itsiem's Dagblad
He Europsesche Oorlog
ondirbaarliike Gaven.
TWEEDE BLAD
Vrijdag 15 December 1916
oe stait hst met oizi
Levensmiddelen?
Toen Oe Distributiewet door de
lateivGeiieraal was aangenomen,
hreel ik oen artikel over de levems-
Mdacnvoonzienin®, waarin ik op
ree voorname punten wees, welke
H>r die voorziening beslissend zou-
d zijn.
Ic. de organisatie der distributie.
bot aanwezig zijn van volde en-
voodiingsmididoi em.
Er behoort geen bijzondere acherp-
BOiglieid toe, om üozo pnnten ais
in overwegend» beteekonis te zien.
Daarbij was het voor ieder, die
mg begrip had van benoodigde
^veelheden, van prijzen &d. dui-
m, at de uitvoering der Wet
lorxne sommen zou kosten.
Nu de Wet eenigen tijd hoeft ge-
prkt, meen ik goed te doe®, op-
ouw een korte beschouwing aan de
ïensnuddelenvoorzioning te wijden.
De eerste vraag, welke ik wit be-
ireken, ls deze.- Hoe slaat het met
kosten?
Voor het geheel© land kannen die
ijken uit het bedrog, dat op de be
fooling voor Landbouw, speciaal in
irlraud met distributie, is geplaatst:
18 ni ii li oen, waarvan 1/10 ten
sto der gemeenten komt.
Dat is zeker een kolossaal bedrag,
n het heeft minister Posthuma
ijkbanr eenige moeite gekost zijn
illcgu van financiën zoover te krij-
tn, dat hij in d:en post berustte.-
liet heeft zelfs aanleiding gogo ven
t het stallen dc-r vraag, of hot sys-
m dc-r Distributdewet 1916 niet
ooi worden verlaten. Men kan dit
<te toelichting tot hot wetsonwerp
an.
Deze vraag zal alleen toestemmend
los-1worcSen Beantwoord, indien
kosten niet evenredig zijn met
bereik|.e resultaten.
Het wil mij voorkomen, dat ten op-
chte van een tweetal artikelen do
Hgaven van dien aard zijn, dat
ten zich afvraagt: zou dat geld niet
Mor te besteden zijn?
Ik doel hier op varkensvleesoh en
elk.
Op de londbouwbegrootingr staat
sor deze beide pl.m. 30 miliioen uit
trokken.
Voor onzo gemeente zuilen de koe-
n dier artikelen, welke voor
aar rekening komen, to
men wel ongeveer f 2000 por week
Jn. Dat is zeker geen kleinigheid,
in het resultaat? Datdegroo-
massa Yan het volk toch
og geen varkensvtcosch
noten en zeer weinig
elk verbruikt!
Die 30 miliioen van het Rijk en dio
!000 per week van de gemeente ko-
n dus voor het overgroot» deel niet
d goede aan de kringen, voor wie
•l kunnen bekomen \an goedkoop©
ledingsin-iddefan in dezen tijd meer
ooit een levenskwestie is.
Een van beiden zal man derhalve
loeien doen: óf do prijzen van het
irkcnsvleesch en de molk nog lager
alen,, zoodat ze binnen het heredk,
i van de arbeidersklasse, komen,
de prijzen geheel vrij laten on
a ook geen cent er op toeleggen.
Het eerste zou de kosten voor rijk
gemeenten nog aanmerkelijk doen
ijgen. Wen p rijsvemnnöe:ring van
cent per pond varkensvloeech zou
gemeente reeds wekelijks op pLm.
'OO meer te staan kooien.
Waar nu reeds wondt overwogen,
het stetsei der d-steihutiewei niet
oet worden verlaten met het oog
de groots- kosten, zou bij een tee
ming dier kosten de aanleiding
rtuui lijk nog grootesr zijn.
In het tweede geval zouden, do vrij-
Mnonde sommen geheel of voor oen,
liangrijk doel kunnen worden ge
mikt voor andere artikelen, die wed
nnen het bereik van de grooto mas-
der bevolking zonden lnuraen
orden gebracht.
Er zou b.v. óók meer kunnen wor-
ün toegelegd op visch, rijst, gort,
irdappelem, vet en daardoor zouden
prijzen van doze voeduïgsmidde-
bciangrijk lager kunnen worden
steld dan ze nu zijn.
Tot zoover over de kosten.
Over do organisatie der Distribu-
azl ik zeer kort zijn. Hoeft men
I: de ervaring van verleden jaar
wellicht iets geleerd, het blijkt toch
onvoldoende. Br zijn en worden nog
fouten gemaakt van groote beteeko
nis.
Een in het oog Joopende is zeker
wet dte gemaakt is ten op
zichte van de peulvruchten.
Dat hak December dit belangrijke
voedingsartikel nog niet wordt ver
strekt en dat de prijs, welke gemeente
en rijk betalen f 33 is bij een gros
siersprijs van f 17 en f 18, wijst op
enorme gebreken in de organisatie
van den dienst der distributie in
Den Haag.
Men heeft het, niettegenstaande
daarvoor tijdig is gewaarschuwd, zoo
ver laten komen, dat de handelaars
den gebeden oogst 1916 bij de boe
ren hebben opgekocht voor hooge
prijzen.
Het gevolg hiervan is geweest een
eindeloos onderhandelen en het re-
sultaat de bovenaangogeven prijs
van f 35.
Officieel© gegeven staan mij bij
de beantwoording dezer vraag niet
ten dienste. Ik weet ook niet, of ze
er zijn. Of men m Dan Haag een
enigszins betrouwbaar overzicht
heeft van onzen voorraad levensmid
delen.
Maar ik leid uit verschillende feiten
af, datheternietrooskleu
rig voorstaat.
Wareneer het den een of anderen
dag plotseling zou gaan vriezen,
waardoor het verkeer te water stop
zou komen te staan, terwijl er nu
reeds gebrek aan spoorwogmaterieel
is, dan zou Haarlem binnen enkelo
dagen geheel zonder aardappelen zijn.
Hoe zou dat komen? Heeft men
hier verzuimd bijtijds te zorgen voor
wintervoorraad?
Neen, het is mij bekend uit zeel-
goede bron, dat al het mogelijke is
gedaan om een voldoenden voorraad
te krijgen. Maar dat is tot heden niet
gelukt
Dit feit, in verband gebracht met
allerlei berichten uit verschillende
hoeken van het land, heeft bij mij
de vrees doen ontstaan, dat de voor
raad aardappelen beslist onvol
doende is.
De hoeveelheid vet, tot nog toe hier
gedistribueerd, hooft mets te bedui
den. En wat er vender komen zal, ia
waarschijnlijk van nog geringer be
teekonis.
Van de peulvruchten wordt ntaar
een bepaald percentage der bestel-
ling en uitgevoerd.
Zoo sbaat het ook met havermout.
Of onze graannamvoer voldoende
za! blijven, moet worden afgewacht
Als men de voorbereidingen in
Duitsohiand ziet voor het met nieu
we kracht voortzetten van den oorlog
en daartesrenovpr het n roe ram van
het nieuwe Enaelache ministerie,
waaroo o. a. voorkomt het e f f e c-
tiefmnkeö derblokkade (1!
dan wordt men er niet geruster on
ten aanzien van den crprec^lden aan
voer van eraan uit Amerika.
Alles te zamen dopt mii vreezen.
dat we niet zullen rondkomen met
ouzp vofirtVnvsmtdrtelen.
De oorzaken van het tekort ziin
vso verschillenden aard. Wie het
zich «©makkeluk wil maken, stanelt
alles masr dndeliik om het hoofd van
minister Posthuira.
Toestemmende, dat hil allerlei veel
heter 'had kunnen —"den dat hii te
anest.vB.1hV is eeweast om In te ctrii-
'nen. wnar de belant^n der boeren in
het gedrang waren, dient men reke
ning- -te houden met onze Dositie ten
onzichte der oorlogvoerenden. die
ons indirect noodzaken veel van onze
voedingsmiddelen uit te voeren. Zil
■nassen den reveil toe voor wat hoort
wat er. dreigen ontvangen wi' nip'
voldoende uit Holland, dan zal Hól
land ook te weinuz van ons kriiaen.
'En dit kan zich. vooral wat steen
kolen en ïïzer betreft, ceducbt doen
gevoelen.
Maar voor het oozenblik is. geloof
ik. br-lancriiker dan liet zoeken naar
de oorzaken, het besnreken van wat
r.la cevolc van den toestand- mis
schien zal moeten komen bezuini
ging od vredinmsmiiddolen. We ziin
reeds begonnen mot hesoarmg van
steenkolen. Het svsteem. dat daarbij
wordt gevolgd, is bezuiniging te be
reiken door nriisverhooging van aas
en electrischen stroom.
ITet zal de vraag ziin. of de maat
regelen zullen helnen. Buiten be
schouwing laat Ik. of het systeem hot
miste is.
Ik geloof, dat. als men wérkelijk
zal moeten blijven bezuia^a. dit
gevonden zat moeten worden on an
dere wiize.
Men zal dan eenvoudig voor ieder
een beoaaldc hoeveelheid moeten
vaststellen afhankelijk van wat vol
strekt noodzakeliik is en wat. als
het moet kan worden gemist. Ik ont-
(1) Dit werd geschreven vóórdat
vredesvoorstellen gedaan ziin.
REDACTIE.
ken niet. dat het niet iremakkeHik 1 terWiJl Servië en tien depar-
zal ziin. maar besparing zal er beier tementen van ons vaderland in 'a
vijands niaobt djn. Men wil beroering
wekken en hei geweten en de harten
verontrusten ie dte landen, die rou
wen om ge va 3 en heiden, door het
verspreiden van vage, plechtig lui
dende woorden. Wat zegt de rijks
kanselier; Aliereerst
niet a.ieen do neutralen, maar ook
het Dmteche volk te mi6te:den. „Wij
hebben den oorlog niet gewild, doch
deze is ons opgedrongen".
Mijn antwoord kan niet einders
zijn, dan altijd: Neen! Gij waart de
overrompel nar. Do feiten weerspre
ken uw woorden. De verantwoorde
lijkheid van het vreeseiijke bloedbad
drukt op uwe schouders. Ik mag zeg
gen dal. uw aanbod een groote val
strik is.
De rijkskanselier zeide voorts, dat
Duitschiand den volkeren alle mid
delen wil geven, die gevvenscht wor
den om tot bloei te komen, maar
aan oudere naties wil hij een aal
moes geven, omdat zy goed kunnen
vinden, dat zij niet vernietigd wer
den. Na den aan de Marne, na
de roemrijke verdediging van Ver
dun, is hei 't ftere Frankrijk, CH»
roemrijke vaderland, dat stand houdt
en dat uien deze aanbieding doet.
Hierover moet men denken. Van de
ze piaats af mag ik zoggen; „Het is
een manoeuvre in elkaar gezet om
te trachten verdeeldheid te zaaien
onder de geallieerden, om de gemoe
deren in beroering te brengen on do
volkeren t© d'-moraliseeren. Onze
Fia-hsche republiek zal ouder deze
omstandigheden niet minder hand©-
lèn, dan vroeger de conventie".
De rede van Brirmd werd telkens
door daverend applaus afgebroken.
Do Kamer nam met 314 tegen 165
ssemmen een motto van vertrouwen
in de regeering nan.
In Engeland.
Reuter seint uit Londen In het La-
door wordpn bereikt, dan door
nu uovotede svsteem.
Maar een stelsel van nrtjsverhoo-
cintr toe te nasiven om ©o 1 e
middelen te beenaren. Is mitns
inzien® geheel nit den booz®
Want het zou voor de menschen
met benerkt inkomen beteekenen nóg
slechter voednu» dan ze nu reeds
hebben.
TerwiH xii. die ruime Inkomsten
ffCTiieten. zich wat hun voedinar be-
t.refl niet zouden behoeven te lve-
Krirnnen-
ALs er dan odk be®uinled zal moe
ten worden, dan zal een ander stel
sel moot en worden erevolffd.
Men 7,ou voor ieder sreeln per ner-
soon de hoeveelheid vnn ieder voe-
dincssrt ikel kunnen vaststel ion.
Dan wordt de last door allen tre-
rlracen en beeft de riike creen voor
doe) hoven den minder bedeelde.
Hot zou zelfs niet absurd ziin. van
de isewone voedingsmiddelen aard-
Rnnelen. vet. peulvruchten, brood,
aan de müuresoeden otooIer noi-tie
oon te staan, omdat de riikeren de
duurdere, krachtiger voedingsmidde
len ala melk. eieren vleesch rIb
amiviiilirvg kunnen koooen welke ar
tikelen buiten het bereik van de min
vermogenden vatten.
Het echiint noodig er oo te wiizen.
dat b«soaring van levensmiddel-n
door nriisverhoocing uit den booze
is. omdat in een onzer groente, in-
vlood riike bladen dat denkboeld in
onrsl is ceonoerd. namellik in de
N. Rott Courant. Het zou zéker lei-
den tot been-.ring, maar alleen dp
i 'Toonon dér bevolking met benei l:/t
I inkomen zouden gedwongen
ziin te besnaren, terwii.l iuist m die
oropnen ondervoeding nu reeds niet
zeldzaam ia.
Hot bovenstaande ls nlot geschre-
ven met het doel. de menschen on-
gerusit te me ken. Maar wel ©in i.e
vertrouwd te maicen met de gedachte,
dat we wellicht nieit zullen kunnen
bliiven leven als oo het oogenblik.
De bevolking is in vele onzic-hten
als kinderen. Toen de oorlog uit- gerhuis zcidc ininieter Bonar Law, ter
brak een ranische sKemmir." waar- Ioop6 sprekende over de vreóesvoor-
voor geen reden was. et-ailen, dal de regcering nog geen vre-
Maar zoodra de eerste weken voor-1 desvoorsteLen heefi ontvangen, docli
bii waren een ander uiterste men het l'aans reeds \veu6cheii>k achtte de
j leefvle. alsof er in de wereld mots volgende verklaring af te ieggen „As-
i' ann de hand was. quith heeft bij de indiening van het
Hot is coed, aat nu en dan eens "-aalste credietvoorsiei de-ze woorden
ren lierirmering komt. dat we nou gebezigd; ,,Do geallieerden willen,
oltiid ieven to midden van den we- dat er voldoerede herstel van het vor-
relrlhrand. en dart het ieder oogenblik leden en voldoende veiligheid yoor de
noodig kan ziin om te gaan be-krim- toekomsLz&'l zijn. (Luide toejuichin
gen o» allerlei, dat we als dagelïik- gen.) Da! is nog de politiek en dat is
sche behoefte waren gaan bc-achou- nog het besluit van Zijner Majeöteite
wen. regeonng (Hernieuw© langdurig®
Ui acht het beter, dat men met die i toejuichingen.)
gedachtp vprtroirwd rnak«t dan dat
tend» verantwoordelijkheid op zich
laden jegens hare volkeren, zoo zij
den su ijd opschorten ©n een voorba-
rigem vnede sloten, die hunne tallooze
offers nutteloos zou tnaken. Het
vaste besluit van Frankrijk, Rusland
en Engeland om den oorlog tot de
eindeiijke overwinning door te voe
ren, kan niet verzwakt worden door
illusoire aanbied in gen van den
vijand".
In Japan.
De bladen pubbceeron interviews
met leidend® politici, financiers en
kooplieden, waarin eenparig liet ge
loof wordt uitgedrukt, dat de geal
lieerden zullen weigeren eenig voor
stel te overwegen, dat Duitschiand
in de positie van voor den oorlog
zou Ia ton of in een posltio die hierop
zou
men nlotscling voor krasse maatre
gel en wordt gesteld, die don natuur-
ili'k weer angst en schrik vorsDrei-
den.
SCHILDWACHT.
De Vredesvoorstellen der
Centraien.
In Italië.
In antwoord ©p oen iuterpellatio
van Baslin.i heeft de minister-presi
dent eon rede gehouden waarin hij
o.a. zei:
„Ik heb aan den Zwitserschen ge
zant medegedeeld, dat ik mij natuur
lijk, na mijn andere collega's geraaa-
pisegd te hebben, mot do andere ge
allieerde regeeringen in verbinding
mo-:=; ste l -n over het antwoord,
iteekeneD van belangsel.ing) op ueze
dio evereeens door de vier vijan
delijk© mogendheden gezomerd ijk
werd opgesteld.
Ik aou den afgevaardigde, cbe go-
j ïni©ri>elieerd hoelt en andere, zoo zij
Wat In Oa uarlamanten d»riw h£l f"1 Utbte"' "r'^VT
Fn»n«tr i zoeken deze mscuesie met te rekken,
t-nien.e yszega ts. I ^^©meene instemmingj ©n wel om
In Frankrijk. de voLgende reden: Bij een zoo deli-
Tn ons vorig nummer ga-ven we reeds caat onderwerp is het van zeer veil
oen kort overzicht van de rede tide gewicht, dat de geallieerden volmaakt
Briand in de Fnaneche Kamer geliou- eensgezind hamielen, niet alleen wat
den Iïoefl. Tor aanvulling geven we de kern van d© zaak aare^aat, dat
nog de volgende citaten uit zijn ver-! spreekt van zelf maar ook in de
klaring: 1 nuances van vorm. (Algemeene in
stemming). Dat zou onmogelijk zijn
„Na eon opsomming van zijn sue- als ieder k priori zijn eigen indruk
cessen, welke hij nog tracht uit te ken wild© weergeven. Ik heb hier
breiden, zendt het Duitsdhe Rijk ons 'dete aan toe te voegen. (Zeer levem-
eenige woorden, waarover ik mij zal dia:©, algemeene instemming),
moeten uitlaten. Over den tekst vnn i Basliw dankt den minister voor
de red» van don rijkskansefier, wel
ke ik niet bezit, kan ik geen ofPicieoto
meening uiton. Het valt echter te
betwijfelen, of ondier de huidje om
standigheden degenen, wier bemidde
ling gevraagd wordt deze taak op
zich durven nemen, terwijl het ver
trouwen van velen ver untruth, moest
word én.
Ik zal later do officieel® welover
wogen meening der Entente mcriedioo-
len, maar thans reeds moet ik mijn
vaderland behoeden voor een moge
lijke vonglftigdihg.
Wanreeor een land tot de tarnden
is gewapend, zijn geheel® oMel© be
volking organiseert op gevaar van
ontwrichting van ha red el en rudnee-
ring van zijn volk, terwijl alfes in
hét werk wordt gesteld om hot ooav
logsmaieriaal te vermeer deren, wan
neer dit land de bevolking van be-
zotte gebieden in strijd met het vol-
leenrecht voor zich Iaat werken, dan
zou mij een groote schuld treffen,
indien ik niet mijn land toeriep:
WotBt op uw hoede!
Alen wil thans over vrede spreken.
L'ilclllU «Olilkb UWI .UM.W-/.
het snelle antwoord op zijn vraag en
cin zijn instemming tnet het billijke
verzoek van den minister te betuigen,
zal h i er geen tweede aan topwe
gen. Geroep: zeer juist).
llutsische pers*temmen.
Reuter sélm uit Petersburg; De
Russische nors laat aan wat zij
„Duitschlands huichelachtig vredes
voorstel" noemt, geen draad heel en
beschouwt het als in de eerste plaats
bestemd om het Duiteche volk te be
wogen tot voorzetting van den oor
lóg, die het vredelievende, altruïsti
sche Duitschiand opgedrongen is. De
bladen spreken op schamperen toon
van de „apostelen van menschelijk-
heid on beschaving", die jarenlang
wapenen gesmeed -hebben, voor don
moord op groote schaal.
De „Novvoja Wremya" publiceert
de volgend® nota. dn© volgens hot
biad uil zeer gezaghebbende bron
komt: „De oproep is weder een po
ging om op Frankrijk, Rusland en
Engeland do verantwoordelijkheid
voor den ooi k*g te laden en een nieu
we valstrik voor de openbare mee-
ning der wereld. De Fntente-mogend- J
heden zouden inderdaad ©ene ontzet-
Oe Oostenrijk«>che seta
aan den Pau
Een aan den Nuni-uo Weeaen
gerichte nota van don minister van
Buitenlandse he Zaken. Burian, luidt
ais volgt: In zijn vaderlijke, de gan-
scho menschheid omvademend© zorg
heelt de Heilige Vader, diep bedroefd
door het bloedig schouwspewaar-
van Europa sedert langer dan twee
jaren het tooneel Ls, met willen vol
staan met de lenjging van het lijden
der ontelbare slachtoffers dezer groo
te botsing. Hij hecf< iedere gelegen
heid aangegrepen, don wensch en de
hoop te kennen te geven, dat het
qógonbhk aanstaande zou ziin, waar
cip de ooriogvoerendo mogendheden
een einde zouden maken nan de
moorddadige gevochten, welke Euro
pa dreigen te ontvolken. De alom be
kend© edelmoedig© gezindheid van
V- H. geeft aan de Oostenrijkse he re-
geeriTig en de regieringen der ver
bonden staten aanleiding, den Heili
gen Stoel in kennis te stellen van de
stappen, welke Oostenrijk-Hongarije.
Duitschiand, Bulgarije ©n Turkije óp
dezen dag, met ho: doel. den vrede
de wereld terug te geven, onder
nemen bij de neutral© mogendheden,
ann w ie de bescherming hunner neo-
pectieve onderdanen in de vijande
lijke staten is toevertrouwd. De vier
verbonden mogendheden, die in den
uitgebroken «rijd met door landh-an-
ger gedreven werden, en gecai ander
doel hadden dan de verdediging van
hun bestaan en van hunne nationale
ontwikkeling zijn inderdaad van oor
deel, dat de oorlog is gekomen op
een punt, waarop de gemeenschappe
lijke krachtsinspanning hunner tegen
standers, de kwaal, waaronder do
memschheid lijdt, slechte kan verer
geren, maar naar allo waarschijnlijk
heid niet zal kunnen verhinderen,
dat do verbonden mogendheden zich
voor de toekomst de waarborgen
scheppen, wolk© zij aan de successen
hunner daippere legere roken
hebben.
Geleid door den wensch, de ver- i
amwoordöUjkheid voor de 'voortzet-
ting van den oorlog niet op zich te
nemen, hoewel zij deze wegens hun
rnilKaiiwn toestand rustig en vol ver
trouwen onder hes oog kunnen z;en
en besloten zijnde, alles wat in hun
macht staM aan te wenden orn paal
en perk te stellen aan een voortaan
nutteloos bloedvergieten, hebben d6
vier verbonden mogendheden hun
nen tegenstanders oen voorstel tot
hert a an knoppen van onderhandel in-
g©n gedaan, waaraan zij dan hunne
vredesvoorstellen zouden verbinden.
Zij willen hopen, #at bij de beoor- I
deeling van deze voorstelIon rekening
aal worden gehouden met d©n door
de militaire operaties geschapen toe
stand on dad op deze wijae hum aan-'
bod tot grondslag voor de vredeseiui-
ting zal kunnen dienen.
Overtuigd zijnde. d«t dit voorne
men in het hart van don Heiligen
Vader, (li® in de verhevenheid zijner
gevoelens hunne beweegredenen zal
waarrieeren, een sympaUneken weer
klank zal vinden, zou tie i©geering
den Apostolisehen Stoel hartgiondi-
geu dank vei-scüuitUgd zijn, indien
Hij tot dit initiatie: du aldus tot het
vredeswerk den machtigen steun
Zijner :©og© autoriteit zou verlee-
nen".
Do Iteichspost leen R. K. biad in
Oostenrijk) deelt ruede, dat de nota
aan Z. H. den Paus gezonaen het
resultaat is van de veie besprekingen,
die ui den laats ten tijd met den nun
tius Vaifris di Bonzo hebben piaats
gehad. De Paus had zijn diplomatie
ke vertegenwoordigers reeds herhaal
delijk opdracht gegeven, er op te
werken, dat de oorlogvoerend*) mo
gendheden eindelijk eens een voor
stel zouden doen om tot onderlinge
bespreking te geraken. In dezen zin
heeft ook de nuntius gewerkt. Hij
werd Zaterdag door keizer Karei in
au dient.e ontvangen.
De „Lokal Anz." verneemt uit Zü-
rfch. dat sn aansluiting met het vre
desaanbod der midden-Europeesche
mogendheden, dc paiu een nota zal
zenden aan de oori log voerende staten.
Do Food*working <f*r
neutralen.
l)e .Times"-OAfresDondent te New-
ïork meldt aan zijn blad Veel ge
wicht wordt luer. gejreht aan de ver-
klnrirg die te^-esclireven wordt aan
de DuStwhe ambassade on volgens
welke ..hel aanbod va« Dinsdag niet
DuHschlan<l's laatste woord ten be-
,:oeve van den vrede is".
Dozp nieuwe houding duidt or vol
gons do mc.-ijQ_- van vele kringen
on da» Duitschiand bird r-nr vrede
verlangt en nie's liever wensrht. dan
dat zoo snoedicr nvoceliik mot de
vredesonderhandelingen ern lp-gln
wordt gemankt.
Het Duitsche "ozantschan verklaart
thans, dat nJlp voorstellen die even
tueel geormnrd kunn«n worden, thans
voorwaarden '"-nncn ziin waarover
te SDrcken is.
Verder verzekert het aezantsolmD.
dat de Cer.tra.Ie volkeren wapachen,
dat de neutrétm een belanen'ii:,» rol
bii hri bevorderen d"r vredesonder
handelingen zullen srvelen. In he' hil-
onder «*»."-.• Duitschiand hi- r ziin
horm gevest «rd brijen 0n de con-
ferontie dr-r Seendjnnvischc tanden
en Zw<teer!and die deze maand te
nonen hogen gehouden zai worden m
wetürht ook b'i—ewoond za! worden
door gede»©gv-ordon Ven Smult ~n
Nederland.
Reuter seinde D—.derca: d: rl®
noia der Centraten thans in handen
van president Wilson is. (Het over-
semen lveeft fhis vrjj lang geduurd!)
Men verwacht, dat Wilson de nota
onmiddellijk naar de oorlogvoerende
mogendheden zal doorzenden.
Do cor respondent to Washington
van de Kölnische Ztg. seint: „Het
i redesaanbod heeft de openbar© moo
ning zeer verrast. Het publiek is ver
blijd door dit hoopvolle teeken vnn
vrede Van met Wilson in contact
staande zijde verluidt, dat de presi
dent nauwgezet overweegt, in wc ken
vorm hij den geallieerden hei voor-
Stel der middel rijken zal ajuibïeden.
Hier heerscht de indruk, dat Wilson
veel verder kan gaan, dan de nota
alleen doorzenden door er bijv. zij
nerzijds een nota aan ;oe Ie v uegen,
waarin hij uiteenzet dal de Ver. S.a-
ten groot beiang stollen in het Durt-
sche voorstel er. derhalve verzoeken
het zoo zorgvuldig mogelijk t over
wegen.
Stemman uit Dultsehland.
Hindenburg cn dc Rijks
kanselier.
Hindenburg seinde-, dat hij met vol
doening ©n ontroering hoéf; kenma
genomen van de rede van den Rijke-
kanselier, 't Duiteche leger beschouwt
het juiet op het oogenblik als zijn hei-
ligeten plicht de overwinning met
groote kraoht voort te zetten.
De Rijkskanselier brengt hl zijn lo
k-gram yan antwoord hulde aan het
leger, „dat ongetwijfeld een duurza-
men vrede zai bevechten, wanneer het
den rijend nog niet bevalt thans e©n
©inde aan den strijd te maken
In 't Pruisische Huis.
D© voorzitter van het Pruisisch®
Huis van Ifgevaardigden sloot de zit-
ling met wo rede. waarin hii de hoop
uitsprak, dat bij het büevnkomen vnn
het Huis in Vt volgende jaar dc vre
de. ten gevolg© van het anrbod van
den keizer, zal zijn iiersleid of au-
ders, indien dit aanbod door de geal
lieerden wordt afgewezen, door ver-
dere overwinningen der Duiuche wa
penen een belangrijke schrede in do
richting, die naar een duurzame»
vrede leidt, zal zijn gedaan
Schcidemann over het
vredesaanbod.
Scheldomarm, de bekende sociaal
democraat, hield te Chemnitz een re
de, waarin hij den 12den December
den heerlijks ten dag van den oorlog
noemde. Tot de aoc.-dcm. in de vijan
delijke landen richtte hij oen oproep,
waarin hij o.a. zegt„Waaneer de
voorsteken Iets bevatten, dat uw oer
«3 uw toekomst onvereenigbnar te,
dan moet gij te weigeren, doch gij
moet van uwe regeermg verfangon. -lat
zij zo ernstig overweegt. In het te
gengesteld gevat, zegt Schci'J.tnaim,
komt de verantwoordelijkheid voor
den vijand en zal Duitschiand ;ot den
laatste» man doorvechten."
Nog een Duitsch pcrsujordeeL
D® „Frankf. Zig." öchrijft o.a,
„Geen der beide partijen ligt op den
grond, en een uitweg kan alleen go-
voriaen worden door overeenkomst»
Dat is dan ook do zin cn de b te-olio-
nls van de nota van den Rijkskanse
lier wij eioohen niet en bevelen niet
ais overwinnaars, maar wij stellen
voor cn wachten antwoord on tegen
voorstel', en. Daarop zal het aar/komen,
of de Entente in denzelfden geest
denkt, dat de vrede een overeenstem
ming moet zijn, die met het o- g op
den toestand moet worden lot .-tand
gebracht. Ls dat het geval, dan zal
rij onderhandelen weigert zij onder
handelingen, dan zal men daaruit
moeten opmaken, dat zij geen over
eenstemming wenscht, dat integendeel
liaar oorlogsduet werkelijk de nog met
■and
FEUILLETON
Wettig of onwettig, wat maal ik
larom. barstte CarrisKm los» Ik heb
aar gevonden on zaA haar zonder
srder tijdverlies gaan verlossen,
iiat mij daarbij helpen, waarde
Alter, of ook hier blijven als u daar
in zie voorkeur geeft, maaruw
lend zal zich de moeite moeten ge-
ooslen mij van nacht mot oen of
Kier vervoermiddel tot bij hei huis
i brengen.
Geleid door de mijn .ongeboren
tot avonturen en dolle streken
1 misschien ook wel ©enigszins door
Taaktest gedreven, stelde ik mij
Aeel tor beschikking van Carrisrton.
&zo betuigde rny zijn dankbaarheid
l stolde voor maar dacWijk op hot
ri to gaan on binnen enkoio rninu-
waren wij dan ook gereed on
apt en vvo In hot wagentje. Brand
Mgd-o ons voorbeeld, maar niet dan
"dat hij nog oens zijn misnoegen
ad to kennen gegeven over dozen
ebt. Een pak, dat Carriston mee
9d gebracht, werd In het kastje van
het wagentje opgeborgen.
Intusschen was het donker gewor
den en viel d© regen als met bakken
uit de tucht, maar ik had de lan
taarns aangestoken ou zoodoende
kwamen wij zonder veel moeite voor
waarts. Do straten waren verbazend
smerig, maar d® sneeuw was ver
dwenen on daar ik mij niet ton twee
de mal© in den weg vergist®, hadden
wij, na verloop van eenigen tijd, ge
lukkig d© plaats bereihi, waar ik
twee dagen te voren bijna veronge
lukt was. Hier hield ik stel.
Het huis ligt ongeveer vijftien
honderd passen hier vandaan, tus-
selien heggen, zei ik tegen Camston.
Ik geloof dus dat liet beter zal
zijn als vvo nu hier uitstappen.
En wat doen we dan mot paard
em rijtuig? vroeg Brand.
Daar er met dit weer en op dit
uur hier wel niemand langs zal ko
men, zal het wel voldoende zijn do
lantaarns u»l to dooren en bet paard
vast te binden. 7ei ik.
Aldus deden we dan ook. Daarop
Grompeldon vrij voort tot we den
lichtstraal ontdekten, dien ik twee
(lagen ta voren met zooweel blijdschap
had begroot. Het was iyu pikdonker
maar door dat licht geleid, kwamen
w® nochtans aan de voordeur van
het huis, waar de hegg en en een hoo
ge heester ons voor ontdekking ge
waarborgd zouden hebben, zelfs als
wij moesten vreezen dot men onze
komst bemerkt had.
Wal wHt u nu cioeu, vroeg
Brand fluisterend, op norschen toon,
wij kunnen toch zoo in cons maar
niet in het huis gaan inbreken.
Carriston zweeg even, daarop leg
de hij de hand op xnjjn schouder,
vragende: Houdon deze menschen
paarden of koeien?
Ik antwoordde hem dat ik vermeen
de dat dit beminnelijke paar hier één
paard een cén koe rijk was.
Goed, dan moeten wij wachten,
de man zal in dat geval, vóór hij
zich te raste begeeft, naar zijn stal
gaan, zei Carriston nu even beslist
als oea gen oraal, rh® voor da' do
veldslag Ix^int, zijn laatste bcve'en
ui'.deelt.
Mot wt-'k gezicht Brand deze be
velen opnam, kon ik niet zien, ik
vergenoegde mij alleen met do echou
clers up te Imten en. or Just mijne
van te donken. Onze po^itte was voor
den aanvoerder van den troep
namelijk Carriston niet zoo onaan
genaam, maar voor ons andoren
had het vooruitzicht om misschien
uren achtereen achter de heg te moe
ten staan, niets aanlokkelijks. Wij
waren al reeds doornat, en hoewel
ik eer verlangend was het eind® van
d© zaak mee te maken en wijn gask
Ivoor van twee dagen to voren, naar
do maat van de gerechtigheid,
vergelding te doen wedervaren,
was dit optreden van Carriston
nochtans geenszins overeenkomstig
mijn wenschen, noch aan mijn ver
wachting dat dit op een heftig too
neel zou uitloopon. Brand was, hoe
wol hij niets met do kwestie op had,
or veel beter aan toe dan ik, want
hij kon als doktor, aJs hij er zelf zan
der kouvatten afkwam, vast van over
tuigd zijn, dat hij er aan Carriston
en mij twee patiënten, hij kreeg, aan
wie hij zijn talenten kon bewijzen.
Niettemin verzetten wij ons niet,
maar wachtten we den verderen
loop der dingen uf.
VEERTIENDE HOOFDSTUK.
liet bestormen van da
v es 11 n g.
Tn dozen toestand verliep er ruim
een half uur. Ik begun moo te wor
den cn daar al-os mij ton slotte pijn
deed, vroeg Hc mij af, of wij geen
eze s ware» hier zoo maar geduldig
te Wijven slaan, toen ik ten slotte
den ketting van de deur hoorde ram
meien de» druk van Carriston
hand op mijn "nn voeido. De man
had blijkbaar «jjn deur beter late»
voorzien, ik zou nu niet zoo gemak
kelijk in buis zijn gekomen als op
dien avond twee dagen te voren, van
daar dat wij toch verstandig hadden
gedaan door d® vesting mot gewold
to willen innemen.
Do deur werd geopend en weder
gesloten, ik zag hoe men met een dof
brandend® lantaarn naar den stal
toeging, waarin mijn paard toen ook
overnacht had. Daarop hoorde ik oen
geschuifel in de heg en teen ik de
haad uitstrekte, bemerkte ik dat Car
riston daar niet meer stond. Daar hij
mij geen aanwijzing had gegeven en
ik niet wist wat hij voor had, roerde
ik mij niet van mijn plaats, maar
stolde ik m-ij tevreden met te doen,
wat ik tot nu toe Jmd gedaan te
wachten.
Na verloop van oenige minuten
dook de lantaarn opnieuw op en de
m.-ui die deze in de hand had. stond
al op den drempel van 't huis. Waar
bleef Carriston nu? Maar, op het
©ogenblik, dal do man do woning
wilde binnengaan greep, in het don
ker, iemand hem van achteren beet.
Ik hoorde een ruwen vloek e©n
kreet van verrassing, daarop vloog
d® lantaarn den man uit do hand en
de beide mannen, die nu handgemeen
waren geworden, vielen i» de gang
IIOCT.
Hoera, de dour is al genome»,
riep ik uit, terwijl ik over do neg
sprong en naar de .strijdplaats toe
snelde. D© dokter volgde mij op den
voet.
Hoowel do ^oédberekonde, onver
wachte aanvat van Carriston, zoo
onstuimig was geweest, dat d© te
genstander dadelijk op de» l
was gevallen en de aanvaller zich
dat voordcol ten natte maakte om
diens dikken schedel, zoo flink mo
gelijk mot don nteenen vloer in aan
raking te brengen, zou d© uitslag vaa
don strijd toch misschien nog o»be
slist zijn gebleven indien Carriston
met hem alleen had moeten uitvech
ten, want hij was een slank, opge
schoten jongmeusch cn do boer
iemand met veel spierkracht. Ons
toesooi Ion maakte echter ;d .spoedig
een einde aar. do onzekerhewi.
Bind hem. in mijn zak zult u
een touw vinden, riep Carriston ons
toe. Blijkbaar had hij dus «Uc voor
zorg:©» genomen, en terwijl hij den
vijand nog omvat hield cn Brand, om
hem t® helpen op zijn schouders neer
kuieide, op zijn hoofd zat, of zich op
andere wijze mrttig maakte, haahlo
ik een touw uit don zak cn begon ik.
met onuitsprekelijk genoegen, 'on
van woede schuimbekkendon tompc-n
vlegel de handen en voeten zoo stevig
to bin don. dat hij do ©triesnen van de
touwen nog wel dagen lang gevoeld
moet hebben. Nu konden wij opstaan,
'.erwiji hij hulpeloos op den vloer
bleef liggen ik beken dat ik mij
duchtig moest befaeerscben om hem,
in antwoord op de vloeken on vor-
wcnschingon clio hij uitibraakto, nog
niet een puur flink© trappen t® geven.
(Wordt vervolgd.)
