Haarlems Om
TWEEDE BLAD
Zattrdag 15 Juli 1916
Bloemendaalsche Brieven
HET ONDERWIJS VOORHEEN EN
THANS.
5.
Fu den vorige» brief zijn we geko
men tot de beschouwing der inrich
ting van ons ulo- mulo-onderwijs. In
dien brief liet ik het aan u over om
te spreken van ulo/mulo of mulo/ulo,
doch, bij nadere overweging, hou ik
•t toch maar bij het eerste omdut de
ooropronkelijike bedoeling toch was
ulo-ondorwijs en het onzalige advies
van don mulo-voorvecMer en do
zucht om tocli maar zooveel mogelijk
nette jongelui aan do andero inrich
ting le onttrekken, ons een combina
tie gegeven hebben, die, na. mijne
beschouwingen, hoop ik ten spoedig
ste verbroken za.1 worden.
Voor zooverre ik mijn cbarpsgenoo-
ten ken. (er is er nogal mutatie on
der he;» zijn de meeste leerlinge»
dor mulo-school bestemd om later 't
middelbaar onderwijs te volgen. Zien
wo nu eens het programma. Jn de
eerste 5 klassen blijven ulo en mulo
bij eikaar en bij de 6e komt er split
sing in, laten we zeggen 6a en 6b.
In do 6a gaan de leerlingen door t
hoofd daarvoor aangewezen, dat
zijn do vluggen, diè in één jaar klaar
gestoomd moeten worden voor do
toelatingsexamens der H. B. S. /if
voor het Gymnasium. Al wat liet
hoofd niet geeefcikit acht of geen kans
ziet in dat ééne jaar klaar gestoomd
te krijgen, gaal naar 6b en daarmede
begint dan het mulo-onderwijs om
over te gaaJi in de 7e, Se en 9e klasse.
De jongelui kunnen dan met eon
school-diploma volstaan en zijn ze
meer pienter, dan doen ze het stunts
eindexamen. Uit de vergelijking met
de inrichting van het onderwijs te
Haarlem en elders komen 2 kardi
nale fouten bij ons naar voren en
.wel primo: 5 jaar lang blijven vlugge
en minder vlugge kinderen bij el
kaar. wat storend moét werken op
liet ónderwijs, 6ecundo en dat is al
héél gewichtig, hebben de ouders
niet der, minsten Invloed, op de keuze
van ouderwijs, want niet zij, doelt
het Hoofd der schlool beoordeelt wie
naar do H. B. S. mag, wie niet. Wie
gaap. er toch naar due klasee Cu? Na
tuurlijk de allervhigsten, want aam
hum Silagen vtoor die tuelatingsexru»
meat van II. B. S. of Gymnasium
hangt toch hot succes en de reputatie
van do school af en het Hoofd) dier
inrichting, boe hij dan ook heeten
moge, vecht voor die reputatie. En
do ouders? Zij zijn de dupe geworden
omdat zij., leek op onderwijsgebied,
iu vul vertrouwen dat hun. kinderen
te zijner tijd naar het middelbaar
onderwijs zouden overgaan, bijna op
het ldatste ©ogenblik de boodschap
thuis krijgen: „t Zat niet gaan-" Is
dat niet verschrikkelijk? Nu moge
ra em zeggen, nu ja, als do kindieren
6b en 7 doorloopen, kunnen ze toch
nog er komen misschien, doch men
i'erge te met, dat het onderwijs in 6b
en 7, een voortgezet onderwijs is en
in Ga een africhtonderwijs. Wil men
de zaïk, wat Inrichting betreft, laten
zooais liet fa, dan is het zeker een
eerste elsch tor wille van de meerder.
Jieid der kinderen, dat het u Ho-onder
wijs woj-d'e geschoeid als te Haarlem
nl. spliitsing na hét 3e jaar en dan
do rest der leerstof verdeelen over 3
ï'esp. A jaar (liever nog 4 resp. 5
jaar). En blijkt 't, dat dj leerlingen
Haariemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVOM>PR AATJ E.
Brief van mevrouw Fideliogeboren
vun Heemstede aan haar vriendin
■mevrouw van StuiterenBrinken-
hugen.
Haarlem, 13 Juli 1910.
Lieve Carolien.
Als ik niet wist, dat je vergevens
gezind vaai aard bent, zou ik zeker
den moed niet hebben om je nog te
schrijven. Zijn het twee of drie brie
ven, die onbeantwoord bleven? Ik
durf het niet nazien, uit vrees dat het
©r wel eens vier geweest kunnen zijn.
En wat moet ik lot mijn verontschul
diging bijbrengen I Drukte, ja, maar
zóó druk heeft het geen vrouw tor
woieldj of zo kan wel een briefje, al
was 't maar een briefkaartje, schrij
ven. Ziekte zou natuurlijk een geldige
verontschuldiging wezen, maar ty
phus of roodvonk heb ik niet gehad
en een gewone verkoudheid lelt na
tuurlijk niet mee Kortom, ik geef mo
op gouade of ongenade aan je over
«n hoop op een vriendelijk ventris,
inet belofte van oprechte beterschap.
Dit 5s in elk geval zeker (misschien
kan dut mijn schuld wat verlichten)
dat ik van mijn leven nog met zoo-
V6©I heb moeten correspondeeren ais
in den laatsten tijd. We zouden na
melijk eon paar weken naar buiten
gaan dat was afgesproken. In Ja
nuari al. „Man," zei ik, zoowat in
Maart, „als we nog wat goeds willen
vandcu voor deren zomer, dan moeten
we er gauw bij- wezen; 't zal vol we
zen."
..Kr bij zegt hij niet diat onnoo-
zel© gezicht, dat hij trekken kan als hij
datinoodig vindt (je kent heml) „Waar
moeten wo bij wezen?"
„We moeten een goed pension zoo
ken. ergons in een mooie streek," zeg
Jk met engelengeduld (j© kent mijl),
"wï 'lat hebben we afgesproken."
i/k Weet nergens van."
Del wee nu toch «u lureluuf cch te
die er 7 jaar (8 Jaar. naar mijn
wensch) over moeten doen, <-n da»
toch de leerstof niet hebben kunnen
verwerken. Iaat me» dan de ouders
tijdig waarschuwen, opdat zij niet
verder goed geld naar kwaad geld
gooien en hunne kinderen, voor zoo
ver zij dat kunnen, hot mnlocmder-
wije laten volgen, als dat kan, of
hen anders van school nemen. Hier
door verkrijgen de ouders in elk ge
val de keuze eui bovendien veel moei
de zekerheid, dat hunne kinderen de
toelating tot het middelbaar onder
wijs zullen bereiken.
Beter is het echter liet mes radi
caal in de wonde te netten en te
scheiden wat niet voreenigd mocht
worden. Breng de lagere school over
in het gebouw dor mulo-school en
verbind aan die lagere school tevens
de muJo, dan zijn de zaken die bij
elkaar hooren, ook bij elkaar ge
bracht en neem van de mulo de m
weg en breng de rest over in de te
genwoordige lagere school en geef
die dan vcorloopig do Inrichting ais
te Haarlem tol mijn idee van 7,8
leerjaren voldoende zal zon doorge-
pekeid. Het tegenwoordige hoofd dor
lagere sebcol alhier, de hoer Tinholt,
heeft zich in den tijd van zijn hoofd
schap doen kennen ais een eminent
onderwijzer, zoodat zeker een dieT 2
inrichtingen, met gerustlveid aan zijn
hoede zal kunnen worden toever
trouwd. Ik acht hern de evenknie
van den heer IJzemian eai wanneer
wij den laatste, als oudste, de keuze
laten, aan welke dier 2 inrichtingen
hij het liefst het hoofd wi! zijn-; dan
komt onder beider beproefde leiding,
ons onderwijs hier ten voile tot zijn
recht-, wat het openbaar ouderwijs
betreft.
En laten wo nu maar hopen, dat
wij met ons schrijven de oogen der
oudere geopend hebben en dat van
hen liet inniiatief zal uitgaan om ie
komen tot wat liet wezen moet. Aan
beide inrichtingen bestaat een be
paalde behoefte.
We gaan nu naar Ovorveen en kop
pelen daaraan onze Beschouwingen
in verband met den brief uit Aer-
denhout. Laat mij beginnen met u
nog medte ie «feeten, dat onze oude
Christelijke scitool te Bloemondaal
werd vervangen door een nieuwe, die
onder leiding van den heer Houwen
oen groote vlucht nam. Bovendien
kregen we nog een particuliere meis
jeskostschool ,,'t Kopje- die zich ze
ker ook In bloei mag verheugen en
nu we alle Blcenveuidaalsche onder-
wljsgeliagenheden gememoreerd heb
ben, kiemen de buren aan dlc beurt
in mijn v-olgenden brief.
,,'t 14 e".
Overzicht.
'tCffensIeff der Franschen
en iSngelsohen.
Onze verwachting dat 't offensief
der geallieerden aan de Sornme niet
geëindigd was, ook al was er in de
laatste dagen eenige verslapping in
de krijgsbedrijven te constateeren, is
bewaarheid. Vrijdagmiddag publi-
oeerden' we reeds 't volgende bericht
op ons nieuwsbord in do Groote Hout
straat:
De ENiGE.iL&'CHjE 6taf deelt mede
Vrijdag bij het aanbreken van den
aan hebben de Engclschcn de tweede
Dorische verdedigingslinie aangeval
len. De Engelsche troepen zijn de
Duilsche stellingen over een front-
breedte van vier mijlen binnenge
drongen en hebben verscheidene sterk
verdedigde plaatsen venneeslerd.
Hel gevecht duurt voort."
Nader meldt de Engels<die etaf nog:
„Den heelen dag wordt de verwoede
strijd voortgezet. De Engclschen ver
meerderen gestadig hun winsten en
bezeilen thans dc tweede linie van 'de
Duilschers van Bazdntin-Petil tol
Longuevalmet inbegrip van het heele
,Troncs-bosch. Twee vastberaden te
genaanvallen der Duitschers zijn vol
komen gebroken. De Duitschers had
den daarbij Bazontin-Petit heroverd,
maar zijn er onmiddellijk weer uit
geworpen."
Router's berichtgever aan het Som-
me-front seint: ,,De Engelsehen heb
ben de dorpen Longueval en Bazen-
tin le Grand genomen en de Duit-
echars uit het Troncsboschje verdre-
worden. Je staat te praten ais Brug
man totdat je het doel bereikt hebt
en hij alles goedgevonden heeft en
zes weken later begin je van voren
af aan, omdat hij aile6 vergeten te
„Weet je niet meer, dat we 't afge
sproken hebben T"
„Geen woerd."
,,'t Was in dc voorkamer op een
avond, om een uur of acht.
,,'k Weet er niets van."
„Bedenk jo eens goed ik zat daar
in «lat hoekje en jij was bij de kachel
gaan zitten, omuat het zoo koud
Je zult zeggen, lieve Carolien, dat
dit een onhandige opmerking van mo
was. Ja-, je hebt gelijk, een man is
altijd ferm en flink, nooit kleumsch
of 'kouwelijk, in, zijn. eigen oog wel to
verstaan. De mijne zei dan ook, op
een effen toontje dat ik wel ken
„Zoo? 't Lijkt me niet waarschijn
lijk P
„Je was erg verkouden en had een
rooien neus," herinnerde Ik verder.
Ja, ik weet het, dat was mijn twee
de fout. Ais een man verkouden is.
hééft hij geen rooien neus, ziet er
precies uit als anders. Tenminste, dat
méént hij. Ik had hel niet moeten
zeggen, maar ofschoon ik een engel
van geduid ben (je wéét het!) er ko
men van die oogenblikken, dat langer
verdragen een mesdaad en Iemand
een scherpe opmerking maken, een
opluchting is. Bovendienbewaren
engelen hun geduid altijd? Altijd?
'k Kan het me bijna niet voorstellen.
Vroeger is wel verteld van iemand,
die nooit boos werd, altijd haar ge
duld bewaarde, wat de menschen ook
deden of zeiden. Maar toen een kennis
vroegof zo haar hoed voor 't tweede
Jaar droeg, toen liep bij haar de gal
toch ook over Waarvoor had zo dan,
pas drie dagen geleden, zestig gulden
voor zoo'n snoes van een hoed be
taald 1 Er is een grens voor alles.
Op dien avond werd er over naar
buiten gaan niet meer gesproken,
maar veorllen dagen later begon ik
er weer over.
ven. Hot weer is bewolkt en keel en
gunstig voor de Engelsche krijgsver
richtingen". (Bazenlin 1© Grand ligt
3 K. M. ton Westen van LoUgpeval,
Longueval is ee» kruispunt van we
gen on ligt een 1500 M. ;en Noorden
va» liet Troncs-boschje). Bovendien
meldt Reuter nog: Latere berichten
bevestigen de eerste modedeéHngen
over liet weislagen van den aan va;
der Engel6chen. Vrijdagochtend is de
tweede Duitsche linie, mot geringe
verliezen aan Engelschen kaait, ver
meestert!. Vele gevangenon hebben
zich vrijwillig overgegeven; een
Duitsch regimentscommandant met
zijn staf, drie aridlerieoffieieren en
ongeveer 150 infanterie-officieren en
manschappen waren tot Vrijdagoch
tend 9 uur in één der kampen aan
gekomen. Behalve do reeds genoem
de dorpon is ook Bazentin lo Petit
(ton noorden van Bazentin le Grond;
storm en dor hand genomen. Rond
OviHcrs wordt ook hevig gevochten;
nagenoeg het geheel© dorp is in En
gelsche 1 tanden. Verscheidene tegen
aan vallen der Duitschers tegen do
pas gewonnen stellingen zijn afge
slagen. Engelsche troepen versterken
thans het gewonnen terrein. Do En
gelsche troelen zijn in do wjedken
over hun succes'.
Tot Zoover de meedeel ingen uit
Engelsche bron. Do FRANSCHE staf
meldt aLlcon: „Ten Noorden van de
Aisno, In de streek ten Zuidon van
Ville-au-Rois en op de hoogvlakte
van VaucleJ-c zijn twee Duilsche aan
vallen terstond door Fransch machi
negeweervuur gestuit".
Daaraan ziet men, dat) de Franschen
Vrijdag hup offensieve te wegingen
nog niet hervat hebben. Toch is dit
ook spoedig te verwachten.
Do DUITSCHE staf liet Vrijdag
o.a. weten: ...Aan weerskanten van
de Somme is een nieuwe, hevige
strijti ontbrand. De Engelschen vie>-
len Vrijdagochtend in het vak van
het bosch MamerzLongueval aan en
herhaalden hun inspanningen bij 't
Troncs-boschje, waar zij Dondordug-
avonds reeds door een snel'.er. aanval
van <!e Duilsche reserves gevoelig ge
troffen waren. Da Franschen voeg
den mot een vergeofschen aanvat,
togen Barteux en ten W. van Estrées
aan hun talrijke tegenslagen van de
laatste dagen een nieuwe to lours tol
ling t<io. Noch zijzelvun noch hun
zwarto vrienden konden ook maar
een pas terrein winnen".
De strijd in 't Marnclzboscli.
Reuters correspondent in het
Brilsche hoofdkwartier geeft ee»
Ixsschrijvimg van den strijd in het
Mametzbosch, dat vroeger als ondoor
dringbaar word beschouwd. Hij ver
haalt hoe de Britten geleidelijk voor
uitgingen in «le richting van liet
bosch en hoe zij dit vermeesterden.
Maandagmiddag, ongeveer dirie uur,
rukten, onder dekking van een hef
tig vorsperringsvuur, vier Dritscho
bataljons op uil het zuidwesten, om
te trachten eh tMametzbosch in bezit
to krijgen. Een bata;lIon ontplooide
zich oostwaarts, een audor drong
voort naar het centrum, de beide an
dero trokken westwaarts, waar do
heftigste tegenstand werd verwacht.
Tijdeus den opmarech stiet men op
vele Duitsche korpsen. De opmarech
was langzaam door de belemmering
van het struikgewas en omgevallen
booinen. Men kreeg vaak zeer ver
spreid geweervuur; mitrailleurs knet
terden van verschillend© versterkte
plaatsen onder liet gebladerte en
Duitsche granaten violen zonder op
houden tusschen do boomon. De
weerstand werd echter, hoe meer do
aanvallende bataljons den noordelij-
kon hoek Yan het bosch naderden,
sterker en op zeker oogenblik word
do opmarsch niet alleen tegengehou
den door d.en regen van kogels, maar
was men verplicht eenigo honderden
meters terug te gaan. H:er werd
verband hersteld, eer men den aan
val voortzette. Intusscheii concen
treerden Engelsche batterijen he:
vuur krachtig op de plek van waar 't
sterke verzet kwam. Maar dit bom
bardement kon toch niet «ie verbor
gen mitaiileurs onschadelijk makeu.
Een tweede poging tot oprukken be
loofde niet meer succes buiten bet
bezette punt dan de eerste en bij het
invallen van de duisternis bevonden
zich die mannen langs den spoorweg,
die zich oostwaarts door het bosch
uitstrekt tot op ongeveer twee derde
van den afstand. In den vroegen
morgcu werd d© aanval hervat, De
dappere Engelsche troepen, voorzien
„Och lieve kind," zei mijn man, „ik
geloof zeker, dat je het gedroomd
heb!, of misschien met je zelf afge-
spioken. Ja, dat zal 't wezen, je hebt
het met j© zelf in orde gebracht. Ik
doe het ook wel en 't gaat oest. Met
j© rechterhand schud je je eigen An
kerhand en dan zeg je tegen jezelf
„nou, dat is dus afgesproken!" Is het
zoo niet gegaan
„Spaar me je aardigheden,' zei ik
„en kom behoorlijk je beloften nu.
De familie Van Ree gaat ook dezen
zomer een. poosje naar buiten I'
„Reden te meer om thuis te blij
ven. Stel je voor, dat we met de va»
Rees in 't zelfde pension kwamen...'
„Hij is anders een heel aardige
man."
„Eu zij een heel lieve vrouw."
„Dat kan ik niet vinden."
„En ik vind hém een lummel."
„Kort en goed, kom je do belofte na
of niet
„Mijn w«>or«l is ais een rots,' zei
hij met al de pedanterie van een man
bij zoo'n gelegenheid (je kent hem)
„maar wo hebben nog nic'.s afgc-opro-
ken." Als op dat oogenbl.k mijn zwa
ger niet binnengekomen was, zou
het haakje van mijn geduld weer uit
het oogjo geschoten zijn. Nu moest :k
me inhouden, leed en zweeg.
Met Pasclien was 't een prachtige
gelegenheid om de zaak weer In be
handeling te brengen, dat begrijp je-
Twee Zondagen en dan niet e©n uur
tje vinden om je zin door te zette»
Hij nam het heel kalm op en zei:
,4foor oene, vrouw, laten wo ons. niet
belachelijk maken. Menschen die ei
zomerhótels of pensions op na hou
den, slapen in den whiter en waken
in den zomer. Net als do beien. Ik
zeg jozo zijn nog niet uit hun win
terslaap verrezen."
Ik lachte, och veracht mo daar niet
om, ja ik lachte over die flauwigheid,
want ik wou mijn zin hebben on daar
moet j© ais vrouw soms wed eon klein
beetje voor huichelen. Niet dat wij
vrouwen minderwaardig© wezens \ijn.
(j« kent me maar omdat mannen
van Handgranaten, drongen vooruit
ten spijl van het luitraiUeurvuur dat
ongetwijfeld, d.unk zij do werking
van ons artillerievuur, neiging toon
de te verminderen. Een gedeeltelijk
aangelegde Duitsch© loopgraaf wc-rd
bereikt en bezet. Do flankafdeeling
was in staat hl h« noordoosten voort
te «E ringen en onder beschermend
ariilorievuur zich een mitrailleur-
eniplacement to inuken. Zoo werd 't
Mametzbosch veroverd en die ver
overing bracht dc Engelsche troepen
op dit punt op een afstand van nog
geen 500 yards van. do eerste loop
graaf der tweede Duitsche linie.
De. kracht van het En-
gelsch offensief.
Mot wolk een kracht de Engel
schen hun offensief oo hot Westelijk
front ziin begonnen het is nog
maar een begin, zooals minister As-
quith in het Engelsche Lagerhuis
mededeelde bliikl wel uit een tele
gram. dat de sneciaJe «xaresrondent
van de ..Vaisische Zeitunc". dr. Max
Osborn. Dinsdag over de operaties
der laatste dagen aan ziin blad ge
seind heeft, namelijk „Het zwaarte-
Dunt van den striirl van heden ligt
in het Ancre-gebied. waar de Engel
schen ongehoord groote troeoenxnas-
sa's in het vuur brengen. Aan den
heldenmoed on het wc-erstandsvcrmo-
.een van de Duitsche troepen woéde»
hier eïschen gesteld, die tot demoei-
liiksie van den gehcelen oorlog be-
hoorem"
Een Belgische stem.
Naar aanleiding van de thans ge
bleken samenwerking op het weste
lijk en oostelijk front lussc^en de
legers der geallieerden, schrijft
Frans van Cnuwelaort in „Vrij Bel
gië", dat t welslagen van dez© po
gingen tot eendrachtelijke samen
werking vooral Ia toe te schrijven
aan de Fransche regeering en haren
premier, minister llriand. „Eindelijk
is de ovetuiging daadwerkelijkheid
geworden, da*, dez© strijd door de go
a'.lieerden moet worde» gevoerd met
vereende kracht, en de verheugend©
verschijnselen, welke wij van het oor.
logsgebied vernomen, z:jn de eerste
vruchten van dit nieuw beleid. De
wetenschap zal na don oorlog hebben
uit te maken of het vermoeden juist
is, dat, indien van don beginnö af
deze samenwerking had bestaan en
indien de eeno of de andere mogend
heid niet te veel had geofferd aan
ijdel vertrouwen of egoïst) set) e bere
keningen, do oorlog reeds met do
overwinning der Entente zou zijn
geemdlgd on zoowel aan België als
aan Servië en Polen d© onbeschrijfe
lijke ellende van een zoo langdurige
en onmeedoogende bezetting zou zijn
gespaard gebleven, maar het schijnt
niet twijfelachtig, dat do hulpbron
nen van d© landen der Entente ze©
ruim zijn, dat zij zonder eigen schuld
niet verliezen kan en dat van deze
middelen niet altijd een verstamiig
gebruik is gemaakt".
De strijd bi] Verdun.
Hier is 't „naai- omstandigheden"
vrij kalm, hetgeen ook blijkt uit de
6taiberichten, waaraan we 't volgen
de ontleenen:
Van den FRANSCHEN staf: „Op
don rechter Maasoever blijft de ge-
schutstrijd uiterst levendig in den
sector van Souville. Eenige patrouil-
legevechten in het Chenoisbosch".
Van den DUITSCHEN staf: „Ten
O. van de Maas mislukten herovo-
ringspogingen van de B'ranschen. Zij
werden in do streek van het fort
Souville door Duitsch vuur tegenge
houden. hij het fort Laufée glad afge
slagen".
Van 'i Oostelijk oorlogsveld
Hier worden n<w steeds gevechten
creleverd aan «le Stochod en Str>h>a.
die noir niet tot een volkomen beslts-
sius eeleid hebben. Aan het officieele
nieuws daarover ontleenen wc
Van den DUITSCHEN staf. „Bij het
teser van Von Bothmer drongen de
Russen opnieuw in de voorste verde-
digingslinièn binnen. Zij wérden
weer door een tescnaanval met aan
merkelijke verliezen terueceworDen.
Aan de Stochud-linio heeft een tegen
aanval bii Zarecze (ten N. van den
spoorweg Kowel-Sarny) de voorbij
dat vak oprukkende Russen terugge
worpen. 160 man werden gevangen
genomen, en 2 machine-geweren buit-
gemaald./'
Van de» OOSTENRIJKSCHEN ataf:
..In Boc-kowina staan de Oostenrijk-
dikwijls zoo onbeduidend zijn. We
moeten hun wat toegeven. Toch had
ik door een vergissing bijna de heele
zaak weer bedorven. ,Je geeft dus
toe," zei ik, „dat we 't hebben age
sproken?"
„Toegeven is een vreemd woord, als
er nood iets afgesproken is. Jullie
vrouwen kunt maar moeilijk bij de
hoofdzaak blijven."
„En die ia?" vroeg ik, maar 't
kookte me inweriaig.
„Die is met, of ei' iets afgesproken
is, die is, of we naar buiten gaan.
Als jij dan zoo graag wilt, dan gaan
we. Laat maar aan mij over om te
sohrijven 1 Mannen zijn altijd de
goedheid zelf, als vrouwen maar niet
over ondergeschikte punten zeuren I"
Zeuren 1 Juist itad ik mij» oordeel
ronduit willen zoggen over de vraag,
wie het knapst zou wezen in zeuren,
toen hij een sigaar opstak en de «leur
uitging. De eerste week gebeurde er
niets, de tweede week vroeg ik, of tnj
al antwoord had. ,.N'og niet, maar Ik
zal weer schrijven." .Van zijn gezicht
kon jo duidelijk zien, dat hij ades
glad vergeten was. Praat me niet »«n
mannelijk© energie en volharding. Ja,
als ze naar eon heerendiner moeten,
dan weten zo alle moeilijkheden wc.
te overwinnen I Maai- anders? Ver
geten om kolen te bcstelien en geld
vcor de belasting mee te brengen. a:s
de aanmaning al geie ronden heelt
van 't liggen, 't Is me wat l De men
schen willen tegenwoordig geen
sprookjes meer lezen Maar ik zeg
je, dat wat er lederen dag om ons
heen gebeurt, 't allermooiste sprookje
ls. Mannen heeten ijverig, vlijtig,
energiek, volhardend, allemaal sprook
jes als wij vrouwen ze niet steun
den en moed insprak©» en aanspoor
de», tlan zouden van da honderd geen
twintig do kWst kutnnen verdienen.
Maar wij bluffen niet (je kent mijl)
wij blijven altijd be«seheiden op den
achtergrond.
Nog twee weken later komt hij op
een dag thuis met drie brieven, alle
maal van héici houd .-re, die geen piaalt
sche iroece». na 'dc Hun 'opcddraffêïi
taak te hebben vervuld, weer in hun
oude ©tellingen op de hoogten ten
westen van de boveu-MoIdawa. Ten
westen en N.W. van Buczacz hebben
de Russen Donderdag hun aanvallen
voortgezet, 's Namiddags xlln twee
breed opgezette aanvallen aftoegla-
aen. Tegen den avond gelukte 'het
den Russen, in een derden etocrnloop
ten N.W. van Buczacz in de Oosten-
rliksche llniea binnen te dringen,
doch zii ziin in verbitterde nachtelij
ke gevechten dooT de Duitsche en
O'ostenriiksche ttoooen er weer uit
verdreven/'
Van den RUSSISCHEN staf „'Aan
de Stochocl hebben de Duitschers en
Oostenrijkers aanvallen gedaan op
Russische troepen, die naar den lin
keroever waren overgestoken. Ten
■westen van de Strvpu doen de Duit-
schors en Oostenrijkers verwoede
tegenaanvallen. Het aantal gevang«v
"nen. dat de Russen hier hebben ge
maakt. Is tot 32G0 Duitsttfie J">»sten-
riik6che soldaten gestegen de buit
hddraagt 2 kanonnen en 19 machirra-
geworen en bomwerners."
DE STRIJD OM KOWEL. Uit
Petersburg wordt aan de „Times"
(naar wo in de Telegraaf lezen) ge
meld ,jD© woedefide ötrijd langs bij
na de geheel© lengte en op beide oe
vers van de Stochod, neemt het ka
rakter van een loopgravenoorlog aan.
De Duitscber^ rapen alle beschikbare
reserves van andere fronten bijeen en
zijn blijkbaar besloten, Kowel tot^iun
laatsttm snik te verdedigen, daar de
val van dit spoorwegknooppunt den
Russen den weg naar Brest Litowsk
en verder naar Polen zon opensteilen.
D© correspondent van de „Russkoje
Slovo" geeft een beschrijving van het
Duitsche tegenoffensief bij Kowei,
«iat thans tot staan is gebrachl. D.en-
tongevolge is het plan van Von Lin-
fiinKon, Von Mackensen en Von Hin
denburg als mislukt te beschouwen.
Do Duitschers hadden het Russische
leger 4n het Noorden, en uit de rich
ting van Wiadimir Wolynsto laan
de» weg naar Lutsk) in het Westen
willen aanvallen. Zeer krachtige
aanvalstroepen, ieder van vijf divi
sies, waren in beide genoemde secto
ren geconcentreerd. Het leger bij Ko
wel, dat zoo goed ale In het open
veld was geconcentreerd, moest de
aandacht der Russen afleiden gedu
rende de toebereidselen voor het Duit-
eehe offensief. De Duitschers onder
namen onophoudelijk schijnaanvallen
tusschen. Stochod en Styr, gesteund
door een ontzettend vuur uit honder
den lichte en zware kanonnen, ter
wijl zij bet' bij Wiadimir Wolynsk
alleen tot schermutselingen lieten
komen. Hun concentratie In den sec
tor Zub!in«jZatursky, aldus mar-
koerend. verzamelden de Duitechers
op eenigen afeland achter de Boeg
groote troepenmassa's en wierpen die
onverhoeds op Zatursky, met behulp
van draagbaar spoor en vrachtauto».
Niettemin sloegen de Russen alle
aanvallen af met hun plaatselijk©
troepen, zonder versterking noodig te
hebben, of troepen te verplaatsen. Na
middernacht bereikte het Duitsche en
Oostenrijksche vuur op het front Za
turskyZubLino ©en ongehoorde he
vigheid en de eerste Russische loop
graven. geleken op een omgeploegd
veld. De dappere verdedigers zochten
een toevlucht in de granaatkuilen. Zij
lieten de Oostenrijkers die 't eeret
aanvielen tot op 60 paesen naderen
en gaven hen. daarna de volle laag,
zoodat het geheele terrein voor de
Russische loopgraven met lijken van
Oostenrijkers als het ware bezaaid
was, en de aanvallers Ln wanorde
vluchtten. De Duitschers echter ont
vingen de vluchtelingen met een ha
gel van gran3atkas-teuen, waarbij «le
terugwijkende Oostcwijkers b:j hon
derden werden neergemaaid. Vele
overlevenden renden ais wuunzlnmg
tusschen de beide luues heen en weer,
e» stormden eindelijk met opgeheven
handen op de Russen toe, die er een
3CO-tal van redden. Daarop verving
do Duitsche infanterie de Oostenrij
kers. Herhaaldelijk viel zij aan, on
danks de ontzettende verliezen d.e zij
leed, en wierp zich op de Ru^s;a:he
bajonetten, als bezetenen gillend
„Naar Lutsk 1 Naar LuU.k De Rus
sen sloegen deze woedend© aamalien
met bovenmenschelijke krachtsinspan
ning af, en vervolgens namen zij,
door een onweerstaanbare» tegenaan
val, waarbij zij alios voor zich uitdre
ven, «1» Du/itsch löostenrij'kïche ver
dedigingswerken. Daar vonden zij in
een der loopgraven tusschen de stapels
meer hadden en uit streken, waar ik
liever niet naar toe wou. Je denki er
immens precies zoo over, Carolien, 't
is buiten hééi mooi. maar menschen
moeten er wezen om 't landschap te
stoffeeren en wat heb je nou aau de
mooiste natuur, wanneer je er niet
met een ander over praten kuntMijn
man was terneergeslagen, dal zijn
mannen al gauw ,j© kent hem!) en
hij zei „Aan zes adressen heb ik ge
schreven. Drie van die kerels helmen
hoeJomaal met geantwoord e» de drie
anileren kunnen ons niet hebben."
Ik antwoordde, in den trant van
«preken, die mannen bij zoon gele
genheid eigen is „Wo mouten vóór
alles practiscli blijven. Wat hebben
we aan zes adressen, waar zo ons niet
kunnen hebben? Ik zoek maar één
goed adres, waar ze ons wél kunnen
logoeren."
..Zoek dat dan zelf maar," zei hij
en liep boos weg. Had ik dat niet
knap gedaan?
Toon ben ik briefkaarten gaan
schrijven, tot mijn hand vermoeid
was en mijn wijsvinger vol inkt. Naar
alle win«istreken heb ik geschreven
oin pension, ook naar plaatsjes, waar
van nooit iemand gehoerd heeft. D©
helft antwoordde «iet. Ze© vroegen
tien gulden daags en U'legrafi^h be
richt: 2© krijgen geen van beide. Vijf
tien konden ons logeerun in Septem
ber, ala er geen fatsoenlijk menreh
meer in do hotels is.
„Wat kun jou dat scholen? vroeg
mijn man, dio wel ideo had in S©p-
ten.ber.
.Miiar ik kan toch geen etonunetje
spelen, als ik buiten bent"
,,En ik bon ©r tocli óók I" zei hij,
mot echt mannelijke onullstaanbaar-
licid.
„Nu ja. maar ik wil wel eens an
dere menschen ontmoeten."
„Wat wil jo met ze bespreken? D©
andere gaeten? Daar heb je niets aan.
Het nieuwste boek of muziekstuk?
Daar weten ze niets van, jij trouw©»»
„Je bent heel beleefd, dank je wcL"
Onze Lachhoek
DE VERKEERDE PROOI.
Een heftig© windvlaag. o:n «!©n
hoek van een straat lichtte heel on
eerbiedig de» hoed van liet hoofd
van een eerbied waardig en bijziend
burger, die toevallig passeerde.
Wild om zich heen kijkend meend®
de man zijn hoed ln e»i tuintje ach
ter een tamelijk hooge heg t© zien.
Haastig er overheen klimmend, ging
hiij hot voorworp achterna, maar tel
kens als hij hét meende te grijpen,
maakt© het weer een an<ffere bewe
ging.
Toen hoorde hij een woedende
vrouwenstem.
„Wat doet u daar in hemelsnaam?"
Hij vertelde op betlaren tl en toon
dat hij alieen maar zijn best decil
zijn hoed weer machtig te worden.
Waarop do vrouw vol verbazing zei:
„Uw hoed? Ik weet niet, waar hij
is, maar u maakt op het oogenbhk
Jacht op ons zwarte kippetje!
lijken van Duitechers vele Russen
met afgesneden keel. En op die piek
zwoeren de Russen, die het zagen,
dat zij geen gevangenen meer zouden
maken.
Een voorname rol in dez© vreeeelij*
ke gevechten werd vervuld door de
beroemde 20e Brunswijkeche divisie,
behoorend tot het tiende korps, c-n
die door den üuitschon keizer de .jSta-
len Divisie" werd gedoopt, wegens
haar heldendaden op hel Fransche
frorit). Toevallig rustte de hevigste
druk van dc woedende aanvallen der
Brunewijikers op do Russische z.g.
„ijzeren divisie", onder bevel van go.
neraal D., d'ic na vier dagen van een
ioopend gevecht dc poging van 's koi-
zers stalen divisie om iiaarLutek door
te breken, deed mislukken. Gedurende
een rustpoos in den strijd 6taken do
Duitschere een bord in de hoog:e
waarop geschreven was„Jullie Rus
sisch ijzer niet «leehter dan ons
Duitsch 6taai, maar toch zullen wij
jullie verpletteren op welken bluf
de Rvfesen laconiek antwoordden
„Kom maar hier wij lusten wel een
mopje DuiUKho leverworst." Krijgs-
gevangenen verzekeren, dat gedu
rende dien strijd van vier dagen hc-t
10e Duitsche legerkorps «irie kwart
van zijn offioieren en meer dan de
helft zijnor manschappen verloor,
terwijl de regimenten der Stalen Di
visie ieder tot een effectief van 300
man verminderd waren.
Van 'I Stallaansch-Oostan-
rljksoho front.
Van den OOSTENRIJKSCHEN staf:
De levendige gevechteactie op het
front tusschen Br ent a en Etsch duurt
voort. Na voorbereiding met geschut
vuur hebben op verscheidene punten
van 't Oostenrijksche verdedigings
front tusschen de Cinta Dieci en den
Monte Raste zeer sterke Italiaan
sche strijdkrachten herhaaldelijk
aangevallen. Buitengewoon hardnek
kig ia do strijd ten N.O. van den
Monte Rasta geweest, waar de Itali
anen tienmaal hebben stormgelocpen.
De Oostenrijksche troepen hebben
wederom allo aanvallen onder de
zwaarste verliezen voor de Italianen
afgeslagen en al hun stellingen be
houden".
Van den IT A LI A ANSCHEN staf;
„In het Camorrtca-d'al toenemende be
drijvigheid der Oostenrijksche artil
lerie tegen Italiaansche stellingen in
de» Tonale-pas en op het Zuidelijk
deel van den Adamollo. Op de hoog
vlakte der Sette Communi levendig©
bedrijvigheid van artillerie en infan
terie. In het Tofana-gebied zijn do
Oostenrijkers genesteld op een boogo
steile verhevenheid, de CasteUetto ge
naamd, ten Oosten van den Col dei
Bois, die den Dolomietenweg en het
k'.eino dal waar deze doorheen loopt
beiieerscht. In een moeizaam gegra
ven mijngang werd ln den nacht van
11 op 12 dezer eon zware ontploffing
teweeggebracht. De top der Casto!-
letto sprong uit elkaar en bedolf de
geheele Oostenrijksche bezetting on
der zijn puinlioopen. Na zicii togen
de ruwe wanden der verhevenheid te
hebben opgewerkt, bezetten Italiaan
sche Alpenjagers de stelling, die zij
stevig versterk ten. Jn den nachtva*»
12 op 13 dezer deden de Oostenrijkers,
die inmiddels versterkingen hadden
gekregen, en door tal van batterijen
„O, het vereischt geen dank, Maal
ais mijn conversatie je niet genoeg
ie, de welgekozen en boeiende ge
sprekken van j© eigen man
„Toe," zei ik, „overdrijf de beschei
denheid niet."
„Dan kunnen we," zoo ging hij
voort, „toch genieten van het gezel
schap en den omgang van verschil
lende boroéindc mannen en vrouwen,
2onder de andere gas:en te bebabbo-
ien of in een pension te gaan."
Ik zei niemendal, begreep wel, dat
er weer wat achter zat.
„Mag ik je," zei mijn man op
staand© en do deur van de boeken
kast openende, „voorstellen mijnheer
Charlea Dickens, Engelschman van
geboorte, zeer onderhoudend; mijn
heer Moltere, Franschinan, uiterst
geestig, mijnheer Goethe, boround
Duitsch dichter, verder mevrouw Bos
boomToussaiol, die haar gezelschap
wel waard ls, mijnheer Couperus uil
den Haag...
„Hou op," rei ilc, ,/Jeze dames en
heeren ken ik."
„Nooit genoeg," zei mijn man „en
het voordeel ia nog, dal je ze, wan
neer z© je vervelen, weer in de boe
kenkast zet, zoodat zo hun mond hou
den. Dat kun jo met de gasten Ln 't
peneion niet doenl"
En daarbij, heve Carolien, Lb het
gebleven. Nergens in Nederland
schijnt voor ons meer een kamer ta
huur of een po'.jc te vuur en toch wil
ik, in tijden dat iedereen uitgaat, met
thuis blijven. Kan Ht dan niet met
mijn man gaan, dan maar alléén hij
moet zijn heil dan maar zoeken in
een Haarlemsch hótcl. Ala nu eon
goeie vriendin mc te logeeren vroeg...
enfin, ik wit niet onbescheiden wezen
(Jo kent me) maar met belangstelling
wacht ik je antwoord,
Hartelijk© groete.
CA TO FI DELIO—
VAN HEEMSTEDE.
