Hmeits Dasilau
Brieven uit Nice.
Bet geeeimziDuiye stertgevai van
Sir Benjamin üeutou.
VIERDE BLAD.
Zatertaf 14 April 1110
HET SPEL.
t Begint ai bij de jongens, ilie voor
en na schooltijd in een kiuilje saaien
scholen. Ze hebben zwarte boezelaars
aan voor de inktmoppen, met lange
mouwen, en dan hurken ze neer en
zetten een houten soldaatje tegen der.
muur; dat Is dan een „boche". H<
spel heet „Jeu de Massacre". Nu
moet er een met een vierkant stukje
karton dat houten soldaatje, op een
afstand staande, omgooien en dan
glijden er warme stuivers van den
esnen broekzak in den andera
l)e groote jongens, met uniformen
ao.il, die dus eigenlijk al mannon zijn,
spelen een spel dat „Jeu de Boule
heet en dat 'tbest te vergelijken is met
kogelen, zonder kegels. Dat spel spe
len ze in de open lucht en Zondags
zijn er heel© concoursen en dan eten
ze „Pan Bagnat" en „Pissaladière",
volksschotels, klaar gemaakt, de eer
ste met ansjovis, olijven en tomaten;
de tweede met uien gebakken m meel
met allerhande andere lekkernijen.
Papieren franken en papieren „pièc-
de cent sous"' verdwijnen van 't eene
vestzakje in 't andere.
Wat de jongelingen tussclien die
beide leeftijden in voor cen spelletje
spelen weet u zelf 't beste; dat is hei
jeu de '"Amour, een spel. waarin je
evengoed de noodige handigheid moet
opdoen, wil je 't winnen en de baas
blijven. Niet zelden verdwijnen er bij
dit spel bankbiljetten uit eon porte
feuille in een réticulle. *n 't zuiden,
waar 't warmer is, paal alles heftig
toe, zoodat deze_spelletje^ dikwijls
gepaard gaan mot luid krakeel, hef
tige gesticulaties en e-r<n vechtpartijtje
ot een gebroken hartje, dat z'n wonde
pijnen tracht te heel on met pleisters,
die ni6t willen houden
Langs de rivier ,,de Paillon" loo-
pen breede Boulevards en daar aan
don voet van den heuvel waartegen
Oud-Nice is opgebouwd, is 't af en
toe kermis. Hoewel er een draaimo
len, een schiettent on een nhotografie-
kr a amp je is, lijkt- die kermis niets op
een kermis in Holland. Heen poffer
tjeskramen. geen stoomcurrousels.
geen Nougeat ue Montéiimart en geen
draaiorgels. Geen gehos en ge-
eclireeuw en geen dronkemanspar
tijen. 'i Is eigenlijk een kermis van
niemendal, maar 't rad van fortuin
ig er m lange rijen ©n vele variaties
vertegenwoordigd. Zoo tegen den
avond, wanneer de kazernedeuren
opengaan, de workmen schen hun dag
taak geëindigd hebben en rt beetje
scheepsvolk er op uittrekt, komen de
ondernemers van de va-banque-spel
letjcs uit hun geheimzinnige holen
opzetten, slaan hun tafeltje op, sprei
den een kleedje met figuren of tee-
kens of cijfers uit, on stellen hun
roulette op. Dat heeft veel aftrek, nog
mier dan de geblinddoekte juffrouw,
die je de waarheid vertelt of de Ita-
liaansche vrouw, die in een hoop
zaagsel haar glinsterende prullen te
koop legt 't Is bijna altijd manvolk,
dat zich om die speeltafeltjes ver
dringt en met begeerigen ~i.
naar de voddige prijzen, die rondom
de nummers of woorden of wn.t dan
ook zijn opgesteld.
Is er in M on te- Carlo slechts één
niet op de zes en dertig nummers en
In de Casino's &n Variété's zelfs geen
niet op de negen nummers, hier zijn
er dikwijls twee op de twintig.
Maar dat weerhoudt den e. nvouth-
g©n man, voor wien -ikwijls het.
heele. leven een groote niet is, aller
minst z'n twee „sous" te wagen om
in 't bezit te raken van een gMnsle
renden sigarettenkoker of een stuk
suikergoed. Een duw teg?-n een wij
zer, een stoot tegen een getand rad,
een worp niet een kogeltje of een gOo;
naar kegeltje©, 't is al om 't even,
het geluk zal uitmaken of je thuis
oen ihij gezicht zult zien of niel. De
krant sprak er schande van, maar
waar moet de arme man gokken ais
iedereen -t kan doen t,ege® betaling
een besloten ruimte? 't Is waar, in
Monto Carlo betaal je geen entrée,
maar daar kom je zoo maar niet in,
daar heeft de werkman geen toe
gang.
Ue werkman speelt graag, vooral
de Italiaan, en Nice is eigenlijk nog
voor een groot deel. Italiaanse!). Bo
vendien komen er altijd tijdehj..
Italiaansclie werklui om dat werk te
doen, waar de Franschinan geen zin
in heeft; voor 't bouwen van huizen
b.v. is geen Franscbman te vinden.
In hun schaftuurtje spelen die Italia,
mn -een heel eigenaardig spelletje
„Mon a genaamd. De een steekt een
paar vingers uil z'n gebalde vuisten
en de ander moei tegelijkertijd roe
Feuilleton
Naar het r. u g etio C h
van
JAMES MC. ELDERRY.
38)
Peurl St. Clair zat ook aan dek:
oleek en lusteloos. Ze staarde naar
het water met oogen die niets sche
nen te zien en zo was totaal onver
schillig voor wat er orn haar heen
gebeurde. Hoe ze ook haar best deed,
ze kon niets doen tegen haar luste
loosheid en haar toekomst in dc stad
waaraan ze een vage herinnering
had, boezemde haar weinig belang
in. Ze ging er heen om er nieuw
w«rk te doen tegen een salaris waar
zij ruim van kon leven, eit als zo er
eenmaal wa9 zou ze bevrijd zijn van
de onaangename attenties van haar
patroon, den man dien ze haatte en
verafschuwde. Maar behalve dit wist
ze niets en het kon haar ook niets
«helen. Ze scheen dood te zijn voor
ftile gevoel, de dingen waar ze vroe
ger om gaf konden haar niets meer
scholen. De andere passagior8 had
pen hoeveel vingers de ecr.jïe uit
steekt. Dit spelletje gaat zeer vlug en
't schijnt er bij t.e hooren dat er luid
keels bij geschreeuwd wordt, want op
een -afstand hoor jc al: s c t t e! no
vel d u e! c Th q u ei
Natuurlijk geeft zoo'n spelletje aan
leiding tot bedriegerijtjes, dientenge
volge tot kibbelarljtjee, die bij 't felle
temperament van den Zuiderling ge
makkelijk overgaan lot heftige vecht
partijen. De politie hceit er een eind
aan gemaakt en op den openbaren
weg wordt geen „Morra" meer ger
speeld-
't Zijn niet alleen de werklui die
in hun schaftuurtje een spelletje spe
len, ook de kantoorheeren, bedienden,
employé s, renteniers e11 oudere nee-
ren c'i dames, die hun offie in een
koffiehuis gebruiken, leggen gauw
een kaartje of spelen darn, zelden
schaak; nooit ziet men meer domino
spelen tegenwoordig.
Maar oen epcK-.tje ..Ecarté" of „Pi
quet", daar zijn de Franschen dol op.
Je bestelt aan den kellner „un tapis"
li dan brengt hij j: oen klein kleedje
een mandje met fiches en een spel
van twee en dertig kaarten. Uren
lang kunnen dames en heoren zich op
een regenachtigen dag vermeien in
hun kansberekeningen.
De Enge.Ischon spelen .Bridge'' niet
in een café, maar in de hall van hun
hotel of in hun villa, waar den heeien
winter door de Engclsche „High
life" elkaar ontmoet en waar 't voor
de Franschen een glorie is om toe
gang te verkrijgen, 't Behoort dan
ook tot de Fransche „bon ton" om
Bridge te kunnen spelen, liefst met
Engelschen en dan een beetje En-
gelëch te babbelen. De Engelschen
doen dan hun best cm Fransch te
praten, .maar waarschijnlijk omdat
beide partijen 't op den duur te ver
moeiend vonden om hun hersens zoo
in te spannen, mei spelen en praten
in een andere taal, zijn ze aan het
dansen gegaan. Er i8 dezen winter
gedanst zonder ophouden.
De ware liefhebbers van 't spel la
ten zich echter door de danswijsjes
niet van de wijs brengen.
In elk Variété of Café-Clianiant of
Café-Concert, in het Casino en de
„Jetée" is hel spel „la boule" ook wel
„petits chevuux" genaamd. Hoe voor
namer 't établissement hoe luxue-user
de speelzalen. Vooral 't Casino met
z'n groote luchters, z'n marmeren
zuilen, enorme spiegelruiten ©n par
ketvloeren, spant de kroon.
In 't midden van de tafels mei
grot® laken is een groot rond bord
met hellend vlak. In den rand is een
stootblokje en in 't midden, om een
bolvormige verhooging, ut een kring,
staan, in kuiltjes, de nummers van
1 tot 9, eenigo keeren herhaald. De
uurnmecs van 1 tot 9 zijn ook op het
groene laken aangebracht. Maar be
halve dat ieder nummer afzonderlijk
m een vak voorkom;, komen ook ge
combineerde groepen van viej- cijfers
in vakken voor. Nummer 5 is er ech
ter maar eens, en wel afzonderlijk,
dit is dus een voordeel voor de bank.
In 't volle seizoen- Januari, Februa
ri, Maart, zit en staat een dichte
drom spelers om die tafels. En
maar weer ïoept de „croupier", die
den bal tegen het stootblokje gooit.
„Faites vos jeux, messieurs er. dan
schuiven de spelers hun fiches, die de
waarde van een frank vertegenwoor
digen, op een nummer „e® plein" of
op een gecombineerde groep, ^an
klinkt 't: „Les jeux souf faits?" en
wanneer dan de bal In 't midden van
't bord heen en weer rolt ©u van 't
eene kuiltje in 't andere wipt, aan
uoórt men: „Kien ne va plus" nog
haastig worden wat fiches aange
schoven of handig in een vak gemikt
en in spanning wacht .non op de be
slissing. Wanneer nu de bal bijvoor-
beel in 6 rolt, dan graaien de crou
piers direct met htm harkjes alles
weg wat niet op 6 staat en betalen
dan zeven keer den inzet op G alleen
of twee keer den mzel op 6 in een
of andere combinatie, bijvoorbeeld
2, 4, 6, 8 of 1, 3, 6, 8.
Dag in dag uil, "s morgens, 's mid
dags en 's avonds gaat dat spel door
en altijd zit en staat er een dichte
menigte om dte tafels. Er zijn hier
hee. veel menschel), die jaar m, jaar
uit hel beetje geld dat ze kunnen
missen, zitten te vergokken, er Z|j"
er heel veel, die, wat ze hadden, ver
gokt hebben, t Is ongelooflijk zooveei
menschel) ais ti zijn. die hun systeem
Itebben e® altijd maar weer opteeke-
nen met nulletjes en kruisjes en
streepjes om 't geheim van 't geluk
te verschalken, Ze hechten aan data,
uren, plaatsen en vooral aan „la
main du croupierMadame „Chose"
zal nooit spelen wanneer „le petit
brun" den bot gooit, want zegt zij,
„ii me porte la guigne (hij breng;
mij ongeluk). Madame „Telle" 6peel
alleen wanneer ,,.e gros Mond" aan
de beurt is, want dun heeft zij „chan
ce". 't Ls eigenaardig dat je oip de
speeltafels iij de moer eenvoudige in
richtingen zooals „Eldorado" en
„Trianon" nicer mannen ziet spelen,
terwij. in de fraaiere inrichtingen
zooals „Casinoen „Jetée" meer
vrouwen h; geluk wagen. M r
ecu gjuueiit dun 11ju te korten met
allerlei feestjes zc had er met aan
mee gedaan. De monsehen die mei
haar wilden kennis maken, had ze
afgesnauwd er. onvriendelijk behan
deld.
Deze lusteiooze stemming was be
gonnen toen ze aan boord ging
op hei oogenblik dat Joseph Kemp-
stói naar ui uen trein uuar Liver
pool gezet had -en verdwenen was.
De brief dien ze aan Hugo had willen
sturen s\;.s nooit geeclueven en ze
had ziel) heeleoia&l niet herinnerd,
dat ze het niet luid kunnen doen.
Dat heele deel vat) haar leven was
donker en wazig voor haar, behalve
's nachts als ze wakker werd.
kon ze een oogenblik helder denken
on dan kreeg ze het beeld van Iiugo
voor oogen, zooais hij geweest was
op den avond dat ze samen in de
auto van Londen naar Ivinghoc reden
Dun riep zc om hem, riep zijn naam.
En later als het visioen van Hugo
weer minder duidelijk werd en haar
herinnering bijna heelemaal ver
dween, stond ze op en bad om verlost
te worden van dat onbogrijpe!»
gevoel van onmacht wnur ze niets
van begreep.
De „Galicia" stoomde verder. Ze
was nu al bijna bij Long Island en
liet einde van de rei3 kwam al dich
ter en dichter bij. Plotseling voer
er van het eiland af een kleine motor
vriend Luclen beweert dat 't cen be
wijs ls, dat de vrouw uit de hoogere
kringen dommer ie dan de vrouw van
geringere komaf, terwijl 't bij dc
mannen juist andersom sou zijn, want
zegt hij, „le jeu est béte" (het spel is
dom). Maar zijn stelling gaat met op,
want als je in de cerdes komt, zijn t
weer voornamelijk mannen die zich
om t groene laken scharen.
In de „cerclea" gaat t voornamer
u>e. Voor een inrichting van vermaak
betaal je eenvoudig je entrée e® de
gelegenheid om te spelen is er. Je
iaat je 's morgens b.v. scheren "en
's avonds scaat t zelfde jongeinensch,
dat „merci monsieur" voor de twee
sous zei, die je in de offerbus liet glij-4
den, naast je aan de speeltafel en
lanceeri met veel gratie z'n pennin
gen op 't groene la ten. Met papieren
franken (de minste inzet is e n frank)
kan natuurlijk niet gespeeld worden:
daarom wissel je d'e zeldzaam sme
rige papieren franken bij een gega
lonneerd en meneer in voor beenen
„jetonsdie een waarde van vijf
franks vertegenwoordigen. Wil je
evenwel maar één frank tegelijk in
zetten, dan wisselt de croupier die
„jpton" weer in voor 5 nikkeien „fi
ches".
Als 't geluk wil dat je met jetons
of fiches weggaat, dan kun je die bij
deiizolfde® gegalonneerdgn meneer
weer voor gangbare munt inwisselen.
In de „cerclee" wordt „Baccarat" ge
speeld. Do oere'-es zijn zeer fraai in
gericht vooral de „eerde" van het
Casino. In het volle seizoen vindt
daar de heele en halve wereld van
lia'f Europa en Amerika na een sé-
jour ill Brighton, Biarritz, I/widen
of Parijs elkaar terug.
Zeer schoone vrouwen, in uitzinnige
toiletten, trachten Ir"1 beslaan
lijk te verzekeren of-stagen er in zich
voorgoed een poeltie in die cosmopo-
liusclie wereld le veroveren. Dm tol
de cercle toegelaten te worden móet
men zich légimiteeren of door twee
leden voorgesteld worden; hei komt ei
inaar op aan te b.-v. ijzen dat je wat
le verliezen lubt. De entréeprije is
50 of 100 francs voor het seizoen.
Er zijn twee soorten van Baccarat
't Gewone baccarat en baccarat de
chemin de fer. 't Tweede heeft z'ri
naam te donken aan de snelheid
waarmee 't gespeeld wordt. In 1905
is er nog een soort Baccarat inge
voerd door een zekeren meneer Mar-
quet, destijds directeur van de Kur
saal te Osu-nde. Dit spel wordt door
de-spelers „La Mui,'heuse" genoemd
en is eigenlijk een baccarat chemin
do fer, Baccarat wordt met kaai-t.cn
gespeeld, meestal met vier spelen van
52 kaarten, soms zelfs met zes. 't Is
een zéér gevaarlijk en measloepend
spel. De minste inzet is 20 franc, ge
durende de dagon van de groote ren
nen, wanneer de grove spelers bij
dromnun meekom-ui, is die minste
ir.zet 25 talis d-i- 500 francs. De hoog
ste inzet is 20.000 frs. m onbeperkt
voor de bank.
De speler, die de bank houdt, moet
ir. 't bezit zijn van e n som minstens
tweemaal zoo groot als *t totaal van
de inzette® der spelers. Het aantal
spelers is onbeperkt. De bankhouder
geeft de kaarten uit. De hoogste pun
ten zijn 19 on 'J. Wanneer de bank
9 beeft, verliezen a'.le spelers, wan
neer de combinatie van 10, 9. 6, 3 riet
voorkomt hebben de combinaties 10
en 8, 10 en 7 enz. de hoogste waarde.
Omdat 't niet voor iedereen'mogelijk
is om in eon cercle opgenomen te
worden (oen eer is 't volstrekt niet.
want je ziel er allerouguunste typen)
en omdat Buccarut een zeer harts
tochtelijk spel i», dat alleen in car
ries gespeeld mag worde®, bestaan er
geheime speelplaatsen zoogenaamde
„tripotsOnbetrouwbare croupiers,
on valsche spelers, Üie niet. meor in
Ue cercJes worden toegelaten en even
min in Monte-Carlo toegang kunnen
verkrijgen, huren of koopt® een vil-
kilje buiten Nice en ai gauw is 't
onder die „irréguliers" bekend dat ©r
weer een gelegenheid is.
De verhalen over valseh speten en
bedrog zijn veie! De meeste kans om
opgelicht te worden loop je natuur
lij.; in di- geheim.- „tripots". Niet
-derhls hooft men daar het ongecon
troleerde t? doe mot de kaarten, maar
ooviiidi'ïn kunnen de croupiers daar
aJ d:& trucs uitspelen waartoe ze ui
Ue „cercles" en in onder gemeente
lijke controle staande speelbanken
- eer. <v,uis hébben.
„L'étouffage" b.v. is al dadelijk oui-
©geluk g-.-inaak;, want de croupiers
mogen gee® zakken in hun kleuren
Meliuen. I-ii -ii ge <-(iéti "is ec echier in
ALx een croupier gewee'vl, die geld
wegmoffelde in cen zak, Men hij in
zïi Uiep uitgesneden vest op z'n maag
had laten maken. Hij kreeg den btj
naam van de Kangeroe. Zoo doen er
voortdurend verhalen de rondte en
menscheu die in opeten opgaan, pra
ten van „un cotnbinard'' dat is dan
iemand die niet Ue directie onder een
hoedje speelt om Ue spelers aan te
waklieren door grof te spelen. Ze
hebben 't over „une sequence", een
ver va selling van kaarten, die van te
venen op ec:: zekere volgorde worden
golegu ..-)) schijnbaar geschud wor-
oooi >ae egel) ei. y ue g.cu.t-
afkwam. Een duizendtal nieuwsgie
rige oogen werden ei dadelijk o;< ge-
vestigu. Alleen Pearl die haar som
bere oogen nog altijd op liet-schui
mende water gevestigd hield, zag er
niets van. Iemand in het bootje stond
op un praaide de stoomboot, terwijl
hij oen t«eken gaf dat alóeten de ka
pitein begreep. Er was e®h knarsend
Lawaai toon de machines weiden sul-
gezet. Langzaam verminderde de
vaart, de pussug.©rs slaakten uitroe
pen van ergernis en verbazing en do
GaJicia lag stil.
Toen eerst keek Pearl op en ton
zag zc, evenals do anderen, dat de
menschen aan boord van hot bootje
voor het mearendeel detectives ware®.
Dti0 van hen klommen aan boord ©n
ze hoorde hen in een opgewonden
gesprek met den kapitein ttic liet-,-ik
protesteeid'c. Toen wees opeens een
va® de officieren in haar richting
en zo hoorde den naam: ...Mariottt
Campion Campbell' bij haar ver
trek had Kempster haar tot haar
groote® schrik verteld -dat dit limir
eclite naam was en dat hij zoo ook
ltaar plaats op de boot besproken had.
In een oogwenk waren alle blik
ken op haar gevestigd. De officieren
liepen vlug langs liet dek, omring-
dc-n haar stilzw ijgend en duwden zon
der veel omhaal de andere passa
giers, die naar votx-u drongen, terug.
de®. Zo hebben 'i over „la Foudioyan
te „Un coup morité „L'orphelin"
enz. eau. allemaal Trienen-es"
tvalsch .spelen) die bij de hnzard spe
len iu practijk worden gebracht.
I® goed geordende speelzale n staan
de croupiers onder een voortdurende
controle, de spelers trouwens ook.
De croupiers genieten een behoor
lijk inkomen; zij doorloopen vóór
hun in functie treden &:ai oefenschool.
T Zijn heele heeren, maai' dat neemt
niet weg dat er bij iedere tafel eon
busje is, waarin gelukkige spelens,
uit erkentelijkheid, een offer laten
glijden voor den croupier.
Van 't middelpunt van a'.'e spelen,
van do Bank van Montc-Carlo. zal ik
u cen volgend en keur vertellen.
C. E. M. LüGÏ.
De zwarte Bloem
NV.ar het Engel scii
Voor tón ding ben ik allijd
dankbaar geweest, zeide mevrouw
Hyminghame to; het meisje van haar
zoon, nl. dat wij hier geen geesten
er op na houden. Zooala jc weet, da
teert he; oude gedeelte van Ryining-
hame Hall uit de middeleeuwen,
maar gelukkig zijn er geen malle ge
schiedenissen betreffende wi'ie da
mes of hoofdtoozo spoken aan ver
bonden. We! bestaat er een eigen-
uardige legende maar „geesten"
hebben wij bier niet.
Vertel: u die legende eens!
vroeg he: jonge meisje, Mar j one
Croftgretig.
Eenvoudig, dat toen eons een
Rymlnghame...
Zij hield op en- luisterde.
Eenigszins sleepend* voetstappen
werden in de gang gehoord.
Daar is TomIk zal hot je wel
eens op een anderen keer ver ellen
zeide zij. Ik wil liever niet, dat hij
over dat soort dingen gaat ziEeo
peinzen.
Tom Rymingharae was nog eenigs
zins invalide, hii was in den oor'-og
aan een been gewend geraakt en bo
vendien waren zijn zenuwen nog min
of meer geschokt.
Hij was echt er langzaam maar ze
ker aan 't herstellen, alleen zou htj
gedurende iin verder 'even met één
been blijven „trekken":
De begrooting voor de herstel
lingen is gekomen, moeder, zeide hl]
eu Max is er ook
Hij spreidde eenig©, papieren op de
-afel utt voor mevrouw Rymingha-
mtr. Marjoric stond op en heg-M zich
naar de oranjerie.
De aankondiging van de komst
van haar neef Max had haar eenigs-
y.ins veren:rust, daar deze haar ge-
tuunen tijd op lastige wijze he- hof
had gemaakt.
Zelfs haar verloving met Tom had
hem ntoi ontmoedigd, hij had haar
me zijn attenties vervolgd in de da
gen van ien haar grooien angst, toen
lom aan het front vms. Ge-iurenae
den laats en tijd was hij afwezig ge-
wees.; Majorie meende wei. da4, haar
aanwezigheid in Ryminghame Hall
de reden van zijn terugkomst vraa.
De oranjerie leidde naar een ur
chtdeeëri-kas, dat beroemd was tn
die streek., Marjone, diep u, ge-
a„chien, liep er duoi en wilde juist
weer teruggaan, toen haar aandacht
getrokken werd door een bijzonder
eigenaardige bloem, die groeide tn
uenzc-lfdcn pot als een der orchideeën
Nog nooit in haar leven had zij
een dergelijke bloem gezien kooi
zwart met vuilwitte meeldraden. De
vorm had veel van dien van een
Kerstroos; ook de knoppen waren
zwart. De bloem was r cake loos en
ei was iets zoo sombers in haar
geheele voorkomen, dat het meisje
onwillekeurig terugdeinsde
Marjorieklonk Tom's stem
van de tuide ie zijde van de oranjerie.
Zij was blij Tom's,s cm Je hooren.
Het was u!= hel ontwaken uit een
benauwden droom.
-- O. Tom, kom eens hierl riep zij
Er staar hiei zoo'n vreemde bloem.
Ken jij baart
'lom h3:: r: waren hartstocht voor
pianten en bloemen. Hij kwam aan
loopen zoo snel zijn gewend been
het hem veroorloofde.
-- Laai eens kijken, zei hij en Mar
jorie wees hem het zonderlinge ge
was
Zij was niet voorbereid op wat
volgde. Tom boog zich over de
bloem heen. bekeek haar, schudde
zijn hoofd, loei: was het, bl hij p oi-
seling hevig schrikte: hij werd
doodsbleek, zelfs zijn lippen verloren
alle kleur. Groote hemel! stamel
de hij. Toen wankelde hij en viel
bewusteloos aan Marjorie's voeten
neer.
Lenigen tijd later, toen Tom weer
iot bewustzijn gekomen, in een arm
stoel zal, ".erwij.l zijn vriend Sey
mour hem gezelschap hield; riep me
vrouw Ryminghame Marjorie ter
zijde.
i'eric: uu ecus precies, wal
Zo schrok, werd bleek ji begon te
boven. Mei verbaasde oogen suiarde
ze hen aan. Het was ev&n ©til. Toen
haalde een van de mannen cen ge
wichtig papier uil zijn zak en ter
wijl hij haar voor de eerste maal
aanspi-ak zeide hij-
Ik heb redenen om aau te nemen
dat u M u ion Campion Campbell is.
Ik heb liler een bevel tot in hechte
nisneming van u; u wordt beschul
digd med piichtig te zijn aan den
moord op Su- Benjamin Denton van
Ivinglioe Manor in de provincie
B-unktJnre.
Terwijl hij sprak haalde hij een
paar handboeien uit zijn zak en voor
ze zijn bedoeling begreep Jtad lilj ze
ltaar aangedaan. Toen terwijl hij
zich tot den kapitein wendde, zeide
hij:
Om u niet te veel op to houden,
kapitein, zul ik zorgen dat de baga
ge van do gevangene van New-York
uit terug fié-zond&n wordt. Het beste
is dat u u'les dadelijk bij elkaar laat
pakken en uitladen, zoodra do boot
aan den steiger iigt. Anders vrees ik
dat u ©i' nog wel heel wat last van
zoudt kunnen ondervinden.
Terwijl hij sprak legde de detec
tive eon hond op Pearl s schouder en
duwde haar voor zich uit, in ile rich
ting van d© ladder waarop hij de boot
ingeklommen was. Toen hij die laat
ste woorden sprak, liet hij haar zon-
er gebeurd is, zeide hij. Tom wil niets
zoggen, maar er moei '.och iets bij"
zondere ziju, da: hem zoo getroffen
heeft!
Marjorie vertelde ahttó.
Toen zij halfweg haar verhaal was,
groep mevrouw Ryminghuino kramp
achtig de leuningen van haar stoel
vos; c-n na afloop van hel verhaal za:
zij rechtop, doodsbleek, nu-- oogen vol
vree? en wanhoop.
- O, wat is er toch? riep Marjorie
uit. opnieuw hevig verschrikt.
Mevrouw Ryminghame haalde diep
&<iem.
Ik zal die bloem ©érs: eens zelf
moeten zien, zeide zij. Misschien we
ien detuüunun of zijn knech s er iets
meer van.
Zij sprak op den loon van iemand,
die zich aan een laatste hoop vast
klampt.
Ik begrijp u niet! zei Marjorie.
Herinner je je die legende waar
ik van gesproken heb?
Ja.
Nu, die legende zeg;, dat de dood
van een Ryminghame altijd aange
kondigd wordt door een zware
b-oera. Het is cc® familietraditie en
liet eeltige bijgeloof, waaraan wij
hechten. Mijn man verloor he; leven
in den Z u ïd - A f n k aansch en oorlog en
dus weet ik niet, of hij ook de gewone
•waarschuwing heef: gehad, maar vol
gens de overlevering krijgt ieder
baar, die in d© rechte lijn uit ons
go. :oht s omt. En nu schijn; 'ue,.
dat Tom....
O, neen! fluisterde Marjorie. Hei
kan niet waar zijn!
Mevrouw RyiuinglLitne etond op en
gir.g naar ae oranjerie. Marjorie
•wiloe haar volgen, uiaar ais door een
geheimzinnige uiach; werd zij naar
uen anderen hoek van de groo-.e ka
mer getrokken, waar Torn cn Sey-
•uiour zaren.
Een blik op hun gelaat overtuigde
haar, dat deze beiden hetzelfde on
derwerp van gesprek hadden gehad
ais zij en mevrouw Ryminghame.
'lom! zeide -/.ij en hei volgend
oogenblik bad zij ltaar armen om hem
•heen en rustte zijn hoofd tegen haar
schouder.
Seymour verliet onmiddellijk de ka
mer. Hij verscheen na verlcop van
•©enigen tijd weer me: Tom's moeder
-- De -.uinmaii zegt, dat hij 3e plant
e enige weken geleden voor he: eerst
zag en' haar heeft laten slaan om eens
••e zien wat er'van kwam, zeide zij op
vermoeiden toon. Hij zeg;, dat be: een
„rare" bloem is en hij er nog nooit
zoo ee® gezien heeft.
Tom lachte biver.
-- Da£ zul:en wij eens spoedig be
slissen, zeide Seymour levendig. Mag
tk ine: die plant doen wat ik wil?
Natuurlijk! Maar wat kuri je
doen?
Heb je noot. gehoord van Mac.
Gregor, dien beroemden professor in
de botanie?
Ja.
Hij komt veel bij ons aan huis
en hem zal ik de plant ee"s toonen en
vragen, of hij haar kent of kan de-
ermineeren.
Seymour hield woord.
Twee dagen liet bij niets van zich
liooren eu Max kwam gedurende dien
:ijd op Ryminghame Hati dineeren.
Maar in den avond van den der
den dag Liet zich een klein opgevvon
•den mannetje met een groote® baard
aandienen. Het was Prof. D. J. Mac
Gregor.
He; is verbazingwekkend, zeide
de kleine professor, na de eerste l>e-
groetiug. Die plan; is absoluut nieuw.
an een wetenschappelijk 6tondpunt
geoordeeld, is het een zeer waarde
volle on dekking.
Drie van zijn hoorders sidderden.
Max. wien van d« zwarte bloem niets
medegedeeld was, keek beleefd-ver-
wonderd van den een naar den ander
cn vertiet toen de kantor.
Nu kom ik eigcrvltjk, mevrouw
Ryming-haxne, vervolgde de professor,
om te zien of er nog niet een ander
exemplaar van die pian*. in uw bezit
is.
Ik vrees van nie;, professor, ant
woordde mevrouw Ryminghame.
Bent u daar zeker van?
U kunt de orchideeênkas door
zoeken en mijn tuinman zal u alle
mogelijke hulp verschaffen. Maar ik
geloof niet dat het waarschijnlijk is,
dat u een tweede exemplaar zul: vin
den. Was dat maar zoo.,..!
Met behuip van Loga®, den tuin
man, doorzocht do professor de gehee
le kas, maar vond niets. Diep ter
neergeslagen nam hij den vo'genden
morgen afscheid.
Weer gingen .wee dagen voortij.
.-cd.nend welken tijd Max c-le-
I--.I 11;:i ze icgenstnbbeJde, noor in de
motorboot waarin hij gekomen was.
Toen kwamen de machines weer :n
beweging; het motorbootje ging opzij
en de „Gatïcia" voer verder.
Tot Pearl's verbazing voer de mo
torboot niet naar "Long Island toe,
maar naar zee. maar voor ze dc rich
ting, waarin ze ging, kon bepalen
werd Pearl naar benéden gébracht.
De handboeien werden ltaar afgeno
men en men zeide liaar dat ze doe®
mocht wat ze wilde, maar da; het
beter zou zijn als ze naar bed ging,
want dat ze nog een lange reis voor
den boeg hadden. De man woes op
eert kleine hut, ingericht als slaap-
kamer, die grensde aan degene waar
hij haar gebiiieht had; toen ging hij
heen en deed de deur .achter .zich
op slot.
Versuft'en verbaasd door de plot
selinge gebeurtenissen, te veel in de
war om vragcai te doen, >n bang voor
wat de toekomst,, haar brengen kon,
bleef Peari St. Clair wel een lialf
uur midden in de hut staan voor ze
zich voldoende meester was om te
gaan zitten en haar omgeving eens
nader te onderzoeken.
Ong veov het eerst wat ltaar opviel
was een verzameling New-Yorkscho
kranten die over de tafel verspreid
lagen. Misschien kon ze daarin wel
iets omtrent dt- aanleiding tot haar
arrestatie vinden.
grhphisch voor zaken nar Londen ge"
•roepen werd. Zij waren blij, da', hij
weg was. Ma.ir Tom was erger. Hij
bracht het grootste deel van den <iug
door, liggende op den divan en Mar
jorie week nauwelijks van zijn zijde.
Toen kwam Seymour terug, llij had
een blauw oog, een wond aan zijn
voorhoofd, inaar zag er overigens uia
■als een man, die over zijn vijanden
getriomfeerd beef:.
Als ze me komen buien voor
diefstal met geweldpleging, Tom, zei
de hij, vsu jjj dan porg voor me blij
ven?
Wat ter wereld...'
Seymour ging zitten en haaide uic
rijn binnenzak een doosje, dat twee
kleine pakjes bevatte. Beide pakjes
bevatten zaad.
Kun je eenig verechu zien, ba.
halve hoeveelheid? vroeg hij. Neen,
rhe. wnur. Het is precit-s he:zelfda
zaad. De eene hoeveelheid komt uit
de bewuste bloem, dc ander uit een
gesloten bureau'ada in het huis van
je lieven neef..,!
Max?
Natuurlijk, Max. De gedachte
-kwam dadelijk bij mij op. da: als jij
er eens voor goed tussclien uittrok,
Tom, hij de cenige zou zijn, die er
van zou kunnen profileeren. Niet al
leen, omdat hij dan erfgenaam zou
zijn, maar ook omdat hij ja nie: kan
vergeven dat Marjorie jouw vrouw
wil worden en nie; de zijne. Toen
herinnerde ik mij, da: Max heei wat
in West Afrika heeft gereisd, waar
de temperatuur ongeveer gelijk is iuu
•die van de orchideeónkas. Ik won
©enige Inlichtingen in bij Logan, den
tuinman cn kwam .e welen, dar een
van zljci knecht» bet bijzonder goed
kon vinden met den huisbewaarder
va® Max.
Zoodra ik boorde, dat de professor
onverrichierzp.ke was .eruggekeerd,
zond ik Max een gefingeerd telegram
en gedurende zijn afwezigheid ver
schafte Lk mij door braak toegang too
zij® studeerkamer. Ik vond de zaden,
maar de huisbewaarder vond mij.Wij
raakten handgemeen en .oen ik liem
goed en wel „onder" had, dwong ik
hem, mij de ^clieele geschiedenis te
vertellen Hij bekende, 'n geschreven
bekentenis, die te pas kan komen als
•je lieve neef meer grapes wil uit
halen!
Begrijp je het nu? Max rekende
natuurlijk op den noodlotagen invloed
•lien be- zien v.- n de zwarte bloem, in
verband met de fond - ..iihe, op
Tom zou hebben en...
Maar Tom en Marjorie hadden
geen nadere verklaring noodig. Zij
begrepen en gevoelden zich als van
een zwaren last ontheven.
Sport en Wedstrijden
VOETBAL.
HET PROCRAMMA VOOR ZONDAQ.
Districtswedstrijden te Leeuwarden.
NoordWest, 10 uur.
OosiZuid, ii uur.
Eindstrijd z uur.
Kampioenschap van Nederland
V. O. C.Go ahead, aanvang half h
Westelijke afdeellng.
Eerste klasse.
H. F. C.—Sparta (ScheidsrechterM.
Bos.)
Blauw Wit—Quick.
Noordelijke afdoellng.
Eerste klasse.
VelocitasFrisia.
BUITEN DE COMPETITIE.
Couden Kruls-competltle.
Eerste ronde
Spar'aanAjax.
Bekerwedstrijden.
Tweede rónde
Steeds HoogerV. U. C.
NeptunusB. M. T.
rioriusw. t. u.
LeOródasE. V. V.
Unitas—Hertog Hendrik,
Z. F. C.'t Zesde.
VoorwaartsV. C. S.
Ent re Nous—E. D. O.
Purmersteyn—De Meeuwen.
Z. V. V.Hollandia.
H. S. C.—D. V. C.
H. V. C.—N. E. C,
P. E. C.Xerxes.
SchotenVclox.
C. V. V3nam.
H. F. C.—SPARTA.
Voor .het spelen vaa haar laa'.sten com
petitiewedstrijd komt H. C. met het
volgende elfial legen Spana uit
D o e 1 R. Kaars Sijpes; syn.
Achter: Peddy Francken en J. Oei»
Midden W. R- ydor., Jo Verwey en
Leo Verwey.
Vóór Sigmond, Van Boekum, Mie-
zérus, Seignette ea Daniels.
Ze nam ik- „Heraut" op en vouwde
ue krant open, terwijl zo langzaam
de bladzijden omsloeg. Plotse'in^ viel
het stuk dat ze beet had uit haar
handen en ze viol achterover in haar
stoel mol ten lijkbleek gezicht. Met
groote lettcis stond daar:
li ij trachtte rijn oom te doodea
mot can inspuiting!
Kapitein Deft ton beschuldigd
van moord op den beroemden
Aiuerik.inlishan bankier.
Deed liij liet uit wraak?
Bij het v-rhoor bleef de beschul
digde kool eu onverschillig!
De kamer scheen om haar heen
rond t,e dra-oen en de krant danste,
voor liaar oogen. Ergens aau hel an
dere einde van de hut zagen haar
oogen eon zwart plokje, een cirkel,
het werd steeds grooter, en schoen
voortdurend dichterbij tt komen. Nu
was het nog maar een paar centime
ters van haar af maar toen ze haar
hand uitstak voelde ze niets. Hr-ar
hoofd viel voorover, bonsde op de ta
fel ed toen verloor ze het bewust-/ ju
HOOFDSTUK XXI.
Een bekleed© knoop.
Kom ioch binnen!
Grigor Hawtrey keek een beet ja
boos op van zijn werk toen de deur
opengeduwd word en zijn klerk bin
nen kwam.
(Wordt vervolgd).
