n
I.
ii
5
IS
H
n
31
H
y
at
it
jf
i
a
HÉ
ft
ai
ai
E
jH
u
ii
11
Jj
Ui
II
jm vvur Kiinsch Frankrijk' „zakgeld"
voor de soldaten en "vooral voor de
•«•jrlofKanKors te verzamelen. De col-
I. .-iariten op straal hebben aanzoek
uadaan naar onze matige gift en
.tiet te vergeefs, dat kunt u begrij
pen Zeker, de gelukkige ktume-
raden deelen samen met de ont
erfden, zeker zijn er verlofgangers,
die verwanten, vrienden, „pete
moeien" hébben, ja maar er zijn
duizenden en duizenden, die niet in
hun zak een geldstuk kunnen
tasten, waarmede men heel alleen
aon een plotse!innen lust, een be
scheiden gril kan voldoen. En er zijn
er. die daarom, met een heimeli k
trotsche fijngevoeligheid, het verlof
niet aannemen, en de anderen
.ertrukkenThans, nu het inge-
ti melde gold op verstandige wijze
«nder onze soldaten is verdeeld, kun
nen allen terugkomen met wat
„centen".
WILMA KNAAP.
De Inbraak
door J. IL
In den luteal avond van een schoo-
nen Septemberdag zaten in een
smaakvol gemeubileerde kamer iri
eon der hoofdstraten van New-York
twee Jónge «naiuicn bijeen. Ken bun-
nar was Joe Streetman, de beroemde
detective, die dienselfden doe van
een vacantieróisje was teruggekeerd.
'11 ii had een kranten-uitknipsel, dat
do ander, die juist was binriengeiko-
men, hem zwijgend geg-even.bad, in
de hand c\n las half luid
„De inbraak in de Hudson-Bank.
Juist voor liet ter perse gaan van dlit
nummer bereikt ons het beridht. dat
I'. C.die verdacht wordt drie weken
geleden de opzienbarende inbraak in
de Hudson-Bank, waarbij op onver
klaarbare wijze ongeveer een Rialf
millloen dollar verdwenen «zijn, ge
pleegd te hebben, of tenminste daar
bij betrokken te zijn geweest, wt^ens
gebrek aan bewijs is vrijgesproken
direct uit de preventieve hechtenis is
ontslagen. Wij zullen een uitvoerig
verslag van de zitting doen volgen."
Hiermede was het bericht uit.
Vragend keek Streetman aijn be
zoeker aan
Ik beu die P. C., izei deze
rustig. Mijn volle naam is Peter
Crinmiighum.
De vragende uitdrukking in Street-
man's gelaat verdween.
Als ik goed begrijp, is het uw be
doeling. dat ik het bewijs voor
onschuld vind, wut dan beteekent,
dat ik het bewijs voor de schuld van
anderen moet vinden, izei Street-
man zakelijk.
De ander keek verrast op.
U raadt het precies. ze hij.
Pardon, antwoordde Streol-
man, ik raad liet nieL Ik weet, dat
het zoo moet zijn. Dit moest I.
reden van uw bezoek aijn. U hebt'
gedachtvrijgesproken wegens go-
hrek aan bewijs, beteekent geen eer
herstel. en anderen zullen denken
hij weet er toch bepaald meer van.
De cenige wij'ze, 0111 hem van iederon
smet te zuiveren is, dut ik den wa
schuldige doe ontmaskeren. Laat ik
dus naar een detective gaan, en dien
opdragen, een onderzoek voor mij in
te stellen. Is het niet zoo
Mijnheer Streetman, ant-
wordde Cunningham enthousiast,
ik behoof er geen woord aan toe te
voegen. L' hebt woordelijk gezegd,
wat mijn gedaohtengang was, toen
ik hedenavond uit de gevangenis
naar u toe kwam. Alleen vergaf
flat ik speciaal aan u dacht, wijl uw
reputatie zoodanig is, dat eleohls u
ion zoo lustige taak nis deze tot een
goed einde kan brengen.
Streetman boog dankend voor de
zen lof.
Wilt u zoo goed zijn, mij gere
geld te vertellen, wat er vóór en na
de inbraak gebeurd is? vroeg bij.
Jk ben namelilik voor eenigen tijd op
nis geweest en heb de zaak dus niet
voo geregeld kunnen volgen.
Zooals ik u gezegd heb, begon
üo ander. is mijn imam Peter Can-
nincharnik ben, of liever was
hoofdkassier bij de Hudson-Bank. Ik
bon daar zestien jaar \verkzaam ge
neest. waarvan de eerste elf als kas
sier eersi later werd ik hoofld-
I.rooier. In al dien tijd viel er niets
bijzonders voor, tol vóór twee maan
den. Toen werd ik Jnj den directeur
ontboden, en die zei mij met vele
i-miwegeu on excuses, dat 'hij voortaan
liever alleen de sleutels der kluizen
in zijn bezit had. Zoodra ik namelijk
hoofdkassier geworden was, had ik
een volledig stel sleutels der kluizen
ontvangen, evenals de vlLrecteur be
zat. Buiten ons beiden bozat niemand
sleutels der kluizen, tenminste niet
ver zoover wij wieten. Ik vroeg den
directeur, waarvoor hij mij de slem
iels afnam en daarop gaf hij mij te
hennen, dut zijn verantwoordc-lijk-
hcid&govooi niet tocMci, dat buiten
hem nóg iemand de sleutels bezat.
Later verklaarde Ihij voor de recht-
bank, dut hij over mij inlichtingen
had ontvangen, die hem tot dcaen
maatregel hadden doen besluiten,
omdat hij vreesde, dat ik op zekeren
dag aan de venzoeking geen vveer-
staud zou kunnen bieden, llij weiger
de echter de bron en den aanl dezer
inlichting mede te deelen. Ik heb
dienuawzHtwide niet liet minste ver-
moedeoj. ik kan alleen denken, dut
t.ler een wraakneming in -het spei is,
of dut het een truc van den inbreker
was.
Dut was het ook, zei Street
man plotsolmg. Ga door, als 't u
blieft.
Verbaasd over deze vreemde inter-
r curie vervolgde Cunningham
De taken werden op denzelfden
voet voor igeset c-u ofschoon de in
lichting. die de directeur ontvangen
had. bLihbaar zijn wantrouwen te
gen inij i.mldea opgewekt, liet hij
daarvan verder niet blijken. Op een
m-Jigeui echter, den derden van deze
•uuand, dus juis'. drie weken gele-
i -.11. kwam de directeur <-p het bu-
- au 011 als naar gewoonte ging hij
met een der jongste kassiers naar de
kluizen, ten einde het voor dien dag
pocilig zijnde geld te 'halen. Hij
-• 'w-tit aut Jiiuier 'f morgens te halen
's nvernis persoonlek weg te bren-:
nf b.-i.-r. hii i>ot tiet cou kassier
doen, doch' ging altijd zelf mede. Na
cenige oogenblikken kwameh heiden
hoogst ontdaan Irinnen er was geen
dollar meer in de khiazcii. Alle deu
ren men moet verschillende deuren
openen vóór men in de eigenlijke
kluis kwam waren als gewoonlijk
gesloten geweest, doch toen de direc
teur. na ze één voor één geopend te
hebben, de kluis binnenkwam, lemen
alle trommels, waarin de verschil
lende bankbiljetten bewaard werden,
opetigebrdken dooreen. Zoowel hei
bankpapiej' als het goud- en zilver
geld was verdwenen.
Een algcmeenc consternatie was
het gevolg van dnzc ontdekking,
reet werd ile bank gosloten, terwijl
geen der employé's het gebouw mocht
verlaten. De lwekhouaer bereikende,
dat. behalve de ruim tachtigduizend
dollar, die den vorigen avond dooi
den directeur in de kluis gebracht
waren. zWh nog meer dan vierhon
derd-duizend dollar daarin btwwidon
moesten 'hebben, zoodot in totaal on
geveer een half millioen gestolen
was. Wat cahier het ergste was,
dat de directeur, die tevens alleen-
eigenaar van de bank is, niet tegen
inbraak verzekerd is. De kluis
zoo safe gdbouwd. ingemetseld
een diepen kelder, on eerst nadat
men drie zware douren, van geheime
sloten voorzien, geopend ihad, te be
reiken. dat de directeur een inbraak
onnioaeliik achtte en. om do premie
Ie sparen, zich daartegen dan ook
niet verzekerd had. Baha.lv© hot baar
geld in de bank, had hij nog con groot
deel van .het maatschappelijk kapi
taal in industrieels ondernemingen
belegd, doch hij had juist d'it kapi
taal „losgemaakt", ton einde het
-voor apeculatievc doeleinden te ge
bruiken. Dit alles verklaarde hij la
ter voor üe rechtbank. De inbraak
echter zal onvermijdelijk 'n bankroet
ten gevolge hebben. Om echter -door
te gaan van de ontdekking van den
diefstal af. aldus viel de ex-hoofd-
kossier zichzelf in de rede. de di
recteur verliet de bank en wij allen
bleven in groote spanning achter.
Ongeveer een uur nadat hij vertrok
ken was. kwam de directeur terug,
vergezeld door twee heeren. die zich
aan mij hakend maakten als politie
mannen mii gelastten, hen te volgen.
Ik werd oan een scherp vedheór on
derworpen en later op het bureau
ook. en vastgehouden op aanwijzing
van den directeur, die als zijn ver
moeden te kennen gaf. dat fk, terwijl
ik de sleutels van de kluis in bezit
had, die 'had laten namaken, en die
duplicaat-sleutels nu. terwijl ik offi
cieel geen sleutels meer bezat, ge
bruikt had om de douren te openen
en de kluis te ledigen. Ik bezat nog
wél de sleutels van de kantoren, ztoo-
dut het voor mij geen moeite was,
daar binnen, te komen. Buit'en mij
kon niemand duplicaat-sleutels be
zitten en toch waren daarmede die
kluisdeuren geopend. Bovendien had
ik 's middags den naohtwakc-r verlof
gegeven dien nuoht weg te blijven,
omdat Lil naar een bruiloft moest,
zoodat fk dus met voorbedaohtcn ra
de gezorgd had, dat er geen bewa
king aanwezig was. Zoo ongeveer
luidde de actie van besdliuldiging
alles volgens getuigenis van den di
recteur. Deze schijnt in het geheim
el verteld te hebben, uit welke bron
liii die fatale inlichtingen ontvangen
heeft «en van welken nard die wa
ren, maar noch in de openbare wit
ting. noch tegon mii of mijn advo
caat heeft hij er zich over uitgelaten,
en de officier van justitie besloot, dat
deze inlichtingen geen verband met
de inbraak hielden, dodh slechts de
redien vormden, die den directeur
deed besluiten, mij de sleutels af te
nemen. Zoo hebben alle feiten zich
toegedaan en, zooals u gelezen hebt,
luidde het vonnis „vrijspraak we
gens «ebrek aan bewijs", wat moreel
beteekent..schuldig".
Canningham zweeg.
Ik geloof, zei Streetman nu
langzaam. dat ilk den schuldige
reeds ken mijn conclusie is zeer,
zeer eenvoudig, doch wanneer die
juist is. geldt het een uiterst geraffi
neerd heer en moeten wij heel voor
zichtig fce werk gaan, terwijl liet
tevens heel moeilijk zal zijn, de be
wijzen te krijgen.
Wie is het vroeg de ander,
die ademloos had toegeluisterd.
Wie het i s. kan ik niet zeg
gen. zei Streetman glimlachend,
ik kan slechts vermoeden, en dat
ermoeden zal ik voorloopig geheim
houden. Om u cohter te bewijzen, dat
ik woikcliik een vermoeden heb, wil
ik ziin naam op dit blad papior schrij
ven en u den brief aangeleekend zen
den. Het is slechts om u te bewijzen,
dat het geen grootspraak van mij is.
Vijidt u het goed
O. in aar ik geloof natuurlijk di
eet, dat u gean bluf gebruikt, zei
de ander vlug.
Toch wil ik doen wat ik u voor
stel. zei Streetman, naar ziju
schrijftafel gaande.
I'eter Cannüiglhojn hoorde zijn pen
en krassen, daarna was het oen
moment stil en toen kraste de pen
iets langer. Strdetman sloot 't briefje,
waarop hij geschreven had, in de
enveloppe, en verzegelde dezo.
Gaat u mede vroeg hij,
dan zullen we eamen dezen brief aan
uw adios vei-zendlen.
Caiinimohani wist niet. wat hier
na te denken. Die jonge man sprak
zóó 'zelfbewust, dat hij zeker van zijn
zaak e ah een doch hoe kon hij nu
reeds iets ontdekt hebben Gannihg-
ham kwam tot liet besluit, dat Street
man reeds vóór zijn bezonk een en
ander van de zaak geweten moest
hebben.
En tooh was dat niert waar.
Nadat de brief verzonden was,
scheidden beide mannen. Canning-
hnm ging naar aijn huis. terwijl Joc
Streetman zich naar zijn club begaf,
aar hii door ziin bekenden hartelijk
verwelkomd werd.
Ja, antwoordde Streetman,—
ik ben bozig te onderzoeken naar de
inbraak tn de Hudson-Bank.
Voor vvien Wat heb Je ontdekt?
Is Canningham onschuldig Moet je
hot bewiis voor zijn schuld zoeken
klonk het dooreen.
Streelnuui wuifde, om tot stilte te
manen, mot do hand.
Ik zug nooit wio mijn lastgevers
zijn. «zei hij, ivooh wat de aard
mijn lastgeving ls. ton minste
nïcfl vóór die lastgeving uitge
voerd is.
Als sums do directeur van de
Hudson-Bank je lastgever is, zei
een der omringende hcoron, vraag
dan maar voorschot, anders visdh je
achter het net.
Waarom vroeg Streetman
kalm.
Wel. vandaag of morgen gaat
hij faillietde bank heefl haar beta
lingen 6edort de inbraak reeds ge
staakt.
Maar heeft een diefstal als derze
dan op een zfoo groofle v.tndernr/iung,
als de Iludson-Bank.. zoo'n uitwer
king
Dat niet, maar mot de duizen
den, die oihze man in den laatsten
tiirl verspeeld heeft, loopt het waar
schijnlijk over het millioen. Zelf «zal
hij niet moer dan een half millioen
bezeten hebben, zoodat een krach on-
vermiidelijk is.
In jullie branche aijn die chro
nisch. tzei Streetman glimlachend.
(De vorige spreker was namelijk ook
in bankzaken).
Het onderwerp van gesprek veran
derde eebter. Streetman sprak nooit
veel over zijn /zaken". Hij maakte
reeds spoedig aanstalten oan fe ver
trekken, doch vóór hij ging, vroeg hij
een adresboek, waarin Ihij een adres
opzocht, dat hii in zijn zakboekje no
teerde. Hij nam een auto en liet zich
naar hot- hoofdbureau van politie rij
den. waar hii zich -bij den hoofd
commissaris liet nnnilierteii.
Joe Streetman was hier geen onbe
kende, want reeds herhaalde malen
had hij met de politie samengewerkt
of zelfs zaken die voor haar onoplos
baar waren met succes onderzocht.
Hij genoot dan ook het algemeen ver
trouwen-, wat ook nu wederom blijken
zou Hij vertelde den commissaris,
dal hij. onderzoek deed in den bank-
diefstal, zonder echter te zeggen in
opdracht van wien.
Nu moet ik oohtor ter kennis
van den directeur brengen, zei hij,
dat iik een spoor gevonden heb. Ik
wil dit langs den oficieelen weg doen
en daarom verzoek ik u mij met een
inspecteur naar dsn directeur te ver
gezellen, ton einde hem mede te doe
len dat ik op de tweede kluisdeur
twee vingerafdrukken gevonden, heb
en één op de derde deur.
Verrast kee-k de pol Site-autoriteit
ap.
Maar is u dan in de bank ge
weest? vroeg hij, ik had last gegeven
dat er zonder eon speciale toestem
ming van mij niemand mooht worden
toegelaten.
Uw mannen -hebben tegenover
rnij hun plioht ook niet verzaakt, zei
Streetman geheimzinnig lachend. U
kent mij, ik vraag u wilt u aan mijn
verzoek voldoen, cn ik garandeer u
dat wij nog dezen nacht den waren
inbreker hebben.
Ik moet bokennon, dat ik dik
wijls van buitengewone prestaties
uwerzijds getuige was, zei do hoofd
commissaris, en daarom, ofschoon ik
van de geheel© onderneming niets
begrijp, wil ik aan uw verzoek vol
doen.
Hij gaf bevel dat de auto van het
bureau moest voorkomen en dat een
inspecteur hem en Joe Streetman ver
gezellen moest.
Streetman gaf don chauffeur het
adres op wat hij pas genoteerd had.
Het was reeds vrij laat, toen de drie
beeren het huis van den directeur
bereikten.
Deze was niet weinig verbaasd op
een zoo Iaat uur nog twee politie
mannen en een detective op bezook
te krijgen. Hij had reeds met den
hoofdcommissaris en den inspecteur
kennis gemaakt. De oorste 6tolde hem
Joe Streetman voor, als zijnde de de-
tectieve die inzako deze inbraak on
derzoek gedaan had.
U begrijpt, vervolgde Streetman,
a de inleiding van den hoofdcommis
saris, dat wij u niet zouden lastig
vallen, wanneer wij niet een zoor bij
zondere reden daan-oor hadden. Die
reden bestaat ook, 't is deze: wij heb
ben 't spoor van den inbreker gevon-
den een spoor dal onherroepelijk
tot zijn ontdekking leiden moet.
De directeur was zeer verrast.
-— En mag ik ook welen, welke dit
ts, vroeg hij belangstellend.
Op de tweede kluisdeur 6taan
twee vingerafdrukken en op de dorde
één. U weot dat dit een spoor ls, dat
nimmer vervalscht kan worden.
Het schoon den diroctour tegen te
vallen.
Ik wensch de heeren geluk met
hun succea, zei hij koel, bijna ironisch,
en Ik hoop, dat zij, dit spoor volgend,
den dader vinden, of liever, dat dit
hot bewijs tegen den dader zijn zal,
want die is reeds gevonden in Can-
nüngham.
De drie heeren stonden op. ©eniger
mate onthutst door dit povere resul-
at.
Zelfs Streetman was van zijn stuk
gebracht en volgde zwijgend de an
deren naar buiten.
Naar do IIudson-fBank, fluister
de hij den chauffour in. Daarna steeg
hij met de beide anderen in.
Mag ik nu weton, wat dit betee
kent? vroeg de hoofdcommissaris.
Liever nog niet, zei Streetman
weifelend, ik moet bekennen, dat ik j
vrees mij vergist te hebben en an-
ders
Anders?drong de hoofd-j
commissaris aan.
Andere hebben wij met een zeer
krachtige tegenpartij te doen, zoodat
ik toch nog voor verrassingon kanj
komen to slaan.
Zwijgend wórd do rit ten einde ge
bracht. Voor de bank stond oon poli
tic-agent op wacht.
Als er 6trak« iemand komt, zei
Streetman tegen den man, kun je
hem, wanneer hij do sleutels hooft,
rustig naar binnen laten gaan, doch
zeg vooral nfet dat hier binnen reeds
menschen zijn.
De hoofdcommissaris knik la. ten
toeken dat hij met dezo bevelen in
stemde. Hij begreep steeds minder
van Streetman's handolwijze, doch
besloot hem geheel het initiatief te
laten.
Weet u hier den weg? vroeg
Streetman.
'Ik hob hier onderzoek godaan,
gaf de inspecteur ten antwoord.
Wilt u ons dan voorgaan naar
de kluis?
Zwijgend liepen de mannen door
de lokalen, die zwak verlicht waren
door één of tweo lampen.
Voor een zware, ijzeren deur hiold
inspecteur stil.
Dit is de eerste kluisdouri, zol
hij.
Laten wo binnengaan, antwoord
de Streetman.
De deur was niet op slot en met
eenige moeite kreeg men haar open.
De bezoekers daalden cenige treden
af en na een korte gang te zijn. door
gegaan, stonden zij voor een tweede
deur van dezelfde constructie. Nu ge
beurde er iets eigenaardigs. Street-
man haalde oonige malen de hand
over het haar en drukte twee vinger
toppen tegen het spiegelgladde staal.
Duidelijk zag men bij het licht van
de lantaarn, die de inspecteur in de
hand hield, een dubbelen afdruk.
Streetman liet de deur een eindje
open staan en liep tot aan do derde
deur, die toegang gaf tot de eigenlij
ke kluis.
Wilt u even met do lantaarn aan
de andere zijde van de tweede deur
gaan staan? vroeg hij aan den in-
epcotour. Deze dood wut Streetman
hem vroeg. Streetman stond bij de
derde deur en de hoofdcommissaris
stand naast hem. Zwijgend wees de
detective door de opening tusschen de
deur en de post naar do eerete deur.
De commissaris zng elochts het
beeld van den inspecteur met de lan
taarn en zei dit ook Stroelnian.
Dat is ook voldoende, antwoord
de hij, daarna riep hij den. inspecteur.
Laat de deur een eindje open, en
doof de lantaarn. Even later standen
de drie mannen in do duisternis tegen
de derde deur.
Is er nog bewaking in het ge
bouw? vroeg Streetmau den inspec
teur.
Neen, alleen de agent voor de
deur, hij mag niemand toelaten zon
der speciale vergunning van den
hoofdcommissaris.
En waarom zijn de kluisdeuren
open?
Die zijn, nadat hot onderzoek in
de kluis was Ingesteld, niet meer ge
sloten geweest, een tweede inbraak
is niet meer te vreezen nu en hol ls
gemakkelijk zoo.
Waarop wachten we nu eigen
lijk? vroeg de hoofdcommissaris na
eenigen tijd.
Wanneer ik m© niet hob vergist
zal straks de inbreker komen, gaf
Streetman ten antwoord ik begin
ocliter te vreczon, dat fk me wel Iteb
vergist.
Plotseling echter vernam men hot
geluid van oen deur die geopend
werd.
Stil, fluisterde Streetman, Ik héb
me niet vorgi9t.
Ademloos wachtten do drie mannen
af. Zij hoorden de deur wedor duiten
Daarna was het stil.
De beide politiemannen hoorden
naast zioh iels rinkelen: zij herken
den het geluid vnn handboelen.
Houdt heidon uw revolver en
electrisehe. lnntanrn gereed! fluisterde
Streetman vlug en richt die op het
juiste tijdstip op onzen man.
Hij kon niet meer zeggen, want op
hotzeHVlie moment word de eerste
kluisdeur zacht geopend en daarna
werler gesloten.
Zoodra het doffe geluid van de
dichtvallende deur vernomen was.
hoorden de drie wachtenden een kort
kl'ik-k-lak en een electrisch© lantaarn
flitste aan. Zij stonden tegen «leder-
de deur en in het duister, doch kon
den juist door den kier der tweede
deur en de deurnost tegen de eerste
denr het spiegelbeeld van een man
zien, die het licht van zijn lantaarn
op do tweede dour liet vallen en deze
aandachtig bekeek.
Ah, mompel de hij, mijn verrader
lijke vingerafdrukken.
Hij legde zijn lantaarn neder en
haalde uij, zijn zak oen d-ookjo en een
fleschje dat hij opende. Hij wierp wat
vloeistof op hel doekje en de drie
manneu aan de andere zijde bespeui-
deai een scherpe benzinelucht.
De man nam zijn lantaarn op, zocht
wederom de plaats waar zioh de vin
gerafdrukken bevonden en begon
ijverig deze weg te wisschen.
Na eenige oogenblikken hield hij
op en liet licht van ziju laniaara val
len op de plaats waar de afdrukken
zich bevonden hadden.
Dat is schoon, mompelde hij te
vreden, sporen zijn altijd gevaarlijk
en dus zullen wij het andore ook weg-
wossclren.
Onder het uitspreken deaor woor
den had hij de deur geopend, ton
einde tot de dorde kluisdeur door te
loopen.
Licht! fluisterde Streetman.
Handen opl riep li ij mot lulde
stem.
Op hetzelfde moment dat hij deze
woonden vernam, werd de man ver
blind bij de deur door twee sterke
lichtstralen. De verrassing was zoo
groot, dat hij van schrik zijn lantaarn
en benzinefleschje liet vallen.
Voor hij van zijn verrassing beko
men-was, voelde hij twee ringen om
zijn polsen dichtklappen.
Het is uit, zei een stern naast
hem. Zelfs die pruik en baard zijn
overbodig.
Mijne heeren, vervolgde dezelf
de spreker tot dc twee jyiDt'ernannen,
bereidt u voor op v>en kakT«**.le
rassing.
Mot een ruk' trok Streetman den.
gevangene baard en pruik af en de
hoofdcommissaris en inspecteur her
kenden den directeur van de Hudson-
bank.
Deze zelf was totaal verslagen, faiji
scheen door den plotse!ingen overval
versuft.
Ik geloof, zei Streetman, dat de
bekentenis duidelijk is: deze man
kwam de vingerafdrukken wegwas-
sdhen, diio bij meende dat van hem
waren. Een huiszoeking ten zijne hui
ze zal het bewijsmateriaal voltooien.
L' wilt hem wel in verzekerde be
waring stellen, nietwaar?
De beide p«olitie-mannen namen hun
awestrmt mode, nadat do inspecteur
beloofd had hem den uitslag van do
huiszoeking te komen mededeolen.
Den volgenden middag verscheen
Peter Canningham bij Streetman.
Hebt g.ij: den brief? vroeg Street-
man.
Jawel, dool» Ik begrijp niet-wat
er in staat.
Wat staat er?
De Directeur.
Wat beteekende dat?
Dat hij de schuldige zou zijn?
Dat is hij ook! Hij ls reeds ge
vangen.
Canningham kon zijn ooren niet ge-
looven en Streetman moest hom gede
tailleerd vertellen wat er 's nachts
gepasseerd was.
Maar hoe kwam u tot de conclu
sie dat hij den inbreker was?
Zoodra u mij vertelde, dat de di
recteur u de sleutels ontnomen had',
begreep ik, dat hij u uit do kluizen
wilde houden, waarschijnlijk omdat
die behalve het dagelijksch benoodigi
de kapitaal niets bevatte cn u dat niet
mocht weten. Straks zult u hooien
dat van die vierhonderdduizend dol
lar niets gevonden is. Dat hij dit later
aanvoerdde als bewijs tegen u was
voor mij een toeken dat hij nog een
bijbedoeling gehad hnd hij het nfne-
men dier sleutels de bedoeling om
u in een verdacht licht te stellen. Dit
kon liij alleen doen wanneer hij zelf,
óf den pseudo-diefstal bedreven luid,
of daartoe 'had medegewerkt.
Ik zeg pseudo-diefstal, want in
werkelijkheid heeft hij niets gastolen,
omdat er niets was. Hot zou zijn ei
gen gold geweest zijn, nietwaar en
een verzekering was er niet. Mijn
vermoeden werd nog versterkt door
dat een vriend mij vertelde, dat onzen
man in den laatsten tijd voel verlo
ren had. Deze geheel© inbraak was
geénscenceerd era Ti fraudeleus bank
roet te ontkomen; nu*was het een on
schuldig bankroét-force majeure.
De uiteenzettingen van Streetman
werden onderbroken door de komsb
van den inspecteur.
Hij kénde Canningham als den be
schuldigde en begreep direct dat hat
daze was die Streetman opdracht go-
gegeven had.
Uw onschuld is zoo helder als
glas, zei Jiij hem de hand drukkend.
Wij vonden bij de huiszoeking ds
tachtig duizend dollar, die den dag
voor den diefstal in de kluizen ge-
gaan waren allo nummers klopten
met die welke bij den boekhouder van
de Hudson-bank genoteerd waren.
Doch behalve dit geld was er niets.
De directeur bekende zelf de inbraak'
gepleegd te hebben, omdat hij al het
geld verloren had en zoodoende nu
trachten wilde aan straf to ontkomen.
Ik zie, dat u niet raadde, zol
Canningham bewonderd tot Street
man, u is werkelijk een genie.
Mijn tegenstander was geniaal,
zei Streetman, ik trachtte slechts hem
te overtreffen.
En het gelukte u volkomen,
meende de inspecteur.
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie deze Rubriek betreffende, gelieve men t» zend»»
aan den heer H. W. ZITMAN,H a r m e n J ana w e g 6 3.
Probleem no. 732,
van Z.
Eerete publicatie.
->
m
'M
m
16
m
86
'M
m
36
m
m
m
46
m
Zwart O schijven, op11, 12, 13.15. 17, 19, 21, 22 en 27.
Wit 10 schijvon, op: 20, 25, 33, 30.33. 39, 43, «44, 46 en 48.
Probleem no. 733,
van Z.
Eerste publicatie.
m
Wè:
m
m
■te
mm
m
ii
m
m
m
ld
m.
m
m
Zwart 11 schij von, op3, 7, 8, 9.10, 12, 15, 16, 17, 29 en 35.
Wit 12 schijven, op: 20t 2-1, 27, 31, 32, 33, 37, 39, 42, 43, 46 cn 49.
Oplossingen dezer problemen wor
den gaarne ingewacht uiterlijk Dins
dag 25 Januari 1916.
De oplossing van Probleem no.
728, van den auteur ts
Stand
Zwart 12 eohijveu, op: G, 8, 9, 10,
12. 14, 17, 18, 20, 23, 26 en 28.
Wit 13 schijven, op 19, 25, 29, 32,
34, 37, 40, 42, «13, 45, 47, 49 cn 50.
Wit: 29-24, 19-13, 35-20, 34-30.
37—31, 49—44. 44:11, 40 7.
Zwart- 20 29. 8:19, 14 25, 25 34,
26 39, 28 37, 6 :17.
De oplossing van probleom no. 729,
van den auteur, is
Stand
Zwart 11 schijven, op8, 9, 11. 12,
13. 16, 18. 19, 20, 21 en 24.
Wit 11 schijven, op: 22, 27, 28, 29,
33„ 35, 38, 39, 42, 43 en 44.
Wit: 29—23, 44-40, 22-18, 35-30,
334. 3? 7, 4 271
Zwart 18 29 g-Mw 21 33,
13:22, 24 J4, 44 33, 11 2.
Beide problemen zijn goed opgelost
door de heeren: P. van Amersfoort.
R. Berends, P. van Amelüng, W. C.
Gr oon inga, J. Jacob6on Azn., W. J. A.
Malla, J. C. van Waard, J. van LooiJ
en II. van Rossum.
De Haarlcmsche Damclub houdt
haar bijeenkomBten tcderen Maan
dagavond ran 8—12 uur in de boven
zaal van café „De Korenbeurs",
Spaarne no. 36.
Liefhebbers van het damspel zijn
daar welkom.
Zij die den leeftijd \on 18 jaar be
reikt hebben, kunnen zich bij het be
stuur als lid aanmelden.
InlDchtingem verstrekt gaarne de
secretaris, de lieer W. J. A. Matlo,
Spaarne 92 rood, alhier.
Jongelieden van 1G tot 18 jaar kun
nen als aspirant-lid worden aange
nomen.
