der jagers do volle lans. Di duikboot1
raakte van voer- tot achtersteven In
brand en kon zich niet meer verweren,
daar zo aan uan grond zat. De be
manning heeft haar toen verlaten. Do
Duitarhcrs hf-rtookien mannen to
wuler met inachinepeweervt'ur on
granaatkartetsen Kon Doensche tor-
l cdobont ze te sloepen uit en stoom
de tusschen duikboot en DuRschcrs,
die ze noopte hot vuren te staken en
zich terug te trekken.
Wolff seint uit Stockholm:
Svoi.ska Uagbla iet schrijft: Dat 'io
Dut scha wac-iuchej)c-:i de Engelschoj
duikboot li 13. nadat dia Sua den
grond was gt-ruukt» hebben getrnont
te vernietigen, behoeft geen verwon
dering te baren, liet bad anders de
duikboot kunnen gelul ken onder te
duiken vóór de bomiche kustverdo
dlgingsvaariuigen war on gekomen om
i aar dd regelen v.ui bet volkenrecht
do bemanning te im.ornoeren. In ver
hand mot die mogelijkheid die voel-
bttoekenen.le govV-gen voor do Duil-
bche vlooien de onzijdige scheepvaart
in dc Oostzee had kannen hebben,
lieeft de Dnitscho kapitein goen bo
denking gehad m D<xJot»che wateren
granaten af te schieten.
DE ONDERGANG VAN' DE
AI.BAN1C.
Uit do verschilh ixte beschrijvingen j
van het torpedoeren on den ondergang
vnn h..t schip blokt, dat aan booivl de
grootste orde ble-ef hoerschen ©n dat
het personeel op voorbeeldige wijze
lijnen plicht vervul do.
Dc kapitein, Finch, bleef op het
p toen dit zonk, maar kwam later
wc boven water en wi9t zich toon
te redden door zich aan een vlot vast
te houden. Later trok hij nog eenigo
personen daarop, ofschoon hij ernstig
u.-n het been gewond was.
Dat zoo weinig menschen levens zijn
verloren gegaan 16 t» danken aan de
tiitmur.ter.de voorzorgen van den
kapitein, die zoodra Ivet schip de ge-
vaarzone naderde, do reddingsbooton
gereed liet maken on buiten boord
hing, en de reddingsvlotten en -gor
dels liet gereed loggen, zoodat toen
het schip getorpedeerd word alle rod
el ingsma ter laai gorood was.
De „Daily Telegraph" bosohriift dc
aankomst der geredden te Queens-
town.
De stoet dezer meelijwekkende man-
ncn, vrouwen en kinderen in hun
Whnmrde of doornatte kleedij, werd
door de bevolking met innige sym-
pnliiie begroet en geholpen.
Ren dame. die haar arm gebroken
had. door den vol van een dekstocl,
t >:-n ta zich uit zuoht naar levensbe
houd aan een boot Ivad vastgeklampt,
was van haar drie kinderen geschei
den, Men moost de wanhopige moe
der ondersteunen Aan 't station ont
moette ze eensklaps haar lievelingen,
die op een ander schip aan wal waren
gebracht. Do kleinen stormden naar
hun moeder, kusten haar en de arrno
vrouw, niet denkend aan haar gebro
ken ledemaat, zenuwachtig lachend
en schreiend tegelijk, poogde haar
kinderen te omarmen.
DF. „CODER".
Renter seint uit I/mxlen:
De kapitein on de bemanning van
het s'-oomscbip ,,Cob?r" van landen,
dat in don grond word gebx-rrt is
door hot Nederlandscbe stoomschip
„Monnikendam" naar do haven go-
'"illat ss. ..Cober", groot SOCO br.
tons, gebouwd in 1934. behoord© aan
dc Itendon en Northern S.S. Co. LUI)
I'EN FRANSCHE ONDERZEEèR IN
DE DARDANELLEN.
In do „Tribuun" schildert eon der
opvarenden van de Fransche onder
zeeboot E 11 den s'.outmoodigen tocht
doo: do Dardanelles
,.Op zekeren avond kroeg de com-
ir.anJóut van de E 11. oen jong en
strijdlustig officier, bevel een ver-
konnirgslooht in de Dard&nellen uit
te voeren. Terstond gingen wij op
weg. Dicht voor den ingang bij Tsja
jiak dook de lteot onder, en vermot*
zorgvuldig de kromming bij Naga ra,
die door de Turken mot kottilngon
en mijnen vors oord is. In de zee van
Marmora ontmoetten wij een
Turksch schip, dat wij, om niet ont
dekt to worden, heten voorbij stoc-
mcn. Weldra kwain Konstantinoprl
in zicht, en vlak bij ons een militair
transportschip, tlaï door ons getorp©
deerd werd op een afstand var, onge
veer 300 meter. Het schip zonk bin
3icn 5 minuten. Daarna vervolgden
wij onzen tocht en torpedeerden nog
eon hveede schip. Een-ige bewapende
barken ondergingen hetzelfde lot
Toen gaf de commandant bevel, naar
de oppers'Lak te te stijgen. Wij be
vonden ons voor de kaden vaai Kon-
stnntinopel, en begonnen dapper on
ze knnonnade. De bevolking geraak
te in groote opwinding. Wij zagen,
hoe mannen, vrouwen en kinderen
door de straten renden zelfs de sol
daten vluchtten in de eerste verras-
si og van de kaden weg. Maar weldra
dreunden van de forten de eerste
kanonschoten, en dook een vlieger
op aan den horizon. Het was een
Duilscher. die regelrecht op ons
aanstevende. Wij voeren echter in
z.igzag-liinen heen en weeT, om niet
door de neervallende bommen ge
troffen te worden, toen plotseling
het vliegtuig buitelde en nauwelijks
dn kust bereikte, waar hot verbrii-
zold werd. Nu lieten de Turken ook
de verankerde miinon om ons heen
ontploffen, een gevaar, dat wil door
een toeval ontkomen zijn. Langer
konden wli daar niet blijven. Want
ook de kanonnen der vestingen kre
gen ons steeds meer onder hun be
reik. Toen gaf do commandant bevel
weer te duiken, en wij vingen den
terugtocht aan, bedreigd door hon-
derden vuurmonden, die een helsch
vuur over ons heen joegen."
HET ZINKEN VAN DE „ROYAL
EDWARD".
In verband met het torpedeeren van
liet EngdSche transpui'.sdiip Royal
Edward", waarbij circa lOCt) men,
schon levens verloren gingen, (er wa
ren 32 officieren, 1350 man schap pon
en ooiu bemanning van 220 aan boord)
hm over het schip nog 't volgen le go.
meld worden:
De Royal Edward" was een stoom"-'
hoot von 11.117 ton, met drie schroo
ven. gebouwd In 1908.
Met haar zusterschip do „Royal
Goorge' behoorde zij tot de vloot van
(ten Ëg.vplischen Maildienst tuaachen
Marseille en Aloxnndriö en vooren zij
daar -*ml©v de nomen „Cairo" en „He.
Iiopo-li3'. Na gedurende een seizoen
govarea te hebben op die lijn gingen
zij over aan de „Canadian Northern
Steamships Cy." (Ld.) en ondorgiik-
gen eenige veranderingen.
Het 1-tu ens te dek van iedere bout
wem weggenomen en de romp aan
zienlijk versterkt voor het weeier op
don Atlantischem Oceaan, waar zij
zouden varen ttisschon den mon<l van
den Avon en Montreal.
De booten werden luxueus ingericht
en voorzien van alle gemakken van
oen drijvend hotel. Om iets -© noe
men, zoo kor. mon de vier dokken per
lift bereiken.
Thans was de „Royal Edward" ge
transformeerd kit transportschip; het
stoomde onder bevel van kapitein P.
M. Wetten. Hetzelfde schip bracht ook
het Canadeesche expedi-ielegcr naar
Engeland: hot werd daarna gebruikt
voor geïnterneerden en later weder
a-s troepen-schip.
Gedurende don Atlantischon dienst
vervoerde de „Royal Edward" hcoge
Kngelsche en Canadeesche staatslie
den, o.a. Earl. Grey, gouvemcur-
Itenoraa) van Canada, en Sir Robert
Dorden, thans premier van Canada.
Het grootste, deel der bemanning
behoorde te Bristol thuis.
Een dergelijk groot verlies door helt
zinken van eon oorlogstransportschip
is sedert 20 jaar niet voorgekomoii,
hoeveel tixtepen er. vooral nu, ook
over de zeeën zijn vervoerd.
In den Chineesch-Japauschen oor
log werd bij Chemalpo door den Ja-
pcuuschen kruiser „Naniwa" het Chi-
n- esche Lroepemschip de „Kowshing",
van Töku, met 1200 Chincesche sol
daten aan boerd, tot zinken gebracht
Daarbij verdronken ook een 1000-tul
menschen. De Engelsqhe marine heeft
(volgens een verklaring van Churok-
hi.l) -ha.r.3 circa een vijfde van de to
tale Engeïsche koopvaardiijvloot-ton-
nage gecharterd, nl. ongeveer i.tOO.ODO
ton.
E®n niouwe oorlogsver
klaring.
't WoHfbureau seint uit Kons'antl-
nopei:
Markies Gnrror.j. de Italiaanschs
go.'ant, heeft Zaterdag do Port© een
nota overhandigd, waarin wordi ver-
kiaard, dat I-rIïö zich met Turkije in
•jorlogstoestand aciit. Teverw vroeg de
gezant ziin jaxs. Als redenen voor
l'aüè's oorlocaverklaring worden op
gegeven: ondersteuning van don op
slaand in I.ybifc door Turkije en de
verhindering van de in Syric wonen
de ItalitiJien om te vertrekken.
Markies Carrotii is Zaterdag met
hot personeel van het gezan (schap
vertrokken,
De bescherming der Tteliaansche
onderdanen is ao.u de Ver. Staten
overgedragen. Eon secretaris en hvee
drogmans zijn in liet gez.ui schap
achtergebleven.
Wolff seint uit Berlijn dat de Duit-
pers zich scherp uitlaat over de
Italiaar.sche oorlogsverklaring. Do
meeste bladen verwijten Italië roof-
plannon. Andere bluden goveri Enge
land de schuld van deze nieuwe oor
logsverklaring.
Verspreid Nieuws
van de oorlogsvelden
HET BOMBARDEMENT VAN
KOWNO.
Dr. Paul Mich3elïs schrijft d.d. 13
Augustus uit Mariampol aan hot
Berliner Tageblatt:
De dag van gisteren was in den
strijd om Kowno het hoogtepunt van
het bombardement. Daar de dag ne
vclig aanbrak en lvet weer ook ver
der onbetrouwbaar bleef, kon men or
op reken an, dat het niet tot hevige
gevechten zou komen. 's Middags
echter helderde de lucht iets op en
nu begton eerst van Duitsclien kant
een buitengewoon hevig geschutvuur,
waarin later de infanterie zich
mengde. Tegen het invallen van hot
donker begon ook dc Russische artil
lerie met ongekende hevigheid to
v'hieten. Van vier uur '6 middags
tol in dea morgen werd onophoude
lijk heen en weer geschoten en toen
ik tegen drie uur 's morgens flet ge
vechtsterrein verliet, vkden er nog
steeds, zij het ook met grootere tus-
schenpoozen de granaten en knetter
den onophoudelijk de geweren.
De verschillendste vormen en ka
libers van geschut lot de grootste toe.
zijn voor Kowno te zamen getrokken
en trachtten elkaar wederzijds to
overstemmen. Onophoudelijk spu-
won de batterijen ham vernietigende
garven naar do Russische forten en
ile daarvoor en daurlusschan aange
legde ,met zeer sterke artillerie bezet
te stellingen. Da Rus wist zeer goed
wat Kowno voor hem beteekont. Hij
heeft evenzeer aan infanterie als aan
artillerie hier alle beschikbare krach
ten te zamen getrokken. Ook gisteren
begonnen de Russen, nadat zij blijk
baar eerst in hun bomvrije kazernen-
ten de Duitsche kanonnade over zich
hoen hadden laten gaan, terug te
schieten. Spoedig raakten zij op
dreef en nu nam het lawaai ontzet
tonde afmetingen aan. Van een hoog
te kon men het gevechtsterrein over
zien. liet maakte volstrekt goen dioo-
den indruk. Integendeel, als men
eonigemiato weet waar de stellingen,
batterijen en loopgraven van vriend
en vijand liggen, dan krijgt de schijn
baar verlaten streek een -zeer Ie vend ï-
gan inhoud. In het gehóed ten zuiden
van Kowno daalt het vlakke land
langzaam naar do Njemen in golven
de lijnen, maar zonder werkelijk be-
heerschende hoogten. De toeschou
wer heeft daarvan het voordeel, dal
leder hoog liggend punt een groot
vergezicht an een algemeen overzicht
geeft- De Russen weten uitstekend
van de voordeelen van het terrein ge
bruik te maken.
Precies om eeven uur hielden do
Duitsche kanonnen op om do infante
rie gelegenheid to geven, tot den aan
vul. Reeds Lu den nucht van elf Au
gustus was de infanterie iets vooruit
gegaan om haar op de vorige dagen
veroverde stellingen aan te vullen
Zoowel aan de Njemen als VOOr J3-
cucln was men vooruit gekomen. Nu
wildo men nog dichter naar do ves
ting en de Russische loopgraven, die
in tien wog lagen, nemen. Nauwelijks
was het Duitsche geschutvuur ver
stomd. of een verwoed gowoervuur-
geknetler begon. De Duitsche linies
hadden hun loopgraven verloten cn
vielou de Russisch© stelling aan,
waaruit zij hevig beschoten v.trden.
Ook machinegeweren mengden zich
In het geraas. Het was onmogelijk
den aanval der Duitsche infamer e
in bijzonderheden te volgen. M«m kon
alleen gevolgtrekkingen maken uit
het feit. dat het langzaam weer be-
gtnnendo geschutvuur steeds moer
naar vorc-n word verplaatst. Een uur
lang hoordo men dit vuur, nu eens
sterker dan weer zwakker, soms ver
flauwde liedmaar geheel verstom
men deed het nooit. 'Des te heviger
echter begon dan weer hel vuur der
kanonnen.
Het was intusschen donker gewor
den en de slag leverde het prachtig
st© vuurwerk, dat ruen zich denken
kan. Onophoudelijk bliksemde het bo
ven Kowno alsof daar een vreeslijk
onweer woedde. Onophoudelijk rolde
het gedonder van de kanonnen, licht-
kogels blonken en verlichtten h,. t ter
rein als bij dsg. Raketten vlogen om
hoog en drie ontzaggelijke Russische
zoeklichten, waarbij mc.n gemakke
lijk van de kaart kon lozen, zochten
voortdurend het gehaele terrein af.
Rondom ons begon het to fluiten cn
te sissen. Granaten en schrupneils
vielen links en rechts van ons neer
en soin6 boog men onwillekeurig het
hoofd in hei gevoel, dat ze over ons
heen gingen. Uren en uren verliepen
maar bij allo vrecselljkheid van het
schouwspel kon men zich er niet van
los maken. Toen het half elf was, b>
gon "t geweervuur, versterkt door de
machinegeweren, opnieuw. En kwam
tot in den vroegen morgen niet meer
tot zwijgen. Na middernacht werd
het eenigszins kalmer. Van de Duit
sche batterijen verstomde de een na
den onder. Allcon een paur kanonnen
vuurden nog. De Rues en waren hard
nekkiger. Eon groot kanon had het
bijzonder op onze batterij voorzien.
Iedere vijf minuten kwam een pro
jectiel aan, dat eerst bromde als een
boosaardige» horzel, oni dan met
steeds dieperen toon te naderen en
dan rnel luiden knol in onze onmid
dellijke nabijheid te ontploffen. Wij
zochten ten slotte in een schuilplaats
dekking tegen dit geschiet, dat ove
rigens geen schade aanrichtte. Toen
de morgen aanbrak, begonnen wij
don terugweg te aanvaarden. Bij het
omkijken zagen wij nog steeds den
Russischon bhksem, hoofden wij nog
eenige kanonnen donderen on boven
hot in flets morgenlicht liggende
landschap laaide het rood© vuur van
brandondo hoeven.
HOE IWANGOROD VIEL,
De oorlogscorrespondent in het
Oosten rij ksche pers-kwartier van
don Berliner Lokal Anzeigcr, seint
d.d. 15 Augustus:
Van Radom en door het door de j
Russen geheel verwoeste Nowo
Alexandria, van welks duizend hui
zen er nog slechts dertig onbescha
digd zijn. kwam ik naar Iwongorod,
dat drie dagen te voren door do Rus
sen verlaten was. De strijd om doze
Weichsel-vosting heeft zich als volgt
afgespeeld:
Nadat de Ruesen door do legers
van Woyrsch en Koevecs den 20eu
Juli uit Radom .weggedrongen wa
ren, trokken zij zich concentrisch op
Iwangorod terug, om hier over de
twee bruggen den Weiohsol over te
stoken. De verdedigmgskracht van
de vesting lag niet in de eigenlijke
forten, inaar in de zeer omvangrijke
veldstellingen, die er nog onder den
oorlog voor waren aangelegd. De for
ten zijn afkomstig uit hot midden
van do vorige eeuw. Zij zijn van aar
de en baksteen on tegenover de mo
derne artillerie zoo goed als weer
loos. Do citadel is nog twintig jaar
ouder, Van tien tot vijftien kilometer
buiten do vwting werd een nieuwe
versterkinigsgordel aangelegd, die;
den Russen sterk genoog voorkwam,
om den gcwichtigen overgang over
den Weiolisel te verdedigen.
Den eersten Augustus kwam het
tusschen do verdedigers en bet leger
van Koevecs tot het bekende door-
braak-gevecht, bij Slowicki-Nowo. De
Gterke stelling werd volkomen over
hoop geloopen, zoodat de Russen niet
eeit6 tijd vonden de tweede gereed ge
maakte stelling bij Klasztorna-Wola
zeven kilometer verder oostelijk, te
bezetten, maar onmiddellijk in de
twijfelachtige dekking van de weste
lijke forten over den Welchscl terug
gingen. Het snelle aanpakken van ge
neraal Koevecs had het weerstands
vermogen van do voorstellingen di
rect gebroken. Het verdere lot van de
vesting werd nu snel (beslist. Uit hal
zuidwesten kwam het leger van den
aartshertog Josef Ferdinand snel ge
naderd en dreigde met eeri volkomen
insluiting. Do Russen gaven er de
voorkeur aan het niet er op te laten
aankomen daar de verouderde forten
binnen weinige uren in puin zouden
gelegen hcbl»en.
In den nacht van 3 op 4 Augustus
vlogen de bruggen over den Weich-
eel en dc forten op den westelijken
oever In de lucht. Den achtsten volg
den do verdedigingswerken aan de
oostzijde. De groote citadel guig met
al zijn voorraden en uimmauiitle-ma-
gazijnen in vlammen op. Den negen
den trokken de Russen af, nadat zij
de omliggende dorpen aangestoken
hadden. Op den weg naar Baranow
merkten zij het gevaar, dat hun
dreigde vnn den kaart van het leger
van aartshertog Josef Ferdinand en
zij sloegen zich blij lebaar, daar do
hoofdweg reeds afgesneden was, op
zijwegen naar hot noordoosten er
door heen. Op den zelfden dag, den
negenden Augustus om twee uur 's
morgens, trok de voorhoede van het
leger Koevecs over den Weacheel en
begon onmiddellijk do vervolging.
MET DE TURKEN IN RE
WOESTIJN.
Een boek over den oorlog, waarin
slagrumocr, bloed in stroomon en
geweldige overwinningen eens geen
rol spelen, het is een verademing.
Een Dultsch oorlogscorrespondent,
de heer Serm&n. heeft de oorlogs
literatuur mei zulk een otjdrage ver-
rijkt. Als eenige persman, wien het
was toegestaan, de Turksch© colon
nes naar het Suez-kanaal te verge
zellen, liccTt hijal trekkende door
de woestijnen van Klein-Azië, van
stud tol stad, veel gezien, dat, al
staat liet in ver verwijderd verband
er mee, toch doordrongen is van do
oorlogssfcer, waaraan niemand en
niets :er wereld ontkomt.
Van die verre oorlogsklanken in
het Aziatische land vertelt hij, en
wc laten er hier een en andor uit
volgen. Sermcm beschrijft een door
de woestijn trekkende colonne
„Een zachte, fijne toon dringt uit
het neveldek, dat hangt over berg en
dal. In rhythmisdh gokknk-kiank
nadert het geluid, wordt luider, ster
ker, een klok. 'Dan stemt oen tweede
in, een derde, een heol koor. Dan
schuift als oen groote, grauwe scha
duw een kameel uit de grijzo wolk te
voorschijn. Met lange, onhoorbare
schreden glijdt het dier voorbij. Hoe-
wol zwaar bapakt. draagt het toch
den kop mot do zachte, verstandige
oog«n hoog opgericht, Eindeloos vol
gen de gevaarten, honderden, dui
zenden. Als spoken verschijnen ze
en verdwijnen weer iu den nevel,
dia hen opslokt. Een proviand- en
munitie-colonne. In een geluidlooze
rij komen ze. Nauwelijks eindigt do
een. of reeds begint weer de ein
der."
De colonne komt midden in een
woestijnstorm. Serman vertelt daar
van
„Loodgrauw spant de hemel hoven
ons, zware regendroppels vielen
neer. liet duurde maar korf, en ze
konden do zware atmosfeer niet ver-
frisschen. Het zachte windje, dat in
den vroegen morgen nog gewaaid
had. sliep in, hoewel daarboven de
ivolken met razende snelheid over
ons hoen joegen. Dan plotseling is de
wind weer terug, maar nu met tien
voudige kracht. Ais oen wild beest
sprong hij op mensch en dier af,
schudde uan de streugen, als wilde
hij ze kapot rukken, en deed kleine
zandwolken op wervel en,
Hoe later het wordt, hoe orger en
doller wordt liet. Uit de kleine wol
ken worden groote geboren, die dé
geheel© vlakte vullen. Als een wilde
hagel vliegen cle zandkorreltjes door
de lucht cn slaan pijnlijk tegen de
oogleden, zoodat men ze niet langer
open kan houden.
Tot orkaan sterkte groeit de wind
aan. Nu spoelt hij niet moer met het
«and. Alsof het golven van de zee
waren, zoo pakt hij ze aan, slingert
ze voor zich uit, en drijft zo voort,
zoover men kan zien. Kijkt men naar
boven, dan «iet men een jagende,
gele massa. Het «and dringt, in de
geweren, in de kleeren, tot in de ge
sloten zakken. Aan alle kanten een
geluid als van vallenden hage\ en
nergens in den omtrek oen bescher
mende plaats, een onderkomen.
De kameelen liggen op den grond,
strekken hun koppen in'de richting
van den wind, en de menschen doen
het hen weldra na. Gehuld in de
kens, kruipt alles bij elkaar. We
wikkelen doeken om onze hoofden
en wachten urenlang.
Intusschen raast de stom verder,
en gooit zandmassa's, die van uur
tot uur zwaarder worden, op hen,
die daar terneerliggen. Het is alsof
de natuur zich tegen den opinarsch
naar do grenzen, die slechts een
half uur verder liggen, verzet."
Over vrede.
Tweo Dtsifcseho sfroo»
mingen.
VOOR ANNEXATIE.
De Parijsche- correspondent van 't
„Algemeen Handelsblad" ontleent
aan de „Humanité" een manifest,
door intellectueelen in iDuitechlanü.
opgesteld en onderteekend, dat aan
geboden ie aan den Rijkskanselier.
Toen de Zwitsersdhe correspondent
van hot Fran&che blad 't manifest
eag, was liet reeds met oenigegezag
hebbende narnen onderteokend, als
die van prof. Hermann Oncken uit
Heidelberg, prof. Friedrich Meinicke,
prof. Schulinacher, prof. Sdhiifor en
prof. Soeberg uit Berlijn, den oud-
gezant Von Rieicheuau, den gouver
neur van Frankfort aan de Oder Von
Schvverin, en Kirdorf, directeur-
generaal van de rnijnen van Gel&en-
kirchen, den ontwerper van het
adres.
D© petitie is buitengewoon lang. In
den eaiïlief wordt gezegd dat, hoe
wel Dunscliiond op het oogenb'ik
slechls eeu \erdedigouden oorlog
voert, het toch van de gelegenheid
gebruik zal moeten maken om zijn
gebied zoodanig uit te breiden, dal
het onafhankelijke voortbestaan van
het Duitsche volk voor vele genera
ties verzekerd is. Dit is de algemeen©
we.iseh van 'heel het volk, dut maar
bevreesd is voor één ding: dat. do
vrede to vroeg gesloten zal
worden, en dat niet voldoende «al
worden geprofiteerd van de omstan
digheden van grootihcid tai eenheid,
die men thans beleeft, die eamg zijn
in het verleden en die uien in de toe
komst ook niet licht in deze zelfdo
mate zal terugzien.
Zeker zoo vervolgt de petitie
we vragen niet om do wereld--heer
schappij. maar om een beteekenis in
de wereld, die in overeenstemming is
met de grootheid en de kradbt t an
onze economische en militaire
„Kultur". Misschien kunnen we, ge
geven het aantaal onzer vijanden, allo
resultaten van éen nationale beveili
ging in dezen geest nog niet onmid
dellijk bereiken. Maai' do militaire
resultaten van dezon oorlog, met
zulke groote opofferingen vorkregen,
moeten tot aan de uiterste grenzen
van het mogelijke worden geëxploi
teerd.
Dit is, wij herhalen het, de vaste
wil van het Duitsclic volk.
Duidelijk dezen volkswil uitspre
ken en hein ter beschikking stellen
van de regeering, om die te steunen
hij de vervulling van haar moeilij
ken plidlit, den plicht, de noodzake
lijke éisohon van Duitschland te ver
wezenlijken in weerwil van de
enkele eteminen, waaruit gebrek aan
vertrouwvon spreekt in het binnen
land on van de hardnekkige vijan
den van buiten medaar de plicht
en het recht van hen, die door hun
kennis en hun positie geroepen zijn
op te treden als de geestelijlce lei
ders der publieke opinie.
Die eischen van het Duitsche volk,
zooals de aangewezen intellectuoelo
leiders zo formuloeren, luiden dan
ten aanzien van do verschillende
vijandelijke landen als volgt
F r a D k r ij k. Wij willen eindelijk
eens een eind maken aan het Fran
sche gevaar, nadat de Fransche
dreigingen nu eenige eeuwen ge-
dxmrd hebben, en de „revanche"-
kretcn van 1815 tot 1870 en van 1871
tot 1915 nooit hebben opgehouden.
Alle lagen van ons volk zijn door
drongen van deze noodzakelijkheid,
en ook van het besef, dat dit niet
geschieden kan door verzoenings
pogingen, waartegenover Frankrijk
altijd het grootst mogelijke fanatis
me gesteld heeft.
Wij svijzen met den meest mogelij
ken nadruk op deze Duitsche dwa
ling. Frankrijk zal blijven dorsten
naar wraak, zelfs na de verschrik
kelijke les van dezen oorlog, als het
krucht 'behoudt. In het belang van
ons eigen beslaan moeten wij dit
land politiek en economisch ver
zwakken, zonder het eenigszins te
ontzien, en moeten wij onze militai
re en strategische positie tegenover
dat land gunstiger maken. Wjj zijn
overtuigd, dat daartoe een ingrijpen
de verbetering van geheel ons weste
lijk front, van Belfort tot aan do
kust, noodzakelijk is.
Wij moeten alles doen wat maar
mogelijk is om een gedeelte van do
Fransche kust. van het Noordor-
departement tot dat van Pns-do
Calais, te bemachtigen, ten einde uit
een strategisch oogpunt tegen Enge
land beveiligd te zijn en een beteren
uitweg te hebben naar den wereld-
oceaan
Om te vermijden dat liet Duitsche
rijk door deze annexaties ernstig
bedreigd zou worden, zijn speciale
maatregelen noodig. Om een stua'.
von zaken ais die ui Elzas-Lotharin-
gon te vermijden, moeten eigendom
men en onder nemingen aan anli-
Duitóch© handen worden ontnomen
om In 'Duitsche handen over te gaan,
nadat de vroegere eigenaars door
Frankrijk schadeloos gesteld zullen
zijn.
Geen enltelo invloed moet worden
toegestaan aan do door ons ge
annexeerde bevolking.
Het is bovendien noodzakelijk, aan
Frankrijk (en zelfs aan Frankrijk in
de eerste plaats onder al onze tegen
standers) een zware oorlogsschatting
op te leggen (waarover we aan liet
slot van dezen nog spreken zullen),
zonder mededoogen tegenover dat
land, en wat ook'de verschriJUielijke
wijze moge zijn waarop het reeds
financieel zijn eigen, verblinding on
het Britsche egoïsme heeft moeten
betalen.
Ook moeten we niet vergeten, dat
dit land een onevenredig groot kolo
niaal rijk bezit, en dat Engeland
zich daarvan eventueel zou kunnen
meester rnaken, indien wij er de
hand niet op legden.
België. Nu België door zoovele
stroom en van het edelste Duitsche
bloed veroverd is, behoort dat land
politiek, militair en economi6oh in
onze handen te blijven, wAt ook de
redenen mogen zijn, die zich daar
tegen schijnen te verzetten. Ten aan
zien van geen enkele vraag is het
Duitsche volk zöó eenstemmig Bel
gië ie behouden is zonder oenigen
twijfel een eere-quaesti© voor ons.
Want het is duidelijk, dat in het
tegenovergestelde geval België poli
tiek en militair ©en aanvals-basis
voor Engeland zou worden, die
Duitsehlond op de ernstigste wijze
zou bedreigen en onze vijanden in
staat zou stellen, zich opnieuw tegen
ons te vereenigen.
Economisch brengt België ons een
aanzienlijk© vermeerdering van onze
maoht.
En zelfs uit een ras-oogpunt kan
het oen versterking voor ons vormen,
indien de Vlamingen, die door liua
cultuur zoo nauw aan ons verwant
zijn, zidh mettertijd weten te bevrij
den van de kunstmatige Latijusciic
boei, waarin zo geslagen zijn, cn
zich herinneren dat zo Germanen
«ijn.
Van do jjroblemen waarvoor het
bezil van België ons stelt, willen wij
slechts do volgende onderstrepen: de
bewoners zullen volstrekt geen poli
tieke» invloed in het Rijk mogen
hebben, en*do ondernemingen en
eigondonimen zullen van anti-Duit-
sche in Duitsche handen moeten
overgaan.
R u s 1 a n d. (Na ©en beschouwing
over liet Slavisch© gevaar). Het
grondgebied, dat Rusland gedwon
gen zal worden aan ons af te slaan,
zal «en bolwerk en ©en basis vor
men voor den waarborg van de toe
neming onzer bevolking. Het moot
een gebied worden van landbouw-
kolonisati©, land dat ons gezonde
boeren geeft, die bron vuil jeugd
voor de geheels kracht van volk en
staat land dat een deel van het te
veel van onze bevel kin gs-toeneming
absorbeeren kan en een nieuw va
derland kan worden in het oude
vaderland voor alle Duitschers, die
uit den vreemde willen terugkeeren;
land dut de economise!ie onafhanke
lijkheid van Duitschland vermeer
dert door heb in staat te stellen zich
zelf te voeden, en dat «en noodzak©
lijk tegenwicht vormt tegen de sys
tematische industriealiseering van
ons volk, dat ons het evenwicht ga
randeert van onze economische
krachten, die in dezen oorlog proef
houdend gebleken zijn en ons l>c-
schermen tegen de gevaren van het
eenzijdig© Emgelsche karakter, land,
dat een achteruitgang van het gc-
boorte-cijfer verhindert, dat den weg
verspert voor emigratie, dai don
nood der huisvesting vermindert en
waarvan de kolonisatie en de gev-
manisatie een nieuw veld van actie
schept voor liet intellectueel© prole
tariaat. Een dergelijk gebied, da*,
onze ethisch© en moreele gezondheid
ten goede moet komen, vindt men
vooral in het Oosten-
De mate waarin onze Oostgrens
naar voren gebracht zal kunnen
worden, zal afhangen van den mili
tairen toestand en van strategische
gezichtspunten. Voor zoover het gaut
om de wijzigingen van de grenzen
van Posen, van Oost-SilozJë en van
Zuidelijk Oost-Pruisftu ie het nood
zakelijkdat een gordel geschapen
worde, die aan geen enkelen particu
lieren eigenaar toebehoort «n die
voor de Duitsche kolonisatie toegan
kelijk is. Deze Duitsche gordel zal
eveneens de Pruisische Polen Ik»-
schermen tegen den al te rechtstreek
se hon invloed vun do Russische Po
len, die misschien tot een autonoml-
sche beweging zou kunnen leiden.
Verder geneeren wij ons in het
gdheel niet een energieke toespeling
t© maken op de Russische Oostzoo-
provincies, dien ouden grond, dia
sinds zevenhonderd jaar door Duit
schers bebouwd is, waarvan do
vruchtbare en zwakbevolkte bodem
een kolonisatie-terrein met een groo
te toekomst zou vormen, en waar
van de bevolking van Letten, Lithau-
niérs en Esthoniërs, die niet-Rus-
sisch is, dat ras van rondreizende
arbeiders zou kunnen leveren, waar
aan we zooveel behoefte hebben.
Wij vragen dus, als bolwerk en als
basis voor do toeneming van ons
volk. een kolonisatie-gebied van
Rusland. Maar men moet ook d©
Russische oorlogsschatting niet uit
het oog verliezen. Het zal waar
schijnlijk na dezen oorlog even on
mogelijk zijn die van Rusland in
geld los te krijgen als na den Rus-
sisch-Japanschén oorlog. De3 te ge
makkelijker zul het echter die scha
deloosstelling in natura kunnen be
talen. Rusland is meer dan rijk in
grondgebied, en we vragen de poli
tieke cessie von dezen grond, bevrijd
van eiken privaten eigendom, iu-
plnots van een oorlogsschatting. De-
zo eisch is volstrekt niet iets onge
hoords, gegeven de praktijken van
d© Russische administratie. Het Rus
sische volk is niet .zoo sterk aan den
bodem verbonden als dat von West
en Centraal-Europa. Tot den oorlog
toe heeft Rusland altijd op ruime
schaal doeion vun zijn bevolking
naar ver verwijderde streken gezon
den. Men kon over de mogelijkheden,
di© aldus geschapen worden, niet
oordeelen naar de bescheiden rege
len der Duitsche cultuur.
Indien de politieke verovering van
grondgebied in de toekomst onze
macht vermeerdor&n wil, dan is het
noodzakelijk, dat wij ©r, uit ©en eco
nomisch oogpunt, vrij over moeten,
kunnen beschikken. Een vrede met
Rusland, di© niet een vermindering
van Rnsland's beteekenis verzekeren
zou, en de territoriale verov&ringon
die Duitschland noodig heeft, zou
©en prachtige gelegenheid doen ver
loren gaan om do politieke, econo
mische en sociale genezing van
Duitschland te bevorderen, en zou
d© toekomst bezwaren met de eind
beslissing tegenover Rusland, dat
wil zeggenhij «ou een nieuwen
oorlog om het beslaan van Duitsch
land en van de Europeesche cultuur
on vermijd el ij'k maken.
TEGEN ANNEXATIE.
De „Daily News" ontving een uit
voerig telegram uit New-Yprk,
waarin een'overzicht wordt gegeven
van een bericht, dat de correspon
dent van dit Amerikaansche blad,
Karl v. Wiegand, uit Kopenhagen
seinde. In dit bericht van Von Wie
gand wordt gewezen op de diepgaan
de meeiiingsverschillen in Duitsch
land over de quaestio van annexatie
van grondgebied en speciaal over d©
(funestie van het toekomstig lot van
België.
Von Wiegand nu deelt mede, dat
aan den rijkskanselier een memorie is
gezonden van den volgenden inhoud:.
Duitschland is niet in oorlog sregaan
met het denkbeeld- van annexatie,
inaar ten einde zijn bestaan te verde
digen, dat bedreigd werd door oen
vijandelijke coalitie tegen zijn natio
nale eenheid, en om zijn ontwikkeling
te waarborgen. Bij de sluiting van
den vrede mag Duitschland dus niets
anders deen, dan wat dit doel kan
dienen. Wij achten het daarom on
zen plicht, met het oog op zekere peti
ties, die in strijd met dat doel uwo
Excellentie bereikten, mét al onze
kracht op te komen tegen zulke po
gingen en openlijk te verklaren dat
we de verwezenlijking van zulko
denkbeelden een ernstige politieke
fout zouden achten, een noodlottige
verzwakking van het Duitsche Rijk
en niet een verhooging van zijn krocht
De zaak van practisch standpunt
beschouwend1, moeten we er op wij
zen, dat het beginsel van te-v.-eging
of inlijving van politiek onafhankelij
ke naties, gewoon zich zeiven te bo
s'uren, zeer verkeerd zou wezen. Het
Duitsche Rijk is geeroe'd, is omgeko
men uit het denkbeeld van nntionalo
ee-dieid en seamhooricheid. Het heeft
slechts langzaam en nog zeer onvol
ledig vreemde elementen geassimi
leerd en wij wenschen niet door den
loop der gebeurtenissen, door perso
nen, of door ©en gemakkelijk opge
wekte volksstemming te worden ge
dreven in een richting die do grond
slagen zou verwijderen of wijzigen,
waarop het Rijk is gegrond of het ka
rakter zou vernietigen van den nntio-
nalen staat
Het spreekt van zelf, dat het door
ons volgens de vredesvoorwaarden te
ontruimen gebied niet een bolwerk
mag worden voor onze tegen si and era
en dat geen mededinger van Duitsch
land zich daar zal mogen nestelen.
F.r kan niet worden toegestaan dat de
vijandelijke gcvoelons der inwoners
tot vijandelijke daden zidh kunnen
ontwikkelen 011 don verkregen vrede
en de veiligheid onzer grenzen kan
bedreigen. Zulk© gevaren echter kun
nen vermeden worden an we vertrou
wen dat het mogelijk zal zijn ge
schikte en krachtige maatregelen t©
dezen opzichte te kiezen en door te
voeren.
Wij meenon echter dat onder zulke
maatregelen nimmer plannen mogen
zijn, die langs een omweg ons ten slot
te toch tot annexatie zouden lelden.
Wij zijn vast overtuigd, met het ge-
heele Duitsche volk. dat deze oorlog
met de volkomen overwinning van
Duitschland zal eindigen. Na zulko
wonderbare heldhaftig© daden, na de
ontzaglijke offers, na zoo veel roem
en zoo veel stil en waardig gedragen
leed, mag het Duitsche volk oen prijs
van de overwinning verlangen, dio
overeenkomt mei de gebrachte offers,
