Ruwn Dagbud
Buiteniandsch Overzicht
VIOLET
TWEEOE BLAD.
Vrijdag 9 Mei 1919
In ons vorig nummer gaven we
reeds een uitvoerig overzicht van het
e e h e e 1 e ontwerp-vredesverdrag
dat door de Entente-gedelegeerden
aan de Duitschers is overhandigd.
Er zijn evenwel in den naar Neder
land geseinden tekst eenige correcties
aangebracht, die ons noodzaken nog
met een enkel woord op 't verdrag
2elf lerug te komen.
Zoo is 't nooaig nog te berichten,
dnt onder de schade die Duitschland
vergoeden moet ook gerekend wordt
die veroorzaakt door de bombarde
menten uit de lucht.
Verder blijkt, dat de tonale re
kening die de Entente
aan Duitschland aange
boden heeft 100 milliard
ma rkbedraagt, waarvan
Duitschland onmiddel-
1 ij k 20 milliard moet be
ta1 e n, terwijl voor de 'resteerendo
80 milliard een intergeailieerde
commissie nadere regelngen zal tref
fen,' die nog de gelegenheid openstel
len van een mogelijke kwijtschelding
van zekere bedragen en tot een ver
gemakkelijking in de betalingswijze.
We gaven reeds een overzicht van
de rene die de Fransche premier
Clemcnceau gehouden heeft bij de
aanbieding van 't verdrag. Hij zei,
behalve 't door ons vermeldè, ook
nog: „Gij (Duitschland) hebt den
vrede gevraagd en wij zijn bereid u
dien toe te staan. Lit het geschrift
dat wij u ter hand zullen stellen,
zul gij zien welke voorwaarden wij
hebben vastgesteld"
Verder blijkt nog dat de Duit-
schers, die 14 dagen tiid hebben om
schriftelijke baaea.kingqln te
gen 't ontwerp in te brengen, moesten
antwoorden in de Fransche en En-
gelsche taal.
Nu is de vraag: zullen de Duit-
achets do eischen aannemen!
Bij de beoordeeling van deze vraag
is van belang nog nader kennis te
nemen van hetgeen de leiders der
Duitsclie vreüesdelegatie, graaf
Brockuorff-Rantzau, zei in «antwoord
op Clemenceaü's rede. In 't kort ga
ven we zijn betoog reeds weer, maar
breedere aanhaling van zijn rede is
wei gewenscht, die deze volledig
voor ons legt.
Dc Duitsche vredesonderhandelaar
zeio.a.
..De principes van Wilson schie
pen verplichtingen voor de beide oor
logvoerende partijen. Die verschil
lende principes eischen*van ons zwa
re offers, maar de geheiligde funda-
menteele rechten van alle volkeren
werden door dit verdrag gewaar
borgd. Het geweten der wereld is aan
zijn zijde en geen volk zal dat on
gestraft kunnen beleedigen.
Wij zijn bereid op die basis de
vredesvoorstellen, die gij ons ter
hand stelt, te bestudeeren en wij
doen dat met 't vaste voornemen, om
in samenwerking met u 'datgene wat
verwoest werd te herstellen, om het
bedreven onrecht goed te maken; in
de eerste plaats het onrecht, dal ten
opzichte van België werd gepleegd.
Wij willen de menschheid toonen,
dat er een ander doel werd gescha
pen, dat een politieke en sociale
vooruitgang is"
De Duitschers willen
dus „met handen tand" vo 1-
houden aan Wilson's 14
punten.
De verawchting is dan ook gegrond,
dat de Duischers uit bet ont-
werp-vredesverdrag der Entente wil
len lichten wat zij meenen dat in
strijd is met die 14 punten.
Graaf Brockdorff ltantzau erkende
verder dén plicht der Duitschers om
te helpen bij 't herstel van 't ver
woeste in België en Noord-Frank
rijk. Hij verklaarde evenwel, dat 't
gebruiken van Duitsche krijgsgevan
genen voor -dit werk wat de En
tente wil een slechte methode is.
„Zeker de arbeidskrachten zijn
goedkoop, maar het werk zelf zou de
wereld ontzettend duur te staan ko
men, omdat het Duitsche volk ver
vuld zou worden van haat en wan
hoop, wanneer het zag, dat zijn ze
nen, zijn broeders en echtgenooten,
'die krijgsgevangen werden gemaakt,
ook na net sluiten van den vrede
niet uit hun ellende verlost werden.
„Zonder een onmiddellijke oplos
sing van dit vraagstuk, dat reeds to
lang sleepende werd gehouden, is
een duurzame vrede niet mogelijk.
„Deskundigen van beide partijen
zouden dienen te onderzoeken cp
welke wijze het Duitsche volk zal
kunnen voldoen aan de financieele
verplichtingen, &Të uit Eet herstel T
voortvloeien, zonder onder den last
daarvan te verzinken. Dit zou ook in
het nadeel zijn van hen, die recht
hebben op het herstel en op de daar
uit voortvloeiende voordeelen. Het
zou bovendien het geheele economi
sche leven in Europa in de war bren
gen. Overwinnaars en overwonnenen
dienen immers te zamen voorzorgs
maatregelen te nemen tegen het ge
vaar, dat dreigt en waarvan de ge
volgen niet te overzien zijn.
„Er is slechts één middel om dat
gevaar te bezweren, dat is het zon
der eenige reserve erkennen van de
economische en sociale solidariteit
der volkeren, en van een vrijen, sa-
menwerkenden volkerenbond.
De graaf eindigde „De verheven
gedachte aan de vreeselijke cata6tro-
piie die de wereldgeschiedenis ooit i
I heeft gekend, te doen eindigen in het
stichten van een volkerenbond en
auardoor het meest grootsche plan
dat ooit ten opzichte van de evolutie
der menschheid geopperd werd. ten
uitvoer te brengen, staat op het
punt verwezenlijkt te worden. Het
kan alleen geschieden, wanneer alle
volkeren, die van goeden wn z\y.\
Lil den volkerenbond aansluiten, en
aneen dan zullen de dooden ip dezen
oorlog niet te vergeefs zijn gevallen. I
„Het Duitsche volk is tereid zijn
zwaar lot te dragen, mits men niet
raakt aan de v redes kans waarom
trent overeenkomst werd verkregen.
„Een vrede, die in naam van het
recht tegenover het heelal ,niet te
rechtvaardigen zou zijn, zal altijd
weder opnieuw tegenstand uitlokken.
Niemand zou hem met een goed ge
weten kunnen, onderteekenen, omdat
hij niet uitvoerbaar zou ziin.
Niemand zou de waarborgen kunnen
verstrekken die het feit van de onder-
teekenmg dient in te houden.
„Wij zullen het ons ter hand ge
stelde document bestudeeren vol goe
den - wil en in de hoop, dat het
eindresultaat van onze bijeenkomst
door ons allen onderteekend zal kun
nen worden."
Tot zoover de leider der Duitsche
vredesdelegatie. De Entènte-gedele-
geerden zullen zich dus kunnen voor
bereiden op breedvoerig uitgewerkte
amendementen (tegenvoorstellen?;
van Duitschlgnd op 't nu overhandig
de vredesverdrag.
Hit de door ons vermelde Duitsche
peisstemmen blijkt reeds, dat de
naening van 't Duitsche volk is, dat
deze vredeseischen der Entente veel
te zwaar zijn. Er word en al
stemmen gehoord om z.e Le
verwerpen, als geen b e-
i a n g rij k e w ij z i g n g b. e-
d.o.h gen kan worden.
De wereld blijft dus nog een poosje
in spanning, want als de Duitschers
geuniwooru hebben, zal de Opperste
t&riogsraad der Entente beraadsla
gen over do Duitsclie wenschen en
eerst daarna zal 't definitieve
onvwerp-vreüesverdrag der Entente
opgemaakt woraeu. nerst dan is 't
aan de Duitschers om ja of neen te
zeggen.
JJver de vermoedelijke houding
van de l>uitsche delegatie wordt
uit Berlijn aan de telegraaf ge
meld, dat de Duitsciiers noch on
vruchtbare protesten zullen laten
hooren, noch ir. hun schriftelijk ant
woord zullen pogen iels „af te jui-
genW at men van Duitschland in
territoriaal, financieel en emu>
nusch opziclu eischt, u zio enorm
vwl, dat wanneer de vo-irvvaar.l rn
zgl.'s eenigsziris werden verlicht, er
rog altijd een voor Duitschland cn-
irt gelijk vredesverdrag over
blijven.
j De Duitsche delegatie zal dorhal-
ve de tactiek van afdingen vermij-
den. Zij zullen nauwkeurig gefor-
muteerde tegen-vooretallen doen.
De correspondent van de Neue Ber
liner Zeitung heeft met de Djiitsohe
I vredesgedciegeeruen over "t ontwerp-
I verdrag gesproken. Hij verzeker), dat
de indruk der vredes-
I eischen op de Duitsclie g e-
'dolegeerden verpletto-
j r e n d was.
i Graaf Brockdorff-Rantzau zei den
I journalist:
I „Zooais de zaken thans staan, ben
Lk lieden «niet bij machte een enkel
1 woord te zeggen".
I Minister Landsberg verklaarde, dat
de gruwelijke .aankondigingen in de
pers nog overtroffen waren. Van mon
delinge onderhandelingen kan geen
sprake meer zijn. Ons zal niets meer
overblijven dan ja of neen le zeggen.
Prof. Schücking: Zelfs in de kkiing-
heden openbaart zich de sadistische
lust van Frankrijk om Duitschland
te vernederen, liet document, dat wij
hebben ontvangen, is in een woord
vreeselijk.
Minister Giesberts: „Men wil de
Duitsche arbeiders tot slaven in
dienst van het internationale kapita
lisme maken. Daar toe leenen wij ons
niet. Er rest ons slechts éèn uitweg:
onmiddellijke vrede niet Rusland en
aanwending van de Bolsjewistische
troepen door Duitschland".
Alle D u I - h 8 gedelegeer
den zijn het er over eens,
dat het vredesverdrag ln
zijn tegen woordigen vorm
onaannemelijkls.
Tot zoover deze oorrespondent.
De Duitsche gedelegeerden roepen
't Bolsjewistische spook dus weer opl
Ook uit Duitschland zelf komen al
uitlatingen van bekende persoonlijk
heden die hun meening zoggen over
de eischen der Entente.
De Pruisische minister-president
Hirsch protesteerde in den Landrleg
ten sterkste tegen den geweldvrede
van Versailles en deed een beroep op
alle burgers om zich als één man ach
ter de regeering te scharen, om te be
reiken, dat deze geweldvrede ln een
rechtvaardigen vrede veranderd
wordt
Hij heinnerde aan de motie die de
Landdag onlangs heeft aangenomen,
om de regeering te verzoeken alleen
een vrede te aanvaarden die op rechts
gronden gebaseerd is, alzoo geen
Duitsch gebied af te staan, opheffing
der blokkade te eischen, terugzending
der krijgsgevangenen, ontruiming der
bezette Duitsclie gebieden, enz. Daar
op vervolgde hij:
„Van een vrede van vergelijk en
rechtvaardigheid is in de bekendge
maakte vredesvoorwaarden geen
spoor te vinden. Het is mets anders
dan een machtsvrede. (Algemeene in
stemming). Dit hem, zou hij ooit tot
stand komen, zou voor ons vader- j
land een openlijke slavernij, voor ge-
heel Europa geen rust, maar slechts
een nieuwe stroom van bloed en tra
nen ontstaan".
De vieë-president dr. Fremtzel, pro
testeerde ook tegen de Entente-
eisclien. Het doel der Entente is, om
het Duitsche in het bijzonder het
Pruisische volk vooral uit de rij van
de aan de bestemming van de we
reld meewerkende volken te stooten.
„De voorwaarden der Entente zijn
een rcchtsbreuk".
De onafh. soc.-dem. fractie sloot
zich bij de redevoeringen aan en
deed een beroep op de. proletariërs
var. alle landen om dezen geweld
vrede door de soc. revolutie te roiet te
doen.
De Duiteche minister-president
Schei deun an n verklaarde: „Wij
staan aan het graf van het Duitsche
volk, indien deze vredesvoorwaarden
werkelijkheid worden."
Over de houding der Duitsche re
geering wordt uit Berlijn aan de Te
legraaf gesoind:
„De rijjesregeering kwam Donder
dagmiddag bijeen.
Het staat vast, dat er, ondanks de
harde vredesvoorwaarden, geen on
bekookte besluiten genomen zullen
worden, maar dat de termijn van
twee weken, voor het onderzoek der
voorwaarden gegund, grondig zal
worden benut.
Het kabinet beraadslaagde over de.
instructies, aan Brockdorff-Rant
zau te zenden. De delegatie zelve
acht het Entente-ontwerp een maxi-
mum-elsch, waarvan heel wat zal
kunnen worden geschrapt. Daartoe
zullen breedvoerige tegenvoorstellen
aan de Entente worden voorgelegd.
In de volgende week komt de Na
tionale Vergadering voltallig te Wei-
mar bijeen, daar te Berlijn gebrek
heerscht aan voldoend ruime zalen.
Daarentegen beraadslagen de frac
ties deze week te Berlijn".
Dezelfde Tel.-correspond ent seint
over de stemming van het Duitsclie
volk:
„Nog sterker dan in de tot dus
verre gepubliceerde dagblad-artike
len weerspiegelt zich de geweldige
uitwerking van de vredesvoorwaar
den in de uitlatingen van het groote
publiek. Op de trams en op straat,
overal vormt het vred es thema het
onderwerp van levendige gesprek
ken. Opmerkelijk is het gevoel van
verontwaardiging, hetwelk zich
in luide woorden lucht; en dat voor
al tegen Wilson gericht, wien men
een dubbelzinnige rol verwijt. Daar
nevens merkt men een diepe neer
slachtigheid op, een schouderopha
lend en zwijgend zich schikken tn
wat toch wel onvermijdelijk zal zijn.
De verontwaardiging wint het ech
ter en de meening dat de gestelde
voorwaarden onaannemelijk zijn,
komt steeds f< noch tig er tot uiting. De
bladen geven, naar mate de tele
grammen met den inhoud van het
vredesverdrag binnenkomen, extra
edities uit, die letterlijk verslonden
woeden en steeds weer nieuwe uit
barstingen van wrok in het leven
roepen. Men gevoelt zich verraden
De gëStfldB ïBorwntr
den waren echter zoo
ewaar, dat van Hongaar-
eche zijde slechts één ant
woord mogelijk was: V e.c.h-
ten tot het uiterst e."
Hongarije heeft dus de voorwaar-1
den onaannemelijk verklaard.
De strijd wordt uitgevochten.
derfng van hel Vlaamsche en Hol-
landsche tooneel te offeren? En
zoo zal dus Jacob van Leranep in
den winter van 1919 naar België
trekken, zooals jiet resds in 1914
aan de Ostendenaans had belooftl.
Laten wij hopen, dat ditmaal de
-j reldgeechiedenis niet voor een twee-
™7 LS, ->» -
nauw gedreven.
Berichten over den val der B^iden-
regeenng zijn evenwel onjuist geble
ken. Bela- Kun zit nog op het kus-
en verkocht, MnadêiijE opgelicht, én
dit thans alles overheerschend gevoel
laat geen plaats voor rustig over
leg en zakelijk Inzicht".
Onder den Indruk van de vredes-
eischen der Entante zijn de beurzen
te Berlijn en Hamburg voor drie da
gen gesloten.
In Entente-landen ia men 1 te
reeds gebleken uit eenige Fransche
persstemmen in one vorig nummer
tevreden over de vredeseischen.
Hier volgen nog enkele Engelsche
persoord eel en:
De Times": „Het is zeer natuur- Dit Weenen wordt nader gemeld,
lijk dat Foch en anderen, die met dat het onderzoek, in verband met
eigen oogen aanschouwd hebben hoe het gebeurde in het Hongaarsche ge-
de Duitsche stormloop hun land aan zantschapsgebouw te Weenen er op
den rand van den afgrond heeft ge- gericht is, uit te vinden waar de 150
bracht, den nadruk leggen op de ge- rnillioen kronen gebleven zijn, welke JJCCJt MJ
biedende noodzakelijkheid, een duur- ontvreemd zijn. Men gelooft n.l., dat V(V,,.R|,aiino. vnn jt
7aam bolwerk op te richten tegen dit bedrag zich nog te Weenen be-
een nieuwen aanval". vindt en dat wel cp een plaats, waar
De „Daily Express" is van oordeel, roch de Duitsch-Oostenrijksche,
dat Lloyd George zijn beloften is na- de tegenwoordige Hongaarsche meespeelden, het samenspel liet nu
gekomen. regeering zich er van in het bezit Kan en dan nog al eens wat te wenschen
De „Daily Telegraph", die er aan fioj'en. De gearresteerden weigerden over, maar het liep zonder ongeluk-
herinnert, dat de voorwaarden op den inlichtingen te geven alleen werd j;en af en óiat te zeker het beste be-
gedenkdag van de „Lusitania-mis- /lÜÏ* wijs, dat Van Lennep over goede
daad" overhandigd zijn. vindt ze over nuebrmk zou maken en dat het be- beschikken kan
het algemeen bevredigend, streng en JTn V°°r de n 1 e u" Wi kregen soms
billijk „"Er wordt van Duitschland e Hongaarsche regeenng. opme-kwg. Wij kregen soms
geen duimbreed grond geëischt waar-
het eten zal gooien. En dat Van
Lennep met eere uit dezen wedstrijd
zal komen!
De vereeniging heeft er zeker de
krachten voor. Want ondanks het
feit, dat ze bij deze voorstelling
zwaar „gehandicapt" werd drie
dagen voor de uitvoering hebben 5
werkende leden plotseling om rede
nen van internen aard „gestaakt"
heeft zij een aardige, prettige
m o gage-
Het was natuurlijk wel merk
baar, dat er "zooveel „invallers0
misbruik zou maken en dat het be
waard zou worden voor de n i e u-
Hongaarsche regeenng.
den indruk, of Van Lennep een ver-
eenüging voor Ihardhoorenden was.
Hemeltje liet wat schreeuwden al
die spelers! Het was, of men op het
7 li departement jtooiWïel dachti dat de menschen in
n r i h, d 5 J Ndt Algemeen hKTondS de Z"'d,e
De „Daily Graphic acht de 5 mil- dftgavond een Vergadering, tot De -verteerde blijkbaar ook in die mee-
liard pond sterling welke van Duitsch- hande|ing van eei*ge aangelegenhe-ning; zij schreeuwde 't hardste mee.
op anderen recht hebben. De eischen
tot schadeloosstelling staan in geen
verhouding tot de totale verliezen, ijkt NUT
welke door Duitschland zijn "Coege- Hnar|tm
bracht".
Staasnisuws
Duitsch- Toil cclm6c clcscuuo- --
land geeischt ^worden,^volkomen on- den van huish0udelijken aard, die De juffrouw onder den grond moet
zelfs in de hachelijkste oogenblikken
voldoende, daar Engeland s oorlogs- spoedig was afgeloopen.
schuld alleen reeds meer b«iraagtBenoemd werden als leden van de
Engeland s verliezen aan schepen cmnmissie tot het nazien van de re-
wordempij lange niet hersteld. ktrting en verantwoording van ae
De „Pali Mall Gazette„Het ver- volksbibliotheek over 1918/19. de hee-
drag is een goed en doeltreffend iuid reu Eekhout en dr. Bussemaker.
de!, als de beschaafde mogendheden De behandeling van de punten van
onvermoeid voor zijn uitwerking wa- beSthrijving van de algemeene ver
ken". gadermg der Maatschappij, die op
De „Evening Standard": Het te 28 Mei te Amsterdam wordt genou-
geen Pruisische en toch een krachtige den, gaf geen aanleiding tot 't hou-
vrede, billijk, maar niet wraakzuch- den van besprekingen. Benoemd wer-
tig, streng en zonder wreedheid. den ais afgevaardigden naar die ver-
Enkele andere bladen zijn minder gaoering ue heer J. VVesterman Hoi-
tevreden. slijn en als plaatsvervangend arge
De Westminster Gazette verklaart: vaurdigde de heer C. L. W'. van IJsen-
„Het zou dwaasheid zijn een defini- dijk.
tief oordeel uit te spreken over een Nadat was vastgesteld een gewij-
en wij kunnen begrijpen, dat d4e
er bij zoo'n voorstelling met hinder
nissen vele zijn weten te fluiste
ren. Van Mos er is toch al lang van
stof met zijn 6 bedrijven. Ais je
zoo'n stuk tweemaal moet hooien
dan krijg je van het goede wel wa»
•al te veel
Maar nog eens, er zijn goede
krachten bij Van Lennep. Karei van
Hulst hij was ongetwijfeld de
beste heeft werkelijk komische ga
ven. Zijn spel was heel vermake
lijk; hij lanceerde zijn koddige ge
zegden goed en hu is volkomen
verdrag waarvan eerst na een eeuw 'figc huishoudelijk reglement van de too^i. zijn samenspel
-„ï ii. ii.„, ,i. t kwPf-ksrhnn wprn np vprcrpdpnnff
zal kunnen blijken of het de proef kweekschool, werd de vergadering
heeft doorstaan". sloten.
De Daily Herald (een blad met re-
volTrtionnaire neigingen) verkondigt,
dat dit verdrag niet het einde maar
het begin van nieuwe handelsconcur-
rentie, nieuwe rasgeschillen, nieuwe
be wapenmgsg roepee ringen en van
een nieuwen oorlog is.
De Daily News dringt er op aan,
dat niet alleen in Duiischiand 't mi
litarisme moet eindigen.
De Daily Mail gelooft, dat de eco
nomische en financieele eischen het
zwaarst op Duitschland zullen druk
ken en dat men niet de kip die de
gouden eieren legt moet slachten....
De Amerikaansche pers acht Duitsch
land geheel machteloos gemaakt en
oordeelt dat het zijn verdiende loon
krijgt.
Het Ïooneel
De slotvpou-ttePliins?
van Jacob van Ler-nep.
Bij Jacob van Lennep is de pauze
dikwijte het voorlijkste deel van den
avond. Wij herinneren ons de op
voering van een 'zeer ernstig stuk
we msenea, dat het Aa n Flar
den was waarbij in de pauze alle
treurigheid plotseling vergelen was
en de spelers met het bestuur een
rondedans maakten, omdat juist
dienselfden dag het bericht was bin
nengekomen, dat Van Lennep een
prijs in Mecheien had behaald en
een ujtnoodiging had ontvangen om
in Ostende te komen spelen. Dat is
iou 6 jaar geied&nl
Geen dier leden van Jacob van
Lennep zal dien avond vermoed
hebben ,dat deze wedstrijd niet zou
doorgaan.... omdat Ostende in den
winter van 1914 door de Duitschers
bezet was.
Gisteravond was ik weer voor het
eerst bij Van Lennep den ca-
ibarel-avond reken ik niet mee
met Anton van Hulst deed de zaal
gieren van lachen. Toch zouden wij
dezen laatsten willeot raden zich wat
JU, matigen; zijn spel zal er bij win-
nen, als hij zich wa* meer inlioudL
Met genoegen zagen wij mevrouw
Hamann terug, die haar rol in twee
dagen had moeten opnemen, evenals
Marie, in wie wij een oud, verdienste
lijk lid van Van Lennep herkenden
Zij gaf, evenals Betsy, die in haar
stem soms even aan Tilly Lus deed
denken, aardig frisch spel te zien. De
jongere heeren-leden deden hun
best, maar zij hadden niet dezé'fde
routine als de dames. Zij hebben
echter de opvoerimt door hun be
reidwilligheid mogelijk gemaakt en
verdienen daarom dubbel den dank
van de kunstlievende leden der ver
eeniging.
Het oude Ultimo deed het weer
goed. Maar zes bedrijven en dan
Von Moser!.... Zooiels moest bij de
wet verboden worden.
B. SCHUIL
Opmerkingen uit de
burgerij.
De heer A. W. merkt op, naar aan-
Lri bevoegde Fransche kringen
heeft de rede welke graaf Brockdorff-
Kanlzau by de ln ontvangstneming
van de vredesvoorwaarden heeft ge
houden, een zeer ongunstigen indruk
gemaakt zoo deelt de Tcl.-corres-
pondent mede.
Men merkt op, dat uit Rantzau's
woorden blijkt, dat de geallieerden
zich tegpnover een weinig veranderd
Duitschland geplaatst zien, waartegen
reeeie waarboigen noodig zijn.
Bij gebrek aau een loyale erkenning aie, weer kwam in de pauze
van de gioole verantwoordelijkheid I voorzluer teel tooneekj. met
van Duitecliiand voot de ontketening vreugdevolle meetedeoling, dat de leMtag van het feit dat de ex-Ketter
vah den oorlog, zouden de Uuttsche v„eemgl„g een derden prije in een DtüttchUod voor een red.th.nk
wedstrijd nu te Alijnaur - had be d;1 he' "T
a, ,u x, zou gtweesi zijn als de christenen uit
haald en dal - evenals te Meel» ,Ue 1„den Mr| dreigde, hun
len mevrouw Hamann een per- regeeringen Gods geboden voorge-
soneelen prijs had verworven. Was j houden hadden. Dan zou wellicht de
alles precies als 5 jaar geleden en oorlog voorkomen zijn.
wij dachten, even met weemoed aan
dien a-vond met de medecteeling van BOND VAN WERKLIEDEN IN
Ostende. Maar toen kwam de groote OPENBARE DLENSTEN EN BE-
verras6ing! Ostende had Jacob van DRIJVEN. De Bondssecretaris van
Leninep niet vergeten. Vijf jaren oor-1 de" ,Ned- Bom! van werklieden m
log vil, jaren onderdruk.,ng.war» I T^nK
niet in staat was geweest denOstende Staten-van Noord-Holland een schrij-
naare Jacob van Lennep te doen ver- ven, waarin hy mededeelt niet in de
tot het samenstellen van
ontwerp-regieuitii, tot icgeii.ig
rechtspositie van de
ambtenaren en werk-
kunnen zitting ne-
men, omdat in uie commissie ook
die... door onvooaiame omstund«- ,er,egemvoordiger van 't onge-
heden 5 jaar was uitgesteld. La Ja-organiseerde provinciale griffieper-
cob van Lennep gaat! Het bestuur soneel zal worden opgenomen.
in de commissie
gedelegeerden verstandig hebben ge
daan het stilzwijgen te bewaren.
Allen, die de zitting in het Trianon
Palace-hotel bijwoonden, waren ge
troffen door den uitdagend en toon
van het wijdloopig betoog, dat door
Rantzau werd voorgelezen.
Onder deze omstandigheden hecht
men groote waarde aan de verbinte
nissen van Wilson en Lloyd George
voor hel geval van een aanval op
Frankrijk door Duitschland.
Men merkt verder op, dat deze
nieuwe alliantie lussciten de drie
groote democratieën de beste waar-
borg is voor den vrede en dat, indien geten. Nu de Duitschers weg zijn commissie 1
1914 een verbond tusschen Parijs, j de stad weer vrij klinkt het I een ontwer
komt daar T
Londen en W ashington zou hebben 4|s een sprookje?
bestaan, Duitschland nooit een zoo
geduente coalitie zou hebben uange-
durfu.
We gaven ln ons vorig nummer een
overzicht van de eischen die Roe
menie stelt voor 't toestaan
de uitnoodiging aan van Lennep, om
aan den wedstrijd deel te nemen, e e
wapenstilstand aan d% Hongaarscne begreep, dat men deze merkwaardi-1 Nu zitting
itadenrenubliek. nD7.011 jdrtnK
Radenrepubliek.
Nu wordt uit Boedapest geseind
„De Hongaarsche Radenrepubliek
heeft, teneinde verdér bloedvergieten
te voorkomen, parlementairen naar
de tegenover bet roode leger staande
Koemenen gezonden teneinde te vra-
0_ invitatie moest aannemen. Dezou, aldus de Bondssecretaris, gelijk
'peiuiiugmiefcter tuul wel een oogen- J»» erkenning van de
Tui, .„L.. vwi, i,™ de mijner organisatie, dat het perso-
Mli .eer bedenkelijk seksten - daar n>( beUoo^,yk beho»h le
■s hij penningmeester voor - maar c.16unlseercn ler „elwrilging njuer
de dames wisten wel raad. Het „Ub- belangen. jje wijze toch, waarop ouk
tende-Lloempje'' moest uitkomst ueze commissie wordt samengesteld,
gen op welke voorwaarden wapen- j brengen en wie kon weigeren om zal bij het personeel de gedachte doen
stilstand gesloten kan worden. I voor dat goede doel de verbroe- postvatten, dat het toen bij iedere ge-
Feuilleton
GUY THORNE.
llij had nu eerst zoo gewoon ge
schenen, weliswaar een eigenaardige
en onbegrijpelijke persoonlijkheid,
maar een man met gezond verstand.
Eu nul
Lord Llandrylas stond langzaam
van zijn stoel op. De beweging was
zeer slangachtig: hij scheen langer
te worden en droeg dezelfde gelaats
uitdrukking als '8 middags op de
heide.
Dat op zichzelf was verschrikkelijk,
maar wat er op volgde, was nog veel
erger. Zijn gelaat begon te verande
ren het veranderde totaal.
Totnutoe was hij een onberispelijk
en hoffelijk man geweest, eerst een
beetje geïrriteerd, later boos. Maar
hij was nog steeds Lord Llandrylas.
Zij hoorde vaag een woord noemen,
een enkel woord dat op hollen toon
werd uitgesproken: „Liverpool."
Dc naam dier stad werd uitgespro
ken met ontzettende boosaardigheid.
Het gelaat van den. man was ver-
Wrongen, de vreeselijKc oogen gloei
den van een krankzinnig vuur, de
lippen krulden om en heten de witte
tanden zien. „Liverpool.
Violet wist wat zy gedaan had.
Lord Llandrylas was, zooals zij
reeds ver-moed had, volkomen kranh-
zuuüg, maar zijn krankzinnigheid
was hij tijden niet te merken. Zij had
dc*n kwaden geest die in hem was, op
geroepen, en deze had oen uitwerking
op het lichaam alsof ieder oogcnblik
een ontembare stroom van haat
over haar zou uitvaren. Hij rende
om de tafel heen naar haar toe, en
greep haar bij den pols. Zijn aanra
king was als vuur, zijn greep als
van staal.
Kom! riep hij. Geest of Dui
velin, of Koningin, of wat je bent. Je
weet veel. Je zult alles wetep! Ik zul
je die trotsche stad laten zien!
Hij sleurde haar door het vertrek
en een stoel viel achter hen met een
luiden bons op den vloer. Zij kon
niet anders dan rneeloopen. Tegen
stand was volkoman hopeloos. Zij
rende naast hem voort met een ge
voel", alsof zij den dood tegemoet
ging. Hij gooide de deur open en ging
erdoor in een gewelfde» gang. Toen
lachte hij, den vreeselijken lacli van
een krankzinnige.
Kom, kom! Vlug! Vlugger!
Plotseling liet hij haar pols los,
maar zij bleef toch naast hem. alsof
zij in een wervelwind geraakt was.
Ik ben ook krankzinnig, dacht zij.
Dit is het einde van alles, maar
ik za! in ieder geval de waarheid ken-
Aan het einde der gang was een
deur. De graaf haalde een sleutel uit
zijn zak. Zijn hand trilde hevig, en
toen hij er eindelijk in slaagde den
sleutel in het slot om te draaien, uitte
hij een wilden kreet. Een steenen
wen tol trap, die verlicht werd door
cleclrische lampen, werd zichtbaar.
De inuron bestonden uit reusachtige
steenblokken en de smalle treden wa
ren uitgesleten door het loopen van
duizenden menschen.
Koml riep hij weer en sprong
naar boven.-
Steeds verder holden zij, hooger,
hooger, en door de nauwe spleten
in de acht voet diepe muren sple
ten die gemaakt waren voor de boog
schutters, in vroeger dagen stroom
de de kille avondlucht naar binnen.
Voort, voort ging het, totdat er einde
lijk een klein, afgerasterd platform
kwam, nog een deur met groote
spijkers beslagen on toen stonden zij
op liet hoogste plat van den mid
dentoren van Kasteel Ynad drie
honderd voet boven den zeespiegel.
De mist was geheel opgetrokken en
het donkerblauwe uitspansel wemel
de van sterren. De maan kwam juist
op van zee uit een roode, dreigende
maan, die ver, ver weg beneden in
de diepte een lang, bloedrood pad
ver het waier maakte.
Rondom stonden de zwijgende,
hooge bergtoppen, het tooneel was
onuitsprekelijk plechtig en grootsch.
Lord Llandrylas leunde tegen de
borstwering, naar ad§m snakkend,
naar beneden starend op de ge
bouwen van het kasteel een ontel
baar aantal daken, muren en toren
spitsen een schrikaanjagend ge
zicht in den avond.
Achthonderd jaar geleden, begon
hij, werd mijri voorvader, koning
Hywel, koning van Wales ïooals
ik er heden ten dage nog de recht
matige koning van ben in dit kas
teel aangevallen door de ridders van
den Engelschen koning, John. Het ge
beurde in het jaar 1207, en dc koning
had voor den eersten keer een gunst
toegestaan aan de stad Liverpool.
Die ridders daarvandaan dan brand
den een groot gedeelte van kasteel
Ynad plat en vermoorden mijn voor
vader, wiens zoon zwoer zich te zul
len wreken.
Ilij hield op, worstelend met een
hevige aandoening, terwijl hij met
een hand naar zijn keel greep en op
keek naar de sterren. Het was een
vreeselijk gezicht. Plotseling wenkte
hij Violet^ en zij kwam naast hem
staan terwijl haar l\an<5 het gevest
van den dolk stevig vastgreep.
Kijk, zelde bij, een zijner lange
armen over de borstwering uitstrek
kend. Kijk! Zij is slechts ^jfug
tnyl van hier verwijderd, die stad,
welker einde zoo spoedig nabij is.
Het duizelde Violet plotseling ter
wijl zy daar stond. Zij was op het
punt ln het geheim Ingewijd te wor
den en het zou afschuwelijk zijn, on
gelooflijk afschuwelijk.
Zyn uitgestrekte» arm met Laar
blik volgend, zag zij een dofroöJen
gloed tegen den hemel, zwak en op
een onmeteiijken afstand. Dat was
alles,, maar zij wist dat het een
schijnsel van de stad Liverpool was.
Gedurende eon oogenbiik was zij
uiterst verwonderd. Zij overdacht hoe
lang de reis van Liveir>ool naar
Wales geduurd had, en toen schoot
haar te binnen, dat die weg niet
rechtstreeksch was en dat zij nu
naar de stad keek langs een rechte
lijn. Slechts vijftig mijlen weg!
Waarom schenen die woorden haar
het blood L11 de aderen te doen ver
stijven?
Zij is verdoemd, begon de holle
stem opnieuw op zangorigen toon.
De trotsche en slechte stad gaat ten
onder en ik, Carradoc David Llewe
lyn Pantydur, ben de wreker. Dat
vertelden mij de geesten van het ver
leden de Koningin zal uit den mist
te voorschijn komen en de groote stad
zal tot een ruïne verbranden.
Plotseling liep de man met aap
achtige snelheid naar een kleine hou*
ten stellage, op eenige meters af
stand, een gebouwtje ais een schild
wachthuisje.
Ga naai- den anderen kant. riep
hij, en kijk over de borstwering
naar beneden op <le binnenplaats, en
zie wat gij zult zien. Daar ligt het
lEene, dat met de stad zal spre
ken!
Violet wankelde naar de tegenover
liggende zijde van den_toren en keek
neer op de donkere gebouwen in ue
diepte. Zij kon de geweldige, mid
delste binnenplaats zien mei hier cn
daar een licht, waardoor het geheel
op een reusachtig schaakbord leek.
Kleine elf-achuge figuurtjes liepen
overal heen en weer. En in het mid
den van het plein stond een lang,
laag gebouw zoo leek het tenminsie
van de» hoogte af gezien dat schit
terender verlicht werd dan al het an
dere. Zij zag dat er ec-n glazen dak
op was, dat glinsterde in een scher
pen, blauwen gloed van groote
booglampen.
Van dit gebouw uit kwam langzaam
een groot, zwart iets schuiven.
Een oogenbiik later wist het meisje
het als door een bliksemstraal werd
alles haar duidelijk.
Met een luiden, wanhopigen kreet
van afschuw en ontzetting viel *ij be
wusteloos op het platte dak neer.
(Wnrdt vervolgd).
