OM ONS HEEN
Buitenlandsch Overzicht
<«5 -"»■
De Teruggekeerde
HAARLEM'S DAGBLAD
WOENSDAG 18 DECEMBER >918 - TWEcDE BLAD
No. 2564
Woodrow Wilson.
Wat zijn tijd en meeningeni Nau
welijks is het een jaar geleden, toen
leder die een overweldigend optreden
van do Amerikanen voorspelde, aoor
velen, met den oppersten krijgsheer
aan 't hoofd, werd uitgelachen cn be
spot omdat hij aan die holle Yankee-
bluf geloofde terwijl toch de op
perste krijgsheer een opperst inzicht
in zaken van krijg moest hebben. En
ziel, de president der .Amerikanen,
Woodrow Wilson, is met zijn vrouw
over den Oceaan komen aanvaren,
beeft een triomftocht door Frankrijk
gedaan en kan nu in Parijs zijn neus
niet buiten do deur steken of het da
vert van jubel; de opperste krijgsheer
evenwel is weggekropen in etn hoekje
dat Amerongen heet en komt in zijn
overpeinzingen, wed ik, voortdurend
hierop neer, dat diezelfde V'ilson hem
toch beschermen zal tegen den toorn
van de geallieerden, opdat hij het pas
geborgen veege lijf zal mogen be
houden.
Wat zijn tijd en meeningenl En
welke meening vormen de n enschen
nu weer en hoe lang zal die stand
houden? Eén opinie Is vandaag vei
lig: dat president Wilson ne mach
tigste man van de wereld Is. Hrj zal
de vredesconferentie niet lijwonen,
maar vertoeven In haar nabijheid.
Hij zal niet persoonlijk in de zaal
der beraadslagingen wezen, maar zijn
geest zal er zijn. De leden der confe
rentie zullen elkaar afvragen: „wat
denkt Wilson ervan?" en wanneer ze
dat mochten verzuimen, zal hij het
hun evengoed laten weten. Hij zal
zijn als de scheidsrechter op 't voet
balveld, die den bal nooit aanraakt,
maar op gewichtige oogenblikken
wijst hoe het zijn moet; Lij annuleert
goals en kent ze toe, hij straft iedere
overtreding met een fluitsignaal, hij
waarschuwt de speiers ofstuurt
ze uit het veld.
Wel Is Woodrow Wilson machtig.
Iedereen verwacht iels van hem, zijn
vrienden met wie hij de overwinning
bevocht en ook diegenen, welke vroe
ger zijn vijanden waren. De Dult-
schers die vroeger op hun grove ma
nier spotten met iederen t ek m zijn
gezicht, zien nu verlangend uit naar
den steun van zijn hand. Tukken, Dui
garen, Hongaren rekenen op hem.
wanneer ze hopen, dat de vrede niet
aJ te zwaar zal zijn. Polen, F-nnen,
Serven. Roerneniërs hopen op zijn
machtig woord, Armeniërs en Joden,
die rampzalige verschoppelingen van
Europa, hunkeren naar een toekomst
van rust en veiligheid In zijn naam.
En wij Nederlanders, vertrouwen wij
niel, dat hij opkomende begeerten
naur ons bezit zal stuiten? Ten slotte:
zouden zij die nog zwijgen, de groo-
ten in Europa, niet nog het aller
meest van hem verwachten?
Ik kan I
van het
hem het machtigst zijn: den dokter
Clémenceau en den advocaat Lloyd
George. Is het niet merkwaurdig, dat
het lot van de volkeren bijna geheel
in de handen ligt van drie eenvoudige
burgermenschen? De democratie heeft
al de vroegere pracht van keizers en
koningen in soldatenjassen opge
ruimd, dezelfde democratie, die Ame
rika deed ingrijpen in de /aken van
Europa, omdat ze scheef leken to gaan
onder den zwaren druk van een
midde'ieeuwsch militair systeem. En
ofschoon hij nog op een oorlogsschip
is gekomen, toch vertegenwoordigt
Woodrow Wilson de Amerikaansche
democratie en daar hebben we oen
van de redenen, waarom oe Fran-
schen behoefte hebben tot Juichen a.ls
ze hern zien en waarom ook wij,
nuchterder Nederlanders, te hoop
zouden loopen als hij ln Haarlem
mocht komen en juichen zouden tot
we niet meer konden voor dezen een-
vo1 digen man, met zijn baardeloos
teleerden-gezicht, in zijn zwarte jas-
Maar toch niet enkel daarom. .'Ic-t
„Ziehier dan de denkbeelden, d'e
wij voorstaan en ondersteunen, in
oorlog en vrede alle volkeren hebben
een gelijk belang bij den wereldvrede
en de poütieke vastheid der vrije vol
keren zij hebben een gelijke verant
woordelijkheid wegens de handhaving
van dezen vrede en deze vastheid
het kenmerkbnd beginsel van den vre
de is een waarachtige gelijkheid van
alle volkeren in alle quaes ties van
rechten en voorrechter de vrede kan
niet in veiligheid en rechtvaardigheid
berusten op een evenwicht van gewa
pende krachten do gouvernementen
moeten hun wettige macht putten uit
de toestemming van hen, die zij bestu
ren en de gedachte, de wil. de krach
ten gemeen aan do gansche familie
der volkeren zouden geen andere
macht kunnen steunen de zeeën moe
ien gelijkelijk vrij en veilig zijn voor
alle volkeren, volgens regelen, vast
gesteld door een eenparige overeen
komst cn toestemmtng en allen moe
ten er. zooveel mogelijk, toegang heb
ben op dezelfde voorwaarden de na
tionale bewapening moet beperkt wor
den tot de noodzakelijkheid van na
tionale orde en huiselijke veiligheid,
de samenwerking van belangen en
krachten, waarvan voortaan de vrede
zal afhangen, legt aan ieder volk den
plicht op, zich er van te veraekeren.
dat iedere inmenging van zijn eigen
burgers in een anderen staat, die tot
deel heeft daar een revolutie aan te
moedigen of te helpen, gestreng en
afdoeud zal worden bestreden en af
geschaft.
Ziedaar klare taal. Geen maand
later, 2'April 1917, kondigt de presi
dent het Congres aan dat de gei
is ook om den man, die ln ue korte en ^„de neutraliteit niet meer voldoen-
a™""- is, maar dat krachtig moet worden
opgetreden tegen een zelfzuchtige
autocratie. Het betreft- nu, do wereld
liewoonbaal- te maken voor de demo
cratie
Het Congres aanvaardt den oorlog.
Anderhalf jaar later is de dynastie,
die de hand uitstrekte naar een we
reldheerschappij, waarin allen knech
ten zouden zijn. behalve zij, totaai
verslagen.
Nu komt- voor Wilson de toepassing
van wat hij zog voortreffelijk heeft
gezegd.
En wij, die van den beginne af over
tuigd waren, niet alloen van het suc
ces der Amerikeausche wapens, maar
ook van de reine bedoelingen, waar
mee zij in den strijd werden gebracht.,
wachten met belangstelling do ge
schiedenis van de eerstvolgende maan
den ftf.
Moge zij Woodrow Wilson verheffen
tot held, zonder zwaard of krijgstuig
hoegenaamd, tot held van de gedach
te en den nobelen invloed op de macht
hebbers dei wereld I
krachtige woorden welke den Ameri
kaan voldoende zijn voor het uitdruk
ken van zijn gedachten, gesproken
heeft van recht, gerechtigheid, recht
vaardigheid, van opbeuren en tot
nieuw leven brengen, van het weg
doen van haat en wraakzu :ht. Het is
om de kracht, die nog altijd ligt ln
het nobel beginsel, ook voor eerzuch-
tlgen en egoïsten, die er mee spotten.
Het Is omdat de wereld voelt, vriend
of vijand om het even, dat hij niet
alleen de ziel van de vredesconferen
tie zijn kan, maar ook haar geweten.
Een zware taak! Die van de rots,
welke ln de branding staat cn riet
wijkt voor den golfslag, al komt die
van alle kanten op hem af.
Maar wat een prachtige taak te
vens, die van hootd-liquidateur van
den ontredderden hoedel van het oude
Europa
Als Wilson daarvoor geestkracht ge
noeg heeft, als er bovendien suggestie
genoeg van hem uitgaat om zijn bond-
genooten van zijn ethica te doordrin
gen dun ls hij niet alleeu de machtig
ste. maar ook de grootste man van dit
oogenblib. En dan mogen wij hem het
moment benijden, dat hij, op zijn
beurt het Witte Huls verlatend, te
rugtredend in de rij der Amerikaan
sche burgers, weer tijd heeft om zich
te wenden tot zijn geliefde boeken,
waarvan hij in de woelingen der laat
ste jaren wel afscheid nemen moest.
J. C- P.
Volgens de Journal zuilen voor-
loopige diplomatieke besprekingen
begin volgende week aanvangen.
Lloyd Georfge en Balfour wordep
Maandag of Dinsdag te Parijs ver-
Bij deze gelegenheid heb ik de kla
re. heldere redevoeringen die Presi
dent Wilson tot het Congres heeft --D
gehouden, nog eens doorgelezen. Nic-wacht. OrlaDdo en Sonnino, komen
mand kan dat doen en niet getroffen tef,eli;k met koning Victor Emanuel,
u niet helpen toen ik'las i 20sten December 1916 aan de ooriog- ®an.
oorlogsschip V\ ushirgton, I voerende partijen heeft gevraagd, op I Men verwacht dat de besprekingen
waarop hij kivam aanvaren, kon Ik welke voorwaarden zij bereid zoudendie gedurende Kerstmis en Nieuw-
bet kinderrijmpje niet /ergoten: I zijn den oorlog te eindigen, komt hijJaar onderbroken zullen worden, vrij
|een maand daarna, op 22 Januari, jang zullen duren.
Zie, ginds komt de s'oomhooi uit 1917. hun antwoord meedeelen aan- j)© maritieme deskundige van de
Spanje weer aan, J den Senaat, en zegt Het is ondenk- I Times" betoogt, dat Engeland en
Hij brengt ons St. Niklaas, lec-da baar. dat de Vereenigde Staten geen Amerika 't in de quaesti© over de
zie ill hem staan
Als een St. Nicolaas. met de zakken
vol goede gaven, zóó komt hij in
Europa. En wij?
Vol verwachting klopt ons nart,
Wie de koek krijgt, wie de gard.
rol zouden spelen in deze groote on- ze€ althans zoover eons zijn. dat bo-
dernenung op nieuw en op een nleu- pexkingen moeten opgelegd worden
wen bodem de grondslagen leggen van aau <jeu duikbootoorlog en dat geen
den vrede tusschen de volkeren. mijnen in open zeeën gelegd mogen
Masr, zoo voegt bij er bij, onze woTden
deelneming aan de waarborgen van Door de Duitsche regeering wordt
den vrede, hangt veel af van de wij-medegedeelri, dat eind December de
ze, waarop het einde van dezen oor-kiezerslijsten voor de verkiezing van
log wordt bereikt. Hij wil „een vre- leden der Nationale Vergadering in
En toch, ons ontzag is ln 't geheel is te worden gewaar- Duitschland gereed zullen zijn.
niet gevestigd op het feit, dat hij dit bojgd en gehandhaafd, die de instem- Blijkbaar wil de regeering van Ebert
machtige Amerikaansche leger ir he- mJD2 yan dc- menschheid zal verwer-1 Scheidemann de Nationale Ver
weging zet of tegenhoudt. Jiij is vol- I yen niet maar een vrede, die de par- j „a(jet;ng dus spoedig bijeenroepen,
ïtrekt geen krijgsheer, wenscht er ook tlcu-'er® belangen en de onmiddedij- j k j jieeft, de Spartacus-groep zich
ter» te <m,n liet boni, .oie.ü.-npnk der volkeren I SSrtjgci verkUarU.
!s hem vreemd, zijn galakleed is de
doodsche zwarte rok en het eenigc
wapen dat hij draagt, een lorgnet.
Wel is hij in levensarbeid, ln smaak
en neiging de tegenvoeter ven Wil
helm van Amerongen. Niels van stol
en steunen op afkomst en ge
slacht. Alleen maar een eenvoudig
man, zonder voorouders oie meetel
len. Niemand weet wat zijn vader
was, ik heb het nog nergens gelezen.
Hij zelf is een geleerde, van Si.hotsche
afkomst, bijna t>2 jaar oud den
28sten van dez.e maand zal hij In
Frankrijk zijn geboortedag vieren.
Nadat, hij aan de universiteit van
Princeton heeft gestudeerd, wordt hij
advocaat, professor, schrijver. Hij ls
acht jaar lang president van dezelfde
universiteit, waar hij zijn opleiding
kreeg, twee jaar gouverneur van den
Slaat New Jersey en President der
Vereenigde Stalen van 1912 af, her
kozen in 191G.
Te Parijs heeft hij ontmoet die mot
7. j daartegen
u i j iïj j In 't voortgezette congres der Ar-
Ei, verder, desalfde Scrl.,,1 ,ljn helüge incl-
„geon vrede kan en moet duren, die ,'n(
va^demenThen"?® zij bSS^"*! Liebknecht en Rosa Luxemburg met
Later, wanneer de britste Du.tscbe adytseerende stem toe te laten, ver-
aankondiging van den onbeperkter. wek,,e «root rumoer onder de onte-
diiikhontoorlno- Amaril™ aanhddim» vrede» aanhangers van deze groep.
duikbootoorlog Amerika aanleiding yrèdeii aanhangers van deze groep,
heeft gegeven tot het verbreken van BeP geweldig tumult ontstond. Spar
de politieke betrekkingen en het tacus-menschcn beweerden, dat een
■terugroepen van den Amerikaan- der tegenstanders „tuchthuisboeven"
schen gezant te Berlijn, herhaalt geroepen had. Zij protesteerden daar
in de boodschap van 5 Maart legen en riepen: „Staat op voor
1917 aan. het Amerikaansche volk iemand die voor ite vrijheid in
Wilson dit sclioone beginsel, maar de- tuchinuis gezeten heeft',
zen keer voegt bij er andere principes Ledebour hield daarna een heftige
aan toe, tot een gezamenlijk program- rede waarin.hij Eber; aanviel, dien h:j
ma, waarvan hij eenvoudig zegt „liet een schandvlek voor iedere rcgeernig
is voor mij onnoodig, deze beginselen noemde.
nader met- u, mijn medeburgers, te Deze uitlating verwekte opnieuw lu-
bespreken het zijn de uwe." Aan
de verzoeking, dit geheeld program
ma te vertalen, kon ik geen weerstand
bieden
muit, dat wei 10 minuien aanhield,
't Leek een oogenblik of 't tot geweld
dadigheden zou komen.
Tot nu toe heeft 't congres geen po
sitieve resultaten opgeleverd die van
nut zijn voor de bevestiging van de
republiek.
Wel is nog op 't congres medege
deeld, dat de minister van oorlog
ontslag genomen heeft.
Vrijwel alle burgerlijke regeerders
verdwijnen (vrijwillig of gedwongen)
van 't regeeriogsschip!
De Duitsche regeering is z.eer ont
sticht over de Polen. Niet alleen heb
ben dezen de diplomatieke betrekkin
gen met Duitschland verbroken, maar
ook de Duitsche gebieden aun 't vrije
Polen grenzend betrokken in de ver
kiezing van leden voor de Poolsciie
Nationale Vergadering, 't Beniner
Tageblalt schrijft o.a.:
„De Polen gaan in hun overprooten
nationalistischen ijver en in hun land-
begeerte reeds zoo ver, dat zij nog eer
de vredesconferentie het beslissende
woord heeft gesproken, trachten een
fait accompli te scheppen, waarbij zij
zich niet ontzien ook zuiver Duitsi he
gebieden, zooals Danzig mot zijn 2
proc. Polen, op deze wijze bij voorbaat
te annexeeren. De Duitsche rrgeering
die tot dusver het losscheur! ngssy-
steexn van de Polen in de Costelijké
provinciën met over elkaar geslagen
armen heeft aanschouwd, zal nu uit
deze flagrante schending van het vol
kenrecht de noodzakelijke consequen
ties moeten trekken <ii bet land van
het Duitsche oosten tegen alle ver
dere stappen der Polen moeten bevei
ligen. Het Duitsche volk is niet ge
zind om de onbeschaamdheid van de
Poolsche regeering op den duur ge
duldig te verdragen en de Polen uwa
len als ze meenen, dat het voor altijd
te krachteloos is om naar liet Lehoost
tegen hen op te komen".
Dreigen de Duiischers aldus met
een oorlog tegen de Polen?
De stemunug der Po.eu legen de
Duiiscners is zeer verbitterd. Thans
is uitgekomen, dat in t eind van No
vember auu-Duiiscne onlusten zijn
voorgekomen.
Van Duiusche zijde wordt gezegd,
dat ugeiiLèn u«r Entente in Polen met
geld gewerkt hebben.
in Bulgarije is 't minisieiie-Mali-
noff afgetreden. Er is sterke oppositie
tegen dit kabinet gekomen, omdat na
't sluiten van den wapenstilstand de
Dobroedsja aan Roemenië moest afge
staan worden.
Wie de opvolger van Malinoff
wordt is nog niet bekend.
In Portugal is een nieuwe president
gekozen ln de plaats van den vermoor
de. 't ls admiraal Canto Castro, die
zich evenwel slechts bereid verklaar
de de functie tijdelijk te aanvaarden.
Botha, de ex-premier van Zuid-
Afrika, die- voor de vredesoongelegen
heden te Londen is aangekomen, ver
klaarde in een interview, uat een
Duitscli bestuur aan de grenzen van
Engelsch Zuid-Afrika niet kan wor
den toegelaten.
Verder gaf Botha de volgende ont
hulling „Wij weten tbane dat
Duitsch'.and a oogmerken in Afrika wa
ren om een Duitscli Centras! Afri-
kaanacll koninkrijk te vestigen, dat
zien zou uitstrekken van den Atïanti-
scben tot den Indischen Oceaan, eu
om de groote inheeiueche bevolking
voor militaire doeleinden te oefenen.''
Botlia wil er dus niets van weien
om de Afrikaansche koloniën weer aan
Duitschland terug te geven.
Verspreid nieuws
ZUID-T1ROL. 't Nieuwe Oosten
rijk protesteert'tegen de bezetting van
Zuld-Tirol door de Italianen, hoewel
deze daartoe gerechtigd zijn door de
bepalingen van 't wapenstilstandsver
drag.
'T BIUTSCHE ESKADER keert
weer uit Kiel naar Engeland terug.
DE BESTRAFFING. De gemeen-
teraud van Antwerpen is begonnen
met de bestraffing van ambtenaren
die tijdens de bezetting met de Duit-
schers geheuld hebben. De voornaam
ste schuldigen zijn reeds getroffen.
DE DUITSCHE VERLIEZEN in den
oorlog bedragen volgens de laatste
cijfers:
1.GÜ0.000 dooden.
203.000 vermisten.
618.000 gevangenen.
4.064.000 gewonden.
'T LEGER VAN MACKENSEN.
De berichten over 't interiieercn zijn
bevestigd. De troepen worden onder
gebracht in een kamp bij Boedapest.
Mackensen heeft tegen de ontwape
ning geprotesteerd. Jiij kwam daar
voor naar Boedapest, maar daar
werden hern door 't hoofd van de
Fransche missie slechts 10 minuten
bedenktijd gegeven om zich aan de
beslissing te onderwerpen. Nadat de
ze 10 minuien verioopen waren onder
wierp Mackensen zich.
DUITSCHLAND EN DENEMAR
KEN. Te Flensborg zijn groote ver
gaderingen gehouden om te pro'.estee-
ten tegen de inlijving van Flensburg
en Midden- en Zuld-SleeswJJk bij De
nemarken, omdat dit zuiver Duilsche
gebieden zijn.
EEN AANSLAG. Des Vijniee. ge
wezen agent van de burgerlijke dien
sten, heeft een revolverschot, op Sar-
rau'., den gouverneur-generaal van
Indo-China, gelost, bij gelegenheid
van <io opening van de jaarmarkt tc
Hanoi. Het scheelde wéinig of de da
der, die gepakt ie, waa door de me
nigte gelyncht. De toestand van Sar-
rsut is vrij bevredigend.
EEN GOEDE VONDST. Aan het
station te Muysen bij Mechelen heeft
men een kistje met- 6.000.000 Mark
ontdekt,, welke met veel anderen balt
door do Dultschera waren achtergela
ten.
PRESIDENT WILSON zal op zijn
doorreis naar Italië een bezoek aan
Zwitserland brengen.
DE W A P EN STILST ANDSV OOR-
WA ARDEN. Volgens het Jour
nal de Geneve moeten de Duit
sellers gedurende de eerste 10 dagen
van den verlengden wapenstilstands
termijn, van 18 December af, 110 lo
comotieven en 3200 waggons.per dag
uitleveren en gedurende de 20 ove
rige dagen 150 locomotieven en 3200
waggons per dag.
DALMATI8. De Italianen hebben
groote troepenmachten in Dalmatié
ontscheept-.
ELZAS-LOTHARINGEN. Een
nationale vergadering van Elzas-Lo-
tharmgen meldt Havaa sprak
krachtig al6 haar meaning nit dat El-
za8-l-otbsringen zich als oen deel van
Frankrijk beschouwt.
ESTLAND. De Eatlandsche minis-
ter van Buitenlandsche Zaken ontkent
de juistheid van het bericht over een
Engelscho bezetting in Estland.
IN ELZAS-LOTHARINGEN mag
geen Duttsch geld meer aan de post
en telegraafkantoren aangenomen wor
den. Duitsche postzegels zijn ook niet
mc-er geldig.
HELGOLAND. Uit Berlijn wordt
gemeld, dat de Engelschen blij-ven
dreigen Helgoland te bezetten als de
voorwaarden voor den wapenstilstand
door Duitschland niet 6tipt worden
uitgevoerd.
WIESBADEN is door Fransche
troepen bezet
IN BELGIe is een beweging opge
komen om de Vlaamsciie bocgescbool
te Mechelen te vestigen Dit gaat
evenwel niet uit van de erkende lei
ders der Vlaauische beweging.
ITAL16. De oorlogskosten van
Italië, bedragen 57 mil li oen lire.
OVER ZEVENBURGEN. Uit Boe
dapest wordt gese-ind: Een deputa
tie van de Roemeensche regeering in
Zevenburgen is naar Boekarest ver
trokken om koning Ferdinand van
Roemenië de regeering over Zeven
burgen aan te bieden.
SCHEPEN RIJGELATEN. Een
telegram uit Hamburg meldt:
15 Engelsclie vrachtbooten, die
bij het uitbreken van den oorlog in
Duitsche wateren in beslag genomen
waren, zijn vrij gelaten en zuilen met
Duitsche bemanning zoo snel mogelijk
naar Engeland vertrekken.
Uit Duitsehland.
De luitenant-generaal SchencL la
als minister van oorlog afgetreden
omdat hij geen genoegen nam met de
lasterpraatjes omtrent en de minach
ting van 't officierenkorps door de
revolutie-aanhangers. De officieren
toch hebben steeds liun plicht ge
daan.
DE DUITSCHE EX-KROONPRINS.
Een vriend van den gewezen kroon
prins verklaart ln de Duitsche pers:
„Ik verkeerde ln 1915 en 1916
vriendschappelijk met den kroonprins
en ik kan getuigen dat hij herhaalde
lijk tegenover mij in den zomer van
1915, ook in het bijzijn van anderen,
zijn gedachten ontwikkeld heeft over
het onmiddellijk sluiten van den vre
de. Hij was niet alleen voor het terug,
geven van al het bezette gebied in
Frankrijk en België en voor e«n be
hoorlijke schadevergoeding voor de
schade In België veroorzaakt door on
zen opmarscli, maar zelfs was hij van
meening dat in de Fransche spraakge
bieden van Elzas-Lotharingen door
een volksstemming beslist zou moe
ten worden of deze gebieden in de toe
komst Duitscb of Fransch zouden zijn.
Oorlogsschattingen mocht geen der
partijen verlangen.
Daarvoor in de plaats hoopte de
kroonprins volkomen vrije hand In
het oosten te krijgen. Iiij sprak daar
bij van een bevrijding van de Duitscli-
Russische gebieden van de Slavische
onderdrukker?, van een zelfstandig
Finland en Polen".
De nieuwe landdag van Mecklen
burg Strelilz zal bestaan uit 21 ver
tegenwoordigers der burgerlijke par
tijen en 21 sociaai-deniocr.iten.
Te Berlijn is 't Russische blra
„Wremja" uitgegeven om (figuurliji
gesproken) een brug te vormen lus
schen Duitschland en Rusland.
De onlangs gearres.eerde groot-in-
dustrieelen uit Rijnland, die weer
spoedig vrijgelaten zijn omdat de be
schuldiging van landverraad op een
valsche aanklacht steunde, hebben nu
een aanklacht, ingediend tegen den
Arsolraad te Berlijn wegens onrecht
matige vrijheidsberooving, omda' ze
gearresteerd zijn zonder verhoor.
Uit Berlijn wordt medegedeeld, dat
de Entente ln 't bezette Rijnland ge
weigerd heeft om kolen uit t Saarge-
bied te laten vervoeren naar Zuid-
Duifschland. 't Gevolg zal zijn, da; de
gasfabrieken daar binnen enkele" da
gen zullen moeten sluiten wegens ko-
lengebreb. Niettemin eischen de ge
allieerden de uitlevering van cokes,
kolen en maugaanertsen ln hoeveel
heden, welke alleen mogelijk zou zijn
bij de grootste productie. Werden de
ze eischen verwezenlijkt, dan zou hel
gevolg ervan zijn een overproductie
aan ruwijzer en staal. Noch het be
zette gebied, noch Frankrijk kunnen
deze hoeveelheden produceeren. Een
beperking of wel stopzetting van dc
bedrijven zou het gevolg ervan zijn.
Tienduizenden arbeiders zouden werk
loos worden. Een dergelijk lot drenzt
de industrie op den rechteroever,
wanneer de aanvoer van ertsen, staal,
bruinkolen en bruinkoolbriquetten
verder wordt belet.
Door de Duitschere is dringend op
verandering dezer bepalingen aange
drongen.
In 't Ruhrgebied staken nog 20.000
mijnwerkers. Dat geeft eiken dag eon
verlies van 16.000 ton koten.
Te Hamburg staken de officieren,
omdat dezen zich niet kunnen vereeni-
£od niet- de denkbeelden van de Arsol-
raden ovei de leger-inrichting.
In de zitting der Arsolradetl,
verklaarde de onafhankelijke socia
list Dittmann onder levendigen bijval
(van de geheele zaal, dat ook hij de
vereemging der onafhankeiijken met
de meerderheidssocialistén onder.
steunde.
't Duitsche Roode Kruis heeft aan
"t neutrale buitenland o.a. aan de
Nederlanders gevraagd levensmid
delen te zenden voor kinderen, vrou
wen, zieken en ouden van dagen ln
Duitschland, die daaraan veel be
hoefte hebben.
Stadsnieuws
LIEFDADIGHEIDSUITVOERING. -
Met welwillende medewerking van ee-
nige dames en lieeren musici en wtir-
kemlo leden der Haarlemsche "loo-
needciuh werd Dinsdagavond in den
Stadsschouwburg een liefdadigheids
uitvoering gegeven ten bate der vor-
eentging „Weldadigheid naar Ver
mogen'
Men weet, hoe het (qj dergelijke
avonden gaai: er is een goedgestemd
publiek (bflialve de loges was dc
schouwburg goed bezet; en er is con
tact tusscben zsial en tooneel.
Het programma werd geopend door
een dameskoor onder leiding van roej.
I. Pijzei, dat, met begeleiding vun
mej. M. Nleuwenhuijzen Krusennin,
liederen van Röntgen, Schubert en
Brahms zong. Maar laat ons het pro
gramma met op den voet volgen cn
volstaan met te zeggen, dat én me
vrouw J. IJzerman, van Bloemendaal,
door haar prachligen zang, én do
heer F. Tollenaar, die daarbij uitste
kend begeleid door mej. J. de- Ileus, In
troduction et Allegretto van E. Lolo
en L'ngarisclie Fantasie Op. 2 van
Joachim Andersen op de fluit ten ge
hoore bracht, tot het welslagen van
den avond bijdroegen.
Na het subliem uitgevoerde Ave
Maria van César Frunck wexd aan do
dames IJzerman en de Reus oen bloc
menhulde gebracht, die- welverdiend
was. Aan het eind van het muzikale
gedeelte van "t programma werd me
vrouw IJzerman door long-aangehou
den bijvalsbetuigingen tot een toegift
bewogen: „O, Kerstnacht, schooner
dan de dagen..."
Toen was de pauze „aan do beurt"
mogen wij wel zeggen, want op een
.avond als deze behoort de pauze zoor
zeker tot „liet programma", ja. vormt
or een zeer belangrijk onderdeel van.
In een deel van den wandelgang en in
den foyer werd druk „zaken gedaan":
wij twijfelen niet, of de jonge dame*
die zich welwillend met den verkoop
van ververschingen en v.-rsnaperin
gen belast hadden, zuilen mot voldoe
ning op 'haar arbeid kunnen terugzien
en de kas van „Weldudigiieid naar
Vermogen" zal er wol bij varen"
Na do pauze voerden eenigc loten
van de Haarlemsche Toon cel club op
het één-bedrijfs-spel „ln d> Val" van
Feuilleton
naar net Engelsch door
RAI.PH KA YE ASSHETON.
22)
Avice stond nog steeds op dezelfde
plaats. Haar oogen waren op de deur
gevestigd. Haar heele houding was
een afwachtende. De verlangende
blik van vroegere, nu weer opge
wekte liefde lag in haar cogen, ver
mengd mei verwondering cn vrees.
Giles sloot de deur achter zich.
Eenige seconden lang stonden de twee
naar elkaar te kijken de zuster en
de broeder die tien jaar geleden op
zulk een droevige wijze gescheiden
waren. Toen deed hij een paar pas
sen voorwaarts en greep haar han
den in de zijne. Er was in deze be
weging dezelfde spontane uiting van
gevoel, zooals zij zich dat in baar
herinneringen steeds van den jongen
Giles had voorgesteld.
Avice! zeide hij op lieeschen toon.
En toen scheen zijn keel dichtgesnoerd
te worden en verder spreken onmogo.
lijk te maken. Onder zijn door de zon
verbrande huid, was zijn gelaat
grauwbleek. Haar eigen gezicht... dat
naar hem toegewend was zog ook
even wit en trilde in lederen trek er
van. Het was een oogenblik, bijna te
zwaar om te dragen voor een mensch.
Beiden zonder een woord te kunnen
uiten, beiden bezwaard tot benauwens
toe met het in-droevige van dit weer
zien, keken de broeder en zuster el
kaar maar zwijgend aun. lederen keer
dat Avice beproefde te spreken, wei
gerden haar drojfe lippen haar te go
hoorzamen. De natuur bracht haar
ten laatste verlichting. De tranen
schoten haai' in de oogen en stroom
den haar toen over de wangen.
Ben je het werkelijk.' zeide zij
toen en hij kon de woorden nau
welijks verstaan. Ben jij het wer
kelijk, Giles?
Ik ben heil antwoordde hij nog
steeds op denzelfden heeschen toon.
En Jij bent Avice!
Plotseling liet hij haar handen los
en zich omdraaiend; liep hij raar het
raam. Zij zonk ihtusschen weer in
haar stoel terug en veegde de stroo-
mende tranen weg die haar zooveel
verlichting hadden gebracht in de
spanning.
Giles, die met zijn rug naar haar
toestond en over de sneeuw keek, zag
de roodborstjes en meezen verzameld,
zooais zij altijd samenkwamen voor
Avicc's raam in de dagen, toen zij de
lieve, bijna moederlijke zuster was,
die hij lief had gehad. De tjgenwoor
digüeid van de kleine, verlangende'
vogeltjes op de sneeuw deden zijn
aandoening wat bedaren want,
evenaJs bij zijn zuster was de span
ning van deze ontmoeting groot. Er
was de eigenaardige zachtheid en
overreding in Giles' blik; toen hij zich
eindelijk tot haar omkeerde.
Het. was moeilijk, om je dadelijk
te herkennen, Avicel zeide hij.
Maar Je kleine vogeltjes kennen je
nog.
Avice zuchtte lang en diep. Zijn
woorden verbraken, evenals haar tra.
nen een oogenblik te voren, de span
ning.
Giles, stamelde zij. Ik kan me
nog maar niet Indenken, dat jij het
werkelijk bent! En toch hfb ik zoo
vaak gewenscht, dat ik je rog eens
weer zou zien!
Hij kwam nu dichter naar haar toe
en nam haar hand, terwijl zij ln den
stoel zat.
Avice, fluisterde hij, ik had
met zoo lang weg moeten b'ijven.
De oude angstige blik, die etn oogen
blik lang teruggedrongen was dooi
de groote, overweldigende aandoe
ning van dit wederzien, kwam weer
in Avice's oogen.
Gelukkig deed Je het wel, Giles!
Wist Je van het gevaar waarin je
verkeerde?
Ik had er nooit iets van ge
hoord, tot gisteravond, antwoordde
hij. Het kwam geen oogenblik In
nnj op, zoo'n ongerijmd denkbeeld
zelfs maar even te vermoeden. Ik
bleef eerst weg, eenvoudig omdat het
zoo moeilijk was om weer thuis te
komen. Van moeilijk werd het lang
zamerhand onmogelijk. Ik kun nau
welijks vertellen op welke manier die
tien jaren omgevlogen zijn.
Zij zag nu verlangend, belangstel
lend nuar hem op, steeds uog met een
vreesachtige uitdrukking op haar ge
laat Voor den eersten keer bukte hij
zich en kuste haar.
En zoo vind ik jo terug, Avice,
zei hij teede-r. - Vind ik de zuster
uit vroeger dagen.
Zij strekte huur armen uit en legde
haar handen om zijn hals heen:
O, Giles, Giles! riep zij, terwijl
de tranen haar opnieuw over het ge
laat stroomden, ik heb zoo gehoopt
en toch ook weer zoo gevreesd, dat je
thuis zou kunnen komen. Het lijkt
mij vanmorgen, als of die tien jaren
niets geweest zijn alsof je even te
ruggekomen bent, om ons goedendag
te zeggen, voordat je voor goed hier
vandaan ging. Moeder en ik keken je
na half verlangend, half verschrikt
want het gevaar is zeer nabij, Gi
les. Het is een feit, dat je, wanneer
je tien jaar geleden gevonden was,
in levensgevaar zou zijn geweest. En
als je nu gevonden wordt, vermoed
Ik, dat het precies hetzelfde zul zijn.
Gltes .wierp het hoofd met een ver
ontwaardigde beweging achterover.
Ik kan niet aan dat denk
beeld gewend raken, Avice, unlwoorn-
de hij. Ik kwam thuis, gedreven
door een innerlijk gevoel, dat me zei,
dat het er tocli eindelijk eens van ko
men moest. En nu vertel Je mij, dat
tk niet blijven kan. Het is belaclielijk.
ik ben met van plan weg te loopen
voor iets zoo onzinnig; als de be
schuldiging, dal Ik Timothy Prout
doodgeschoten heb. Wat ter wereld
deed zoo'u vermoeden ontstaan?
Avice huiverde. Ieder woord van de
verocWeelemie, vastgelegde getuige
nissen tegen haar bresder, stond in
haar geheugen gegrift.
Je geweer was hier uit het huis
weg, Giles, vertelde zij hem. Het
werd op een paar meter afstand van
Timothy's lijk bij de eendenkooi ge
vonden. En Sir Peter Hcyes moest
toestemmen, dat hij een schot gehoord
had, en je rennende was tegengoko
men.
Opnieuw hief Giles verontwaardigd
het hoofd in den nek.
Peter lieyesl zeide hij. Ja wel,
dat zal wel waar zijn. Ik rende In
volle vaart bijna tegen hem op.
was naar de kooi gegaan om een leld-
zame eend te schieten, die ik in de
buurt gezien had en die ik vast be
sloten was te pakken te krijgen, voor
die geschiedenis met Kiuiwuko, waar
voor mijn vader mij naar de gevan
genis zond. Ik wilde een herinnering
aan Meols hebben, ofschoon ik vast
besloten was oooil terug te nomen! ik
heb nog steeds de borst van die praclc
tige rood-geborstó poeleend, Avice!
Daaróm ging ik naar cle kooi en cun
den vogel te kunnen schieten liep ik
eerst naar huis en haalde mijn ge
weer, bij het aanbreken van dtn dag.
nadat ze mij mijn vrijheid hergeven
hadden. Toen ik den vogel geschoten
had, liet ik het geweer in het gras
liggen. Ik wilde mezelf er ï.lctf mco
belasten en ik dacht ook, dat, wan
neer men mij er mee zag, ik waar
schijnlijk gemakkelijker opgespoord
zou worden, wat niet mijn bedoeling
was. Dat is het hcelo verhaal van
mijn bezoek aan <le eendenkooi op
dien morgen.
Hij had van zijn zuster afgewend
gestaan terwijl hij sprak, alsof zijn
oogen rustten op dat beeld uit zijn
lang vervlogen jongenstijd. Nu draai
de hij zich weer tot haar om en er
kwam plotseling een uitdrukking van
boosheid op zijn gelaat.
Avice, Jij jij en moeder hebt
dat verhaal toch zeker nooit geloofd?
zeide hij op heeschen toon.
Avice sloeg haar oogen naar hem
op.
Nooit! antwoordde zij. Die
vraag had je mij niet behoeven
doen.
(Wordt vervolgd.)
