m
m
Mi
m
m
s
0
'H
'iü
1
I
1
a
a?
s
a
1
fl
r'
1
S
vocaal int. Munchen, die als vrijwilli
ger dient, samengesteld boekskc, dat
niet zijn beknopt en toch volledig
overzicht over alle oorlogsgebeurte
nissen den soldaat juist dat geeft wat
hij ontbeert ear. relaas der war aid-
geschiedenis, die bij zelf maakt zon
der er wekenlang iets over te hooren.
Aan de stations der Bertijnsche
voorsteden slapte hier en daar een
veldgriizo int. ..Tot weerziens, kame
raad is de stereotiepe afscheids-
croel aan zijn makkers, liet volk
bezigt niet rncer het in Duitsehland
tot nog -toe algemeen gebruikelijke
„adieu", de .soldaat zegt nooit iets
anders togen zijn medestrijder dan
„kameraad" Ik heb bet ook officie
ren tegen minderen hooren zeggen.
Niet anders voelen de vrouwen. Nu
het vrouwencongres voor dan vrede,
alias de reclamebetooging voor vrou
wenkiesrecht op een weinig daar
voor geschikt oogenblik, voorbij is en
men het verwijt, er a priori stein-
ming togen te willen maken, niet
meer riskeert, mag er op gowozon
worden hoe do ontijdigheid van dit
alles sterk juist door do vrouwen uit
oorlogvoerende landen gevoeld werd,
zóó sterk, dat zoowel de Fnansche als
de Duitsche vrouwen officieel weiger
den aan 't congres deel te nemen. Als
demonstratie der vrouwen tegen den
oorlog, ie het dan ook volkomen mis
lukt
Toen er hier in Berlijn in de krin
gen der vrouwenbeweging liet eerst
sprake was van dit congres, vielen er
merkwaardig© uitingen. Een meer
dan 70-jarige feministe, strijdbare
voorvechtster der vrouwenzaak, ver
klaard© met passie in haar stem nooit
mee te zullen gaan met resoluties, die
het doen der mannen al3 waanzin en
massa-pay chose verklaarden, dal
mannen, die aan alle grenzen haar
beschermden tegen de overmacht, den
vijand hielden van haar erf, der man
nen wier moed de eenlge toevlucht
der vrouwen was. Bijna als een ver
raad van haar land, van haar natio
nale zaak, hoeft de verpletterende
meet derheid dor Duitsohe vrouwen
het deelnemen aan dit oorigres be
schouwd. (Evenals de Frarisclien
trouwens.
Er. zoo representeeren do weinige
vrouwen uit Duitsehland, die des on
danks naar Den Haag gereisd zijn,
niet de Duitsche vrouwenwereld, niet
groole groepen daarvan, doch al
leenzichzelvOn.
Solidair met de mannen, als war©
kameraden, staan ook d© Duitsche
vrouw.n in dezen strijd, die beslissen
7.1 over het voortbestaan als groot
volk van de jeugd van nu, van de
toekomst waarvoor zij arbeiden.
Amsterdamsche Kout
174.
Do visch. Wrijving.
Eensgezindheid.
Mer kan in verschillende doelen on-
i- r stad, met name in volksbuurten,
b' tdeij s aanschouwen, die zich het
a r geven van doodgewone markt
stalletjes, waarachter men een ban
delaar in vijgen en dadels, in schoe
nen of glas- en aardework of wel In
manufacturen en meer „ongorege'd
goedverwacht.
En men verbaast zich, naderbij ko
mend niet een fonscheetem te hooren,
•in breed© galmen de waar aanprij
zend
Er heerscht bij 't stalletje plechti
ge. deftig© stilte. En hoe meer men het
nadert, hoc-rneer men ook ziet dat het
uiterlijk.. deftig is? Noen, dat alios
behalve. Integendeel meer naar den
ruwen. Ietwat onsmakelijikcn kant.
Maar doodsch, o zoo akelig doodsch.
Vóór het stalletje getreden ziet men
'dat daarop op weinig appetijtelijk©
v. ij zo v i sell is geëxposeerd en dat in
s reene stilte de voricooper of verkoop-
6t--r er achter de klanten wacht.
E©n oranje bord vermeldt de prij
zen. Selieïvisch zooveel, bot zooveel,
F- kooki- ongepelde garnalen 10 ets.
per liter
De vischjes liggen in ongestoorde
run op het houten getimmerte, de
man acl.t r het stalletje loopt hoen en
wc©r rich to vervelen en de koopster»
h! i ven weg. Zoo af ©n toe gluurt ie
mand c-c-ns tersluiks, maar gaat dan
veelal zonder zelfs aan koopen te den
ken, voorbij.
D:t zijn de stalletjes van de gemeen
te'. isch
Tk heb cr al meermalen in d't blad
op gewezen dat, waar het princ'p©
vischverkoop van gemeentewege, ten
volle toejuiching verdiént, waar do
propaganda voor visch als voliksvoed-
stl riiet genoeg k-an worden aange
moedigd, het jammer ts, dat dé ex
ploitatie niet boter en zaakkundiger
wordt nangepakt.
Om maar iets te noemen, waarom
d: verkoop aan de stalletjes niet oi>-
F- dragen aan pientere venters, die het
k?appeu van de zweep kennen en 1n
markt-ver koop routine hebben? Daar
mee zou men al een heal eind in de
goede richting zijn. Die venters weten
hun waar op 't voordeligst té doen
uitkomen er. weten door eer. grap of
door „overtuigend geschreeuw" van
VIkijkers koopors ie maken. De dooie-
viechjestentoonstellirig aan de stalle
tjes is nu 'm alle betekenissen van
het woord „eert dooie boel" en wat
is om bij het beeld te blijven
voor don handel doodender dan saaie,
«vffe zwijgzaamheid?
Neen met den verkoop aan de slab
'etjes gaat het niet en de grootscho
plannen lie het gemeen!©bestuur
heeft met den vischvenkoop, moeten
■/- kor praktischer en cbimnerciec-lcr
worden uitgevoerd dan de stal?:-tjeö-
'sclvverkoop.
ten weet. d.it B. er. W. een tiental
perceelcn in de volksbuurten willen
aankoopen om visch van gom cent e-
v.egó ten verkoop te bieden tegen zoo
gering mogelijk*» prijzen en dat ze
ook wmkeliers in d© gelegenheid wU-
l n fitelb-ü gemeenteyisch te verkoo-
rei: Hetgeen, naar B. en W. trou-
v.i iifi zelf inzien, niet gemakkelijk zal
gaan.
De winkelier», .lie de meer gegoede
k'anten hebben passen er om veter
lei, gemakkelijk te bevroeden redenen,
voor. Dan zijn er de vischverkoopor-
tjes in do volksbuurten, die hun win
kels hebben Ln kleine perceelen en kel
der». en natuurlijk niet voldoende
waaiiborgen bieden dat z© aan hy
giënische eischen voldoen.
Dan zijn er in sommige buurten de
zoogenaamde hallen, doch de verkoo-
pers die tot nu toe niet gewend zijn
enn do wijze van verkoop zooals het
gemeentebestuur zich dat voorstelt,
zullen, uitzonderingen daargelaten,
ook wel niet de meest aangewezenen
zijn.
Zoodat het zeer waarschijnlijk is
dot, indien d; gemeenteraad het voor-
.-'.ei van B. en W. goedkeurt, ?n Je
aan te koopen percelen vertcoopeiw
zuihti worden gesteld yan gemeen te-
we ge.
Het is in 't belang van de zaak te
hopen dat het deskundigen zullen zijn
di© met animo de zaak aanpakken.
Een eigenwijze bepaling, die B. en
W'. voorstellen, luidt aldus„Ten
aanzien van visohsoorton, waarbij de
keus bestaat tusschen zoogenaamde
gestripte (waarbij de Ingewanden ter
stond na do vangst worden Verwij
dend) en dichte (welke met de inge
wanden worden verkocht en door de
bevolking tot dusverre hot meest
den gevraagd) zal m den regel ge
stripte worden verkocht, aangezien
dc-ze geenszins minderwaardig i»,
zelfs minder spoedig tot boderf over
gaat en meestal goedkooi»er is dan
de dichte."
Nu moet Énen weten, dat het Am
sterdamsche volk en daarvoor
wordt do gansche zaak toch opgezet
iiu eenmaal geen andere visch
w i 1 koopen, dn de dichte.
Noem het een vooroordeel, zoo ge
wilt, maar men zal er rekening mede
dienen te houden. Het is nu eenmaal
oen onuitroeibare Amsterdamscli©
volks-traditie, izooals er zoovele zlj-r
en vecht daar eens tegen.
Summa summarum de plannen
zijn schoon. Ala de uitvoering zaak
kundig geschiedt ik sta daar scep
tisch tegenover kan er veel goeds
uitkomen.
Toen de nieuwe brandweer-com
mandant werd benoemd, werd in de
kringen der Ingewijden al zoo hier en
daar de aandacht gevestigd op ver
schil van meening in belangrijk op
zicht tusschen de diensten van Pu
blieke Werken eu Volkshuisvesting.
Men kwam toen vanzelf aan (loze
beide diensten te denken, omdat door
den brandweer-commandant bij
l»ouw van nieuwe woningen en bij
bouw- en woningtoezicht de hoodlge
adviezen moeten worden verstrekt.
F.n zij die 't weten konden zelden
„nu zullen we binnenkort eens zien
als de bouw der woningen van ge
meentewege moet aanvangen, er
geen strubbeling komt tusschen Pu
blieke Werken en „Volkshuisves
tin af'."
Die strubbeling is er geweest.
Het merkwaardige was, dat daarbij
do twee sociaal-democratische wet
houders tegenover elkander kwamen
Ie staan.
Wethouder Vliegen eischle den
houw op voor zijn departement, na
melijk dat van Publieke Werken, en
een breed gemotiveerd rapport daar
toe werd door hem in het college van
B. en W. verdedigd.
Dito dito deed het de heer Wibaut
voor het zijne, dat van „Volkshuis
vesting".
De lieer Wibaut heeft het pleit ge
wonnen. in hoofdzaak naar 't schijnt
'doordat in het college van B. en \V.
de burgemeester deri doorslag heeft
gegeven.
Het lijkt mij ook het meest ralio-
n©el Hoe prijzenswaardig het is, dat
de ijverige heer Vliegen ook deze zaak
'dtoor izijn departement wil laten be
handelen, de bouw van goedkoops
woningen vanwege do gemeente be
hoort toch, zou ik 'Zeggen, meer eigen
aardig bij „Volkshuisvesting" thuis,
dan bij Publieke Werken, 1© meer
dn ar bij ee-rstgenoeinde afdeel ing ©en
ondcr-afdeeling „Woningbouw" zal
aden gecreëerd.
>6 wethouders zullen wol weer
even goede vrienden zijn, maar dat
er misschien is animositeit wel oen
te krusse uitdrukking maar dan
toch wrijving tusschen verschillende
takken van gemeentedienst is. ik heb
dit al eens meer gezegd, is wel ze
ker
/•xi weet ik dat de politie b.v spe
ciaal de tak, die vo"r hot verkeer is
aangewezen, vaak klaagt over gebrek
aan samen working met Publieke
Werken,
Menschen gaan op on .neer, klim
men op hoogten en dalen Ln diepten
ui aanzien en beteekoni».
Gebouwen ook.
Dat zien we nu aan het bekende ge-
vuw „Eensgezindheid" aan 't Spul,
dal me daar plotseling tot studenten
sociëteit gepromoveerd is.
Vroeger placht er de oudste kies-
vereen ig-ing, „De Grondwet", t© ver
gaderen en werden de lokulen ook
vooral gezocht voor finauclecle ver
gaderingen. De financieel© redacteurs
en verslaggevers hebben er heel wat
stappen liggen.
Slechts enkele malen had „Eensge
zindheid" een andere bestemming.
Het was, in 1897, toen d© Journalis
ten liet in gebruik hadden om ©en
centrum te hebben en de buitenland-
ache collega's te ontvangen. En nu,
wr onlangs, toen de Groot© Club er
tijdelijk gevestigd word
Nu zijn er da studenten ingetrok
ken en hoeft „Eensgezindheid" de
verheven bestemming van sociëteits
gebouw gekregen.
En de oud© studenten-soos op don
Heiligen Weg zal wel weer tot ge
woon café gedegradeerd worden.
AMSTERDAMMER.
De Operatie.
(Een zotte geschiedenis).
Ik ging terneergeslagen de eetzaal
in mijn restaurant binnen. Dien
morgen had Ik do stoute schoenen
aangetrokken en was naar dokter
Gassen gegaan. De guaestie was deze.
ik had een gezwel in mijn nek en
daar moest hij ma afhelpen. Hij be
groeit© m© op zijn gewone, vroolijke
ïier Ri wou, dat dokters niet
altijd zoo afgrijselijk vrooli'k' waren
eri verzekerd© ine, dat het gezwel
niet veel te beduiden had. Maar dat
het eenige, wat er aan te doen
was, het snel weg te nemen.
Een operatie riep ik ontsteld
uit. Maar is dat noodig, dokter?
Kunt u me niet wat geven om hot
zwel mee in te smeren, waardoor het
verdwijnt
D© dokter glimlachte.
Ik heb u mijn meening gezegd,
feci hij vriendelijk, maar beslist. Er
is ec-n bed vacant in mijn particuliere
kliniek. U kunt daar vannacht slu
ipen, dan zal ik morgenochtend om
half negen opereeren. U niooct een
lichten lunch nemen. *n gekookte
wijting bijv., met een glas rood en
wijn de verpleegster, die aan het
hoofd van de inrichting slaat, zal
wel zorgen, dat 't u vanavond aan
niet.» ontbreekt. Goedcnmorgon.
Kort maar juist, dacht ik en
dat ik lets in het midden kon brengen
stond ik at buiten en had me dus
bonden, om denzelfden avond nog
naar de kliniek t© gaan en den vol
genden morgen al d© verschrikkingen
van ©en operatie t© doorstaan.
Treurig gestemd ging ik naar m'n
restaurant- Maar och, 't was in elk
geval nog geen morgen Ik kon hut
er nu nog van nemen en da kok
verstond zijn me lier.
In het restaurant waschte ix mijn
handen en vroeg me juist of, wat er
op het menu zou staan voor den
'lunch, toen ik me de woorden van
den dokter lwrinnerde„gekookte
In mijn verwarring had ik het eerst
vergeten, maar nu klondf het met
dubbel© hevigheid in'me op, liet ver
schrikkelijke bevel „gekookte Wij
ting". En dan moet je gèen visch
kunnen zien. Was 't wonder, dat ik
terneergeslagen de eetkamer binnen
ging''
'k Zocht een stil hoekje uil e.n ping
zittenik wilde me de weelde per-
mlfcteoren van alleen te lijden.
Karei, de ol>er, een oud© kennis van
me. bracht 't menu.
't Was of hij triumfeerend lachte,
toen ik een afwijzend gebaar maakte
en geide
Geef me een gekookt© wijting,
maar /.eg tegen den kok, dat hij de
kleinste neemt, die hij kan vinden.
Hij keek m© nog eens achterdochtig
aan, maar zei niets. Daarvoor is hij
te goed gedresseerd, maar Ik merkte
•op. dat hij het hoofd schudde, toen
hij licensing om mijn bestelling uit te
voeren
ln m'n hoekj© zat ik over m'n ellen-
(ligen toestand na te denken en be
nijdde de anderen, die pratend en
lachend binnenkwamen Wel een
zelfzuchtig© menschen tochI Nie
mand dacht aian den armen kerel in
den hoek, die veroordeeld was tot
wijting en een gevaarlijke operatie.
Want hoewel de dokter er luchtig
over gesproken had, wat nu eenmaal
n hebbelijkheid van dt'/e hoeren is,
eet ik wel beter.
Terwijl ik zoo zat te mijmeren,
kwam er een clubgenoot van mij bin
nen. di© idee voor mijn tafeltje scheen
te hebben. Tot mijn schrik herkende
ik in lu*m Sehreuter, ©en van de
wanhopig-grnpplge leden. Hij is ©en
klein mannelj© en 3©hijnl één en al
lach te zijn. llij staat bekend voor
«'n flauwe moppen en voor de manier,
waarop hij er zelf om lacht.
Kon er wel een tafelgenoot zijn, die
minder paste bij mijn stemming?
Ik knikte hem even toe en hoopte,
dat hij zou merken, dat ik geen zin
had in praten. Maar 't bleek anders.
Beroerde kerels, di© dokters. Ze
veroordeeleti den mcnsch tot gekook
te wijting op den laatsten (lag van
zijn vrijheid.
Ik keek hem strak aan. Ho© ter we
reld kon hij bekend (zijn mot mijn lot?
En had hij médelijden met me of nam
hij me in het ootje In hel laats to g>©-
'al gaf hij mo weer blijk van zijn ge
mis aan goeden smaak en ik was half
geneigd, 't hem te zeggen.
Maar aldra merkte ik, dat ik me
vergist©, want Sehreuter riep tot den
naderbij komenden keüncr
Karei, geef me een pa&r gekook
te wijtingen.
De kcllner keek 'm aan en ik ook.
M at kon Sehreuter te maken hebben
wet di© visch
-- Jij ook vroeg ik verbaasd.
Sehreuter doet zich gewoonlijk erg
te goed tk begreep cr niets van.
Ja, waarom niet? antwoordde
li ij. - Ik zei toch, dat dat becat van
eet: dokter het voorgeschreven had
Zooeven ben ik bij Orban geweest, je
weet wel, den bekenden specialist; hij
gaat me morgenochtend om half ne
gen een beetje oplappen. Hij zei, dal
ik alleen wijting mocht hebben, om
weggemaakt te kunnen worden. Maar
wat drommel Ben j© ook zoo
ver riep hij uit, toen llarel de
schaal met visch voor me neerzette.
Dr. Gussen zal m© morgenoch
tend om half negen oporeeron en ook
ik moet me voorbereiden voor hel
wegmaken, antwoordde ik uit de
boogt©.
Ik vond het onaangenaam, om ge
dwongen te worden, over mijn parti
culiere aangelegenheden t© spreken
met een man van 3>et slag m
Sehreuter.
Da'a groppig, zei hij. Dan
gaan we tegelijkertijd naar het land
der droome». Wat zou er eigenlijk
gelieuren, als j© aether opsnuift Je
verliest je bewustzijn natuurlijk
maar vat gebeurt daarmee? Laatst,
sprak er iemand in de rookkamer
astrale lichamen en dergelijk©
dingen, 'k Vond 't ©rg interessant. Ik
geloof zoo'n beetje, dat jo astrale
liohaarn min of meer hetzelfde is als
je 'bewustzijn. Maar ik geef toe, dat
ik ei weinig van snap. De man ver
telde. dat sommige menschen in ln
'die. zei hij ,meen ik gelooven, dat
als-zo slapen gaan, hunne astrale
lichamen hun stoffelijk omhulsel ve
laten en op avontuur uitgaan. Grie
zelig. hè Zeg, stel j© voor. dat on
astraio,liclmnien taorgeu losgelab
worden en dat w© elkaar ontmoete
Wat zouden ve later mooie verhalen
kunnen vertellen I
Sehreuter "barstte in lachen uit bij
het idee. Gelukkig bracht de aan
komst van zijn lunch hem op een
onder chapiter en daar mijn schamel©
maaltijd verorberd was, zette ik het
gesprek niet voort, maar stond op van
tafel.
Wat, ben jo klaar? vroeg
hij. Nu, goed succes morgen, hoor.
En vergeet niet naar mijn astrale
lichaam uit Ie kijken.
Toen ik hem verliet, zat li ij te grin
niken. Zelfs een operatie schoen geen
indruk cp hem te maken.
Scbreuier's opmerkingen hadden
me in tusschen lot nadenken gebracht.
Kan 't zijn, dat wat hij als het ware
schertsend geopperd had, waarheid
bevatte? Mogelijk wel roet een ge
mengd gevoel van vrees en belang
stelling zag ik dan ook do komende
gebeurtenissen tegemoet...
Precies om half negen den volgen
don morgen brachten twee verpleeg
sters een toestel op wieltjes ln mijn
kamer, waarop ik naar de operatie
zaal werd vervoerd daar werd ik
even vriendelijk al3 sleede door dr,
Gusson begroet Hij scheen ©ene ope
ratie iots heerlijks te vinden. 11c ging
op de operatietafel liggen en een
jonge man kwam naur mo toe mei
een elastieken zak in de handen, llij
luisterde oen oogenblik naar mijn
hart en plaatste daarop den zak op
mijn gezicht ik moest diep ademha
len. zei hij en de oog&n sluiten.
Ik deed zooals hij zei. Eerst merkte
ik alleen een elastiek-lucht en een ge
voel van groote vrees maar weldra
werd de reuk van t elastiek vervan
gen door een andere, sterke, scherpe,
verstikkende lucht, en mijn vrees
maakte plaats voor een gevoel van
onbehaaglijkheid. Toen voelde ik me
langzamerhand grooter en lichter
worden. Ik scheen uit te ietten als
een ballon en bij iedere ademhaling
scheen mijn gewicht te verminderen,
tot ik langzaam begon te rijzen.
Ik voelde de tafel onder mij weg
glijden. tot ik er niet meer op lag,
maar langzaam al hoogor en hooger
steeg, tot ik hel plafond bereikte.
Tot mij.n verbazing ging ik er
chvars doorheen en daarna door het
daik, alsof ik Zelf niet bestoud. Een
maal door het dak lieon voelde ik me
als het ware voortgedreven door een
of andere kracht, vermoedelijk den
wind, die mijn wangen afkoelde.
Ik voelde geen vrees, maar had
slechts een gevoel \un verbazing, ge
mengd met ©en klein beetje nieuws
gierigheid.
Het was geheel donker, zóó donker,
dat ik niets van mijn omgeving kon
zien, ofschoon ver boven mij de ster
ren tükkeiden. Waar was ik Wat
was ik Was ik oen geest zonder
lichaam
Die vragen doorkruisten mijn!
brein, maar ik gaf me geen. moeite
ze op te lossc-n. De sussende invloed!
van mijn doellooze re ie door de ruim
te maakte me hoe langer hoe slaperi
ger, tot rk eensklaps mijn bewustzijn
verloor. Hoe lang ik sliep ©n wat er
in dien tijd gebeurde, weet ik niet.
iaat na een zekeren tijd begon ik
a lol eer te worden,
Teen ik mijn oogen opende ©n voor
mij heen keek, merkte ik, dat ik Ln
en. bed Jag eri in een vreemde kamer
ras.
Ik veronderstelde, dat de operatie
roed gelukt was en dat men mij naar
bed terug had gebracht. Waarom ze
me niet naar het vertrek hadden te
ruggebracht waar ik den vorigen
nacht was geweest, begreep ik niet,
maar 't deed er eigenlijk ook niet
toe.
Ik draaide me om en was op het
punt t© probeeren den slaap te pak-
Iken, toen de deur open ging cn een
verpleegster binnentrad. Ze glim
lachte vriendelijk c-n vroeg hoe ik. me
voelde.
Ik antwoordde, dat het naar om
standigheid goed was en ontstelde
hevig. Wat man koerd© er aan mijn
stem Het klonk heel anders, clan
mijn eigen geluid, en toch kwam het
me bekend voor.
Een akelig gevoel bekroop mo. Ik
geloofde dat er iots niet in ord© was.
Ik hield een mijner armen in de hoog
te en keek er naar. Ik geloof, dat ïk
ineens ©rg bleek werd, want de ver
pleegster vroeg of er wat aan scheel
de. Ik mompelde wat en veronderstel
de dat -.tj meende, dat ik nog onder
den invloed der bedwelming was,
want na me eens goed opgenomen te
hobbeii, draaide zo zlc-h om en hield
zich ergens mo© bozig.
Maar (lie blik op mijn hand had
mijn vermoeden, dat ©r iets niet in
orde was, bevestigd. Er wis iets niet
in orde. De hand, waarnaar tk keek,
was dik, met korte, leelijke vingers.
Mijn eigeai handen waren lang en
mager. Ik was er altijd trotsch op ge
vveest.
Het was duidelijk Ik had mijn
lichaam verlaten, d. w. z. mijn astra
le lichaam, mijn howusl, ik, of wat
het dan was, had mijn stoffelijk
lichaam verlaten. En op de een of an
der© manier, -zonder het te willen,
had ik een schuilplaats gezocht in het
stoffelijk lichaam van een anderen
■man.
Plotseling kwam Schreuter's
schertsende opmerking me in de liar-
innering ©n mijn vrees nam toe. Ik
riep de verpleegster en vroeg om een
spiegel. Ik moest eindelijk mijn twij
fel opheffen.
Een spiegel riep ze uit.
Wat moet u niet een spiegel doen
O, alleen maar kijken hoe ik er
uit zie na de operatie, antwoordde
ik, zoo luchtig mogelijk.
Maar mijn hort kromp ineen; mijn
stem was die van Sehreuter.
Zij lachte.
Kom, drink' dit eens uit, zei ze
vriendelijk. Ale u z.ich nu raam
kalm houdt, zult u wel gauw weer de
oud© (zijn een meaning, waarmee©
ik hef volslagen oneens was, al zei ik
het iiiet
Ik begreep heel goed, dal JiR mijn
moeilijke omstandigheden voor me
moest houden het. gaf me nüet, of ik
haar al verleide, dal de man, dien ze
voor zich zag. niet ik «elf was, maar
een heel andere, vermomd als Sehreu
ter. liet zou niet mooi zijn. hot arme
meisje zoo aan het schrikke.n te ma
ken en bovendien kon het voor ipm
ook wel leelijke gevolgen hebben. Ik
had sreen zin. het interieur van een
krankzinnigen geslicht te Instudeer©
'i zij dan ais Sehreuter of iemand a
decs. Het ecni-'© wat ©r voor mij op
zat. was, me stil ie houden eu niets
te zeggen, en t© hopen op een kans,
om aan mijn tveeslaclitigen toestand
te ontkomen
De eenige troost, dlan ik had, was
de overtuiging dat, daar ik me ln het
lichaam van Sehreuter bevond, deze
zicli zonder twijfel even onbehaaglijk
zou gevoelen als ik. Maar dat was
slecht8 heel weinig, want ik 'begreep,
dat Sehreuter in hei bezit zou zijn van
mijn lichaam.
Ik rilde bij de verschrikkelijke ge
dachte. welke dingen hij" mijn
lichaam zou kunnen laten doen.
Toen ik dadht aan de flauwe grap
pan en het zinloos gelach, dal hij over
mijn lippen zou laten komen, kon ik
wel hardop geschreeuwd hehl>en.
Maar ik kón niets doen. Het was
om gek te worden.
Den geheelen dag woelde ik in mijn
bed heen en weer, ten prooi aan eon
geestelijk© kwelling, maar laat
den avond iel ik in slaap en sliep lot
den morgen, toen ik, daar mijn toe
stand naar het 'uiterlijke althans zeer
voldoende was, verlof kreeg op 1e
staan en de kliniek te verlaten. De
operatie, di© Sdhreuter had onder
gaan, schoen clan al van heel weinig
betoekenis te zijn geweest.
Ik riep een rijtuig cn droeg den
koetsier OP, mij naar mijn club te
brengen. Dat was de rneost waar
schijnlijke plaats waar do ilmar
Sehreuter zou gegaan zijn, als hij in
mijn plaats dat wil zeggen in zijn
eigen lichaam was, want hij is
evenals ik vrijgezel.
I'nen ik de club naderde zag ik een
ander aapje wegrijden, terwijl een
gestalte. «Te me bekend voorkwam,
door de deur van de club naar bin
nen ginz.
..Kan het mijn lichaam zijn
Hot wa© volstrekt niet vreemd, dat
ik het nml zeker wist, want ik kon
alleen don rug zien, ©n zoo had ik me
zelf natuurlijk nooit gezien.
Op mijn beurt ging ik do deur bin
nen en na me van jas en hood ont
daan t©'hebben, ging ik kalm en on
gemerkt naar de bibliotheek. Want ik
ilde alleen zijn met mijn gedachten,
llc zag er niemand en ©en half uur
lang zal ik daar ongestoord. Ik be
keek mijn toestand van verschillende
•kanten cn ho© meer ik er over na
dacht. I»oe somberder ik werd. Het
kwam me voor, dat ik in een knoop
zat, die niet te ontwarren wasik
stond dan ook op 't laatst maar met
een diepen zucht op uit mijn fauteuil
cn ging in de richting van dé eetzaal.
Zoodra ik binnen kwam, merkte ik,
dat er iets bijzonders aan de hand
va-s. Van een tafel aan 't eene eind
ran d© zaal klonk geloch, het gegons
an tal van vroolijke stemmen en het
ipringen van kurken. Blijkbaar was
r ©en of andere feestelijkheid gaan
de.
Ik wendde me tot den kcllner en
roeg wat ©r aan de hand was.
Dai is mijnheer Maas, die een
lunch geef'., mijnheer. Iets heel bui
tengewoons, hij is anders een kalm
men9ch en heeft nooit nog een lunch
ingeltoden,
Dat was waar. Ik ben namelijk me-
aor Mans en ik hen ocik nooit ge
woon geweest andermans eten te be
talen. Dat vond ik een dwaze gewoon
te. En werkelijk, (laar zat aan liet
hoofd van de tafel ©en man, die luid
keels lachte om een mop, dien hij zolf
getapt had, met ©en champagneglas
in cl© hand. en wiens uiterlijk on
tegenzeggelijk het mijn© was.
Ik voelde me voor dit ongepaste ge
drag verlegen en wilde me juist te
rugtrekken, toen een van de pretma
kers me in het oog kreeg. Hij sprong
van ziin stoel, liep naar me toe en
riep ui'
Hallo, Sehreuter, ouwe jongen
Ik daoht dat je nog opgekalefaterd
.verd, maar je schijnt er ook uitgoko-
nen te zijn. Kom inee, hoe meer zie
len. iho© meer vreugd.
Daarna ging hij fluisterend voort
De mooiste grap, die je bédenken
kunt,Maas is onder dokters handen
ge woest cn staat er op, zijn toruglkeer
te vieren door ieder, die wil, een
lunch aan te bieden. Maas, stel je
•r, die vervelende Maas, die nooit
een grap lacht en nooit een rondje
geeft. Kijk hem eens champagne drin
ken en moppen tappen, 't Is buiten
gewoon
Ik kon moeilijk weigeren en nam
dus plaats aan de tafel, 't Was al erg
genoeg, dat Sehreuter in mijn huid
stak. maar dat hij bovendien mij nog
voor gek iiet aanzien, was onver
draaglijk. Ik dronk het glos cham
pagne. dat me voorgezet werd, uit,
ear Ik kon geen stukje eten naar
binnen krijgen. Gelukkig gingen d©
andore lieercn zóó op in het vreemde
gedrag van den man, dien ze Maas
noomdon. dat ze mijn betrokken uiter
lijk niet schenen op te meuken, of
schoon een hunner opmerkte
Wol Sehreuter. ouwe jongen, jij
schijnt or niet zoo gauw overheen to
zijn als Maas. Kom, wees vroolijk, je
zult wel gauw weer in orde zijn.
Gelukkig, dat hij 't zoo opnam,
want ik voelde me er niet tegen op
gewassen, de rol van Sehreuter t©
spelen.
Ik kon geen grap verkocht hebben,
al had mijn leven op t sjvel gestaan,
cn wat lachen betrefthet huilen
stond mij nader dan het lachen.
Maar eensklaps ontmoette ik, toon
ik opkook, den blik van mijn gast
heer. Er lag veel beleckenis in kon
ik mijn oogen gelooven Hij knip
oogde tegen me. llij scheen volikomen
tevreden te zijn niet den stand van
zaken en als men bedenkt, dnt hij
voor liet uiterlijk Maas mplauts van
Sehreuter was geworden, kan men
zicii (lat ook best voorstellen.
Ik staarde hem woedend aan in
antwoord op zijn knipoogje en deed
erder mijn best, hem te negeeren.
Aan alles komt een eind, cn dez©
lunch was geen uitzondering op den
regel. Eindelijk stonden we van tafel
op en ©r werd voorgesteld, naar (I©
biljartzaal te gaan. ik verontschul
digd© mij, door te zeggen, dal ik
naar huis wild© gaan, om t© rusten,
ia van bet gezelschap afscheid
genomen te hebben, wilde ik juist
mijn jas aantrekken toen er een hand
op mijn schouder gelegd werd en ik,
opkijkend. Maas zag of Sehreuter
ik weet heusch niet ho© ik hem noe
men moet.
K<»m even in de bibliotheek,
zei iiii. ik moet je spreken.
Ik volgde hem en zoodra de deur
gesloten was en wij ons er van over
tuigd hadden, dat er zich niémand 1k>-
vond. wendde ik ni© tot hem.
Wel, riep ik uit. wat ben je
nu van plan te doen Dat kan zoo
niet voortgaan. We moeten maatrege
len nemen.
En welke maatregelen wil je ne
men vroeg hij. Ik zie niet in,
wat je kunt doen. Jij, als Maas, had
3000 gulden in '1 jaar, terwijl ik als
Sehreuter de helft had. Dat is mi om
gewisseld. Ik heb de 3000, jij de 1500.
Weliswaar moet ik 3000 guldeal in
jouw lichaam verteren, maar toch
klaag ik niet. Jouw lichaam is goed
onderhouden en kan nog heel wat
jaren moe, terwijl het mijne teekenen
van slijtage begint te geven. Het is
niet meer dan billijk, dat ik j© waar
schuw, dat ik sedert eenige maanden
verschijnselen licb waargenomen, di©
op een aanval van jicht wijzen. Eeni
ge jaren geleden vertelde mijn dokter
mij wat ik te wachten had en ik heb
me dan ook esn boelen lijd in acht
moeien nemen wat eten en drinken
betreft.
Maar nu, met het lichaam, waar ja
zoo goed voor gezorgd hebt, hoef ik
niet voorzichtig te zijn en me geen be
perkingen op te leggen. Ik bid j©
sla mijn waarschuwing niet in den
vind. Jicht moet erg pijnlijk «ijn.
Ik keek hem aan, sprakeloos \nn
'erbazing en verontwaardiging. Iloe
durfde hij zoo kalm en zakelijk tot
',e spreken Hij, d© emverontwoor-
doiiika creatuur, zou mijn gezond
heid knakken Toen gebeurde er iets.
Mijn woede werd me de baas on ik'
sprong op hem toe, in den blinde
slaande. Ik had slechts één denk
beeld hem zooveel mogelijk letsel
toe te brengen.
Wij worstelden met elkander en
zwaaiden heen en weer, hijgend en
trekkend en rukkend. Maar langen
tijd bleven we gelijk slaan. Teen slak
hij zijn vingers tusschen miïn boord
en probeerde me te worgen. Ik tracht
te te schreeuwen, maar ik kon niet.
Ik probeerde me te bevrijden uit zijn
greep, maar lukt© niet. Mijn krach
ten namen snel af, ik snakte naar
adem ik voelde dat ik stikte.
Toon werd ik met. geweld achter
over geworpen en viel naar het me
toescheen In een peilloaze diepte, lot
ik plotseling met oen woe gevoel te
gengehouden werd en plat op mijn
rug neerkwam.
Ik" voelde me versuft en duizelig on
opende mijn oogen niet dadelijk. Mijn
mond was drong als perkament en ilc
•had oen leelijken sinaak in den
mond. Ik scheen echter niet ernstig
gewond te zijn door mijn val.
Ik opende d© oogen. en kreeg ©on
relink. Ik lag in bed in mijn kamer
in de kliniek, on een verpleegster zat
naast mijn Iwd l« lezen. Ik zei niets
ik deed niets om de aandacht te
trekken, maar ik trok tersluiks mfjn
hand van onder <1© dekens weg.
Die hand was lang cn mager
Zuster I riep ik. Zuster?
En de slem was niet de slem van
Sehreuter.
Toen draaide ik mp óm, maar of ik
lachte of huilde, w©et ik nieL
Ik had gedroomd I
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCHE DAMCLUB.
'Alle correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve men te richten
aan den heer J. Meyer, Kruisstraat 31. Telephoon 1543.
PROBLEEM No. 663,
van J. W. van Dartelen.
Ie Publicatie,
-u
Zwart H Schijven op 8, li?. 13. 14, 19, 21. 23. 24. 25, 26, 29. 30, 36 en 42.
it t i Sré ,jv©n op 11, 16, 17, 27, 32, 33, 33, 38, 40, 41, 43, 44. 46 en 47.
