Hunm Ctuui
De Teruggekeerde
DERDE BLAü.
Dinsdag 24 December 1918
HEBEEHISB.
(Een Kerstverhaal.)
door CONST. DE RAYMOND.
Eet was eer ouderwetsche Kerst
avond.
Gedurende dc laatsi© jaren hal do
Decembermaand niets anders opge
leverd dan triestige, klamme dagen,
motterige rogen, hagel en natie
sneeuw, die de stralen besmeurde
met een kleffe, brijachtige laag, van
dat kwakkelende winterweer, dat,
zonder doordringend koud ie -ijn, de
atmosfeer toch kil en huiverig
maakt.
Doch nu wa« de thermometer ai
©enige dagen dalende; het had gevro-
re» cn de liefhebbers van sNiuatsen-
ryden hoopten reeds op g -en lis in
de komende vacantieweken. 1 en 'lag.
voorafgaande aan het Ketst fcesr-,
was liet evenwel gaan sneeuwen.
Langzaam dcch gestadig vielen de
dichte. witte vlokken hijnt lood
recht, in grillige dwarreling neer, en
bedekten huizen en boome-.. paden
en wegen met oen hebJïf vitte d. a-
zigc laag, al dikker en 'likker. De
contouren van de daken en uitsteek
sels der huizen Vervaagden met mol
lige rondingen; de tak.ten der hoornen
spoorden aio spookachtige armen 111
de grijze winterlucht, leken eens zoo
dik door oe opgeaoopte. stee-is da
lende dichte Mokken. Dc. avoiols
was er zooveel sneeuw gev n. dat
fiiet gaan lungs dè wegen hoogSi. be-
zwaarlijk werd en menschen en die
ren voortdurend tobden om ziciï door
de boog© wollige massa beon te
werken. Door de dikke sneeuwlucht
was het nog vroeger gaan doft keren,
dan anders om dezen tijd van het
)uar, zoudat liet, licht tijdig ontsto
ken ©11 ue avond langer werd.
De koster Woud© liep bedrijvig
heen en weer van zijn woning achter
d© pastorie naar hei dorpskerkje, om
een en ander voor den avonddienst in
gereedheid te brengen. Meei dan
vijf en twintig jaar bek.eedd© hij
zijn ambt, dat hem een aardige bij
verdienste en een vrije woning had
gegeven bij zijn inkomsten a!s met-
eei aarsbaasje, waartoe hij zich van
Jongmaatje en knecht had opgewerkt.
Ook zijn vrouw was nog druk doen
de in de groote achterkamer; hoewel
deze er kraakzindelijk uitzag en de
aanwezige meubelen en de koperen
voorwerpen heider blonken ais kris
tal, was het toch of het de oude
ivrouw nog niet naar den zin was;
telkens probeerde zij nog. gewapend
viet een groeten doelt, hier en daar
©cn stofje weg te vagen, of een denk
beeldig pluisje op te nemen. Het
vertrek zog er ze'.fs min of meer fees,
lelijk uit, want op den schoorsteen
atom! een dikbuikige vaas, gevuld
met een bundel hulst met steen-rood©
bessen en op de tafel, di© met een
helderwit kleed gedekt was, prijkte
een bouquet geunge seringen.
Het «as alsof ex iemand verwacht
werd, een liooge gaSt, voor wien niets
mooi genoeg was, dio niets tnoest
kunnen vinden, waarover een aan
merking zou gemaakt kunnen wor
den.
En zop was liet ook.
Woud© en zijn vrouw verwachtten
hun cenigen zoon, Johan, die ge
schreven had, met zijn vrouw zijn
ouders te zullen komen bezoeken,
teneinde bij hen de Kerstdagen
door te brengen.
Dit was voor de oudjes ©en gebeur
tenis. Daarom waren zij er dagen
lang van in de stilt© geweest. Waait
Johan had nog nimmer met zijn
echtgenoot© de Kerstdagen thuis
doorgebracht. De oude lui kenden de
vrouw niet, hadden haar nooit ge
zien.
Ii©t was nn alles zoo anders geloo-
;pen dar. gelijk zij zich dat lu hun
eerste Jaren na de geboorte van hun
zoon hadden voorgesteld, toen Jo
han de school een paar jaar had be
zocht, bleek den onderwijzers, dat de
jongen gemakkelijk kon leeren en
dat hij in begaafdheid verre boven
zijn medescholieren uitblonk. Hij
was bovendien zeer ijverig en thuis
ook altijd bezig met allerlei knutse
larijen bij voorkeur op werkluigkun-
Feuilleton
tinar net Engelsch door
HA!.PU KAYE ASSilETON.
27;
Er is een veilige plaats, zei Jill
tonder vrees, Avice aankijkend. Da;
is Brandlesomel
-- lJrandlesoine! herhaalde Avice.
- - Bi andlcsomc? Maar dat is onmo
gelijk! Hoe zou hij zich daar kunnen
verbergen?
Jill nam de handen der andeie
vrouw in de hare en lueid ze Ueuer
vast. Haar reine, ernsl.ge oogcii za
gen Avice in het gelaat.
Juffrouw Avice, zeide zij, u
kent mijn kleine oranjerie toch? Er
komt een deur van buiian af in uit en
er is een trap in dm ouden to :n
naar boven, die vlak bij dc deur van
m:jn slaapkamer uitkomt. In mijn
slaapkamer kom; een klein vertrekje
uil, dal ik voor donkere kamer ge
bruik. Ik zou mijnheer Giles daar
wel gedurende een paar uur verbor
gen kunnen houden. Als hij eenmaal
uit Meols kan ontglippen over de vel
den als hij In mijn oranjerie kan
komen zonder gezien te worden, dan J
kan ik,hem wel naar boven brengen,
dig gebied. Men raadde den ouders
dan ook ernstig hun zoon te laten
etudeeren en ofschoon dit voor die
eonvoudige lieden nog al bezwaar-
lijk was, met het oog op dc kosten,
mocht Johan biijven leeren. Hij
kwam op het gymnasium en later
met behulp van een beurs op de tech
nische hooge school. Na eenig© jareu
slaagde hij voor het ingenieursexa-
rnen en kort daarna werd hij be
noemd tot technisch adviseur op een
groote fabriek.
Tot. dusverre was alles goed ge
gaan. Johan was een voorbeeldig
zoon, waar zijn ouders niet weinig
trotsch op waren. Hij kwam graag
thuis en allo feestdagen bracht hij
in de ouderlijke woning door.
Doch toen hij ©enige jaren la be
trekking was, kwam hij in kennis
met een jonge dame, waarmede hij
na korten tijd verloofd was.Van dien
tijd af werd het ouderlijk bezoek
mindc-r. Hij wa© dolblij met zijn ver
loofde, hemelde haar torenhoog op,
•maar, schreef hij, hij kon haar zoo
moeilijk met zijn ouders in kennis
tbrengen, hij wist niet of dit wel in
goed aarde zou vallen. Zijn bennnde
was de dochter van een generaal en
dus vaji ben heel anderen stond en
anders opgevoed dan hij. Zij moes
ten da! alles wel goed begrijpen. Zij
moesten zich maar eens indenken
dat het" verschil zoo enorm was.
Voorioipig kon hij dus niet thuisko
men.
Deze mededeeling had den ouden
koster zeer gegriefd. Aanvankelijk
was hij zeer terneder geslagen. Had
hij dut aan zijn zoon verdiénd? Aeh,
wat had hij niet willen geven wan
neer hij maar weer in het ouderlijk
huis was gekomen, als weieer. Doch
langzamerhand had hij leeren be
rusten. Zijn droefenis was overge
gaan in een zekere stugheid.
Johan's naam werd slechts zelden
rneer genoemd. Wat dacln hij wel
Hij behoefde zich voor zijn ouders
niet te schamen. Hij bleef toch zijn
zoon al werd hij nog zoo aanzienlijk
in de wereld en al verkeerde hij nu
in betere kringen. Dat scheen hij te
vergeten.
Bij het huwelijk was Woude, noch
zijn vrouw tegenwoordig geweest. De
oude bad botweg geweigerd. Wat
hadden zulke eenvoudige lieden bij
zoo'n hooggeplaatste familie moeten
toen? Zij zouden zich belachelijk
hebben gemaakt.
Van dien tijd af was de verbitte
ring van beide zijden toegenomen. Er
werd niet meer geschreven, zelfs niet
eer bij verjaar- en andere feestda
gen. In de woning van Woude werd
nooit meer gerept van Johan en zijn
Vrouw; het wa© alsof hun zoon was
afgestorven, voorgoed was heenge
gaan.
En nu plote, na verscheidene ja
ren, had Johan geschreven of het
goed was, dat hij met zijn vrouw, de
Kerstdagen in het ouderlijk huis zou
mogen doorbrengen. Vooral zijn
vrouw had er erg op aangedrongen,
dit verzoek te doeu, daar zij zoo graag
met de ouders van huur man wilde
kennis iuaken, alvorens dit mogelijk
te laat zou zijn. Johan hoopte, "dat
alles vergeven en vergeten en het
verzoek toegestaan zou worden.
Woude*bleek weinig geneigd hier
aan te voldoen, maar zijn vrouw
pleitte zoolang, dut hij tenslotte zijn
toestemming gaf en hij schreef, dat
ze dan maar moesten komen, maar
dat z© de nederigheid in zijn woning,
die nog altijd dezelfde gebleven was,
voegde hij er, niet vrij van een
welpig sarcasme, aan toe, - voor
lie moesten nemen.Toen dit eenmaal
geschreven was, nam de zenuwachtig
heid van beide oudjes met den dag
toe. Vooral Johan's moeder zug toen
tegen het bezoek verschrikkelijk op.
Het was natuurlijk alleen de vrouw
van haai' zoon, waar ze zoo beangst
voor was. Zoo'n voorname dame, de
dochter van een generaal in deze
eenvoudige ko6terswoning van een
dorpspastorie. En dan er viel nog
zooveel te beredderen, boe zou ze dal
voor elkaar krijgen? Allee moest ex
tra gewreven en gepoetst, het lin
nengoed helderwit gewasschen, hel
mooie seivies voor den dag gehaald
worden.
De koster deed minder druk, alsof
hij niet geagiteerd was, doch in wer
kelijkheid was ook hij niet op zijn
gemak, lang niet zooals anders, at
wilde hij daar van niet dadelijk blijk
geven.
De gasten hadden er al moeten
wezen.
Het rijtuig, dat aan het nabijzijnd
station aanwezig zou zijn en dat op
geloof ik.
Avice Stansfield haalde diep adem.
Laat het dan zoo zijn! He; is een
kans voor hem, Jill, zeidc zij. Ik
voel ïuo zoo wanhopig, dat ik nau
welijks weet, hoe ik hiervan denken
moet. Giles kan hard loopen! Hij kon
altijd sneller loopen, dan wie ook in
z in jongenstijd. Als h.j den mannen,
die hem bewaken, ontvluchten kan
ui naar Bróndlesome kan komen, be
staat er nog een kans voor hem len
slotte!
Haar gelaat was doodsbleek en ge
durende eenige oogenblikken bedekte
zij het met haar handen. Toen liet zij
haai- armen vallen en keek mei droe
ven blik naar Jill.
Kind, kind! zeide zij. Ik weet
niel, of hel wel goed is, je dit alles
lo laten doen, maar ik kun liet niet
liMpc-ii; Ik voel ine zoo verward, dat
ik nic-i weet wat te doen. Ik ben net
even ongelukkig, als mijn moeder en
ik tien jnar geleden waren.
Hc-t is maar een mogelijkheid,
't is maar 'n mogelijkheid, antwoord
de Jill, beproevend haar stem eenige
vastheid ;e geven, en wanneer zij
geen huiszoeking bij u komen doen,
zou mijnheer Giles hi--r veiliger zijn
dan overal anders. Maar ze zullen
hier wel komen, vrees ik, en als i
naar Brandlesome wil gaan, moet het
op een uur zijn, waarop ik op den
uitkijk kan staan.
tijd besteld was, kon zeker moeilijk:
Yoort, door de opeengepakte sneeuw
laag. Doch eindelijk hield hot stil
voor do deur; zij waren er; de lang
verwachten stapten binnen. Vader,
hield zich kordaat, bleef aanvanke
lijk gereserveerd, doch moeder raak-j
te dadelijk de kluts kwijt. Dat was
dus de vrouw van haar zoon. Wat
een voornam© dame. En zoo koste
lijk gekleed mot al dat dure bont. Zij
vergist© zich telkens door „me*
I rouw" en „juffrouw" dooreen to
(haspelen. Doch zij werd weldra op
liaar geinak gesteld, toen Johan's
vrouw ,die haar echt kinderlijk (lan
delijk al© moeder betitelde, haar op
beide wangen kuste en vriendelijk
verzocht haar toch Lena te noemen.
Zoo beetle zij en zij was immers haar
dochter. Dit stelde moeder Woude
we! wat gerust, maar toch bleef zij
zich nog telkens vergissen. Johan
pakte de meegebrachte geschenken
uit voor vader en moeder, praatte
over koetjes eu kalfjes, doch ver
meed datgene waarover de kwestiên
begonnen waren. En.toen zij, na het
zich wat gemakkelijk gemaakt te
hebben ,aan den welvoorzienen discJi
hadden plaats genomen, bleek het ijs
gebroken en klonk er een opge
wekte en vertrouwelijke toon, die het
gesprek vergemakkelijkte.
Na het maal werd liet tijd voor de
kerk. Johan zou medegaan terwijl
Lena móeder gezelschap zou houden.
De oude vrouw wild alweer dadelijk
bdrijvig aan doen gang, om de ta
fel uf te ruimen en liet servies te
beredderen.
Maar daar wilde Lena niet van
weten.
- Nee, nee, moedertje, zei ze
lachend opstaande, laat u dat nu
eens aan mij over. U.bent zoo druk
geweest, zoodat u waarlijk wel wat
rust mag hebben. U zegt maar waar
ik een en ander vinden kan, dan
iwasch ik het servies af en berg het
weer netjes op.
Maar mevr.... Lena, stribbeld©
moeder tegen, wou u dat doen?....,.
Nee, dat gaat niet.... dat is geen
werk voor uw handen.
Kom moeder, gekheid. Ik kan
't heusch wel... en laat u dat ,,X7'
tegen mij nu weg, hoor!
Moeder stemd© dan maar toe on
der voorwaarde, dat z© mee zou mo
gen .heipen, dan was het vlugger
klaar beweerd© ze; in werkelijkheid
dacht ze: „dan kan ik eens zien hoe
ze er dót zal afbrengen."
Maar zij zette groote oogen op
toen Lena met het afwasschen en
opbergen vee! handiger was, dan 2!j
mei haar oude oogen en langzame
bewegingen. „Wel wie zou da; heb
ben kunnen denken", zei ze zachu
voor zich, „ze is bijna zoo handig
.als ik".
En toen zij daar in de vroolijk©
kamer, waar de kachel helder brand
de en de ouderwetsche staartklok zoo:
rustig tikte, knusjes bij elkaar za
ten,, in afwachting dat de Kerkgan
gers weergekeerd zouden zijn, over
handigde Lena moeder nog een apart
geschenk, 'n eigenhandig geborduurd:
tafelkleedje, daar lij van haar man
had vernomen, dat de oude vrouw
dol op handwerkjes was.
Toen had Lena het hart van de
goede vrouw geheel veroverd, vfcant
ze had een voorliefde voor alles wat
naar handwerkjes geleek. Zij had er
in vroeger tijd ook zooveel aan ge
daan doch nu begonnen haar oogen
haar te begeven; zij kan 't peuterige
werk zoo goed niet meer zien. Maar
dat z© er veel voor voelde, dat bleek
iuit alles en niet het ininst aan de
talrijke kleedjes eu loopertjes, die op
tafel en kastjes verspreid waren.
Lena moest nu al haar ouderwet
sche werkjes zien, die ze jaren gele
den vervaardigd had, of gedeeltelijk
begonnen was; onder meer ook nog
een half afgewerkt Teneriff-kleedje.
dat had 'n nichtje huar, eenige ja
ren geleden, voorgedaan, doch zij
had er dan goeden slag niet meer
van te pakken kunnen krijgen.
Geen bezwaar, hoor moeder, zei
Lena, ik zal het u in deze dagen we)
leeren, dan kunt u dit kleedje af
maken.
Maar kind, vroeg de oude vrouw,
versteld, kon je dat óók?... Ben je zoo
goed thuis in de handwerken?
Ik heb m'n acte. Ja, wij moesten
ons tliuis allemaal bekwamen in een
of ander vak, daar stond vader be
paald op! En bovendien, bet huis
honden leeren.
Daar keek de oude vrouw al
vreemd van op. Meisjes uit zulke
standen, kenden die ook hu selijke
Jill's vingers waren ineengeklemd
door de physkke spanning, - zooda;
het 't beste zal zijn, wanneer hij over
een uur ongeveer uit Meol? weg zal
gaan. Wanneer wij óns vergist heb
ben en niemand hem achtervolgt, zul
len wij dat binnen vicr.en-tw'ntig uur
weten en dan kan hij 200 rustig weg
gaan, als hij hel eerst van plan was.
Zij nam haar rijzweepje weer op en
toen legde zij haar arm om den hals
van Avice Stansfield heen.
Wees gerust, lieve! fluitserde zij.
Wij zullen hem redden, u en ikl
HOOFDSTUK XIII.
De vlucht.
Het was een uur later en Jill, die
In haar rijcostnum gekleed was, stond
weer in de oranjerie, met al de teeie
bloemen om zich heen. Ue duisternis
was reeds ver gevorderd en do deur
naar buiien stond wijd open, zoodat
de koude, Maartsche avondlucht haar
adem over de zachte bengelende klok
jes van de hyacinthen en narcissen
blies. Slechts de laatste schijn van 't
verdwijnend daglicht viel door de ra
men naar binnen.
Jill's gelaat zag bleek In dit vage
licht en haar hecte houding was ge
spannen door do verwachting.
Toen zij weRgeredcn was van Meols
was. zij er zekerder dan ooit van ge-
bezlghedcn en handwerken, zelfa
breien en mazen!
De kerk was geëindigd. De koeter
en zijn zoon kwamen binnen. Johan
keek naar zijti vader bij het zien van
dat schilderachtige, huiselijk tafe
reel bij de tafel; hij zei niete, doch
zij wisselden een bilk van verstand
houding, die moer dop boeköeeleu
sprak.
Ja het, woe wel zooais dominee
jhag laten zingen aan het slot van
zijn stichtend woord:
„Waar liefde woont, gebiedt de
Heer den zegen;
,;Daar woont Hij zelf, daar wortïfr
Zijn heil verkregen,
„En 't leven tot in eeuwigheid!"
Wat werd dez© Kerstavond in de
nederige kosterswoning liefderijk en
gezellig. Wat werd er druk gerede
neerd en gebabbeld en herinneringen
opgehaald over vroegere jaren. Alles
was zoo vredig en stemmig in deze
gewone huis dij kt sfeer. Het was er
zoo rustig en eti!. Vader stopte zijn j
pijpje nog eens en overhandigde Jo
han er een, dat hij van het rekje
nam; zijn eigene, dat Johan vroeger
atlijd gebruikte, wanneer hij de
ouderlijk© woning kwam bezoeken
Dat had de oude altijd zorgvuldig
voor hem bewaard. Eenmaal zou zijn
zoon immerc wel terugkomen. Moe
der zag het en begreep. Een traan
bigelde langs haar gelige rimpelwan
gen en verschool zicli in en diepe
plooi.
En toen zij zich ter ruste begaven
kon de goede vrouw den slaap niet
dadelijk vatten. Haar was dien dag
zooveel gepasseerd. Maar het was
góéd zoo... Er was nu vrede.... Zij
waren weer heieenigd....
„Och" zuchtte zij, „ais alle men
schen toch maar Inzagen, dat zij be
ter werden door elkander te dienen
in liefde, dan zouden zij elkaar beter
begrijpen, dan zouden er veel mis
verstanden worden opgehelderd,
oud veeten worden weggewisóht, dan
zou er blijdschap in veler harten
zijn, dèn was er in waarheid:
„Vrede op aarde".
Stadsnieuws
De winketiers «n de hoege
prijzen der winkelwaren.
Door hot bestuur der Haarlemscbe
ïïandelsvereenlging wordt ons plaat-
8'ng van bet onderstaande artikel ver
zocht.
A&nhetpubliekvan
Haarlem en omstreken.
Het 19 ons uit ingezonden stukken
in de dagbladen en uit dageliïkgch© ge
sprekken over dit onderwérp geble
ken. dat bij vele personen de meening
hoeft post gevat, a!s zou reeds de wa
penstilstand als bij tooverslag de prij
zen van de Meeste artikelen omlaag-
doen g.ian.
Dit tegen te snreken en te trachten
een beter inzicht.hieromtrent te doen
verkrijgen, is het doel waarmede dit
artikel geschreven Is.
Natuurlijk is het iedereen bekend,
dat de oorlog een aanzienlijk© prijs
stijging heeft »ebracht en daarnaast,
bij gelirpk aan net natuurlijke, invoe
ring van zocogenaamden ersatz, de
namaak-artikelen. Het behoeft geen
betoog, dat zoodra het natuur-pro-
duct weer verkrijgbaar zal zijn, het
ersatz art.kei verdwljnón zal. Hopen
wij geheel.
Voornamelijk geldt dit de voedinga-
en genotmiddelen, en vanzelf spreekt,
dat. de fabrikant of winkelier, die san
dez© artikelen nog voorraad heeft
reeds nu door een prijsverlaging zal
trachten zooveel hij kan op te ruimen,
tea einde straks het verlies zoo klein
mogelijk te doen ziju. Iets anders is
het natuurlijk met manufacturen, ga
lanterieën, schoenen ©n zooveel an-
dcc zaken die wij even goed noodig
hebben.
Wanneer de prijsverhooging alleen
bij den winkelstand was waar te ne
men, zou men misschien van een wil
lekeurige opdrijving kunnen spreken,
doch vrij allen weten het maar al te
goed. dat in elk bedrijf de prijzen zijn
omhoog "egs?.:\ Ja, laat men eens iets
noemen dat minder in prijs is gewor
den of op het vroegere niveau geble
ven is.
Tengevolge van den oorlog ia er san
alle mogelijke grondstoffen gebrek ge
komen, Men we©t het. in half Europa
zijn de fab'r eken en machinerieën
vernield Wil men dus aan het produ-
ceeren gaan dan inoeten de fabrieken
eerst, opgebouwd en de machines we
der hersteld worden. Maar om te kun
nen produceeron moeten er voldoende
en tevens geschoolde werkkrachten
zijn. En we mogen aannemen, dat de
besten hun leven op de slagvelden ge
ls ten hebben. Millioenen voortreffe
lijke werklieden zijn gesneuveld en
millioenen voor hun leven verminkt.,
zoodaf zij. hoever de techniek het met
de toepassing van kunstmatige armen
weest, dat „zij", zooals juffrouw
Stansfield ze genoemd had, op Giles
stonden te wachten. Huilen den hoofd
ingang slenterden een paar mannen
rond, schijnbaar zonder eenig doel.
Terwijl zij liet paard door de oprij
laan liet stappen, was er plotseling
een hoofd van uchter de heg vandaan
gekomen en had Kufus doen steigeren.
Aan het eind van den weg stond een
auto niet bepaald een gewone ge
beurtenis in lloole Moss. Overal wa
ren voor Jill's angstige, begrijpende
blikken teekenen van dit stadium van
het drama, dnt als een web om Meols
was gespannen.
Zij hud nu reeds-bijna een half uur
in de aangroeiende duisternis ge
slaan, wachtend en luisterend.
had Rufus zeil naar deri stal ge
bracht en niemand in het groote, war
me. verlichte huis wist dat zij van
haar rit terug was. Zij had daarop
gerekend en ook op het ongestoorde
wachten in haar kleine oranjerie.
Plotseling drong het geluid, waar
op zij had staan wachten, tot haar
door een vlugge, lichte, steelsehe
voetstap op het grint buiten. In het
volgende oogenblik kwam de donkere
figuur van een man over den drempel
en Giles Stansfield stond naast haar.
Hij hijgde een beetje en zij kon nau
welijks zijn gelaat onderscheiden, ter
wijl zij met een snelle beweging zie
naar hem toewendde en haar handen
of boenen ook gebischt mo£o hebben,
op de arbeidsmarkt niet. meer meetel
len. Er is of cr komt dus eeu bedui
dend gebrek aan werkkrachten. En
waar nu bovendien in alle deelen van
de wereld door de arbeiders eischen
gesteld worden van verkorten arbeids
dag en verhooging der arbeidsioonen
©n x©!fs in Engeland door de text i-ta
aiheide» een werktijd gevraagd
wordt van slechts vijf dagen per
week en acht uren per dag plus '10
pCt. loei.'sverhooging, daar spreekt bet
vanzelf, dat er geen sprake kan zijn
vsn prijsverlaging, docli dat men. in
tegendeel nog stijging van verschil
lende artikelen zal krijgen. Eerst dan.
wanneer ©r overproductie komt, be
staat de kans op daling der prijzen en
overproductie ontstaat alleen, wan
neer or overvloed van arbeidskrachten
is en dit zal in «ie eerstvolgende jaren
waartchi.nlijk niet het geval zijn.
Derhalve kan men dua als vast-
s'asnów aannemen, dat de lage prij
zen var. voorheen weg zijn en blijven.
Wie za] bijv. nog verwachten ooit we
der ©en kilogram heerlijk wittebrood
te kunnen koopen voor 16 of 18 cte..
geli'k vóór dei: oorlog het geval was'/
Wanneer men bedenkt, dat in de
meeste toonaangevende landen sprak©
is van een enorme loonsverliooging
(wij lazen zelfs van 90 pCt.) daar kan
het niet anders of d© verhoogde loo
nei], die bier te lande reeds worden
betaald, zullen bestendigd blijven of
nog meer verhoogd worden.
Doch niet alleen ziju de loonen. zoo
veel Looger. doch ook do grondstoffen,
vrachten, brandstoffen enz., dies Is
duurder geworden en waar de fabri
kant voor alles wat zjjn bedrijf be
treft, meer geld moet uitleggen dan
vroegc-ikan hij niet meer zoo go©d-_
koop verkoopen als hij voorheen deed,"
met he: onvermijdelijke gevolg, dat.
de winkelier dus ook niet tegen de
vroegere prijzen kan inkoopen en bij
gevolg 2ijn artikelen in prijs inoet
veihoogen en de reeds verhoogde niet
verlagen kan.
Dat hier of daar thans reeds ver
laging wordt aangekondigd, mag ge
rust als een truc wordeii aangemerai.
Wanneer echter na korter of langer
tijd werkelijk ©011 ©enigermate betere
toestand mocht intreden, dan zal de
concuirentiegeest wel zorgen dat zoo
goedkoop mogelijk wordt verkocht-.
Wij staan pas aan den vooravond
der Vredesconferentie. Veel aal van
de besprekingen ©n de resultaten
daarvan afhangen. Het lot der geheeie
wereld als het ware 2al daar beslist
worden. En zoo kunnen wij niet an
ders zegcen dan dat men zich bij de
verhoogce prijzen zal moeten aan
passen, stiji» budget er naar zal hebbeu
te regelen en te bedenken, dat de
geest des tijds dit alles meebreng;,
iels waartegen niemand zich verzetten
kan. Ook dc winkelstand niet, al zou
hij willen, maar de winkelier- doet
mets Hever dan met zijn tijd mede-
gaan.hetgeen hem waarborgt een fat
soenlijke. in alle opzichten geoorloofde
winst waarvoor hij zijn bedrijf heeft
opgezet omieder voor zichthe
struggle for.live. als oeriijk
man met open vizier te kunnen voe
ren.
VOOR KINDEREN VAN GEMO- EN
GEDEMOBILISEERDEN'. Wij na
men Maandagmorgen een Jujkje ten
huize van mej. Mary Fleischmann,
waar op 't oogenblik in verschillen
de vertrekken mej. Fleischmann
heelt wat voor de goede 2aak over!
de schatten opgestapeld liggen, die
In de tweede week van Januari zul
len worden uitgedeeld onder de kin
deren van gemo- en •gedemobiliseer-
den op het dan te houden kinderfeest
In den schouwburg aan den- Jansweg,
daartoe voor een billijk bedrag door
den directeur aan mej. Fl. afgestaan.
Mej. Fleischmann toonde zich dank
baar en toch nog niet voldaan.
Met alle waardeering voor bet vele
gezondene, waaronder zeer aardige
nuttige en degelijke zakenr betreur:
zij hel, dat zij niet de beschikking
over meer kleedingstukken
heeft.
Tot nu toe kreeg zij nog maar
één jurk tocgeionden cn gaarne doen
wij dan ook, namens haar, een be
roep op onze stadgenooten, klecderen
nieuwe of gedragen, voor 't goede
doel af te .staan. Ook klompen en ver
snaperingen zullen welkom zijn.
Het feest zal nu een afscheid zijn-
het. vijfde en laatste Kerstfeest voor
de kinderen van onze landsverdedi-
verdedigers. Zooals ieder jaar zijn de
voorwerpen weer bijeengebracht dooi
de kinderen van de school van den
heer Van der Wilk, die dit liefdewerk
met veel ambitie verricht hebben.
Vóór 10 Januari kunnen de ouders
zich e c h r i f t e 1 ij k aanmelden bij
mej. Fleischmann, Kruisweg 70 c
rood, met opgave van den leeftijd der
kinderen (niet jonger dan 6 en niet
ouder dan 12 jaar) en of 't jongens
of meisjes zijn.
LOONACTIE. In een druk be
zochte ledenvergadering, van de afd.
Haarlem van den Alg. Ned. Bond van
Arbeiders(sters) in liet Bakkers-, Cho.
colade- en Suikerbewerkingbedrijf.
werd met algeineene stemmen het be-
uitsiak. Hij nam ze in de zijne en zijn
slem klonk ademtoos. Toch schenen
zijn eerste woorden in T geheel geen
betrekking te hebben op den toestand.
11; heb erg hard geloopón! zei hu.
Jill's handen in de zijne v. en'ijs
koud.
Zag iemand u hier binnen gaan?
vroeg zij haastig.
Ik geloof not niet, antwoordde
hij. lk liet den man, die me ach
terna zal zoowat na een kilometer op
den weg achter,
IJ ij herkreeg zijn adem en het .was
nu Jill's beurt, om hijgend vragen:
Dan probeeren ze u dus ie van
gen? Het is werkelijk waar? Het is
is dus niet onze angst, die het ons
doel denken?
Giles uiuwoordde rustig.
Neen! Het schijn; wel degelijk
waar te zijn, en ik begin hei nu ein
delijk zelf ook te gelooven. Eerst kon
ik hel mij rnnui niet voorstellen!
Maar gisteravond Z3g ik even duide
lijk aJs Avice den man, die dat kleine
zijdeurtje tusschen de lauricrboomcn
bewaakte. Dat begon me te oven ui
gen. Ik verliet Meols vanmiddag door
precies dezelfde deur. Er was daar
toen niemand niemand ook In de
buurt van het huis. Ik sloop door der.
boomgaard en ging door de oude b'>»r
derij-gebouwen naar' den weg. Dat
kwam mij voor, den meest misleiden
den we« te zijn. Maar nauwelijks was
Onze Lashboefc
I A-,jet iÜ. 'toe een man, die onder
dc plak van zijn vrouw zit, toch het
laatst© woord kan bebben f
i B.: Neen, hoe dan i
A.: Hij moet wachten tot zij u.tg©
spreken is ©n dan zeggen Jc heb; ge
lijk!
stuursvoorstel aangenomen, om het
hoofdbestuur opdracht te geven, de
Haarlemsche loonregeling van i tri,
minimumloon, met in achtneming van
den gestelden termijn van vier weken
l op te zeggen en een nieuwen I0011-
eisch, welke in overeenstemming is
met de nieuwe loonregeling welke in
Amsterdam verkregen za! worden, in
te dienen.
Getracht zal worden in samenwer
king met de R. K. organisatie deze
nieuwe loonactie te voeren..
Ook werd met groote instemming
der vergadering het besluit aangeno
men, om ter gelegenheid van de af
schaffing van den nachtarbeid een
feest vergadering te houden.
REVOLUTIONAIRE ZANGERS-
BOND. Men schrijft ons: Door do
Commissie tot orichting van eon Rev.
Zangersbond is een vergadering ge
houden, waarin de Bond is opgeric/iL
met. aanvankelijk lö deelnemende
zangkoren, tellende pl.m. 5CO wer
kende leden.
Besproken werd het uitgeven van
een speciaal „Vredeslied", dat door
alle aangesloten koren zal uitgevoerd
worden op de groote vredcsrueeUng,
welke door de In-t. Anti-MiüL Vereenl-
ging zui georganiseerd worden, rui
het sluiten van den vrede. Besloten
werd tot het heffen eener contributie
van 1 cent per 1W en per week en het
oprichten en -instandhouden van een
catalogus van voorradige muziek.
Besloten werd een hoofdbestuur
van y leden samen te stellen, waar-
van 5 leden te Haarlem (uagclijksch
bestuur) en 4 comm. van andere
plaatsen, waarvoor werden ïiongewe
zen Utrecht. Leiden, Alkmaar en
Amsterdam. Ook zal een Technische
commissie benoemd worden voor hot
beoordeelen der muziek.
DE TAPPERIJEN NA 12 UUR.
Proces-verbaal is opgemaakt tegen
den tapper C. S., Zijlstraat, wegens
het na 12 uur aanwezig hebben van
bezoeken; eveneens tegen de 3 bezoe
kers.
LOONEN N.Z.H.T. M. Men
echrijfi ons: D© directie van de N. Z.
H. T. M. heeft an het personeel me
degedeeld, dat in de maand Februari
a.s. twee extra weeklooneh in eens
zulln worden uitgekeerd, dat de hui
dige duurtetoesla gzal worden omge
zet in vast loon en togevoegd zal
worden aan de bestaande Joon rege
ling, en dat, indien de noodzake
lijkheid mocht büjken in den loop
van 1919 nogmaals een uitkeering In
eens kan worden gedaan.
Instede van blijdschap heeft deze
mededeeling groote teleurstelling bij
het personeel gewekt. Het is teleur
stellend omdat ondanks die uitkee
ring de totale inkomsten nog verre
blijven beneden de inkomsten die de
arbeiders in andere bedrijven als mi
nimum genieten of binnen enkele da
gen zullen genieten; het is telurs;el-
lend omdat men zoo stellig had ge
hoopt, evenals het spoorwegperso
neel nog vóór Januari a-s. zes extra
weekloonen te zullen ontvangen,
waardoor de groote achterstand in de
gezinnen gedeeltelijk kan worden in
gehaald. Er gaan stemmen op deze
uitkeering, die men als een aalmoes
beschouwd, te weigeren.
Njk-
VLUG VERVOER. Op enkciu
baanvakken zijn zoogenaamde ge
mengde treinen ingevoerd, zijnde
goederentreinen, waaraan voor rci-
zigerevervocr, een paar 3e klasse
waggons zijn aangehaakt; natuur
lijk ls het aan alle stations stoppen
en vaak vrij lang, en op de uren van
aankomst en vertrek kan niet wor
den gerekend. De afstand Hnar'.em-
Leidcu staat bij zoo'n trein aangege
ven op uur.
DIEFSTAL VAN HOUT. Dooi
den agent V-, is aan het bureau ge
bracht B. v. d. V. 13 jaar, wonende
De Witstraat, die be2:g was mc-r hout
te stelen van het terrein van den
den Kleerenbleeber L., wonende
Kampersingel.
VERNIELEN VAN MULST. - Dooi
een agent van -politie is proces-ver-
baal opgemaakt tegen W. dc V. cn
A. R-, beiden oud 14 jaar en in de
Tulpenstraat wonende, wegens het af
breken van hulsttakjes van struiken
in het plantspen in het Wilhelmina-
park.
lk op den weg, of ik zag, dat er eeni
ge mannen, op ongeveer twintig
vijfentwintig meter afstand van ei
kaar, rondliepen. Zij schijnen een
soort van spinneweb om Meols heen-
getrokken te hebben, om mij te van
gen. ik beproefde roet een kalm ge
zicht langs den eersten man tc loopen,
maar hij moe; op een ol andere ma^
nier een beschrijving van mijn uiter
lijk gehad hebben. Hij kwam naar
me toe en noemde mijn naam. net
was natuurlijk gek van me, maar een
onzinnige ingeving van trots deed mij
hem antwoorden. Terwijl hij tot mo
sprak, zug ik dat een andere man op
een kleinen afstand van ohs, lang
zaam naderbij kwam. De eerste maak
te een of andere beweging en de twee
de kwam wat vlugger aanloopen. Ik
zie nogal scherp en ik ontdekte een
glimp van iets glinsterend», dut hij
in zijn hand hield. En ik denk toch,
dat 't hoofdzakelijk terwLHe van Avic©
was, dat ik over het hek sprong, oat
de velden van Uaydock afsluit eu
daarna wegrende als een opgejaagd»
haas!
(Wordt vervolgd.)
