HUKEH'S ümiii
TWEEDE BLAD.
Vrijdag 14 Februari 1919
Buiteniandsch Overzicht
Do Entente-oorlogsraad heeft de
nieuwe voorwaarden, die men Duitsch-
land wil opleggen voor de verlenging
van den wapenstilstand vastgesteld.
Er is evenwel nog niet bekend ge
maakt waarin die nieuwe eischen be
staan.
Wel blijkt, dat er eenige wrijving
onder de gedelegeerden der groote En-
tente-rilken is gekomen.'
Do Franschen blijven onverzoenlijk
en willen Du Rechtend voor zeer lan
gen tïid machteloos maken, de En-)
gelschen wenschen minder streng je
gens den verslagen vijand op te tre
den. Het verschil ih opvatting is wel
©enigermate een gevolg van de ver
schillende aardsriiksknndlge positie
die heide cr©allieerde landen ten op
zichte van Duitschland innemen.
Frankrijk heeft van een economisch
herrezen en" t-ot nieuw© militaire
kracht gekomen Dufteche rtmiblfek
oneindig meer te duchten dan bet
door een machtige vloot, en di ruime
zo© beschutte Engeland.
Vandaar dat van Fransche zijde 't
denkhcrid p»onperd is een internatio
naal 'lees Entente! leger te vormen.
d3t dau in Frankrijk gelegerd zou
worden, om de belangen van den Vol
kerenbond te dienen- Den Volkeren
bond, waartoe Duitschland dan na
tuurlijk nog niet zou zijn toegetreden.
Aldus zou Frankrijk in de toekomst
tegen cventueele nieuwe Dultsche
aanvallen gewaarborgd zijn.
P.eeds was uit Parijs gemeld, dat
Engeland en Amerika zich met dit
denkbeeld vereeglgd hadden. Nu ver
zeker! Reuter in een bericht joit Lon
den evenwel, dat 't niet waar is, dat
Engeland en Amerika hun steun aan
dit Fransche voorstel gegeven hebben.
Opnieuw een bewijs, dat 't wat. ha
pert aan de eensgezindheid.
De bekende Engelsche militaire des
kundige. generaal Ma.urice, schriift in
de ..Dailv News" over de Fransche
eischen Inzake de verlenging van den
wapenstilstand, dat deze eischen op 't
volgende neerkomen ,,de bezetting
van het Roer-dal en West falen met
Inbegrip van Essen, de vermindering
van de sterkte van de Düitsche legers
tot ongeveer 25 divisies e-n de overge
ving van bet grootste gedeelte van het
Dultsche oorlogsmateriaal voorts een
hernieuwd aandringen op een onmid
dellijke afrekening met Duitschland,
Bonder dat men langer komedie speelt
met den volkerenbond."
Daarop vervolgt Maurice ,,Er zijn
ru koele hoofden noodig, als men niet
wil. dat alles wat men reeds bereikt
hoeft. In duigen valt. Er zijn hier te
Parl)9 een aantal menscben, die nas
in Duitschland zijn geweest. Zij kun
nen met gez^g over den toestand daar
spreken, en het Is niet moeilijk om
nauwkeurige inlichtingen over de ge
beurtenissen daar te krijgen. Het is
daarom goed dat de feiten bekend wor
den. Niemand die gevoel van verant
woordelijkheid heeft, beweert dat er
eenige waarschijnlijkheid bestaat, dat
Duitschland* den oorlog zal trachten
te hernieuwen, maar wel ls er ge
vaar, dat wij Duitschland door een
Kht.iek van speldeprikken tot ver-
'ijfellng brengen en dat het dan de
ordelijke regeering, die het nu nog be
zit, omverwerpen zal. Het zou dan
alleen mogelijk zijn onze vredesvoor
waarden door te zetten door recht-
etreeksche toepassing van geweld. Het
denkbeeld om bij elke vernieuwing
van «ien wapenstilstand een nieuwe
strook Duitsch gebied door de Gealli
eerden te laten bezetten, zou een stoot
in die richting geven en men gelooft
niet, dat het bij de Engelsche. of bij
de Ainerikaansche gevolmachtigden
steun vindt."
Nader wordt gemeld, dat maar
schalk Foch naar Trier vertrokken
is. llij heeft geen definitieve voor
waarden voor de Duitschera hij
zich, maar heeft opdracht de mili-
itair© «experts in de gelegenheid te
stellen voorwaarden te bedingen, di»
de geallieerden volkomen zullen be
veiügen tegen een militaire weder
opkomst.
Clemenceau lieeft in den En tente
oor, ogsraad een toespraak geliou
Iden, waarin hij wees op de noodza
kelijkheid nieuwe voorwaarden aan
Duitschland op te leggen.
Verwacht wordt, dat de wapen
stilstand thans slechts voor korten
tijd verlengd zal worden en dan nog
wel onder de bepaling, dat de geal
lieerden hem kunnen opzeggen als
de Duitechers de voorwaarden niet
geheel nakomen
Feuilleton
KEI KiSTEELGEHEl
K. SCRIBNER.
21)
Geheime politie-agenten, och wat,
riep liij uit. Waarom zouden ze
zich druk maken over ons.
Ik heb daar eens rijpelijk over
nagedacht en ben tot de sioisom ge
komen, dat men Frontelluc voor een
broeinest van royalisten beeft aange
zien. Beiden de heer Tiers en Armond
hebben ons gesproken van royalisti
sche vergaderingen wuarop de liertog
de Frontellao presideerde. Sommige
documenten die hij in zijn bezit had,
zou het gouvernement gaarne in han
den hebben. Zij weten dat ik zijn erf
genaam ben en sedert ik bij tien beer
Tiers ben gekomen weten ze tok dat
Ik op dit oogenblik in Frankrijk ben,
ten einde bezit te nemen van liet kas.
teel. Of de politie vermoedt dat ik ook
de gevoelens van den overleden hertog
deel, doet hier niets ter zake, In dat
geval zullen we alleen nog wat stren
ger bewaakt worden. En dat wij be
waakt worden is mijn inziens zeker;
Aet gouvernement en de autoriteiten
Het voortreinen ls evenwel Dulttsch-
land gelegenheid te geven de. nieuwe
voorwaarden uan de Nationale Ver
gadering mede te deelen.
In 't Engelsche Lagerhuis heeft ko
lonel Guinness geklaagd over de ver
traging der vredesonuernandelingen.
Er ls te Parijs al over alles gespro
ken, rnaar no? niet over den jrede
met Duitschland. 't Engelsche volk
verlangt naar den vrede. Verder stel
de deze spreker aan den premier.
Lloyd George, de vraag of deze voor
zoover hij slechts kon zou aandringen
niet alleen tot vergoeding van de aan
gerichte schade, maar ook ervoor zou
zorgeu, dat Duitschland zooveel zou
betalen als zijn hulpbronnen slechts
veroorloven.
Lloyd George zeide ,,Dat is de be
lofte, die ik na grondige bespreking
in het kabinet bij de verkiezingen heb
gedaan. Wij zullen er ons strikt aan
houden.'*
Voorts verzekerde Lloyd George, dat
de vredesconferentie al 't- mogelijke
doet om zoo spoedig mogelijk den vre
de tot stand te brengen. Er moeten
evenwel zezr vele quaesties met
Duitschland gereeeld worden, o.a. de
territoriale regeling in verband met
de Westgrens van Duitschland. Ver
der de Poolscne quaestie.
Wat de Duïtsche koloniën be
treft, daarop heeft Duitschland alle
rechten verbeurd, zoowel door de
wijze waarop het de inboorlingen be
handelde als met bet oog op de vei
ligheid der wereld.
Ook wees Lloyd George nog eens
op de béteekenis van den Volkereu-
bond. Hij kon niet gedoogen dat som
migen daarover laatdunkend spreken.
De Russische quaestie moet- ook ge-
i regeld worden. Men zou 't vuur daar
kunnen laten uitwoeden, maar dit
20u eon wreede politiek ziin Spreker
1 deelde den afschuw van 't Bolsjew s-
me. weigerde dan ook de Bolsiewiki
te erkennen, maar dit belet niet. dat
er voor geijverd kan worden pogin
gen te steunen om in Rusland con go-
regelde regeer In" ie verkrijgen. Reeds
nu hadden de Bolsjewiki beloofd de
leeningen 1e zuilen betalen en de con
cessies aan Frankriik en Engeland
woer van kracht te doen worden.
De commissie voor den Volkeren
bond door de Vredesconferentie be-
1 noemd, zal vermoedelijk aan de con
ferentie nog voor het vertrek van
president Wilson haar definitief plan
voorleggen. Dit plan omvat een
scberp-omlijnde verbintenis van de
naties, die dadel"k lid van den bond
worden, om eventueel de wapens op
te nemen voor de handhaving der we
derzij dsche integriteit van 't grond
gebied en de waarborg van de geslo
ten verdragen. Het denkbeeld van een
z.g. „opperstaat" heeft de commissie
laten varen.
Scheidemann, de minister-president
van Duitschland, heeft in de Nationa
le Vergadering een rede gehouden over
de buitenlandsche politiek van de
nieuwe republiek. Beoogd wordt
Het onmiddellijk tot stand brengen
van den vrede
vasthouden aan de beginselen van
den president der Vereenigde Staten,
met verwerping van eiken machts-
vrede
herstel van een Duitsch koloniaal
bezit
onmiddellijke uitlevering der Düit
sche krijgsgèvaiigenen (levendige toe
juiching)
deelneming in den Volkerenbond op
voet van gelijkheid
g. ige en wederzijdsche ont
wapening
verplichte scheidsgerechten ter ver
mijding van oorlogen
afschaffing der geheime diplomatie.
Scheidemann wil dus niet dat.
Duitschland achtergesteld wordt-.
Ook voor de binnen landsche politiek
gaf de premier een schema, namelijk'
Een democratisch bewind
geen bevoorrechting bij de bezetting
van ambten
benoeming van vrouwen in openba
re diensten
verhooging der algemeene volkscnt-
wikk»iing,' door de grootst mogelijk©
ontwil «keling van heb schoolwezen
voor e'k kind Staat, onverschillig z"n
financieele condities, de gelegenheid
epen, zich in overeenstemming met-
ziin aanleg te ontwikkelen (toejui
ching)
vorming van een op democratischen
grondslag steunend volksleger ter
verdediging van het vaderland aan
zienlijk© vermindering van den dienst
tijd
elk© troejieneenhe'd kiest een com
missie van vertrouwensmannen, om
mede te werken bij de verzorging en
de huisvesting, alsmede bij uitge
brachte grieven
ontslag van de in de kazernen lig
gende soldaten ook die van de lich
ting 1899
afsch.affing van de militaire autori
teiten. die slechts voor den oorlog wa
ren Ingesteld, en van de vredesauto-
riteiten die thans als overbodig kun
nen worden beschouwd
voorzorgen voor actieve officieren
en onder-officieren gedurende deD
overgangstijd
van Frankrijk willen nu 'veten wat
wij hier op Frontellac doen.
Hij schaterde het uit, «vat mij drif
tig maakte.
Jij schijnt de positie amusant te
vinden, beet ik hem toe, maar ik
ben van een geheel ander gevoelen.
Wat heb jij toch een massa ge
ërfd: een kasteel, een pupil, een paar
oude bedienden en nu bovendien nog
de politie van Frankrijk. Zou er we',
ooit iemand bestaan hebben, die aan
een overleden familielid zooveel ('ank
verschuldigd was als jij aan den her
tog de Frontellac, schertste hij.
Ik kon echter alles niet zcozeer
van de grappige zijde beschouwen en
gaf hem op gemelijken toon ten ant
woord:
Jij schijnt het aardig te vir.öen,
maar Lit vind het ellendig dat wij be-
spionneerd worden en dat nu nog to
meer op dit oogenblik, waiu zoodra
we nu gaan doen wat ons in liet ma
nuscript wordt aangegeven, zullen zc
ons tekst en uitleg van ons ri-ten en
laten vragen.
In welk goVnl jc alleen den schat
.zult vinden om hem weer to verlie
zen, gaf hij mij nu ernstiger gestemd
ten antwoord. Ik geloof c-chter
niet dat de politie zich zoo druk daar
over zal maken en in ieder geval komt
jou een doel toe van hetgeen op jou
grond gevonden wordt-
Mogelijk wel, maar liet is toch
handhaving van de door de soldaten
gekozen aanvoerders, voor zoover zij
beproefd zijn gebleken
voldoende hulp aan nagelaten be
trekkingen van gesneuvelden en aan
oorlogsinvaliden.
't Nieuwe Duit-sche ministerie it
thans officieel samengesteld
j Scheidemann (soc.-democraat), pre
sident van het rijksministerie.
Schifl'er (democraat), vertegenwoor
diger van den minister-president en
minister van Financiën.
Graaf Brockdorff Rantzau Buiten-
ilandsche Zaken.
I Preuss (democraat) Binnenland-
sche^aken.
Wissel (soc.-dem.): economische aan-
gelegenheden.
i Bauer ..(soc.-dem.): Arbeid.
Robert Schmidt (soc.-dem.): Le-
vensmiadelenvoorziening.
Landsberg (soc.-dem.': Justitie,
j Noske (soc.-dem.): Defensie.
Bell (Centrum)': Koloniën.
Giesberts (Centrum): Posterijen.
Köth Demobilisatie.
David (soc.-dem.), Erzberger (Cen
trum) en Gotheim (democraat), minis
ters zonder portefeuille.
David heeft nu ontslag genomen als
voorzitter der Nationale Vergadering.
Intusscben spreekt de rijkskanselier
Scneidemann persberichten tegen, die
verzekerden dal de nieuwe regeering
zich reeds bezig zou houden met de
organisatie van 't nieuwe leger dat
een sterkte zou hebben van 250 000
man. Dergelijke berichten zijn uit de
lucht eegrepen. Opgemerkt kan wor
den, dat een leger van 1/4 millioen
voor Duitschland als niets eeldt. te
genover mogelük© lniitenlandsch" te
genstanders. Tets nnders is 't natuur
lijk voor de binnenlandsche aangele
genheden, dan wil een regiering?ge
trouw leger van. 250.000 man veel
zeggen.
ties, dï© toe, opheffing of geleidelijke
afschaffing van de Marine waren in
gediend, maar. -zeide llij, dat belee-
kent nog'niet, dat wij vertrouwen;
hebben in dezen minister.
Wel terecht ze:de de heer Nolens,
dat de positie van Marine-ministers
nooit bijzonder aantrekkelijk is, en
j de Kamer tegenover hen vaak onnoo-
1 dig-wreed. Wat wil inen met al die
- moties? Yoorunloopen op de beslis-
j singön van 'e groote mogendheden?
Laa; ons toch afwachten
Natuurlijk viel daarmee ook de
motie-Bomans uit de gratie van den
Katholieken leider, en even natuur
lijk werd dientengevolge de motie-
Boraans snel!ijk ingetrokken, maar
aan de consequentie van nu toch te
moeten stemmen voor een der andere
moties, kan de heer Bomans daar-
meè niet ontkomen, gelijk door den
heer Schaper werd opgemerkt.
Eén van de anderewant er was
intusöchen een nieuwe geboren,
waarin gevraagd wordt de Instelling
eener commissie om je komen tot li
quidatie van de vloot. Die motie
werd ingediend door den heer Hu-
gelholtz, die dus blijkbaar vergat,
»dat) "hij van de week had gezegd:
voor opheffing van de vloot, is, he
laas. de tijd nog niet gekomen.
De heer Lely voelde blijkbaar iets
voor de gedachte van de motif-Oud,
■om niet voort te gaan met de krui
sers, maar (zei hij) wij moeien eerst,
weten, wat voordeeliiger is: afbou
wen' en dan verkoopen, of verkoo-
pen zcoals ze nu zijn.
En ik, zei d© oud-liberale profes-
dit oogenblik te stemmen over alle
moties, maar, voegde hij er bij, als
de Minister schorsing vraagt, moeien
wo toestemmen.
De Minister verduidelijkte toen na-
der zijn verzoek: hij moest enkele
opmerkingen en vragen nader over
wegen en vroeg daarom uitstel tot
Woensdag aanstaande.
Laat dan toch e&rat alle spre
kers uitspreken, drong do heer Ko
telaar aan. Dan kan de Minister ook
hun wijsheid overwegen.
Dat gebeurde toen.
De he>or Wijnkoop verklaarde
wat iedereen wel begreep, dat hij
niet tegen een Minister wilde stem
men,, maar tegen hert, bestaan van de
vloot. En dat kunnen we door tegen
de begrooting te stemmen; daar heb
ben we geen moties voor noodig. Al
lerminst die van de socialisten met
hun siag om den arm-poliliek. Heeft
de heer Hugenholtf niet een paar
dagen geleden gepleit voor continue
tie? En nu in eens liquidatie!
De Minister pakte intnsschen zijn
papieren bijeen, de Kamer nam de
schorsing a.an en ging uiteen. Zien
we den Minister van Marine nog
terug?
Er zijn er die er aan twijfelen. Een
Minister die het vertrouwen der Ka-
mor h e o f t is hij in eik geval met,
ook al ligt dat dan nieft aan hem.
En zulke Ministers houden heit in de
parlementaire sfeer rüat uit
Avondzitöng. -
ting van Oorlog.
De begroo-
Na Marino Oorlog. Na de over
spanning van een ensismiddog de
kalmte van een avondzittine rustig
ais een leeggeioopen bewaarschool.
Eersie spieker, de heer Bomans.
Onze LaeËhoelf
RAAK GEANTWOORD.
Een 1 eeraar aan de H. B. S. was bij
de leerlingen der hoogste klasse niet
erg bemind, omdat hij de leerlingen
naar hun zin te veel als kinderen, dus
zeer onbehoorlijk behandelde.
Toen de leeraar als onderwerp voor
een opstel eens opgaf .Manieren"
vroeg de stoutmoedigste van de leer
lingen
Mogen we ook over slechte ma
nieren schrijven, mijnheer 1
De klas genoot van den raken zet.
maar de leeraar was allerminst uit
het. veld geslagen. Hij keek over zijn
brilleglazen naar den vrager en ant
woordde droogjes
Wel ja, ieder schrijft over dat
waarmee hij het best bekend Is. -
Deze had In een motöe gevraagd
f 6 per „gemobiliseerd© maand" ook
voor hen die gedemobiliseerd zijn
vóór\Augustus 1918. Dat achtte de
heer Duymaer vanTwist onpractisch}
men geve niet iedereen hetzelfde,
men geve naar behoefte.
Merkwaardig dat verschillende
sprekers hulde brachten aan den af
getreden opperbevelhebber, generaal
Snijders.
De heer Duymaer van Twist voeg
de hieraan nog toe een aansporing
om al gaan we dan ook geen
nieuw© wegen in, in afwachting van
den "loop der ontwapeningszedachte
in het buitenland niettemin onze
defensie behoorlijk tt verzorgen.
al dan niet rullen kunnen dienen j der bewapening voor wete td&iaJ h.j
j voor de verdediging van Indië.
Minister Al ting von Geusau
Van hef Politieke Tom'
nooiveld.
13 Februari.
Een crisds-dag voor Marine.
De beraadslagingen ge
schorst. tot Woensdag. De
moMe-Bomans ingetrokken.
Het begon vandaag al met een on
vriendelijkheid jegens minister De
Vries: het amendement-Teenstra om
een bij aanvulüngsbegrootlng ge
vraagde post ©en paar duizend
Igulden, voor de aanstelling van
nieuwe ambtenaren, te schrappen,
iwerd aangenomen. Dat zat niet in
hei verzet tegen de ambtenaren zelf,
maar tegen de manier waardp de
gelden waren aangevraagd. Een les-
je dus voor den minister.
Maar nog veel ernstiger lessen,
heeft de minister van Marine van
daag gekregen.
Heel erg verwonderen doet het mÜ>
oa zijn rede gehoord ie hebben, niet.
Groote redenaars, zeide de heer
Schaper later, zijn de ministers van
'Marine zelden. Ze zijn meer thuis
aan boord van een scliip dan ach- j
tier de groene tafel. Maar deze ml-
nisier '.egde hei als redenaar heele-
maal e?. Zijn stem is zacht en klank- j
k M: er is helling D©ch .daüng in
zijn voordracht. Moor dat zou min
der geweest zijn als hij méér gezegd
had. In drie kwartier ech;er was hij
gereed, en we wisten toen nog niet
veel. De rede was „in al'-e opzichten
zwak en onvoldoende" 2eide de heer
Oud, en het is de vraag of we thans
nog vertrouwen kunnen hebben in
dezen minister, die n el, als z:jn
ambtgenoot van Oorlog, getoond
heeft, iets ie begrijpen van den nieu
wen koers. De minister is bang voor
re volui ion.ii re ontbinding, maar
niets werkt die zoozeer in de hand
als een 'revolutionaire tactiek, waar
toe trouwens de heer S aalm.in hem
had aangezet, door te zeggen: Gq
moet met d.e revolutionaire bonden
niet eens meer praten.... Ik heb ge
zegd: met onderhandelen, verklaar-
de de heer Staalman, Maar ook deze
bleek niet overtuigd van des minis
ters ucugdc ïjkheid. Na zijn verk.a-
rugcii Zi-ide de heer Staalman, »er-
klaócsv. w nu ruif zou ino'i.en Lij
ken, dat de minister zich heeft ver
gist zoowel ln zijn oordeel over het
personeel, als in de onts'ag-quaos-
uie-Albarda, is het aanblijven van
dezen bewinsman een gevaar voor
het land, en kar. deze minister in
dezen tijd op deze plaats niet blij
ven zitten
En al dreigender werd de situatie.
Want wel verklaarde de heer
iLoliman, da; hij en de zijnen zich
niet konden vereenigen met de mo
rnet prettig als men weet dat een
vreemdeling zich mei ons doen t-n la
ten bemoeit, antwoordde 'k.
Ik veronderstel dat Je verdenking
zich ook lot onzen bezoeker, den ar
tist uitstrekt? Daar lub je zeker niet
aan gedacht, toen je hem i errnissie
gaf om hier kiekjes te maken?
Neen, dat kwam later eerst bij
mij op en het spijl mij ru ook dat
ik het hem heb toegestaan, antwoord-
de ik.
llij scheen de zaak uu ook ernstig
in te zien.
Als ik jóu was, zou ik mij niet
zoo erg ongerust malven, zei nij.
Want als de politie ons in liet, oog
houdt, kan zij bij ons toch niets ver
dachts vinden, alleen kan ze het jou
en mij een poosje minder aangenaam
op Frontellac maken. Natuurlijk zal
het ons wel eenigszins belemmeren
in het opsporen van den schat, maar
dan wachten we eenige dagen met liet
zoeken daar naar. En wat dien Grif
fin betref:, er is toch geen bepaalde
aanwijzing dat hij een spion is tot
nu toe althans niet. In ieder geval
kan hij ons meer kwaad ooen dan de
anderen, daar hij ons federen dag
ziet, maar wij kunnen op onze beurt
hem ook in het oog houden. Ik zou Je
zelfs raden om onder het spreken
mei hem eens een toevallige opmer
king te maken over de royalisten, die
niet vleiend is, en mocht hii tot de
vyi we .c.ucu.bi..e steun veisuchL L'eze Minister is un-
Toen kwam ook de liter Marchant mat de >|ul nieuwen t06nj)
I zijn licht, omsteken. Laten we, zeide
hij, den toestand koelbloedig onder
hel oog zien, hem niet leelijker ma
ken dan hij is. maar ook niet mooier.
En dan staat de zaak toch zoo dat
we niet kunnen doorgaan met mil-
Jioenen uit te geven voor een vloot
waarvan de minister zegt, dat ze
eigenlijk oud-roest ls. Kunnen we de
schepen, die op stapel staan ge
bruiken voor Indië? I>e heer Mar
chant gelooft het niet, en kon dus
<de door den heer Visser van LTzen-
doorn gewenschte zekerheid niet ge
ven.
Van IJzendoorn, kan alleen Wederom als democratisch Roomsch-met. bel oog juist op hetgeen In het
&t©mmen als ik weet of de kruisers J Ka.liolieK pleitend voor vermindering I buitenland geschiedt, en ook met het
oog^op pogingen om „te grijpen
naar de macht". Duitschland leert
in dezen tijd hoe noodzikeüjk het >6
en hoe men hnndc'en moet. D© heer
Duymaer hield natuurlijk ook een
warm pleidooi voor de verbetering
der salarissen van onderofficieren,
dankte den minister voor d© Instel
ling der kszenvcomm's-ries en drong
aan op blijvend© verbetering ln da
geestelijke verzorging, op vermijdins
van Zondagsdienst en van het vloe
ken, enz. Het slot was een klacht
de rede.: een nieuwe
motie, waarin slaat dat door reor
ganisatie de uLgaven belangrijk
kunnen verminderd warden, en de
Regeering wordt uitgenoodigd ai vast
maatregelen in deze richiing te no
men.
En wanneer zal hij déze mgtie j
uu weer intrekken? vroeg J
Schaper.
Tweede spreker: de heer Van Za-
delhoff, met een speech als een litanie
over de onbillijke bejegening van dë
zoogenaamd - oud-gedemobüiseerden:
voorts pleitende voor afschaffing van
de straflijst uit den mobilisatie-tijd,
voor amnestie van de dienstweago-
over willekeur bij het. verleenen van
subsidies aan Mil. Tehuizen.
Tegen half twaalf waren nog aan
wezig drie Kamerleden, behalve de
spreker, die aan het woord was -
MT_. riep den he^Marcham ^T^wegn^ning vaT^Ï- J die betoog hield
dal hij voor kort nog andere gespro- 1Uaire censuur> van aji0 belemme- over d© toepassing der wet van oor-
kem had. Waarom verheugt gij u dan i „„-u. v„„ „07.aaT,;n^T,c, ir,ir pn helee. waarvan we het einde
S ora- "ïTtaiSrfïf »nd v»n viremigiig 0n
vroeg hij. En wat we dan meit de op n°> n(, Mnralt De len
stapd suand, dcnj l IZ
/e verkoopen mèt dc contracten to. oud^.d z„ di. d.M vrmg»- voor-
al bouw. w.mortan octi tabuaj ccrls Duitsch.
zeide de heer Marchant ^de j en vlool eyenzeer noodig hebben als
van interrupties. Begrijp Wjj Ontwapening en Volkenbond
dat niet, «ndigde hij dan zuUmi de Dr]achUs Js deKtijd danrv™r pf
kiezers het haar wel duidedijk maken.
Het begon er voor den
j prachtig, als de tijd daarvoor g&ko-
i men is. Maar nu, nu alle Mcgendhe-
i den zich tienmaal zoo sterk wapenen
log en heleg, waarvan we het einde
niet hebben afgewacht, teneinde de
■naclitpost niet te missen.
Ingezonden
atccd. dreigender uil le Ofschoon j als voorheen? Nu Bdg« IndortMi de Eig=^"
dal. meenue dn heer Schaper, i, van tV„
"Van Ingezonden stnkken, geplaatst of
geplaatat, woïdt de kopie den inzender
Mieisch heeft gesteld van annexatie
aan den Minister legt, maar aan de ons ge[|led? \vij moe'en, of wij wil
len of niet, ons leger handhaven.
verloren "zaak, waarvar. niets "e ma
ken 1(. Een votum togen de Marine
gaal dus langs den Minister heen,
temeer omdat hij dezo positie niet
heeft begeerd. Hot verdedigen van
de Marine is geen werk dat een man
fatsoenlijk kan doen! zeide de heer
Schaper onder gelach. Laat men alle
socialisten van boord srurer men
krijgt tóch geen betrouwbare Marine, i
De zeelucht is nu eenmaal verbazend meer respect kunnen hetoouen voor
revolutionair. Wat hebt ge dus aan generaal Snijders, zed de heer De
deze onbetrouwbare Marine? Nieit Muralt tuoschen haakjes).
Troelstra, maar de Minister zelf j De officeren die voor ieinocrrti-
heeft getoond te weten da.' de vloot j M])e rjChting niet voelen moeten hun
n:c-, betrouwbaar was. Welnu; l«un j maar >lllr
ons dan doen wat in onze moue
staat: de liquidatie voorbereiden.
Voor dm inhoud dezer ruhriek >l«)t ds
Eedaotia zich niet aansprakelijk.
Maar het ancien régime moet verdwij
nen, en liet eindcijfer der hoerooting
moei dalen. Wij moeten een volks
leger hebben berustend op algemee-
nen dienstplicht. Voorloopig is af
wachten de boodschap. In-lusschen d&-
mocra/iseere men hert leger.
(De
IN DE FRANSCHE OPERA.
Meneer de Redakteur
3UJU1M.: uc u^uiuakiü iuuiup.Ü,UÖ,-
Want de moue van de vrijzlnnig-de- -f abius. gij moet
moe raten is daarioe niet voldoende, j opleiding. Voorts
pn hun houding niet zeer vasl. Wilde I beroeps-officieren zoowel a.e de om-
de heer Marcliani niet onlangs nog vang der s-tav®° worden verminderd,
voor Zeeuwsch-Vlaanderen in oor- j Nieuw was d't. alles met. maar
log gaan'? Maar bovenal, de vraag njeuw Wa8 wel zijn protest teven het
van de vloot heeft mals te maken met 1
landsverdediging, want daartoe kan
"k Bm gister naor de f ra arische ope-
no, .bsb., j* ««J"1* ""I "f
0,„ u.i bevallen en dan hadden ze er nog
m,r h»d een teotff w- J(JU oplle, vjm en|0akt.,n /Ae«
Kampejola zul d'r bij zingen, zeden
de notabelen bij oes op t darp. Now,
m. d. r. as dat Kampejola is die me
neer rnit die ouge stemme, hadden
z'era veur mien pari wel in Paries
muggen hollen, want duor komp ie
toch van daon? Eigenlik begnep* ik
d'r niks van want op 't Lriefien stund
ie als Meisier annegeven, en de ope-
eigen weg maar gaan
geen democrariseering k la Koli-nel
■angen bij d©
moet het aai.ial ra heette „Mignon Mar 'n ineis er
in t zingen is-ie niet heur! Varre van
dat Hij zung in de hoogte zoo valsch
as 'n kraai. Hij wus mij ook tg blond.
Zeker 'n Duulser dacht ik en wat van
ze niet dienen, zeide de heer Scha
per.
Toen de Kamer zoover was, ge>-
beurde er ïais onverwachts:
ntb'.tir vtcoeg schorsing van de bek
raauslagingen... Niet omdat hij du
reeds voorzag dat hem een ongunsug
votum treffen zou, maar: ter nadere
overweging.
Waarvan? vroeg Mr. Marchant.
Van de cijfers door den heer Lely
over den afbouw gevraagd? Dé.Ar doe
ik niai aan mee.
Ik hoor dat met groote verba
zing, kwam de heer Lohman betui
gen. Als een Minister zoo ie's vraagt
positie der gedemobiliseerd© verlofs
officieren, die notaben© door den mi
nister venvezen worden naar het
Steuncomité!
Ook de heer Duymaer van Twist
begon met een woord van huid© aan
doet men dat toch? Hij kan immers het leger en aan den afgetreden op-
elk oogenblik lijn voorstel intrekken? pjrb„.|hebber voor hetgeen het en
vrüik ïï.te' „efT.8 MM- «ÏS'SrT.
waar we voor zulke gewichtige be- i i'cerd- Vervo k j
slissingen, als de opheffing van de steunregeling voor de gedemobi.i-
j seerden. welke regeling de heer a-
over salarisverbete.-ingeD. Otir z«-i geri jjeroe nuumden z'em naost m:j.
hij een hartig woord over in h«t he- j jjat was my een zanger. Die zung nog
lang van de Kamer zelve, 'i'©: dieper dan de beste bas van ons dorps
van deze want die ls bovn critiek koor «Ie boschnimf en ai daornaost in
verheven ze' hij, maar voor d© de kaarke zit, dreunt de baanKc c
Kamer der toekomst. Die afstraf- kwam daor zon zigeuner in voor,
flng was wel aardig, vooral omdat Jar'10 Niette die. Dat was 'n gemeen©
„.„i I vent. Oogen als kaolen vuur. Ln ie
,1, titende Ier tnleKl.ri? vat, een pW- ,ung -k Hai
doei voor de verbetering van de Heden mit die arme Mignon. zoo a
vloot worden gezet
Mgr. Nolens zei bereid tè zijn opdelhoff z.i. niet had begrepen.
dat kiend mishandelde. Bü oes op
darp worren ze weggejaagd, umdat
ze zoo stelen. Die Mignon ef nn> -t.
voldaon beter, as die deftige dame,
die had mij te veul dreierijgies au de
stemme, en die was ook valsch. Nee,
de fruansche opera is my niet arg
best bevalen.
'n DRENTSCH BOERTIEN.
(Reeds in een gedeelte van een vorig
nummer opgenomen).
politie behooren, dan zal hij dal wel
aan zijn chefs overbrieven.
Maar als mademoiselle Court
ney liier is en misschien eok made
moiselle Des Illes, zul het echt ver
velend zijn, opperde ik,
Laten we geen bezwaren maken
vóór den tijd. De politic van Frank
rijk is toch niet gek, antwoordde hij-
En toen, nadat hij weer een nieuwe
cigarette had opgestoken: Ik siel
je voor dit onderwerp te laten rus
ten en mei Armond en Félic© »ens de
ronde te doen door het kasteel. De
blinden moeten althans open v-orden
gezet, opdat onze gasten een goeden
indruk zullen krijgen van Frontellac.
ACHTSTE HOOFDSTUK.
HetmeisjevanCherbourg.
Vane hielp madame uit Let rijtuig
stappen. Ik liep in het park rond to
dwalen ©n had geen vermoeden dat
zij al in aantocht waren voor dat ik
het geluid van wielen in de laan
hoorde. Ik kwam Juist aan het huis
toen mademoiselle met den pc edel in
de armen de stoep op wilde gaan. Om
de een of andere reden zeker was
mijn pupil niet mede gekomen, want
ik zag niemand dan madame de mar.
kiezin en haar dochter. Ilcewel ik
teleurgesteld was, vond ik eenige
troost in het bijzijn van deze laatste.
Ik boog en stak haar de tand toe. j
Zij glimlachte even, maar daarop be
gon de poedel eensklaps zoo ie janken,
dat dit al haar aandacht veifischte.
De markiezin stond, terwijl Vane
iets uit te leggen, maar daar zij met
den rug naar mij toestond, kon ik er
niets van verstaan.
Het is jammer, monsieur, dai
mademoiselle geen gebruik van uw
vriendelijke uitnoodiging k-;n maken,
voegde ze hem nu weer toe, maar
zij gevoelde zich vanmorgen plotse
ling ongesteld en ik meende dat rust
het beste geneesmiddel zou zijn. 7ij
was zeer teleurgesteld, maar ik troost
te haar met te zeggeu, dut u uw uit
noodiging nog wel eens zoudt her
halen.
Het doet mij ook innig 1< ed, dat
mademoiselle niet mede kon k.men,
antwoordde hij, maar terwijl ging zij
al voort-
Mademoiselle kreeg een brief
van een zekeren advocaut T:ers, die
blijkbaar de zaken van den overleden
hertog regelde, dat zij en u samen
het kasteel Frontellac hadden geërfd.
Wij hebben te voren nooit geweten
dat de hertog in Amerika familie had
en dachten dat mademoiselle in het
bezit van alles zou komen. Wij, wen
schen van ouden adel, nebben or.ze
♦eigen opvatting aangaande verschil
lende dingen, dat zul: u ook wel kun
nen begrijpen, monsieur.
Zeker wel, madame, maar ik...
begon Vane weer, maar zij viel hem
voor de tweede maal in de rede.
Natuurlijk komt het niet bij mij
op u te laken en nadat u uw kaartje
bij mij hebt afgegeven, heb Ik mijn
zoon, kapitein Des Illes geschreven -
om hem alles mede te deelen en er
bijgevoegd, dat u blijkbaar met één
van die Amerikanen waart, oio zich
verbeelden da: geld alles is en een
geschiedkundig kasteel met heilige
reliquien, 'n musc-um. En later boor
de we trouwens ook door den Parij-
schen rechtsgeleerde dat u eveneens
adellijk bloed in de aderen hebt, was
dit niei Let geval, dan zou ik made
moiselle ten sterkste ontraden om de
rwaarden aan te nemen, die blijk,
baar aan haar legaat verbonden ziin.
Ik zag het Vane duidelijk aan, dat
hij peinsde op een antwoord dat den
vrede zou pogen te herstellen, maar
niettemin antwoordde hij slechts op
zijn gewonen zakelijken toon:
U waart zeker op bijzonder goe
den voet met den overleden eigenaar
van Frontellac, madame, ©n hij zal u
dus wel eens geraadpleegd l'.obben in
zaken.
Neen, beslist niet, antwoordde zij
vrij scherp, anders zon hij wel op
meer billijke wijze over zijn eigen-
dommes hebben beschikt, llij wildf
niemand bij zich ontvangen en toen
mijn zoon kapitein Des Bles hem op
