m
m m
w
m
m
m
m
A
m
m
m
m
m
m
m
m
9
tm
m
m
m
M
•Si
3%
m
m
uiiruMignora, en aaar is net: oen
Kroot lokaal, dat tevoren voor patro
naten dienst deed. Als men nagaat,
dat verscheidene ambulances in deze
behagelijke localiteit van Neuilly zijn
ingericht de Amerikaausche Ambu_
lanco en die der „Amitlés Muaolma-
nes" behooren tot do het publiek
meest bekende begrijpt men de gan-
Bche geschiktheid der inrichting op
deze plek van een nieuwe „Soldaten-
club".
Wij treden binnen. Het ia een zeer
groote, zeer hooge zaal, waarvan een
uiteinde ingenom-n is door een cotra.
de voor gekeuvel, concerten en kleine
tooneelvoorste.lingen, bij gelegenheid.
Ze Is vóórzien van tafels, stoelen, een
piano en een biljart, waarvan stellig
veel gebruik zal worden gemaakt. De
luiken geven uitzicht op een parkje,
waarin wij hier en daar de gebruike
lijke spelen gewaar worden: onnen-
spel, kegelspel, cricket, ballen, enz...
Het scliouwsjxjl is schilderachtig, ge
amineord. Het zou bedroevend zijn,
tndieu al die dapperen, die voor hot
vaderiaud hun bloed hebben vergo
ten of verminkt blijven, zich niet aan
ie ontspanningen overgaven met een
Activiteit, een hartstocht en een vroo-
jjkheid, die ons medelijden in
idem en ijdel maken en het ons dan
doen voorkomen, ongelegen te zijn.
Uier beweegt zich een groote soldaat
om het biljart heen en bij eiken
pus hoort men den doffen klank van
een zwaar been, dat op den vloer ha
mei t, Daar zijn twee anderen aan 'n ta
feitje gezeten, die berekenend en la
chend nun kaarten homeeren, doch
zij hebben elk slechts één arm, on de
ivctitermouw van hun kapoijas is f
en hangt. Een ander kijkt naar hen
en volgt met belangstel.ing het spel,
ouder net zuigen aan een glas bessen
sap, hij heeft geen boenen, geen com
plete althans, en op het oogenblik
herinnert hij zich niet meer, uat in,
ze in de loopgraven van disu Yser
beeft verloren...
In het patkje vermaken zich ande
ren. vlug eu lachend; zij kunnen hard
loopen en springen onder hei haniee-
ren van krukken en het i& als het
lawaai van scholieren ln de uitspan
ning... Straks zal iedereen recht hob-
hen op sigarettes, sigaren, een glas
limonade ol bier, en zal men keuve.en
in groepjes, die ros met elkander
kennis hebben gemaakt, waarbij elk
©en zal zeggen, in welken slag, in
welke loopgraven hij is geweest.
Daarop zet er zich een aan de pia
no. Het kan een waar musicus zijn.
Doch dikwijls is het een ongeschoold
muziekliefhebber, die, diep en aanhou
dend aandachtig, met één vinger de
melodie zoekt van een daarginds'
gezongen liedje. Die liedjes zijn de
zelfde, die wij in onze binnenplaatsen
hooren: onze soldaten hebben ze ont
vangen in eon pakket levensmidde en,
waarin een zuster of een geliefde, een
Parijsch vverkstertje, ze stopte, wier
teergevoelig hart die liedjes in ont
roering hadden gebracht. Andere
chansons dngteekencn uit n<og vroe-
geron tijd, vóór den oorlog; men had
ze gehoord in een music-hall, op eon
Zaterdagavond.
Doch, zeiden wij, aan deze piano
der Soldaten club" zullen, bl?eke
herstellenden kunnen zitten, die zich
Chopin zulen herinneren en Beet
hoven en Schumann, waarom niet?
Wat Saint-Saëns er ook van zoggen
inoge waarom niet? En ook zullen
zij zich op subtiele wijze kunnen doen
hooren in de heerlijke schijnbare dis
sonanten van een Debussy... Want,
men zou het niet te veel kunnen her
halen, indien het woord „harige"
(poilu) in weerwil van hetgeen or vuL
gairs aan is, aanvaard is als een
hulde door onze dappere soldaten,
dezen evenals wij zich ergeren aan de
gedragingen en de taal van sommige
journalisien, wier artikelen dikwerf
gedocumenteerd worden in de redac
tiekamer! Men zou waarlijk gelooven,
dat 't gansche leger de „longue ver
te", de onbehouwen taal sprak en
schreof, en wiegheupend marcheerde
nis een held van het genre Bruantl...
Hoe omvaarscliijn ijk is het, dat de
luuübewoners van Frankrijk, die het
sterkst in getal zijn, Poitevins, Bre
tons, Boui ^uignous of' Tourangcaux,
zich uitdrukkon in het idioom der
apaches van Ménilmontant of van La
Chapel ie? Doch het is voegzaam zich
to herinneren, dat daar allen soldaat
zijn, in do gelederen dor eerste Urne
zich geleerden, artisten en wereldlin-
gen bevinden. En niet slechts scheren
zij zich, houden zij zich zooveel mo
gelijk zindelijk, kokot met de Fran-
sciie koketterie, doch bovendien spre
ken zij Fransch zuiverder dan
sommige kroniekschrijvers, en dik
wijls met een schilderachtige waar
heid en een gave van eenvoudige ont
roering, die men niet terugvindt in
vele dagbladen, die in de loopgraven
beslist een „slechte pers" hebben,
zelfs on voora] wanneer ze zicht voor
de reclame, versieren mot het proza
van acadérniciens en politicil
Wat mij betreft, ik heb brieven van
dichters en schrijvers gelezen, die uit
de loopgraven kwamen. Ze hadden
niets van de door Verlaine (ook hij'
was een vaderlander: men herinnere
zich zijn trillend gedicht „A Metz",
zijn geboortestad) zoo afgekeurde
.littérature". Goen groote woor
den. doch die brieven zijn zóó sug
gestief en zóó doordrenkt van teeder-
iieid en ideaal, dat men ze niet lezen
kon zonder te weenen. Ik heb andere
gelezen, gesclireven door eenvoudige
lieden van intelligentie en gevoel, en
ze 7,ouden, na eenigo retouches, ge-
teekend kunnen zijn door de zelfde
dichters en sahrijvora. Ik heli be
scheiden soldalen een aanval hooren
verlellon of hun leven in de loopgraaf
of in de achterhoede hooren verhalen:
en hun taal was mooi en breed als de
Natuur en aangrijpend als het Nood
lot....
Ik bob gedacht, dat tiet belangwek
kend is de gelegenheid aan te grijpen
orn die legende van ruigen en bar-
goensch sprekenden .harige", inge
voerd door de oorlogfeuilletonnisten
van zooveel per regel, tot haar ware
afmetingen terug te brengen. Men
gaat voort met in Frankrijk Fransen
te sprekeuf Het lijkt zelfs, dat de
smart, het vaderlandsch grondgebied
nog steeds overweldigd te gevoelen
aan de Franschen en de openbare
macht een intenser gevoel van hun
eeuwenoude beschaving en hun over
al zoo vereerde taal heeft gegeven.
,.Er zijn zekere dingen, waaraan
d oorlog 'n vermeerdering van werk.
v.iiunhcid moet brengen", zei de mi
nister van openbaar Onderwijs on
lang» in zijn rondschrijven met be
trekking tot de heropening der scho
len, ,,o. a. de studie der Fransch© taal
c-n letterkunde. Ik breng in herinne
ring, dat het belang van die studie
vergroot is in de onderwijsexamens,
'n weg, dien overigens het volgend
jaar het middelbaar onderwijs zal
volgen".
Do geletterden keuren dit gedeelte
der ministerieele circulaire groote-
lijks goed. Want (men mag een dwa
ling critiseeren, die men herstellen
wil) het is duidelijk, dat, door de on
ophoudelijk veranderde programma's
heen, sedert eenige Jaren de studie
van net Latijn, van de Fransche taal,
geschiedenis en letterkunde veron
achtzaamd was geworden, ja zelfs
met een soort van vreemde gering
schatting was beschouwd. Men gaf al
les aan de wetenschap, vooral de wis.
kurido en ongelukkigerwijs
der er een wetenschappelijke wijsbe
geerte, voor iedereen begrijpelijk, uit
te lialen. De algemeene ontwikkeung
voelde er de naweeen van. En sedert
een tiental jaren kenschetste de litte
ratuur zich door eon steeds aan
groeiende ontaarding van uitdruk
king. Wij hadden in Frankrijk wat
de letterkuustcnaars en de geletter
den „de litteratuur der leerlingen van
lager onderwijs' noemden. Ook stemt
de minister niet hen overeen door te
zexgen: „Evenais de oorlog van de
landsverdediging een onophoudelijk
scheppen van nieuwe organismen
heeft geeischt, moet hij van onzen
arbeid van intellectuoole verdediging
een gestadig streven naar hemieu
wing en verbetering e.schtn".
WILMA KNAAP.
Is mijnheer Joe Slreetman daar
ook?
Jawel, daar spreekt U mede.
Mijnheer U spreekt met do di
rectie van de „National Bank".
Zoudt ge zoo goed willen zijn even
to komen op mijn bureau in VVood-
l indslrect. Er is een zeer eigenaar
dige zaak, die ik U verzoeken wil
voor mij te behandelen.
Binnen een kwartier ben ik bij
U, mijnheer.
Prachtig.
Joe Streetman, de jonge, kundige
detccti've van. het bureau „Arguis",
hing de telefoonhoorn op en snelde
do I rappen af.
Hij vermoedde dat het een belang
rijke zaak moest zijn, die don direc
teur der „National Bank" ertoe
brengen kon eon particuliere detec
tive te vragen, daar aan die instel
ling zelf zeer bekwame detectives
verbonden waren.
Vandaar dat hij zich zoo haastte
en 12 minuten na het telefonische
onderhoud met den directeur, zich
bij dezen aanmeldde.
- Ah, mijnheer Streetman begon
de directeur. Aangenaam kennis te
maken.
Ik heb reeds zooveel géhoord van
uw bekwaamheid dat ik het bijna
aangenaam vind die op proef te stel
len.
zeg „bijna", want wanneer die
proef mislukt, zou het mij 50.000
dollar kosten.
Streetman schrok op bij het hooren
van het enorme bedrag.
De kwestie is, vervolgde do di
recteur, als gold het slechts eenige
honderden, dat wij het slachtoffer
zijn geworden van eon uiterst handi
ge flessohentrekkeretreek..
Het is vrij ingewikkeld, doch ik
zal trachten het U uit te leggen.
Vrijdag 1.1. komt hij ons de wLssel-
leoper van de firma du Crous ft Cy.
Allo bankbeambten kennen hém heel
goed, want hij is een vaste „klant",
tiij komt hier geregeld. Met den por
tier en ook aan de verschillende lo
ketten maakt hij vaak eon praatje,
het is een vroolïjke snaak en hij zit
altijd vol grappen.
Zoo ook Vrijdag.
Hij ontvangt eer. bedrag lot ruim
50.000 dollar, teekent, maakt zijn ge
wone grappen, staat een poosje bij
den portier, tegen wien hij nog ver
hittende oude 'herinneringen op
haalt van vorige gesprekken en gaat
weg.
Huira een uur later komt er iemand
die ailen vreemd i» van du Crous en
Cy om geld te innen, algemeene ver-
bazing.-
Deze man toont een serie wissels
gelijk aan die welke wij roeds ont
vangen hadden.
WIJ bellen du Croua op en vragen
hoe dat zit, terwijl die tweede loo-
pcr wordt vastgehouden.
Mijnheer dat is in orde. Wij
zonden iemand van het kantoor per
soneel, want onze looper is ziek.
Ziek? en een uur geloden was
hij hier!
Mijnheer dat kan niet. Onze loo
per Is gisteravond door oen auto
overreden en ligt in het ziekenhuis.
Een onzer employés neemt een
auto en gaat naar du Crous waar
hem de telefonische mededeeling
wordt bevestigd
Gezamenlijk gaan de heer Du
Crous en hij naar het bewuste zie
kenhuis, waar zij den looper vinden,
die sedert Donderdagavond hel bed
iet verlaten heeft!
En toch bezweren alle betrokken
loden van mijn personeel, dat het de
looper van du Crous moet geweest
zijn, die do 50,000 dollar medenam,
waarvan wij natuurlijk niets meer
gezien of gehoord hebben.
Mijn particuliere recherche deed
onderzoek, doch zonder resultaat.
Daar ik van uw scherpzinnigheid
veel hoorde, ontbood ik U.
Wie is <le dief'
Niet de looper van du Crous, want
die heeft een onloochenbaar alibi
Z:et U eenig licht in deze o.[begrij
pelijke z-aak?
Neemt U me niet kwalijk, mijn
heer, maar waar niemand iets ont
dekken kan. kan ik niet zoo plotse
ling een oplossing vinden, ofschoon...
voegde Streetman er peinzend aan
toe, ofschoon ik misschien wel een
weg gevonden heb.
Wat dan, vroeg de directeur
vlug?
-- Dat zal ik U aan tiet einde wel
zeggen, antwoordde Streetman la-
ohend, wanneer mijn vermoeden
juiet ia
Voorloopig begin ik maar vast mijn
onderzoek.
Kunt li mij ook zeggen, waar die
looper woont.
Die looper, maar die heeft met
de geheel© affaire niets te ma'ken?
-- Ik zou toch graag willen weten
waar hij woont,
Dan zullen wij het aan du Crous
viagen, zei <ie directeur, naar de te
lefoon loopend.
Pardon, doet U geen moeite, on
derbrak Streetman hem, ik ga liever
persoonlijk even r.aar du Crous toe.
Zooale U wilt.
Mocht U iets nadere hooren,
dan houd ik mij aanb&volon voor
eenige mededoelingon. Ook ik zal U
miinerzijda voortdurend op de hoog
te houden.
Streetman groette den directeur en
vertrok.
Dat is me ook een detective,
mopperde de directeur, enfin hij
heeft geen voorschot gevraagd, dus
zullen wij maar afwachten.
Joe Streetman had zich naar du
Crou© en Cy begeven, waar hij me
dock-elde onderzoek in den Bankdief
stal te doen en dua gaarne eenige
inlichtingen verlangde.
Do chef stelde zich geheel tot zijne
beschikking.
Is die looper van. u betrouw
baar? vroeg Streetman.
Mijnheer, als goudl Het is nog
onlangs gebleken. Door een vergis
sing zijnerzijds had hij 300 dollar
kunnen stelen, waarvan nooit iet»
had kunnen uitkomen. Ofschoon hij
dat wist, heeft hij toch dien diefstal
niet bedreven.
De chef kook triomfearend naar
Streetman en deze moest erkennen,
dat do man blijkbaar eerlijik al3 goud
was.
Waar woont hij?
48ste straat nummer 237, 4e ver
dieping.
Wel. dan zal ik daar heengaaD.
Staat U mij een opmerking toe?
vroeg do chef. Ik geloof dat U op eon
verkeerd spoor is. Niet alleen, da,t
die looper volgons 'hen die hem ken
nen nooit tot een diefstal in staat
kan worden geacht, is 't feit dat hij
sedert Donderdag in het ziekenhuis
ligt is een volkomen alibi-bewijs dat
hi] onmogelijk den diefstal bedreven
kan hebben.
Dat heeft hij ook niet, aniiwoord-
do Streetman met overtuiging.
En toch
Ik wil slechts een onderzoek in
stellen om te zien of ik door hem
het spoor var. den ander kan vin
dpn. Wij zullen maar eens proboe-
ren.
Na afscheid van den chef geno
men te hebben vertrok Streetman om
zijn onderzoek in de 48'<te straat
voort te zotten.
Die looper hooft een alibi, mom
pelde hij, eon alibi dat te mooi is.
Ook het onderzoek in de woning
van den looper had geen succes.
Volgens verklaringen van de buren
as de man de meest ordelijke man
Je er bestond en nimmer had men
van hem tets ongepasts of verdachts
gemerkt.
Bezoek kreeg hij nooit. Hij woon
de alleen en ging drie keer per week
uit, waar wist men natuurlijk niet,
Joe Streetman vertrok weder of
schoon hij betrekkeltik geen succes
had. U-et hij het hoofd niet hangen.
Hij ging wederom naar de Crous
en vroeg don vriendelljken r*©* naar
don geboortedatum van den looper.
Al3 aam de meeste groote instellin
gen werden de geboortedata van 't ge-
heele personeel aangeteekend.
De chef liet het nazien en boen
Streetman vertrok wist hij dat de
looper 24 F eb marl 1880 te New-York
geboren was en James Henry Durban
heette.
Streehntui begaf zich naar het bu
reau van den Burgerlijken Stond en
vroeg daar voor hem na te zien of er
op 24 Februari een James Henry
Durban geboren was.
Wat hij toen hoorde deed hem
plotseling de heole intrige doorzien.
Voor den halven gulden die deze in
formatie kostte, cmtving hij den sleu
tel van het geheim.
Zijn vermoedens, die eerst vaag
geweest waren, werden nti zekerheid
en opgewekt verliet htj het gebouw.
Hij weifelde nu, waarheen te gaan.
doch besloot ten slotte een bezoek af
te legsjen hi] den gewonden looper.
Iïij begaf zich naar het ziekenhuis,
do©h het bezoekuur was reeds voorbij.
Streetman ging naar den Directeur
on vertelde hem. dat hij in verband
met den bankdiefstal den looper
moest ondervragen waarop de di
recteur voor dit buitengewone geval
toestemming gaf, om den zieke te
bezoeken.
Het was zeer stil toen Slreetman
bij den looper kwam. Bovendien wa
ren de bedden aan beide zijden van
don man onbezet, dus behoofde
Streetman niet bevreesd te zijn dat
zijn woorden zouden worden afge
luisterd.
De zieke keek verbaasd op toon een
hem geheel onbekend persoon naar
hem vroeg aan de dienstdoende ver
pleegster.
Deze wees op den looper en Slreet-
ian, want die was het kwam op
hem af.
De looper begreep er niets van en
zijn verwondering steeg nog toon de
man zeide:
Mijnheer Durban? Ach, Ja, ik
had u natuurlijk direct moeten her
kennen, om dan te vervolgen op
fluisterenden toon:
Ik kom van Charles. Uw broe
der Charles.
De zieke schrok hevig.
Charles, vroeg hij, hoe weet u...
Stil, fluisterde Streetman ge
heimzinnig. niet te luid. Wie ik ben
doet niets ter zaks Ik moet zelf ook
oppassen voor de „heeren" ik heb
vroeger met Charles „zaken" ge
daan, daarom liet hij me roepen en
verzocht hij mij naar u toe tc gaan.
Hij heeft namelijk een ongeluk ge
kregen maar niet zoo een als u,
bij hem is het een echt ongeluk, bui
ten zijn schuld en het komt zeer on
gelegen. Nu vraagt hij u waar hij het
geld moest laten, want hij is bang,
dat iemand het vinden zal, terwijl hij
ziok ligt.
Is hij nog in de Tilburystre&t
of naar een ziekenhuis?
Hij is naar een ziekenhuis.
Maar heeft hij dan het geld
nog niet in veiligheid gebracht?
Neen, hij had er nog geen gele
genheid voor.
Die vervloekte nalatigheid van
hem altijd, schold de looper.
Ja, antwoordde Streetman, daar
heb ik ook vaak last van ondervon
den. Wat moeten we nu doen?
Wel, ik kan morgen het zieken
huis verlaten en dan zal ik het maar
halen.
En dan?
Dan wacht ik tot Charles beter
en dan trekken we er tusschen uit.
Tot zoolang kan ik weder mijn be
trekking waarnemen. Wat scheelt
Charles eigenlijk. Blijkbaar hadden
zaken' hern tot dusverre meer
geïnteresseerd dan de ziekte van zijn
broeder.
Wel, hij is van een trap gevallen
en heeft een arm gebroken en beide
enkels gekneusd.-
Toe, maar, smaalde Durban,
daar zal wel eon week of zes mee
heengaan.
Ik vrees het ook.
Hebt u den sleutel van het Huls
in de Tilbnrystreot?
Neen, lk dacht dat u er ook een
had.
O, ja, dat is ook zoo. Nu Ik zal
morgenochtend direct er heen gaan,
het geld halen en dan wegsturen.
Zegt u dat maar tegen Charles. In
welk ziekenhuis is hij?
Het ziekenhuis in de Liverpool-
street.
Dan zal ik hem daar wel opzoe
ken.
Best- Ik ga nu ook even naar
hem toe, ten einde hem gerust te
Hoe staan de zaken.
O, uitstekend. Niemand koestert
eenige verdenking tegen u bij de
bank of bij Du Crous.
De ander lachte
Ik zorgde ook voor een alibiI
grinnikte hij.
En wat een prachtig, antwoord
de Streetman bewonderend.
Den volgenden morgen verliet de
looper van Du Crous het ziekenhuis-
Zijn verwondingen waren niet van
ernstigen aard geweest. Hij mocht,
•mits hij zich kalm hield, reeds zijn
werkzaamheden horvatten.
Hij liep langzaam naar een stand
plaats voor huur-auto's en gaf een
adres op.
Juist op dit moment liep een oude
heer voorbij, die achter de auto zijn
sigaar aanstak, omdat op den weg
door den wind de lucifer telkens uit-
doofda
83ste 6traat 43, mompelde de
ouide heer vroolljk, het gaat goed.
Vlug liep hij naar een telefooncel,
waar hij het hoofdbureau van politie
opbelde en naar inspecteur Lousan
vroeg.
Hallo, riep hij, met Street-
man. Het adres ls 83ste straat 43,
dua vlak bij u. Stuurt u direct vier
man er heen.... wat zegt u, staan ze
klaar Juist.... juist, zooals we
hebben afgesproken. Ze mogen nie
mand uit het huis halen, denkt u er
aan
In orde, dan ga ik naar de 83ste
straat
Streetman begaf zich nog even
naar zijn bureau, waar hij zich van
baard en pruik ontdeed, en weder
do „gewone" Joe Streetman word.
Vervolgens ging hij naar de 83ste
straat 43, waar een viertal recher
cheurs op wacht 3tonden.
Nog iemand geweest vroeg
Streetman.
Ja, een heer Iraohtte het huis te
verlaten, doch wij hebben hem terug
gewezen.
Is er geen andere uitgang
Neen, mijnheer.
Laat ons dan naar boven gaan.
Op welke verdieping woonde die
heer
Op de zevende, één onzer heeft
hem ongemerkt gevolgd.
Voorzichtig klom Streetman, ge
volgd door de vier mannen, naax
boven. Hij vermeed opzettelijk van
de lift gebruik to maken, omdat de
uitgang daarvan vermoodelijk in het
oog zou worden gehouden.
Boven gekomen, klopte Streetman
in.
De deur werd mot een ruk geopend
en Streetman keek ln het gelaat van
Jarne3 Henry Durhan, den lctoper
an Du Crous.
Toen deze Streetman herkende
uitte hij een gil en wankelde.
Vlug maakte Streetman van zijn
ontzetting gebruik, om hem de boei
en aan te slaan.
Gij habt verloren, vriend, zei
hij ironisch, niettegenstaande uw
alibi.
De man kon zijn woede en teleur
stelling nauwelijks verbergen.
Wat moet er nu gebeuren?
vroeg een der politiebeambten.
Wel, we wachten hier kalm Pot
de ander terug komt, antwoordde
Streetman.
Juist op dat moment werd een
sleutel in het slot gestoken en begon
iemand te pogen dit te openen.
Voorzichtig vatten twee recher
cheurs post aan iedere zijde van de
deur.
De man huiten mopperde en pro
beerde toen den knop om te draaien.
Tot zijn verbazing ging de deur
open, dooh zijn verbazing nam aan
merkelijk toe, toen hij in de loopen
van vier revolvers keek.
Geheet ontdaan liet hij zich zo
der verzet door Streetman boeien.
Toen de anderen beide maani
aankeken, uitten zij een kreet van
verrassing de gelijkenis tusschen
die twee was opvallend bijna on
gelooflijk sterk.
Beider lichaams-afmetingen en ge
laatstrekken waren tot in de klein
ste bijzonderheden dezelfde.
Waar is het geld vroeg
Slreetman den nieuw aangekomene.
- Welk geld vroeg de man
dom.
Streetman laohte,
U heeft op de Bank uw rol
prachtig gespeeld, zei 1UJ bewon
derend, doch u kunt zich nu ver
der de moeite besparen.
Plotseling viel zijn oog op een
pijpje lak, dat op de tafel lag de
lak zat nog aan het tafelkleed ge
kleefd.
Aha, zei Stroetman. Man
nen, fouilleert hem.
Twee rechercheurs voldeden aan
het bevel en haalden een heelo ver
zameling lier meest uiteen loopen de
zaken uit Charles' zak.
Streetman zocht vlug tusschen de
papieren. Een klein blaadje nam hij
er uithet was een regu van een
aangeteekend verzonden pakje.
Het adre3 hiiddeKawer, 47ste
straat 123, Chicago.
De datum van afgifte was van dien
dag.
Streetman gaf één der recher
cheurs lost een auto te haleu en ging
zelf naar het postkantoor, teneinde
te voorkomen, dat het aangeteekende
pakje verzonden zou worden.
Hij deed het «door de politie in be
slag nemen en bij opening vond men
er 50.000 dollar in bankpapier ln.
Meneer Streetman, begon de
directeur don volgenden dag, zegt
u me eens, hoe kon u verdenking
gaan koesteren tegen dien looper
Diens alibi weersprak toch zijn
sohuld
Wel, mijnheer, dat alibi was zóó
mooi, dat Lk een complot vermoedde.
IV. begreep dat die ra an zich opzette
lijk had. laten overrijden, om een
alibi te hebben. Het feit, dat zijn
medeplichtige zoo goed op de hoogte
was en met allen zich in gesprek
durfde wagen, sterkte mijn overtui
ging, dat bij door den looper ge
ïnstrueerd moest zijn.
De vraag was nu wie was die an
der? Op de bureaux van den Burger
lijken Stand vernam ik. dat James
Henry Durban de helft van een twee
ling was en de andere helft Charles
heette. Toen wist ik genoeg die
tweelingbroeders hadden samen eeD
aardig plannetje opgezet en doordat
de eene vrij liep, kon men tegen den
ander, wiens bestaan onbekend was
trouwens, geen verdenking koeste
ren.
Maar het zou toch eenvoudiger
zijn geweest, wanneer die James
zich niet had laten overrijden, dan
had de looper toch kunnen gaan en
was die „voor-studie" niet noodig
geweest.
Dat zou te gevaarlijk zijn ge
weest, want wanneer men achter
docht begon te krijgen, zou do zieke
natuurlijk een zeer nauwkeurig en
streng onderzoek hebben moeten on
dergaan allicht zou ae gewaande
looper duu door de mand vallen.
Door mij uit te geven voor een afge
zant van Charles, liet ik den looper
echter door de rnand vallen.
Mijnheer Streetman, uw conibl-
natievernio ?n r- doorzicht zijn be
wonderen- ';:.;iig, riep de direc
teur enthousiast. En hoeveel on
kosten heeft u gemaakt
Een halven dollar voor den Bur
gerlijken Stand I
Dien betaalde de directeur volgaar
ne en nog een flink honorarium
bovendien.
Verspreid Nieuws
van de oorlogsvelden
TWEE ONTVLUCHTE KIHJGSGE-
VANGENEN.
De Londensche „Telegraaf "-correa-
pondent schrijft
De koning van Engeland ontbood
verleden Zaterdag ia Buckingham
Palace twee Engelsche krijgsgevan
genen bij zich, die uit een Duitseh
kamp ontvlucht waren en, na veel
avonturen, veilig in Engeland waren
aangekomen. D© vluchtelingen, die
zich terstond weer bij ihun regiment
uanmeldden, zijn sergeant Alfred
Birley, van het Glaucester-regiment,
en de soldaat Haworih, van de Cold-
streamgarde. Zij verteldon don ko
ning de wijze, waarop zij ontvlucht
waren.
Sergeant Birley was, vóór don oor
log, reservist en ging verleden jaar
Augustus naar het Iront in Vlaande
ren. 29 October werd hij, bij den slag
van Ypercn krijgsgevangen gemaakt,
bij de poging, om een verloren loop
graaf te heroveren.
Omtrent het onderhoud met den k©.
ning, zeide de sergeant„Z. AL bracht
ons dadelijk zoozeer op ons gemak,
dat wij er verbaasd van stonden. Het
was, alsof wij met oen vriend een
praatje hielden. De koning loonde
door zijn conversatie, het levendigste
belang te stellen ln het welzijn der
Rritsche krijgsgevangenen in
Duit.schl.and."
De wijze, waarop hij ontvlucht was,
hield de sergeant natuurlijk voor zich.
Maar hij vertelde oen interviewer,
wat hem daartoe bewoog
„Eenen dag kwam het mij in ons
kamp ter oore, dat mijn broeder, oen
ordonnans bij het leger, do' medaille
voor buitengewone diensten had ver-
woTven door eijn moedig gedrag. On
derweg werd zijn motorfiets door 'n
granaat verbrijzeld, maar te voet, on
der een lievig vijandelijk vuur, zette
hij zijn tocht voort en leverde de me-
dedeelingen ter bestemder plaatse af.
Toen ik dat hoorde, dacht ik „Als
hij zoo Iets kan doen, dan kan ik het
ook." Ik besloot derhalve te ontvluch
ten, en hier ben i'k."
Sergeant Birloy is getrouwd en ver
toeft tijdelijk bij zijn gezin, alvoreru»
wederom ten strijd© te trekken.
't Wolffbureau seint uit Kop&nh»
gen:
Naar Socialdemokralen verneemt is
de Deense he ingenieur Nielsen, die
oen nieuw ontpïofflngsmiddo! (aéro-
lit) heeft uitgevonden, bezig bij Jyde-
rup een fabriek te bouwen, waar eer
lang in opdracht der Deensche regee
ring de aanmaak beginnen. De stof
kenmerkt zich niet alleen door groote
explosieve kracht en goedkoopte, doch
ook door haar volkomen ongevaarlijk,
hold hij transport.
DAMRUBRIEK.
KAARLEMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve men te richten
aan den hoer J. Meijer, Kruisstraat 34, Telephoon no. 1543.
Probleem No. 706, van J. W. VAN
DARTELEN, (fe Publicatie).
Si
f#
3-8
a -
ja
if
Ifl
i j
Éf
ii
Zwart 11 schijven, op: 8, 9, 12, 13, 15, 16, 18, 19, 21, 23 en 90.
Wit 12 schijven op: 17, 24, 26, 27, 32 35, 36, 37 38, 39, 40 en 46.
Probleem No. 707, van J. W. VAN
DARTELEN, (lo Publicatie).
e
il
'i
M
iS
fü
m
i
,Jj
u
i lm
a
88
Zwart 9 schijven, op: 4, 6, 9, 10, 13, 15, 17. 29 en 30.
Wit 10 schijven, op: 16. 18, 28. 32, 38, 39, 41, 42, 43 en 46.
