ÏSö
f..
pi 1
„V
s
k.
H
ds
W
'm
§g
i
m
n
m
li
M
m
gg
1,
II
is
>J§
JÉ
gg
a
tÉ
m
-
SÉ
m
a
M
m
9
m
m
m
m
m
m
A
ft
m
m
m
ft
m
5
S
u
m
ft
31
6
m
ft
1
ft
ft
iil
H
u
'2
m
m
B
ft
SS
•a
jj
ft
m
m
M
i
ft
ft
Het verwondert me, flat ze ufet
allen hun beentjes breken, rei ze me:
Poch de klas gaat veer beginnen.
Zij klapt in dc handen, allen worden
plotseling stil-en treden in de rij.
Ho verschillende afdeelingen gaan
naar haar eigen klassen, onder laat
ste strategische redetwisten.
Mijn vriendin heeft een derligta.1,
van tien tot dertien jaar, voor haar
rekening. Zij laat mij voor eenige
minuten in haar klas komen, terwijl
zij dc les begint wiskundige uitleg
gingen op het zwarte bord. Zij schij
nen thans vredig le zijn, doch stellig
met den geest honderd mijten daar
vandaan. Een ongelukkige staat voor
liet schoolbord en tracht zijn vraag
stuk te beredeneeren: zijn uitlegging
is onduidelijke en onderbroken loor
lango stilten, gedurende welke hij
zich met het krijt onbewust de hand
palmen wit maakte. Dn plotseling
steekt, Ln het midden der klas, een
joch van een dozijn jaren, met een
verhelderd gezicht, opstaand, de hand
in de hoogte oin toestemming tot spre
ken te vragen.
Weet jij het? Komaan, leg uit.
Neen, mevrouw. Maar mijn oom.
die een soldaat is, is gisteren met
verlof gekomen. Den heelen nacht
heeft hij verteld, want hij was hi
Champagne.
.Mijn vriendin heeft den tijd tndét ge
had om hem tot zitten uit te noodi-
gen, of eo.n ander staat overeind.
Maar mijn. vader, mevrouw, is
gekomen! Ilij zegt, dat liet leuk is,
wanneer ons kanon in don hoop
schiet -
Nu zijn drie, vier, tien jongens op
gestaan. die allen tegelijk gebaren
maken en praten en met een onbewus
te vurigheid eenige, over de onmete
lijke wreedheid van dezen oorlog ge
hoorde, verhalen herhalen. Eenige
strafoefeningen, een uur schoolblij
ven, kulmeercn nochtans die geest
drift.
Het is Maandag, zegt mijn
vriendin, de schouders ophalend en
mij geleidend naar de deur. U hebt
hen gezien: zij leven den. oorlog inee,
zii wennen er zich aan, on, ongeluk
kig, zonder er de gruwzaamheid van
te begriipen. En 'n rondschrijven van
doil rector, en de inspecteurs beve
len ons, aan, onzen leerlingen de 'la
den onzer soldaten te vertellen. Tk
vrees heel erg, dat zij van onze ver
halen niets anders onthouden ran
de roerende bijzonderheden, zonder
te kunnen begrijpen wat van 1» mug
ts begrepen te worden: de toewij Eng
van onze voor de vrijheid der Natie
striidend" soldaten.
Ik sidder, wat mij betreft,
van het opwekken van haat in den
suggestieven pees: en het suggestieve
gemoed dezer kleinen. „Deze leeftijd
is zonder med edoogen", heeft onze
groote fabelschrijver gezegd, en men,
zou het zich in hermnwring Snoeten
brengen...
.Anderdeels houdt het den leerlin
gen opgegeven opslelwerk vrij tf'ire-
niecn verband met den Oorlog, en men
vraagt 't hun, hun werk te illustres-
ren naar de geziene tooneelen. Af en
toe publiceer en dagbladen uittreksels
uit schoolschriften. Over het alga-
rnooii ontbreekt het daaraan aan »er-
soonlijkhcid, naïviteit, en men ter-
kont te veel den korten inhoud var.
liet thema, dat de onderwijzer «f de
onderwijzeres tevoren ondor wooden
bracht.
W1LMA KNAAP.
fan de Residentieen haar
liewonera.
CCCXXXIX.
L'it de nieuw jaarsrode van den
Burgemeester hebben we vernomen,
dat de algemcene toestand in onze go-
nieonto geen roden tot ongerustheid
■rooft. Voor een rechtgeaard Hagenaar
kan dit niet anders dan aangenaam
zijn, maar toch zal bij hem omviLlo-
keurig dc peduchio opkomen, dut nog
niet hooi lang geleden van dc tafel
mui het Dugelijkscli Bestuur een an
dere klank gehoord werd. Eerst bij
liet voorstel oin de verkeerswegen niet
te doen door gaan, en later bij de bo
grooting toen 13. en W. kwamen mot
een voorstel tot belastingverhooging,
dat ook gemotiveerd werd met een
verwijzing naar de buitengewone om
standigheden, die vóór alles bedacht
zaamheid geboden. Do Raad heeft zoo
wel van hot een als van hel amlor zich
heel weinig aangetrokken en besloten
de verkeerswegen te doen slaan en
do belasting niot te verhoogen. Dit
laatste op voorstel van het Dage
lijksch Bestuur, dat, bemerkende, dat
dc leden niet voor do verhooging te
v inden waren, eeu middel aangaf om
da begiooting sluitend te maken zon
der tut hot uiterste middel van do
verhooging over te gaan. Waarom de
Burgemeester nu plotseling van mee-
niug vcrunderd was en optimistischer
gestemd, is ons niet meegedeeld zoo
dat alleen ©enige vermoedens hier op
hun plaats zouden zijn.
We guun hot nieuwe jaar dus in
mot dc wetenschap in een welvarende
gemeente te wonen. Aangenaam is
zulks altijd en wo bekommeren ons
er daarom niot al to veol om, dat een
stuk werk van don raad, waaraan da-
gon besteed is plotseling krachteloos
geworden is, door de beslissing van
den kantomochter. Ik bedoel do bios
coopverordening. Voor vortooningen,
die door kinderen beneden de 16 jaar
bozocht mo hten worden, was oen
voorafgaande keuring noodig, welk©
geschiedde door een door den Burge
meester benoemde commissie. Een
bioscoopondernemer te Schev eninsen
had zich niet uan de v erordening ge
stoord en kinderen toch toegelaten bi]
een voorstelling, waarvan de films
met van t© voren voor kinderen go-
schikt bevonden waren. Procesver
baal volgd© cn voor den kantonrech
ter werd... vrijspraak geèisclit. De
kantonrechter hoeft thans uitspraak
gedaan on den ondom em er ontslagen
van allo rechtsvervolging, op grond
dat do uitvoeriug.van do verordening
op do openbare vermakelijkheden,
waarvan hot raakon aan den Hemeon-
toraad is opgedragen, behoort aan
den Burgemeester als hoofd van de
politie, en dat, wijl in (öt geval de
uitvoering zelfstandig aan do bios
coopcommissie was opgedragen, do
verordening in strijd was met de wet.
Daar zit nu de gemoente met haar
verordening. Dat do Burgemeester al
le films zelf zal gaan keuren is na
tuurlijk onmogelijk en or zal derhalve
een verandering in de verordening
gemaakt moeten worden, wil de Raad
nog eoniig resultaat van al zijn arl>eid
zien. Maar die verandering kan alleen
geschieden door don Raad eai we zul
len het gehoele debat over de veror
dening dus nog eens dunnetjes moe
ten overdoon. Prettig vooruitzicht is
dat niet en we waren het jaar op ad
vies van don Burgemeester nog wol
met zooveel inoed begonnen. Maar de
mensch behoort zich nu eenmaal aan
teleurstellingen to gewonnen en we
zullen ons or niet al to druk over ma
ken. Afin hot verrichten van vruchte-
loozen arbeid is de Raad al long w
wend cn ik t\v ijle! er dan ook rriet aan
of de heeron zullen zich op de te wij
zigen verordening worpen, al ware
liet de meest onbokende spijze die ze
ooit to verorberen hebben gekregen.
De tragedie van de tram naav Voor
burg is weer ©on tooneel rijker ga-
worden. Tegen den machinist, dje het
eerste ongeluk veroorzaakt had
een paar maanden geleden door
een wissel te possecren, zonder acht
te geven of de hem tegemoet komende
train wel voorbij was, is zes weken
gevangenisstraf goüischt. De man zal
waarschijnlijk wel veroordeeld wor
den, want hij heeft ongetwijfeld een
zeer ernstig verzuim begaan, maar
dat noemt niet weg, dat de sympathie
naar hem uitgaat, nu steeds moer
blijkt dat aan veiligheidsmaatregelen
van hoogerhund niot do noodige zorg
besteed werd Nu, na het tweede on
geluk, zijn eindelijk maatregelen ge
nomen, die hij de wissels eenige meer
dere zekerhoid goven. Waarom eerst
ongel ukken moesten gobeuron voor
dat hot zoover kwam, is oen vraag
die de directie van do maatschappij
zal hebben to beantwoorden. In den
Raad is het ongeluk natuurlijk be
sproken &u toen is gebleken dat de
gemeente iu deze vrijwel machteloos
staat. Verlichting van cle wissols kon
de gemeente niet edschen; liet eenige
wat te doen stond was af te wachten
of hot resultaat van de besprekingen,
die 13. en W. mot den minister van
Waterstaat voeren, bevredigend zijn
zal. Zeer bemoedigend is dat wel niet
maar er dient in borust te worden.
Ten tweede male in korten tijd werd
<le gemeente gehinderd door een wets
bepaling.
Mot de distributie van Regeorings-
groenton gaat liet nu naar wensch.
Aanvankelijk leak het dat er niets van
terecht zou komen, omdat d© groen
tehandelaren kortweg weigerden, de
groenten aan den man te brengen,
daar do winst volgens hen te gering
was en do onkosten niet dekte. Uitge
rekend is toen dat die winst 62 pCt.
bedroeg! Dc gomoente dreigde zoo'n
bootje dat de verkoop in het klein
door haar zélf zou geschieden cn de
handelaren gaven daarop hun tegen
stand op. Nu-worden m do meeste
winkels in do buitenwijken regeerings
groenten verkocht, in het centrum
hebben alleen de kleinere winkels ot
toe besloten. Het meest leerzame wat
deze strijd gebracht heeft is dat op
groenten ecu winst van meer dan 60
pCt zit en heel wat huismoeders zul
len zich dat Jiorinnercn als zij weer
eens met den groonboc-r aan het har
rewarren zijn. Verstandig schijnt het
verzot van do handelaren dan ook
niet. Maar een oorlogswinst is nu
aanmaal aangenaam cn de tijden zijn
duur.
SINTRAM.
De verbaasde Mevrouw
Jedd.
(Vervolg).
Benige minutan lang bleef hü op
den hoek van de straat staan dralen.
Door den warwinkel vuu gedachten
in zijn hoofd kiep een roode teiaad en
dat was het afschuwelijk feit, dat hij
op een gegeven oogonblik naar huiis
zou moeten gaan on daar het nieuws
vertellen.
0, hemelklaagde hij weer,
en begon opnieuw te wandelen, steeds
vlugger en vlugger, aisof hij daar
door kans zag zijn noodlot te omt-
loopeu.
Plotseling, bijna zonder zelf te
meikcn wat hij deed, bleef hij voor
een kor met bloemen staan en kocht
een bos muurbloemen, waarmee de
kar opgehoopt wa3. Heel diep in zijn
binnenste vvus een soort behoefte om
liaar door due bloemen wat gunsti
ger tegenover zichzelf te stemmen,
maar terwijl hij weer wegliep, voelde
hij duidelijk hoe weinig het hem zou
baten om te trachten zijn vrouw in
een betere stemming te brengen.
O. hemel riep hij wanhopig
ten derden male uit, en stopte de
bloemen in den zak van zijn overjas,
omdat hij voelde, dat het dwaas zou
staan, ze weg te worpen.
Eindelijk besloot hij naar huis te
gaan. muur langs een omweg, zoo-
dat het zoozeer gevreesde ocutenblik
nog wat zou worden uitgesteld. Ter
wijl hii voortliep, herhaalde hij bij
zichzelf alle mogelijke manieren,
waarop hij met zooveel mogelijk tact
het niouws aan zijn vrouw zou kun
nen meedeelcn, om telkens weer te-
to koeren tot de overtuiging, dat
hij niets zou kunnen zeiggen wat het
onweer en de ellende voor hem uit
den weg zou ruimen.
lu rampzalige stemming bleef hij
voor zijn huis staan, stak inet tegen
zin den sleutel in hei slot cn trad'zijn
huis binnen.
Wat bon je vroog
De stem van zijn vrouw wekte niet
de gedachte aan iemand die eau feit
oonstateert, maar drukte veeleer
ntrouwen uit.
1 -Mr. Jedd Keek even naar dc vrouw
op de trap. maar wendde dadelijk
zijn blik weer af.
Ja, zei hij salior.
lloe komt dat zoo
Odh, denk je misschien, dat het
[voor mijn pleizier is. dat ik zoo vroeg
terugkom zdi hij wanhopig.
Na een seconde van ontroerde be
sluiteloosheid kwam mevrouw Jedd
de trap uf en bleef haar echtgenoot
aan staun kijken als wist zij niet wat
nu met hem 1c beginnen.
liaar gelaatsuitdrukking was liard
met hel gestrenge in oog en mond,
dat de heerschende vrouw kenmerkt.
Zijwas bleek, met een arendsneus.
Hour haar. dat al hegon te grijzen,
was strak naar achteren gekamd cu
in eon kleinen knoop aohter tegen
haar hoofd vastgelegd.
Zii had een houterig figuur en het
weinig auntrekkelijko van 'haar klee
ding lag minder aan het goedkoope
daarvan, dan wel aan gebrek aan
smaak.
De geheele indruk, diau zij maakte,
was van een heel vinnig wezen mot
groote huishoudelijke bekwaamhe
den.
Mr. Jodd hing worktuigdlijk zijn
Jas en hoed op, zuchtte cn schudde
zijn hoofd,
Maak mij toah geen verwijten,
spaar mij alsjeblieft. smeekte hij
op vermoeiden toon
Bon je niet wel vroeg zij.
Is dat de reden, waarom je vroeger
van het kantoor bent gekomen
Noen ik ben ik ben volko
men gezond, maar
Hij draaide gicli om en wankelde
zijn kleine eetkamer binnan. Mevr.
Jedd volgde hem niet haar (lianden in
de zij, haar geheele houding deed
denken aan den vogel op heit punt
zijn prooi te bespringen.
Welnu vroog zij scherp.
Wat is or?
Hij stond tegen den schoorsteen
mantel geleund, met één voet op den
haardrand, en staarde naar het pa
troon viui liet vloerkleed.
Kom drong zij aan. Krijg
ik nu iets te hooren
liij sloeg zijn oogen up on keek
naar haar in den spiegel. Zij zag do
uitdrukking van diepe ellen.de üi
zijn oogen en er kwaui een zachter
uitdrukking op baar gelaat, liet was
onmogelijk om niet onder den in
druk te komen van het meelijwek
kende in zijn houding.
Ik heb mijn ontslag gekregen 1
st'ictftiij uit. Weggezonden van
het kantoor.
Weggestuurd van het kantoor 1
eth ze hem doodelijk verschrikt
na.
Het was mijn schuld niet niet
heelemaaL -
Ja. maar maar de kinderen
huur eten Wat ter wereld heb
je toch gedaan? O, maar
Een drukkende stilte trad eens
klaps iu. De 'zelfbewuste mevrouw
Jedd was bezg haar gedachten te
verzamelen.
Ik zal zelf naar Mr.'Penthorne
toe gaan. kondigde zij aan. Ik
zal hem overhalen je terug te ne
men. Ik aal er op aandringen, hein
persoonlijk te sproken.
liet zou nergens toe dienen,
zei Uaur echlgenoot. Hij zal mij
nooit 'terugnemen nu ntet.
Maar wat lufl) je dun toch go-
duün Ontslagen ria. zooveel jaren
dienst Dan moet je toch iets heel
verkeerds gedaan hebben.
Ik deed niets verkeerds.
Waarom wil hij je dan niet te
rugnemen
De voortvarende mevrouw Jedd
was nu ongeduldig om alles zonder
uitstel te vernemen en zocht' naar
het beste middel om haai- man tot
praten te krijgen. Ervaring met zijn
vrouw liad hem geleerd, dat liet al
tijd te prefereeren was, om bij zijn
verhaal met de ergste beleediglng te
beginnen, omdat dan het heftige ver-
vvijt, dal daarop volgde, niet veel ge
legenheid meer overliet voor nog
erger woorden.
Ik ik vertelde hem, dat de
jonge klerken op het kantoor hem
don kalkoensühen Ihaan noemen, on
dat die naam precies bij hem paste,
bekende lui aarzelend.
Thonuus Heb je dat gezegd
riep zij ongeloovig uit. Jc moet
half gek geweest zijn
Ik was gek, stemde hij boe,
met hardnekkig Heengeslagen oogen,
omdat hij wist dat zijn vrouw Uiaar
best zou doen hem onder den invloed
van haar dwingende oogon te bren
gen. liet was toch ook om krank
■zinnig te worden, met Een van hun
oudste klerken zonder eonige reden
te ontslaan -*■
Maar je zei immers tegen hem,
dat hij den kalkioenscheu haan ge
noemd werd.
0, maar dat was pas nadut ons
gesprek was ufgeloopen. En ik ik
heb nog veel meer tot hem gezagd,
voordat ik duartoe kwam.
Nu. Thomas, vertel mij nu eens
v an het begin af precies alles, wat er
gebeurd is. Niets dan de zuivere
waarheid ulsjdblieft en laat mij mijn
eigen oordcel daarover vormen.
Hij vertelde haar nu alles van het
bügm of cn spaarde daarbij noch Mr.
Penthorne. noch zichzelf. En toen
hei v erhaal uit was. volgde er weer
stilzwijgen.
Mr. Jedd had geen juist denkbeeld
van hetgeen hem nu te wachten
stond. Hii voelde dat de storm
uer kwam cn vroeg -zich vaag uf, hoe
liii er onder vandaan zou komen,
Als hij eenige hoop had. dan was het
alleen daarop, dat zijn vrouw nu
dadelijk heftig los zou barsten, liever
dan dat zij sarcastisch word, omdat
de laatste methode veel langer van
duur was.
Wat er vverkelijk gebeurde
eeu van de grootste verrassingen
van zijn leven. Hij hoorde hoe zijn
vrouw naar hem toekwam en of
schoon zij nooit tot handtastelijkhe
den was overgegaan, kromp hij toch
onwillekeurig ineen, want dit was de
ergste catastrophe.' w aarvan hij ooit
oorzaak was geweest.
Maar zij legde zacht haar beide
handen op zon sohouders.
Arme. onschuldig verdrukte
man zei ze.
Mr. Jedd keerde zich vol verbazing,
ongoloof en verlichting om. Eeu klein
rood vlekje brandde er op iodera
wang van zijn vrouw en haar oclgen
schitterden heel vroolijk, terwijl er
oneotooflijk veel sympathie urt liaar
oogen sprak.
Plotseling kwam het over mij.
riep zij half verontwaardigd uit, als
trachtte zij zioli voor zichzelf te ver
ontschuldigen. Toen ik je daar
zag staan, en hoorde hoe je door hem
behandeld bent Het is een schande
een schande I
Ben je ben jc niet boos op
mij vroeg hij, zijn ooren niet ge-
loovend. Niet heel boos
Ik ik ben trotsch op je
verzekerde zijn vrouw.
Hulpeloos bleef Mr. Jedd met open
mond voor zich'uitstaren bij het hoo
ren van dat wonder.
Je hebt je juist zoo godragen,
als ik liet graag gewild had, ver
klaarde zij. Je zei precies wat ik
het liefst van je gehoord zou hchhen.
En Ik ben blij, dal jc hern een kal-
koenise.hen haan hebt genoemd. Hij
verdient het. Best mannetje, om js
na al die jaren zoo te behandelen.
Ja. en ik zal je vertellen, wat mij het
best van alles bevalt de manier
waarop jij voor jezelf bent ojvgelco-
men. Ik dacht niet. dut je er da
kracht voor had. Misschien is dat de
reden waarom ik altijd
Zij zweeg plotseling en scheen
haar woorden met grooier zorg te
willen kiozen.
Ik bedoel, ging zij voort,
liet maakte altijd deai indruk alsof je
mijn steun eoo noodig hadt. Je scheen
zoo zoo kinderlijk en hulpeloos
en
O, ik kan wel op mijzelf passen
als de nood aan den innn komt, zei
hij. met een eigenaardig, zelfbewust,
klein hoodknikje. Maar, natuur
lijk, jij hobt altijd
Hij zog gevaar naderen, en veran
derde .plotseling van onderwerp.
'k Heb wat bloemen voor je mee
gebracht. merkte hij op, en uit
zijn overjas nam hij het verwelkte
bosje muurbloemen.
Dacht je werkelijk nog aan mij,
toen jij je zoo ongelukkig voelde
riep zij verrukt uit.
O zeker, dacht ik aan je heel
veel zelfs
AVeer zwoeg zij.
Jenny fluisterde hij zacht.
Zij keek veibaasd op. Voor liet
eerst sinds vele jaren noemde hij
haar weer bij dien naam.
Ja lieve.
Denk je, dak wij nog weer hij
aarzelde. Ik bedoal, als jo deze
bloemen in water zet, zullen zij heeil
gauw opfleuren.
Ik ik begrijp wat je meent.
Zouden wij zouden wij niet
weer opnieuw kunnen beginnen Ik
zou wat attenter en wat opgewekter
kunnen worden, en jij O, ik heb op
het oogeublik niets bepaald tegen je,
maar ik weet niet procies hoe ik het
zeggen zal. wat ik graag zou willen.
Het was mijn bedoeling niet, je altijd
te vervelen, en ik geloof niet, dat jij
altijd hard tegenover mij wilde zijn.
Dat is niot anders dan een soort van
aanv.endscl van je geworden.
- Jk geloof, omdat ik dacht dat je
niet voor je zelf kon zorgen. Maar na
amluag Weet ik beter. Eigenlijk is
'het een zegen voor ons gawcest.
Ik ben er in elk geval door te
weten gekomen, dat je nog van mij
houdt. Je doet mij nu weer denken
um degene, die je tien, twintig jaar
"eleden was. En
Er werd aan de voordeur gebeld.
Mr. Jedd keek door het raa'm cn
kwam hevig verschrikt terug.
Het is Penthorne 1 riep hij
uit.
Ik zul hem ontvangen 1 ant
woordde zijn vrouw direct
Mr. Penthorne scheen minder «elf-
bewust dan gewoonlijk. In zijn toon
van spreken klonk iets bescheidens,
iels verontschuldig ends.
Ik ik heb gelegenheid gefiiad
om over de dingen na te denken,
zei hij, hiermede mevrouw Jod-d
voorkomend. lk kan niet anders
zeggen, dan dat uw echtgenoot mij
diep beloedigd heeft. Maar ik heb
gemerkt, dat er ondor hot personeel
eenige gevoeligheid is omtrent de
oorspronkelijke oorzaak van zijn
omslag. En werkelijk, van zijn stand
,punt uit bekeken, is liij met te weinig
aanzien des persoons behandeld.
Dat ®ou ik ook taoo tienken
zei mevrouw Jedd.
Nu, ik wensch niet, dat mijn
personeel van oordeel is, dat ik een
hunner minder goed (behandel. Het
mocht eens schadelijk zijn voor de
discipline en routine, en dmarom ben
ik hier gekomen
Om aan Thomas te zeggen, dat
hij weer bij u terug kan komen?
riep zij uit
Neen. Ik zou hem nooit terug
kunnen nemen, na hetgeen tussohen
ons heeft plaats gehadmaar toe
vallig weet ik. dat er op het kantoor
van mijn schoonbroeder ecu plaats
open is een dergelijke betrekking
met een gelijk salaris. Ik heb
hm, hm uw man voor die betrek
king sterk gerecommandeerd. Hij
moet daar morgen even heengaan.
Natuurlijk. \oegde hij er bij, met
iets ongerusts in zijn stem. zaJ hij
verstandig doen met over zijn gedrag
van flieiden te zwijgen. Ik zou liever
ik bedoel, hij kan 't toch niet aan
genaam vinden, als daarover gespro
ken wordt. Goedendag, mevrouw
Een paar uur later zette mevrouw
Jedd een bouquet muurbloemen op
tafel.
Zijn ze niet prachtig frisch ge
worden vroeg zij.
Ilij keek haar aan cn zag, dat zij
hem heel hartelijk aankeek.
Prachtig stemde hü uiterst
tevreden toe, cn de manier, waarop
zij beiden hun handen uitstaken om
over de vaas met bloemen een hand
druk te wisselen, toonde dat beiden
begrepen en waardeerden, welken
dieperen zin dcce woder-opleving in
zich sloot. Zij vormde een herinne
ring. die later dikwijls moeilijkheden
uit den weg ruimde.
OOR LOGS-HU WELIJ KEN.
Haiie heeft een rondvraag gehouden
in de vijftig grootste steden van
Duitschlund over de huweliiksstatis-
tiek in den eersten tijd van den oor
log. Daarbij bleek, dat in de eerste
den. In de moeste steden bedroegen
zij zeventig en meer procent. In Aug.
1914 zweefde het percentage, dat do
oorlogshuwelijken van het getal der
huwelijken uitmaakte tusschen 40.7
procent (Krefeld) en 88.6 procent
(Danzig). In Berlijn vormden In Aug.
1914 de oorlogstrouwpartijen 8D.3 pro
cent van hot totaal. In September en
October begon Het reeds teer te lu
wen. In September zwcefdo het per
centage tusschon 10.7 in Ifumhorn en
38.3 in Mainz. In October tussohen
6.94 in Boclnim en 77.5 wederom in
Mainz. In het jaar 1915 IxHlragon do
oorlogshuwelijken gemiddeld slechts
ongeveer 20 procent van de toch reeds
sterk verminderde huwelijken.
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCHE DAMCLUB.
Allo correspondentie dezo Rubriek betreffende, gelieve men te zenden
aan den heer II. W. ZITMAN,H a r m e n j an s w e g 6 3.
Probleem No. 730 van J. ROO-
SLOOT to Heemskerk.
(Eerste publicatie.)
Zwart
Zwart 6 schijven, op 12, 13, 16, 23, 35, 45 en dam op 15.
Wit 10 3Cbljven, op: 24, 27, 30, 36, 38, 41, 42, 48, 49 en 50.
Probleem NoN. 731 van J. W. VAN
DARTELEN.
(Eerste publicatie.)
12 3 4 6
6
'j.
/■yf
PÏ
16
16
n
a
1
96
26
IÉ
36
86
46
46
Zwart 14 sehijvon, op: 1, 7, 8, 12, 13. 14, 19, 23, 24, 25, 29. 30 ,31 en 36.
Wit 14 soliijvenop: 17, 21, 22, 27, 32, 33, 35, 38, 39, 40, 41, 42, 44, 46 cn 47.
Oplossingen' dezer problemen wor
den gaarne ingewacht, uiterlijk Dins
dag IS Januari 1916.
De oplossing van Probleem iNo.
726 van don auteur, is:
Stand: Zwart 13 schijven, op: 3, 5,
8, 9, 10, 11, 12, 13, 17, 18, 21, 22 en 25.
Wit 14 schijven, op: 23, 24, 26, 29,
32, 33, 34, 35, 36, 37, 39, 42, 45 en 47.
Wal: 33-28, 32-27, 42—37, 2621,
36—31, 47—42, 23—19, 29-23, 35 4,
4 21!
Zwart: 22—44, 21-41, 41-32, 17- 26,
26-37, 37—48, 43-30, 18-20, 13-24.
De oplossing van probleem No. 727
van den auteur is:
Stand: Zwart 10 schijven, op: 3, 6, 7,
13. 14. 17, 19, 20, 22, S6 en dam op 21.
Wit 12 schijven, op: 25, 26, 29, 31,
34, 37 38, 41, 42 43, 44 cn 47.
Wit.: 31-27, 29-23, 38-33, 42 2, 2
15, 41-37, 26 371!
Zwart: 22 31 gedw., 19 28, 21 38,
31 42. 42—48, 48 31.
Beide problemen zijn goed opgelost
door de Hoeren: P. van Amersfoort,
R. Berends, P. J. Eij'pe, W. C. Gree
nings, J. Jacobson Azn., W. J. '4.
Matla, C. Serodiui cn J. C. van
Waard.
De Haarlemsche Damclub houdt
haar bijeenkomsten iedéren Maan
dagavond. van 8—12 uur in de boven
zaal van Café „de Korenbeurs",
Spaarn© 36,
In een gespeelde partij kwam onderstaande stand voor:
Zwart
Liefhebbers van liet Damspel zijn
daar welkom.
Zij, die den leeftijd van 18 jaar be
reikt hebben, kunnen zich als lid bij
het bestuur aanmelden.
Inlichtingen verstrekt gaarne de
Secretaris, de Heer W. J. A. Matla,
Spaame 92 rood, alhier.
Jongelieden van 16—18 Jaar kun
nen als aspirantlid worden aan gen o
CORRESPONDENTIE
Aan alle damvrienden en lezers de
zer rubriek, wensch ik een gelukkig
en voorspoedig nieuwjaar toe.
Het damspel wordt in deze tijden
druk gespeeld:
Tijdens liet onder de wepenen
zijn, van zooveel jonge mannon,
wordt het steeds moer beoefend.
In sommige plaatsen richtte men
militaire damclubs op, «chreef men
wedstrijden uit en werden Simultaan-
séance's gegeven, hetgeen voor onze
vrienden zeer zeker een genot was.
En wanneer naar we hopen
onze militaire damvrienden spoedig
naar huis keeren, zullen zij zeer zeker
het Damspel niet vergaten, on zoo
mogelijk een kijkje nemen Iu de clubs,
ja, misschien zich wel ate lid te tan
inschrijven.
Met vriendelijke dammersgroeten,
Z.
6
Si
ft
16
16
25
36
35
36
45
46
xmj
46 47 4b
49
50
Wit
Wit aan dan zet speelde als volgt:
21-26
\\Vt: ZwiYt:
34-291!
23 25
37—31 17—21
27—22
18-27
31—27 12—17
32—21
16 :27
42—37 7-12
37—31 I
26 37
40—34 legt zsvart hiermede een
44—40
35 44
fraaie valstrik nis deze nl. door 2126
28—23
19 28
een schijf dreigt te winnen.
33 42
33
38 16
een f: lie slagret.
