De Europeesche Oorlog.
DERDE BLAD.
HAARLEM'S DAGBV AD
ZATFRDAG 27 FEPRUZ Rl 1915
Verspreid Nieuws
van dc ooriogsveiden
OORLOGSVERHALEN.
In 't Alg. Handelsblad lezen we de
volgende oorlogsverhalen
De gezamenlijke
v ij a n d.
Wie zal later al die waar-gebeurde,
onbedachte verhalen uit den oorlog
voor de grage boekenlezers iu meer
doorwerkten novelle-vorm opschrij
ven
Ziehier een kort" gegeven maar
pakkend van beweging en gebeuren
Een Russisch soldaat is van zijn
regiment afgedwaald; hij komt ineen
der dichte bosschen terecht, daar aan
de duistere grens van Polen. Hij
dringt al zoekende steeds verder. Hij
durft niet te roepen, omdat de vijand
in de buurt moet zijn. Hij hoort eeni
ge tukken kraken. Hij staat stil, loert,
sjiiedt. Hel is een Duitsche soldaat.
Beiden ontdekken elkaar op hetzelfde
oogenblxk. Zullen zo op elkaar af
stormen? Maai- geen van tweeen heeft
patronen in de tasch. En in plaats
van de blanke wapens te trekken, be
denken ze zich Ze bevinden zich in
eenzelfden toestand, beiden zijn
verdwaald Waarom zullen ze elkaar
hier in het eenzame bosch vermoor
den En nu gaan ze gezamenlijk op
den zoek naar een uitweg, om den
zoom van l»et bosch te bereiken. Ze
elasen er echter niet in. Het begint te
duisteren; de nacht valt snel. Van
wat takken weten ze zich een soort
van schuilplaats te houwen, om den
nacht door te brengen. Want het is
kond. Dus zal de een de wacht hou-1
den, te.rwiil de onder slaapt. De Rus
heeft het eerst de wacht Hij staat
daar nog geen half uur ter zijde van
zijn rustig slapenden kameraad, of
hij ziet vreemde lichtjes in het dichte
duister flikkeren het zijn er vele, van
alle kanten gaan en komen de vreem
de llchtvonkjes. En ineens weet do
soldaat wat bet zijn: de wolven na
deren Hij wekt den slapenden Duit-
scher, deelt hem mot enkele woorden
hel gevaar mede. Maar ze hebben
immers geen patronen meerDan
neemt de een zijn geweer, en de an
dere trekt dc sabel. En zoo stellen ze
zich te weer. De wolven hebben een
kring gevormd om de plaats, waar de
twee mannen staan. Eén der roofdie
ren is vooruit gesprongen. De bajonet
dringt het dier in de borsthuilend
tuimelt liet i-; midden der andere. Die
storten zich nu gezamenlijk op hun
prooi. Maar woedend vechten de twee
soldaten om hun levenen zóó slaan
ze om zich hoen, dat de wolven weer
tot opeen behoorlijken afstand terug
deinzen. De Du.leche soldaat is ge
wond, eén der wolven heeft hem de
tanden in den arm geslagen; de Rus
verbindt de wond met zijn zakdoek,
terwijl de under zijn wapen op den
dreigenden kring gericht houdt. Zoo
brengen de twe° soldaten den verde
ren langen pacht door. slapeloos, do
hernieuwde aanvallen der wolven af
slaand. Maar ze redden elkaar tel
kens weer het leven. Tot de ochtend
langzaam gaat gloren. Dan trekken
de wolven terug, sluipen het bosch in.
De twee verdwaalden leiden daaruit
af, welke richting ze moeten volgen
orn uit het bosch te geraken. Einde
lijk bereiken ze den woudzoom. Nu
zijn ze weer vijanden, Rus tegenover
Duitscher. Maar ze reiken elkaar de
hand. De één wendt zich naar links,
de ander naar rechts, om hun loop
graven weer te bereiken. Straks gaan
ze elkaar beschieten..
De worstelaar.
En dit verbaal zou eveneens tot een
gruvveliike schets van bloedige oor-
Haarlemmer MrIMIcs
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Een dag of wat geleden ben ik ge
schrikt van een berichtje in deze cou
rant, dat niet eens betrekking had op
den oorlog. De corresj>ouder.t te
Spaarndam meldde namelijk, dat de
secretarie aldaar vereenvoudiging
bracht In de correspondentie en
bracht dat te onzer kennis op de na
volgende manier „Zinlooze en tot do
oude doos behoorende uitdrukkingen
als ..ik heb (wij hebben) de oer" en
..beleefd verzoeken', worden niet
meer gebezigd. Ook laat men de beti
telingen als WelEdeJ Achtbare.
UHoopEdgestrènge en dergelijke ach-
terwege."
Spaarndam doet je denken aan spa
ren, maar ik moet toch zégden
dat de Spaarndanische secretarie
onze tcederste gevoelens Ui dit geval
niet heeft weten te «paren. Juist die
titulatuur was voor het deftig Ne-
derlandsche gemoed een «port, die de
meeste andere landen zoo niet ken
nen Iloe dikwijls kwam het niet voor.
dal je zat uit te rekenen, of je moest
odresseoren r den Heer of den
WelEdelen Heerof den We'Edel-
geboren Heernog geen drie we
ken geleden zei Hupstra, die daar heel
precies op is, dat hij niet wist of ze
kere stadgenoot Wol Edel of WelEdel
geboren moest geadresseerd worden
„er moest," zei hij' nadenkend
,,nog een betiteling tusschen wezen."
F.r, hij legde mij 't geval uit de va-
dor van den bedoelde was dit en dat
geweest, zijn moeder zus en zoo, zijn
jaarlijksoh inkomen ging niet boven
dit en dat bedrag en zijn vrouw be
hoorde tot die en die familie kort
om, alles samen genomen meende
IhiDstra. dat de titel WelEdel voldoen
logs-reealiteit kunnen worden uitgc-?
werkt.
Een Oostenrijksch officier ontmoet
ergens, ver van huis, duur heel oj)
liet westelijke ooortogs-front in Noord-
Frankrijk, een vreemden soldaat, een
Duitscher, die het militaire saluut
brengt, en op do uniform van den
Oosteniijkschen officier doelende,
grinnikend opmerkt: „Luit'nant,
ik herken uw uniform, want ik heb
vroeger in Weenen gewei kt De
officier informeert natuurlijk waar
uit de werkzaamheden van den Dult-
schen soldaat in Ween en hebben be
staan. En daarop antwoordt de an
der, dat hij daar veertien dagen ge
ëngageerd is geweest als worstelaar
voor een reeks Internationale worstel
wedstrijden. De officier vraagt voi
der want hu merkt nu e<erst op, welk
een geweldige kerel deze Duitsche
soldaat is. lie worstelaar laat zich
niet bidden hij doet den officier het
relaas, hoe hij in een der ontmoetin
gen met den vijand van zijn worste
laars-eigenschappen gebruik lieeft
weten te maken, 't Is een afschuwe
lijk v erhaal, dat de reus met blijkbaar
welbehagen doet. Hij heeft inderdaad
geworsteld met den échten vijand; hij
heeft zelfs, hij een schermutseling
van man tegen man, tegen zes vijan
den tegelijk moeten worstelen. Hij
grinnikt, als hij or van na-vertelt,
liet was een corps-h-corps in liet duis
ter, waarbij moeilijk van de blanke
wapens gebruik kon worden gemaakt.
Dat kwam den worstelaar iuist van
pas De eerste tegenstanders slinger
de hii van zich af, en met zijn vuisten
lieukte hij de volgenden terneer. Maar
de zesde man stootte hem de bajonet
in het lichaam. Toen werd de worste
laar eerst goed boos de pijn wekte
ziin dolle drift op. En zijn krachten
6chenen toen pas tot hun recht te ko
men! Dien zesden tegenstander greep
hij beet inet zijn verschrikkelijke han
den. De tegenstander wue o,p hern ge
sprongen, denkende dat de Duitscher
door den bajonet-sleek builen gevecht
was gesteld. „Weet je dau niet
met wien je te maken hebtbrulde
de reus. Reeds had hij zijn ijzeren
armen 0111 den ongeiukkigen tegen
stander geknepen. Hij zette ziin spie-
ren aan, zooals hij zo nog nooit 0111
een van zijn tegenstanders op de
worstel-mat had geklemd, Hij kneen
er het leven uit, terwijl de beenderen
van het slachl-offer kraakten. Met zijn
vaktermen van circus-athlect ver te H
hij, hoe hij deze tegenpartij op leven
en dood uitvocht. Toen de hospitaal
soldaten hem vonden, wat verzwakt
van bloedverlies, hield hij nog het
vermorzelde lijk van den Franschmnn
in ziin 3chrikke'iike armen gekneld
hii wilrle niet los'aten. En nis de üos-
tenrijksche officier, die zich dc wor
stelwedstrijden uit Weeneu nog wel
herinnert, den Duitschen kolos
vraagt, of hij weer geheel hersteld is,
staat de reus in positie, grinnikt: „Ze
mogen weer zes tegenstandei's tege
lijk op 111e afsturen. Ik ben in condi
tie De kampioen van het „Alham
bra" te Woenen werd nog nooit door
een tegenstand0!- met twee schouders
tegeliik gelegd
OORLOGSLEED.
We lezen in De Tijd"
Uit de Parijsche „Cro'xV 'vertalen
wij den volgenden ontróerenden brief.
waarin een priester aan de weduwe
1 van een officier kennis geeft van
J diens he'dhaftigen dood
„Mevrouw. Omdat gij van mij u'et
anders verwacht, zal ik u de droeve,
maar glorierijke waarheid mededee
len. Ja uw beminde echtgenoot werd
zeer ernstig gewond, toen hij zijne
manschappen aanvoerde, om 't dorpje
te bestormen, waarvan ik de pastoor
de was. Ik mocht nog zeggen
„schrijf WelEde%ebc>ren, het kost
niemendal, je doet er hem allicht een
plezier mee en misschien is zijn jaar
lijksoh inkomen honderd gulden groo-
ter dan je denkt," maar 't mocht net
baten en hij schreef aan „den Wel-
Edelen TIeer X."
Daags daarna ontmoet ik Hupstra
toevallig op straat. Opgewonden komt
hi: naar me toe. „Verbeeld je, daar
heeift me die X. zijn antwoord ge
adresseerd aan den W e I E d e 1 0 n
Heer. Ilupstra. Ik vind het schrikke
lijk onbeleefd." ,,'t Is wel heel ij6€-
lijk," geef ik toe, „a's je toch recht
heb op WelEdelGeboren. Vervelend
voor je, i k had liever drie dagen
keelpijn." „Och," zei Hupstra
weer, die zich gauw wist te troosten,
„zóó heel erg is 't ook niet. Als ik
hem wéér schrijf, adresseer ik den
Heerzonder meer." „En als hij
jou dan ook terugadrc-sseert den
Heer?" vroeg ik. Deze mogelijkheid
eoheen hem te treffen, althans hij
vond er geen andere oplossing voor,
dau deze verzuchting „wat is het
tocli akelig, dat andere menschen zoo
weinig manieren hebben 1"
E11 het büjft nic-t bij de afschaffing
van titulatuur de Secretarie van
Spaarndam schaft ook „ik heb de
eer" en „beleefd" af. Het is bijna gru
welijk. 't Lag om zoo te zeggen klaar
in de pen „ik heb de eer U te be
richten, dat Uw costuum gereed is en
verzoek U beleefd te komen pas
sen." Meet de kleermaker dan voort
aan schrijven „Uw pak is klaar, ik
verzoek U to komen passen." Dat
scheelt een paar rijksdaalders in den
prijs.
Als de tijden weer normaal zijn en
het vreemdelingenverkeer opnieuw is
hersteld, dan zal ik de toeristen
Spaarndam aanbevelen te bezoeken,
ben. De soldaten, door zijn voorbeeld
aangevuurd, wierpen zich met de ba
jonet vooruit en na een hevig ge
vecht, dat ruim een uur duurde, moest
het overblijvende gedeelte van een
Pruisisch regiment in wanorde viuch-1
ten naar de twee bruggen over X.,
achtervolgd door onze obussen.
„Toen bracht men den lu'tenant-1
kolonel naar mijn kerk Hij leefde
nog, maar was verschrikkelijk ge-
wond hij had een kogel in de schou- j
ders en zijn beide beenen waren ge-
broken. Hij.zelf vroeg om de iaalste
H.II. Sacramenten. Onvergetelijk ia-1
fereell De geïmproviseerde draagbaar)
was neergezet aan den voet van het
Maria-a'taar, het eenige. dat in mijn
kerk niet door projectielen is ge
troffen. Soldaten schaarden z'ch aan
weerszijden van het altaar Toen ik
he tabernakel opende, brachten zij "t
militair saluut. Heel mijn leven za'
ik dc plechtige stilte met vergeten
toen ik de H. Hoste op de tong .ogde
van uw echtgenoot. Eenige oogen-
b.ihkon later"sUerf hij
„Ik heb hel lichaam in de doodkist
gelegd, ai-c manschappen defileerden
voor het lijk en de meeste weenden,
a'sof zij hun vader hadden ver-oreh.
Nu 1 uhij ter zijde van de kerk op
het kerkhofje van dit kleine dorp, te
midden van ben, die'ook voor hun
vaderland gesneuveld zijn. Moge de
ze bijzonderheden voor u een troost
zijn en u met trots vcrvul.cn m uwe I
groo te smart. God, die u deze beproe
ving toezond, zal u de staart helpen
dragen!"
(w.g.) Abbc G„ pastoor van T.
Dc weduwe beantwoordde den brief
aldus Zeerecrw. pastoor. Ik dank u
van liane voor uw brief. Mijn kinde
ren hebben den inhoud er van ge
hoord. terwijl zij op hunne km een
Lagen voor het portret van hun vader
Tranen noopten mij meermalen het
lezen te onderbreken, maar uw br ef
deed niij goed. Mijn droefheid is min
der bitter. Niets heeft mijn smart meer
verzacht dan do zekerheid, dat mijn
echtgenoot zijn laatste oogenbl'kken
heeft doorgebracht voor het altaar
van de H. Maagd, aan wie lk hem
zoo dikwijls heb aanbevolen. Zij
heeft mijn srneeken verhoord. Gods
wil geschiede 1
Godvruchtige handen hebben mijn 1
echtgenoot in zijn doodkist gelegd
gij hebt mijn taak overgenomen, ont
vang daarvoor de dankbaarheid van
mijn arm, gebroken hart.
Uw brief »s een heilig aandenken, j
Mijn kinderen bewaren eik een af-
echrift er van. om hen later te helpen
op den weg van den plicht.
Ontvang, pastoor, de uitdrukking
van mijne eerbiedige en dankbare ge
voelens. E. N.
In de „Croix" vertelt Pierre l'Er-
mite voorts, dat denzelfden avond,
waarop de officiersweduwe boven-
staanden brtcf verzond, haar oudste
zoon bleek, maar vastbesloten, tot
haar kwam, zeggende
Mama, ik ben achttien jaren,
wilt gij mij toestaan do 'plaats van
popa te gaan innemen?
Gij? mijn kind!
Op den 2den Augustus, eenige
cogenblikken vóórdat vader aan het
station afscheid van ons nam, heb >k
hem gevraagd: wanneer u ooit een
ongeluk mocht overkomen, mag ik u
da.11 gaan vervangen
En hij heeft heit. je toegestaan?
Ja.
Gij durft mij dit voor God te ge
tuigen?
Ja. ik zweer het u!
Ga dan. en moge God ten minste
u voor mij behouden
En de zoon vertrok naar het
front, waar hij thans oven heldhaftig
a's zijn vader zijn plicht vervult.
als merkwaardigheid omdat daar geen
weledele, geen weledelgeboren, geen
hoogwelgeboren en geen gestrenge
heeren in soorten meer zijn, maar
eenig en alleenheeren; omdat
men or „de eer niet meer heeft'', noch
iets meer „beleefd verzoekt".
Het is vroeselijk. Waar moet het
met al die nieuwigheden naar toe! 11
Neen, praat me dan van den ouden
tijd. Toen do oude heer Dolleman
niet gei00ven wou, dat de broer van
Janus Reets een dichter was en Mar
tin us Beets twee tabakskistjes met
een versje er in geplakt cadeau gaf
aan zijn mede-bestuurders van dc Her
vormde Kerk. Dat waren andere tij
den. Zooiets komt nu niet moor voor.
Als ik Woensdagavond present had
mogen wezen in de bijeenkomst,
waar deze bijzonderheden over de fa
milie van den schrijver der Camera
Obscura werden meegedeeld (helaas,
ik ben geen 'ld) dan zou ik ook een
bescheiden bijdrage hebben kun
nen leveren, namelijk «en buitenge
woon goed geconserveerden voetstap
van een oudoom van Nicolaas, van
zichzelf Willem gedoopt, in den Hout,
al die jaren zorgvuldig bewaard 'n
een tabakskistje, benevens de glim
lach, waarmee Nieolaas' tante Elisa
beth hem begroette bij hun eerste
kennismaking, toen gezegde Nieolaas
precies elf en een half uur oud was.
Deze zelfde tante Betje moet toen ge
zegd hebben „wat is liet hier donker
in de kamer." welke opmerking de
aanleiding moot geweest zijn voor den
naam van hot later zoo vermaarde
boek: Camera Obscura.
Deze glimlach ia geconserveerd in
suiker en met de grootste zorg, tot
nu toe, op een droge plaats bewaard.
Het Ls wel een gelukkige tijd, waar
in dergeiijke merkwaardigheden van
DE SUFFRAGETTES-BRIGADE.
Reuter seinde, dat een detachement
suffragettes uit Engeland in Frank
rijk was golund om dienst te doen als
te'o'onisten, chauffeurs enz.
De „Figaro" vertelt iets meer van
die suffragettes vrijwilligers. Zij heb
ben twee regimenten gevormd, vrou
wen c-n meisjes, tusschen den leeftijd
van 20 en 40 jaar. Elk regiment is
twee bataljons sterk en elk bataljon
vier compagnies vun 500 „man". De
br heeft een effectief van SOOO
Tomi de dr.mes. die ir. alle stilto
deze brigade gevormd hadden, haar
vrijwilligers ter beschikking stel dn
van Lord Kitchener, glimlachte deze
en verklaard?, dat men vrouwen toch
niet naar het front kon zender.
JensMte heelt de m.nister van
oorlog toch toegegeven aen den van
uirsdi.llende zijden »i> hem geot-len
den aandrang en gaf hij zijn toestem
ming. Da brigade ouder bevel van
mevrouw Ca tbreagh ia thans inge-
deo il bij de étappeutroepen.
PRINS LEOPOLD VAN BELGIë A\N
HET FRONT.
De „Indéptndciiti? Beige" meldt
dat de oudste z<«on van koning Al
bert, prins Leopold van België, (li?
don titel van hertog van Brabant
draart, zich thans aan hot froat lie
vindt. Prins Leopold, d.o .11 1901 te
Brussel geboren werd, is veertien jaar
c.uk Zoodra <ie aanvallen der Duit-
schers op de versterkt esto'ling Ant
werpen begonnen, werd de hertog
van Bnibant met zijn jonwivn broer,
prim Karei, graaf tan Henegouwen,
en zijn zusje, prinses Marie José,
nufir Lng'dnna gebrttCiit, waar zij ad
gastin waren van lord Curzon. ter
wijl koningin Elisabeth z.ch bij ko
ning Alben in het hoofdkwartier in
Vlaanderen bevond.
Prins Leopold.' heeft zijn ouders ver
zocht wederom naar het .eger te mo
,'.reu gaan. Zij .keurden dit, u-a lang
aarzelen, goed. Thans is hij weer m
Vlaanderen eu Lie ft met koning.11
Elsabeth ver^che-denc ambulances
K-zocht. Koning Albert heeft hem de
loopgraven ia'.on zi:n en aan de trai-
pen voorgesteld.
EEN GEVECHT TUSSCHEN EEN
VLIEGER EN EEN DUIKBOOT.
Van oen gevecht tusschén een Duit
sche duikboot en oen Engelseh vlieg
tuig gééft de Da'lv Mirror, volgens
de Norddesutsché Allgem. Ztg., vol
gende bo chtijving:
Een Duitsche duikboot was Zater
dag bij Dover gezien. Een Engel scha
vlieger begaf zich dadelijk in de lucht
en ontdekte, toen hij op oen hoogte
vim üuj—5u0 M. hovion dan woierspia-
ge. vloog, ie duikboot Muur ook de
duikboot had, se', jk uit ver.a hi.ler.ae
veranderingen .r; zijn Koers bleek, den
vlieger in de gaten gekregen; de boot
kon echter niet gauw genoeg een
heenkomen zoeken. De bommen die
do v.ieger worp, misten het kleine
beweeglijke dool. dat do duikboot
bood.. De vlieger daalde toen, om be
ter te kunnen mikken, een heelen af-
vtand. Maar nu ging plotseling het
luik ojïen en openden twee matrozen
een levendig vuur op het vliegtuig,
met het gevolg dut de draagvlakken
<lx»r wel 20 kogels doorboord werden.
De vlieger beproefd0 dodelijk op gmu
ter hoogte te kom rui. Dit had voor
lie t het nadeel, dat ook de vijfde bom
die hij wierp bet doel miste. Do
Duitsche duikboot verdween daarop
weer ond'r den waterspiegel en ont
kwam, zonder verderen overlast te
ondervinden.
ACHTER DE INUNDATIE IN
BELGIë.
Een oorlogscorrespondent van
Alg. Handelsblad schrijft
De Duitschers zetten er blijkbaar
alles op om door de inundatie heen te
komende herhaalde en verwoede
aanvallen, die zii de laatste dogen
hier zoowel als bij l.ombaerdzijde on
dementen, wijzen daar wel op. 't Is
niet alleen een soort van woede over
de geleden verliezen, blijkbaar Ls het
bevel afgekomen, om ten koste van
alles te trachten succes te behalen
aan het westerfront- Ik kun anders
onmogelijk de ongedekte tnfanterie-
aanvallen verklaren, die zij rondom
Yperèn doen. Ik ben er toch aan ge
woon geraakt van hen te zien, dat zi;
zelfs de kleinste operaties met zorg
door hun geschut ondersteunen. En
nu.... het gebeurde nog gisteren en
hedc-n. dat ze hun infanterie der
mate bloot gaven aan het geschut der
geallieerden, dat er een groo te slach
ting onder hen plaats had. Sprak ik
tot nu toe van honaerue uoouen
sinds twee dagen tellen ue Duitschers
de uooden wevr bij uuizuuden De
aanvallen gelijken inoer op wan
hoopsdaden, uan op overlegde striju-
wijze. Opmerkelijk ook het aantal
officieren, die sneuvelen.
Zoo brachten heden weer de
Duitschers hun infanterie in gevaar
om een stuk loopgraaf, dat de verbon
denen tijdelijk hadden moeten af
staan, maar daarna weer door hen
as bezet De Duitschers nu poogden
1 den voormiddag du brokje grond
terug te non en. Doch na een kort en
bitter gevecht moesten ze het opge-
en. Behalve de gewonden en dood en,
11e ze meenamen, lieten ze nog 340
looutii achter. En uat 0111 een uoeKje
grond van geen huiven kilometer op
pervlakte. Dei ie waar: achter en
voor dit stuk grond zijn de wegen
voor beide partij* n van belang. Daar
gaat liet dan ook ten slotie om. Wie
de wegen bestrijkt, is feitelijk bezit
ter van den grond.
Om een dergelijke reden vermoed
ik, dat de plaatsen achter het front
worden gebombardeerd. De Duit
schers liebben daarmee de bedoeling,
de kwartieren der bondgenooten on
bruikbaar te maken, t Zelfde motief
zal wel gelden voor de kerken. Ze
schijnen te denken, dat die gebouwen
met hun groote ruimten liever maar
platgeschoten moeten worden, dan
kunnen ze niet tot slaapplaats of an
derszins dienen.
Zoo komen ue granaten ook wel
eens neer op plaatsen, waar men al
licht zou denken veilig te zijn. Doch
veilig ia men hier nergens. Het ge
vaar dreigt van alle kanten. Zoowel
van de aarde als uit de lucht. Wan
neer ik* mij op pad begeef reken 'k
er maar op, steeds hier of daar van
die onaangename ontmoetingen te
zullen beleven. E11 zoo gaat het hier
ieder. De menschen gewennen er aan.
Ik sprak heden nog met een boer,
die nog geen moment van z'n hoeve
wesr wbsT Ik vroeg hem of hij niet
bane was.
„Óch, menicr, den die erg bang zin.
krijgen er ook", was het leuke ant
woord. „Als ge nu ier weg en gaat,
en ga krijgt "11 bom uit een vlicgma-
chien op ouwen kop, wat dan?"
Inderdaad, zoo is 't. Want de oor
log in <le lucht ls met recht niet van
de lucht af. Voorheen was t weer een
maatstaf voor me om te weten of de
lucht zou bevolkt worden. Nu vliegt
men zelfs bij heel onstuimig weei
Vooral de Engclsche vliegers. Die lui
beschouwen het als «en soort van
sport. Hun machines zijn trouwens
zeer luchtvast. Meermalen doen ze
vliibbten die de tegenpartij verras
sen.
De troepenmacht der geallieerden
wordt hier tlmns bij voortduring ver
sterkt Namens den koning is een
begroeting gericht tot de nieuw aan
gekomen vrijwilligers, die mede vel?
gevaren hebben getrotseerd om tot
hier te komen. De meeeten van hen
ziin optimistisch gestemd, en hopen
mede den doorslag te zullen geven
voor het terugdringen der Duitschers.
Het is soms om te huilen, al die
honderde jonge levens te zien, die ter
dood of erger worden gewijd. Ze ko
men hier ringende aan, en dikwijls
reeds na eenige uren moet hun fami
lie hun dood betreuren Ik zog o a
dezen morgen oen jongen _korporaa
De jongen was nog maar 17 jaar. Een
gezicht als van een meisje, en een
lichaam, tenger en buigzaam. Hij
wae, zoo vertelde hij mij, bij de pad
vinders geweest, en daarom nu ge-
makkelek korporaal - geworden. Hij
was er fier op, nu ir-ee Ie mogen n: ar
Dixir.uiden. llij zou die Duts wel vin
den. Twee van zijn broeders waren
reeds gedood en een lag te Calais
met afgezet been. Hii zou nu voor al
len wraaltnemen. Arme .ionspn, dicht
k Zoo jong met zulke denkwiden
bezield. Wraak Ov w'en Op dit»
andere arme jongens nan den ande
ren kant? Zoo haalt de oorlog toch
een streep door veel goede uingen. De
padvinderij heeft immers toen ook ten
uoel 't aan;tweekon 0. iu van mensch-
l,evcndheid tn h. ijibetwjü
De uuikOooleu dei Duits-: hei a ouaj-
nen toch niet ulie verkeer te belem
meren behalve dat ik bladeu via
Engeland uit Holland ontving, kwa
men hier nog eenige duizenden En-
gelsche soldaten aan. Geen hunner
had maar een tipje van een Duitsche
duikboot gezien
Uit Zu d-Afr.-kw.
Uit Swakopmui. icon d« 1 Reu
te-r de volgends bijzonuerlic-den ge-
mol I ontiwil di. bezetting van Ncni-
dos en Gounikonlw ln dot- nacht
van 22 dezer pin-t ;!e noordelijke 'e-
gerafdeel n'.'. staande on-ier het hevel
van generaal Hof j zelf, van Swak„p-
mund uit Zij nikte op tot o-n enkel»
mijlen afstand van het s|K>orweg ta-
tion Róssing. Rij f^n omtrekkende he-
weguitr he zette zij fioonikon-tr-s. r-cn
be'ongriike vindplaats van water, on
geveer 23 mijlen van Swakopmiind.
on ook den politiepost Noiiidiis, z"«
mijion de Swakopr'vier op Deze post
w r<1 dmr F.ngeKetie :rvf-m'orL
gehouden,
De Duitschers ontruimden d-s n-tcbls
in allerijl het kunip, met achterlating
van militaire voorraden, munitie»
kloeren «n eenige wagens Negen
Duitschers. onder wie con licht ge
wonde, werden gevangen genomen.
P Engelschcn hadden geen vrl e-
zen.
uM meert dat f*?t drinkwater te
Nonidus vergiilig1! is. daar f esschen
met verdachten Inhoud in een bron
zlm gevonden. De inhoud deer f'es-
schon wordt thans onderzocht IM
po tkantoor te Itichthofen is rtonr M
Duitschers verbrand. D< revnncea
genome» Duitschers loven zeer de
huitenaewone hawegrt|jkh ?d v.tn 'L
Boeien en sprtken hun verbazing uit
over d- koenheid en snelheid die tein
bewegingen kenmerken. D» andeca
wanens van het UuHcer. die fo» d--<v-
ver de Boorentucliek niet kenden,
uit rn jgroote waardecring voor doze
nienwo uitnemende nvthoden van
oorlogvoering.
Het i- gebleken dat de Duitschers,
dïo bij een verkenning*tocht op 7 Fe
bruari werilvi ontmoet, zcxils fwo
trouwens reeds werd vermoed, op waf
waren oin oen aanval te doen op
Swakopmund, volkomen onliewust
van de Engelsche s1«rkte"
A Ier ei
De Limb. Koer. vertelt, „dat er in
Brussel gevallen van dezelfde oor
logspsychose voorkomen, die men
reeds elders heeft gesignaleerd: men
schen. die zich zoo ziek vveeïg-afkea-
rig van den toestand voelen, dat zij
de bekende struisvogeltactiek navol,
gen - ze vertoonen zich niet bui
tenshuis, houden deuren en vensters
gesloten, slapen zooveel mogelük.
7oo hoorde ik van twee dames, dal
here 71-jnriee moedor nog sp°n P"ft-
schor in-Brussel b- -f* gezien z« wil
re nie» zien en leidt in hare vertrek
ken een vrijwillig kluizenaarsleven."
beroemde personen en hun omge
ving aan het publiek worden meege
deeld. Heele tentoonstellingen zou je
kunnen maken van den eersten tand
de eerste hansop, de eerste ruit die
hij brak, de eerste negen op zijn rap
port en de grootste inktvlek, die hij
ooit ln zijn schooljaren maakte. Het
vervelende is, «kit je nooit vooraf
weet. of iemand later beroemd zal
worden of niet. Toch hebben al di®
herinneringen groote beteekenis. Zegt
niet een spreekwoord „heil het volk.
«lat zijn groote mannen eert!" Het
eenige middel dat ik kan vinden, om
in de onzekerheid al de souvenirs van
groote mannen te verzamelen, is dat
alle moeders van al hun kinderen do
eerste tandjes, eponsendoos, ijsmuts
enz. bij elkaar zamelen en die ter be
waring geven aan <k» gemeente. Blijkt
dau luier, dat or een benoemd man
uit een van die kindwen groeide, dan
wordt de hem betreffende verzame
ling achter glas gezet on in liet Mu
seum tentoongesteld de herinnerin
gen aan do anderen gaan, zoodra zij
ais doodgewone wezens ton grave zul
len zij» gedaald, naar den Harmen-
jansweg.
Maar dan ook preciesheid, a's ik
verzoeken mag. De historie van deze
dagen wordt namelijk maar al te
vaak slordig geschreven. Laat lk
daa-rvan een voorbeeld geven. De too-
neelschrijver Heijerman» viert in 't
heele land zijn jubiié, wordt toege
sproken en moet daarop natuurlijk
antwoorden. In de couranten kun je
daarover telkens lezen: de heer
daarover telkens lezen„de hoer
kei woord".
Wij I11 Haarlom zijn beter af ge
weest, hier heeft hij. hoewel lk ze n'-et
precies geteld heb. stellig wel een paar
honderd woorden gebruikt. Enfin, wij
in Haarlem zijn dan ook iedereen
nic-t. Elders heeft men 't met één en
ke! woord moeten doen. 't Is weinig,
maar 't nageslacht heeft recht om la
ter te vernemen, welk woord dal 's
geweest, Eenige aanwijzinsr vinden
we in weer andere bladen, d'e zeg
gen. dat het een kort" woord ge
weest 's. Dit geeft eenig Ucht
Derhalve niet het klassieke voor
beeld van een lang woord
Holtenloltenpolentatcntantenattcntal,
hetgeen naar men weet in het Neder-
landsch heelwat cun&lachtigcr ver
taald kan worden met„aanslag op
het leven van de tante van een vorst
der Ilottentotten."
Maar koeren we tot Heijermans te
rug Het eone woord is dus ook oen
kort woord. Derhalve kan het niet
geweest zijn „Goeienavond" of „wel
terusten". Zeer in aanmerking komt
di kortste aller groeten: „Daó&g'
maar aangezien een auteur n'et op
deze wijze afscheid neemt van een
hem bejubelend publiek, vermoed 'k
eerder, dat liet gewees isDank.
Bij deze wenech ik dat dan vast te
leggen, zoodat later, over honderd
jaar, wannecrr onze nakomelingen
bijzonderheden mededeo'en over Her
man Ileijormans, rijn U-ven en wer
ken, met zekerheid kan worden vete
gedeeUi. dat bij bij hel jubileercn we
gens zijn 50stOn verjaardag, de hem
gebrachte hulde kort en krachtig be
antwoordde met: „Dank!"
De benoeming van den nieuwen
burgemeester van Amsterdam brengt
een kleine bijzonderheid naar voren
ten opzichte van Haarlem, namelijk
dat toen de gcmeente-arch'tect Leijh
overleden was, de heer Teilogen zich
onder de sollicitanten bevond.
Als die toen eens benoemd was en
dc Regeering, toen buigemee6ter Bo-
ree! aftrad, burgemeestertijke eigen
schappen in hem ontdekt had dan
was hij nu misschien de eerste bur^r
Haarlem Of andersom da" zou
wellicht de tes-mwoordige d'rec'eur
var Publieke Werken van Haarlem
benoemd ziin te Amsterdam en or>vol
ger geworden ziin van Jhr. RBeH
Wanneer vele «l'ngcn anders ge'oo-
pen waren, don zou <te maatschappij
er heel anders uitzien.
Twee vrienden gingen ten oor'og.
Hun commandant droeg hun oen ver
kenning op. Aan een kruisweg geko
men. besloten zij elk een richting te
gaan en gooiden op. wie den recht»
eclien weg zou inslaan, w'e links A.
ging rechts, kreeg na den derden pas
een kogel in 't voorhoofd en was (Kvd.
B hield 'inks en werd later een be
roemd componist,
Als B rechts gegaan wae
Maar ik eindig niet met een somho
ren toon.
Als de heer Te"egen hier eerst di
recteur van Publieke Werken en na
derhand van Haarlem burgemeester
geworden wak, dan zou hij de groote
bezwaren eu de kleine genoegens van
dat ambt ook hebben meegemaakt.
Een van die kleine genoegens >s ia
de vergaderingen van B en W een
kopje thee. Geschonken Sn een eer-
vies, zóó eenvoudig. «lal het haast niet
simpeler kan. Goedkoop aar«tewerk
en glas Noch kristal, nooh porce'ein.
Doarbij behoort een trommeltje met
biscuits, van gelijken eenvoud.
Als dit koekje woelde zou zijn, mo
gen we deze kleine verzoeting van
den arbeid aan ons Dagelijk^ch be
stuur wel gunnen.
F1DELI0.
