HAARLEM'S DAGBLAD
Bongarge onder Bolsjewistisch bewind.
ZATERDAG 12 APRIL 1S19 VIERDE BLAD
Ervaringen van een siadgenoote.
Een dame, lid eener bekende Haar-
lemsche familie, maar wier naam
wij geen vrijheid hebben te noemen,
is na een twaalfjarig verbluf in Hon
garije Donderdag te Haarlem terug
gekeerd en heeft ons gister eenige
mcdodeelingen gedaan omtrent haar
ervaringen in het onder bolsjewis
tisch beheer gekomen Hongarije.
Ik woonde er. aldus begon hot ver
haal, op den ïilocksherg buitem Bu
dapest, een villawijk van de Hongaar
scbe hoofdstad. Tiidens den oorlog
was Hongarije, vergeleken met
Duitschland en Oostenrijk, een geluk
kig land geweest, een luilekkerland
zelfs. Sommige artikelen als boter,
vleescli en chocolade ontbraken er
wel, maar je hndt er toch vet. Het
was den boeren geoorloofd een varken
vet te mesten en het vleesch naar de
stad to brengen.
Wel was alles vreesciük duur,
maar de loonen waren w* boeg dat
de arbeiders ook wel altar1 ei dingan
konden bekomen. Uit zichzelf w hat
land zich ook niet aan het bolsjewis
me hebben overgegeven. De Hongaren
zijn wel een opvliegend volk in 't
dorp, waar m'n schoonvader zijn
landgoed had, werd eiken Zondag
door de boeren met messen gevochten;
maar overigens zijn 't lieden. ie
men als lammeren leiden kan. M:;_n
meening is, dat de Entente,
Hongarije tot de wanhoops
daad gedreven heeft. Het volk hecht-
zeer aan z'n eenheid en 't wist wel
flat het bij den vrede een paar com-
mit&ten aan de Tsschen, Roemenie en
Servië zou moeten afstaan, maar
wat Frankrijk nu heeft doorgedreven
heeft het land, dat door alle eeuwen
heen zijn eenheid tegen Turken en
Russ n heelt weten to verdedigen,
wanhopig gemaakt; vandaar dat
Karolyi de leiding aan de bolsjewis
ten heeft overgegeven.
De toestanden zijn er onbesch~::'e-
lijk veranderd. Op 21 Maart. het
begonnon. Daar 'k bulten woonde had
'k niets van den plotselingen omme
keer gemerkt, als niet een vriend me
's morgens was komen inlichten, dat
het noodzakelijk was, dat "k de kin
deren van school ging halen. M'n
zoontje kwam al zelf naar huis, om
dat z'n leeraar de vriendel-kheid had
hem thuis te brengen. Toen de staat
van zaken omgekeerd was, hebben de
Communistische raden daar dodeh'-'k
de winkels gedurende een week ge
sloten. Dat was verstandig, want
daardoor voorkwam men plunderin
gen. De ommekeer is dan ook zeer
eliik geweest. Alleen ging 't een
oogenblik verkeerd, toen d* •'"""Uiers-
winkels werden geplunderd en toen
twee ministers, die niet bolsjewiek
genoeg waren, werden afgezet. Maar
anders heerscht er goede orde. Ik
was veel inBoedapest en kwam er wel
laat vandaan; maar nooit dee»1 men
mij overlast aan. De Communistische
raden treden dan ook streng op tegen
ordeverstoorders. Op plunderingen
enz. staat de doodstraf. Aan oofd
van alle zaken, bankinstellingen,
scholen enz., staat nu een directo
rium van de bolsjewiki. Toen 'k naar
Nederland terug zon gaan, heb 'k
m'n dochtertje nog een exa
men laten doen en toen 'k
haar van school kwam halen,
zei men mij, dat de school nu onder
communistisch bewind stond. He
bolsjewistische afgevaardigde, die er
nu het beheer had, kwam ri"' ook
even vertoonen en toen 'k hem zei,
dat 'k naar Nederland ging. zei
„0, u gelukkige*, u gaat naar een
land, waar 't rustig is en orde
heerscht en waar je te eten1 hebt".
Toen heb 'k hem eens aangezien en
gedaebt: „Jij bent ook geen bolsie-
i wiek met hart en ziel", 't Is dan ook
maar een klein hoopje, dat de volsla
gen ommekeer heeft veroorzaakt.
I De goedmoedige Hongaren, die door
den oorlog allen weerstand hebben
verloren, verzetten zich niet tegen
het hoopje communisten. En nu doen
ze maar alsof ze ook bolsjewiki zijn,
1 want ze moeten toch ook leven. Het
ergste vind 'k, dat de cultuur metet
zinken. Waar blijft het intellect? In
de scholen hebben ze de priasters en
de nonnen weggejaagd. In de school
waar m'n kinderen waren, te de
godsdienstleeraar dag loon ar gewor
den. Anders had hij in t geheel niet
te eten. Alle beroepen worden door
den Staat beheerscht, M'n zwager is
dokter, maar alle ambitie gaat na-
Uuvriük verloren, wanneer de vrij
heid van het bedrijf te loor gaat De
patiënten worden door den Staat on
d"- dokters verdeeld. De huizen
gijn net als de winkels staatseigen
dom verklaard. Wie een huis heeft,
moet dat afstaan aan den Staat. Hii
mag dan eenige kamers van z'n eigen
huis... huren en de rest van de wo
ning wordt betrokken door arbeiders.
Een van m'n kennissen kreeg drie
gezinnen bij zich: een schoenmaker,
oen ketellapper en nog iemand. En
iteze gasten waren nogal ruw in hun
gedragingen, zoodat er eiken dag
kwestie is. Een andere konnis had
vier kamers in een woning. Toen
kwam de ommekeer en het Comité zei
hem aan dat hij maar bij z'n schoon
ouders in moest trekken. Er heerscht
onder allo standen groote ontevre
denheid. Ik hooTde van een arbeider
een nogal typisch gemopper. Die zei:
,,M'n heele leven heb 'k één kamer
en oen keuken gehad en 'k was tevre
den. Nu moet 'k dria of vier kamers
bewonen! Waar is dat nu noodig
voor!"
Ook de winkeliers zijn zeer onte-
•vreden: bij hen is alles in beslag ge
nomen. Een winkelier in luxe schoe
nen zei me: „Nu heb ik m'n heele
leven voor m'n zaak gewerkt. En
wat heb ik nu." M'n winkel is eigen
dom van den Staat en niemand heeft
meer geld om luxe schoenen te be
talen. Nu moet ik nog grof schoen
werk gaan maken op den koop toe".
Alle w'nkels zijn nu bijna leegver-
kocht en 'n boerin redeneerde: ,.Wie
zal ons nu naderhand onderhouden?
Van de kapitalen moeten we het toch
hebben en nu zijn die er niet meer,
wat moeien we dan beginnen. De
Staat kan geen huishouden, die
maakt alleen maar schuld", zei ze;
„over een paar jaar hebben we geen
bezit meer maar alleen schulden."
In alle vakken zijn er ontevredenen.
Niet het minst onder de koetsiers.
Die zijn wanhopig, want niemand
heeft meer geld om te gaan rijden.
*k Stond nog dezer dagen te Boeda
pest op een tram te wachten, toen
een koetsier me aanriep met -een:
„Burgeres, moet je niet met me rij
den?" Uil die algemeene ontevreden^»
Jbeid blijkt wel, dat het maar een
klein clubje is, dat de lakens uit
deelt.
Er zijn dadelijk heel wat nieuwe
wetten uitgevaardigd en eiken dag
komen er nieuwe bij. Er werd al
dadelijk verordend, dat men alle
wapens moest inleveren. Maar velen
t hebben diê in den Donau geworpen,
J want ze hadden er in het geheel geen
zin in, om de wapens ai te geven aan
de Bolsjewiki, die ze straks tegen
henzelf zouden kunnen gaan ge
bruiken.
In het begin zijn er velen in de
gevangenis geworpen. Een mijner
kennissen, de commandant van de
Donauilottilje, heeft twee dagen in
de gevangenis gezeten, een ander
kwam er eveneens terecht.
Veel menschen zijn er wanhopig aan
|toe- Ik ken een dame, die een pen
sioentje had en verder leefde van de
opbrengst van de huur van een wo
ning, die haar eigendom is. Nu Ls de
.villa staatseigendom en zij is niet
alleen de huur van de woning kwijt,
maar zij moet nog betalen, om er
een deel van to mogen blijven bewo
pen. Wie effecten heeft, kan ddar
geen geld meer op krijgen. Dienst
boden kan men niét meer betalen,
maar velen blijven in dienst, zonder
betaling te vragen.
De werkloosheid neemt ontzei lend
toe: Een onderneming, die 60.003
beambten had, heeft er 30.000 onl
slagen.
Iedereen kan aan de bank per
maand 2000 kronen krijgen, tenmin
ste als hij kan aantoonen, dat hij die
noodig heeft, om het een-of-ander te
koopen, maar die som van f 1000 no
minaal is lang niet voldoende, want
alles ls ontzettend duur. Een K.G
kslfsvleesch kost 40 kronen, een ei
kast 1 kroon 30, beter en vet 60
kronen per K-G^ (1 kroon is 50 cent t
nominaal).
Je krijgt geen geld van den
Staat, als Je niet bij een vakvereenl-1
ging bent Ingeschreven. Mijn naai-1
ster, die van die zaken niet op de
hoogte was, kreeg dan ook geen
geld. Alles gaat op kaarten, maar
eigenlijk krijg je «r alleen wat meel
len vet op, zoodat je wel buiten de I
kaarten moet koopen, om in het le
ven te blijven. Ook de kleeren zullen
nu op de kaarten gaan. Het com
munisme beperkte zich nog voorna
melijk tot de groote steden. Men
heeft echter reeds een begin gemaakt
Imet de verdeeling van het groot
grondbezit. Maar de boeren moeten
niets van het Bolsjewisme hebben.
Ze hebben hun geweren moeten in
leveren, maar ze zeggen: Als ze aan
en grond komen, sullen ze eens
•wat zien. Dan hebben we onze zei
sen en hooivorken nog."
Vim de laatste verordeningen was
er een, dat ieder z'n kostbaarheden
moet afgaven, maar velen verbergen
ld,Ie in den grond- Alles wordt aan
genomen zonden- recu. Op verande
ring van de maatschappelijke orde
rel.ent men dus niet meer.
Persoonlijk heb ik geen overlast
van de Bolsjewisten ondervonden;
integendeel de volkscommissaris
voor bultenlandsche zaken, Bélar
Khun heeft alles gedaan, om ons
•ter wille te zijn. Ik kreeg dadelijk
een plakkaat aan m'n woning ten
bewijze dat ik vreemdeling was, I
zoodat ik van vreemde bewoners be-
vrijd bon gebleven. En aan vreem
delingen wordt volledige schadeloos-
staling verleend. Ook is alles ge- j
daan om ons het reizen te vergemak- j
kelijken, ook door onzen gezant, die
mee terug ie gekeerd. We hadden,
een gereserveerden waggon tot Re-
gensburg. Onderweg hebben we nog
in spanning gezeten dat onzen wag-1
gon, als gebruikelijk is, door Tsje
chen onder machinegeweervuur zou l
genomen worden. Dat liep echter j
'goed af. Wel heb ik een groot deel
van den nacht in een gangpad moe
ien staan; maar !k ben toch goeil
met m'n kinderen over Berlijn, waar
onze gezant en zijn echtgcnoota uit
stekend voor ons zorgden, hier terug
gekomen. In Benthcim moesten we
wachten op onze passen. Jammer,
dat men toen te Oldenzaal niet wil
de. dat de trein uit Bentheim een
kwartier zou opgehouden worden:
anders hadden we dadelijk door
kunnen gaan.
'Maar wat was het toen heerlijk,
toen we eindelijk in Oldenzaal aan
kwamen! We konden weer, voor iiet
eerst, na Langen tijd, van alles eten.
We zijn toen hier en daar onder dak
gekomen. Ik kwam met m'n kinderen
bij een slager tarecht. Wat verruk
kelijk, die zindelijkheid van de ka
mers, die we daar kregen! Gister hen
ik naar Haarlem teruggekomen en
nu zijn we gelukkig veilig hier, be
sloot onze vertelster, haar belang
wekkend verhaal.
f gehakt vléesch. ëen stuk boter, eert
paar eieren, gehakte peterselie of
uien en wat zout goed dooreenkneedt
en tot kleine broodjes vormt, en deze
in ei en beschuitkruim rolt, d i.irna
met boter in een pan bakt, heeft men
lekkere en voedzame vleeschbrood-
jes.
Secretaresse Ned. Vereeni-
deeling Haarlem en O-na; re
ging van Huisvrouwen,
ken.
Kleverparkweg 132.
Nuttige wenken voor de
huisvrouw.
No. 32.
Van ouds zegt men: Maart geeft 9
zomersche dagen, doch de afgeloo-
pen maa'nd heeft haar reputatie Jan
niet gehandhaafd, maar nu maakt
April hel de laatste dagen uitmun
tand en hoe heerlijk warm is het al
in het zonnetje. Wanneer onze serre
op het zuiden ligt, dan kan het daar
op den dag formeel zomer zijn. We
gaan nu zoo langzamerhand onze
kamerplanten verplaatsen en ver
schikken, want ook vele van haar
snakken evenals wij menschen naar
de zomerwarmte, alleen moeien we
die planten. d%e niet tegen de zon
kunnen een andere plaat© geven,
dat hebben we laatst zoo goed van
den heer Bouwer geleerd op de voor
ons gehouden lezing, en nu zou »k
alle huisvrouwen, ook die, welke niet
bij de lezing tegenwoordig waren,
nog eens goed op het hart willen
drukken, dat men eene plant een
plaats naar haar aard moet geven.
Tevens er vooral voor zorgdragen,
dat de planten niet te veel water
krijgen, daar de grond dun er-
zuurt en de plant sterft of althans
kwijnt- Het best is de potten een
poosje in een emmer met water te
plaatsen en na de bladen meteen
goed beproeid te behben, de planten
weer op haar plaats te brengen. Een
plant neemt zelve zooveel vocht op als
zij noodig heeft, ook moeten de pot
ten poreus zijn, daar de worteis
lucht noodig hebben. Ais die gladde,
steenen sierpotjes zijn dus eigen-ijk
uit den bocoe.
Heeft men in de serre ku6sens en
kleedjes, dia verschoten zijn, dan
kan men die overtrekken en kleedjes
opfrissclien, door ze eerst gewoon te
wasschien en daarna op te kleuren
in hun oorspronkelijke tint, door ze
op ta spoelen in water met gekaur-
den inkt gedrenkt, liefst Tolens
watervaste kleurinkt. Men maakt
eene oplossing en 6poslt daar eerst
een lapje gewoon katoen in op, c-ra
■te zien of de kleur sterk genoeg is;
daarna spoelt men het gewasschen
kleedje of overtrek in het gekleurde
water op en hangt het goed hri
liefst op zolder op, om te drogen,
vooral niet in de zon drpgen. Na
de behandeling zal het heel wat bij
gekleurd zijn en kan alles nog goed
gebruikt worden.
En nu een recept voor de beu-
ten.
Als men koude aardappelen met
Sport en Wedstrijden
VOETBAL.
Q U1CK—HAARLEM.
Heit elftal, waarrneda Haarlem
morgen naar Den Haag gaat, om
Quick te bestrijden, ziet er als volgt
Uit:
Doel: Angenent.
Achter: Maas en Thomas.
Midden: B. Donker, Tekelen-
brurg en D. Houtkooper.
Vóór: Hordijk, BrokelDe Groot,
Schravendijk en Bieshaor.
LAWN-TENNIS.
Het Haariemsche ten nis lev ei be
gint weder U ontwaken! De banen
aan de Spanjaardslaan zijn in orde
gebracht er als het mooie weer
speelsters en spelers goedgunstig
gezind ls, zal er weder volop ge
speeld kunnen worden. Of het ko
mende seizoen zal verschillen van "t
vorige? Het kan natuurlijk niet an
ders, ta meer, waar we leven in een
tijd, dat iedere dag de meest ingrij-1
pende veranderingen kan brengen.
De voor velen zoo fnuikende ballen-1
misère zal vrijwel geheel achter-
jwege kunnen blijven. Mits binnen
zekere grenzen zal men weder over i
voldoende Slazenger ballen beschik- i
ken.
Behalve dezen goeden vooruitgang
waardoor we gevrijwaard worden
van Balwina's en meer dergelijke
surrogaten, zal het tennisleven In
onze stad intenser zijn dan een tan
ige reeks van jaren het geval is ge-
weest-
Behalve de door den Ned. Law-
Tennis Bond uitgeschreven com
petitiewedstrijden zal er dit seizoen
nog een Haariemsche competitie ge
speeld worden. Laatstgenoemde
wedstr|den heeft men spe
ciaal daarom in het leven geroepen
om aan die speelstere en sp.lers die
moeilijk of niet buiten de stad kun
nen of willen spelen, gelegenheid te
geven, tegen anderen te oefenen.
In vele plaatsen, als Apeldoorn,
Nijmegen, Leeuwarden e. d. heeft
men reeds iets dergelijks en kan men
ongetwijfeld bespeuren dat de ani
mo verhoogd wordt.
Voorloopig zullen aan deze onder
linge competiiie vier vereenigingen
1 deelnemen terwijl de geheele leiding
berust bij den lieer J- Kesting le
Overveen en een en ander in elkaar is
gezet door jEr. Mollerus, bestuurs
lid van den N. L T. B.
Aan de „groote" competitie, als
we die een oogenblik eens mogen
noemen, zal door twee Haariemsche
vereenigingen deelgenomen worden.
De H. L. T. C. T. O. P. speelt met
één taain in een der westelijke 2de
klasse afdeeüngen, waarin ook H.
L. T. C. II speelt, terwijl de H. L T.
<1 I in de le kl. speelt. Na het zoo
succesvolle seizoen, dut het 2de
team het vorige jaar mocht hebben,
meende de competitie leider van den
*N. L T. M. de heer "Veder ta Go-
rinchem, blijkbaar de Haarlemmers
in de le klasse te kunnen Indeden.
Zij spelen nu met de Dordtsche L.
T. C. (Dordrecht),, Anglo-Dutch
•(Rotterdam) en dc H. L. T. C. 1911
(Den Haag). Ongetwijfeld is de kans
oro een van de bovenste plaatsen,te
bezetten, vrijwel uitgesloten; zoowel
de Dordtsche als de Anglo Dutch be
schikken over uitstekende speelsters
en spelers. Van eerstgenoemde ver-
leniging noemen we slechte de da
mes Vriesendorp en v. d. Minne en
de heeren Sdgmond en Lebret; van de
Rotterdammers mevr. Koch en de
heeren Castendijk en Ruys. De ge
legenheid tot goede oefening is ech
ter schitterend en wanneer met de
noodige animo gespeeld wordt, zal
een volgend seizoen de kans grooter
zijn om wel een der bovenste plaat
sen op het ranglijst)© in te nemen.
De samenstelling der Haariemsche
teams ie noe niet geheel bekend. Het
is ongetwijfeld jammer dat jhr.
Prins van Westdorpe niet van de
partij wil zijn; met Bijleveld en Mol-
lerus was er dan ëen driemanschap
geweest, waarmede men voor <ten
dag kon komen. Van de 'darnes, die
in hot le team zullen uitkomen,
noemen we a'leen mej. Carp, de da
mes kampioen van het vorig jaar.
Het tennissend Haarlem zal zeer
zeker aan de jong-geprorooveerde le
klassere veel succes toewenschen.
Binnenland
NAT. ARBEIDERSSECRETA-
RIAAT. liet Nationaal Arbeiders-
secretariaal houdt op Zaterdag itë
dezer te Amsterdam een sociaal con
gres, waar de volgende vraagpunten
zullen wordei. behandeld: 1. De teak
der onafhankelijke vakbeweging bij
revolutie en haar standpunt ien op
zichte van de arsolraden; 2. economi
sche democratie; 3 het Tovlorsy»-
teem.
SPOORWEGPERSONEEL. Bij
beschikking van den minister van
Waterstaat is goedgekeurd een ge
wijzigd Regiement Dienstvoorwaar
den voor Spoorwegpersoneel (R. D.
V. 1919 S.S. en H.S.)
STA KING IN HET DAMES-
KLEEDING BEDRIJF. Men
meldt van werknamerezijde uit Am.
sterdam aan de N. R. Cl. dat in een
vergadering van de samenwerkende
Bonden in de kleeding-industrie een
verklaring is afgelegd tot den Bond
van werkgeversvereenigingen, die
hierop neerkomt, dat door de voor
st elfen van de werkgevers geen vol
doende verbeteringen gewen en on
derhandelingen over de voorstallen
der gezellen geweigerd zijn, de
hoofdbesturen niet anders kunnen
doen dan de dameskleermakere en
naaisters in Den Haag ta advisee-
ren, met ingang van Maandag 14
April, in staking te gaan.
LUCHTVAARTVERBINDING MET
OOST-IN'DIè. Naar Reuter uit Lon
den seint, verneemt dc Times, dat het
bezoek van de Nederlandsche missie
in zake luchtvaartverbinding.-n veel
resultaat heeft opgeleverd. Er zijn
plannen gevormd, die voorzien in een
landingsh^ven in Nederlands* h-Oost-
Indiè voor Britsche vliegtuigen op
weg naar Australië. Ook is er een
postovereenkomst ontworpen Ver
wacht wordt, dat de luchtvaartdienst
over het Kanaal over enkele maanden
zal worden geopend.
Gemengd Nieuws
DE VESUVIUS. Er wordt mel
ding gemaakt van een geweldige uit
barsting van den Vesuvius.
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Dit is het korte verhaal van een
van mijn vrienden, die pas in Utrecht
was komen wonen. Het is absoluut
geloofwaardig. Deze man eet liever
een biefstuk, dan dat hij ook maar
de geringste onwaarheid zou zo
en liegen kan hij niet, al stond er
een pal; slaag op.
Ik weet niet (en niemand weet
trouwans) lioe het kwam misschien
van de verhuisdrukte of van een
tochtig raam of van iets minder
deugdelijks, dat dien middag aan ta
fel gegeten was maar hij was in
zijn eersten slaap, toen zijn vrouw
hem wakker maakte en zei: .ik voel
me zoo ziek, wil je een dokter ha
len?" En bij 't licht van de kaars
zag h'i inderdaad, dat ze héél bleek
was (later sprak ze zelf van groen),
maar die wisseling van kleur is den-
kel"k het gevolg van 't vele overver
tellen en ze transpireerde sterk (na
darhand werd gewaagd van een
zweetdruppel aan ieder haartje,
maar zóó precies heeft hij dat nier
nagegaan); kortom, want er moot
een einde aan dezen volzin kom an,
ze zag er ziek en naar uit en klaag
de ook nog over pijn in den hals.
Mijn vriend gaf haar een glas wa
ter om wat ta bedaren en trachtte
verder een kalmeerend gesprek te be
ginnen over de vraag: „wat dat nu
toch zoo plotseling zou kunnen zijn?"
maar deze poging tot afleiding mis
lukte. toen ze antwoordde: „dat zal
de dokter wel weien, haal hem toch
gauw, ik voel me zoo akebg!"
„Ja, maar wie moet ik halen?'
vroeg hij hulpeloos, want op den eer
sten dag in een nieuwe stad heb je
maar niet dadelijk een dokter.
„Dat hindert niet" zei de zieke,
„er woont er een als je linksom
slaat en clan de eerste dwarsstraat in
de tweede straat waar je aankomt.
Hij heet van Kampen of Burgers of
zoo". En toen hij na deze onduide
lijke inlichting nog bleef dralen, riep
te: „Maar ga dan toch. Heb je heele
maal geen medelijden met me? Ik
voel me toch zóó ziek!"
Tien minuten later stond hij op
straat. Het regende en woei. Ook
was het donker, daar de kolen in die
dagen uiterst schaars waren en de
gemeente Utrecht ctevanr liep. geen
'kolen meer te krijgen, als ze niet tot
het uiterste bezuinigde. Dit dreige
ment hebben, geloof ik, alle Neder
landsche steden om beurten gehad,
maar uitgevoerd is het nooit. In ie
der geval brandden er geen lantarens
In dat kwartier, waardoor mijn
vriend begon met ongenadig zijn voet
tegen eegi trottoir te stooten. Hit
vloakte in evenredigheid. De wind
loeide afkeurend. Nauwelijks had hij
met vreezen en beven twintig stap
pen gedaan, of hij vroeg zich af, of
hij nu linksom of rechtsom slaat)
i'e hoeveelste dwarsstraat
het wezen moest tn de hoeveelste
straat.
t was een puzzle. Teruggaan om
zijn vrouw er nog eens naar te vra
gen, wou hij niet. Ik geloof in ver
trouwen gezegd, dat hij niet durf
de. Bovendien paaide hij zichzelf mot
do gedachte, dat hii toch het adres
w?J gauw zou vinden, daar de om
geving zoo uitgebreid niet wezen
kon. Dus liep hij verder, nu en don
zijn alectrisch zaklantaarntje, dat
t voorzorg meegenomen had.
optillende om naar de deuren van de
huizen le zien.
Maar een doktersadres vond hij
i Wel kleermakers en agenten
van assurantie-maatschappijen an be
oefenaars van vele andere bedrijven,
die hij niet noodig had.
Hij draaide linksom en toen weer
rechts en daarna weer links. Daar-
- ond hij voor een onbebouwd stuk
land. Dus keerde hij torug en be
lichtte opnieuw al de huizan. waar
hij langs kwam. De wind bleef
looien. Hij dacht spottend.
Ergens in de verte sloeg een klok
twee uur. Hij voelde zich vermoeid,
maar dacht aan zijn vrouw, die mis
schien nu al veel zieker was gewor
den en Hap voort.
Het leek hem toe, dat hij dichter
lnj het midden van de stad kwam.
Er lag een tramlijn. Dus moesten
er ook wel gauw doktoren wonen.
Eindelijk vond hij een bordje. Dr.
G. VAN HARMELEN. Hij trok flink
aan de bel.
Er kwam niets. Hij trok nog eens.
Daarop meende hii in het huis ge
luid te hooren en belde voor den der
don kaer.
In de gang naderden sloffende voet
stappen. Hij wachtte vol hoop. In de
deur werd een klein raampje openge
daan. Een stem in het donker vroeg
boos: „Wie is daar?"
Mijn vriend noemde zijn naam.
„Ik ken u niet," zai de onzichtbare
stem niidig. „Wat is er? Wat beduidt
dat bellen in het holst van den
nacht?"
„Mijn vrouw is ernstig ziek, dok
ter. Wil u asjeblief dadelijk mee
gaan?"
„Is dit een aardigheid, een zooge
naarnde studentenmop misschien?
Dan. vind ik die al heel ongepast!"
brulde de stem.
„Wat drommelzai mijn vriend,
nu ook wat boos. „U is toch een dok
ter?"
„Ja meneer, ik ben doctor, in de
oude talen!" schreeuwde de onzicht
bare stem. „Maak dat je wegkomt!"
En het raampje klapte dicht.
„Zet dat dan op je naambordje!"
riep mijn vriend. Maar intusschen
was hii nog niet varder gekomen.
Dezelfde klok, nu wat dichterbij,
sloeg half drie.
Vlak bij klonk een snorrend ge
luid. Een taxi. Mijn vriend liep naar
het midden van de straat en
schreeuwde uit al zijn macht: „Stop,
stop!"
De chauffeur remde. ,,Ben je vrii?"
„Jawal", zei de man knorrig,
„maar ik heb nu al vier studenten
naar huis gebracht, 'k Wil nou ook
wel naar bed!"
„Je zult eem flinke fooi hebben.
Breng me naar een dokter, 't hindert
niet wie".
„Stapt u maar in, ik weet er wel
een". En een oogenblik later zat hij
tot zijn vreugde in de gemakkelijke
auto.
De wagen stopte al gauw. Mijn
vriend belichtte de deurplaat. Dezen
keer was het adres goed. Er stond
MED. DOCTs. EN ARTS, W. R.
SPALTEN. Hij belde.
Geen twee minuten later kwam er
eon stem, die hem deed schrikken,
hol en uit de verte.
„Wie is daar?"
Hij drukte op den knop van zijn
lantarentje en zag de opening van de
spreekbuis naast de deur.
„Dokter, ik ben die en die. Mijn
vrouw is ziek. Wil u dadelijk mee
gaan?"
„Meneer, ik doe alleen tandheel
kundige practijk. Kunt u dat niet op
mijn bord lezen?"
Verstomd verlichtte mijn arme
vriend hel adresbord met ziin Ianta
rent je. "t Was waar, hij had het niet
opgemerkt, er stond UITSLUITEND
TANDHEELKUNDIGE PRACTIJK.
Boven werd niidig dc fluit op de
spreekbuis gestópt.
Mijn vriend liep naar de taxi terug
en zei- Dit is de goeie ook niet, zoek
een ander."
Brommend draaide de man aan het
stuurwiel, zoo haastig, dat mijn
vriend op de bank viel.
Het verhaal wordt eentonig. De
volgende medicus was zelf ziek en
ging niet uit. De daarop volgende
was al uit. Ik vertel geen sprookje,
maar de zuivere waarheid.
De chauffeur bromde niet meer.
Hij vloekte. Een herinnering aan de
groote fooi was noodig. Eerst de
daarop volgende was. na lang aar
zelen, bereid mee ta paan, omdat hij
de patient niet kende, onder voor
waarde. dat hij met de taxi heen en
teruggebracht zou worden.
Juist toen mijn vriend den sleutel in
't slot van zijn deur stak, sloeg het
vier uur op de klok in da verte. Mijn
vriend was doodop, maar triomfan
teOijk. Hij lichtte den dokter voor
naar de slaapkamer en hoopte, dat
hii nog op tijd kwam. Want na/Jat
hij eenmaal een medicus gevonden
had, waren er allerlei akelige voor
stellingen van gevaarlijke ziekten bij
hem opgekomen, waar -zijn vrouw
misschien aan lijden kon.
On de slaapkamer brandde de rest
van 't eindje kaars in de pijp. Hij
keek naai- 't bed. Zij sliep rustig.
„Is dat de patient?" vroeg de dok
ter verwonderd. „Zij schijnt nogal
rustig?"
„Als ze maai- niet...", zei mijn
vriend. Hij durfde den zin niet af
maken en boog zich over zijn vrouw
heen, om naar haar ademhaling te
luisteren.
Die was regelmatig en rustig.
Zij werd wakker.
„Ben je daar terug?" vroeg ze sla
perig. „Ik ben weer beter, hooi', ik
denk dat ik angstig gedroomd hadl"
Vijf minuten later zat de dokter
weer in de taxi en zei dikke woorden
over malle menschen, die bang
zijn in den nacht. Maar min
der dik. dan mijn vriend, die, op ge
vaar af dat zijn vrouw zich weer
akelig zou gaan voelen, precies zei
wat hij vond van haar kunsten (ja.
hij zei kunsten) en nog een half uur
nadat hij, koud en moe, weer m sujn
bed gestapt was. uitrekende wat deze
nachtelijke excursie hem gekost kon
hebben: zooveel voor de taxi, nacht
tarief, zooveel fooi. zooveel voor de
visite, samen vijf en twintig guldan
minstens, plus het malle figuur dat
hij gemaakt had tegenover den dok
ter.
Den volgenden dag bleek het totaal
nog hoogcr ta wezen, wawt hij kreeg
er ook nog een stevige verkoudheid
hij-
Tot zoover wat mijn vriend vertel
de. Er volgt een dubbele moraal uit.
Haai den dokter In den nacht niet
te gauw, want dikv is de zieke
na een uurtje weer beter. Dit is de
eene moraal. De tweede «3 word lid
van een vereeniging, die ten doel
heeft een wet uit te °n. waarbij
wordt voorgeschreven, dat doctoren
in oude talen prorics hun vak op de
deur zetfpn en t medici het on
derdeel van de geneeskundige welen-
schap dat zij beoefenen, met dikke
Irtters laten schilderen op phos-
phoresceerende platen, die je lezen
kunt pok in den donkersten nacht.
Ofschoon ik weinig jaag op verma
kel'ike advertenties, ben ik toch ge
troffen door de annonce in dit Mad
van een dag of tien geleden, waar
bij een revolver werd gevraagd,
passend in een achter
broekzak.
Voor den aanvrager is het te hopen,
dat hii aanbiedingen gekregen heeft,
ofschoon verzuimd was de maten
van bedoelden broekzak in de adver
tentie te vermeldem.
Overigens kan deze manier van ad-
verteeren nuttige navolging vinden,
bijvoorbeeld aldus: GEVRAAGD, een
Juffrouw vangezelschap
passend ineen blauw sa
lon.
Of te koop aangeboden: een goed
gedresseerd riipaard. '2 jaar oud, voor
Heor van gemiddelde grootte.
En in een groote stad zal misschien
een annonce van dezen inhoud geen
verwondering meer opwekken:
Gezocht Raadsleden met voor een
Raadszaal van groote afmeting en
slechte acoustiek passend stemgeluid.
M ettert'id komen dan ook wel de
huwelijksadvertenties in dit genre:
Dame, blond, wenscht kennismaking
met eon bij baar teint passend Heer,
niet grooter dan M. 1.80.
En nu ik dan toch over huwelijks
annonces spreek, moet meteen verteld
worden van een veelgelezen boek
drukkers-weekblad, waarin drie ad-
vertaitiën voorkwam aai, E i n-
heirat, afkomstig van mannen,
die in het vak wenschten in te trou
wen met een weduwe.
Onze tijd, die aan den eanen kant
schermt met de holste theoriën,
neigt aan den anderen tot de nuch-
sterste practijk, want de arme
Kricgswittwen, die qp zulke
aanbiedingen Ingaan, zullen wtfhneer
zij de aspiranten ontmoeten, toch
wel geneigd zijn hem af te vragen:
„vertel mij eena, ben ik bij uw aan
zoek de hoofdzaak of ls het de druk
kerij, die mijn arme, gesneuvelde
man mij achterliet?"
En zoo viuuen we tragiek, zelfs iti
de adverteniierubi-.ek van een boek-
- e..»!. u, liet pap.ei is wel
geduldig. Geen sterker staaltje, dan
dat onlangs een kiezerslijst voor „o
Provinciale blaten niet ingooiend is
kunnen worden, ouaia.1 in i.cl ader
laatste oogenbilk de ïm.tkoker er ovei
omviel.
Ofschoon crisis-uikt tegenwoordig
niei overmatig zwart is, schijnt de
nmtstroom de naman van canuiüateii
en voorstellers onleesbaar te hebben
gemaakt.
En tot oveischrijven was er geen
lijd meer.
Zoo blüf de lijst oningedieoid. De
voorgestelde» zullen misschien ten
eeuwigen dage de droevige geuacliie
met zich omdragen, dat zij, zonder
dit maihsur tot lid van de Provincial®
Staten gekozen zouden kunnen zijn.
Aldus wordt ons lot vaak door
kleinigheden bepaald. Een van mijn
vrienden werd, locn hij op weg was
naar den collecteur der Staatsloterij,
opgehouden door een kleinen jongen,
die vuur vroeg voor zijn cïgarei.
Aan 't loket van den collecteur
moest hij even wachten. Een ander
was ham voor. Naderhand hoorde
hij, dat op diens lot de honderddui
zend gevallen was. Hijzelf kreeg op
zijn lot de gebruikelijke niet
Als hij den jongen niet ontmoet
had. Of als hij hem vuur had gewei-
perd. Of wanneer hij zelf op dat
oogenblik niet had gerookt. Of wan
neer hii wat vlugger had geloopen...
Dan zou hij en niet die under dat
winnende lot gekocht hebban.
Maar 't tegenovergestelde komt ook
voor.
Een van mijn kennissen ging uit
om een lief, poezelig meisje ten hu
we!ijk to vragen.
Toen hij binnengelaten werd, "stel
de zij hem haar aanstaande voor.
Juist viif minuten vroeger had zij
dien het jawoord gegeven.
Hot paar trouwde.
Weldra vernam mijn kennis, dat
zij niet zoozeer poezelig, als wel kat
achtig was.
Sinds dien tijd loop.! hij bij buitenge
wone gelegenheden niet al te haastig.
