Hmhem's Dagblad!
De Oorlog.
DE RIDDER KNOL
TWEEDE BLAD.
Dinsdag 20 Augustus 1918
Militaire AanteebenlogeD
IX.
DE RIMBOE UIT 1
(Dagboek-fragment).
Het is wéér Zondag, en rondom
ons is hei Niets
Achter de horretjes van de boeren-
pronkkamer, die ons kwartier is,
zitten mijn luitenant en ik. We
geeuwen, en staren in de dorps
straat, die zonuig. leeg en verlaten
ligi. Het eenige levende schepsel
deze leegte is des luitenants hond;
die blaft tegen niets.
„Zie je dien trek van verveling
op z'n gezicht?" vraagt „z'ii baas"
sloom, blikkend naar den raszuive-
ren afstammeling van een zekeren
Fovlunatus en een zekere Olga, de
welke stamden uit de edelste takken
van oen zeer aristocratische honden-
familie.
Het antwoord is verrassend.
„Blafmans" richt zich plots op. tuurt
in levendige belangstelling ergens in
de straatverte, uit dan een Verwoed
geblaf en rent weg.
„ü'r gebeurt watt"
,,'k Geloof 't waarachtig ook!"
„Ga mee kijkeu?"
Wc schieten naar buiten en zien
Blafmans verwoed domonstreeren
tegen den persoon van onzen com
pagniescommandant. De kapitein is
iii i blauw, en Blafmans, als recht
geaarde reservisten-hond, erkent al
leen grijs.
't Indisciplinaire optreden van des
luitenants viervoetige aristocraat
heeft vaak den C. G. ontstemd, maar
nu lacht-ie, 't geen we hier op Zon
dag nooit doen, en wuift uit de
verte een gebaar, dat niet des ka
piteins is.
„DT is wat an 't handje!" zeg ik.
„Wat goeds!"
„Jadat zou alleen ktihnen we
zen
lk weet wat hij denkt, maar
we durven het geen van beiden
uitspreken
liet i s zool
„We gaan weg!" roept de C. C.
als-ie binnen commando-afstand
is.
„Weg? Kan niet!"
,,'t Is officieell Dinsdag afmar-
cheeren! En naar C....1 naar
C
We juichen'. C... do's een stad.
•»een lieusche stad, waar de huizen
verdiepingen hebben en de café's een
strijkje, en waar een tram is stel
je voor: een tram!
En als de C. C. weg is, voeren
de luitenant en de vaandrig een In-
diaanschen krijgsdans uit rondom
de blinkend gewreven tafel in de
boereii-pronkkamcr. Als de troep 't
zag, zou ons kostelijke prestige naar
de maan zijn
's Avonds feest. De kwartierge
ver, dié oude landbouwer, schom
melt een paar flesschen wijn uit z'n
kelder op en ik ontdek in de diepten
van een stoffige kast een blikje
sardihes. Ongekende delicatesse! Als
de dorpsklok twaalf slaat zitten wo
nog met z'n drieën aan de kuch
met sardines plus Bordeaux, en de
luitenant bepeinst hoe 'n sardine het
,wol vinden zou dat-ie op een snee
doodgewone soldatenkuch moet lig-
ben.
Maandag.
Onbeschrijfelijke herrie. Alle
dienstpaarden in actie ,alle karren
aan 't rollen. We zijn overtuigd,
dat de verhuisrommel nooit bijtijds
klaar zal komen, maar 's avonds is
alles in orde wat in orde moest zijn.
Natuurlijk. Zoo gaat het altijd. We
nemen afscheid van de Inboorlingen,
en verbergen slecht onze vreugde.
2J ij zijn niet verheugd, want d'r
komt 'n ander regiment.
Dinsdag.
Op raarsch!
Aanvankelijk eenig gekanker in den
troep, 't Is ook heelemaél niet leuk
om in volledig veld tenue (met rol)
te loopen en daarbovenop nog twee
dekens te torachen. Het is nog min
der aardig als het dan gaat meeu
wen. En liet is naar als 'b .muziek
korps net zóóver voor je uit is, dat
zijn klanken je alleen maar be
letten om deu pas „vast- te houden".
Maar na n half uurtje heerscht
er vreugde. We komen 't „andere re
giment" tegen. Het ziet er even land
verhuizing uit als wij, belast en
beladen, en evenveel karren en cais
sons kraken er achteraan zelfs
hollen er evenveel opgewonden hon
den om heen, en ook heeft het mu
ziekkorpsen... Maar ach, die muziek
korpsen blazen valsch van narig
heid, en de soldaten loopen niet in
den pas en niet „met vieren", en de
sergeants grommen, en de luite
nants vloeken... Dit regiment gaat
uit de stad naar de rimboe!
We passeeren elkaar op 'n smallen
landweg, en de Schadenfreude der
onzen is groot.
..Veel lol in de klei, jonge*!"
„Hei, lange rooiet :t is daér ora
zeven uur ai beginnen!'1
„Stik!"-
„Sterf zellef!"
„Hongerlljers!"
„Jullie gaan maar voor veertien
dagen!"
Hierop., wordt slécht» met hoonge
lach geantwoord. En in blijde stem
ming zetten we den marsch voort,
't Gezicht van onze aflossing kik
kert den troep heelemaal op. Als de
compie bii een rust. toevallig pre
cies v oor 'n kroegje terecht komt, ,,ls
ie voor mekaar en d'r wordt ge
dronken op C... En als de toren van
't Beloofde Land In de verte zicht
baar is, gaat er 'n gejuich op...
Tegen 'n uur of drie marcheeren
we de stad in. De stafmuziek speelt,
do bevolking loopt uit en loert nieuws
gierig naar 't nieftwe regiment
Met 'n hoeraatje begroeten wo de
paardelr&m, en de knappe meisjes en
de knappe piotten kijken al naar el
kaar uit... Alles is prachtig, iedereen
is tevreden, en grinnikt bij 't idéé,
dat 't andere regiment daar nou
in da rimboe zit, en hoe ze 'k hok aan
de grens wel zouen vinden,..
De kazernes nemen 't regiment op,
en na den langen inkwarbierings-
lijd wonen allen weer als broeders
in hetzelfde huis te zamen...
Woensdag.
Eerste appel.
Klachten rechts en linies. Over het
eten, over de stroozakken, over de
kazerne, over 't waschhok, over den
zwaren .dienst, die liier misschien
komen zal, over den weg in de stad,
die moeilijk te vinden is, over de
Wacht, die te vaak geleverd moet
worden, over de reparatie, die nog
niet ingenomen is... en over nog
tweehonderd-drie-en-tachtig andere
dingen. Er zijn er drie In m'n sec-
tiêj die beweren, dat ze maar weer
liever naar de rimboe terug willen
„Is 't gekanker nou uit!" zeg ik
kwaad.
„Ja maar, ziet u...'1
„Klets niet!"
Zóo is nu onze soldaat. Maar als
li me 'n brief-van-'t front herinner
van ds. Giran, waarin-ie over de Fran
schèn schreef: „On grogne toujour».
et si on ne grogne pas au front, ca
va mal!" dan heb 'k weer ver
trouwen in ze. De Fransche soldaat
kérel! Maar de onze óok!
R. P.
Beis-indrukken
van M. P. DE CLERCQ.
Op zee, v an Bergen naar
New-York.
Woensdag 10 Juli. De reis gaat niet
lug, want door tegenwind en mist
vaart de „Frisia" minder snel dan ge
woonlijk. Kapt. Graat deelde mede,
dat wij vermoedelijk eerst Zondag in
Halifax zullen aankomen en dan moe
ten wij weder afwachten hoe lang
we aldaar zullen moeten blijven, al
vorens de korte reis van ca. 14 uur
naar New-York te mogen aanvaar
den.
Gisteren middag begon de mist, wel
niet zoo dik alsrin het najaar, maat
niet fijnen stofregen. Thans (Woens
dagmorgen) is het dampig, doelt het
ziet er wel naar uit of liet zonnetje er
straks nog wel door zal komen. Aan
twee veranderingen is het duidelijk
te bemerken, dat wij flink ln zuid
westelijke richting vooruitgaan. Ten
le hebben wij weder korte zomernach
ten en ten tweede is het vooral van
nacht veel warmer geworden. De
meeste passagiers legden van de «vee
wollen dekens er een weg en zoowel
overjassen als mantels worden haast
niet meer voor den dag gehaald. Men
wandelt nu bepaald voor pleizier op
het paradedek *aan bakboordszijde
aan stuurboordskaut kan het ook
wel, indien de altijd nog vrij harde
wind beschouwd wordt als nuttig om
zich nog eens ter dege te laten door
waaien.
Nu en dan zien we van het sloepen-
dek hoven ons een puts zeewater op
halen, waarvan dadelijk de tempera
tuur opgenomen wordt. Dit geschiedt
tot onderzoek naar eventueele nabij
heid van ijsbergen, die nog steeds in
den omtrek van ons vaartuig kunnen
drijven en waarvan, zoo als men zit.
zal herinneren, de „Titanic" liet
slachtoffer is geworden. Op zeer groo-
ten afstand van die gevaarlijke ijsber
gen is de zee door die kolossen boven-
en onder water abnormaal koud ge
worden en door genoemde tempera-
tuut-opneming kunnen, zoo noodig,
tijdig de vereisclite maatregelen geno
men worden tot het voorkomen van
deze zeer ongewensclite ontmoetin
gen.
De harmonie onder de passagiem
blijft gelukkig steeds zeer naar
wensch en op allerlei wijzen dfaagt
ieder het hare of zijne tot verhoo-
giug van het gezellig samenzijn bij.
Buitenstaanders kunnen zich dit het
beste voorstellen, indien zij eenigen
tijd in een zeer groot pension vertoef
den; immers, daar sluiten de gasten
zich ook vrij wat gemakkelijker aan
dan in het gewone leven het geval is.
Voor de mees ten onzer zal dit voort
durend samenzijn niet spoedig ophou
den, doordat Java onze bestemming
is, zelfs al wachten ons geen verras
singen, als onderbreking onzer reis
door gedwongen stilliggen. Met waar
dige kalmte en berusting wordt even
wel de loop der dingen afgewacht;
imruers het is oorlog!
Het dansen des avonds wil niet vlot
ten. Zoowel door de vroeger door mij
genoemde redenen als door het aan
eene zijdo geheel open zijn der ver
andah, waardoor het er werkelijk tot
nog toe veel te kóud voor de. luch
tige toiletjes der dames bleek. Bin
nenskamers gaat het nergens, want
de vloeren zijn daar opzettelijk stroef
gemaakt, opdat de kans van vallen
vermindert bij op- en neér-guan van
het schip. Misschien zal de nu te ver
wachten toeneming der warmte er
nog toe bijdragen de beentjes van den
vloer te krijgen.
De jeugd vermaakt zich alsof de
kinderen met vacantie een zeetochtje
maken. Somtijds wel eens erg luid
ruchtig, doch dit hindert niet, want
de meeste groote menscheu aan boord
blijken niet vergeten te zijn dat ze
zelf ook eens kinderen waren.
Er wordt nu Ijverig gewerkt aan de
noodtge toebereidselen voor een mu
ziekavond, op a.s. Vrijdag, die werke
lijk wat goeds belooft, aangezien er
degelijke muzikale krachten onder do
passagiers zijn. Ofschoon ik ten
eenenmale onbevoegd ben als muziek-
resencent op te treden, hoop ik er
toch een behoorlijken leeken-indruk
in Haarlem's Dagblad vun weêr te ge
ven.
Ov«rsioht>
Ai zeggen Hindenburg en Ludeu-
dorff ook men zie de uitlating van
het Eremdenblatt in ons vorig num
mer dat de Duitschers aan het
Westelijk front het initiatief be
houden hebben, de feiten spreken
toch wel eenigszins anders, 't Moge
'waar zijn, dat de Duitschers nog
vrij zijn in het terugtrekken, in het
oprukken zeker niet. Na de inéén-
zakking vun het Duitsche offensief
aan de Marne worden de Duitschers
steeds meer gedrongen om terug te
keeren vanwaar ze vandaan geko
men zijn.
Ook nu boeken zoowel de Fran
schen als de Engelschen een suc
ces van meer dan plaatselijke be-
teckenis. De Engelschen moesten
eerst Duitsche troepen, die terrein
gewonnen hadden tusschen Lihons
en Horleville (ten N.W. van Chaul-
nes) terugwerpen op de oude stel
lingen en daarna werden door
de Engelschen vorde
ringen gemaakt op een
front van 10.000 yards. 25 ij
zijn" Mervelle binnonge-
r u k t.
De Engelschen hebben ook het sta
tion van Koye bezet, dit ligt even
ten W. van de stad. Uit dit feit
blijkt, dat de Engelschen dus bijna
in de stad zijn doorgedrongen.
Do Engelschen namen 670 Duit
schers gevangen.
De F r«a n s c h e n verover
den, tusschen de Otse en
deAisne, terrein over
een uitgestrektheid van
16 K.M. eneendieptevan
3 K.M. De vooruitgang strekt zich
uit tusschen Carlepont en Fontenoy.
De Fransche n hebben het plateau
ten Westen van Nampcel bereikt en
den zuidelijken rand van het "rayon
van Audignicourt en namen Nou-
vron en Vingre.
1700 Duitschers werden, gevangen
genomen. Reuter meldt, dat de ge
ullieerden nu de Duitsche linie aan
de Aisne kunnen bedreigen. T e n N.
van Soissons worden de
Duif schets thans f n 'de
flank bedreigd.
Nader meldt de Fransche staf nog,
dat de Franschen zich meester ge
maakt hebben van Tresniaire en aen
W. rand vau Lassigny. Meer naar
Z. werd 't bosch van Thicscourt bin
nengedrongen. Op den rechtervleugel
werd Piniprez bezet en den rand van
Dreslincourt bereikt. Ten N. van de
Aisne is nog 't dorp Mortsaint be
Het totaal aantal gevangen geno
men Duitschers is t-ot 2200 gestegen.
We herinneren dat Lassi°uy ten W.
van Noyon ligt en van veel belang ia
voor de verdediging dezer stad.
Als de Entente-legers den aanval
kunnen doorzetten de Duitschers
spannen alle krachten in om zich te
verweren en staande te blijven
dan moeten de Duitschers nog verder
terug. De Duitsche stellingen aan
de Vesle zijn dan ook niet meer met
succes te verdedigen.
De Amerikaansche kardinaal Gib
bons verklaarde..Wij danken de
overwinning, naast God, aan het
prachtig élan der Franschen, het kop
pige volhouden der Engelschen en den
bijna roekeloozen moed der Amerika-
markt te Nieiny Novgorod ondanks
alle moeilijkheden en de nabijheid van
liet Tejeohische front als gewoon ii
gehouden. Er was een filiaal vau de
volksbank gevestigd om den handel
te vergemakkelijken. Daaraan is wel
licht net gerucht toe te schrijven dat
de Staatsbank uit Moskou was ver
plaatst.
Naar verluidt hooft de sovjetregoe*
ring op raad van de boeren in de sov
jet besloten de vastgestelde prijzen
voor meel tot het drievoudige te ver-
hoogen. Deze verhooging zal stellig
voor de boeren eon prikkel zijn om
het graan naar de steden te brengen.
Het besluit zal ook wel van invloed
ziju op de stemming in de Oekraine,
waar de boeren, als zij hooren welke
prijzen zij in de sovjetrepubliek kun
nen maken, zich ongetwijfeld nog
sterker rallen kanten tegen de opvor
dering van hun graan door de Duit
schers.
OVER POLEN. In tegenspraak
met verschillende dngbladberichten
verneemt de „Köin. Ztg." uit Berlijn,
dat wel overeenstemming is bereikt
iusschen Polen en Duitschland, maar
dat nog niet vast staat, dat graaf
Burian zijh tot nu toe gehandhaafd
standpunt in den zin der Oosten-
rijksch-Poolsche oplossing reeds op
gegeven zou hebben
vöotswl TSh d»a mini*t»rra*d ud
dan Am«rik?.»nwheu minister van Lm.
venamiddelen Hoor'r, den titel
„Vriend der Belgische natie' verleend,
aangezien de Ameriitanwho traditie
zich verzet tegen aannemen vau
de in Europa gebruikelijk* onder
scheidingsteek e nen
Stadsnieuws
CHINA EN 'T VATICAAN. Vol
gens do „Epoca" zal in plaats van
den Dultschgezindcn mgr. Petrelli,
thans een prelaat uit Piemont tot
pauselijk nuntius te Peking worden
benoemd.
Do ..Petit Pariaien" schrijft:
,Zelf9 al ontvangen de Duitschers
.•ersterkingen van de Oostenrijkere,
dan nog hebben zij de macht verloren,
de gebeurtenissen te dwingen, en zij
zullen voortaan niet de sterksten zijn,
noch in aantal, noch iu materiaal,
noch in bewegingsvrijheid. Wij heb
ben het initiatief en wij houden het."
Voor de ..Radical" is het duidelijk,
dat Ludenaorff tijd tracht te winnen. NEUTRALE SCIIEPEN IN EN-
Het blad doet opmerken „Laten wij GELSCHE HAVENS. De „Mor-
zijn combinaties bij voorbaat op an-uingpost" meldt, dat er in de havens
dere gedeelten van bet front iu de van Zuid-Wales een nieuwe regeling
war sturen. Wij hebben er de midde- van kracht zal worden ten opzichte
!en toe." van onzijdige schepen, handeldrijven-
Do „Victoire" voorspelt: „Als het de op onzijdige Europeesche havens.
Fransche front, htfc voornaamste in Volgens een voorschrift van het depar-
het oog van aen Duitschen keizer, tem ent van buitenlaudsche zaken, dat
openbarst-, dan zal het Russische front te Swansea is aangeplakt, zal nie-
eeu opstand van Rusland en Roeme- mand, zelfs de kapitein niet, van
uië, Polen en Bohenien aauschou- boord mogen gaan. Alle scheepszaken.
wen. De gebeurtenissen, die zich se-welke ook. die er met- zulke schepen
dert een maand in -Frankrijk afspe- I te doen zijn. zullen aan boord
len, zijn voor Duitschland nog geen daan worden. De bedoeliug van dit
Waterloo, maar toch wel reeds e
Leipzig."
Het Eindh. Dagblad verneemt, dat
do Belgische grens 25 dezer wegens
groote troepenverplaatsingen In
glë zal worden gesloten.
Verspreid nieuws
G««n s«h«ime besprekingen
Uit Londen wordt geseind: Lord
Weardale, president der Interparle
mentaire Unie, heeft een brief aan de
pers gezonden, waarin hij zegt: „Mijn
aandacht is gevestigd op een bericht
in het „Berliner TageblaU" van 12
dezer, dat professor Qnidde, profes
sor Lamasch en bisschop Franknoix
een verzoek aan den algemeenen se
cretaris der Interparlementaire Unie
te Cliristiania hadden gezonden, om
de groepen der Unie in de oorlogvoe
rende landen uit te noodlgen, bij ge
heime stemming elk dxie afgevaardig
den te benoemen, die de vredesmoge-
lijkheid zouden moeten overwegen.
Ofschoon mij de opvatting hekend is,
die Quidde, Lamasch en Franknoix
steeds over den oorlog gehad hebben
van het begin van den oorlog af. ben
ik toch van moening, dat een derge
lijke poging door de Britache groep
niet in overweging genomen kan wor
den; want terwijl wij met instemming
elke eerlijke vredespoging zullen be
groeten, moeten wij als voorwaarde
tellen, dat de besprekingen openlijk
en ondubbelzinnig zullen zijn en et
geen geheime stemming en bespre
kingen binnenskamers zullen plaats
hebben. Ik ben overtuigd, dat ook de
groepen dor Unie in de geallieerde
landen deze opvatting zullen deelen.
Uit Rusland.
Naar do „Times" uit Stockholm
•erneomt, verlaten de consuls der ge
allieerde mogendheden Moskou.
Uit Stockholm wordt aan de „Dai
ly News" geseind Ten aanzieu der
te beletten. dat er in-
doorbreken naar den
■oorschrift
lichtingen
vijand.
UT DE DONAU-MONARCHIE.
Onder do Ooatenrijksche Slavische na
tionaliteiten is een toenemende agita
tie merkbaar. Terwijl men in Bosnië
vreest voor een ongevraagde en ouge-
weuschte aansluiting bij Hongarije en
verdrukking door de Hongaren, heb
ben de Polen, Tsjechen en Zuid-Sla
ven een bondgenootschap gesloten tei
uastreviiig vau do onafhankelijkheid:
en bobben de Slowenen en Kroaten
zich uitgesproken om gedurende dezen
wereld storm een duurzaam, onver
breekbaar verbond tusschen de drie
Slavische volken tot stand t-e bren-
DE LUCHTOORLOG. De Fran
sche vlieger luitenant Touch schoot
zijn 60sten tegenstander neer.
den.
ENGELAND EN SIBERIA En
geland benoemde een zaakgelastigde
iu Siborië. Doze Sir Charles Eliot.
president van de universiteit te Hong
kong is naar Wladiwostok vertrok-
DE CANADKESCHE VERLIEZEN
iu dezen oorlog worden geraamd op
100.000, de invaliden inbegrepen.
EEN PACIFISTISCHE CONFE
RENTIE! Het „Journal de Geuè-
ve" meldt, dat de neer jDe Jong van
Beek en Donk, secretaris van den
Ned. Anti-Oorlogsraad en de heer
Troelstra te Lucent zijn aangekomen,
waar eou pacifistische conferentie zal
plaats hebben, waaraan, naar men
zegt, het Rijksdaglid Erzberger zal
deelnemen.
HAIG GEHULDIGD. Clemenceau
heeft aan maarschalk Jlalg de mili
taire medaille overhandigd.
DB AMERIKANEN IN SIBERIó.
De eerste Amerikaansche contingen
ten zijn te Wladiwosteck aangeko-
hier loopende geruchten over den val men.
'ffl "ï,it£«MriK- die M<j*ej »K DUIKBOOTOORLOG. - I» te-
t rrJr" T'J'e° «"fcg? g«"spr"i met Di.it.ch. berichten
n',n- voorbehoud S^eincht «J, „lt „ndtn v,„L.krrd, dat dc
O 131. di. de ex-Statendam l,,Jn.ti-
T I V tic" torpedeerde, door En-etóe oor.
'op—oi.ren tot rink™ gbrxcta i,.
alliecrdeu in liet Noorden en in Sibe-DE ONLUSTEN IN JAPAN.
rië. De leiders der sov.iotrrepubliek Naar de „Times" uit Tokio verneemt,
hoopten uit Siberië steenkool te krij- droegen <lc* onlusten van Osaka een
>m dan per spoor voorraden int nog ernstiger karakter dan die te
Douetzbekken te kunnen halenKobé. De rijstpakhuizen werden hier
verder dacnten zij uit Siberië goud en bestormd, tramwagens werden ver-
andore grondstoffen te ontvangen, nield, burgers werden door de sabels
die hen in staat zouden stellen met der politie gewond. Vier compagnieën
het buitenland in economische betrek-infanterie en cavalerie herstelden de
kingeu te treden. j orde. Do onlusten zijn gelic-el tot - de
Maar zelfs nu die hoop verijdeld is, provincie beperkt. To Tokio is de prijs
blijftde sovjetregeeriug het- eenige
organiseerende ten georganiseerde li
chaam in de republiek.
Opmerkelijk is dat dit jaar ds
van de rijst een weinig verlaagd.
„VRIEND DER BELGISCHE NA
TIE". Do koning der Belgen heeft
Het jabilcam cis de V. C.
Zoo was duu Maandag de groote
dag van „Suil Tien1' (<lo naam
deugt in het geheel niet meer, maar
hij klinkt toch huiselijker en harte
lijker dan V.C.) aangebroken, de
dag van het gouden jubileum. Ge
lukkig dat de tijdsomstandigheden
nog niet zoo zijn, of een fuifje bij
zóo'n tot feestvieren opwekkende
gelegenheid kun er nog wel utf't Zou
ook jammer ziju als het anders
was. Want zij^hebben een bijzon
dere huldiging verdiend, de wakkere
leden van de Vrijwillige Compag
nie
Eén van de bovenzalen van De
Kroon was ingericht ais receptie
zaal, die natuurlijk versierd waa
met groen en plunten en waar het
vaandel van de vereeniging prijkte,
met drie medailles er aan gehecht.
Eén van die medailles is indertijd
door Jlir. Sir. J. W. G. Boreel vun
Hogelanden aan de Veresniging ge
schonken .als blijk van wuardeering
voor 't kranige werk door „Spuit 10"
geleverd bij den brand bij den heer
Van Süruin en Van Deurzen; de
twee andere zijn geschenken van de
gemeente Haarlemmerliede en van
een Brusselsche Compagnie. Le
den van deze Compugnle waren
er getuigen van geweest, hoe de
Haarlemsche vrijwilligers bij den
brand bij den heer Vun Eden, dien
vele Haarlemmers zich nog rullen
herinneren, het vuur door hun han
dig en snel optreden tot één kleine
kamer hadden weten te beperken.
Hoe e: bij Spuit 10 gewerkt werd,
blijkt wel uit een aardige bijzonder
heid, ons -Joor deu secretaris der V.
C., den heer Spaan, medegedeeld.
Bij genoemden brand bij deu heer
Van Stirum n.L, stond de heer
Spaan, toen nog spuitgast," iu zijn
gekleede jas, waarover snel „het
oliepak" aangetrokken waa, den wa
terstraal in do goede richting te lei
den!
Maar om tot de bovenzaal van De
ELroon terug te keeren: aan eca
wand hingen \erscheiden foto's; in
hei-midden het portret van den op
richter, J. van Ek en daaromheen
afbeeldingen, herinnerende aan ver
schillende perioden in liet leven van
de jubileerende vereeniging.
Op een tafeltje bij do deur lag een
receptie-album, gecalligrafeerd door
den lieer G. A. Luiüngh en aan
V. C. op dezen dag cadeau gemuukt
uit dankbaarheid, dat hij indertijd
zijn eerste gesalarieerde w..rk voor
Spuit 10 gemaakt heeft.
In het midden van de zaal prijkte
een bronzen spuitgust, eigendom
van den heer G. A. van der Steur,
den tegenwoordigen commandant
en bij een vroegere feestelijke gele
genheid hem door de Compagnia
aangeboden.
Tegen half drie begon de zaal zich
oude herinneringen werden opge-
te vullen, groepen vormden zich,
liaald en om ongeveer drie uur trad
de huldigingscornmissie uit de bur
gerij binnen, namens welke de heer
B. Grocnewegen het woord voerde.
Deze spreker wees er op, hoeveel
Haarlem aan de V. C., die steeds op
de bres staat, waar liet geldt, eigen
dommen van Haarlemmers tegen
het vernielend vuur te betchermen,
te danken heeft en welke opofferin
gen de leden van de V C. zich dik
wijls moeten getroosten cm hun,
vrijwillig op zich genomen taak, t«
volbrengen. Als blijk van waardee
ring bood spreker namens de bur
gerij een medaille met oorkonde
-nan.
De heer J. F. v. d. Vaart, voorzit
ter van Spuit 10, dankte met een
paar goed gekozen woorden en ook
de Commandant, de heer Van der
Steur, betuigde zijn dunk en sprak
den wensch uit. dat de coJ""nissle
met voldoening op 't docr haar aan
geboden feest zou mogen terugzien.
Namens ae oud-kapiteins en offi
cieren van de reserve, voerde het
woord de heer J. S. van Veldhuysen.
De reserve, aldus deze spr., kan niet
Feuilleton
door
F. DE SINCLAIR.
i7;
Knol gaf zoo'n schreeuw aan Iient-
aian's oor,, dat deze opvloog.
Uitstappeül beval hij en meteen
greep hij hem onder de armen en liet
hem zoo, half spartelend, op den
grond zakken.
Rentman bleef overeind, keek we
zenloos rond.
Toen als afscheid, plakte Knol den
noogen hoed, die weer afgevallen
was, op Rentman's hoofd, gaf er een
riiistslag op, dat hij doorzakte tot
•jan zijn ooren, gaf hem met dezelf
de vuist 'n stomp in den rug, dat do
dronken jonker waggelend vooruit-
struikelde, en dan in eens, schoot de
^tohet tuintje weer uit en gilde en
Knalde als zegevierend, in razende
•aart door het dorp naar huis.
VII.
ais een bom was de verjaarsvisite
genVan *ïe'''cn*>ur8 uit elkaar gespron-
JS soort kortstondige verstee-
S ,die het heele gezelschap roer
en sprakeloos, met glazige oogen had
doen straren, was Dubour de kamer
uitgesneld en had Rentman, die door
den slag op zijn hoed en den stomp
in zijn rug 'n beetje helderder vun
geest was geworden zonder veel moei
te overgehaald om achter door den
tuin van van Hedenburg, langs 'n
eenzaam landwegje naar zijn eigen
woning te gaan.
Toen Dubour terugkwam, was Ly-
dia al verdwenen en inet haar Fientje
en Treesje Dumaer.
De van Tienen's waren beleefdheids
halve nog gebleven: van lledenburg
kwam er rond voor uit, dat hij 't ge
val het pijnlijkste en onaangenaamste
vond van alle onplelzlerige gevallen,
die hij ooit in Olmhoven had beleefd.
En de stemming, dat gaf hij vol
mondig toe, de stemming oni nu op
een prettige manier zijn jaardag te
vieren, en ze zaten juist zoo leuk
en geanimeerd over de Knollen te
keuvelen, die stemming was voor
het tegenwoordige, reddeloos verlo
ren.
Ik ben er zoo vreeselijk zenuw
achtig van, zei zijn vrouw.
Ik had zoo te doen met die arme
Lydia, sprak mevrouw van Tienen,
en de Dumaertjes waren ook op
leterlijk op van agitatie.
Ja, sprak Dubour, als het nu
nog alleen was, dat hij hier 'n beetje
gemonteerd aankwam, enfin, het is
nu eenmaal een zwak van hem; we
hebben allemaal onze fouten, maar
dat hij hier op die manier zich door
die parvenu hier liet afzetten. 1
Het is onbegrijpelijkzei
graaf van Tienen, opstaande, met een
zucht.
Lieve zei zijn vrouw en ze om
helsde mevrouw van Hedenburg. wat
ze anders nooit deed, het spijt me
zoo voor jullietrek het je toch
niet te veel aan.
Mevrouw van Hedenburg was er
even van aangedaan, maar stelde de
gravin gerust. Dubour erf zijn vrouw
bleven voor de afleiding nog napra
ten.
Graaf en gravin van Tienen reden
naar huis en waren blij verrast hun
zoon Jacques daar aan te treffen.
Jacques die volontair ter secretarie
in Assen was, luid wat vroeger verlof
gekregen, dan hij gedacht had en het
niet de moeite gevonden, dit nog te
schrijven of te telegraföereri.
Maar jongen, je hinkt, sprak zijn
moeder bezorgd, hoe komt dat?
Voet 'n beetje verstuikt, moeder,
antwoordde hij, dat gaat al beter.
Dadelijk daarop gingen ze zich klee-
den voor het diner.
En hoe is 't in Assen, Jacques?
vroeg mevrouw van Tienen, toen ze
een uurtje later aan tafel zaten in
de kleine koepelkamer, waar in den
open haard een stevig houtvuur
brandde. Het was het gezelligste ver
trek van het heelc kasteel; klein, zon
der te nauw te zijn, en aangenaam
verwarmd.
Er stonden juist de noodige meu
bels; de vierkante eettafel, een zestal
stoelen, een buffet, solide rustige din
gen van mahoniehout uit de eerste
helft der negentiende eeuw; aan den
wand hing een jachtstuk van Wee-
ninx, een paar warme stillevens, en
boven den haard, als schoorsteen
stuk, prijkte een Hondecoeter met
pauwen en eenden, altijd frisch van
kleur, met een blauwe lucht, die im
mer gedachten opwekte aan zonnige
zomersche dagen.
Alles bij 't oude, moeder, aut-
woordde de zoon met een glimlach,
wijl hij den ondergrond van deze in
formatie zeer goed peilde.
Ben je nog bij de van Sillevoldt's
geweest? vroeg zijn vader.
Geen tijd gehad, zei Jacques met
denzelfden glimlach.
Je begrijpt ons wel, sprak zijn
moeder.
Natuurlijk, erkende Jacques. U
zou het zoo heel aardig vinden, als ik
gecharmeerd raakte op MatbUde
maar het zal niet gaan.
Waarom niet' vroeg de graaf
van Tienen.
Jacques haalde de schouders op.
Vader, Ut voel niets voor dat
meisje, antwoordde hij. Ik weet,
dat het een goede partij is. De van
Sillevoidts hooren tot den oudsten
adel van Gelderland, ze zijn puissant
rijk en Mathilde is eenigst kind. Alle
maal waar. En omdat u en moeder
het graag, zagen, ben ik er een visite
gaan maken. Bar vervelend. Ik
heb getracht in Mathilde aantrekke
lijke eigenschappen te ontdekken,
maar 't is .me niet gelukt, 't Is "n on
beduidend leclijk, verwend, dom kind
en ik beklaag den man, die verlekkerd
op de milhoen bruidschat,- haar op
den koop toe moet nemen!
't Jammer! zei Jacques' vader,
die nochtans lachte om deze kritiek
allo ander antecedenten zijn zoo
bijzonder goed
't Is jammer! zei mevrouw.
Alleen 't meisje deugt niet, sprak
Jacques.
Er viel even een stilte.
De knecht nam de borden weg en
bracht het dessert op.
Zoo, Truitje heeft goed gezorgd,
sprak mevrouw van Tienen, terwijl
ze door haar lorgnon naar de dam
pende timbale keek. Spaansche
rijst, dal is ter eere van jou, Jacques,
een lievelingsschoteltje van je
ik had geen gelegenheid er order voor
te geven.
Truitje is een juweel, zei Jac
ques, die zich met graagte bediende.
't Is anders werkelijk zaak, sprak
zijn vader, het afgebroken gesprek
hervattend voor iemand uit onzen
kring, om uit te zien naar middelen,
die de revenus versterken: de incti-
sclien en de dingen veranderen zoo
snel tegenwoordig, het is werkelijk
vaak verontrustend.
Hoe bedoelt u? vroeg Jacques.
Och. we hebben daar al eerder
over gesproken, antwoordde zijn va
der. Het heeie leven wordt duur
der, klecren, levensmiddelen,, werk
loon, enfinalles; wanneer ik
de prijzen van heden vergelijk met
die van vijf *n twintig of dertig jaar
geleden, dan constateer ik voor de
meeste dingen een verhooging van
ongeveer "honderd procent en meer,
iict is eonvoudlg verdubbeld maar
liet fortuin dat je bezit, is hetzelfde
gebleven, de i entestandaard nagenoeg
ook, zoodat het practisoh neerkomt op
het effect, dat je fortuin gehalveerd
is. Hetgeen je vroeger veroorloven
kon met de rente vun zeg 'n ton,
daarvoor behoef je nu de ventc van
twee ton
Jacques knikte, zag zijn vader glim
lachend aan. knipoogde tegen zijn
moeder.
Ja papa, ik weet het wel
allemaal redone», orn uit te zien naar
een ..goede" partij, hè? Tja nis
die MaUilldc toch maar 's 'n beetje
'n dragelijk kind was!
(Wordt vervolgd.)
