KAMER NEGENTIEN
geschoten Jongen, met een klein en
koppig voorhoofd, een zeer langen
nou en iets beschroomds, tevens '.ets
droomergs in zijn blik. Met zijn groo
te. onharmonische gebaren scheen iiij,
een weinig vooroverhellend, meer
vooru't te snellen dan te rnarchee-
rao. Hij had zeker de geestdrift van
e«n don Ouiohotte. Terwijl Trollart.
rond van lichaam ate van geest, het
zx": heeiêmaal niet druk maakte, het
liu'd'-ga oogenb'ik zeer plezierig vond
on zich vo'strekt niet bekommerde
om hetgeen daarna zou gebeuren. Wat
Tourgniol betreft, hij. klein en breed
geschouderd. scheen vooral er z«ch
op toe te leggen, de eer waardig te
zijn z'ch in Mlchute tegenwoordigheid
te bevinden. Hij liep „in zijn bestem
dei. droom".
M'chu legde met ongeordende en
overtuigende gebaren uit, in een min
of moer correcte taal
Moot je oefenen, niet? Dus hoe
vroeger, hoe eerder men loopt, hoe bo
ter omdat men loopen moet. 't Is niet
om je tegen te spreken, Tourgniol...
Dus. men loopt. En dan. In eon tram
wordt men opgemerkt. Zoo, op je
pootjes ga je naar school, of komt er
vandaan. De eerste êtape za! Le
Bourget zijn daar zal men soldaten
en zelf; Duitschers zien.
nuitsclvera, zeg je? riep Tourgniol
verrukt uit.
Ja aan het station, aankomende
krijgsg'-vangerien. En vliegmachines,
want or is een vhegerskamp. Maar
men b'ijft niet bij le Bourget zelf.
Tien of elf kilometer hebben wij af te
leggen.weten jullie drie uur, laten
we zoggen. Dus r-gen twaalf uur. We
gaan een beetje dooren vestigen daar
ergens. oms kwartier, op een ve'd, om
le cUn en rust te nemen, onder het
rookc I van een sigarette. Schikt het
Juii'o zóó?
Bcsi, Michu, stemde Trollart >n,
jij d'.nki aan alles. Wat zullen we
blen, ufc?
-- Maar dat a'los ia het slimste
niet Moet je oogen openhouden,
wanneer wij in. de streek der legera
zijn! Ik heb de zaak bestudeerd. Ik
heb trouwens mijn kaartik ben
itdk Ui aardrijkskunde. Wij gaan
over So'ösous, afgesproken?
Ja, ja. Dal moeten we zien, en
dan 's t dichterbij, voor de loopgra
ven, «iet?
Ja En wanneer wo er zijn, zuL
'.er< we ons met de soldaten zien le
verstaan. We kunnen d'ensten be-
w ij zen sprak Michu ernstig.
Zeer onder den indrink zwegen zij
!aneeu lijd, gansch verwikkeld in hun
droom er. den pas versnellend...
Z., kwamen 's middags aan le
Bcuig< I aan. Zij bezichtigden a"ea,
aid aandacht en zonder regelmaat,
i igvn Duitschers, volgden eeri land-
ni.ev regiment waarop zij hun weg
hei vutten gedurende een kilometer
nog. Het was prachtig weer onder
de incu'-e lentezon de twijgen groen
te;. nlc'kjes de weg was droog en
weerklonk onder den voet Op een
zeer uitgestrekt veld, putten zij, ver
scholen mi een terreinplooi achter
In estergewas, uit hun eetzukken en
scliouhassohc-n die zij natuurlijk
van boeken hadden geledigd. Zij
hadden brood, worst, conserven, cho
colade Ook wijn... Trollart, ahas de
Dikkerd, zwom in zaligheid. Hij
spreidde twee sardientjes op zijn
brood en hapte er zoo maar 'n.
Je moet zuinig zijn, ,.mon vieux
zei Michu. Je moet morgen ook nog
eten en overmorgen. Daarna zu"en
w ij one met ons geld zien tc voeden.
Wn hebben drievijf-francestukken.
Daar kom je 4n e'k geval ver meel
Elkeen had recht op ezn sigarette,
d'e hun spijsvertering naet geheel
in <le war bracht, en tegen half uur
gingen zij weer op stap. wal langza
mer toch dan tevoren.
Geen voorval op weg, tenzij de ont-
mo'.-ting van twee dienders, die wal
wantrouwig keken. Doch met een
groot' tegenwoordigheid van geest be
gon Michu, op het ©ogenblik toen zij
bon passeerden, hardop eon som uit
te rekenen. De dienders gingen voor
bij. Bij het verlaten van een dorp een
aiidere ontmoeting twee meisjes van
tu n a twaalf jaar staan, ate "n ver
rukkmg, voor hen «til, met een groo
ts n lu«l om hun toe te spreken.
Nou, wat is er. meisjes? zei
rondweg de Dikkerd, hebben we el
kaar in La V'illette gezien?
Zeker iviet. Maar waar komen
juli'e vandaan? Zijn juüie niet wan
Inert
Waar wij vandaan komen? Zeg
hun, dat je 't niet weet. Maar waar
wij naar toe gaan? Wel, meisjes, wij
gaan naar de Duitschers kijken,
damt
hri de meisje*, een weinig over-
L iift achterlatend, Repen zij weer
vetder. Zij hielden niet dan bij hel
vallen van den nacht stil, dioldbij ten
ander dorp, waar zij niet binnen
kwamen en dat zij voorz cnt'g om-- -
|.-;u, op zoek voor oen steuppteats in
o-.n iKJc..t. Zij vonden uie in eon loods
ten soort van bergplaats voor ge-
t•••dscliftp. In de buurt der laatste hui
zen. en welker deur niet gesloten was.
Een hoop etioo was gestapeld in een
hoek, waar zij zjch neervlijden en In
halve stilte, schier op den tast. hun
avondmaal namen. Daarop voelden
zij zich moe, hun oogleden werden
zwaar... Zij zeiden niets doch
onderwijl ducht elk hunner aan thuis,
aan moeder. Doch daar men soldaten
gaat zien
In den donkeren nacht ontwaakte
Tourgniolhij sliep slecht, hij droom
de zwaar. Hij keerde zich om. En
daar zag hij in een hoek een wem g
in de hoogte, twee gouden, ganaoh
rondo lichtjes! Star brandden de twee
rondo lichtjes, zonder de ruimte er
omheen te verachten
Hij bewoog zich langen tijd niet.
het hart verschrikkelijk beklemd
toen kon hij het niet meer verdragen,
en roet den e'Ictooog maakte hij Michu
wakker.
Miohu! Michu! zei hij met ge
dampte stem.
Wat is er? Wait heb je?
Kijk, fluisterde hij. Daar, de
two© lichten...
Ook Trollart was wakker govcor
den. En nu keken allo drie. de oogen
wijd opengesperd, de borst eaanige-
druikt door angst. Zij waren ten hal
ve opgericht en zij staarden, bevan
gen door een soort van onbestemde
verschrikking halt wakker, en als 'n
een nachtmerrie.
Ik had een revolver moeten mee
nemen zei intusschen MichuHet
la misschien beter, dat wo ons niet
bewegen.
Al'o drie drukten zich tegen elkan
der aan en hoorden in de groote stil
te lyun hart bonzen. En zij keken naar
do onbeweeglijk© lichtjes. En opeens,
in d>e stilte, verhief zich zc-or zachtjes
een gomrauw!
Een kat! *t Ie een kat! zo'den
zij tegelijkertijd, en hun verlichting
was groot.
Vervolgens riepen ze haar zachtjes,
en de kat daalde. Uep voorzichtig
naar hen toe, maakte z'ch mak en
begon langen tijd te gpirmen. Zii had
den geput uit- hun eetealkken en gaven
haar in het donker tc eten, thans la
chend, in hun schik. Daarna legde de
kat zich. spinnend nog, maast hen
neer, on in de<zo zachte en eentonige
muzhak sliepen zij weer in
's Ochtends togen zeven uur, deed
eèn vaderlijke en schertsende stem
hen schokkend ontwaken:
Wol, jongens. Gaan ju'He de
Duitschers niet zien?
Hot waren do beide dlenders, die
zij den vorigen avond hadden ont
moet aan wie do twee verrukte
meisjes nour ontmoeting mot drie hel
den hadden verteld, die naar de loop
graven gingen 1
Men moet zijn geheimen niet aan
vrouwen verteller}! sprak Michu ern
stig, na lang te hebben gepeinsd.
WILMA KNAAP.
Anisterdamsche Kout
175.
Aan den overkant van het IJ.
Hot politiekorps.
Wij, hoofdstedingen, peinzen over
geb.ectóuiibreidiirg.
Wij stellen ons voor, hoe 't zijn
zal «Is over jaren en jaren het ,,groo
ter" Amsterdam zal zijn tot stand ge
komen bij rustige, wettelijke regeling.
Wanneer Watergraafsmeer, 'n groot
stuk van de Zaanstreek, Buiksloot en
omgeving, aeel zuilen uitmaken var;
NeueriaiKt's hoofusiitu. Onlangs
schreef ik over groote tramritten, ote
een ueukbeeld geven van de uitge-
slrekitieid van Amsterdam en de
dichte bebouwing der meest afgele
gen buitenwijken. Maar aenk eenis
aari, wat een afstanden liet zullen
zijn, indien eenmaal de annexatie
plannen werkelijkheid zijn gewor
den.
Nu reeds zijn gemeenten als Buik
sloot en Nreuvvendam met Amster
dam bijna één.
Dat viel me dezer dagen weer op,
toen ik eens een kijkje hen gaan ne
men aan de overzijde van het IJ, naar
hel ,n wording zijnde V hegeu-bosch
eji naar de aanstaande industrie
terreinen.
Het is de moeite waard, niet de
ToJhu's-pom over te gaan en het Tot
huis voorbij en de sluizen over den
weg in te slaan naar Nieuwendam.
Zomerdijk Bussink, permanent
overblijfsel in solide steen van do
tijdelijke E.N.T.O.S., beeft de stoel
tjes buiten en zal wel bezoekers trek
ken. mogen we zomersche dagen
houden uls we er nu beieefaen. Dun
de zvaar-beloinmerue, heerlijk scha
duwrijke Tolhuis-tu.n, d<© al zoo ve
lerlei bestemming heeft gehad en
tocii eigentijk aan zijn meest natuur
lijke bestemming een prettigo speel
tuin voor de kleine burgeiïj, met
schijnt te kunnen voldoen. Gaan we,
even voorbij het Tolhuis, de smalle
•maar ook in dat van de gemeen!©, fs
spoedige verbeteriug een dringende
eisch.
AMSTERDAMMER.
Tan de Residentie en haar
haveners.
CCCVH.
Dat het met Pinksteren druk in Den
Huug geweest is, spreekt van zelf.
Het was overal druk en in de Resi
dentie meenden de mensehen zich
ditmaal eens niet van andere sterve
lingen te moeten onderscheiden ze
gingen dus ook uit.
Naar gemeld werd, heeft de tram
3*0.000 passagiers vervoerd in twee
dugen, maar dit getal had nog dui
zenden grooter kunnen zijn, indien
óf de dienst beter op massa-verkeer
iKttekend geweest was, óf de directie
meer rekening gehouden had met de
omstandigheid, dat er eenige hon
derdduizenden menschen te vervoe
ren zouden zijn. Het nantal vvngens
van de tram woel ik niet, wel dat er
mei Pinksteren vct-1 te weinig waren.
Een drie-minuten-dien3t op de druk
ste lijnen vond niet plaats en wie
niet aan het beginpunt in de train
wist te komen, had geen kans, er on
derweg in Ie wippen. Nu zou deze
klacht geheel onrechtvaardig zijn, ale
zo alleen voor buitengewone feestda
gen gold, maar ook oy lieel gewone
Zondagen komt het Al te veel voor,
duit aan de tussctoenhalten het pu
bliek een half uur rnag istaan schilde
ren. voordat een tram met een paar
inbözeUa plaatsen er in voorbii gaat.
Dat liet publiek gebaat zou zijn bij
een veel drukkeren dienst, is zeker,
maar en het is ditmaal een heel
groote maar de maatschappij zou,
indien zii op de meeste lijnen een
drukkeren dienst onderhield, naar
vorliouding waarschijnlijk minder
ontvangen dun thans, en daar de
11. T. M. danrvoor weinig voeli, mo
tten de merschen blijven wachten.
En tot 1926 moet deze Ideale toe
stand nog voortduren, want dan
loopt de concessie eerst af.
Hot getal uitgegeven broodkaarten
zal hier de 20.(XXi niet halen, een groo
te tegenstelling mot Rotterdam, waar
er 47.000 en ie Utrecht, waar er '19.GU0
werden aangevraagd.
Voor <ïen waren Hagenaar is zoo'a
broodkaart dan ook een verso it rik Ico-
l.ijlc ding. Hoewol hij het ongetwijfeld
anriigeuiaarn zou vinden, Miditxi hij
slechts 12 centen voor zijn broodje
behoefde le betalen, brengt zijn „fat
soen" hein er toe geon kaart aori te
vragen. I)e groote grief te.jon do
kaarten was, dat men zelf naar do
secretarie moest gaan om er een aan
te vragen. De on verval soto te, de
waschochlo Ilogeuaar zou dan moe
ten wachten te midden van menschen,
van wie hij zich 9teeds zoo ver moge
lijk verwijdert! houdt.
Wel was het ook mogelijk een for
mulier bij een politiebureau te halen
omdat later irigevti'd op te zenden,
maar ook d tt is iets weer.ogen het
fiitaoenlijkheidsgtvoel hier zich ver
zet. Aan een bureau een formulier
vragen voor „goedkoop" brood, neen
dot doet „nten niet; de geheele buurt
zou dan immers weten dat je er hren
goizoan ben".
Waarschijnlijk echter eten ze een
paar boterhammen per dag minder,
wat een typisch Haagsche zuinigheid
zou zijn.
Het Voorjanrsfeest in den Dieren
tuin is gesloten en op 1 Juni opent
Vork ad een serie voorstellingen in
Seoiposl, Do Schevoningoche zomer
is daarmede officieel begonnen.
- oor zoover bekend is bespec't Ver-
ka«ic ongeveer het geheel© seizoen de
Seinpostlater zou het gezetechup
van Mnu. Dhayrmond er cciuge voor-
s!"iUugen geven. Df hot veel publiek
trekken? Do accoustiek is in het
z ia'-tjo niet bijster groot en tooneel
hreft er dan ook nooU vee' toe oop
goltad. Wel de ojtereUe, maar die
*'*ut v3st niet terug.
Het circus Sohumann is na het
s'i-chte seizoen-1913, toen Hagenbeek
óe Hagenaars trok, niet meer terug-
K-keerii. Ditmaal zal Corty Althoff
Ier crctie boepelen ener waarschijn
lijk wc- bij varen. Paardoodressuur
ui'.gon de menschen hier welhet
.-itaat"' gekleod naar een circus te
g inn en waar de naam van het h'er
r.-.uw circus goede voorstellingen
waarborgt, zal de belangstelling voor
do orena wel groot zijn.
De pensions en hotefe te Schevenin-
gon hebben nog geen klaagtonen u't-
fc.-eUeten waaruit de gevolgtrekking
te maken is, dat het getal te verwach
ten legc'a niet beneden het norma'e
b'tof Of het er al boven steeg, ver-
u "P ii nog niet te zeggen.
Misschien ben Ik con volgende week
vorder.
SINTRAM.
Het bewijs.
De leden van do jonggezellenclub
in „De Roode Os" ie Nergenehuizen
waren allen 's avonds bijeen alleen
de caiididaat-notaris Kreeft ontbrak
nog op liet appèl.
Ja, meende do apotheker,
ik vises voor onzen jeugdigen vriend
het ergste. Aanvankelijk dacht ik, dat
hij de trouwplannen wel weêr uit-
zweeten zou. maar het schijnt tot
eene catastrophe te komen. Weet nu
niemand een middeltje, orn hem on
der onze vlag te houden
Maar niemand wist raad ieder
had al het uiterste beproefd.
Haltriep ten slotte nog Frits
Ilirsch, do redacteur van den „Ner-
gensfruizenschen Nieuwsbode",
•daar krijg ik, als naar gewoonte, een
•inval. Ik neem aan, onzen broeder
tot inkeer te brengen en wal, als hij
ihedeai nog komt-, binnen drie dagen.
De geheele tafelronde wilde natuur
lijk weten, hoe hij dat zou aanleggen;
Hirsch echter bewaarde een geheim
zinnig stilzwijgen.
Zoo ongeveer negen uur kwam de
candidaat-notaris opdagen en hij
word onmiddellijk met olledei ondeu
gende vragen bestormd. Hij vatte
echter geen vuuraan een dergelijke
behandeling van de zijde der vrien
den was hij in den laatsten tijd ge
woon geraakt.
De redacteur bracht het gesprek nu
op het gilde der pantoffelhelden en
hij kwam ten slotte met do stelling,
dat van de gezamenlijke getrouwde
vrouwen in Nergenshtuzen minstens
twee-derde deel 'erdege den pantoffel
zwaaide een slecht vooruitzicht
voor aanstaande echtvrienden, daar
de dochters in dit opzicht maar al te
getrouw de voetstappen der moeders
zouden drukken.
Kreeft apruk dit natuurlijk te go u en
noemde liet een belachelijke meening,
die nimmer te bewijzen was.
Wallen we er om wedden,
vroeg de redacteur, dat ik het be-
wijs er van leveren zal l
De candidaat-notaris ging dadelijk
hierop in en zoo werd dan vastge
steld t Gelukt het den vertegenwoor
diger der pers binnen drie dagen
overtuigend aan te tooneu, dat twee
derde der getrouwde vrouwen den
scepter tn huis wat kras zwaaien,
dan moet Kreeft aan de stamgasten
den oerewijn schenken dn het tegen
overgestelde geval rust die vereeren-
de taak op Ilirsch voornoemd.
Er kwam een ander onderwerp aan
de beurt en tot na middernacht ging
liet i'n „De Roode Os" vroolijk toe.
Daarna nam de redacteur afscheid,
daar hij nog een artikel schrijven
moest, en de anderen volgden weldra.
Den volgenden morgen orn tien uuc
liep de verantwoordelijke redacteur
van den „Nergerishuizenlsohen
Nieuwsbode" bij zijn vriend Kreeft
aan, die tijdelijk buiten betrekking
was en dus over zijn tijd beschikken
kon.
Kreeft, zeidehij, zet je hoed
op en ga wat met mij kuieren; ik kan
je hoden al het aangeboden bewijs
-leveren.
Kom, maak je niet belachelijk,
riep de ander uit.
Doch Ilirsch hield aan en Kreeft
ging mee.
IInu weg voerde het eerst naar het
kantoor van do courant, waar juist
de couranten-oinbrengster er was
één voldoende voor het stadje zich
gereed maakte, om de courant aan de
„honderden" abonné's te bezorgen.
Luister nu, begon de redac
teur, wij slaan ieder huits een paar
minuten lang gade, nadat die goede
vrouw het nummer van lieden daar
afgegeven heeftmeestal wacht men
er nl ongeduldig op en we zullen
eens zien of dan mets ons opvalt.
De candidaa;-notaris schuudc onge-
loovig het hoofu, maar deed, wat
hem gezegd wus.
Uit het eerste huis het beste kwam
opeens met vuurrood hoofd de krui
deniersvrouw naar buiten, zette de
handen in de zij en -bekeek den gevel
van haar huis van boden naar bene
den daarna vcraween zij weder
een optreden, waaruit toen bezwaar
lijk eenigerlei gevolgtrekking te ma
ken was.
Nu, wat moet dat beduiden
zegt nieüs zbi dan ook de hoer
Kreeft.
Wacht maar 1
En zie, de volgende huisdeur werd
geopend en de vrouw van den secre
taris der gemeente verscheen, nog in
haar morgenkleed, en onderwierp
evenzeer den voorgevel aan eene ri
goureuss inspectie.
Dit begon al op te vallen.
Bij een volgend huis volmaakt de
zelfde vertooning.
Een paar huizen ver bleef het rus
tig, maar nu kwam niemand minder
dan de burgemeestersvrouw buiten
en ook zij staarde hot voorfront van
hare woning aan, en dit ging, met
slechts enkele tusschenpoozen, zoo
voort totdat de laatste ingez-lene van
het produet der pors voorzien was.
Zonder verder een woord te wisse»
Ion. hadden de beide vrienden de lie-
wegingen der ijverige couranten-
ombiengster gevolgd door de straten
van het stadje. De redacteur knikte'
lnj toet verschijnen van 't een of ander
lief meisje genoeglijk met het hoofd,
terwijl zijn metgezel meer en meer
verbaasd werd en niet meer wist, wat
er van te denken.
Eindelijk verbrak hij hot stilzwij
gen
Hirsch. wat moet die comedia
beteckenen? Wat bezielt die vrouws
personen toch
x Die lachte zijn vriend; die
(hebben je het bewijs geleverd, dat
zelfs nog moor dan 2 3 deel der ge
trouwde vrouwen in deze gemeente
den pantoffel zwaait.
Och. scheid uit met dien onzin.
Maar de redacteur lachte weder en
izei
Kom mee naar de soos en iu te
genwoordigheid van de andere vrien
den het is al bij twaalven gewor
den en don treffen wij er een paar
aan zal de noodigo opheldering jo
geworden.
Jawel, het meereudeel was als ge
woonlijk hijeen, om daar een kop kof
fie to drinken.
Do vroolijke Hirsoli viel dadelijk
•met de deur in -huis
Jongelui, Kreeft schenkt den
eerevvijn.
Oho, dat moet nog blijken
protesteerde men eerst het be
wijs.
Nu. goed, sprak de redacteur
•zelfbewust. Hebt ge hot nieuwe
nummer van mijn blad al gelezen?,
Niet? Ilier is het. Leest aandachtig
wat onder „Stadsnieuws" met vette
letter gedrukt staat, vraagt daarna
aan viiend Krieeft, wat hij op onze
morgenwandeling aanschouwd heeft,
en beslist dan, ot ik al dan niet liet
gevraagde bewijs geleverd heb.
Het blad ging van hand tot hand
en men las.
EEN KWAJONGENS
STREEK
Heden werd op den geviel van
toet huis van oen respectabel iu
gezetene met verf een kijvende
vrouw geschilderd en daaronder
gesohreven „zij zwaait den pan
toffel I"
Hot is te hopen, dat men den
schuldige aan dit onvoegzaam be
drijf zal weten to vinden.
Nu ging dan candidaat-notaris een
licht op. Alizoo, dtifirom kwamen de
vrouwen kort na ontvangst van de
oourant op straat, om den voorgevel
te monsteren.
Ziet ge, dus nam hij 't woord,
het slechte geweten van de lieve
vrouwtjes heeft het gemakkelijk ge
maakt, het afdoend bewijs l© leveren;
ik moet erkennen, dat het boven ver
wachting gelukt is, en dit geef» reden
tot ernstig nadenken. Hedenavond
wacht ik u t
De vrienden hadden schik in heb
•geval, nu zij begrepen hoe do zaak
zich had toegedragen maar staande
de samenkomst bezwoer hen Frits
Hirsch, den verantwoordelijken re
dacteur var. de\ „Nergenshuizcn-
schen Nieuwsbode", om geèn rucht
baarheid aan dc zaak to geven en te
zwijgen als het graf.
Anders word ik met ketelmuziek
de stad uitjaoleid 1 zoo lichtte hij
zijn smeekbede too.
's Avonds was het ware feestvreug
de.
En de candidaat-notaris is nog al
tijd Jonggezel.
ECHTSCHEIDINGSPROCES.
Rechter. En u houdt vol, dat gij
door uwe vrouw mishandeld zijt?
Echtvriend (met een houten twen).
Met mijn eigen been heeft zij mi]
afgerost I
MINZAAM.
Hij. Geld bezit ik niet, mijn ver
stand is mijn Vermogen
Zij. O, armoede is geen schande.
EEN GELUKKIG VADER.
Student Boemel. Hm, weer 17
gulden voor mijn lunch de ouwe
mag van geluk spreken, dat ik zijn
eenige zoon ton
DE DOCTORES.
Jonkman. EmHie, engel, ik aan
bid je Als ik je lieflijk beeld mij voor
oogen stel. dan bevangt me een hevi
ge hartklopping.
Vrouwelijke arts (hem in de rede
vallende). Tegen hevige hartklop
ping heb ik een uitstekend middel...
wacht even, ik zal een recept voor jo
schrijven.
MONOLOOG.
Doordraaier. Als ik het dozijn
monschen, die ik geld schuldig ben,
vergelijk met de vele millioenen men-
schen, aan wie ik niets schuldig ben,
dan begrijp ik niW, dat mijne schuld-
©ischers zoo'n lawaai maken I
Feuilleton
Uit hel Eugeisch van
FLORFNCL WARDEN.
4)
Mabin wl -t niet wat zo moest doen.
Aan den eei en kam kon ze er met
toe komen den mat), -lie blijkhaai
stervende was, a-leen te laten, al was
li l ook maar voor een paar minuien.
Maar hij had er zoo op aangedron
gen óit zij ga au moest naar kamei
negentien in hei onbekende hotel; hij
si'ncen daar iels achtorgeiaien te heb
ben dat h^m meer waard was dan
zijn evou: zij begreep dat dat kjsi
lm re iets in ge vu ju- w.u> en 'lat tifj
wilde lint zij het in veiligheid tramt.
liilu.sscheu stroomde het bloed maai
steeds uil da wonden op zijn hoofd en
gelaat. z« durfde niet weg te gaan
/ouder tenuiiiisie te protieoren om
hem t© verbinden.
Zc had oen cursus gevolgd voor
Eerste Hulp bij Ongelukken en ze
verbond hein nu maar zoo goed en
zon kwaad als het g.ng. IIij was nog
steeds bewusteloos en ze logde hm op
den ;rond met haar mof onder zhn
hoofd en zocht in zijn zak naar het
boekje
Gelukkig siond er nog niet veel in.
Op de derde bladzijde wad ze de
woorden: lloit! Mandevilles en liet
adres er onder.
Ze stopie hei zakboekje weer in den
zak ei bemerkte toeu opeens dat ze
niet meet a leen In the kiuner was.
Bij de deur zag ze hoi kse;ne hoofd
met de nstigè oogen van den "klerk
die mei een bedrukt gezicht nair bin
nen k.ek.
O. wat ben ik blij dat u weer
terug beril! riep ze uit, want ik
moet weg. Haal eens gauw hu p
stuur een boodschap raar een dokter
en ook naar de politie.
De politie.' herhaalde de klerk
ontzet.
Ja' Ziet u dar niet dat hier een
u&nslug gepleegd is?
Wat.' Een aanslag? Wei neen!
Ja. ja. Kunt u dut dan niet zien?
riep Mabin «xigeduldig. De man cJe
tl hier birineiipolaten hebt, die hem
liier kwam bezoeken, moet het ge
daan hebben.
Maar dat kan niet. zeióe hij.
M aarom kan dat niet? Wie was
hij dn a? vroeg Matoiu.
Maar de klerk schudde het lioofd.
Du doet er ook niet toe voor het
oaten blik. zeido ze.
Ik zal hi err bij hem wachten ter
wijl u om een dokter en <"-m de poli
tie stuurt. Als u niet wilt, zal ik het
zelf doen.
Hij keek haar ontzet aan en zeide
slmsbrucrgeifee over, dan zijn we on-
middellijk-echt „uit en buiten". Zwer
men kinderen spelen in het gras en
moeders, dfe er kunnen uitbreken,
naarstig met de breipennen in de
vlugge vingeren, genieten van «nn en
zomer en knipperen tegen hot blijde
licht.
Des Zondags is er een uittocht heen
van hoele volksstammen, 't Is er dan
kermis en het staat vol stelletjes met
begeerlijkheden voor de kleine luy-
den, die "t dan ook niet nalaten, er te
pic-niecen.
Vlakbij Ds de Meeuwen-laan, en
daarmede begint de nieuwe aanleg,
Een reeks netto burgerwoningen met
aardige tuintjes en daarnaast reek
sen van arbeiderswoningen in aan
bouw. Men lieeft aan den anderen
kant fabrieken, o. a. van Ducroo en
Brauns, een chocolade-fabriek en
nog enkele industrieel© ondernemin
gen en heel het bedrijvig loven van
onze haven. Voorbij de arbeidershuis
jes, die nog in aanbouw zijn, verheft
zich de opgespoten grond, die Be
stemd is voor industrie-ter rein, en
don, vlak bij Nieuwendam, de jonge
aanplant van het Vliegen-bosch, dut
nu natuurlijk nog „Verboden Toe
gang" fs krachtens art. zooveel W. v.
S. Het jonge groen schiet er welig op
en nu reeds is te zien, dat er lanen
zijn geprojecteerd, die beloven prach
tige. statige boschlanen te zullen
worden. Veel is er natuurlijk nog
niet te l>espeuren, maar dat weinige
Idc-et do schoonste hoop voor do toe
komst koesteren. Jammer alleen, dat
toet bosoh zoo ver weg is on er voor
de bewoners van de midden-stad en
der meeste buitenwijken een heele
reis voor noodig is oni het te berei
ken.
Wo waren in Nieuwendam geko
men langs de Meeuwen-laan, w e gaan
nu stad-toe langs liet hoog© grintpad
bezijden de Noord-Hollandsche tram
baan en -hebben dun rechts van ons
een park-aanleg in 't stadium van
prille jougd, maar waar het goed is
te wandelen en een aardig vijvertje
het ge-heel friscto stoffeert.
Alles nog in aanleg en in aller
eerste phase van wording, maar niet
de belofte van etui schitterende toe
komst. liet zal daar over het IJ met
-do jaren een voorstad van groote b'o-
teekenis worden, indien er industrie-
en gevestigd zijn, het boscto en het
park in volle glorie zullen staan en
weer reeksen en reeksen huizon, be
woond door meuschen, die daar over
toet IJ bun werkkring, hebben. Dan
nog een betere verbinding dan de
pont, en we zijn er.
Maar dat is voor onze kinderen of
kindskinderen
Er heerscht nood in de gezinnon
onzer politieagenten.
Dat klinkt ongelooflijk, maar het
is 7,00.
•Het orgaan der organisatie van de
politiemannen heeft kraisse staaltjes
medegedeeld, en waar de bestuurders
dier organisatie toch voor de waar
heid er van verantwoordel''k zijn.
mag men veilig aannemen, dat het
geen geschreven is, een beeld van do
werkelijkheid geeft. Er 'wordt ge
sohreven over gezinnen, waar slechts
zelden warm voedsel op tafel komt en
gebrek aan het allernootligsle
heereoht. Van mannen, stoere agen
ten, die stonden te huilen al3 kinde
ren, toen ze vertelden hoe hoog de
nood in hun gezin gestegen was, en
hoe er gebrek aan letterlijk alles ls.
In 1912 is door den gemeenteraad"
een bedrag van f34.000 gevoteerd
voor verbeteringen der salarissen bij
de politie, maar tot uitvoering Ls het
tot nog toe niet gekomen.
De looneu zijn versohrikkelijk laag,
de levensmiddelen mede gevolg
van den oorlog stijgen sdhukba-
rend in prijs e>n de menschen kunnen
er niet van komen. Schulden maken,
dat wil zeggen op rekening koopen in
afwachting van spoedige lotsverbete
ring, kunnen ze niet. Da: mogen ze
met. Komt een schuldeischer van een
politieagent bij den hoofdoonimissa-
ris, dan wordt de schuld van 't loon
afgehouden.
Het is hard en hard noodig, dat er
verbetering komt.
Hel ambt van politieman in een
stad als Amsterdam is waarlijk geen
sinecure. Er wordt veel van de men
schen gevergd. Zware dien6teri moe
ten ze doen en crmsch wordt door
het lang met gemakkelijke publiek
op een goudschaaltje gewogen, of Zo
wel rnet voldoenden tact optreden en
ook maar geen schreefje buiten hun
boekje gaan.
Dat is tot op zekere hoogte natuur
lijk goed ook. Een der eerste eisoiien
van een groote stad ls ©en bekwaam,
tactvol, plichtgetrouw, beschaafd po
litiekorps.
Maar wie dat wil, zorge uau ook,
dat <ie menschen, van wie zooveel
wordt geé.sctot, een behoorlijk be
staan hebben en met gebukt moeten
trnan onder huiselijke zorgen.
In het belang van het politiekorps,
vlug: Ja, ja. ik zal 't doen. Hij liep
het kantoor uit en kwam n.i een paar
minuten terug met do boodschap d.it
-hij getelefoneerd had eu óat er di
rect hulp zou komen,
En de politie?
Ja, daai heb ik ook ora getole-
phoneerd.
Nog even keek Mabin naar Óen
mar d;o volkomen bewusteloos was
&n zeimen tegen den klerk:
Nu z.u-1 u zeker mijn naam cn
adres wl'len hebben?
Waarom?
Verbaasd keek ze op.
ik za.1 toch als getuige moet dn
verschijnen?
O ja. natuurlijk. Dat vindt u ze
ker niet plezierig?
Er is n:ets aan te doen.
Hebt u dien anderen tpon ge
zien?
Neen, maar ik heb zijn stem go-
hoortk
Do klerk knikte voldaan. Ten
minste. zoo scheen het haar toe.
Maar hij zeide:
Jemmer, vindt u niet?
Er ot- eeiis kwam de gedacht© bij
haar op: Was de aanvaller soms
meneer Fryer, de man dien zij was
komen opzoekon, die een advertentie
vo:-" een n-achineschrijfster geplaatst
had?
Natuurlijk kon ze dat niet aan ziju
klerk vragen en dus gilng ze maar
gtuw de kamer ulL
Hij zal niet lang meer ieven,
zeide de klerk, terwijl h-j met een
verschrikt 'a z cht naar het bloeden
de en vonr.mkte gezicht van den man
keek.
Daar kunnen we nog niet3 van
zeggen; wacht maar eerst eens af wat
de dokter zegt, antwoordde Mabin.
Zo schreef haar naam eu haar adres
Op het vloeiboek dat in het kantoor
lag
l'oen liep ze liet kantoor dit. de
trap af, <V>or nauwe donkere gange
tje©. en was in een oogenblik op
straat.
Ze riep een taxi aan, en gaf het
adres van het hotel op. Ze was het
nog nie* met zich 7,slf eens of hot wel
goed was dat ze het slachtoffer van
de misdaad daar gelaten luid, al was
het cbii. ook op zijn eigen verzoek.
Steeds weer kwam de gedachte bij
haar op of de eigenaar van het kan
toor ook de dader kon zijn.
Op edit vrouwelijke manier vlug
klaar met haar ooi doel, was 7.e er
van overtuigd dat or iet» verdachts
was iii dat kantoor, en ze vond de
ntensohen die er waren ook heel
vreemd de man, die om oen typis
te odvorteci-do en niet op het kantoor
was om sjI icitunlen te ontvangen;
<i-j klerk met het onaangename gezicht
die huar zoo vreemd aangekeken had;
en d© man met de blood© baard em de
roden va:; zijn bezoek'
'ia klerk zelf had beweerd dat het
kantoor was afgestaan aan twee men
schen die een onderhoud met Ika-ir
wilden hebben, maar die verder r.iels
met het kantoor uit te staan hadden.
Zou dal waar zijn?
Aan den anderen kant, ais de 'la
der werkelijk de eigenaar was ge-
w .est, dan zou do klerk hem -och wel
verteld Fel toen dat zij in een van de
kamers was.' En dan zou hij toch ze-
kei ceom aausiag hebben durven p.c-
gon ojj zijn bezoeker voor hij wist dat
er niemand getuige van kon zijn.
Getuige! Maar dat was zo toch
eigenlijk niet geweest. Maar al had
ze dan ook hel gezicht van dien oenen
man niet gezien, ze had tenminste
zijn stem gehoord, en ze wist zeker
dat vi die overal herkennen zou.
Maar had ze er wel goed aan ge
daan de wenken van dea gewonde op
le volgen en hem daar hu p.loos ach
ter to laten in handen van iemand
die er zoo weinig betrouwbaar uit
zag als do klerk?
Ze was nog steeds aan het tobben
over al deze dingen toen de auto voor
Hotel Mandeville stil hield.
Verlegen eir.g ze «aar binnen. IIcl
was een klein oudorvvetsch hotel met
een donkere vestibule waar haar een
v e rui oeid- u iz i e rid e vrouw tegemoet
kwam. Mabin vroeg hoar bedeeed of
zo naar kamer negentien gebracht
kon worden.
Tot haar groote verbazing en op
luchting veranderde opeens het ge
laat van de vrouw en vriendelijk
glimlachend zeide ze:
O ja, ik weet c-r alles van! En ze
zei tegen een voorbiigaanden bedien
de: Breng d:-ze dame even on ka
mer negentien.
Verbaasd volgde Malen Ion man
naar de tweede verdieping; daar
maakte hij do deur van een dor ka
mers voor l aar open.
Dit V «kamer Negentien, juf
frouw, zeia© hij.
En hij liet haar alleen in oen tame
lijk groote slaapkamer met zware,
ouderwctsche maar gezellige meu
bels.
Mabin liegroep niet hoe het kwum,
dat mor. haar zoo gauw in de kamer
gelaten had. en was benieuwd wat ze
nu toch wel voor kostbaars in deze
kamer zou vinden.
Ze keek cm zich hoen. naar do met
snijwerk versierde mahoniehouten
kast, naar de ramen, waarvan de gor
dijnen half neergelaten waren, on
naar hel groote mahoniehouten bed.
Daar hieven haar oogen op rusten.
Zo gaf een schreeuw toen ze zag
dat er iets in het bed lag. Bovenop
de sprei, gewikkeld ;n oen relsdekon
lag daar ee.i kleine Jongen van zoo
wat vier j3ar vast te s'apen. Het was
een mooi kir.il met donkere krullen
en een matbruine gelaatskleur. Zo
zag dat hij gehuild had.
(Wordt vervolgd.)
