Haarlems Dagblad
Oe Europeesche Oorlog.
Alleen op de I
TWEEDE BLAD
Vltnsdag 5 April 1916
OM ONS HEEN
No. 2147
RegeerlDgsmsdedeelingeD.
In ons nummer van Zaterdag is in
deze rubriek critiek uitgeoefend op
do veelbesproken Haagoch© mededee-
Hng van Vrijdagmiddag, die zóóveel
ongerustheid in den lande veroor
zaakt heeft. Wel was door de elkaar
opvolgende verzachtende amendemen
ten die indruk langzamerhand ver
zwakt, maar toch zag het Nederl&nd-
eche volk vol spanning uit naar de
vergadering in comité-generaal op
Dinsdag; al.was "t niet zeker, dat een
echo daarvan tol buiten do wanden
van de vergaderzaal zou doordringen,
een verklaring, hoe vaag en kort d«n
ook, werd wol verwacht
Daarin is het publiek niet teleur
gesteld. „De regeering stelt er prijs
„op in aansluiting aan het meegedeel
de in comité-generaal opemlijk te ver
klaren, dat het schansen van het ver
heetten van politieke verloven een
„maatregel is van voorzorg, in ver-
„band met het onwrikbare besluit om
„onze neutraliteit dtlpt te handhaven.
„Die maatregel ls niet het gevolg van
„bestaande verwikkelingen, maar be-
„rust op gegevens welke een toene-
„ming der gevaren waaraan ons land
„blootstaat, doen duchten» Het zou
„niet in 's lands belang zijn, omtrent
„den inhoud dezer gegevens «enige
„mededeeling te doen".
Ziedaar de mededeeling. Er wordt
opnieuw in vastgelegd, dat de maat
regel niet het gevolg ls van bestaan
de verwikkelingen, welk gebrekkig
Neder! andsch aldus schijnt te moeten
worden gelezen: datergeeu ver-
wikkelingen bestaan; voorts
dat hier voorzorg is in verband met
het onwrikbare besluit om onze neu
traliteit stipt te handhaven. Dit is
waarlijk geen nieuws, want onze ge
heel© mobilisatie is voorzorg tot
handhaving van do neutraliteit.
Nieuw zou kunnen zijn het element
der „gegevens", welke toeneming der
gevaren doen duchten. Blijkbaar is
het comité-generaal bele®d, om de
Kamers over deze gegevens nader in
te lichten. En boewei het eigenwijs
zou zijn am de beteekeaiiB en het ge
wicht van die gegevens in twijfel te
trekken, wil ik er aan berinneren,
dat in bet begin van den oorlog van
verschillende kanten er op gewezen
ls, dait de positie van ons land In den
wereldoorlog moeilijker zou kunnen
worden, naar mate de oorlog langer
duurde.
Het merkwaardig aanpassingsver
mogen van den mensch is oorzaak
geweest, dat de Nederlandsche menach
deze waarheid uit het oog verloren
heeft. In zooverre was het niet ver
keerd, hem aan den ernst der tijden
te herinneren maar het had wat min
der hardhandig kunnen gebeuren.
Het bericht van Vrijdagmiddag dat In
één adem ons, niets kwaads vermoe
denden, toeschreeuwde dat verschillen
de autoriteiten confereerden, nieuwe
verloven niet werden gegeven, een
comité-generaal zeer op handen was,
dat bericht moest wel den indruk ge
ven alsof de vijand voor de poorten
stond en aanstonds zou aanklop
pen, om te worden binnengelaten.
Was het nu pas verschenen commu
niqué van Dinsdagmiddag inplaats
van 't zenuwachtig bericht van Vrij
dag de wereld In gezonden, dan zou
de algemeen© onrust voorkomen en
toch het Nederlandsche volk herin
nerd zijn aan de nog altijd om ons
heen bestaande gevaren.
Ik weet wel, dat de Regeering het
bericht van Vrijdagmiddag niet voor
haze rekening neemt. Toch kwam het
uit den officieeleu hoek. „Van wien
dén?" zou ik willen vragen als er
FEUILLETON
136}
Waarom Jiadden zij die plaats uit
gekozen? Was hot omdat zij du ar c
eeno goede ontvangst konden reke
nen? Of wilden zij xn j iets mededee-
Jen?
Opeens hoorde ik e&ne heldere stem,
die van Maltia in hot Frunsch roe
pen: „Morgen bij het aanbreken van
den dag". Terstond daarop begon hi;
weder op zijn horen to blazen.
Men behoefde niet veel doorzicht te
hebben om te begrij]>en, dat Mattia
mei tot het Engelecho publiek die
woorden „morgen bij liet aanbreken
van den dag' richtte. Zij waren voor
mij bestemd. Maar wat zij bcteeken-
dea, was volstrekt zoo gemakkelijl
niet te raden, en wederom stelde Ik
mij een tol van vragen voor, waarop
lk onmogelijk een bevredigend ant
woord kon vinden.
Eozi enkele zaak was duidelijk en
klaar: den andoren morgen bij het
aanbreken van dwz dag moest ik wak
ker zijn ©n opletten. Tot zoolang ho
rnaar een!ge kans bestond op ant
woord. Het gaat toch niet aan, dat de
een of ander maar berichten van die
boteekenis aan den officieelen brie
venbesteller, Belinfante, meegeeft.
Hoe verkeerd dat werken kan is dui
delijk gebleken: de steller van de Vrij-
dagsche tijding moet voortaan maar
liever met ander werk belast worden,
staten invullen of zoo. Voor het met
tact mededeelen van berichten mist
hij ieder talent.
Was alleen het eigen volk er mee
gemoeid dan zou nog gezegd kunnen
worden, dat dit wel gauw tot rust
komt. maar natuurlijk ls, in dezen
tijd, nu alle officieel© en officieoi
schijnende handelingen nauwgezet
worden gecontroleerd, de weerklank
ook tot ver over onze grenzen door-
ged rongen. Engel scho, Duitsche,
Franse he bladen hebben artikelen en
beschouwingen ten beste gegeven,
waaraan de grondtoon was: „wat ge
beurt er in Holland?" Al loopen cöe in
voor one gunstige conclusies uit, het
had ook anders kunnen zijn. Aan oor
logvoerende volkeren kon het waar
lijk niet kwalijk genomen worden,
dat zij spoedig geprikkeld en zoodoen
de overprikkeld worden, maar het is
voor neutrale volkeren geen zaak,
hen in dien toestand te brengen.
Ik wil maai- zeggen, dat wij, vrede
lievend volk midden in den woes ten
strijd vóór alles onze kalmte dienen te
bewaren, 'n kalmte die geen slaperige
onverschilligheid mag zijn, maar ze
ker de antipode is van een onrust, als
die door het veelbesproken bericht
van Vrijdagmiddag in den lande is
teweeg gebracht en daardoor veroor
zaakt wordlen moest.
Waarschijnlijk heeft de Regeering
het bezwaar Ingezien, althans som
mige berichten van het Haagsche
Persbureau zijn vandaag voorzien
van do bijvoeging Officieel.
Voortaan 2öl het dus duidelijk wezen,
welke mededeelingen door de Reffee-
ring aan Belinfante verstrekt worden
en lk erken gaarne, dat dit een voor
deel is. Maar één vraag mag daarbij
itooh Wel gedaan worden: als er over
belangrijke zaken berichten door Be
linfante gepubliceerd worden, zon
der het woord officieel, van wien zij
die dan afkomstig en welke be teeke
nis moet daaraan gehecht worden?
Die vraag is des te meer op haar
plaats, omdat een neiging tot het ge
ven van officieel© berichten gemakke
lijk afneemt, juist om dezelfde reden
waarom het publiek er aan hecht.,
namelijk omdat zo een groot© verant
woordelijkheid leggen op hen, die ®e
in de wereld, zenden. Met deze opmer
king wordt geenerlei onvriendelijk
heid bedoeld; het zou noch nobel,
noch verstandig zijn, onaangenaam
heden te richten tot een Regeering.
waarvan wij allen weten, dat zij een
moeilijke taak heeft en zich beijvert,
om die boo goed mogelijk to vervul
len. Maar wat wel verlangd mag
worden is klaarheid en duidelijkheid
in de betrekkingen tusschen Regee
ring en Volk «n daartoe behoort het
gebruik, dat de Regeering maakt van
de pers. Geen enkele verstandige jour
nalist wil indiscreties, maar menig
een heeft verbaasd gestaan over het
gebrek aan handigheid, dat de laatste
mededeelingen heeft gekenmerkt.
Vroeger is een van onze collega1» re
ferendaris aan een Ministerie gewor
den. Hij is dood en schijnt nèet ver
vangen. Toch zou het verstandig we
zen, hem een opvolger te geven, die
ln staat is, het publiek den ernst van
een toeetand bij te brengen, zonder
het te beangstigen, die precies genoeg
kan zeggen in weinige regels. Niet
meer don dat, omdat het overtollige
•schaadt en ook niet minder omdat
onvolledig werk evengoed ongedaan
blijven kan. Iemand kan een toon
beeld van een ambtenaar wezen en
toch buiten staat zijn, om een cou
rantenbericht naar behcoren te redl-
geeren. Wil men aan de journalistiek
de eer nioi geven, da>i ze een vak Ï6
en dus geleerd moet worden, dan wil
men toch misschien wel erkennen, dat
er eenige ervaring aan te pas komt.
Welnu, die ondervinding zou mooi
hoefde ik maar geduld ta hebben, als
mij dit mogelijk was.
Zoodra het geheel donker gewor
den was, ging ik in mijn hangmat
liggen en trachtte ik in te slapen; ik
hoorde achten een volgens op de omlig
gende torenklokken de uren slaan;
toen overviel mij de slaap en droeg
mij op zijn vleugelen mede.
Toen ik wakker werd, was het nog
stikdonker nacht; de sterren echitter-
deu aan den donkeren kemel; zeker
was de morgen nog ver. Toch ging ik
op mijn bank zitten, en ik bleef daar
zitten, uit vrees, dat ik de aandacht
zou wekken van den cipier, zoo deze
misschien een© ronde mocht doen.
Weldra sloeg het drie uren op de na
bijgelegen torenklok, lk was dus te
vroeg opgestaan; maar ik durfde niet
moer gaan slapen, en ik geloof zelfs,
als ik het had beproefd, dat het tcch
niet gelukt zou zijn. Ik was te koorts
achtig, te angstig.
Mijn eenige bezigheid was nu de
uren te tellen, die de klokken aanga
ven, maar wat duurden die vijftien
minuten lang tusschen liet ©ene kwar
tier en het andere; soms zóólang zelfs,
dat ik meende te zijn ingedommeld
en een kwartier te hebben overgesla
gen of wel, dat de ktok van streek
was.
Tegen den muur geleund, had ik de
oogen onafgebroken op liet venster
gericht, het scheen mij eindelijk toe,
dat de ster. die ik in liet oog had.
gebruikt kunnen worden, wanneer hét
er op aankomt een bericht te versprei
den, waarin niet te veel staat, noch
te weinig. Vrijdag was dat noodig,
maar toen is 't deerlijk mislukt, in de
toekomst zal het nog wel eens moeten
geschieden. Laat men daarop in dein
Haag dan voorbereid zijn!
Zoo komen we van zelf tot de toe
komst. Met welke oogen moeten we
die aanzien? De Duitsche baden her
halen als om strijd, dat wij geen
Duitschen aan vel te vreezen hebben,
uit Londen en Parijs komen gerust
stellende berichten, over besluiten
van de conferentie der geallieerden,
die geen betrekking hebben op Neder
land: er is geen reden om liet eene
en het andere niet als waarheid t©
aanvaarden. Onzerzijds mag met alio
kalmte worden opgemerkt, dat de rol
van het konijn in de kooi van den
ratelslang, die het met zijn blik eerst
betoovert en daarna rustig verelindt
ons niet passen zou. Liever denken
we ons in het beeld van den egel, die,
wanneer men hem te na komt, zijn
aanvaller aan alle kanten sclierpe
punten voorhoudt
Ik heb ergens gelezen, dat de bui-
tenlandsche gezanten Zaterdagmid
dag allen aan het Ministerie van Bui-
tenlandsche Zaken zijn komen iafor-
meeren, wat de maatregelen te belee-
kenen hadden. Als dat bericht julei
is (het woord „officieel" stond er nJet
bij) dan moet het schouwspel niet
zonder humor zijn geweest: wij weten
nu ook. dat allen bevredigd gullen
zijn heengegaan, omdat het immers
alleen maar „een maatregel van
„voorzorg betrof, in verband mot het
„onwrikbare besluit, om onze neutra-
„liteit stipt te handhaven".
Misschien was het niet kwaad, dat
nog eeDS uitdrukkelijk te zeggen. En
zoo" kan het wezen, dat het ongeluk
kige bericht van den Vrijdag (een
dag, dj© van oudsher immers nooit
veel goeds heeft opgeleverd) toch ten
slotte nog van nut is geweest» „In
weerwil van zichzelf", zou lk er wil
len bijvoegen.
J. C. P.
De strijd nabijVerdun
De stafberichten.
Van den Duitsclhen staf
Ten Z. van St» Eloi hebben de Etn-
gelsahen zich door een sterke voor
bereiding door de artillerie in het
bezit van don hun on 28 Maart ont
nomen ontDloffingstrechter gesteld.
In de buurt van de vesting Douau-
mont hebben Duitsche troepen op 2
April ten Z.W. en ten Z. van de ves
ting en in het CaiHette-boeeh aterke
Fransdhe vendedigingsinrichUngen in
verbitterden striid genomen en heb
ben in de veroverde stollingen alle
tot ln den nacht voortgezette tegen
aanvallen van de Fransdhen afge
slagen.
Met inzetting van bijzondere krach
ten en buitengewoon zware offers
stormden de Franse hen etedds weer
yergeela tegen de in het Caiilette-
bosch verloren verdedigingsinridhtin-
«en.
Bij den Duitschen aanval op 2
April werden aan ongekwetste ge
vangenen 19 officieren en 745 man
en 8 machine-geweren binnange-
bradht.
Van den Franschen staf
Ten westen van de Maas deden de
Duitschers Maandag tegen het einde
van den daa een krachtig on aanval
tussdhen Haucourt en Bèthincourt
tegen de Fransche stellingen aan den
zuidelijken oever van de Forges-beck,
die de Franschen in den nacht van
1 April hadden ontruimd en achter
uit brachten zander dat de Duit-
schers het bemerkten. Door een he
vig vuur uit nieuwe Fransche stallin
gen en een flankeervuur uit Bétlnn-
court verrast, leden de Duitsdie troe
pen groote verliezen, zonder dat het
tot een gevecht kwam.
Dinsdag had een vrij hevige be
schieting plaats van het Bourru-
bosch. maar geen infanterie-actie.
Ten oosten van de Maas ontwikkel
de de Fransche tegenaanval zich met
succes. In den loop van ilea dag
wierpen de Franschen de Duitsdhers
terug tot den noordelijken rand van
het Ecaillettabosch. ten noorden van
het meertje van Vaux. De laatste
tegenaanval. die bijzonder heftig
haar glans verloor en dat de lucht
witter werd.
Het was de nadering van den dag;
in de verte begonnen de hanen t©
kraaien.
Ik stond op en op de teen en sloop
ik naar het venster om hei te openen.
Dit was eene moeilijke taak, want ik
wild© voorkomen dat men het knar
sen of piepen zou hooren, maar door
het zeer zacht en vooral zeer lang
zaam t© doen, slaagde ik er toch in.,
Hoe gelukkig dat mijne cel zich be
vond in eene voormalig© zaal, di© tot
gevangenis was ingericht en dat men
het op ds Ijzeren traliën hal laten
aankomen om de gevangenen te be
waren, want als ik mijn venster njo.
had kunnen openen, zou ik nooit Mat
tia hebben kunnen beantwoorden.
Maar hot raam open te maken was
nog niet alles; de ijzeren staven ble
ven, en ook de dikke muren en de
deur met ijzer beslag. Het was dus
eene dwaasheid aan de vrijheid te
denken, en toch hoopt© ik.
De sterren verbleekten al meer en
meer en d© koude morgenlucht deed
mij bibberen; toch verliet ik het raam
niet; ik bleef daar staan én luisterde
en keek, zonder te weten wat ik doen
moest of waarnaar ik luisterde.
Een groot wit doek scheen naar de
lucht te worden opgetrokken en op
den grond werden meer en meer de
voorwerpen in duidelijk© trekken ken
baar." Het was thans het aanbreken
was. stelde de Franadlien Sn staat, het
westelijk deel van het dorp Vaux, dat
de Franschen ontruimden, weder te
bezetten.
Als vergelding voor de door een
Zeppelin ondernomen beschieting van
Duinkerken Maandagnacht, wierpen
31 vliegtuigen der geallieerden 83
zware granaten op de Duitsche troe
penkampen van Keyem. Cestene. Per-
rec-t en Woutbure. Maandagnacht
beschoot een van de Fransohe vlicg-
eskaders het station van Ccnflons. ln
dan loon van den dag hadden Dins
dag talriike luchtgevechten nlaats in
de streek van Verdun. De Fransche
vlieeers schoten vier Duitsche vlieg
tuigen neer: andere vliegtuigen wer
den od de vlucht gedreven of tot
landen gedwongen.
Nader bericht de Fransche
staf nog
In Argonne beschoten de Fran
schen de Duitsdho weitoen. in het
bijzonder m de streek van Montfau-
con en Malancourt.
Ten oosten van d«- Maas was de
Maandagnacht betrekkelijk kalm. De
Duitschers deden géén poging temen
hot front Douaumont—Vaux, gelijk
dat door den Franschen tegenaanval
van Maandag was vastgesteld. De
Fransche batterijen waren bijzonder
actief te«en de Duitsohe stellingen in
deae streek. De Du 1'.sellers antwooril-
den rwakles.
De Engelsche ©taf
Dinsdag heeft een van de Engel-
sahe vliegers een Duitsch vliegtuig
neergeschoten bii Lens. Een ander
Engelsdh vlieger deed een aanval op
viif Duitsdhe vliegtuigen en verjoeg
ac na ©en geveaht met twee van deze.
In de vroegte Dinsdagmorgen de
den de En gelach en bij St. Eloy een
aanval «o een krater, die door de
Duitschers ©adert 30 Maart werd be
zet. De Engelschen vermeester tien
den krater en bevestigden hun linie
S voorbij. De Engelschen maakten
gevangenen, onder wie vier offi
cieren. De artillerie was aan weers
zijden actief.
Persberichten.
Havas seint uit ParUs
Het Fransche opperbevel, dat d©
Duitschers niet meester van het ini
tiatief wilde laiten. heeft op hun hef
tig© actie met een actief stelselmatig
verzet geantwoord. Het resultaat van
de operatién cp Maandag is gobeel
ten voordeele der Franschen. Aan
den rechteroever van de Maas heb
ben ln de streek van Douaumont
Vaux de heftige tegenaanvallen den
Franschen haast het heel a Ecaillotte-
bosch doen heroveren. De Franschen
dreven de Duitschers met de bajonet
terug en hernamen de positie ten wes
ten van het dorp Vaux. Aan den
linkeroever van de Maas hebben de
Franschen him stellingen aan den
noordelijken oever van do Forges-
bedk naar den zuidelijken oever ta-
ruggohraoht. ten einde niet dit
stroompje in den ru« t© hebben.
Toen de Duitschers, die deze gemak
kelijk uitgevoerde operatie niet ont
dekten. een bestorming ondernamen,
werden zii ontvangen door een hevig
front- en flankvuur en moeeten zij in
wanorde terugtrekken, zonder de
Focges-beek te hebben kunnen for-
Ceerem. De slachting was zoo groot,
dat d© Duitsdhers de poging mot
hernieuwden. Do Franschen bereid
den een tegen offensief voor en bra
ken aldus aan d© beide vleugels do
heiifraalde stormaanvallen van du
iDuitschera.
In het Duitsche legeiberidht van
2 April wordt beweerd, dat de Duit-
eohers ln den aanval van 31 Maart
op het dorp Vaux 11 officieren en 720
niet-gewonde maneuhappen krijgsge
vangen zouden hebben geniaal;t.
Deze cijfers ziin valsch'het ge-
heele verlies der Franschen aan ge
sneuvelden. gewonden en vermisten
samen bereikt op ziin hoogst het ge
noemde getal.
KOLON'EL REPINGTON OVER
VERDUN.
Uit Londen wordt aan d» Telegnaf
geseind:
Kolonel Repington, de militaire me
dewerker van de Times, heeft een
bezoek gebracht aan Verdun en in
een uitvoerig telegram uiting gegeven
aan zijn vast vertrouwen in het Fran
sche leger. Hij bezocht d© „Poilus'
in de loopgraven, zag hen ten strijde
trekken en uit het gevecht terug* n-
ren en welk een indruk zij op hem
maakten, blijkt het beat uit zijn u t
roep: „Wat «n prachtkerels zijn d e
Fransche soldaten
Kolonel Repington gelooft, dat lut
moreel van het Fransche leger nim
mer op hooger peil heeft gestaan
Zij gelooven in hun aanvoerders en
zijn vol vertrouwen de overwin n-*13
te zullen behalen. De Times-meJe-
•.verker zag ook een troepje Duit
schers, di© in het boach van Avocourt
van den dag, waarvan Mattia gespro
ken had. Ik luisterde met ingehouden
adem; maar ik hoorde mets dan het
kloppen van mijn eigen hart.
Toen meende ik een licht krabbelen
tegen den muur te vernemen, maar
daar ik ge©n voetstappen gehoord
had. dacht ik dat ik mij vergissen
moest. Ik luisterde nogmaals aan
dachtig en het krabbelen duurde
voort Eensklaps zag ik een hcofd «v
ven den muur uitkomen ea terstond
daarop bleek mij, dat het Mattia ni-
k'in zijn; hoewel het nog slechts sche
merde, herkend© ik Bob.
Hij zag mij tegen mijne tralies ge
drukt
St! riej) hij op ecu gedempten
toon,
Eu met do hand maakte hij een ge
baar dat scheen te bsteekenen, <Snt
mij niet van het venster moest ver
wijderen.
Zonder hem nog te begrijpen, ge
hoorzaamde ik. lu zijn© andere hand
had hij een langen koker, die mij toe
scheen van glas to zijn. Hij bracht
dien aan dien mond.
Nu begreep ik da', het een blaas
pijp was. Ik hoorde iets suizen en op
hetzelfde oogenblik schoot ©en v
bolletje door de lucht en viel voor
mijne voeten neer.
Onmiddellijk verdween het hx
van Bob achter den muur en ik hoor
d© niets meer.
Ik vviern mij op het ballotje; het was
gevangen genomen waren. Zij zagen
©r ellendig uit en vormden een schril
contrast met de Fransche soldaten,
die hen bgeleidden. Een der gevan
genen had aan de eene hand slechts
drie vingers en was stokdoof; een an
der, die den len Februari ander de
wapenen geroepen was, zag vor xijn
gevangenneming binnen twee maan
den een einde aan zijn militairen
loopbaan gemaakt.
De Duitschers vinden Verdun een
harde noot om te krakao. Alle be
schikbare troepen brengen zij in het
vuur. Eenige dagen geleden ïog
©pn divisie uit Rusland gearriveerd,
waardoor de Duitschers volgens Re-
pmgton thans bij Verdun over een
dertig divisies sterke strijdmacht be
schikken.
De Franschen laten hem niet met
rust, en dag en nacht houden zij
wegen, ravijnen en bosechen onder
vuur. Men kan gerus*. zeggen, dat de
Franschen wat hun artillerie betreft,
niet voor hun tegenstanders behoeven
onder te doen
Vol lof spreekt kolonel Repington
ook over de Fransche vliegers. Velen
hunner heeft hij met buitengewone
vermetelheid het vuur van het Duit
sche geschut zien trotseeren, terwijl
hij daarentegen geen enkelen Duit
schen vlieger heeft gezien, die zich
over het Fransche front waagde.
Meer dan eens heeft Repington Duit
schen 1 eg r aan voerders als Mackeaiaen
en Hindenburg Men lof toegezwaaid,
die hun toekwam, maar voor de stra
tegie van den kroonprins heeft hij
weinig eerbied. Naar zijn meening,
zou hij, als hij geen kroonprins was,
al lang van zijn commando ontheven
zijn. Hij heeft niets andera gedaan
dan de een© divisie na d© andere op
geofferd.
Kolonel Repington besluit zijn tele
gram met de opmerking, dat zelfs een
succes der Duitschers bij Verdun al
boel weinig zou beteekenen, want het
schitterende Fransche leger zou een
voudig opnieuw beginnen na de Dudtr
schers ontzaglijke verliezen te hebben
toegebracht.
Oostelijk oorlogsveld.
Van den Duitschen staf
Russische artillerie toonde alleen
ten N. van Wixli en tusschen de Na-
rocz- en Wlgtniecz-iheren grootere be
drijvigheid.
De Russische staf maakt mel
ding van kleine gevechten.
Do Russen sloegen een aanval af ln
do streek van den spoorweg ten wes
ten van Tarnopol.
In de buurt van Dunaburg neemt
de a.rtillerlestriid toe.
De belegering van Valona
Uit Zörich wordt aan de „Voss.
Ztg." geseind, dat het Zwitaersche
telearaaf-agentsohap uit Sanltl Qua-
rarita verneemt, dat de Bulgoarscli©
en Oostenrijksch-Hongaarsohe troe
pen meer en meer Valona naderen
en dat langzamerhand de insluiting
en belegering van de stad voorbe
reid wordt. Do Italianen verwachten,
dat de ataxi beschoten zal worden, en
hebben hun troepen van de oorspron
kelijk vooruitgeschoven stellingen op
de tweede krachtig versterkte verde
digingslinie teruggetrokken. Het zijn
ware ©nderaardsohe versterkingen
om Valona en op de bdheerechende
hoogten ziin ltaliaansche batterijen
opgesteld- Te oordeelen naar de tot
dusver getroffen maatregelen, schij
nen de Italianen besloten te zijn.
krachtigen tegenstand te bieden.
Verscheidene troepen transportsche
pen liggen in de haven, voor liet ge
val dat het noodig mocht worden om
de troepen terug te trekken.
C~
De Conferentie der
geallieerden.
De ..Tenxps", schrijvende over de
conferentie der geallieerden te Pa
rijs. zegt o. a
De leden der geallieerde regeerin-
gen hebben bet militaire strijdplan
volledig gemaakt door overeenkom
sten van politiek en economisch ka
rakter. Op grond van de opgedane
ervaring en van de behoeften der toe
komst heeft de groote oorlogsraad
den aanval op Duitschland op alk
terrein- door een gemeenschappelijke
en concentrische krachtsinspanning
voorbereid, waarbij gebruik zal wor
den gemaakt van alle wapens en alle
hulpbronnen der gemeenschap. De
militaire actie zal worden geeieund
door de blokkade van den vijand en
door den eccnomischen striid. waar
toe noodig is de organisatie van de
beschikbare bandels- en financieele
krachten der geallieerden eai hun
eiven ievensmiddelenvoorziening.
een dicht ineengefrommeld stuk fijn
papier om een hagelt je. Het kwam
me voor da: er lettors op waren ge-
sclireven, maar het was nog niet hel
der genoeg om ze te kunnen lezen,
moest dus wachten tot de dag zou zijn
doorgebroken.
Met even ^root© behnedzaamhcia,
als ik bet raam had geopend, ©loot ik
het nu weer en kroop dadelijk in n
hangmat, liet balletje ln mijn hanc
geklemd houdende.
Langzaam, zeer langzaam voor
mijn ongeduld, werd de hemel lich
ter, en eindelijk viel er een rosachtig®
gloed op mijn muur. Ik wikkelde nu
he*, papier les en las:
..Morgen wordt gij naar de gevan
genis van het Graafschap overge
bracht; gij reist met den spoortrein
in een wagon tweede klasse onder ge
leide van een politieagent; ga aan
den kant van hel portier zitten, waar
gij instijgt. Als gij vijf ea veertig mi
nuten gespoord hebt (tel z© goed; uu
do trein een weinig langzamer be
ginnen te loopen bij de nadering van
een zijtak; do© dan net portier open
en spring moedig uit den wagen.
Spring vooruit met de handen uitge
strekt en zóó, dat gij op uwe voeten
te land komt Zoodra gij op den grond
zijt, klimt dan tegen den linkerspoor-
clijk op; wij zullen daar met een n.
tuig en een goed paard zijn om u op
te nemen. Vrees niets; twee dagen
late- zijn wij in Frankrijk, lloud
Xctit naties. ÏHê. met hare kolonie*
en protectoraten, meer dan de helft
van de bevolking van de wereld
vertegenwoordigen, hebben thans d«
praktische middelen vastgesteld om
dezen oorlog tot een zegevierend ein
de te brengen. Zij hebben tevens be
sloten. dat in de toekomst de wereld
beschermd moet worden tegen een
herhaling van een ramp. als welk#
thans de geheele menschheid gee*
eelt.
De vastgestelde resoluties toonen
duidelijk wat men algemeen wenscht
De economische actie, welke zal
worden geordend door het perma
nente comité te Pariis en zal worden
geregeld wat betref» de maritieme
verbindingen door het centrale char
terbureau te Londen, ie niet slechts
een tiideiiike nood zak el i ikheid. F.r
moeten nameliik tevens grondslagen
gelegd worden voor ee.n blijvende
helancen-soRdar-'telt der geallieer
den
De reccerinaen der geallieerden
hebben dit formeel erkend en zij
hebben de technische conferentie, die
binnenkort te Pariis zal bijeenkomen,
opgedragen voorstellen to doen om
trent de middelen, om die solidariteit
te verwezenlijken. Het bezoek van
Runciman aan Parijs en de reis van
Asfuith naar Rome zullen de uit
werking bevorderen van het pro
gram. waardoor het verbond de
noodige breedte en dieote zal erlan
gen.
De op militair en diplomatiek ge
nomen besluiten kunnen slechts blij
ken uit de feiten. Zii hebben slechts
waarde wanneer zii geheim blijver.,
totdat het verlangde resultaat zal
ziin verkregen. De economische plan
nen behoeven de samenwerking van
allen. Zii kunnen derhalve van to
voren worden onderzocht, vooral
wanneer zii bestemd ziin om wijzi
ging te brengen in de oude interna-
ttonaje organisaties en wanneer on
juiste interpretaties twüfel hebben
laten bestaan over hun doel.
De economische maatregelen, wel
ke deel uitmaken van het oorlogs
plan der geallieerden, raken ook de
neutralen. Zij moeten hun dus wor
den toegelicht. De regeling der han
delsbetrekkingen na den oorlog zal
een beslissenden invloed oefenen op
de rust van de wereld na het ©luiten
van den vrede. Het prtfoleem is sa
mengesteld en raakt zoovele verschil
lende belangen, dat men zich met
niet to veel waarborgeai kan omrin
gen en niet te veel inlichtingen kan
verzamelen orn het tot oplossing t©
brengen. Dé. A rem Heeft de oorlogs
raad der geallieerden dezen arbeid
opgedragen aan een bijzondere con
ferentie. Deze zal de belanghebben
den moeten ondervragen, en dat wel
niet alleen de groote officieele oom
missies. maar ook de kamers van
koophandel, de industrieelen en koop
lieden zelf. die alleen in staat zullen
ziin om aan deze consultatie het bu
reau cratisoh en sleur-karakter van
officieele enquêtes te ontnemen.
De economische alliantie zal de
solidariteit der geallieerden over den
Oorlog heen doen reiken. Men weet
welk een vrees deze organisatie heeft
doen ontstaan, vooral in Engelsche
vriihandelskringen, die beducht wa
ren. dat Engeland in een nrotectie-
politiek zou worden meegesleept.
De eedachtenwisseling tussdhen de
geallieerde regeeringen heeft duide
lijk gemaakt, dat zii geen van allen
de volkomen gewettigde campagne
tegen Duitschlands handelspraktij
ken begeerden to veranderen in een
protectionistische beweging. De groo
te raad der geallieerden is van mee
ning. dat op de vernietiging van den
Duitschen handel tijdens den oorlog
volgen moet een stand van zaken,
welke den vijand belet het huidig©
conflict straks om to zetten in een
deloyale economische worsteling. Da
geallieerden moeten thans de invoe
ren zoowel als de uitvoeren van den
vijand beletten en zij moeten de
maatregelen daartoe in overeenstem
ming brengen. Het is zaak er voor te
waken, dat bij het beeindigen der
vijandelijkheden de markten niet
overstroomd worden door de voor
raden koopwaar, door den vijand tij
dens den oorlog opgestapeld en ten
slotte de Droduktie van de geallieer
den te beschermen teaen nieuwe po
gingen tot het scheppen van een
Duitsch handelsmonopolie.
Uit Engeland.
DE ..WESTMINSTER GAZETTE"
OVER DE LUCHT-R A IDS.
De ..Westminster Gazette" wijdt
een bespreking aan de verklaring
van den commandant van den ver
nielden Zeppelin L 15. dat de Zeppe
lins een hooger militair doel hadden,
dan het dooden van vrouwen en kin
deren. en dat dit slechts bii ongeluk
plaats had. De ..Westm. Gaz." zegt
..Het ie. veronderstellen wij. ook
bij ongeluk, dat officieren van de
Duiteche vloot hun torpedo's doen
richten op passagiersschepen, die
een groot aantal vrouwen en kinde-
reu aan boord hebben, en dat ve-rgif-
moed en hoop; spring vooral flink
vooruit, en zorg, dat ge op uw boe
nen te staan komt.
Gered! Ik zou dus niet voor hot ge
rechtshof verschijnen. Ik zou niet zien
wat daar gebeurde!
O, die goede Mattia; die goede Bob!
want dez© was het. dit weet ik zeker,
die zoo belangeloos Maltia terzijd©
stond.
„Wij zullen daar zijn met een gced
paard Maltia alleen had nooit zu.k
een plan kunneci maken.
Ik las het briefje nog eens oven
„vijf en veertig minuten na uw ver
trek; de linker spoordijk, op mijn boe
nen terechtkomen!" Zeker zou »k
flink springen, al moest hel mg 't le
ven kosten. Het was beter te ©tenen
dan veroordeeld te worden als dief.
Wat was dat heerlijk verzonnen 1
Over twee dagen zouden wij in
Frankrijk zijn.
Ondanks mijne blijdschap was er
toch één ding. dat mij leed deed: wat
zou er van Capi worden? Maar Qi©
gedachte liet ik spoedig varen. liet
was niet mogelijk, dat Mattia Lapi ju
den steek zou laten. Als hij een mid
del gevonden had om mij t© doen ont
snappen, zou hij er ook wel een gw
vonden hebben voor Capi.
(Wordt vervolgd).
HECTOR MALO
