De Europeesche Oorlog.
Alleen op de Wereld
TWEEDE BLAD.
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 23 NOVEMBER 1815
Kalmte aan 't Westelijk en 't Oostelijk front; aan 'tZuidelijktronthlpen
de Italianen kraektig aantallen.
Be strijd ln Servië. De bait der Daitsehers en Oostenrijkers in Novi
Bazar. - Over de sterkte der geallieerde troepen in Salonlki. - Zal
Italië aan de Balkan-expeditie gaan deelnemen? - Be maatregelen
der geallieerden tegenover Griekenland.
De geallieerden blokkeeren Griekenland.
De handelsoorlog. Twee Engelsebe schepen gezonken.
Dit de Vereenlgde Staten. Over de Lnsitanla.
Officieel nieuws.
Aan de stafberiohten ontleenen we
WESTELIJK OORLOGSVELD.
Vian den .Duitschen etaf
Geen belangrijke gebeurtenissen.
artillerie der geallieerden toonde
levendige werkzaamheid in Champag
ne. tuisschen Maas en Moezel, en oos
telijk van Lunéville.
Van den Fransch en staf
Gemeld zijn eenige gevechten met
handgranaten in Artoia en patrouille
ontmoetingen in Lotharingen.
Van den Engelschen staf:
De Engelsche artillerie heeft gedu-
Tende de jongste vier dagen verschei
den gedeelten van het front van de
Duitschers zeer hevig beschoten.
De Duitsche artillerie trad in actie
ten noorden van Loos, ten oosten van
Armentières en ten oosten van Yp©-
ren.
Een Duitsche aeroplane landde op
19 Nov. binnen de Engelsche linies.
De bestuurder en de waarnemer wer
den krijgsgevangen gemaakt
Het toestel was onbeschadigd.
OOSTELIJK OORLOGSVELD.
Van den Duitschen etaf
Een zwakke Russische aanval tegen
Kirchhof en Illuxt (ten N.W. van Du-
naburg) werd afgeslagen.
Overigens is de toestand onveran
derd.
Geen nieuwe.
ZUIDELIJK OORLOGSVELD.
Van den Oostenrijkschen
etaf
Do Italianen zetten zonder succes
hun hardnekkige aanvallen op het
bruggehoofd van Görz voort.
Zeer verbitterd werd gevochten in
den 6ector Oslavija, waar de Oosten
rijkels een Zaterdag nog in handen
van de Italianen gebleven gedeelte
van de Oostenrijksohe stelling geheel
en al heroverden.
Op bet zuidelijk gedeelte van Pod-
gora word vijfmaal een aanval ge
daan. De wanhopige aanvallen der
Italianen werden ten deele door ar
tillerie-vuur en ten deele in gevechten
2net handgranaten gestuit
In den sector van de hoogvlakte van
Doberdo richtten de Italianen hun
aanvallen voornamelijk op de streek
om San Martino. Na een krachtige ar-
tilleristische voorbereiding gelukte
het den Italianen "t gevechtsfront der
Oostenrijkers binnen te dringen. Door
een nachtelijken tegenaanval herwon
nen de Oostenrijkers echter het verlo
ren terrein op een klein vooruitsprin
gend stuk loopgraaf na.
Ten noorden van het bruggehoofd
van Görz trokken niet sterke Italiaan-
echc detachementen ten zuiden van
Zagora over de Isonzo. 'e Avonds was
echter de linkeroever der rivier we
der gezuiverd van deze Italianen.
Aan het Tiroolsohe front hebben de
Italianen het in den laatsten tijd. voor
al voorzien op den Col di Lana. Het
geschutvuur der Italianen was hier
Zondag heviger dan ooit. Drie aanval
len op den top van den berg werden
afgeslagen.
De strijd In Servië.
STAFBERIOHTEN.
Van den Duitschen staf
Bij Socanlca in het Ibar-dal werd
de Servische achterhoede teruggesla
gen.
De ingang van het Lab-dal, aan bei
der zijden van Podujevo, is veroverd.
Zondag werden 26Ó0 gevangenen ge
maakt, zee kanonnen en vier mi
trailleurs veroverd.
In het arsenaal in Novi Bazar wer
den 60 groote mortieren en 8 kanon
nen van oude constructie gevonden.
Vam den Ooetenrij'kschen
staf:
De in het gebied van Cajnice (Bos
nië) strijdende Oostenrijksch-Hon-
gaarache troepen wierpen de Monte-
negrijnen uit de stellingen aan de
noordelijke helling van den berg Go-
les.
Een OostenTijksch-Hongaarsehe
©roep uit Nova Varos nadert Prije-
polja
Bij de bezetting van Novi Bazar
zijm 300 gevangenen gemaakt
Een in het dal van Ibar voorwaarts
rukkende Oostenrijksch-Hongaarsche
colonne nam stormenderhand' 20 KM.
ten noorden van Mitrowitza drie ach
ter elkander gelegen Servische stel
lingen. In de duisternis maakte zij
zich nog meester van een vierde en
nam daarbij 200 man gevangen. Zes
kanonnen, vier machine-geweren,
een munitie-colonne en een groot
aantal paarden werden, buitgemaakt.
Het leger van generaal v. Gallwitz
nam in gelukkige gevechten ten zui
den van den Prepolak-pas 1800 Ser
viërs gevangen.
Van den Bulgaarschen staf:
Van V r ij d a g (vertraagd):
De operaties nemen op het geheele
front een voor do Bulgaren gunstig
verloop.
Zij hebben nog 1200 man krijgsge
vangen gemaakt.
Van Maandag: Het offensief
wordt met kracht voortgezet. De Bul-
gaarsche legere zijn, na verbitterde
gevechten, Pristina van het noorden
en het oosten genaderd.
De Bulgaren hebben nog 1800 man
gevangen genomen en bovendien een
half escadron cavalerie.
PERSBERICHTEN.
Een vertraagd telegram door Reu
ter op 18 November uit Saloniki ge
zonden meldt:
Een telegram uit Monastir van he
den meldt, dat de toestand verbeterd
is; de Bulgaarsche troepen zijn van
Prilep teruggetrokken. Servische ca
valerie, die in de richting van den
Baboenapas een verkenning deed, kon
geen Bulgaren ontdekken. Volgens
een niet nader bevestigd gerucht, dat
te Monastir loopt, zouden twee Ser
vische divisies in opmarsch zijn vnn
Terizovitsj naar Monastir; de Bulgar
ren zouden uit vrees voor ©en omvat
ting naar het oosten terugtrekken.
Het Duitsche bureau Norden seint:
Een rilt Saloniki te Sofia aangeko
men goed ingelicht persoon,
die vijf dagen noodig had', om de reis
Saloniki—Sofia te doen, heeft aan een
correspondent van het Berl. Tage-
blatt de volgende beschrijving gegeven
van te Saloniki heerschende toestan
den. ,,Ik sprak met Engelschen, Fran-
schen en Grieken. De Engelschen, die
tot dusver 17.000 man ontscheept
hebben, zullen geen nieuwe troepen,
zonden, doch hun strijdkrachten ge
bruiken ter beveiliging van Egypte en
misschien ook tr"o©pen zenden naar
Gallipoli, alwaar Kitchener een in
spectie zal houden.
De Franschen hebben tot dusver
110.000 man ontscheept en zijn voor
nemens langzamerhand: nog 100.000
te ontschepen".
ITALIë EN DE BALKAN-
EXPEDITIE.
In zijn overzicht van den militai
ren toestand zegt de ..Times"Zal
Italië deelnemen aan de Balkan-expe
ditie Dat zal afhangen van het re
sultaat van den grooten slag welke
geleverd wordt aan de Isonzo waar
dag en nacht gevochten wordt.
Ilavas seint nil Genève: De bladen
bevatten berichten, waaruit blijkt,
dat de interventie van Italië onmid
dellijk kan worden verwacht. Dat be
richt wordt gunstig opgenomen, wijl
de Servische troepen daardoor steun
zullen kunnen vinden bij hun terug
tocht naar de Adriatische Zee.
De geallieerden blokkee
ren Griekenland.
Havas seint uit Athene
De Engelsche legatie heeft aan de
pers een communiqué doen toeko
men, dat diepen indruk heeft ge
maakt en op het volgende neerkomt
Met hét oog op' de houding, aangeno
men door de Grieksche regeering
tegenover zekere kwesties 'betreffende
de veiligheid van de troepen der ge
allieerden en de vrijheid van hande
len, waarop zij recht hebben, in ver
band met de voorwaarden, die bij de
ontscheping op Grieksch grondgebied
gesteld zijn, hebben de mogendheden
het noodzakelijk geacht, om zekere
maatregelen te treffen, die ten doel
hebben, de faciliteiten op handels- en
economisch gebied, die Griekenland
tot heden genoten heeft, tijdelijk op
te heffen. Het ligt geenszins in de be
doeling der mogendheden, om Grie
kenland te dwingen, zijn neutraliteit
te laten varen, waardoor het zijn
belang het best gediend acht, maar
dc regeeringen der geallieerden zijn
daartoe genoopt door zekere toespe
lingen op de mogelijkheid van maat
regelen, die, zoo de Grieksche regee
ring daartoe overging, in strijd zou
den zijn met de door haar gegeven
verzekeringen. Zoodra haar twijfel
hieromtrent, die wellicht aan een
misverstand is toe te schrijven, weg
genomen is, zullen de mogendheden
zich gelukkig achten, die hinderpa
len. die zij thans den Griekschen
handel in den weg leggen, te verwij
deren en weer alle faciliteiten toe te
staan, die uit normale betrekkingen
voortspruiten.
Reuter seint uit Londen
De bladen vnn alle schakeeringen
begroeten met ingenomenheid de me-
dedeeling omtrent het instellen van
een vreedzame blokkade dei- Griek
sche kust door de vloten der mo
gendheden.
Ofschoon deze maatregel slechts
weinig te beteekenen heefi. vergele
ken bij hetgeen de geallieerden in de
Middellandsche Zee zouden kunnen
doen, zal deze blokkade den handel
van Griekenland toch feitelijk stil
leggen. Ze heeft dan ook reeds ont
steltenis veroorzaak* in Grieksche
handelskringen.
De „Standard" zegt„De blokkade
is een waarschuwing voor Grieken
land, om geen verraad te plegen.
Koning Konstantijn moet spoedig be
slissen welke machtige groep oorlog
voerenden hij wil trotseeren zooals
de zaken thuns staan, verliest hij,
onverschillig welke partij ook moge
De „Poll Mall Gazette" zegt, dat de
„blokkade" van don Griekschen han
del de toediening is der eerste dosis
an het eenige geneesmiddel, dat af
doende zal zijn voor de ziekte, door
welke Konstantijn en zijn onderda
nen zijn aangetast.
Het eenig argument, voor hetwelk
de koning toegankelijk zal blijken,
zal zijn het bewijs, dat de geallieer
den nog andere wapens hebben dan
beminnelijkheid en dat zij in staat en
bereid zijn, degenen, die hun een
poets spelen, te straffen.
Do „Westminster Gazette" ver
klaart Wij kunnen niet zeggen, dat
ij betreuren, dat de genllleerden
zijn overgegaan tot krachtige maat
regelen teneinde tot een zuiveren toe
stand te geraken. Voor de Grieken is
geen twijfel mogelijk omtrent het
geen liet beste zal zijn.
Van de twee gevaren, die Grieken
land bedreigen, is dat van een blij
vende breuk met de mogendheden,
die de Middellandsche Zee belieer-
schen, zeker niet het minst beteeke-
nende.
De „Morning Post" zegt, op gezag-
hebbende gronden te kunnen mede-
deelen, dat waarschijnlijk de Griek
sche regeering ieder onderdeel der
voorwaarden van de geallieerden zal
aannemen, betreffende de zorg voor
de veiligheid hunner troepen. De
geestdriftige begroeting van lord
Kitchener door de bevolking van
Athene maakte grooten indruk op dc
officieele Grieksche kringen.
Verspreid nieuws
van deoorlogsvelden
DE HEROVERING VAN TSJARTO-
RYSK DOOR DE RUSSEN.
Reuter seint uit Petersburg
Do Duitschers hebben Tsjartorysk
slechts korten tijd in bezit gehad,
daar zij door de Russische artillerie,
opgesteld op hooger gelegen terrein
aan den rechteroever van dc Styr,
weer verdreven weiden.
De Russen deden uit de richting
van het station Tsjartorysk ook een
aanval op de lijn Kowel-Sarny. iets
ten noordwesten van de stad.
Daar de Russen Rafalofka in het
noorden en Novosselki aan de Styr,
ten zuidwesten van Tsjartorysk in be
zit hebben, was de aanslag der Duit
schers op dezo stad bijna van te vo
ren reeds lot mislukking geduemd.
Do militaire deskundigen zijn van
meening dat eerder politieke dan mi
litaire overwegingen voor de Duit
schers den doorslag tot het nemen
van Tsjartorysk hebben gegeven.
Kozlinitsja aan den linkeroever
van de Styr, vier mijlen ten noord
westen van Tsjartorysk, i6 eveneens
door de Russen heroverd.
De tijdelijke ontruiming van Tsjar
torysk dat in een laagte ligf, was
door de Russen geschied om den ka
nonnen vrij spel te kunnen laten op
de aanvallers. Deze taktiek werd met
schitterenden uit6lag bekroond.
DE STRIJD OM DE COL Dl LANA.
In don Berliner I-okaJanzeiger leest
men bijzonderheden over den strijd
om de Col di Lana in de laatste helft
van October, ontleend aan het ver
haal van een kapitein, die daar d©n
13en October het bevel over de voor
ste stelling op zich genomen had. Hij
had daar slechts 120 man ter be
schikking en zijn positie was van het
begin af moeilijk. De draadversper
ringen waren toen reeds gedeeltelijk
stuk geschoten. Zijn eenige verbin
ding met de hoofdstelling was een
vier kilometer lange loopgraaf,
waaronder de Italianen in het dal van
Buchenstein stonden. Aan zijn linker
flank naar boven hadden de Italia
nen zich genesteld en konden den voor
sten en middel sten rand van den berg
bestrijken met hun vuur. Hun voor
ste linie lag slechts zestig bot. tachtig
pas van de Oosten rij ksch© stellingen.
Eerst heerschte betrekkelijke kalm
te. Pogingen vuu Ilaliaansche pa
trouilles om te naderen werden tel
kens afgewezen. Na een mislukten
aanval van den 18en October openden
de Italianen den 19en een vreeselijk
artillerievuur, dat twee uur duurde
en waarbij tot 55 schoten ln de mi
nuut werden afgevuurd. Vervolgens
greep hun infanterie in, die echter
teruggeworpen werd. Volgens het be
ginsel, eerst hevig artillerievuur en
dan stormaanval zetten de Italianen
hun pogingen nog acht dagen voort.
Dag en nacht ging dit door, waarbij
't bombardement, dat soms trommel
vuur werd, afwisselde met infanterie-
aanvallen, waarbij de Italianen alle
mogelijke lisben te baat namen.
Eens trachtten zij zich achter hun
schilden gravende vooruit te schui
ven, maar werden mc-t handgrana
ten verdreven. De Oostenrijkers
moesten niet alleen voortdurend de
ze aanvallen afweren, maar ook zoo'
goed ©n zoo kwaad als het ging de
hindernissen herstellen. Hun waak-
dienst duurde 72 uur. De3 nachts om
half twaalf kregen fcij eerst warm
eten. Overdag kregen zij spek met
brood, om zes uur des morgens kof-
in om zes uur 's avonds heete thee
met rum. Den 25en October gelukte
het den. Italianen door trommelvuur
de rotswacht op den linkervleugel
van <1© voorste stelling op vijf man
na te vernietigen en terrein te win
nen. Hierdoor kwam de voorste stel
ling in een moeilijke positie. De Oos-
tenrijksche scherpschutters fcchoten
echter zoo nauwkeurig, dat de Italia
nen niet voldoende gebruik konden
maken van bun voordeelen. De vol
gende dagen deden zij zes aanvallen,
die echter alle met groote verliezen
voor hen werden afgeslagen. Het ge
tal van hun dooden was zoo aanzien
lijk, dat de Oostenrijkers ln hun stel
ling last kregen van de lucht. Den
nacht daarop werden de verdedigers
door andere troepen afgelost.
Een dag later geluk!© het den Ita
lianen door een vernietigend trom
melvuur en met een bijna tienvou
dige overmacht de-voor-stolling te ne
men.
De aanvallen van de Italianen
duurden voort en den ?den Novem
ber 's middags slaagden zij er in zich
ook van den top meester te maken.
Ze moesten dezen echter weer den
zelfden avond na verbitterden strijd
ontruimen.
Met een hardnekkigheid, die vol
gens den schrijver geenszins met de
strategische beteeken is van de Col dl
Lana in overeenstemming is, blijven
de Italianen voortgaan met hun po
gingen om zich van den berg meester
te maken. Hun verliezen daarbij wor
den tot nog toe reeds op tien duizend
man geschat, terwijl die der Oosten
rijkers daartegenover gering zijn.
HOE ZIJ SNEUVELEN.
Do Parijsche correspondent van
„de Tijd" schrijft:
Niets geeft beter inzicht in den
zielstoestand van den Franschen sol
daat, dan d© lezing van verschillende
intieme oorlogsbrieven. De bekende
abhé Sieard heeft in zijn positie van
pastoor inzage van verschillende dier
brieven kunnen verkrijgen e>n deelt er
in bijschriften eenige interessante
trekjes uit mede.
Een vader schrijft over zijn zoon:
„Jacques heeft het offer van zijn le
ven in Gods handen gelegd, met een
wreed verscheurd hart, maar met vol
ledige oprechtheid... Zijne kameraads
zeiden ons, dat hij het nieermalen
vernieuwde, niettegenstaande den
angst, dien de herinnering aan zijn
vrouw en zijn drie kinderen veroor
zaakte.
Als het bevel tot een aanval gege
ven wordt, weet iedere soldaat, dat
dit zijn laatst© gang kau zijn. Velen
schrijven nog een kort brielje dat ai
leen verzonden moet worden, wan
neer zij soms mochten sneuvelen.
Aan wie is dat brielje gerichi Yeeial
begint liet: „ma there maiuan".
Wonderbaar toch, dat die ruwe sol
daten senior allen ui het laatste
oogeubiik om hunne uiwuer roepen.
Iten zoon vraagt verschooning a
zijn vauer, da: hij meer aan z'jn m
d r sohnjK dan aan hem; „maar
zijn voor u allen bestemd, mijn brie
venW anneer men in gevuai
dan is dat zóó natuurlijk en van zei
sprekend, dat het geen uitlegging ol
versoiiooning noodig heeft. Ik heb er
rondom mij gezien, die waarlijk niet
tee der of gevoelig waren; als de doo-
deude kogel hen trof riepen ze: Ma
ma! Zoo nog pas, een prachtsoldaat;
getroffen door een granaatscherf
blijft hij nog eenige seconden over
eind en roept: Hulp. o Moeder! Een
doedel ijk gekwetste zegt aan den
priester-brancardier: „Ik ga sterven,
ik voel het, over eenige uien is het
gedaan. Wil u aan mijn moeder
schrijven, dat mijn laatste gedachten
voor haar zijn geweest? Zt-g baar dit
namens mij: moeder, ik sterf voor
het vaderland ais een goed Christen;
wees sterk, wij zuilen elkander in
den hemel wederzien".
Generaal d'A schrijft aldus bij den
dood van zijn zoon, een onderluite
nant vun 18 jaar: „Wij kunnen aan
Frankrijk niets schooners schonken,
niets reuners, niets edelmoedigere
dan dit kind. Wij zijin trolsch op hem;
maar na don oorlog zullen wij hem
beweenen tot aan onzen dood
Een ander was reserve-luitenant-:
den dag vóór dat hij sneuvelde bi]
Vermelles schreef hij aan zijn vrouw:
„Liefste, ik schrijr maar een briefje,
want men kan nooit weten!... als ik
ral, dan is het omdat ons vaderland
mij noodig had. Je moet niet weenen,
want »l< l>ezweer hét, ik zal gelukkig
sterven, als ik mijn leven moet geven
voor Frankrijk. Omhels irijn lieve
kinderen voor hun vader; zeg hun,
dat hij vertrokken is op een lange,
heel lange reis, maar dat hij ze blijft
liefhebben, aan hen d*nkt, ze van
verre beschermt.
Er zal ook 'n kleine bébó zijn, die
ik niet z,al kennen. Je moet hem zeg
gen. als hij grooSc-v is, dat zijn vader
zijn leven heeft gegeven voor een
groot ideaal, dat van ons vernieuwd
en versterkt vaderland... Tot weer
ziens, mijn liefste. Beloof me dat ja
niet morren zult tegen ons vaderland
als ik sterf voor Frankrijk. Beloof me
ook, dat jc papa en mama zult troos
ten, en zeg aan de kleine meisjes,
dat hun vader, al is hij erg ver weg,
niet ophoudt over haar te waken en
ze te beminnen. Eenmaal zullen wij
elkander wedervinden, hoop ik, bij
Hem, die one© levens bestuurt en die
mij bij u en in u een zoo groot geluk
geschonken heeft Arme lieve, ik heb
geen tijd om lang te denken aan onze
liefde, die toch zoo innig en- zoo
sterk is. Tot weerziens, tol liet groots
weerzien... Wees sterk. Uw Jean".
Ze waren hoogst gelukkig getrouwd
en waren innig aan eikander ge
hecht. Kort vóór hij den heldendood
stierf, schreef hij aan zijn vrouw:
„Aangebeden Jeanne,terwijl ik schrijf
dondert hc< kanon en we kunnen elk
oogenblik het bevel voor den aanval
krijgen. Bij mijn vertrek heb je me
gezegd altijd mijn plicht te doen,
zonder mij onnoodig bloot te stellen.
Nu is het uur gekomen en ik hoop
dat je tevredc-n over me wezen zult.
Ik heb je bemind boven alles, en
tóch zal ik optrekken zonder om te
keeren, wetende dat het eind© van
dezen dag, gehikkig of niet, mij u
meer waardig zal maken... De aarv
val is aangekondigd; ik schrijf hier
mijn Innigste gedachte neer, liefste.
Fier en met ojigelTeven hoofd zal ik
voor Frankrijk strijden. Als ik niet
terugkeer, spreek dan met de kinde
ren over het bombardement van B.;
vve gaan er vroolijk op aan. Voor
de kleintjes en voor u mijn gansche
hart!'"
Een Parijsche dame, die haar zoon
als vrijwilliger verloreif heeft, zegt;
„Iri dit ongeluk blijft mij eën troost
Zeventien jaar lang heb ik hem zie
kelijk gekend. Ik heb hem aan den
dood kunnen ontrukken ten koste
van vele en lange zorgen. Ik ben er
trolsch op, dat het mij gelukt is hem
te behouden, zoodat hij nu kon ster
ven voor het vaderland'
Welke vrouw br&ciu gnooter offer
dan deze moeder uit Moven? Een der
zustere schrijft aan haar broeder:
„Waarde Eduard, ik verneem dat
Charles en Lucien gestorven zijn op
den 28en Augustus; Eugene is zwaar
gewond. Louis en Jean zijn ook dood.
Rose is vermist Mama weent veel;
zij zeg? dat je sterk bent en hen wra
ken moet. Jean had hot Legioen van
eer, volg hem daarin op. Ze hebben
ons alles ontnomen. Op de elf. die
ten oorlog trokken, zijn er acht ge
storven. Lieve broeder, doe je plicht.
God heeft je het leven gegeven. Hij
heeft het recht om je het weer te
ontnemen. Moeder zelf zegt het. We
omhelzen je van ganse her harte,
maar we zouden je zoo gaarne we
derzien... Vertrek, waarde broeder,
breng liet offer van je leven; we heli-
ben alle hoop op wederzien, want een
soort voorgevoel zegt ons, dtu we
hoop mogen hebben. Adieu, tot ziens,
ais 't God beliefL Uw zustere".
ie de ziel van Frankrijk in bare
werkelijkheid wil leeren kennen, die
leze vooral de oorlogsbrieven, waar
in liet hart spreekt zonder logen ol
aanstellerij.
DE STRIJD IN EN OM ATRECIIT.
Een correspondent van de „Times''
aan het westelijk front vertelt bijzon
derheden ever de verdediging van
Atrecht. Al sinds ©en jaar liggen de
Duitschers op geringen afstand van
de stad, ongeveer 400 yards van het
voornaamste station verwijderd. Op
sommige punten in de buitenstad heb
ben de Franschen en Duitschers hui
zen- bezet, die aan elkaar grenzen,
zij leven er als het ware als buren,
maar niet als goede buren. Toen ik
eens aan een zandzak rukte in ©en
der hoeken van een kelder, waar ik
op bezoek was, vertelt de correspon
dent, fluisterde mijn metgezel mij
toe, dat ik mij stil moest houden,
want dat de Duitschers slechts op
FEUILLETON
HECTOR MALOT.
23)
ln twee sprongen stond hij voor
mij en ik werd bijna omver gewor-
ipen door een gedachten oorveeg.
Toen ik weder opstond en inijn
oogen opende, stond Vitalis tusschen
mij en den agent, dien hij hij zijn
kraag vasthield.
Ik verbied u dit kind te slaan,
zeide hij wat gij gedaan hebt
is een laagheid.
De agent wilde zijn liand losmaken,
maar Vitalis drukte deae in de zijne.
Gedurende eenige miuuten zagen
de beide mannen elkander strak aan.
De agent was buiten zich zelveai
van woede.
Mijn meester had een schoon, voor
naam voorkomen, zijn indrukwek
kend grijs hoofd hield hij eteed6 recht
opgeheven en op zijn gelaat stond de
hoogste verontwaardiging te lezen.
Het was mij alsof hij den agent
met zijn blik in den grond wilde bo
xen, maar dat gebeurde nieteens
klaps rukte deze zijn band los, greep
mijn meester aan en wierp hem op
zijde.
Vitalis viel bijna op den grond, met
zooveel kracht stootte de agent hem
van zich afmaar hij bleef nog juist
staan en gaf met de rechterhand zijn
vijand een geduchten slag.
Mijn meester was wel is waar een
krachtig gebouwd man, maar hij was
een grijsaard de agent een jeugdig
man, in den bloei des levens en de
strijd tusschen hen kon dus niet van
langen duur zijn.
Maar er was geen strijd.
Wat wilt gij vroeg Vitalis.
Ik neem u in. hechtenisvolg mij
naar net bureau.
Waarom hebt gij dit kind gesla
gen
Geen praatjes, volg mij.
Vitalis gaf geen antwoord, maar
wendde zich tot mij.
Keer naar de herberg terug, blijf
daar met de honden, ik zal u wel na
der bericht zenden.
Hij kon niets meer zeggen; de
agent trok hem mede.
Zoo eindigde op ©en zeer treurige
wijze de voorstelling, welke mijn
meester aardig had willen maken.
De honden wilden eerst hun baas
volgen, maar toen ik hun beval bij
mij te blijven, kwamen zij, gewoon te
gehoorzamen, terug. Ik zag toen. dat
zü gemuilband waren, maar in plaats
dat hun neus in een ijzeren toestel of
een netwerk besloten was, droegen zij
slechts een zijden lapje, dat met een
lint om hun snoet gebonden was. Ca-
pi, die wit was, had een rooden doek.
Zerbine, zwart van haar, een witten;
de grijze Dolce was inet een blauwen
lap getooid. Het waren muilbanden
die voor het tooneel waren bestemd
en ongetwijfeld had Vitalis de hon
den zoo uitgedost, om den agent een
poets te spelen.
Het publiek was terstond uiteenge
gaan eenige toeschouwers waren nog
blijven staan om het gebeurde niet
elkander te bepraten.
De oude lied gelijk.
Hij had ongelijk.
Waarom heeft de agent het kind
geslagen, dat hem niets gezegd noch
gedaan had?
Het is een leolijk gevalde oude
zal er niet zonder gevangenisstraf af
komen. als de agent hem van oproe
rige bedoelingen beschuldigt.
Ik keerde zeer bedroefd en in de
grootste onrust nuar de herberg te
rug.
Vitalis boezemde mij geen vrees
meer in, en eerlijk gezegd had dat ge
voel ook maar zeer kort geduurd. Al
spoedig had ik mij aan hem gehecht
en mijne genegenheid voor hem was
met den dag sterker geworden. Wij
leidden hetzelfde leven, waren van
den morgen tot den avond 6aruen en
dikwijls deelden wij denzelfden stroo-
zak. Een vader zou niet beter voor zijn
kind hebben kunnen zorgen dan hij
voor mij. Hij had mij lezen, zingen,
schrijven en rekenen geleerd. Op onze
lange wandelingen had hij mij on
derweg altijd iets geleerd, wat betrek
king had op hetgeen wij zagen of on
dervonden. Bij koud weder had hij
zijn dek met mij gedeeld wanneer het
zeer warm was, had hij mij altijd ge
holpen in het dragen van de veie din
gen, waarmede ik beladen was. Van
het eten gaf hij mij nooit het slecht
ste en zich zeiven het beste. Nu en
dan trok hij mij wel eens bij mijn
ooren en gaf hij mij soms een schop,
die wat harder aankwam, don die een
vader zou gegeven hebben maar al
die kleine bestraffingen deden mij
toch nooit zijn zorgen vergeten, noch
zijn goede woorden of bewijzen van
genegenheid een oogenblik minder
waardeeren. Hij hield van mij en ik
van hem.
Deze scheiding deed mij dus innig
leed.
Wanneer zouden wij elkander weer
zien
Ik had over de gevangenis hooren
spreken. Hoelang zou die 6traf kun
nen duren
Wat zou ik ln dien tijd doen Hoe
en waarvan zou ik moeten leven?
Mijn meester droeg steeds al zijn
geld bij zich en vóórdat hij zich door
den agent had laten medevoeren, had
hij geen tijd gehad mij geld te geven.
Ik had slechts eenige centen in mijn
zak zouden die voldoende wezen om
Joli-Coeur, de honden en mij te voe
den?
Twee dagen brachten wij in den
grootsten angst door, zonder dat ik de
herberg durfde verlaten, en mij aan
houdend met Joli-Coeur en de honden
bezighield, die eveneens in de groot
ste onrust verkeerden.
Eindelijk, den derden dag. bracht
een man mij een brief van Vitalis.
In dien brief deelde mijn meester
mij mede, dat men hem gevangen
hield om den volgenden Zaterdag
voor de correctioneel^ rechtbank te
verschijnen, beschuldigd van weer
spannigheid tegen een ambtenaar
der- openbare macht en feitelijk ver
zet tegen deze gepleegd.
„Ik heb zeer vekeeid gedaan, dat
ik mij heb laten medesleepen door
mijn drift," voegde hij er bij. „een
feut. die mij duur te staan zal komen.
Maar het is te laat om deze te her
stellen. Kom op de zittinggij kunt
er altijd wat leeren.
Hij gaf mij toen nog eenigen raad,
hoe ik mij te gedragen had en ein
digde zijn brief met een hartelijk
woord, terwijl hij mij verzocht Capi,
Joli-Coeur, Dolce en Zerbino eens voor
hem te liefkoozen.
Terwijl ik dezen brief lae, was Capi
naderbij gekomen en hield zijn blik
op het papier gevestigdaan zijn
kwispelstaarten en zijn snuiven be
merkte ik, dat hij door den reuk wist
dat dit papier van zijn moester kwam;
sedert drie dagen was dit (iet eerste
toeken van leven en vroolijkheid, dat
hij gaf.
Ik vroeg eenige inlichtingen en ver-
am dat de zitting om tien uur des
morgens begon. Tegen negen uur
stond ik dien Zaterdagochtend reeds
tegen den post van de deur geleund
en ik was de eerste die het lokaal bin
nentrad. Langzamerhand vulde zich
de zaal en ik herkende vele personeu,
die bij de voorstelling tegenwoordig
geweest waren.
Ik wiet niet wat een rechtbank
was, maar uit instinct boezemde zij
mij vreeg in het kwam mij voor, dat,
al betrof het hier mijn meester, 'k
zelf toch ook in gevaar verkeerde, ik
verschool mij achter een groote ka
chel en, terwijl ik mij tegen den muur
drukte, maakte ik mij hoe langer hoe
kleiner.
Mijn meester stond niet het eerst
terecht: hem vooraf gingen dieven,
twistzoekers, d;e allen zich voor on
schuldig verklaarden, doch allen ver
oordeeld werden.
Eindelijk kwam Vitalis op de banl
zitten, tuaschen twee gendarmen in.
(Wordt vervolgd).
