HARLEM'S DASBLAO
Qe Europaesche Oorlog
TVtf££D£ BLAD
Dinsdag 16 Januari 1617
OM ONS HEEN
No. 2260
D9 Daim Meerenüerg.
Toen onlangs in een viersler in dit
Dlad een opmerking gemaakt was
over He; verzet legen den naam Meer*
unberg. kwam een paar dagen later
Prof. van Walsem. de directeur van
dat gesticht, op mijn kantoor en
bracht eenige kleine brochures mee,
overdrukken van redevoeringen of ar-
tikelen. die verba r.d houden met dat
onderwerp. ,,'t Gebeurt meer dan
eens." zei hij, „dat wanneer familie
leden mij komen spreken over de op
neming van een zoon of dochter, soms
de iiefstc van het huis, ze door him
triinen zeggen en het ergste van al
les te nogdan val ik hun in de
reden en zeg„laat ik u eens helpen
het ergste is nog, dat de patiënt naar
Meerenberg moet!"
l)oo me het plezier, zei hij daarop,
01'ze boekjes eens te lezen, ze zijn
maar klein. En toen was bij, met
zijn opgewektheid en zijn wondere
optimisme, de trap at weer af Na
dien heb ik do boekjes die hij achter
liet bestudeerd. Of ze mij hebben te
ruggebracht van de meening, dat aan
een krankzinnigengesticht, welken
naam het ook diraagt, zelfs wanneer
bot naamloos blijft, altijd het odium
zal kleven van den waan van 't pu
bliek, dat zielsziekte niet alleen een
kwaal, maar inin of meer ook een fout
is? Do vraag blijve onbeantwoord.
Dal er aanleiding blijft bestaan om de
menigte beter te onderrichten, kan ik
volhouden, terwij] die vraag blijft rus
ton. Kier ia in elk geval meer dan ge
noeg reden om de meening na te gaan
van iemand als van VValsem, die zijn
leven in het krankzinnigenwezen
doorbrengt en al zoovele jüren lang de
I lessen van zijn gevoel heeft aangevuld,
(toros gecorrigeerd misschien, met de
vruchten van zijn etudie en ervaring.
Het Is de moeite waa^d kennis te ne-
men van wat hij over den naam Meer-
I en borg te zeggen heeft.
In October 1915 schreef hij een arti-
I kei fn Het Ziekenhuis' over epec'a-
Itseerlnsr in ziekeninricMingen en
hare schaduwzijden, waarin hij er op
wijst, dat krankzinnigheid en tuber-
culoso. ook al zijn zij genezen ver
klaard. voor het hereiken of het be-
I zetten van eon maatschappelijke posi
tie een niet onbelangrijke ongunstige
factor blijven. „Nu heeft men door al
lerlei kleine middelen getracht, de uit
1 dezen toestand ontstane stempeling
van het individu te verminderen"
door niet te spreken van gesticht, maar
van stichting of inrichting, combineert
sanatoria voor zenuwzieken met de
verpleging van lijders aan stofwisse
lingsziekten, met chronische ziekten
in 't algemeen of stelt ze open voor
ros'tbelioeveriden. Eigennamen wor
den gegeven aan de inrichtingen om
hun dool ee>Tii£6zins te m-aakeeren en
als ze van kleinen omvang zijn, geeft
dit wel baat, maar betreft het zeer
grooto inrichtingen, dan wordt de
naam yoo spreekwoordelijk, dat die
remedie erger Is dan de kwaal. Een
naam te kiezen, die ook reeds voor an-
öere doeleinden gebruikt wordt, kan
groot voordeel hebben daarom is het
allergelukkigst, dat het krankzinni
gengesticht Wolfhez® en het dorp
Woilheze denzelfden naam hebben.
Het onderwerp zat hem hoog. De
lezers van „Het Ziekenhuis" hebben
nog een iweede beschouwing erovar
kunnen lezen onder den titel „Kwet
sende namen Die begint aldus „De
namen ..krankzinnigen'* en „ge
slicht" hebben voor het gevoel der lij
ders anri geestesziekten, voor zoover
hunne ziekte niet tot een afstomping
van het gevoel geleid heeft, een zeer
ona.invernamen klank." En verder:
„Niet genoeg is het voor liefhebben-
do betrekkingen, dat zij weten, dat
het dierbaarste, ct-n echtgenoot, een
kind. door geestesziekte aangetast is,
wellicht met ge-ring» hoop op herstel,
noon, dat kind, die echtgenoot a o[-
f i c i c el gesKempeW als krankzin
nig, en door zijn verblijf in een
„krankzinnigengesticht" wordt bet
telkens en telkens weer opnieuw ge
stempeld.
„inrichting voor geestesziekten'
wil de schrijver voortaan van grooto
gestichten zeggen en, dan den naam
doen samensmelten met dien van do
plaats, waar de inrichting gelegen
is. „Ik hoop het dan nog te beleven,
dat wanneer aan de betrekkingen
van eon onzer patiënten de vraag ge
steld wordt, waar hun vrouw, hun
zoon verpleegd wordt, deze vraag be
antwoord kan worden met een ten-
toudig: „te Santpoort" en dat voor
wie dan nog nadere inlichting noodig
heeft, deze verstrekt kan worden in
'dezen vorüi: „daar is een Inrichting
voor geestesziekten".
Prof. van Walsem heeft, ik mag wel
zeggen do vriendelijkheid, om Iter
een juridisch bezwaar te noemen,
namelijk, dut ln de wet nog altijd van
krankzinnigen en van krankzinni
gengestichten wordt gesproken. Dan
moet do wet maar veranderd. Wet
ten slepen immers altijd, uit (len
aard van hun bestaan, zich achter
de verandering in de opvattingen
voort. Daarna komt van Walsem,
tot uiljn genoegen, met een beschou
wing over de opvoeding van 't pu
bliek, di$ 'n ons vlorsterretje al even
werd aangeroerd. Sprekend over „de
waardooring van de psychisch zie
kon", zegt hij: „Want wie toch, als
ik, dagelijks, ik moet helaas zeggen,
do grofheid ervaart, waarmede te
dezen opzichte gedacht en gespro
ken wordt, ik zeg niet door leden
van den vijfden 9tand, maar die lie-
i den, die zich rekenen tot de dragers
der hoogere beschaving en da', kruch-
tens hun geprivilegieerde posities ook
behooren te zijn, onder wie, ik zeg
dit met een dubbel helaas, de medi-
c jnmeesters niet ontbreken, die weet
dat slechts langzaam hierin veran
dering kan komen".
Dit denkbeeld der juiste waardee
ring van geestesziektc-n (en dus ook
van geesteszieken) vindt nog verster
king in een derde beschouwing van
Prof. vari Walsem over den gestichts-
bouw. Ofschoon het op 't eerste ge
zicht zoo lijkt, dat die niet veel met
elkander hebben uit to staan, blijkt
deze opvatting bij 't lezen van den
overdruk al spoedig onjuist te we-
I zon. Of heeft do eisch, ora de gebou-
i wen zooveel mogelijk aan den open
baren weg te plaatsen, niets met de
leiding der meening van het groote
publiek van doen'? Ik zou wel mee-
j nen van ja. „Zooveel mogelijk van
uit de dagverblijven der patiënten en
j vanuit die voor bedverpleging uit
zicht op den openbaren weg". Strijd
tegen de isolecring, bedoelt de schrij
ver, daarom wil lib cn1-. een inrich
ting zoodanig, dat men, practisch
gesproken, te allen tijde bezoek kan
ontvangen, „Er moeten zijn min of
j meer van de afdeeling afgezonderde
bezoekkamers, gezellig ingericht met
vrij uitzicht, van telefoon, wasch- en
drinkge'c genheid en aangrenzend
closet voorzien, een plaats waar men
vrij te. met kleine attenties, zooals
een goed gaande klok en daarnaast
de vertrekkende treinen, opdat men
den tijd rusiig en geheel kan gebrui
ken enz. enz. In Engeland zijn veel
ziekenhuizen, die voor elk Louest.
man altijd openstaan en in Amerika
is dit, meen ik, ook met gestichten
het geval. Is zooiets in Nederland
gehoel onmogelijk? Hot moet natuur
lijk niet vvoideu een voor patiënten
Innderbjk bekijken, maar 6en open
leggen van onzen arbeid aan o-ken
weldenkende".
Natuurlijk is het onnoodig, in het
raam van dit artikel, daarop nog
verder in te gaan. Met „den naam
„Meerenberg heeft het al niet meer
te maken, maar wel met de opvoe
ding van liet publiek tegenover de
verpleegden, omdat dezen naar den
onvermijdelijfceu indruk der wande
laars. veel verder (ook in maatschap-
pelijken zin) van hen af staan, wan
neer zij zorgvuldig achter hooge
muren zijn geborgen, dan wanneer
zij wonen aan den openbaren weg.
Natuurlijk klinkt zoo'n nieuwe ge
dachte aan velen vreemd in de ooren.
Dat doen nieuwe gedachten al sedert
het begin van de wereld. Jammer
maar, dut we van die feitelijkheid
nog zoo weinig geleerd hebben en
altijd maar weer opnieuw de nade
rende nieuwe gedachte (ik zeg niet
critisch, want dat is altijd noodzake
lijk) maar wantrouwend bekijken.
Het grooto gevaar, waaraan iedere
leider van welke inrichting ook
blootstaat is dat van in de eenmaal
georganiseerde omgeving te verstij
ven. Van Walsem heeft daarvan geen
nood, zooals blijkt uit een voor
dracht, die Ik vind in de vierde
brochure over het gevoelsleven van
verpleegden in ziekeninrichlingen
oo grond van het begrip mondige
menschheid doet hij daarin
een reeks van vragen over de in
ziekenhuizen bestaande regels,
„waarvan er sommige wellicht in.
geen tientallen van jaren herzien
zijn.**
Wie zoo warmhartig is heeft het
recht, belangstelling te vragen voor
afschaffing van „den naam Meeren
berg". ook van hen, die over de prac-
tische resultaten van die verandering
minder optimistisch denken, dan hij
zelf.
J. C. P.
President Wileon en dol schan belde oordeeten, hl] toone,
v r e d e s b om i d d e l i n g. hij heeft de macht er toe, zijn goeden
Uit Washington wordt nog gemeld wil aan n ulralo en vijandelijke vol
President Wilson te voornemens ln 'n ken door aan do deportaties uit Bei
verklaring ten aanzien van de hem gië een einde te maken en zijn po-
door de regeering»n van beide groo-, gingen te staken om de Polen te pres-
pen oorlogvoerende mogendheden too-sen tot zijn leger toe to treden, hij
gezonden nota, ©Peiling te nemen. Do toone zijn moed en zijn verantwoor-
verzending van dezo verklaring aan dolijkheidsgevoel jegens God. door te
do regeeringen van bedoelde mogend-1 verbieden dat aan do burgerbevol-
hedeu zal evenwel van de houding king voortaan onnoodig ellende wordt
van het congres afhankelijk zijn.
DeKoningvan Beieren
aan het woord.
Do Koning van Beieren seinde aan
Keizer Wilhelm:
De krachtige woorden, die uwe
majesteit in verontwaardiging over
het aanmatigende antwoord van on
ze vijanden tot het Duitsche volk
heeft gesproken, wekken levendigen
weerklank in ons aller harten. Met
uwe majesteit deelt het geheele Duit
sche volk in den ijzeren wil om den
overmoed van de vijanden te breken.
Ik weet dat ik spreek namens al mijl»
Beieren, als ik uwe majesteit ln deze
van noodlot zwangere ure opnieuw
verzeker, dat wij ln onwankelbare
hondstrouw den ons opgedrongen
strlid willen voortzetten om den vré
de af te dwingen, dien de vijanden
ons thans nog weigeren. Met hun
oorlogsbedcelingen onthulden onze
vijanden hun grenzelooze veroverings
zucht en den wil, ons en onze bond-
genonteri te vernietigen.
De neheele wereld weet thans wlen
de achuld treft ean dezen vreeselij-
ken volkerenstrijd, wie na dertig
maanden strijd de verantwoordelijk
heid draagt voor verder bloedvergie
ten. Wil waren tot overeenstemming
bereid. Onze vijanden willen dit an
ders. De heldenmoed van onze zege
vierende legers, de offervaardigheid
vnn het geheele volk zullen ook ver
der eiken aanval, elke list van
on/.e vijanden trotseeren en zullen
ons tot de overwinning, tot den vre
de voeren. God zij ook verder met ons
en onze rechtvaardige zaak. LUD-
WIG.
Een legeroidevanden
Koning van Bulgarije.
Deze legerorder houdt in, dat de
koning mededeelt, dat het vredes
voorstel der ceuirulen door de v.jaa
den afgewezen is „in hun Qnlesch-
bare begeerte om nog meer onschul
dig bloed te vergieten. Zij willen met
opgelegd
Tenzij hij eenlg teeken geeft, dat
hij een dezer richtingen uit wil, zul
len wij de ernstigste reden hebben
om te twijfelen aan de bekeering van
den man. die den oorlog in 1915
heeft verooraakl".
Sympathiebetuigingen.
De Duitsche Keizer ontving van den
pres,dent van den Rijksdag, van de
Kamers van Koonhandel te Hamburg
en Frankfort a. d. Main en den Bund
der Landwtrte telegrammen met sym
pathiebetuigingen ,zi5n mani
fest, waarin de Kelzgr rch uitsprak
over de vredesvoorwaarden der geal-
leerden.
DePausende vrede.
Een part. secretaris van den Paus
is, volgens de „Daily Mail in Zwit
serland aangekomen. De secretaris
moet met een belansrrijke missie be
last zijn Men brengt het Ln verband
met de Duitsche vredesbeweging.
Van da oorlogsvelden.
Ook heden slechts kleine krijgsbe
drijven. Op bijna alle fronten heer-
sclien dan ook slechts weer sneeuw
en mist.
Alleen is in het Duitsche stafhe-
riebt van belang, dat de Centralen
nu het laatste verdedigde punt ten
Zuiden van (le Sereth aan de Russen
en Roemenen ontrukt hebben.
EEN ENGELSCHE BESCHOUWING
OVER DEN MILITAIREN TOE
STAND. Kolonel Repington. de
militaire medewerker van de Times,
zegt in een beschouwing: De toestand
ln het Westen is deze. dat Duitach-
land 128 divisies tegenover ons heeft
en dat het aantal Fransche, Engel-
sche en Belgische divisies, zelfs als
men rekening houdt met de wisse
lende sterkte van een divisie aan
weerskanten, nog niet dusdanig is,
m, „u,™ mei Ml een, bes"**™ ta ?»»»»;-
al.oen opnieuw 0112c niet lang gele- 'enden oorlog belooft. Voor den O
den ,11 Maoedotué bevrijde bfoilers "I"nen a"°' „dat eE! °v!f
de slaven ketenen aanleggen, maar i ""bi van twee of ielfs van drte te-
Bulgaarse!» volk heeft .n aardere j
Over den Vrede.
Over do vied es-aangelegenheden
komen nog eenige verspreide berich
ten.
nog langdurige
ling die de perfide vijanden het op
leggen. De Almachtige is met ons,
want het recht is aan onze zijde".
Een Engelsch oordeel
over den Duitschen
keizer.
De „Westminster Gazette" zegt in
een bespreking van den brief van den
Keizer aun Bethmaun Hollweg: „Wij
twijfelen er geen oogeubnk^aan dat
deze brief door den Keizer aan den
Rijkskanselier is geschreven, het is
echter onmogelijk te gelooven, dat
dit het eenige of het belang-
r ij k s 1 e stuk is, dat tusschenbeide
gewisseld is voordat de vredesnota
de wereld werd ingezonden, want er
is oen merkbare hiaait tusschen de
welwillende bedoeling van den briei
en de uitvoering in de nota. De Keizer
en de Rijkskanselier, die naar men
verwachten mag, op de hoogte zijn
van den toestand, konden niet ver
onderstellen, dar een bloot aanbod
om te onderhandelen, voorafgegaan
door de bewering, dat de Duitsche
legers, die overal de overwinning
bobben behaald, „de wereld kunnen
bevrijden" of „haar bevrijden van
haaf lijden", zou worden aangeno
men, tenzij dal hun vijand bereid
was zijn nederlaag te erkennen. Op
deze voorwaarde zijn aüe verove
raars bereid geweest „de wereld te
bevrijden". Do geschiedenis is vol
van Hun jrlotseUng bekeenng tot ue
menschelijkbeid oj> het oogenblik dat
het voor hun overwinnende lagers
voordeelig was het vechten te staken
en hunae oorlogskaarten te bevesti
gen. Er waren in dit opzicht geen
grooter menschenvrienden dan Na
poleon en Bismarck. De bewering,
dat men heeft gezegevierd is fataal
voor dia. dat men handelt „volgens
zijn geweten en wegens zijn verant
woordelijkheid voor God
Het verzwijgen van de vredesvoor
waarden kon moeilijk andiers wor
den opgevat dan als een bewijs, dat
bij mededeeiing ervan zoude blijken,
dat zij niet die van een menschen-
vriend maar van een overwinnaar
zoude zijn. De Keizer en de Rijkskan
selier kunnen niet zoo onnoozel zijn,
dat zij dit niet weten, zij moeten we
ten dat zij de rol van veroveraars
met onoverwinlijke legers moeten op
geven, wanneer zij de rol van men
schenvrienden willen spelen.
Do Keizer make zijn voorwaarden
bekend, zooals wij de onze hebben
medegedeeld, de wereld kan dan lus-
tijd mogelijk, om in het Westen
vlottende strategische reserves in de
schaal te werpen, die zif nu tegen
Roemenië gebruiken, en als wij ln
1917 tegen den vijand slechts een ge
ringe overmacht in het veld voeren,
kan niets meet dan een gering suc
ces redünkerwijze verwacht worden
Te'kens opnieuw is de stelregel van
Nelson, dat het aantal alleen den
vijand vernietigen kan, Juist geble
ken en bi'gevolg moet het ons hoofd
doel ziin. dat aantal, zoowel aan
manschappen als aan kanonnen,, te
verkrijgen.
Daarna spreekt de militaire des
kundige over hel feit, dat anders
schrandere politici met deze dood
eenvoudige theorie niet meegaan en
over verschillende expedities, waar
in troepen versnipperd worden. Se
dert de conferentie te Rome begin
nen wil echter te hopen, dat wii goed
op weg zijn om den raad van bevoeg
de soldaten on te volgen, onder wie
Cadorna en Robertson een voorname
plaats innemen.
Als men aanneemt, vervolgt kolonel
Repington, dat onze oorlogsindustrie
thans ln haar vollen omvang werkt
en daarmee zal voortgaan, hebben
wij hard gebrek aan meer divisies.
Wii kunnen die oo drieërlei manier
krijgen ten eerste door zooveel mo
gelijk divisies naar het westelijke
front te zenden, die elders verspreid
zijn ten tweede door het Duitsche
stelsel tot uitbreiding van het totaal
van hun divisies na te volgen, en ten
derde door in Engeland en in de
koloniën geheel nieuwe divisies op te
richten. Het oorspronkelijke plan
van Kitchener, om voort te gaan met
de ontplooiing van nieuwe strijd
krachten, is gaandeweg verloopen in
den recruteeringswarboel op het eiru
de van 1915. En zelfs nu is er nog niet
geheel en al orde geschapen.
De militaire deskundige schrijft de
verantwoordelijkheid voor de verlen
ging van den oorlog toe aan de partij
ln het vorige kabinet, die meer op
den handel dan op do overwinning
bedacht was. Die bezorgdheid voor
den handel voerde den uitvoer in En
geland in 1916 tot 500 millloen pond
sterling op, wat bijna een record
cijfer is, maar welk voordeel trok
men van het bereiken van dat cijfer
ten koste van oen verlenging van den
oorlog, die een uitgave van 2 milli
ard pond sterling in het jaar mee
brengt. Engeland Het 4.000.000 man
op militairen leeftijd in het burger
lijke leven, donk zij de achterdeurtjes
'die de militaire dienstplichtwet open
liet. Geen militaire politiek is ooit
meer „penny wise and pound foo
Hsn" (d<i zuinigheid die de wijsheid
bedriegt! geweest.
Wii hebben nu, gaat kolonel Re
pington voort, een regeering, die aan
het bewind Is gekomen met het doel,
orn de>. oorlog te winnen en wij
wachten vol vertrouwen de maatre
gelen af, die de toestand eischt. Wij
hebben nog 60 divisies in het Westen
noodig en kunnen die krijgen door
onze toevlucht te nemen tot een van
de drie aangegeven middelen. De
mannen ziin er. En naar alle waar
schijnlijkheid zal de verschijning van
die nieuwe divisies in het veld den
oorlog beslissen.
Verspreid nieuws
TER ZEE. De Russische vloot
ondernam zoo meldt een Russisch
bericht een tocht in de Zwarte Zee
en boorde 40 Turksche zeilschepen,
geladen met levensmiddelen voor
Konstantinopel. in den grond.
Wolff meldt, dat het Deensche
stoomschip Tuborg (2050 ton) door
een Duitsche duikboot is den grond
geboord is. De Deensche stoomboot
Thyra werd naar een Duitsche baven
opgebracht
't Wolffbureau ontvangt via
Bern de mededeeling, dat in de laat
ste weken 90 koopvaarders door dufk-
booten der Centralen vernietigd zijn.
daaronder zijn 30 Fransche koop
vaarders. 't Centraal comité van
Fransche reeders heeft medegedeeld,
dat de geheele Fransche handels
vloot dreigt te verdwijnen als de
werven niet spoedig tot aanbouw van
nieuwe schepen mogen overgaan, het
eeen nu door de regeering verboden
is ln verband met de industrie voor
oorlogsmateriaal.
Wolff seint uit Weenen: Maan
dagmorgen werd in de Adriatische
Zee, bij Dalmatife, een kleine passa-
glersboot, de „Zagreb", 500 ton, door
een vijandelijke duikboot zonder
waarschuwing in den grond geboord.
Dertien man der equipage en dertien
passagiers zijn om 't leven gekomen.
UIT GRIEKENLAND. Uit Rome
wordt bericht, dat generaal Von Fal-
kenhayn te Larissa ls aangekomen,
om te eonfereeren met koning Con-
8tantijn. De oorlogscorrespondent
van de „SecoJo" en „Messagero"
seint uit Saloniki, dat Von Falken-
hayn volgens een rnededeeling. daar
van zeer bevoegde zijde ontvangen,
onlangs te Kavaila aan boord van
een Oostenrijkschen onderzeeër werd
overgebracht. Na een kort verblijf te
Athene, om te confereeren met ko
ning Constantijn, was bij naar La
rissa vertrokken, waar hij thans nog
vertoeft. Dit bericht zou het geheim
verklaren van Von Falkenhayn's be
wegingen sinds zijn naam niet meer
voorkomt op de officièele leger-
berichten.
UIT POLEN. Het Wolff-bureau
meldtBil de in het paleis te War
schau plaats gehad hebbende ope
ning van den voorloopigen staats
raad in Polen, hield gouverneur-ge
neraal Von Beseier een toespraak,
waarin hij zelde. d»»t de staatsraad
een dubbele taak heeft een nieuwe
staatsorde te scheppen als grond
slag voor de nationale en vrijzinnige
ontwikkeling van het land, en vooi
dit t&nd de nieuwe vrijheid te verze
keren. Aan die tnak moet de staats
raad ziin geheele kracht wijden.
Generaal Kuk hield eveneens een
redevoering, waarin hij zeide, dat
het Pool&chc volk zelf door harden
en offervnardlgen arbeid moet mede
werken om den Poolschen staat te
vestigen. Wordt dit door het geheele
volk begrepen, dan zal de arbeid van
den staatsraad den dank van het ge
heele tolk verdienen.
Hel lid van den staatsraad' Niemo-
jowski antwoordde op deze toespra
ken met de verzekering, dat de
staatsraad de groote taak volkomen
begrijpt cn de verantwoordelijkheid
gevoelt, en zal pogen de Poolsciie ac
tie op te wekken, den raad in zijn
arbeid te helpen.
Naast den arbeid voor de organi
satie van den Poolschen staat zal het
vormen vnn een nationaal leger voor
den strijd ln dienst van het vader
land de voornaamste taak van den
staatsraad zijn.
DE KRIJGSBEDRIJVEN IN ROE
MEN 16. De militaire medewerker
van „Les Débats" zegt ln zijn bespre
king aangaande de krijgsverrichting
in Roemenië De geheele campagne
in Roemenië wordt gevoerd door een
dertigtal Duitsche divisies, die sinds
drie maanden gewikkeld zijn in ope
raties. welke uit een militair oog
punt bezien van zeer ondergeschikten
aard zijn, maar die toch door het
slechte weer, de lange marschen en
ook door de hevige gevechten nood
zakelijkerwijs veel menschenlevens
moeten eischen.
Do groote concentrische marsch
met Boekarest tot einddoel was een
kostbare onderneming. Een leger
kan niet al strijdend 300 kilometer
voorttrekken zonder een groot ge
deelte van zijn beschikbare krachten
achter te laten.
Sinds het innemen van Boekarest
Onze Laciii:::!:
Zij: Den éenen win ik
met kaartspel -> en den volgenden
verlies Ut-
Hij. Waarom spoel je dan niet
altijd den volgenden middag?
Eva: Hoe vindt je mijn nieuwen
hoed?
Caroline: - Keurig ne> Ik had
er verleden jaar piecies zoo een.
is ditzeHde leger voortdurend blijven
vechten. Gedurende de maanden van
het slechte weer bleef het oprukken
en trok. wat mor juist was. achter de
Russische posten om naar de eerste
natuurlijke verdedigingslinie, de Se
reth.
Als men bedenkt, dut deze lijn, dia
de zwakste ls, 100 kilometer verder
naar achter versterkt wordt door de
Proelh-linie. die op haar beurt we
der versterkt wordt door de veel
krachtiger Dnjestr linie, die aan deze
zijde van de rivier ligt. dan kan men
daaruit de conclusie trekken, dat (le
beslissende operatie noodzakelijker
wijze nog maanden lang moet wor
den uitgesteld.
De Matin bevat een artikol vat
admiraal Fournier, die uit Roemeni
en KuM&nd terug is. Hei werpt eea
geruststellend licin oj> ue kracht ea
do plannen van de icgeis van den
Tsaar. Fournier dooit mede, dal do
Tsaar hem de verzökerin. .:c ;n
heelt, dat het meest dreigende ge
vaar nu bezworen is en dat de mili
taire toestand op den Balk: n bi» nen
enkele weken zou veranderen. l>e
Tsaar cn de staf zijn bezield met
het verlungeu, om te overwinnen tol
eiken prijs. Aan de legers van deu
vijand zal nu over het geheele front
beter het hoofd geboden Kun n wor
den. Zij zullen door het vuur, door
koude en vermoeienis aanzienlijke
verliezen to lijden hebben waardoor
zo verlamd zullen worden in hun po
ging, om Saloniki to bereiken. Zij
zullen zich uilpullen tegen de Russi
sche troepen, die onophoudelijk ver
nieuwd worden. Admiraal Founuei
spreekt ten slotte de overtuiging uit,
dat de Duitsche stier ten slotte dooi
de slagen van de Franschen en d«
Engetechen overwonnen ral worden.
DE DUiTSCiiBRS IN PORTUGAL
De Portugecöcho regeering heeft
alle Duitschers uit het land geban
nen en hunne goederen in besiag ge
nomen. Die worden thans, naar de
„Daily Chronicle n verkocht,
en ue upbiongst, die vaak zeer hoog
is, zal lot na den oorlog bewaard
worden. Dan za- de regeevtng uitma
ken of aan de eigenaars liet bedrag
kan .worden teruggegeven. Zoo het
blijkt, dat zij zich aan verrauerlijka
handelingen hebben schuldig go-
maakt. dan zuilen zij alles» verliezen.
GESNEUVELD. Het tweede lid
van deu Duitschen Rijksdag is ut den
oorlog gesneuveld de eerste was da
soc.-diein. afgevaardigde Franbk, ao
tweede de Welf Hans von Meeting. Hij
diende in oen W ürtembergsch regi
ment, waarin hij aspirant-offuuer
was.
U ITSCHLANvD EN i f UivUE. -
Otficieel wordt uit Berlijn gemeld:
Den llden Januari zijn op het minis
terie van buitonlandsohe zaken door
de gevolmachtigden van het Duitsche
rijk en het Turksche rijk een reeks
verdragen geteekend, n 'ooi -
de de rechtsbetrekkingen tusschen
beide rijken op afdoende wijze te na
gelen. Het zijn: een consulair ver
drag, een verdrag betreffende de
rechtsbescherming en wedeizijdschen.
rechtstaan in civiele aangelegenhe
den, een uitleveringsverdrag, een
vestigingsverdi ag, benevens een ver-
diag over wederzijdsche uitlevering
van dienstplichtigen cn deserteurs
van land- cn zeemacht. Verder nog
vijf verdragen, bij welke d' bepalin
gen der genoemde tsverdiagen
ook voor de Duitsche koloniën geldig
orden verklaard, r ijrigd naar !e
bijzondere omstandigh-de» van deze
gebieden. Dezo veiilrnzen zullen het
Turkije tot dusverre geldige stelsel
der zoogen. capitulaties door n:-en-
we bepalingen in OYcreo-°+--">wrHT»g
met het moderne Europees-me '•«!-
kenrecht vei vangen.
QBBN VIJANDELIJKE COURAN
TEN. De Times meldt, dat in En
geland geen bladen uit vijandelijks
landen meer mogen worden inge
voerd.
EEN PORTRET VAN KONING AL-
BERT. Belgische kunstenaars te
Londen zullen binnenkort aan de
ereenigiag van Engolsche artiesten
oen portret van koning Albert aan
bieden, door Cluysenaer geschilderd.
Do Koning, die voor liet portret ge
poseerd beefl, is op liet doek afge
beeld in de klioki-uniform met de
pet en den cavalorie-nianteL De Bel
gische regeering zal bij de overdracht
vertegenwoordigd worden deer mi
nister Hijmans.
Feuilleton
(Naar het Engelsch van David
Christie Murray).
22)
Ja. ik heb nog eeii3 nagedacht
o.er die ongeslepen diamanten. Sir
.Donald. zeide Hart. lk ben be
zig een klein syndicaat te vormen en
ik dacht zoo, dat ik met u nog wel
ceus zaken zou kunnen doen. Dat zou
iri ons beider voordeel zijn.
Zoo, zoo, zeide Sir Donald op
d:nze)f(len toon als te voren.
Er ls een Amerikaan bij mij ge-
.wecst in Londen. Hij was naar mij
toegestuurd door betrouwbare perso
nen en nu blijkt het, dat hij wat men
gewoonlijk noemt een multi-million-
lUtlr Is. llii bulkt van het geld cn het
schijnt, dat hij er wel wat van kwijt
wil zijn. Hij heeft mij verteld, dat hij
de mooiste diamanten wil koopen,
die er op de wereld zijn. Hij heeft de
centen en u heeft de juveelen,
solde Hart, terwijl hij vergenoegd in
fijn handen wreef. Als ik u belden
nu met elkaar in contact kon bren
gen, zou het nog eens de moeite waard
ziin voor ra».
Zoo, zoo, antwoordde Sir Do
nald. zoo zoo, meneer Hart.
En nu heb ik gehoord, ver
volgde Hart, hoewel ik niet go-
wend ben om alles te gelooven wat
mii verteld wordt, dat deze meneer
bezig is het hof te maken aan eene
adellijke dame. niet meer of minder
dan een hertogin. Nu ben ik niet van
plan oin hem af te zetten alleen maer
omdat hij een multi-millionnair is,
maar zoo'n man is in staat om flink
te betalen, en we gullen goede zaken
met hem kunnen doen.
Zoo, zoo, airtwoordde Sir Donald.
Del schijnt oen mooie kans te zijn.
Maar ik zal u moteen maar zeggen,
meneer Hart, dat ik persoonlijk geen
zaken meer met u zal doen. De stee-
nen dio ik nog over heb, behooren
aan mijn pup:!, juffrouw Julia Vicars.
De etsen en die u al hoeft, heb ik van
haar vader vlak voor zijn dood ont
vangen als afdoening van oen schuld
van jairen geleden, waar ik eigenlijk
niot meer op gerekend had. Ik heb ze
natuurlijk aangenomen, maar ik ver
wachtte cr niet veel van, en nu biijkt
het dat w tienmaal zooveel waard zijm
als noodig was om de schuld af te
doen Ale de atcenen dne ik nu nog
over heb, evenveel waard blijken te
zijn, zal ik mij ten minste niet be
zwaard voelen.
Bezwaard, bezwaard 1 riep Hart
uit. Natuurlijk niet I Ik geloof dat u
er nogal wat over hooft. Sir Donald
Ja, antwoordde de ander rus
tig, ik heb noga] wat van die stcenen
over. Als u vanmiddag bij ons wilt
blijven eten, kunnen wij ze vanavond
wel fv-ne bekijken.
Heel gaarne, zeide Hart.
U krijgt maar oen eenvoudig
maal, zeide Sir Donald. Ik woon al-
Ken samen met mijn nichtje en mijn
pupil.
Dames-? riep Hart uit. Als u mij
zeggen wilt, hoe iaat fin waar ik ver
schijnen moet, zal ik erven naar mijn
hotel gaan om mij te vorkleeden.
O, da: is heelemanl niet noodig,
zoide Sir Donald op gemoedelijken
toon.
Ik houd er wel van om mij net
jes te maken, zeide Hart. wanneer er
dames bij zijn.
O, best, antwoordde Sir Donald-
Dan zal ik het ook maar doen.
Hij bepaalde den tijd en de plaats
voor do ontmoeting en do diamanten-
koopman ging hoen. Sir Donald bleef
achter in een opgewekte stemming,
zoodat de augetig malcenda visioenen
van do laatste dagen heelemaal ver
dwenen. Het viel niet te ontkennen
dat hij door de omstandigheden ge
dwongen was geworden orn het eigen
dom van zijn pupal to gebruiken, en
om zichzelf niet to verraden had hij
leugen op leugen mootem verzinnen.
Maar toen hii nog eens nadacht ovor
het verhaal dat hij verzonnen had,
merkte hl! dat het bul t en gewoon go-
loof waardig moest schijnen voor wie
hot hoorde.
Bij zijn onderhond met Vicars, vlak
voor diene dood, was niemand tegecv-
woordig geweest, en ofschoon de ge-
echuld die hem nog betaald moest wor
den, van het begin tot hei eind ver
zonnen was, kon niemand dit bewij
zen. De financiële criste waarvoor
hij" den laatsten tijd zoo bang gewx-osr.
was, lag achter hom. De iaatste na
werking er van was geweest zijn io-
kort bi: zijn bankier, en nu alle»
weer veilig en in orde was voelde hij
zich in de wolken van blijdschap.
Sir Donald was altijd gewend ge
weest om ziclLzelf te beschouwen als
een vroom mensoh, en hij was er vol
komen van overtuigd dat er in de toe
komst een »genbi>!; zou komen
waarop hij niet alleen alles zou moe
ten vergoeden, maar ook berouw zou
voelen. Maar hij had nog tijd genoeg
en dat berouw kon nog wel een beetje
wachten. In dien tueschoutijd was het
a! genoeg dat hij van zijn zonden
overtuigd was en zoo spoedig mogelijk
zijn oneerlijkheid zou trachten goed
te maken. In deze stemming ging hij
naar huls om zich voor het diner te
kleoden on op zijn gast te \vaoh:en-
Hart verscheen op de afgesproken lijd
en zag er bijna aristocratisch uit in
zijn keurig zwart pak. Juffrouw Mac
Veigh zat aan het hoofd van de ta
fel Bartholomew en Sir Donald spra
ken bijna uitsluitend over zaken en
lieten de dames aan zichzelf over.
Maar toen het dessert op tafel was
gezet en de deftig» knecht verdwenen
was, wendde Sir Donald zich tot zijn
pupil, en zeide
Ik zou graag willen dat je nog
e«i paar minuten aan tafel bleef, jon
ge dame I Het kan zijn dat ik je iets
h%el gewichtigs inede te deelen heb.
Hij stond op, \orttet de kamer on
kwam na owugo oogenblikken terug
rnet de vieze, langwerpige doos in zijn
handen, die Norman Vioare h«m ge
geven had. Hij zette de doos op ta
fel, tegdo zijn handen er op, en ter
wijl hij zich voorover boog op de ma
nier van een spreker op een openbare
vergadering, zcido hij op indrukwek-
kenden toon
Meneer Bartholomew llait, die
zoo vriendelijk Is geweest ons dezen
avond gezelschap to houden, staat be
ltend als óóit van de knapste mcnschen
op hel gebiod van juweelcn Hij heeft
hier vandaag gegeten omdat ik hem
vanavond den inhoud van dezen doos
eens wilde laten zien e>n van hem eens
wilde hooren hoevool ze waarschijn
lijk waard zal zijn. Die mhoud, Julle,
behoort aan de rechtmatige orfgeata-
men van je vader.
Dan, zeide Jessio Mac Veigh,
mat schitterende oog»n, dan behoo
ren ze aan Julio
Misschien niot allemaal, ging Sir
Donald voortmaar dat is eon kwes
tie die wi] aan liet noodlot zullen moe
ten overlaten. Een gedeelte van de
nalatenschap is natuurlijk van jou,
Julie, zonder twijfel Hot is mijn
plicht om te zorjren dat se jo niet ont
nomen kan worden. Na zal ik de doos
aan meneer Hart goven om don in
houd te taxeeren.
De twee meisjes .stonden opde
jongste danste van plezier en juffrouw
Mac Veigh verwachtte dat er iele
schitterends te voorschijn zou komen.
Sir Donald opende de doos, coi toen
ze do verzameling vuile steentjes za
gen die or in lagen, waren J -s? e en
Julia allebei erg teleurgesteld. Sir
Donald glimlachte.
Mag ik 7» eens zien? z---de Hart,
terwijl hij een hand uitstak.
Hij nam een van -Je sleenen op en
bekeek hem con halve minuut lang
zonder iets te zeggen Toen legde hij
den steen weg en nam een tweede uit
de doos. Toon hij hem bekeken had
legde hij ook deze opzij en zoo ging
het ook niet con derde, vierde en vijf
de steen. Zijn zak-rzijke manier van
doen en de wijze waarop Sir Donald
over hem gesproken had, waren ge
heel tegenstrijdig mat den eersten in
druk dien do metejos van dc onge-
sleepon stcenen hadden gekregen. Zij
wachtten in diepe stilte af wat er vol
gen zou.
(*p3(0\«A vpio.vO
