a
4?
B
i
#j
li
rakend werd dat het meel voortaön
den staat zou toobehooren. de win
kels l>estormden om nog 20 30 ja zoo-
vee' pond als zij maar wegsleepen
konden, machtig te worden? Voor
zichzelven hadden zij dien voorraad
niet nood?. Is al dat voorraden opsta
pelen, dat al op den dag der mob'e'-
niaklng begon, toen zelfs eenige rijke
dames per auto aardappelen binnen
haalden en dat bij enkelen nog steeds
aanhoudt, misschien iets anders dan
dit aloude instinct?
Den staat echter past het niet
daarover verwijten aan het adres der
vrouwen te richten. Eeuwenlang heeft
hij geholpen tiet oudé ideaal te steu
nen. al brokkelde er telkens door de
macht der tijden een stukje van af.
Hij heeft de gewichtige tering uit
dozen oorlog getrokken slechts zul
ke vrouwen, opgevoed als staatsbur
gers en toegerust met de noodlge
kennis kan hij In de ure des gevaars
gebruiken wanneer het er op aan
komt dat ieder op het groote achip-
v anstaat in kenteringsnood zijn
plicht als so'daat doet. waarhij kort
zichtige indivldueele doeleinden niet
in het oog gehouden mogen worden
Znr.aU de zaken nu slaan heeft het
thuisgebleven heirleger van vrouwen
wel bewonderenswaardige aanvoer
sters, d'e den etriid tegen den oor-
logsnood georganiseerd hebben en
talrijke scharen van medestrijdsters
staan aan hare zijde, drich de groote
massa Ixdioort tot de onbruikbare sol
daten. die de onontbeer'üke discipli
ne van den geest missen. Zoo zal bfj-
voorbeeld een der eerste dingen d'e
de socianl-democrotische parth na den
oorlog onderneemt., het onderwijzen
der pro'etarlBrsvrou-wèn in huishoud
en kookkunst In kinder- en zieken
verzorging zijn. En de burgeriüke
partijen zullen daarbij in e'k opz'cht
hun steun verleenen.
Dus tooh het vrouwenhieaal van
koken en zorgen? Ja. doch in dien
wilden zin. die dit dienpn werkelijk
tot een weldaad voor aUen maakt
11't dif,nen met open nocen en een ge-
scherpten bHk voor datgene wat noo-
dlg ts voor de groote familie dte alle
burgers vormen. De oor'og alweer
heeft getoond hoe juist deze combi
natie reeds thans te vinden (s. Be
roemde romanschrijfsters worden te
genwoordig populair door hot samen-
atollen van practise!»© en smakelijke
menu's, die rekening houden met de
voorhanden voorraden der verschil
lende levensmiddelen Oorlogskeokon-
boek op keukenboek verschijnt, wed-
itverond in pracf'schen zin, de rijke
ren aansporend tot het eten van
kreeft, kaviaar en fazanten, om den
minder bemiddeld" meer van de voor
hem n'leen bereikbare levensmidde
len te laten.
Voorname en verstandige vrouwen
«man. achter de ocherrn<m vaak, do
ministers bij in het uitdenken der
maatregelen die voor de vollesvoeding
noodzakelijk zijn.
Ook de groote groep der Berh'in-
fche huisvrouwen, die reeds 30 jaren
lang een zeer uitgebreide vereenU
ging vormen, is nu offioieot opgolro-
o'i'ii Sedert het begin van den oorlog
heeft zij eethuizen voor onbemiddel-
den ingericht, goedkoope recepten
verspreid, konijnenschotels, slok-
vLsch en zoutevisch geïntroduceerd
bij de tegenover zulke nieuwigheden
s'iCoiUj wantrouwende bevolking. Zij
heeft den nat'ona'en vrouwendienst
bijgestaan bij het onderwijzen van het
volk in het koken met de kookkist,
geïmproviseerd uit lappen of kran
tenpapier, ze beeft het plan doorgezet
soldaten kookcursussen op te rich-
ten om aan de manschappen bet toe
bereiden van eenvoudige spijzen Ie
I oor en.»
Dit alles en nog veel meer ie te zien
in de reusachtige èorb.gskeukons der
Berlijnsche huisvrouwen die a's
groote tentoonstelling zoo pas geopend
ii Heeds den eersten axond werden
er 800 soldaten gelaafd. Eon deel van
het eten was gekookt in de echte en
levensgroots „Gulaschkanone", dio
ais cboi in het midden der zaal prijkt,
do veldkeuken der troepen, die wer
kelijk op een stuk geschut lijkt. Maar
er u nog meer voor de soldaten. Ecu
zeer verlokkelijke lees- en schrijfka
mer een niet minder aantrekkelijke*
biljartzaal „L'ebesgaben" van Ber-
lijnsche uitgevers, een wezenlijke rni-
niiteravrvuiw die kleine eoMatenkook-
boeken uitdeelt en aardige jonge
meisjes, die hun etensbord vullen.
Ook om eon tafeltje met vingerhoe
den groote echt op mannenxingers
b'-rekendc. waarbij een bijzondere in-
r.ch'.'ng het insteken van den draad
vcr.vmakkeliikt. verdrongen zich de
manschappen
Maar de hoofdzaak zijn toch de
keukens een- voor vlschgarechten,
een voor andere pracusctie spijzen,
een voor koekjes u;t aardappel- cn
fuawuneel. En om de tafel waar mee
gedeeld wordt hoe rucn voor zes A zo-
vi.-ri Murk in de week een voedzaam
middagen.voor vier personen kan
koken, dr.ngen de vrouwen hoen.
Hoogs off'cjervn en vrouwen uit de
hoogste kringen waren bij de ope
ning :g«mwoordig En eiken dag zul-
lidriehonderd soldaten, te'kens uit
budtre lazaretten, hun schreden naar
dn ze j-ek mogen richten.
Amsterdamsche Kout
De nieuw© koers.
Do burgemeester©» vu» Amsterdam
zijn, do oeuwc-u «oor, mannen van
statie on zwier geweest. Mannen die,
■/(•■.als bui gen ie ester Van Leeuwen
piji ut te zoggen, geen .chef boven
zic h kenden Het ambt as vnn lijden
lier omstraald ge woest met een
auioool van luister. Van dien luister
«preekt ook <le statige burgemecster©-
kiuuor op het Prinsenhof. Wie dnar
binnen treedt, komt ouder den indruk
van de plecht-ge, ©ud-Holloadsche
deftigheid en «Is op het eeregesteelte
tmi regenten-figuur troont, van het
©elite ros,'dan is dat alles üidcrtlaad
lm ounce rond.
Wie in tie burgemeesterskamer
wordt toegelaten ziet dun eersten bur-
jiim- van Amsterdam zetelen ut den
hoogen at«-el met het stadswapen,
aan een luugc t ft fel, waarop recht
hoekig oen verlengstuk staat
De kamer is ruim, zoodal het den
binnentredende» bezoeker lijkt alsof
de burgemeester heel ver weg zit; op
"••tzeiiuuit baron afstand. Do ledige
zes tel s, voor do wethouders bestemd
op vergaderingen van het dagelijkse!)
bestuur, staan daar in hun ernstig©
verlatenheid het plechtstatige nog
plechtige»" te maken.
Tot nog toe was het gebruik dot,
wie den burgemeester kwam spreken,
ook inderdaad in letterlijken en fi-
guurli'kon zin ,.op een afstand"
bleef. Dc burgemeester wees minzaam
een stoel aan.... in de verte en men
voelde den afstand tusschen burger
en burgemeester.
't Is typisch, dat de nieuwe burge
meester, ile democratische, dit an
ders, democratischer schijnt te wil
len doen.
Laat ik u eeret even vertellen, dat
burgemeester Teilegen audiëntie heeft
verleend aan hen, die hem in zijn
nieuw arnbt wilden komen begroeten.
En nog bij geen enkele burgemeesters
wisseling is daarvoor zoo groote be
langstelling geweest als thans. Zóó
groot, dat er nog een derde dag voor
moest worden vastgesteld.
Het eigenaardige is, dat burgemees
ter Tellegen z'n bezoek lveel andere
ontving, veel minder plechtstatig en
In hoogheid gezeten, dan zijn voor
gangers. Hit zit, tijdens het gesprek,
niet ambtelijk op den burgemeester -
lijkeu zetel, maar gaat gemoedelijk
op een stoel naast zijn bezoeker zitten,
op de manier van een dokter die zijn
patiënt <len pols wil voelen. En bij
weet daarbij op zeer gemakkelijk©
wijze de waardigheid te bewaren en
het decorurn, maar op d© audiëatie-
gangers maakte de eenvoudige, bijna
hartelijk© wijze van. doen een goeden
Indruk.
Nóg iets viel sterk op bij de
audiëutie.
Tot nog toe heeft do heer Teilegen
in zijn ambtelijke loopbaan zich doen
kennen als een niet onwelwillend
maar toch vrij stroef man. Een beetje
„zuur", als ik het zoo eens zoggen
mag. En nu trok het de aandacht,
hoe gemakkelijk hij zich bewoog en
sprak, en hoe hij van een plooibaar
heid deed blijken, die men niet ach
ter hem gezocht zou hebben. Ook dit
heeft een gunstigen indruk gemaakt.
Burgemeester Teilegen causeerde al3
een man van de wereld pleegt t© doen,
©n sprak met hen, die hem hun op
wachting kwamen maken, op de
me ast ongedwongen, prettige wijze.
Zoo is d© nieuwe ko©rs op zeer
(gunstige wijze aangevangen.
Met een anderen nieuwen koers is
het minder gunstig gegaan. Dat is
met den verkoop van allerlei levens
middelen door de gemeente, waar
mede ons gemeentelijk bestuur door
den oorlogstoestand begonnen is.
Eerst de vlschdat ging niet. Ik
heb er al eens over geschreven, dat de
vischverkoop van gemeentewege op
onoordeelkundige wijze geschiedde.
Met de groenten gaat het wel beter,
maar naar ik van verschillende vrou
wen uit bet volk hoorde, prima Is do
wa ar toch ook niet.
En nu de strop met do gemeente-
aardappelen.
De gemeente heeft aardappelen in
geslagen en laat die verknopen door
bemiddeling der arbeiders-coöperatie
,,De Dageraad", die door de stad
verspreid een aantal filialen heeft.
Nu ontstond er al dadelijk quaestie
over het feit, dat Juist „De Dagerand"
de winst mocht opstrijken. Men
iiteenue, uat ue sooaai-oeuiocraliscii©
wemouuer Wibaut luw v«u oen min
der gepuste vooikeur ueeu blijaeu en
ue vvuisi voor „De Dageraad" veel te
groot was.
Dn ecuier Is onjuist. In do eerste
plaats js het niet wetliouuer W ïbuut
geweest, die op hel uenkbeeld geko
men is, oen verkoop te uoen uitvoeren
door de arbeiders-coöperatie, maar u©
hoofdambtenaar de heer 's Jacoh Par-
ticuberc hanueiaren, die in de termen
zouden vallen en over een aantal
filialen beschikken als „De Dage
raad", zijn er niet.
En die geweldige winst schijnt ook
naar hel rijk der fabelen te moeten
worden verwezen.
Dit is trouwer» het ergste niet.
Ergot is dat. om het ronduit te zeg
gen, de gemeente zich aan de aard
appelen een strop gekocht heeft en dat
deze gemeentelijke paiatters uunici-
ding gegeven hebben tot niet meer of
minder dan relletjes van verontwaar
digde huismoeders.
Ontevredenheid werd al aanstonds
gewekt door het feit, dat bij den ver
koop, zooals door aardappel handela
ren, geen overmaat gegeven werd,
geen „kop er op". De noodige critfek
hoeft gemaakt, dat hierin verbetering
'3 gekomen. Maar nu is de quaestie.
dat de beste qualiteit A f 0.25 de 4 K G.
of 5 kop niet zoo wonderlijk goedkoop
Is en dat de tweede qualiteit A f 0.2*1
de 4 K G. niet meer of minder is dan
oneetbaar. liet heeft protesten gere
gend en voor verschillende filial on
vun „De Dageraad" zijn heele klom
pen huisvrouwen terecht komen
protesteeren.
lk-l is een feit, dat wetltouder VYi-
bnut er geen al te zwaar verwijt van
kon worden gemaakt, Uat de gemeen
te zich de-zen strop op den hals Iweft
gehaaid.
Ongelukken zijn kwade kansan.
Maar wel verkeerd is, dat het orgaan
van 's beeten Wibauts panijgenooten
heeft willen volhouden, dat de aard
appelen wèi goed zijn. Wibaut is er
toch de man met naar, om bet volk
tniud er waardig voedsel te willen ge
ven. sclireef bel blad.
Accoord, maar dat was de quaestie
niet.
Hel verzet ls niet tegen den hoer
Wibaut geweest, die zich een strop
kocht, wat iedereen overkomen kan.
Hét verzet gold ook niet „De Dage-
raaoals tussehenpersoon, rnaar al
leen de slechte, oneetbare aardappe
len.
Nu heeft wethouder Wibaut aan de
Regeering toestemming verzocht, om
10.0:0 H.L. van de gemeen te-aardap
pelen te mogen uitvoeren. Ze gaan
hier nu toch niet, en hel beste wat de
gemeente kan doen ia nu maar. ze
elders kwijt te raken. Wal wij niet
eten kunnenEu fin.
.Naar liet schijnt zal bet consent wel
worden gegeven en dan gaan de
aa id appeltjes tiet land uit.
Wel merkwaardig is tiet, dut de
toestemming voor uitvoer is gevraagd
door den man, die juist indertijd bij
Minister Treub heeft aangedrongen
op verbod van uitvoer van aarduppe-
len, om prijsopdrijving te voor"
Dat Is dc ironie van het lot.
Gelukkig is de schadepost voor Am
sterdam niet a! tc groot, maar hel is
wel jammer, dat de kleine man er nu
niet mede gebaat is. De kleine man,
voor wien in deze tijden toch zeker
d© aardappel het hoofdvoedsel ls.
AMSTERDAMMER.
Hoe hij haar wedervond
Luitenant IT not von Thalen was
geen Croesus. Een kleine rente vo.n
50 mark per maand was het geheel e
erfdeel, dat zijn vader hem had na
gelaten. Maar hij bad eer. /.oo bijzon
der talent orn met zijne middelen toe
te komen, dat menig Haandeel genie
hem dit had kunnen benijden.
Voor gezelschapsleven t-n salon had
hij weinig sympathie. Ais zoon van
een opperhoutvester in het bosch op
gegroeid, dweepte hij nog altijd, of
schoon hij ai zes jaren de uniform ge
dragen had, met de natuur.
Na tafeJ nam hij in don meel kort
afsche d van zijne kameraden en dun
dwaalde hij uren lang door de wer
kelijk schoen© omstreken der garni
zoensplaats. In den berin n© werd er
met. dien „particulieren" velddienst
door zijna collega's braaf gespot maar
toon de heoron daaraan eenmaal ge
woon waren, lieten zij hem met rust.
Op een zomeravond wandelde de
heer v. Thalen weer naar buiten: zijn
weg voerde d«»or een boschrijke streek
'naar het landg<*?d Tiefenbach, beboe
rende aan graaf G lassen, het hoofd
van een© der feodale famjlifn des
lands. -Tha'en had, in het ga ru steen
aangekomen, aldaar het gebruikelijk
bezoek afgelegd, maar had graaf
Glossen niet weder ontmoet; daar deze
heer kinderloos was en 'n zonderling,
kwam on ook de andere officieren niet
bii hom aan huis.
Kort voor de linden-allee, die naar
hot slotpark voerde, kwam liern een
elegant jachtrijtuig tegen. Hij wierp
or een vluchtige» blik in. Een jonge
dame lag in ds kussens; maar toen zij
den officier ontmoette, zag zij belang
stellend op. Ernst bleef baast ver
schrikt staan. Zoo'n mooi ge.aat, ede
le- uitdrukking gepaard met bekonr-
lijfcheijd, had hij nog xfooit aan
schouwd Het scheen hem toe, als had
die dame' hem met de oogen gegroet
als had ze onmerkbaar geglimlacht
tegen hem kortom. Ernst v. Tha
len was in een oogen blik onder den
invloed van het vreemde meisje geko
men.
Wie kon dat geweest zijn?
Het rijtuig - was van den hoer van
Tieféiibach, dit had hij aao do livre"
van den koetsier gezien maar wie
was zij?
Don volgenden morgen kwam hij het
to w eten. Holders, wiens oppasser or
op gedresseerd was, alle nieuwtjes to
vergaren, deelde het hein mede.
Dauk eens. Thalen graaf Glos
sen, diu oucle brombeer, heeft eene
nicht, en wat voor «©nel Parbleul Een
adellijk meisje uit de Rijnstreek, le
venslustig a.s de wijn uit haar land,
en mooi als 'u z geuiierlieks. Gisteren
avond is ze-aangekomen om een paar
weken in Tiefonhuch te logecr-an,
Nu, amice, voegde een ander hem
toe, nu -moet jij je avond wandelin
gen een paar grud.-n noonlelijltor kie
zen, opdat je cLc Bijm&rnLche I/Orelèy
niet in handen vait; dan is het met jo
gedaan
Ernst kreeg eene kleur en stotterde
iets van flauwe aardigheid en maakte
dat.hij wegkwam. En in stilte dacht
hij":
Als ze eens wisten, hooveel ge
vaar hiervoor liftstnat....
En zoo was liet inderdaad. Hij was
verliefd op freule Bozena, en dat na
een enkelen blikt
Péuizend Lep hij rond, hij at haast
niet, deed zjn dienst lusteloos, zoodat
zijn compagniescommandant hem at
ecus onder bonden genomen hud; hij
had gcene opgewektheid tneer om zijn
gewone wandeiiiigen te doen hij
was ongesteld verliefd.
Daar wilde bet toeval dut, door een
geduchte wc-lkbreok, van een aantal
arme monschen do oogat vernietigd
wei J, en uit was een© wolkom© gele
genheid voor de uitgaande wereld om
Lefdadiaheid to plegen, ojj bare ma
li.er. Ecu vroot Weldadigheidsfeest
werd gearrangeerd, en als lid van
het Ecro-Comité was ook graaf Glas-
Sïii von Tiefenbach opgetreden. In of-
ficrerskrincoii wekte dit de irfutn.?-
steihng op; dit zou nu eindelijk eens
do ongekunsttf.dé^geegenhei'i schen
ken om freule li ozena te ontmoeten.
En zij verscheen, omgeven door een
staf van betren. clubvrienden van
don ouden graaf, en allen dongen
naar hare gunst.
De officieren werden voorgesteld, toen
Tlialén groetend boog, glimlachte zij
hom vriendelijk toe. Of zij hem her
kend bad?
Het concert begon; daarna werd de
Weidadighfeidsbazaar geopend en Bo-
z©na xon Guttersliolem verkocht zelf
geschilderde „ansirtitkarten".
Thalen stond op een afstand en met
somber gelaat staarde hij <jp hot ge-
wemal van un formen en rokken, die
voortdurend om Bozena's tentje zich
wsr-tronseiL
Hij iierekend© eens. hoeveel contan
ten Lij had. drie mark zeventig eon
respectabel bedrag d.,n 27en van da
maand. Maar of dit voldoende zou we
zen om iets u» koojien voor een liefda
dig dooi? Och wat, dacht hij,
voor 10 pfennig kan men overal ln
hoef aardig© geïllustreerde briefkaart
krijgen; dus zal men uoor een thaler
wel eene ..liefdadige" kunnen beko
men, Laat eens zxeni
Het werd hen. beurtelings heet on
koud bij de gedachte, dat hij de he-
melsche verschijning zou mogen ge
naken. Vlak b"ij het tentje hoorde hij
een der hoeren tot een ander zeggen:
Zesta mark heeft <J© mooie heks
rne afgezet!
Hij bleef staan hij aarzyslda Hij
zag stnik voor zich uil op den grond
voor het et ret gevoelde bij zijne
armoedo kx dzwaar En toen hij v.-eer
opzag en ontmoedigd verder wilde
gaan. bespeurde hij opeens, (lat er
niemand anders meer stond; alles had
zich naar deu ingang gespoed, waar
juist de comniamloerende generaal
verschenen was. Bozena stond ee.n
oogenbkk daar verlaten un zag glim
lachend hen» aan.
W el, zoo in gedachten verzonken,
mijnheer? Mag La u eernge kaarten
aanbieden?
Eenige had zij gezegd, zoo
dacht hij huiverend. Hij wenscht©
zich duizend kllom-V.cr wez. lifj ver
vloekte die miserabele wolkbreuk «-n
de nog miseraheler tent van freulo
Bozena.
Daar stond hij nu, met 3 mark 70 in
zijn zak. en hij zou .jecnige" eigen
handig beschilderde briefkaarten koo-
pen. Maar als officier bezat hij tegen
woordigheid van geest. Moed gehou
den* dacht hij op het beslissend oogen
blik.
Bevalt mijn werk u ni©(? vroeg
zij nu zacht en vriendelijk en daarbij
keek zij met har© donkere oogen' hem
aan.
Freule, zoo heel veel verstand
van edele schilderkunst heb ik wel
uiet. maar ik ben overtuigd, dat uw©
kaarten zeer verdientte.ijK zijn.
Ah heel lief van u. l)an mag
ik or wei "u kleine collectie voor u uit
zoeken?
Hij lieostte er, zag hulpeloos rond,
terwijl Bozena een \ijftal kleine aqun-
rellea u-tzoebt
Missc/uen twee vau deze A 10
mark, en deze Delftsche molen 15
mark en dat ueoligc poelje hier voor
20 mark en al> pendant de hondeu-
familie voor denzo.fa?n prijs dat 's
samen 75 mark -- ziehier, mijnneerl
Twee groote zweetdruppels jongj©er-
den op Thalen's djnkerevoorhoofd.
Was 't Piesje niet wijs? Voorzeker
had hij mede!i don met de slachtoffers
van den watersnood; maar een maand,
traktement voor vijf briefkaarten,
neen dat was te machtig! En waar
om moesten de monschen mi juist
hunne woningen bouwen in een streek
die door wolkbreuken geteisterd werd?
En daarbij, hij had evenmin een
eigen woning en was toch luitenant,
die den 27ston dor maand nog in het
gerust bezit van 3 mark 70 was dat
kan nnet iedereen zeggen t Men moest
het iraar eens aart alle luitenants
vragen, of zij den 27sten van de
maand
Scheelt u ieta u schijnt zoo
distrait
Hij schrikte op. Waar waren zijne
gedachten gebleven
Bozonn boog wat voorover en daar
bij kwam bet hem voor, dat een spot
achtig lachje om hear mond speelde.
Dit wekt© ten zeerste zijn woede op.
Of mij iets mankeert? Ja, geld,
veel geld on hier meer kan ik
voor uw schnlten niet geven het is
al, wal ik bezit 1
Hij wierp voor Bozena v. Gutters-
hofen zijn beursje neer en stormde
als een bezetene voort.
Den volgenden morgen moest luite
nant. Thalen bij drai repiments-com
manÖ8.nt komen De kolonel stond
achter de schr^ftafol en duaron lag
als corpus delicti een k'clne, versleten
geh'tv-nrs. Doch vncWHïk sprak de
anders gestrenge chef hem toe
Nu, wees niet angstig, luitenant.
Al moogt ge gisteren nu juist niet
gentlemanlike zijn opgetreden, zoo is
dit te vergeven, wanneer men uw
precniren toestand in aanmerking
neemt. Ik was vanmorgen zelf te Tie
fenboch en heb met de freule gespro
ken. Zij is nogal niet boos op u in
tegendeel hm nu ja, zij interes
seert zich voor u kort cn goed, de
zaak Ls al uit de wereld. Maar ga
ihorgen vier wekeri met verlof, dat ie
beier - en als ge terug zijt, spreekt
niemand er moer van. Alzoo, vat do
zaak niet al te tragisch open mi
goede reis 1
De kolonel klopte den jongen offi
cier op den schouder en liet hem
gaan.
Thalen kuierde eerst naar Mfquel,
alias kwartiermeester, en haalde zijn
traktement en een krachtig voorschot
en dra stoomde hij Ln civiel tweede
klasse weg. Aan het oerstvolgende
station stapte bil uit, nam van zijn
oppasser, die hem dour wachtte, den
knapzak in ontvangst en weldra reed
hij met den volgenden trein, fideel in
de derde klasse, narir Mainz. Hij wil
de een echten, gezel li gen Rijntoer ma
ken, ïocognito, veel te voet en be
scheiden als een reizend student.
Muar iets had hij :n fnrnizoen
achtergelaten zijn hart Trots het
pfinliik intermezzo on het Weldadig
heidsfeest beminde iïtj Bozena nog
inniger dan te voren. Terwiil hij in
liet pracht'ere station te Frankfort zitn
Hn'berstAdter worst nuttigde, en al
tijd maar weer, was hii Ln gedachten
ln Tiefenbach, en bil den eersten
aanblik vnn den Pijn, toen de trein
over de kolossale brutr Mi Mainz ra
felde, drmht h'l aan Bozana.
Den vol eenden morgen heson hij
ztin forht lanes Dnltschland's schoon
st» rivier. In fpn hota! fe Mnlnz mank-
re hfl 7iin relsntnn mat da hoof nnnr
Bingen, dan verder te voet naar Keu
len. Waar het hem beviel, zou hij blij
ven en uitrusten, op aloude toeristen-
manier.
De groote Rijn-stoomboolen impo
neerden hem. en meer nog de breedte
van den stroom. Op de boot trok zijne
aandacht een oud heer van rijzige
gestalte Een grijze, welverzorgde
baard reikte hem tot op de borst. Met
den flaphoed diep op het voorhoofd,
zoo stond de oude op de voorplecht en
trotseerde hij den tamelijk sterken
wind.
Vader Rijn t dacht Ernst, en
hii stelde zich in de nabijheid van den
ouden heer ap. De gezegende dorpen
aan den linker- en den rechter oever,
de Taunushoogten in het Noorden, de
trapvormïge wijnbergen alles stem
de hem poëtisch. Hij neuriede de me
lodie van het oude lied „Nur am
Rheine will ich loben", en dacht daar
bij, dat liet toch ook zou kwaad niet
wezen zon, in Tiefenhnch te leven.
Bevalt onze stroom u, jong-
menseh vroeg onverwacht hem de
oude.
Thalen bedacht eerst dat hij bij
kans 27 was, rnaar antwoordde
O. zeer. En u is zeker de oude
hoeder van den Rijn, waarvan de
33 eren gewagen
Dnt scheen den ouden heer te be
vallen bij glimlacht© geheimzinnig
en zei
7.oo iets vnn dien aard.
En een poosje daarna vroeg hij
Kent u de Rijnstreek
Neen ik ben voor de eerato
maal hier.
Dan zal ze u wol bevallen.
Hij zag weer voor zich uit en Ernst
mengde zich onder andere passagiers.
In Bingen'nam hij een kamer in het
„Hotel 7-iuTi Nieder\vaid", een klein,
net hotel, juist tegenover het monu
ment. Hij zocht de Rochu3kapel op
en midden Ln de wijnbergen ontmoet
te hem d© oude van de boot. De hee
ren groetten cn gingen elkaar voorbij
ln den namiddag wandelde hij in
gloeiende zonnehitte over Binger-
briick naar het slot Ithemstcin.
Hier, aan deze bocht der rivier uaar
het Noorden, is de Rijn ontegenzegge
lijk het schoonstLn den groenachti
ge» stroom de duistere Muizentoren,
aan der; anderen oever de ruïne
Elirenfels, en rechts, fier boven alles
troonend, het trotsche Niederwald,
gekroond door het gedeukte eken. En
verder stroomafwaarts telkens weder
boschrijke hoogten met ruüvs en
kasteelen, die aan de grauwe terras-
muren der wijnbergen het eentonige
benemen.
De „Kroon" te Assmannshnusen
wenkte uitncodigend maar eerst op
bet slot Kl eiiiete.n en dèn den vim-
gen Assmannshauser Rotepon zoo
bad hij zich voorgenomen, liij sloeg
links af en volgde de slingerende
boschpaden, die naar Itheïiistciu, de
bezitting van Prins Heinrict» van
Pruisen, voeren. En wie iag daar in
bet mos uit te rusten De oude vun de
boot. Het iiegon Thalen. bijkans te
hinderen. De grijsaard knikte hem
vriendelijk toe en wees. naar boven.
ln het met klimop bedekte burcht-
restaurant vernam hij van de kell-
nerin, dat de bezichtiging van 't slot
een mark kostte.
Een mark dacht hij. Neen,
die bewaar ik liever voor de „Kroon"
in Assinanrshausen.
En hij maakte rechtsomkeert en
kwam na tien minuten weder langs
de plek, waar de oud© heer nog altijd
rustte.
Wel, al klaar met de bezichti
ging
Neen dat grapje is mij te duur.
Een mark voor oude meubels en ver
roeste wapener Neen, dit bedrag
wordt in edel druivenbloed omgezet.
Goed zoo. Ge bevalt mij, jonge
vriend, en ais het u goed is, sluit ik!
mij bij u aan.
Zoo wandelden zij tot aan bet veer,
lieten zich over de rivier zetten en
zaten dra in den tuin van de
„Kroon". En toen de maan het Nie-
clerwaid boschoen, zaten ze er nog.
Dat zong en speelde alles in Ass-
mnnnshausen, want de Rijnlanders
zijn een vroolijk volkje, on zij zongen
mee, en de oude van den Rijn maakte
van zijn hart geen moordkuil, maar
verklaard© den jongen man, dat die
hem wonderwel aanstond en vroeg
hem, een paar weken zijn gast te zijn.
Hii was een oude houtvester, zei hij.
Ernst had, ten deele om zim incog
nito te bewaren, voorts om den oude,
die herhaaldelijk op die „windbuilen
van luitenants" geschimpt had, niet
fe ontstemmen, zich voor een grond
eigenaar uitgegeven.
Eindelijk, lieist 's nachts tegen twee
uur, kwam er een jachtwagen voor.
Hii moest met den ouden heer in
stappen en voort ging het hij had er
geen besef vnn, waarheen. Dat was
hem trouwens tamelijk onverschillig;
want of hii in den jachtwagen Üorn-
meh'p of h:< 7üri knapzak in hef hotel
te Bingen sliep, of Ln Rüdeshetm, het
was het 't.zelfde.
Toen hij weer klaarwakker werd,
liag hij in een kleine, nette torenka
mer; groene wijngaardranken hingen
langs het venster en donkere druiven,
door den morgenwind bewogen, slin
gerden heen en weer.
De toestand was hem niet recht dui
delijk. Hij stapte uit bert en keek door
het torenvenster. Hoe komisch Hij
bezon zich daarginds zag hij den
Rochusberg en den toren van Bingen,
en benetien in liet dal stroomde de
Riin.
Hij hoorde de deur opengaan. Daar
stond een bediende in livrei en vroeg.
waarmee hij mijnbeer vun uienst kon
zijn.
Dat was zeer wonderlijk. Hij over
woog, dot de kellner in hot „Hotel
Niederwald" een zeer bescheiden in
druk gemaakt had en hier
Zeg eens, beste vriend, waar ben
ik eigenlijk
De lakei vertrok geen spier van zijn
gezicht, toen hij antwoordde:
In het slot van baron v. Achern,
Hm maar ik ken dezen heer
heelemaal niet
Wel zeker, meneer, u Ls toch van
nacht in het rijtuig met den baron
meegekomen.
Die oude beer met den witten
baard
Ja, deze is baron Von Achern.
Hij zei toch. dat hij" 'n oude hout
vester was.
Ben ik ook, mijn vriend, ik
ben baron Von Achern mijn eigen
houtvester, zoo klonk achter cien
lakei de stem van den ouden heer
van de boot.
Tien dasten reeds vertoefde Ernst
op het landgoed van zijn nieuwen
vriend. De oude heer was bijzonder
ineenomen met den irwen grond
eigenaar en daa» Thnlen van Jongs af
aan verstand van zijn bedrijf gehad
had, vermoedde de beer Von Achern
niet, dat hij eigenlijk aan een Pruisl-
«chen luitenant gastvrijheid verleen
de.
Zekeren dag, toon de oude weer
,ns deerlijk-op de heeren in bonten
rok geschimpt had, vroeg Thalen
Zeg mij toch eens, wat hebben
eigenlijk de luitenants n gedaan?
Dat is gauw verteld- ik was jong,
razend verliefd daar komt zoo'n
verwaand© gorde-"laan on snapt mij
de geliefd© wez. En zoo ben ik celiba
tair gebleven I Zou men niet schelde,»
op die kerels? En verbeeld u, van
morgen krijg ik een brief van mijne
nicht, dat ze bij mij komt om hier
baar minnepijn te boven te komen.
En wat denkt ge, dal haar liet hoofd
op hol gebracht beeft
Natuurlijk een luitenant, zei
Thalen lachend.
Geraden. Nu. ik zal haar eens
de kleine ooren wasechen en komt dl©
luitenant me tegou. dar, rtvan.i ik hem
den hals om.
Ernst v. Thalen log 's middags ln
ien luierstoel op de veranda, zooeven
vos hot rijtuig, dat do nicht van het
dalton ccehniFiïd had, terne eek omen.
Ernst, was wel wat ln trespannen vor-
rhfing; want volgens don oom
moest de nicht een toonbeeld van
schoonheid en aeest zitn. Reeds hoor
de hij beider stern, doch kon hen nog
niet zien.
Nu, hoe gaat het met oom Glas-
sen vroeg de heer v. Achern.
Ernst spitste de ooren.
liet gaat hem be.sthij Iaat u
groeten.
Die stem lieve hemel I Die slem 1
En wat is dat voor een malle ge
schiedenis met je luitenant?
Och, oompje, ik heb v. Thalen zoo
lief, al is hij ook doodarm 1
Thalen lag al lang niet meer Ln den
luierstoel. Met groot© sprongen kwam
hii de trap af.
Een kreet schrik en vreugde
en twee menschen lagen, zonder na
dere explicatie, in elkandej-s armen.
F.n de oude met grijzen baard stond
cr bij en raasde e.u tierde, en eindelijk
zeide hij
En toch is hij een flinke kerel, al
is 't ook 'n luitenant l
DAMRUBRIEK.
HA ARLEMSCHE I) MC.LUB.
'All© correspondentie, deze rubriekbetreffeude, gelievo men te richten
aan den Heer J. Meijer, Kruisstraat 34. Telephoon No. 1543.
PROBLEEM No. 652,
van W. P o I m a n J r.
Ie Publicatie.
'Wi
Éi
•r V.
m
m
m
m
9
1
I»
S/
A
S
B
e
m
-*
IS
a
St
ag
'O;
iggg
SS
Zwart. 12 Schijven op 2. 7, 8, 9, 10, 12, 15. 17, 18, 22. 2i en 45.
Wit. 14 Schijven op16. 21, 23, 25, 26, 28, 33, 33, 43, 44, 46. 47. 43 en 49.
PROBLEEM No. 653.
vnn J. W. v a n D a r t e I e n
le Publicatie.
Ü14
iܧ
6
.j
m
T
15
16
1
s
f
26
26
b
■iiA,
Sé
§8
35
36
n
f'ij.
hè Öl
d
m
45
46
Zwart. 15 Schijven op 5, 6. 8. 9, 10, 11, 14. 16. 18. 19. 20, 22. 23. 24 en 25.
Wit. 15 Schijven op 26, 29, 31. 33, 34, 35, 36, 37. 38. 39, 40, 41, 4-4, 49 en 5a
