BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
Ar morel.
32. fur (in*
ZATERDAG 8 MAART 196.
Nt T37
DE ZATERDAGAV
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
f 1.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 53.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 12.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Haarlemsclie
Handelsvereeniging
Goedgekeurd liij Koninklijk Besluit
-van 12 No. 1892 No. 29 en gewij
zigd bij Koninkl. besluii van 21
klei 1897 No. 58 en van 13 Juli
1909. No. 52,
Bureau: Jansweg 11, geopend alle
werkdagen van 95 uur.
TeJephoon No. 403.
Op 10 Mei 1892 werd bovengenoem
de ereemging hier ter etede opge
richt met het doel de belangen der lo
den op allerlei gebied te behartigen,
doch allereerst do belangen van hun
handvi of bedrijf te bevorderen en
wel speciuul door het verstrekken
va:, information en he» incasseeien
van dubieuBe vorderingen.
Indien eono vordering aan do Ver-
eenigjng 'tor Timing in handen gege
ven. geheel of gedeeltelijk wordt vol
daan. zal van het bedrag, waar het
ook betaald is, 5 provisie worden
geheven.
liij het in handen geven van oen
vordering op een buiten de stad woon
achtig debiteur inoet 10 cent porto
wi rdon be.aald.
Eveneens moet 10 cent porto wor
dt! gevoegd bij elke vordering den
rechtsgeleerden in handen gesteld.
II.li. Rechtsgeleerden hebben het
recht in geval van gerechtelijke ver
volging bet door hen noodig geoor
deelde voorschot te vragen aan den
Inzender der vordering.
Ingekomen vorderingen van 1 Mei
tot en met 31 December 1914. Totaal
f 6204.-12 1/2.
De maand Augustus toonde het laag
ste cijfer, nl. f 321.98. De maand No-
ve.'i' dnarentegen toonde een ont-
vangslcijfer aan van f iolö.74.
Bovendien hebben de leden recht
op hun gratis te verstrekken
advies van de rechtsfselcerde ad
viseurs der vereeniging, de heeien
Mis. Th. de Haan Hugcnholtz en A.
11 J. Merens, Spaarne 94 alhier, die
desgewensclit ook in procedural on
fail) Use inenten, gratis voor lien op
treden, natuurlijk echter alleen voor
laken die den handel of het bedrijf der
leden betreffen.
Over in de stad woonachtige por
tee u -n geeft de vereeniging grulis
mondelinge of telephonische inlich-
tinc; verlangt men de inforniatio
schriftelijk dan wordt 25 ct. berekend
terwijl voor informatiën op buiten de
stad wonende personen f 0.G9 pLm.
5 ct. portovergoeding moet worden
betaald.
Aan het kantoor Jansweg 11 zijn
coupons k 10 cL verkrijgbaar, waarop
men aan liet bureau van den Burger
lijker. Stand op het, Raadhuis Inlich
tingen kan bekomen over de adres
sen van hier ter stede op hot bevol
kingsregister ingeschreven personen.
Verder zijn voor de leden verkrijg
baar legitimaticka&rten, waarop zij
persoonlijk informatiën kunnen vra
gen. in andere plaa'isen bij de daar-
gevestigde en bij den Ned. Bond van
Onderl. Inform, en Schuldinvordering
bureaux en Handelsver eenigingen
a ai jr eslot en vereen igiagen.
Deze informatiën worden gratis ver
strekt indien ze onmiddellijk zonder
Verder onderzoek kunnen worden ge
geven. Is een nader onderzoek noo-
di. dan bedragen de kosten daar
van 20 cent.
Nieuwe leden betalen tot en met 31
December 1915 drie gulden en 50 cenz
contributie plus 10 cent voor Statuten
en Reglement.
Het is noodig er nog eens nadruk
kelijk op te wijzen, dat goed infor-
meeren, vooral naar nieuwe cliën
ten eene bepaalde noodzakelijkheid is
geworden, daar zoovele gelied onbe
kende personen zich in onze stad en
aangrenzende gemeenten kooien ves
tigen. Onder alle koren is kaf.
Vorengenoemde Bond, waarbij 19
vereenigingen in de voornaamste
plaatsen van ons land gevestigd, zijn
aangesloten, geeft uit eene tweern aan-
delijksche lijst van namen van per
sonen omtrent wie men wordt aan
geraden inlichtingen te vragen voor
dat men met hen in handelsbetrek
king treedt Deze lijsrt, waarvan het
geheim ongeschonden moet blijven,
bewijst al6 waarschuwingsmiddel uit
stekenden dienst.
Voor al deze voordeelen en gemak
ken is slechts f 3.50 jaarlijkscho
contributie een /oer bescheiden eisch,
te meer daar al het opgenoemde niet
het eenige is wat de Haarlemscho
Handelsvereeniging doet; steeds heeft
zij een open oog gehad voor alle za
ken, die hare leden in 't bijzonder en
onze gemeente in 't algemeen betrof
fen cn altijd heeft zij daarvoor ge
ijverd.
Het zou te ver voeren alles op te
noemen, waarvoor zij opkwam, al
leen dient nog vermeld, dat hei hare
bedoeling is, in deze richting krach
tig voort te gaan.
In verband hiemede zijn in het be
stuur drie oommissiën gevormd. Van
deze commission bemoeit eene zich
met bet Informatie- en Incassowezen,
eene met algemeene Middenslandsbe
langen en eene met Gemeentebelan
gen.
Alles te ramen genomen roepen wij
allen toe, handelaar of particulier:
Steunt deze onze vereeniging door lid
te worden, het werk, dat zij doet en
waardoor zij veel goeds tot stand
brengt verdient uw sympathie en de
contributie, f 3.50 per Jaar, kan geen
bezwaar zijn. Hoe sterker zij is in le
dental, des t» meer kan de Haarlem-
sohb Handelsvereeniging doen.
Sluit u bij haar aan ten bate van
aller belang, dus ook in uw eigen be
lang.
HET BESTUUR.
Ret R'jke Nstanrlevea
HET HERSTELLINGSVERMOGEN
Bij VERSCHILLENDE PLANTEN.
Dat is iets, waarover men altijd
weer opnieuw verbaasd is en lang niet
altijd zijn de oorzaken van de meer
dere krachtsontwikkeling en van het
grooter aanpassingsvermogen op te
sporen.
Als uien, in Maart beginnende, ge
heel Let voorjaar zijn waarneming^»
volhoudt eu deze in den zomer voort
zet, komt men steeds meer tot het
besef, dat het lang niet alleen het
z.g.n. onkruid is, dat zich door alles
weet lieen te slaan.
De gekweekte planten in kamer en
tuin zijn er vaak evengoed op inge
richt, moeilijke tijden mee te maken
etn te boven te komen.
Mijn clivia heeft eens een plotseling
opgekomen, hevige vorstperiode door
leefd en hoewel deze plant anders niet
tot de iweksóen behoort, de dikke
vleozdge bladeren zijn toch niet be
stand tegen den hevigen winter
's Morgens hingen ze slap neer, zoo
gauw de temperatuur wat honger
was geworden. Do bladeren hadden
zich niet moor kunnen herstellen, on
danks het methodische ontdooimgs-
pieces, dat ik ze had doen ondergaan
en weldra stond do clivia als een
plantenfraginent voor hot raam.
Tod» heeft ze zich geheel hersteld.
Met groote kracht ontwikkelde zo
nieuwe, elevige bJaderen en in het na-
Jaar bracht ze liet zelfs tot het vor
men van een prachtig bloemsclnerm.
Zoo zijn er ook varens, die bijna
alles verdragen, kunnen. De bekende
A&plenium, die ik al eens uitvoerig
beschreef, is in den winter oen der
rneest decoratieve planten in mijn
huiskamer.
De Arauoaria'e, de yeel gevraagde
em veel mishandelde sierden netjes,
staan don in een vertrek, waar niet
wordt gestookt, de geraniums en de
fuchsia's hoeden hem gezelschap,
maar de asplenium, ook wel minder
eerbiedig, maar wel met ecmigen
grond work'Hootfvarem genoemd, blijft
me trouw en verdraagt kachel warm
te, gasluchl en rook.
De planten houden over hot alge
meen van oen rustperiode en nis men
ze me1, kunstmest of andere middelen
gedurende den winter toch aanzet tot
groeien en nieuwe bladontwikkcJtng,
wreekt het zioh later. Met de nsple-
nium ls het anders gesteld. Ze hoeft
nooit te bloeien, dus dat kan ik er toch
niet bij verliezen en in het ontrollen
Van stevige blad vee ren is ze 'b winters
even sterk ids in liet warme jaarge
tijde of in dc leute.
Maar grooter. nog dan haar groei
kracht is haar herstellingsvermogen,
als ze door onachtzaam held wan hoeft
geleden.
Als het voorschrift, giet e winters
hoogst zelden, er bijna ingeroest zit,
k. u je er slecht too komen, de Asple-
niums een paar maal per week de
volle laag te geven.
Dun gebeurt het eoms. dafc op oen
goeden flag alle voeren hun stevigheid
verlieren en weemoedig omlaag gaan
hangen als een vogelkuif bij ragen-
weer
„Hij gaat eraan", denk je den eer
sten tijd, maar als je deze sterke
planten wat langer observeert, weet
je al wel, dat een flink kopje lauw
water werkv als een spoorslag bij een
vurig paard. In een paar uur heeft
de vanen zich geheel hersteld en als
©en opgepoetste palm, die zoo recht
uit de kweekerij komt, siert hij de ka
nier weer met zijn wuivende blade
ren, die frischheid en levenskracht
ademen.
Maar ook in don tuin komen dc
Gierke planten in groot aantal voor.
De Spiraea's breiden hun gebied zoo
gauw en zoo gemakkelijk uit, dat
men af en toe moet ingrijpen, om an
dere planten niet te toten verd ringen.
Ito" je goed voorzien, dan komt er
de schop bij te pas. Mei oen paar for-
sche zetten wordt de Spiraea aan drie
01 vier zijden geducht onder handen
genomen. Heele brokken worden er
nfevstoken en het geelwitte der wor
telkluit is overal zichtbaar als een
groote wondeplek. Zou hij het halen?
Geen nood. Even gewillig als an
ders stuurt het overgebleven gedeelte
nieuwe bladeren en in het voorjaar
nieuwe bloemplulmen omhoog. Ze
heeft zich al vrij gauw geheel hersteld
en na enkele jaren zijn we verplicht
hetzelfde paardenmiddel toe te passen.
Meter nog sterker geeft deze plant
soms blijk van haar krachtige natuur.
De stukken, die als teveel werden
weggenomen, verhuizen naar den
hoek van alles en nog wat, den Ctan-
po&tboop, di© le zijner lijd als mest
stof door de aarde zal worden ge
werkt
Dan kom je soms eens even kijken,
of hot al noodig is, dat het allegaartje
wat wordt omgewerkt, maar in
plaats van half vergane plantenres
ten groeien daar een paar -krachtige
Spiraea's, die Je dan uit dankbaar
heid voor zooveel goeden wil maar
weer een plaatsje in den 'tuin geeft,
ook al heb Je bijna teveel van het
goede.
Met de raharberptoiAeu 1b het bij
na hetzelfde. Daar kunnen we ook
aan hakken cn steken zooveel we noo
dig achten. Ieder voorjaar weer kij
ken de dikke, roode knoppen boven
den grond nit en dc machtige, tro
pisch ontwikkelde bladeren spreiden
zich boot olie kanten uit.
II. PEUSENS.
Rubriek voor Vrouwen
KUNSTMATIGE SCHOONHEDEN.
Wij zouden niet graag een dagje
Overslaan mol wasschen, lié? En toch
kan men vooral in de groote wereld
steden als Parijs on Ween en menig
maal vrouwen aantreffen, die zich ze
ker in veel langer tijd niet gewas-
schen hebben, en die ïoch algemeen
om haar schoonheid bewonderd wor
den!
Zulke vrouwen wasschen zich eer
lijk gezegd: nooit. lederen morgen
worden hals, schouders eu borst met
©en doek zachtjes afgeveegd en daar
na met fijne zalf ingewreven. Z© zien
er zoo frtsch uit ale jonge meisjes, de
huid is biank cn met een zacht ros©
tintje overdekt; de regelmatige vor
men, rondingen en lijnen komen uit
in haar volle schoouheid. Eenmaal in
ho, jaar; gewoolijk in den naherfst
beginnen gozicht, hals enz. er ver
welkt uit te zien; dan zijn er barsten
in de huid te bespeuren.
De schoone vrouw verdwijnt dan en
eluit tijdelijk haar deur voor iederon
bezoeker, terwijl ze ongesteldheid
voorwendt. Na eenige dagen komt ze
eohter als een phoenix te voorschijn,
©veil schoon als te voren.
Ze hoeft een .vernieuw ing of liever
gezegd een vervelling ondergaan,
waarsan niemand iets vermoedt, be
halve d© echtgenoot die de gevolgen
er van ondervindt; wonC hij mag de
rekening betelen!
Dat zijn vrouw er zoo bekoorlijk uit
ziet heeft hij voornamelijk te danken
aan de émailleuse, zoo wordt die
kunstenares genoemd die gezicht,
hals, borst, schouders cn armen met
dikke lagen was bedekt; die vast
tegen de lichaamsdeel en drukt,
gladmaakt, afrondt en versiert. De
huid sun liet lichaam is dus eigenlijk
gezegd met een pantser bedekt
De regelma ige trekken van het ge
laat, de prachtige bids, de fraai ge
vormde schouders, alle? is kunstwerk
van do émailleuse; niets s natuur.
Nu spreek, het vanzelf, dat de was
niet in aanraking mag komen met
water, geregeld moe', ze daar
om met zalf bestreken worden.
Zoo zijn er dames, die reeds voor vijf-
en-twin tig jaar om haar schoonheid
gevierd sverden en het tegenwoordig
nog zijn.
Al deze dames steken dus in een
kunstmatig vel, maar dat niet was
sehen w erkt zéér nadeelig op de ge
zondheid.
Men kan echter onmiddellijk mer
ken of men met een kunstmatige
schoonheid heeft t© doen: alle natuur
lijke bewegingen van het gelaa'i zijn
verdwenen; de dame is slechts in
Blaat, haar lippen tot een glimlach te
plooien. Blozen kan zij met, t.; is
koud en onbeweeglijk als ©en marine
ren beeld. Zij vermijdt etccds bij
het dansen vooral iedere aanra
king; daardoor is ze ongenaakbaar!
Maar bedenk wel: drukt men slechts
eren tegen de was aan, dan veroor
zaakt dit een putje, dat er in blijft.
Want het kunstwerk bezit niet de
veerkracht van het natuurlijke li
chaam. Ook zware versierselen laten
hun indrukken achter, liet is wel
gebeurd, dat men een dame verschei
den© malen in den hals prikte zonder
dat 7. daar tets ran merkte.
De émaillen se zwijgt als het graf,
maar zij verraadt ook haar kunst niet,
nis de dames ten mlnsrte trouw haar
rekenineen betalen aan deze modiste!
Het kunstgebit en het onechte kapsel
brengen verder het hunne er toe bij
om de sohoordteid te vorhoogen!
De hand- en nagel verpleegster komt
In een s maakvol •toilet en met ©en
klem kistje (waarin allerlei werktui
gen liggen) wekelijks of dagelijks
haar kunsten vertoon«n. Zij knipt de
nagels in model, maakt &o glad en
verft z©!
Do vingers worden gerekt en ge
vormd; de handen gezalfd. In leder
gevnl blijft r.« zóó lang met de handen,
bezig, tot die schoon en sierlijk ge
noemd kimmen worden.
Dergelijke dames trekken dan ook
liefst de handschoenen uit aan een
din"r of fn den schouwburg' Maar nu
zulten we even afstappen van di© be
lachelijke coquetterie, en liever nog
even spreken over iets zeer vergeef
lijks op dit gebied.
Menige jonge huisvrouw, die rich
volijverig van hare hulshoudellike
plichten kwijt, komt tot de ontdek
king. dat doze arbeid een nadeeligen
invloed uitoefent op de schoonheid
van haar hallden. Men moet de han
den zooveel mogelijk sporen, door bij
hel doen van crof hulswrk, tooals:
poetsen, schuren, groen ton schoon
maken enz. handschoenen te drogen;
een paar afgelegd© hoeren hand."'-.hoe-
ner. zijn hiervoor het doelmatigst
Roode handen zijn ook dikwijls eon
bron van ergernis. Een zeer eenvou
dig middel hiertegftn ls het volgende:
Men drukt een versch gekookten mc-
lteen aardappel tot brij en wrijft
daarmede terwijl het nog heet is
de handen flink In, zoolang tot de
brij koud is geworden. Vervolgens
spoelt men me; warm water, waaraan
een paar druppels benzoë-tinctuur en
©en mespunt liorax heeft toegevoegd,
de handen af, en wikkelt ze eenige
minuten in een wollen doek, daarna
wrijft men ze mrt ©en goede huid-
icrfmie in. Streng af te keuren is het,
rood© handen te wassehen in koud
water en in te Wrijven met glycerine,
w©; in de eerste plaats een brandende
p..!-. veroorzaak} en ten slolto de rood
heid der huid nog vermeerdert. Z'ér
zorgvuldig afdrogen, telkens na hol
wassehen, ©n bepoederen met zuiver
rijsic-meel, ls bovendien aan te beve
len.
MARIE VAN AMSTEL.
Brieven uit Berlijn.
OORLOGSDAGEN.
Berlijn, 22 Februari 1915.
Benepen schrijf ik den datum boven
dezen brief. Immers, het is d« dug
der dagen, de dag waarop in Berlijn
en nadere en vorder* omstreken ile
broodkaart met vakjes en stitjHVi in
volle glorie haar intrede doet. Zonder
haar geen brood, geen kruimel hu-
schuit zelfs, geen korrel meel. On
vermurwbaar bleven de bakkers te
genover de smeekbeden van huismoe
ders, die in enkele wijken heden och
tend nog geen broodkaart ontvangen
hadden. Men leert zich onder alle
omstandigheden behelpen. Voor een
paar weken was het tengevolge
van d© vorst, de troepentrtuisjHium
en don sj»ecul&t»«ucht van ©enig©
minder goede vaderlanders, die op
nieuwe maximumprijzen hoopten,
eeciigo dagen lang onmogelijk aard
appelen te krijgen. Op de ongemak
ken. die de nieuwe regeling omtrent
liet broodverbruik in de eerste dogen
zou veroorzaken, is het publiek nu al
lang, en met zooveel woorden, al» d©
eenvoudige zaak met waard is, voor
bereid. Zóólang, dat decroie, die er
niet oan gedacht, heeft gisteren een
of twee vierpondbrooden in huis te
halen, cn niet te lijdon onder de
moeilijkheid der eerste dagen, hol
waarlijk verdiend heeft om de gevol
gen biervan te dragen.
Het was vermakelijk (als men in de
ze-tijden nog ©en wemig zin daarvoor
over heeft) om te xien hoe vanoch
tend de eenvoudig© luitjes, die ge
woon zijn in restaurants te eten. ie-
voren eigenhandig hun lelfgekoeht©
broodjes aan het buffet in bewaring
gaven tot hot etensuur, terwijl ande
ren iu de eloc&rische tram cn dc stad-
baan, zenuwachtig controleerden, of
naast en behalve tram en treinabon
nement, beurs cn huissleutels, do
broodkaart wel bij de hand was. Daar
ieder mensch namelijk in deze groote
stad niet haar verre afstanden vaak
genoeg in dc gelegenheid komt, on
derweg brood le moe.en eten. zijn d©
kaarten individueel en niet per gexia
uitgedeeld. Vier pond per hoofd rn
por weck, zonder de mogelijkheid,
overgebleven vakjes aan anderen, !©-
halve dan aan eigen gezin, over te
doen. Daarvan Juist verwacht men iu
Berlijn dc- besparing. In Pntsdiun bij
voorbeeld is het anders. P mr keurt
de magistraat het goed dn, de kie
ner© eters de gtrooten hijslaan niet
het eventueele overschot van d© kaart
uitgaande van 'het gezichtspunt, dat
het voor het doel voldoends is wan
neer gemiddeld niet meer dan vier
pond gebruikt wordt. Dal daarover
verschil van gevoelen bij de verschil
lend© gemeenten niot alleen mogelijk
is doch dat het in hun macht svaat
naar dit verschillend inzicht te han
delen, is wel ©en bewijs ervoor at wij
nog tong niet aan broodgebrek toc-
zijn. Eerst na den volgenden Oogst
zal men na Afloop van dit proefjaar
waarin uitvoer van buitenaf niet of
noemenswaard tot de voorraden aan
levensmiddelen bijdroeg, zuiver kun
nen beoordeelcn of Duitschland nog
een jaar lang met dat geen wat erbij
komt, huishouden kan.
Reeds worden all© pogingen in het
werk gesteld om deiai oogst zoo over
vloed^ mogelijk te doen zijn. Zei te
elk stukje land om en bij Berlijn wordt
bebouwd. In plaats van nieuwe ten
nisvelden zóo en zóóveel akkers! Elk
Feuilleton
Uit bet Engeksch van
WALTER BESANT.
42)
Er blijft geen scti'tfn of schaduw van
uw bestaan meer over. Misschien
woixlt nu ou dan uw naam nog wol
©ens genoemd, men herinnert zich
©en avontuur oen «nipje uit uwe
Jeugd, maar voor hol overig©
niets. Stilzwijgen. Vergetelheid. Het
ls ©en verootmoedigend gevoel voor
hen die hiervan gefcu-.ge zijn. Wale
neer do naam ven Roland Le© toeval
lig nog genoemd werd, vrecg men cd-
kandcr wat er van hem geworden
was Niemand wist dat. Maar hij was
natuurlijk naar beneden gegaan:
die;diep gezonken. Als een meiisih
verdwijnt, lie teekent dit dat hij zinkt
Hij is uit het gezicht verdwenen en
bijgevolg ondergegaan. E.i toch, als
een rnenscli klirnt, kan hij nooit <z.>o
hoog stijgen dat hij ooaiclilbaar
wondt. Zelfs de hoogstgep'natst© is
met onzichtbaar. Hoe liooger oen bal
lon rijst, des te kleiner wordt hij
voor het gezicht, maar hoe hooger
een jnen^ch den berg van den roem
opgaat, des te grooter wordt zijn ge
stalte. De eenige vraag «u dow
wordt zelden of nooit beaiAvvoord
is, wat er wordt vun den man die on-
de-guat?
Een jonge man oveneoas een
schilder, werd teruggesoi.cien in
een hv-rberg, waar hij zich iederon
avond Leoroiik en waar men schil-
ciei-st ukken ©n teekoningen van hem
km koopen, voor zes, tcJfs voor drie
gulden liet stuk. En twee geleerden,
die ook uit liet gezicht verdwaaen,
wonen thans beidon op een ziolderka
meatje. of liever, de eon woont op den
zioidev cm de andere in don kelder.
Des avonds bedrinken zij zich te zo
men en redetwisten ovar wetenschap
pelijke vraagstukken. Dit zijn er di'ie.
Waar jn al de overigen?
Van Roland Lee wist niemand iets.
Aan ziju verdwijning was geen schan
daal verbonden: hij was geen dronk
aard, gecai speler, geen losbol. Maar
hij was verdwenen.
Toch was hij niet zoo heel ver af
gedwaald, slechts tot Keppelstreet,
<iat. volstrekt geen uithoek is. Nie
mand bezocht hem ooit: hij had geen
vrienden. Somtijds zat hij don gun-
schen dag in zijn atelier, zonder iets
uit te voeren; somtijds stapte hij de
deur uit, en zw-erf doelloos door de
straten: des avonds gebruikte hij zijn
middagmaal in eon of wider restau
rant, waar hij zeker was gteïii zijner
oude rienden te ontmoeten, llij kof-
de geliöai alleen, liet gerucht dat hij
verslaafd was aan opium, was een
verzinsel van Eeilding. llij gebruikt©
geen opium. Tocii word hij lederen
ong zwaarnuedLier. Waarop ci.e
zwaarinoedigiieui b.j dit eouiam© be
staan zou zijn uitgeloopen, is niet to
zeggen. Misschiuu op opium inis-
acliien oji sterken drank: misschien
Oji kionkzlimiuliéid.
Er was ©cJiter één ding dat hem
voor dii M oeselijke dingen bewaarde,
ilé© werk dat hem zoo ongelukkig
maakte, behoedde hem tevens voor
kraiikzinnigiioid. War'ueer do iiofdo
voor zijn kunst hem bezield© en.hij
door liaar geklust.rd weid, vergat
hij alles. Dan verkt© liij alsof geen
boeien licm knelden; liij vergat alles,
totdat de tijd kv am, dat bij zijn palet
moest neerleggen cn tot de werkelijk
heid terugkeerert. Sommigen zouden
zich misschien in dien toestand ge-
sclilkt holi'K-n; hij had, «K>als wij go
zien hebban, rijke" vvirgoeding; hij
werd voor hetgeen hij verloren had,
ruimsciiuots schadeloos gesteld'. Ve
len zouden er bom misschien om uit
gelachen hebben dat hij zich beklaag
de, eu de schande der slaven boeien
vergeten hebben. Roland echter niet.
Hij hoorde voertdurend het ramme
len zijner ketenen. Zij wondden zijn
poison cn kneusden zijn enkels. Zij
onteerden hem zoozeer in zija eigen
oogom dut hij zich v.onder a.-ai
grand had willen verbertten van
schaamte. Zcw ger«oot hij het eucces
dat do ïnun aan wien hij zich ver
kocht had, met zijn, Rolands werk,
behaalde. Z:.i. werk den roem deel-
achti? te zien worden, waarvoor men
geleefd en gezwoegd heeft -- en <E»m
zóó te moeten genieten', 'j. wreede
spotternij van het lot'.
Dezen morgen was hij met ijver
aan het work. Hij had de eerst© hand
golegd aan c©.\ schilderij van een zij
ner schetsen; liet zou wider een© stu
die worden van rotsen en zee. Er
Was c<p hot öc-fk nóg w-mig te zion
het plan lag echter gvieed in zijn
hoofd en hij was zoo gehc-1 verdiept
I.i zijn schepping, dat hij d© deur niet
hoorde opengaan en niet Ibecnerkt©
«lat hij, voor dn eerste maal in dri©
jaren, bezoek kreeg.
Armore! «q-endo de dour en keek
een oogeriblik om zich heen. D© kale,
viere muren, hot schamete meubi
lair, de armelijkheid van het •-•©heo-
le vertrek, deden haar het hart Ineen
krimpen. Want zij verkondigden lyi-
de de gesel dodenJs van don schilder.
Vijf jaren lang wnrea hare gedach
ten met hem vervuld geweest, llij
had don top van don Parnassus be
reikt: hij was bezig de wereld te over
winnen hij, de moedige, sterke, be
kwame Roland. Zii zou han terux-
vin-ïoa, bi bitterend, zegepralend en
tocli nederig; haar oude vriend was
dceclfde gebleven, maar verheerlijkt.
En iluar vond zij hem terug in dit
ellendig© hol. Wanneer wij bedenken
dat naarmate hij zonk, zij was gc-
Bte.r- ii, hoe groot was dan d© kloof
tussclien lien)
To..-il ging zij de kamer binnen eu
trad t/.'ö op den voor zijn ©zei staan-
den schilder.
Roland Lee, fhuustei'de zij.
Hij sclirikte. zag op ui herkende
hai.r. Ar morel! riep liij uit.
Hf© zmvkxrfing het ook schijnen
moo-, in plaats van haar tegen.oet
te ij.ou en zijn hnnden tui ar haar uit
te strekken om haar blijde te begroe
ten, stond hij haar onthutst aan te
staren, terwijl zijn gelaat beurtelings
rood en bleek werd. Zij zag dat zijn
haren ongekamd waren, dat zijn ka
ken waren ingevallen ©n dat donkere
kringen zijn verwilderde ©ogen om
gaven. Ook zijn klcederen waren vuil
en slordig.
Gij hebt mij dus niet vergeten?
zeide zij.
U vergeten? Neen. Hoe zou ik u
kunnen venjreten?
Zij gi.i blijde mij te zien? Geef mij
de hand Roland Lee.
Hij voldeed gedwongen aan haar
verzoek. Zijt gij uit d© wolken ge
vallen? vroeg h:j. Hoe hebt gij mij
liiAT o»vwnd(ai7
Ik heb uw oudv-i. \ricrul L'i-'k
Stephenson curiunxd. Hij iur't nnj
verteld dat gij hier woonden. Gij
scliijnt niet meer met elkuar om ic
gaan. maar liij had u hier uit eu i»
zi&n gaan. Zoi lub ik u gevonden.
Maakt gij t wel, Roland.'
Ja. ik ben welvarend.
Gaat het u goed, mijn oude
vriend?
Zeker. Ik heli iooals gij ziet ©cn
praotitvz atelier Het is feu vertrok,
welks uiterlijk de teekerica van wed
de en \<oorepoed draagt, n als gij de
kunstkr.üêken inz^3t. zult gij mijn
naam in ahe bladen vinden.
Gij zijt veranderd, reide Anno-
rel, zonder op zijn billett wooio, i
ach; te geven. Gij zijt misschien wat
ouder ge.voixlen. Zi, zeide l«em niet
lx» vervallon, hoveloos en onsc.uk-
klg h*j er uitzag.
Laat mij eens iets van uw werk
zien, sprak zij. Do schilderij op dcxi
ezel was nog olechts ;n haur ©erstr
stadium. AniXMOl keek de kanni
rond. Er Jdng mie te tegen den muur.
dan die eene schilderij, welke met de
achterzijde naar vvi^n was gekeerd.
Mag ik d4t eens zion? vroeg zij, t.'a
scliilfi:rij Om koerende. Het was «le
Prinses van Lyoncese. waarvan hij'
de schets .ton dag vóór zijn vertrek
voltooid had.
(Wordt vervolgd.)
