De Europeesche Oorlog.
Haarlem's Bmis l
TWEEDE BLAD
Zaterdag 6 NoTsraher 1915
0fficle8la mededeelingcn der
Haarlemsclia Hantieisver-
eenlging.
Kantoor Jans weg 11.
HET CONTRACT MET DE NEDERL.
OVER ZEE-TR UST-.M AATSCHAPPJ J.
drukkerijen, monsters zon-
urde. met dien verstande,
dat indien de aanvrago monsters be
treft van artikelen, niet in de over
eenkomst genoemd, de desbetreffende
aanvrage aan de beoordeeling der
N. O. T. moet worden onderworpen.
Voor het spoedig afwikkolen der
aanvragen is het noodig op onder
staande bepalingen te letten
lo. Allo aanvragen om inlichtingen
zoomede ook verzoeken om onthef
fing der loopende bankgarantie
s c h r i f t e 1 ij k te richten tot de
Commissie voor advies der Haai li
ïlanu'^svereeniging Kantoor Jans-
weg 11.
2o. Do twee, bier bovenbedoelde
formulieren worden uitsluitend aan
genoemd kantoor door den adminis-
Zooals in de plaatselijke bladen uateur afgegeven. i
re«JS bericht i» gewerrier, in he. d. I tfSn d® OoHogSVeWen
|Een verhaal over eeo strijder die van 't front kwam.
Bijzonderheden over den strijd in Servië.
De dienst van Engelsche torpedobooten.
Over de veroordeelingen van vrenwen.
Verspreid nieuws
HooilM.
EEN STRIJDER DIE VAN 'T FRONT
KWAM.
Een correspondent van 't Aig. Han-
bereid veiklaard voorloopig iederen
ii.J,Is\©rcemtain,g\ mogen woensdagavond van 8— II1/2 uur
gelukken een overeenkomst te sluiten ïllting le houden op het kantoor der
met de N. O. T. waardoor aan. den j u. y., alwaar dan alle gewensch-
handeldrijvenden Middenstand van to mondelinge inlichting© kunnen j delsbïad, die in 't Duilsche hoofd
Haarlem en Omstreken, dus ook S worden venstrekL kwartier op 't Weste ijk oorlogsveld
a a n n i e t-1 e d e n der 1L H. V., de- Spoedcisohende gevallen zullen af- vertoefde vertelde o a.
zelfde voordeelige voorwaarden wor- «onderlijk in behandeling worden, Ik «oud in de hall van het hot*
Apii veceven nis te Amsterdam n..,, genomen. Genoemde commissie be- toen er plotseling een Duitach offi-
den gegeven als te Arnste u<m, houdt zich eciiter het recht voor over cier binnenstapte, in jas en bro k vol
Haag en Koueruam. het urgente der zaak zelf een beslis- modder en leem, zonder koppelriem,
liet zul dus voortaan mogelijk sjng t,e nemen. •zonder sabel, zonder sporen. Alleen
zijn goederen, die men door zooals gezegd zijn deze overeen-nan zjjn schouderstukken kon men
bemiddeling van de N. O. T. moet komsten ook^ geldig voor niet-leden |,jj werkelijk officicr-kapi
ontvangen, toegezonden te krijgen der H. H. V. en kunnen voortaan jein was. Zijn ongewnsschen gozichr
jfi BH*] droeg een stoppelbaard van drie da-
zonder de tot op heden gebruikelijke alle aanvragen in behandeling wor-
bankgarantie, d. vv. z. indien de den gonomen.
waarde der door één persoon of firma
in te voeren goederen niet hooger :s
dan f 150 per aanvraag.
Ook zullen de administratiekosten,
door de N. O. T. berekend, f 2.50,
nu niet meer voor elke zending, doch
slechts voor de op één cognossement
gecombineerde zendingen berekend
worden.
Vërvolgens zullen de aanvragers
door het invullen van twee door de
H Al. V. te verstrekken formulieren
van verdere administratie in deze af
zijn, daar dit veel omvattende werk
gedeeltelijk door onze commissie van
advies en voor het overige gedeelte
door de N. V. Biaauwhoedenveem,
waarmede de 11. H. V. een overeen
komst. afsloot als officieele expor
teurs, behartigd wórdt, en ten slotte
cogens Art. 5 onzer overeenkomst
Grossiers zijn van deze bepalingen
beslist uitgesloten.
JOH. M. S.
MEDEDEELINGEN VAN HET BU
REAU VAN ADVIEZEN VAN DE
HAARL. IHANDELSVEREENIGING.
1-Iet Bureau ontving bericht van de
uitvoerende commissie der N. O. T.
dat de lijst van goederen, welke door
gen. En wanneer zijn handen en na
gels niet goed verzorgd geweest wa
ren al konden zij de bewerking met
puimsteen best gebruiken dan zou
men niet geloofd hebben, dat hij den
rang van officier b?k'eedde. In den
letterlijken zin van het woord: iemand
uit de klei getrokken.
Door een beiderz.jdschen bekende
maakten we kennis inct elkaar, aten
we dien avond samen. En ik ben het
middel onzer vereenigingr kunnen wor- toeYal heel dankbaar, dat het zoo ge-
den behandeld, uitgebreid is met de tornen is. Niet omdat hij mij veel ver
volgende artikelen» i telde, dat ik als journalist gebruiken
Rozen- en andere Sieretruiken. Toi
letartikelen (uitgezonderd zeep), Pa
tent Geneesmiddelen, Specerijen en
tafelzouten, versch Fruit, Messenslijp-
machines, Slotzuigmachines, Keuken
gereedschappen, geïsoleerde glazen
Veldfle6schen.
Aanvragen, om bemiddeling voor
uitvoervergunningen uit Duitichland,
kunnen alleen dan in behandeling
den genomen, indien de Duitiche
de N O. T.; bijzondere on^igi.c
den te barer beoordeeling uitges.otcn, jJel verKj-jjgen van deze uit-
zich gedragen naar een eventueel j voerverguinniiigen, wende men zich
door de vereeniging schriftelijk tot de tol de Nijveriieidscommissie, Muurits-
Uitvoerende Commissie gericht ver- Kade i3. Den Haag. Het is echter zeer
zoek om eenige garantie, gesteld door twijfelachtig of in vele gevallen een
een van haar leden tot zekerheid 1 gunstig resultaat tc bereiken is
voor de stipte naleving der contrac- ^^-^h^vers^rdtkèn^an monde-
ten, ter zake van in artikel 2, sub a, inlichtingen op Woensdag 10
(hier onder genoemde) goederen, met No*ember ües avonds van 8-9 1/2 uur
de N. U. T. gesloten vóór de inv.er- m het KClp0UW der H. H. V., Jans-
kingtreding dezer regeling op te bef- weg no. 11.
len, mits de vereemging in dat ver
zoek de bona fide verklaring aflegt,
dat de goederen in b-nnenlandsch
verbruik zijn opgenomen.
Deze goederen zijn als volgt: Da
mes mode artikelen, lieeren mode-ar
tikelen, dames- en heerenkleedïng en
grondstoffen daarvoor, wollen en
Binnenland
kan, maar omdat ik nu, voor do eer
ste maal, de psyche loerde kennen
van iemand, die zoo uit hot gvaavlijke
nomaden-leven in de loopgraven te
rugkeerde in de gewone, vroeger da-
geliiksche sfeer
,,De echte vecht officier" zei een
derde. En zoo zag hij er ook uit. Maar
hij was het tóch niet.
Dadelijk na de oorlogsverklaring
had hij zijn burger-pakje verruild
voor de Haupfcmanns-unjform. Uit
zijn Silezische land, waar hij grond
bezitter was, kalm leefde met vrouw
en kinderen, trok hij naar het westen.
En of de toeval er mee speelde, hij
kwam steeds waar het zwaarst ge
vochten werd. In Lotharingen, in Ar
gonne bij Verdun, in Champagne, tij
dens den winterslag, bij Sonchez, b.j
de Lorette1 hoogte. En nu hij de IIo-
henzellenb-redonte. Overal waar de
spaanders vlogen, was hij er bij. De
oorlog had noc geen maand geduurd
of hij droeg het ijzeren kruis. En weer
geen maand later of hij had het ijze
ren kruis eerste klasse. Gewond werd
hij nooit. Nu ja, een schram aan arm!
of been, maar verder niets.
Hij verte'de als iemand, die Wij is
te kunnen praten. Wel kalm, maar
met de rust van een, die de zenuwen
In bedwang tracht te houden, de stem
SCHIPBREUK.
Mear meld; "natter uit Zieriksee aan
de grondstoffen daarvoor, wollen en C'\l^ sotou'dat Dinsdagavond bij de J dempt, af en toe den draad verliest,
katoenen manufacturen, mits niet jiave,I1 van Schurendijke, op Klooster- i even stil houdt om de hersens in te
voor militair gebruik geschikt, galan- nol is stukgeslagen, droeg den naam spannen mi dan vertegen lacht om,
van Luik 9", schipper S. Bij. Het1 na ©:-n slok champagne moest hij
was bevracht met 380.000 KG. kaik. hebben en don besten te vervolgen:
Ten gevolge van velerlei weder- „Neem me niet kwalijk, hel logisch
waardigheden had het schip over de denken kosr me nu morite."
reis van Luik naar genoemde plaa's l,-:
niet minder dan twee maanden ge
daan.
terièn, krnmerijen, gebreide goede
ren. pijpen, sigaren en sigaretten
pijpen, kachels, kiem ijzerwerk, ta-
p ij te u, gordijnstoffen, luxe zeep, par-
fun-.erie.ii, luxe papier, aarde- en glas
werk, porselein, kantoorbehoeften,
behangselpapier, vloerzeil, schoenen
en laarzen, doch enkel special© mer
ken eu mits niet voor militair gebruik
geschikt, klein lederwerk, glacé
handschoenen, plaatwerken, sport
en lennisartikelen, Engelsche bis
cuits in tins, verbandmiddelen en in
strumenten, medicinale voedingsstof,
fen, als: Baby food, Cod Liver Oil,
Emulsion etc., touw en koord, kalen
ders, reclame artikelen, klein hout
en mandenwerk, honden-, paarden-
en riituigdekens, Dog biscuits (puppy
cakes), drukkers- en boekbindèrsiiirn
en andere kleine benoodigdheden
HERTEN.
In de bosschen bij Be etste rz waag
Hij kwam dan ook uit het trommel
vuur van vier dagen en vier nach
ten
Op deri morgon van den vijfden
dag toen hij evan in zijn hol-wo
ring lag te slapen sloof zijn oppas.
zijn in vijf dagen 30 herten gescho- l ser plotseliug bixmen: „Hauptmonn,
ten. Er werdc-n er wel 100 gezien. De de En gel se. hen komen!"
boeren zijn niet erg met deze dierei Xsk "ol' k"'01"'
ingenomen, die zich voeden op hui
wei- en bouwlanden.
BRANDEN.
Vrijdagmorgen heeft een brand ge
woed bij den zadelmaker van Zanten
in de Steenstraat te Leiden. De bo-
.,Je bent gek kerel
Maar het was toch waar. Want toen
hij onmiddellijk ke k uit de loop
graaf, zag hij ze naderen achter de
rook-golf. Hij incest met zijn mannen
uit een stuk loopgraaf van de Ilohen-
7/ollerrr"redoute in zijn hoi-uniform,
zooals hij even gerust had naar
een ander gedeelte van do stelling,
■enknmer. bewoond door etudenten, Daar het werk> I ian (0g..n mani
1 uit. j met handgranaten. En voor liet mia-
1 dag was, bereikte hij weer zijn oude
stelling in den ..kiezelkiiil". Mei zijn
bataljon verdreef hij de Engeschen,
die er in zaten.
liet had den Duitschers ook veel
verliezen gekost, daar noordelijk van
het kanaal. Maar zonder dat gaat het
nu eenmaal niet. In den beginne, dun
trok j© je dat aan, a s er een vriend
'een bekende sneuvelde. Na een jaar
raakt een mensch daaraan gewend.
„En toch ,toch hij nam een d.epen
slok ging hol me aan b£t hart,
toen ik vanmorgen ook ni jn luitenant
dood zag liggen". E\en stil. „Ik gal
er wat voor, als ik thuis kon zijn bij
mijn familie, mijn land, mijn koeien.
Maar over twee dagen lig ik weer in
mijn hoi, op do matras, die niel zoo
heel schoon meer is, niet zoo heel
frisch meer ruikt. En lat n de Enizel-
sehen me met rust, dan lees ik weer,
lees ik den geheel en dag.'"
Zoodra het den dag na den afgesla
gen aanval rustig geworden was, had
hij zijn chef om verlof gevraagd. Hij
wilde wel weer eens een paar nach
ten slapen zonder kanongedonder, op
een bed, dat lekker rein was. Een
mensch heeft soms behoefte aan deze
weelde.
Hij kreeg verlof, legde dien weg van
zijn hol naar Rijssel af, gedeeltelijk
op een fiets, gedeeltelijk ;e voet en
ook een stuk op een locomotief. En
nu was hij er, at en dronk het beste,
dat hij krijgen kon. Daaraan voelde
hij nu meer behoefte dan aan een
scheermes of een bad. Den volgenden
morgen zouden wij hem met herkon
non. En drinken moest inj, want zon
der slaapmuts lukt© het zoo n eersren
nacht zonder kanongedonder toch
niet om te s apen. Dat had de onder
vinding hem al geleerd. Dan joeg do
stilte soms zoo'n angst aan, dat hij
wakker schrikte met hartkloppingen.
„De oorlog kost zenuwen, meneer."
Den volgenden middag zag ik mijn
kapitein. Maar het was de mijn© niet
meer. Keurig geschoren, in een nieu
we uniform de oppasser had het
lint gekocht voor het ijzeren kruis
tweede klasse, het kruis zelf voor de
eerste kon hij hier niet krijgen, aJ
had hij er nog zoo lang om ge.oopen,
want hij wilde er den Hauptmann
mee verrassen met koppel, sabel,
hooge, glimmend zwarte kaplaarzen.
Zoo promcuec-rde hij langs de drukke
vv ink© straten van Rijssel. Heerlijk
geslapen liad hij. In 't geheel geen
last gehad van de stilte. En bad was
niet te beschrijven! Maar 's morgens,
bij het afloopen van de trap, had hij
een gekke gewaarwording. Daar hoor
de hij plo:setïng een sissend geluid,
als van een granaat, die voorbij vloog.
Hij was do trap opgerend „om dek
king te zoeken". Toen, boven in zijn
kamer, was hij in lachen uitge
barsten. Geen granaat, maar een elec.
urische train, die in de nauwe straat
voorbij flitste, had hem den schrik
op het lijf gejaagd
Eén der Fransche vliegerofflcieren,
die den aanval op Stuttgart mee
maakte, heeft aan een correspondent
van de „Times" zijn ervaringen me
degedeeld,
..Ochzoide hij, „er is niet
van te vertellen 1"
Hoe nuNiet veel te vertellen van
deze merkwaardigste luchtraid in
den geheeh n oorlog, uitgevoerd door
62 vliegmachines, cn waarbij
weerwraak over de Zeppelin-aan
len op Londen 200 bommen op de
Wurtemhergsche hoofdstad werden
geworpen
„Die vliegtochten zijn heelemaaï
dageljjksch werk geworden", reide
de jeugdige officier. „De vliegers zelf
izien er niets bijzonders meer in.
Het was ecij mistige ochtend ge
weest bij het vertrek. Men moest
dicht bij elkaar komen om elkander
te zien. In een lange lijn stonden de
liegmnchines gereed en de hulp-;
mecaniciens waren al bezig, de mo
tors vóór te warmen. Als bij het aan
zetten voor de beproeving maar het
geringste -vreemde geluid werd ge
hoord, dan werd die machine ter zij
de gezet en door een andere vervan
gen. Op zulk een tocht inng men niet
op goed geluk vertrouwen.
Enkele vliegers werkten bij het in
stappen in hun machine nog een
broodje naar binnen. Ook wie niet
hongerig was, dwong zichzelf, nog
wat te eten, aangezien een lange
vlucht in de koude morgenlucht zich
anders spoedig wreekt
Twee machines stegen weldra om
hoog. Dat waren de loodsen \oor de
luchtvloot. De anderen moesten hen
rolgen. al was elke vliegc-r natuur
lijk voorzien van de noodige instru
menten om zijn eigen weg te vinden,
wanneer hij door onvoorziene om
standigheden de voeling met het es
kader verloor. Wegens den mist
werd tusscben de opstijging der ach
tereenvolgens vertrekkende machines
een minuut in acht genomen, Men
wist, dat het op grootere hoogte hel
derder zou worden, vooral als de zon
opkwam.
Het was een prachtig gezicht", ver
telde de officier, „toen wij stegen
boven den sluier, die over de aarde
hing. Naar het Oosten lichtte de ho
rizon reeds en voor ons uit ging de
optocht der reeds "vóór ons opgeste
gen strijdvogels. Als wij omkeken,
zagen wij de nakomers ook één voor
één uit den mist opduiken. Het was
alsof zij uit het niet te voorschijn
kwamen. De vliegtocht op zichzelf
was een genoegen. De voorsten be
gonnen spoedig eenige kringen te
vliegen of te stijgen, om niet al te
veel vooruit te komen. Langzamer
hand ontstond een bepaalde formatie
van het vliegergezelschap, allen op
gelijke hoogte van ongeveer 4900
voet. Het leven, dal die 60 motoren
maakten, was als een aanhoudend
gedonder. Zelfs schreeuwende kon
den we elkaar niet hooren.
Ik overdacht het doel van onzen
tocht. Ik houd niet van de represail
les tegen rustige burgers. Ik dacht
er over, of de bommen, die ik zou
werpen, wellicht kinderen zouden
treffen en ik besloot, zooveel moge
lijk boven de spoorweg-emplacemen
ten en militaire gebouwen te blij
ven.
Merkwaardig plotseling klaarde de
lucht op. Het was of een onzichtbare
hand het wereldlicht had opge
draaid. Daar beneden ons lag df
aarde, die dien eigenaardigen, kar-
pelnchtigen aanblik bood, welken zij
aanbiedt van groofe hoogten,
kleine heuvels en verheffingen geen
indruk meer geven
Wij bevonden ons boven vijande
lijken bodem. Hier had men nog on
aangeroerd terrein, niet de verwoes-
tinz van het slagveld.
Daar vóór ons doemde Stuttgart
op. Vóór dat we er ons goed bewust
van waren, waren we ook al haa9t
boven de stad. Zij lag daar als in
een zacht groen nest. De luoht was
stil, zonder rukwinden of wervels.
Miln reisgenoot bracht een en ander
in gereedheid, terwijl ik de machine
tot misschien 3000 voet liet dalen:
Wij overzagen den öanleg der stad
en zagen een klein rookwolkje, dat
ons wees waar het stations emplace
ment lag. Weldra hadden we de als
speelgoed uitziende spoorbaantjes be
neden ons.
Plotseling lieten de machines, die
vóór ons waren, een 20 tal zwarte
voorwerpen vallen, die wat slof en
rook maakten, waar ze de aarde
troffen. Maar hooren deden we er
niets van. We hoorden siechts het
snorren der motoren. Daar versche
nen echter plokjes rook op andere
plaatsen dan waar onze bommen ge
vallen waren. Dat beteekende, dat de
Duitschers hun luchtkenonnen tegen
ons in actie hadden gebracht. Maar
daar heb ik mij nooit orn bekommerd
en ik bleef ook nu op dezelfde hoogte.
De twee machines op onze linker
hand passeerden reoht boven het
koninklijk paleis en lieten een half
dozijn bommen vallen op die plaats.
Wij keken of ze troffen, maar koii-
den liet niet zien. Eerst later hoorden
e er van.
Toen ging ook mijn mede-reiziger
aan het werk. Terwijl we naar het
spoorwegemplacement stevenden,
vlogen we over fabrieken en pakhui
zen. Daar moest altijd iets getroffen
worden en wij lieten twee bommen
en twee brandbommen vallen. Do
rest was voor deu spoorweg. Daar
liet mijn helper den geheelen voor
raad zoo snel mogelijk vallen en gaf
toen een wenk met den arm, ftpdat
ik sou kunnen omdraaien zonder do
andere machines te hinderen. Ik
steeg wat en begon te wenden. Toen
viel mijn oog op drie gapende gaten
in één der vleugels. Mijn metgezel
vertelde later, dat hij had gezien hoe
een granaatscherf er doorheen sloeg.
Hij had echter niets gevoeld.
Toen wü nogmaals omkeken naar
de stad, zagen we rookzuilen op wel
10 plaatsen en heel wat verwoesting
op den spoorweg. De luchtkanonnen
schoten nog op ous en een paar vlie
gers stegen op als om ons na te zet
ten, maar daaluen spoed.g weder.
In één opzicht zijn de ervaringen
minder aangenaam. Duidelijk hoo
ren en zien doet men niets. Men weet
niet wélk onheil men sticht. Eerst
dagen daarna, uit allerlei rapporten,
kan men dat vernemen."
De officier eindigde met de mede-
deeling, dat slechts twee vliegers op
den teiugtocht achterbleven. Toch
konden ook zij nog op Fransch ge
bied landen.
Do govoohten in Servië.
D© correspondent van de „Dailj
Chron." te Mon astir geeft een be
schrijvingvan zijn ervaringen In Ser
vië. Hij prijst den schitterenden te
genstand der Serviërs.
In een beschrijving van het bom
bardement van Belgrado, zegt hij,
dat van achter Semlin de batterijen
van 42 c.M. kanonnen een regen van
granaten op de stad deden neerko
men. Bij het inslaan der granaten
werd het puin tot groote hoogte in
de lucht geworpen, tot over huizen
van vijf verdiepingen heen.
Sprekende over de operutiën aan
het noordelijk front, zegt de corres
pondent, dat wat de Duitschers won
nen, vrijwel alleen verkregen is dooi
de ongelooflijke artilleristischo
kracht. Er is vastgesteld dat het le
ger van Mackenscn niet meer dan
150.000 man sterk is, maar het be
schikt over artillerie die voldoende
zou zijn voor een le^er van een mil-
lioen man. Mackensen's vorderingen
hebben hem verliezen gekost buiten
alle verhouding tot de resultaten. Als
de Bulgaren niet aan den oorlog
deelnamen, zou het Duilsche leger
nooit de rivier (de Ornau) zijn over
gekomen.
UIT SERVISCHE BRON.
De .Secoio" verneemt, dot de Bul-
gaarsche legermacht, die in Servië
opereert, niet talrijk is, maar over
een ontelbare hoeveelheid nrtillerio
en machinegeweren beschikt, terwijl
de voorraad munitie onuitputtelijk
schijnt. l>e Bulgaren maken hij hun
opmarsch ternauwernood gebruik
van infanterie. De kanonnen en ma
chinegeweren verwoesten het land
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Dez© week is de kransavond weor
doorgegoan, omdat Wouter van den
schrik ever de nieuw© belastingplan
nen bekomen was, of, zooals hij zelf
3?i, de thermometer weer beneden
88'. was gedaald en dus geen verhoo
ging meer aanwees. Had ik in d© we
reld wat te zeggen, wat het geval niet
is, can verbood ik alle kanonnen, alle
menscr.cn, die hun winkels enkel en
alleen voor hun plezier opon wil
len houden na negen uur 's avondi
geven in het honden van redevoerin
gen aan een ontwikkeld jongmensch.
Wouter keurde deze annonce ten
sterkste af en »ei„de.kunst van re
devoeren is aangeboren, jo bezit die
of bezit die niet, maar aangeleerd kan
ze niet worden."
Deze verklaring werd gegeven op
een manier, alsof er niet aan te twij
felen viel, dat hij een van de geboren
declamatoren was
„Nu oom," zei Liesje, „u is zeker
niet een van die knappe redenaars!"
Hier moet ik mijzelf in d© rede val
len, want ik heb nog niet gezegd, wie
Lieeje is. Had ik al dadelijk, vóórdat
alle koorts-thermometers. Door die ze nog een woorrl sprak, haar aan de
ibermcmetA is namelijk een speciale
ziekte in 't leven geroepen, die „ver
hooginghe't „Is Jantje niet naar
school?" „Nee, hij had gisteren
avond wat verhooging." „Gaat Jansen
niet naar zijn kantoor?" „Nee, hij
lezers moeten voorstellen? Zoo ja, dan
was, ineen ik, aan een zestienjarig
meisje een te groote eer te beurt ge
vallen. IIo© konden haar prille jaren
.gewicht in de schaal leggen, naast de
eeuwen, die de acht kronsgenoo-
heeft verhooging."—„Is je vrouw niet j ten vertegenwoordigen? Denkelijk zou
over den vloer?" „Nee, ze heeft
verliooging." Verhooging, verhooging,
altijd maar verhooging. Veel menig-
vuldiger dan salaris-vei hooging, zelfs
vaker dan belastin'gverhooging, komt
<3e „verhooging" voor. Ik wil niet zeg
gen. dat de koortsthermometer de vcr-
hóoging veroorzaakt (hoewel het zien
van t instrument niet altijd zonder
invloed wezen zal) maar als er geen
thermometers waren zou menige ver
hooging niet worden opgemerkt, die
vanzelf, zonder schade, weer ver
dwijnt.
Wouter was dus van zijn verhoo-
gin*» weer genezen en zag er uit, als
of hij voornemens was, de leiding van
zaken in handen te nemen, als altoos.
In een van do couranten had hij een
advertentie gelezen, waarbij een de
clamator werd gevraagd, om les te
verwachtende dat zij den heelen
avond eerbiedig zwijgen of alleen „ja
oom, nee tante, dank u mevrouw,
als het u belieft mijnheer", zeggen
zou, haar naam niet eens genoemd
hebben, wanneer zij niet het woord
had genomen.
En dat om iemand tegen te spreken
Erger nog, om haar gastheer en
oom, bij wicn ze le logeeren is. tegen
te spreken!
Ergst van al, om neef Wouter, die
van niemagd verzet aanvaardt, tegen
te spreken 11
Het gezelschap was dan' ook ver
baasd, Ieder keek Wouter aankom le
zien hoe hij zich daaronder hield.
Zijn gezicht was rood geworden,
moar hij bleef kalm en vroeg „Mag
ik ook weten, waarom ik geen goede
redenaar ben?"
„U. spreekt de 1 zoo dik uit en dan
heeft u ook een beetje een Haarlerasch
accent," zei Liesje dadelijk.
't Was waar. Wat wij jarenlang
gedacht hadden, zonder het ooit te
durven zeggen, werd door zoo n blaag,
zoo'n wezentje dat pas kwam kijken,
zoo maar gezegd in 't gezicht van den
belanghebbende zelf. Je kon een speld
hooren vallen. Wat zou Wouter doen?
We behoefden niet lang te wachten
Met een geweldige gestrengheid, zoo
iets als van een reus van tien meter,
die zich verwaardigt, tot een heel klein
muisje te praten, zei hij„Liesje, je
moest maar liever naar beu toe
gaan!"
Het geval leek me moeilijk, omdat
de krans bij Hopma aan huis was en
je moeiliik je eigen logóe bij een van
je kennissen kan uitbesteden, 't Meisje
had onze hulp in de moeilijkheid
evenwel volstrekt niet noodig, ze be
gon hardop te lachen en zei„Wat
doet u komic-k, oom. 't Is nog lang
mijn'tijd niet. En ik ben toch ook niet
bij mevrouw Hopma te logoeren 1"
Wouter was verslagen. Ja, de altijd
zoo scherpe, slagvaardige Wouter, die
heersohte over iedereen, wist geen
antwoord meer te geven aan een
meisje van zestien jaar. David en
Goliath!" hoorde ik Hupstra mompe
len. Maar mijn beste vrouw, in haar
goedhartigheid toch nog medelijden
voelende met den verslagen Wouter,
zei „Och, Liesje, jo zingt 7.00 aar
dig toe 7.ing eens wat van Hulle-
bioeck voor ons!" En toen z© met
groote bereidwilligheid aan de piano
ging zitten, zei Wouter, met groote
tegenwoordigheid van geest: „Is ze
niet origineel?" Maar niemand ant
woordde. We begrepen het allemaal
Wouter liad ziiai Waterloo gevonden
Liesje zong dus cn 7,e zong goed.
frisch en zonder aanstellerijFransch,
Duïtsch, Engelsch en ook Hollandsc'h,
ja zoowaar, Hollandsch ook. Vreemd
toch, dat wij Nederlanders zoo'n ster
ke neiging hebben om een vreemde
taal te zingen, die we gebrekkig uit
spreken en 't Nederlandsch voorbij
gaan. dat we toch zeker beter mach
tig zijn. „Dat komt," beweerde Liesje,
die ik er r.aar vroeg, „omdat de Ne
derlandsohe teksten sonis zoo onbe
duidend zijn Neem een paar niets
zeggende Hollandsche woorden, ver
taal die in 't Fransch of Duitech en
dadelijk klinken ze ons heel anders,
veel mooier Sn de ooren." Maar ze was
het met me eens, dat dit gewoonlijk
maar verbeelding was, omdat ooze
taal mooi genoeg is om gezongen te
worden.
„Heb je je pop niet meegebracht,
kind?" vroeg Wouter met huichel
achtige vriendelijkheid
Maar Liesje gaf geen kamp, hoe
wel de hatelijkheid haar niet ont
ging wie verwacht nu, dat een
meisje van zestien in onzen tijd nog
met een pop zal spelen?
„Mijn poppen zijn al lang ter ziele."
zei ze met de grootste opgewektheid.
Arme oom. hij heeft zoo weinig idee
van jong© menschent"
Zo had den slag weer gewonnen,
want Wouter kent niet erger dan me
delijdend te worden toegesproken Hij
zat zichtbaar over ©en flink antwoord
na te denken, maar vond het niet.
't Antwoord van het meisje had even
wel nog verder getroffen dan zij be
doeld had. Tante Koos je zat stil cn
in haar oogon glinsterde iets, we wis
ten wel, dat zij nog altijd diep leed
had over de kinderloosheid van haar
huwelijk. Eu Liesje. met het vriende
lijk gevoel van ©en hartelijk meisje,
dadelijk inziende, dat zo haar pijn ge
daan had, sloeg de armen om tante
Koosje'a hals en gaf haar een zoen,
waar ze weer van glimlachtede vre
de. gesteld al, dat die een oogenblik
verstoord werd, was weer geteekend.
„Wil ik eens wat zingen?" stelde
Hopma voor. Het gezelschap werd
door een ijzigen indruk bevangen en
zweeg zoolang, dat het bijna onbe
leefd werd. Hopma is een brave kerel,
die den spreeltwoordelijken vlieg geeri
kwaad zal doen, maar zijn zingen
grenst aan het misdadige. Stem heeft
hij niet, alleen een soort van heesoh
geluid, dat hij een hooge bariton
noemt, komt uit zijn keel. Noten kent
hij ook niet, wat wel verrassend, maar
niet mooi is, omdat hij en de begelei
ding het eamen zelden éèhs zijn en
met de maat noemt hij 't niet zoo
nauwdat noemt hij een vrije op
vatting. Kortom, hij doet denken aan
den Japarischen cipier, die tot een
ter dood veroordeelde zei „zal ik tot
opwekking onao volksliederen van
avond nog voor je zingen?" en ten
antwoord kreeg „maak ine dan lie
ver dadelijk dood!"
Er zijn in de wereld veel Hopma's,
al heeten ze anders. Iemand wil geloo-
ven, dat hij niet mooi is, een buikje
krijgt, slecht Engelsch spreekt, maar
niel, dat hij niet muzikaal is.
Koeren we, zooals de oude roman
schrijvers zouden zeggen, tot Hopma
terug. Zijn vrouw, die zijn gezang be
ter beoordeelde, schoot hem te hulp
door te zeggen.straks misschien,
als er nog tijd ie. Nu moet er verteld
worden. Wouter is aan de beurt."
,,'k Herinner me," zei Wouter, ..dat
ik in Dresden was met een paar vrien
den. 's Avonds gingen we naar ope
ra's en concerten, want Dregden i;
bijztonder muzikaal. Op een avond
stapten we er weer haar toe. t Was
zomer en prachtig weer er) een van
ons beweerde, dat hij aan iemands
gezicht kon zien, of die muiikaal was
of nie^, We gingen op een bank in 't
plantsoen zitten en hij wees one voor
bijgangers aan: „die wel. die niet,
die wel, die niet Maar wij ande
ren protesteerden. Zoo ging 't al le
gemakkelijk hij beweerde wel, maar
bewees niet. Ik stapte daarom toe op
©en heer, die voorbijkwam en vroeg
„Neem mij niet kwalijk, maar ©en
vriend van mij meent te kunnen, zien,
dat u niet muzikaal is." De man was
eerel wat verwonderd en boos, begon
toen te lachen en zei ,.ik probe
ren dadelijk het tegendeel te bewijzen,
als uw vriend tien mark geeft aan dio
arme vrouw ginds 1'
Onze vriend nam het aan en dade
lijk zong de vreemde een lied. zóo
prachtig, dat we er allemaal mee
verlegen waren en onze vriend, met
honderd excuses, zijn tien mark of
ferde aan de arme- vrouw 's Avonds
in de opera, herkenden wo hem ia
den beroemden tenor Saltarellil"
„Was u daarbij, oom?" vroeg
Liesje, toen Wouter zweeg.
„Dat zeg ik immers, kind?"
„Ziet u, ik heb gisteren in een boek
van u hetzelfde gelezen van den zan
ger Leblache te Londen."
Dien avond heeft Wouter verdei
geen woord moer gezeid,
FIDELIO.
