luiui'i Dual
VIEROE BLAD.
Woensdag 31 Uscemtaer 1119
In ae oranaing
[Ron Oudejaarsavond-vor tehingj.
door
CONST. DE RAYMOND.
In een der zijstraten, uitkomende
aan cle haven, stond de nederige wo-
uifflig van schipper Baan, eon huisje
gelijk en gelijkvormig aan zoovcol
andere in hel dorp. oen vecdiepirug-
woriinkjes, met een vóór- cn achter
kamer, door n alcoof gowhoKten,
een keukentje en boven mcg eer-lge
slaapgelegenheid.
In de achterkamer cat hot gozm
.vereenigd om de groole, bij hel raam
geschoven tafel, waarboven een bran
dende petroleumlamp, die een spaar
zaam licht verspreidde in het ver
trek. Schipper liaan cn zijuil vrouw
zaten ter weerszijden vaai ae lm
het raam, in een groeien rieten stoe<,,
waarin exgerguaaakie kussens; in
den stoel van moe.' r hing boveacLieo
aan den bovenkant ©eti slumaerrol.,
gehaakt van t.w-:.; kleuren wol, door
Anije, do oudste dochter, die aJs on
derwijzeres tn een andere plaats
werkzaam nu nut vaca '.fie ov„r was.
Antje en de tweede zoon v,.n schip-
per lïaan, Wil-tm, zat.n a.ui liet On
dereinde dor tafel. De ouus-c zoon
van den schipper vaarde a's stuur
man op de groote vaart en dobberde
nu v ermor! el ij k ergens im) (ie Mi-i-V-l
landscho Zee, op weg naar Indië.
Het gezin zaï in Oudejaarsavond-
stemmv.ig bijeen, om. der traditie g
trouw, door gezellig gekeuvel, en
strakjes ouder het genot van oliebol
len en chocola, hei „oud en aaleuw"
af te wachten. Moeder was altijd
maar we.iv blij, wanneer allen weer
zoo gezond en wel om de la: za'r\
bij het scheiden van het jaar, zij
hoopte, dat het Aric, haai" om.' - i
jongen, ook aan niatg zou onlbrekoo
in deze urV. Haar man en Iveru- j .n-
gens stonden liagejlijkB aan zoovele
moeilijkheden bloot op die groote
zee; ze hadden zoo dikwijls met le
vensgevaar te kamponi, dat ze op de
zen avond steeds dankbaar was ge
stemd, wanneer ze in het afgeloopen
jaar vcor rmr.pi-t waard waren ge
bleven.
De oude st.i .j ;'.:ul. uk.o eentonig,
met dc langzame regelmaat, waarin
de slinger zicii gestadig van liinflcs
naar rechts bewoog; tvvee dobberende
Echeepsjes op de wijzerplaat, dcir«ien
rustig in dezelfde cadans, v op en
neer. Een dikbuikig potkacheltje,
straalde een behaaglijke warmte in
het vertrek. De poes, een dikke, cyper-
sche, ljig er vóór, uitgestrekt op den
grond, fci> koesterde zicii in den l»it-
tegloed, met halt gesloten oogjes, nu
en dan even een cor rukaciilig bewe
gend, op het vermoeden, dat een
vliegje-Zich daarop zetten wou. De
Bclupyer rookte z'n pijpje, genoeg, ijk-
in zijn sioel geleund, aocli vtux nj.-
toL lijd vu.somberde zijn gelaat, dan
boog hij zicii een weinig naar liet
raam, ora beter te kunnen lui staren,
want liet kwam hem voor, dat de
wind gestadig aanwakkerde, 'i'us-
eohenbeide hooide hij hem gierend
in den schoorsteen en soms slootte
hij tegoti' de ruiten, dat het raam
rinkelde.
Tegen negen uur ongeveer, kon d,e
schipper het m niet langer uit
houden.
Ik moet es even naar de iiaven,
zei hij, en toen tegen zijn zoom: Wil
lem, ga je mee, me jongen?
Schipper liaan was op zulke avon
den altijd «enigszins uiirustig. Hij
had vroeger gevaren ais matroos,
wag een zeerob van den ouden stem
pel ei.- de laatste jaren aks v letter
man werkzaam, doch was tevens
schipper van de reddingboot, en als
zoodanig moest hij bij stormweer op
zijn post zijn. Als er een schip 111
nood was, trachtte hij hulp te veiiee-
nen, hij en de anderen, die de be-
mairriinpfr van de reddingboot uit
maakten. Hij was er al tal.ooze ma
len op uit geweest, 0111 dc opvaren
den van een in nood verkeerend schip
aan wal te brengen, had reeds ver
scheidene menschenlevens gered. E'a
daarom, nacht en dag moest liij klaar
staan, als het noodig was, als schip
breukelingen zijn diensten behoefden.
Nooit had hij gemankeerd en hij
achtte zicli bijzonder gelukkig, dat hij
ook 'Cimmer door ziekte verhinderd
was gesveest, zijn p.aais aan Jiet
roer in te nemen. Toen schipper Baan
en zijn zoon Willem buiten waren
gekomen, zagen zij aan de haven,
dat het stormsignaal, de roode lauu-
taarn, was geheschen.
Zie je dat.' sprak dc schipper,
tegen zijn zoon, dut voorspelt niet
veel goeds .ik dacht hut wel, dat
het weor nog onstuimiger zou wor-
r euilletofi
De Amarant Ciub
N" a a i' het K n g e 1 s c h van
J. S. FLETCHER.
Ellington keek haar geruststellend
aan toen zij naar binnen gingen.
.Ylleen maar een paar familiele
den, zei de hij. lk ben pn« vanmoir-
gie'uin Asliminster gekomen en ik heb
dus nog niemand van hem ontmoet.
Let,by, ging Jiij voort., toen een
jonge vrouw met een verbaas-1 en
verschrikt gezicht haastig naar hem
toe kwam, dit is mevrouw Tres-
singham, die zoo vriendelijk is ge
weest mij haar hulp te verleen ep in;
het verkiezLagswerkWij zijn bezoe
ken gaan maken bij dc inensclien in
de Saint Sepulchre buurt cn nu heb
ben we honger en dorst.
Toen stelde hij zijn-vader voor en
zijn zuster en een jongen mum, van
wien de bezoekster den naam niet ver
stond cn mevrouw Tressanghain
gaf iedereen een hand en stelde d
ze honger gekregen had van liet
werk. Zoodra ze kon liegen, ze ie
praten met Ellington Senior, dien ze
haar heele leven van gezicht had ge-
dende barometer is 'n heel stuk
uggeloopeu.
Dc wind waaide krachtig; in den
vooravond int w.-N. Westelijke lich
ting, was hij nu pal NI-W. De storm
vlagen beukten dc huizen en scheel
den :uw oven- de duinheuvels. Met
zoon storm zou het met onmogelijk
zijn, dat er weer scheepsrampen
plaats hadden, dezen nach;,
Na «enigen tijd aan de iiuven vei'
toeid ie hebben, en met den sluis
wachter en vletter Lieden alda.ugespro
ItoD to hebben en toen er niets bijzon
ders gemeld was, bestooi schipper
Haan dan maar weer naar huis te
gaan. De visscherachuiten waren al
Te binnen en hij hoopte, dat andere
schepen op zee, ver van de kust zou
den blijven, anders konden rampen
met uLthlijvem met dit weer. De zee
stond kokend hol em zelfs ow.r u 11
havendam -sloegen de golven met
woest geluid, bruisend en stuivend,
met wolkon lillend schuim.
Je mot me maar dalik waarschu
wen, Kees! zei de schipper tegen den
sluiswachter, a'je wat lioort of ziet,
want ik geloof «liet, dat we het. ouwe-
jaar zonder ongelukken zullen eindi
gen.
De ouwe zeeman proefde liet. als 't
ware aan de lucht vam den storm,
dat het mee neus zou worden, dezein
nacht
Hij kon ongeveer eeo half uur thuis
zijn geweest; moeder de vrouw had
juist de 'kopjes volgeschonken met
heeilijk riekende chocola, terwijl een
schond met licht bruin gebakken olie
bollen op de tafel noodde tot toetas
ten, toen er mid op het raam werd
geflikt.
Schipper, dog es open, maat!
werd or geroepen, der isMaar de
rest ging verloren voor Jan Baan, die
al bij de deur was en. dadelijk vroeg:
Wie is daar?O, ben jij
Kees DaJ! Wat is er an dc hand
joeg?
'n Schip gestrand, schipper!
'k Kom! antwoordde Haan.
Gauw m'n Zuidwester, moeder, riep
hij naar binnen.
Is ter la schip in nood? infor
meerde de vrouw.
Jal knikte de scliippei, terwijl
hij vlug z'n bonken- aanschoot (11 vlie
gensvlug afscheid nam van vrouw en
docht*».
Willem! riep hij, waarschuw jij
de iu, die hier in de buurt wonen:
Auy Dielen, Jaap Krom en Piet. van
Sant, dan zal ik de maats in de ha
venbuurt opkloppen Dag vrouw!..
Dag Anljel riep hij nog, snel weg
ijlend, naar de plaats, waar de red
liingboot was opgeborgen.
Daar waren al mannen bezig de
boot naar den waterkant te rijden».
Li; verschillende buurten kwamen
nog anderen aangeloppen en binnen
enkele oogcmblikken was de beman
ning bijna geheel voltallig. De schip
per informeerde intusschen na% hei
ontvangen bericht, waar liet schip
gestrand was. De kustwacht had
kennis gegeven, dat ei- in do bran
ding oen schip in nood vetrkeeroe,
ecnige palen buiten de plaats, om de
Noord. Van iemand, die ter hoogte
waar het schip zat, op het strand was
geweest, werd vernomen-, dat het
schip vreescilijk werkte en wel verlo
ren zou zijn. Ilij vermeende, dat de
equipage pogingen deed het schip te
verlaten, door te probeeretn een der
boo tor. te strijken, doch i,n hoeverre
dat zou gelukken, was nog al twij
felachtig.
Hoe liet zij, er werd besloten uit te
varen, om to trachten zoo noodig de
opvarenden te redden. De redding
boot was te water gelaten en de
roeiers zaten op de riemen, dooli er
ontbrak aan de voltalligheid nog één
man. Dolf Wijn, die door ziekte niet
mee kon.
Kun je mij gebruiken, schipper?
vroeg aan den duisteren wallcknnt,
een mijnheer, een onderwijzer vam de
plaats, die aJs nieuwsgierige op het
gerucht van een schip in nood, naar
de haven was geloopen.
Zou je durven? vroeg de sekip-
peif, |d,iie mi-et graag een mannetje
miste aami de riemen.
Wel zeker, was het antwoord van
den onderwijzer.
Vooruit!stap in, me jong!
»°i de schipper, maar zet je kaasbol
letje af, dat raak je toch zoo kwijt...
en zet m'n ouwe krol maar zoo lang
op. die hier in de boot leit.
Met de riemen aan beide zijden be
zet. stevende de reddingboot, in de
duisternis vain, den nacht, de haven
uit, om naar de plaats des onh ei Is
te varen. Builen de haven gekomen,
u-achtte de schipper de richting te
vinden van het in nood verkeerend
schip. Doch het was moeiiijk zien In
die donkere ruimte, wamt de maan
kon zich sJechts een enkelen keer en
dan nog heet eventjes, baan breken
door de dikke, roet-zwarte wolken,
die gedurig jachtend door het fuchl-
ruim voortijlden. TorenJioog-gaande
zeeën roldem telkens aan, en nu en
dan kwam veel water binnen boord,
zoodat de bemanning van de redding
boot weldra droop van liet water. Bij
liet eerste storlzeotje, dat bruisenu
en klaterend over kwam, hadden de
i..ui(i maar nooit had gesproken. Ze
trachtte zich zoo aantrekkelijk mo
gelijk voor te doen.
Ik was er niet van op de hoogte,
zedde Ellington Seiniior, die in zijn
spnekeai even precies was als in zijn
opvattingen, dat u ietg voor de po
litiek voelde.
Ik vrees dat ik de gelogenluid
er nader mee kennis te maken, een
beetje verwaarloosd heb, antwoordde
liilda. Maai- ik doe mijn best alles
in te haldiH En lieuscb, meneer El
lington, als u het goed nagaat heb
ik niet zoovo&J gelegenheid gehad om
mij or in te werken. Maar wij heb
ben altijd tot. de goede partij be
hoord.
Ja, ja, antwoordde Ellington
Senior terwijl hij met zijn lorgnet
zwaaide. Ja ja Maar ik kan mij niei
herilrineren dal in den tijd toen ik
Kamerlid voor Asliminster was en
in den tijd dat mijn zoon het is,
iemand van uw familie eeniig belang
heeft getoond in de verkiezingen.
Natuurlijk, uw broeder is lid van
de Eerste Kamer en
E11 dus kom hij er zich niet zoo
mee inlaten-, natuurlijk, viel Hilda
hem in de rede. Welnu ik ben van
pia.11 het goed te maken. Zij keek
rond en glimlachte legen Letty El
lington die haar vol belangstelling
gade sloeg. lk zal bij u om raad
komen, mevrouw Ellington, voegde
mees ten geen droger* draad meer
aan T lijf, het zilte zeewater drong
111 neus, oogen en ooren, je proefde
net uissclien do tanden. Maar de
mamnen roeiden onverstoord verder,
met goede hoop bezield, trokken ge
lijkmatig, uu-t reuzenkracht aan de
ridtoen, zóó, dat ze bij wijlen kraak
ten cn de voorsteven der boot telkens
met grooter snelheid de kokende go.-
ven doorkliefde. De schipper trachtte
steeds de dikke duisternis te_ doorbo
ren, door scherp in Noord-Wesieli:!;
richting tc turen. En eindelijk, toen
de maan even doorbrak, ontwaarde
hij eanige honderdtallen meters uil
den wal, liet vaartuig, of althans
een gedeelte daarvan, dat door hoogt»
zeeën beloop&n werd. Het schip was
vepSkosdolijk prooi dór woedende
eleiriö.'.ilcti geworden, door dat zware
stortzieeén 't gebroken en in tweeen
hadden geslagen. Dc. lading dreef uit
de ruimen weg en dobberde tusschen
wrakhout en allerlei scheepsonder-
deelen. Van het achterschip was niets
me&r te zien, aUeon: het voorschip
lag met den boeg een weinig boven
water; de iokkemast wa« staande
gebleven.
Gaandeweg kwam men dichter bij
het schip en toen ontdekte schipper
Baan, dat er zich nog menschen aa/iï
boord bevonden cn wel in liet want
van den mast Het voorschip zat mid
den in de branding; het werkte zwaar
en stootte aanhoudend, terwijl de
zee er zoodanig oversloeg, dat ver
blijf op liet dek niet mogelijk was.
De schipper stuurde de boot zoo
kort mogelijk Inags het schip, om te
trachten onder den wind, langs zij
te komen. l)c schipbreukelingen had
den de reddingboot reeds opgemerkt
en probeerden zich verstaanbaar te
maken. Voor zoover schipper Baan
kou zien. bevonden er zich nog vier
personen aan boord .Een daarvan
was vermoedelijk een vrouw, en
s.heen aan het want vastgebonden,
want bij hel naderen werd een lijn,
waansch Ijml ij k de viaggelijn. vlug
tos gemaakt en daarna getracht haar
voorzichtig aan dek te brengen. De
schipper sprak den menschen moed
in, 111 de hoop, dat ze- hem zouden
verstaan, daar de nationaliteit van
liet schip onbekend was.
Juist, zou de schipper eer. poging
w.tgv-n het setup .angs zij ie komen,
toen een zware golf, een geduchte rol
ler, kwam aanzetten, die de redding
boot opnam en haai weer zoodanig
neerkwakte, dal de bemanning niet
anders dacht of de boot zou omslaan.
De stuurboordzijde liad al water ge
schept, doch door een behendige ma
noeuvre richtte de boot zich weer op»
er was alleen een bonk water binnen
gekomem Even daarna kwam de boot
tangszij; een der mannen op het
sc 1 up goo'.dc de viaggclij-n toe, die
o. middellijk door een man voor in
de boot werd opgevangen. En iOeu
gelukte het, ofschoon niet dan na
herhaalde pogingen, de vier schip-
bi euketirigen in de boob te krijgen.
Eerst de 'vrouw, clie bewusteloos was
en later bleek de echtgenoote van den
kapitein te zijn, toen een koksmaat,
een matroos en eindelijk de kapitein,
die lot. liet laatste toe, op het restee-
^ic-ride deel van zijn schip was geble
ven. Het bleek een Zweedsch vaar
tuig te zijn, alleen de koksmaat kon-
de. oen -weinig HoJlandsch en verbei-
ilo, dat de bemanning twaalf koppen
telde. Do anderen waren van het. ach
terschip in een sloep gegaan, doch
do ovea-blijvendem hadden hen niet
meer gezien, en liel was wel twijfel
achtig of zij de kust, of de haven
hadden bereikt.
Üp de terugreis had de reddingboot
wind en stroom mee, zoodat het
roeien minder moeite kostte, docli dc
manh-on, hoewel reeds veel van liun
krachten was gevergd, bleven toch
de riemen flink aantrekken, ten eindt
7.00 spoedig mogelijk aan wal te ko
men, daar de schipbreukelingen ver
stijfd van koude waren en voel had
den geleden, door hun verblijf in den
mast.
Zonder ongdiukken bereikten zij de
I raven en daar op het hoofd, werden
zij opgewacht door een talrijk© me
nigte, die in angstige spanning dien
afloop der redding verbeidde. Wel
dra lag de boot, met de geredden aan
dei; kant en toen het bleek, dat. ook
dc sloep met. de overige schipbreuke
lingen was aangekomen, klonk een
luid hoera!
Toen de dappere redders aan den
wal- kwamen, werden zij met gejuich
ontvangen en onthaald op waimen
drank. De geredden vonuen elkaar
weer ni liet hut 1 waar de schipbreu
kelingen, beroofd van bijna alieg wat
zij bezaten,, eer goed onderkomen
vonden, fntusscheai had het Nieuwe-
jaar zijn intrede gedaan en toen de
eerste verwelkoming was afgelocpen,
klonken luide zegewenschen over en
weer, gepaard met stevige handdruk
ken.
Iji de woning van schipper liaan
was du overgang van oud tot nieuw
in alie stilte gepasseerd. Toen de
oude staartklok haar twaalf galmende
slagen deed hooi en, had moeder even
opgekeken naar haar dochter, die
haar zwijgend de hand drukte en
zij er bij. -- U is zeker volkomen op
de hoogte?
De jonge mevrouw Ellington bloos
de en keek zenuwachtig naar hagr
man. Maar de nieuwe staatssecretaris
stond te praten met zijn zuster en
den» jongen man die er uitzag ais een
advocaat en zij moest zelf haar
woorden vinden.
Ik vrees van niet, mevrouw Tres-
singham, antwoordde ze. lk
misschien behoorde ik er wel meer
van t.e weten,
Ellington Senior die voor den haard
was blijven slaan env als een rechter
het geheel e gezelschap overzag, kuch
te, en zwaaide weer met zijn lorgnet.
-- De dames van onze familie, zei-
de hij eenigezins plechtig, hebben
nooit eenig werkzaam aandeel ia de
politiek gehad hoewel zij, naar
mijn meetiiing, er altijd zeer veel be
langstelling voer gehad hebben. Maar
bij (lil jonge, geslacht is het. anders.
Mijn dochter, hier wees hij ojj de
andere groep, mijn dochter Mair-
cia is werkzaam bij wal men zou
kunnen noemen de meest vooruitstre
vende beweging van dezen tijd. Zij )s
lid van verscheidene vrouwr-nver
een i gingen, clubg en ondernemingen,
en met enkele daarvan kan lk mij,
dat moet ik beken en. niet geheel
en al vereenigen.
Hilda keek even naar Mavcia El
lington. Ze iuui zich al een oordeel
haar kuste op beide wangen Moeder
en dochter waren al te zeor onder d«i
indruk van hetgeen er zou kunnen
gebeuren in dien vreesdij hen storm,
om aan iets anders to kunnen den
ken. Zij waren met hun gedachten
bij vader ea zoon, zij wachtten in
angstige spanning, ol die groote,
woelige zee hun dierbare panden wel
zou sparen, of zij weer bchoudw» zou
den weerkeer en. Eindelijk, na uren
wachten, in sombere verlatenheid,
hooiden zij voetstappen en dc 'r.bnk
van de deur.
En toen Antje zich naar de deur
spoedde en riep: ze zijn erl vouw
de moedei, met devoten blik naar bo
ven, haar handen in den scjioot en
prevelde: ,,Dank, o Hoer!" En twee
groote tranen verscholen zich in da
rimp-elpióoien van haar geeJ-biubie
wangiU.
AU.es wel, Vfidnr? vroeg zij be
vend den binneokamorwhsi schipper,
die haar hartelijk omhelsde, we wa
ren zoo bang voor ougolukkn.
Kom, kom, oudje, suste de schip
per, alles is immerg wed en allen zijn
behouden wat wil je meer1/
Dat 7/A liet Niicuwejaar goed Ln
De beste wenschen voor ons alk-maal!
Moeder! Antje! Tv -
lem! Veel heil en zegen, hoon-!....
En schenk me nou ji koppie sokelaad
in, wat® dat van strakkies zal wel
koud geworden zijn.
liipzotrfen
Van ingasondon stalclcen, K«plaalet of
nist geplaatst, wordt de kopie den inrender
niet tiroRKegevon
Voor den inhoud deaeT rubriek itelt de
HedsLctis óch niet ttamsprakolijk.
KINDEREN IN DE BIOSCOOP.
Geacht© Redactie,
Nu er naar aanleiding van het
besluit van den Raaxl om voortaan
geen kinderen in de Bioscope Thea
ters meer 10e te laten, zooveel ge
schreven wordt, zij het. mij vergund
een enkel -woord over dit. vraagstuk
tc zeggen. Van een adres aan den
Raad inzake Kinderverbod is mij
niets bekend ook is bij de behan
deling van dit punt in de raadszaal
daarover niet gesproken. Weiiicht
heeft een der hier gevestigde exploi
tanten individueel een schrijven aan
de raadslede» gericht, doch dan met
zoo weinig succes dat zijn klacht
niet ter tafel is gekomen.
Wij, ik beoeï de directie van het
Theater De Kroon, hebben er geen
belang bïj_ kinderen bij de avond
voorstellingen toe te laten, we heb
ben zelfs meermaJen. ook al was een
nummer toelaatbaar geacht, den toe
gang voor kinderen geweigerd. Des
tijds heb ik in uw blad ronduit ge
zegd: een kind behoort des avonds
niet in een theater. Wat me echter
bij a! dat gezeur over het bioscoop
kwaad zeer bevreemd is dat er nooit
stemmen op gaan tegen tooneel- of
cabaretvoorstellingen We hebben do
meest scheeve verhoudingen in het
amusementsbedrijf. Bijv.: een 'kind
beneden 16 jaar mag de film Pro
Domo niet zien (zeer terecht) maar
toen het tooneelstuk van dien naam
iegelijk werd opgevoerd, dacht nie
mand er aan om er op le wijzen dat
diit niet geschikt was voor kinderen.
Nog nimmer hebben we een afkeu
rend woord gehóórd over schunnige
coupletten van den con of andoren
komiek of humorist. Men denkt er
niet uaai om, wanneer in een Variété
luchtig gekleede dames optreden, dit
prikkelend voor kinderen te noemen,
maar als hetzelfde nummer op het
bioscoopdoek vertoond wordlt is het
ongeschikt voor de jeugd. Zoo zou
ik tal van voorbeelden kunnen noe
men waarvan de slotsom zaJ zijn: een
lcind behoort des avoaid6 niet in een
theater. Men wil opkomen voor de
zedelijke veiligheid vam het land,
maar laat men het dan niet eenzij
dig doen.
Ti 11 «laite nog dn. 111 geien enkele
bioscoopcommissie 111 ons land heeft
een exploitant van Ti theater zitting.
Waarom niet? Moet men juist onder
wijzer. advocaat of geestelijke zijn
om te kunnen oordeeh-n wat geschikt
is voor kinderen?
De burgemeester heeft het recht
ontheffing tc vcrlccnen. wanneer
straks de verordening 111 werking
treedt Verdient het geen overwoging
om een 01 meer dei hier gevestigd©
bioscoop-directeuren aan de le benoe
men commissie van advies toe te voe
gen. Ook u-I! opzichte van de school
bioscoop zal een advisecrende stem
uit het bedrijf van veel nut zijn.
Ik dank u. geachte redactie, voor
de plaats;inr en toeken hoogachtend.
Uw dr
SCHETZjER.
Spoil en Wedstrijden
VOETBALNIEUWS.
Het- wedstrijdprogramma voor
Januari 1920.
Westelijke afdeetlng.
iste klasse.
4 Januari
Quick—D. F. C.
Blauw Wh—Haarlem.
gevormd over Eüington Senior en
zijn schoondochter. Volgens haai- in
zicht behoorden zij geen van beiden
tot George's type; het zou niet. zoo
gemakkelijk zijn invloed op hen bei
den uit te oefenen. 13topheil ET.a'ng-
ton, die toen bijna zeventig jaar was
een van die oude hear en die er uit
zien alsof zij door eöpi of ander bij
zonder middel zoo goed geconserveerd
zijn. Hij was lang en mager en liad
eenigszins liet uiterlijk van een As
ceet, hij had een spitsen neus, koude
heldere oogen e» een mom tl -die kracht
strengheid en een neigiimg om veel tc
beoordeellan en verooi-dcelen u.it-
drukte; liet peuterige vam zijn karak
ter scheen zelfs in zijn k leer en zicht
baar te ziju Zijn bovenlip was glad
geschoren op de rest. van zijn kin en
wangen had hij een baard; (Le baard
was geknipt in eem punt, even regel
matig en netjes als de zwarte das die
©r half door verborgen werd; zijn ge
kleede jas zat keurig; zijd laarzen
hadden vierkante neuzen. Hilda Tres-
singham noemde KlilngtOn Senior bij
zichzelf 'r puritein sell on ouden dwaas
die waarschijnlijk erg trofech op zijn
geld was. En toen zij Maircia onder
zoekend aankeek, viel liet haar op,
dat deze veel meer °P haar vader
leek dan haar broer. Zij had eeii
flauwe heriiiuoring dut iemand haar
eens verteld had. dut de dóchter van
den ouden fabrikant knap was, dat
H. B. S.—U. V. V.-
H. F. C.—H. V. V.-
SpartaAjax.
AjaxD. F. C.
H. V. V.—Sparta.
U. V. V.—H. F. C.
Haarlem—II B. S.
V. O. C.Blauw Wit.
QuickA. F. C.
«8 Januari
A. F. C.Blauw Wit.
H. B. S.—V. O. C.
Sparta— U. V. V.
HaarlemH. Vi V»
25 Januari
H. V. V.—D. F. CL
U. V. V.Ajax.
HaarlemSparta.
V. O. C.H. F.- C.
Blauw Wis—EI. B. S<
Overgangscompetillc.
4 Januari
S. V. V.—W. F. C.
Hermes-D. V.- S.R. Fi C.
Hercules—Stormvogels^
't Gooi—V. C.
11 Januari
ConcordiaW. F; C.
V. U. C.Feyenoord,
V. A.'1 Gooi.
StormvogelsSpartaan.
Hcrmes-D. V. S.Hercules.
S. V. V.-R F. C<
18 Januari
W. F. C.—R. F. C.
HerculesS. V. V.
Hermes-D. V. S.Spartaan.
'1 GooiStormvogels.
FeyeaoordV; V. A4
Concordia—V. U. C.
25 Januari:
Vf U. C.—W. F. C.-
V. V. A.Concordia.
StormvogelsFeyenoord.
't GooiHermes-Dj V. S(
S. V. V.Spartaan.
R, F. C.—Hcrcules.-
Rcsscve 1e klasse A.
4 Januari
D. F. C. 2—H. B. S. a,
H. V. V.- aSparta 2.
Vi O. C. 2—Quick 2,
11 Januari
Feyenoord 2H. V. V» 2.
D. F. C. 2Quick 2.
Spana 2V.- O. C.- 2i
18 Januari
H. V. V. 2—D. Fs C. 2.
Vi O. C. 2—Feyenoord 2.
25 januan
Hermes-D. V. S. 2—H. Vi Y, a£
Feyenoord 2Di F, C. 2,
Reserve 1ste klasse B,
4 Januari
Ajax 2—Hercules 2,-
Haarlem 2Blauw Wit ia»
11 Januari
Blauw Wit 2—Hercules 2.-
'1 Gooi 2A. F. C.- 2.
H. F. C. 2—Ajax 2.
18 Januari
Blauw Wit 2—'t Gooi 2.
25 Januari
Hercules 2't Gooi 2.-
H. F. C. 2Spartaan 2i
2de klasse B.
E.- D. O.—1"F. C.
R. C. H.Alcmaria Victrix;
ScholenNeerlandiaj
L. V. V.Amstel.
11 Januari
Z. F. C.—Hollandia.
Alcmaria VicirixE. D. O.
NeerlandiaR. C. H.-
AmstelSchoten.-
O. D. E.-Z. V. Vi
HollandiaZ. V. V3
SchotenO. D. E.-
Alcmaria VicirixZ. F, Ci
25 Januari
Z. V. V.—E. D. O.-
R. C. H.Neerlandia?
Bemangd Nieuw»
UIT DE OUDE DOOS. Veel is
er in den laatetosi tijd gemopperd
over den minder snellen gang va:/
onze door stoom en electrieiieit gedre
ven vei-voermiddelen. Wij lijn ver
wend. Het voorgeslacht kiende nog
wc-ï andere toestanden ein maakte er
zicli blijke. fe lit; irier volgende, in
het Ilaarlcrmeli Weekblad van 10
Sc|>tornb©r 18(0 vermelde incident,
nlot boos noch vroolijk over-,
..Een zonderlinge oorzaak van op
onthoud trof den passag Lersbrein, <Me
Zaterdagavond van Brussel naar Ver
vier» vertrok. Nabij Luik zag de ma
chinist naast den weg een beest
voorthollen. Te Chênée maakte hij
zij aan de eene of andere universiteit
gestudeerd had. dat ze het woord
voerde op vergaderingen én nu en
dan artikelen schreef in couranten en
tijdschriften over- politieke en econo
mische onderwerpen; nu zij haai- in
het werkelijke leven ontmoette was
zij er van overtuigd dat al cue ver
halen Waarheid bevatten:
Marcia Ellington was een van die
magere jonge vrouwen met een hoog
roode kleur, die er een genoegen in
schijnen to vinden mannelijke klee-
ne» te dragen, hun haar en handen
to verwaarloozeo en óver hun eigen
wijzen neus ojj alle andere menschep
neer to zien. Zij gaf een indruk van
spottende superioriteit en zenuwach
tige menschen ontweken haar, om
dat ze voelden dat, wanneer Marcia
zich verwaardigde met hen te praten,
zij het alleen maar deed om nader
hand met hen te spotten. Jonge man
nen e» vrouwen die oen zwak hadden
voor wat zij zelf TJoemden de hoogere
cultuur, zaten met pïezier aam Mar-
ciu's voeten en kierden van haar hoe
goed liet is om alle menschen. die
gewoon zijn. ie verachten. Zij had
er een soort van plezier in "om alles
waC zij mal e.n bespottelijk vond met
de grootste onverschilligheid le be
handelen en wanneer ze praatte voel
de haai gehoor zich alsof er iemand
uit lioogerp sferen sprak behalve
natuurlijk als zij het niet met haar
Onzg LachhotN
DF. \VEDDENSCH AP.
Tijdens gesprek een jonge
man:
leder m.::i kan, a - hij over wils
kracht beschikt, pijn of moeite ver
dragen. En niet zonder verwaandheid
voegde hu erbij: Ik wed dat ik het
kan.
'En ik wc. om een gulden, 1 «en
oude man. - dot- u uw voet me- zoo
lang in Iieel water kunt houden ais
ik. U mag de schoenen aanhouden,
voegde bi.i er mei de grootst, mogelij
ke toegeeflijkheid aan toe.
Aanjp-r omen, riep du jonge man.
Er werden tw&e emmers heet wa
ter gebracht en nog een ketel vol om
het water in de emmei-s op tempera
tuur te houden. De oude man keek
m-;r, onverschillige kalmte toe en etak
zijin heen in dun ecuuie:Du je.-'gó
man werd bleek, muar stak 00 u
been in ccn emmer.
Het duurde geen vijf seconden ol
de jonge inan trok gillend zijn-
been uit liet. water, torwTjl de I
oude man om nog wat heet water
vroeg.
Waar voor den drommel is uw
been van gemaakt, meneer, schreeuw
de de jonge man, met een pij al ijle ge
zicht rondlünkend.
Van kurk,meneer, was hu-, kal
me antwoord van den ander, die nu
zijn kunstbeen un den ,:nmer trok.
t'Pr. Nl1. Dr.)
EEN iJORAUO VOOR DE Jhl.'^D
De missionaris bezocht op zekeren
dog een gchool, om met de kinderen
eens to praten over de missie.
üp deu meest ernetigen toon er-
leide hij: En nu kinderen, za: lk
juliie eens ieto lieel ergs vertellen. In
Afrika zijn honderden vierkante mij
len zonder een enk-.fe goede school,
waar de kleine jongens en meisjeö
kunnien keren wat nuttig ie voor
hun later leven als ze groot zijn. Wat
zulieij we nu doen en waarvoor zui
len juliie je spaarpot ecus nakijken?
En als ui; één mond klonk uit ue
klas het roerend antwoord.
We gaan naar Afrika!
iPr. Nrd. Br.)
daarvan gewag en .u; /.^uuui eeoii-
ge axbeidei-s op verkenning uitgaan
toen de trein van achteren een ge-
weidigen schobt ontving, gevolgd door
ecu hulfich g©< inkinkel. De wachters
liepen op een drafje naar den iaat-
sten wagen maai- werden allen om
ver gesmeten door een dollen 'os. <;ie
den trein was gevolgd en met geweld
tegon de roodc lantaarn was gerend,
clie aan den achterstan wagen was
uitgestoken. Aangezet door liet ge
schreeuw der reizigers, snelde hij toep
langs ui de wagens en ontsnapte in
de richting van Vervters. Daarop zet
te de brein zijn tocht voort onder on
ophoudelijk gefluit. Men bemerkte he:
(her niet verder, en de machinist
ging voor i> 1 versnelde vaart. Met
verbazing zag hij echter voor 'un
tunnel van Hooster het dier stil staan.
Door schel Vuiten wist hij 't te ver
jagen; doch huls over kop sneLt 't nu
voort tn de richtir.g van Chain. 011-
talne. Daar was de haanwacJiter zoo
hevig verschrikt, dat hij meende een
weerwolf t.e zien, en in 't waclithuisje
kroop, waai- uien hem niet dan met
onbegrijpelijk veel moeite weer uit
haalde.
Opnieuw volgde man het spoor van
den raflKfliHen os, totdal. men meende
thans werkelijk van hem ontslagen
te zijn. Muur jawel, aan liet einde
van den tiuww-'l bij Chaudfontaine
stond .het dier dwars op den weg t,e
wachten, maar nu was 't uit rnet zijn
wilde sprongen: de locomotief werpt
hem onderste boven en men had vrij
wat moeite om zijn vcrmorselde !i-
chaamsdeelen uit den weg te ruimen.
Door al dit oponthoud bereikten de
reizigers Vervier- eerst te midder
nacht".
DE HANDELS-,.KATHEDRAAL"»
- De „Daily Mail" zeg:, dat de plan
nen van den Amerikaan Irving T. Bush,
directeur der „Bush Terminal Sale Buil
dings" te Nev.-Y'ork, om :e Londen op
de terreinen van Aldv.jch in he: har:
der siad een reusachtig gebouw op te
richten voor een permanente -.entoon-
sielling van Amcrikaansche producten,
vaster omvang beginnen :e krijgen. De
grond is reeds in erfpacht aan hem ge
geven voor den tijd van. isre-n cu
hei op :e richten gebouw zal ongeveer
twee niillioen pond koster.. Hc; New-
Y'orkschc gebouw :s een „sky-scraper1"
van 20 verdiepingen en -.s ordt genoemd
de „handels-kathedraal".
De bouwverordening Londen zal
daar ter plaatse niet zuik een „kathe
draal" toestaan, doch he- zal in uitge
strektheid een verbazenden omvang kra
genElke verdieping zal bestemd zijn
voor een aantal atdcelingen van .er-
schillende soorten san goederen. Alhoe
wel producten van andere landen niet
geweerd zullen worden, zal toch 99
van het tentoongestelde Amerikaansche
voortbrengselen van elke nijverheid om
vatten.
eens waren, en eerlijk genoeg waven
om haar te zeggen dat ze niet wis
ten waar Marcia het over had en ge
loofden dat zij 't zelf ook niet wist.
Marcia die aan tafel vlak tegenover
mevrouw Tressi.ngjiam zat, Iiekeek
haar mooie k&Comi met een gezicht
zooals Diogenes gezet irioet hebben
toen hij naar de afgelegde mooiighe-
den van zijp eigen verknoeide jeugd
keek. Zij haalde haar neus oj> e;i
George Ellington voelde een rilling
langs zijn rug gaan. Hij kende de
teekeïKMi die er op weztn dat zijn
zustor van plan wne ee» gevecht tc
beginnen.
Ik hoop, mevrouw Tressingharu,
dal u, nu 11 zich voor de politiek gaat.
Luteresseeren, aan den goeden kant
zult staan, zei de Marcia met haar
zware, duidelijke stem. terwijl zij
mot wat plantaardig voedsel op haar
bord zat te spelen. Het is van zoo"
groot gewicht dat alle vrouwen aan
den goeden kamt moeten stuaii.
Ja, zoide Hilda. Zij keek' op van
haar bord 011 zug Marcia. met haar
groote oogen strak aan. lit sta mm
deuzelfden kant als uw broe- na
tuurlijk, voegde zij or bij
Marcia glimlachte even.
- U 1, grijpt mij niet. Ik had hut
over de hoogere lagcn >n de politiek,
zoide ze.
(Wordt vervolgd.)
