RUBRIEK VOOR ONZE JEUGD.
To-
De jacht naar miilioenen
3BCssfc».**l.«aMaL,es JD9am,jqrtol.»cl<
DERDE BLAD
ZATERDAG 8 September 1917
Raadsels
(Deze raadsels zijn alle ingezonden
door jongens en meisjes, die .rVoor
Onze. Jeugd" lezen. De namen der
kinderen, die mij vóór Woensdag
middag. 4 uur goede oplossingen zen
den worden in liet volgende nummer
bekend gemaakt 1
Iedere maand worden onder de )«*-
1e oplossers twee boeken in pracht
band verióot.
1. (Ingez. door Old Firohaiid.)
Wie kent een plaatsje in Nnord-Hol-
land, dat tegelijk een kleedingstnk
aanduidt?
2. VIngez. door Roodborstje
Ik ben een eiland in den Griekschen
Archipel, verander één mijner let
ters, en ik ben een stad in Frankrijk.
3 (Ingez. door Zonneklaartje.)
Ik tel 7 lettere en was vroeger een
Btorke vesting.
5, 6, 7 is een boom.
3, 4 is een vervoermiddel.
2, 1. 7, 3 is een meisjesnaam.
4. (Ingez. door Kenau Simonsz.
Hasselaar.)
Zet uw vader voor een ele$ en daar
achter vijf honderd en ge krijgt een
viervoetig dier. Hoe kan dat?
6. (Ingez. door George Washington.)
Mei g maak ik geluid, met p ben ik
!>lant of kruid, met h ben ik op het
veld. met z ben ik een viscb.
6. .Ingez. door D. J. Staffers.)
Ik ben een 'badplaats in Zuid-Hol
land. Neem mijn 2de lettergreep weg
cn ge houdt een huisdier over.
Raadseloplossingen
'De raadseloplossingen der vorige
Week zijn
1. Bank tank.
2. Rijkdom en een dubbeltje ken
nen elkaar.
3. Hoorkisten tien hit kooi
sik.
4.Tent cent.
5. Een lucifer.
6. Aeamdelft.
Goede oplossingen ontvangen van
Arend 6. Orchidea 4, Blody Fok 3,
Goudvisohje 5. Aart Overmeer 5, Thco-
door J. Overmeer 5, Joost van den
Vondel 5, Vinkje 4, De Wielrijder 4,
Dirk Derr 5, Hendrik Derr 5, D. A, P.
en C. L. J. den Hollander 5, Huismoe
dertje 5. Rembrandt van Rijn 5, Ge
neraal Botha 4. Dikkerdje 4, A-ssc-he-
•poes 4, C. Willemsen 5, W. Willemsen
5, Klavervier 3, Tiekie 5. Piene 5,
Klaas Kramer 4, Corrie Kramer 4,
Conducteur 5, Theeroosje 5. Klimop
5. Batavier 5. Anemoon 6, Mosroosje
ti\ Roolkapje 5, Sneeuwwitje 5. Ru-
dolf Oechatz 4, Karei V 5. Roodborst
je 5. Chariy 5. Billy 5, J. van Beem
5. Pieter Marilz 5, Hendrik Bijeier 5,
Lodewijk 4, Onrust 5. P. Jongens 5,
Ihrk en Ph. Zeylmafcer 4, Lelie 5.
Tannetje Schutter 4, Alpenroosje 4.
Soldaat 5, Lourcns Göster Wilhel-
mientje Schutter 5, M. A. de ltuyter
5. Glazenmuiltje 5,Duinroosje 5,Heide
bloesem 5, Kabouter 5, Stucadoor 5,
Jans Lomans 5. Controleur 5, Leide-
noar 5. Kcrslhnompje 5, Aoonietjo 5,
P. Jansen 5, Frans F. Gehl Jan van
Galen 5, J. P. Coen 5, Dina 5, Annie
5. Winnetou 4. Petite 4. Robinson
Crusoe 5, A. Spaargaren 5. W. Spoor
5, Jan van Hemert 5, Cornelia Phi-i
lippo 5.
nieuwsgierigheid kwam boven. Wèt
zouden ze van haar zeggen? Mie
sc 1 den iets over haar junk? Dat was
ook eigenlijk idioot om op een winter
avond-partij in een wit geborduurde
jurk te verschijnen. 't Was wanho
pend om arm te zijn! Hè, speelde dat
strijkje maar wat zachter, wanl ze
kon totaal niets meer verstaan. Of.
jawel
„Die Nora heeft daar maar flink
do boel in orde gehouden," zei me
vrouw Van Oeveren.
..Och ja, dat is dat meisje, wier
vader nog bij ons rentmeester ge
weest is," vervolgde de freule.
„Juist, die is het. Ze is er uu al
jaren. Ze zal nauwelijks 18 zijn en ze
is net zoo'n huismoedertje. Ze komt
nergens en als je haar voor de ramen
ziet, is ze altijd bezig."
„Arme stakkerd. Zoo ai soort As-
sohepoee," zei de freule op gemaakt
mede lij denden toon.
Wat mevrouw Van Ocveren ant
woordde. hoorde To niet meer, wou
ze niet hooren. Het bloed steeg haai
naar de wangen, ze stond °P, liep
langs de dansende paren, ging de
gang eens in, kwam weer terug en
zocht Lien.
Lier was juist aan het walsen met
Fran*, 't Ging fijn. Ze dacht net aan
To. Vervelend dat die nu niet mee kon
doen. Wat keek ze sip. Toen de mu
ziek zweeg, wipte Lien vlug naar
haar vriendin en vroeg hartelijk
„Willen vrij samen nu eens?"
„Hoe laat komt het rijtuig?" vroeg
To, zonder Lien te antwoorden.
Wij Aouden er om telefoneer en.
Maar alios is nog in vollen gang. Of
ben je niet goed?"
,Ik wou dolgraag naar huis, zei
„Dan telefoneer ik,' zei Lien goe
dig 't Was heusoh een offer, wat ze
aan To bracht, want zij had hier nog
wel uren kunnen blijven, 't Was ech
ter al over twaalf. Eén moest er toch
het eerste sein tot vertrekken geven.
(Wordt vervolgd.)
e Wedstrijd.
Inzenuingen ontvangen van Ka-
rel V, oud Alpenroosje, oud 12 jaar,
Willemientje Schutter, oud 13 .aar.
Charlie Chaplin, oud 14 jaar. Rood
kapje, oud 11 jaar. Sneeuwwitje, oud
8 jaar. Tannetje Schutter, oud 10
jaar. Teun Reinierink, oud 9 jaar. Jo
(Reimerink, oud 11 jaar. Asschepoet-
eter, oud 10 jaar.
Rnil-robriek.
ROODBORSTJE, Spaansche Vaart-
straat 22, Schoten, vraagt Vechtplaat-
jes en Naardermcerpl. en geeft er Vad-
Gesch.pl. voor terug.
BOUKJK POELGEEST, Generaal
de Wetstraat 38, heeft voor verzame
laars Blonde duinen, Naardermeer,
Zomer. Winter en Herfstplaatjes.
Asschepoester.
VHI.
Vervolg van Hoofdstuk H.
Heel duidelijk hoorde ze haar naam
noemen. Onwillekeurig keek ze om.
Tusschen de groote bladen van den
waaierpalm zag ze mevrouw Van Oe-
veren zitten in druk gesprek met
freule Van Blankenheim. Vervelend,
dat ze het over haar hadden. Zouden ze
haar kunnen zien? Ze ging heel dicht
in elkaar zitten als ze haar nog niet
ontdekt hadden, had ze zichzelven nu
onzichtbaar gemaakt. Of zou ze op
staan en zich in de zaal met de an
deren bezig houden7 Maar haar
Brievenbus
(Brieven aou de Redactie van de
Kinder-Afdeoimg moetien gezonden
worden aun Mevrouw BLOMBERG
ZEEMAN, Bloemhofslraat 5.
In de bus gooien, zonder aan
schellen!)
BATAVIER. Je raadsel is goed.
Ik verlang paar je opstel. Wat was
het gezc lig druk up Zandvoort. vond
je ook niet.'
CORRIE K. 't ls te hopen, dat je
mooi weer treft op je schoolreisje.
Waar is do rem naar toe? Is Klaas ook
inee naar de Vereeoigmg geweest.'
KLAAS iK. Ik beloof jc, dat reuae-
gelieim iieol diep in mijn hart te be
waren. Dus je was Vrijdag zoo'n half
soldaatje. Eu was moeder niet onge
rust, omdat je zoo lang uit bleef.'
MARIE ANTOINETTE. Bnjft. je
nieuwe werkkring je goed bevallen?
Ik üal eens goed zoeken of ik je zie.
Het-zaJ me veei genoegen doen af en
toe iets van je te hoeren en ook je
aanbieding voor den Sint Nicolaas-
wedsti'ijd waardeer ik zepr. Uoo ma
ken de zusjes het?
TIEKIE. Was dat jc ecus'to school
feest.'
PIENE. Ben je Woensdag nog
prettig met moeder uitgeweest?
DIKKERTJE. Je raadsel kan ik
niet paai:4.n, omdat je geen oplossing
vermeld hebt.
ASSCHEPOESTER. Jc hebt nu
zoo keurig geschreven! Dat kwam
zeker van den nieuwen inkt. Je raad
sel is goed. Nog wel gefeliciteerd met
jo verjaardag, Wat een eer om gelijk
met de Koningin jarig te zijn.
HUISMOEDERTJE. Het deed me
genoegen weer wat van jc te hooren.
Je moest zeker vaak met het clubje
wandelen.
D. A. P. en C. L. J. DEN H. Wat
zijn jullie toch uitviie®ert.jes! Wat zal
het stil voor moeder zijn, als Corrie
naar school is. Vindt hij het prettig?
DIRK en HENDRIK D. Hot z(il,
dunkt me. wel een gezel ig opstel wor
den ,als je jc Mepjpelsche herinnerin
gen op papier brengt.
DE 1ELR1JDER. Prettig dat jij
ook nog een paar dagen hebt kunnen
uitblazen. Ze zijn natuurlijk omgevlo
gen.
VINKJE. Gezellig, dat je een
feestje in het vooruitzicht hebt Ik zal
eens kijken, of je je goede voornemens
volvoert
TH EO DOOR J. O. Jij bent ook
een ooiijker. Met regendagen wou
je zeker op school zitten en dan met
zonnig weer de wei in. Het zou wel
eens kunnen wezen, dat bet dan heel
zelden regende, volgens jou tenminste
AART O. Wat een prettig vacan-
tie besluit om nog eens naar Schoorl
te gaan. Je hebt zooveel heerlijke va-
caniieheriniiermgen, dat je daar nu
wel maanden op teren kunt
CHARLIE CHAPLIN. Je hebt me
bcQ9C.li laten lachen ojn je bijgevoeg
de velletjes papier. Ducht je, dat ik
die in de Rubriek kon plakken? Jij
hiidt het pupier aan één zijde moeten
beschrijven. Mocht Jc reu prijs win
nen, dan kun je het altijd nog over
schrijven. Heb nog Con paar weken
geduld.
LELIE. Je raadsel is wat al te
moeilijk. Bedenk eens een gemakke
lijker.
ONRUST. Ja, de volgende wed
strijd wordt de Sint-Nicolauswedstrijd
Je bent een nieuvs elingotje, dus ik
weet niet, of dat iets voor jou is. Maar
me dunkt van wel.
HENDRIK B. Heb Je veel genoe
gen in A. gehad? Ik Iioop maar, dat
je liet zoo prettig op de Avondschool
blijft vinden.
PIETER MARITZ. - Je raadapl is
goed.' Groeien de konijntjes flink? Ik
vond het toch ook zoo heerlijk, dat de
mooie zomerdagen terugkeerden.
WJLHELMIENTUE S. Je raadsels
zijn goed. Wat doe je nu overdag?
SOLDAAT. Heb je het, boek al
uit? Je kunt best een opstel maken
over een prettige vacantie, al ben je
niet uit de stad geweest. Dus waag
het maar gerust.
TANNETJE S. Hebben jul'de gis-
teren een prettig dagje gehad? En
wat heb je voor zus gekocht? Hebben
de jongens het geheim kunnen hou
den?
CHARLY en BILLY. Ik lieb je
opstel met genoegen gelezen. Meer
kan ik er niet van zeggen, daar er nog
dagelijks inzendingen komen. En jc
weet het, er is een goed, beter, best.
ROODBORSTJ E. ls het boek naar
jc zin? Ais ze bij jc vriendijuieijo
Haart. Dagblad lezen, mag zo mee
doen. 'l ls met noodig, dut zo een
schuilnaam heeft.
KAR EL V. Je raadsel is goed.
Pas maar op met jo bootje varen.
Waren er grootereli bij en mócht het
van thuis?
EMBANG PLGSSO. anneer de
courant weer eens wegraakt, mag je
bij mii om eon andere komen. Ben je
lekker bruin gebrand? Ik heb Uannie
ook nog gesproken.
SNEEUWWITJE, Regen en wind
mogen van mij nu wel een poosje weg
blijven. Vaji jou zeker ook. Die arme
beamen! Was er nog w.at van to red
den? Voor de bloemen was het ook
jammer, maar een mensch moet voor
al in dezen tijd meer deuken aan het
nuttige dan aan het aangename.
ROODKAPJE. Gelukkig maar,
dat het gymnastiek feestje toch door is
gegaan. Knap, dat je nog eeu prijs
hebt gewonnen. Ik kan me voorste.*en
dat jc heel moe was van al die kracht
proeven.
PETITE. Waar moet je examen
voor doen? Ik ben het hartgrondig met
je eens, dat je nu geen peüte meer
bent, maar ik vind het veel aardiger
als je zelf een anderen schuilnaam
bedenkt. Het woordje „zelf" is zoo'n
mooi krachtig woord.
WINNETOU. Nu niet nieor zwer
ven in de wildernis, maar trouw mee
blijven doen. Want Winnetou was
trouw. Is 't niet?
J. VAN GALEN en J. P. COEN. -
Jullie moesten van dat Pricsche reisje
eens een opstel in aken. Tot 15 Sept.
heb je nog tijd. Jullie hebben heel wat
gezien en lieol wat genoten.
F. F. G. Wat leuk, dat je weer
konijntjes hebt. Springen ze al vroo-
lijk rond? Kon je ook met. die Fran-
sciie kindertjes praten? Of verstonden
zo je niet? Je kunt zeker wel goed
Duitsch spreken?
ACONIETJE. Dus jij bent nog
ouderwelseh kermis gaan houden. De
konijnen hadden groot gelijk, dat zo
het er in dien tiusschentijd (lekkertjes
van genomen hebben. Het hek was
van den dam.
DUINROOSJE. 't Hindert niets,
dat je deaen keer vijf raadsels hadt.
Er wils maar één jongen, die ze alle
had. Wat een knappertje, hè?
M. A. DE RülJTER. Nog wel go
felicïteord met je verjaardag. at I
word je nu een groote kerel.
JAN VAN H. Vroeger heb ik eui
een versje gelezen, dat begon: „Als 't
eens een dorre heide was, waar al die
boomen staan". En nu hoop ik maar,
dat de hoiitwoede gesust wordt, want
anders ga ik heusch vreezen voor die
dorre heide. Maar jij hebt als altijd
weer gelijk: „Beter een paar omge
hakte hoornen, dan in de kou zitten".
Maar dut puar is zoo rekbaar.
WIM S. Die Wim O. heeft maar
een beste tante. Ik Leo heusch ver
langend naar je opstel. Heb je dat
boek nog gekregen, waar je van den
nter zoo naar verlangde?
A. S. Een enveloppe is volstrekt
met noodig.
CORNELIS P. Ben je Woensdag
nog ihet moeder naar duin geweest?
Mevr BLOMBERG—ZEEMAN.
8 Sept 1917. Haar«cm.
Bloemhofstraat 5.
De Niagara-wilden.
De Niagara-waterval 13 een zeer
aangenaam UiLspaiunrigsuord.
hotels zijn uitstekend en do prijzen
doorgaans niet overdreven. In liet
gouache land is er geen hetero
geiiheW voor vissollen; men kim g«e-
troost vijf mijlen Vér langs do oevers
gaan om te vissollen en volmaakt zc
ker zijn, <lat men mets zal vangen,
liet weder is in den zomer koel; de
lande en waterwegen zijn bijzonder
geschikt voor uitstivpjos.
Alts men zich opmaakt om den
Niagara--val te bezichtigen, zoo gaat
men eerst eene mijl stroomafwaarts
en betaalt een matig bedrag voor liet
privilegie, van af oen gevaarlijk punt
op hot smalste deel van de Niagara
te mogen blikken. Ge kimt hier oen
trap (hondecxh'ijSUg voel afgaan en
aan den rand van het water treden.
Nadat ge dit gedaan hebt, zult ge u
wondend afvragen, waarom ge dit
eigenlijk gedaan hebt; maar dan zal
het te laat zijn.
I)o gids zal u op benauwende wijs»
mededeclen, hoe hij de kleine stoom
boot „De NeveljonkvroUW' de gevaar
volle stroomversnellingen zag afko
men hoe eerst de een© rader kust
in de razende watermassa verdween
en daarna de andere en op welke plek
het was, dat de schoorsteen over
voord viol en waar bak en stuur
boord braken en hoe zij ten slotte
toch deze vaart oj> leven en dood er
erwachting goed afbracht, na
dat zij het ongelooflijke feet volvoer -
de, zeventien mijlen in zes minuten!
mijlen in zeventien minuten, ik
ben werkeüjk vergeten wolk van bei-
die, af te leggen. Maar heel buitenge
woon was het in elk geval. Het is
reeds den entreeprijs waard, den
gids deze geschiedenis negenmaal na
elkaar aan verschoonde reisgezel
schappen te hooren verhalen, zonder
er een enkel woord aan toe te voe
gen of van af te laten.
Dan goal ge over de hangbrug en
brengt ge u de eventualiteit voor den
tweehonderd voet diep m den
stroom te storten of eon spoorwegon
geluk op die imposante plok mee te
maken. Het een is al even we'nig
aanlokkelijk als het ander, maar men
gevoelt een weldadige huivering en
Moroni is 't eigenlijk te doen.
Aon do Canadieesche zijde beweegt
u langs den afgrond tusschen
lange rijen photografen door, die be
rad zijn, in deze walde omgeving een
kiek van u te nemen, zoodat gij
vereeuwigd wordt met de grootsch
Niagara tot achtergrond, en er zijn
waarlijk menschen genoeg, die de
ongeUxJflijke driestheid of aangebo
ren nietswaardigheid hebben, zicli
hiertoe te leenen.
ledonen dag kan men in handen
van die photografen indrukwekkend?
gioiipoii vun pa en ma, Bob en zus
alen, nietszeggend glimlachend en in
natuurlijke houding te midden van
een majestueuze, overweldigende na
tuur, Wier dienende geest de regen
boog, wier stom do donder is, iu
ol'kon gehuM en gewagende van
eeuwen en decaden eeuwen lier
aai te.
BcpuaM nadeel ia er overigeiu, vol
strekt niet aan verbonden, de Niaga
tot achtergrond te kiezen, om
daar zijne wonderbare onbeduidend
beid m een helder Scht te stellen; a'
leen is er een zekere bovenmensche-
lijke zelfgenoegzaamheid voor noo
dig, om tot zoo iets te komen.
Wanneer gij den verbazingwekken
den Hoefijzerval zoolang onderzocht
hebt, tot ge er van overtuigd zijt, uw
touristenschuldügkeit te hebben ge
zoo keert go over de hangbrug
naai- Amerika terug en volgt den ri
vieroever naar boven tot aan 'e
plaats, waar u de reuzen wenteltrap
getoond wordt.
li'ier volgde ik de gedane aan wij
ziingon en legde al mijne kioeduig
stukken af, om een waterdicht kleed
cn ddto laarzen aan te trekken. Dit
costuum is schilderachtig, maar niet
schoon. Een dergelijk gekleed» gids
ging ons vóór langs een wenteltrap,
die wentelde en wentelde cn al maar
door bleef wentelen, totdat 't nieuw 1
tje or lang af was en het eindelijk
geen genoegen meer genoemd ko.i
worden. Daar waren we diep bene
den den rand, maar toch nog altijd j
tamelijk boog boven het niveau van
den stroom.
Thans begonnen we over smalle
bruggen van eene enkele pVink
voort te kruipen, waarbij we voor
den ondergang door een gebrekkige
leuning beschut werden, die ik ineï
belde handen vastklemde niet om jde nabijheid van de Terrapln-hoogte,
dat ik bung was, doch outdui mij d-ttégenover een zachte dochter der oer-
bóliaagde. Daarop gmg hel. steiler bewoners in met franjes versierde
naar beneden en de bruggetjes wer Buckskin-iMocaa.-iiis en leggins. die op
den nog smaller en de stroom van had uilgesteldt'juistVa'd z 'ceTor'-
den waterval begon in toenemende j perhoofd van hout gesneden, die een
sterke familiegelijkenis met een kap-
inate op ons tc regenen dn ons
verblinden, zoodat m eenigszi
tend voortgingen. En toon begun
tas
stok had. en boorde ze een gat door
zijn onderlijf om er den boog door
taW wiud acht, dm mwill M •»*•»- aar"ld« «ui »cn
,1on mriP.'ï pm husr nnii I,' liT.rpV.*."
loeien, dio vast besloten schee:
van do loopplank weg te vegen en
over de rotsblokken in den ko
kenden stroom in do diepte to ver
strooien. Ik meendo op t© merken dat
ik graag naar huis wou; maar liet
was te laat. Wij wanen bijkans on
der don imposanteu water wand, die
van boven neerdonderdo, en het was
mblden in dat onbarmhartg lawaai
onmogelijk een woord to wisselen.
Een ©ogenblik later verdween de
gids achter den zondvloed en Sn ver
warring gebracht door het donderend
geraas, hulpeloos voortgedreven door
den machtigen wind c-n gegeeseld door
den regenston», trachtte ik den man
tc volgen. Alles was nu in diepe duis
ternis. Zulk waanzinnig stormen en
brullen en huilen van met elkaar
kampende windhoozen en wa ten nas-
li ad nooit te voren mij de ooien
verdoofd. Ik boog hét hoofd en het
was nu, alsof de Atlantische Oceaan
e op den rug Stortte. De wereld
heen op *t punt te zijn, te vergaan.
Iels te zien om mij heen. was onmo
gelijk, zoo wild kletterde het water,
ik hief het hoofd op met open mond
en het grootste doel van den Niagara-
val liep me door de keel. Wanneer ik
'hans een lek bekomen had, ware ik
verloren geweest. Eri in dit indruk
wekkend oogenblik ontdekte ik. dat de
„brug" opgehouden had en dat ik,
om den voet ergens te kunnen neer-
Betten, vertrouwen moest op de glib
horige en slecht onderhouden rots.
den moed, om haar aan tc spreket
Is hel hart der boschhindc De-
zwaard? Voelt het kind der wildernis
zich verlaten? Treurt zij over het uit
gedoofde vuur van haar ras en de
verdwenen heerlijkheid barer voor-
voderen? Of verwijlt haar treurige
geest verre van hier in de jachtvelden,
waar haar dappere broeders de strijd
bijl zwaaien? Waarom is mijn doch
ter zoo zwijgend? Heeft zij icte tegen
het vreemde blcekgezicht?
De boschhlnde sprak It lla,
jij permitteert je. mij, Biddy Ma.one.
zulke malle namen te geven. Scheer
je weg of ik «nijt je armzalig karkas
ln den waterval, snuffelende rakker!
Ook hier meende ik mij te moeten
terugtrekken.
l)e duivel mag die Indianen ha
len! dacht ik. Men zei. dat ze tarn wa
ren maar Ie oordeelen naar <b-n ui-
terlijken schijn, dan zou ik zeggen
zij bewandelen nog allen het oorlogs
pad.
Ik besloot nog eene, maar dan ook
laatste poging te wagen om mij met
hen 1e verbroederen de gelegenheid
zou zich voordoen. In de schaduw
van een grooten boom waren er een
aantal gelegerd, waar zij Wampum
en mocassins maakten, en in de tale
der vriendschap sprak ik aldus hen
aan
Edele roode mannen, dappere,
groote Sachems, oj»perhoofden. squaws
en Oppermurk-a-Mucks het bleekge
zicht uit het land der ondergaande
zonne, groet u! Gij, opjiennach'ig
Stinkdier -- gij, Beheerscher der ber
gen gij, ratelende Donderslang -
Nooit heb ik zulk een angst gehad! Hoofdman met het glazen oog
Ik kan een padvinder dit tochtj" m 1 bleekgezicht van gene zijde uui
ge-moede aanbevelen. I het g^otc water groet u allen tc za-
.Maar eindelijk kwamen we er door- \™enl Kr}iK ,en Pestüentie hebben uwe
heem en weder in het dagbcht, waar i füd,,u'? «n Hw, t?r,tljds x,°° fiere
w,, liet fichu,iiiciid eji kHend water.1 Hg» 'ZStrV,8'
rk "T "«"*«?-'"• SSG^rSft.S!
rl .f.n vr° I m onbekend, hebben uw buidel
daarvan wac mi hoe vreeselyk ernstig digd ,Dö0rda! ge in uw eenvoud u an-
ft g fcp,Jt' dennaiiS god toegeëigend hebt, zijt
ik er achterom heengegaan was. ge in moeilijkheden geraakt en te uw
De euoe Roouuuad is steeds een goede naam bij den liartcloozen over-
vriend en lieveling van mij geweest. weldiger geschaad. Dooi u vuurwater
Gaarne lees ik van liem in verhalen te verschaffen, om beschonken en ge
en sagen en romans en voor «sculpe©
ren gevoel ik wel iets. Gaarne oo«.
lees ik van zijn aangeboren scherp
zinnigheid, van zijne l'iefde voor het
wilde, vrije bosch- eji natuurleven,
van zijn steeds zichzelf gelijk bïijvend
edel karakter, van zijn verbeven beeld
rijke spreekwijze, van zijne ridderlij
ke liefde voor de donkerbruine jonk
vrouw en dc schilderachtig© pompe
zijner kleeding cn uitrustuig. Inzon
derheid die eigenaardige kleeding cn
uitrusting.
Toen ik de winkeltjes bij den Nla
gara-val vol sierlijk Indiaansen kraal-
werk, interessunte Mocassins en even
opmerkelijk kinderspeelgoed vond,
dat menschel ij ke gestalten voorstelde,
dio hunne wapenen in door armen en
andere lichaamsdeeten geboorde ga
ten droegen c-n platvoeten hadden,
toen was ik diep geroerd: Ik wist, dal
ik thans eindelijk den edd'ien Rood
huid van aangezicht tot aangezicht te
genover mij zien zou.
Een mams ei in 'n winkeltje vertelde
mij inderdaad, dat haar geheele groei
te voorraad zeldzaamheden door In
dianen vervaardigd was en dat er een
aantal hunner in de omstreken van
den Niagara-val leefde en dat 't vrien
delijke menschen waren en dat "t hen-
iernaai niet gevaarlijk was. een praat
je met hen te maken.
En voorwaar, toen ik de brug na-
lukkig te worden en de uwen rnet den
tomahawflc dood te slaan, hebt §e u
schade gedaun het schilderachtigste
van uw costuum is verloren gegaan
cn zoo zijt ge thans uitgedost als Jan
hagel in de vooreteden van New-York.
Sohaamt ut Gedenkt uw roemruchti
ge voorzatenHerinnert u hun gewel
dige heldendadenDenkt aan Ukaa
aan Rooden Jack aan Gat-in den-
Dag en aan WhupdedudeMu! Volgt
weder hun grootsch voorbeeld. Volgt
mijn banier, edele roodhuiden
Weg met hem-! Slaat den echoft
dood
Knoopt hem op!
Verzuipt hem!
Het was ecu krasse oppositie ik
zag opeens knuppels en gebalde vuis
ten zich verheffen tegelsteenen,
mandjes mei -glaspaarlen en mocas
sins doorkliefden de lucht en schenen
mij gelijktijdig, geen twee op dezelfde
plek. te treffen, in '1 volgend oogen
blik zat de gunsche stam me op den
nek. Zij scheurden mij de kleeren van
het lijf ze braken me arm en been
ik kreeg een klap op het hoofd, zoodat
de hersenpan vervormd werd, en om
de kroon te zetten op hun schandelijk
bedrijf, wierpen ze mij in den Ni«-
gara-waterval, zoodat ik nat werd.
Ongeveer negentig of honderd vo«t
beneden den rand bleef ik met het
overblijfsel van mijn vest aan een
vooruitspringende rots hangen en
derde, die naar hel Luna-eiland voert, j voordat ik mij had kunnen losmal
stiet ik op een edelen zoon des wouds, was ik bijna verdronken. Eindelijk
die onder een boom zat en ijverig met viel ik en ging kopje onder. Maar met
kralen rijgen bezig was. Hij droeg oen mannenmoed kwam ik gelukkig op
slappen hoed en groote schoenen een klein plateau, dat droog was. Toen
dus geen bJoote voeten en had een begon ik luide om hulp te roepen,
kort eindje pijip in den mond waar-j Eindelijk kwam een politie-agent
schijn lijk de vredespijp! 'daar langs, die me inrekende, omdat
Alzoo vervluchtigt de noodlottige ik, door om hulp te roepen, de rust
aanraking met onze weeke beschaving 1 verstoord had. Ik werd onverwijld
het weleer zoo schilderachtig voorko- voor den vrederechter in het naastbij-
men van den Indiaan, zooals die nog gelegen oord gevoerd en deze veroor-
verre van ons in zijn oonspronkelijk deelde mij tot eene geldboete maar
gebied wordt aangetroffen. daar zOij hij niet veel vreugd aan be
Ik sprak deze reiiquie als volgt aan:leven.
Is de Wawhu-Wang-Wang der i Mijn gold bevond zioa namelijk in
Whaek-a-Whacks gelukkig? Haakt de mijn opperkleed en dat bevond zioii
groote gevlekte Dondcraal naar de bij de Indianen
bruine maagdelijms of is zijn gemoed Zoo werd althans het vccge leven
er mee tevreden, van de bruine vrouw, mij gered.
den trols dér wouden te droomen? Ik bevind me echter in een kritie-
Verlangt de machtige Sachem er naar, ken toestand. Uk ben over f geheclo
het bloed zijner vijanden te drinken, lichaam geschonden en gehavend
of iö het hem genoegzaam, buidels doch welken omvang deze catastrophe
met glaspaarlen voor de bleekgezich- genomen heeft, kan ik nog niet zeg-
ten te maken? Spreek, verheven rch- gen, omdat de dokter met het opnia-
quie van verdwenen grootheid, eer- ken van den inventaris nog niet ge-
waardige ruïne, spreek! reed is. Maar tot dusverre geloof ik,
De reliquie sprak dal slechts zestien mijner woifflen be-
Ik ben t werkelijk zelf in eigen denkelijk geacht kunnen worden de
persoon, ik. Dennis Hooligan, dien je overige hebben niets te beteekenen,
n vuil en Indiaan houdt, jij hoi- hetgeen alzoo geruststellend I
wangige, spilbeenige duivelskereD
Maak dat je weg komt of ik draai
je den nek om!
Ik verwijderde mij van di; punt.
Wat verder stond ik onverhoeds, in
Toen ik weer tot bezinning kwam.
vroeg ik
Dokter, het is een vreeslijk wil
de Indlaiieii-«lani, die zich met het
rijgen van glaspaarlen onledig houd'.
Feuilleton
door
D. C. MURRAY.
Ik zal mii alle moeite geven, om
u od alle nunten tevreden te stellen,
jniinlieer Prickett.
Een leertnd van drie maanden
zal het werkeliik niet kosten om mii
tevreden te stellen, zei Prickett. hnr-
tliik lachend.
Ziin vrooliike bui werkte echter niet
kenaald kalmeerend on het gemoed
van de ionge weduwe: zij was en
bleef nerveus, en hoe zeer zii zich ook
geweld aandeed om er kuim uit te
zin .ging haar borst norlitl_ '•^lui
mig on en neer.
U heeft er toch niets tegen, dat
ik hier ben. miinheer Prickett?. vroeg
kil met moeili'k verboreen angst
Er teven? Ik? Hoe zou ik? Niets
Vaat bii mii boven miin gemak en als
n kunt uilvinden, waaruit dit bestaat
San is dat immers des te beier. Ik
vind het erg vriondcliik van u. dut u
zich zoo met mii bezig houdt, me-
vrouw Harcourt -
Dan ben ik zeer gélukkig miin
heer Prickott.
Nadat zit de tafel netiee geschikt
had. ging zii wee od het ooeenhlik
dat de klok oo de schoorsteen acht
uur sloeg, weder met de thee te ver-
schiinen.
Nieuwe bezems vegen schoon,
merkte Prickett ounieuw vrooliik
lachend on zoodat mevrouw Perk;,
die aan dc deur stond om te luisteren,
hoe de ontmoeting met de nieuwe
huisvrouw zou afloooen in stilte de
onmerkine maakte, dat 7.ii haar huur
der uog nooit zo«- vrooliik had gevon
den
Als Prickett. in functie wai dan
deed dit niet het'geringete af aan zün
stemming en- tot ziin bezigheid van
nu behoorde de beschouwing der ion-
ge weduwe.
Een mooie morgen, vindt u niet?
ffine hii voort terwiii hii zich in de
handen wreef. Deize tiid van het i.aar
brenel mii steeds in verukkinc vooral
in Londen ingeval namelïik het weer
mnoi is De zomer is Ie warm. in de
lento hebben wii te veel rosen en Oos
tenwind, mnar als de herfst mooi is.
dan is Londen hcerliik. Een zonnige
Octobermnand is voor mii de kro--
>n hef innr.
Deze vriendelijke woorden mankten i
weinig indruk oo mevrouw Har
court Zii probeerde weliswaar
Pricketts glimlach te beantwoorden,
maar het wilde haar niet gelukken
en deze mislukte poging verhoogde
haar verlegenheid nog meer.
Nog niet aan liet werk gewend,
zei Prickett zaehties lot zichzélf, met
een becin van gevoeligheid.
alent n ingeburgerd, mevrouw
Harcourt?. vroeg hii nu overluid.
Ja. miiheer. het is immers ook
beter .dat ik mii geheel on de hoogte
van het huis houd. Stel dat mevr.
Perks weggaat.
-Als iedereen even f.ink en bere
deneerd te werk ging als u dan zou
het veel beter ziin. merkte Prickett
minzaam on.
Hii ging nu aan de ontbijttafel zit-
,ten en legde ziin couranten voor zich
uit. terwiil mevrouw Harcourt zich
terugtrok.
Wii zullen u scherp in het oog
houden, mevrouw de weduwe, brom
de Prickett binnensmonds en als u
mii will begluren heb ik er niets legen
maar wat u te weten zult komen,
•s een andere vraag.
Het gladde zilveren muntstuk hield
Prickett opnieuw bezig en dadeliik na
het ontlui' ging hii aan het werk. Hii
overdacht 'n half doziin getal?en van
eigen vinding die hii opschreef nm Ie
zien of de nieuwe hu'sgenoote ziin
boel zou doorsnuffelen. In een schuif
lade lag een goedkoon Janansch ver
lakt kisl.ie waarin hii ziin kleine sie
raden dassotlden. homds- «o man-
chetknoonen bewaarde, dit plakte hii
met een weinig gom dicht, slechts heel
even. zoodat het zonder moeite kon
geopend worden en men toch zou kun
nen zien of het deksel opgelicht was
of niet. Een schu'flode liet hii onen
een wierp-er 'n ziiden zakdoek losv.-»
ln. waaifbii hii od het daaronder hc-
ce.nd gestreken hemd met lichte Dot-
loodstreken de ligging der hoeken :ee-
kende. zoodat men zou kunnen zien
of het ook een weinig werd verlegd.
Dn sleutel legde hii boven od de com
mode en deed een weinig tabak in de
holte, zoodat het geleek a?sof deze
in denzelfden zak met tabak was op
geborgen geweest. Dezelfde middelen
bezigde hii met de bloemvazen, de
fotografieën en de oude enveloppen,
en daarop ving bit vrooliik lachende
ziin morgenwandeling aun.
Om één uur was hii voor het tweede
ontblit weer thuis en zie. het kost
te was geonend. de z;n 1 c ogeno
men. de sleutel gebruikt kleine
middelen getuigden dat ziin zaken
grondig waren doorzocht.
Ohai wii ziin dus nieuwsgierig'
Heel erg nieuwsgierig zelfs! Wat zei
ken wii toch'. Ts het slechts de oude
wllsgeerigheld van moeder Eva. die
er haar toe aanspoort, of is het cm
don zilveren nen ning fe doen? Nu wit
zullen er toch wel gauw achter komen:
Tien tegen een dat. Ik morgen vroeg
m het. hart van de ionge weduwe kan
lezen!
Nadenkende, nuttigde hii ziin maal
om dadeliik daarop weer uit te gaan
en dozen keer in de richting van Clér-
kenwell. Onderweg ging hii bii een
geldwisselaar binnen en vroeg daar
naar een viifsliillingstuk. Daarna
zocht hii een kennis od. die edele me
talen verwerkte en legde deze zijn
plan uit. voorzoover da' noodle was.
Ik heb een plannetje od het ccg.
verklaarde PrlckeU. en daarom zou ik
willen dat ie het randschrift van dit
geldstuk afslilpt.
Wel heme hod de vriend. Breng
ons niet in verleiding, is het spreek
woord! Dat ls tegen de wet en de amb
tenaar!
Kriig maar ecen griize haren ever
de wet. oude iongen. zei Prickett kal-
meerend. De zaak is alle-*" dat wii
iemand in den val willen lokken en
ik verzoek ie dringend in het belang
van den dienst om ie hulp.
De vriend van Prickett scheen ech
ter een fciizomlere reden te hebben om
te weigeren, totdal Prickett hem een
stuk napier liet zien dat de bezware"
ceheel te niet deed en toen was de
munt in een Daar seconden tiids afse-
sler-en.
Zoo. en nu heb ik een werktuig
noodic. waarmede men tameliik dien
in metaal kan sniiden hernam Pri
ckett. Ik1 zal nu zelf miin kunst eens
toonen.
liet werktuig was sDoedig bij de
hand en Prickett ging aan het werk.
hii was daarmede druk bezig totdai
hii een vriiwel gelijkende nubooislnu
van den bewustcn zilveren penning
vervaardigd had. De te-ekens daar
op geleken, naar hii zich herinnerde
eenigszins od het stenografisch schrift
en dat hii in zulk werk geoefend was.
bleek duideliik, In één uur tnd- w
hit klaar en de vriend wist het blank
geschuurde metaal in een oogwenk
dermate te veranderen, dat het cr oud
en versleten nitzug. Prickett betaaldo
hem den verloren tiid en keerde naar
buis terug.
Toen hii den volgenden morgen
kwam ontbitten. had hii een klein
celdkistie onder den arm en hii wierp
iuist. toen mevrouw Harcourt In tie
deur verscheen den inhoud desrven
on tafel. De met zooveel moeite nage
maakte penning lac midden tusschen
de hoop munten .om deze duidelijker
te doen uitkomen daar er verder g ïr
zilver maar goudstukken in waren.
Glimlachend keek hii van ziin mun
ten op om de nieuwe hospita goeden
morgr-n te zeccen en ook een aan-
dnentieer waarnemer dan zii was
zou in ziin vricrdeliiken blik geen fce
enicdend oog bemerkt hebben.
(Word) vervolgd.)
