Hunan Oud
De vier Veeren.
De Oorlog.
TWEEDE BLAD.
Woensdag 29 Augustus 1917
Pemryheid ln de ÏZ41 en
18"8 eenw.
IL
Ook mei particuliere aangelegenhe
den bemoeide de overheid zich, het
geen blijkt uit ten besluit dat in de
zelfde vergadering werd genoinon. In
die vergadering verzochten nl. de hee-
ren van do Ridderschap en do Edelen
om aan de courimtiers te verbieden In
hun bladen iets te publiceeron betref
fende het geval van den graaf van
Bentheim, zijn kinderen ,,ofle de d'e-
booii'en die Ilacr Iloog Mag. acnwere-
den om tusscben dén ghcmelton IIce
re Grave ende eijne kinderen oene
goedt eenigheydt te slichten, ofto to
besorgen dat de selve kinderen van
haere vaderiij-oke successies niot sou
den mogen werden verstoeekou".
Over deze kwestie werd den cou
rentiers eveneens stilzwijgendheid ge-
boden. Wie ïrtt meent dat de uitge
vers van bladen in dien tijd onder
een dergelijk toezicht van hooger
hand wel zeer kieskeurig zouden zijn
met het opnemen van berichten en
ieder woord op een goudschaaltje zon
den wegen, vergist zich zeer. In het
bijzonder was men niet erg voorzich
tig mee de berichten uit het buiten
land.
Hierboven is roods mokling ge
maakt Yan het ontstemmend© „ud-
vis" uit Moscou on <ïit la wuarMjk
niet het oen ige bericht gewoest, waar
aan men zich aan de buitenlandsche
hoven stootte. Blijkens de Staten-ro-
solutien van MC Maart 1720 was van
de „Heeren S tan ten Generaal der
Vereenigde Nederlanden'' een miaaive
ontvangen) <Ld. 13 Maart 1720 „hou
dende, dat het nu de derde maal was
in weijnige daagen, dat aan haar
voorgekoomen waaren klaghten over
de courantiers in haar Edele Groot
I Mog. Provincie, de eerste van het
Hof van Vranckrijck, daarna van dat
van den Keijser en nu van weegen
syne Czaarsche Majestoyt, van welcke
laatste haar Edele Groot Mog. gc-
informeert sullen werden uyt dc Me-
morie van den Heer© Prince Kura-
j kin, met de Bijlaagen van dien, zijn
de extracten uyt de Couranten van
Haerlem, Leyden, Amsterdam en Rot
terdam, copielijck daar nevens ge-
voeght".
De Staten-Generaa! zonden de mis-
j sive aan de Prov. Staten om zóódanige
I orders te geven, dat verdere klachten
niet meer voorkwamen.
Aan de heeren van genoemde 4
I plaatsen werd hierna opdracht gege
i vcn ,Oin yeder in dion haaren soodaa-
nigen voorsienirgge te doen, dat do
respectieve caurantóem haar mogihten
1 onthouden, om in haare Gazetten e©-
nige onbetaamelijke en aanstoote
lij cke Perioden te laten intlaieoren".
Hoe het den courant,tens in andere
plaatsen verging is mij niiet bekend',
maar wel blijkt duidelijk dat dli©
in Haarlem nog al eens mof«l ijkhe-
den had. Een paar staaltjes daar
van heb ik nog gevonden, Deu 23sten
'April 1687 was bet weer een missive,
die vermoedelijk oen geheim karakter
droeg en in de HaeHemschc Coulant
van den 13den April van dal jaar
„van woorde tot woord©was opge-
nomen, welke .de heeren Staten aan-
j leiding gaf censureerend op te ti ©eken.
j B&doeld-e missive wa© afkomstig van
den heer Van Dijckvclt „wegens haat
Hoog Mog. Gedeputeerde oen 't llof
van syne Koningtolijcke iMajosteyt van
Groot Brittannien" den eersten van
loop'endie maand te West Minster- ge
schreven. De Staten van Utrecht had
den aan deze publicatie aanstoot ge
nomen en verzochten den bewusten
courantier „aoodanigh to willen sen-
siu-eren end© corrigeren aks »ijn on-
i bedachtsaemheydt meriteert, ende
j óock die voorsteninghe te doen, dat
in het to.ckomende dierge'.ijcko perio
den in de couranten niet meer mogen
influeren". Waaarop do Staton van
j Holland aan die van Utrecht hun
misnoegen tegen den conrantier van
I Haarlem to kennen gaven en aan
Ged. State dier stad verzochten haar
in te lichten van wie do drukker de
FEUILLETON
Naar het Eneelsch van
A. E. W. MASON.
49
Vaarwel, zei hij. Hij hield luvar
i hand een oogonblik vast en haar los
j latende, roed hij den heuvel af. Toen
hij een eindje weg was, hield hij op
I en keek om. Elsa keek hem na, nrnar
j gaf goea te eken., van herkenning of
afscheid meor. Toen wendde zo zich
1 om en ging langzaam de dorpsstraat
af naar haar huis. Feverahurn keek
j haar na tot ze het hek binnenging,
i Toe® reed hij den heuvel af. De
fout, die hij begaan had, was zeds
j door geen zes jaar hard werken goed
1 te maken; het gevolg er van was zorg
i en leed voor iemand andem dan hem
zelf. Dat ze zonder klagen haar kruis
op de schouders nam, verminderde
Harry Feversham berouw niet. Inte
gendeel was liet heni een bewijs te
meer, dat zij de laatste was, die zulk
een tegenspoed, verdiende. Hij wist,
'dat ze, in weerwil van haar huwelijk
zich eenzaam zou voelen tot op den
1 dag van haai- dood.
HOOFDSTUK XV.
Elsa speelt weer 'd-o M o lu-
sino-ouverture.
Elsa zat dien avond te rillen in liaar
kamer en liet vuur aanmaken.
Ze zat in het vuur te staren met
missive var. den Eeê'r vari tnpnrveit
had bekomen.
Nog eenmaal en wol in 1702 wordt de
courantiesr va® Haarlem genoemd. In
de 21 Juni dezes jaara gehouden ver
gadering werd besloten aan haer
I Edele Groot Mog. Gecommitteerde
j Raden te verzoeken „deai Cou ran
ker van Haerlem voor haar te beachey-
den ende den solven te doen geven re
kenschap, uyt wat hooide in de Cou-
i rant van don twee en twinügsten de-
eer loopend e maondt uyt Londen on
der den secden Junii heeft geinfereert
de periode, rakende 't geent de Am
bassadeurs van dezen Staet aen de
Koninginne van Groot Brittannien
souden hebben voorgestelt, met exhi
bitie van don advise waer uyt die
periode heeft geëxtrahoert, vermidts
't selve 'n eenemaol onwaerachtigh is.'
Na uitgebracht rapport zouden de
Staten dan maatregelen tegen bedoel
den courantier nemen.
Overzicht.
't Belangrijkste nieuws voor heden
is AMERIKA's ANTWOORD OP DE
V-RE D.rySVQDRSTE'LL'EN VAN DEN
PAUS.
Iu dit antwoord wordt in de meest
hoffelijke termen verklaard, dat er
geen grondslag is om over te gaan tot
besprekingen over den vredie, daar de
Duitscher» liun voorwaarden niet be
kend gemaakt hebben.
Tot zoover dit korte bericht, 't Is
©en afwijzing, maar toch geen volledi
ge. Er is uit te lezen, dat Amerika
wel grondslagen zou vinden voor
besprekingen over dien vrede, wan
neer do Dui-tschers hun vredosvoor
waarden bekend maken.
Nadere berichten over de motivee
ring van toet Amerikaansche antwoord
diénen afgewacht te worden om een
volledig oordeel in deze te kunnen'
vellen
DE SOCIALISTTSOKE EN ARiBEI-
DERSOONFEREN-TEE UIT ENTEN
TE-LANDEN werd Dümdag te Londen
in Centra! ïlaH, Westminster, ge
opend. Het aantal gedelegeerden
der vertegenwoordigende landen is
als volgtBelgië 2. Rusland 4. Frank
rijk 10, Portugal 2, Griekenland 1,
Groot-Briflannië 45, Zuid-Afrika I.
De conferentie werd geleid door Ar
thur Henderson, die verklaarde, dat
de confertntie bijeengekomen is om
zoo onpartijdig en rechtvaardig mo
gelijk de houding van arbeiderspartij
en socialisten: in de geallieerde landen
ten opzichte van oorlog en vrede te be
spreken en vast te stellen.
,,De groole quaesties, die bij dit we
reldconflict op het spel staan, zijn
zoo vervolgde Henderson van zoo
fundamenteel, vérstrekkend en vitaail
belang voor de toekomst van het men
schel ijk ras, dat zij een kalme, trouwe
bespreking zoowel van de meerder
heids- als de mindeitoeid-safdeelingen
van alle vertegenwoordigende landen
eischen. Bevredigende resultaten kun
nen niet Worden bereikt door ©enige
poging van de meerderheid om d©
minderheid te 'overstemmen. Beter is
h'et te beginnen met de veraohiillen
flink onder da oog,en te zien en- te
trachten door wederzijcteclhe overeen
stemming een grondslag te vinden
voor de vredesdoeleinden, die kon lei-
den tot een bl ijl vend en., eervotk-n de-
mocvatïschen vred'8..
Ofschoon de besluiten der conferen
tie niet bindend zijn voor de regeerLn-
gen, zullen zij toen in de geheel© we
reld 'besch'odwd worden als uitdruk
kende de meaning van het georgani
seerd© proletariaat in de vertegen
woordigde landen.
Voorgesteld zOu> worden dat de con
ferentie zich in vier secties zal split
sen, ter behandeling van d© velschil
lende hoofdpunten van de verklaring
van de Britsohe arbeiderspartij over
de oorlogsbedoeiingen. Die vier pun
ten zijn de algameene verklaring
over den oorlog de voorgestelde bond
van natiën de eieotoan van herstel
en de economische quaestiën en ein
delijk de territoriale wijzigingen.
Pauin en Axeirod, godel©geerden
van de Sovjet en ei© Montsjewiki, zon
den het volgende telegram namens
den Ru6Sieoher Raad van Aitoeiders
en Soldaten aan Henderson „Met
bestan groet voor u persoonlijk, spre
ken wij de vaste verwaohting uit, dat
de conferentie te Landen zal beslui
ten, dat alle deelnemend© groe
pen al het mogelijke zulten doen, om
alle beletselen weg te nemen die de
bijeenkomst 'van vertegenwoordigers
van de proletariërs van. alle landen te
Stockholm zouden kunnen verhinde
ren. In die overtuiging zenden wij aan
die conferentie onzen broederlijken
greeten vvensehen wij haar het beste
succes voor de belangen der Interna
tionale."
die kalmte, die bij haar een zeker te©-
ken was van diepe gemoedsbeweging.
Het oogenblik, waarnaar ze zoo "reik
halzend had uitgezien, was gekomen
en voorbij. Hoe had z© gehunkerd
naar dat half uurtje samenzijn met!
Harry. N® eerst wist ze, hoe zo er
naar gesnakt had. Morgen, morgen
zou ze berusten, ®u kon ze nog niet.
Ze vroeg zich af, wat Harry nu zou
gaan doen en terwijl zie zoo in gedach
ten verzonken was, gevoelde zo den
nous van Dermods oude Collie aan
haar hand snuffelen, hij voelde dat
a© verdriet had, zooals honde® flat
spoedig opmerken. Elsa nam den kop
van den hond in haar beide handen
en kuste hem. Hij was al heel oud, hij
zou wel gauw dood gaan cm haar ach.
ter laten en hoe lang zou het 'dan nog
duren, lange, tango jaren misschien,
cor haar stervensuur kwam
Er werd geklopt en de meld diende
kolonel Durranc© aam.
Ja, zei Elsa, en toen hij binnen
kwam, stond ze op om hem te groe
ten. Ze verliet de geheime kamer van
haar leed zoodra ze daartoe werd go-
roepen.
Ze sprak zelfs met hem over him
huwelijk en over den herbouw van
Huizo Lennon. Het was moeilijk, maar
zo was aan moeilijkheden gewend ge
raakt. Doch dien avond maakte Dur
rance 't toch bijzonder moeilijk voor
haar, door te vragen, of ze de Melu-
sine ouverture zou willen spelen.
Vanavond niet, zei Elsa, ik ben
org moe. Maar nauwelijks had ze de
ze woorden uitgesproken,, of ze be
rouwden haar. Neen, zichzelf niet
uc vflTHcnmwicie commissies om
over deze onderdeden to rupport-.-vreii
warden benoemd,
Iu ons vorig nummer gaven we
r©eds eon uitvoerig overzicht van de
rede die dc minister Kerenskv op 't
NATIONAAL RUSSISCH CONGRES
t« Petersburg gehouden hooft. Alleen
moeien we nog aanstippen, dnt Ke-
rensky besloot met do woorden: „Mijn
ambtgenootej» zullen den toestand van
groot e desorganisatie nader uiteen
zetten, ivaann het land zich bevindt
en de middelen aangeven om daarin
vorbotering te brengen. Wij moeten
allen de noodzakelijke offers brengen
en alle persoonlijke en partijgeschiL
len laten varen".
Daarna voerden, zcjoate wc reeds
meldden, verschillende ministers het
woord. Do minister van financiën
Nekrassof wees er verder nog op, dat
er sinds Maart maando'ijks ongeveer
voor 832 millioen rochel papieren g-eld
in omloop werd gebracht Legen. 219
millioen maandelijks in 't begin van
den oorlog. Een van do oorzaken de-
mor stijging, was zeïde 'Nekrassof
de enorme stijging der loonen van
de arbeiders, terwijl voorts de belas
tingen, retributie®, e. d. ve&i minder
hadden opgebracht dan in 'den tijd
va® de tsaren-regooring. 'Daarom zou
den de directe belastingen, ook ais zij
sterk verhoogd worden, niet voldoen
de zij® om den nood to Lenigen en
moest men wijn toevlucht nemen tot
Indirecte lasten. De regeering zou
daarom verscheidene monopoliën in
voeren, zoonls voor suiker, thee, lu
cifers e.a.
Verder was oen der gTOole momen
ten do rede van den Russisohen op
perbevelhebber, generaal Kornilof.
Toen. hij met Kerensky de zaal be
trad, werd hern een langdurig© geest
driftig© ovatie gebracht. Alie aanwe
zigen riepen: „hoer^yoor de RussI-
sche revolutionnaire regeering en het
leger".
Keresky zei lor inleiding, dat de
regeering "t noodig geoordeeld had
om den opperbevelhebber uit te noo-
digen ter conferentie te komen en den
toestand aan het front en va® het
leger bloot te leggen.
Kornilof beklom toen het spreekge
stoelte. Hij zei in de eerste plaats,
dat de doodstraf, om het herstel waar
van hij tegelijk met andere maatrege
len had gevraagd, inaar een onder
deel is van wat het Russische leger
dat door het schrikkel ijke euvel van
ontreddering en ongehoorzaamheid
wordt geteisterd behoeft. In ver
band hieimee vertelde hij, dat eenige
onmensche ijke soldaten irt Augustus
vier regimeJits-commandanten en an
dere officieren hebben gedood. Eerst,
toen gedreigd werd. dat ze zouden
worden neergeschoten, hielden deze
soldaten met die moordpartij op. On
langs nog verliet oen der Siberische
regimenten, dat bij het begin van de
omwenteling zoo schitterend gevoch
ten heeft, het Rigafront. Niets meer
of minder dan het bevel, dat het ge
heel e regiment zou worden afgemaakt
was in staat om liet naar zijn stellin
gen te doen terugkeeren.
„Wij bestrijden koo vervolgde
Kornilof onvermcrwbaar dor anar-
chio in het loger. Ten slotte zal ze
zonder twijfel worden onderdrukt,
maar het gevaar van nieuwe rampen
hangt het volk voortdurend boven 't
hoofd. Zoo slecht 'is het aan het front
gesteld. Wij hebben lieel Galicië en de
heele Boekowljia verloren, alle vruch
ten onzer laatste overwinningen. Op
tal van punten is de vijand onze grens
overgetrokken, waarmee hij onze
vrcchtbare gewesten in, het zuiden be
dreigt- Hij probeert het Russische le
ger I© vernietigen en klopt aan Riga's
poorten. Als ons leger ons niet bijl-
staat om de kust van de golf van Ri
ga to houdon, zal de weg naar Peters
burg wijd worden geopend.
Voorts verklaarde de generaal: „Het
oude regeerstelsel heeft het vrije Rcs-
iand een 'eger nagelalen, dat, allen
gebréken in die organisatie ten spijt,
nochtans strijdlustig van aard was
en tot opofferingen bereid. De ge
heel© reeks maatregelen, die het volle
heeft genomen en die len oenen male
vreemd waren aan den geest van het
leger, herschiep dit 1n een verzame
ling op zich zelf staande groepen, die
allo plichtsbesef zijn kwijt geraakt en
alleen op hun persoonlijk© veiligheid
bedacht zijia Als Rus'and gered wil
wojden, moet het leger, ten koste wat
't wil, grondig hervormd worden. Wij
moeten onmiddellijk de maatregelen
treffen, die ik heb uitgewerkt en die
de Lijdelijke minister van oorlog in
hun geheel heeft goedgekeurd".
Kornilof 'deelde dan de belangrijk
ste dezer maatregelen als volgt mee:
Een vertegenwoordiger van den
„Ruad van alle kozakken groepen" .'as
een resolutie voor, waarin de kozak
ken eischen dat de oorlog zal worden
voortgezet tot de overwinning, in sai-
menwerking met de bondgenooten,
bevochten is. Hij stelde de volgende
toegeven in grootc noch kleine za
ken'. Kom, laat ik toch de ouver
ture maar spelen, zei z© On nam haar
viool. Ze speeldo de ouverture van het
begin tot het einde. Durrance luister
de, staande aan het venster met den
rug naar haar toe, tot ze geëindigd
had. Toen kwam hij naast haar zit
ten.
't Was onhebbelijk van me. zei
hij, om je vanavond te vragen, die
ouverture to spelen. Maar ik moest het
wolS doon„ omdat er geen.andere ma
nier was om iets te ontdekken, wat ik
wilde weten,
Elsa keek hem verschrikt aan.
Wat bedoel je? vroeg ze wan
trouwend.
Jo betnt altijd zoo op je hoede.
Alleen een enkole maal, als je speelt,
dan laat jo jo gaan. Dat gebeurde
éénmaal toen je dio ouverture speelde
en ik dacht, dat 't mo misschien van
avond zou gelukken, je te ontdekken,
wanneer je nog eens datzelfde stuk
spoelde, dat stuk, dat eens op een ci
ther In oen vuil cafétjc te Wadi Ha'fa
werd getokkeld.
Zijn woorden henomen haar den
adem en deden alle kleur uit. haar
wangen wijken. Ze stond langzaam
op an zag hem met groole oogeri aan.
Hij ken niets weten. Het was onmo
gelijk. Hij wist niets.
Maar Durrance ging rustig voort:
Wel, heb je de voer teruggeno
men? De vierde?
Elsa was als verbijsterd. Ze was er
eerst niet. zeker vop. dat haar over
spannen zenuwen haar geen parten
speelden, niaer hij herhaalde z'n vraag
maatregoten voor: io. net nouaen van
het leger buiten de politiek en ton
formeel verbod t an vergaderingen in
het leger; 2o. afschaffing van de ra-
gimeiiteeomrn issies en raden en be
perking van den werkkring van die,
welke voor economische doeleinden
worde® gehandhaafd; 3o. herziening
van d^verklaring betreffende de rech
ten der soldaten, 4o. wederinvoering
der discipline door krachtig© maatra-
g&ert en toe-passing dezer maatregel
op de gebieden achter do lindes; 5o.
herstel van het recht der bcvelvoeren-
den van straffen op te leggen.
De voorlezing dezer resolutie werd
door de rechterzijde toegejuicht, maar
lokt bij de linkerzijde ©enige pro les
ten uit
De president van den Raad van Ar
beiders eu Soldaten, Tsjeidzo, werd,
begroet met daverende toejuichingen
en geroep: „lang Leve de leider der
Russische revolutie!"-
Uit naam van de vertegenwoordi
gers van een reeks democratische or
ganisaties las hij een verklaring voor,
waarin er op vvortlt gewezen, dat al
leen een krachtig© stcim van de rovo
liutionnaire democratie eon herstel
van het leger en het land mogelijk
kunnen maken.
I,n dé eerste plaats to ere tal van de
tucht In, bet leger door versterkLng
van het gezag der officteren en onder
officieren. Ten tweede verbetering van
den geldel ijken toestand van de offi-
oier-en, die in de jongste krijgsver
richtingen zwaar beproefd zijn. Ton
derde beperking van de werkzaamhe
den der regimentacomiité's, die, of
schoon ze de ©economische zaken der
regimenten behartigen, geen deel zou
den mogen nemen aan de beslissing
over de krijgsverrichtingen of de be
noeming van aanvoerders.
,De steikte van elk leger hangt
zoo '.ervolgde Kornilof van den toe
stand in 'het district achter zijn linies
af. Het bloed, dat gedurende het her
stel van de orde aan het front onver
mijdelijk zal vloeien, zal tevergeefs
zijn gestort, indien het leger, dat voor
den slag is in orde gebracht en daar
op voorbereid, van versteiking en
nieuwe voorraden van projectielen
en uitrustingsstukken veretoken blijft.
Daarom acht ik het onafwendbaar,
dat de aan het front genomen maatre-
gelen daarachter eveneens wordon
toegepast."
Volgens de Irera nopens den staat
van zaken op de spoomvegen ten dien
ste staande gegevens, is naar Kor
nilof vorder meedeelde deze ran
dien aard, dat het leger tegen Ncrvem-
ber geen voorraden meer zou ontvan
gen. Ter staving van zijn uitspraak
haalde hij een telegram van den aans
voerder aan het Zuidwestelijke front
aan, waarin staat, dat het tekort aan
brood en beschuit aan dit front bijna
den omvang van een hongersnood
heeft aangenomen.
Daarna gaf Kornilof oijfens aaai-
gaande de voortbrengingskracht van
de Russische fabrieken, die voor do
verdediging werken, welke, vergele
ken rnet de spanne tijete van October
191: tot Januari 1917. met 60 procent
is gedaald, wat kanonnen en grana
ten aangaat.en met 80 op het gebied
van vliegtuigen. „Indien deze staat
van zaken in stand blijft, zullen de
Russische legers in denzelbion toe
stand geraken als in de lente van
1915, ten tijde van den terugtocht uit
Polen, GdJicsiö c-n de IvarpaUhen.
Ten slotte d'nrkte Kornilof zijn vas
te vertrouwen uit, datd'e maatregelen,
die toq toeeft voorgesteld, onverwijld
zullen worden toegopa©t. „Ik geloof
zoo zei hij dat de gcruius en het
inzicht mn toet 'Russische vul'lc het
land zullen reilde®. Ik geloof -in de
stralende toekomst van ons leger. Ik
ben overtuigd-, dat zijn oudie roem
weer de overhand krijgt.
Toen de oppenbevelhetober had uit
gesproken, klonlken er langdurige toe
juichingen van alle kanton, behalve
van de uiterste linkerzijde, waa-r ver
scheiden leden van den „Raad van
Arbeiders en Soldaten" zich stilhiel
den.
Kornilof verliet daarna dadelijk met
zijn adjudanten de zaal en ging naar
den trein, die hem naar not tooofd--
kwartier moest brengen.
Teekenend is wat de Doema-afge-
vaardiigde Rodikhof tot de® generaal
zei, namelijk een gelukwensoh met 't
feit, dat het ordewoord in het Russi
sche leger nlians niet meer is „het. in
ternationalisme", doch „hot heil van
het vaderland en do voortzetting van
den oorlog tot de overwinning".
Een talrijke menigte juichte don ge
neralissimus bij zijn aankomst en
vertrek met enthusiasm© tee.
Nog wordt gemeld, dat gene ra-al Ka-
ledin in denzelfden geest sprak ais de
opperbevelhebber.
'Daarna werden door afgevaardig
den verschillende verklaringen afge
legd.
Nabokof verklaarde, dat de verte-
genwoordigera van de Eerste Doeuia
met verontwaardiging iedere gedach
te aan een afzonderlijken vrede ran
zioh afwerpen. Zij willen ©en eervol
len vrede, maar wiureolteT!: geen Duit-
6cben vrede, d.w.z. geen vrede, die
en ze kon niet langer doen alsof zo
niets begreep.
Wie heeft je iets van een vierde
veer verteld? vroeg zo.
Trench, antwoordde hij. Ik
ontmoette hem t© Dover. Maar hij
vertelde me alleen dat van die vierde
veer. Had ik het voorafgaande niet
geweten, dan zou hij mij nooit iets
verteld hebben. Want du® zou ik zijn
aankomst te iDóver niet hebben afge
wacht. Dan zou ik hem niot gevraagd
hebben: Waar is Han-y Feversham?
Voor mij waa hel voldoende, do go
schiedenis van de drie voeren te ken
nen.
Hoe weet je dat? riep zo in wan
hoop uit en hij, dicht naast haar ko
mende, nam rustig haar arm in de.
zijne.
Wat doet het er too hoc ik hot
weet, wierp hij tegen. Ik weet het
al heel lang, sinds Willoughby op Vij
verhof kwam met het eerste veertje.
Ik wachtte met liet jo® te zeggen, tot
Harry Feversham terugkwam en hij
is vandaag teruggekomen.
Elsa was verslagen. Ze had zoo zorg
vuldig haai' geheim bewaard en n,®
te moeten hooren, dat liet meer dan
een jaar geo® geheim moor was,
schokte haar diep. Mu&r zelfs te raid
den van. haar ontsteltenis begreep ze.
dat ze tijd moest wtoncn, om zlch-
zelve weer geheel te kunnen betooer-
schen. Daarom bracht zo iets op het
tapijt, dat eigenlijk weinig tot de zaak
afdeed. i
Was je dan in de kerk? Of hoordo
je ons? Of heb jo hem gezlon, toon hij
wegreed?
het gmxWg is vim fen ovorwfnrifng
door Duilsohers, maar één, dio eeji
uitvloeisel is op de zege van Rusland
en zijn bondgenooten.
Aiensnskr, tod van de Twtede Doe-
ma, zeide da! de afgevaardigden ran
deze Do oma hem gemachtigd hadden
tot de verklaring, dat zij niet kunnen
vergeten dat de regeertrte uitg-cat van
twee beginselen le. voortzelling van
den oorlog in nauwe samenwerking
met Ruslands bondgenooten tot de
verdediging van de vijandelijke troe
pen uit Rusland ten einde ia gebracht
en 2ë organisatie van de macht, ge
baseerd op ooaJitie met de nationale
verdediging.
In een hooidariikél ovc-r democra
tie «n oorlog zegt de „Daily Chroni
cle":
Zelfs indien het congres te Moskou
een op zich zelf staande gebeurtenis
in den oorlog was, zou het een tref
fend bewijs zijn van den vooruitgang
der democratie, die trouwens in alle
oorlogvoerende landen valt op te mer
ken. Zelfs ind-ien de Stockhohnsche
conferentie geen verdere resultaten
heeft, is zij reeds ver genoeg gevor
derd om aan de regeeringen van Euf-
ropa tot waarschuwing te strekken,
dat de arbeiders iets te zeggen willen
hebben omtrent de vraag hoe en wan
neer do vrede zal worden gesloten. De
Russische eerste minister heeft een
verstandige en stoutmoedige daad
verricht door met zijn landgenooten
overleg te plegen over de tegenwoor
dige moeilijkheden van den staat,
want het volk kan slechts door zich
zelf worden gered. Het is bijna on
mogelijk te gelooven, dat 'Kerensky
en het volk het niet eóns zouden zijn.
Wij gelooven liever dat de rede van
den minister te Moskou, het beste
nieuws voor de geallieerden, dat se
dert-een-igen tijd uit Rusland is ont
vangen, de zekere overeenstemming
te kennen geeft tusschen de voorloopi-
ge regeering en de verantwoordelijke
soldaten te velden. Het zal een. grootc
teleurstelling zijn, indien Kerensky er
niet in slaagt de Russische democra
tie aan zijn zijde te krijgen in zijn
blijkbaren.wensch om aan het leger
zijn vroegere kracht terug te geven.
Het zal meer zijn dan een teleurstel
ling, want de oude beschnfdiging der
duiste-Hingen worden waar gemaakt,
dat de democratie niet tot groot© din
gen in slaat ie.
Verder wordt nog uit Petersburg ge
seind: Roovers liebben het historische
museum van den gewezen grootvorst
Michael Nikolajewitsj geplunderd, cn
kuustwerken tot een waarde van vijf
millioen roebel gestolen, o.a. een Cor_
reggïo, geschat op een half milKoen
waarde. Dadelijk zijn 150 huizen door
zocht zonder resultaat.
Volgens de „Correspondent Rund
schau" wordt in Rusland de insteïing
van een directoire van 5 leden overwo
gen, samengesteld uit de voorloopige
rcgeonng. Waarschijnlijk zouden dan
d© volgende personen hierin zitting
bobben. Kerensky, Tseretelli, Skobolis,
Smirnoff en Nekrasoff of vorst LwoK.
Do Duitsche en Oostenrijksche pers
toont veel belangstelling voor 't Na
tionaal Russisch© congres. Algemeen
wordt gewezen op 't verval van Rus-
land's leger. De Nordd. Allg. Ztg.
wijst er op, dat Duitschland niet den
ondergang van 't nieuwe Rusland go-
wild hooft. Kerensky is de man go-
woest, die weer 't sein gaf voor nieu,'-
we gevechten aan 't Russische front,
die voor de Russen zoo nadeotig ver
liepen. T>ok wordt nog door 't offi.
cieuse Duitsche orgaan gezegd: „Van
vrede sprak Kerensky ditmaal in het
goh ooi niet. Zijn rede is een oorlogs
rede', met welke hij zeker den volfco
men bijval der bondgenooten van
Rusland zal inoogsteni".
ÜN VLAANDEREN woedt de strijd
weer zwaar!
Do Duitsche staf deelt mede: „In
Vlluandoran mislukte - Maandagmor
gen, ondtor zware verhezen, aan den
wog Vperen—Mc-enen een krachtig©
aanval der Engelsohen. Des middags
begon bij vlagen een zeer krachtig
rotfelvuur tegen de gevechtezAn© Ype
ren—iLangemarck aan den spoorweg
Yperen—Ronlers. Onder begeleiding
van talrijke 'gepantserd© auto's en
laag vliegende vliegtuigen, begon
kort daarop de Engelsch© infanterie
op dit front storm te loopen. In taaie
verdediging wierpen do Duitechens do
Engelschen, die hun aanvallen door
deu inzet van sterke reserves kracht
trachtten bij te zette®, overal terug.
Tegen den avond begon onder nog
mauls aanzwellend vuur een tweede
stormloop der Engelschen in gesloten
formatie tegen dezelfde vakken. De
uitslag var» de tot diep i® oen nacht
durende gevechten is, dat do Duit
schers hun stelling op een onbete©
kende indouking ten N O. van den
Friezenberg n& geheel behielden
Geen van die veronderstellingen
is juist, zei Durrance glimlachend.
Elsa had het juiste onderwerp te
berde gebracht otu het besluit uit te
stellen, waartoe ze heel goed gevoel
de. dat het zo® moeten komen. Dur
rance had als ieder mensen zijn klei
ne ijdo hede® en sinds bij blind was,
bestond zijn, ijdelheid hierin, dat hij
or trotsch op was, ontdekkingen te
doen, die niemand zelfs van een zien
de zou verwachten.
Hoe heb je 't dan ontdekt? vroeg
ze.
Ik wist van Trencto, dat Harry
Fevereliam binnenkort zou komen. Ik
kwam vanmiddag de kerk voorbij. Je
hond blafte tegen ma Zoo wist ik,
dat je binnen was. Maar een gezadeld
paard eland &an het hek gebonden.
Dus er was i^jnand anders bij je en
niet iemand uit het dorp. Toen kreeg
ik je aan 't vioolpelen en dat zoi me
wie in de kerk bij je was.
Ja, zei Elsa vaag. De woorden
waren nauwelijks tot haar doorgc
drongen. Toen zei zo met vaste stem,
dio bewees, dat ze al haar zelfbeheer-
sclüng had teruggewonnen:
Jo ging voor een jaar naai- Wies-
baden. Je ging vlak nadat kapitein
Willoughby er geweest was. Was dat
de ml en?
Ik ging, omdat jij noch ik lan
ger het spel van schijn konden vol
houden. Ik durfde niet eerlijk zijn,
jij ook niet. We wi'den elkander spa
roti. Daarom ging ik weg.
Elsa had oen gevoel van bUlor zeik
verwijt Ze had gefaald in haar voor
nemen, om althans het leven van de
en d«t de Engefo-tot® een Woedi#»
nederlaag hebbt.® geleden'.
Do Engileche staf daarentegen vc'r
klaart: ..Maandagmiddag hebben de
Engelschen hun linie op een front
van 2000 M, breed aan weerszijden van
den v/eg Su JuhcnPoeicaprite voor
in tgcbraht en zich genesteld in ge
deelten van het dorde Dtüteehe verde
digingsstelssel in doze streek".
BIJ VERDUN werd©® over en weer
eenig© atuivaüeji ondernomen die.
evuwel tot goen belangrijk rcsulto.it
icidden.
Van 't OOSTFRONT niet voa! nieuws.
De Rus3Joohe staf erkent bij Tsjerno-
witsj terrein verloren te hebben. D»
Russen 1 kielden weer stond ten O. van
Lèkoetejeui.
Wat 't ROEiMEE&föCliiE FRONT
aangaat geeft d© Duiteche staf toe,
dat de Duitochêrs on Oostenrijkers ton'
N.W. van «Soveja in toet Susita-dal
door overmachtig© vijandelijke strijd
krachten van oen pas genomen hoog
te verdreven ztjn.
Gaan de Roemen i Ms, w oer ten aan
val over?
De Italianen ./.©tUon toun ©fXensief
voort. De 11de ISONZOSLAG duurt nu
reeds 10 dagen.
De Oostcririjksdb© stof doelt, mod tv
dat de Italianen met nieuwe strijd
krachten aanvalQon ondernamen,
maar dal de Oostenrijkere ook nu
weer bun stoFlingen ongerept konden
handhaven.
Daarentegen wondt van Italiaan.'
sohe zijde gewezen op het voortduren/*
terreinwinnen door de Itnïaucn. Op
sommige plaatsen hebben zij liet dai
van de Chiapovano bereikt <*n over
getrokken. l)ea© vooruitgang bodraagt
10 tot 12 kilometer.
D® conferentie te Stockholm
D© houding der Russi
sche regeering.
Officieel wordt door het coinité van
organisatie der Stockholm&chc coula-
rentie medegedeeld, dat dit van de te
Stockholm aangekomen gedelegeerden
dor Sovjets de direct© mc-dcueeling,
dat vCgena allo feiten, die aan de
Sovjet bekend zijn, de Ruaasiche re
geering nooit haar houding tegenover,
de conferentie te Stockholm heeft go-
wijzigd, dat zij aich nooit op eenige
wijz© tegen tic conferentie heeft uitge
sproken, en dat zij de conferentie:,
thans als \rocger, beschouwt als een
partij-conferentie van het georgani
seerde proletariaat, waarvoor de zaak
van et® rechtvaardigen en duurza<-
men vrede slechte nuttig kan zijn.
De onthullingen van Gérard
In een verder hoofdstuk van Zijn
boek in de Daily Teleer. zegj Gerard:
..Van iemand van hooze Dositie in het
Duitsche deuartement van buiteu-
landschte zaken vernam ik dat
Duitschland aan Eneeland een «e-
meenschaouelijke interventie in Mexi
co had voorgesteld: een invasie, dia
voor altiid een einde zou hebben ce-
maakt aan de Monroelecr. Natuurlijk
zou zii Hevoltrd worden door een kolo
nisatie. met geweld, van Centraal en
Zuid-Amcrika door deze Euroneesche
mogendheden. Men zeide nog dat En
geland had geweigerd.
Verder schriift Gerard:
„Go 22 Januari 1917 hield onze pre
sident een rede tot den Amerikaan-
schen Senaat, en iu die rede verwees
hii naar ziin nota van den ln Decem
ber, verzonden aan do reneeringen van
alle oorlogvoerenden. Hii verklaarde,
met verwijzing naar 't antwoord van
de eutentc-inogendheden. od zijn vre
desnota von 1 Dec.: „Wii zijn weer
zooveel dichter bil de definitieve be
raadslaging over den vrede, die een
eind zal maken aan don huidigen oor
log.' In ziin toesoraak zeide liii ook
doelende od de vredesnota van 18 De
cember lmd gekregen, dat de Centrale
mogendheden waren overeengekomen
om enkel te antwoorden, dat zii be
reid waren om met hun tegenstanders
ln een conferentie biieen te komen om
over de vredesvoorwaarden te onder
handelen. De ©nténto-mogendheden
hadden 'n veel beslister antwoord ge
zonden. weliswaar iu ulgemeene ter
men maar met voldoende beshstheid
om de bijzonderheden aan te'duiden,
da schikkingen, waarborgen en da
den van arbitrage aangegeven, die zil
de onontkoombare voorwaarden n-Vl-
teo voor een bevredigende schikking.
De Dresident snrok verder over een
wereld-organisatie. om in de tod
komst den vrede te waarborgen. e:j
zeide:
..De Iruidige oorlog moet eerst ge
ëindigd ziin. Wii ziin het aan de oren-
hartigheid en aan een rechtmatigen
eerbied voor de onvattingen der
menschheid verdicht te zeggen, dat
voorzoover het ons meedoen aan het
waarborgen van dn toekomstige» vre
zen man niet te verwoesten, zo had
hem nu li-. r-xifd van olko kans op ge
luk.
Jij kunt het niet helpen, ging h!j
voort, Je moogt je niets verwijten.
Integendeel, je moet blij zijn, dat hei
zoo geloopen is.
Blij*? riep zo uit.
Ja, om mijnentwil, blij. En toen
zo hem verwonderd aanzag, vervolg
de hij: J© wilde niet, dat twe© 'e-
vens om jou bedorven zouden wor
den. Had ik alles niet ouUlckl, dan
zouden drio lovens zijn verwoest
dat van jou, van Feversham, en
hot mijne, 't Was «loeilijk genoeg om
in die paar weken don schijn op te
houden, dat moet jo toegeven, Elsal
Maar al© we in. één huis hadden ge
leefd, zonder bezoeken aan de® oog
arts, ach, vroeger of later zou toch
do waarheid zijn uitgekomen. En dan,
Elsa? Wat dan? Je wilde me ©en ver
goeding geven-, een vergoeding voor
hot verlies van al wat mij lief was.
Maar zou dat een vergooding geweest
zijn, als ik voortgeleefd had in het
bewustzijn dat je uit medelijden een
hulpbehoevend man bndt getrouwd?
En nu
En nu herhaalde ze,
Nu blijf ik Je vriend. Dat wil ik
Gever zijn don je echtgenoot van wten
je niet houdt, zooals ©en vrouw van
hoor man moet houden, zei hjj zacht,
(Stol volgt).
