TWEEDE BLAD.
HAARLEM'S
DAGBLAD
ZATERDAG Zü .'UN! ÏSIU
OM ONS HEEN
N. 2030
Biet gelijk so aeHJky»rmlg.
In het maandblad ..Gemeentebelan
gen" slaat onder het hoofd V rou
wen in de Engelsche ge
meent©be sturen een bericht,
dat bij de laatste gemeenteraadsver
kiezingen teven vrouwen gekozen,
zijn. waarvan drie alleen in Sutton.
Hier kreeg een der dames 150 stem
men meer, dan het zittend lid. Do:-r
dit resultaat wordt het totaal aantal
vrouwelijke raadsleden in de stede
lijke gemeenten van Engeland toch
nog slechts 19 In de armbesturen heb
ben thans 191 vrouwen zitting. In de
dorpsgemeentcu werd bij de laatste
verkiezingen één vrouw gekozen.
Een bericht als dit is voortreffelijk
propaganda-mateft&al vo.or openbare
vergaderingen van de vereenigingen
voor vrouw enkiesrecht en voor parti
culiere bezoeken tot werving van
leden. De vrouw is veel l>eter propa
gandiste, dan de man. Zij is minder
critisch, twijfelt dus niet aan de ©n-
omstootelijkheid van haar betoog,
heeft van huis uit meer geestdrift en
warmte, dan de man, die in zijn
nuchterheid de zaken op de balans
pleegt te leggen, om voor en te-gen
tegen e'.kaar af to wegen.
Misschien komt het wel hierom, dat
van Óen man voor allerlei openbare
zaken belangstelling gevraagd wordt,
zoodat hij zijn aandacht moet verdoe
len. De vrouw meestal niet. Dio v at
gewoonlijk groot© liefde op voor één
onderwerp en concentreert daarop al
haar geestkracht en enthousiasme.
Meermalen is zij daarin bewonde
renswaardig. Ze overdrijft, zeker,
maar dat is te verklaren, omdat ze
zich laat gaan op den bryisenden
stroom van haar eigen geestdrift.
•Hoor haar betoogen, in den wijden
kring van de vergader ing of in het
onderonsje van cle theevisite, dat iede
re vrouw, zonder uitzondering, lid
behoorde te wezen van een organisa
tie voor vrouwenkiesrecht ja pro
pagandiste voor de rechten van de
vrouw. Met den ©nnoozclcn gulden
van 't lidmaatschap is 't niet gedaan,
verzekert ze, mét een kleur van geest
drift TIeusc.h, doe eens mee en je
zult zien, hoe heerlijk het is. Morgen
spreek ik in een cursus, overmorgen
hebben we vergadering, de volgende
week moet ik naar Amsterdam om
«en buitenlandsche spreekster te hoo-
ren, die prachtig moet wezen
Als haar vriendin, rustiger, zich
wel als lid von de organisatie lost
Inschrijven, maar er bij voegt, dal ze
wezenlijk al haar tijd voor het gezin
noodig heeft en aan cursussen of ver
gaderingen niet denken kan, dan zal
zij uit beleefdheid baar meening ver
zwijgen, maar moest zij die zeg
gen, een beetje, o een klein tïkje
maar, minachting zou ze toonen voor
de vrouw, die zóó in haar huishou
den opgaat
Ziedaar de fout, de eeuwige fout
zou ik haast zeggen, van vole men
schen en zeker van zeer vele vrou
wen, dat zij een ander standpunt dan
het hare op 't gebied van economie,
politiek, maatschappij, niet goed kun
nen verdragen. Alsof alje naturen
gelijk waren, ieriers omstandigheden
dezelfde, elk karakter gelijk aan het
andere, zoo gedragen zich vaak pro
pagandisten voor de rechten der
vrouw, zonder te gevoelen, dat daar
door haar horizon klein wordt en
haar beloog benepen, omjjat er ook
nog een andere taak bestaat van
vooral niet geringer beteekenis.
De taak van de huismoeder, zooals
we die soms zien vervullen. Betrek
kelijk jong was ze getrouwd en hoe
wel ze voor nieuwe denkbeelden wel
toegankelijk w as, liet ze de studie en
de verkondiging daarvan aan ande
ren over, omdat aan haar kinderen
al haar zorg wer,d besteed. Niet dal
die zwak of ziekelijk waren, maar ei
was van den ochtend tot den avond
a 11 ij d wat voor het gezin te doen.
Soms verwonderde ze zich daar zelf
over, zei bijvoorbeeld: „gisteren dacht
lk, dat 't vandaag eens een rustige
dag zou wezen en tóch heb ik het erg
volhandig gehad I" Dat kwam alleen,
omdat ze er niet mee tevreden was,
wanneer ze het huishouden zoowat
gaande hield onwillekeurig werden
overschietende halve uurtjes gevuld
mei dingen, die aan één van 't gezin
of aan allen genoegen konden doen.
En als een kennis sprak over 1 mooie
boek dat ze gelezen had en min of
meer verwijtend zei„heusch, dat
moei Je ook lezen, je moet toch op de
hoogte blijven P' dan lachte ze en zei
maar ..later, als de kinderen groot
zijn,"-
Dat werden ze, op hun tijd, gingen
naar school, hadden zwarigheden
met huiswerk en kwamen b-< moeder
om die op te lossen. Gewoonlijk lukte
dat wel en schoot haar eigen school
wetenschap, in den loop d6r jaren al
wat verbleekt, te kort, dan wist ze de
kinderen op te wekken en moed in te
spreken, zoodat ze den volgenden dag
zonder al te veel beverigheid aan den
onderwijzer konden zeggen, dat ze
het niet begrepen hadden. Maar dit
alles kostte weer veel tijd, zoodat er
niet veel kwam van boeken lezen en
heelemaal niet van de rechten der
vrouw.
Het is waar, dat er een oogenblik
kwam waarop baar hulp bij 't huis
werk kwam te vervallen. Dat was
toen de kinderen middelbaar onder
wijs kregen, de taalkunde dieper -ring
en de rekenkunde ingewikkeld werd.
Deze overgang valt aan de meeste
kinderen zwaar, op de lagere school
steunt de klasse n eer. het middelbaar
en hooger onderwijs vergen de ont
wikkeling van de persoonlijkheid en
door de reeks der leeraren en hun
vakken, grooter aanpassingevermo
gen, dan van kinderen vajj twaalf en
dertien jaar te verwachten Is.
De kinderen hadden dus moeilijk.;
oogcnblikken, er was wel eens droe
fenis in huis, wanneer ze kwart over
vieren thuis kwamen en hun hart
uitstortten over den lastige n leeranr
of de akelige juffrouw, en de vraag
stukken, die heusch zoo verschrikke
lijk moeilijk waren. De moeder troost
te ze dan, wekte ze op, „kom, 't zal
morgen wel beter gaan, de leeraar
meent het zoo kwaad niet. Ga maar
wat spelen 1" En een kwartier later
hoorde ze ft roezig lawaai van hun
spel de ellende was alweer vergeten
's Avonds, al kon 2e hen nog maar
zelden voorthelpen, bleef ze thuis, om
dat ze dan geregelder werkten.
Toen ze op zekeren dag weer een
ultnoodiging kreeg om toch eens mee
te gaan naar een o zoo interessanten
cursus, bedankte ze. „Als de kinderen
uit 6cbool komen, zijn ze gewend me
thuis te vinden", zei ze.
Tijd voor allerlei buitengewone
dingen had ze nog altijd niet gevon
den. Niet eens tijd om ziek te wezen.
Voelde ze zich niet plezierig, dan
bracht ze 't weer in orde door t'cs
avonds wat vroeger naar bed te gaan.
Aan zichzelf denken, daar had ze im
mers geen tijd voor! Wel om zich over
haar omgeving te bekommeren, eer
lijk gezegd, soms over hen te tobben.
Dat was, als er een was gaan roeien
of zeilen en maar niet thuis kwam, of
's avonds als een van de jongens w at
laat w as. Zelfs toen ze ouder werden
en dc*n sleutel kregen, sliep ze 6tellig
niet in vóórdat iedereen thuis was.
En tecli sprak ze daar niet van; ver
zette zich nooit tegen zwempartijen,
fiets- of watertochten, al wist ze voor
uit dat het baar angst zou kosten.
Moesten de kinderen niet ervaring
cn karakter opdoen in de maatschap
pij. tusschen hun vrienden of vrien
dinnen
Eens iB ze toch ziek geweest, nam
het zichzelf zoo'n beetje kwalijk. Maar
er was niets aan te doen ce moest
naar de ziekenverpleging. Het huis
was leeg. saai en stil. Moeders stoel
stond r.nn den wand, daar mocht
niemand anders op zitten. En toen ze
weer genezen thuis kwam, waren het
niet alleen d« bloemen op tafel, die
weer kleur en gezelligheid aan de
huiskamer gaven.
De lijd gaat enel voorbij en er zal
een oogenblik komen, dat al haar
kinderen hun bcstemmine- gevolgd en
haar 'huis verlaten zullen hebben.
Daar schikt ze zich ln, want al die
jaren hoeft ze geleefd voor hun geluk
om hen op Ie voeden en groot te bren
gen waarom zou ze dari.nu klagen,
dut het stil in huis geworden is? Maar
tijd voor veel lectuur en de vrouwen
beweging heeft ze nog steeds niet. Er
is nog altijd wat te doen of te beden
ken voor 't gezin. Dat do kinderen
niet meer dagelijks bij haar zijn doei
er immers niet toe, omdat zij in ge
dachten altijd bij hen Is, YqJ onver
zwakte zorg voor wat hun nuttig en
aangenaam wezen kan.
Naam in de maatschappij heeft ze
zich niet verworven. Die kans is
voorbijgegaan. Maar wat ze wél heeft
bereikt ie de hartelijke toegenegen
heid van haar gezin en de weten
schap, dat haar kinderen niets liever
doen, dan nu en dan tot moeder terug
te keeren, wier huis en hort alt d
voor hen openstaan en bij wie ze een
schat van herinneringen terug vin
den bovendien, als 't noodig Is, nog
altijd een raadgeefster en een troos
teres, als van ouds.
Als deze moeder Jaren geleden in
de maatschappij was opgetreden, om
naar t eenoof andere systeem die sa
menleving mee te helpen verbeteren,
dan zou voor dat gezin een schat van
oprechte toewijding verloren zijn ge
gaan.
Ziedaar ook een taak. Mocht ik
niet zeggen, dat ze even gewichtig
minstens Is, als die andere?
J. C. P.
Een Engelsohe militaire
deskundige aan 't woord
De militaire medewerker van de
„Tunes wijdt een uitvoerige bespre
king aan den vul van Lemberg, waar
aan het. volgend© ontleend te
„Do gang van zaken 'n Gai'icië is
precies zoo a!s hij onvermijdelijk
moes! zijn, toen de verbondenen er
m slaag-den, zes legens bijeen te bren
gen, te -/.amen zoor veel sterker, wat
het aantel manschappen en kanonnen
en den voorraad munitie betreft don
de zuidelijke Russische legere onder
generaal Ivanoff.
Vijf van deze legers rukken met ee.n
breed front naar het oosten op of
trachten de toegangen tot den raid-
den-Dnjestr te forceeren. Hei zesde
leger, onder bevel van den aarteher
tog Joseph Ferdinand, heeft tol teak,
den linkervleugel van de hoofdlegers
te beschermen en heeft daartoe een
positie ingenomen bij den Tanew dit
punt moot als wèl-gekozen worden
boschouwd, voor het geval dat de
Russen ec-n deel hunner centrale te-
gors mochten uitzenden, om te trach
ten de verbindingslijnen der Duftsch-
Ooslenrijkssche legers in Gaüo'ë af te
snijden.
Er bevinden zich ook Duftsche troe
pen in het gebied tusschen de San
er: den Woiohsel, terwijl tusschen de
ze rivier cn de Phica het leger van
generaal Woyrseh de Duitoche hoofd
macht met de troepen in Poten ver
bindt.
Mocht het den Russen gelukken
aartshertog Joseph Ferdinand bij den
Tanew te verslaan, dan zou daardoor
het verloop van den strijd belangrijk
kunnen gewijzigd wordenwij we
ten echter ntel of de Russen daartoe
gonoc-g troepen beschikbaar hebben
Is dit niet zoo, dan te de veiligheid
Verspreid nieuws
van deoorlogsvelden
DE VEROVERING VAN 11ET LABY
RINTH.
De „Figaro" bevat een officieel ver
slag over de verovering van het La
byrinth (90 MeiJ9 Juni.. Het stelsel
van aardwerken on loopgraven dat
de Franechó soldaten het Labyrinth
doopten, vormde tusschen Neuville
St. Voast en F,curie een vooruitsprin
gend stuk in de Duitsche ilnie. Men
hid deae stolling sedert maanden ver
sterkt. omdat ze zoo blootgesteld lag.
Blokku.zen. onderkomens, loopgra
ven er. verhindlngagtangen waren
aangelegd, duchtig bewapend met
mitrailleurs en mijmwerpers. In het
laatst van Mei besloot bet Franscho
opperbevel nar het Labyrinth te doen
veroveren.
Het was daarom ;n de eerste plaats
noodig door een goe>d voorbereide
bestorming voet te- vatten in de stel-1
liivr. Lu de tweede plaats was don
noodig de verschillende gangen voet
voor voet op den vijand te overmees
teren. 13e,do operntiën «tuurden meer
dan drie weken. Maar ze hadden vol
ledig succes.
De ontwikkeling van den aanval
was moeilijk, want de talrijke Duit
sche batterij n richtten haar vuur op
ons. Da dr.e regimenten, voor den
aanval aangewezen, beschikten ook
wel over een talrijke artillerie. Maar
al brachten onze kanonnen aan do
vijandelijke infanterie meer verliezen
toe dan de Duitsche kanonnon aan de
onze de vijandelijke batterijen waren
orateentbaar en aan weerszijden wa
ren het dus de infanteristen die liet
gelag moesten betelen.
Op 30 Mei werd het bevel tot de lie-
storming gegeven. Een regiment ruk
te op van zuid naar noord, een un
der van weet naar oost, net derde
van noord naar zuid.
Met bewonderenswaardig élan had
de aanval plaats en overal, behalve
aait den rechtenteugel vermeesterdo
men die eerste linie. Achter deze eer
ste linie was een aantal barricaden
en versterkingen: wij namen er eeni-
go; de anderen hielden ons legen
Des nachts verloren we- door een Dut-
se1:on tegenaanval 50 metei's van
onze winst. Tegcal het aanbreken
van den dag was alles herwónnem
Toen begon de strijd in de gangen.
Dag en nacht duurde de strijd voort.
Als de vijand week, liic-ld hij 50 me
ter verder achter een nieuwe barri
cade stand geen uur van wapen
stilstand, geen oogenblik van rust.
De mannen in de heete zon in de gan
gen, vochten blootshoofds, in hemds
mouwen. „Men spreekt wel van liet
éten van onze infanteristen, maar
hun volharding is een niet minder
groote factor van hun succes.
Verhaald wordt dan van verseh 1-
lende heldendaden in drit gruwelijke
warnet van loopgraven en verster
kingen on onderaardsche schuilplaat
sen, verricht ei; erkend wordt dat ook
aan Franscho zijde zeer zware verlie
zen werden geleden.
He', waxen moeilijke dagen, heet
het dan- verder. Yoortdhirend moesten
dien strijders munitie, levensmiddelen
eoi water worden gebracht, vooiul
water. Want de soldaten, onophou
delijk hun handgranaten werpend
overdekt van stof en zweet, hadden
voortdurend dorst. Maai' geleidelijk
werd terrein gewonnen, tot op den 19
hot Labyrinth was veroverd.
De Duitsche verliezen waren zwaar.
De Duïtschers verloren een geheel re
giment, het Kilste. De Fransehen
maakten ecu du zendtai gevangenen,
de - overigen zijn dood. Een Bc-iersch
regiment werd eveneens gedecimeerd
De Fransche verliezen bedragen 2000
man onder wie vele lichtgewonden.
DE GEVECHTEN BIJ HOOGE.
Router's correspondent bij het En
gelsche hoofdkwartier in Noord-
Frankrijk deelt nog mede
..De Engelsche aanval bij Hooge op
16 dezer, waarbij een belangrijke
longie Duitsche loopgraven werd ge
nomen. werd met veel moed en durf
onoernomon. De Duitschers wierpen
uit hun zorgvuldig opgestelde, kanon
nen een storm van projectielen. De
infanterie voebt wanhopig en on
weerstaanbaar, waarover de Duit
schers, meerendeels troepen uit Wur-
tcinberg en Baden, zelfs verstomd
stonden.
Die geweldige aantal had bij liet
ochtendgloren plaats, nadat de artil
lerie te voren de beschieting was be
gonnen, toen het eerste licht viel op
cle linie der Duitschers. Hot resultaat
was schitterend want toen de in
fanterie voorwaarts ging, werd zij
niet moer belemmerd door <'e iizer-
draad versperringen, die weggeblazen
waren.
Ooik in de zandzakkenwallen dor
looperoven waren bressen gescholen.
De Ejigelschen reden duur doorheen
als een lawine. Zij sclceeuwdcn a's
bezetenen.
De verdedigers konden aan zulk
een overweldigenden storm o
weerstand bieden Vooral de Schot-
eelie troepen uit Liverpool muntten
in deze aanvation uit. Na de oers'e
recdrs versterkingen werd spoedig do
tweede rij loopgraven genomen,
maai" liet tusschenlerrein werd in
middels door een hagel van kogels
bedekt, waardoorheen de Engctschen
vooruit gingen.
F.en derde linie, op <te rechterflank,
hij het meer van Bellegarde riK-'st
nu ook nog genomen worden. Een
gedeelte van die derde linie was ook
vrij spoedig bezet, maar moest later
weer ontruimd worden.
Het tnfanteriegeveeht eindigde te
gen zonsondergang.'*
De verslaggever maakt ook nog
melding van buitengewone daden
van persoonlijken moed, vooral wat
het raddon. onder voortdurend doods
gevaar, van gewonden uit de vuur
linie. en het overbrengen van berich
ten betreft
TWEE BELGISCHE AVJATEL'RS
VERONGELUKT.
De „Telegraaf" meldt
Eon omzettend vliegongeval lu-.-ft
Dinsdag bij F.tnmpes plaatsgehad.
Des namiddags waren twee Belgi
sche aviateurs, Taccoen en Kosijns,
roet een tweedekker opgestegen. Toen
zij weer wilden lauden, sloeg hot
vliegtuig tegen den grond Taccoen
werd op slag gedood, terwijl Kosijns
zulke ernstige verwondingen opliep,
dat men voor het behoud van zijn le
ven vreest.
DE DNJESTR.
De „Frankfurter Zeitung" %ertelt
het een en ander over den Dnjestr,
die als laatste natuurlijke verdedi
gingslinie van do .Russen in het Oos-
tenrijfesche Kroonland thans sterk de
aandacht trekt, In den ouden tijd
heette de rivier Tyras cn sedert de
vierde eeuw na Christus Danastrys.
De Dnjestr lijkt veel op zijn geweldi
gen buur den Dnjepper. Evenals deze
ontspringt hij ln de Karpathen. Zijn
loop heeft ongeveer hetzelfde ki -
ter cn zij komen in denzelfden arm
van de Zwarte Zee uit. liet bovendal
van de in het gebied van Sanihor op
de noordelijke helling van de Karpa-
tlien ontspringende rivier is .moeras-
si# eri heeft groote uitgestrektheden
onbegaanbaar land. Dan wordt het
dal snel smaller, steeds nauwer en
knelt de rivier tusschen hooge. steile
oevers Deze blijven zoo lot Bender,
waar zij weer vlakker worden en zich
aan de Kiman, een golf van de Zwar
te Zee, tot een breed moerassig dal
uitbreiden, dat overal dooreneden is
door kleine zijtakken, tallooz© meer
tjes. vijvers en plassen. In liet voor
jaar staat het geheele dal onder wa
ter. Scheepvaart is op den. wilden
stroom slechte in beperkte mate mo
gelijk. daar steenen en zandbanken ;ii
de stroombedding den weg verdor
ren. Beneden Jampol vormen massa's
graniet de stroomversnellingen van
Jampol. waar doorheen echter een
kanaal is aangelegd. De scheepvaart
kan reeds bij Chotin beginnen. Vis-
scherij van belang vindt men slechts
Ln de Liman, want het water van den
Dnjestr is geel en ongezond en niet
rijk aan visch.
De loop van de rivier is vol bochten
en de stroom is zeer krachtig. Ge
woonlijk is de rivier ongeveer twintig
meter breed. Haar grootste diepte be
draagt zes meter. Haar lengte is met
de Liman samen op_1372 kilometer ie
schatten, waarvan 478 Ln Galiciè, 17
in het grensgebied en 8-17 in Rusland.
VAN 11ET BELGISCHE FRONT.
Een correspondent van het „Alg.
Handelsblad" schrijft
„Ik vroeg cn verkreeg verlof, om
met een troepje, dat naar Dixmuiden
ging, mee te trekken. We kwamen er
tegen den avond aan. Achter een ge
dekte stelling stelden de mannen rich
op. We zouden hier wachten, om, als
het donker was geworden, met 'we©
pontons den Yser op te gaan, Krach
tig scheen de avondzon over liet
viaamsche landschap. Als vloeibaar
goud glinsterde het water van den
Yser. Onwillekeurig kwam men on
der de bekoring van het avondland
schap. Doch veel tijd tot peinzen laat
men ons hier niet. Ik had ccnige der
jongens beloofd, ze eens te onthalen
op een bakje thee. Met behulp van
mij 11 gemakkelijk picnic-ste
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Ai zeg ik het zelf, zoo héél gauw
ben ik niet vervaard, maar dezen
keer heeft Russ, de aanplakker, me
toch aan het schrikken gebracht Hij
vroeg verlenging van de plak. ©ver-
eenkomst en wou zelfs wel wat meer
geven, als do gemeente vijf nieuwe
zuilen of aanplakborden stichtte. Vijf
nieuwe nonsensdingen te gelijk, neen,
dat zou ik waarschijnlijk niet over
leefd hebben; gelukkig zijn B. en W.
daar niet voor Ie vinden, zoodat Russ
wel nul op zijn zuilenrequest zal krij
gen. Als do tijden wat beter en de
dubbeltjes dus weer wait, ruimer zijn,
ga ik bij mijn kennissen rond meteen
lijst om ze te laten toeken on en daar
na aar. den Raad te vragen, hoeveel
de gemeentekas hebben moet, om al
die mormels van zuilen op to rui
men. Net-het tegenovergestelde van
wal. Russ wil, maar aangezien het
plakken eenmaal zijn levensdoel is en
je niemand belemmeren moet in zijn
wer.scben orn dat levensdoel te berei
ken, Iteb ik er volstrekt niets togen,
dat als er geen zuilen meer zijn zul
len, hij de huizen van mijn vrienden
on konnissen volplakt met zijn kleu
rige biljetten.
Wat leven we toch enell Als je met
de Amsterdamsche tram langs de
Heerenvest komt, zie Je daar nog r*^i
aanplakbiljet hangen van de vorige
Raadsverkiezing, waarop aanbevolen
worden de hoeren Petri© en Klein. De
eerste heeft inmiddels al weer voor
het Raadslidmaatschap bedankt en
de tweede is opnieuw candidaat go-
worden. Rutsch rutsch volgt de eene
gebeurtenis op de andere Het cre
matorium te felsen staat nauwelijks,
is pas geopend en nu wil heit pas go-
kozen Raadslid, de hoer Wolzak, er do
vrijzinnige partijen al been sturen!
't Moet tegenwoordig alles gauw,
gauw, in de wereld gaan, anders zijn
de menschen niet tevreden. Zoo las
ik een paar dagen geleden, dat te
koop werd aangeboden een gewapen
de tuinslang. Menschen, menschen,
zeg je dan, is zoo'n atomme tuinslang
ook al gewapend? Wie koopt nou
zoo'n gevaarlijk beest? Naderhand
heb ik gehoord, dat gewapend wil
zeggen, dat het elastiek met metaal
drarv? versterkt is en dal een sproei-
slang bedoeld was,
ft Moet allemaal gauw gaan! On
langs is op de vergadering van de
Concertvereeriiging besloten, dat nieu
we leden voor 't Jaar 1916 de concer
ten mogen bijwonen, die ln 1915 nog
zullen worden gegeven. Zooiets of Je
zft te smullen aan een appel, die in
October rijp worden zal. Twintig zo
merooncerten en misschien een stuk
of vier wimterconoerten krijgt do
nieuwe lichting van 1916, als ik het
zoo zeggen mag, present Naar ik
hoor waren een paar oude, getrouwe
leden van de Concertvereoniging daar
niet erg over gesticht: „omdat wij al
tijd trouw hebben bijgedragen, beta
len we het volle pond on de lui, die
van verre bleven, krijgen al de con
certen \an 1915 voor niemendal!"
Dit is evenwel een heel oud ver
schijnsel, dait de klanten die je wilt
lokken veel meer in tel zijn, dan die
je al hebt. In 't paardenspel van Bla-
nus ging het niet anders. Daar wer
den eerst de prijzen afgeroepen, die
op 't affiche stonden: sommigen be
taalden cn gingen naar binnen. Meer
kwamen er niet, totdat de directeur
de prijzen verlaagde en de slimmerts,
die dat wel wisten en er op gewacht
hadden, binnen stroomden. Toen zul
len ook de eersten wel geklaagd heb
ben: wij betalen den vollen toegangs
prijs en wat is onze belooning? Dat
we moeten wachten tot de goedkoo
pore menschen binnenkomen.
Intusgchen, laat ons oude leden
van-de Conoert vereerd ging dat voor
deeltje aan die van 1916 niet misgun
nen. De muziek Is de kun6t om het oor
te streelen en mag niet dienen, om
ons tegen elkaar in 't harnas te jagen.
En nu ik dan toch spreek van zoo'n
oorlogscLng als liet harnas, kan met
een wel eens verteld worden, dat in
het financieel verslag van een tekort-
de groote instelling onlangs gespro
ken werd van den „uitval" van in
komsten, waarop gerekend was.
Er werd mee bedoeld, dat de maat
schappij die Inkomsten had moeten
van de Duitsch-Oostcnrijkeche hoofd
macht tamelijk wel verzekerd.
Van de overige vijf legers dor ver
bondenen, die in GaHcië opereeren,
heeft dat aan den Dnjestr mot legen-
spoed te kampen en groote verliezen
Kleden De Russen schatten dere ver
zon. op één onkel front van 40 mij
len longte, op 120 000 t'<t 150.000 man.
Het legercorps, dat onder bevel van
Von Linsingen staat, heeft 't moest
geleden, maar oOk die onder dc- gene
raals Pflenzor en Von Bothmer heb
ben zeer g-rfeden.
Ondanks de jongste Russische over
winning bij Nizntew. gaat het Rus
land in Ga'ioie niet voor den wind.
Op het front bij Lemberg, waar de
legers van Ma eken sen en Von Böhro-
ErmöUi hoofdzakelijk opereerden, is
de voornaamste slag door de Duit
schers en Oostenrijkers toegebracht.
Mackonscn bericht, dut hij er in ge-
füaagd is door eon fronUtanval do
Grodok-linie te forceeren en Lemberg
te nemen.
Wij hebben uit Rustend g«e» nader
nieuws op dit punt ontvangen, maar
het is mogelijk, dat het succes van
Von Miadkeneon'iS aanval meer naar
het Noorden, de Russen heeft genood
zaakt tot den terugtocht, die au al
gemeen is geworden.
Do Russen hadden eon achterhoede
b:j Lemberg doen standhouden om
den opmar se h der Duitech-Oi.otonrijk-
sche troepen tegen te houden cn zoo
doende den Russisch en troepen gele
genheid te geven om in goede 01 de den
Dnjestr over te trekkenmaar, indien
de Duitsche communiqué s steolils bij
benadering do waarhe;d woorg. ven,
moeten wij er op rekenen, dat gene-
raafl Ivanoff op de posities aan de Se-
reth en de Boeg zal moeten terug
trekken en het vaU ook niet te ver
wonderen, dat Lemiberg in handn d'er
verbondenen 's govaNcn.
Do Russische troepen onder gene-
real Ivanoff zul'en snol moeten op
rukken en hard moeten strijden om,
zonder op ernstige wijze door de
Duitsch-Oostenrijkscho troepen lastig
gevallen te worden, terug te trekken.
Men moet echter niet vergeten, dat de
Russische troepen, waar het voorat op
kalm en regelmatig optreden aan
komt, ongeëvenaard zijn, en dat, zoo
geer. noodoloos opontlioud heeft plaats
gehad en geen? bevolen verteren zijn
ge va an, er aDe hoop 'S, dat de ver
schillende legers gezamenlijk Boeg
zuilen bereiken cn den etrnd daar
zulléïl voortzetten.
Ons gezichtspunt is, dat noch En
geland noch Rusland totnogtoe .n
staat zijn geweest op het belangt ijk-
ste oorlogstooneel een aantal troepen
in liet veld ts brengen, die men hunne
werkelijke gevechtsw aarde zuu kun
nen noemen en dat om precies de
zelfde redenen, die op het oogenbhk
niet behoeven besproken te worden
Tengevolge van deze oorzaken zul
len wij de definitieve afrekening met
de midden-Europeeeche mogendheden
misschien tot het u.s. voorjaar moe
ten uitsteller, en iritusschen zou.ten
wij gedwongen kunnen zijn, tijd te
winnen, tot, hot oogenbl k zal aange
broken zijn, waarop wij en Rusliu<l
dl, nog ontbrekende troepen massa -
in het veld. zullen kunnen brengen en
die voorzien van voldoende wapenen
en munitie. Het zal ec-n moeilijke lijd
worden, maar wij zijn bered dien
door te maken en de zaken niet erger
te maken door 't geduld te verliezen
of elkaar verwijten te doen".
De militaire deskundige van t Alg.
Handelsblad merkt op:
„Wanneer die meaning van den
militairen deskundige voor Engeland
wellicht juist kan zijn, al s 'l een
merkwaardige bekentenis dar r.a bij
na elf maanden nog geen voldoende
legermacht kan worden in het ve'.ö
gebracht v.or Rusland schijnt ons
zijn meening zeer optimistisch.
Want de toestanden in Rusland zijn
zoo geheel anders dan in Engeland
In Rusland bestaat algemeene dienst
plicht; iedere Rus is soldaat vrtn ziju
20e tot zijn 43e jaar. De Infanterie
heeft drie oefeningsjare», de- artille
rie en cavalerie vier. Rusland kon
dus, bij het begin van den oorh g. zijn
geheele strijdmacht in het veld bren
gen, en wanneer die begint te wanke
len, is het zeer moeilijk te verwachten
dat in Rusland in het begin van bet
volgend® ia°r een nieuwe geoefende
eri goedgewapende legermacht in het
veld kan worden gebracht. Het rek
ken van den oorlog tot het volgende
voorjaar mc®e naar de Engelsche op
vatting mogelijk zijn, het zal zeer
de vraag wezen of Rusland en Frank
rijk, die wel dienstplicht kennen en
dus hun geheele mannelijke bevol
king van 2U tot 45 jaar in het ve'-d
hebben, het zoolang kunnen uithou
den".
missen. Nu heb ik al lang ondervon
den, dat een inenscli op taalgebied
nooit te oud is orn te leer en, zoodat
ik dadelijk de veronderstel Mug wil
opperen, dat het tegenovergestelde is;
de „inval van uitkomstenwat een
groot fortuintje wezen n-.oet voor
jongens, die op lastige sommen zitten
te blokken. Hiemui is dan waar
schijnlijk de uitdrukking „de Zcete
Invalafkomstig.
Van (Spreekwijzen gesproker», we
zullen met 1 Juli een geliefde uit
drukking moeten afschaffen, name
lijk: „je weet nooit, hoe een stuiver
tje rohjan kan.'. De rond© stuiver
wordt namelijk met het begin van do
volgende maand ingetrokken en daar
iets alleem rollen kan wanneer hot
rond is, kan er van rollende stuivers
geen sprake meer wezen. Het plomi©,
vierkante ding, dat we er voor in de
plaats gekregen hebben, rolt natuur
lijk in ft geheel niet
t Is altijd jammer, wanneer oude
spreekwoorden moeten verdwijnen
en daarom heb ik naar een nieuw go-
zocht en dat, het zij met bescheiden
heid gezegd, gevonden.
„Je weet nooit, hoe twee twee en
een halve cents stukken rollen kun
nen", lijkt mo zeer gepast, al is mis
schien die verdubbeling von t»et
woord „twee" niet heel sierlijk. Wie
daar bezwaar tegen heeft vindt stel
lig meer behagen in dezen variant:
,.je weet nooit, hoe vijf losse centen
rollen kunnen
Het zijn evenwel met de spreek
woorden alleen, die veranderen. Ook
de werkelijkheid wordt gewijzigd. We
hebben nu al het knipbrood, dat na
melijk op kulpkaarten te krijgen is
en wanneer de plannen voor een
staats-monopolie van den handel in
sterken drank doorgaan, zullen we
ook knipborrels krijgen. Anders be
grijp ik namelijk niet, hoe de con-
tróle moet worden gehouden in ho
tels, restaurants on sociëteiten. Of
Jan, wanneer zijn kaart vol is, niet
aan Piet zal vragen om de zijne te
leen en, durf ik met nagaan; alleen
zullen ze, bij scherpe controle, ge
vaar loopen zich beide -n de vingers
te knippen,., ik wil zoggen te snijden.
In weerwil van Ben Akiba (was
hij het niet?) is er altijd nog wel wat
nieuws onder de zon. Nieuw trommel-
spel bijvoorbeeld! Er is weinig afw is
seling in den gewonen trommelslag,
do eeiio tamboer doet het al precies
als do andere en 't eenige waar je
bewondering voor hebt, zijn de sterke
handen eu armen vam de jongens. Om
afgunstig op te worden, als je aan
den vorkeerden kant van de vijftig
geraakt bent. Maar de tamboer van
deze week had wat nieuws: hij maak
te eon afgebroken alag, zoodat de man
schappen op oen oogenblik om zoo te
zeggen op niets liepen (uitgezonderd
schoenen en sokken wel te verstaan)
en wisselde daarna den vollen slay
af met Oen paar coquette likjes vat de
trommelstokken tegen elkaar.
Het was nieuw en verrassend. Toen
Beethoven er was, zeiden do men
schen: „nu komt er niets meer"*
Daarop verscheen Richard Wagner.,
„Dit is", verklaarden zijn vereer
ders, „hot einde van dc muziek'Zon
der zich daaraan te storen verscheen
Strauss. Menschen d.e deze muzii-k
als het allerfraaiste bewonderen, ver
zekeren, dat nu de grenzen van het
mogelijke zijn getrokken. Als je nóg
verder gaat wordt hel cacophonto, in
onze taal „hutspot". Men moet even
wel voorzichtig wezen en nooit spro
ken van „hot laatste want dat ïs er
niet en zal er nooit wezen.
Zoo is het ook onzeker, of mijn
tamboer, die zoo nuffig met de stok
ken tegen elkaar tikt, hot uiterste in
den trommolslug bereikt heeft. Maar
ft is toch aardig om to hooren.
„Im Anfaitg war der Rythmus',
zoggen do musici. Zonder rythme is
muziek niet denkbaar. Een van onze
vermaordste musici heeft m© ee:i9
verteld, dat hij als Jongmezisch wel
eens u:t vriendelijkheid op oen par
tijtje balmuziok speelde. Midden in
een maat lid hij dan soms een stig
weg bom, bomhom, stampten da
paren, die natuurlijk alle uit de maat
raakten on spoelde met een stalen
gezicht verder.
Zulke grappen zal de tamboer niet
probeereri!
FIDEL 10.
