te
H
ti
3
i
it
IS
-
1
«c,
II
Is
IS
t§
i
1
k
iient lacht met moer, iets gespannens
en ernstigs is in hen liet schijnt dat
zij zich gestadig liaasten om op tijd te
komen, om niet het vertrok van het
regiment mis te loopen I
In heel htm wezen is een avontuur
lijke dapperheid, die hen voorwaarts
doet stormenook hebben zij oen
grooten trot3 naar den oorlog gaan
met Fransche soldaten! Weten zij wel
precies, waar het in (lozen krijg om
gaat, welks manier hun overigens zoo
buitengewoon lijkt
Sinds zes maanden heeft Frankrijk
in dit onmetelijke zwarte keizerrijk
niets gekend dan getuigenissen van
vurige toewijding, die zich vertolkte
door een geestdriftige opkomst van
vrijwilligers. Een eerste zwarte troe
penmacht heeft op heroïsche wijze
aan den strijd deelgenomen. Doch
sindsdien is het een leger, dat men
heeft voorbereid, op een bewonde
renswaardige wijze geoefend, een zeer
gedisciplineerd leger, dat ook uit
drukkelijker weet, om welke redenen
mén zijn bijstand vraagt. Het is een
leger van krijgers, voor wie het be
staan nW telt, die ademen voor den
oorlog. Misschien zijn ook de verras
sende en geestdriftige verhalen dor
in het vaderland teruggekomen ge
wonden niet vreemd geweest aan do
snelheid der recruteering. Deze roem
rijke teruggekomenen van den verren
kriig hebben wonderlijke dingen ver
teld, geschikt om de verbeelding en
de nieuwsgierigheid te prikkelen.
Denk eens aan I Het is een oorlog,
waar men den vijand niet ziet, cn
toch is hij er, overal, rondom, en hij
ligt op den loer. De Franschen wor
den evenmin door den vijand gezien.
Men plaatst zich in- groote gaten,
voor het gevecht en men komt er
uit en dringt in andere. „Dat leelijk©
manier, niet Fraii3eh."
Maar men heeft het daar erg kond.
hoofdpijn, maar, kijk, alle soldaten
hebben handschoenen en sokken aan.
(Een ongehoorde weelde voor onze
negers, die een zeer uitgesproken nei
ging voor do koketterie hebben
Doch er is nog iets beters men eet
kool op aardappelen zooveel rrten wil,
en zelfs laat men er „staan
Wanneer de verwonderde inboor
lingen over dergelijke verkwistingen
hooien spreken, glimlachen zij onge-
Inovig aardappelen, hot gerecht bij
uitnemendheid, zoo zeldzaam, zoli
men laten staan, zoo verzadigd al3
men te! Is zoo'n overdaad mogelijk
Doch bovendien en vooral dragen zij,
die gekwetst zijn teruggekomen, de
militaire medaille die allen zou
den wonsehen te verdienen..
Doch zelfs bij hen 'n de buurt is er
oorlogIn Belgisch Congo heeft do
tegenstand gezegevierd over de Duit-
sche invallen, terwijl troepen, in
dienst van Frankrijk, Kameroen zijn
©innen gedrongen, waar men de Duit-
schers hoidt in een zege-cirkel, die
zich meer en meer vernauwt. De beste,
scherpschutters z.ijn daar, nestelend
in de hoornen boven moerassen, on
der den ontzaggelijken tropischen re
gen, voerend den krijg van hinderla
gen, met een volharding, die de Duit
se lte hardnekkigheid breekt.... Ja, de
oorlog overal, doch, naar men ons
zegt. de oorlog; die populair ie in
gnnseh het zwarte Afrika....
WH.MA KNAAP.
Amsterdamsche Kout
163.
De revue.
Wanneer ik zeg, dat het publiek oen
groot kind is, zeg ik niets nieuwe., en
dan verkondig ik etsi waarheid, die
de grootte der koe zêor nabij kond.
l Groote kind wil verwend worden,
ook m zijn uitgaan, 't Wil gaarne
schouwburgen bezoeken, maar moot
voelen, louter voor amusement, uit te
zijn. en breekt zich vooral niet gaarne
met meer of mindor diepzinnige pro
blemen l/et hoofd. Hei wil over 't al
gemeen luchtige kunst, die gemakke
lijk de gevoelssnaren trillen doet
Laat het nóg zoa'n geweldige draak
zijn met de hevigste tragiek, als de
effecten ruaar grof zijn, doch daar
door juist krachtiger inwerkend, dan
geniet tiet publiek.
In zekeren zin is daaruit misschien
de groote lielde voor do bioscoop te
verklaren. De explicateur moet er
wel eens hij komen, dat ls waar, maar
hoofdpijn-bezorgende puzzles behoe
ven er toch niet te worden opgelost
In kakelbonte verschetaenheid komen
er tragische gebeurtenissen, jolige
kluchten, landschappen, bloemen, ja
wat al niet, op het doek en daarbij
dan tegenwoordig bijna overal films
van de,gebeurtenissen van den dag.
Het journaal In beeld. Bij dit alles
bchuolt men zich niet in te spannen,
het gaat gladjes voorbij cn de groote
afwisseling dor beelden is juist wat
de onrustige menschclijke natuur
zoekt.
l Best bij de bioscoop te vergelijken
is de revue. En daaivandaan zeker
ook. dal de revue-kunst in deze da
gen een periode van buitengewone»
bloei beleeft. Of is luit niet boekdoelen
sprekend, dat man, onder de huidige
tijdsomstandigheden, nu drie-kwart
der acteurs en uctncos in gage gewel
dig is gekort of bijna niets verdient,
het aandurft drie revues tegelijk op
te voeren Ik weet dat oen er van aan
dé co ï.s en Postuums alleen de Lieve
som vim achtduizend gulden kost.
Drie revuesbij Carré de revue
vaii 'let Hall: „In 't Gedrang"; in
den llollaudsc-heu Schouwburg de
Luitje-revue, en bij Flora heeft ltido,
dit- uuar een poosje weg was, zijn in
trede gedaan met een revue „I-oop
naar den duivel'".
't Geval de drie revues tegelijk in
onze stad, leek me merkwaardig ge
noeg, hij alle even een kijkje te gaan
nemen en er mijn Haarlemschen le
zers mijn indrukken van over te ver
tellen.
Zo vertonnen als revues, zooala hot
behoort, natuurlijk nlle 't bïoscopisch
hnroktor, waarover ik net reedt- had.
Het zijn alle drie in de eerste plaats
en vooral kijkspellen. Maar Rido's
revue onderscheidt zich van de beide
andere, dat waar bij zijn stuk vanzelf
nan de monteering .ie uiterste zorg is
besteed en zoowel decor als verschel-1
denhcid van schitterende costuiims
een lust voor 't oog zijn, vooral ik zou
baast zeggen het journalistieke ele
ment or niet het minst de bekoring
van uitmaakt, 't Blijkt ook nu weer,
dat Rido de revue-koning :s en blijft,
omdat niemand al9 hij contact weet te
houden tusschen vóór en achter het
voetlicht. Wat voor het succes van
een révue onontbeerlijk is.
Bij Rido's revues zit het publiek er
dadelijk in. Hij pakt de measchen, de
gulle lach wijkt niet en de joligheid
van de spelers deelt zich mee aan de
Ontvankelijke toeschouwers. Er komt
een efeer van opgewektheid, ja soms
weet Itido die tot dolle vreugde te
doen oplaaien.
Hij weet, waarnaar de menschen
snakken, wat weerklank vindt. Wat,
meegevoeld wordt en begrepen.
Het spreekt van zelf, uat ite oorlog
door ufc revue-schrijvers niet vergeten
werd.
in de Uiltje-revue wordt er echter
maar boel leijjoops, nu eu dan, op
gezinspeeld.
De <->nog inspireerde Hcnri ter
Halt tot een heeie serie scenes. De
beste «luarvan zijn ue twee, die een
schrille tegenstelling vormenhet
bloeiende land met Ue bmdsters bij
de koren-schoven toen 't vrede was,
en het verwoeste dorp «net de soldaten
dLe een lied zingen van U leed van
den oorlog. Aan de komst der Belgi
sche vluchtelingen in Amsterdam
heeft Tor llali ook een scène gewijd,
die kleurig en smaakvol is gedacht en
uitgewerkt, maar waartegen ik het
bezwaar heb, dat die opkammerij van
eigen land- en stadgenooten den geur
draagt, waarmede de eigen roem is
geparfumeerd.
Zoo zijn er weer dingen, die een
beetje smakeloos aandoen, 't Maakt
b.v. een mal effect, drie menschen op
een wuls-deuntje vroolij.k dansend
een lied te hooren zingen over den
achteruitgang der beschaving 1
Nu ik hel over Ter Hall's revue heb,
nog dit Ilenri ter llall zoekt hij
voorkeur zijn kracht in décor. We
zien b.v. een heel mooi doek. Parijs
voorstellend, we krijgen Dinant te
zien en een aanblik op de Theems.
Ter Hall gaat altijd met zijn publiek
op reis en duannee woel hij steeds
pakkende effecten te verkrijgen.
Voor de vroohjkheid zorgen vooral
de onbetaalbare komieken Nieuwen
huyzen Sr. en Jr.
Zien, zien van eigenaardig em mooi
décor, dat >s bij een revue van. Ter
Hall hoofdzaak.
Daarbij is de handeling levendig en
heel an vu sant. maar nooit bieiigt Ter
Hall door bijtend sarcasme de men-
echen aan 't popelen.
Wat Rido slag op slag doet.
En wat men van Uiltje verwacht
had, mant een teleurstelling is ge
bleken. I)e bewonderaars van Uiltje's
geestige feuilletons hebben gehoopt,
van sprankelenden geest en van
„gijn" als knetterend vuurwerk te
zullen genieten.
Reeds de nogal lange cn zouteloozc
proloog, door een uil gezegd, valt niet
mc-e. Als groote attractie heeft mee
hier t opkomen en het zieti bewegen
der artisten tusecheo het publiek, wat
intusschen niet nieuw is. Bijzonder
veel mooi» déoors of mooie costuums
vallen niet te bewonderen en de kor
reltjes zout zijn heel, heel spaar
zaam. De aardigste scène is de school,
waarin Kreeft het lied zingt, dat wij
len Judels beroemd mauKte: „Een
leerschool ls het mensohelijk leven".
Uiltje heeft een goeden komiek gevon
den in den Belg v. Aersch'ot Lage-
rnan. Kiehl, Vigeveno, Antoinette
Sohiis zón goede bekenden. Mevr. De
Cock is als Mina, het waschmeisje,
snoezig.
Is als kijkspel Ter Hall's revue
schitterend en vol bekoorlijke effec
ten. de Uiltje-revue laat weinig in
druk na en is ook niet, wat ik met
één woord zou willen noemen: pittig.
F.n, daarmee loom ik nog eens op
Rido's revue terug pittig is die wél.
Rido ik zei het reeds weet nis
geen wnt „bet doet". Bii hem is de
aankleding niet de hoofdzaak, maar
die wordt hc-t tegendeel van verwaar
loosd. Ik wijs slechts op liet mooie
doekhe} Damrak, en on de pracht-
scène een brandende stad, nadat uit
een vliegmachine bommen zijn ge
worpen.
Maar, hoofdzaak is dit niet.
Hoofdzaak is het gloeiend contact
met 't publiek door de vel"e elkaar in
snel torn po opvolgende geestigheden
en door de scènes, die weerklank vin
den in wnt er in de mcnschen om
gaat. Louis Davids lanceert de mop
pen onverbeterlijk. Zoo noem ik b.v.
de scène betreffer.de Nedeiland's on
zijdigheid. Nederland, voorgesteld
door oen schoone in Deiftsch aarde-
v.e rk -co»! n urn, wappert de driekleur
wijd-uit. Onze nationale helden zijn
opgestaan- en heffen regenend, in
kloeke houding hun wapens over Hol
land, dat een krachtig t'ed zingt van
nationale zelfbewustheid.
Dat pakt
Jammer, dat smakeloosheden ook
deze revue veor ontsieren.
AMSTERDAMMER.
De oorlog deed toen. de hotels teeg-
loopen, de badgasten verdwenen en
de maatschappij verloor haar inkom
sten. wat tengevolge had, dat de
ler.tclx uling van de obligaties :a
October stop gezet moest worden.
Rooskleurig is de toestand dus niet
en het zijn dan ook krasse maatrege
len, die de commissie van onderzoek
aanraadt, om te redden wat er nog te
redden valt. In de eerste plaats stelt
zij voor, het knpitaal af te schrijven
tot 50 pCt., ten einde de geleden ver
liezen te kunnen afboeken en eer.
extra-afschrijving op de bezittingen
mogelijk to maken en ten tweede
om, zoolang de achterstand op üe
aruoi lisittie van de obligaties met is
ingehaald (maar in eik gevut niet
voor 1928) geen dividend uit te kee-
ren. Verder wil zij de rente van de
obligaties tot 192? vermindereu van
4 1/2 tot 2 112 pCt. en die 2 hi pCt.
eerst weer betalen in October 1910.
Prettig zullen degenen, die hun
geld m cle maatschappij gestoken
■hebben, zich, na hei aatón van dit
rapport met voelen. Het zou wel aar
dig zijn. nu eens een aandeel der Ex
ploitatie-maatschappij te veilen, om
te weten wat het opbracht.
De boeking van de onderneming
bleek volkomen in orde en het beheer
buitengewoon zuimg. Ook werd geen
dor. aan de bestuursleden, uitgekeer
de jaarwedde te hoog geacht, ls de
schuld van het faieu der groote oa
derneming dus niet bij de directie te
zoeken, de zwurtzieners, diie bij de op
richt ine: een echec voorspelden hebben,
gelijk eekregen. Een trust als de ho-
te'-smaatscliappij te Scheveningen, is
te Schevom-.ngen niet op huur plaats.
Ze is bestaanbaar in een badplaats,
waar alleen badgasten verb.ijf hou
den. maar niet in een oord, dat dage
lijks overstroomd wordt door de in
woners van een nabij gelegen groots
plaats. Scheveningen is duur en wie
daar f 10 of f 12 per dag betaalt, wil
wat hebben voor zijn geld, maar
overal wordt hij geplaagd door Hage
naars, die hem 's morgens de bad
koetsjes ufkapon, zoodat hij een uur
moet wachten, 's middags a.le goede
café-plaatsen in beslagnamen en des
avonds d© gelieele Kurzaal vuilen.
Daarbij komt nog, dat na 1505 net
meer gespeeld mag worden en dat
nog eenize meer mondaine attracties
ontbreken, die O-tende en Trouvilie
wel hebben; zoo word» het duidelijk,
waarom veel aanvankeliik trouw»
Sehcveninggangers ten Ie- te Zand-
voort zijn gaan verkiezen 1). Dat de
duurte van de trusthotels nadeoUg
werkte blijkt ook uit het boven aan
gehaald verslag.
De klacht is er in te vinden, dat dö
Exploitatie-maatschappij zooveel na
deel ondervond van de vele pensions
(d'e goedkooper waren).
Is het geen vingerwijzing voor de
toekomst, dat een groot aantal Be1-
gen die nu te Schei en in gen verblij
ven, samen oen leegstaand, niet in do
trust begrepen hotel hebben gepacht,
om het coöperatief te gaan cxploitoe
ren?
AVat mét de maatschappij zal ge
beuren, is natuurlijk niet Ie zoggen.
Dat zal in de ophanden zijnde verga
dering van obligatiehouders moeten
blijken. Liquidatie-van de onderne
ming wordt afgeraden.
Naar gemeld wordt, za! minister
Le'y zijn wetsvoorstel tot het slaan
van een weg voor automobielen door
het Haagsche Bosch, intrekken. Na
hetgeen bekend werd van het afdee-
ünesondmoek lijkt dit eon vcrstandL
go maatregel Do Hagenaars kunnen
dus weer vergeten, dat ze oen Bosch
hebben, totdat er een nieuw plan koint
om hc-t aan te randen, of totdat een
storm weer een paar duizend boomen
omwerpt. Dan komen de liefhebbers
van natuurschoon weer bij duizenden
opzetten f
SINTRAM.
1) Waar óók geen spool bink of an
dere mondaine attractie bestaat.
Red.
De slimme Anton.
Van do Rasldertle en haar
ö8won8rs.
CCXCVII.
Dat hot de exploitatie-maatschap
pij Scheveningen niet naar den
vleeze gaat, is algemeen bekend, maar
dat de toestand van deze onderne
ming, die de groote badhotels exploi
teert, van dien aard is, dat rendabel
worden in een lange reeks van jaren
tot de onmogelijkheid behoort,
neen, dal wisten de niet ingewijden
niet. Het rapport, uitgebracht door
een ooounissie uit de obligatiehon-
ders, heeft het. echter duidelijk doen
worden.
In October bleek de maatschappij
onmachtig de coupon van haar oblt-
gatioleening te betalen, wat aanlei
ding gaf tot het doen instellen 'in
een onderzoek namens de personen
wier geld olijke belangen zoo nauw
bij het leven van de muatschappij be
trokken waren: de obligotiehouders.
Het nu hekend geworden rapport
toont aan dat de onderneming alleen
doordat ze orediet kon krijgen, tot i
dusver in staat geweest was, haar
April-coupon te betalen. In deze
maand was er nooit geld in kas, i
maar dank zij een crediet konden de
obligatiehouders hun rente krijgen.
In (leui zomer kwamen contanten j
binnen. Het crediet werd afgelost en
er bleef in derj regel nog wel zoo voel
over, dat ook in October aan de -er-
plichtingen kon worden voldaan. To» I
aan 1914,
HUMORESKE
van
Roda Roda.
Tante Clara schreef mij een brief,
waarvan de inhoud mij zeer verraste;
het was een tamelijk lange brief. Op
de eerste bladzijde verhaalde tante
Clara, dat zij een paar jaar geleden
met Mr. Brown uit New-York vier
weken in eene badplaats had doorge
bracht Mr. Brown, die in zijn jeugd
Brauti beetle en in Darmstadt gebo
ren was fii opgegroeid. Hij had zich
tot tante Clara zeer aangetrokken ge
voeld zij gingen dagelijks met el
kaar wandelen, maakten nu en dan
uilstapjes. Mr. Brown was weduw
naar en akelig rijk.
Een der vele millionnairs van New-
York was hij, die eigenlijk daarginds
niet meetellen, maar in hun geboorte
land nog machtig imponewen.
Toen ik zoover gelezen had, dacht
ik met schrik, dat mijn goede erf
tante Clara wilde gaan trouwen.
Eerst drie pagina's vorder werd dift
centenaarslast mij van het gemoed
genomen. Neen, tante Clara had niets
kwaads in den zin.
Ook Mr. Brown had geen snoode
bedoelingen. Hij wilde enkel aan zijn
lieve oude vriendin een kleine atttm-
lie bewijzen en zond zijn dochter en
zijn inciii, die haar reis door Europa
deden, naar tame Clara toe. 'i an botje
schreef me ix«g de dochter w as Mr.
Brown s éémg»die nicht was een
wees, geheel op Mr. Brown's goedheid
aangewezen.
Ik en nu kwam de aap uit (le
mouw ik moest subiet nujn koffer
pakken en naar tante Clara reizen.
Het moest natuurlijk heeten, dal ik
boel toevallig gekomen was. ivlen ziet.
tante's progi annua was met zorg op
gemaakt. Eu, om kort te gaanik
moest komen, zien en overwinnen.
„Overwinnen" is hiex een euphenns-
ine voor huwen. Zooals vanzelf
spreekt Miss Brown en niet bij on
geluk de nicht.
Lk begon dan met te „komen" en
we richttrfl samen alles voor de ont
vangst der dollarprinses in. Daarna
wachtten wij verlangend een tele
gram. Wachtten drie, zes, acht
dagen.
Zeg, tante, ik geloof dat ze heele-
maal niet komen.
O, zeker, Anton. Mr. Brown is
zeer reëel en zou zich met veroorlo
ven
Wij wachtten nog drie dagen.
Tantelief, ik moet vandaag toch
dringend even naar huls.
Doe 't niet, Anton misschien
ontvangen we juist heden bericht.
Ik bleef en tantelief recapituleerde
al hare raadgevingen: ingetogen-zijn,
lief-aijïi, attent-zijn. Hoffelijk en stipt
Lu do vormen niet some de nicht het
bof maken, maar enkel en alleen, bij
voortduruig, de rijke erfgename.
Eu jawel, daar kwam tantelief het
terras opvliegen en zij zwaaide een
depêche en jubelde
Zij komen, zij komen
En zij verheugde zicii kolossaal, die
goede tante bet kanten mutsje, dat
ze altijd draagt, hing op haar linker
oor.
ik sprong op, omvatte tantelief en
deed een walsje met haar op den in
gelogde» vloer het oudje deed hot
waarlijk nog in de puntjes.
Opeens, niet een ruk, hielden we
stil. Twee jonge dames stonden voor
ons en lachten luidkeels.
Miss Bessie Brown en miss Moaid
van twee Amerikaansohe jonge da
im. s heet er altijd een Maud.
Het telegram had vertraging on-
dervonden.
De dames pakten hare koffers uit
en verkleedden zich. Tante zogende
den hemel, dal zij zonder duenu reis
den tante kon het niet uitstaan,
vreemde dienstbare geesten in huis
te li ebben.
De dames zaten in witte linnen
kleedjes op het terras, dronken thee
en vonden alles bekoorlijk het huis,
den tuin, de tante, den zilveren trek-
pol, den mops en tante s band werk
jes. Of ze ook den neef bekoorlijk von
den, daarover lieten ze zich mol uit,
Isoezeer zij vrije dochters een er Repu
bliek wafen.
Krachtens een ijzeren wet, waaraan
geen ontduiken mogelijk is, beviel
aan mijn verstand Miss Bessics's rnil-
lioon en miss Maud beviel aan mijn
hart.
Naur diezelfde natuurwet moest
miss Bessie Brown leetljk wezen.
Neen, leelijk eigenlijk niet. Zij was
groot, slank, had een intelligent ge
zicht en verstandige grijze ©ogen.
M.-uud evenwel was liefeenvoudig:
lief. Daarom zat ik al den eersten
avond, ten spijt van alle overweging,
aan het klavier, sloeg voor Maud de
bladen om ert zei, dat ze een stem
had nis een engel. Bessie haakte on-
der de hand een dik fichu cn tante
I hield zoo goed mogelijk haar bezig.
Tante zeide me nog dienzelfden
avond, dat ik oen ezel was Ik geloof-
de haar en toonde diep berouw.
Den volgenden dog leefde ik slechts
voor Bessie. We spraken zeer ver
standige taal en Maud hoorde tante
aan, die haar allerlei episodes uit on
ze familiegeschiedenis vertelde. Nu
en dan keek Maud ter zijde naar mij
en haar mondje stond half open
allicht uit verlegenheid over tante's
I vertrouwelijkheid. Voorwaar, ik had
lust het mondje te sluiten niet met
hechtpleister.
I Zoo verliepen ©enige dagen. Steeds
was ik rn©t Bessie, een werkelijk <le-
I cel ijk meisje, en met Maud, die "veel
i lachte en allerlei dwaasheden uit
haalde. En ik wenschte irie een© zus
ter als Bessie en eene vrouw als
Maud.
Maud kon met Bessie alles doen.
wat ze wou. Deze liet zich door de
kleine regeeren, ja chicaneeren.
i Dit viel mij op. Het moest een ieder
opvallen. Inzonderheid, wanneer men
bedacht,dat de kleine blonde Maud
met haar onbekommerd lachje de
nicht was, „op de goedheid van den
ouden hoer aangewezen". En alles
geschiedde wat Alaud wenschte. Wij
gingen wandelen, als Mand er trek in
had, en zaten in de schaduw van onze
hoornen, wanneer zij het te warm
vond om uit te gaan.
Nu ja. zei Bessie dan tot mij
met haar zusterlijk lachje. Maud
is verwend. Maar, weet u, dat kan
niet anders. Al is pa,rik ineen Mr.
Brown, nóg zoo boos in een groot
etablissement is er altijd reden om
boos te worden dan babbelt Maud
zijn gramschap weg. Als ik eens me
lancholisch ben, dan lacht zij zóó
hartelijk, dat do bui gauw over ia.
Maud is ons zonnetje in huis
Maar u is toch de eenige dochter
van uw vader?
Wat doet dit er toe? Men kan
haar niet weerstaan men moet hare
tirannie zich laten welgevallen.
Ja, men moest zicli onderwerpen.
Ik deed dan ook wat ik haar van de
oogen kon afzien. Tante verweet i ede-
ren avond mij domheden, die ik den
afgeloopen dag begaun had. Maar
dun zeide ik dit was immers ook een
weg oin Bessie's hart te winnen.
llare Hoogheid Prinses Maud had
■gedecreteerd, dat het een koele dag
was. liet zweet parelde ons op het
voorhoofd, toen we gingen wandelen;
de hoogte op
Ditmaal zei ik niet vceL Ik dacht na
overeen groote vraag daoht ik na-
hoe komt het, dat de groote Bessie
dat kleine ding in alles gehoorzaamt?
Z ij is toch verstandig, z ij is ener
giek, z ij is de erfgename. Waarom
weert zij angstvallig mij af? Waarom
laat zij me steeds aan de Kleine, en
■houdt zich met tante bezig, die flinke,
verstandige Bessie.
Eri toch gevoel ik, dat ik tiaar sym
pathiek tien wis en zeker. En giste
ren dal zonderlinge gesprek tueschen
ons. lk had hei over mijn besten
vriend en heul zeer geroemd.
Hij is de openhartigste, oprecht
ste mensch van de wereld.
wijden aan het toonee!. Het mw
amusant zijn, rollen te- spelen. Iemand
anders te zijn, wit men heet
Er schooi mij iets door liet hoofd.
En daar u niet kan tocmeelspe-
leit, Maud zoo doet ge het in 't dage
lijksch leven niet waai
Ik begrijp niet. wat u bederft?
vroeg Maud en werkelijk, zij zette een
'verwonderd gezicht.
Ik gel of, dut u voor ons isen
beetje comedie sjoelt, zeide ik.
Zij lachte. Soms wol.
Mooi, nu had ik haar betrapt. Want
nu was ik zeker, dat zij, Maud, Mr.
Browns eenigsto was en Be sie de
nicht, aangewezen op ooms goetl.Grid.
De beweegredenen waren tocli dui-
d ijk; het eeuwige wantrouwen der
r-jke erfgenamen; de wonsch. ware
liefde te vinden ah, mijn hart ju-
bed», ctat ik de oplossing gevonden
had
Hoven gekomen, bleven wij staan,
Maud en ik, en wachtten op do twee
anderen. Tante was buiten ajein en
wierp mij ontevreden blikken toe, die
ik kalm beantwoordde. Die zal vn?ernd
opzien, wanneer ik mijne ontdekking
haar meedeel! Het brandde me op d©
tong.
De mensjes wilden nog «een eind ver
der tante wou liever op ze wachten
en Be«ie kwam op do bank naast
haar zitten doch de goede vrouw wil
de dat niet Toen nam Maud kort be
sloten Bessies arm.
Wij gaan samen meneer An
ton blijft bier.
En als altijd was Bessie volgzaam;
maar toen de meisjes verder opwan
delden. morde tante:
"t ls toch wal dwaas, zooals Bes
sie zich door dat kleine nest laat rin
geloren I
Natuurlijk want dat kleine
ne-t is Mr. Browns dochter, f apte ik
uit en zegevierend keek ik haar aan.
Toen zette ik haar alle gronden voor
mijne oonclusio uileen.
Eerst wild° tante or niets van go
looven, maar ten slotte overtuigden
mijne argumenten baar.
Ja, ja, zoo komt het, dat Mauds
goed vol kant eh lintjes is en bij Bes-
si» is alles ev»n eenvoudig en glad.
E:i Mauds toilet-necessaire heeft gou
den dekseltjes op de doozen; d c van
Bessie zijn van wit been. En Maud
Iaat haar moc-is overal slinger n au
Bessie sluit alles zorgzaam weg. En
Maud
Genoeg, tante: zeg liever of ik nu
wo'. zoo erg dom was?
Neen, je zijt slim, mijn jongen.
Zie nu, dat je 't samen eens wordt.
Zij bevalt je toch?
En öfi Ik geloof dot ik dadelijk
op haar verliefd wus.
Dan is 't goed. Weet je, eigenlijk
bevalt het mij v ol nci.er zoo. anc
Mand is charmant, met al haar kleine
eigenaardigheden. Wat 'n geluk, jon
gen dut ie -onee familie zoon
goed verstand hebt twee juristen
hebben we in de familie!
Spoedig hadden do jonge dames, na
van het ruim uitzicht te hebben geno
ten zich bij ons gevoegd. Toen we op
den terugweg waren, vroeg eene arrna
vrouw een aalmoes. Tante en ik ga
ven haar een kleinigheid. Bessie wil
de hetzeWdo doen. Nu rukte Maud
haar het beursje uit do hand en schud-
do het ledig in d© knokkige hand der
vrouw.
Maudl riep Bessie nu toch uit.
wat l» n je lichtzinnig!
Ocli wat! zei Maud; dat arme
mensch kan t best gebruiken.
Nu ja maar mijn beursje is
nu leeg.
De wildzang haalde de scliouders
op.
Pa zal 't wel weor vullen.
Fooi, mogpn we zóó denken? En
mot zooveel geld te geven, bederft men
dlie mcnschen, sprak IJessie.
Houd nu eens op met döt pree-
ken! antwoordde Maud.
Bessie zweeg verder.
Tante en ik wisselden een blik.
Slimme vos, dat je bent! fluister
de tante mij to©.
Drie dagen later, 's avonds in den
maneschijn op het bankje onder de
linde, heb ik hart en hand gelegd aan
die voeten van de lieve Maud en hot
altijd lachende meisje voor t eerst ge
zien met tranen in d© oogen. In dit -
wonderbaar zoete uur heb ik niet aan
Mr. Browns millioeien gedacht. In
dit uur zeker niet.
Maar toen wij 't tante meodjo'dtea
cn Bessie toen heb ik in gespannen
verwachting, vol verklaarbaren trots,
de onthulling verheid.
Vruchteloos. Het (.«haagde mijne
Maud, ons verder voor dea gek to
houden.
En om kort te gaan: de verwacht©
opheldering kwam nooit.
Want Maud was heel eenvoudig da
nicht.
Bessie was in stilte verloofd en
wachtte een picofjnar af, dat de voor
zichtte© Mr. Brown haar had opge
legd. Vandaar hare beschaming, toea
ik dj oprechtheid prees; vandaar haar
puriteinsche eenvoud.
O. mij (teerde het niet. Ik had mijn
Mand niet tegen een Astor-dochtar ge
ruild!
In 't eerst was tantetje weer slecht
te spreken. Maar nu is zij toch ver
zoend met de nicht, die op do goed
heid van Mr. Brown is aangewezen.
En hij is heel goed, die Mr. Brown,
„onze na".
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCIIE DAMCLUB.
Alle correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve men te richten
aan den Heer J. Meijer, Kruisstraat 34. T--W.hoon No. 1543.
Probleem No. 650
-van F. M. v. d. WERFF.
(lo Publicatie).-
■V-
6
9 #-
9
9
16
-r
J
m
25
35
<3
45
J',
Zwart 13 schijven op: 2; 7, 8, 9, 12,14, 18, 22, 23, 24, 29, 31, 36 en Aim
op 46.
Wit 15 schijven op: 6, 21, 25, 27 32.34, 35, 39, 40, 42. 43, 44, 47, 43 en 4®.
Eindspel No. 651
van J. SIEGERIST.
(le Publicatie).
6
m s
16
Pji
26
36
SU 7Ê.
46
Zwart 1 schijf op- 34 en dam op 19.
V it 1 schijf op; 18 en drie dammen op: 7, 21 en 33,
Toen bloosde Bessie.
Ook ik schat openhartigheid bij
zonder hoog. Maar er kunnen omstan
digheden wezen, dat men niet open
hartig zijn kun. Juist zij, die men het
liefst heeft, kunnen iemand dit be
le'.teD.
Zoo had Bessie gesproken en zich
weder bij tante aangesloten. Ik peins
de over den zin dier woorden.
Waarom ziji gij zoo in gedachten
verzonken' vroeg Mand. Wat zijt
m hier toch diepz. nnigt Allemaal <teu-
I ken ze en veten cl.chten op den koop
boel U soms? Niet? Jammer. Mij dunkt
u zou wel een Innig gedicht kunnen
maken of oen drama schrijven.
Gaat u gaarne naar den schouw
burg? vroeg ik verstrooid
Nu schitterden Mauds oogen.
Dolgraag. En ais pa, ik meen Mr.
Brown, het vergunde, dan zou ik me
Oplossingen van deze vraagstukken i
worden gaarne ingewacht aap hoven
genoemd athres. uiterlijk Dinsdag 30
Maart a.s.
Oplossing van probleem No. 616,
van den auteur: 4843, 3731, 49—44,
29-23, 23—19, 24—20, 20 9, 15 41
Do stand was:
Zwart 10 schijven op: 4, 10, 11, 12,
13. 14, 17. 21, 26 cn 44.
Wit 11 schijven op: 15, 24. 28, 29,
30. 37 40, 42, 45, 48 en 49.
I Oplossing Van probleem No. 647,
va.n den auteur. '2419, 36-31, 4741,
50-45. 26-21, 40-34. 25 5'.
Do oplossing wordt op eenvoudiger
wijze verkregen door- Wil 2419,
37 -32, 26—21, 40—34. 25 5!
De stand was:
Zwart 7 schijven op- 8. 10, 13, 15, 17,
18. 27 en twee dammen op 6 en 9.
Wit 10 schijven op: 24, 25, 26, 28, 33.
36, 37. 40, 47 cn 50.
Beid» problemen zijn goed opge-
lost door de he©ren: P. vnn Amers-
I foort, R. Bouw, M. ten Brink. J. .Ta-
cobson Azn., A. A. Jacobson, W. J. A.
Matte, P. Mellema, W. Polman Jr„
J. Siegerist, J. van Sprakelaar, F. M.
v. d. Werff. D. W. l'ull, H. W. Zit.
CORBESPONDENTIE.
J. v, W. Uw vraag is vooreerst
ii,iet mot zekerheid te beantwoorden.
Dc.ondierlingc wedstrijd diie thans nog
niet afgespeeld is, zal vermoedelijk
eerst tegen half April eindigen.
De Haarlemeohe Damclub houdt
haar bijeenkomsten iedemn Maan-
dtvzavond van 812 uur in do hovea-
zaal van Café De Korenbeurs, S|»aar-
n© 36, alhier.
Liefhebbers van het damspel zijn
ite ar steeds welkom.
Voor het lidmaatschap kan men zich
bii het bestuur aanmelden.
Jongelieden van 16 tot 18 jaar kun
nen n,!s aspirantleden worden toege
laten.
Inlichtingen verstrekt gaarne 'te
secretaris, do heer J. Meijer, Kruis
straat 34, TóSephoon 1543.
