ÜJMLEÏi ÖAGSLi
Hst ïooaeel
Sir' Benjamin Benton.
TWÊEDE BLAD.
Vrijaas 30 April 1030
diLtü>iiiUiiWa
„L'Ame en folie", van Fran
cois de Curel.
Toen ik in liet begin van deze maand
te Brussel was, ging daar in 't Theatre
Royal juist de eerste opvoering van
„L'Anie en folie". Antoine was naar
Brussel overgekomen om het stuk bij
het Belgisch publiek in te leiden en op
zijn conférence vergeleek hij den schrij
ver, Francois de Curel, met niemand min
der dan l'bsen. In uittreksels van Fran-
sche kritieken had ik reeds gelezen, dat
„L'Ana en folie" het „meesterwerk van
ons meest vooraanstaand dramatisch ge
nie" werd genoemd. Nu sta ik altijd wat
sceptisch tegenover de bewonderende ex
clamaties van de Parijsdhe theater-kri
tiek. Elk jaar verschijnen er in Parijs
minstens 5 meesterwerken van dramati
sche gemeen. Wij weten nu langzamer
hand wel, wat die „admiration mutuclle"
van de Parijsche critici, die bijna allen
ook tooneelschrijvers zijn, waard
is. Plet vifcl mij dan ook op, dat de Bel
gische peis al veel minder uitbundig in
haai lof was. Holland ligt nog verder
,van Parijs dan België en de bewondering
v,m het werk van Frangois de Curel nam
met den afstand af. In ons land kon dit
werk dan ook niet meer dan een succes
d'estime behalen. Ook niet in Haarlem,
waar de ontvangst gisteren vrij koel 1
Justin Riolle heeft jaren geleden
boek geschreven: „L'Ame en folie", dat
handelt over de oer-instincten en de on
derlinge verhouding der geslachten. Zijn
theorie is, dat in de natuur hei sterkste
mannetje 't wint. Maar, waar de dieren
instinctmatig wijken voor kracht, zijn
de mens eken veel gecompliceerder en
.wordt de keuze van de vrouw door het
intellect beheerscht.
Justin RioHe heeft van dit boek wei
nig genoegen beleefd. Het werk is door
de kritiek sterk aangevallen en door het
publiek met gekocht. Riolle, heeft zich
van de wereld teruggetrokken en woont
nu al jaren mei zijn onbeduidende vrouw
Blanche afgezonderd buiten. Zoo vei
staat deze vrouw van haar man, dut zij
van het beslaan van zijn boek nauwelijks
iets af weet.
Maar dan wordt bun rust verstoord-
door de j.lutselintge komst van bun
nichtje Rosa Romance. Rosa, die' als
kind bij haar oom en tante werd opge
voed en in Parijs 'n gevierde actrice is ge
worden, vlucht naar buiten om aan den
invloed van Michel Fleutet, een jong
mooi schrijver te ontkomen. Zij wil den
man, dien zij lief meent te hebben,
trouw blijven. Maar Fleutet heeft haar
gevolgd cn in het tweede bedrjjf krijgen
wij dan ooik het bewijs van de theorie-
Riolle, want de lichamelijke kracht en
schoonheid winnen het tenslotte ook bij
Rosa en Blanche, wat volgens F:
£ois de Curel „te bewijzen viel"..
Hei derde bedrijf brengt nog een zeer
zonderling aandoende verrassing. In het
begin hadden wij reeds gehoord, dat
Blanche een hartkwaal had en pas 2y
ziek was geweest. Een instorting is ieder
oogentblik te verwachten. Aan het slot
ikpmi deze catastrophe, maar eerst
een wel zeer lugtibere scène. Als in „De
Bokkenrijder", van Fred, van Eeden,
speelt een geraamte in „L'Ame en folie'"
een belangrijke rol. Dit skelet in haar
huis, heeft Blanche reeds lang gehinderd
en zij wil, dat het begraven zal worden.
Maar de moeilijkheid is, dat dit geraam
te niet van één, maar wel van 10 men-
schen te gelijk is,welke gecompliceerd
heid 'het volgens Riolle althans
mee de menschelijke ziel geemeen heeft;
die ook van de zielen der verschillende
voorouders iets mee heeft gekregen.
Het meervoudig skelet zal tenslotte toch
op aandringen van Blanche niet aan den
dokter, die er naar gesolliciteerd heeft,
maar aan de aarde worden toevertrouwd.
Doch dau verschijnt het onverwachts
aan Blanche, die op dat bezoek, even
min als het publiek, gerekend heeft. On-
jioodig eigenlijk te zeggen, dat „haar
hart er van stilstaat"! Menschen met
.gezonde harten zouden het nauwelijks
overleven, laat .staan deze vrouw, op
wier dood de schrijver ons al in het be
gin van het stuk had voorbereid. Na
haar overlijden, vernamen wij nog, dat
het laatste woord, dat Blanche in de
encyclopaedic had opgezocht Messa-
Veel inziruk heeft „L'Ame en folie"
niet op mij gemaakt en geen oogenblik
heb ik het gevoel gehad tegenover een
me.estcrwerk te staan. Als de meeste
schrijvers van ideeën-stukken bewijst
Francois de Curel niets. De redeneerin-
gen van Riolle zijn dikwijls merkwaar
dig en interessant, maar wij gaan ten
slotte niet naar de komedie om naar de
batten te luisteren. De mensch is altijd
belangrijker dan het gepraat over den
mensch. Laat den wijsgeer philosophee-
reit over den mensch, aan den kunste
naar de taak hem te scheppen!
Belangrijk werd echter deze opvoering
door het spel van enkelen dezer Fran
sdie artisten, Prachtig was yarinws Gr2-
tillat in de rol van Justin Riolle. Het
gelukte hem deze praat-machine leven
in te blazen. Mooi-breed van gebaar was
zijn spel en 't gaf een apart genot naar
hem te luisteren, zooals hij altijd ge
moedelijk maar toch met een jeugdig en
thousiasme zijn theorieën sat te ver
kondigen. En superieur was ook het
spel van Madme Mady Berry. Het kin-
deilijk-eenvoudige, absoluut onlbeteeke-
nende gaf zij in allerlei fijne trekjes
weer. Subliem was bijvoorbeeld dat iet
wat ocnoozele luisteren naar 't gesprek
tusschen haar man en Fleutet en de
wi.ize, waarop zij telkens zich even in dat
discours mengde. Het was spel, dat tot
in de kleinste details „af" was. Een wer
kelijk volmaakte creatie.-
De overigen hadden weinig meer te
doen dan wat illustreerend tegenspel te
geven, wat zij allen niet routine en Fran-
sche gemakkelijkheid deden.
Een avond dus, die door het werkelijk
hoogstaande spel van madme Berry en
Grétillat in onze herinnering zal blijven.
J. B.- SCHUIL.-
Art'. RGChfenk
POCINC TOT MOORD.
Op 1"2 December van het' vorige
jaar waren W. B. en J. S. met e»n
roeiboot aan het stroopen mot 'le
zege in het Zuïder-Buitenspaam.*
Dit werd ontdekt door de twee rijks
veldwachters R. C. v. d. B, on
H. W., die er in ©en boot op afgin
gen- Midden in het Spaat -1, 125 M.
van den oever, haalden zij de stroo-
pers, die bij de nadering der veld
wachters direct haastig weggerorid
waren, zoodat de politiemannen ier
waarschuwing een schol in de lucht
losten, in. Er ontstond een vechtpar
tij op het water, B. kreeg een
schampschot langs de pols, ue Poli-
tieboot schepte water, B. en S. ae
den pogingen, de veldwachters ln het
water te doen vallen. B. uitite daar
bij de woorden: ,,Nou moeten wij
alle vier maar verzuipenl" Gelukkig
geschiedde dit niet; het getukte'den
veldwachters, beide booten weer naai
den oever to krijgen.
Donderdagmiddag kwam doze zaak
voor de Rechtbank.
De Officier van Justitie sprak in
zijn requisitoir als zijn overtuiging
uit, dat beide beklaagden een afschu
welijke daad hadden gepleegd, waar
over men zich niet verontwaardig-!
genoeg kan tooneri.. Om eènige da
gen hechtenis te ontgaan (het was
toch ©en eenvoudige overtreding van
de Vtsscherijwek waarop de politie
mannen hen betrapten) hadden zij
het leven van beide veldwachters in
gevaar gebracht De eisch luidde:
tegen W. B. 3 jaar en tegen J- S.
1 jaar en 6 maanden gevangenisstraf
met bevel tot onmididelijke gevangen
neming van beiden.
De verdediger, Mr. de Klerk was
van oord eeldat alileecn poging tot
verzet kan worden ten laste gelegd,
geen poging tot doodslag. De veld
wachters geven, volgens pi., een
overdreven voorstelling van het ge
vatl. Door hert is zeer wild opgetre
den, v. d. B. is maar dadelijk gaan
schieten, zeirie pl.
Verdre wees pl. op de gunstige en'
tec eden ten van de beklaagden: over
W. B. werden de meest gunstige in
lichtingen gegeven. Bovendien staat
deze bekl. op het punt, zich in het
huwelijk te begeven. Dit huwelijk
zou Vrijdag plaats hebben. J.
is al 40 jaar visscher voor eenzelfde
firma. Pl. concludeerde tc)t een
voorwaardelijke, althans een veed
mildere straf en vroeg beide be
klaagden in vrijheid te stellen. Van
vrees,voor herhaling van het misdrijf
of voor vlucht behoeft geen sprake
te zijn.
De Rechtbank, na in Raadkamer te
zijn geweest, besliste, dat het ver
zoek van den verdediger niet voor In
williging vatbaar was en gelastte de
onmiddellijke gevangenneming van
beide beklaagden.
De uitspraak werd bepaaild op
Donderdag 6 Mei.
Nadat de Officier zijn eisch had
gedaan zat beld. S. voortdurend met
het hoofd op de leuning van het be
klaagdenbankje te snikken. Ook W.
B. kreeg na het pleidooi van den id-
vocaat oen zenuwtoeval en moest de
rechtzaal uigedragen worden. Bei
den, smeekten de Rechtbank, hen in
vrijheid te st ellen
Dierenbeulen.
Th. H., 18 jaar, landbouwer e-i
P. J. S.19 jaar, metselaar, beiden
te Beverwijk, hadden zich te verant
woorden wegens het met stok- en
zweepslagen dood en van een kat.
welke lage daad op 26 November 1919
te Wijk aan Zee en Duin door hc-n
gepleegd was.
Zij bekenden.
Eisch: tegen beiden f 15 boete, suh-
sidair tegen H. 10 dageu hechtenis
cn tegen S. 1 maand tuchtschool.
Hittenruil.
De 41-jarige tuinder W. H. R., te
Wijk aan Zee stond terecht, wagens
het zich toeëigenen van een hit. die
hij van get. J. H. in gebruik had. I-.
en H. hadden n.1. hun hitten ge
ruild, mei de afspraak, daï zij 5 (la
gen „vrij bleven Beviel een <1 r
hitten binnen dien tijd niet, dan zou
den beide dieren weer aan hun eige
naars teruggegeven worden. R. "er
kocht achter H.'s hit vóór dien lijd
al aan een derde. Hij hoorde deswege
wegens verduistering f GO boete
30 dogen hechtenis tegen zich eischen
B oormachines.
De bankwerker H. C. B. en J. J. F:
d'ie niet verschenen was, maakten
zich, onderscheidenlijk in September
en October van het vorige jaar, te
Veisen schuldig aan cWefsttd van
borslboormachines, die zij weer voor
een paar gulden verkochten pi Ln
pand gaven.
Tegen beiden luidde de oisch: f 15
boete of 10 dagen hechtenis.
HERHALINCSON DERWIJS.
Prijsultdeelin g.
Meermalen woonden wij bij. de
uitreiking van diploma's en prijzen
aan Ie herhalingsschool van den
heer Saeys, die altijd een «enigszins
plechtig karakter draagt, en. waar
bij steeds aan de leerlingen, die dc
school gaan verlaten een hartig
woordje op htm verderen levensweg
wordt medegegeven; ntaar zelden ge
schiedde dat. met zulk een aardig
speeohje als de voorzitter van de
plaatselijke commissie van toezicht
op het lager onderwijs, de heer Vin-
oem, l.oosjes, Donderdagavond hield.
Kinderen aldus begon de heer
Loesjes gemoedelijk, en hij vatte
daarmede al dadelijk den goeden toon
het ls mij altijd een groot genot
prijze" uit te deelen en belooningen
te geven aan hen die de school ver
laten. Maar Inzonderheid is 't mij
dat aan een school als deze waarop
gij niet waart door de leerplichtwet
gedwongen, maar omdat jelui heba
begrepen, dat je wal meer in 't leven
noodig hebt dan de lagere school je
kan medegeven. Van harte wenscli ik
je geluk met, de bereikte resultaten.
Ik hoop, dat ge in de toekomst ook
goed jc best zulid oen.
Denkt, met: nu zijn wij er, maar
doet moeite om je meer te ontwikke
len. Er is gelegenheid genoeg toe en
valt niet moeilijk, nu als regel is
ingevoerd 8 uur werken. Dan is er
tijd genoeg over om je verder te ont
wikkelen.
Denk: niet te veel alleen aan die
bekende spreuk „Kennis is macht,".
Want in het leven komen vele andere
dingen le pas. Vervult getrouw je
plichten en dat werk, waar je zult
toe geroepen zijn. Men spreekt thans
ln alle groepen je zult dat wel
eens gehoord hebben van rechten
en rechten komen den mensch toe
maar te spréken van de plichten
wordt dan vergeten. Beginn, met een
uitnemende plicktt.Öb©trackting en dan
zullen de rechten er van zelf komen.
Een gevoel van dankbaarheid zal.
zeker jelui allen vervullen, ging spr.
voort. In de eerste plaats jegens 't
gemeentebestuur, dat. gezorgd heeft
dat ge het lierhallngsonder wij fe op
zoo voortreffelijke manier kon ge
nieten. Maar in do tweede plaats je
gens uw onderwijzeressen en onder
wijzers, die met den heer Saeys aan
't hoofd zich beijverden om ie veel
kennis bij te brengen. Deze dank is
ook in 't hart. van de leden der'school -
commissie. Ik. lioop, dat. 't onderwij
zend personeel nog vele jaren aan de
school moge verbonden blijven om
ook toekomende geslachten vooruit
te helpen.
Indien je aan dankbaarheid paart
piichtsbeitrac|Iih'mg' dan zullen jelui
eindigde de heer Loosjes, succes in 't
leven hebben, opgroeien tot flinke
mannen en kranige vrouwen. Ge zult
dan moeten erkennen, dat, de herha
lingsschool daartoe veel heeft bijge
dragen. Dat hoop lk van harte.
Na dit zoo goed gekozen speeclije,
da;, zoo gemoedelijk was uitgespro
ken, hartelijk en welgemeend, volg
de de uitreiking van de diploma's en
van de prijzen. De prijzen bestonden
als gewoonlijk weder in nuttige boek
werken.
Getuigschriften werden uitgereikt
Jongens: J. Prins, A. H. F. Saeys
F. Jacobs, N. Koopman, A. van Dijk,
J. Zijlstra, M. Vorst, P. J. Beunder,
J. van Aalst, C. J. Swaalf, J. Spijk -
stra, J. A. v. d. Walle, W. Bijl, J.
M. v. Aanhout, G. P. M. Lablans,
L. Vrij, B. Ravenhorst, A. F. Smit
J. W. van Wijk, C. B. v. d. Bent, G.
Bijster, A. Blokker.
Meisjes: Joka Tates, Dirkje A. P.
den Hollander, T. M. F. Breek, M. V.
Zurk, A. C .Wijnveld, J. Cornet, A.
de Leeuw, Henrica Tates, Coma. v.
Steenbergen. Alida Koopman, A. M.
Franse, Adriana v. Steenbergen, H.
Roeland, G. H. Jansen, Y. Wempe,
P. van Norde, M. W. C. Knip, A.
Hetem, C. Schoen, P. Vallenduuk. L.
Hendrikse, M. Stroocloeck, E. v. d.
Bent, J. Moorhof. C. Pollé.
Prijzen aan: Jongens: C. D. van
Aanhout, C. J. Koek, A. Mooye, J.
Nugieren, H. Schoen, C. S'ringer, J,
Vorst, D. C. F, IJlstra, Th. v. Leer-
stun, G. X. Rinkel. J. Dïntóa. F. van
Emmerik, J. Molenaar, C. Oiler, J.
Groehevcld.
Meisjes; Anna C. Bon, M. S. van
Dijk, F. de Jong, A. M. Lefêbre. R.
Vorst, J. H. G. Beunder, C. v. Halst,
G. E. v. Halst, B. Hoogendoora, M'.
E. Lefébre, A. Mandemaker, J. W.
M. Moon en, J. M. Prinsen, W. Smit,
D. A. Vrij, R. Sauwer.
Afscheid van den heer
,S a e y s.
Na de prijsuitreiking volgde nog
een plechtigheid: oon huldiging van.
dein heer Saeys, die, naar bekend )6,
als hoofd der Herhalingsschool zal
heengaan.
De lieer Locsjefi richtte zich tot den
heat' Saeys in ongeveer die volgende
bewoordingen: Een enkel woord
wwiseh ik nog tot u te spreken, een
eenvoudig woord, komende uit het
hark Nu ge hier voor de laatste maal
zijt, rijt ge zeker met gemengde ge
voelens naar hier gekomen. Aan den
eenen kant zult ge de rust. die u nu
wacht op prijs gtellcn, maar aan eten
anderen kant zal 't "u hard vallen
niet meer de leiding van het herha-
lingsondarwijs te hebben.
Het valt ook aan de schoolcommis
sie hard u to zien gaan. Wij kunnen
ons bijna de school niet denken zon
der een man a.ls de heer Saeys. Wat
van 't herhalingsanderwijs i9 gewor
den, dat hebt gij er van gemaakt.
Toen dat onderwijs dreigde niet te
slagen hebt gij met uw practiecheri
blik er van gemaakt een practiscli
instituut, waarop de leerlingen ken
nis kunnen opdoen die voor heel hun
teven van belang is.
Ik zeg u dank voor de wijze waar
op gij u aan dit onderwijs hebt ge
geven en dat voor de kinderen aan-
trekkelijk wist te te maken. Daarvoor
blijf ik dankbaar. Laat mij u als
een bewijs daarvan mogen overhan
digen een boek over een lievciinggvak:
de geografie cn de cultuur. Aanvaardt,
dit als een persoonlijke hulde van
dien president der' schoolcommissie.
En waarneer ge 't inziet, moge gc
dan terugdenkon aan den tijd, dat.
ge aan 't hoofd van de herhalings
school stond an ge u dam gelukkig
gevoelen, dlat ge zooveel hebt kunnen
doen om van t hftrhalingsonderwije
te makan, wat het is.
Op verzoek van den heer Doosjes
hieven de kinderen daarna aan een
driewerf: Lang leve de heer Saeys!
Daarna sprak dr. J. F. M. Storck,
de districtsschoolopziener. Deze zeide
zich niet aJleen verplicht, maar ook
gedwongen te gevoelen een enkel
woord te spreken om den heer Saeys
o Huldigen voor de» bijzondere ma
nter, waarop hij hot herhalingson-
denvijs aantrekkelijk wist te matten.
Het is, aldus spr., een heele toer
reeds om 't kind, dal de lagere schooi
beeft -verluitennog op school te hou
den, maar nog meer ls 't om 't on
derwijs voor hem aantrekkelijk te
maken.
Gij echter wist met de jeugd om te
gaan en hebt dat vooral op de herha
lingsschool geloond. Onder u kwam
't, herhahr.gsondurwijs Uit bloei. Ge
verstond de kunst om met de kinderen
om te gaan, ge hebt hen door uw ma
nier van onderwljs geven geboeid en
hen zoo cup school doen blijven. Daar
voor wil Ik u dank brengen. Met den
wensch dat 't den heer Saeys steeds
wel moge gaan, eindigde spr.
Titans nam 't woord de heer J. B.
van Dorp, onderwijzor aan de herha
lingsschool Als onderwijzer, die van
t begin af, ik meen 18 jaar, onder u
als onderwijzer aan de school werk
zaam was, wenscli Ut oen enkel woord
le spreken, aldus de heer Van Dorp.
Wij begonnen met 37 leerlingen, maar
door uw onderwijs, uw manier van
inrichten er van en door uw manter
van omgaan met de leerlingen, is t
herbal in gsonderwijs gegroeid, zoodat
een splitsing noodig was.
Hel werd door 't gemeentebestuur
gewaardeerd, dat prijzen beschikbaar
sbelde. Thing, nu ge door uw drukke
werkzaamheden en om redenen van
gezondheid gedwongen zijl geweest
om uw ontslag to nemen, zal 't voor
uw opvolger 'ton moeilijke taak zijn
om zoo zeer als u de üefde en het
hart van de kinderen te winnen. Maar
't personeel dat door u met zorg is
gekozen, zal cloor ijver en pUchshi-
trachting 't nieuwe hoofd de taalt
helpen verlichten.
Dc dank u voor de hulp, die Mc
steeds van u mocht ontvangen, lk
hoop, dat ge nog tal van jaren voor
'l onderwijs moge gespaard blijve en
dat ge getuige zult moge zijn van
den bloei van 't herhalingsondervvijs.
Tenslotte bood de heer Van Dorp,
namens 't, onderwijzend personeel den
heer Saeys een fraaie bloemenmand
De heer Saeys hracht dank aan al
len, die tot hem 't woord hadden ge
richt, in de eerste plaats aan den lieer
Locejes, De pluim, die mij op den
lioed is gestoken, wil ik accepteeren,
ging spr. voort. Achttien jaar- ben ik
met groot plezier aan t li e.ritalin gs
onderwijs werkzaam geweest Het
kwam tot hloeL Dat was medie een ge
volg van de inrichting ervan. Maar
er was niet bereikt wat ls bereikt-. In-
dien ik n;ct gelukkig was geweest in
de keuze van myn medewerkers.
De heer Van Dorp heeft op een uit-
nemende manier les gegeten ln hei
moeilijke vak: rekenen en boekhou
den en dat zoo,, cat tout de Handels
vereeniging ijverde voor de stichting
van een handelsavondschool en een
paar béöluurslodön de schooi bezoch
ten, zij zeiden „eigenlijk ,s hier
reeds een haniteisavceidschoo 1". Had
ik niet zulk een man gehad, dan bril
ik. niet kunnen doen, wat ik heb ge
daan.
Ik denk ooi; aan den heer Hoefman,
den maai van strenge pholitsbrtrach-
ting en ijzeren lucht, aan den heer
Over, aan den heer Van der Hart,
die 't onderwijs in de kennis der na
tuur zoo aantiv-kkehjk wist te maken
en aan mej. Bodhouwer, die les in dc
handwerken gaf.
Indien 't goed is gegaan met 1 on
derwijs dan is dat te danken aan
mijn medewerkers die hard en vlijtig
hebben gewerkt en niet wie- ik prettig
heb samengewerkt. Er ls een tijd van
komen en een van gaan. Weemoedig
echter valt 't mij om een werkkring,
die mij lief is te verlaten. Ten slotte
drukte spr. den wenscli uit, dat do
kinderen van 't hier geleerde in htm
verder leven veel profijt zullen heb
ben.
Onder de aanwezigen merkten wij
nog op dien heer E. ter Haar, 2e se
cretaris van de plaats, commissie van
toezicht op 't lager onderwijs em een
der leden van 't damescomité van die
commissie.
HET VERKEER MET VRACHT
AUTO'S.
- Meer dan eens is in vele gemeentera
den ook in dien van Haarlem, ge
klaagd over den hinder, die wordt on
dervonden door liet rijden sic rware
vrachtauto's. Thans deelt het bestuur
van dc vereenigiug van Nederlandsche
gemeenten mede, dat bij het departe
ment vn Waterstaat overwogen wordt,
om voer het verkeer met zware vracht
auto's bijzondere voorsdhrilten in het
leven te roepen. Voor de voorbereiding
van deze voorschriften is een speciale
commissie ingesteld.
DE HANZE-DAC.
De p ropaga 11 da
ver g a d ering.
ln de middagsaancn'koms'., gehou
den in de groote zaal van S'-."Bavo,
traden als sprekers op de heer en J.
H. A. L. von Freylag Drabbe, voor
zitter van de A. R. K. A., lid van den
gemeenteraad Amsterdam en P. A.
Lebens, voorzitter van de Hanze ie
Delft en hoofdredaoteur van de
„Nieuwe DeUneohe Courant".
Te 3 uur opende de voorzitter, de
heer J. N. Hensen, de vergadering
inei een woord van w elkom en met
den Ghr. groet.
Hij gaf daarna het woord aan den
eersten spreker, den heer J. H. A. L.
von Freytag Drabbe. Deze behandelde
de vraag; wat hebben de middenstan
ders aan liun tegenstanders te an -
woorden? Hij zeilt© uiteen, da" dc
middenstand tussohen twee vuren
etaa".: eenerzijds het. groot-kapitaal
en misplaatst© Overheidsbemoeiing,
anderzijdB de consumenten en di
zuchi om de middenstanders ui: te.
schakelen.
Vooral in groot© gemeenten
men waartoe een misplaa.ste Ove -
iieidsbemoeiüig leidt. Daar ont
vangt men er con voorproefje van. Dc
heer De Miranda zeide eens in den
raad van Amsterdam: „de adelstand
is waf verdwenen, welnu nu is de
middenstand aan de beurt" en de heer
Wijnkoop bekommert zich al evenmin
om den middenstand, maar 'wil hem
geheel uitschakelen.
Om den handeldrijvend en midden
stand gaat het speciaal, en in de
prac'.ijk om den winkeldr ij v en den
middenstand. Moat die middenstand
er zijn en blijven? Do middenstand
vormt een noodzakelijker) schakel
tusschen producent en consument.
Absoluut is die winke ld rijvende mid
denstand noodig. Men dient verder
niet te vergeten, da,t de middenstand
vormt de kern der maatschappij,
als prof. Angenent zeide. Neém^ t
den middenstand weg, dan houdt men
alleen kapitaal en arbeid over, me
als logisch gevolg strijd.
Om die reden zijn de Soc.-Dern. te
gen den .-middenstand, want zij den"
ken in dien strijd te zegevieren be
toogde spr. De middenstand dient
behouden te blijven als een middel
tegen het groo'.-kapitaal. Is het be
staan van dien middenstand noodig;
aan den anderen kant moet hij ma
ken, da: hij de sympathie behoudt
De middenstand dient zich 1© ver
weren wanneer het gaat om een dooc-
drukken van dien 6tand door 1
plaatst© Overheidsbemoeiing.
De middenstander dien r. zlcli met 'n
redelijke winst tevreden ie steden en
zijn bedrijf zoo economisch mogelijk,
te exploiteeren. Voor< hem is hot,
plicht om zich te organiseeicn en
zich te concentreer en en clan zelf aan
:e toonen de noodzakelijkheid van Bei
bestaan van den middenstand. Dan,
wanneer men eendrachtig ls, zal de
middenstand over eenige jaren zich
rustig bee:aan voiweren, eindigde
spreker.
De tweede spreker, de heer P. A.
Lebons, de voorzitter van de l-lanze
te Delft, legde in hel begin van zijn
rede den nadruk op de lakechheid van
den middenstand; wat vooral in een
tijd, dat men bezig le om de fuitda-
men:en onder het gebouw van den
middenstand weg 'te graven, zeer je
bejammeren le. Ileel andere doen de
arbeiders, die zich krachtig gingen
oroaniseeren en daarmede goede re
sultaten bereikten.
Gezien de misplaatste overheid©,
bemoeiing, de oprichting van de ge.
meentewinkelfl en de slichting van
coöperaties, snapte spr. niet, hoe de
middenstanders zich een rusilge toe
komst kunnen Indenken, zonder da£
zij zich krachtig gaan organieeeren
en voor hun belangen opkomen. Op
merkende die weinige belangstelling
r de mlddcnaiandsorgan isatie on
der de R. K. zou men bijna zeggen: de
middenöianders zijn waard, da*
zij naar den kelder gaan.
Toch, alleen door een stevige orga
nisatie zal de middenstand iei6 kun
nen bereiken, wanneer men op het
beslaan van dien eland een aanvai
doe;. Alleen een doelbewuste organi
satie kan den middenstand in stand
houden. Bij de middenstanders moet
het plichtsbesef worden opgewek: om
zoch xe orgam6eeren. Men klaagt nu
over de Hanze, maar kom; nimmer op
de vergaderhigen. Doch zoo, al due
spr., kan het nier„ langer voor:gaan.
Een van d© fouten van de midden
standers is, dal men elkander te veel
als concurrent beschouw; ine.ede van
ie lellen op de gemeenschappelijke
belangen eu op het óéne groote doel:
V, msrandhouden van den midden
stand. Men klaagt over de Hanze,
tmaar men denkt met aan de vele in
stellingen van de Hanze; de Hanze**
bank, 't fonds ;oi uttkeering bij over
lijden, ,de onderlinge verzekering by
riekte, enz.
Droef is, dat de middenstand niet
begrijpt, da; hij word. vermoord en
dai de middenstanders nieit. inzien,
'.dat de Hanze er is om den midden
stand le dienen. Laa; men daarom
•aan een leder middenstander op heö
hart drukken om zijn organisatie te
eieunen, propaganda gaan maken om
r.e vormen plichtsgetrouwe en doelbe
wuste Hanzeleiden. Dan kan men den
stroom tegen den middenstand nog
ikeeren.
1 Dan kan von de Hanze krach; ui-u
gaan <en goede van den middenstand,
ifnidien men bet bestuur steunt en
[trouw zer vergadering kom;, dan zal
.de Hanze worden een mooie en
bloeiende organisatie. Maar dan ook,
behoeft de middenstand niet bang te
rijn doodgedruk'. ;e worden, dan
wordt men een stand die door een
jeder wordt gerespecteerd. Met een
opwekking om dan dien weg in te
slaan, besloo; spreker.
In een slotwoord onderstreepte de
voorzitter nog het gesprokene, opu-u
kende om zich aan te sluiten bij d©
middenstandsorganisatie en daar
naast bij de valt-organisatie.
De vergadering werd opgeluisterd
door gevoelvol pianospel van mej.
Hensen.
De feestavond.
He;, is met dien feestavond gegaaiT,
zooals de heer Lebens des rnidUags
voorspelde, toen bij mot, zooveel na
druk zeide, maar tevens daartegen
ook met kracht, opkwam: indien het
gaa; om de belangen van den midden
stand, dan ziel men de leden van de
Hanze nier, ter vergadering, maar
houdt; eens een feestavond, Idon zult
ge eens zien. dan komen ze wel o^-
zetten.
Was des middags de zaal maar
matig bezet, des avonds was hij bijna
geheel gevuld. Er was voor tden feest-,
avond een mooi programma opge
maakt, rijk aan afwisseling en ver
scheidenheid. De heer G. H. Goosens
droeg liederen bij de luit voor op
verdienstelijke wijze; mej. Jo Vincent
zong met een mooie etem liederen;
mej. L.Wijngaarden vergas te ons op
mooi vioolspel en de heer Willy
Francois op keurig pianospel.
Dan trad nog een goochelaar op en
deed zich een orkest hooron. Er was
dus in waarheid voor en van elck
wat -wils! De veie aanwezigen hebben
zich dan ook wel geamuseerd.
De avond is goed geslaagd.
Feuilleton
Naar het Engelsch
JAMES MCVdELDERRY.
42)
.Wo hebben ai je wapens weggeno
men- Je beau volkomen), hulpeloos en
ira inijm macht. Je moet je uanldea-
den en met ons meegaan. Als je over
vijf minuten niet klaar l>ent, neem ik
je mee zooals je dan bent. Als je ook
maar het minste geluid maakt zal ik
uit de urtdero kamer komen en je
doodschieten. Ik zou tijd genoeg heb
ben om door het raam te ontsnappen,
dus niets zou het me beletten. Als ik
schiet, doen d© menschen die nu op
de gang staan het ook en die buiit en
het raam staan eveneens. Dus als je
leven je lief 1b moet je je rustig hou
den.
Hij gaf zijn metgezellen bevel om
uit, de kamer te gaan en ging zelf
naar het aangrenzende vertrek.
Voor hij de deur sloot keerde hij
tóch nog even om.
De draad van de electrische schel
is doorgesneden, Janet, zeide hij.
Zo volgde hem met haar oogon,
waarin alleen liaafc en geen angst te
Letzen was, toen hij de kamer uitging
en de deur achter rich sloot.
En buiten verspreidden de vervol
gers zich langzaam en zonder geluid
te malton, om het huis heen. Toen
bleven ze st.il wachten.
Vier, vijf, zes minuten gingen vpor-
bij. Toen kwamen er uit het huis,
dioor de deur dio Kempsier en zijn
mannen waren ingegaan, drie perso
nen die een vierde, blijkbaar een
vrouw, droegen. De twee mannen die
op de ladder gestaan hadden voegden
rich bij hen en namen niet de moei
te de ladder van den muur weg te
halen-
De vervolgen-s kwamen bij elkaar
en volgden in stilte.
Kempster en rijn mannen liepen
kalm verder met hun vracht. Een
eindje van het park af gingen ze
naar een kleine opening tusschen de
struiken. Daar wachtte hen een on
aangename verrassing.
Want plotseling van voren, van
achteren en van opzij werden er licht
jes op hen gericht. Ze stonden plotse
ling stil, lieten hun slachtoffer vaJ-
len, en, verblind door het schelle
licht, zochten ze naar hun revolvers.
Uit de duisternis kwam een stem:
Handen Ln de hoogte alle-
maal! Er zijn acht revolvers op u ge
richt,. llandeu in de hoogte, zeg ik!
OogenbliilckeLijk gingen er vijf paar
■handen in de hoogte boven vijf bleeke
vertrokken gezichten.
De pohtie-agenten in politiek
want dat waren de vervolgors
kwamen naar voren. Men hoorde een
zonderling geluid en in een ommezien
hadden zo allemaal de handboeien
aan, behalve Joseph Kempster. Maar
de hoofdman van de vervolgers stap
te op hem af en belette hem te ont
snappen.
11; arresteer u, Joseph Kempster,
beschuldigd van inbraak en een po
ging tot ontvoering en ik waarschuw
u dat ge verantwoordelijk zijt voop
alles wat ge zegt, De vier anderen
worden om dezelfde reden gearres
teerd en als ik mij niet vergis zuilen
w© nog wel veel meer beschuldigin
gen tegen hen ontdekken.
Hij wendd© rich tot Janet Wilding
en maakte do touwen los waarmee zij
gebonden was.
Misschien zou het wel zoo goed
zijn als een van mijn menschen met
u meeging tot het huis, juffrouw,
stelde hij voor. Het. was gelukkig
voor u dat wij-Kempster in het oog
Melden.
Janet lachte zenuwachtig.
Het eenige geleld© dat ik zou
willen hebben, leide ze op wraakzuch-
tigen toon, is dat van Joseph
Kempstei' als ik üw revolver had.
HOOFDSTUK XXIV.
De b o v r ij d i n g.
Pearl SL Cl air keek uit het kleine
raam van de houten hut waarin rij
ai veertien dagen opgesloten 2at, naar
de met sneeuw bedekte toppen van
de Rocky-bergen. Het was bitter koud
en niettegenstaande het groote vuur
dat dag en* nacht aangehouden was
sederi haar komsl, stond ze te rillen.
Al veertien dagen zal ze tusschen
vier muren opgesloten; ze zag niets
anders dan de witte bergtoppen uit
dit raam en in de hut. zelf, haar twee
bewakers. Ze zuchtte. Was zij veroor
deeld I11 er haar leven door te bren
gen, machteloos in dia handen van
deze twee mannen, eeuwig wachtend
en hopend op de hulp die niet kwam:
of zon zo op eon goeden morgen den
man dien ze hoattè en verafschuwde
hior zien komon, mot een geestelijke
om hen te trouwen?
Zij rilde bij de gedachte aan Jo
seph Kempster.
Achter haar spraken de mannen,
fluisterend an zeiden zooals alibd,
weer dongen over haar dit© ze niet
verstaan kon. Maar nn en dan ving ze
woorden op die ze begreep en toen een
van de mannen in zijn opwinding te
luid begon le spreken maakte ze uit
rijn ffioorden op, dat zij een moeilijk
heid bespraken die er de laatste twee
dagen was bijgekomen en waaróp ze
niet voorbereid waren. Joeepl) Kemp-
ster? Ja, meei- dan eens wing zij een
deal van zijn naam op. Hot ging over
Joseph Kempster.
Zou hij komen, wag hij nu mis
schien al op weg? We©r rilde ze Zou
er noodt meer zon en vroolijkheid In
haar leven komen? Als er maar iets
met Kempster gebeurde, iets dat hem
zóu beletten te komen, zelfs als hel
gevolg daarvan zou zijn dat ze haar
loven zou moeten eindigen als een
gevangen© in de kleine hut.L11 het ge
zelschap van de twee bewakers! Als
er maar iets gebeurde dut haar vrij
kon maken' Vrij van den invloed cl ten
ui) op haar liad. Want dit, dat had ze
eindelijk wel begrepen, was liet. ge
heim van de wolk die er de laatste
rua.andeii- .over haar horsenen scheen
te hangen. Op de een of andere, voor
haar onbegrijpelijke manier, had hij
haar absoluut in zijn macht gohnd.
Een denkbeeld kwam bij haar op.
Wès er iets met Joseph Kempeter
gebeurd? Voelden de twee mannen
rich daarom niet op hun gemak? Was
dit de verklaring van het feit dat zij,
gedurende d© tweede week van haar
gevangenschap in de hiit,dlen druk ou
haar gedachten niet mé&gevoeM
had, dat ze rustig eu bolder had
kunnen deuken? En als dal zoo was,
.wat zou er dan .van haar worden?
Zouden de twe© mannen, die zeker
wel goed betaald waren door Kemp
ster, haar verlaten al§ ze geen geld
meer kregen? Of zouden zij hun optre
den tegen haar veranderen, zouden ze
ruw worden? OfZe voelde zich
duizelig worden hij de gedachte aan
o! die mogelijkheden.
O, als Hugo maar komen kon als
hij nü komen kon. Als ze zijn gericht
kon zien, zijn hand aanraken, zijn
stem hooren! Al© dit eens kon Haar
geluk zou niet te overzien zijn.
Vlak bij hoorde ze opeens het geluid
van paardenhoeven op dc bevroren
sneeuw. Een paar seconden, bang da^
ze de aandacht von haar bewakers te
veeJ op zich zou vestigen en hun ver
raden wai ze gehoord had, bleef ze.
doodstil en bijna zonder adem te ha
len staan.
Nu hoorde ze hei galoppeeren niet
meer. De paarden nieldêm ©til. Z«
hoorde een geluid alsof er een man
vlak voor de deur afstapte Toen
hoorde ze eem tijd lang niets behalve
geschuifel van voeten om de hut heen
zoo zacht dat een muis op een
houten vloer nog meer lawaai ge
maakt zou hebben.
(Wordt vervolgd).
