Ws
m
m
m
'jL
m
v,t
repertoire, en men gaat het mi pro-
I »ren met de overbekende operette
,.De Vice-Admiraal". Ik hoop, dat
dit troopje. dat inderdaad hard
werkt, succes hebben mag.
Bij Flora loopt men nog maar
steeds naar den duivel. Dat schijnt
nooit uitgekeken. Zonderling, llocl
Amsterdam, mitsgaders alle omlig
gende gemeenten, kunnen haast geen
Inwoner meer tellen, die er zich niet
aan vergaapt Iheeit. en neg blijft het
gaan avond aan avond met een
succes, flat de beroemde „Dooflpot'
verre achter laat.
Karakteristiek voor de bepaling
der kunstwaard eering en kunst
smaak in liet begin van de twintigste
eeuw.
De directie van den Plontage-
Schoiiwhurg. de firma Colnot en
Poons, is niet onhandig. Nadat de
revue ,,'t Zal niet 'gaan" zóó lang
gegaan was. dat de titel or leeliik
door te schande was gemaakt, heeft
men het weer gezocht In het echte
Stoet-en-Spree-genre. zal ik maar
zeggen, en nu wordt het 'hoogelijk
dramatische stuk „Het Ouderhuis
ontvlucht" opgevoerd.
Dat is een stuk. om den rooien
zakdoek herhaaldeli>k langs de
f-ogon te strijken, de vuisten te bal-
leu en van de emotie een extra hart
versterking te nemen. De zwarte
boosheid en de blanke onschuld en
de rest.
Dat trekt toch altijd, de graote
ninssa en is waarschijnlijk wel de
t toneelkunst. die het, wat. ook
..wank'len moo» of wijken", meest
cn bliivepdst succes heeft.
In hct Grand Theatre blijft het. stuk
vnr. mevrouw lleyermans„Roman
2e doel" op de planken, dat slechts
matig succes heeft, maar dat kost
baar geënsceneerd is. zoodat het n*>g
wel een poosje zal moeten paan.
Ziehier in 't kort. ilioe het. in de
hoofdstad op het ©ogenblik met het
II enter-leven gestold Is. en waaruit
ren keuze valt te doen voor hen. die
in Amsterdam willen uitgaan.
Het ilïustre voorbeeld van wijlen
den beer Cato volgend, die al maar
door vertelde, te nns en te onpas, dat
Garth aco verwoest moest worden,
zou de Amsterdamsche briefschrijver
in elk zijner epistels er van kunnen
gewagen, flat de gemeente geld noo-
dig heeft, cn nog eens geld. en heel
veel geld.
We hebben in do raadszitting
v an deze week heeft men de som ge-
\oteerd weer pas een leening van
hen millioen gesloten tegen cene
ïente van 5 pCt., met het oog op
nun te koopen grond, te verrichten
bouwwerken, enz.
En zoo vragen B. en W. zich na
tuurlijk telkens af. hoe het (geld er
moot komen, hoe de gemeentelijke
fnanción versterkt kunnen wor
den.
Zij hebben een nieuwe verordening
op de inkomstenbelasting ingodlcnd.
die ook door den Raad is aangeno
men. ha heel wat debat.
Ik zal op dit belastingdehut, dat
zeker niet het meest verkwikkelijke
onderwerp is, niet diop ingaan,
maar wil in de eerste plaats
liet verbaasde dan ook, toen bij 3e
begrooting de heer Varenkamp
trachtte uit te leggen, dat de raads
leden recht hadden op een vrijkaart.
Nu zijn bij de tram do vrijfkaarten
ombdkend, zoodat de gemeente er
geen 45 voor cfe leden van het college
voor het algemeen belang kon ne
men De burgemeester deed uitko
men, dat het toch niet aanging van
een maatschappij, die aanhoudend
met de gemeente overhoop ligt, een
gunst te vragen. Maar daar hoorden
de leden niet naar. Er was een kaart
voor vrij trammen te krijgen, en daar
was men Iblijikhaar fel op. Een be
slissing is toentertijd niet genomen,
maar de tramdirectie had1
van dit vragen gehoord en kwam
met een wijziging van de ooncessie
op de proppen, waarbij elk lid van
den Raad c-en kaart zon krijgen.
Over dit worstel hebben B cn W.
een praeadvies uitgebracht, dut ver
nietigend was voor de vooretandera
van vrij trammen. Maandag Is dat
voorstel in behandeling gekomen en
wat van te voren niet te gelooven
scheen, gebeurde de Raad besloot
do kaarten te aanvaarden. Nu had
don de bladen als één man het accep
teeren van de kaarten ontraden en
daaraan minder aangename be
schouwingen vastgeknoopt, met be
trekking tot de handelingen van de
leden van ons achtbaar college, die
als de telefoon duurder wordt, zich
izelf een gratis toestel aanschaffen,
en nu van een buitengewoon lastigen
concessionaris een fooi willen aan
nemen Daarover waren de hoeren
achtend. Zelfs ntet de plicht om
voor anderen te zorgen
maar er zijn geen anderen,
waarv oor ik heb te zorgen hei -
nam Mr. Burton. Dal ie zoo'n groot
geluk voor mij. Tot op den dag waar
op ik trouw heb ik gelukkig voor nie
mand anders eenige verantwoordelijk
heid op mij genomen, dan alleen voor
mij zelf I
Daarom juist vroeg ik u, waarom
u zich niet voor het leger heeft opge
geven.
Het gesprek begon Mr. Burton ie
vervelen en daarom herhaalde hij
kortaf, dat hij boven den leeftijd was,
en zocht daarop de aandacht van het
gezelschap op het slechte weer te ves
tigen.
Het meisje antwoordde daarop, dat
niemand hem gedwongen had, erdoor
te gaan, nam haar naaiwerk op en
verliet het vertrek.
Ik kom maar niets verder met
haar, merkte Mr. Burton klagend
op
Neen, stemde Mr. Carter
gemeten toe.
Ik doe toch al mijn best, ahiu-
sant en aantrekkelijk voor haar te
zijn, bromde Mr. Burton, maar
het schijnt haar heel moeilijk naar
den zin te maken te zijn. Spreekt zij
wel eens over mij als ik er niet ben
O ja, heel veel, zei Mr. Carter
op gi immigen toon.
Wat zegt zij dan vroeg Mr.
Burton.
Dat vertel ik je liever niet,
luidde het antwoord. Maar luister
eens, Burton, als je nu werkelijk van
Zoo beweerde de heer
re nik amp, dat de bladen alleen in
dien onaangenomen geest geschre
ven hadden, omdat ze oopie noodlg
hadden. Copie noodig, hi, hi, en dat
in den dniksten tijd 1) Dat de heer
Varenkamp nu moest laten merken,
dat hij óók van een courantenbedrijf
geen veratand hoeft.
De heer Kosstor sprak van onver
antwoorde! ijlk geschrijf en de heer
II ogen-holte, die zijn rede tegen de
pers nota bene op schrift gewet had,
fulmineerde, dat de bladen de waar
digheid van de raadsleden hadden
aangetast. Ilij verdedigde het aan
nemen van tic kaart in het belang
van ©en g-szonde democratie Dat
dit veel mishandelde woord er ook
nu weer bij moest komen I
En dat alles in een raad, die al
sedert lang niet meer ernstig geno
men wordt. Dat blijkt het best uit
de cijfers bij de verkiezingen uitge
bracht. Met geen mogelijkheid ziju
de menschen te bewegen te gaan
stemmen. Of de raad van kleur ver
andert laat het grootste deel noord-
po olsch koud.
De raad, die de schouwburgmisère
in het leven riep en in het buiten
land een duur plan liet maken, dat
met voor uitvoering vatbaar was, de
raad, die over de kleinste beuzela
rij tj es uren kan babbelen, de raad,
die belangrijke onderwerpen in con
vloeik en een zucht afdoet die raad
gaat klagen, dat aan zijn waardig
heid te kort wordt gedaan, als een
oren brengen, dat B. en W. van i zeer rechtmatige kritiek zich laat
boos en ze hebben op de pers geraagd Nelly werk wilt maken, waarom pak
op een wijze, die niet anders dan te bet dan niet eens ernstig aan
vermakelijk genoemd kan worden- Ernstig herhaalde de veront
deze nieuwe hoffincswitee, naar hPt
model van de Rijks-inkomstenbelas
ting, een niet onaanzienlijke ver
meerdering van Inkomsten verwach
ten.
Maar. cn nu bomt de merkwaar
dige tegenstelling dit zal gepaard
gaan met een verschuiving van het
noodzakeliik levensonderhoud van
f 000 op f 050. En ook mot deze bepa
ling. dat men voortaan niet de
verkoop-, dooli de inkoop-
■waarde der verbruikte goederen uit
eigen zaak als inkomen zal aan
rekenen.
Dit ziin zeker democratische en
vriigevige bepalingen, en het lijkt
mij sympathiek, dat men, er o,p uit
om de inkomstenbelasting tot hooger
bedrag op te voeren voor de ge
meentekas. hetgeen, in 't Hollandsch
overgezet-zijnde, beteokenl de be-
lastinaschroef aan te draaien. tOdh
nog rekening heeft kunnen houden
met de belangen van hen, die het
moeilijkst kunnen bijdragen
Het is m. i., om vooral dit te noe
men. een goed ding. dat de grens van
f GOO op f G50 is gébracht. Daar
eigenlijk met geen woord over r
kikt het is er gladjes doorgegaan.
Ook lijkt het mij buitengewoon
bill uk. w anneer goederen uit eigen
zaak gebruikt worden, daarvoor bij
do bepaling van het inkomen als
maatstaf te nemen <le inkoop- en
mot ds verkoopwaarde.
liet zijn toe te juichen nieuwighe
den, die ons gemeentelijk bestuur
hiermede invoert, en daarom te meer
is bet te hopen, dat hunne bereke
ningen. die bate voor de gemeente
lijke schatkist tot uitkomst hebben,
ook in de praktijk zullen blijken
iuist te ziin geweetet.
AMSTERDAMMER.
hooreu. Het is het gewone verschijn
sel. zoodra iemand gaat bespeuren,
dat zijn handelingen hem zijn pres
tige doen inboeten, zoekt hij naar
reden van zijn eigen mislukking. De
raad meende die reden gevonden te
hebben in do pers, en luchtte zijn
hart op een heftige maniertoen
aan de orde was het voorstelom
van een lastigen concessionaris
een fooi aan te namen-
En dat de tram tusschen vrijkaart
en kritiek verband legt blijkt uit het
volgende
Een der bladen had van de tram
een kaart aanvaard onder beding,
dat het volkomen vrij zou blijven
Van de Residentie en baar
bewoners,
CCCXUII.
Er is heel wat voor noodig om een
dagbladschrijver in den Haag ver
wonderd te doen slaan, maar op het
©ogenblik staat hij gewoon paf. I)at
heeft natuurlijk die Raad gedaan.
Dat college heeft er In het openbaar
over geklaagd, dat de pers haar
waardigheid te kort gedaan had De
Raad. de llaagsche Raad, klaagt
daarover. De aanleiding tot deze
merkwaardig gebeurtenis is het vol
gende.
De lezers weten, dat da verhouding
tusschen de gemeente en de llaag
sche tram niet van de beste is. In de
jaren, dat de concessie loopt, is er
aanhoudend strubbeling geweest
omdat de tram uit de voorwaarden
van exploitatie wat anders meende
t- kunnen halen, dan de gemeente er
in los. Heel veel van die onaange
naamheden zijn betrekkelijk kalm
afgeloopcn, omdat de gemeente de
tram liet pralen en deed wat gedaan
moest worden. En de tram, die altijd
met groote woorden begint als zij oen j
geschil met de gemeente heeft, lipt
- Meer dan zes weken boven den
leeftijd, voegde Mr. Burton er nog
als verdediging aan toe. Anders
zoo besloot hij vaag.
- Ik denk niet, dat ze om je ge
boorte-acte zulten vragen, hrorude
Mr. Carter, zonder zijn oogen van
zijn courant op te slaan. En je ziet
uit, of je nog veel jonger bent.
Altijd goed voor mij zelf gezorgd,
geschil met de gemeente lieefl, liet dat is de reden, antwoordde Mr.
het nog nimmer op een proces aan- Burton zelfvoldaan. - Als men ecn-
k uner». hoewel zij daar telkens mee- maal maar de gewoonte aanneemt
dreigde Dat gemeente en concessio- om goed op zichzelf te passen, dan
naris op voet van gewvapenden vrede I Kan niets je daar meer van af
blijven, ie natuurlijk. brengen, voltooide het meisje niin-
uitbrengen van kritiek. Maar Mr. Burton,
toen er eens minder aangename kri
tiek werd uitgebracht kwam er den
volgenden dag een schrijven om het
ongowensohte daarvan te betoogen
en in dit schrijven werd gezinspeeld
op de vrijkaart. De redactie, die een
normaal denkbeeld van fatsoen had,
zond de kaart dadelijk terug. Maar
de raad noemt zo aan in de dagen,
dat de exploitatie naar niets lijkt cn
er con vereeniging is opgericht om
de belangen van het publiek tegeu
over do tram te behartigen. En zou
die vereeniging ontstaan zijn als
ieder do overtuiging had, dat de raad
tram genoog op de vingers tik
waardigdo Burton. Twee perziken
ieder van tweo dubbeltjes, sojnde
hij op, twee ons bruidsuikers
zeventien centen het ons, een pukje
melkchocolade vau een kwartje. Noein
je dal niet ernstig
Wat jij te doen hebt is je bij het
leger te laten inschrijven, drong
Mr. Carter aan. Dat zou haar beter
bevallen, dan ai dat andere.
Dat mag haar misschien beval
len, antwoordde Mr. Burton stijf
jes, maar mij in 't geheel niet
Wat is er eigenlijk tegen
Wat houdt gij beiden steeds vast
aan hetzelfde onderwerp 1 zei Bur
ton. Het wordt vervelend Eens en
voor al zog ik je, dat ik boven den
leeftijd ben En bovendien heb ik toch
mijn zaak ook zou de dokter het mij
waarschijnlijk niet toestaan.
Maar zooeven zei je toch, dat
begon Mr. Carter.
Och, haal toch geen oude koeien
uit de sloot nep Mr. Burton uit
Men zou heusch denken, da^je mij
liever niet als schoonzoon wenschte.
Dat ben ik ook nog niet met mij
zelf eens, antwoordde Mr. Carter
oprecht Natuurlijk zou ik graag
willen, dat N'elly een goed huwelijk
deed, maar zij moet haar eigen zin
volgen. Je raag er dan minder goed
uitzien dan die andere jongen,- maar
jij hebt dan ook weer meer geld.
Bedoel je den jongen Treur
niet! vroeg Mr. Burton vol minach
ting. O, voor hem behoef ik niet bang
t© zijnl lomand met zoo'n onmogelij-
ken naam komt zelfs niet Sn aanmer
king bij een meisje dat ©enig gewei
voor humor heeft!
De naam is een beetje ongewoon,
stemde Mr. Carter toe.
Ongewoon? Hij is ronduit be-
lachelijkl verklaarde de andor. En mi
wij liet toch over inschrijving voor
het, leger hebben, waarom trekt hij
niet ten oorlog, dat zou ik wel eens
willen weten? Ik denk dat Nelly hem
toch ook wel graag zoti wilton zien
trekken.
Dat zou zij zeker, bevestigd© Mr.
Carter.
j Dat dacht ik ook zoo, grinnikte
Ik heb dikwijls gedacht
Burton tol een stilzwijgen, dat waar
dig moest verbeelden.
In deze ©enigszins "benauwende
stilte drong telkens van buiten de
keukendeur het geluid van fluister
stemmen 'tot het tweetal door.
Burton die er aandachtig naar luis
terde, ging zoo recht als een kaars op
zijn stoel zitten, toen hij de stem van
Miss Nelly Carter in rustig gesprek
met die van den gom inrichten Treur
niet meende te hoor en. Een hevig©
tocht door de keukendeur bewees het
feit dat liet gesprek aan de open voofr-
deur gevoerd werd.
Zij Iaat hem niet binnenkomen,
dat is een goed teeken, dacht Mr. Bur
ton. Zij zal hem vanavond gauw weg
sturen. Maar Miss Carter scheen toch
eeen haast te hebben van den heer
Treurniet afscheid te nemen. Zelfs
klonk er nu een groote belangstelling
uit haar toon van spreken, die Mr,
Burton steeds ongeruster maakte, en
bij elke vroolijke Lachbui van Nelly
kwam or 'n steeds somberder trek om
zijn mond,
liet komt niet 'ie pas om iemand
zoo op de tocht te laten zitten! zei hij
tot Mr. Carter. Ik ga haar zeggen, dat
zij de dour moet sluiten en binnen
komen. Ik zal haar dat uit jouw
naam zeggen.
Hij stond op en liep het vertrek
door. Blijkbaar dienden zijn voet
stappen als 'ceekenen van alarm, wa:nl
toen hij de keukendeur opende, werd
de voordeur gesloten, en Miss Carter
begon met een achteloosheid die nie
mand kon bedriegen den kleerenhan-
ger in de gang met haar zakdoek af te
stoffen.
Ik dacht dat u al lang weg was,
zei ze.
Weg! Waarheen? vroeg hij.
Om u als soldaat te laten
schrijven! antwoordde zij en vrien
delijk tegen hem glimlachend liep
zij hem voorbij de kouken weer in.
Mr. Burton volgde haar, ging weer
zitten en rookte woedend zijn pijp.
Ik heb zooeven wat nvet Mr.
Treurniet gebabbeld, bekende zij.
Hij ging bijzonder gauw weer
weg, niet? vroeg Mr. Carter.
Hij sprak over een \olgenden
keer terugkomen en ging heen zonder
dat ik hem kon vragen wat hij kwam
doen, antwoordde zij ondeugend.
Maar hij kwam even hier om mij
een paar gedichten te laten lezen, die
hij gemaakt had.
Gedichten! viel Mr. Burton deugd
zaam uit, ons land vraagt al zijn
om 'ie vechten, en hij gaat
zitten en maakt gedichten! Wi
zijn vaderlandsliefde waar zijn ge-
oel van bescheidenheid? Weet hij
dan niet dat iedere man met een ge
zond lichaam.
Dat weet hij alles heel goed, zei
Miss Ca'rter, en hij vindt het dan
ook ellendig.
Bluf? veronderstelde Mr, Burton.
Neen, mood, antwoordde zij op
vasten toon. Maar dat kan n natuur
lijk niet begrijpen, is 't wel?
Zij wachtte niet op zijn antwoord,
maar haalde een blad papier te voor
schijn en gaf al luiar belangstelling
aan hetgeen daarop geschreven
stond.
Ze zijn heel mooi! verklaarde zij
met geestdrift. Zoo mooi dat iedere
man na ze gelezen te hebben de be
hoefte in zich moet voelen opkomen
zijn plicht te doen. Wil u ze ook eens
lezen, Mr. Burton.
Ze schijnen toch op hemzelf niet
veel invloed gehad ie hebben, bromi
de de laatste Gedichten maken als
dat zij er heelcmool niet op gesteld men eigenlijk moet vechten. Hij is
was dat hij zoo 'dikwijls onze tète it ni<* boven den leeftijd zooals ik,
té les kwam storen.
te?
Den 31sten Januari van het jaar
1916 is een datum, die met zwart
krijt in die annalen van den Haag zal
worden aangeteekend. Het overschot
van do waardigheid van den raad is
toen te grabbelen gegooid.
Met hun kritiek ox> de pers hebben
de heeren alleen dit bereikt, dat er
raadsovereichten geschreven zijn
zoo fel, als nog zelden gebeurde.
SINTRAM.
1) Ook in andere tijden is een cou
rant niet om copie verlegen. Red.)
Goede oplossingen ontvangen van
Hoe het gebeurde.
(Naar het Engelseh).
Ik riep Mr. James Burton op
een toon van pijnlijke verbazing uit
Ik ben immers boven den leeftijd.
Er volgde een veelbeteekenend stil
zwijgen. De oude Mr. Carter, die met
zijn avondblad in de hand zich zoo
dicht mogelijk bij het keukenvuur zat
te koesteren, liet ongeduldig het com
rantenpapier Kraken en wierp steels-
gewijze een blik op de wei-doorvoede,
zelfbehaaglijke gestalte von Mr. Bur
ton.
Wij zullen daar niet over twis
ten, zei z© op koelen boon. Ik begrijp
hem en ik sympathiseer met hem.
Gedichten maken! herli aaide Mr.
Burton. Neen maar, nu maaik ik dat
ik thuiskom! Te moeten denken aan
een jongeling als Treurniet als aan
iemand die in deze dagen gedichten
maakt! Waar is het in Engeland al
toe gekomen!
Met die verontwaardigde woorden
nog op zijn lippen, nam Mr. Burton
afscheid.
Het fett dat Miss Carter op dat oo-
gonblik juist haar beide handen, voor
haar naai wérk noodig had. was waar
schijnlijk een van de redenen, waar
om zij hem de hand niet drukte.
Hij moest zich schamen, brom
de Mr. Burton op weg naar huis.
Gaat niet vechten cn krijgt het 'toch
in zijn hoofd zooiets te doen. Hij
moest eens aan de kaak gesteld wor
den!
Het schandelijke van zeo'n hou
ding hinderde de patriottische ziel van
Mr. Button bij lederen stap dien hij
deed. meer. Een groot verlangen om
den heer Treurniet eens aan do kaak
te stellen, bezielde hem meer en "meer.
Men kent hem hier in de buurt heel
goed, overdacht hij. Stel eens dat wij
zijn gedichten in het plaatselijk blad
gedrukt konden krijgen? Dan zou
den de menschen precies weten, hoe
ver zijn vaderlandsliefde gaat Zij
zouden zijn krijgshaftige woorden
kunnen lezen en dan te weten komen,
dat hij thuis blijft. Ik zal zorgen, dat
zijn gedichten gedrukt worden!
Met dat doel keerde Mr. Burton
weerom en zocht hot huis van Mr.
Carter weer op.
Ik had een gevoel, dat ik terug
moest komen en mijn verontschuldi
ging maken, fluisterde hij aan de
deur lot Nelly. Feitelijk ben ik van
avond mij zelf niet. Ik heb wat kou
geva't, denk ik een koude waarvoor
ik als ik soldaat werd na drie dagen
voor goed te bed zou moeten liggen.
Ik weet dat precies eu niemand heeft
dut het recht in deze dagen de hospitalen
bestaat, tot lust te komen, ais hij er iets aan
doen kan.
Telkens komt hij binnen a!s wij ge
zellig met ons beiden zitten te keu
velen.
Natuurlijk doet zij uit beleefdheid
wel haar best Vriendelijk 'tegen hem
te zijn, maar dat kost haar bepaald
veel moeite omdat het haar ook moei
lijk valt bedeeld tegen mij te blijven,
nadat bij is heengegaan.
Ik heb haar nooit zoo bijzonder
beleefd tegenover jou gezien, zei Mr.
Carter oprecht.
Mr. Burton trok zijn wenkbrauwen
op.
Och, meisjes hebben, altijd zoo
iets, beweerde hij. Zij kon t niet hel
pen dat zij een beetje verlegen cn
olijf is, wanneer haar vader er bij
blijft toekijken. Maar om daar nog
eens op terug te komen, waarom
geeft de jonge Treuïniet zich niet voor
het leger op?
Ilij heeft geld noch esen eigen zaak,
die hem hier houdt Hij is nog zoo
jong. Hei is zijn plicht om te teeke
nen.
Dat weet hij ook wel, bevestigdo
Mr. Carter.
Wat, weel hij het! riep Mr. Bur
ton verontwaardigd uit. Hij wee* hert,
en toch blijft hij hier? Dat beteekent
dus dat hij zijn plicht verzuimt als
het B'ritache Rijk all© mannen van don
vereischten leeftijd oproept! voegde
hij er aan toe.
Ilij heeft een moeder en zuster,
die geheel van hem afhangen, zei Mr.
Carter ernstig.
Zij zullen wel kans zien vroor
zichzelf te zorgen.
Wat, een oude, zwakke vrouw
en een zieke zuster! Wa't zouden zij
kunnen doen om voffr zichzelf te
zorgen?
Nu, ik denk wel dat er iemand
gevonden zou worden, die voor haar
wilde zorgen, terwijl Treurniet weg
was, beweerde Mr. Burton.
Zou jij dat dan willen doen?
sprak de ander op uitdagenden toon.
Ik? Het zijn mijn bloedverwan
ten niet, zei Mr. Burton snel. Maar
ik zou wel zeker durven
er hier of daar een fonds
dat
Hier kwam Mr. Cartér» tusschen. U had werkelijk de moeite niet
beide en noodzaakte daarmee Mr. behoeven te doen hierheen te komen
om mfj daf fe verteïïen, zei Miss Car
ter ijskoud.
Och eigenlijk, ging Mr Burton
op nederigen toon voort, voelde ik ook
dat ik mijn verontschuldigingen
moest maken over dl© gedichten. Ik
iiad liet recht niet er aanmerking op
te maken zonder ze gelezen te hebben.
Als je ze mij eens wil laten lezen
Niet weinig verbaasd, stak Miss
Ca'rter hem de gedioliten toe, en zijn
bewondering voor de gedichten maak
te veel goed van de houding, die hij
een oogenblik te voren tegenover den
dichter had aangenomen. Hij was nu
zoo vol geestdrift over hun verdienste,
da'i zij ze op zijn ernstig verzoek ging
overschrijven, opdat Ifcij die treffende
woörden uit zijn hoofd zou kunnen
toeren.
Met die oopie gewapend wenschte
Mr. Burton haar ten tweeden male
goeden nacht en haastte zich weer
huiswaarts. Daar aangekomen zette
hij den volledig en naam en liet adres
den Jieer Treurniet onder de ge
dichten, zoodat er geein twijfel aan de
identiteit zou bestaan.
Toen bracht hij ze zelf naar de brie
enbus van het plaatselijk blad; er bij
ingesloten een persoonlijk briefje aan
den uitgever.
Een zeker gevoel van verlegenheid
maakte dal Mr. Burton er do eerste
dagen niet we kwam den heer Carter
een bezoek te brengen.
Eindelijk had hij den moed.
Den heer Treurniet de laatste da
gen nog ontmoet? vroeg hij onschul
dig.
Ja, ze! Nelly met schitterende
oogen. Hij kwam hier van morgen
orn ons vaarwel te zeggen.
Zoo, waarheen?
Zich opgegeven bij liet leger, leg
de Miss Carter uiL
Ileeft zich toch zeker te veel ge
schaamd? veronderstelde de verruk
te Burton.
Neen. dat geloof ik niet. Ten
slotte was er toch gelegenheid, dat
hij ging, moet u weten.
Maar maar zijn moeder en
zuster?
O, dat is in orde! Heelt u 'net
nieuws niet gehoord 1 U moet weten,
dat jaren geleden aan Mevr. Treur
niet ai een legaat was nagelaten,
maar men had haar niet kunnen vin
den, En nu zag bij toeval een paar
dagen geleden een der notarisklerken
de gedichten en den naam Treurniet
in het plaatselijk blad. En hij wist
wat een weinig algemeene naam .het
i, daarom deed hij onderzoek aan
het adres da'i bij de gedichten was
opgegeven en Mevr. Treurniet, ging
zij ademloos voort, was de rechte per
soon, en zij zal het geld bijna dadertijk
krijgen. Het is een aardige som, en
als de heer Treurniet terug komt,
gaan wij trouwem, en en Wat
zegt u?
Ik zeg goeden nacht! antwoord
de Mr. Burton roet moeite, terwijl hij
zich omkeerde.
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie deze Rubriek betreffende, gelieve men t« zenden
aan den heer H, W. ZITMAN,Harmenjansweg 63,
Probleem No. 737, von J. W. VAN DARTELEN (Eerste publicatie).
Zwart
e s,
m
mZ/, Wtfc wm. mm
■Va%V
ft
An WT
Zwart 11 schijven, op: 1, 3, 8, 9, 13,
Wit 11 schijven op 12, 23, 24, 28,
15, 17, 20, 21, 26, 27.
38, 39, 40, 42, 47, 49 en 50.
Probleem No. 738 van A. A. JACOt SON (Eerste publicatie).
Zwart 11 schijven op: 7, 8, 9, 12, 13, 16, 20, 30, 34 en 35.
Wit 10 schijven op 23, 26, 32,
Oplossing dezer problemen wor
den gaarne ingewacht uiterlijk Dins
dag 15 Februari 1916.
In probleemt No. 735 uit de vorig©
•ubriek is een fout geslopen, nL de
witte schijf 44, moet op 45 staan, de
stand wordt dan als volgt:
Zwart 11 schijven, op: 6, 8, 9, 10, 12,
13, 15. 17. 18. 19 en 22.
Wit 12 schijven op: 16, 24, 25, 26,
i, 33, 37, 39, 40, 41, 43 en 46.
Oplossingen hiervan worden noch
tans gaarne ingewacht uiterlijk Dins
dag 15 Februari 1915.
De oplossing van probleem No. 734
an den auteur is:
Stand: Zwart 15 schijven op: 1, 4,
9. 12, 14, 16, 18, 19, 20, 22, 23, 28,
29 en 34,
Wit 14 schijven op: 21, 25, 26, 27,
37, 38, 40, 41, 42, 43, 45, 48, 49 en 50.
Zwart
44, 45, 48. 49 en 50.
Wit: 4944, 41—36, 37-31, 43-39.
48-43, 49 22, 26:10, 25 3!!
Zwart: 22 31, 16 27, 28 37, 34 32,
37 39, 27 18, 4 15.
Goede oplossingen ontvangen van
dc heeren: P. van Amersfoort, R. Be
rends, J. W. en P. J. van Dartelen, P.
J. Eype, W. C. Groenings, J. Jacob-
son Azn., W. J. A. Malla, H. van
Rossum, on J. C. van Waard.
Zij, die den leeftijd vau 18 jaar be
reikt hebben, kunnen zich bij hel be
stuur aanmelden.
Inlichtingen verstrekt gaarne do
Secretaris, de Heer W. J. A. Matla,
Spaame 92 rood.
Jongelieden van 16—18 jaar kunnen
als aspirantlid worden aangenomen,
In een partij gespeeld tusschen dé
Heeren Z. met wit en B. Fransman,
kwam onderstaande stond voor.
m
6
is
li
m
16
m
?i
IÉ
m
H
86
as
9
A
as
86
M
p
c.;
46
i
Wit
In dezen stand w as zwart aan den
zet.
De heor Fransman liet don vol
genden f raaien slagrzet zien als wit
aan zet was en 26—21 speelde.
Wit: Zwart:
26-21 24-29!
33 24 gedw. 14-20
24 15 gedw. 8—12 11
35 24 19 30
28 17 11 42!
39 28 16 29!!
25:23
Deze siftgzet bewijst wol, het door
zicht van den Heer Fransman in
de partij.
