WM
1Êê
iS
m
M
A
- -éi
m
m
j-'i
a
a
a
a
wi
a
ww..^
B
a
4|
m
i
m
I
a
j
Mm.
War-
,J
A-el en wee van andere staten te be
moeien, die lutn hun neutraliteit pre
cies u!s tot Jiog toe vasthouden wi
lei.
Hij spreekt dan verder over iiet
vele hoofdbrekens, dal eenigo gele r-
den en particuliere politici aan dc
regeling der verhouding van Duitsch-
land tot zijn naasten nabuur Nedor-
luinl I»:steden in verband met een
evcntneelen Midden-Buropef-i-hcn
bond als tegenwicht tegen de Engel-
scheen Russische wereldmachten. Jlij
keurt het rif. daarbij reeds over an
dere staten dan Oostenrijk-Hongarije
te spreken, zelfs al geschiedt dit op
t.ot zoo wehvilleuden toon.
Hij meent, dat men gevaar I opt,
.1 :,ii-iU"»r stof te geven lot U-n-
'_v-n-. en ver-T.ichtniukingen. Men n.
liever zwijge-n, cn afwachten ut
aiidereu mót hun verzookon en iu-ii-
schcn tot Dirjschland komen. Dit
te moer, om dat alle volkeren der aar-
do in 'lezen moeilijken tijd gevoelig
eu pr.kke.baar zijn. Hij betreurt liet
z-. -.-r wtmiie-.-r door Duitschers on
danks ',(l'Zc begrijpelijke stemmingen
pè'.ofidigd is. en wijst daarop, dat af
dwalingen. ais die van camee Duit-
.M:ho geleerden tegenover Holland en
do Noorse he staten, geenszins de opt
his van eon zelfs maar klein ondvr-
dual van liet Duiische volk weergeven
Doch zelfs de voorzichtige en vriend
schappelijke behandeling van het Hie
rna: ,,0nzo verhouding jog-ciis Hol
land", zooals deze onlangs in hol ti.i'l-
schrift „Die Grenzboten" la-sproken
word. keurt hij af, omdat het wan
trouwen zaaien kan. Een land, dat
hot. zoo ernstig meent mei zijn politie
ke waardigheid en positie, als Hol
land, is er var, overtuigd, dat hel. zeif
liet best beoordeel en kan-wat hem
bant. De schrijver gaat dan verder r-n
zegt: De Hollanders zijn een een voel
helder cn nucht-erdenkend volk cm
nic-l zelf in te zien. wat voor hen let
g-xzonswaard is. liét is een feit, <1 it
d Xwlerlandsche regeering 011 liet
N'edoi landsche volk t'e niet hel oog op
de siardijkskundige ligging bijzonder
n>oeiIiike plichten der neutraliteit vol
kannen vervuld hcb5én en nog vervol-
h i Wat men legen de houding van
eenico groepen der bevolking of van
eeviiro person-n aanvoert, lig: o;> bol
-ebied van lie: ||voels'even, waarin
het voor oen vreemdeling 7oer mo.-.i-
li|k is door dringen. Dat in Hol
land'de politiek- der toekomst zoer
nauwgezet ov-i w^igen wordt o.: alle
gegeven gezichtspunten ook zonder
aanmanen van andere zijde daarbij
in aanmerking komen, lijdt geen t\\ u
fel".
Parijsche Brieven
ALS ZIJ TERUGKOMEN.
Wanneer zij terugo.u,m:ii le midden
dór hunnen, m ae familie is het,
oinUMi zjj gewonu Ziju 01 ernstig
eu net iiuii ooor net nosp.taal is toe-
gesutari, tnuis huu Imisuei tc vol
tooien stuns geuureiiuo et-u luium-l
of twee, eu soms siecnis een wc-.-k
lang,... Zij, cue in ue sti al-en van i'a-
tijs, moeilijk vopnéclirijuend, stflu-
ïienu op een stoa 01 op kruuken, zijn
int.m (Uiuceis buiteiuaaioscne soiuiueu
te Parijs, uie ln ouzo hospitalen m
behajiueung zijn, veriarveuti 0111 zich
w eer te bevum-en in net loven, oat
Voortgaat en nun iels verwonuorlijks
en nieuws Hikt, iets, dat hun buiten-
gvwoon vrieiKischttppenjk gezind is.
1 ii iiden treilen zij trouweus in allo
voorbijgangers. Met welke meewari
ge blikken, vol van een gedaento van
ei-kei,teiijkheii.l, volgt men beu welk
een gedienstige armen om hen te hel
pen ile wegen over te steken, de trap-
j>én op te gaan wélk een zorg om
«leuren 1 tor lien open te houaeit' Dun
kend glimlachen zij over deze kleine
zorgen men begrijpt elkander in do
zen ge wisselden glimlac-n, die meer
waard is dan alle woorden.
Doch die van Parijs, bij hen timis
teruggekomen, hebben minder lust
om mi. Pc gaan. Zij schijnen geen
(.ogenblik te willen onttrekken aan
tien terpoor.ugsuju, zoo vocien z.j.
1 ue lang net \ot>r «en uuurt om ge-
bwi te komen ui ue gciauw-
treK/ii-n te nerkennen van w,e mui
uitinuar zijn, van verwanten en
Miciioeu, ute elkander uageiijks 0111
hen neen opvoigen hoe lang lu.-t
court om terug te koeien in ue ge-
woomen v.ui gisteren, om zeils ue
ineuoele terug ie vinuen, die zij, go-
lijk Kinderen doen, tot hun verras
sing met ue baud aanraken. Velen
hunner sctiijmui nog geueel veraoofd
te z.j 11. /.ij zijn nog afwezig", zij ge
voelen ecu vreemde moeite om hun
w-zoii van nu te verbinden met liet
wezen, dat zij wureti. Ongetwijfeld
een zenuw-inzmkiug na de verschrik-
kei ij kc opwinding, die zij hebben ge-
i'.end, nu de onophoudelijke bezorgd
heid oni het gevaar plotsoljng is heen-
gcunan.
Allen hebben zij het gevoel, hol
l.oofil leeg en licht ie hebben, iets ijls
•-ii breekbaars.... In den laatsten tijd
heeft men in de brieven, die van de
vechtlinie komen, een merkwaardige
c.\ karakteristieke geheugenloosheid
opgemerkt met betrekking tot de een
voudigste 8pe!)-ega!s. doch het gebrek
aan geheugen makt ook en vooral de
namen der personen, die hun 't meert
na zijn. Huren en vrienden komen de
in huis teiuggekeerde soiuuicii ln-re-o-
kvn cn zij z.en hou binnenkomen,
ieiken hun de lia.uu, huig naar hen
kokend met •■-11 ais angstig-.- v-o-v.ai
ring, cn zij vinden de namen niet te
rug. Het :s, alsof jaren van scheiding
/onder herinnering tusschert J1-11 wa
ren voorbijgegaan
Doch even vue-md ia het gevoel, dat
hun ongewone tegenwoordigheid Dij
hun nabestaanden, zeifs bij den va
der en de moeder, teweeg brengt, en
(lat cdi tijdje voortduurt. Alles, in
het minder luide woord, in de dienst
vaardige gebaren, die men onhandig
zou kunnen noemen, in do verteedcr-
dc on in olk soval inscliiklcolijkö hou-
dine, getuigt van een eoort van opge
togenheid vij zijn, vooral de soldaat-
jes van twintig tot vijf-en-t
jaar, mannen die van verre
komen 1 Dat -s een indruk, dien ui- u
jiiet meer in Frankrijk had g' ki-.iid,
sedert den tijd, dat de militaire dienst
zeven jaar achtereenvolgens duurde,
onder liet laatste Keizerrijk. Toen wa
ren de verkeerswegen minder uitge
strekt en minder samengesteld over
het gnnsche grondgebied, en hot gold
zeldzamer en iu die zeven Jaar na
rren de meesten slechts oene of twee-
11 aal verlof, anderen in liet geheel1
nietIn zijn provincie en zijn geboor
teplaats herkende men nauwelijks
uen soldaat, vertrokken niet oen
lichten knevel, wanneer -hij de zijnon
kwam weerzien, die opgetogen waren
over den „Vroupior" met zijn ontbol
sterd vei overaarsgezicht en v\ a-ns
wnde g-.-barc-a cn spraakzaamheid
hen overbluften. Zij waren de bewon
dering der landstreek, tot mijlen v«r
Jn do rondtede kinderen liejven hun
achterop, on zij knepen de meisjes 11;
dc kin die blozend lachten en voor i
wie liet k-'.s als een gunst was, waar
van zij droomden onder het hoeden
van beur schapen.
>.-.?<• bcrstcii-.-n-.i© soldaatjes heb-
bon geenszins o:c verover au tsuiauie^
ren, doch ook zij kennen een tol van
bewondering, s -booner en dieper,
waint d© blik, die Niwonderf, is
gaiiscu vochtig van tranen, «iic hom
vcrlichtep
Ik had in September (de akelige
maand van angst er. twijfeh, op v,
om de bejaarde ouders van ce.11 onzci
vriend, n tc bezoeken,^inet bun con
cierge gekeuveld- Een brave, dikke
vrouw met een teeder en onbedorven
hart, die nog het accent van haar
provincie 111 hét midden win Frank
rijk beeft behouden zij bad nog
geen berichten van -haar zouii ontvan
gen, en met eenvoudige, docli pakken
de woorden vertelde zij mij heur
leed
Verscheidene koeren, van 's och
tends vroeg tot "s avonds laat, begint
weèr mijn lijden. Dat is wanneer de
brievenbesteller komtHij overhan
digt me, voor de huurders, een heel
pakket brieven, en gaat heen. Daar
ben ik, met de brieven in mijn beven
de. band. Ik durf ze niet uit te zoeken.
Ik zo- zonder postzegels, brieven
bij, die van soldaten afkomstig zijn,
en briefkaarten. Ik zie ze, zonder ze
le zien, tersluiks. Ik durf niet kijken,
liet b tmlsohrift herkennen. Ik hen
bong, ljegrljpt u. te weten, dat er nog
niet-, van mijn jongen bij is....
Deze- weck riep ze mij, toen ik voor
bij gmg. De zon schitterde op beur
dik gezicht
Hij i5 teruggekomen, weet u,
mijn jongen!
Teruggekomen? Ik voel me zoo
gelukkig <-->r u I
- Welja, de armeAan den voet
gewond, le petit, maar dat zal niet
erg zijn hij loop: Hij is voor vier
maarden teruggekomen: ..de heeron
heblr :i hem ook willen belooneu, om
dat !nj zijn kapitein 'n-et leven heeft
geredWilt u hem niet zien
Dal vroeg zij plotseling, met moe
dertrots.
ija, graag
Ik kom binnen in de concierge-logo.
Duur zii 11 twee of drie dames, huur
sters, en do vader, en de kleine broer.
En -hier is de held een groote jon
gen, wiens gezicht begint aan te dik
ken, twee- of drie-en-twintig jaar,
koket in zijn artilleristen-tunica met
goud-gegalonneerde mouwen hij is
onderofficier. Een weinig hinkend is
hij nader gekomen, zeer schroomval
lig, alsof hij nog niet heelemaal thuis
wus, en zoo zachtmoedig, zoo zacht-
moedig I.... Hij is gewond geweest,
niet bii zijn kanonnen, doch onder het
brengen van een tel°cram, te paard,
in bet open veld.... Hu spreekt zacht,
mei een verre en losse stem, alsof
hetgeen bij vertok niet hemzelvon be
trof De aames luisteren met verloe
dering. de moeder k-ikt naar hem mot
oen soort van liefdevolle innigheid
ei de vader houdt onafgewend ziin
00-7011 on l<om <»evicM. en ziin liewon-
derin-7 Is zóó, da'. b;; boel klein, lieel
kk-iu v.'.Ac -/-in zoon Inkt I
Vertel dan, mijn zoon. hoe jij j'e
kftpite 11 hebt gered.
O, vader.. Maai- 't is niots, het
is heel eenvoudig. zegt de groote
jongen, die bloost.
Neem 't hem niet kwalijk, mejuf
frouw. zijn mal, die jongens. (De
vmlcr heéfi een nog sterker uitgespro
ken landelijk accent). Ik zal het u dus
zelf vertellen Nou. zoo ging 'tde
jongen kwam. to paard, terug om
orders weêronr te brengen. En daar
hoort hij aan den kant van een hosch-
je iemand kreunen, arme kerel, en
niet hard, niet herd. D-e jonge-)
daur luistert, stijgt af, bindt zijn
paard vast, en mét zijn revolver gaat
bij op zoek, heel zachtjes. Het was de
kapitein, niets minder, de twee dijen
door een kogel doorboord, en die zoo
veel bloed bad verloren, dat hij ster
vende scheen... Daar neemt mijn zoon
hem, zóó, op zijn schouders en zet
-hem op zijn paard. Ja, rnaar hij' zul
vollen en er is niets om hem vast 'e
binden.... Hé, zegt mijn jongen tot
zichzelf, en mijn bretels. Toen tn»jft
hij den kapitein vastgesjord, on zoo
zijn ze in liet troepenkwartier terug
gekomen. De kapitein is nu genezen
Moet u ook nog zeggen, dat gedureh-
d; dit-ii tijd bómmen sprongen.
De banden op haar borst samen
voegend, bibbert de dikke moeder
0111 liet, voorbijgegane gevaar. Zij
doet 111 ij uitgeleide, nadftt ik den sol
daat van crfi!isrher%arte de band heb
gedrukt.
En dan tc zeggen, mejuffrouw,
rlat h-j -ni hier is ïk kijk naar :u,
's morgene, wanneer hij slaapt. Ik
kok naar hem, o. als u wist! Hij haalt
rnst.v' adem, i.irig en zacht, als een
kind. Ik luister naar zijn ndemha-
litiw lang. Zoo zeg ik ine, dat hij
leeft.. Ik zeg, heel aileen, lachend
0:1 hullend ..Je leeft, je leeft, miin
jongen
Eergisteren eer. ander bezoek, me:
een vriendin. Gezeten burgermen-
schen, maar bet interieur wijst op
smaak. Jong nog, bekoorlijk van be
jegening, drukt de vromv rles huizes
ons -Jadclijk beur, trouwens zichtba
re, ttvredenheld uit: ook haar zoon
is or met drie weken verlof. Gewond?
Neen, maar de loopgraven, met het
halve lichaam in hél watar, heeft bij
blinoeduj-fürtjrit'itek.ng gekregen :-een
gaiiselien naclit lang, onder de bom
men, hebben twee kameraden, moei
lijk vei tsel.rijdond, hem wegge
bracht naar de ac-hterste linies, hem
voorttrekkend, hem voortsloepend op
(Ivu rug Oiniiogolijk om zich op te
richten zonder het gevaar van den
dood.... Doch hier komt bij binnen,
in het salon waar wij kouten hij is
zoo juist thuisgekomen, hij gaat
rechtstreeks naar zijn moeder en kust
haar met een groote teedenheid, lief
koost haar meteen gelukkigen glim
lach. Daarna groet hij ons hij is
ietwat gc-bogen, het hoofd naar vo
ren de gewoonte in do loopgraven,
waar het hoofd niet moet uitstoken
Zijn. moeder kijkt hem aan en lucht
van vreugde, hem daar tc zien, heel
dicht hij haar gezeten. Hij is blond,
zucht cn klein, doch men voelt, dat
hij energiek is, zelfs vroolijk van
r-rd hij vermaakt zich over zich
zelf, zoonls hij daar onhandig in dit
salon gezeten is, op een „echten
stoel" 1
Nietwaar, hij ziet er woèr goed
uit - zegt de moeder. Hij cel nu
-. .ui alles, en voor vier
T Is waar, dat mijn konijnen-
nigiv.V, puik was vanmiddag, ant
woordt dc soldaat lekkferbekkcrig.
Daarop barst hij in lachen uit
- En toch niet zoo lekker als de
mijne, zonder u te willen ergeren,
maatje
Jouw konijn Welk konijn, lie
veling
Heb ik het u niet verteld? Ik weet
trouwens niet goed meer.; het is gc-K,
zoo leég als mijn hoofd is con kokos-
1.' --; Nu, dames, luistert maar
W ij waren 111 de Argonne, m bos-
hen, waar het wemelt van kojiijnen,
die, dat kunt u nagaan, heelomaul
van streek zijn. Verbod om er op te
schieten, maar men mag ze vangen.
Men vangt er..,. Dien morgen, bij liet
eerste o cl 1 tend krieken, gingen wij
naar het troepenkvvarticr terug, ilaar
da kameraden ons waren komen ver
vangen. De vijand had zich koost ge
houden, men marcheerde op zijn ge
mak, een beetje verspreid zelfs, door
het heerlijke struikgewas, dat naar
liet voc-htige mos rook toen een
konijn vóór mij verscheen Ik storm
op. het beestje af, het. weifeltIk
glijd uiten lig uitgestrekt, maar krijg
mijn konijn Dij ziin vol lijfje le pak
ken. Wat een „ratjetoe", straks!
Maar op hetzelfde oogenblik hooren
wij achter ons lawaai, kreten, het
droge geluid van geweerschoten
Rechtsomkeert, bet is een aanval in
do loopgraven
En'mijn konijn Hel loslaten
Nooit Ik heb een t-ouwtje in een zak,
■m in «'-én handomdraai is het om ine
hoen gebonden, op mijn rug, onder
mini kapmjas. Straks zal men weêr
terug zijn, niet Wel, eerst acht-en-
vcartig uur later zijn wij iu bet troe-
penkwnrtier teruggekomen aanval
len, tegenaanvallen, bajonetgevecht,
enz. en in al dien tijd spartelde
mijn konijn, gat «hokken, gaf er mij
ook Ik ti;ic\ geen tijd om liet beest
los te laten, trouwens. Wij dwongen
de DnrtscherStot den aftocht, wij had
den ■-'•n loopgraaf genomen inijn
konijn was in den strijd doodgegaan,
ik leefde nog Was het nog in leven,
misschien had ik het losgelaten, uit
vreugde. Wij hebben het opgegeten.
Wat een ragout, mama Ja, beter
dan dij; van uOch, na zoo n ge
vocht Heb je een razenden honger
W1LMA KNAAP.
Van de Residentie en haar
bewoners,
CCXCIV.
De (entoonstelling van kunstwerken
ten bate van het Nationale Steunco
mité is eiiuleiijk geopend, en het suc
ces was groot. De Koningin, voor
standster als H. M. is van alles w..l
aan hot Steuncomité ten goede nati
komenwas natuurlijk bij- de opening
iimiwezig, Minister Treub hield i'e
«ificjeoln redevoering, die heel wat in
teressanter inhoud liad, dan rei»
dozijn cliciié-opeiïingsreden te zaaien.
P it dc :cntoonstelling -een goe Je o:»-
te eat opbrz gen, daar b-jau de na
men van dé organÜsulórs eu de wer
kelijk schitterende inzendingen ->-rg
voor. De toeloop naar Pulchri, wau-
t 1 ;»s een andere soort van verma
kelijkheid den bezoekers als -v' -n-
nu/nmer geboden wordt, is dun wü
grot"Op 'J Maart gaan de deuren
di 1 t en dan hoe li t de verlming, als
ik me niet bedrieg.
Voor alie moeite, die samenstellers
en al tisten zich gegeven hebben mn
lot --;ri .red resultaat te komen, is
htl drukke bezoek verblijdend. lei
wat goeden wil en eenige handighe d
zij.i er hier nog w- volle zalen le
krijgen voor Jiefdodigheidsdoelein-
d-on.
Voor pa-rtkoiiere ondernemingjn,
zooals opera en tooneel loopt het :iiet
bijster hard. Pygmalion trekt t
enorm, en nu mad, Dorly in de ope
ra optreedt Is de zaal ook bezet, maar
ouders wordt het treurig. Scala Is
meer leeg dan vol en z.elfs het Bouw-
nvwstcrH ent''- waar dolste kluch
ten voor het voetlicht komen, wil .et
niet bijster. En de bioscopen spelen
niet alleinaal.
Tn deze tijden van al gom een e. ;-
nir'eid deed het niet prettig a.,11 t"
vernomen, ho.- de gemeente met geld
gooit, nis liet bouwen van scholen be-
li ft. Maandag is in den Raad fSn
hartig woordje over dit euvel gezegd.
Aan (je orde kwam het bouwen m
- 0:1 gewone en van een bewaarschool
-•li met cijfers toonden verschillen lc-
sprekers ann. dat in andere blaatsen
v go--.Jkoopor gebouwd wordt. '<»o
k'.st te Rotterdam waar .nota be-m
neg geheid moet worden een leslokaal
t. uii'i'DJd f "<V)un in den fTaos iefst
8100.
Do oppc i'beveHiebber '«'e bijnaam
ton den oud generaal De Meest or.
thans raadslid) haalde vier gevallen
mm dat de aanbestedïngssom van
scholen beneden de raming h'eef,
n.aar ten slotte» liepen de kosten toch
nog over de raming heen De cijfers,
dit- d-.- raadsleden bij' het onderhavige
voorst:! kregen, waren zoo uitvoerig,
dat niemand er uit op had kunnen
maken of de kosten van het inrichten
vun centrale verwarming onder de
i-tiimiig begrepen waren of niet.
Het antwoord van den wethouder
was slapies, waarschijnlijk had hij
den tegenstand niet vermoed en zijn
argumenten daardoor niet bij de
band, zijn sterkste betoog, d-at 11 en
aan de kosten niets kunnen doen
0 in (1 a t zij slechts uitvoerders zijn
van besluiten v-an den Raad, gaat
allerminst op, want do raad schrijft
het gebruik van dure soorten stoen,
van mozaïk-pan-nend'aken, van 21/2-
stcens muren niet voor. Do zaak werd
aangehouden tot och volgende verga
dering en wellicht, dat we dan wat
meer positieve verdediging krijgen.
Nood tg is (idt zeker, want e.en be
waarschool voor 200 kinderen in een
buitenwijk, kost hier een dikke ton.
Aan.de werkloozen zal ook hier ont
spanning gebod-en worden. Na een
paar uur pralen heeft de Raad bc-
s'oten, dat aan het Comité dat z'cli
het brengen van ontwikkeling en van
ontspanning ten doel stolt, 2000 zal
ye:.-:-. .1 wórden, mits de Centrale
Commissie voor Arbeidersontwikke
ling ook 2000. Rijkssubsidie weef los
lo krijgen. D't laatste zal ongetwij
1 g.tbeuren. Wel is in Den Haag bet
w- riv.ooien niet zoo heel vee!
grooter dan in dezelfde maanden van
andere jaren, maar liet geial v'akar-
b--.d. rs ondvr.lien, gaat -.er boven liet
gew one uit. K11 0111 iien gaat ten slotte
do soiiceie beweging. De mannen van
de uiisk-iled i.lrcur en de beroepswei k-
ioozcn worden rnuider door inzinking
\:in eiiorgie bedreigd. \oor zoover de
ifiatsto'groep die nog bezit,
SINTRAM.
Mylady's briljanteo.
Sêrgcum i.oili-e was bijzonder be-
kwamu ui zijn \ak. Hij liep niqt, zoo
als -.eel van zijne collega's, slaperig
it'óütl en legd-e niet, als hij eeue mis
daad moest opsporen, de onbuboljieii-
li-eid van zoo menigen pöliti-edienr.ar
aan den dug. Toen sergeant. Collie
dan 00k zijn ronde deed en een ge
stalte langs den tuinmuur van hu
il-nry Preston zag sluipen, Jresloot
hij dadelijk, den verdachte ter degeiu
liet oog te houden. Hij Irezat een 011-
vei-heterlijken speurneus. De ver
dachte klom dra over den tuinmuur
en verdween stil verwijderde Collie
zich, om spoedig met een half dozijn
constables uit de aangrenzende
rayons terug 1e keeren. Ook hij ging
met rzijn ondergeschikten over den
Inge» tuinmuur, posteerde vijf hun
ner óji behoorlijke afstanden in het
park, zoodat alles kon worden waar-
g'-nomen, behalve het gedeelte waar
do stallen langs de straat zich uit
strekten. l)e. zesde man vergezelde
sergeant Collie, die nu naar den in
gang van riet huis zich liegaf en aan-
schelde. Aan zijn opmerkzaam oog
was het niet ontgaan, dat achter oen
vensier van de eerste verdieping Ikht
brandde, da! eensklaps werd uitge-
blnscht. Daar moest -ie inbreker zich
dus bevinden. Ifet duurde een gerui
me n tijd, voordat men voetstappen in
de vestibule vernam. Een oude be
diende deed «eindelijk open en ver
wonderd zag hij de beide politiediena
ren aan.
- Iliar 111 huis is ingebroken,
óprak Collie zonder omwegen. Sir
Preston thuis
Neen, hij is in Brighton maar
Miylruly is er.
Laat ons haar niet verschrikken,
maar breng ons naar de eerste ver-
dieniiur. I'weede venster links daar
was hij zoo éven.
Dat is haar boudoir!
Drommels Dun voorwaarts
geen tijd verliezen
Voorafgegaan door den vorbomvc-
reerden bediende snelden de politie
mannen naar het door hem aange
wezen vertrek. Toen zij dit binnen
traden, luid de inbreker reeds oen
goed heenkomen gezocht; doch het
was aan geen twijfel onderhevig, dat
luj er geweest was: De lade van een
kostbare kast was opengebroken, ter
wijl op den vloer een breekijzer lag,
waarvan de stompe zijde met een zak-
doi-k omwikkeld was.
Blijkbaar oen dilettant, zeide
eergeant Collie geringschattend
dat is niet voor een man van het vak!
- :-n terwijl hij het werktuig vrin den
<ii .:k ontdeed, liet hij erop volgen
dacht dat die eenige aanwijzing zou
kiim: :-.n geven maar zeker hier i 11
huis ergens dien zakdoek gevonden
moét erg teere handen hebben, de
schavuit
In dit oogenblik kwam lady Pres
ton, door hare kamenier gevolgd, bin
nen. Do schoone vrouw zag er zeer
bleek en ontdaan uit.
Is er iets gestolen 1
Neen. Mylady, ik geloof liet niet,
antwoi-rdde sergeant Collie bo-
leefct, wij hebben hem in het werk
gestoord alleen deze lade is open
gebroken.
Deze lacte daarin was juist
mijn briljanten sieraad I riep lady
Preston verschrikt uil.
Dal is leelijk merkte de ser
geant, het hoofd schuddend, op,
want het is er niet meer.
Hoe kon de dief weien, dal het
sieraad zich Juist du arm bevond --
sprak de vóórname vrouw verwon
derd en, naar liet scheen, meer tol
zichzclve, Niemand wist dit, dan
Dan wie Y aoo viel de beambte
haar snel in de rede.
Dan ik zeive, verbeterde lady
Preston haastig. Ook de bedienden
koncien dit nart weten.
la u daar wel zoo zeker van
volkomen zekér.
Dan is hij toevallig iu die lade
xekóiuen ruaar .viytudy belroell mei
bezorgd te wezen. Hij kan niet om
komen het huis ie aan alie zijden
bew
a kt.
ii-kla
Trots deze geruststellende
ring was lady Preston nog altijd zeer
onmulsi. llaar oog, dat verward,
haast luUpzoekenu rondblikte, v»e!
nu oj. uen zakdoek, waarin het in-
brekerswerkiuig gewikkeld geweest
v is. Zij nam liein op en beschouwde
den doek aandachtig.
Is dat van hem vroeg zij
aarzelend.
Neen, behoort blijkbaar bier in
buis, zooals de iuitialeii pfewijzen,
en sergcuut Collie wees op het gebor
duurde monogram.
la, ja, ik zie liet, gaf zij onrus
tig ten antwoord is u zeker, dat
die hier gevonden -werd
Ongetwijfeld antwoordde do
politiedienaar zelfbewust, en als
My bidy het goed vindt, zullen we da
delijk beginnen uiet het huis te door
zoeken.
Goed, maar eerst moet ik Boosey
wilt zeggen, sprak do voorname
dame bevangen, en zij zag den ouden
dienaar veelbeteekenend aan.
De oude inan begreep en volgde
zijne meesteres. Na weinige minuten
koerde hij zonder haar terug.
Do eene kamer na de andere in de
beide verdiepingen werd doorzocht,
de inbreker nochtans niet. gevonden.
Toen zij do trap afgingen, riep Col
lie opeens uit
Dat venster daar is niet gesloten;
ik zag, dat liet bewoog.
Dut komt in den hof uit en is
dertig voet hoven den grond, merk
te de bediende op.
Toch eens even gaan izien,
sprak sergeant Collie, dat kan geen
kwaad.
Hij ging woer naar boven, oper.de
het voiist- r cn zag er uit. Zooals Boo-
s.y gezegd bad, lag liet wel dertig
voet bovou den hof, welke met kliri-
jver--, hoaliuai was. Juist er tegenover,
ongeveer tien voet er van verwïjilei-d,
zicii de stollen. VS je uit
dit Mister naar Ireno-len springt,
neeft voor Spin bode leven genoeg!
meende uo ouco dienaar.
Maar hij kan toch op het dak der
stallen gesprongen zijn.
Up not (.mis. uoi staden? Onmoge
lijk! ajitwo-.-n:; Hoosuy angstig.
Laat eens zien, zei sergeant Col-
uo en iiij meld de lamp buiten i.cv
venster, om don liclmciiijn op hot
oak to laton vallen. Onmogelijk, ot
niet daar is hij!
Inderdaad sloop de vervolgde acu
ter ilie kroonlijst. Toon hij zag, dat bij
onUekt was, spoedde hij zich voort.
Ga weg, ik spring naar de over
zij! riep Collie's begeleider; ..-en waag-'
hóls.
Om 's hemelswil niet! set a-eeuw do
.de kamerdienaar. -■ Gij zijl dood, als
do sprong mislukt. Ga mee naar be
neden en ik zal eon ladder, halen.
Neen, Sudivanjj gelastte Sergeant
Collie, -- Jn| kan ons toch niet oni -
snappen. Toen stak hij het hoofd uit
't venster en riep:
Opgepast d-aar J-ene-Juii; hij is
op liet duk van de stallen. Twee man
oj» straat.
Nu spoedden de beide poiilieman-
iwin zich da irap af, bemachtigden een
ladder cn klommen op het dak. Teen
de Jdiende nu ook in den liof kwam,
waren zo alweer lieneden en hun ge
laat gaf teleurstelling te kennen.
Heeft u hem niet gevonden? vroeg
Boosey met schijnbare vcrwoadering.
Neen, zei do sergeant nu nijdig,
hij hoeft zich langs de dakgoot ia-
ten zakken.
N-.u'ai liij zijne manschappen op
straat gelast had, den ontvluchten in
breker te achtervolgen, begaf hij zich
m>t Sullivan opnieuw in liuis en hij
ver-angcfeo My!;.-«ly te spreken. Alen
bracht tien naar liet boucio.r waar
benulve lady Fieston ook de oude
kkiccht weer aanwezig was. Sergeant
Collie ireklaagde zich dat deze de-u
sprong viï-rhinderd had.
Zeker was het goed van hem, zich
teg"ii zou'n gevaarlijk -n sprong te
verzetten! sprak de dan_o, die over
het ontsnappen van den irrbralosr niet
zoo erg bedroefd scheen te zijn; u
zou er 11 iet levoud zijn afgokomon.
Buitendien d-oct liet mij genoegen u te
kunnen zeggen, dat er bij nader inzien
niets van belong gestolen is. In liet
eerste oogenblik -dacht ik, dat ik mijn
kostbare briljanten in die lade gebor
gen bad, omdat ze daar altijd in be
waard worden; maar laatst toen ik ze
aflegde, heb ik ze bij mijne overige
juwreten gelogd. Ik dank u en uwe
mannen, en wanneer ge raar de keu-
keu wilt gaan; zult ge daar hetnoo-
"d'lgö vinden om
Donk u, Mylady, v.e hebben geen
lijd, antwoordde de sergeant kort; met
een stijve buiging verlieten hij en zijn
ondergeschikte liet boudoir. Nauw
hadden zij de deur gesloten, toen lady
Preston uitriep
Den hemel zij dank dat die schan
de mij bespaard is! Die woorden be
reikten hen nog z'j wisselden sen
snellen blik en gingen naar beneden.
Sullivan keerde naar zijn post terug
en de sergeant liep een oïnd met hein
mee, om liet gebeurde te bosprekea
Ik zal je wel zeggen, hoe 't er
mee is, verklaarde Collie; de inbre
ker zal een vriend van haar geweest
zijn, die den weg door 't venster van
vroeger kendo. Hebt je gehoord, welke
woorden zij zich liet ontvallen, toen
ze dacht dut we al weg waren? Die
voorname dames die hebben-ze ook
al soms achter do mouw, zeg ik jc....
My lord is inmiodcls in Brighton «n
amuseert zich op zijne wijze, begrepen
Sullivan? laat ons maar zeggen dat
dio hóogere kringen door en door ver
dorven zijn jij en ik mogen dank-
Ixuu- wezen, dut wij or niet toe he-
hooien, verstaan? En rui, goeden
nacht!
NodUt de polhi het huis verlaten
had, liet lady Preston den ouden
knecht wederom roepen en zij had
een lang, stormachtig onderhoud met
lióiu -;ii dit moest wel zeer c-rnstig ge
weest zijn, want toen ói scJioone
vrouw emuciijk alb-en was, barstte ze
in hartstochtelijk siLhkeu mt.
Den voigendeiL dag koerde Sir Pre*
L>n na een telogram te liiibben ont-
vangc-n. uit Brigl ton tei.-g. Hij scheé'i
(tooi- de gansclie gebeurtenis hoogst
onaaikY'Vianni aangedaan en vermoed
aauv-inkeiijk, tr -ever le sprekcin.
Jk kom juist van het comm.^sa-
ïia-at van pol .tie, 1 «gon l ij oindeiijk,
en ontving daar wel bijzondere
mededcclingeii.
Waarlijk? vroeg zój-ne gade met
bevende stem.
.la, zeer vreemde zaken, moest ik
wn-nemcri, ging bij op onaangenomen
loon voort. De v-.rs.eunl.Vie den
schurk ontdekte, deelde mij mede dat
die inbreker ouzo woning uitei-st
na.1»keurig kendo, cn dat gij, mijne
eshlgcnoote, wlstnrkt niet - i-on wensch
te keuüéh gaaft, dut hij zon worden
gevat-
-- Sir Henry! nep zij uit, wat wil»
cij hiermee zoggen?
Niels ik herhaal slechts wat do
politieman zei Hij verhaalde mij ook,
dat je eerst Item hebt gezecd d-al jo
bri'janten gestolen waren, en daarna
moest erkennen, dat gij je vergist
badt on het sieraad aanwezig was
is dit zoo?
Ja dat is te zog-ren k'cnk
bet onzeker en oarzeVmd.
„Lady Preston, wet moet rlatbeleo-
nen! n-p Sir Hour;, thans toornig uit.
Zijn jc briljanten gestolen of "met?
Ja, zij /.ij:i gestolen, sprak zij
zacht c-n met de (.ogen neergeslagen.
Waarom hebt ge dan tegenover
do i.-oiilic het tegendeel beweerd?
Omdat ik eerst later mij van mij
ne vergissing overtuigd heb.
Sir Preston zag zijne gemalin oen
vviile zwijgend aan. Toen sprak hij:
Niemand van dc bedienden wist,
dat je briljanten ui die kast bewaard
w-erden Wie, behalve ons, was daar
mee l>ckeiid. Dat moot de dief zijnl
Lply Prestou antwoordt! niet; zij
zat st-om duur, het schoone hoofd op
dc borst gezonken, als eene schuldige.
I>3 politie, ging hij na eene wijlo
voort en Dij deze woorden haalde hij
een zakdoek te voorschijn, - heeft me
ook dit overhandigd Die doek was
gewikkeld om het breekijzer, dat men
vond'.
Is dat niet oen van jouw zak
doeken? vroeg zij met een schuwen
blik.
Neen, dde Ijchoort niet aan mij.
Maar het zijn toch je letters
Dat wel, antwoordde l,nj lang
zaam en op iedere lettergreep druk
kende, - maar de begiuLetters kun
nen van verschillende namen zijn;
deze hier bijvooi beeld zouden ook dio
van ie broeder Ilardie' Punter kun
nen zijn!
Bij dooe woordó-n sprong lady Pres
ton snikkend op, drukte de handen-
tegen het gelaat cn met wankelende
schreden verliet zij het vertrek.
DAMRUBK1EK.
I1AARLEMSCHE DAMCLUB.
Aile correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve men te richten
aan den Heer J. Meijer, Kruisstraat 34 Telephoon No. 1353.
PROBLEEM No. 644
van
C. 1 f. Schroder,
Zvrart
3
Ilil
5
6
a
a
'-■Mb
m
S
15
16
i p
a
1
WW/
1
a-
a
25
26
a. „S
f
.W/
35
36
S
S
A
45
46
,u.
Zwart. 10 Schijven op 0, 3, 9, 10, 17, 18. 19, 20. 22, 23. 2-4. 23, 29, 30. 33 en 35.
Wit. 15 Schijven op 10. 26. 31. 37. 39, 40. 41. 42, 43, 44. 46. 47, 48, 49 cn 50.
PROBLEEM No. ('.45,
van
J. J. S i t ta 11.
-
/wart. 13 Schijven op 2, 7, 8, 9, 14, 15, 17, 18, 20, 22, 27, 28 cn
WIL 10 Schijven op 25. 30, 83, 35, 38, 39. 43, 46. 47 en 48.
