Stremming verkeer Koeéiefslaan. Van onzen reizenden Redacteur 37e Jaargang No. 11317 Verschijnt dagefqlts, behatve op £o«- ©n S-eesWagen. MAANDAG 26 APRIL 1BZO HAARLEM S DAGBLAD ABONNEMENTEN per 8 maanden Voor Haarlem en de dorpen in dan omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente) f 8.26. Franco per post door Nederland t 3.b0. Afzonderlijke nummers f 0.15. Geillustr. Zondageblad, voor Haarlem en omstreken 10.67»; franco per post 10.65. Uitgave der N. V. Lourena Coster, Directoar-Heeldrednotenr J. C. PEEREBOOM, Telelcon 3082 ADVEHTENTIEN: Van 1—6 regels f 1.50, Iedere regel meer 30 Cte. Reclames 60 Cts. per regel. BIJ abonnement aanzienlijk rabat. Tienstuivers-advertentiën van Vraag en Aanbod van 1—6 regels 50 Cts. per plaatsing, elke regel meer li1/, Cts. A contant; buiten bei Arrondissement dubbele prijs. Direotie on Administratie Groot© Houtstraat 83. Toiefooanra. der Redactie 600 en der Administratie 724 DIT NUMMER BESTAAT UIT ZE3 BLADZIJ DEN. BERSTE BLAD. Burgemeester en Wethouders vao Heemstede makan bekend, dat de Koediefslaan wegans aanleg van rioleering vanaf 27 A ril tot en naot 1 Mei a.s. voor het verkeer vaa rij- en voertuigen zal zijn Qosloton. Agenda He d e MAANDAG, 26 APRIL. Stadsschouwburg, Wilsonsplein N.- V. Nationale Opera, Fidelio". 7,30 uur. Schouwburg, JanswegPlastische Dansavond, te geven door Marjon Gxay, 8.15 uur. Bioscoopvoqrstelbngen. DINSDAG 27 APRIL. Groots of St. Bavokerkv Orgelcon cert 2—3 uur. Stadsschouwburg, Wilsonsplein: Het Schouwtooneel „Poschon" 8 uur. Gebouw Harmonie, Kleine Hout straat 106, Bond lu de Kloedingindus- triei Vergadering voor Modiislen en Appreteuses, 8 uur. Schouwburg De Kroon Gr. Markt Bioscoopvoorstelling, 8 uur. Cinema Palace, Groote Houtstraat Bioscoopvoans.elHng, 8 uur. Centraal Theater Kleine Houtstraat Bioscoopvooxs elHng, 8 uur. Pand 7 rood AJg. Herijk voor maten en gewichten, voor Spaarne, Donkere Spaarnev Korte Spaarne en Hooi- markt van 912 en voor Zuid er-Bui - lenspaarna, KoudenhornTurfmarkt en Kaasmarkt van 1—4 uur. VELSEN: Raadhuis, Vergadering van den Gemeenteraad, 7 uur n m. (Darde reeks.) Bij Willem Mengelberg na de huldiging. Amsterdam, Zondagmiddag. MangeLbsrg'a jubileum, Zaterdag avond met grootein luister gevierd in 't Concertgebouw in tegenwoordig heid van vertegenwoordigers van Koningin au Regieering, van Pro vin ctaai- m Stadsbestuur., was oen aan leiding om den Koning der klanken, zooals onze Comm. der Koningin hem kenschetste 'n bezoek te brengen voor een persgesprek. Naar de regelen der kunst behoort zoo'n interview te wor den gepubliceerd vóór den dug, maar de omstandigheden wilden 't zoo, dat een korte poos voor dat luildigings- oogenblik daar was, de geniale inu ziekdirigent, die twee werelddeelen in geestdrift bracht, dooi- een ongeluk kig armabces verpleging moest zoe ken in 't Galdersche. Dus kwam op 't telegrafische verzoek hei antwoord, dat de jubilaris-van Zaterdag me pas heden kon ontvangen, welke toezeg ging 'k op prijs mocht steden, om dat iemand, zoo vlak na ©en hoogte punt van z'n leven, wel behoefte moet hebben tol zeLTinkeer en overpein zing. Tem aar behoorde 'k de belofte te waardeeran, nu er bekend gemaakt was, dat Menge'berg zich nog niet zoo wel gevoelde, dat hij vanmiddag de matinée kon dirigeeren. MengeJbergs talent openbaarde zich al op een leeftijd, waarop voor andere kinderen, naar oen zijner huldigers in-feestarUkeliein opmerkte, het alphabet nog een troebele geheimnis is. Via Luzern, waai' hij vier jaar dirigent was en steeds z'n hart blijft trekken, als hij, naar gewoonte, zijn vacamtie door brengt in z'n landhuis in Engailin, komt hij als opvolgen- van Willem Kes in 't Concertgebouw, waar in.; vermocht te bereiken, wat Kes zo! fs niet mocht gelukken, dal Nederland een van de belangrijkste middelpun ten van 't Europeesch muzièSTeven is geworden. Wat ligt er een verschil tusechen den toestand van voor 40 Jaar en nu. In 1882 klaagde Bral ruis bij zijn vertrek uit Amsterdam, na d slechte uitvoeringen daar. „Nacli Amsterdam komme ich nur zuriick $at zu eesen und zu truiken". I11 die 40 jaar hebben Kes en Mengel berg wonderen verricht: Dezer dagen getuigde Arthur Nikisch, een jongere vriend van Bratims: „Bitte sageui Sie Mengelberg memeii unauslöscliiiclieu Dank' Berlijn is altijd gereserveerd tegenover hem gebleven, maai' Weo- neri heeft hem als een der grootein erkend. België, Frankrijk, Italië, Rusland em de Vereen. Staten heeft hij veroverd met BramJis en Beet hoven, met Strauss en Tschaikows- ky eu thans gaat hij in Amerika de helft van de zestig concerten dirigee ren, die the National Symphony Or chestra gaat geven op ten tournee, die wellicht de meeat schitterende is. ooit door een Araerikaansch symplio- uie-orkest uitgevoerd. Hij leidt tegelijk de concerten te Amsterdam en in Duitschland, wordt te Amsterdam pro-En ten tested ale gevm andere in ons lan'd tijdens den oorlog aangevallen wegens pro- Duitschheid, maar dirigeert onmid dellijk na den oorlog te PariJs de Eroica. Een merkwaardig man, die na z'n tei'ugkeer in 1895 altijd mis land is uouw gebleven en niet Is bezweken voor de verleidelijke aanbiedingen, om hem aan buitonlandscho kunst instituten te verbind en v Thans staat hij op zulk een hoogte, dat hij' de reuzentaak op zicli heeft genomen, om binnenkort met negen Mahier-cotncertan de kroon te zetten op zijn arbeid gedurende 25 jaar, om daarmee eau wereldgebeurtenis te doen geschieden, die hoars gelijke in de oude en nieuwe wereld nog niet heeft gehad. Ln de Van Eeghenatraat, in de bochtige, die tegen het Vondelpark aan ligt en niet Lu het rechte eind, dat achter de Stadhouderskade be gint'woont Mengelberg. Alg je in het portaal staat en da twee bedenkelijk hooge trappen opataart, waar boven aan 't dienstbodenmutsje verschijnt, denk je een oogenblik aau de kunst in Nederland, die niet altijd ruim beJoond wordt. Maar als je boven bent in de twee ineeaiioopende, artis lick ingerichte ontvangkamers met laaghangende suitedeur-afdekkingen, de muren verborgen met opeengehen gen scliildcrstukken, waaronder ju weeltjes van verschillenden landaard, aangevuld met kostbare preciosa van Oostersche kant, klaart 't in je op en als later Mengelberg je door een tapijt-verschokin deur door de zitkamer naar z'n werkkamer brengt en je uitlegt, dat hij twee ineenolo- petnde bovenverdiepingen bewoont, krijg je de zekerheid, dat Mengelberg genoeg! ijik-en-wel behuisd i», hier in zijn hooge woning. Da behuizing Meaigelbergs staat bi den tooi van het oogenblik. Tusschcn ue antieke meubeltjes is rondom elk plekje bezet met kleurrijke en welrie kende bloemenmanden, op het oud- llollaindsch buffet vazen met rozen. En op de kaartjes er aan gehecht, jas 'k namen die ln Noderiond een goeden klank hebben. 11 n'y a pas un heros Mengelberg thuis lijkt uiterlijk niet het kunst-en-in teil echgenie, dat met één armzwaai zijn legioenen be- necrschi, niet de onverzettelijke heor- scher met den dwingende® blik, als 'k hem voor me zie: wat klein gn breed, gemoedelijk man, zonder het te veel, dat jovialiteit heeft, de over vloedige haardos met rossigen schijn. Is ook geen oogeniblik, om den 49- jarige fysiek op z'n best te zien, nu er pas een nacht ligt tusschen thans en dai hoogtepunt-in-Pn-leven, dat hem giste renavond wel hevig imoet aangegrepen hebben, zooals hij me ook bekende. En dan eigenlijk nog ongesteld te zijn: Ik ben drie weken lang erg ziek geweest, vertelt hij, als we tegenover elkaar zitten. Gedurende den oorlog heb 'k wel acht keer de griep gehad en nu was er een infectie bij gekomen. Dat heb 'k opgedaan, toen 'k de laatste maal in Duitschland reisde in een trein met i soldaten. Achteraf bekeken, had 'k dat niet moeten doen, maar 't is nu eenmaai gebeurd* "k Had de Ma".tiheuapassion hier gemaakt en vk wilde 't ook in Duhschland doen. Maar toen dat er bijkwam, zei m'n dokter, dat Tt er nu ineens wat flinlm aan moes,, doen. Thuis kon dat niet, omdat 't hier voortdurend een drukte en een aai - loop is en daarom ben ik een paar weken naar Laag-Soercn gegaan. Al6 'k nie; zulke sterke longen had ge had, had ik, hebben de doktoren ine gezegd, door de infectie longenpee. kunnen krijgen. Nu heb ik 't in m'n aim, hier, van boven ziet u, doet m« nog erg pijn, wees hij me met een voorzichtig opheffen van den srui, die gewoon is den dirigeerstaf tc zwaaien. U wordt gestraft in het lichaams deel dat u het meest gebruik.. Ja, lachte Mengelberg, ik heb ze ker in den laats ten tijd slecht, gediri geerd en is da: nu mijn straf. Maar u ziet wel, dat ik nog niet heelemaal be ter ben. Dokter vond, dat ik de •Mah!er-feesten we; kon leiden, maar dan moet ik een flinke kuur doen. U .reft het. dus steak»;, maar u komt me toch ook niet gewoon interviewen? Zoo's praten over m'n feest, hé! Maar ifelten en data heeft u toch niet van me noodig! Na den stortvloed van kopy, die in de feestartikelen in de pers over u ie losgebroken, zeker niet, zei lk, maar toch had 'k van u wel eens wat over" uzelf willen hooren. H Is zoo juist in een van de bladen opgemerk Van zijn particulier leven en eigen aardigheden zijn in tegenstelling met andere beroemdheden alleen zijn omgeving eaf*intimi op de hoogte, want men ziet Mengelberg zakten in het openbare leven een andere plaats innemen, dan op den* dirigeerstoel. Zijn Zwitsersche gids kent hem, als mensch beter dan de meeste Amster dammers en voor hen bestaat alleen zijn werk. Daarom zou ik het wel belangrijk vinden, om aan de velen ui:. Haar lezn en omgeving denkt u maar eens aan Bloemendaal en Heemstede die to- uw bewonderaans behooren en ©.©evasie bezoekers van de Con certgebouw-avonden zijn, te vertellen, wat u zelf vindt, over de mooiste oogenbiikken van uw kunstenaars loopbaan. Hoe kan ik daï, kwam Mengel berg met een. wanhoopsgebaar, met... een leege maag! 'k Heb vandaag nog niet eens tijd gehad om te e'ten'. Nu 16 't allermals::, als je met een groot kunstenaar komt praten, dat hij 't heel materialistisch over z'n honger heeft en* Mengelberg begreep den humor van de siitttöiie, wan- hij had me getelegrafeerd op dat. uur bij hem te komen. Hij had er schik in en voorkwam m'n poging om waar zulke lijfelijke behoeften bestonden, te röti- reeren met 'n: Ja, zie: u, maar al had ik geen honger, dan zou 'k er toch maar liever met over spreken. Naar bui;en wil 'k me liever alleen maar laten kennen door m'n werk. Dat andere houd "k liever voor me zelf. Tja, peinsde hij voor;, ik ben ga'oo%'k, wei hee landers, dan de mcnschen me zien. De kuure maakt ernstig, weet u. Hoe meer je daarin doordringt, hoe ernstiger je wordt. Ik heb een neiging voor het meest, ver hevene. En als je dan zcoiets maakt, dan ben je er een oogenblik uit. Dat zijn dan de beste oogenbiikken van je leven. Nie':, dat niet een paar wal sen van Strauss wil dirigeeren, di. zijn ook kunstwerken, maar toch voel 'k me getrokken naar het lioogere. Dat brengt j© H meest bevrediging... En ja, iedereen heeft in z'n leven we onaangename dingen, maar zoo iets, (Mengelberg strekte de hand uit. naar een van de zeven deelen van het Za:erdagavond aangeboden interna tionaal huldeblijk: het gedenkboek, dal opengeslagen op een tafeltje voor ons lag), zooi e.s maakt dat alles yoch wel overstelpend goed en hij stond op, om me de schatten te toonen, die in de Levantijnsch marokijnen met gou den stempels versierden band gebon den waren. Het was het deel van de schilders, beeldhouwers en architec ten. Met echte verrukking delfde hij veel prachtstukken te voorschijn, van Van Konijnenburg, Cuypers, Berlage, Lebau, Llongachet en tal van anderen: waterverfjes, teekeninge®, graphisch werk. Vindt u dit portret van Toorop niet schitterend, zei hij met veel gees^ drift, en hij plaatste een teekening van den groo-en schilder voor me op den rug van een sopha, tegen een Wiandi? Sterk, nietwaar! Ik vind het 't sterkste, wat ik ooit van hem heb gezien. Op 't eerste oogenblik is of 't. te sterk is. maar dan moet u er eens een poosje op blijven kijken, dan zie: u, dat het begint. t© leven. Kijkt u eens, Toorop heeft er maar een stukje van den arm opgebracht, maar is het niet, of de arm aan 't zwaaien gaat. En dan "t gezicht! Daarin lig: wel heej de spanning, die me op zoo'n oogftnbllk voor het orkest moei be heerschen. Och ja, ik hecht, nie' aan wat men gelijkenissen noemt, je moet in een portret meer den geest, de ziel hebben. Maar dit. is dan ook wel een heel bijzonder portret, waar ik o zoo blij mee ben. Mengelberg' was in geestdrifi geraakt en nu kon 'k hem niet meer tot z'n lunch bepalen, door te willen heengaaD. Neen, zei bij, nu moet u toch ook de andere deelen van 't geschenk zien, en hu bracht me door de eetkamer, waar mevrouw Mengelberg aan de eenzame eettafel zat, met een lachend me voor stellen ..Ziet u, m'n vróuw is beos, dat 'k nog niet ben gekomen". Maar mevrouw Mengelberg lachte af werend, dat' 't in 't geheel niet waar was en dat 'k vast niet weg mooht, vóór 'k al dc kunstschatten gezien had, die iij de zeven folianten vervat zijn, waaruit hei grootsche Gedenkboek bestaat. 'k Ben het vanmorgen zelf uit '1 Concertgebouw gaan halen, uit de ka mer van m'n man daar. We wilden 't zoo gauw mogelijk thuis hebben, zei me vrouw Mengelberg. En werkelijk had de kapitale mahonic- schijc reeds de eerepiaats gekregen ia de ineenloopcAde vertrekken, die Men- gclberg's werkkamer vormen. Zeven kloeke deelen staan er in een rij en op een plankje er boven ligt een fraai gebonden jleel, dat in den handel zal verschijnen en waarin een keur uit de honderden bijdragen van kunstenaars is afgedrukt en afgebeeld. Mengelberg deed een greep in de bun dels zware kartons, waarop de huldigen de bijdragen van de toonkunstenaars, van de letterkundigen, van de schilders, beeldhouwers en architecten, van de too- neelkunstenaars, van de geleerden, van dc staatslieden en van de publicisten zijn opgezet. lu hoeveel talen zijn ze ook weer? vroeg Mengelberg. En z'n vrouw somde op In 't Hollandsch, Fransöh, Duitsch, Engelsch, Spaansch, Italiaansch, Rus sisch, Tsechiscn, Servisch, Rumeensch.. 't Is een internationaal huldeblijk ge worden. En toen 'k informeerde naar 't aantal der kunstenaars, die in dezen vorm hun hulde aan een der grooten onder hen hadden bewezen, liet mevrouw Mengel berg vlug den vinger glijden over 't re gister eu telde tot 370 toe. Hier hebt u de haodteekeningen van de Koningin, de Koningin-Moeder en den Prins, wees de jubilaris me, en hier dc bijdragen van de ministers Dr. De Visser, die gisterenavond zulk een mooie rede heeft gehouden ook een fraaie bijdrage van minister Van Karne- bcek, van Loudon, Heemsberk, Opjien- heim, Dc SavornÏD Lobman, van onzen Commissaris der Koningin, Jhr. mr. dr. A. Rbell, die, naar Mengelberg dankbaar zei, zoo veel gedaan heeft om dit feest te doen slagen en tot de groote bewon deraars van Mengelberg behoort. En hij bladerde verder, zelf lezend, verdiept in z'n lectuur, 'k Heb er een maand voor noodig, om uit te lezen. Kijkt u eens, van de buitenlandsche com ponisten Eug. d'Albert, Sir Edward Elgar. Gabrillowitsch, Vincent a'Indy, I'rrz Kieisler, Frédéric Lamond, Arthur Nikisch, Mevrouw Sigrid Oaegin, Ser gei Rachmaninoff, Felix von Weingart- tier, Stiauss, en hij liet me '1 blad zien, waarop Strauss, onder een paar zelf-ge- teekendc notenbalken met muziek een uiterst-vleiende beoordeeling had ge plaatst. Mengelberg en z'n vrouw waren er zelf geheel in, bewonderend en dank baar voor de vele schoone waardeerin gen, die elk blad weer opnieuw bevatten: Couperus, Van Eeden, Kloos, Albert Verwev. Vindt u dat geen mooi vers van Verwey?, van Royaards, Verkade, Musch, Prof. Lorentz, Prof. Zeeman, Prof. Blok ca vele andere geleerden. Ook van Kleerekoper. Die is wel grap pig, vindt u niet? wees Mengelberg me op 't opschrift van Kleerekoper's bij drage Willem. Imperator, Rex! O, ho, lachte mevrouw Mengel berg Kijkt u eens, hij noemt m'n man: een dictator en tyran, maar eigenlijk is dit wel zoo, want anders kan je voor 't orkest staande, er niet die spanning in krijgen,.merkte ze op, 't Dienstmeisje had wel al tweemaal gezegd, dat er iemand aan de telefoon ...is en 't was nog wel de medicus, die kwam vragen, hoe z'n patiënt den emotievollcn avond had doorstaan voor Mengelberg en z'n vrouw los kon den komen van hun pas ycrworven schatten. Toen heb 'k maar vlug af scheid genomen mevrouw Mengelberg wees me nog op '1 fraaie, groote Bbedclhabecid, geschenk, van 't OAest, da' een plaatsje heeft gekregen op dc sclirijn-nict-het-ihuldeblijk met de overtuiging, dat men Mengelberg en z'n echtger.ootc geen grooter blijdschap had kunnen bereiden op z'n jubileumsdag, dan door de aanbieding van dit hulde blijk, waarvan de samenstelling en ver zorging me: minder dan een jaar arbeids heef' gekost. JAC.- C. M. Jr.- Indische Herinneringen VOETBAL IN DE TROPEN. Een vun de warmste landen in Oost.-Azië is zeker het Engelsche beau Burafta, ©c-n veel grooter en (om zijn rijsvui'ivoer) belangrijker land, dan de betrekke.ijke onbekendheid in Ne derlahd zou doen-vermoede». In daj warme, groote, dunbevolkte land dan, wordt gevoetbald met een geweldig enthousiasme. Het. seizoen loopt van einde Mei tot einde Septem ber, omda; het dan altijd regent. H©; kiink(. op zijn minst genomen zonderling, maar lk heb nnj toch niet vergist. Wanneer het hier een beetje flink regent worden de wed strijden afgelast-, daarginds in Burma gaan zij dan eerst recht door. Lk heb wedstrijden gespeeld Ln een gestadig neerstroom end en regen wanneer he' terrein al geheel blank stond voor het begin. Maar nog noodt heb ik be bijgewoond, dat een wedstrijd om we.ke reden dan ook, werd uitge steld. Do reden is intusschen niet v£r te zoeken. In don warmen tijd, extra warm omdat het dan nooit regen-, zou voe.foal onmogelijk zijn. Ik heb (lat eens ln een plaats in Neder landse)!-Indie ondervonden, waar geen geregelde competitie was en wjj een wedstrijd op touw zetten op een der warms:e dagen van het. j Toen het afgeioopén was hadden e enige onder ons schuim op den mond en den volgenden dag voelden wij ons allemaal allerakeligst. In den regentijd was Rangoon dus wat kouder dan in den drogen tijd er. he: hemelwater was ondanks hardnek kige pogingen niet in staal ons voet bal vuur te blusschen. Daar waren zes clubs, één geheel samengesteld uit Europeanen. waarbij schrijver dezes met een anderen Hollander he: niet-Britsche element uitmaakte, verder twee gemengde elftallen ei nog drie zuiver iniandsohe schoolelf tallen. E® met ons zessen bekampten wij elkander twee keer per seizoen, altijd op hetzelfde terrein, zoodat er van uit' en thuiswedstrijden geen sprake was. Dit, coöperatieve terrein was dan ook prachtig. Groot© tribu nes. aan twee zijden, tribu ne© die bij belangrijke wedstrijder aan een publiek van zes- tot achtdui zend mensch en zitplaatsen verschaf" jen. Een zonderling mengelmoes was het, dat publiek. In het midden van de groote tribune het Europeesc1, gezelschap in tegenstelling met N.> derlandsch Indische wedsrijdbezoe- kere, grootendeels in donkere Wee ding. Het mannelijke contingent ten minste, de dames in kleurige (oOetjes. Zij aijji stil en gereserveerd, applau- cMeseehen ka Lm als er goals gemaakt worden. Daar zijn het Engelschen voor. Niet aldus het overige publiek. Chi- neezen. Japanners, Arabieren, Hi does, Mohammedanen, Armeniërs, Burmeezen. alles door elkaar in bon te kleurenmengeling van Oostersche kleedij, schreeuwen en gillen eri fluiten als hun favorieten, Ln vele gevallen de club, waarop zij hun schamele verdiensten gewaagd heb bon. een doelpunt weten te maken. Allemaal wedden zij, maar niet alle maal op- dezelfde manier. De Ghinecs ze; kalm tien Roepies op den winner, me. de kans om er een dertig of veer" bij te winnen, of zijn geld kwijt te zijn. De Burmees, een veel-beter voetbalier van aanleg dan de Chinees, wil haastiger en meer resultaten. Hij wedt op de partij, die den eersten hoekschop zal krijgen, het. elftal dai heti eerst uit d© kleedkamers za! ko men. hefe winnen van den opgooi en dergelijke spoedig besliste kleinighe den. Maar laten wij onze blikken van de tribune afwenden naar het veld. waar elf bruine Burmeezen, de a s. kampioenen van den Bond, een be langrijken wedstrijd speten tegen nununer wee, het; Europeesch e elftal. Echte sport jongens, goed gebouwd, onvervaard in den aanvat, uiterst snel veel snelier dan sommigen der Europeanen, die som© door zoo'n huldigen bruinen jongen finaal om cirkeld worden. Maar zij hebben één gebrek, zij zijn ie levendag, weten zich voor doel niet lie helieerschen en schieten daarom weinig en slecht. Daarom is het spel van hunne ach terhoede meer af. De linksback, een stevige Burmees, vangt vei© ballen ineens op ou -.rap; harder dan een der andere spelers op het veld. En dat mot bloote voeten. Begrijp mij goed, niet allen spelen op bloote voeten, maai' veten doen hei toch, verdubbe len hiermde ongeveer hun snelheid en trappen er voor al niet minder hard om. Een van hun spelers heeft de onverander lijke gewoonte, om in iederen we3- ejrijd, na keurig geschoeid het veld zijn opgekomen, zijn echoenen en kousen uit te trekken en deze den grensrechter roe te gooien. Den eenen keer doet hij dat later in den wed strijd dan den anderen, al naar ge lang hij meent, dat zijne snelheid op "Vdoote voeten hei minder succes van zijn elftal moe: verhelpen. Eens, toen hij zich weer van zijne snelheidsbe leminering zat te ontdoen, werd de bal negen hem aangeschoten. Hij sprong, nog met één schoen aan, den anderen in de hand, op en maakte een ren, waarbij hij eindigde een iegeiv- stander onopzettelijk met zijn bunge lenden schoen om de ooren te slaan. De scheidsrechter vond dit een moei lijk geval, het stond Die^. in de rege len van het spel omsclireven. Maar hij meende er tenslotte toch een aan leiding in ie vinden om de tegenpar tij een vrijen schop te geven. Wij speelden eens een wedstrijd waarbij bei zoo hard regendes dat het terrein in de tweede helft vrijwel ge heel blank stond. De wede rijd was reeds onherroepelijk in ons voordeel beslist en toen op een gegeven oogenblik de bal midden Ln een groo ten plas neerdaalde en daar bleef ronddrijven, gingen wij er allen om heen staan en beletten elkaar door spatten met water, erbij te komen. De Burmeezen op de 'tribune sinten al weer weddenschappen af, weike richting de bal naai' den rand van het zach;kens kabbelende watervlak zou drijven. TensToite be gon een wedstrijd om met kluiten aarde den bal in ecne bepaalde l icli- cing brengen en het duurde gerui, men ijd voor deoe kamp beslist was. Zoo ie ook in bet verre Burma, het voetbal een bloeiende sport, zij be« dan onder ©enigszins andere omstan digheden dan hier. P. W. P. Stadsnieuws ACTE-EXAMENS I. 0. Haarlem Geëxamineerd 8 candidaien; geslaagd de heeren C. J. van Droogenbroek, Haarlem; F. W. A. Eikerbout. Lei den: D. EveJeens, Haarlem: li. P. Jansen van Galen. Hoorlemmerliede; L. M de Haan, Haarlem: PU. F- Ruygh, Alkmaar; K. Hengcveld, Haarlem; «1 J. van der Goor, Edam. KET HOTEL „VELSEREND". Aan den voet van de Ruïne van Brèderode gelegen, wus „Velsorend" natuurlijk de pleisterplaats voor de bezoekers dier bouwvallen, 't Was er op Zomer Zondagen eu vooral op HemelvaarIsdag en dc beide Pink- terdagen meestal een drukke nering, dan was er oen geroezemoes van stemmen een gerikketik van vorken en messen. De kinderen van de gas ten betwistten elkaar schommel en wip of delen andere spelletjes in de bijbehoorende stukken land De onderen genoten van hel brok natuur dat te bewonderen was ven het hotelletje uit. Nog mooier dan op die Zon- en Feestdagen was het na tuurlijk op eai gewonen werkdag, als niet ie veel stof-opjagende auto's en tjingeïende wielrijders over bet land scha}) een waas spreidden van stof en benzincsvalm. veroorzaakt door al die Z-ondagsche geneugten. En nu, vandaag. Maandag, wordt Veiserend mat de daarbij gelegen bouwterreinen verkocht. We zijn er maar eens even op uitgegaan en neb ben een praatje gemaakt met de te genwoordige bewoners, de familie Van den Berg, van wie echter <lc heer des huizes helaas juist afwezig was. Maar do huisgenoot en konden ook wel iets meededen en lieten aJ dadelijk aan de achterzijde van hei perceel een oud poortje zien. dat het jaartal IG3S droogt. Boven de leur ziet men nog de kleine, in lood ge- vatte ruitjes. Dc oude tegeltjes in de tegenwoordige keuken, i c t enigs zins geheimzinnige Wenteltrap, dat aller- is wel van zeer ouden datum. De heer van der Berg, die in De cember het gebouw aan een Heem stede-bewoner verkocht heeft die op zijn beurt nu weer perceel, annex bouwgrond (groot ongeveer 300.000 M2. van de hand wil doen, de heer van der Berg, zijn familie althans, vertelde ons, dat getracht was het complex in te richten voor zusterhuis van het nabijgelegen Provinciaal Ziekenhuis nabij Santpoort, maar do ze plannen moeten afgesprongen zijn. We hebben nieuwsgierig geworden door het jaartal 1638, er eens op na geslagen een artikel van J. F. L. do Balbian Verster in het November nummer van Elsevier v.ni 1917, waar uit de historische waaide van ..Vel serend" wol af te leiden is. Johan van Overrijn van Schoteh bosch zou dan zoo staat in het begin van het artikel te lezen -- Vei serend m 1C38 gebouwd hebben, maar volgens nadere gegevens ver kocht op 22 Januari 1624 Anthony Jacobsz. Schuijt. eertijds Schout van Tetterode cie plaats Vei serend voor f 2125 aan Jan Clucsz. Ixto. brouwer en burgemeester der stad Haarlem; Burgemeester l.oo is eigenaar ge weest van 1624 tot aan zijn dood cp7 October 1660, De latere eigenaars van Veiserend zijn zrer t-nïjk, uit patri cische geslachten gfing hofstede ook nog in burgerlijk bezit over, maar dit staat vast, da' -onder a". de eigenaars van Velserend Jan Claeez- Loo de voornaamste is geweeei. 't Is nu maar te hopen, dat het vriendelijke hotelletje en de rusüge uitspanningsplaats nog lang iniac* blijven. PERSONALIA. Op de groote Internationale Honden Tentoonstelling van Nimrod Cynophilia welke 1c 's Gruvenhage gehouden is, behaalde de heer dhr. Schornagel alhier, mot zijn Engel- sche windhond respectievelijk 1ste, 2de en 3d© prijs. Bij de gehouden VisscheriJ exa mens is gepoogd als uurm.-m ;p zeilzee visschersvaartuigcn L, de Ko ning van IJmuiden. VOLKSZANG. De algemeens vei'« gadering der Nationale Vereenigiag vooi den Volkszang wordt Wm-nsdag a.s. al hier gehouden. Uit jaarverslag blijkt dai op November 1919 het ledental on geveer 3470 bedroeg, over 23 afdeelin- gen verdeeld. Haarlem had op dien da tum Qi leden»

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1920 | | pagina 1