,
29—24, 48—43, 30—24, 35 41
De stand was
Zwart 10 schijven, op? 3, 7, 8. 9.
12, 14. 17. 19. 20 cn 26.
Wit 11 schijven, op: 21. 23. 27, 28.
89. 30, 33, 40. 42. 48 en 49.
Beide problemen zijn goed opge
lost door de hooren M. ten Brink,
R. Bouw, J. Jacobson Azn. A. A. Ja-
colxson. W J. A. Matla, P, Mollema.
P. H Rademaker, J. van Spiakelaur,
J Siegerist en J Tompdmaun.
CORRESPONDENTIE.
VV. P. Jr Vriendelijk dank voor
het gezondene. Gaarne zullen wij ge
bruik maken van het door u toege
zegde
De Haarlanviche Damclub houdt
haar bijoenkofitótcn iederen Maandag
avond ran 8 Jot 12 uur in de boven
zaal van café „De Korenbeurs"
Spaarne no. 36. alh'er.
Liefhebbers van het damspel zijn
daar welkom.
Voor het lidmaatschap kan men
zich bij het bestuur aanmelden.
Jongelieden van 16 tot 18 jaar kun
nen als aspirant-leden worden toege
laten
Inlichtingen verstrekt gaarne de
secretaris, de hoer J Meijer, Kruis
straat 34, Telephoon no. 1543.
