Haarlem's Dagblad | 1918 | 31 juli 1918 | pagina 5

HAARLEM'S DAGBLAD

OM ONS HEEN

De Oorlog.

issrsi rr1""

DE RIDDER KNOL

WOENSDAG 31 JULI 1918 TWEEDE BLAD

No. 2499

Vlaanderen.

Een van onze lezer», de heer E. B.
Moolenaars Jr., komt in verzet tegen
eeuigo opmerkingen in mijn Overzicht
van "27 Juli. Hij schrijft daarover het
volgende

Naar mijn meening is de heer C.
p. te hard in zijn oordeel over de ac
tivisten, ,,die zich prettig en frisch
voeleu onder het juk" wij ge-
looven tusschen de regelen door
te lezen, dat de heer J. C. P. de
gedachte is toegedaan, dat de acti
visten, om 't zeer leelijke en onjuiste
woord hier uit te spreken. ..land-ver
raders" zouden zijn. Dit zijn zij
niet, evenmin als zij een groep
avonturiers vormen, zooals zoo gaarne
de franskiljonsche bladen (Belgisch
Dagblad e.a.) hen plegen te betitelen.
Zij zijn juist mannen, die meenen hun
plicht, te doen tegonover hun land.
dat niet België, maar Vlaanderen
heet. want zij. even zoo min alB de
Waalsche activisten (,.Sire, il n'v a
pas do Beiges (Sire. er zijn geen Bel-

fen(", zeide de Waal J. Destrée in
912 in z'n vermaarden Brief aan den
Koning ook de Walen ijveren voor
scheiding) erkfcnnen den Staat Bel-

§ie; zij beschouwen dezen als een nro-
uct van do Mogendheden van 1'831.
Een bewijs, dat 't activisme iets

Soeds möet bevatten, ligt in 't feit,
at zulk een hoogstaand man als Hip-

Kliet Meert, bezitter van aanzienlij-
eigendommen in Vlaanderen, deze
voor 't zoo versmade activisme op 't
spel zet. want hij, zoowel als z'n
medcs! ruiders weten heel zeker, dat,
mocht België in al z'n oude gelediu-
gengeu worden hersteld, hun bezittin
gen zullen verbeurd verklaard wor
den. Verder herinner ik aan 't lot van
René do Clercq eu Dr. Jacob, welke,
toen de Regeering hen voor de keus
stolde activistische of geen activisti
sche actie, 't eerste verkozen, hoewel
't hierop gevolgde oqtslag als leeraar
aan het Atheneum te Antwerpen, nen
met broodsgebrek dreigde.

De heer J. C. P. noemt het Ver-
vkiamschen der Geutsche Hoogeschool
•en „droeve historie". Wij daarente-
gon beschouwen deze Vervlaamsching-
op-zich-zolf als een verheugend feit,
omdat het een mijlpaal is op den weg.
welke de Vlaamsche Beweging, wier
goed recht zeker-niemand zal kunnen
ontkennen, reeds sinds 1830 volgt.
Een groote „maar", waarop de uit
lating van den heer J. C. P. is ge
baseerd. zien wij zeker niet over 'b
hoofd de Vervlaamschin? Is Duitsch
werk. Maar de activistische redenee-
fing luidt„Wat wij in bijkans 80

Iaren harden strijd niet mochten ver
krijgen, wordt ons thans geboden,
moeten wij het thans afwijzen?"
In een mondgesprek in April 1917 gaf
Renó de Clercq na z'n gloedvolle le-
»ing voor de yereenigde Haarlemsche
Êchoolvereenigingen ons de volgende
vergelijking „Als ik. een kleine
boer, een deel van .'t erf van een
groot en boer heb gehuurd, en die
groote boer zuigt mij uit, zal 'k dan
bidden Lieve Heer, geef geen regen,
opdat hij geen koren verkrijge"? Als
er geen regen komt. heb 'k zelf ook
nieta!" Dit typeert m. i. voor een
groot gedeelte het activisme. Geen
Vlaming zal kunnen vergeten, wat de
Duitscher hem heeft aangedaan, maar
moet hij z'n afkeer laten gelden, waar
rijn aanvaller een schrijnend onrecht,
een geheel ander dan dat van den in
val van '14, opheft en hem herstelt in
de rechten, waarvoor J. F. Willems.
Rodenbach. Gezelle en zoo tallooze
anderen hebben gestreden, en welker
vervulling hun een levensdoel wast
al moclxt de oude Regeering terug-
keeren, al zou alles, wat tot stand
kwam, word en vernietigd, al zou zij
zelfs de activistische leiders uit 't land
bannen, zij zal niet künnen wegne
men, niet künnen dooden den VIaam-
echen geest, welke thans, meer dan
ooit is wakker geschud en na den
vrede zal de aloude strijd tegen 't
Belgische regiem, indien dit wordt
hersteld, wederom heftiger dan ooit
opvlammen, en hij zal worden ge
wonnen. omdat het een gerechtvaar
digde strijd is.

Ais a de activisten in dezen oorlogs
tijd zich bij de leus ..voor België"
hadden neergelegd, zou thans de
Vlaamsche kwestie niet eene zijn.
die genoemd wordt over heel de we
reld. ener zou hetzelfde als in

1830'39 zijn geschied. Toén hebben
de Vlamingen veri geduld, van wat de
door de Mogendheden ingestelde Re-
geerin? bepaalde, om toch maar niet
voor „orangist" (aanhanger van aan
sluiting bij Noord-Nederland) ge
scholden te worden, maar hun rechten
zijn steeds, ondanks hun toenmalige
loyaliteit, voortdurend vertreden. Het
is dus alleszins te begrijpen, dat zij
nü niet als in 1830 hun beweging sta
ken, omdat een zokere groep Belgen,

j omdat de wereld hen „landverraders"
noemt, maar den weg gaan, dien zij
als den juisten beschouwen.
I Mijnheer de Redacteur, er is over
do Vlaamsche kwestie, een der meest
ingewikkelde problemen van dezen
tijd, nog zoor voel te zeggen. Veroor-
I loof mij echter tot slot nog deze op
merking Dat de Hollanders bijna
zonder uitzondering ('t aantal Hol-
landsche activisten is zeer klein) 't
activisme beschouwen als een vefont-
reinigiug. 13 gelegen in 't feit, dat
„men' 't woord activist in eenen
adem noemt met pro-duitsch dit is
een opvatting, waartegen ik ten sterk
ste moet protesteeren. De strijdleus
van alle activisten, de leus. die men'
kan ontmoeten in alle activistische
bladen, luidtIn Vlaanderen niét
Duitsch, niét Fransch. in Vlaanderen
Vlèamsch Elke vreemde ïvloed.
van welke zijde ook. zal in 't Vlaan-
deren-van-de-toekomst. niet alleen
van 6terk-nadeeligen invloed zijn op
de Vlaamsche. maar eveneens op de
Noord-Nederlandsche economische en
cultureel» ontwikkeling.

Meneer de Redacteur, door plaat
sing van bovenstaand stukje zoudt U
mij zeer verplichten. Bij voorbaat
mijn erkentelijken dank.

Hoogachtend.

E. B. MOOLENAARS Jr.

Tot zoover de heer Moolenaars, die
zicli er zeker niet over zal verwonde
ren, wanneer ik een en ander op zijn
beschouwingen afding.

Laat ik beginnen met te zeggen,
dat de taalstrijd tusschen Vlamingen
en Walen altijd mijn belangstelling
beeft gehad, een verzekering, die ik
gemakkelijk bewijzen kan. Toen de
oorlog uitbrak, reisde een van onze
redacteuren in Bolgie, ora bekende
Vlamingen te interviewen, die ver
wacht werden op het Taal- en Let-
lerkundig Congres, dat in 1914 gehou
den zou worden; er zijn toen artlke- j
len met portretten in ons blad ver
schenen over van Cauweiaert, de J
Beukelaer, Frans van Laar, van der j
Cruijssen en Rudelslieim en de reeks
was nog lang niet uit.

Ze werd alleen door 't uitbarsten
yan den oorlog afgebroken: onze re-1
dacteur keerde terug, liet Congres
.ging niet door. Met dezelfde belang-
stelling zou ik het aanzien, wanneer
de taalstrijd tusschen Vlamingen en
Walen werd hervat NA DEN OOR-
LOG. Kunnen de heer Moolenaars en
die denken als hij, dan niet begrij
pen, dat het stuitende, het walge-
lijke, van deze heele historie der
Vlaamsche hoogeschool, juist is, dat
zij speelt, terwijl de oorlog nog aan I
den gang is en de vijand van België j
meester 111 het land!

De constellatie is toch eenvoudig
genoeg, de heer Moolenaars maaiti
die noodeloos ingewikkeld. Als de I
Waal Destrée zegt: „il w'y a pas des
Beiges", dan geschiedt dat in 1912, m
tijd van vrede, dus iu open strijd. Men
kan het met die uitspraak niet eens
zijn, ze dateert van een moment, toen i
er nog geen onzuiver element in den'!
taalstrijd geschoven was, zooals nu1
liet geval is.

Wal llippoliet Meert aangaat, met
zijn naam beu ik meer bestreden.
Maar zelfs de beste kan dwalen en
dat Meert dwalende is staat bij mij
vast. Is hij de man, die de zaak zoo
gesteld heeft: „moeten wij thans af-
wijzen, wat ons na tachtig jaar har
den strijd geboden wordt?" dan zou
ik hem willen antwoorden: „ja ze
ker, omdat het komt uit de onzuivere t
handen van uwe vijanden!" René de
Clercq heeft een beeld gegeven, het
is niet moeilijk, er een tegenover te j
stellen. Een groot en sterk man breekt1
bij zijn buurman in, schiet diens
oudsten zoon dood, noodzaakt hem
zelf tot dwangarbeid en krijgt dan
deernis met zijn jongsten zoon, die
geen voor hem passend onderwijs
krijgt. „Ik zal", zoo zegt hij, „je les-
sen laten geven door de beste onder- j
wijzers". Wat moet nu die jongeling
doen? Gunsten aannemen uit de hand
van den man, die sloornis en rouw
bracht in het gezin? Of de geboden
hulp weigeren, zeggende: „ik wensch
van u geen weldaden. Als mijn vader j
inderdaad mijn opvoeding verwaar- j
loosd heeft, dan zal ik daarover met I
hem spréken, wanneer gij uit ons
huis zult zijii gesmeten en hij daarin
weer teruggekeerd isl"

Nog niet lang geleden heb ik met
een bekend Nederlander, voorstander
van de Vlaamsche taalbeweging (is;
zeg niet van het hedendaagsche acti
visme) lang over de quaestie van de
Vlaamsche hoogeschool gesproken
Hij verweet mij, dat ik die uitsluitend

van' den gevoelskant bekeek en niet
van de practische zijde. Maar ik
beweer, dat er oogenblikken in lu-l
leven zijn, waarin alle materialisti
sche gevoelens voor het gevoel moe
ten bukken. Dat hebben de Belgen
aan den vooravond van den oorlog
ook begrepen, toen zij aan het Duit-
sche leger den doortocht weigerden,
uit het gevoelsargument, dat zq
aangegane neutraliteits-verbintenis
wilden handhaven; toch was het veel
gemakkelijker, aangenamer en voor-
deeliger geweest, wanneer zij de
Duilschers maar kalm over hun
grondgebied hadden laten trekken. De
heer Moolenaars meent, dat activist

Overzlohi.

Er is thans een pauze ingetreden
in de groote gevechtsbedrijvigheid op
1 from Soissons-Reims.

De Duitsche staf verzekert, dat de
Duitsciiers in hun nieuwe stellingen
alle verdere aanvallen der geal
lieerden hebben afgeslagen. De

Een versterking der cöntra-revoiu-
tionnaire stroomingen was ook de ge
slaagde vlucht van grootvorst Mi
chael uit Omsk. Daarbij komen nog
de hongersnooden in de steden en

0az8 Laolï&oek

Twee echtgenooten hadden twist.
Heeft de ecu of andere idioot j

het toenemend verzet der boeren tegen niet gevraagd, vóórdat ;o ni ij trouw
de requisities, zoodat de soc.-revulu- de? vroeg meneer eindelijk woedend,
tionnairen hunnen tijd gekomen ach-j Ja zeker, antwoordde mevrouw
ten. De moord op graaf Mirbach zou ijskoud.

Waarom ben je dan niet met
hem getrouwd?

Dat héb ik gedaan!

het sein zijn om er op los te slaan.

Feitelijk ontstonden er ook straatge
vechten te Moskou, deze konden ech
ter door de Bolsjewiki-regeering on
derdrukt worden. Deze omstandighe-
vaders leden zware verhezen en ver- den hebben den Bolsjewiki de oogen
nieuuden daarom hun aanvallen niet. geopend voor de noodzakelijkheid van dc heoren
De Fransdie staf kan dan ook he- een staand leger en zij zijn dan 00 onder

Archangel, waar zij

w bescherming van Engelacho

en pro-Duitsch niet hetzelfde is de den op weinig nieuwe successen bo- reeds overgegaan tot invoering van troepen en oorlogsschepen staan,

kracht der omstandigheden evenwel gen. Er wordt alleen gemeld, dat bij dienstplicht voor den tijd van zes TBchitscherin, de commissaris van

maakt, dat die twee begrippen elkan- plaatselijke gevechten aan'den N.- maanden. BuitenlandscheZuken.bDeft.de hoop

der wel moeten dekken. Wie kan oever van de Ourcq terrein gewon- 1 Het eerst werd gemobiliseerd in de uitsproken, da: het vertrek uit Wo-

vijandig gezind zijn tegen iemand, nen js op <je hoogte ten N.O. van bedreigde gebieden van zuidoostelijk lon-da niet het afbraken der diploma-

wiens gunsten hij aanneemt? Ook dat Fère-en-Tardenois. Rusland en Siberië, daarop werden tuke bei rekkingen tot de Enfeiit :-mo-

zou een onfrissche verhouding we- Verder blijkt uit Fransche berich- de arbeiders van Moskou en later die gendheden zou beleekenen. Als ant-

zen. En de Duitscher zou het natuur- ten nog, dat de Franschen in liet bij- van Petersburg en andere plaatsen on- woord kreeg hij het bericht van de

Jijk niet dulden. Hij verwacht sympa- zonder aanvallen op de linie Harten- der wapens geroepen. De burger- rouwplech:igheid voor den vermoor-

thie van hem, dien bij helpt. Zoo nes—Fère-en-Tardenois. welk aan- klassen worden slechts voor den dc'n Tsaar 3Dj Engelsche en Fraii-

doet iedereen. En blijft die sympathie vaisfront z.j uitbreidden tot Menniers dienst achter het front gebruikt en sc,-'e hoofdsteden. Dat. de Ent nte (li-

uit. dan noemt men dat „snoode on- en Ville-en-Tardenois. vormen een afzonderlijk geotgqpiseer- P'omaten naar Archangel zijn verfrok-

dankbaarheid". j De Franschen en Amerikanen ver- rie étappen-verdediging. Het succes An °"'ot u

Wanneer dus de voorstanders van overden belangrijke posities, die de van de sovjetsregeering met het op-

de tegenwoordig Vlaamsche hooge- j wegen naar liet Vesle-dal en Fismes roepen van deze troepen is echter - r ---

school hartelijk en oprecht de neder-beheerschen. met groot, want zij heeft niet de 'y kpu ul j GÏ3, 01?

laag van Duitschland wenschen. dan Verder wordt bij Reims gevochten, macht om aan hare bevelen kracht wacht dat de Entente-di-

-n« «il «irh or wel voor ««Mm.1 Door gaan J. M5J vt bef" b.j le «euel,. Uerhaaidel.jk gaan de Xn^JfïoU^K

dat uit te spreken. Van hcD verdraagt partijen uit Resultaat \an beteeke recruten eenvoudig «eer naar huis, J n®-f demachtder BoIskÏÏk?<W

de Duitscher dal immers nog veel nis is niet bereikt of weigeren gehoorzaamheid. Ook de ia^rieke in^atrigelen

minder, dan van ieder ander. Wie De Duitsche pers blijft't eigen volk geoefende manschappen zijn met al- «Vj k woJen fne":"

dat niet voelt, wie in ernst meent. iol tevredenheid manen, ook al moest t.jd betrouwbaar. Ct het i af of de te Bor/i n

dut hij voorstander kan zijn aan de 't leger aan de Marne wijken. Da troepenlandingen van Entente- vo&fde onderhandeling

Gentsche Universiteit en tegelijk De militaire medewerker van de troepen te Archangel en aan dc Moer- pract;sch resultaat zullen heb-

hartgrondig de overwinning van de Vossische Ztgschrijft- manskust worden voortgezet. Men bsn

Entente wenschen. die is een dwaas; Voor Foei. gold lieti eren o! er- der,'°i U" Berlijn woedt gemeldt dnUapan

of een domoor; 111 elk geval maakt B c H lanae troepen op 15 k 2U.0UU man. c,u.

hij aich.elt wat wijs. d»"». overwinning was voor Hootdsakel.,V beslaan sij uit afdee- ,76 h?»"*"™» 500 »N1-

j hem een noodzalielijkhcid. Het ging lingen Fransche matrozen. Het noor- ®o»s beschikbaar stelde voor het

'Laat ons, in deze wereld van land- met 0111 terreinwinst, niet om do be- delijkste gedeelte van den Moer- troepenvervoer naar Wladiwostock.

honger en oorlogswinst, het gevoel vrijding van de Marne. Hij moest manspoorweg to Kern is bezet en de 1 De Tsjechen hebben in Omsk do

toch houden op de eereplaats in ons i zijn roekeloos in den strijd gewor- Entente-troepen marcheeren in zuide- mobilisatie der lichtingen 19121920

pen bataljons door onze verdedi- l'Jke richting op Kern af. Dc troepen bevolen en in Kurgan de opkomst

gingsiinie brengen om ons in den **e.r Bolsjewiki hebben uil Moskou be- der lichtingen 19171919. De boeren

Mislukte dit, vel gekregen terug te trekken. arbeiders moeten daartegen even-
hadden ook geen krachUgen tegen-

kon wijst er dan ook met beshsthcid
op dat de Entente met de Sovjetre-
E«ering eeen vaste connectiee wenscht

hart! Mag ik eens herinneren aan den
aandoerdiiken brief, door generaal
Leman, den beroemden verdediger
van Luik, geschreven aan koning
Albert, op den dag na den val van
het fort Loncin.

Sire,

rug aan te grijpen.

dan moest de partij van voren af st^TkunnTn bieden.' j

aan beginnen.I De Tsjechische troapen, die aan

De „Berliner Lokal-Anzoiger" weerszijden van den Oeral opereeren.
Met smart zult Gij hooren dat het schrijft: „Foch wns het uitsluitend zijn met. hun strenge militaire disci-
fort van Loncin gisteren ongeveer 17 te doen oni de Duitsche strijdkracli- ,ei? goede bewapening voor

wel geprotesteerd hebben.

Uit Wolsk wordt gemeld, dat de
Bolsjewiki daar den opstand der
Witte Gorde in de kiem onderdrukt
hebben.

20 (twintig minuten over vijven) ten te vernietigen, zonder" daarbij Bolsjewiki een niet gering te ach- De Daily Mail meldt uit Wladl-

in de lucht gesprongen is en het „Jn plsen lroepen ,e „„„jen, Danr- >v:',»dc scllBt tun, »»ntal vvostock:

bouwvallen heeft begraven. f-s die van een bokser, die in een ken hebben aangesloten. regeering in Siberië dathaardorils

De ontploffing is er veroorzaakt ,a"Sen strijd steeds alleen van zich Het einddoel der operatics aan de h^ Sleke en eMnomisch? herat?

door de actie van een buitengewoon afslaat in plaats van zijn tegenstan- Moermankust en aan den Oeral is een P°"Eeco"°

krachtige artillerie, na een heftig der gelegenheid te geven om zich verbinding tot stand te brengen tus- viinndpliike ntriïrl.

bombardement, liet fort was long niet eveneens le vermoeien. Loodat lijn ^ï^iïhfstawjfklSn'11 "m'dfef'd.? krochien, «onder echler liéh Ie men-

krachtig genoeg om entko sterke ver- s1ag„ lsnilotte Ic0 worden ®Sfee30d'r°"r4^ f" aangelegen-

dat, zooals hier or.rrudde.lijk ten N. Moskou en enereie har6r van hat ,and-

Is. van de Marne, Foch's aanvallen tegenstanders, wel kans van slagen

niet eens meer door de schijnpara- beeft Moskou word., gemeld, dat uit

de heen kunnen breken, die daar De'toestand in Siberië is nog steeds Moermansgebied een loOOO vluchte-

door bnre beveiligingetroepcn en niet .duidelijk Zeker. ecMint._det de "W» :??»J"k,!en na.r mlde-

i Bolsiewiki zich nog alleen te Irkootsk ijker gelegen streken om
handhaven, maar ook daar hebben geweld te ontkomen,
re^ds gevechten tusschen de Bolsje
wiki en de Tsjs-chen plaats gehad. Uit
het Oosten dreigt de opmarscb van
die
wor-

1 't krijg»

nielingsm.ddelen te weerstaan.

Ik ben er zeker van, dat ik de eer
van onze wapenen heb opgehouden.

Noch de vesting, noch de forten gaf
ik over.

Vergeef mij dezen slordigen brief,

Sire, ik ben lichamelijk dooi de ont- achterhoeden wordt uitgevoerd."
ploffing van Loncin zeer geschokt.

Gaarne zou ik mijn leven hebben ge- in Rusland is de toestand nog
geven om beter te dienen, maar de steeds onzeker. Hij wordt zelfs met

dood heeft mij niet gewild. den daz noz onzekerder

IiDu-tschlatid waar men m:| heen Zal de Bolsjewiki-regeering van fnYlLdsKlï^o^wntT^d S'
zendt, zullen mijn gedachten als altijd Lenin en Trotzky 't nog lang maken? jnn J g n
zijn voor België en zijn Koning. i 2ekef is weJj dat t verzet tegen de Wcst^Siberië hebben de Bolsje-

r> - o Bolsjewiki-regeering tevens een ver- ^k; ahsnlvmt geen invloed meer. Dc

Bij dezen eenvoudigen soldatenbrief zet tegen de Duilschers en Dosten- voorloopice Siberisclie re<^erinc te
kan de mooiste redevoering tot opc- ,,,>vPrs is A i pNi, j i.Jrri«

nine van de niiitsch VlnamtTctiP iini IiJ,^Lrs ia', Omsk wordt door Japan, China en

vèrsiteh UGent ^elÏÏn Enom De centraen zijn dan ook in t oos- Amerika krachtig eesteund. .Do on-

S Universi'eiten ter iJ te keeren - e" WCfr mUï?,r 82Sffiae1n* Z>\ derhandelingcn over militaire hulp quaesües van wetgevenden aard

laat ilf wertelen tvat Maurice des^)m- £rSS fn 'T' oSion "SfiS echt" n°2 tok 8080 raw,,iat l®11»8 constitutioneelen weg tot op

wel rekenen met de mogelijkittia, a..i De Mohummedaansche bewoners
zij opnieuw militair moeten optre van Turkestan, die auti-Bolsjewiksch
den. zijn, hebnen Engeland om hulp ge-

Een bewijs daarvan levert na vraagd en dit iuiiu sciijiu v.m ue
den aanslag op aen Duitsclien gezant gunstige gelegenheid gebruik te willen
graaf Mirbacli te Moskou den nu raakeu om zich in de politieke aange-
gepleegden aanslag op de üuitscnc- legenheden van Turkestan te meugen.

In het Oo3tenrijksche Heerenhnia
zette de nieuwe minister-president
Hussarek het regeeringsprogram
uiteen, waarin hij den nadruk legde
op de dringende buitenlandscha
vraagstukken. Hij verklaarde, dat
lïij zich voorstelt een atmosfeer te
scheppen in het rijk, waardoor het
mogelijk wordt de verschillende

biaus in zijn boek „la Resistance de
la Belgique envahie" vertelt
vi-ije universiteit te Brussel.

De Duitsche gouverneur Von Bis
sing wilde, dat de lessen er hervat
werden. Hij liet den voorzitter van
het Curatorium roepen.

(Vaaron, hempent Bij uwe Cob» antoriteUen to K&II.

siteit niet?

Het trekt aan de Porz-.sch-Turkestai

tI, 't \Volffbureau seint ollicieel uil sche grens reeds Indische cavalerie bij-

«ot, toes^an,d Kiëff: „Op veldmaarschalk von Eich- oen eu heeft de havens aan de zuid-

Hi'» lülü" horü cn ziJ" adjudant, kapitein von kust van de Kaspische Zee bezet."

ven, die haar lessen niet kan hervat- Dressier, is Dinsdagmiddag om twee De Berlijnsche correspondent van

ten om u bekende redenon. uüf 2jc^ ya^ (iei

1»™' in de onmiddellijke nabijheid naar aanleiding van de aankomst van (Levendige bijval). Naast onze be-

rnllZZhtan gelegen woning wilden begeven, door den nieuwen Duitsch-n gezant te Mos- reidwilligneid tot den vrede ligt voor

„Meer dan twee derden vnn onjo een P're™". welke in een iluurrijluig tou. Hatfmei ons als eenig middel om den oorlog

studenten hebben dienst genomen en SeM'n. lie" voorbij reed, een bom .„"b. ?i h?S ,c ^korten, dien met krscilt door )o

Lijn nn onder de wapenen? WZmè fetottSSo. Do binnenknïï.ijd" In? ««ten. Levendig, bijval). De regee-

„Dan bluft er nog een derde over. gj™?dd, sim „,n ™kten m.kon allen gewag van oen ral daaraan alle kroelden »«-

..Uieinlcressceren inij mei. mijn- „j^en °n Uelutenis genïmen Tm beerschende olgemeene oneekorheid. den. De monarchie mag ton volle

de „Frankfurter Zeitung" schriift

lossing te brengen.

Verder verklaarde hij nog:

„Onze staatslieden cn die onzer
boudgenooten hebben het meerma
len gezegd, dat zij een vrede nastre
ven, die berust op rechtvaardigheid
wederzijds en voor beide partijen op
gelijke wijze aannemelijk is, maar
zoolang de vijand zijn eenzijdig dic
taat handhaaft, blijft er voor ons
niet anders over, dan den oorlog met
alle vastberadenheid voort te zetten.

ilDAi- o „ninilndour WCIUCII Ui JIKCIl IC II1KCIIOUiCll. iUl ,~~r~ 1

Dit zelfde Curatorium (conseil d'ad- nu toe ontvangen inhchungen wijzen Wat-

ministration) zette eon hoogleeraar er op dal de sociaal-revoluUonnaire aie™°" „^d ii het

aan deze Universiteit af, omdat hij Parll.J. Moskou, webre een werktuig pr°rfd"elanf "t te la

een concert, had bijgewoond, dat door deLn aanriatt'is"° aansUchtster van Het is thans beslist bewezen, dat de

\on Bissing in het ThéAtro de la ae*a" aan^af f arlrant Aor. Tsjechen door de Entente gri eund

Monnaie was georganiseerd. 0o,k de Bunsche pers erkent den W£)Jr(kn met wapen5i munitie enz En

Tot slot een simpele opmerking aan van verwikkelingen in Rus- 5nd en Amerika sjielen geheel op

■ei'trouwen op de prestaties van
haar weermacht en die van haat
bondgenooten. Wij zullen oen goe
den en eervollen vrede verkrijgen;
evenmin als in den oorlog zullen wij
in den vrede alleen staan."
Verschillende Oostenrijksche par-

den lieer Moolenaars- Na den oorlog M een overwinning van de contra-revo-

strijd om raalgelijklieid, om een Duitsche blad de „\ossische Zei- iuti0nuaire elementen, die zich om de

Vlaamsche universiteit zooveel men lun® scnrijii: Tsjechen heen groe poeren. Hierop

wil. Tijdens den oorlog één en onver-,,In het Oosten blijkt hoe langer wjjsfc ook het vertrek der Entente-di-
deelbaar tegen den vijand. k°? dindel'jker dat de Entente de p]omateil van Wologda. Langen tijd

Dat is een standpunt, dat een Neder- Tsjecho-Slowakken steunt. Aan dien befcben zij gepoog<T, de Soviet-regce-
lander begrijpt. steun moet mede toegeschreven wor- rin? ov8r te ha]en, het vredestractaat

Deze eenvoudige waarheid, een ge- den dade actae der Tsjecho-Slowak- Brest-Litofsk te verscheuren, om op

voels-wa;;rheïd zeer zeker, hebben de Jie° ziclr tot Europecsch Rusland uit- die wijze hun legers in het Weeten te sluiten 2onder annexatie nf scha
mannen van de Vlaamsche Universi- Eeb''eid heeft. Naarmate de Tsjecho- ontlasten. Een tijdlang geloofde de deloosslcllingen.
teil niet begrepen. Zij begrijpen die blowakken voi jevingen maken, ver- Entente, ook in vc-rband met den

nu nog niet- Daarom vind ik hen een ™'jldert.,d® macht vuil dc sovjet (de moord op graaf Mirbach, nader tot VofSprold nieuws

DE TURKSCHE GEZANT TE BER

lementsleden hebben de regeering
verzocht stappen te doen, opdat de
oorlog niet noodeloos verlengd wordt
tengevolge van het drijven der impe
rialistische Duitsche oorlogspar
tijen en zoo spoedig mogelijk maat
regelen te nemen om een vrede t®

triest gezelschap.

J. C. P.

Bolsjewiki). Ten gevolge van de in- haar doel te zijn gekomen en reeds
neming van Samara is de hoop der werd het plan overwogen de Enteute-

contra-revolutionnairen toegenomen
en de hoofdstad Moskou
kanzei fsalabedreigd wor
den beschouwd.

il B 2 "0 H £5* lange collier van paarlen eh aan haar

-B--* blanke handjes was wat geflonker

F. DE SINCLAIR.

5)

De dochter van den nieuwen heer
'an de Struysenhof mocht gezien wor
den. Ze was achttien jaar; het ge
zichtje had een heel fijn profiel; het
licht gebogen neusje, de zacht ronde
lijnen van de kin en de even gevulde
wangen met de zuiver geteekende
Wenkbrauwboog en de lange omgebo
gen wimpers, die soms wat nerveuzig
knipperden, gaven een ongemeene
bekoring aan haar persoontje. Ze ii:
grijze oogen, waar vaak een goud
glans door lichtte, haar teint was
donker, maar had dien innerlijken
gloed der Spaansche vrouwen; heur
haar was zwart en weelderig.

Ze was heel smaakvol gekleed in
losse blouse van rani satijn, die de
hals decent vrij liet, verder had ze
Gen kort zwart satijnen rokje aan,
waar groote zakken op gestikt lagen,
ïwarte zijden kousen met opgewerkte
bloemen en haar kleine voeten waren
omsloten door goudleeren muiltjes.

ze droeg geen versierselen dan een

handje:
van turkoois en diamant.

En hoe bcvelt het de freule nou
wel op d'r kasteel? vroeg Knol, die
met welgevallen naar zijn dochter
tje keek.

Piekfijn! antwoordde deze, as
ik maar geen kou hoef te lijen, ze
bukte zich, trok haar muiltjes uit en
stak haar beenen boven 't vuur om
haar voeten te warmen.

Koukleum, schold liij vriende
lijk, terwijl een broedt? lach, kuilen
deed zakken In zijn vleezige roze
wangen.

Inderdaad was 't wat kil in de groo
te zaal.

Een bekende en vertrouwde firma
had hem prachtig en stijlvol inge
richt; er waren gobelins aangebracht,
ijzeren ridderharnassen met lansen
in de stalen vuisten stonden imponee
rend als schildwachten bij de hooge
deuren, op de spiegelgladde parket
vloer lagen smyrnasclie karpetten;
boven de donker palissanderhouten
lambriseeriug prijkten trofeeën van
schilden en lansen; de kleurige pla
fondschilderingen, die te zamen een
allegorie gaven op het sneuvelen van
den kruisridder Tronck, was gere
staureerd en hersteld in zijn ouden
luister: de spaarzaam ingebrachte
meubels waren zorgvuldig gegroe

peerd tot hoekjes, waar gezelligheid,
ondanks de groote ruimte mogelijk
was; de monumentale haard, waar
boven het wapen der Tronck's in
eikenhout gesneden^ omgeven door
wapenblazoenen en wonderlijke sty-
leeringen van de vogel Struys, was
nochtans het meest aangewezen ver
zamelpunt voor gezellig verkeer.

De zes hooge ramen met in lood
gevatte ruitjes en in 't midden van
elk de glazen rozet met hetTroncksche
wapen in gebrand glas, die zes ramen
zagen uit op liet wijde gazon met den
vijver van het kasteclpurk.

De plaatsing van den Bechstelnvleu-
gel met pianola en de clubfauteuils
rond den haard, had een ernstig pro
test uitgelokt van den kunstzinnigen
leverancier der meubelen.

Daarmee bederft u ineens het
deftige stijlvolle cachet van de zaal.
had de man bijna wanhopig uitge
roepen.

Hoor es knaapie, had Knol ge
antwoord, jij levert naar je beste
vermogen en je prutst het zaakie in
mekaar zooals je denkt dat 't goed is;
ik betaal; maar wat me d'r niet in
bevalt, smijt ik er uit, en wat Lk er
bij wil hebben, zet ik er ln.

En zoo was 't gebleven.

Als je kou hebt, mol jo stoken,
zei Knol, terwijl hij zich bukte en een
blok hout zoo hard in de vlammen

wierp, dat de vonken rondspatten.

Oe verdikkie! riep Jaantje
verschrikt.

Benne jullie an 't brandstichten?
vroeg op dat oogenblik de stem van
mevrouw Knol, die langs de stalen
ridders binnen was gekomen.

Ze het kou 'k zeg, dan mot je
stoken! riep Knol lachend, terwijl i
zijn sigarenkoker uithaalde en een
panatella opstak.

't Is hier anders warm genoeg!
zei zijn vrouw wat blazend, terwi
ze zich op een andere clubfauteuil
iiet vallen en daar gezeten de mou
wen van haar japonlijf, die ze tot de
ellebogen had opgestroopt, naar bene
den werkte.

Mensch, d'r kleve spinnewebben
in je haar, waar liè-je nou weer ge
zeten? vroeg haar man.

Waar jij nog nooit geweest bent,
op zolder, antwoordde ze 'n zolder
me lieve man. waar je gewoon op
verdwaalt. Rika zat met de wasch,
kon ze nergens uithangen met dat
weer, 'k zeg, ga jij maar es mee me
kind en ik de trap op, maar daar
zullen we eerst es frissies schoon gaan
maken; afijn, boven nergens latten,
'k zeg dan maar lijnen, en nou liangt-
ie, drogen zal 't er wel, maar 'k ben
d'r moei van, al was 't alleenig van
ai die trappen.

Mevrouw Knol zweeg en wischte
met den rug van haar hand haar

diplomaten van Wologda naar Mee LIJN OVERLEDEN. De Turksche
kou te doen verhuizen. Toeu is plot- gezant Hakky pasja is na een hevig

seling een ommekeer gekomen. In lijden, dat acht dagen geduurd heeft
plaats van naar Moskou vertrokken overleden. (Ibrahim Hakky pasja was

voorhoofd af.

Dat ze t, na ai die evoluties warm
had, was overigens niet te verwon
deren. Mevrouw Knol was wel kleiner
dan haar man, maar nagenoeg even
dik. Ze had even donker haar als
Jaantje en ze had Ook hetzelfde teini.
maar de jaren hadden den wqrmen
gloed wat verdoofd bij haar was al
leen het bruine gebleven, de wangen
echter waren rooder geworden, zélfs
hard rood- als een glimmend gewre
ven appelschil; ze had flinke witte
banden en heldere blauwe oogen, die
bijna altijd lachten; van tut haar
korte hals, waar een dikke onderkin
op plooide, begon dadelijk de gewel
dige zware boezem tc welven, de
massieve schouders bolden dik naar
de viezige korte armen; de rest zat
tamelijk vormeloos in de wijde lie..l
paarse ochtendjapon met zwarte kan
ten opgemaakt; haar voeten staken in
roodleeren pantoffels, die zo na de
achterkanten te hebben ingetrapt, nu
als muilen gebruikte.

'k Doe vandaag niks meer,
sprak ze terwijl ze haar wangen vol-
blies en dan langzaam de lucht lie.
ontsnappen.

Waar doe je 't ook voor? 't Pc
je niet, mensch? zei Knol. 't Zal 'n
ruizetoer weze om van jou 'n barenea
to maken.

Mijn 'n zorg, antwoordde zijn
vrouw, die uit haar zak een handvol

apennootjes te voorschijn haalde cn
die genocgelijk ging kraken en op
eten, terwijl ze de doppen in 't vuur
wierp. Jaantje griste .met een vlugge
greep er wat weg uit haar breede
schoot.

Lillike diell schold de moeder.
Je vader zeil dat ik gceu barenea
word, maar jij wordt ook geen fruilo,
wat jij Pa? Ook 'n nootje? en r.c
bood op haar dikke hand, vlak ge
spreid hem oen paar rose pitjes aan.

Maar Knol gaf een klap tegen die
hand, dat do nootjes door dc zu.d
vlogen.

Toe... naarling, dat je bont! schold
ze verschrikt. Dan lachten ze even
onbedaarlijk, ul.c drie.

Nog geen mensch gesproken?
vroeg mevrouw Knol even later, ter
wijl tt.f< nu eendrachtelijk gedrieën
de nootjes pelden en aten cn zicli stil
vermaakten met 't geknetter der
schillen in 't houtvuur.

Ze doelde op de ingezetenen van
Olmhoven.

Nee, mot Je begrijpen, zei Knol,
terwijl zijn oogen glinsterden van in-
wendige pret. Die Dirrek, dat 's 'n
oresjeneele. Koinmc me daar voor 'n
paar dagen gemoedereerd twee da
mes door me park gekuierd, orn
sjnmpejons te zoeken, dat decen zo
elk jaar, zeien ze, maar luat-ie ze
d'r nou gauw afgejaagd hebben!

(Wordt vervolgd.)