Ds mislukte Lleföasse-
sehiedenis.
(Naar het Eagelsch.)
Rena voelde zich al dagen lang niet
©p haar gemak.
Van het oogenblik af dat zij in Theo
dore's oogen ha3 gelezen, dat hij haai
liefhad eu zij het versnelde kloppen var
liaar hart had gevoeld, begreep zij dat
het lot haar dezen man had gezonden,
dat zij voor elkaar bestemd waren en zij
6trecd niet tegen deze gevoelens, maar
zij was onrustig, omdat hij stil bleef.
Was het mogelijk dat die veelzeggende
oogen de waarheid niet spraken en dat
die woorden, met trillende stem geuit,
onoprecht waren? Nccnl hij had haar
lief! Dat wist zij zeker, wantmaai
waarom zweeg hij?
Was hij misschien bang?
Hij was een kunstenaar, een zanger,
in alle hoofdsteden van Europa toege
juicht, terwijl zij een dame van hooge
geboorte was, eene weduwe, en vrij.
lederen avond zat zij in haar loge en
luisterde naar zijn zang en ging huis
waarts, diep onder den indruk van dc
harmonie van zijn stem met zijn uiter
lijk, dat haar hardnekkig vervolgde.
Vanavond zal hij voor dc laatste maal
zingen. Overmorgen zal hij de stad ver
laten, op zoek naar nieuwe triomfen. En
zal dat het einde zijn? Zal zij hem v
wel zeggen, zonder van, 2ijn lippen ge
hoord tc hebben, dat waarvan zij zoo
zeker is en zonder hem verteld te heb
ben. wat zij in het diepst van haar ziel
voelde
Rena's onrust was op haar hoogte
punt den gehcelcn nacht maakte zij
plannen en tenslotte kwam zij 's morgens
tot een besluitz;j schreef een uituocdi-
giDg voor den komenden avond en zond
het onmiddellijk naar Thcodoor, met de
opdracht, op antwoord te wachten.
Een uitgelezen gezelschap vulde Re
na's salon zij zelf zeer geanimeerd, ze
nuwachtig. glimlachend, liep van den
een naar den ander der bezoekers, onge
duldig op hem wachtend.
Eindelijk kwam bij en zocht de gast
vrouw om h3?.r re bezoeken hij was
bleek en blijkbaar niet op zijn gemak.
Rena stak hem de hand toe. Zij durfde
hem niet aankijken, maar voelde de hand
van den zanger m dc hare beven. Lan
ger dan vormelijk hield hij haar hand
Haar hart klopte 200 wild, dat rij niet
ademen kon.
Zij stonden in het midden der kamer
en vergaten dat honderd oogen naar hen
keken. Zij praatten niet, inaar ieder
voelde de nabijheid van den ander en
was gelukkig.
Henrieue, Rena's beste vriendin, liep
op hen toe, daar zij begreep, dat hier
aan een einde moest komen. Zij zeide
iets tegen Theodoor en uerinnerde Rena
aan haar plichten als gas-vrouw.
Men vroeg Theodoor om te zuigen. Hij
liep naar de piano en zong, maar dit
maal zonder gevoel. De aanwezigen wa
ren echter zeer enthousiast. Theodoor,
de beroemde, had gezongen en of de
zang goed of slecht was, deed er niet
toe. De menscheu zagen in hem den zan
ger, die boven alle anderen stond on zij
waren vol bewondering. Alleen de
der van Rena liet zich miet om den
leiden.
,,De kunstenaar is een kleine misluk
king," fluisterde hij tegen Henriet te.
„Misschien is hij niet gedisponeerd
vandaag," zeide zij.
Rena's vader maakte een ongeduldig
gebaar eu ging ccn partijtje whist ma
ken, zeggende, dat men zijn tijd beter
kon gebruiken met kaartspelen, dan
met het luisteren naar een zanger, die
niet in dc stemming was.
Onder dankbetuigingen aan de gast
vrouw voor het .verschafte genoegen,
g" s het gezelschap langzaam uiteen.
Reua stond alleen in haar salon, zij
stond bij de piano en bedekte bet gelaat
met de hand-u. Theodoor was plotseling
heengegaan, zelfs zonder afscheid te
nemen. Deze sch.jonc droom was dus
vervlogen! Oh, als zij hem nog maar een
oogenblik kon spreken.
Plotseling kwam iemand de kamer
binnen! Reua nain haar handen van
haar oogen en keek verstrooid om.
Theodoor kwam haar tegemoet.
,,C?" zei zij bijna bevreesd, maar da
delijk daarop lachte zij vriendelijk en de
ze lach, dien zij niet inhouden kon, gaf
uiting aan haar vreugde.
..ja," zeide hij, „ik bleef om de ge
legenheid te nebben om u te spreken en
mij te verontschuldigen voor mijn slech
te zingen van hedenavond."
„Ik zag, dat u vermoeid was."
„Vermoeid! U bedoelt niet in de stem
ming."
Hij sprak op zachten, zangengen toon,
maai men kon ook een zekere verlegen
heid in zijn stem opmerken, alsof hij be
vreesd was, dat zijn gedachten geraden
ïoudeu worden en het scheen dat hij
trachte de convcisatie binnen de gren
zen van het formeele te houden.
Rena, die vaak had nagedacht, wat zij
tegen hem zeggen zou, als \ij eens bij
toeval alleen gelaten werden, vergat hare
woorden op dit besiitscade oogenblik
tc veel tredachtcn in haar hoofd, te sterke
emoties kregen de overhand.
Zij sloeg alleen de oogen op en stak
haar hand uit.
Hij nam haar als ware het een kleinood
en haar met de lippen aanrakende, sloeg
hij de oogen neer. Vonder een woord
spreken, begrepen zij elkaar. Hun stilte
vcelzeggcuder dan woorden. Waar
om zouden zij de gewone formule „Ik
heb je hef", uitspreken, terwijl hunne
oogen en hel snelle Kloppen hunner har
ten al van liefde spraken.
„Je betoovert mij," zei hij na een
oogenblik, opgewekt, „ik ben je slaaf.
Als je hart ook maar enkele van mijn ge
voelens deelt
Als het ook maar enkele deelt,'
als het dat niet_
!i een glimlach'
„Moet je heengaan?" vroeg zij hem;
..lk moet!" antwoordde hij, bijna on
geduldig. „Zij wachten op my. D«
kaarten voor mijn concert zijn veikodt!
cn dus moet ik gaan."
„Maar je komt terug?"
„Oh, zoo gauw mogelijk."
Hij nam haar hand eu bedekte ze me',
kussen.
„Zeg dat je aan mij denken zult,"
fluisterde hij.
Ztj ontweek zyn blik niet en nam haar
hand niei weg haar gelaat sprak vol
maakte liefde.
„lk zal aan je denken en hopen, dat ik
niet in je word teleurgesteld."
„In nuj? Neen, zeker nietl"
„Mannen zijn niet altijd volhardend,
wanneer er moeilijkheden, hinderpalen
komen
„lk zal ze alle uit den weg ruimen,
voor jou!" Hij knielde cn kuste haar
hand en het volgende oogenblik was
Rena alleen.
haalde zij bewogen
doet.'" voegde zij er
v;ui geluk aan toe.
„Dan zal ik heengaan."
„En vergeten," eindigde zij en zocht
naar hei protest in zijn t ogen.
„Neen, ik zal het nooit vergeten," zei
hij. met enihousiu.me.
Hij boog zich heel diep en drukte den
zoom van haar kleed aan zijn lippen.
,,l!t bemin je! met m:jn geheele hart!
mei mijn geheele wezen heb ik langen
tijd tegen mijn gevoclgesircde u.niaar
zonder succes. Daar ben je toch niet boos
„lk denk, da: ik boos op mijzelf zal
zijn," antwoordde zij.
„Waarom?"
„Omdat ik mijne liefde voor je niet
kon verbergen. Twijfel je er aan?" vroeg
zij.
„Ik twijfel niet, maar ik ben wanho-
T'ig, omdat wij moeten scheiden. Van
daag hoort ons toe, morgen,.
De dageu kropen voorbij en schenen
uit jaren inplaais van deze te bestaan.
Rena verlangde zoo, dat zij vreesde,
gek te worden. Toen de tijd voorbijging
zonder bericht van Theodoor, werd zij
s leeds wanhopiger.
Wat was er gebeurd? Waarom kwam
hij niet? Waarom schreef hij niet? Be
droog hij haar?
Er Varen oogenblikken, dat zij hem
wilde vergeten, haar liefde wilde dooden.
Maar vergeefs! Z'i hi;ld te veel van hem!
Als haar vrienden over Theodoor
spraken, luisterde zij k;Jm toe, sprak
:ijn talent en zijn wondere stem,
zonder eenige emotie. En toch trilde iu
haar brein een pijnlijke echo en zijn
beeld kwam naar plotseling voor oogen.
zooals zij hem voor he. laatst had ge
zien, en haar gedachnm voerden haar
terug naar dat bekoorlijke vaarwel. En
toen begon de kwelling der eenzaamheid
en scheurde haar hart in stukken. Oh.
als zij hem slechts een oogenblik kon
spreken. En toch verwachtte zij niets
q hem hij had haa. vergeten. Waar-
1 zou zij aan hem denken, waarom zou
voor hem lijden?
„lk kwam als een bliksemschidit in
zijn leven," dacht zij. „Een bliksem
schicht kan niet eeuwig duren."
Zij bracht een maand bij Henriette
door.
Op een dag kwam ia dc stad het be
richt dat Theodoor kwam zingen. Dit
was haar als een s'ag in het ge
zicht. Eerst wilde zij naar huis terug-
keeren en wachten, zetter dat hij zou kj-
en alles verklaren. En misschien
kwam hij wel alleen, om haar nog eens
kunnen spreken? Dan had hij haat
lief, dan had hij haar niet vergeten?
Neen, zij zou niet gaan, hij had haar
beleedigd, haar vernederdhij moest ko-
a om haar vergiffenis te vragen.
Neen!" antwoordde zij Henriette, die
mei haar naar het concert wilde gaau.
.Neen, ik ga nietl"
De Septemberavond was warm en
prachtig. Rena ging naar de verandah en
sleet daar eenige rustige uren met haar
treurige herinneringen.
Togen middernacht hoorde zij stem-
m in de eetkamer. Henriette's man
was thuis gekomen.
„Dc graaf was niet op het concert,"
zei George legen zijn vrouw. „Hij haatte
Theodoor. Het verbaasde mij, want in de
afgeloopen lente omving hij hem, maar
Theodoor heeft het mij uitgelegd. Hij
vertelde mij, dat hij Rena liefhad en dat
zij zijne liefde aannam. Toen voegde hij
er bij, dat hij, na uit het salon te zijn
gekomen, door den graaf in dc hal
werd tegengehouden. Dc graaf beleedig-
de hem en verbood hem den drempel van
zijn huis te overtreden. Ik weet niet hoe
de oude man ontdekte, wat er tusscheo
hen gaande was, maar hij vertelde hem,
dat hij hem, ais hij terugkwam, door
zijn bedienden de deur uil zou laten ran
selen. Heeft Rena wel eens brieven van
Theodoor ontvangen?"
„Neen ik geloof het niet ten
minste
„De vader lette goed op. Theodoor
verzekerde mij, dat hij verscheidene
len schreef. Maar misschien zei hij dat
alleen, om zijn geweten tot zwijgen te
brengen."
„Wat? Is hij haar vergeten?"
„Vergeten? Bah! Hij is getrouwd!"
„Dan hield hij toch niet van Rena?"
„Integendeel, hij hïeid van haar
maar hij was bang voor hinderpalen ca
ziende dat zijne moeite hei hecle geva!
niet waard waST trachtte hij zijn roman
tische óroomen te verdrijven."
„Ja, moeilijkheden, hinderpalen zijn
goed voor vrouwen. Zij zijn er voor ge
schapen," zei Rena, die in de deurope
ning was verschenen.
Henriette en George, Rena ziende,
sprongen uit hunne zetels op. Zij stond
voor hen, doodsbleek. Haar handen
beefden, maar hare stem was rustig,
ast besloten, droevig, maar niet sarcas
tisch.
Zij stak George de hand toe en
wenschte hem goedennacht. Toen ging
heen. Na eenigen lijd ging Henriette
naar haar toe. Zij vond Rena in haar
kamer bij het open venster zittend, haar
handen op haar knieën, in 'gedachten
verzonken.
Ik huil naet," zei zij met vreemde
stem. „Wat moet ik zeggen? Moet ik
klagen? lk kwam als een bliksemschicht
zijn leven, iets dat licht gaf aan den
horizon van zijn bestaan. Zulk een
schicht is niet waard, herdacht te wor
den. Voor mij was het iets anders, de
schicht heeft mij gebrand."
Zij bedekte haar .oogen met de han
den en zat zoo een tijdje stil.
„Henrieue," zei ze eindelijk, „waar
om zijn wij vrouwen zoo anders gescha
pen dan de mannen? Waarom glijdt da:,
waf ons eeuwig doet lijden, uit hunne
harten als een zucht van den wind?
Waarom lijden wij, terwijl zij vergeten?"
Henriette kuste haar vriendin teeder,
maar kon geen antwoord op deze vra
gen vinden.
er is ook nog een vernielde drtnk-
hal en een ondoelmatig Bronge
bouw en mooie tuin maar laztt not
lea»: he*:': van de oprichting af het
Meeds ontbroken aan een of moer goe
de pensions en badhotel om vreemde
lingen te herbergen.
De gemeente heeft, duak,t mij, nim
mer medegewerktDaarom, laat men
toch de gelden om etn concertgebouw
te stichten, bewaren totdat jonge en
nieuwe krachten hun schouders willen
zeken onder het groote vraagstuk:
„Wilhelmina bronwater" Kurort!
Wanneer het orgel een goede
plaatsing kan krijgen in de Sociëteit
Vereeniging, dan hebben de evemtueele
gasten van Groot Haarlem indien
liej zoover kamen mag dat een Kurort
L'pen droom meer is daar mooie con
certen te genieten. Ons Frederikspark
mei een dan hersteld Brongebouw en
tuin zou kunnen blijven bestaan, de
huizen rondom hei Brongebouw '/ou
den nis pensions geëxplodeerd
nen worden, zooals dat ook pl.m.
jun-n ge.i; le.n door iemand gedacht
werd te zullen doen en daar dan ir
die buurt ook een flink badhotel kun.
nen gebouwd worden.
Ongetwijfeld is er in Haarlem wel
iemand die dan zoo'n onderneming tot
d wil Ki-uiom en bekend is met
buitenlandsche Badhotels.
Wat kan men mooier hebben dan
dat onze at ad mei recht Groot Haar-
genoemd kan worden en verban
is aan Groot Zandvoort en
grootsche omstreken.
Velen hebben al pl.m. 30 jaren,
sinds de Bron is ontdek.1 en werd ge-
ploiteerd. vee! voorbijgezien in het
belang van Haarlem.
He' Wi'h- lininabronwater is jaren
ereleden al een uitstekend geneesmid
del verklaard door Hooggeleerden en
medici Maar belaas hun navolgers
werken me: mede om het voor te
schrijven. Zij wachten ongetwijfeld
daarmede totdat Haarlem een Kurort
geworden Ï6 en patiënten tijdelijk een
behoorlijk onderkomen kunnen krijgen
- - en er dus dan met recht gesproken
kan worden van Groot Haarlem.
Haarlem, 12 Maart 1920.
My. I. FL.
Ingezonden
V*n Infjosonken stukken, ««plaatst of
*l«t ««plaatst, wordt de kopie den Insender
nl«t terneaegeren
Voor don Inhoud deser rubriek stolt do
Bedeotle sich niet aansprakelijk.
GROOT HAARLEM.
M. de R.!
Wethouder Bomans zou een half
mill, voor ee-n concertgebouw geern im-
pioduutieve uigave vinden en meent
dat er een Groot Haarlem komen
moét. Al moge 't dan ook volgens zijn
Idee nog een paar jaar duren.
Laat deze uiting van onzen wethou
der Bomans moge medewerken om In
herinnering te brengen, dat er een
Wilhelminabron is en dat men reeds
pogingen gedaan heef- sinds jaren
om Ib -rVrn to! ec-n Kurort :e maken,
welk idee werkelijk nog niet begraven
is. Steeds nog vloeit he; s:aalwater,
ZWEMMEN.
M. de R.
Nu de themoiueier geregeld stijgt en
het water zijn lïge temperatuur gaat
verliezen, komt bij menig liefhebber van
de zwemsport mogelijk de vraag boven:
„Wat is er van onze zweminrichting aan
de Houtvaart geworden?"
Wel gaan velen naar den zwemvijver
Groenendaai, in die ideale boschomge
ving, maar Heemstede is niet bereikbaar
voor hen, aan wie tijd karig is toegeme
ten. De „oer-Haarlemmers" wenden hun
blik naar de Gemeente-inrichting aan de
llouivaart, naar de plaats, waa
en jaren gezwommen hebben en ho
pen en verwachten stellig, dat daar de
lang-begeerde en zoo hoog noodige ver
beteringen (om maar enkele te noemen:
water, bodem, grooLer bassin, meer
kleedkamertjes, verplaatsing der dou
ches enz. enz.) zijn aangebracht.
Wij weten, dat ons Gemeentebestuur
sympathiek staat tegenover de zwem
sport, we weien, uit do artikelen in Haar
lem's Dagblad, dat de Inspecteur van
Lichamelijke Opvoeding het zwemmen
ccn goed hart toedraagn we we
Dr. Merens eu de llaarlemsche Orvder-
wijzcrszweinclub veel doden en doen
voor de propaganda daarvan, maar we
weten óók, dat in Holland het conser
vatisme vaak noogtij viert.
Tijden verauderen, Haarlem blijft vaak
achter, er wordt vastgehouden aan ou-
dcrwetscne opvattingen en 'oegr.upca
leuwe tijden, nieuwe opvattingen, de
'horizon verruimddht is, wat we,
naar mijn bescheiden meeaing, aoodig
hebben. Ik wil me alle autoriteit op
zwemgebied ontzeggen, maar toch kan
ik met een gerust hart verklaren, ga-
-oben gelezen over het zwem
men, genoeg rondgekeken te hebben, ge
noeg te hebben gezwommen op tal van
plaatsen in ons land en daarbuiten, om
mijn oordeel met bescheidenheid te dur
ven neerschrijven.
Wat we in Haarlem noodig hebben?
*1.:, van gelegenheden om te zwemmen
naar hartelust cn onze weerstand en
onze gezondheid zullen er wel bij va
ten. Ook met het oog op zelfbehoud en
l i. in staat tc zua hei leven van ande
ren te redden, is in ons waterrijk vader
land het zwemmen een onmisbaar onder
deel van de opvoeding.
Nu is het wel gemakkelijk een adres -e
rickiCD aan den Raad van Haarlem en
te vragen „Geef ons goede zwemscho
len in het Noorden. Zuiden, Oosten en
Westen van onze gemeente èn voor de
burgerij fcn bovenal voor de school-
icugd", maar we dienen ook tekening
i -houden in deze abnormaal dure tij
den, met ptactische, finaucieele bezwa
ren. Waar dc bezwaren worden erkend,
mag toch gevraagd worden om verbete
ring in de bestaande toestanden welnu,
ecu der wegen tot verbetering aan te
ie wijzen is hei doel van mijn schrijven.
Schreef ik zoo even met „De horizon
moet verruimd Welnu, de oplossing
geef ik in leiterlijken zin. Breek af den
scheidingswand tusschea het absurd
kleine dames- en hei heerenbassin en
.u dan ook tevens de scheidsmuur ge
vallen zijn tusschen mannen en vrou
wen. We hebben dan een flink groot bas-
si.., waar velen naar hartelust kunnen
genieten van het verfrissohende, verjon
gende bad. Zijn'er met tal van plaatsen,
di- het bewijs hebben geleverd, dat het
gemengde bad alle aanbeveling verdient?
Een enkel voorbeeld 'k was in Hil
versum, in dat prettige, heldere, betrek
kelijk kleine bad; 't was een vreugde,
daar te zijn eu te zwemmenl Vaders
zwommen er mei bun dochters en doch-
rtjes, moeders tuet haar zonen, man
nen met hun vrouwen 't geheel was één
en al opgewektheidde orde en de
goede tooD waren voorbeeldig, het toe
zicht van liet manneliik en vrouwelijk
personeel uitmuntend.
De Loosdrechtsche plassen bieden jaar
in. ja.u Uit net zelfde beeld Epe, Ab
coude, dc Omerwijksche Veunan^ de
ideale zwemplaats „de IJzeren Man" bij
Vught, de u.rijke zeebadplaatsen van
Den Helder 101 Domburg toe, overal tref
fen we gemengde baden. Natuurlijk zijn
goed toezicht en behoorlijke maatrege
len noodig.
Wonen niet talloos velen, van beiderlei
geslacht, zwem- en polowedstrijden biv?
Bezien wc nu den toestand aan de
Houtvaart het aantal dames en meis
jes, dat tegenwoordig zwemt, is werke
lijk groot te noemen en stijgt nog elk
jasr sterk. De dames moeten rondtollen
in een bespottelijk klein bassin! Wel
werd toegestaan, dat de dames op soru-
ige uren gebruik maakten van het
bccreubaisin, met het gevolg, dat op die
uren Het bassin niet voor hecren
schikbaar was.
Laten we hopen, dat een frissche wind
Het duffe conservatisme moge wegvagen.
Ik ben er levendig van overtuigd, dat
mijn voorstel bestrijding zal vinden,
maar zonder ingrijpende maatregelen
geen evolutie!
Natuurly-k zijn er bezwaren, maar
deze zijn te ondervangen door bijv. als
proef, de inrichting enkele uren voor
dames cn voor heeren alzondcrlijk open
te stellen, omdat met werkelijke (geea
vermeende) bezwaren rekening dient ge
houden te worden.
e Haarlemsche Reddingsbrigade
heeft reeds bewezen, dal gemengd oefe
nen zeer wel mogelijk is.
Mag ik hopen, dat zij, diie ccn beslis
sing hebben te nemen iu zake het zwem
men in Haarlem, bovenstaande regelen
in overweging zullen willen nomen?
Me< daaik voor de plaatsing,
A. J. MEYERINJK,
INGEZONDEN M EU EDE KUN GEN
a 60 Cta. per regel.
HOEING
stoomt Vloorkletden,
Tapijten, Karpetten, enz.
HOEINQ stocmt en verft alies
Cei link Srachl II - Id. 382-813
Buitenland
DE INTERPELLATIE OVER DE
VLAAMSCHE BEWEGING.
De in El:.---Rubin is ceneint)
en de Vlatunscbo bladen bespreken
het resultaat. Wat is er van
g&óleven tegen de Vlamingen, vraag:
tiet „Laatste Nieuws
Nïetsl De Vlamingen zelf hebben
het activisme afgekeurd en de heer
Huibin kwam op ddt gebied ver ach
ter het net vieschcn... Dn dan al th
beschuldigingen togen iaamsche lei
ders.... Niets, in hot geheel niets 'leb
ben de ergste tegenstandere van de
.aanrsche beweging kennen vastiiou
den. Een rede als die van den lieer
Hubin, zonder he: minste bewijstna
terlaal, steunend op praatjes, geruch
ten, laster, zou ln elk ernstig parle
ment de faam van een politieker et
geweldigen duw geven... Bij ons n:
tuurlijk niet, wam daar zoek: zelcei
kliek dergolijk gestook, waar andere
wapens falen om het Vlaamsch
te bestrijden.
De heer Piérarcl had meer docu
menten. Tegen wie? Tegen de leiden
der Vilahmsche beweging? Neen, te
gen enkele Vlamingen, Hollanders tt
Duitschers, die tijdens den oorlog al
ler'.ed manoeuvres tegen Relgié, 'ei
gunste van den bezetter dreven. Maar
heu is juist de eer der Vlamingen al
dat gekonkel te hebben doen misluk
ken. Zij hadden daarvoor in do K.
mer wel een woont van hulde vet
diend, waar nu hot tegenovergestelde
gebeurde.
Wat we vooral uit deze interpellatie
fiüen naar voren brengen, is hei
■oord van den Waal Troclet:
is-de Vlaamsche Beweging zoo,sterk
teweest als nu".
De r.Standaard" meent, daic er
Vlaamsohe zijde volledige klaarheid
is verschaft. Zij, die zijdelings wer
den bedoeld, hebben hun handelingen
op zegevierende wijze in het reine
;ehracnt. De heer Hubin zelf, ',egt
her blad, heeft den laatsteen lag
niéts meer gedaan dan gedtameld,
dat hij volledig akkoord was.
Maar is van Waalechc zijde de op
klaring wel geschied? Wij zijn zoc
vrij hot tegenovergestelde te bewe-
De heer Sogers heeft minister
Destrée een elegan'e absolutie gege-
en over hergeen hij noem*, een beoefe
ning van paradoxen. Heeft minister
Destrée zelf ooit herroepen wat bij
als separatist voorslond? Do heer
■óociet is het am-woord sehuidig ge
bleven op de vraag of hij het separa-
.vas toegedaan .De heer pie
rard, opwe.ier van „Le Soir", heel
de menscheu beklaagd die zich laten
beïnvloeden door „.Nation Beige"
i.ijüe. Is hij zelf geen medehulp
aan een blad dat lieeieiuaal aan lie
zelfd touwtje trekt? Heeft de lieer
Braaquar'J gelogenstraft of iierroe-
Juj aan uC.ivisÜsCü gescury
deed tijdens den oorlog? Heeft mei
een woord van afkeuring geliooru op
ue \S aaiselie bunken tegen dezu han
delwijze ol tegen het optreden
heer Buisset die aan von dei
Go.-tz de alleenheerschappij van hei
Tansch in Belgiè ging atsmeeken.
„Dit is de leemte welke overblijft
in deze interpellatie, en die, jammer
genoeg, ook door de Regeering niet
werd gevuld. Maar zooals deze debat-
en ten einde zijn gebracht mogen wij
Vlamingen, onze vreugde uitspreken
over het foit, dat zij werden uitge
lokt door degenen, wolke ze thans col
hun beschaming zien besluiten.
De Vlumnsohe Beweging, de loyale
maar racltkaal gevoerde strijd vooi
de ontvoogding van het Vlaamsch e
volk, is reiner eu sterker uk deze in
terpellatie gekomen".
HET PROCES-CAILLAUX.
De Fransche gezant te Rome, Bair-
rère, verklaarde voor hei Hooge ge
rechtshof geen enkelen wrok jegens
Cailaux to koesteren en voegde hier
aan toe, dat het Franache gezant
schap, verre van met de geallieerde
geza tschappen tegen CalMaux sa
men te spannenzich beijverde het
incident te beperken, toen de opwin
ding, veroorzaakt door de rede van
CaiHaux. zich deed gevoelen.
Getuige protesteert tegen de be
schuldiging dat hij hei eomp'ot
tegen Caillaux zou hebben aange
wakkerd en prijst Martini, die altijd
groote vriendschap voor Frankrijk
aan den dag legde. Hij eindigt met
te zeggen, dat hij zijn peraoncol val
komen in bescherming neemt, het-
e'k met hem eensgezind wTas
De verdediging merkt op. dot de
ambassade mevrouw Leboucq, de
echtgcnoote van den Franschen af
gevaardigde. waarschuwde legen
markiezin Ricci, en vraagt, waarom
men ten aanzien van Caililaux niet
eveneens gehandeld heeft.
Barrère antwoordt hierop, da/t
het geval niet hetze.fds was, daar
Caillaux onder den naam Rainouard
reisde. AJs de verdediging hierbij op
merkt. dat het portret op heit pus-
poort allen twijfel uitsloot, verklaart
Barrère, dat hij de paspoorten niet
viseeirde.
Caü'iaux deelt mede, dat het eeni
ge doel van zijn reis naar Italiö was
hot herstel dor gezondheid v
vrouw Caillaux.
In antwoord op een vraag van een
der leden van het gerechtshof ver
klaart Barrère, dat hij mededeeüng
ontving dat Caillaux een bezoek had
gebracht aan het Vaticaan.
va.il deze mededealing geen bevesti
ging kreeg. De verdediging, leest
hierop een rapport voor van admi
raal Saintpair, maritiem attaché
to Rome, over de bezoeken van Cail
laux aan het Vaticaan, waar
wordt- gezegd, dat Caillaux de meest
pacifistische prelaten bezocht en hun
verklaarde, dat. indien ItaAië een af
zonderlijken vrede s'oot Frankrijk
genoodzaakt zou zijn zich riiit don
strijd lerug te trekken. Bove dien
beloofde Cail aux. dat de diploma
tieke betrekkingen met het Vaticaan
zouden worden hervat
De verdediging verwijt aan
rèro, de begeleidende nota van dit
rapport te hebben geteekend. Giaf-
feri vraagt aan den getuige, of hij
werkelijk op dit oogenblik gelooft,
dat Caillaux naar het Vaticaan ging
Barrère zegt. dat hij dit niet ge
looft. (Beweging).
De procureur-generaal zegt, dat
hij de kwestie van ae beweerde be
zoeken aan het Vaticaan niet meer
te berde za! brengen en de verdedi
ging spreekt daarop haar dank hier
omtrent uit. er bij voegende, dat zij
aanneemt dat deze kwestie thans
voldoende duidelijk is. Deze verkla
ring lokt verschillende manifestaties
uil, hetgeen den president nood
zaakt. tusschenbeide^te komen
Een 'lid van het Hof vraagt Bar
rère. of hij zeker is van de bronnen
waaruit hij zijn inlichtingen heeft
Barrère antwoordt dat man nooit
zeker is. (Beweging). Op ds vraag
een ander lid, verklaart Roux.
die inmiddeLS is teruggeroepen, dat
hij zijn inlichtingen heeft van
mand. die tot de naaste omgeving
van de Italiaansche regeering
hoort.
Roux verklaart voorts, dat de in
lichtingen die aan de ambassade om
trent Caillaux werden verstrekt, ge
controleerd werden.
De procureur leest de nota van
Sonnino d.d. 21 December 1916
do Fransche ambassade voor. waar
in sprake is van betrekkingen van
Caililaux met het Vaticaan, en voegt
er bij, dat de ambassade dus te goe
der- trouw waa. Prins Ghika zegt dat
hij aan de Consaitta vernomen heeft,
dal Caillaux herhaaldelijk allerlei
Duitacligezinden en neutralen ont
ving., Hij geloofde er eerst niet aam
maar daar hijvan verschuilende kan
ten gelijkluidende inlichtingen ont
ving, maakte hij zich ongerust over
do bezoeken van Caiiaux aan.'t Va
ticaan, Hij zeide dat hij i ge-uiit
werd door zijn broeder, die zelf in-
•Jichtingen ontving van Pacelü.
Do procureur constateert, dat vol
gens deze getuigenis de prins zijn
inlichtingen niet door de ambassade
door middal van de Consults
ontving. De prins bevestigt dit,
waarop de procureur er bij voegt: U
hebt derhalve niet den indruk gekre
gen van een complot van de Fran
sche ambassade tegen Caillaux. De
prins antwoordt daarop, dal hij 1
derdaad niet een dergeüjken indruk
had gekregen. Vervolgens deed hij
opmerken, dat hij steeds de voor
waardelijke wijs gebruikte, wanneer
hij de woorden herhaalde, welke aan
Caillaux werden toegeschreven.
VLIEGTUIGEN IN DUITSCH-
.AND. Aangaande het verzoek der
Duitscbe regeering, dat de in; erge al
lieerde commissies een zeker aantal
militaire vliegtuigen tot haar beech-k-
k-ng zouden laten, om door de politie
ie worden gebruikt, heeft de conferen
ce opnieuw afwijzend beschikt.
DE SLEESWIJKSCHE HANDELS
VLOOT. Een bericht uil Kopenha-
ineldt, dat Denemarken aan de
Commissie vai/Herstel der gea) ieerde
mogendheden heeft verzocht, om het
dee! van Sleeswïj'k, dat bij Denemar
ken zal worden ingelijfd, te machtigen
haar handelsvloot te behouden in
plaats van haar volgens de bepalingen
van het vredesverdrag aan de Entente
uit te léveren. De voornaameie haven
van deze streek is Flensbu' g, een
stad gelsgen in de tweede zone van
het plebisciet, waar a.s. Zondag een
stemming zal plaats hebben.
BESTRAFFING VAN OORLOGS
SCHULDIGEN.
Het Turlcsche gerechtshof, da-t de
ambtenaren en militairen berechtigde,
huldig aan de massa-deporlatie van
hristenen in de streek Imid-t, tijdens
den oorlog bedreven, heeft straffen,
vurieoremi van 4 tot 3 maanden ge
vangenisstraf, bekend gemaakt.
De Christelijke bevolking, geroerd
_oor de nieuwe massamoorden, drukt
haar levendige verontwaardiging uit
over deze clemente vonnissen der
ong Turken zoo wordt u-i-t Parijs
geseind.
VERHOOGING SPOOR- EN POST-
TAR1EVEN IN OOSTENRIJK. Als
gevolg van de verhooging der Amlbe
narensalarissen zijn de spoor- en post
tarieven mot 100 procent verhoogd.
HONGERRELLETJRS. Ln Mun-
ohen hebben, ondanks waarschuwin
gen der politie, hongerrellotjes plaats
gehad, waaraan vrouwen, kinderen
eu werkloozen hebben deelgenomen.
Zij togen naar den Marineplatz, waar
he; politiecordon doorbroken en ge
tracht werd tot het afgezette Raad-
huls door -te dringen. De menigte werd
tenslotte teruggedrongen. Deputaties,
die door den Ópper-burgemeester wil
den ontvangen wardn, werd de tic-
gang geweigerd.
DE BOLSJEWIKI IN OOST-GAT.I-
Clét Reizigers en vluchtelingen,
die te Lemberg zijn aangekomen, dee-
len mede, dat men in Oost-GalScië al
gemeen met een onmiddellijk binnen
rukken van goed uitgeruste Sovje.ls.
geis rekening Jioudt. Men verwoont.,
uat de Poolsohe troepen onder den
voet zullen raken.
RUSLAND EN ROEMENIë. Aa-
Est meidx uit Boekarest, dal de vro-
ciesoiicierhandelmgen tusschen Roe
menie en Sovjet Rusland nog aeze
•eek zuilen aanvangen,
De piuuis der oia»e-nundiöUngon is
Domawatra. De vertegenwoordiger-a
van Sovjot Rusland zijn daar reeds ge
arrive ard.
uit He uinstreken
BKNNEBROEK
Vaccinatie. Tot koateilooze
Inenting on herinentlng is alhier de
gelegenheid opengesteld op Woens
dagmiddag 17 Maart tusschen 8 en 4
urn- in de Openbare School.
VELSEN. Openbare vergadering
van den gemeennu aad van Velsen op
Dinsdag 16 Maart, des namiddags H4
ar ten gemeentehuize.
De agenda vermeldt.
1. Ingekomen stukken en mededee-
iingen.
Voorstel van de leden W. David
son eu W. C. Warden aar om de
raadsvergaderingen voortaan weer
'5 avonds te doen plaats hebben.
3. Nadere beslissing op her verzoek
'Jt Maria Stichting om subsidie voor
den bouw van een ziekenhuis.
•i. Herziening van dc bezoldiging on
de loon en van ambtenaren en
werklieden.
Overeenkomst betreffende het sa
menstellen der raadsvorslagen.
6. Voorstel van het lid VV Davidson
om instemming te betuigen met hot
wetsvoorstel-Ruigere c.s. inzake plaat
selijke keuze.
7. Ruiling en aankoop van gron
den.
0. Voorstellen van het lid F. C. J-
Netscher en ven B. en W. tot vast
stelling van bepalingen tegen beper
king van de woongelegenheid.
9. Verbeterig van den vloer ln het
nnunctioklokaa! van school C.
10. Aankoop van boekjes voor de
Soclier ijsolioul,
11. Aanschaffing van een motor-
brandspuit.
12. Verstrekking van kasgeld aan de
directie van den straal- en grindweg
van Velsen langs Driehuis en Hagtr
eld naar Santpoort.
13. Aanvulling der verordening op
de heffing van leges ber secretarie
enz.
14. Financiecle besluiten.'
15. Adressen:
a. van de afdeeling Kennemerland
in den Bond van Nederlandsohe On
derwijzers 0111 instemming te betuigen
met een verzoekschrift beireffende in
diening van een noodwet ton. herzie
ning der ondei'wijV.erssalarissen;
b van het Centraal Adminisiratiebu-
reau van het Visecherijbedrijf en aan
verwante vakken te IJmuiden om sub
sidie;
c. van de vereen.igt.Tig van gasfabrl-
kanten inzake regeling van den gas-
prijs,
16. Benoeming van een onderwijzeres
m scnobl F;
17. Belastingzaken.
Famliinheriehlen
UIT ANDERE DAGBLADEN.
Gehmyd: H. L. van Gelder met H. M.
Stevens, Amsterdam, J. D. Ko
ker met J. Pressor, Amsterdam. E.
Postliuina mot M. C. van Warmelo.
F. Meijer met J. Schotel, D >rd-
reolit. B. Ie Roy met H. v Wouw,
Sloterdijk. J. Ellen met B. Konijn,
Amsterdam. H. Olman met J. Polak
Amsterdam. C.. v. d. Ziel met C. v.
Coeverden, Amsterdam. - C. C. w.
Bonnet mel.L. Tierie. L de Win-
r met E. Spiegel, Weenen.
Bevallen: I. Jochems—Pels. u -i-
sierdam. Sprock*-Sijses, z., Leeu-
Slap—Berlijn, d., Aiöterdara.
Doffegnies—v. Bosse, d-, Den,Haag.
Overleden: S. Gamvoori—Köier. 24
Soerabaia. G. J. Sarlemijn, 76
tAmsterdam. F. C. M. Heukens-
:eld: Slagbek. 64 jaar, Hilversum. C-
l. Adrian, 65 j-, Amsterdam. B. M.
D. Essers, 58 jaar, Bergen (N. H.)
Jcssurun, jd., 36 j., Amsterdam..
Pers-üverziGüi
HET TEGEN ELKAAR UITSPE
EN VAN MEDEBF.KLAAGDEN. -
De redactie van i«n 'V.-ti.h v. h.
Recht' schrijft:
„Wij hebben, ceingt ja/iui geleden
'rhaaldelijk. misschien tot verve
lans toe. gesproken over het steeds
meer en meer insluipende gebruik
om een bek.aagde in de eerste zaak
onmiddellijk daarna ais getuigt te
hooren in een tweede zaak. mei de
eerste samenhangende, en wij heb
ben ons over onzen overmoed i,m
dit gebruik nf le keuren reeds menig
verwijt moeten laten welgevallen,
"och blijven wij dn, gebruik ats mis
bruik qualificearen, als eene metho
de van procesvoering mei de waar
digheid van de rechtspleging in
noodzakelijkheid te aanvaarden. Be
strijd en niot dan in de alleruiterste
denkelijk is die methode vooral, wan
neer de als getuige gehoord word en-
beklaagde in laatstbedoelde hoe
danigheid niet voMedig bekende en
nu als, getuige misschien wordt ge
steld tusschen het dilemma om ie
verklaren wat hij aJs beklaagde ont
kende officii aan meineed echu'dig
te maken. In de nu dezer dogen
voor de Hoagsche rechtbank gevoer-
procedure ter zake van de in-
braök bij de firma Goudsmit, had
de eerst als be Waagde terecht gestel
persoon bij vooronderzoek be
kend. doch was ter terechtzitting
oor een deel oj) die bekentenis
teruggekomen. Toch werd hij daar
na en onder eede als getuige gehoord
im de zaak tegen den dader van het
misdrijf waaraan h zelf medep'ich-
tig zon zijn. Wij blijven dit afkteüreri.
Natuurlijk tevergeefs Immers de
handhaving der rechtsorde eischt de
veroordeeting1 van de echuldipen. On
getwijfeld. Doch niet met ai'e mo
gelijke middelen, waardoor dc justi
tie hare eigene hoogheid aantast.
Dan doet zij 8«n de rechtsorde meer
kwaad dan goed Het schijnt niet go-
rnakkelijk die overtuiging bij de
justitie ze;f ingang te doen vinden.
