Stremming verkeer
Koeéiefslaan.
Van onzen reizenden Redacteur
37e Jaargang No. 11317
Verschijnt dagefqlts, behatve op £o«- ©n S-eesWagen.
MAANDAG 26 APRIL 1BZO
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN per 8 maanden Voor Haarlem en de dorpen in dan omtrek waar een Agent gevestigd
is (kom der gemeente) f 8.26. Franco per post door Nederland t 3.b0. Afzonderlijke nummers f 0.15. Geillustr.
Zondageblad, voor Haarlem en omstreken 10.67»; franco per post 10.65.
Uitgave der N. V. Lourena Coster, Directoar-Heeldrednotenr J. C. PEEREBOOM, Telelcon 3082
ADVEHTENTIEN: Van 1—6 regels f 1.50, Iedere regel meer 30 Cte. Reclames 60 Cts. per regel. BIJ
abonnement aanzienlijk rabat. Tienstuivers-advertentiën van Vraag en Aanbod van 1—6 regels 50 Cts.
per plaatsing, elke regel meer li1/, Cts. A contant; buiten bei Arrondissement dubbele prijs.
Direotie on Administratie Groot© Houtstraat 83. Toiefooanra. der Redactie 600 en der Administratie 724
DIT NUMMER BESTAAT UIT
ZE3 BLADZIJ DEN.
BERSTE BLAD.
Burgemeester en Wethouders vao
Heemstede makan bekend, dat de
Koediefslaan wegans aanleg van
rioleering vanaf 27 A ril tot en
naot 1 Mei a.s. voor het verkeer
vaa rij- en voertuigen zal zijn
Qosloton.
Agenda
He d e
MAANDAG, 26 APRIL.
Stadsschouwburg, Wilsonsplein N.- V.
Nationale Opera, Fidelio". 7,30 uur.
Schouwburg, JanswegPlastische
Dansavond, te geven door Marjon Gxay,
8.15 uur.
Bioscoopvoqrstelbngen.
DINSDAG 27 APRIL.
Groots of St. Bavokerkv Orgelcon
cert 2—3 uur.
Stadsschouwburg, Wilsonsplein:
Het Schouwtooneel „Poschon" 8 uur.
Gebouw Harmonie, Kleine Hout
straat 106, Bond lu de Kloedingindus-
triei Vergadering voor Modiislen en
Appreteuses, 8 uur.
Schouwburg De Kroon Gr. Markt
Bioscoopvoorstelling, 8 uur.
Cinema Palace, Groote Houtstraat
Bioscoopvoans.elHng, 8 uur.
Centraal Theater Kleine Houtstraat
Bioscoopvooxs elHng, 8 uur.
Pand 7 rood AJg. Herijk voor maten
en gewichten, voor Spaarne, Donkere
Spaarnev Korte Spaarne en Hooi-
markt van 912 en voor Zuid er-Bui -
lenspaarna, KoudenhornTurfmarkt
en Kaasmarkt van 1—4 uur.
VELSEN: Raadhuis, Vergadering
van den Gemeenteraad, 7 uur n m.
(Darde reeks.)
Bij Willem Mengelberg na de
huldiging.
Amsterdam, Zondagmiddag.
MangeLbsrg'a jubileum, Zaterdag
avond met grootein luister gevierd in
't Concertgebouw in tegenwoordig
heid van vertegenwoordigers van
Koningin au Regieering, van Pro vin
ctaai- m Stadsbestuur., was oen aan
leiding om den Koning der klanken,
zooals onze Comm. der Koningin hem
kenschetste 'n bezoek te brengen voor
een persgesprek. Naar de regelen der
kunst behoort zoo'n interview te wor
den gepubliceerd vóór den dug, maar
de omstandigheden wilden 't zoo, dat
een korte poos voor dat luildigings-
oogenblik daar was, de geniale inu
ziekdirigent, die twee werelddeelen in
geestdrift bracht, dooi- een ongeluk
kig armabces verpleging moest zoe
ken in 't Galdersche. Dus kwam op
't telegrafische verzoek hei antwoord,
dat de jubilaris-van Zaterdag me pas
heden kon ontvangen, welke toezeg
ging 'k op prijs mocht steden, om
dat iemand, zoo vlak na ©en hoogte
punt van z'n leven, wel behoefte moet
hebben tol zeLTinkeer en overpein
zing. Tem aar behoorde 'k de belofte
te waardeeran, nu er bekend gemaakt
was, dat Menge'berg zich nog niet
zoo wel gevoelde, dat hij vanmiddag
de matinée kon dirigeeren.
MengeJbergs talent openbaarde zich
al op een leeftijd, waarop voor
andere kinderen, naar oen zijner
huldigers in-feestarUkeliein opmerkte,
het alphabet nog een troebele
geheimnis is. Via Luzern, waai'
hij vier jaar dirigent was en
steeds z'n hart blijft trekken, als hij,
naar gewoonte, zijn vacamtie door
brengt in z'n landhuis in Engailin,
komt hij als opvolgen- van Willem
Kes in 't Concertgebouw, waar in.;
vermocht te bereiken, wat Kes zo! fs
niet mocht gelukken, dal Nederland
een van de belangrijkste middelpun
ten van 't Europeesch muzièSTeven is
geworden. Wat ligt er een verschil
tusechen den toestand van voor 40
Jaar en nu. In 1882 klaagde Bral ruis
bij zijn vertrek uit Amsterdam, na
d slechte uitvoeringen daar. „Nacli
Amsterdam komme ich nur zuriick
$at zu eesen und zu truiken". I11
die 40 jaar hebben Kes en Mengel
berg wonderen verricht: Dezer dagen
getuigde Arthur Nikisch, een jongere
vriend van Bratims: „Bitte sageui Sie
Mengelberg memeii unauslöscliiiclieu
Dank' Berlijn is altijd gereserveerd
tegenover hem gebleven, maai' Weo-
neri heeft hem als een der grootein
erkend. België, Frankrijk, Italië,
Rusland em de Vereen. Staten heeft
hij veroverd met BramJis en Beet
hoven, met Strauss en Tschaikows-
ky eu thans gaat hij in Amerika de
helft van de zestig concerten dirigee
ren, die the National Symphony Or
chestra gaat geven op ten tournee,
die wellicht de meeat schitterende is.
ooit door een Araerikaansch symplio-
uie-orkest uitgevoerd.
Hij leidt tegelijk de concerten te
Amsterdam en in Duitschland, wordt
te Amsterdam pro-En ten tested ale
gevm andere in ons lan'd tijdens
den oorlog aangevallen wegens pro-
Duitschheid, maar dirigeert onmid
dellijk na den oorlog te PariJs de
Eroica.
Een merkwaardig man, die na z'n
tei'ugkeer in 1895 altijd mis land is
uouw gebleven en niet Is bezweken
voor de verleidelijke aanbiedingen,
om hem aan buitonlandscho kunst
instituten te verbind en v
Thans staat hij op zulk een hoogte,
dat hij' de reuzentaak op zicli heeft
genomen, om binnenkort met negen
Mahier-cotncertan de kroon te zetten
op zijn arbeid gedurende 25 jaar, om
daarmee eau wereldgebeurtenis te
doen geschieden, die hoars gelijke in
de oude en nieuwe wereld nog niet
heeft gehad.
Ln de Van Eeghenatraat, in de
bochtige, die tegen het Vondelpark
aan ligt en niet Lu het rechte eind,
dat achter de Stadhouderskade be
gint'woont Mengelberg. Alg je in het
portaal staat en da twee bedenkelijk
hooge trappen opataart, waar boven
aan 't dienstbodenmutsje verschijnt,
denk je een oogenblik aau de kunst
in Nederland, die niet altijd ruim
beJoond wordt. Maar als je boven
bent in de twee ineeaiioopende, artis
lick ingerichte ontvangkamers met
laaghangende suitedeur-afdekkingen,
de muren verborgen met opeengehen
gen scliildcrstukken, waaronder ju
weeltjes van verschillenden landaard,
aangevuld met kostbare preciosa van
Oostersche kant, klaart 't in je
op en als later Mengelberg je door
een tapijt-verschokin deur door de
zitkamer naar z'n werkkamer brengt
en je uitlegt, dat hij twee ineenolo-
petnde bovenverdiepingen bewoont,
krijg je de zekerheid, dat Mengelberg
genoeg! ijik-en-wel behuisd i», hier in
zijn hooge woning.
Da behuizing Meaigelbergs staat bi
den tooi van het oogenblik. Tusschcn
ue antieke meubeltjes is rondom elk
plekje bezet met kleurrijke en welrie
kende bloemenmanden, op het oud-
llollaindsch buffet vazen met rozen.
En op de kaartjes er aan gehecht,
jas 'k namen die ln Noderiond een
goeden klank hebben.
11 n'y a pas un heros
Mengelberg thuis lijkt uiterlijk niet
het kunst-en-in teil echgenie, dat met
één armzwaai zijn legioenen be-
necrschi, niet de onverzettelijke heor-
scher met den dwingende® blik, als
'k hem voor me zie: wat klein gn
breed, gemoedelijk man, zonder het
te veel, dat jovialiteit heeft, de over
vloedige haardos met rossigen schijn.
Is ook geen oogeniblik, om den 49-
jarige fysiek op z'n best te zien, nu er
pas een nacht ligt tusschen thans en dai
hoogtepunt-in-Pn-leven, dat hem giste
renavond wel hevig imoet aangegrepen
hebben, zooals hij me ook bekende.
En dan eigenlijk nog ongesteld te
zijn:
Ik ben drie weken lang erg ziek
geweest, vertelt hij, als we tegenover
elkaar zitten. Gedurende den oorlog heb
'k wel acht keer de griep gehad en nu
was er een infectie bij gekomen. Dat heb
'k opgedaan, toen 'k de laatste maal
in Duitschland reisde in een trein met i
soldaten. Achteraf bekeken, had 'k dat
niet moeten doen, maar 't is nu eenmaai
gebeurd*
"k Had de Ma".tiheuapassion hier
gemaakt en vk wilde 't ook in
Duhschland doen. Maar toen dat er
bijkwam, zei m'n dokter, dat Tt er nu
ineens wat flinlm aan moes,, doen.
Thuis kon dat niet, omdat 't hier
voortdurend een drukte en een aai -
loop is en daarom ben ik een paar
weken naar Laag-Soercn gegaan. Al6
'k nie; zulke sterke longen had ge
had, had ik, hebben de doktoren ine
gezegd, door de infectie longenpee.
kunnen krijgen. Nu heb ik 't in m'n
aim, hier, van boven ziet u, doet m«
nog erg pijn, wees hij me met een
voorzichtig opheffen van den srui,
die gewoon is den dirigeerstaf tc
zwaaien.
U wordt gestraft in het lichaams
deel dat u het meest gebruik..
Ja, lachte Mengelberg, ik heb ze
ker in den laats ten tijd slecht, gediri
geerd en is da: nu mijn straf. Maar u
ziet wel, dat ik nog niet heelemaal be
ter ben. Dokter vond, dat ik de
•Mah!er-feesten we; kon leiden, maar
dan moet ik een flinke kuur doen. U
.reft het. dus steak»;, maar u komt me
toch ook niet gewoon interviewen?
Zoo's praten over m'n feest, hé! Maar
ifelten en data heeft u toch niet van
me noodig!
Na den stortvloed van kopy, die
in de feestartikelen in de pers over
u ie losgebroken, zeker niet, zei lk,
maar toch had 'k van u wel eens wat
over" uzelf willen hooren. H Is zoo
juist in een van de bladen opgemerk
Van zijn particulier leven en eigen
aardigheden zijn in tegenstelling
met andere beroemdheden alleen
zijn omgeving eaf*intimi op de hoogte,
want men ziet Mengelberg zakten in
het openbare leven een andere plaats
innemen, dan op den* dirigeerstoel.
Zijn Zwitsersche gids kent hem, als
mensch beter dan de meeste Amster
dammers en voor hen bestaat alleen
zijn werk.
Daarom zou ik het wel belangrijk
vinden, om aan de velen ui:. Haar
lezn en omgeving denkt u maar
eens aan Bloemendaal en Heemstede
die to- uw bewonderaans behooren
en ©.©evasie bezoekers van de Con
certgebouw-avonden zijn, te vertellen,
wat u zelf vindt, over de mooiste
oogenbiikken van uw kunstenaars
loopbaan.
Hoe kan ik daï, kwam Mengel
berg met een. wanhoopsgebaar, met...
een leege maag! 'k Heb vandaag nog
niet eens tijd gehad om te e'ten'.
Nu 16 't allermals::, als je met
een groot kunstenaar komt praten,
dat hij 't heel materialistisch over z'n
honger heeft en* Mengelberg begreep
den humor van de siitttöiie, wan- hij
had me getelegrafeerd op dat. uur bij
hem te komen. Hij had er schik in en
voorkwam m'n poging om waar zulke
lijfelijke behoeften bestonden, te röti-
reeren met 'n: Ja, zie: u, maar al
had ik geen honger, dan zou 'k er
toch maar liever met over spreken.
Naar bui;en wil 'k me liever alleen
maar laten kennen door m'n werk.
Dat andere houd "k liever voor me
zelf.
Tja, peinsde hij voor;, ik ben
ga'oo%'k, wei hee landers, dan de
mcnschen me zien. De kuure maakt
ernstig, weet u. Hoe meer je daarin
doordringt, hoe ernstiger je wordt. Ik
heb een neiging voor het meest, ver
hevene. En als je dan zcoiets maakt,
dan ben je er een oogenblik uit. Dat
zijn dan de beste oogenbiikken van je
leven. Nie':, dat niet een paar wal
sen van Strauss wil dirigeeren, di.
zijn ook kunstwerken, maar toch voel
'k me getrokken naar het lioogere.
Dat brengt j© H meest bevrediging...
En ja, iedereen heeft in z'n leven we
onaangename dingen, maar zoo iets,
(Mengelberg strekte de hand uit. naar
een van de zeven deelen van het
Za:erdagavond aangeboden interna
tionaal huldeblijk: het gedenkboek,
dal opengeslagen op een tafeltje voor
ons lag), zooi e.s maakt dat alles yoch
wel overstelpend goed en hij stond op,
om me de schatten te toonen, die in
de Levantijnsch marokijnen met gou
den stempels versierden band gebon
den waren. Het was het deel van de
schilders, beeldhouwers en architec
ten. Met echte verrukking delfde hij
veel prachtstukken te voorschijn, van
Van Konijnenburg, Cuypers, Berlage,
Lebau, Llongachet en tal van anderen:
waterverfjes, teekeninge®, graphisch
werk.
Vindt u dit portret van Toorop
niet schitterend, zei hij met veel gees^
drift, en hij plaatste een teekening
van den groo-en schilder voor me op
den rug van een sopha, tegen een
Wiandi? Sterk, nietwaar! Ik vind het 't
sterkste, wat ik ooit van hem heb
gezien. Op 't eerste oogenblik is of
't. te sterk is. maar dan moet u er
eens een poosje op blijven kijken, dan
zie: u, dat het begint. t© leven. Kijkt
u eens, Toorop heeft er maar een
stukje van den arm opgebracht, maar
is het niet, of de arm aan 't zwaaien
gaat. En dan "t gezicht! Daarin lig:
wel heej de spanning, die me op zoo'n
oogftnbllk voor het orkest moei be
heerschen. Och ja, ik hecht, nie' aan
wat men gelijkenissen noemt, je moet
in een portret meer den geest, de ziel
hebben. Maar dit. is dan ook wel een
heel bijzonder portret, waar ik o zoo
blij mee ben.
Mengelberg' was in geestdrifi geraakt
en nu kon 'k hem niet meer tot z'n lunch
bepalen, door te willen heengaaD.
Neen, zei bij, nu moet u toch ook
de andere deelen van 't geschenk zien,
en hu bracht me door de eetkamer, waar
mevrouw Mengelberg aan de eenzame
eettafel zat, met een lachend me voor
stellen ..Ziet u, m'n vróuw is beos, dat
'k nog niet ben gekomen".
Maar mevrouw Mengelberg lachte af
werend, dat' 't in 't geheel niet waar was
en dat 'k vast niet weg mooht, vóór 'k
al dc kunstschatten gezien had, die iij
de zeven folianten vervat zijn, waaruit
hei grootsche Gedenkboek bestaat.
'k Ben het vanmorgen zelf uit '1
Concertgebouw gaan halen, uit de ka
mer van m'n man daar. We wilden 't zoo
gauw mogelijk thuis hebben, zei me
vrouw Mengelberg.
En werkelijk had de kapitale mahonic-
schijc reeds de eerepiaats gekregen ia
de ineenloopcAde vertrekken, die Men-
gclberg's werkkamer vormen.
Zeven kloeke deelen staan er in een
rij en op een plankje er boven ligt een
fraai gebonden jleel, dat in den handel
zal verschijnen en waarin een keur uit
de honderden bijdragen van kunstenaars
is afgedrukt en afgebeeld.
Mengelberg deed een greep in de bun
dels zware kartons, waarop de huldigen
de bijdragen van de toonkunstenaars,
van de letterkundigen, van de schilders,
beeldhouwers en architecten, van de too-
neelkunstenaars, van de geleerden, van
dc staatslieden en van de publicisten zijn
opgezet.
lu hoeveel talen zijn ze ook weer?
vroeg Mengelberg. En z'n vrouw somde
op In 't Hollandsch, Fransöh, Duitsch,
Engelsch, Spaansch, Italiaansch, Rus
sisch, Tsechiscn, Servisch, Rumeensch..
't Is een internationaal huldeblijk ge
worden.
En toen 'k informeerde naar 't aantal
der kunstenaars, die in dezen vorm hun
hulde aan een der grooten onder hen
hadden bewezen, liet mevrouw Mengel
berg vlug den vinger glijden over 't re
gister eu telde tot 370 toe.
Hier hebt u de haodteekeningen
van de Koningin, de Koningin-Moeder
en den Prins, wees de jubilaris me, en
hier dc bijdragen van de ministers Dr.
De Visser, die gisterenavond zulk een
mooie rede heeft gehouden ook een
fraaie bijdrage van minister Van Karne-
bcek, van Loudon, Heemsberk, Opjien-
heim, Dc SavornÏD Lobman, van onzen
Commissaris der Koningin, Jhr. mr. dr.
A. Rbell, die, naar Mengelberg dankbaar
zei, zoo veel gedaan heeft om dit feest
te doen slagen en tot de groote bewon
deraars van Mengelberg behoort.
En hij bladerde verder, zelf lezend,
verdiept in z'n lectuur, 'k Heb er een
maand voor noodig, om uit te lezen.
Kijkt u eens, van de buitenlandsche com
ponisten Eug. d'Albert, Sir Edward
Elgar. Gabrillowitsch, Vincent a'Indy,
I'rrz Kieisler, Frédéric Lamond, Arthur
Nikisch, Mevrouw Sigrid Oaegin, Ser
gei Rachmaninoff, Felix von Weingart-
tier, Stiauss, en hij liet me '1 blad zien,
waarop Strauss, onder een paar zelf-ge-
teekendc notenbalken met muziek een
uiterst-vleiende beoordeeling had ge
plaatst.
Mengelberg en z'n vrouw waren er
zelf geheel in, bewonderend en dank
baar voor de vele schoone waardeerin
gen, die elk blad weer opnieuw bevatten:
Couperus, Van Eeden, Kloos, Albert
Verwev. Vindt u dat geen mooi vers van
Verwey?, van Royaards, Verkade,
Musch, Prof. Lorentz, Prof. Zeeman,
Prof. Blok ca vele andere geleerden.
Ook van Kleerekoper. Die is wel grap
pig, vindt u niet? wees Mengelberg me
op 't opschrift van Kleerekoper's bij
drage Willem. Imperator, Rex!
O, ho, lachte mevrouw Mengel
berg Kijkt u eens, hij noemt m'n man:
een dictator en tyran, maar eigenlijk is
dit wel zoo, want anders kan je voor 't
orkest staande, er niet die spanning in
krijgen,.merkte ze op,
't Dienstmeisje had wel al tweemaal
gezegd, dat er iemand aan de telefoon
...is en 't was nog wel de medicus,
die kwam vragen, hoe z'n patiënt den
emotievollcn avond had doorstaan
voor Mengelberg en z'n vrouw los kon
den komen van hun pas ycrworven
schatten. Toen heb 'k maar vlug af
scheid genomen mevrouw Mengelberg
wees me nog op '1 fraaie, groote
Bbedclhabecid, geschenk, van 't OAest,
da' een plaatsje heeft gekregen op dc
sclirijn-nict-het-ihuldeblijk met de
overtuiging, dat men Mengelberg en z'n
echtger.ootc geen grooter blijdschap had
kunnen bereiden op z'n jubileumsdag,
dan door de aanbieding van dit hulde
blijk, waarvan de samenstelling en ver
zorging me: minder dan een jaar arbeids
heef' gekost.
JAC.- C. M. Jr.-
Indische Herinneringen
VOETBAL IN DE TROPEN.
Een vun de warmste landen in
Oost.-Azië is zeker het Engelsche beau
Burafta, ©c-n veel grooter en (om zijn
rijsvui'ivoer) belangrijker land, dan
de betrekke.ijke onbekendheid in Ne
derlahd zou doen-vermoede».
In daj warme, groote, dunbevolkte
land dan, wordt gevoetbald met een
geweldig enthousiasme. Het. seizoen
loopt van einde Mei tot einde Septem
ber, omda; het dan altijd regent.
H©; kiink(. op zijn minst genomen
zonderling, maar lk heb nnj toch
niet vergist. Wanneer het hier een
beetje flink regent worden de wed
strijden afgelast-, daarginds in Burma
gaan zij dan eerst recht door. Lk heb
wedstrijden gespeeld Ln een gestadig
neerstroom end en regen wanneer he'
terrein al geheel blank stond voor
het begin. Maar nog noodt heb ik be
bijgewoond, dat een wedstrijd om
we.ke reden dan ook, werd uitge
steld.
Do reden is intusschen niet v£r te
zoeken. In don warmen tijd, extra
warm omdat het dan nooit regen-,
zou voe.foal onmogelijk zijn. Ik heb
(lat eens ln een plaats in Neder
landse)!-Indie ondervonden, waar
geen geregelde competitie was en wjj
een wedstrijd op touw zetten op een
der warms:e dagen van het. j
Toen het afgeioopén was hadden
e enige onder ons schuim op den mond
en den volgenden dag voelden wij
ons allemaal allerakeligst.
In den regentijd was Rangoon dus
wat kouder dan in den drogen tijd er.
he: hemelwater was ondanks hardnek
kige pogingen niet in staal ons voet
bal vuur te blusschen. Daar waren
zes clubs, één geheel samengesteld
uit Europeanen. waarbij schrijver
dezes met een anderen Hollander he:
niet-Britsche element uitmaakte,
verder twee gemengde elftallen ei
nog drie zuiver iniandsohe schoolelf
tallen. E® met ons zessen bekampten
wij elkander twee keer per seizoen,
altijd op hetzelfde terrein, zoodat er
van uit' en thuiswedstrijden geen
sprake was. Dit, coöperatieve terrein
was dan ook prachtig. Groot© tribu
nes. aan twee zijden, tribu
ne© die bij belangrijke wedstrijder
aan een publiek van zes- tot achtdui
zend mensch en zitplaatsen verschaf"
jen.
Een zonderling mengelmoes was
het, dat publiek. In het midden van
de groote tribune het Europeesc1,
gezelschap in tegenstelling met N.>
derlandsch Indische wedsrijdbezoe-
kere, grootendeels in donkere Wee
ding. Het mannelijke contingent ten
minste, de dames in kleurige (oOetjes.
Zij aijji stil en gereserveerd, applau-
cMeseehen ka Lm als er goals gemaakt
worden. Daar zijn het Engelschen
voor.
Niet aldus het overige publiek. Chi-
neezen. Japanners, Arabieren, Hi
does, Mohammedanen, Armeniërs,
Burmeezen. alles door elkaar in bon
te kleurenmengeling van Oostersche
kleedij, schreeuwen en gillen eri
fluiten als hun favorieten, Ln vele
gevallen de club, waarop zij hun
schamele verdiensten gewaagd heb
bon. een doelpunt weten te maken.
Allemaal wedden zij, maar niet alle
maal op- dezelfde manier. De Ghinecs
ze; kalm tien Roepies op den winner,
me. de kans om er een dertig of veer"
bij te winnen, of zijn geld kwijt
te zijn. De Burmees, een veel-beter
voetbalier van aanleg dan de Chinees,
wil haastiger en meer resultaten. Hij
wedt op de partij, die den eersten
hoekschop zal krijgen, het. elftal dai
heti eerst uit d© kleedkamers za! ko
men. hefe winnen van den opgooi en
dergelijke spoedig besliste kleinighe
den.
Maar laten wij onze blikken van
de tribune afwenden naar het veld.
waar elf bruine Burmeezen, de a s.
kampioenen van den Bond, een be
langrijken wedstrijd speten tegen
nununer wee, het; Europeesch e elftal.
Echte sport jongens, goed gebouwd,
onvervaard in den aanvat, uiterst
snel veel snelier dan sommigen der
Europeanen, die som© door zoo'n
huldigen bruinen jongen finaal om
cirkeld worden. Maar zij hebben één
gebrek, zij zijn ie levendag, weten
zich voor doel niet lie helieerschen en
schieten daarom weinig en slecht.
Daarom is het spel van hunne ach
terhoede meer af. De linksback, een
stevige Burmees, vangt vei© ballen
ineens op ou -.rap; harder dan een der
andere spelers op het veld. En dat
mot bloote voeten. Begrijp mij goed,
niet allen spelen op bloote voeten,
maai' veten doen hei toch, verdubbe
len hiermde ongeveer hun
snelheid en trappen er voor
al niet minder hard om. Een
van hun spelers heeft de onverander
lijke gewoonte, om in iederen we3-
ejrijd, na keurig geschoeid het veld
zijn opgekomen, zijn echoenen en
kousen uit te trekken en deze den
grensrechter roe te gooien. Den eenen
keer doet hij dat later in den wed
strijd dan den anderen, al naar ge
lang hij meent, dat zijne snelheid op
"Vdoote voeten hei minder succes van
zijn elftal moe: verhelpen. Eens, toen
hij zich weer van zijne snelheidsbe
leminering zat te ontdoen, werd de
bal negen hem aangeschoten. Hij
sprong, nog met één schoen aan, den
anderen in de hand, op en maakte een
ren, waarbij hij eindigde een iegeiv-
stander onopzettelijk met zijn bunge
lenden schoen om de ooren te slaan.
De scheidsrechter vond dit een moei
lijk geval, het stond Die^. in de rege
len van het spel omsclireven. Maar
hij meende er tenslotte toch een aan
leiding in ie vinden om de tegenpar
tij een vrijen schop te geven.
Wij speelden eens een wedstrijd
waarbij bei zoo hard regendes dat het
terrein in de tweede helft vrijwel ge
heel blank stond. De wede rijd was
reeds onherroepelijk in ons voordeel
beslist en toen op een gegeven
oogenblik de bal midden Ln een groo
ten plas neerdaalde en daar bleef
ronddrijven, gingen wij er allen om
heen staan en beletten elkaar door
spatten met water, erbij te komen. De
Burmeezen op de 'tribune sinten al
weer weddenschappen af, weike
richting de bal naai' den
rand van het zach;kens kabbelende
watervlak zou drijven. TensToite be
gon een wedstrijd om met kluiten
aarde den bal in ecne bepaalde l icli-
cing brengen en het duurde gerui,
men ijd voor deoe kamp beslist was.
Zoo ie ook in bet verre Burma, het
voetbal een bloeiende sport, zij be«
dan onder ©enigszins andere omstan
digheden dan hier.
P. W. P.
Stadsnieuws
ACTE-EXAMENS I. 0. Haarlem
Geëxamineerd 8 candidaien; geslaagd
de heeren C. J. van Droogenbroek,
Haarlem; F. W. A. Eikerbout. Lei
den: D. EveJeens, Haarlem: li. P.
Jansen van Galen. Hoorlemmerliede;
L. M de Haan, Haarlem: PU. F-
Ruygh, Alkmaar; K. Hengcveld,
Haarlem; «1 J. van der Goor, Edam.
KET HOTEL „VELSEREND".
Aan den voet van de Ruïne van
Brèderode gelegen, wus „Velsorend"
natuurlijk de pleisterplaats voor de
bezoekers dier bouwvallen, 't Was er
op Zomer Zondagen eu vooral op
HemelvaarIsdag en dc beide Pink-
terdagen meestal een drukke nering,
dan was er oen geroezemoes van
stemmen een gerikketik van vorken
en messen. De kinderen van de gas
ten betwistten elkaar schommel en
wip of delen andere spelletjes in de
bijbehoorende stukken land
De onderen genoten van hel brok
natuur dat te bewonderen was ven
het hotelletje uit. Nog mooier dan op
die Zon- en Feestdagen was het na
tuurlijk op eai gewonen werkdag,
als niet ie veel stof-opjagende auto's
en tjingeïende wielrijders over bet
land scha}) een waas spreidden van
stof en benzincsvalm. veroorzaakt
door al die Z-ondagsche geneugten.
En nu, vandaag. Maandag, wordt
Veiserend mat de daarbij gelegen
bouwterreinen verkocht. We zijn er
maar eens even op uitgegaan en neb
ben een praatje gemaakt met de te
genwoordige bewoners, de familie
Van den Berg, van wie echter <lc
heer des huizes helaas juist afwezig
was. Maar do huisgenoot en konden
ook wel iets meededen en lieten aJ
dadelijk aan de achterzijde van hei
perceel een oud poortje zien. dat het
jaartal IG3S droogt. Boven de leur
ziet men nog de kleine, in lood ge-
vatte ruitjes. Dc oude tegeltjes in de
tegenwoordige keuken, i c t enigs zins
geheimzinnige Wenteltrap, dat aller-
is wel van zeer ouden datum.
De heer van der Berg, die in De
cember het gebouw aan een Heem
stede-bewoner verkocht heeft die op
zijn beurt nu weer perceel, annex
bouwgrond (groot ongeveer 300.000
M2. van de hand wil doen, de heer
van der Berg, zijn familie althans,
vertelde ons, dat getracht was het
complex in te richten voor zusterhuis
van het nabijgelegen Provinciaal
Ziekenhuis nabij Santpoort, maar do
ze plannen moeten afgesprongen zijn.
We hebben nieuwsgierig geworden
door het jaartal 1638, er eens op na
geslagen een artikel van J. F. L. do
Balbian Verster in het November
nummer van Elsevier v.ni 1917, waar
uit de historische waaide van ..Vel
serend" wol af te leiden is.
Johan van Overrijn van Schoteh
bosch zou dan zoo staat in het
begin van het artikel te lezen -- Vei
serend m 1C38 gebouwd hebben,
maar volgens nadere gegevens ver
kocht op 22 Januari 1624 Anthony
Jacobsz. Schuijt. eertijds Schout van
Tetterode cie plaats Vei serend voor
f 2125 aan Jan Clucsz. Ixto. brouwer
en burgemeester der stad Haarlem;
Burgemeester l.oo is eigenaar ge
weest van 1624 tot aan zijn dood cp7
October 1660, De latere eigenaars van
Veiserend zijn zrer t-nïjk, uit patri
cische geslachten gfing hofstede
ook nog in burgerlijk bezit over,
maar dit staat vast, da' -onder a". de
eigenaars van Velserend Jan Claeez-
Loo de voornaamste is geweeei.
't Is nu maar te hopen, dat het
vriendelijke hotelletje en de rusüge
uitspanningsplaats nog lang iniac*
blijven.
PERSONALIA.
Op de groote Internationale
Honden Tentoonstelling van Nimrod
Cynophilia welke 1c 's Gruvenhage
gehouden is, behaalde de heer dhr.
Schornagel alhier, mot zijn Engel-
sche windhond respectievelijk 1ste,
2de en 3d© prijs.
Bij de gehouden VisscheriJ exa
mens is gepoogd als uurm.-m ;p
zeilzee visschersvaartuigcn L, de Ko
ning van IJmuiden.
VOLKSZANG. De algemeens vei'«
gadering der Nationale Vereenigiag vooi
den Volkszang wordt Wm-nsdag a.s. al
hier gehouden. Uit jaarverslag blijkt
dai op November 1919 het ledental on
geveer 3470 bedroeg, over 23 afdeelin-
gen verdeeld. Haarlem had op dien da
tum Qi leden»