HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 25 OCTO^k ,9U Dc. DE BLAD
Rubriek voor Vrouwen.
DE VOLKENBOND.
Er zijn van die vtisie beweringen,
JVacblwooruen, zou men ze kunnen
noeiuuii, die jii bOdniu.ge ujoeu v<m
mond toi mond gaan en nagepraat
worden omuat hel zoo makieeiijK ia
om op dea.0 wijze een oplosöülg te
vinden voor veol, wat ons zelf nog met
Jüaar on duidelijk ia. Unze eigwu
lel,éui'atailing, una eigen geauia aan
vertrouwen willen we beaeaken mei
de uitspraak van een ander, zonder
daarbij veel of diep na te donken. Up
deze wijze beschouw ik hei algemeen
gangbare zeggen, „och die Volkenbj
komt toch nooit, dat zijn allem.
maar droömcn geweest, waar mets
van overblijft. Z.e maar ^us hoe ïiei
in de wereld toegaat, en vergelijk
dal nu eens niet ae hooge ideaiem,
waar wij eerst van hoorden". Onbe
wust ondergaan wij allen een zekere
rtaciie, n& al de spannende gebeur
tenissen der laatste jaren, toen we
toen als ondergrond onzer gedachten
hel begrip koesterden „,als hel maar
vrede is. dan komt alles weer terecht
en is alles weer als vroeger' We
meikon nu echter maar al te goed,
dat liet dwaasheid is om te denken,
dat na een wereldgebeuren zoo- ont
zaglijk als deze oorlog, er met het
ondei teeltenen van een vredesverdrag,
waarlijk vrede komt, net evenmin ais
een oorlog ontstaat door een enkele
oorlogsverklaring. Maar ook moeten
we uoze gedachte vasïhouden, dat
hot heel ongelukk-g zou zijn als alles
weer precies werd als vóór den oor
log. Want toen was de toestand niet
goed en niet rechtvaardig en het zou
ontzettend zijn, als na al dit onbe
schrijfelijke leed de monschheid weer
juist op het standpunt terug kwam
waar zij voor dien tijd stond.
'Ik wil ue beschouwing over den
Voucenuwnu zuoa.s de Engelselie leer
uur Mr. Wicasteed die Maandagavond
111 de gehoorzaal van Xeyler gaf, be-
gsiuieii uict datgene waar hij mee
eiiuiigde, nl. deze beschouwing over
oe iiu.l.xnders, vergeleden bij de Zie
den.
Dij dit laatste volk bail hij gevon
den een gioute syinpatiue, een mee
voelen na i de geallieerden maar meer
nog met de Duiischers. In Hollanu
een zeker gevoel van wantrouwen te
genover de geallieerden, maar meer
nog wantrouwen tog- «Over dc
Duilschers. Dus toch gebrek aan ver
trouwen en dal was nu juist de door-
loopende gedachte in deze lezing, u.
we yenronwen en ge.oof moesten heb
ben. Wie is deze Mr. W'icksteed? zult
ge nnj vragen. Een kleine, eenvou-
o.ge iiiiai, oie zeker plichtmatig en
rusug-weg zijn werk heeft gedaan;
en higint met zakelijk en duide!
allerlei te vertellen uit de oorlogsja
ren. Maar spoedig komt hij geheel in
zijn onderwerp en voelt ge dat deze
zaak die hij propage&ren wil hem in
da: eerste gruwelijke oorlogsjaar ge
heel heeft gegrepen en niet meer
heeft losgelaten. Oe voelt, dat hier een
'ti r menschen voor u staat, die dit
gebeuren zóó geëmotioneerd heeft, da;
hun gevoel zich in daden om moest
zetten en hij één der stille werkers
ls met voortdurend een groot ideaal
voor oogen, dat hij nooit heeft ver
loochend, maar zoovee,' mogelijk aan
de lieele wereid wil kenbaar maken.
Als hij dan zoo eenvoudig staat te
verleden, van z.jn reizen door de neu
trum luimen iu 1914—1915, hoe hij ge
steund wordt door een invloeünj
poisuon uie zijn program wel zoó be
langt ijk viiuh, dat jjij hem aauraaut
om daarmee naar Amerika te gaan
van zij n reis daarheen zoo maar op
goed geluk of, van zijn vriendschap
niet kolonel llouse, uie hem beloon,
dal Wilson op Kerstdag wel een uur
zul vinden om kennis te nemen van
zijn plannen dan beseft men op
eens hoe liet niet zoozeer de girootèn
der aarde zijn geweest, maar dikwijls
de idealisten en de eenvoudjgen die
de siroommgen der laatste jaren heb
ben beïnvloed. Het plan van Mr.
Wicksteed kwam hierop neer, dat als
alle neutrale landen zich in het begin
van den oorlog hadden verbonden er
een enorme kracht van hen liad kun
nen uitgaan en zij veel hadden kun
nen wijzigen, en ook dat deze kracht
in den Vo.kunbmid noodig blijft Maar
op zijn reizen merkte hij hoeveel ver
solui van opvattingen er ook tus
schcD deze volken lieeischle. Hij toont
dan aan dal Noorwegen en Zweden,
twee landen, die toch zoo nauw ver
want schijnen, die zelfs lot vrij kort
geleden één regvering hadden, in de
zen oorlog oen geheel verschillenden
gedacht6nganK hebben gehad. Hij
schelste Noorwegen aJs het arme en
voor zijn oppervlakte zoo slecht be
volkte land, maar dat groote genieën
voortbracht op litterair en muzikaal
ge 'd en het volk als een echt zee
volk; Zweden daarentegen met eon
industrieel volk, dat evenals Amerika
in hooge mate de levenskunst ver-
6'aal, tnaar zich volkomen bewust is,
dat oen groot leger en betere bewa
pening, de gevaren van machtige na
buren moeien kearen. Zoo verge!ii
hij Zwitserland en Nederland in wel
ke beide landen hij lang verloelde.
In liet eoisic naast het groote en lang
bestaande vrijheidsgevoel, de trotsche
sokorheid dat men veilig is door een
groot volksleger, dat in cenige dagen
te mobiliseeren is. In Hol'ond veol
meer liet heleedigde rechtsgevoel van
een volk mot eon geschreven grond
wet en historische traditie. Een sre.ru
nationaliteitsgevoel, dat ook recht
van bestaan heeft omdat bet uit de
gescliiedenis gegroeid is. En dan is
zijn conclusie, dat de voiken, die hun
grootste grenzen aan dc zee liebhen
liggen, en vooral hun groote steden
als havensteden bezitten, de zeevolken
ln één woord, geheel anders denken
en voelen dan de landvolken met tb
birmenlandsclie hoofdsteden. De con
ceptie van recht en vrijheid, de be
grippen omtrent bewapening en het
beslechten van geschillen zijn niet
dezelfde.
De waarde dor aardrijkskundige
ligging in de historische gebeurtenis
een ia zijns inziens altijd onderschat,
want deze geografische toestand heeft
altijd bestaan en zal blijven voortdu
ren. Evengoed als Engeland de voor
tn nadeden hooft van een ellanben-
ijk, evengoed is Berujn de grooie
centrale huofusiad van mldoen xvuro-
ptu Daarom was net gevaar zoo groot
toon Berlijn liet middenpunt wem van
de imliiains.iscn macut, niét alleen
om de voormol lelijkheid zijner legeio,
maai' ook ofri zijn aardnjüskuiitj.g.'
nggiug. Zoo louni hij aan, dat er
meer dan eens ernstige en bittere con-
llictcn zijn geweest tusSchen Amerika
en Engeionu, ook in dezen tijd be
langrijke nieeUingsversriuilen lus
sell on Frankrijk en Engeland, tus-
scueii Nederland en Beigie, maar
niemand beschouwt in ernst den oor-
Jog als het middel om deze kwesties
op te lossen. De zeevolken denken
daar niet op deze wijze over, zegt
Mr. Wicksteed. Maar tegen hun w.l
ut, dreigde reeds sinds jaren de oor
log en als er nu niet een middel ge
vonden word, on -vcor de toekomst
die vrees weg te nemen, dan komt
er van den opbouw van de wereld
niets.
Dat zhn eigen plannen niet dndp-
lijk verwezenlijkt werden, heeft dezen
man blijkbaar niet ontmoedigd; ik
moest daarbij donken aan het beeld,
dat hij van den arbeid van president
Wilson gaf. Men zegt wel, en h
lijkt soms ook zoo, of de president
niet veel succes met zijn plannen
heeft. Maar dal komt omdat hij zich
niet bekommert om het uiterlijke en
zichtbare welslagon van zijn arbeid
Hij tast de kern der dingen aan.
ziel met zoo ze er uuar dei) boom en
zijn takken maar naai* de wortels,
zijn die ondermijnd, dan valt de
boom vanzelf. Zoo haalde hij ook aan
■too Wilson de staten van Zuid-Arm*-
i nui, Argentinië, Brazilië en Chili uij
de geschi-lan in het begin van don
oorlog, zeil mot de Vereenigde Staten
ijad willen laten onderhandelen, l<i
is toen op een mislukking uitgoloo
pen, maar het principe was goed en
eciitvaardig en een feit is het. dat a
verhouding sindsdien beter dan ooi,
te voren is geworden. Welk ecu he
;;ing een eensgezind werelddeel, a;:
■ie undereg zijde van den Oceaan, ook
voor Europa is, dat zal wel niemani
.ndörêchatten.
f)e boodsüiiaj) aan Nederland, van
dezen pmctiscluaj Idealist, zou men
wel samen kunnen vatten in deze
woorden „vrec6 niet". Volgons hem
wordt er door ernstige menschen ge
werkt aan eon volkenbond, waarvan
nog alleen het fundament gelegd is
maar wat een heerlijk gebouw kan
worden. En waar het denkbeeld van
den Volkenbond ook juist door Iiol
.andsche wetenschappelijke mensche
is uitgedacht, daar verwacht hij eer
groolen daadwerkelijken invloed van
Ir kleine neutrale landen.
Mr. Wicksteed plaatste zich vol-
strekt niet op het eenigszins agressie
ve, trotsche, imperialistische Engt-1-
:clie standpui t, en constateerde ju:
dat zijn volk wel altijd aan zelf-cri
rirk gedaan had, maar dat het nu
hoog lijd werd dat het zich ook eens
rekenschap ging geven van de critie
der andere vo.ken. Engeland, dat u
zijn dierbaar gekoesterd lsolomeo.
moet Heden! Toch zou iiet mij n.
onbescheiden hebben geleken, als
inj zich beroepen had op een zeker
recht, dal Engeland mijnsiilziens may
doen gelden in de regeling van dc
Volkenbond. \V ant wat is de varhou
j tusschcn Engeland en zijn do
minions eigenlijk anders, en h..,
heeft deze uoriog bewezen, dat een
rij verbond van volken met eigen re
geering, -een kracht vormt waar w
ig te^en bestand is? Een verbond,
gesloten met eerbiediging van' ver
schillenden landaard en loca'e toe
standen, maar berustend op weder-
ztjdsche sympathie en gezamenlijke
belangen - is dat niet het ideaal
van den Volkenbond"?
P. J. WILLEKES MACDONALD-
REYNVAAN.
RESTVERWERKINC.
Ieder, die wel eens een huishouden
bestuurt of elke huisvrouw, wier dage-
hjksch werk hei ook is voor den inwen-
digen menscb te zorgen, kan er van
meepraten, hoe onaangenaam het is,
kleine restjes van het middagmaal ovei
houden.
In den zomer vindt dit zijn groote be
waren hoofdzakelijk in bet spoedig
bederven er van, zoodat er een geschik
te bergplaats voor gezochi moe; wor
den. Maar het verwerken van al die
overblijvende levensmiddelen is een
needs weerkeerende moeilijkheid, die
nenig. hoofdbrekeu kost.
Het spreekt vanzelf, dat met het resi-
'erwerken hier niet eenvoudig het op
warmen wordt bedoeld (soms zelfs
wordt dit ook maar voor het gemak
achterwege gelaten). Daaraan is ten
slotte geen kunst, en de huisvrouw, die
van ontioodige drukte houdt, of niet
om smakelijke maaltijden geeft, vind
het al mooi, wanneer het dienstmeisje
de rest kool van den vorigen dag in
een slordig schaaltje iv a t iu op tafel
zet. Want er zijn er velen, wier begrip
koken niet ver gaat, en die denkea
dat het opwarmen al voldoende is, wan
neer de spijs aan den kant van het
pannetje kookt. Bovendien begint dan
pas de kans van aanbranden, zoodat het
iliger is het schaaltje maar van hc
vuur te nemen. Ze kan er nu echter ze
ker van zijn. dat het gerecht in het mid
den nog hecleraaal koud is.
Komt het nu op tafel, dan wordt geen
een der huisgcriootcn door het onfris-
sche vaatwerk aangelokt en zou er nog
iemand zijn, die zich daar niets van
aantrekt, dan schrikt he; kille gerecht
toch zeker wel af, en het restje wordt
r weggegooid, „omdat niemand et
trek in heeft".
En toch zouden er wel liefhebbers
voor te vinden zijn geweest, wanneer
het er maar niet zoo onmiskenbaar als
en restje had uitgezien. Men kan het
,'oor-dcn-gek-houderij noemen, maar een
feit is het, dat iemand, die zijn neus op
haalt voor wat opgewarmde kool, die
met een vorlc plat gemaakt, in een te
groot schaaltje ligt, datzelfde restje mei
smaak verorbert, wanneer het met wat
fijngemaakte aardappelen en een klontje
boter is vermengd en in een warm, er
voor passend vaatwerk is opgedaan.
Want in het eerste geval is er onher
roepelijk het stempel van den vorigen
dag op gedrukt en dat geeft geen aan
gename gewaarwording.
liet is natuurlijk, dat cca goede res
verwerking veel meer zorg en moeite
cisoht, maar er hoeft dan ook niets tc
worden weggegooid, cf er blijft niets
staan tot het bedorven is.
In één van mijn vroegere artikeltjes
heb ik wel eens geschreven over de be
langrijkheid van afwisseling in onze
maaitijden. En hier is de restverwerking
ook een belangrijke factor bij. Wan
wie denkt aan afwisseling, wanneer wc
vandaag hutspet krijgen en we morgen
de grooie rest weer op tafel zien
staan? En dat de afwisseling noodig is
voor een aangenamen maaltijd, wisten
voorvaderen reecis, -die zulke enor
me eetpartijen aanrichtten, waarbij on-
nlijke hoeveelheden werden opge
diend, maar waar de afwisseling niet
ontbrak. Tegenwoordig zien wij het i
aan de menu.'s in hotels en restaurants
wel veel eenvoudiger zijn dan vóói
den oorlog, maar die toch altijd nog een
:ur van spijzen opnoemen.
Wij kunnen er wel van overtuigd zijn,
dat al die verschillende spijzen, die
niet opgegeten worden, den volgenden
dag verwerkt worden en als een uicu
keurig gerecht op hei menu voork<
men, onberispelijk opgediend worde:
en smakelijk verorberd. En toe
zouden wij verontwaardigd zijn, wan
er ook maar verondersteld werd, dat, wij
dien dag geholpen hadden de resten
van de restaurantkeuken op te maken.
Zoo is liet in het huishouden ook.
Wanneer de huisvrouw haar resten als
geheel nieuwe gerechten beschouwt
ook zoo behandelt, zal zij er no
e blijven zitten. Nu het weer ook ki
der is, cn de kans op spoedig bederf
veel minder groot, kan zij bijvoorbeel 1
restjes groenten van eenige dagen ach
ter elkaar verzamelen. Wat overgeble
ven koud vleesch wordt in de jus ge
warmd, nadat het aan plakjes gesneden
is, dc restjes worden ook ieder afzon-
derlijk opgestoofd in wat boter, of wa-
desnoods, wanneer de boter als te
duus wordt beschouwd, en netjes op een
haaltje om het vleesch heen gerang
schikt. Het vleeschgerecht a la jardi
niere, dat geheel uit resten van den vo-
tigen dag bestaat, vormt zoo een sma-
kelijken hoofdschotel met verschc
groenten en aardappelen als bij-gerech-
n.
In vele gevallen kan men de restver-
werking niet aan het dienstmeisje over
laten. De goede niet. te na gesproken,
voelen zij er over het algemeen te wei-
voor en vinden het onnoodigeD om
haal. Maar het is voor de huisvrouw
■ker niet het vervelendste deel van liet
koken T wanneer het goed wordt, schenkt
het zeer veel voldoening, en de kleine
triatics die daarbij zelf verzonnen kun-
;n worden, zijn werkelijk ontelbaar.
Eenige algemeene opmerkingen zijn
er wel over te maken. De stamppotten,
nu in vele huishoudens wel niet
lang meer op zich zullen laten wach
ten, zijn heel geschikt om den volgen
den dag in een stoofschoteltje te doen
met een laagje paneermeel of fijnge
maakte beschuit er over en wat klontjes
boter er op verspreid. Men laat dit dan
den oven heet worden.
Kleine resten vleesch, die niet goed
meer zoo ojjgediend kunnen worden,
omdat het il te weinig is. toonen weci
heel wat, wanneer zij tot haché of door
rijst met keiry verwerkt zijn. Boven
doet de duurte van het vleesch ons
daar gauw toe overgaan.
Het is trouwens een algemeen be
kend leit, dat de oorlog ons deze goede
eigenschap zuinigheid, zeker wel ge
leerd heeft, en dat komt de restverwcr-
king zeer ten goede.
Overgebleven toespijzen kunnen vaak
nog zeer smakelijk zijn-, wanneer zij een
ander smaakje krijgen, of als er een
sausje bijgevoegd wordt, zooals bijvoor
beeld griesmcelpap, waar men wat ci
troen indruppch, of stijve rijstenbrij.
die met een evenredige hoeveelheid ka
neelsaus wordt opgewarmd en opge
diend.
Overgebleven erwten en boonen zijn
al heel eenvoudig te verwerken, name
lijk tot soep, waarbij men het gezeefde
of ongezeefde boonerimeel als bindmid
del gebruikt.
Kleine bijvoegingen, zooals een
uitje, kerry, nootmuskaat (rijstenbrij
met nootmuscaat bijvoorbeeld is hec1
smakelijk) en andere kunnen vaak heel
wat veranderen aan een gerecht, en
wanneer men er eenmaal in" is, doei,
zich steeds meer mogelijkheden voor.
Dat dc huisgenooren hierbij onbewus.
wel eens als proefkonijnen optTedcn,
spreekt vanzelf, maar bij een ervaren
kookster kan dit in 't geheel geen
Wanneer intusschen over ettelijke ja
ren de dienstbodenkwestie zal zijn op
gelost en wc allemaal van een soort cen
trale keuken eten, is ook de moeilijk
heid van de restverwerktng opgeheven,
maar de innerlijke voldoening van
iedere huisvrouw over haar smadelijke
maaltijden is dan meteen afgeloopen.
E. E. PEEREBOOM.
De verleiding weerstaan
(Naar bet Engelscli.)
De bazaar ''as een groot succes ge
weest. Hij had ongeveer zeshonderd
gulden opgebracht voor het kerkfonds
van I)s. Wrexham.
Charles Drake had den geheelen
dag geholpen, zooveel hij kon en na-
tuurlijk was Violet Wrexham. de
dochter van den predikant, er ook ge
weest. Maar nu was f'lKis afgnloopev
er- Charles zat op zijn. kamer uit t«
rusten, na den vermoeiende-n dag.
Eensklaps hernnerde hij zich een
brief, dien Dick Tear! hem op de ba
zaar regeven had. Hij haalde hem uit
ziju zak en opende hem met een lichte
huivering. De brief bevatte een wissel
von f 600 op Marlyn en Co.
Hij had het wel vermoed. Zijn spe
culatie in rnijnaaJideelen was op ver
lies uitgeloopen, met het gevolg, dat
hij nu f 600 moest betalen, waarvoor
hij de m didelen niet bezat.
Als hij niet betaalde zouden de ge
volgen natuurlijk ernstig zijn. In de
eerste plaats was hij er zeker van dat,
Dick, d e bij Marlyn en Co. op kantoor
wa=, er met Violet over spreken zou.
Dick toch kwam veel bij de familie
Wrexham aan huis en hij ook maakte
Violet het hof.
Charles moest dus fGOO zien te krij
gen, ten einde te verhinderen, dat
D ck met Violet over de zaak ging
spreken.
In gedachten ging hij de gebeurte
nissen van den dag nog eens na. Hij
herinnerde zich, hoe aardig Violet, er
uit gezien h-ad en de liefde voor hem.
die ïtii in haar oogc-n meende gelezen
te hebben. De gedachte, dat Diuk nu
misschien een voorsprong op hem zou
krijgen maakte hem half gek.
Hoe nu aan het geld to komen?
Plotseling herinnerde hij zich dat
de bazaar juist 600 opgebracht had.
Hij had Ds. Wrexham zelf het geld
helpen tellen. Daarna had hij liet in
eon kistje naar het huis van den pre
dikant gebracht. Violet had hem haai
huissleutel geleend, daar er niojitirra
'huis was. Lien sleutel,had htj
dien op den schoorsteenmantel in de
huiskamer gelegd, zooals hij Violet be
loofd had Haastig voelde hij in zijn
zakken. Neen, hij had het vergeten
Het bloed steeg hern naar he. hoofd.
Het geldkistje van den predikant be
vatte juist de som die hij noodig had
en de huissleutel was in zijn bezit
Als hij nu nog naar De. Wrexham's
huis ging en het geld wegnam, zou
niemand e.r iets van merken. lij kon
het geldkistje wegnemen, den sleutel
op de afgesproken plaats leggen, het
venster van de provisiekamer v, lj<i
open laten en door de voordeur het
huis weer verlaten. Niemand zou hem
natuurlijk verdenken; door het open
venster zou men denken, dat inbre
kers aan 't werk waren geweest en
hij zou ziin schuld k<vnen betalen.
Dan zou hij, door iedere maand een
vas'e som weg. te leggen, later het
vp'd kunnen teruggeven. Natuurlijk,
aldus wiegde hij z'in geweten in
slaap, leende hij het sleehte: hit
kon toch den vader van Violet niet'
bes* el en
Er was geen tiid te verliezen. ITil
greep ziin hoed en haastte z<ch de
0.traaop. Srvoedig had h:f De. Wrex
ham's woning bereikt. Hij opende de
voordeur en stond' w-eMrp in de stu
deerkamer van den predikant. Het
■reldkistje bevond zich In de bovenste
lade van het schrivfbureau.
Met bevende handen nam Charles
den sleutel van de lade van r.nder de
«ohrijfmap, waar bii h^m verbor-en
hnd, vandaan en stak hem in 't slat.
Het volgende oogenb'-ik bad hij het
kistje uit de lade genomen en op ta
fel gezet.
Tot op dit oogenhbk had hij ge
handeld tn groote opwinding, zonder
veel na te denken. Maar na hij het
geld in zijn bezit had, kwam de reac
tie. Wat had hij gedaan
Hij had zich zelf wijsgemaakt, dat
hij liet geld slechts leende. Maar was
dat wel waar? Zou hij ooit Vio'et weer
onder de oogon kunnen komen, zelfs
als hij hel geld terug betaalde?
Hij huiverde en zonk in een stoel
neer. Daar stond het kistje, vlak voor
hem. Met wilde oogen 'keek hij er
naar. Het openbreken zou het werk
van een oogenbl-ik ziini. Zou hij het
doen? Neen. hij gevoelde plotseling
dat. zijn daad krankzinnig wa6.
De gedachte aan Violet Wrexham
Hr-heerschte alle andere gedachten.
Vol schaamte en wroeging boog hü
het hoofd en hee*e tranen van be
rouw rolden hem Ir nes de wangen.
Neen, h>'« wilde en hij kón het geld
niét nemen.
Eensklaps g.ng hij rechtop m zijn
stoel zitten en luisterde gespannen.
Hij' hooide iemand zacht loop"; i in de
gang. Misschien wa® het de dienstbo
de. die naar boven ging. De voets' ap
peal kwamen nader, een oogenblik
was 'l stil, toen werd de deur van «Je
studeerkamer opengedaan Charles
prongs op en stond tegenover een
-rroo'en, zwanen man. met een pet
op en armoedig gekleed.
Gedurende een ge oogonbi'kken za
gen de twee mannen elkander zwij
gend aan. Toen sloot de vreemdeling
zachtjes de deur en deed een stap
voorwaarts Hij wierp een blik op her,
geldkistje, 'oen zag hij Charles recht
in 't gezicht.
Jij bent de man, dien ik naar
hier gevolgd heb van den bazaar zeide
hij. Je had toen bet geld bij je en een
half uur geleden zag ik Je het huis
u.tcaan. Waarvoor beu je teruggeko
men? Wou jij ook dat geld hebben?
Heb je het venster van de provisie
kamer expres open gelaten? Hij zweeg
eenige oogwiblükkesn en voegdie er
loon op zachten loon aan toe: Als
dal zoo Is. was 't een verduiveld goed
idee. Tk wil samen deelen met ie.
mits ie mij niet verklapt. I» 't afge
sproken t
Charles gin* tus«chen het geldkist-
je en den d-'ef staan.
Je zult het eeld n'^t aanraken,
zoolang ik bier ben. zeide hij.
De man lachte min-wh'end. Toen.
vóórdat, Charles goed wist wal er ge
beurde, sprong de kerel voorwaarts
np greep hem aan.
Een wanhopige worsteling volgde.
Geen woord werd er g-^oroken.
Slech's hun zware ademhahn.g ver
brak de stilte. Met op elkaar geklem
de tanden vocht Charles, ronvr zon
tegenstander won het van hem 'o
kracht en Irogz-amerhand be"om oe
tonsre man te begrijpen, dat- hij het
onderspit zou moetem delven. Plotse-
1.ng voelde hij een groote hand zijn
keel dich'knijpen, hij werd vooruit
getrokken en achteruit geduwd. Toen
voelde hij een harden slag tegen hot
achterhoofd, waardoor hij het be
wustzijn verloor.
Toen hij weer tot bewustaitn kwam,
lag hij op den grond van de kamer,
en zag vage figuren die zich om hem
heen bewogen. Een van deze figuren
knielde naast hem neer en bevochtig
de zijn voorhoofd met een snons m'-t.
koud water. Heit was Violet Wrexham
en een gevoel van groot, cel uk vervul
de Charles' hart, toen zijn oogen haar
lik ontmoetten-
Ja, hij kon haar zonder schaamte
n de oogen zien. omdat hii de verle-
ding weerstaan hed, vóórdat die man
hem neersloeg. Dit was de gedachte,
die hem Toostte in deze eerste ooven-
blikke.n van terugkeerend bewuste n.
Spoedig was hij weer op de heen
©n met hulp van Ds. Wrexham en
Violet boreik'e hij den salon, wrvir
zij hem op een sofa plaatsten, Toen
vertelden zij. hem, wat er gebeurd
was.
Hij had het juist lang genoeg tegen
don inbreker uitgehouden om Je ver
hinderen, dat hii ontsnapte. De pre
dikant en zön dochter traden juist het
huis binnen, toen de man uit de stu
deerkamer kwam en bet- gelukte den
predikant hem mot behulp van den
chauffeur, dia op Violet's hulpgeroep
was toegesneld, te overmeesteren. Ds
Wrexham maakte Charles een compli
ment over zijn dapper gedrag en Vio
let's oogen waren welsprekender dan
woorden.
Charles Drake bleef dien avond bij
«le firn lie Wrexham dm eer en en na
het diner ging men weer naar de sa
lon. De predikant viel daar spoedig
in slaap: worstelen met inbrekers was
zon degelijkeah werk niet.
Toen trok Charles zijn stoel wat
dichter naar de sofa, waarop Violet
gezeten wua.
Ik moet je wat zeggen! zeide hij.
En Violet bloosde.
Je vader heeft veel moois over
mij gezegd, vanavond, begon hij, met
heesehe s.em, maar :k verdien dien
of niet.
Het meisje keek hem verschrikt aan.
Verdien je het met? Wat bedoel
je, Charles? zeide zij. Je gedrag is
zoo moedig geweest en aan jou is het
ie danken dat 't geld vaai den bazaar
niet gestolen werd. Je verdient heusch
wel dat vader je prijst.
Hij schudde hei, hoofd.
Je begrijpt mij niet. Luister! zei
de hij. Ik bracht dat geld van den ba
zaar hierheen. Toen ging ik naar mijn
kamers. Toen ik thuis kwam vond ik
een brief, waarin Martyn en Co., waar
Tearl op kantoor is. mij om be
ta! ng van zeshonderd gulden vroegen,
daar .k dat bedrag met een specula
tie verloren had. Toen herinnerde Ik
mij, dat de bazaar ongeveer f 600 op
gebracht had. Ik had je huissleutel
nog en zoo ben ik teruggegaan om dat
geld te stelen. Violet.
Hij zweeg en keelt haar recht In de
oogenZij zag doodsbleek.
En jij was bezig te stelen, toen
die manO, Charles, dat heb jij
toch niet kunnen doen!
Neen, Violet, ik heb het God
dank ook niet gedaan. Toen hei er op
aan kwam, voelde .k, dat ik het niet
kon doen ©n ik zou dan ook het huis
weer dadelijk verla'en hebben zonder
het geld, als die man niet gekomen
was. Je weet de rest. Jk zou geen rus
tig oogenblik meer gehad hebban, als
ik be. je niet verteld had. En wil je
nu nog wat met me te doen hebben,
Yioiet, of wil je dat ik uit je leven
ga
Neen, Charles, ga met heen
O, Violet, maar dan hou je ook
een beetje van me! Luister liefs.e. Ik
zal nooit meer speouleeren. Dat be
loof ik. ik zal alles aan mijn vader
zeggen en die zal m ij voor dezen keer
wel willen helpen. En dan, lieveling,
als ik inij verder goed houd, ie er
dan kans voor ine dat jijOf
houd je meer van D.ck Tearl?
Lachende door haar tranen heen
antwoordde Violet:
Wees n et zoo dwaas, Char lea
Ik' hcrud heusch niet. meer van Dick
<ian van jou. En als jij mij hebben
will, dan
Maar Charles had haar al Ln zijn
armen genomen.
bporipraatja
Do Jubiieumwedstrijd van
H. F. C.
Als de lezers dit -Sportpraatje on
der het oog krijgen, houdt de jubi
leerentlo 11. F. C. juist haai- receptie
(van drie uur tot half vijf), waar
op, zooals we Vrijdag reeds in onze
Vierstee veronderstelden, waarschijn,
lijk velen aan de good-old" een Hin
ken voorspoed in dit seizexm zullen
toeweosclien.
Het zou toch te gek zijn, als H. F.
C. juist in haar jubeljaar naar de
Overgangsccmpetitie moest degradeè
ren!
Dat zal en dat mig niet!
Wordt haar dus van vele kanten
alles goeds toegewenscht en woorden
van bemoediging toegesproken, .aan
de Il.F.C.'ers staat het nu morgen,
het vertrouwen, dat op zoo ondubbel
zinnige wijze in hen gesteld wordt,
niet te beschamen en het sterke U
V. V., dat aan de Spanjaardslaan
komt spelen, met een nederlaag naar
Utrecht terug te sturen. Het behoeft»
geen groote overwinning te zijn; de
vrienden en vriendinnen van de blauw
witte kleuren zullen reeds met 10
of 2—1 tevreden zijn!
Als het maar een overwinning
s!
Zoo ooit, dan geldt nu wel het
.preekwoon), dat op de kleintjes ge
past moet worden. De puntjes, die
nog aan de Spanjaards.aan in dit
seizojm gemaakt zullen woiden, heb
ben een groote waarde, want H. F.
C. heeft or reeds négen, verlorenl
In vijf wedstrijden werd slechts één
pant veroverd!
Gelukkig kan. als vol moed verder
gestreden wordt, hel degradatie-on
heil nog wel voorkomen worden,
want H. F. C. mooi nog... zeven
tien wedstrijden spelen!
O. i. zou het toch al heel raai- moe
ten loop on. als H.F C. in dit groote
anta! wedstrijden geen kans zou
_ifn, de verloren schade in te ualer.
en... in de eerste klasse te blijven,
aar zij immers thuis hoort!
Laat ons eens even nagaan, welk
program II F. C. nog af moet spelen.
THUIS:
U. V. V.
Haarlem
S porta
V. O. C.
H. V. V.
Quick
Blamv-Wlt
A. F. C.
UIT:
Haarlem.
V. O. C.
II. B. S.
Quick.
Ajax.
Blauw-Wit.
A. F. CL
D. F. C.
U. V. V.
Met H. B. S., D. F. C Sparta
en II. V. V. hebben de II. F. C.'ers
frisch appeltje te schillen, want
deze clubs hebben lmn een nedeilaag
bezorgd, waarvan vooral die van
Sparta (41) en H:V.Y. (5—0) ge
wroken dienen te worden. Wanneer
esr van deze vier wedstrijden drie
gewonnen worden (IT.B.S. op Hout-
rust te verslaan, zal niet zoo gemak
kelijk gaan), dan gaat II. F. C. al oen
mooi eind in de goede richting.
En wanneer wij het nog af te wer
ken programma gadeslaan, zien wij
er wel een paar wedstrijden hij, die
óók gewonnen kunnen worden; de
twee ontmoetingen togen Quick en de
twee tegen A.F.C. dienen acht winst
punten np te leveren, maar ook be
hoeft niet tweemaal van V.O.C.,
Haarlem en Blauw-Wit verloren te
worden!
Neen, H.F.C. heeft nog gelegenheid
genoeg, om op te halen. Welk een
vreugde zou het teweeg brengen, a's
daarmede met den jubilenmwedstrijd
tegen U.V.V. begonnen werd! Wan
neer II. F. C. er in slaagt, de twee
puntjes aan de Spanjaardslann te
houden, dan durven wij te voorspel
len, dat de blauwwitten na afloop
van dan strijd een ovatie in ont
vangst hebben te nemen, als mis
schien nog nooit aan de Sp rds-
■aaii gebeurd is!
Pessimisten hebben we hooren be
weren, dat de Il.F.C.'ers natuurlijk
wei ver.iezen zuilen, omdat zij... den
vorigun avond aan het fuiven ge-
weest zijn! Wè zijn zoo vrij, tegen
dit pessimisme stelling te nem Het
zijn umiiors geen stumpers, Ue sue era
van H.F.C.
Weet u, hoe het elftal er uitziet,
dat morgen tegen U.V.V. in het krijt
treedt?
Luistert:
Dooi: R. Kaars Sijpesteyn.
Achter; Nes Kervel en Peddy
Francken.
Midden: Leo Verwey, Ben Ver-
wey an N N.
Vóór: G. Kei-vei, Miezérus, Laan,
Reydon fin Sigmond.
Tot ons genoegen zal „Roetjef-
weer zijn plaats onder de lat inne
men. Weliswaar hcoft Angenent heel
verdienstelijk zijn plaats een paar
keer ingenomen, maar het ge°ft ons
toch een veiliger gevoel, büpedeyn
weer te zien keepen. Natuurlijk had
den wij gaarne Seignette en Jacques
Franken in de voorhoede gezien,
maar bedden zijn wegens een geldige
reden verhinderd, om uit te komen:
de eerste omdat de blessuur aan zijn
been nog niet genezen is, de laatste,
omdat hij bezig is, zijn witte
broodsweken te vieren!
Hun plaatsvervangers, G. Kervel
en Reydon, hebben een zware taak.
We twijfelen er evenwel niet aan,
of zij zullen al hun krachten inspan
nen, om een victorie te helpen )»&-
vechten. Onzerzijds zullen wij dan
morgenavond met veel vreugde het
H.F C.^spelertje op onze Competitie-
ladder van de eerste op de dórde trede
plaatsen.
En ook het pubiiek zal zich niet
onbetuigd laten: «Jat is zeker! Het
„Hup, H.F.C.!' zal morgen menig
keertje over de groene vlakte weer
klinken.
Laat ons daarom ook beëindigen
met:
„Hup, II. F. C.!"
,,V i o rtwee!
Heeft H.F.C. dus een zwaren wed
strijd te spelen, de roodbroeken heb
ben bet waarlijk óók niet gemakke
lijk; zii moeten namelijk naar Den
Haag? om H.B.S. te bestrijden. Haar
lem treft het niet. dat zij tegenover
een e'ttal komt te staan, dat a:1e
mogelijke moeite zal doen, om weer
op de bovenste plaats te komen, waar
het Zondag zoo onbarmhartig van
verdreven is. Maar Haarlem wil óók
naar boven en als de roodbroeken
er alles op zetten, zullen de zwartjes
een kwade pijp rooken! Piet Teke-
lenburg. die deze week tot arts bevor
derd is. en wiens beeltenis juist in
het laatste nummer van „De Revue
der Sporten" voorkomt, zal wel weer
met de bekende energie z: n manne
tjes aanvoeren en oanórenlllopen we,
dat de roodbroeken morgenavond aan
het Stationsplein een «•./vnn-
ste" zuMpn heWpn1
In Botterdam morgen dc oude Ti
tanenstrijd: Sparta—-H.V.V. De eerste
heeft Zondag met 41 ve-ïo-en ->n de
1aatste met 5—0 gewonnen Tiet z' i
we) eons kurmen z:iu. dot d.' v--? "»-
de en smart morgen verw i seld wer
den. We voorspe. en een ki; n.-- over
winning voor Spar'-a.
Ajax za; zijn tweede ove. winning
wel behalen, want. het wil er bij ons
niet in, dat D. F. C. kans zal zien,
de puntjes aan den gg8rkett»mveg te
houden.
Blauw-Wit— V.U.C iu
trcki natuurlijk oen voi Stanion; uei-
clubs zijn tot nog toe even sioik
geb.eKen. want btaoe hebben acnt
winstpunten. Niet zonder opzei scmij-
k-en we ,,iot nog toe wam we ver
moeden, dat Biauw-WH zich mor yen
de meerdere zai toonen.
Ten s.otte heeft ook nog in de nooid-
stad de wedstrijd tusseiïéii No. id cn
No. 11 van het ranglijslje plaats:
A F.C.Quick. Dat wordt een kieuie
overwinning voor de nieuwe eerste
klassers.
Nieuws uiiguvoi..
De „Vegetarische Bode'- geefi deze
maand een feestnummer uit, ter ge
legenheid van het in September ge
vierde 2ó-jarig bestaan van dt?n Ne-
derluiuischen Yegeta; iër»oonth Een
groot deel van dit nummer wordt
natuurlijk, in -bc-slag genomen door
ei-s-1 ogen van de gehouden f-
lieden c-n van de open.: gsredf door
den voorzitter uitgesproken.
M. Valk deelt het een en au:- r
mede omtrent statuten en organise-'
lie van d«n bond :n de afg-h"- on 25
jaren.
D. Stoffel beveelt als propaganda
middel aan het bijhouden van een
statistiek, die kan aanloonen in wel
ke mate vegetariërs, die reeds een
zeker aantal jaren de vegetarische
leefwijze volgen, vatbaar rijn voor
maag- en ingewandsziekten.
Verd'T de gewone rubrieken.
De YVest-Indisclic Gids van Septenv
her opent met een artikel van rPof Mr.
D. van Blom, over „Kolonisatie met Ne-
derlandsche boeren in Suriname".
Prof. Ir. J. A. Grubberink schrift ever
bauxiei. dat in zoodanige hoeveelheid ia
Surinan.i- voorkomt, dat de winning er
e*-n nieuw middel van bestaan voor
de kolonie belooft :e worden. Het wordt
gebrui a!s grondsrof voor de bere:-
ding van zuiver aluminiumoxyde, srïk-
siofaluminiunt, aliminiumzouten. alen
dum en vuurvast materiaal. Daö
volgt een beschouwing van Dr. H. v>
Cappclle over de aanslibbingen der Su
inaamschc rivieren.
Dr. J. De Huiler en S. Kalff geven
historische bijzonderheden de eers;e
St. Eustaiius, St. Martin cn Saba,
de tweede over het- verleden van Suri-
,.Dc Beurs" van 22 October bevat
als „topics" economische politiek cn
een trans-atlantische telefoondienst. De-
laatste diens: zal, volgens verkla
ring van den Amerikaan Dr. Peter Coo
per Hewitt, die een reis naar Europa
maakte, binnen uiterlijk twee of dria
jaar tot stand komen. Dr. J._ du Saar
deck hei een en ander mede uit.de ge
schiedenis der zee-verzekering.
J. van der Poel schrijft over da
Frankfurter Einfuhnucssc.
Voorts dc gewone rubrieken.
