BoitanSandsch Overzicht
Al, .cv-u
Het Conflict in de hntente en de crisis in
Duitschland
Onze Laeiilioek
Eet gehsiicziDDigg sterrgeval van
Sir deujamin
HAARLEM'S DAGBLAD
DIHSDAQ 13 APRIL 1920 - T V ;2 BLAD
lieemsteedsche Brieven.
fireusr«|iiiflfl#-«'Ouitwoortibii Orermaat ?ao lavinskracbt
Ssslis vaart su vllagaatffl rnaagden.
Toen eon paar we kun geleden Ge
deputeerde Staten aan de. gemeente
Bloemendaal lieten weten, dat zij ai-
leen maar een atuk van O verveen en
bovendien erg=na een wetland door
Haarlem wilden laten annoxeeren,
toodat het geheele gedeelte Bloemen-
daal zelfstandig zou blijven toen
hebben mijn mede Hearns.edenaren
een oogenblik gelioopt, dat het an-
DWMUgwMf col *o«r voorbij
sedrsveu wat. Al «wt ,MMk-
God Sta'en over Heemstede evenwe»
Diet' zoo gunstig hadden gedacht.
Voor onze gemeente werd in t pian
geen verandering gebracht. Daarop
seiden sommigen. „we hebben, not
een kansje, Haarlem zal boos worden
en de heele grenewijiiging weigeren,
nu Bloemenciaal er u». valt.' .Maar
het Haarleinschc gemeentebestuur
hield zich kalm en verklaarde, a-at,
't op grensveranderlug blééf aandrüi
gen. me. do bedoeling dat die zat ge
schieden volgens he: oude plan, dus
met Bloemend aal er bij. Wie weet,
dachten de Haarlemmers, wat we m
den Haag nog gedaan kunnen krij-
gen
Langzamerhand moeten wii Heem
steden ar en ons er dus op voorberei
den, dat, de pa.kun, de Hom en een
etuk van den Iieerenweg ons gaan
verlaten. Van de overblijvende» (ei
blijft weaen l-ijk nog lieelwat over)
verkeeren eenigon in éen sombere
stemming. „Heemstede", zoo zeggen
zij, „dau vroeger vermaard was om
dat. het liealülha&l geen en daarna
een lage plaatselijke belasting liad,
zal na de annexatie oen van de duur
ste gemeenten worden. L>e overbiij-
vendeu zulten met hun klein aantal
de sommen moeten opbrengen, die
wij vroeger met ons allen betaalden
Zoo erg is het evenwel niet. Haar
lem zal onze parken maar niet over-
krijgen, zonder daarvoor een scha
devergoeding te be-alen. Wij hebben,
ai jaren ge.edon, een gasfabriek ge
sticht, die haar grootste clientele
Just in die parken vond, we open
en hot wandelpark Groenendaai,
dat voor do zooveel kleinere gemeen
te te duur wezen zat: daar moet
vergoeding viwr gegeven worden. En
wanneer er de annexatie overtol
lig person. op liet Haadihuis, bij
de politie, «lan zal ook wachtgeld
verieend moeten worden, voor reke
ning van Haarlem.
Laten we dus de toekomst niet al
te donker Inzien. Al komt de Statan-
Generaal, op voorstel van de Regee
ring, Haarlem in haar wenech naar
uitbreiding tegemoet, dan volgt daar
uit toch niet, dat men in den Haag
ons in den put zal laten zittenEn
als men In de residentie voor onz*
belangen geen oog heeft, dan is de
welversneden pen van secretaris
Bwolfs er toch óók nog t En onze
burgemeester «poort toch ook In drie
kwartier naar den I-Iaag toel
Daarbij, hel ziet er heelemaal niet
naar uit, of Heemstede over een
jaar of wat (eerder komt er van de
grensregeling toch niet) een arme
lijke, benauwde, bekrompen gemeeD-
te wezen zal. Nergens-in den om
trek wordt zooveel gebouwd als hier.-
In mijn gualiteit van Hendrik wan
del ik de gemeente nog al eens door,
maai' waaneer ik een paar maan
den mijn wakend oog over een be
paald gedeei e niet heb laten gaan,
floep, dan zijn er woer een paar hui
zen opgeschoten. Narcissen, hyacin
then, tulpen en huizen komen hier
makkelijk uit den bodem, 't Ls groei
zame grond. En er bestaat geen en
kele reden, waarom aat minderen
zou. De grensregeling ls nu sinds een
jaar of vijf aan dea gang, een an-
iKxatie die tien jaar oud is, hoort
zeker onder de jonkies, we hebben
dus voor verdere uitbreiding nog vijf
jaar den tijd. 'i Zou mij niet- verwon
deren, wanneer Heemstede in 1925
meer huizen telde, dan in 1915. Als
dat zoo is, verhezen we wel onze
mooie parken, maar gaan aan de am
putatie heelemaal niet dood-
Er zit nog levenskracht genoeg in
Heemstede. In sommige Heemstede
naren wel eens wat veel. Opgescho
ten jongelingen, die bij gebrek aan
gelegenheid tot ontspanning in ons
dorp, htm vermaak in Haarlem gaan
zoeken, komen wel eens vandaar te
rug mot al -te grooto opgewektheid
en maken dan In de laatste trams
een lawaai, waarover de medepassa
giers lang ni'öi, gelsticht zijn.
't hoofd, de cfgaret in den mond,
soms wel een sigaar met een bandje,
zetten ze een gezicht van ,,wat kost
de wereld i" en voeren luide gesprek
ken, die ook wel eens in ruzie ont-
aarden. Vooral wanneer er Benne-
brockers in de buurt zijn. Hendrik
van Heemstede heeft al zijn leven
zijn best gedaan, om ln den gedach-
tengang van z:,n medemenschen 'e
komen, om hen zoodoende beter te
begrijpen, maar welk verschil er ls
asschen een jongeling van Heema e-
de en een van Bennebroek heef; hij
nimmer kunnen doorgronden. Allebei
hebben ze een neus, een mond (soms
een groote), twee oogen en twee
ooren. Hap lucht ln Heemstede, ga
dan over de grens en haai diep adem
in Ben n eb roek Je proeft geen
verschil. Een Bonnebroekache kas
tanjeboom is gelijk aan een Heem
st eeiisohen. V&lutaverscliillen bestaan
er ook niet, voor een gulden kim je in
de twee dorpen evenveel, beter ge
zegd even weinig koopen. Vanwaar
dan de vijandschap tusscken den
Heemsteder en Bennebroeker Ik vat
het niet en toch bestiikt ze, zooals ik
van tramconducteurs en andere des
kundigen wc! vernomen heb. De ee-
nige maar schrale troost is, dat het
elders niet boter* is; van den direc
teur van dit blad heb ik gehoord van
oen vechtpartij in de stoomtram Alk
maarHaarlem, tusschen Limmers
en Beverwtjkers, waarbij de machi
nist optreden moes; met zijn gloeiend
siookijzer. Dit krachtige argument
hielp: al gauw stonden de vechters
bazen allemaal samen op den weg,
met het kacheltje, dat in de leven
digheid van het betoog, niemand
wis; hoe, mee naar buiten geraakt
was.
Die «toomtramtooneelen waren
Zondagsavonds niet ongewoon. Maar
sedert wij uit ons dorp het smo
kende ding kwijtgeraakt zijn, hoor en
we er zoo niet meer van. Gaat de
hondjegauwe jeugd die scènes terug
roepen in de eloctri&che? Daar zijn
geen stook ij ze re voorhanden, zelfs
kunnen conducteur en bestuurder een'
weerepanningen vechier&man niet een
e'ectrischen schok toedienen, al zou
dat heel heilzaam wezen. Maar er
bestaat nog zooiets als politie en die
heeft, .oen veertien daag geleden in
de laatste train gevochten ls, de jon
gelui, die er meer van wis'en, maar
het tooneel van den s'rijd ontweken
waren, handig opgevangen en zoo
doende de zaak opgehelderd.
Overigen? weet Hendrik van
Heemstede een best middel om Heem
st edexs en Bennebroakers te verzoe
nen: Heemstedo annexeert eenvoudig
Bennebroek, dat wat omvang aangaat
toch een onmogelijke gemeente is.
Dan worden de vijanden van gis
teren de bioeders van vandaagAls
ze dan maar niet weer gezamenlijk
oplrekken tegen 'de Hillegconiners!
Algemeen is de deelneming geweest
in liet- treurige ongeluk, dat aan een
van onze Ingezetenen dezer dagen
het leven heeft gekost. Maar wel ls
daarbij de hoop uilgesproken, dat
het onheil een waarschuwing wezen
zou voor lieden, die al te snel op
motorfietsen rijden. Zoolang het nog
bleef bij rustig toeren op Neoer-
landsche macnlnes van bescheiden
capaciteit, leverde de motorijder voor
zichzelf en anderen geen gewaar op.
MaaT de snelheid lokte snelheid uit.
In Amerika, waar men enorme af
standen Kent en al gauw een psar
honderd kilometens te verslinden
heeft, werden krachtige machines
gebouwd, die negentig of honderd
kilometers per uur kunnen haien;
met deze monr ere werd ook Neder
land gelukkig gemaakt. Als je ze
hard aanzet, zit je opeens in België
en Duitschland wa; doen wij met
die Indians en Harlev Davidsons f
Wat doen onze jongelui er op, met
een vliegende maagd achter zich op
de Duo-zitting Ze moeten er, bij on
ze kleine afstandjes, immers veel
meer op bedacht wezen, te remmen
dan te rennen
Haastig ts de tegenwoordige samen
leving, maar niet haastiger, dan wij
haar zelf maken. Laat cms dus kalm
wazen. Twintig kilometer per uur- te
ook nog een heel aardige snelheid
voor het afleggen van afstanden van
tien of twaalf kilometer! Hebben we
meer haast dan dat? Wij die tooü
ook lederen dag heelwau tijd vermor
sen met een praatje, een pijpje op-
groote geelgrijze pet branie opsteken, of met soezen, zonder meer.'
't Conflict is nog r»i. gd.
De partijen kijven nog op hun
standpunt staan, dat het recht aan
hun zijde is.
Toch doen de laatste berichten ui:
Parijs veronderstellen, dat een rege
ling van 't geschil tusschen
Millerand ea Lloyd George
aanstaande isi
Een nieuwe Fran6cho nota.
De Fransche premier Millerand
heeft aan den Engeeclien gezant
Zondag 't antwoord der Fransche
regeoring op de laatate Engelsche
nota overhandigd.
Lloyd Ceorgo op reis.
Zal Lloyd George erven-,vol spoedig
antwoorden?
Hij is a! over zee naar San Eemo
vertrokken. De conferentie van den
oorlogsraad vongi ervenweü pas op
19 April aan. Eerst wil hij evenwe:
nog van een Parisch-vacantia go-
nieten.
Lntussclian duurt het conflict voort,
want zoolang heit niet ia bijgeflegd,
mag de Britsche gezant van Lloyd
George de Gez tui ten confer an tie niet
bijwonen.
Een verdediging van 't
Fransche standpunt.
Een hoofdartikel ln de Temps" be
handelt het geschil dat tusschen
Frankrijk en zijn bondgenooten is
gerezen naar aanleiding van de
bezetting van Duitsche steden door
Fransche troepen.
De schrijver herinnert eraan, dat
de Engelsche regeering In haar nota
aan Frangrijk zich niert enkefl be
paald heeft op nadrukkdijken toon
de kritiek te formuleeren wetlke reeds
door da Engelsche pers was goievera,
maar bovendien bewlclten heeft. dat,
zoolang 't meeningsverschh tusschen
de i-Tunsche en de Engeisctie regec
ring niet ls opgehelderd, de Engei-
sche ambassadeur te Parrs met zal
kunnen deelnemen aan de besprekui-
ge beueffende de uitvoering van
heit vredesverdrag.
Ieder commentaar van onzen kant
zegt de „Temps" zou overbodig en
irriteeread zijn. We moeten het aan onze
Engelsche vrienden overlaten zelf een
oordcel te vormen, maar wel is het van
belang er nog eens aan te herinneren,
waar het Fransche antwoord zoo na
drukkelijk de aandacht op vestigt, name
lijk, dat Frankrijk noch buiten voorken
nis van zijn bondgenooten ls opgetre
den, noch tegen hun belangen heeft ge
handeld, maar dat 't integendeel, na de
geallieerden te hebben gewaarschuwd, tot
handelen is overgegaan, in de absolute
zekerheid, dat het voor hun rechten en
tevens voor zijn eigen rech-.en opkwam.
Wanneer men het tractaat doet eerbiedi
gen, beschermt men het bondgenoot
schap. De manier om tweedracht te
zaaien onder de bondgenooten is niet
de schendingen van het tractaat te on
derdrukken, maar die ongestraft te laten
voortduren.
Het antwoord der Fransche regeering
wijst er op, dat de bondgenooten zijn ge
waarschuwd en geraadpleegd. De regee
ring wijst op den buitengewonen ernst
van hetgeen Duitschland heeft gedaan,
door meer troepen in de neu.rale zone te
laten binnenrukken dan geoorloofd was
en zij herinnert er aan, dat da Duitsche
regeering zelve Frankrijks recht had er
kend, dat Frankrijk er volstrekt niet op
stond dit recht int te oefenen, en dat
hei zich is blijven verzetten tegen de ex
peditie in het Kuhrgebied, zelfs al
had het in ruil daarvoor de erkend
van de Duitsche regeering kunnen krij
gen, dat het bevoegd zou zijn de Du::-
sche steden te bezetten.
Na er op te hebben gewezen, dat
Frankrijk te goeder uouw heeft gehan
deld, bewijst, volgens de „Temps", het
aniwoord der Fransche regeering, dat
haar optreden -dringend noodzakelijk
was. Duitschland heeft stelsekuatig de
bepalingen van het verdrag ontdoken en
men mocht dus niet vertrouwen op zijn
enkele belofte, dat hes de neutrale zone
later weer zou ontruimen. Ten aanzien
van dit punt heeft dc Fransche regee
ring het debat verruimd, de kwestie van
het Ruhxgcbied is slechts een episode
de neutrale zone aan den Rijn is een ge
bied, waaromtrent de geallieerden eens
gezind moeten samengaan. Men moet
generaliseeren, want daardoor is er meer
kans om zich met elkander te verstaan,
wanneer daartoe althans de geneigdheid
bestaat.
Tot dusver hebben de geallieerden
voortdurend toegegeven aan het verzet
van de Duitsche regeering of zijn zij ge
zwicht voor de dreigementen der Duit
sche militaristen. Toen Millerand in de
Fransche Kaaner de geschiedenis vertelde
van de steenkool-leveranties "en van de
ontwapening van Duitschland, riep één
der afgevaardigden „Dat is het lijstje
van onze zwakhedenl" De Kamer, die
de gevoelens van het land vertolkt, zou
't niet hebben toegestaan, dat de regee
ring mei vast besloten zou zijn. krach
tig te handelen, indien het tractaat maar
voortdurend werd op zij geschoven. Op
dit oogenblik heeft de Fransche regee
ring het geheele volk achter zich, wan
neer zij aan de Engelscho regeering ver
klaart dat Frankrijk genoodzaakt is te
zeggen „Nu is het genoegl" Hetgeen
Frankrijk eischt, mag het cischen. W an
neer Engeland zich onttrekt op het
oogenblik, dat Duitschland de artikelen
van het verdrag schendt, waarop het
Fransch-Engelsche verdrag rust, waar
heen zou het verschil tusschen de gealli
eerden dan wel leiden en welke conces
sies zou men dan wel aan de Duitsche
militaristen moeten doen? En hoe zal
de toestand morgen xijD, indien de
Fransch-Engelsche alliantie nir: be
stand is de prcef te doorstaan, die
Duitschland deze thans oplegt?
En hoe zal verder dc toestand worden
in de landen waar slechts een samenwer
king der geallieerden, gebaseerd op on
derling vertrouwen, dc orde of den vrede
kan herstellen?
Het antwoord der Fransche regeering
wijst op Rusland, op de Balkan-landen,
op Klein-Azic en op de geheele Moham-
medaaasche wereld, waar men zich be
langrijke offers heeft getroost om aan
de gemeenschappelijke zaak geen af
breuk te doen en Frankrijk zou ongaarne
zien dat het zich daar in zijn wi.ize van
handelen had vergist.
Aan het slot van zijn antwoord heeft
Frankrijk verklaard, dat het volkomen
bereid is rich van de toestemming van
zijn geallieerden te verzekeren, alvorens
het handelend optreedt in alle kwesties,
■welke de uitvoering van het vredesver
drag medebrengt. Te dien opzichte heeft
er nooit verschil van gevoelen bestaan,
gelijk de Engelsche regeering schijnt te
vreezen, Frankrijk is bereid in overeen
stemming met zijn bondgenooten te han
delen, omdat het dit als eea gemeen
schappelijk belang beschouwt en door
de steden aan de Main te bezetten, heeft
Frankrijk juist het gezag en de kracht
van het bondgenootschap willen ver
sterken. Laat toch niemand' de groote
verantwoordelijkheid aanvaarden, om
die te verminderen I
Waarom België troepen
zond.
Een bekende politieke persoonlijkheid
in Belgie, die in nauw verband s-aat mei
de quaestie betreffende de uitbreiding
der bezetting, heeft aan de „Standaard"
het volgende over het besluit van Belgie
verklaard
„Toen de bezetting eea feit was ge
worden, hadden wij te kiezen .usschen
twee soorten van politiek:lie, welke
leidt tot de herziening, het2ii in feiten,
hetzij in rechten, van het verdrag van
Versailles, en dat is de politiek, die door
Amerika schijnt te worden gevolgden
die, welke stipte nakoming van dat ver
drag beoogt. België en l'raaknik. beide
zwaar getroffen door den oorlog, staan
in dit verband in een zelfde verhouding
en moeten, willen zij zich kunnen her
stellen, zich uitspreken voor de laats.e
politiek, n.l. die voor nakoming' van lie.
verdrag.
„Over het recht van Duitschland, om
de orde te gaan herstellen in het Rubr-
gebied, kaa men denken wat men wil,
doch het verdrag van Versailles verbiedi
aan Duitschland om die zone zonder oe-
stemming van do geallieerden te betre
den. Het heeft zich niet aan de voor
schriften gehouden cn daarom aoesten
tegenmaatregelen worden genomen.
Want voor iemand, die de Du» sche men
taliteit kent, is het niet twijfelachtig dat
de Duitschers, indien men een zoo gr o-
t© schending van he: verdrag ongesiooid
toeliet, niet zouden aarzelen om voort
aan het verdrag geheel onuitgevoerd e
laten en het zonder meer in den noek te
schoppen.
„Frankrijk vroeg ons hier niets meer
dan een ,,"es:e" van solidariteit. W.j
hebben die gegeven, omdat wij, samen
met dat land, er alle belang bij hebben
om he: verdrag van Versailles stipt te
doen naleven. Bovendien zal die „geste"
er veel toe hebben bijgedragen om de
Fransche publieke opinie tegenover ons
land, die dea laatsten tijd allesbehalve
guns li: was en wederzijds te wijzi
gen in dien geest, dat Fraak'rk wat van
zijn protectionistisch voetstuk ral afda
len om eindelijk een oplossing -.e b-v-
werkstelligen van de tusschen beide lan
den hanac-ie quaestie? we eer oplos
sing geheel met de Belgische belangen
zal ra-, teu strooken.
/Hadden wij geweigerd om aan de be
zetting van Frankfort deel te nemen,
dan zouden wij Frankrijk daarmede dien
en blijvend hebben gekwest. Iets wat
men tusschen staten, vooral tusschen na-
buurstaten, steeds zooveel mogelijk moe.
vermijden.
„Wii hebben aanvankelijk Frankrijk's
stap afgekeurd en als wij ook een afdee-
ling bezettingstroepen zenden, mag daar
in niets anders meer worden gezien dan
een hulp, die wij hebben gebracht, niet
uit dienstbaarheid icgenover Frankrijk,
maar uit noodzaak voor de voivoenng
van de politiek, die nakoming van het
tractaat eischt."
„Een militair© overeenkomst me;
Frankrijk kan hiermede dus onmogelijk
in verband worden gcbrach.."
De Belgische troepen zijn naar Mainz
gezonden. Daar zullen ae feestelijk door
de Franschen ontvangen worden.
Maandag is de Duitache Nationale
Vergadering bijeengekomen.
De rijkskanselier hield een lange
rede om te protesteeran tegen de
houding der Franschen.
Veel nieuws zei hij daarbij niet.
dezelfde argumenten klonken die ai
etatige dagen in de Duitsche pers de
ronde doen
Frankrijk, zei de rijksknnseiier.
heeft het verdrag van Versailles ge
schonden esi den Volkenbond in dis
creet et gebracht
Een nieuwe uera van economische
goede verstandhouding werd aange
kondigd. Zijn de Senegul-negers de
boodschappers dezer verstandhou
ding? vroeg hij.
Het mo?t oorlog of vrede zijn, een
derde mogelijkheid is er niet. zal
niet de anarchie allee verzwelgen.
Het is te hopen, dat de bezetting vun
het Madngebied spoedig een eind© voj
len zoo besloot <le rijkskanse
lier.
Over o«n uitbreiding der
Fransche bezetting.
De mededeeling van den „Berliner Lo-
kal-anzeiger" dat de Franschen in de
neutrale zone een verdere bezetting voor
bereiden en dan ook steeds voorwaarts
trekken, wordt bevestigd door ten be
richt, da; de Haodclsblad-correspondent
uit Frankfort telefoneer! van uen vol
genden inhoud „Er zijn zeer besliste
aanwijzingen, dat de Fransche regeering
voornemens is Heidelberg, Mannheim
en Karlsruhe te bezetecn. Zelfs Beier-
sche plaatsen, zooals Aschaffcnburg,
zullen aan dat lot niet ontkomen."
Uit Berlijn wordt gesneld „De Duit
sche regeering heeft de Fransche re
geering er op gewezen, da: volgens ont
vangen berichten Fransche 'roepen in
de richting van Aschaffcnburg opruk
ken. Voor het geval dat deze mededeelin-
gen juist blijken, acht de Duitsche re
geering zich verplicht, met grooten ernst
op het gevaar van botsingen tusschen de
optrekkende Fransche ©n Duitsche troe
pen te wijzen."
Daarop heef: de Fransche regeering
den Duitechen zaakgelastigde in Pa
rijs er evenwel van verwittigd, dat,
Frankrijk er nle: aan denkt, Aechaf-
fenburg te bezetten. Ook Stockdorf
was nice bezet; de voorposten moesten
om zuiver militaire redenen cot In de
nabijheid van deze s ad vooruitge
schoven worden." -
Da Franeehun en de
Rljnllnle.
Van offirieele Duitsche zijde wordt
aan het Wolffburcau medegedeeld, dat in
een bespreking van hoogere Fransche
officieren in het bezette gebied, die op
9 April te Mainz heft plaats gehad, de
volgende richtsnoeren voor de ten op
zichte van Duitschland te volgen poli
tiek zijn vastgesteld:
De Rijnlinie i© noodig om ons voort
durende veiligheid en- zekerheid e ge
ven, dat wij van de revanche-denkbeel
den der Duitsche militaire kringen geen
last zullen hebben. Wel is de bezetting
van den linker Rijnoever van groote be-
teekenis, maar met uitzondering van
Keulen, het Engelsch bruggehoofd en
eenige andere centra van belang, bevin
den zich op den linker Rijnoever geen
groo.e gefundeerde rijkdommen van
Pruisen. Daaicun moet bij den buffer
staat ook dat deel van den rechter Rijn
oever wordem ingelijfd, dat Frankfort
a. Mam en omstreken, het Ruhrge-
bied en de Dusseldorfsche industrie om
vat. Keulen wordt over vier jaren ont
ruimd, Koblenz waarschijnlijk ook, als
vóór dien de rechter- en linkeroever van
dea Rijn niet zijn mgdijfd. kunnen wij
het beleve, dat wij Mainz en de Paltz ook
moeten opgeven. Dan zijn de schulden
echter nog niet betaald, heeft Duitsch
land zich weer hersteld en vormt het
een gevaar, in het bijzonder voor zijn
kolen, zijn industrieelc techniek en den
Rijn.
Van ieder ongerief van Duitschland
moeten wij daarom gebruik maken om
er voordeel voor ons uit te slaan. Daar
Eng-land al te ver van de kust geen
verbintenissen op zich wil nemen en wij
de nabuur te land zijn, Amerika echter
genoeg met Japan en Engeland heeft te
doen, moeten wij, zoolang wij de vrije
hand hebben, alles doen om ons vast te
zetten, en om de bondgenooten voor een
voldongen feit te plaatsen.
Duitschland zou het best in vijf a zes
groote bondsrepublieken te verdeelen
zijn en welie. Beieren, Baden en Wur-
temberg2e. De Rijnlandsche republiek
met beade oevers. In het Noorden
Pomnieren, Mecklenburg, Hannover, Ol
denburg en Sleeswijk-Holstein, die ln
hoofdzaak agrarische landen i-nde
Hansa-steden zijn niet van beteokeois.
4e, Thuringen en Saksen als indusiriee-
le centra en als Midden-Duitsche re
publiek. 5e. Berlijn met Silezië en een
klein gedeelte van Pommeren met de
Mark ais kleine republiek, zooals Wee-
nen en Boedapest.
Er ia één voordeel aan die oude
auto van jou verbonden: je zult nooit
geverbaliseerd worden omdat- je u
«nel rijdtl
Neen. maar we! omdat ik het
verkeer belemmer Want om de vijf
minuten staat ze stil!
Mevrouw A.: Verwacht Je mun <iat
je hem gehoorzaamt?
Mevrouw B.: O. neen; ik ben zijn
w e e d e vrouw!
De terugtrekking der Duit
sche troepen uit 't Ruhr-
gebled.
De Duitsclu regeeriog heef» laWn
weien, dat zij de troepen. dtv zij
met meer noodig heef', uit he» l'.nhr-
gebied lerugtrek:.
Hoeveel dit er zijn, zegt zij me*,
Doch eP kan verwacht worden, dav
zij haar beet zal doen het troepen Ld
in de neutrale zóne tc rcduceerf-n ot
het maximum dat rij er krachten© de
overeenkomst van 9 Augustus 1919
mag houden (20 bataljons, 2 batte
rijen en 10 eskadrons) welke er-
eenkomst eigenlijk den lüen April
reeds was afgeloopen (van dae tijd
stip af mochten er in deze zone van
vijftig kilomeier geen Dinteche troe
pen meer staan) en wasrvan verlen
ging is gevraagd voor drie maanden..
De 1000 rl j ks w eerso ld aten die tij
dens de gevechten op gebied door
Engelschen bezet gekomen waron,
zijn thans weer vrijgelaten.
Schadevergoeding geëlseht.
isen heeft aan het rijk een schade
vergoeding geëlseht vaji 10 millioen
mark, Duisburg een van 4 miH'.iocn.
Nog meer gevechten
op til?
Uii Munster wordt geseind:
In den sector Gevelsberg—Scfaweln»
Bannen—Elbert eld—Retnecheid ver
zamelt zich ©en gedeelte der van de
fronten terugkeerende roode gardis
ten, ter 6terk1e van ca. 6000 mart.
Daait ii zullen zich de bewapende
radicale arbeiden», ren getale van
'16.000 man. aansluiten, indien het
daar werkelijk tol den laatsten ui»er-
sten tegenstand kom", waarmee reeds
gedreigd ia. Van militaire zijde houdt
men rekemng met een troepenmacht
van totaal S5.000 man, indien de
thans uit Bannen terugkeerende re-o
de gardisten ui-, het overige industrie»
gebied zich daarbij ook nog suuctei*
ten.
ho:^.
Uit Plauea wordt geseind
De „roover" Hola uit Frlkenstein, is
thans naar laatstgenoemde plaats ge
vlucht. Hij voerde met zich mede 4 gij
zelaars, 3 vrouwen en 1 maa, weil.e zich
thans weer op vrije voeten oevinden.
Men vermoedt, dat hü zijn werk thans
zal beginnen in de Boheemscne velden.
De communist Holtz deelde te voren
mede, dat rijksweertroepen in aantocht
waren. Voorts zeide hij, de algemeene
staking te hebben gelast.
Hij gaf den arbeiders bevel niets tegen
de rijksweertroepen te ondernemen. Wel
zou hij zijn volgeb'ngen bevolen hebben
verscheidene 'rroot-gTondbeiiueis ge
vangen t© nemen cn te vermoorden en
de meeste groote villa's in brand te »■«-
ken.
De burgerij verkeert in grooten ar.gst.
In een nader telegram wordt te-
meid, dat de vluchtende Spuiiacsv
ten te Pl&uen eerst een ©chrlkbcv.-itsd
uitoefenden. Er zijn vele branden ga
slicht. Ook is veel geroofd en geplun
derd.
Vooral aan fabrikanten zijn groote be
dragen afgezet voor onderhoud van 'i
roode leger,
Engelsche Journalisten
MNdlgd.
In de Engelsche pers worvli g<»neid,
dat twee Engelsche Journalte
Dusseldorf door de rijksweertroepen
gevangen genomen en be'oedigd zijn.
De Rijksweertrcepen waren boo®
am de houding die Engelsche en
Amerikaansche correspondenten te
genover de onlusten in het Ruhzge-
bffed aannemen.
Een der journalisten, die hij zijn
verhoor de handen ln zijn zakken
hield, is door soldaten, op bevel van
een officier mishandeld om hem te
leeren hoe hij zich gedragen moest.
DezeJfde bladen melden, dal de
rijksweertroepen in Essen een schrik
bewind voeren, mannen eoi vrouwen
uit „de arbeidersklasse dood end e.
't Oordeel van Seheldemann.-
Scheiden)aiin lüeld te Kaasal oen
rede. Hij noemde de bezettlngspoü-
tiek der Franschen schandalig.
Gisting onder do Berlijn-
sohe spoorwegarbeiders.
Uit Berlijn wordt aan '1 Handels
blad geseind:
De communistische arbeiders)>artij
tracht de arbeiders in de spoorweg-
Feuilleton
Naar het Engelsch
van
JAMES MC. ELDERRY.
Hugo's adeiu stokte.
Het is hot is onmogelijk, riep
hij uit Grigor, het is niet waar!
Het kon niet waar zijn. Zij was voor
talles verantwoordelijk op het kan
toor. Hot is niet waar-
Jawel, zeide Hawtrey. Het is
waar. Ze reisde onder den naam Ra
chel Campion. Er had eerst nog een
vergassing plaats met den naam, want
toeu haai- hut besproken werd wat.
door de telefoon gezegd. „Marion
Campion Campbell".
Hugo's neusvleugels trilden.
Marlon Campion Campbell, her
haalde hij stotterend. Het ls on-
mogalajk! Ik zeg je Grigor, ik geloof
het niet ik geloof het niet,
Beste kerel ik heb je niet ge-
ïraaffld het ia ctedoovan- varzelcarda
Hawtrey hem. lk noem alleen de
feiten op. Niemand behoeft feiten te
gelooven, alleen theorieën vragen om
geioof. De hut werd twee dagen ge
leden besproken.
Door wien, Grigor? Door wien?
Vlug. kerel, zeg me wie liet deed!
Door een onbekende, teleionis-'h.
Er is voor betaald mei een telegrafi-
schen postwissel die in goud uitbe
taald kon worden. Vreemd is dat, het
Er moet iets achter zitten. Hugo
greep den rug van zijn ©loei vast.
Zijn ademhaling ging steeds sneller.
Er moet iets achter zitten, zeg ik
je. Zo is niet gegaan ze kan niet
gegaan zijn uit vrijen wiL
Ze is alleen gegaan, en alleen
aan boord gekomen, zelde Hawtrey.
Hugo weid doodsbleek.
Telegrafeer dan dadelijk naar de
politie dat ze aangehouden moet wor
den voor ze landt, reide hij eindelijk
Je bent toch wel zekor van Je zaak,
Grigor? Je hebt Je toch niet in den
persoon vergist?
Neen, gewoonlijk maak lk geen
fouten op zulke belangrijke punten,
Hugo, verzekerde Hawtrey hem.
Telegrafeer of teleiphoneer dan
naar Scotland Yard. Doe wat je wilt.
Ik heb niets meor te zeggen, Grigor.
Ik wou dat je nooit gekomen was.
Dat jnoet je niet doen, zeide
Hawtrey.- Binnenkort zul Je dank
baar zijn dat ik gekomen ben. Maar
voor ik verder ga moet je beloven
alios geheim te houden, Hugo. Je bent
nogal driftig. Beloof me dat Je Je in
zult houden en niets zult zeggen tot
ik er je permissie toe geef. Daarna
kun je doen wat je wiit.
Hugo keek hem somber aan.
Ga maar door, zeide hij. Ik
beloof je alles als je me kunt ver
tellen dat er iels met dat plotselinge
vertrek van Pearl niet in den haak
is. Er moe: lots achter zitten.
Dan! zeide Hawtrey rustig,
zal ik je vertollen dat ik den teLe-
graafbesteller gevonden heb en den
man die hem de opdracht gaf en den
klerk waarvan die man de opdracht
kree# en degeen die het eerste het
telegram heeft aangeboden.
En wie ie dat, Grigor?
Kempster. Hij is niet slim ge
noeg, die schurk. We zullen hem nog
wel krijgen, Hugo. We zullen hem
wil krijgen. Ik heb nog nooit van
mijn leven zooveel gedaan in een uur
tijd als vandaag, maar Lk zou den
heelan dag wel zoo hord willen wer
ken als lk er zeker van was dat ik
zooveel bereiken zou als vanochtend.
Én moet je me aan die belofte
houden, Grigor? Kun je me niet een
uur mijn vrijheid geven? vroeg llugo
vlug.
Neen, je moet van dien man af
blijven, Hugo. Ik heb hem noodig.
Maar, protesteerde Hugo. ik
ik
Toen, terwijl de deur op een kier
geopend werd, rlop hij plotseling:
Komt u binnen, Sir Fentonl Wat
voor nieuws brengt u ons?
Sir Fenton kwam langzaam de ka
mer binnen.
Het nieuws dat ik u breng, zei
de hij, i« dat Sir Benjamin zon
der e enig en twijfel gestorven is aan
de gevolgen van een aanval die op
hem gepleegd is: hij is aan hartsver
lamming gestorven voor het vergif,
dat omstreeks middernacht moet zijn
toegediend, gewerkt koo hebben. Er
is genoeg ingespoten om een geheel
huishouden te doodm. 01 de persoon
die liet vergif toediende dezelfde is
die hem aangevallen lieeft, taI de
heej- Hawtrey mootem onidekken. Zoo
oppervlakkig bekeken ig het onmoge
lijk, want het vergif werd waarschijn
lijk dne of vier uur voor den aanval
toegediend en j>as enkele uren Jaar
na is Sir Benjamin overleden^
Ik geloof, zeide Hawtrey, dat
dit het zonderlingste veriiaal is dat
lk ooit gehoord hob.
Ja, stemde Sir Fenton toe. Het
gebeurt niet dikwijls dat men het
werk van een moordenaar w aardeloos
gemaakt of, in zeker opzicht voorko
men vindt door een anderen moorde
naar. Twee aanvallen! Bijna twee
moorden. En een verpleegster die in
d© kamer er naast sliep en blijkbaar
geen geluid gehoord heeft. Ik wou
dat Sir Benjamin niet zoo'n 6tijfkcp
was geweest en had willen toeslaan
dat er 's nachts iemand bij hem
bleef. De moord heeft zoo weinig ve:-
schii gemaakt. Een dag later zou hij
een natuurlijken dood zijn gestorven.
En toch moeten wij aannemen dat
er een moord e" een poging tot moord
gepleegd zij"-
George Hawtrey knikte.
Twee menschel) met hetzelfde
doel maar die onafhankelijk van
elkaar zijn opgetreden dat zal ons
eerder helpen, dan hinderen, denk ik
zoo.
Hugo stond op van den rand van
de tafel.
Ia het u mogelyk, Sir Fenton,
vroeg hij, met eenige nauwkeurig
heid de tijden van de inspuiting van
het vergift en van den werkelijke!)
moord vast tc stellen?
Sir Fenton dacht een oogenbük na.
Wat het eerst betreft, antwoord
de hij, dat i8 heel moeilijk met
eenige nauwkeurigheid te zeggen,
maar ik zou denken, omstreeks mid
dernacht. Wat het tweede aangaat
ik denk dat de aanval ongeveer om
vier uur heeft plaats gehad mis
schien een kwartier vroeger of later.
Als het noodig was zou ik daarop
wel een eed willen afleggen.
Hugo wendde zich tot Hawtrey.
En. Hawtrey, hoe staan we nu
ten opzichte van de poli tie? Is het
noodig om dadelijk een telegram
naar Scotland Yard te ©Uiren?
ln geen geval tot ik Sir Benja
min's kamer en een paar andere din
gen met de meest mogelijke nauw-
keurigheid heb onderzocht, zeide hij,
eo niet voordat ik de huishoudster-
verpleegster een paar dingen heb ge
vraagd aks dat noodig mocht blijken.
Natuurlijk heeft. nog met niemand
over uwe ontdekking gesproken, Sir
Fenton? U heeft nog niet gevraagd
wie er in Sir Benjamin's kamer is
geweest of wie er had kunnen zijn?
Sir Fenton sohudde het hoofd.
Behalve met mijn collega's heb
11; er met niemand over gesproken.
Dai is ook mijn terrein niet.
Dan ga ik dadelijk aan het werk,
kondigde Hawtrey aan. Ik zal je
aan de lunch alles vertellen, Hugo.
(Wordt vervolgd.)
