luHtirs Gieiu
De Teruggekeerde
DtROE BLAD.
Woessdsg 4 Dacember 1918
Te booi en to gras.
XY.
Een voorde-el van iemand, die „tc
booi en te graa" schrijft is, dab hij
niet gebonden is aan bepaalde tij
den en evenmin aan bepaalde onder-
werpen. Misschien is het daarom
niet onverstandig, deze maai eens
buiten alle politiek, en revolutie, en
contra-revolutie en Bolsjewisme
blijven en op volkomen neutraal ge
bied een kleinigheid te verzamelen.
Om dan met de deur in huistevSl-
len!
Van Salomons tijd af staat de
Oosiersche rechtspraak bekend als
rechtvaardig, oordeelkundig en ver
standig.
Nu leefde er eens in Bagdad, on
der het bestuur der Khaliefen, een
trechter, die bekend was om zijn
practisch oordeel.
Op zekeren dag kwam een jong©
man iemand in dc kracht van
aijn leven -—voor zijn rechterstoel en
vroeg hem, een billijk oordeel te wil-
Jn vellen in «en moeilijke zaak.
„Laat uw klacht eens hoorei),
mijn zoon", zei dc grijze Abdullah,
en Allah zal u door mijn mond
recht doen.
„Heer", begon de jonge mail, ,.ik
hen een zoon van MuzzL-Etfendi, die
30 jaar geleden in dienst van het
vaderland is gestorven. Gij zult u
zeker wel herinneren, dat hij eon
der meest bekende veldheeren was
van onzen Khalief en dat zijn ver
diensten door den Hoogen Heer her
haaldelijk werden gehuldigd. Vele
overwinningen heeft hij behaald c.p
de ongeloovigen. De sterkste ves
tingen vielen voor zijn onstuimige
idappeibeid en tegen overmachtige
legers heeft hij meermalen de over
winning behaald. Hij sneuvelde,
toen hij door een vijandelijke legei-
afdeeling weid omsingeld en men
vond zijn lijk te midden van dertig
doode, n, die hij me', eigen hand had
neergeveld."
Abdullah streek met zijn rechter
hand langs zijn fraai en, witten
baard en knikte toestemmend met
het hoofd, om te kennen te geven,
dat hij zich dep dapperen veldheer
herinnerde.
„Toen mijn vader stierf vervolg
de de jonge, man, „was ik vijf jaar
oud. In weerwil van mijn jeugd had
mijn vader mij öchter al meermalen
te kennen gegeven, dat hij er op re
kende. dal lk steeds voor mijn zuster
Fatma zou zorgen, die iets jonger is
dan ben. Hij wenschte, dat ik
steeds alles, wet hij mij 20u nalaten,
met had) zou deeieu. Gedureódi
nnjn uiiuiierjurigueid moest mijn
voogd duarvoor zorgen en mij steeds
den wensch van mijn -vader voor'
oogen houden.
Toon in,jr, vader voor de laat
ste maal met z'n leger optrok had hij
zeker een voorgevoel van zijn nade
renden dood, want vóór zijn vertrek
drukte bij mij nogmaals op het hart,
mijn woord te houden en mijn plicht
te volbrengen, lk heb dal ook steeds
gedaan. Sedert ik meerderjarig ben
heeft Fauna in mijn huis gewoond
en ik heb haar geregeld de helft uit
betaald ven allo inkomsten, die
mijns vhders goederen opbrachten.
Zelfs heb ik er in toegestemd alle
meubelen, sieraden en kunstwerken
te deelen, zoodat zij geheel haar
eigen huishouding kon voeren en «le
slaven kan houden, die zij zelf ver
kiest. Toch is mijn zuster nooit, te
vreden. Haar humeur is nu en dan
onuitstaanbaar en slechts met "3
grootst moeite kan ik den vrede be
waren. Ik veronderstel, vervolgde
de jonge man fluisterend, zoodat al
leen de rechter hem kon verstaan,
dal zij daarom tot nog toe nog onge
huwd is gebleven! Zij schrikt de jon
gelieden af en zal wel weinig kans
hebben, om nu nog iempnda hart te
veroveren.
In de laatste Uugen echter is het
mij te erg geworden. Mijn vader
beeft onder andere kostbaarheden,
ook een prachfg parelsnoer nagela
ten. Het sieraad beetaat uil 'darttgl
kostbare paarle'n van liet zuiverste!
water. Dit snoer heeft liij echter!
aan mij persoonlijk gegeven. Hij
heeft mij uitdrukkelijk gezegd, dat
ik dit met niemand behoefde te dse
len «n dat ik geheel uit eigen vrijen
wil «rover kon beschikken. Ik heb 1
dit aandenken dan ook ultijd met de
grootste piëteit bewaard en niemand
wist iets af van het bestaan van de
zen schat. Over eenige weken echter
ga ik mij in het huwelijk verbinden
met dê schoone Sulelaen ik heb haar
het parelsnoer gegeven als bruids
geschenk. Mijn zuster heeft dit ver-
nonieu en nu wil zij met alle ge
weld de helft der parels hebben, om
dat, onze vader gezegd heeft, dat wij
al zijn bezittingen samen moesten
deelen. Hierdoor zou echter het pa
relsnoer zijn waarde geheel verlie
zen en bovendien is dit snoer m ij n
eigendom en lk wil er geen afstand
van doen. Heer rechter, vel nu uw
rechtvaardig vonnis!
Abdullah dacht even na.
„Is uw zuster hier aanwezig?'
vroeg hij.
„Zij wacht in de voorzaal uw oor
deel af, antwoordde de jong-:
man.
„Laat haar hi«r komen" beval de
rechter.
Even later trad een jonge dame
binnen, die duidelijke kenmerken
droeg, dat zij de gevreesde 30 lentes
al gepasseerd was, maar wier snib
big gelaat, haar nog ouder deed schij
nen, dan zij al was.
„Hebt gij het parelsnoer ook bij
u?" vroeg AbduLlah den klager.
Dc jonge Muzzi haulde uit zijn
kaftan een klein gouden kistje te
voorschijn en bood het den rechter
aan. Deze opende het en nu kwam
een wonderschoon parelsnoer voor
den dag, dat een gemompel van be
wondering door de rechteaal deed
gaan.
,,Gij weet van de zaak af', voegde
de rechter de jonge vrouw toe. „Ik
twijfel niet aan de woorden van uw
broeder en moet er u dus opmerk
zaam op maken, dat bij den laatstee
wil van uw vader weerstreeft, als
gij hem het ongestoord bezit van het
parelsnoer betwist."
„Ik ken Biecht© één laatste» wil
van mijn vader", antwoordde Fauna
op scherpen toon, „en die is, dat wij
alles samen moeten deelen. Wie
bewijst mij, dat onzo vader het gehee
le snoer aan mijn broeder heeft ge
geven? Waarom heeft hij het dan aï
die jaren lang verborgen gehouden?
Ik sta op mijn recht en eisch vijf
tien van die parels".
„Hm!" zei de wijze Abdullah,
„recht te recht en wat u toekomt,
zal u gegeven worden. Kunt gij on
der eede verklaren dat uw vader u
het parelsnoer heeft gegeven?", ver
volgde hij, zich tot Muzzi wenden
de-
„Dat. kan ik 2eker, heer rechter,'
antwoordde de Jonge man.
„lk was weliswaar toen nog geen
vijf jaar oud, maar herinner mij
toch woordelijk wat mijn vader mij l
gezegd heeft."
„No ggeen vijf jaar" herhaalde de.
rechter. „In dit geval is uw eed
toch niet- geldig voor de wet. Hebt
gij geen schriftelijk bewijs van uw
vader of van uw voogd of van een
ander bevoegd persoon, dat nv
woorden kan bevestigen?"
„Zulk een bewijs bestaat niet",
antwoordde Muzzi oprecht.
„Dan zit er niets anders op, ver
volgde Abdullah, dan uw zuster
haar zin te geven en het parelsnoer
met haar te deelen. Ik moet daartoe
een codicil opmaken Jn den wettelij
ken vorm, met de namen der klagers
en den volledig omschreven eisch
der aanvraagster. Roep mijn ge
heimschrijver, dan zal ik de zaak
meteen in orde maken".
Even later zat de secretaris voor
zijn tafeltje en stelde 't verlangd, do
cument od in den langdradige)) stijl
en met de onbegrijpelijke omhalen,
die van Adams tijd af aan de rech
terlijke stukken van alle naties
eigen zijn. Nu moesten alleen nog de
namen der rechtzoekenden ingevuld
worden, om alles In orde te heÈ-
ben.
„Hoe is uw naam?" vroeg de rech
ter den jongen man.
„Muzz-Effendi Junior", wae het
antwoord
„Uw leeftijd?"
„Vijf en dertig jaar".
„En hoe heet gij, schoone da
me?'
Fatma, «le 'dochter vafi Mnzzi-Ef-J burg wm reeds als voorzitter aange-
fendi Senior."
„En u w leeftijd?'
De Jonge «ruw ,.eeg bloo -V XitTXto,
Tot tweeden-'voorzi tier werd
gekozen de heer W. Dyserinck, tot
len-secretaris de heer B. W. Las-
sloeg de oogen neer en frommelde
zenuwachtig de vingers door elkaar.
Eindelijk keek zij tersluiks den rech
ter aan, stotterde een paar onver
staanbare woorden en zei eindelijk,
op aandringen van Abdullah:
..Acht cn twintig jaar!"
„Dat is niet waar!riep haar broe
der verontwaardigd uit. „Zij la t-wce
en dertig jaar!"
Fatma kreeg een kleur van kwaad
heid.
„Heet rechter" siste zij, „ik beu
acht en twintig jaar en geen dag
ouder!'
Abdullah keek haar met schelmsch
flikkerende oogen aan.
„Ik geloof U natuurlijk" zei. hij,
{want archieven van den burgerlij
ken 6tand waren er toen nog niet).
En daarna het parelsnoer weer In
het kistje leggend, gaf hij het klei
nood aan Muzzi terug, zeggende:
„Allah heeft u recht gedaan! Dit
parelsnoer is uw eigendom! Want
uw vader is al dertig jaar dood en
deze dame is pas acht en twintig
jaar oud! Fatma kan dus onmogelijk
uw zuster zijn en gij behoeft niets
met haar te deelen! Ga in vrede!"
De historie verhaalt niet of er ln
de rechtszaal geen Homerisch gelach
opging en evenmin ls uit de archie
ven op tc maken, of de dwaze Fatma
dn het bezit bleef van haar andere
goederen.
En de zedeies'?.... Wees altijd en in
alle® wdarl
Het. volgende speelt in den ino-
dernen tijd.
Een meubelmaker moest getuige
nis afleggen van de waarheid.
Toen de rechter hem naar zijn be-,
roep vroeg, antwoordde de man
etbïcijnsch: „Sophist".
„Wat!", riep de rechter verbaasd
uit. „ik heb nooit geweten, dat gij
aan wijsbegeerte deedt! Gij zijt toch
meubelmaker van uw vak?"
„Jawel" antwoordde de getuige
doodbedaard, „maar lk ben specia
liteit in sopha'e, en noem mij zelf
dus met recht „sophist".
En hij bleef „6ophlst"!
E. T. GROEN.
Stadsnieuws
NUTS-SPAARBANK. Vergelij
kend overzicht over November 1918—
1917. Aantal behandelde posten 2192
(v. j. 1803). Aantal inlagen 1421 (v.
i. 1136). Aantal terugbetalingen 771
(vorig Jaar 667). Ingelegd f 156325.444
(vorig jaar f 120240.591). Terug
betaald "f 13389.70 (v. j. f 97575.684).
Meer Ingelegd f 22.425.744 (v. j.
f 22664.91). Aantal nieuwe boekjes 87
(v. j. 74). Aental afbetaalde boekjes
(v. J. 32).
Spaarbusjes op 30 November 1918
in omloop 483. Geledigd ln November
1918 82 busjes met totaal f 734.11.
Aantal boekles in bewaring op 30
November 1918 199.
PROF. DR A. A. VAN SCHEL
VEN. Naar de Standaard verneemt
zal onze stadeenoot. Dr. A. A. van
Schelven op Donderdag 19 December
secretaris de heer G.
van Wen ge» en to: ur-ningmeester de
heer C. F. Hemiin^.
Den heer Lasschuil. die door riekte
verhinderd was de vergadering bij te
wonen, «al van zijn benoeming keisnis
worden gegeven. De andere heeren na
men hun benoeming ac-.n.
Verder deed de voorzitter ir.ededee-
ling van eenige ingekomen stukken,
waaronder een schrijven van den heer
Lasscbuit, verschillende desiderata
vermeldende.
Daarna ging de vergadering over
tot. vaststelling van een program van
werkzaamheden.
Bahriek voor fragen
YRAAG: Ik heb 's Vrijdags een
werkster. Zij heeft één Vrijdag ver
zuimd wegens ziekte. Bon ik ver
plicht haar dien dag uit te beta'en?
ANTWOORD. Ja.
VRAAG: Bestaat er ook een re
cept om zelf zwarte balletjes te ma
keu? ANTWOORD: 4 pond witte
euiker koken roet 4 kopje water,
4 theelepeltje zout en een stuk boter
tot het lichtbruin ie. Dan uitgieten
op een steenen bord of in een koeke-
pan .Ale het bekoeld te, kan men het
in ruitjes snijden.
VRAAG. Hoe luiden de adreseen
van de maatschappijen, die dezer
dagen in de courant hebben geadver
teerd om zee volle aan te monsteren?
ANTWOORD: Men heeft o.o. de
Hollandsche. Vrachtmaatschappij
van H. van Krieken en Co., te Rot
terdam, de stoomvaart-maatschappij
Nederland, de Kon. Ncderl. Stoom
boot Maatschappij, de Kon. Holl.
Lloyd, de Kon. West-Indische Mail
dienst, de Hollandsche Stoomboot
Maatschappij, de Nederl. Stoom
boot Maatschappij Oceaan, allen te
Amsterdam, de Holland Amerikalijn
te Rotterdam., enz.
VRAAG: Bestas: er in Haarlem
een afdeeiing Van de Vereeniging
van Gezagvoerders bij de binnen
vaart? Kan men daar eën diploma
voor gezagvoerder binnenvaart beko
men, al is men geen knecht op een
etoomboxK? ANTWOORD: Infor
meer eons bij den kapitein van een
der sboombaaten van Bus, Panije en
Blansert of Kaarseladc-veer alhier.
VRAAG: Mijn dochter dient voor
den dag, maar is gehuurd met zes
wekon opzegging. Nu te zij 24 week
ziek geweest en werd op verzoek van
mevrouw thuis verpleegd.Mijn do«dt-
ter kreeg wèl haar loon uitbetaald,
maar geen kostgeld. Heeft zij op dit
laatste geen recht? ANTWOORD:
Neen.
VRAAG: Mijn" dochter van 15 jaar
was in een dagdienst per week ge
huurd. De ruenschen, bij wie zij dien
de, kregen de Spaanse»' griep, en
ook mijn dochter kWam ziek thuis.
Mevrouw heeft een paar keer naar
haar toestand geïnformeerd. Toen
mevrouw, nadat mijn dochter twee
weken ziek was, niet meer zonder
dienstmeisje ken, werd mijn dochter
gezegd, dat zij niet meer terug be
hoefde te komen. Zij was op Woens-
d'en Werkenden Stand te Am
sterdam het ambt van hoogleeraar
aan de Vrije Universiteit te Amster
dam aanvaarden met het uitspreken
van een inaugureel© rede.
PROV. STATENVERKIEZINGEN.
De R.-K. kiesvereenlgingen te
Weesp. Naarden en te Bussum hebben
gecandideerd voor de Prov. Staten
verkiezing de heereu H. Brouwer, te
Hilversum, mr J. N. J. E. Heerkens
Tnijssen, te Haarlem. J. F. Luijk te
Weeep. L. van Wilderen. te Naarden
on F. M. Wove, te Bussum.
HAARLEMSCHE HANDELSVER.
EENIGING. Dinsdagavond verga
derde in Hotei Royal voor de eerste
maal de Raad van Bijstand, welke
te 2 uur in 't gebouw der Maatschap- dag ziek geworden en heeft die week
1 uitbetaald gekregen. H<jeft zij
recht op nóg een week salaris?
ANTWOORD: Ja.
VRAAG; Mijn dochter is twee jaar
bij een familie in betrekking en ont-
ving haar loon per drie maande». Nu
heeft mevrouw haar 24 October de
betrekking opgezegd, om 2 December
te vertrekken. Moet mevrouw haar
nu tor half December betalen, of heeft
mijn dochter daar geen recht op?
ANTWOORD: Mevrouw had slechts
kunnen opzeggen tegen Februari
moet tot zoo lang óf uwe dochter in
betrekking houden óf haar op den
dag van vertrek het verschenen loon
uitbetalen plus zee weken.
- VRAAG: lk ben drie maanden
'"1 betrekking en ga nu 30 November
door het beetuur der Haarlenjsche,k g evenwel per maand ge-
Handelsvereemmnp benoemd. h J mevrOTWB„„ bet recht,
Voorzitter was de heer A. H. WeiJ-
om den godspenning af te houden?
SjStUSfdSTH "h f ANIWÖÖRD? AÏ. u te» heen opg.-
V. thans Sm "700 Men telt. Toch "gj
„irvrtfrt.v vnü cictc „-tv ,,rtAvi _j.f &fQ0Uu8n, nu u niet iö-nger dan drtc
Sk ȕt'betrekking t.jt geween
taten, vooral niet, nu ons straks ©en j VRAAG: Mijn dochter, die reette 11
zware strijd te wachten staat op eoo- weken in dienst was. heelt haar be-
nomisch gebied. Om dien strijd in go©-! trekking me: zes weken moeten ci>-
de banen t© leiden ia uit de leden van zeggen (op advies van de» dokter),
de H. H. V. ©on staf benoemd, be-wegens ziekte van haar moeder. Nu
staande uit mannen met practischen ,wi! mevrouw tien godspenning, dien
blik. Die staf is de Raad van Bijstand, mijn d«x:hier in het begin heeft ont-
die zeer aeker nuttigen succesvollen vangen, afhouden. Heeft mevrouw
arbeid zal verrichten, aldus eindigde daar hert recht toe? ANTWOORD:
de voorzitter. Neen, want uw dochter is bij haar
Daarna was aan de orde de verkie-1 vertrek langer dan drie maanden in
zing van een bestuur. De heer Wei}-1 dienst geweest
VRAAG: Mijn kanarie zingt zeer
weinig, zit veel in zijn veeren te pik-
jtcn, 's avonds zit hij te bibberen op
zijn stok. Ook zit hij veel in elfcaar en
is dan erg dik. Zijn kooi wordt
goed gereinigd, hij hang: in een
warm vertrek, en heeft zuiver zang-
zaad. Weet u ook raad? ANTW0ORD:
Dat uw kanarie veel in zijn veeren
pikt, wiist er op dat de vogel niet vrij
te van vogelmijt. Reinig de kooi met
kokend water en geef uw vogel een
tijd lang wat hard gekookt ei met be
schuit, vermengd bij zijn gewoon t oer;
eiken, dag een cicrtepel vol.
VRAAG: Ik heb zwarte katte velle
tjes gekocht, die ik tot bontkraag ver
werken wil. Nu blijki mij. dat de vel
letjes erg zwart afgeven. Hoe kan
ik dat verhelpen? ANTWOORD: Pro
beer eens ze over te laten verven.
VRAAG: Worden particulieren tol
de Koningin toegelaten? Op welken
dag (en uur) is de Koningin voor een
dringende en noodzakeJijko aangele
gen heul le spreken? ANTWOORD: In
't algemeen niet. Vraag echter bij
haai' particulieren secretaris Jhr. van
Geen. een onderhoud aan.
VRAAG: Ik heb mij ate keuken
meisje verhuurd met één maand op-
'tr. Nu is mevrouw gestorven en
hen ik plotseling ontslagen met 14
dagen loon en 75 cent kostgeld per
dag. Heb lk nu nog recht op loon er
kostgeld tot 15 November of nog lan
ger? ANTWOORD: L' heeft recht op 't
verschenen loon tot den dag van op
zegging plns een maand loon.- Kost
geld kent de wet. niet.
VRAAG: Mijn dochter dient voor
den dag met een apzeggingslermijn
va)) zon weken. Nu is zij 2% week
ziek geweest en ontving wel haar
loon; maai' heeft zij ook geen recht
op kostgeld voor de dagen, waarop
zij ziek was? Zoo ja, hoeveel? ANT
WOORD: Zij heeft geen recht op kost
geld.
VRAAG: Hoe moet 4k een oude
bierton bruikbaar maken, om groen
ten in te maken? ANTWOORD: Het
vat een of meer keeren goed schoon
maken met heet water. Den eersten
keer liefst met sodawater, daarna
goed omspoelen, u kunt het vat
dan ongehinderd gebruiken.
VRAAG: Miin dienstmeisje, dat
voor halve dagen dient en per week
haar loon ontvangt, te een geheele
week niet gekomen, omdat haar
moeder en zuster ziek waren. Ben ik
verplicht, haar salaris te betalen?
Zoo ja, hoeveel? ANTWOORD: Als 't
wegblijven niet met u te geschikt en
niet met uw goedvinden te geschied,
behoeft u geen salaris uit te betalen.
VRAAG: Hoe moet ik handelen om
herkeuring voor de militie.te verkrij
gen? ANTWOORD: Herkeuring moét
worden gevraagd, binnen tien dagen
na de uitspraak van den keurings-
raad. aAn den Militieraad.
VRAAG: Ik ben Nederduitech
Hervormd en behoor tot de Groote
Kerk. In den Haag ben ik aangeno
men. Nu heb <k het aanslagbiljet
ingevuld en Ingeleverd, doch ben van
gedachten veranderd. Nu ben ik aan.
geslagen voor kerkelijke belasting.
Ben lk verplicht deze te betalen of
niet? ANTWOORD: Ja.
Uit de Umstreken
BLOEMENDAAL. - Econo
mische Bond. Men schrijft
one:
In het gezellig zaaltje van café
Rusthoek sprak de heer J. Thijsse
over Cristeliulp uit de vrije natuur.
Spreker vestigde er de aandacht
op dat er reeds in 1911 en 1912 geen
evenwicht meer bestond tusschen
voortbrenging en verbruik. Hij wees
er op, dat grooter productie van
stikstofhoudende ingrediënten «ooaia
guano, salpeter enz. en betere ont
ginning van de kolenmijnen en
.vooral dooi gebruikmaking van al
lerlei produkteu uit de vrije natuur,
door meer oordeelkundige inzam©-
-Wng dan tot nu toe geschiedt, aan
dit euvel kon tegemoet worden ge
komen. Verder toond© de hoer
Thijsse aan, dat wilde men de jeugd
ook ln haar eigen belang, het zoeken
van allerlei gewassen en produkten
practisch mogelijk te maken, er voor
gezorgd moest worden, dat op de la
gere school onderwijs werd gegovea
in tuinieren, waardoor allerlei ge
wassen konden worden geteeld in
kleine stadstuintjes, waardoor zoo
doende de gezondlteid der jeugd zou
de bevorderd worden, en ook allerlei
nuttige «aken kon«ien geproduceerd
worden.
Het verzamelen van beukt noot je»,
«iie een xoo waardevolle olie kunnen
leveren, «ikete, wilde kastanjes tnz..
al deze vruchten passeerden de re-
Ome Lachte
Patroon: Kun jij van je salaris niet
leven? En ik heb het pas verhoogd.
Bediende: Ja maar toen heeft mijn
vrouw een beter huis en een dienst
bode gehuurd.
vue. Verder wees de heer Thijsse cp
het voorkomen van de zoo uitge
breide voedzame paddenstoelen
milie, en ging met zijn gehoor na
welk© familie vergiftig cn welke on
schadelijk en zeer voedzaam zijn. Da
schrik voor het gevaar, dat padde-
etoeïengehruik kan opleveren, bleak
wel het sterkst hieruit dat o.a. mi
nister Posthuma geen succes La/1
gehad met zijn aanschrijving aan de
1500 burgemeesters in Nederland,
waarin hij opwekte om op de voed-
«aaniheid te wijzen van zoovele pad-
destoelenfamilies. Frankrijk, Zwit
serland en Duitschland o.a. geven
in dit opzicht een goed navolgens
waardig voorbeeld.
Verder passeerden de revue, de
zonnebloemen, het VI ngerhoedk rnid
het- Pijlkruid, de Rozebotteis, het
Roode Kroos (dal stikstof-pro
ducent Ie) en de Vlier, wier bessen
een smakelijke jam leveren. Aard
sterren, 8atanszwam enz. Al het be
langrijke dezen avond medegedeeld,
werd ten slotte nog duidc-iijker ge
maakt door het projecteeren van
prachtige reproducties van vcraehit-
fiende kruiden en een uitgezochte
verzameling van allerlei paddestoe
len ©n zwammen.
Blnnsaiand
D* Vrede en de invoer van
ondeugdelijke waren.
Dr. Van Hamel Roos schrijf: in
het „Maandblad tegen de Verval-
8chingen":
„Nu wij de zegening*-1van den
vrede tegemoet kunnen zien, achten
wij het in het publiek belang met den
meeslen nadruk óók tevens te waar
schuwen tegen de noodlottige gcvol-
i, die vafi dezen lang gehoopten
vredestoestand verwacht kunnen wor
den.
Wij bedoelen het- gevaar, waarop
wij reedE vroeger wezen, toen «le
vrede zich nog slechts als een ver
verwijderd "lichtpunt vertoonde, nl.
den invoer van allerlei ondeugdelijke
vervangingsmiddelen, zoowel voor
ons voedsel ais voor tul van andere
Industrieele artikelen. Dat dit gevaar
niet denkbeeldig te achten is bleek
ons door de verklaring van verschil
lende fabrikanten hier te lande, die
zich beijverd hebben om inderdaad
deugdelijke vervantnniddclen ui: te
vinden, soms me: groote geldelijk©
opofferingen, en zich nu gedwongen
zien to: stilstand van hun bedrijf,
door een stroom van offerten uit
Duitschland van minderwaardige ar
tikelen, daar de treurige economische
toestanden aldaar, den uitvoer van
slechts deugdelijke waren voorshands
natuurlijk onmogelijk maken. Of het
in de gegeven omstandigheden mis
schien wenschelijk zoude zijn, onze
nog zoo teedere plantjes der oorlogs
industrie door een matig invoerrecht,
te beschermen moge een ernstig punt
van overweging voor onze regeering
uitmaken, doch met volle overtuiging
geven wij haar tn bedenking, om on
verwijld over lo gaan tot de maat
regelen door den Red. van dit blad
bij de latere behandeling der voedsel-
keurïngswet voorgesteld, ni.: aan on
ze grenzen die artikelen te weren,
welke op grond van onderzoek van
schadelijken of ondeugdeiijken aard
bevonden ziin geworden.
Wij «ijn vast overtuigd dat door
dezen maatregel met gestrengheid
toe te passen, onze natie voor groo c
geldelijke verliezen, en wat natuur
lijk veel meer bcteekent., voor groot
nadeel aan de publieke gezondheid
gevrijwaard za! kunnen worden".
DE GEWEZEN JHTTSCHE KEI
ZER. De LondciiM-lie correspon
dent der N. R Ct. seint:
Sir F. E. Smith, dc attorney gene
ral, heeft aan ziin modedeeling toe
gevoegd, dat. het kabinet besloten had
de uitlevering van don keizer te vra
gen en dat Holland moet begrijpen,
dat geen land dat aan een misdadi
ger eon schuilplaats verleent, in liet
verbond der nation kan toegelaten
worden.
DOODGESCHOTEN. l)e pas uit
den oorlog thuisgekeerde 24-jarig© D.,
uit Aken, wild© met zijn broer ren be
zoek brengen aan kennissen r© Vaals.
Zonder pas overschreed hij, a!s z>x>-
vele honderden dagelijks doen, bij den
officieelen d<Jor!aat dc grens. Beiden
werd door een Hollandsen soldaat-
kommies ,ha!t'' toegeroepen, waarna;
Feuilleton
naar net Engelsch door
RALPH KA YE ASSHETON.
10)
Dat heb ik nu ai eenige jaren
eoo gedaan. Ziet u, voegde hij er aan
toe, de Pyrcneëen zijn beschaafd
vergeleken bij sommige landen, waar
ik geweest ten.
Stilt zei Jill plotseling. Ik
boor stemmen.
Werkelijk klonk er uit de verte een
kreei over de velden en bijna op het
zelfde oogenbltk werden er in het
weüand lichten zichtbaar. De vreeia
deling stond op.
Ja, zeide hij, men komt met
hulp opdagen. U vindt het zeker niet
erg, om nu alleen gelaten te wor
den?
Jill zag vragend naar hem op.
Gaat u naar de wilgen terug,
om weer te gaan slapen?- vroeg zij,
alsof iets haar dwong die vraag te
doen.
Hij knikte ernstig.
Ja, zei hij. lk Blaap op zulke
plaatsen beter, dan 11c ooit in een
bed gedaan heb. ik heb de vogels tot
gezelschap.
Hij zag op haar neer zooals zij
daar zat, gehuld in het korte man
teltje met de kap over het hoofd, ter
wijl het licht van de lantaarn op
haar gelaat viel. Toen bukte hij zich
en stak zijn band.uit. Zij legde de
hare er vol vertrouwen ln.
11: zal u nu een vreemde vraag
doen, maar ik heb er een goede reden
voor. Zult u niemnnd iets van or-ze
ontmoeting vertellen?
Het eerste oogenblik'* antwoordde
Jill niet. Zij bleef hem steeds vra
gend aanzien.
Ik weet, dat dit u vreemd in de
ooren klinkt, vervolgde hij. Ik kan
u alleen zeggen, dat ik, Indien u on
ze ontmoeting aan iemand vertellen
zou, ergens in verhinderd zou wor
den, wat ik erg graag 2ou willen
doen. Ik kan u niet vertellen, wat
het is. want het zou u een te ernstige
verantwoordelijkheid op de schouders
leggen. Wij hebben elkaar door een
vreemden samenloop van omstandig
heden ontmoet. Wij hebben gepraat,
zooals misschien nog nooit twee el
kaar onbekende mensehen met elkaar
gepraat hebben. Wilt u mij vertrou
wen?
Jill's vragende blik was in de uit
drukking van vertrouwen overge
gaan, waarnaar hij verlangde, Zij
boog het hoofd met diepen ernst.
II: zal niemand vertellen, dat ik
u ontmoet heb, zeido zij. Uc heb
tiet beloofd.
Dank u, antwoordde hij even
ernstig. é-_ Vaarwel dwaallichtje.
Hij herhaalde den naam, dien hij.
haar eerst onbewust gegeven had, op
een toon, die Jill ontroeren deed,
hoewel zij zelf niet begreep, waarom
Toen boog hij de wilgeniakken ter
zijde en ging door' de opening. De
boomen sloten zich weer aaneen en
na eenige oogenblikken hield het ge
ritsel en geruisch in het boschje ge
heel op.
Het gevoel van droomerigheid en
onwerkelijkheid had Jill opnieuw be
vangen. Werktuigelijk, alsof zij zich
tot kalmte wilde dwingen na de
eigenaardige ontroering der ontmoe
ting, richtte zij rich op haar knieën
op en zich over Jonathan Prout
heenbuigend, onderzocht zij hem even
werktuigelijk. In den tusschentijd
kwamen de stemmen en de lichten
steeds naderbij. Toen zij aankwamen
keek JiU op met de gewone kalme
gelaatsuitdrukking, terwijl haar slem
slechts dankbare verlichting aan
duidde. Hij komt al bij, zeide tij
legen Sir Peter, die het eerst ver
scheen op den voet gevolgd door twee
boerenknechts met lantaarns. lk
hoop, dat u er aan gedacht heeft,
wat brandewijn mee te brengen?
Sir Peter had er aan gedacht. II»
bukte zich en het hoofd van Jona
thans Pront oplichtend, goot hij wat
van heit opwekkónd vocht tusschen
zijn lippen door. De twee mannen en
JiU stonden in het licht van de lan
taarns toe te kijken. Jonathan's lip
pen bewogen en eindelijk gingen zijn
oogen open en zagen tamelijk ver
schrikt rond. Sir Peter diend© hem
weer wat brandewijn toe. De oude
man slikte een paar maal en terwijl
hij een zijner bevende handen op
lichtte, streek hij zijn lange, witte
haar weg. Hij staarde Sir Peter met
verwonderden blik aan.
Hij komt al aardig bij, meende
een der arbeiders. Hoe kwam het
Jonathan? Ben je wat beter?
Jonathan's oogen die schitterden in
de stralen van het licht, richtten zich
op den spreker, terwijl er nog steeds
een uitdrukking van groote verwon
dering in lag. Met een krampachtige
poging ging hij overcin zitten cn
zag om zich heen. Ailes schoot hem
nu weer tc tioau) en zjjn gelaat
trok zich samen. Hij wrong de tril
lende handen hoven zijn hoofd.
lk heb hem gezien! hijgde hij
met verstikte stem. Hij lag te sla
pen onder de boomen! Zoek hem,
houd hem vast, haal de politie!
Jonathan's woorden waren bijna
even wild als zijn blikken.
Sir Peter probeerde hem tot beda
ren te brengen.
Je bent ziek geweest., Jonathan,
zeide hij op den helderen hoogen
toon, dien hij onwillekeurig steeds te
gen zijn ondergeschikten bezigde.
Je verbeelding 'heeft je parten ge
speeld. Ja moet je rustig houden en
zoo vlug mogelijk naar huis terug
gaan.
M«ar Jonathan hield nog pteede
de bevende handen boven zijn hoofd
ineengeklemd.
lk heb hem gezien, ik heb hem
gezien, die mijn zoon vermoord heeft.
Ik zou me nooit in zijn gelaat kun
nen vergissen, nooit, ofschoon de
zonde er nu tien jaar lang op ligt,
Hij heeft zijn slechtheid tien Jaar
lang door de geheele wereld met zich
omgedragen, maar nu heeft iets hem
eindelijk naar huis gedreven! Ik zeg
u, dat ik hem gezien heb. Sir Peter!
Ik heb Giles Stansfield «elf gezien!
Er hcerschte een diepe stilte onder
de kleine groep van toeschouwers
rondom den ouden man, die zonder
ophouden doorjammerde. Die stilte
had iets afschuwelijk benauwends.
.Alleen JiU. wier gelaat nog bleeker
was dan dat van Jonathan Prout,
hield haar oogen onafgebroken ge
vestigd op de donkere, warrige tak
ken *van het wilgenboschje-
HOOFDSTL'K VI.
Hetaanzoekvan SirPeter.
Sir Peter Heyes verbrak de druk
kende stilte het eerst, en zijn stem
klonk rustig.
Wanneer je werkelijk iemand
onder de wilgen hebt zien liggen, Jo
nathan, dan zal hij er nog wel zijn.
Sir Perter wendde zich tot Jill. Het
werd haar duidelijk, dat hij meen
de, dat Jonathan waarschijnlijk ge-
durende zijn bewusteloosheid van
j Giles Stansfield gedroomd had en dat,
1 bij den guden man tot bedaren jvilde
brengen. Daarom stelde hij haar een
vraag.
U heeft zeker niemand gezien of
gehoord, niet waar juffrouw Stans
field? Wanneer Jonathan iemand
heeft zien liggen slapen onder dc wil
gen, dan moet hij er nog zijn, óf an
ders badt u hem wel hooren weg
gaan.
Jill's oogen, die strak gevestigd
waren gebleven op het donkere bosch
je, zagen Sir Peter kalin aan. Zonder
een oogenblik te aarzelen, antwoord
de zij heiu:
Ik heb niemand gezien. Ik li'":*
ook niets gehoord, 'k denk, dat Jo
natlian zich vergist heefL
Jonathan, die vol spanning van
Sir Peter naar JiU. en weer naar
Sir Peter h«cd gekeken, schreeuwde
hel uit van onbedwongen ontroering.
Ik heb mij niét vergist. Ik zeg
u, dat ik hem even duidelijk heb ge
zien, als ik u nu zie, mijnheer. Hij
lag daar. twee meter van me van
daan de oude man wees met z»n
bevenden wijsvinger naar het kreupel
hout, waarop het licht van da lan
taarn nog een zwak schijnsel- wierp
ik wilde juist zijn naam roepen,
hem aangrijpen, zooals ik me dat al
zoo vaak voorgesteld heb, '.oen er
iets zwarts kwam tusschen hem en
mij, als een ondoordringbaar gordijn
en ik neerviel.
(Wordt vervolgd.)
