BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
LEVENSTREKJES.
32e Jsareana
ZATERDAG 29 MEI 19'6.
No 9PP6
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
f 1.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
ADJUN^TRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 53.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 12.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIÉN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Haar'leinscne
H an deflsver eens ging
Goedgekeurd bij Koninklijk Besluit
van 12 No. 1802 No. 29 en gewij
zigd bij Konlnkl. beslui'; van 21
Mei 189? No. 58 en van 13 Juli
1909. No. 52,
Bureau: Jansweg 11. geopend alle
werkda n van 95 uur.
TeLphoon No. 403.
Op 10 Mej 1892 werd bovengenoem
de Vereeniging hier ter slede opge
richt met het doel de belangen der lo
den op allerlei gebied te behartigen,
doch allereerst de belangen van hun
handel of bedrijf te bevorderen en
wel speciaal door het verstrekken
var» informatiën en het incasseeren
van dubieuse vorderingen.
Indien eene vordering aan de Vc-r-
eeniging 'ter inning in handen gege
ven, geheel of gedeeltelijk wordt vol
daan, zal van het bedrag, waar het
ook betaald is, 5 provisie worden
geheven.
Bij het in handen geven van een
vjruering op een buiten de stad woon
achtig debiteur moet 10 cent porto
worden behaald.
Eveneens moet 10 cent porto wor-
d gevoegd bij elke vordering den
rechtgeleerden in handen gesteld.
H 11. Rechtsgeleerden hebben het
TP lit in ÏPV-I van gerechtelijke ver
volging het door hen noodig geoor
deelde voorschot t3 vragen aan den
inzender «er vordering.
Tnepkon en vorderingen van 1 Mei
tot en met 31 December 1914. Totaal
t PiflMj2 1/2.
De maand Augustus toonde het 'aag
ste cijfer, n). f 321.98. De maand No-
vc daarentegen toonde een ont-
vaiiüMcijfer aan van f 1615.74.
■Bovendien hebben de leden recht
op hun gratis te verstrekken
advies van de rechtsgeleerde ad
viseurs der vereeniging. de heeren
Mrs. Th. de Haan Hugenho!tz en A.
H J. Merens, Spaarne 94 alhier, die
descewenscht ook proceduren en
failtiss'-^enten. gratis voor hen op
treden, natuurlijk echter alleen voor
zaken die den handel of het bedrijf der
leden betreffen.
Over In de stad woonachtige per
sonen geeft de vereeniging gratis
mnndPÜnge of telephonische inlich
ting; verlangt men de informatie
schriftelijk dan wordt 25 ct berekend
terwijl voor informatiën op buiten de
stad wonende personen f 0 60 pl.m.
5 ct. portovergoeding moet worden
betaald.
Aan het kantoor Jansweg 11 i>jn
coupons A 10 ct. verkrijgbaar, waarop
men aan het bureau van den Burger
lijken Stand op het Raadhuis inlich
tingen kan bekomen over de adres
sen van hier ter stede op het bevol
kincsreeister ingeschreven personen.
Verder lijn voor de ledtn verkrijg
baar legitimatiekaarten, waarop zij
persoonlijk informatiën kunnen vra
gen, in andere plaatsen bij de daar-
gevestigde en bij den Ned. Bond van
Onderl. Inform, en Schuldinvordering-
bureaux en Handelsvereenigingen
aangesloten vereenigingen.
Deze informatiën worden gratis ver
strekt indien ze onmiddellijk zonder
erder onderzoek kunnen worden ge
geven. Is een nader onderzoek noo-
d; dan bedragen de kosten daar
in 20 cent.
Nieuwe leden betalen tot en met 31
December 1915 drie gulden en 50 cent
contributie plus 10 cent voor Statuten
en Reglement.
Het is noodig er nog eens nadruk
kelijk op te wijzen, dat goed infor-
meeren, vooral naar nieuwe cliën-
eenc bepaalde noodzakelijkheid Is
geworden, daar zoovele geheel onbe
kende personen zich in onze stad en
aangrenzende gemeenten komen ves
tigen. Onder alle koren is kaf.
Vorengenoemde Bond, waarbij 19
vereenigingen in de voornaamste
plaatsen van ons land gevestigd, zijn
aangesloten, geeft uit eene tweemaan-
delijksche lijst van namen van per
sonen omtrent wie men wordt aan
geraden inlichtingen te vragen voor
dat men met hen in handelsbetrek
king treedt Dez lijst, waarvan heit
geheim ongeschonden moet blijven,
bewijst 's waarschuwiagsmiddel uit
stekenden dienst.
Voor al deze voordeelen en gemak
ken is slechts f 3.50 jaarlijksche
contributie een »er bescheiden eisch,
te meer daar aJ het opgenoemde niet
het eenigo is wat de Haarlemsche
Handelsvereeniging doet; gteeds heeft
zij een open oog gehad voor alle za
ken, die hare leden in 't bijzonder en
onze gemeente in 't algemeen betrof
fen en altijd heeft zij daarvoor ge
ijverd.
Het zou te ver voeren alles op te
noemen, waarvoor zij opkwam, al
leen dient nog vermeld, dat het hare
bedoeling is, in deze richting krach
tig voort te gaan.
In verband hiemede zijn in het be
stuur drie oommissiën gevormd. Van
deae commissiën bemoeit eene zicb
mcfj het Informatie- en Incassowezen,
eene met algemeene Middenstandsbo
ten gen en eene met Gemeentebelan
gen.
Alles te zomen genomen roepen wij
allen toe, handelaar of particulier:
Steunt, deze onze vereeniging door lid
to worden, het werk, dat zij doet en
waardoor zij voel goeds tot stand
brengt verdient uw sympathie en de
contributie, f 3 50 per jaar, kan geen
bezwaar zijn. Hoe sterker zij is in le
dental, des to meer kan de Haarlem
sche Handelsvereeniging doen.
Sluit u bij haar aan tan bate van
aller belang, dus ook in uw eigen be
lang.
HET BESTUUR.
Het Rijke Natuurleven
HET MERELNEST.
Vier huizen verder dan de woning
waar het bekende bordje van de die
renbescherming zijn gebieutnd.
,,Spa3r de vogels" vertoonde, stoiuu
een dicht groepje coniferen, mooie
nicht© taxusnoomen, wier glanzend
groen al heel den winter de aitndacnt
had getrokken van de merels uil de
buurt.
In April kwumen ze er drukker dan
in de eerste drie maanden »an hei
jaar en bijna zeker zou daar het nest
worden gebouwd. Lang lieten de vo
ge.s me intusschen in de onzeker
heid. Enkele tuinen verder groeide
ook een pravbtcol.ectie sparren, niet
te hoog ea met een dicht naalden
kleed.
De keus tueschen die twee begena
digde plekjes scheen lastig, maar ein
delijk werd de voorkeur aan do taxuz-
groep gegeven en toen net besluit
was genomen, begonnen de vogels
heel gauw met den bouw van het
neet. Nu is een merel lang niet zoo'n
kunstige bouwnceeter als zijn bonte
confrater, de zanglijster, maar met
veel energie wordt veel tot stand ge
bracht en werkkracht hadden de vo
gels voor tieu. Binnen weinige dagen
waa het nest klaar, stevig gebouwd
en met een slei'ken bodem, waar p
de blauwe eieren werden gelegd, Toen
kwam do beschuttende, bruinzwaite
kieur van het wijfje goéd te pas. Als
je kort bij het nest kwam, dook ze
diop weg, en alleen de groot© ang
stige oogeh schitterden in de scheme
ring van bet taxusgroen.
Wie zoo een vogel wijfje heeft ge
zien, is voor zijn leven propagandist
voor vogetescherming. E>n morel,
die in het najaar in liet wilde in de
gevallen bk deren hakt en trek: en
wroet is een interessant natuurobj:ct,
in alle opzichten waard om te wor
den bestudeerd, een merel wijfje, ilmk
berig met de opvoeding des- kleinen,
geelt een der sympathiekste lentetco-
neeltjes te zien, maar een broedend
wijfje, trouw do ederen bewakend,
zelfbehoud niet to'lend en met angsti
ge groote om-uslocgen, geeft een lx© d
van trouwe opofferende moederliefde,
meer indruk makend, naarmate de
trouwe vogel ir. grooter berusting liet
gevaar laat naderen.
Het broedende dier bleef onbeweeg
lijk zitten er. door «Sic zorgvolle koeste
ring kwam het jonge goed op tijd uit
do beschermende eischalen irekropon.
Toen is h ?t een panr wéken volko
men vrede geweest in de taxusstrui-
kon. De ouder brachten bun niet
moeite verzameld voor en de jongen
waren aJ pauw heel wat mans en i
ten ai af en toe rechtop in net n?;
Maar er school verraad in de buurt.
Een nest met jonge vogels 's nu een
maal vol aantrekkingskracht voer
jong en oud en s'.eclits de echte na
tuurvrienden hebben genoeg aan het
heel voorzichtig waarnemen, een en-
ke e maal pee week en vaak nog op
eerbiedigen afstand. Do z.g.n. vogel
liefhebbers denken nog teveel aan het
spreekwoord: Beter één ^ogol in de
hand dan tien in de lucht" sn in den
uesttljd vullei; zé dat zelf aan met:
„en zeker beter dan vijf in een klem
nest'.
Op een goeden morgen was de me-
relfamiiie verhuisd naar -en l«»og
opgehangen kooi, die niets meer had
van het heerlijke halfdu'ster der
taxusetruiken. Het volle daglicht viel
brutaal naar tauren en slechts het
oude nest, dat me>t moeite door bet
kooideurtje was gewrongen, herin-
eerde aam vroegere heer ijkhoid, aan
verloren vogolgeluk.
De rest van de geschiedenis is u l»e-
'keoid. Het is de oude, treurige liisi >-
rie van angstig schreeuwende en
roepende ouders en hulpeooze kleine
gevangenen die, zoo zo het overleven
het nooit verum brengen dan dat, zo
een nog eenzamer gevangenis voor
zich alleen krijgen.
Het slot van mijn inerelhistone
kan ik ook nog niet schrijven. J>e
jongen worden nog gevoerd en de
eigenaar z-.u volkomen gelukkig zijn
met zijn bezit, als hij niet vreesde nat
de ouden hun jongen gaan vergeven,
als ze zien, dat de toestand toch hul
ploos blijft.
Of ik mijn invloed niet kan aan
wenden en trachten den man to bo
svoren, de dieren vrij te ïateo?
Ik heb 't gedaan maar 't antwoord
ia steeds: „Mijnheer, de beestjes zul
len hel best Lij me hebben, een war
men stal en goed voer. Ik wil u neg
wel beloven., dat ik de poppen weer
vrij zal laten, maar de mannen, firn,
zooals die kunnen fluiten. Ik wed, dt.t
een vogel bet plezieriger vindt in een
kooi, dan do menschen weten".
Daar is niet tegen te praten, maar
wat we wel kunnen doen, dat is al
tijd maar weer het mooie in de na
tuur naar voren brengen. Het likt
armzalig pcuterwerk. het lukt voor
enk wel ichi sentimenteel gedoe,
als we een heel artikel schrijven kun
nen over de wreedheid van liet ver
storen van een vogelbroedse!, terwijl
de menschen elkaar als dwazen telijf
anan en het geluk van duizenden en>
duizenden wordt verwoest voor altijd,
maar het gebouw van den vrede kan
slechts worden opgetrokken op een
fundament van zuiver medegevoel
voor alles wat leeft. Laten we begin
nen met het kleine, orn tot hst groo
te te komen, ieder op eieren terrein en
naarmate van eigen krachten. De na
tuur kan ons heel vaak tot gids zijn.
H. PEUSENS.
Rubriek voor Vrouwen
De nieuwe mode is aangenomen 1
Dat wil zeggen, dat de vrouwenwereld
er, trots alle tegenstribbelingen, In
berust heeft de nauwe, slanke vor
men op te offeren aan rokken met
plooien, klokrokken, rimpels enz., en
nu de grillige heerscheresse tot de
ervaring gekomen is, dat zij vasten,
voet verkreeg, nu worden we als hel
ware overstelpt met nieuwe model
len I
De slanke twintigjarige kan alles
dragen, alles staat haar goed, alles
flatteert haar 1 Ze behoeft zich niet in
toiletstudies te verdiepen, zij behoeft
alleen maar te weten of haar toilet
passend is bij de omstandiglieden, bij
het uur van den dag. bij de plaats
waar ze zich bevindt, enz. enz.
Veel moei lij ke-r maakt de nieuwe
mode het voor de vrouw op rijperen
leeftijd vooral wanneer het figuur
zijn jeugdige slankheid heeft Inge
boet. Enkelen «ijn er, die trots het
klimmen der jaren, tóch 6lank blij
ven zij kunnen zich véél gemakke
lijker kleed en, al kunnen zij daarom
toch niet ALles dragen wat voor de
jeugd bestemd is, zonder zich be-
lachellik te maken en gevaar te loo
pen, dat men van haar spreekt als
„jeunesse forcée"hetgeen vooral
door een verkeerde, of laat me liever
zeggengewaagde kleurcombinatie
menigmaal het geval is en waardoor
men ven contra-effect bereikt.
Madame Mode wil, dat de moderne
rok 15 c.M. van den grond zal blijven!
Maar zulk oen korte rok is even goed
smakeloos voor te lange, als te
korte vrouwen en daarom moet
een ervaren modiste dit voorschrift
weten te wijzigen in het voordeel van
haar cliënte. Évenzoo is het met de
mouwen gesteld. Een te magere
arm kan evenmin een nauwe mouw
dragen als een te dikke. Een
breede, gedrapeerde ceintuur van
Schotsehe of gestreepte zijde past
slechts om een smal middel en slanke
heupen. Wèl zijn sommige modi sten
van meening. dal de breede ceintuur,
waarbij de eigenlijke plaats der taille
niet wordt aangegeven, door Iedereen
gedragen kan worden, doch dit is niet
juist, want het komt hier alleen aan
op den omvang der heupen.
Ten slotte komen we aan de hals
uitsnijdingen. In het vroege voorjaar
begon men opnieuw de staande hals
boorden te lanceeren men bracht ze
op blouses, japonnen, mantels en
vooral op de lulle gulmpes. Het blijkt
evenwel, dat men hiervan het on-
practische heeft ingezien en behou
dens enkele staande kragen, als
Médici- en Sluart-modellen, wordt
over het algemeen de omliggende
kraag in verschillende variaties toe
gepast. Alle modellen zijn van voren
„en coeur" gesneden.
Voor magere, slecht gevormde hal
zen is de tulle gulmpe steeds als een
uitkomst te beschouwen.
Wat de stoffen betreft, zijn het noc
steeds de crépons, die zich het meest
in de gunst der mode verheugen.
CréDon van katoen, wol en zijde, het
is alles even flatteus, maaruiterst
fragile. Men zij er met crépon steed6
op l*cdacht, de schuine naden te ver
mijden -omdat het weefsel dan spoe
dig omkrult, hetgeen aan een toilet
iets slordigs geeft. Met den ..boerin
nen-rok" eri de „boerinnen-mouw" is
hieraan door do mode op handige
wijze tegemoet gekomen. Die boérïn-
nenrokken worden met rimpels aan
de ceintuur genaaid en verder op ge
lijke afstanden ingerimpeld tot aan
de heupen zoodot men als het ware
een gerimpeld heupstuk kriigt. Onder
boerinnen-mouwen verstaat men
rechte, ruime mouwen, die even bo
ven den pols twee of drie maal zijn
ingerhnpeld en daardoor met een
ruim strookje op de hand vallen.
Het moderne garneersel bestaat
hoofdzakelijk uit kant en borduursel,
benevens fijn ziiden tree en soutache-
hewerking. Een zeer kostbare garnee
ring Is het Schotsehe ziiden tres en
het Engelsch borduursel, dat met sou
tache bewerkt is. De open gaatjes en
wieltjes worden dan luchtig met zii
den soutache omnaald, natuurlijk"
■mag door deze bewerking de oor
spronkelijke teekening baar lllnen
niet verliezen.
Héél mooi staat gesoutacheerde
tulle Men brengt machinaal gesouta
cheerde tulle voor blouses en gar
neering.
MARIE VAN AMSTEL.
Parijsche Brieven
ZIJ GAAN TEN STRIJDE.
DU>n ochtend 6Chreef. in de school
van uitgebreid lager onderwijs, de on
derwijzer de leerlingen Mie hu, TroL
iart. bijgenaamd „de D'kkord" en
Tour^niol, achtereenvolgens vijftien,
veertien en dertien jaar oud. al« af
wezig in. Hij haalde de schouders op,
zonder dat men kon raden, hoe hij er
precies over dacht, en begon do 'es...
Op hetzelfde uur overschreden de
drie bovengenoemde scholieren, m:t
e«»n grootschen droom 'n de zie' ia
den militairen pas de lange Rue de
F'andrrs en Roe de Li He, die naar de
Porte de la Villette leiden. A'le dne
hadden het hoofd opgetuigd met een
politiemuts met rood biesje M'cbu
droeg een grijze en korte cape. ter
wijl van de beide anderen de twee
panden der overjas, als bij een mili
taire kapotjas. met spelden waren op-
eestokei,. oin het marclieoren niet t«
hinderen op do manier van de man
nen te veMe. Op den rug hun school-
tascli vastgemaakt door twee leert n
riemen en ter zijde een rotzak, die
goed gevuld leek.
-- Zeg 'e, M'chu, vroeg Tourgniol,
misschien hadden we de train kunnen
nemen? Tot aan de poort, om tijd te
vvir nop?
Michu, wien het gezag scheen ie
ziin beschoren, hief het hoofd op. dat
volgepropt 9Cheer. met verantwoorde
lijkheden, en antwoordde met cenig
geheim verwijt
Soldaten nemen geen (ram. Men
roaichtertl
Je heb» gelijk, hitcnantl stemde
Trollart. alias de Dikkerd, in.
Gestreeld richtte M'chu zich op.
Mager en beenlg, was Michu een op-
VIII.
MAX.
Toen Geert Doasen, de groenteboer,
het ten smtie te bont had gemaakt,
eu goen kans meer zag oin zn schul
den ie betalen, verkochten ze ulles
wat hij bezat, t Ilaisje, dat ie van
z n vader zaliger had gecrld, en den
kleinen moestuin, die zoo slecht on
derhouden was in de laatste jaren,
en den wagenen oek Max, den
trekhond. Geert gung als laniri emui-
xer naar Amerika, en Max werd T
©.gendom van een marskramer, u:e
!m weinig voer cn veel ransel gal.
Den baas verging het beter dan
iemand bad kunnen denkeu, want
z'n aangeboren schranderheid wist ie,
toon hij in de penarie zat, m 't land
van de dollars productief te maken.
Geert kwam er weer bovenop, en zn
bond raakte aan lager wal, ter wijd
ze toch net anderóm verdiend had
den, (zooais tenminste de menschen
in 't dorp zeiden.)
Vroeger was Geert een goeje jon
gen, die best op z'n zaken pasta En
toen zn vuder, die altijd een oppas
send huisvader was geweest, z n
vrouw volgde, liet hij hun eenïgeu
roon de bovenomschreven eigendom
metjes ztchter. Niet lang woonde
Geert alleen in 't huiske aan den La
gen wieg want toen hij z'n oog liet val
len op Sytske, die 't mooiste cn ook
't zachtaardigste moiske uit heel den
streek was zooais ze in 't dorp
zeiden wóu ze wel, en Sytake's
vader, die niet onvoordeelig boerde,
„had niks geen bezwaar, nou ze met
'n brave Jong kwam"...
'n Jaar later, toen er "n kleine
Geert op komst was, werd Sytske op
*n kouden Novemberavond door 't on
weer overvallen toen zo 's avonds
van d'r ouders terugkwam, en ze»
kreeg een heftige longontsteking en
stierf voor 't kind geboren was
Geert was weer alleen, en hij was
den slag nooit tehoven gekomen.
Vroeger was ie 'n jonge, opgewekte
kerel geweest, die kloek naast z'n
wagen stapte, voor ieder 'n vriend©
lijk woord had, besje waar leverde en
nooit overvroeg. Nu was hij stil en
somber, en in zich zelf gekeerd, hij
liep zw-rcend en met norsohen blik
voort, zijn rug was crebogen en het
urenlange loopen scheen 'm zwaar
te vallen.Vroeger had 't 'm nooit
eenig bezwaar opgeleverd, scheen-ie
onvermoeid, nu was hij snauwerig
en kortaf en vaak onhebbelijk
tegen de klanten, die bovendien te
klagen hadden over z'n slordigheid.
Zijn nering verliep, de beste klanten
gingen, en daarna ook de anderen.
Wekelijks werd zijn dagelijksche
tooht kleiner, en Geert, die vroeger
nauw 't werk had nfgekend. had nu
veel tijd over. 't Was al heel gauw
bekend, dat ie dien tijd in de kroeg
sleet. Stil zat hij daar In een hoek.
altijd aJleen. en nijdig beet: ie af wie
'n geeprek met 'm beginnen wou. On
't laatst sprak Tvemand hem ook meer
aan, en de jonge boerenzoons blik
ten of en toe schuw naar den hoek
waar die vreemde, norsche man zat,
die ettelijke borrels dronk en onder
wijl steeds voor zich uit bleef sta
ren.
Iedereen dacht dat 't met Geert mis
zou loowrt cn 't liep ook mis,
toen-ie, tenslotte uit z'n doffe luste
loosheid ontwakend, heelemnal den
vorkeorden kant uitging, avond aan
avond zat te gokken met KreHs, die
z' achter den mouw had ©n met Ger-
rit. van Stevens, die veel geld had en
toch vul sof i speelde, zooals de men
schen mot verwondering wisten.
In 't begin won Geert, won i© vrij
goed, maar daarna keerde d© kans
en avond aan avond streek eem dor
anderen de winst op. Hij zette door,
hij wist van geen uitscheien meer,
hij speelde door, tot bijna alles ver
dwenen was in de zakken van de
twee anderen, dio vëisch dejen, me
kaar teekons gaven an 'm mkkkelijk
bedrogen, omdat i© zioh eerst altijd
bedronken had
Op den laatsten avond waren ze
onvoorzichtig, had ie 't gezien, was
woedend opgesprongen en had, met
n schorre driftslem z'n dronkemans
woede uithakkelend Gerrit t© lijl "wil
len gaan met *n mes
Ze grepen 'm ©n brachten hem voor
den nacht in veilige bewaring.
Toen 't bekend werd, verdwenen
z'n laatste klantjes en kwamen alle
vorderingen op 'm los. Zn schoon»a
der, die den dronkenlap niet moer
kennen wou, had 'm al lang in den
steek gelaten, cn hij werd failliet
verkaard, zo verkochten alles en
konden met d© opbrengst de holft
van d© schulden betalen
Voor Max was-lo altijd goed ge
bleven, zelfs In z'n zwartgalligste
buien en 's avonds laat als ie dron
ken thuis kwam hnd-ie den hond nog
altijd goed behandeld, 'm vaak over
den kop gestreken, 'm vriendelijke
woordjes toegevoegd en lekkernijen
voor 'm bestemd.
Max was 'n loei ijk, groot, ru g
beest, volstrekt niet van een of ander
ras en zelfs in de verte daaraan niet
verwant. Maar hij was sterk, en hij
trok altijd blijmoedig den zwaren
wogen, en z'n goeiig© bruine oocen
blikten altijd vol trouw en toewijding
naar den baas, bij wien-ie onbe
weeglijk bleef zitten waken als hij
's nachts stomdronken op den vloer
z'n roes lag uit te slopen. Vol ernsti
ge en tegelijk beeorgd© toewijding
keken dan de oogen van den hond
naar Geert, dl© zwaar snorkend te
gen d©n tafel lag, soms vloekend in
z'n slaap.
Max was 'n Jonge, krachtige hond.
toon ze 'm wegbrachten naar den
nieuwen eigenaar, die "m raneeld©
en sloeg om z'n „nukken" eruit te
krijgen, 'm af te loeren om 's nachts
oen klagend gehuil aan te heffen en
weg te loopen naar z'n vroegere wo
ning. Eens was-i© den nieuwen be
woner aangevlogen, had 'm in z'n
been gebeten.
Toen nam z'n baas krachtige maat
regelen. Hij sloot 'm 'n week op op
water en brood, met 'n pak slaag als
dagelijksch dessert. Dat werkte. Max
paf t op, schikte zich in 't onvermij
delijke en trok dag in dag uit weer
•oor de zware kar. Z'n nieuwe mees
Ier behandelde 'm ruw cn onverschil
llg.eten kreep-ie niet genoeg en na
'n jaar was het een vuile, verwaar
loosde. magere hond geworden.
Hij wordt al oud! zei z'n baas,
i dat was ook zoo. Maar vóór z'n
tijd.
En vele jaren kwamen en gingen,
en 't viel Max sleede moeilijker om
z'n tank te vervullen, ©n z'n baas gaf
'm steeds meer ransel; inóest dat wel,
zooals-ie zei, omdat 't luie kreatuur
d'r anders gewoonweg niet kwam
Toen Geert Don een acht jaar in
Amerika was gweest, en n aardig©
duit had overgespaard met hard wer
ken want de levenslust was weer
in 'm ontwaakt besloot ie terug te
kee-ren naar 't vaderlard, dat 'm nog
altijd trok, en er 'n vrouw te zoeken
en met z'n kapitaal weer zaken te
l>e.gi nnen. 't Leven ha«l *m veel ge
leerd, hij was zeker van zichzelf ge
worden en wist zijn eigen kunnen.
Dnt is het gTóote, dut Amerika aan
velen leerde die er kwamen na t
mislukken van hun éorsten aanval
in 's levens strijd en den tweeden met
succes volvoerden.
Op 'n triesten herfstdag zag Geert
Holland weer. 't Regende, maar hij
bemerkte 't nauwlijks. Hij stapte blij
moedig en opgewekt door de straten
van de utad waar-Ie Yroeger z'n waar
plachtte te venten, en hij verlustigde
zich in 't bewustzijn van z'n finan
cieelon welstand, bij bekeek met wel
behagen z'n mooie nieuwmodische
pak en z'n blinkend latest-fashion
schoeisel, hij streek zachtkens ovor
z'n kleurige zijden das waarin ie de
blinkende gouden speld wist. Hij
ontmoette oude kennissen en sprak
ze aan, praatte met 'n Amerikaansch
accent cn vergiste zich telkens in 't
taalgebruik iets, dat je hoort te
doen als je ©enigen tijd buitenslands
berrt geweest, llij las dc bewondering
n de oogen van z'n oude vrienden,
die z'n fortuin benijdden en di« er
dien avond en morgen en overmorgen
met anderen over praten zouden
en 't maakte hem gelukkig.
Gerrit ontmoette-n-ie Gerrit van
Stevens, die nu achter 'n schillen
kar liep cn er mager cn armoedig uit
zag. Hij schudde "m de hand, en zei
iets van ouwe ruzies vergeten, en
leende 'm tien gulden, terwljl-ie wist
ze nooit terug Ie zullen krijgen. Ste
vens was dankbaar, maar zichtbaar
joloersch. en Geert lachte en stapt©
verheugd verder.
Om den hoek van de straat kwam
*n kar aan, een hondenkar. Een oude
vuile, broodmagere, stakkenge hond
liep ervoor, en z'n baas, die op den
rund van 't krakende voertuig zat
ranselde vloekend op 't dier los, da?
strompelend voortzeulde over do
moddT-vuilo 6traa'keien.
Geert keek, en 't benam *m ineens
z'n vreugde. Er kwamen oude her
inneringen aan Max, z'n hond, voor
wicti ie wist altijd goed geweest te
zijnaan Max, die nou wel allang
dood moeel wezen.
Driftig rie.p-Se den hard vocht Ipou
kramer aan, vloekt© ids in 't En
trelseh, schold toen In goed Hol
landsch voor „dierenbeul' en zoo
meer
De kramer lacht©, riep iets onver
schilligs weerom, on opnieuw 6triem
de de zweep op den moeien rug van
den armen hond
Maar 't hielp niet meer. 't Dier
as hlijvftn staan, z'n ©oren spitsten,
zich, z'n moede oogen lichtten ineens
óp en hij uitte 'n kort vreugde geblaf.
Toen rukte-n ie de kar voort in
Geert's richting.
Kreng! riep z'n baas, en weer
zou de zweep doel treffen.
Maar Geert was toe komen loopen
en de morsige, armzolicc oud© hond
sprong uit 't tuig tegen 'm op. likt©
handen, blafte telkens, schor,
z'n groote vreugde uit
Tien gulden! zei de man. toen 1©
de situnii© begreep en Geert 'm naar
Max's prijs vroeg. In Am«~- ka praat
j© niet Inng, als er toch niets aan te
veranderen ls, en Geert zweeg, gooi
de met 'n m'nartitend gebaar 't cold
in de kar, spande zelf z'n ouden Max
uit en nam 'm moe, den ouden hond,
die z'n geluk niet kon bevatten en
maar steeds kwispeMoartend, blij
blaffend, tegen 'm opsprong
Nog 'n Jaar leefde Max en in dat
jaar werd véeS aan "m goed ge
maakt. genoot i© 'm lekker 'ui rustig
leventje, lag in een warme kamer op
©en kleedje voor H vuur. en wandel
de 's Zondags met den bnos door 't
dorp. Daar zeien om 6trüd daf z©
nooit gedacht hadden, dat 't als uit 'n
hoek was
Maar dorpsmensehen zeggen dat
gauwl
Toen de oude hond stierf, begroef
Geert 'm in z'n tuta, en er kwam een
klein houten kruis op die p'nnts le
staan. ,,To my old comrade" stond
erop. De menschen in 't dorp bedro
pen 't niet, vonden 't nanrtellerij,
mnar daar stoorde Geert zich nie'
aan.
Max zou T wel l«-crepen hel>
ben! placht-le t© zeggen.
RACONTEUR.
