i.'Mitrs luns.
DERDE BLAD.
Woeisiag 24 Dictiiiubr 1816
Lichamelijke Opvoeding
III.-
Aan wclko elechen een gym
nastiekles moet voldoen. Van
onze 1218-jarige landgenoot-
JeB ontvangt 8 los In gym
nastiek, terwijl 6 de een of
andere sport beoefont. In
Haarlem geniet 80 der leer
plichtigen gymnastiekles.
lets over eigen huls on vuile
wasch.
Na lezing au mijn voiig artikel heb
ben belangstellenden natuurlijk als van-
xelf gevraagd wat doel men in ons land
aan gymnastiek, hoe staat het er met de
sport? Omtrent de laatste vraag kan men
gemakkelijker een indruk kiijgen, omdat
sport als regel in de vrije natuur en voor
iedereen waarneembaar wordt beoefend,
ook dat gedeelte, hetwelk door de zorg
van hoofden van ondciuijsinrichtingen
is lot stand gekomen. Wat evenwel in
en buiten de school op g^mnastick-ge-
bied wordt be- en misdreven, is voor niet
ingewijden vrijwel in het duister gehuld
Volledige en betrouwbare statistische ge
gevens betreffende dc B>ninasiiekbe-
oefening in ons geheele land, bestaan
voor zoover mij bekend niet. Trou
wen?, deze cijfertjes zouden nie; zoo heel
veel zeggen, want het is naast de om
standigheid, dat hier of daar gymnastiek
wordt beoefend, bovenal ook van betee-
kenis op welke wijze dit geschiedt. Oen
vorigen keer heb ik u al zoo'n langdra
dig verhaal gedaan omtrent de verhou
ding tusschcn gymnastiek en sport ea
hoe- in dc gymnastiek elk orgaan, dat
voor be-invloeding in aanmerking kan
komen, overeenkomstig zijn natuurlijke
functie behoort te worden geoefend ik
durf nu dus niet weer bij u aan te ko
men met een volledige beschrijving van
een gymnastiekles, 't geen zekes» niet
minder vervelend zou zijn. Laat ik dus
maar in 't kort zeggen, dat zonder
het zoo juist nog eens genoemde begin
sel uit het oog te verliezen de indee
ling zoodanig moei zijn, dat in een les
van 50 a 60 minuten alle belangrijke
functies cu organen een beun moeten
hebben gehad en dat wel op zoodanige
wijze, óat rekening wordt gehouden met
verschillende physiologische beginselen,
vooral mik voor wat betreft dc keuze uei
volgorde, waarin de oefeningen in zoo'n
les worden gerangschikt. De zalen be-
hooren er dan bovendien op mgenchi te
zijn, dat alle leerlingen eener klasse te
gelijkertijd de oefeningen kunnen uii-
vocreu sommige oefeningen zijn van
zoodanigen aard, dal de helft dor leer
lingen slechts er mee bezig kan zijn.
Maar dit aantal moet dan ook als het
minimum worden beschouwd. Om aan de
tot nu toe geformuleerde eisohen te vol
doen, is het natuurlijk noodig zoo'n les
van tc voren op te stellen eh te memo-
reeren. Alleen hij, die met toewijding
zijn lessen voorbered en daarbij dezen
eischen volle recht laai wedervaren,
sticht nut voor zijn leerlingen. Wie I101
niet doei, experimenteert op onverant
woordelijke wijze op de jeugdige licha
men, die aan zijn zorg zijn toevertrouwd
en vergeet, dat niet gemakkelijk zal zijn
goed p'ifcer. vat eenmaal bédor-
Ir. !c:s zomer van dii jaar werd ie
's-Giavenhage een congres gehouden ter
gelegenheid van de tentoonstelling „Op
voeding van de jeugd boven den leer
plichtigen leeftijd".' Door de subcommis
sie „Lichamelijke Opvoeding" is_ toen
een brochure samengesteld, getiteld
„Wat er bestaat! Wal er ontbreekt! op
het gebied der lichamelijke opvoeding ia
Nederland", waarin ons wordt verteld,
dat bij het Ned. Gymnastiek Verbond
zijn aangesloten 16500 jongens en meis
jes van 12—xS jaar. Voorts dat de door
het Rijk ingestelde cursussen bezocht
worden door 30722 leeilingen. Onge
veer 22000 jongens en meisjes van den-
zelfden leeftijd ontvangen les in gym
nastiek op H. B. S., Gymnasium, vak
school enz. Wij keren hieruit dus,'da;
van do Si8.000 inwoners van Nederland
tusschcn de 12 en xS jaar, er 69000 gym
nastiekles ontvangen, of wel ruim 8
wanne:, wij tenminste aannemen, da:
alle bij het Ned. Gymnastiek Verbond
aangeslotenen ook werkelijk de oefenin
gen meemaken. Met het gymnastiek-on-
derwijs voor de kinderen van leerplichti
gen leeftijd is het natuurlijk wel veel
gunstiger gesteld, maar cijfers al
thans voor hei geheele land heb ik
niet. In onze gemeente krijgen 8000 de:
10.000 leerplichtigen of 80 les in
gymnastiek of alleen vrije- en orde-oefe
ningen. Op liet platteland is de toestand
natuurlijk veel en veel slechter, zoodat
hei gemiddelde voor ons land ver bene
den So moet blijven. Bovendien is he;
hier 11* Haarlem ook heélemaa! niet zoo
mooi als dit gctalletjc zou doen vermoe
den, want, behalve de omstandigheid,
dat in vele gevallen slechts onderwijs in
vrije- en orde-oefeningen wordt gegeven,
is dc tijd, die er aan besteed wordt, te
keuiOeion
De Amarant Ciub
Naar het E n g e 1 s c 'li van
J. S. FLETCHER.
Je /iet ei- heel gx>ed uit, zeide
hij. - Wat heb je den luatsuu tijd
uitgevoerd?
Niets ik heb stilgestaan, ant
woordde ze met een lach. Wat kan
je daar liu anders doen? Hartsóal-e
heeft geeu* geld, zooais gewoonlijk c-u
er gebeurt dus niets. Niemand komt
ons bezoeken wij gaan nergens
heen. Wij eten vieeech van onze eigen
schapen van de boerderij en enze
eigen aardappel-en uit. den moestuin,
terwijl we elkaar over de tafel heen
aanstaren. O ito, het begint, mij alle
maal gruwelijk te vervelen.
Welnu, er komt gauw een einde
aan, zedde von Room. Ik heb iets voor
je te doen dat geld en Londn Voor je
bcteekent. Wat zeg je daarvan?
Hilda Tressingham keek hem even
van terzijde aan.
Dat beteek ent dus werk? zeide ze.
Natuurlijk. Heel gemakkelijk
voor jou. Ik ben hier gekomen om
hef je uit te legden en het met jou
gering om er bepaald sterk sprekende'
resultaten van te verwachten. Bovendien
wil ik in dit verband ook nog eens her
halen, dat de waarde, die wij aan gym
nastieklessen hechten, in dc eerste
plaats bepaald wordt door de wijze, waar
op 2c worden gegeven. Omtrent de sport
beoefening leert ons de bovenbedoelde
brochure, dat de Nederl. Voetbalbond
1S000, de Ned. Korfbalbond 2200, de
Ned. Lawn Tennisbond 3200, de Ned.
Zwembond 2000, de Ncd. Athleuek Unie
1000 leden telt van 12 tot en met 18
jaar. Telt u nu zelf maar op en verme
nigvuldigt de uitkomst dan maar royaal-
weg met twee om er zeker van te zijn,
de niet-aangeslotenen en de liefhebbers
voor andere, hier niet genoemde, spnr- I
ten ook in de berekening op tc nemen.
'Verg-olijking met het aantal 12 tot en!
met 18-jarige Nederlanders, zal ook nu
weer een zeer beschamend gctallctje op
leveren. Ik kom op ruim 6 niettegen
staande de zeer geflatteerde berekening.
Wilt u nog een getalletje? De commis
sie inzake de lichamelijke oj'.'ni ding in
het leger, had onder meer in opdracht
om te onderzoeken of en hoe aanslui
ting ware tc verkrijgen aan hetgeen in
de burgermaatschappij woldt onderwe
zen, en wel verplicht gedurende den leer
plichtigen leeftijd, zoomede onverplicht
daarnevens en daarna. Om dit te beoar-
deelcn. onderzocht de commissie welk "b
der Nederlnndsche jongelingschap voor
het in militairen dienst treden verplicht
aan lichaamsoefeningen heeft deelge
nomenhet bleek 3 tc zijn. Een aan
tal van 9 bleek onverplicht aan li-
cliaamsoofeningen van den meest uiteen
loopenden aard te hebben deelgenomen.
!s hei wonder dat deze commissie in ham
verslag concludeert, dat er niets aan -e
sluiten is!
Al deze getalletjes kunnen worden sa
mengevat in dc beschuldiging de licha
melijke opvoeding van ons volk is ge
durende jatcn en jaren schandelijk ver--
waarloosd.
U dacht, dat er de laatste jaicn in ons
land nog al wat aan lichaamsoefenin
gen werd gedaan; jawel, ik ook. Maat
wij denken zoo, omdat wc van hei plat
teland zoo weinig weten. Laten wij dus
,.;aa: zeggen, dat er in de groote steden
den laatsten tyd vooruitgang is, maar
dat wij, het geheele Nedcrlandsche volk
in den kring onzer beschouwingen trek
kende, er nog lang niet zijn.
Teekcneu, die ons hoopvol steuur.en,
2ijn er echter ook bij gelegenheid zal
ik die evenzeer "met u bespreken.
Nog wil ik u eenige voorzichtigheid
aanbevelen met dit nummer van Haar
lem's Dagblad. Gebt; :kt hot
als pakmiddci in kc.f.ms en 1 .•••-. d-
over onze grenzen moeten. 1! faui laver
son liuge sale en familie!
H. L. WAR.VIER.
'n Pleiziorig Kerstfeest
dooi- GONST. DE RAYMOND.
Door liet mica-deurtje van de liooge
.vulkachel, waren slechts flauw op
flikkerende, lage vlam tongetjes zicht
baar. Do zwak-rossigc gloed vermin
derde tnear en meer. Het vuur lag
klaarblijkelijk op uitgaan.
Doch aangezien de bewoner van
de kamer, do heer John Smit, op het
punt stond het vertrek te verlaten,
deed hii, ofschoon de kolenemmer
geheet ledig naast dc kachel stond,
geen moeite zijn hospita van een en
apder in kennis, te stellen. Als hij
terugkeerde, zou het wel tijd zijn
zich ter ruste te begeven. 't Was
Kerstfeest, en de brave huisjuffrouw
had er blijkbaar al op gerekend, dat
haar commensaal op zulke feestda
gen nooit thuis bleef. Dan ging hij
naar zijn stamkroeg, om zoo mogelijk
een partijtje schaak te spelen, of
anders aatn de leestafel, de Kerstnum
mers eens in te zien. No, eenige si
garen uit. het lcistjo op den schoor
steen in z'o koker te hebben gestoken
wilde dc hoed Smit het vertrok ver
laten, om in de gang z'n dikke win
terjas aam Ie trekken, doch voor hij
nog bij de deur was, werd deze plot
seling geopend, em stapte parmantig
een lief meisje var. e«n jaar of tien
naar binnen, een schat van een kind
je, met ecni wit ijsmutsje op haar
blonde kroeskopje, en met een langt
grijze bouffante mot één slag om den
haïs geslagen, zóó, dat het ecne ein
de aan de rug- en het langere ge
deelte aan de voorzijde, haar jurkje
gr botend eefls bedekte daar ze zonder
manteltje was. In haai' linkerhand
droeg ze een puntzakje, en met haar
rechterhand hield ze dc kruk van de
deur omkneld, terwijl zo mot groote
oogen en ontsteld gelaat de kamer
overzag, en toen den heer Smit verle
gen aankeek.
O- 7.e1 ze met een hoog stommel-
je, hier moet 'k niet zijn!
Nee, d'ait geloof 'k ook! zei de
lieer Smit, die nooit getrouwd was
geweest, en met kinderen in 't alge
meen niet veel op had; hij hield miet
van dat kleine grut.
Ik heb me ln de trap vergist
lichtte de kleine toe.
Zoo bromde de heer Smit, waar
moet jo dan zijn?
Nog een trappie hooger, ant-
wooddde het meisje, bij moeder.
tc bepraten. Maai- hier komt, ons
landelijk maal.
Hoskins, die er nu achter was wie
zijn vrouwelijke gast was, kwam
niets meer over hen of hun ohitmce-
ting te welen terwijl hij voor kelim-er
speelde. Zij spraken over de gewone
onbelangrijke zaken waarover men-
sch'.ii uit de Londenscbe kringen
sprokenniets ,wees ar oj\ dat zij
meer waremi dan gewone kennissen.
En toen de maaltijd afgeloopen was,
had von Roon een plan dut den her
bergier, die steeds dacht dat bij een
paar geliefden bij zich had die de
eenzaamheid zochten, zeer verbaasde.
Ik zag vanmorgen uw in.,
grasveld en dien grootmil ceder, Hos
kins. zeide hij. Wilt u een tafe'rtje
en stoeien onder dien boom laten zet
ten, dan zullen wij daar onze koffie
en likeur gebruiken
En onder den ceder spraken vc-n
Roon en Hilda Tressingham, in het
volle gezicht van iedereen die door
de naastbijzijmle vensters wilde kij
ken. Hun gesprek was schijnbaar dat
van twee menschen, die op ecnu zomer
middag niets beiers te doen hebben:
de heer leunde achterover in zijn
stoel en rookte een sigaar; de dame
zat ook zoo lui mogelijk; geen van
beiden scheen geneigd zich geestelijk
of lichamelijk eorligszins in Me span
nen. Maar zij waren buitengewoon
knap in hot voeren van een ernstig
Terwijl ze gedurende het praten ln
de kamér was gekomen, deed ze de
deur toe, zooivls het haar waarschijn
lijk geleerd was.
Ja, gtng ze verder, ik heb suiker
rnceten holen... een ons voor de cho
cola, moeder had ze gekregen van 'n
mevrouw... maar kou had ze geen
suiker meer enne... nou moest ik
ze halen
Ga jeiui dam chocola drinken?
vroeg de heer Smit, meer om ook
iels te zeggen, want het Interesseerde
hem ad heel weinig.
Ja, strakkies! antwoordde dc
kleine mold, as de lichiea van de
Kerstboom an benne...
Kerstboom? herhaalde mijnheer,
lailsof hij 'lil woord niet verstaan had
En iin gedachten mompelde hij:
„Bag-rijpo wie het wil. Een weduwe,
die dagelijks hard moet werken, om
voor haar en drie kinderen een bo
terham te verdienen, vieren feest bij
een Kerstboom".
Alsof het kind deze bemerking ge
hoord had, gaf zij de volgende op
heldering:
Ja. een Kerstboom, die moeder be
naard heb van vroeger, toen pa er
nog wus hij is hij is niet écht
niet uil bosch, bedoel "Ik... maar
hij blijft altijd goed... enne nou
doet moe de kloltjc-s en plekola van
ijs der wear an... met de sneeuw en
de kaarsica van verleje jaar die ben
no too maar half opgebrand, ziet u...
enne... nou steek moe ze strakkles
'wec-ir an... o, zoo mooi!... kamp u ook
es kijken?
Ui? sprak de heer -Bruit, -in dc
grootste verbazing, nee... ik ik
moet. uit.
,,Je hebt me al lang genoeg opge
bonden meende hij het praatlustige
meisje er aan toe te voegen, üocli
hij hield deze laatste opmerking voor
zich. omdat hot kind al weer door
ging:
O, dus spijtig, hè? anders zou
ii ook dc mooi kedoo's kunnen zien,
die er an hingen: zitvere noten... en
kerskranaies enne... ook nog ne\
ïx weel niet meer... Jan wou graag
'n bouwdoos, hebben, filosofeerde ze
voor zich, eni Gretha 'n serviesie... en
ik... o, zoo graag 'n gróóte pop, zoo
eon. die z'n oogen dicht kan doen...
roet echt haar... u weet wel?
De lieer Smit knikte werktuigelijk.
Nou, zoo'n mooie, maar moeder
zei, dat die kedoo's te groot benne,
om an de kersboom te hangen... dan
gaanè de takken stuk Jammer, hè?
Dan maar wachten tot jelui jar
rig bent, bromde de heer Smit. die
nu aai alten maakte, om de kamer
deur te openen en het kind uit te
laten, daar ze naar zijn opvatting,
hein nu huig geinoeg verveeld had
met haar gebabbel over het kerstfeest.
Dug meneer! zei het nuisjo. be
leefd haar rechterhandje toestekend,
nou gaan 'k gauw naar moeder'
Wat je gelijk hebt. mopperde
meneer Sluit, terwijl hij z'n jas aan
trok. cri het kleine ding de trap naai
de volgende verdieping ophuppelde.
Buiten was liet mooi helder vries
weer. De sterren fonkelden aan een
strakker), onbewolkten hemel, gelijk
diamanl-snippers, gestrooid op een
blauw-fluweölcn veld. De straton wa
ren ietwat glad: de voetstappen
klonken hol op het plaveisel. De
voorbijgangers waren jachtig en ge
haast, en liepen met pakjes en dco-
zen. op tiet allerlaatst voor hel feest
gekocht, in overvolle winkels.
De heer Smit ergerde zich aan al
dal malle gedoe. Het was bij zulke
gelegenheden, of het menschdom be
zeten was, van klein tot groot. Eerst
Sint.-Nicola.as en nu het kerstfeest,
ein morgen, overmorgen weer ,.oud
en nieuw", allemaal aanleidingen
tof. pretjes en feestvieren. Tijden
voor cadeautjes, chocola cn gebak
„und lcein Ende'
Steeds in gedachten mopperend,
was dn heer Smit de Sociëteit, gena
derd. Het was er nog leeg.
Eerst langzamerhand kwamen en
kele bezoekers, vaste klantjes, die
evenals de heer Smit, in huis geen
genoegen konden smaken. Doch een
partner voor een .partijtje schaak was
er niet. Eenige jongelui waren aan
hei biljarten, en een paar oude hee-
ren zaten rond de kleielafel ge
schaard. Smit plaatste zich aan d-
leestafel en keek de Kerstnummers
in. Oubakken kost, mompelde hii, bij
het doorbladeren, de traditioneel?
kerstverhalen natuurlijk mej Kerst-
boomen, gelukkige, huiselijke fami
lies, overkomst uit den vreemde van
lang afwezig gebleven zoons en
'dochters, lachende, opgetogen kinder
schaar! E'Hzoovoortss, enzoovoortsl
Steeds hetzelfde. Hoe was liet toch
mogelijk, dat de menschen dit elk
jaar weer slikten? O, die traditie'! Hij
had daar eigenlijk nooit zoo over
gepeinsd als nu. Hoe kwam dat? Hij
was niet tevreden met 'zich zelf. Hij
had daar vroeger nooit hinder van
gehad. Integendeel, wist hij zich al
tijd uitstekend te amuseeren. Maar
hedenavond lukte het niet- Hij had 't
land.Waarom wist hij niet.In die so-
gc&prek onder de oogen van toeschou
wers, terw ijl zij naai' den schijmi niets
anders doden dan een paar onver
schillige opmerkingen maakten.
ik koos desem boom uit, zeide
von Roon, toen h.ij zijn sigaar aan
gestoken! had, omdat geen kamer,
hoe vrij ook, geheel veilig is. De
veiligste plaats om een geheim te
vertellen of vertrouwelijk over zaken
te praten, is midden 111 een opera
ruimte.
Uitstekend. En nu? Is het een
geheim ol zijn het zaken?
Beide. Zullen we begirci -en? Wel
nu dan. De buitenplaats van je moe
der, Ha.rtsdale Park.'is immers euo
paar kilometer van Ashminster af?
Drie kü ometor.
Ken je de plaats en de men
schen?
Ik ken de stad. De menschen?
O, ik denk wel dat H artsdal e er een
stuk of wat ken-t em ik twijfel er
niet aan of zij zullen haar ook wel
kennen, waait zij zal er wel schulden
hebben.
Ken je den man die lid van de
Kamer is voor Ashminster den heer
George Ellington?
Neen, maar ik heb natuurlijk
wc! over hem gehoord. Zijn famübo
heeft er een fabriek. Rijk.
Ja? Verte! me eens wat van hen
en van hemzelf. Tot welke k! as se bc-
liooren ze?
cfetelt was het ontzettend vervelend.
Dat gelucii van die jongelui aan het
biljart en dat [geleuter van die oude
heeren aan de stamtafel, kon hij niet
langer verdragen.
Na zijn kop koffie betaald te ln -
ben, ging hij heen.
Buiten gekorurei bleek het nog mee.
vriezende te zijn, het was gevoelig
koud geworden, ln een Hinken stap
liep de lieer Smit voort in onbestemd?
richting, 't Kon hem zoo weini'g sche
len waar hij heen ging. Kennissen
zou hij vermoedelijk nergens ontmoe
ten. Met zulke avonden zijn de mees
ten thuis, in huiselijiken kring, na
tuurlijk, meesmuilde hij. In die rich
ting had hij het geluk nimmer gezocht,
lijf had er wel eens over gedacht,
vroeger, vele jaren feeleden, maar hij
had or ten slotte toch geen heil in
gezien. En zoo was hij alleen geble
ven. En hij was ouder geworden,
zonder dat hij eenig gemis gevoeld
had. Maar thans besefte hij, dat hem
iets ontbrak. Juist dezen avond werd
hij daaraan voortdurend herinnerd.
Doch waarom was hij zoo onvoldaan?
Hij behoefde zich toch niets te onteeg-
gen. Een Goed gesalarieerde betrek
king. verse! 1 af te hem meer dan hij re-
deliikenvis noodig had. Neen, mate-
Irieele zorgen kende hij niet. Hoe jam
merlijk was dat soms met anderen.
En hoe apoedijg waren die
minder b(.tleelden dikwijls tevreden
gesteld. Met een kleinigheid.
lEn toen kwam hem weer in de ge
dachten het zonnige gezichtje van dat
jon|gc meisje, dat met haar moeder
•boven •hem woonde en die zich zoo
gelukkig gevoelde in het vooruitzicht
van een kopje chocola en brandende
lichtjes in een kerstboom.
Die groote cadeaux waren te zwaar
voor den boom, had moeder gezegd; te
zwaar voor haar beurs, natuurlijk!
maar dat had het lachende kind ge
lukkig niet begrepen.
Plots spookte hem allerlei wonder
lijke ideccn door liet hoofd: Als h ij
die geschenken eens kocht? Iets mals?
Waarom? Aishij het nu deed, zouden
zij nc|g juist op tijd komen. Voor en
kele guldens zou hij in dat huisgezin
veel vreugde kunnen brengen. Wel
beschouwd was het juist zonderling,
dat hij nooit vroeger op dat idee was
gekomen. Van z'n hospita wist bij
toch, dat de juffrouw boven van een
klein pensioen en van haar lessen in
handwerk'-11 moest rondkomen, met
Brie jeugdige kinderen. Hoe was het
mogelijk, dat een vrouw in die om-
standifeheilen nog zooveel geluk en le
vensblijheid in haar woning wist te
tooveren, Hoe m'slukt kwam hem zijn
eigen leven dan voor. wanneer hij
zich de opoffering ,de aanhoudende
zorgen, de gr00tg liefde van die vrouw
voor oogen stelde. Vastbesloten zijn
vooxgenomeil plan door te zetten,
stapte hij een grooten galanteriewin
kel binnen, waar de drukte toen een
weinig verminderd was. en vroeg
daar met. een hoogst ernstig gezicht:
een groote jiop, met echt haar, onder
toevoeging, dat het niet voor hemzelf
was, een opmerking, die de winkel
dames leuk en origineel vonden. De
heer Smit liet de aardigheden van die
ginnegappende juffrouwen kalm
'langs zich liecn glijden, en verzocht,
na een heel mooie pop te hebben uit
gezocht. met een bedaard en effen ge
zicht, een serviesje en daarna nog een
Ankerbouwdoos- Bezorgen hoefde ze
niet, maar goed inpakken, zei mijn
heer, daai zou hij het, zelf meenemen.
Éven daarna trachtte hij zich, zoo
goed en zoo kwaad als het ging, met
•zijn pakkage langs den weg in even
wicht te honden, daar het intussdhen
verbazend igïad was geworden Z01-
der ongelukken evenwel bereikte hij
•zhi won big en zette daar de vracht
voorzichtig op een stoel neer. De
kwestie w. s nu maar, hoe den boel bo
ven te krijgen. Daartoe bedacht hij dc
volgende li?'-: Nadat hij gedrukt had
op een jiorceleiiien knopje van een
peerbouton, hangende aan de lamp,
kwam even later de'hospita binnen
Grut meneer! verschiikte ze, uwe
thuis?... Dat ls nog nooit gebeurd.
Nee, antwoordde mijnheer, dat is
ook zoo,, enfin, dait doet er nou
onJnder toe... maar daar is in
•mijn afwezigheid hier iets bezorgd...
dat hier niet hoort...
Grut, meneer!... Daar weet Ik
niks van, onderbrak de juffrouw, dan
zal Leentje het zeker angenomen heb
ben.
Nou ja, 'n vergissing... dat be
grijp 'k wel.... maar 't is soeelgocd en
zoo... dus het zal boven moeten zijn
hè°... voor de kinderen van juf
frouw
Bindels! viel de hospita in.
Da? zcj ik 2:. Ze zijn fabrikan
ten. De jonge Ellington heeft, maar
ik hoor, een opleiding gehad voor
een politieke loopbaan eerst een
goede kostschool, toen Cambridge
toeai is hij op een Duiteche universi
teit geweest. Ik geloof dat de familie
groote verwachtingen van, hem heeft.
Natuurlijk hoeft hij zijn Kamerzetel
door hun invloed en hun geld gekre
gen.
Juist. Wed, een gedeelte van hun
verwachtingen is al verwezenlijkt.
Heb je vanmorgein de. kranten niet
gelezen'?
Niet bijzonder nauwkeurig.
Ellington is benoemd tot Staats
secretaris van Marine. Ik hoort,
gisteren al. Hei schijnt geen erg ge
wichtige post bij jullie regeering te
zijia; niettegenstaande dat was bet
juist het bericht van zijn benoeming,
dat mij ei' toe bracht je te schrijven.
Hilda Tressingham keek hem scherp
onderzoekend aan. Von Roon's blik
was gevestigd op do, takken van den
ceder boven hem.
Leg dat eens uit. zeide ze.
Ja. Ik geioof dat het in Enge
land zóó igericht is, dat, wanneer
een Kamerlid benoemd wordt in een
gesalarieerde rijksbetrekking, hij zijn
zetel verliest.
Ja, dat is zoo.
En dan rnoet hij zich weer be
schikbaar stellen voor ee» nieuwe
Juist! Dus doet u mij 'n plezier
en geef dat pak even boven af... en
deel dc juffrouw mee, dai het Iner
abusievelijk bezorgd is.
Bestig meneert antwoordde dc
juffrouw, waarop zij met haar
vrachtje verdween.
De heer Smit roffelde de kacheJ wat
.op, doch er scheen niet veel gloed
meer door liet mica; het vuur was niei
meer op ts halen, zelfs mei geen nieu
wen voorraad. Doch aangezien de ka
mertemperatuur nog vrij dragelijk
was, besloot John Smit, de kranten in
te zien, gezeten ln een gemakkelijk en
stoel, onder hot genot van een siga
ret.
Maar na een kwartiertje ta heliben
gezeteD, werd hot toch te kil in het
vertrek. Smit pookte nog eens met he
vige atooten ln de kachel, doch het
gaf niet meer. bet was gedaan. Hei
beste was maar ter ruste te gaan, en
in den dommel van den slaap verge
telheid te zoeken Er werd echter ge
klopt
Binnen! riep de heer Smit.
De kamerdeur werd voorzichtig ge
opend en daar kwam die kleine krui-
lebol van straks weer binnen.
Zoo, ben je daar alweer? vroeg
mijnheer stroef.
Moeder zei,... ilt moest u gaan be
danken voor de mooie pop... enne...
Mij? onderbrak Smit, och, dat is
'n abuis.
Juffrouw Prins zei....
Juffrouw Prins kletst!.... wacht,
ik zal je moeder even inlichten
0, gaat u naar boven?.... Heer
lijk!
De heer Smit ging met de kleine
meid een trapje hooger, en klopte aan
de deur op die verdieping.
Jal werd er vrocJijk geroepen in
de kamer.
M'n excuus, juffrouw, begon de
(heer Smit, dat ik u even kom lastig
vallen, maar de kleine hier....
Marietje. verduidelijkte moccer.
O, Mainetje, die bedankte me
voor iets dat 6... waaryan ik niets
weet... juffrouw Prins heeft de bood
schap verkeerd overgebracht... het
pakket, is bij mij niet bezorgd of wel
bezorgd, bedoel ik, maar niet voor
mij.... zoodat ik dacht.... het zal voor
boven moeten zijn....
Mijnheer Smit praatte zich geheel
vast, en juffrouss' Bindels liet, met
een spottend trekje orn haar glim
lachenden mond, den hakkelenden
man zich zoo goed mogelijk verden -
gen, docüi toen hij had uitgesproken,
zei ze kalm:
Mijnheer!.... Juffrouw Prins
heeft, haar boodschap heel goed ovei-
gebraoht... doch dit pak kan niet
"bezorgd zijn voOr cns... want ik heb
hier in de stad geen familie, of kennis
sen, die mij dergelijke geschenken
zullen aanbieden voor de kinderen.
en daar Marietje U hedenavond, naar
ze mij vertelde, gesproken heeft "over
cadeaux, die toevallig precies zoo in
het pakket zaten, begreep ik alles --
En daar ik eenige oofeenblikken gele
den nog hoorde, dat u nog thuie was.
heb ik Marietje naar 11 toegezonden,
om u te bedanken... F.n dat doe i k
ook, zei de weduwe, mijnheer Smit de
hand toestekend, ik dank u hartelijk
voor hetgeen u voor m'n kinderen
hebt gedaan
Wilt u niet even gaan zitten?
vroeg zij, daardoor behendig de klip
van repliek ontwijkend. en n kopje
chocolade met ons drinken?
Hè ju! riep Marietje opgetogen,
en ma|gge de kaarsiee dan ook nog ef-
fetje6 an?... dan kan meneer es zien
hoe mooi dèt is.
Ja, dat is moet dan mar, zei moe
der.
De heer Smit nam in den aangebo
den stoel plaats, en toen hij gezeten
[was, kwamen ook de achtjarige Gre
tha en de zesjarige Jan hem bedan
ken voor die prachtige geschenken
Kom. kom! zei de heer Smit, die
wel een tikje verlegen werd onder a!
dat bedanken, zoo erg is het niet.
hoor'.
En (toen de kaarsrestjes van het
imitatie-Kerstboompje weer alle w
ren aangestoken, en haar zwak-be
wegende vlammetjes .fonkelende licht»
gllimpjes tinkelden op 'het blinkende
kopeiig.iiTiit.uur van haard en lamp,
kvas het ot de heer Smit een ander
mensch was geworden. Kwam hot
door de béhagnlijke atmosfeer in het
vertrek, de bh.do kindergezichtjes, de
Van geluk stralende moeder, of door
'die fasoineerr-nde Kerstboomlichtjes'
Uit l«ng vervlogen dagen, herinner
de hjj zich een viei—regelig versje
dat hij eens gelezen had, in een stich
telijk boekje.
verkiezing. Zoo dat er eon verkie
zing een lusscheotïjdsche verkie
zing tc Asbminster zal plaats heb
ben. George Ellington moet herkozen
worden.
Welnu?
Ik licb gehoord dat bij bij twee
vroegere gelegenheden slechts met
een kleine meerderheid gekozen» is.
Dus zullen zij tegenstanders hei hem
niet gemakkelijk maken. Er zal om
gevochten moeten worden.
Welnu?
Von Koon keek nie: langer naai
den ceder maar vestigde even zijn
blik op Hilda Tressingham.
Ik wil dut jij er na deel neemt.
Ik? E11 waarom?
Dat is duidelijk. Ik wil dat je
kennis tracht te maken met George
Ellington Het zal heel gemakkelijk
zijn. Ik weet al dat je broer lid is
van dezelfde politieke partij.
Ik geloof uiet dat. Hartsdale iets
om politiek geeft, en ook niet om
partijen
Maar in naam hoon hij tot El
lington's partij. Ik heb het giisleraii
onderzocht-. En dat is heel gelukkig
Gelukkig?
Ja, gelukkig. Want, nu jij op
het oogenbiik op Hartsdale Park lo
geer? en niet* beters te doen hebt,
en nu er een rkiezingsstrijd aan
den Is in de naburige stad en
nu Lord Hartsdale op de hand var.
„T.aat vroolijk de Keretlkhtjet
schijnen,
Opd;u dooi hun lichtenden g.ced,
Eik duister eens mege verdwjjnan,
Zelfs uit liet onvrienri'l.j.kst
gemoed."
De juffrouw excuseerde zich, dat zy
haar bezoeker geen sigaar kon aon.
Ibiede-n, doch dit was .oor den heer
Smit een mouef, om de vriendelijke
gastvrouw te verzoeken, z'n koker te
mogen halen. Van die gelegenheid pro,
fileerde hij, door gelijkertijd de.
Kerstkrans, dien zijn hospita elk jaar
voor hem bestelde, mee naar boven
te nemen. Hij verzocht dit steentje te
Imogen bijdragen tot 'de gezellifehcld'
van het feest in den huiso! ijken kring..
Want een feest was het, en niet. het
•minst voor den heer Smit, die zich
niei koD herinneren ooit zoo'n plezie
rig Kerstfeest te hebben meege
maakt.
Weidra ta; de kleine Jan op ta
eene knie en Gretha op de andere,
terwijl Marietje naast liem stond, alle
urie aardige liedjes zingend,
liedjes, ge leert op se' - en door
moeder.
't Was aJ laat, 10en mynhear Smit
van allen afscheid nam. Doch bel
was niet voor goed. Want het volgen
de jaar woonde hij weer jn dezen lie
ven krimg het Kerstfeest bij. maar
toen was er in de kamer een échte
boom. uit het bosch, met breed uitge
spreide takken, groo' rlijkcr
dan voorheen, met tal van schitter-
lichtjes en behangen met schoon e c.
deaux, waity de kinderen haddon m
mijnheer Smit een liefhebbend vader
gevonden en de moeder een trouwbar,
tig echtgenoot.
En elk volgend jaar hield de heer
Smit de traditie in eere, want hij had
immers een prettjgen, huisei ijken
•haard, een gezellige omgeving can
'beste, zorgzame vrouw en drie lievo
kinderen, kortom: zijn levensgeluk ;c
danken aan:
,,'n Plezierig Kerstfeest"
BIimenM
DE GESTOLEN BRANDKAST GE
VONDEN. De in het station Wor-
mervecr gestolen brandkast is in
een; sloot aan den overkant- dor
spoorlijn bij de rijstpellerij ..De
Voorn" gevonden. Zij lag totaal ver
nield in het water De inhoud, ruim
1500, was natuurlijk verdwenen. De
politie is de dieven nog ni« op het
spoor.
DOOR DEN BLIKSEM GEDOOD.
Zondagavond zijn te AImkert de
vrouw van den landbouwer G. Groenc-
veld en de vrouw van den landbou
wer J. Schoten Ln hun woningen door
don bliksem getroffen en gedood.
EEN MTJN IN DEN WATER-WEG.
Men.seint uit Hoek van Holland.
I11 den Waterweg voor de rijksha
ven drijft een mijn. De aan den val
liggende booten hebben een heen-
komen gezocht.
DOODSLAG. In een twist tu.>-
schen zeelieden heeft te Rotterdam
een rroker van een Spaaireeh schip
op een 24-jarigen Zweed een revolver,
schot gelost. De Zweed, die aan de
linkerzijde van den ha'? werd getrof-
fen. zakte ineen en overleed na eeni
ge oogenblfikken. Vermoeden-k w:i<
een slagader geraakt. De dader is
aangehouden.
KOSTWJ N N ERSVERGOEDIN -
GEN Ingediend is een wetsontwerp
betreffende kostwinnersvergoeding.
De strekking van liet ontwerp i6 om
na afloop der buitengewone omstan
digheden de kostwinnersvergoeding,
meer in overeenstemming te brongen
met den tegenwoordlgen prijs-staml
der eerste levensbehoeften en voorre
om ook tijdens vrijwillig verblijf on
der de wapenen kostwinnersvergoe
ding te kunnen toekennen.
Voorgesteld wordt om het maxima ie
bedrag van 1 met 75 pC:. te verhoo-
gen ca voor de Landweer en Lar.d-
stoim de minima te brengen up
f 2.50 en f 3. Echter zuilen zij. .i-c
bij het ophouden dier omctandiuii--
den in het genot, zijn van een hooger
bedrag dan het voorgestelde maxi
mum. dit hooger bedrag blijven ont
vangen.
MINISTERRAAD. - De minister
van marine, mr, Byleveld eu dc mi-
uister van oorlog, jhr. Altiivg von
Geusau, hebben gistermiddag den
ministerraad bijgewoond.
Gemengd Nieuws
SPOORWECOMCELUK.
In eanada had een spoorwegonge
luk piaais. 23 menschen zijn gedc.-l
er- 50 gewond. Onder de slachtoffeis
zijn eenige pas uit Europa terugge
keerde soldaten.
de tegenwobrdige regeering is.
niets natuurlijker dan dat de zuster
van Lord Hartsdale haar hulp aan
biedt aan den rogce nngsgczindeu
camüidaat, Het komt alleman! prach
tig te pas.
O ja? E11 wat moet ik doen,
beste vriend! Ik weet heelcmnal niet
hoe ik Kamercundidaten kan helpen.
Dat is eenvoudig genoeg. Voor
jou is het kinderspel. I.et maar op.
Je gaat je zelf voorstellen hii Elling
ton op het kantoor; je biedt je hulp
aan; je stelt hem voor dat je de kie
zers zult gaar; bezoeken om lien te be
wegen hem to kiezen. Je nioet U"ol
aardig zijn en je een beetje ann hem
opdringen,
Eu waarom'
Omdat ik wil dat je goed be
vriend wordt, met den Staatssecre:a
ris van Marine
Ililda Tressingham gaf liiorop ge n
antwoord, maai' una eenige oogen!Tik
ken keek zij von Roon veolbeW-ke
nend aan, waarop hij met hei hoofd
knikte.
Precies, zeide hij Je ziet wat
ik bedoel, wat mijn plan is. En ver
tel me nu eons is die jonge slants
man «getrouwd?
Ik geloof hot wel ja. Mot een
irS-ktje -- of zoo iets dergelijks. Ik
herinner me nu dat ik hen beid rei
op een bloemententoonstelling lub
gezien. (Wordt vervolgd.)
