IN DF. K ARP AT!! EN.
D- Berliner Lokalanzeiger" m&!dt
ever den steg ;n de Karpathen dat, bij
hevige koude, s nachts dikwijle tot 15
graden onder nul. het gevecht wordt
voortgezet. De Russen putten zioh uit
in verwoede tegenaanvallen dag en
nacht om de hen in het centrum der
Karpathenilnie ontrukte stellingen te
heroveren.
..Deze grooto mensch en offers zijn
echter vergeef ach. De Oosten rij ksch-
Bu 't-che troepen zijn bewonderens
waardig >n waakzaamheid, taaiheid,
koe lbloedigheid en moed. De Russen
zuilen tenslotte ook hier genoegen
moeten nemen met de bereikte positie-
verschuivingen, zooals zij moesten
doen op den linkervleugel, ten westen
van den Lupkowpas en In het Doekla-
gebicd, waar het evenwicht der we-
derzijdsch sterke posities sedert da
gen niet meer door vruchte'-ooze te
genaanvallen wordt veretoord.
De Maandag in Ruseisch-Polen ont
stane levendige gevechten houden
nog aan. Teveigeefe pogen de Rus
sen de door de Duitschers en Oosten
rijkers gewonnen voordeden te ver
effenen."
Tor Zoo.
TOCHTEN VAN DE ,.U 16'.
In de ..Voselsche Zeitung" schrijft
Oiu. von Gottberg over de tochten
van den onderzeeër ,,U 16".
Wij omlecnen daaraan het volgen-
«3e:
Toen de oorlogsvvolfcen zich sa
menpakten boven Europa, vertoerf-
•J&. kapitein-luitenant Hansen voor
herstel van gezondheid in Engeland.
Ann zijn kennissen aldaar was het
bekend, dat hij Duitsch zee-officier
kommandant van een onderzeeër
was. En daarom ried hom zijn hos
pita op eeu wannen zomermorgen:
„Ik zou vandaag eens naar het
pootkamoor gaan, meneer Hansen,
or zijn misschien belangrijke berich
ten voor u gekomen".
Een uur later ontving de zee-offi
cier een telegram, dat hem opriep.
Hij pakte lijn koffer en nam af
scheid van de vriendelijke hospita,
die dreigend haai- vinger ophief en
lachend sprak:
,,U kent de namen van den krui-
6er on van den torpedojager, waarop
mijn jongens hetzelfde beroep "uit
oefenen ais gij. Die schepen rnoogt
ge nooit torpedeeren".
„Nooit,!' lachte Hansen .terug en
hij vertrok om den lautsten trein te
riemen, waarmede een Duitsch offi
cier naar de kust werd gebracht.
In het vaderland sprak men over
niets anders dan over oorlog en vre
de en Hansen stond in Kiel op een
uitkijktoren en staarde naar de
blauwe Bocht, toen een extra-blad de
aUlB'ieete mobilisatie aankondigde,
Hansen was vier en twintig uur la-
op zijn post: op de brug van de
„U. lti".
Nauwelijks was hij aan boord toeu
het bevel kwam: „Naar buiten!" De
kleine, grijze schepen zouden op
verkenning uitgaan om te ontdekken
w de vijand zijn vloot zooi verza
melen.
De „U. 16" zette het eerst koers
naar de Orkney-eilanden, maar ge
heel ontmoedigd bracht Hansen de
boodschap thuis: Niets te zien van
de Britten!"
Kenigen tijd later kwam hij In de
buurt van de Noorsche kust. Het was
mooie, zonnige dag, toen hij,
langs de kust stoomend, de eerste
EriKelsche vaartuigen zag: een krui-
S' on een torpedo-jager. Hij dacht
aan de vrouw aan den overkant van
het Kanaal... besloot toch tot een
aanval. Over de spiegelgladde wa
tervlakte zag de tegenstander, dat
gevaar dreigde, zwenkte om, en ver
dween.
Km andere tocht van de ,,U 16"
\\us een ve- kennirvgsvaart naar de
Rbellandseilanden en de Faroër. Met
genoegen herinnert Hansen zich, hoe
hii met zworen zeegang in een stille
eenzame bocht gelegenheid had om
twaalf uur uH te slapen. Bij zulke
ruslnoozen liggen de mannen In de
hangmatten. Maar slechts de helft
der equipage zwaait tusschen de
touwen, want de matrozen hebben
v-j. on de stokers zes uur dienst,
terwijl in hetzelfde aantal uren even
veel mannen slapen. Opdat allen
rusten kunnen, worden de hangmat
ten achter de torpodolanoeerbuizen
8 plaatst. Wanneer ze plat op den
bodem liggen, is er rnoer ruimte in.
De lichten worden gedootfd, om elec-
triciteit te bespanen, en de patrije-
poorten worden, om ze tegen den
w: terdruk te beschermen, door sta
len luiken gesloten.
In de duisternis snorkt de geheele
bemanning, op één na. Hij moet op
letten en rapporteeren, wanneer de
ftroem, of de zeegang de plaats van
da boot verandert.
Toen in de eerste dagen van Fe
bruari de „U 16' bij Helgoland lag,
gereed om zee te kiezen, wachtte de
commandant in ongeduldig© span
ning op zijn nieuwe opdracht Spoe
dig kreeg hij let bevel, dat Ai ij bet
Kanaal voor de scheepvaart van de
tegenstanders onveilig moest maken.
In hei Kanaal was het meest te ha
ten. Daarom dobberen de Duitsche
kleine grijzen daar het liefst.
Den Oen Februari was het aanvan
kelijk mooi weder, maar ter hoogte
var Ihet Maaslichtschip bij de Hol-
l.widsche kust was ec-n dikke mist.
Tien uur Inter werd het weer helder.
De „IJ 16" kwam aan de oppervlak
te on zag de zon aan den hemel
staan.
Een Hollander van ongeveer 6000
lire de commandant stonpen.
Eon officier bracht de scheepspa
pieren aan boord van onze boot. De
lading was voor Hollanders bestemd,
en dus zeide Hansen tot den vreem
deling: „Het spijt mij, dat ik u op
onthoud veroorzaakt heb".
Wolken kwamen roor de zon. Op
'het water kwamen weer lichtgrijze
nevels, waaruit plotseling een groote
boot haar zwarten „neus" stak. Wij
wisten nog niet, wat voor een boot
hei was, maar plotseling heesch de
vreemdeling de Hollandsche vlag,
draaide om, en stoomde weg. Dit was
verdacht, want Hollanders behoeven
niet bang te zijn voor een ontmoe
ting met de Duitsche duikbooten. Zij
weten, dat he, den Duitschers spijt,
dat de oorlog den Duitschers dwingt,
om neutralen aan te houden. Tever
geefs gaf Hansen het signaal om te
stoppen. Met volle kracht ging de
vreemdeling verder, en hoging daar
door een groote fou». voor een neu
trale. l>o commandant had nu recht
om te schieten. Hansen wilde nog
genade voor recht laten geiden en
liet, als waarschuwing een machine
geweer spreken. Het vrerd duister. De
vluchteling hield de U-boot in het
kielwater. Toen het nacht werd
werd de vervolging opgegeven. Later
bleek, dat do ontkomen boot de En-
gelsche „Laërtes" geweest was.
Voor Calais werd het zicht weder
zoo sleciu, dat de„U 16" veel uren
m de diepte moest doorbrengen. Na
bet hoven komen liet men de beman
ning van een kleinen Enge!schman
van boord gaan en torpedeerde hem
snel, daar Fransohe torpedojagers
naderden.
Toen zij op don onderzeeër jacht
maakten, wist Hansen zonder moeite
te ontsnappen, 's Avonds zag hij bij
Havre, dat een boot de haven wilde
binnen loopen. Hij sneed haar den
weg of en liet door een signaal de
„Dulwich" stoppen. De bemanning
liet zich in de booten zakken. En een
lotpedoschot scheurde de boot tot
den schoorsteen open en zij zonk.
Voor Cherbourg was het 't omge
keerde. Een boot wilde uit de haven
loopen. Zij zag de Duitsche boot,
zwenkte om te vluchten en heesch de
Fransche vlag.
De gezagvoerder dacht vermoede
lijk eerder met een Franschen, dan
met een Dullschen onderzeeër te
cloon te hebben. Alleen om zeker te.
zijn toonde hij den vermeenden land
genoot zijn vlag.
Hansen versperde hem den weg,
maar moest het signaal toch eenige
malen herhalen, vóór dat de Fiansch-
:nan stopte. Met 24 mannen kwa
men twee vrouwen van het achter
dek, op de kleine grijze boot. Tervvil-
le van de vrouwen en kinderen torpe
deerde Hansen hel schip niet, toen
Ihet zijn bevel niet opvolgde. Zijn ei
gen bemanning bracht hij door deze
handeling in gevaar. Terwijl vier
van zijn mannen met ontplofbare
stof aan boord naar den Fransch-
man roeiden, nam hij de booten met
Franschen op sleeptouw. ZIJ vonden
op de „Ville de Lille" een kleinen
terrier, door zijn haas achtergelaten,
als de meest strijdlustige passagier.
Met tanden en nagels verzette hij
zich tegen gevangenneming. Toen
men hem in een zuidwester gewik
keld aan boord van de U 16 bracht,
bromde hij nog.
Hij Is nu de waakzame „Krieg-
uiid U-IIund" en blijft aan boord van
hot schip. De „Ville de Lille" sprong
uit elknnr. Hansen verzorgde de vrou
wen en kinderen, gaf hun eten en
dekens en sleepte hen tot bij Bar
fleur onder de kust. Daar wierp hij
de booten los, toen een rookpluim
aan den horizon verschoon. Het was
een Noor, wiens papieren in orde
bleken te zijn.
De schipper had don oommandnwt
in het Engctech aangeroepen, en in
dezelfde taal antwoord gekregen.
Toen de U 16 bij het wegvaren do
Duitsche vlag toonde, klonk een luid
gejuich van de Noorsche boot Hij
had gemeend met een Engolschman
te doen te hebben', en waardeerde nu
blijkl»aar het staaltje van Duitsche
zeemanskunst, om zoover te komen,
onder de Fransche kust,
Twoe dagen later brak de 18e Fe
bruari aan. Nog vóór 'het daglicht
verscheen, torpedeerde Hansen vóór
Dieppe de „Dinnah" die paarden ea
geschut aan boord had. Toen hij
7.ii'j dat de bemanning van den zin
kendon Engelschman zich in booten
kon redden, voor hij weg, op zoek
naar nieuwen bult.
Helaas dwongen verschillende om-
standogheden hem toen tot den te
rugtocht, en door dichte nevels
moest hij probeeren naar Duitsch-
land terug te komen. Helgoland
scheen mooier dan ooit te voren,
toen de bemanning van het kleine
vaartuig eindelijk weer de roode rot
sen en den vuurtoren zag. Men
vroeg hem- „hoeveel?'
„Vijf stoomschepen in 18 dagen"
kon Hansen antwoorden. „Dat is
goed werk. ook de U 8 heeft deze ge
tallen boreikt".
Het zal wel niet nalaten, vracht
prijzen, verzekoringspremiën en ga
ges te laten oploopen.
Dat is het doel van den Il-hont oor
log, zoo schrijft v. Gottberg. Toon de
vermoeide hema/nning later ©en ha
ven aan de Duitsche kust binnenliep,
zag zij het groolere vaartuig, dat
<y- commandant weldra nieuwe
avonturen tegemoet zou voeren.
Veertig mannen, die wel het meeste
recht op rust hadden, vroegen: „ka
pitein, kunnen we weer mee?'
DE HANDELSOORIvOG.
Naar de „Echo de Paris" meldt,
hooft do MmTikaansqhe regeering
ook aan de Fransohe regeering go-
v raagd on> opheldering over de mid
delen, waarmee de geallieerden de
door hen aangekondigde „represail
les" willen uitvoeren.
DIÏ DUITSCHE SCHEPEN IN DE
HAVEN VAN NF.W-YORK.
We lezen in 't Alg. Handelsblad:
Volgens berichten uit New-York in
Londttosche ocheepvaartkringen ont
vangen, zouden verschillend© van do
groote Duitsche stoomschepen, die
sedert hel begin van den oorlog in
de haven von New-York liggen, van
plan zijn een poging te doen om zich
in vrijheid te stellen, ondanks de
strenge wacht die de Britscih© krui
st;.:: op den A'tUmtischen Oceaan
houden. Douane-beambten zouden
reeds do „Vaterland" van de Ham
burg— Am erikalijn en de „George
Washington" van den Nordd. Lloyd
hebben geïnspecteerd en nog andere
schepen zouden voor vertrek in ge
reedheid zijn gebracht. De „Vater-
land" is onlangs in het droogdok
nagezien en daarna gebunkerd. Dat
moei, zoo zegt men te Londen, een
bedoeling hebben, en Engel sche b,a-
den merken op, dat hot schip, dat een
snelheid heeft van 24 knoopen en dat
ook kanonnen voert, als het uit New-
York ontsnapt, wel eens zeer ge
vaarlijk zou kunnen worden voor den
Engelschen handel.
DUITSCHE 0NDERZEE5R IN DEN
GROND GEBOORD.
De Engelsche admiral telt deelt mede.
dat de Duitsche onderzeeer L U ui den
grond is gebuord door den torpedo
jager „Ariel".
Van de equipage van 28 koppen
werden ©r 10 gered".
De „Ariel" is een torpedojager van
773 ton, die oen snelheid van 29 knoo
pen kou bereiken, en in 1*911 te wa
ter werd ge aten. De bemanning be
staat uit 72 koppen.
De „U 12". gebouwd in 1011 en met
©en waterverrlaats ng van 250-SOft ton
(boven en onder watert hnd een snel
heid van I3'S knoopen. De liewape-
ning bestond uit drie '>5 c.M. lone or-
buizen en tv.«e l-ponAoj-s.
Uit den Belken.
DE STRIJD AAN DE DARDANEL
LES
„Gaat te land de strijd in 't Was
ten en Ooien niet haid vom-u't, in
do DardnneUt-n stag uien dat even
min verwachten", zegt ue I" mee'
„De operaties der vloten in de zee
engten behoor en tot de moeilijkste
the men kont, tsn zij kunnen slee hls
zeer langzaam, stap voor stap, voor
uitgaan. Wij zijn er van overtuigd,
vervolgt het bad. dat wij succes zul
len hebben, maar de mx-i'ijhhedn
nomen toe bij 't-lke mijl die wij lr. de
Dardanellen vooruit komen, on het
moe liikste deel der tank i- noe n et
begorui"n. Tot nog toe heeft dp" non
val aan de gen li eerden niet voel ver
lieten gekost, en wij zouden wnniliik
gelukkig zijn, zoo de verliezen jok in
cte toekomst mot aanmerkelijk groo-
t&r worden.
„Maar da resultaten, die wij kun
nen bereiken zijn zoo groot, tfat dij
we! den priis dien wij kunnen geven,
waard zijn".
De „Times" verheugt zich, dat nu
ook oen Russische kru ser zich bij die
verbonden v.oten heeft aan ge loten,
wijl het vvenschelijk is, dat Rus'aid
aan de onderneming (fcao! neemt. Te
zijner tijd zo! Rilland een grooler
deel van de onderneming moeten
dom. als eerst de Danlanel en ge
opend zijn. Af aar men kun er zeker
van zijn. dat het mogelijk is floor d
Darda.iellen te breken, zegt de „Ti
mes". De weg van de Aegetach? zee
naar de Zee von Marmora kan slechts
met geduld en moeite, mijl voor mijl
worden afgelegd.
Maar liet blad zeert ten slotte nog
oziis-
„Wij keuren het voorbarige enthou
siasme af, bij de ljescfuefiag d»?i Dar-
dano.ion, wijl Engekuid nooit mout
vergeten en z.ch steodc duidelijk voor
ooger. stellen inoot, dat de hoofdzaak
voor de geelit>?rden in Franki ijk en
Vlaandrr -n nog moet worden begon-
nen. Geen geestdrift over ©enig nieuws
in een aneier deel van dezen wereld
oorlog inng bij ons oen vflLsch opli-
masmo dk>e>n ontstaan 1 «treffende do
onvoltooide taak, die voor onze deur
ligt".
DF. STEMMING IN RUSLAND.
De „Times" verneemt uit Peters-
buig, dat hot vooru tzleht van do
opening dot Dardanel-'cn groote geest
drift wekt in ane kringen. De biuu'ji".
betuigen bun vo.cloeuiog, dut do Rus
siwcj.o vloot bij tie actie tegen de Dar-
dja.iiel.ou is vertegoirwoomugU ea c-r-
Itei-nen de energieke actie van do
vloot der geallieerden.
RUSLAND IvN ENGELAND.
-t Wo.fiburean -ant uit Berlijn:
De Pëtersburgselie „Rjetsj srnnjft:
ij mogen ons met verticien. dat liet
denkliecld van inbezuiicniing van.
iwritAanlflttepel on die Dardojiiollon
dour Rusland niet de sympathie heeft
van het Engelseho volk.
Onze boQUfianooten moeien weten,
dat voor Rus,and (U-ze quaeAie niet
minder gewithlvz is dun tic <juacst.es
van Egvpteeo Cjprus voor Cugciend,
welke Engeland zeifsUtndig reseldi-,
zonder eerst de vredesomterhojKlo.in
nen af te wachten. Daarom dood tic.
verklaring vvui Sir Edward Grey, dat
tte regeling van de bijizondcriiedcn
aangaande de DardandlenquaesUe
bij hel vredesverdrag rnoct worden
getroffen, de openbare nweniiri# ia
Ra-land zoo pijn,ijk aan.
In don Duitsohen Rijksdag
Bij den aanvang van de Rijksdag-
zitting hield de vooreilter een rede
voering. waarin hij om zei de
„In het westen houdt ons dapper
leger niet echt-Duitsche taaiheid een
aiagüiiie bezet van de Vogezen tot bet
Kanaal als een muur van staal en
ijzer Bijval
lr. hei Oosten leUit eon geniale, stra
tegische gedachte van de Oostzee tot
de Botkowina de ojreralies. Onder bo-
vennienscholijiko IriBpannmg behaal-
deri de Oostenrijiksclie heldhaftige sul
daten successen, zooale rnen ze stnda,
Sedan niet meer gezien heeft (Leven
dige bijval j
In het Zuiden houdt het dappere
TurKsche legor de wacht aan de Dar-
danelien, welke een overmuchtige En-
gelscb-Fransche vloot tevergeefs be
proeft te forceeren, en bedreigt ann
hei Suezkanaal Egypte, het middel
punt van de Brttsche were!dhoer-
scbappij. (Toejuiohlng.)
Engeland verklaart niet te kunnen
afzien van do uithongering van
Duifschiand. Dultschland antwoordde
daer.jp met zijn onderzeebooten, wel
ker bemanningen reeds ve'o bewijzen
gaven van heldhaftige doodsverach
ting (Toejuiching.)
Maar Duitscniond 'aat zich niet
door den honger bedwingen De vij
and hield geen rekening rnct de eco
nomische kracht van het volk, het
orgs, isat ie talent van de Duitschers,
do innerlijke kracht van den Duit-
echer. landbouw, handel en industrie.
- de eensgezindheid van de natie en
den beslisten wil om te overvvinnen.
(Levendige bijva'.)
Ontzaglijk groot zijn de offers
n,aa' op de bloedige slagvelden wordt
een duurzame vrede geboren, welke
ons leiden zal tot nieuwen bloei, tot
nieuwe maohl en grootheid van het
geliefde vnder'and (Levendige en
aanhoud'nde toejuiching.)
Staatssecretaris IleHferich diende
de Erop de bcgrooting in.
Over het financieel plan voor de
toekomst wilde i.ij niet spreken, zoo
zc.de hij, maar alleen over de toe-
hciiting to: ut ze Do0Tooting, die 6'uit
met een bod rag van 13 inii'iard, d. i.
dus dr.emaal zoo hoog als ooit de ra
ming tot dusvèrre was.
liet ontwerp bedoeu slechts een wet
tel ijjeen grondslag vast te stellen voor
hei komende begiooUngsjaar. Voor
lege." marine en ko'onten wordt een
cci.igszins gedetailleerde begrooting
zt-.fs niet inged-entl. Voor de delging
van dt- ri/kfschuld wordt volgens liet
ojjgemaak' plan. 68 milüoen beschik
baar geste'd.
Omtren; de afdoening van de oor
logsschuld zuiicn later beschikkingen
worden getroffen.
„We kunnen zoo zeide de minis
ter. „van het plan n'et afzien, om de
ijanden borg te 'aten blijven voor
het materieel© nadeel, dat zij met den
op misdadige wijze op louw gezetten
oorlog hebben toegebracht.
Het loopende finaiiciee'e jaar zal
vermoedelijk een batig sa'do van 38
millioen opleveren; de rente" voor de
ri;ksschu!d e'scht echter een l>elang-
rijl c hoogcre uitgave. Desondanks
was de minister van moening dat de
ingediende begrooting niet alleen u'-
terlijk slud, maar ook innerlijk in
evenwicht is. Hu verzocht den Ri'ks-
dag nog een krediet van 10 rnilliarden
to'- te staan teneinde voortzetting van
den oorlog tot laat in den herfst mo-
pf liik te maken
Daarna besprak hit den stand van
zaken op het financiee'e ooriogstoo-
jire'. De Franschen hadden de voor
hen aangename voor den wereldvre
de echter gevaarlijke legende ver
spreid dat Duüsehiand alleen door
het gevaar voor een volkomen finan-
c'oel. d 'bócle in 191! was afgehouden
vul een overval op Frankrijk. Ook
de Eng-etschen hebben het kunnen der
lJuiiictiers ondersciiat. Voor de En-
geischen is de oorlog oen vooitzieltuig
van de zak-en met andere middelen,
voof dt Duitschers dc meest verheven
toetsing van alle moree.e en mate-
rieele krachten van het volk. Het bui
tel ianu laxeerde ons onjuist, uoordat
on/,? kapitaauocneiulng, grootendeels
m-hei binnenland gebruikt werd. On
ze goeii voorbereide fmanc'eele oiga-
nisaiie li ooft do geconcentreerde krach
Urn zoo effectiet mogelijk aangewend.
Banken on spaarkassen liebben
zonder stoornis voldaan aan hare ver-
piicbtuigen. Wij hadden geen atg©-
nioei, uioratoniun iiood^.
Ook ons sioatskied.et heelt zich be
ter gehouden dan dat van Engeland
en Frankrijk. Hot loopci.de fvr.anci-
oele jaar levert vermoedelijk zelfs een
bescheiden overschot op. Een dwin
gende aanleiding voor nieuwe Imlas-
tingen beslaat er. althans op liet oo-
gcnblik, nog niet. Wij vonden de kos
ten voor den oorlog uitsluitend uit
leeningen 'en de uitgifte van nota s,
De eischen, die lies Rijk moet stel
len aan de Rijksbank naderen ,.eder
het culminatiepunt. Door een twee-
ite oorlogsleening wordt de Rijksfoank
echter voldoende ontlast.
Ook de leening van de Donau-nio-
narchte mug bogen op groot succes.
Onder onze tegenstanders heeft al
leen Engeland vrij greol succes ge
had mo, zijn leeningspolilick, maar
inch is wik in dat land de operatie
niet geheel en al geslaagd. Verba-
z 'wekkend is het onvermogen van
Frankrijk om een krachtige finan-
cioele actio te voeren. Naar 't schijnt,
kond daar niet meer dan 2 milli
ard fres bijeen worden gebracht. De
Fransche financieel© politiek urt zich
grootcndeels daarin om uit papier
met groote kunst weder papier te ma
ken.
De oonforentics te Parijs over do
door Rusland en Frankrijk gewcnsch-
le ■.•cm oen schappelijke leening zijn
wat. de hoofdpunten betreft mislukt.
De Engelsohen wisten dan uit het
zachte leder der geallieerden goede
riemen v-oor hen zalf te snijden.
Onder onze biljetten banken heeft
de Reiehsbank doordat haar voortdu
rend goud toevloeide zioh best gehou
den. Wij willen ook In de toekomst de
toeneming van het goud uitsluitend
aci vaderlandslievende toewijding
en niet aan dwang te danken heb
ben.
De Bank van Engeland wist de ver
meerdering to verkrijgem door een
greep in de gouri-resorve van Indiè
<v door zich het goud van de Egypti
sche Nationale Bank en van de Bel
gische Nationale Bonk toe te eigenen
en meer dergelijke maatregelen.
Toch volt tliana een afneming te
constotoaren.
Ook in alle andere opzichten staat
d, Duitsche Rcichsbank er het gun
stigst voor.
In Januari werden in de Duit-
ache spaarbanken 390 millioen Mk.
geeoort,
Onze financieel© kracht beeft niet te
lijden onder de ongunstige buiten
landse}» wisselkoersen. D.-ze hangen
uitsluitend samr-n met de stoornis in
he: buitenland sch en overzeesch ver-
keer. Het behoud van onzen goud
voorraad is belangriiker dan de
koers van do Duitedh» Mark In liet
buitenland.
Een dor grootste phenomenen is de
verhnz bv? wekken de aanpassing van
de Duitóche volkshuishouding aan
den nieuwen toestond.
De prottucUervo krachten van
Duitecliland zijn toereikend om het
Duitsche valkslichaam te voeden en
arbeid 'ie geven.
De offervaardigheid eu het aanpas
singsvermogen van het Duitsche reik
hebben van do volkshuishouding een
ontzaglijke, onoverwinnelijke oor
logsmachine gemaakt. Aan de hon
ger- en worgpolitiek onzer vijanden
zal liet niet gelukken ons do levens
lucht le ontnemen. Laten wij dezelf
de zelfverloochening en discipline be-
toonen als onze broeders 'óe velde,
dan zal het loon niet uitblijven. Een
eervolle vrede zal dan vergoeding ge
ven voor allo offers en ons zal de
toekomst zijn." (Levendige toojui-
ehingenj.
Na dan minister van financiën
kwam Hease (soc.) aan het woord.
Hij «betoogd© dè wenöcbe! ijk held
var. de afschaffing der uitzonde rings
wetten nog tijdens den oorlog. Hij
verklaarde zich voor oen blijvender
vrede deze wordt, volecns hem, ech
ter met verkregen doordat het eeno
volk het andere geweld aandoet,
maar wanneer de volken onderling
de vruchten der beschaving vreed
zaam tegen elkander uitwisselen.
Spahn (Centrum) verklaarde daar
op uit naam van de burgerlijke par-
tüen „De oorlog wordt niet gevoerd
ter wille van den oorlog, maar orn
o*n vrede, die aan den Duitschen ar
beid gelegenheid zal geven tot vrije
mededinging en aan ons besoherrwing
bieden togen misdadige aanvallen.
Die wordt verkregen, wanneer wij ze
gevierend strijden tot het einde.
(Toejuichingen).
.Minister DelbrOck zeide daarop
„De verklaringen van Hoase zouden
ook in het buitenland aanleiding kun
nen geven tot een onjuiste opvatting
van de houding en de meening der
regeering. Ik wijs ze uitdrukkelijk
van de hand, teneinde naar hutten
den indruk weg te nemen, dat bij ons
uitzonderingsmaatregelen zouden be
staan. Wel is er verschil van opvat
ting bij de toepassing der wetten ik
constateer echter, dat zoowel de rljks-
regeering als de afzonderlijke staten
tijdens den oorlog bewezen hebben,
uat alle partijen hun gelijk zijn.
„De partijen moeten vertrouwen
stellen m de regeering, dan wordt de
vrede verzekerd, die het ons mogelijk
zal maken de vruchten van onze vlijt
in tie toekomst binnen te halen, zon
der dat ze ons als tot dusverre betwist
worden." (1 oejuicbingen).
De begrooting werd verwezen naar
de begrootingscomrniesie.
Het Hub ging uiteen tot 18 Maart.
DE POLEN IN DEN PRUISISOIIEN
LANDDAG.
Bij de behandeling van de begroo
ting in het Huis van Afgevaardigden
vat, den Pruisischen Landdag, ver
klaarde de Poo.sehe nfgeraaid'gde
Von Trampczynski namens zijn frac
tie. dat deze met verder zal deelne
men aan de behandeling der bcgroo
ting, daar de regeering geen enkele
van de uitzonderingswetten en maat
regelen heeft willen intrekken, waar-
ii'ede de Pooleche bevolking reeds
s.nd=i 3(i jaren wordt getyrannteoerd
De Polen hadden gehoopt dat nu zij
in dozen oorlogstijd voor al'e voor
stellen der regering hadden gestemd
en op de slagvelden, blijkens de ver
litsüjsteu, meer Poo'sch b'oed is go-
v'oeid dan volgens de verhoudingen
der bevolking verwacht kon worden,
de regiering haar binnenJand6Che
politiek zou wijzigen, de uitzonde-
nrigswetton intrekken en het onder
wijs in de Puolsche taal toestaan. Nu
d.t niet is geschied, kunnen de Poten
met medewerken om een bcgroot'ng
tut stand te brengen, die zoo vele
maatregelen bevat orn hun nationali
teit te onderdrukken.
Waarom voert Engeland
oorlog
In oen hoofdartikel beantwoordt de
„Times" de vraag Waarom voeren
wc oorlog
Het Engelsche blad merkt op, „dat
er nog vele Engelschen zijn, die ten
zeerste in dwaling ver koeien omtrent
tlo redenen, die Engeland noopten,
oorlog te voeren. Zij welen, dat bet do
sclKMtding van Belgiè'a neutraliteit
was, die don bekor «lor verontwaardi
ging deed overloopeu en het volk deed
aandringen op oorlog. Maar zij ver
geten, dat onze eer en oils belang,
zegt de „Times", ons hadden ge
dwongen ons aan te sluiten bij
Frankrijk en Rusland, zelfs indien
Duitschland nauwgezet de rechten
van zijn kleine buren bad ontzien en
getracht had Frankrijk binnen te val
len door de versterkfngsliniën in het
Oosten. De „Times" merkt op, dat
van Duitsche zijde hierop herhaalde
lijk is gewezen en dat men dat tegen
Engetend wil uitspelen, maar, zegt
het blad, dat toont slechts onver
stand omtrent onze houding, on9 ka
rakter. Zeker, de inval in België trof
ons diep, wij achtten ons, anders dan
Duitschland, gebonden door ons
woord tegenover dat laad. Maai' wo
wieten toch ook, dat wij door ons
woord te houden, ook ons eigen be
lang dienden. Waarom waarborgden
wij de neutraliteit van België Y Om
redenen vun zelfbelang, om dezelfde
redenen die ons de geheele geschiede
nis door dwongen ons to verzotten
tegen de verbetering van een groote
macht tegenover onze oostkust. „Wij
houden ons woord uls we bet hebben
gegeven, maar we geven het niet
zonder prnrtlscbe redenen en we wil
len volstrekt uiel de rol spelen van
internationale Don Qulchottes, te al
len tijde gereod op te komen tegen
onrecht, dat ons niet raakt."
De hoer Von Bethmann Hollweg
heeft gelijk. Zelfs als Duitschland
België niet vvus binnengevallen, zou
den eer en belang ons hebben voree-
nigd rn<-t Frankrijk. Wij weigerden
we'iswaur aan Frankrijk en Rusland
bindende verklaringen te geven,
maar we dellen voldoende verstaan,
dal ais zo onrechtmatig werden aan
gevallen, ze op ons konden rekenen.
Dut was do spil van de Europeesche
jKilillek dor drie mogendheden.. En
liet was, zooals Duitschland zelf er
kende. oen reusachtige factor voor
het behoud van den vrede. Engeland
zoowel ale zijn medestanders trokken
voordeel van deze politiek. En Enge
tend zou zijn oer bobben bevlekt, al3
het, na met zijn medestanders te heb
ben samengewerkt in tijd van vréde
en na den indruk te hebben pewekt
hen to zullen steunen in oen recht
vaardigen strijd, in het uur van ge-
vaar zich zou hebben teruggetrokken.
De Duitsche kanselier stuurde er op
aan, dat we aldus zouden handelen,
wo zouden dan immers voorgoed van
onze vrienden gescheiden zijn. Maar
„eer" is de hest© politiek. Wij stelen
ons bij de Tripte Entente aan omdat
we, zij het ook laat, begrepen, dat de
tijd der „splendid isolation" voorbij
was. Wij koerden terug tot onze his
torische politiek van het machtseven
wicht cn deden dat om dezelfde rede
nen. waarom one© voorvaderen dat
deden. Zij waren geenszin? gevoels
redenen. Zij waren redenen van
cieerMamg, zrifs van zelfzucht. Inde
eerste plaats was het de begeerte, don
vrede ui Euiopa te behouden, maar
deze reden kwam slechts daarom in
dc eerste pimts, omdat het behoud
van dien vieue ook ons vrede waar
borgde". De „Times" herinnert dan,
dat in de Napoleontische oorlogen
Engeland de continentale staten met
goud steunde, niet uit liefde voor do
Duitsche of Oostenrijk sch e vrijh u'd,
moar voor eiem v©iRch©irt en voor
deel.
In dezen coring strijdt Enrt-jtnd
om precies dezelfde redenen, wanrom
(het streed legen Philips II, tegen Lo-
dc-wijk XIV, tegen Napoleon. I'et
strijdt voor dd onderdrukten, hel Is
waar, in België en in Servië, en het
verheugt zich hierover. Hot heeft zijn
gioote bondgenoolen in de verdedi
ging van hun gebied en hun thuis te
gen den aanvaller het ie trofsch
voor een zoo heilig doel bloed en geld
te offeren. Maar het vecht niet in de
eerste plaats voor België of voor Ser
vië, voor Frankrijk of voor Rusland.
Die komen eleohts in de tweede
.plants, de eerste plaats is voor Enge
land zelf. Het is voor Engeland en
zijn Empire, dat zijn zonen worstelen
on sterven in de loopgraven cn op de
velden van Picardié en Artois, dat
zijn vloot de wacht houdt in de
Noordzee en dat zijn kanonnen bul
deren van Stillen Oceaan tot Darda-
nellen. Onze eoldaten on onze zeelie
den verdedigen hun thuis en dat van
hun landgenooten op Fr arisch gebied
en in de Turksrhe wateren, juist zoo
alsof ze vechten togen Duitsche troe
pen in Norfolk of Duitsche schepen
bij Harwich. Als Duitschland onze
bondgenooten vernietigt, is ook ons
lot hezcgelo. Ons Empire is de hinuer-
ivaal voor Duitsobland op den weg
naar de wereldheerechappij. Het doel
van Duitschland ia, de tripte entente
te vernietigen, maar alleen om het
vrije Rijk van Engeland te gronde te
richten en op de ruïnes hiervan een
Duitsch wereldrijk van militarisme
cn bureaucraten te vestigen.
En om die ramp te voorkomen
zendt Engeland dc machtigste leger»
uit zijn geschiedenis naar de slag
velden in Frankrijk, zal het zijn laut
sten shilling, zijn laatsten man ten
offer brengen."
Nog een waarsohuwing
aan do geallieerden.
We lezen in t Alg. llaudcsblad:
We hebben nieegetk-eJd dal de
Temps" zijn Fra.ische landgenoot>u
waarschuwt niet to optimistisch te
zijn on de zwaarte van de taak on.
dan oorlog tot een .goed einde te bren
gen, niet te onderschatten. Ecu zelf
de waarschuwing heeft lord Seiborna
in de „Times" tot zijn Engelscli©
landgenooten gericht on hij komt
daarbij vooral op tegen dc wijze «vair
op het jörsbureau te Londen het
slechte nieuws verdonkeremaant on
het 'goede overdrijft. Alleen door wan
l>egrlp omtrent den grooten ernst
van do nationale crisis is het te ver
klaren. dat er zooveel onrust heerscht
in de arbeidorswereltl en dut wanbo-
gi'ip wordt in dc hand gewerkt door
do wijze waarop Ivet oorlogsnieuws
wordt verspreid. De pors legt op alle
mogelijke wijzen re druk op alies wat
den nation:iion trots kan streeicn,
maar onaangenaam nieuws wordt op
den achtewond gehouden en zoo
gaat O-k gevoel voor proportie verlo
ren. Lord S?!lorne wijst er op dat uit
do veriiceliistcn later dikwijls blijkt,
dat ernstige teed ©lagen moeten z.iju
voorgekomen, maar in de oieuwsbo-
lichten verneemt mon hiervan nooit.
Men leest weJ van echitteread lier-
overóe loopgraven, ri-aai- hot feit dat
dozvo loopgiavea eerst vcnorei gin
gen. werd niet meegedoèld. Lord Sol-
borne is natuurlijk vol vertrouw»
over don afloop v&u den oorlog, rnaor
zoet hij, ik wilde dat cr wat meer
aandacht werd gewijd aan de groote
moeilijkheid en zwaarte van do taalt,
die nog voor ons ligt. Do naakte fei
ten z.ijn deze, dat ondanks don schit
terenden moéd van do «okkaton dor
verbonden legers, d? Duitsch©'?- nog
zoowat hetzelfde terrein in België co
Frankrijk bezetten als vier maand»
go'eden en dat Duitschers en Oosten
rijkers te zanwn tegenover hot Rus-
siche leger stand houden. En de stille
druk van dc vloot mag do Duitsche
receering lastig zijn en bet Duits die
volk wat ontberingen brengen, or ia
volstrekt nic-t meer kans (Vit de Duit
schers dan d,v de geallieerden door
gebrek tot een spoedige onderwerping
worden gebracht Iterd Soiborno
meent dat in het gunstigste geval nog
vele maanden van vvreeden oorlog
Kim te wachten en dat dc uiterste
krachtsinspanning noodlg is. Slecht
nieuws zal ons niet lievrceed makou,
maar goed nieuws kan ons maar al
Ie voel coed vertrouwen geven on
lord Selborno wil dus dat niet als tot
dusver het slechte nieuws zooveel
mogelijk wordt omsluierd, maar tut
integendeel het volk oen juist l*#rip
vnn den woren toestand en liio
eischen wordt (wreven.
D« houding van Itailö.
A.ui do „Voss. Ztg." wordt uit Ro
me gemeld: Tegenover de nieuwe go-
ruchton von mw-ningsverschiberi tue-
schon Salandru en Gioblt; verzekert
do „MeosagerO", dat volkomon uver-
eeostcmmini heerecht tu-scn-y» a le
ministers on da ministers en don ko
ning Deze laatste laat zich dagelijks
rapport uitbrengen ovor den intor-ia-
tionolen toestand.
Omtrent de verhouding lus -riion
Italië en Oostenrijk schrijft het „B-arl.
TageW.": De pers In-vntte een ietwat
oorlogszuclitig klinkende tocspra ik
van mlnlster-i.resident Salandra. die
