luitrn fan
van de Ion"
Buitsniandseh Overzicht
TWEEOË bLAU.
Vrtjdau 11 Jual 1120
ScaeiSBii alt Zauuvuori
Hot Nederiondisehe klimaat is nu
eenmaaJ zoo: de Nederlander breng",
bei Jaar door, in afwachting van een
seizoen, da^, mei komt. Beginnen we
me: Januari. Be liefhebbers van ijs
tien een vorstperiode egemoel, die
achterwege blijf,;1. Vervolgens wachten
te een lente of, die niet verschijn'-.
Daarna tien te uk naar een toiner,
die nie^ komrj en tenslotte bereiden
re rich voor op een herfst, die zich
yerschuik.
Begrijp wel: ik ontken nier.., dat er
dagen kamen van lente, zomer,
herfst, en winter. Maar vaste perio
den, van regen, kou, hitna, zooals die
in andere landen, regelmatig ver"
schijnen, die kennen we in Nederland
tnlefJ. HL«; is of de eeizoerrdagen door
elkaar geraak! zijn en bij toeval naar
boven komen. In Februari wenden we
•me; lenteweer gelukkig gemaakt
in Mei mer- zomerdagen; we kunnen
er dorj van zeggen, dat ons gematigd
klimaat alleen onmatig te in zijn
grilligheid.
En deze Junidagen ai mij, war.
hebben we kou geleden in Zandvoorc.
In onze schulp waren we gekropen,
van 1 ion 8 Juni. Hec strand was
verlaren. Grauwe wolken bedekten den
hemel, alleen heldhaftige of moet ik
zeggen koppige lieden hielden he;
vol, om langs de zee te wandelen of
zelfs in een strandstoel te gaan zit
ten.
Ik mag zeggen, da; ik daaronder
was. Wie eenmaal „de Man in den-
Strandstoel" heet, fe wel verplioh:.,
dat ook ce zijn. Maar hec genoegen
was denkbeeldig. Her. lijkt een klein
jfcUTistje, je ecoel zóó -ie zeilen, dat Je
regen den wind beschut l>enmaar er
was mei; dezen nooi'd-oooven wind
leis bijzonders aim de hand: hij
sprong van noord tot oost, scheen voor
zijn vermaak af en toe ukterapjes te
maken naar het westen of naar het
zuiden kortom bij blies uit alle rich
tingen en hej ban.te weinig, om je te
omgeven met twee of drie andere
«tfoelen: hij wist er toch wel door
dringen Bovendien is er tere on
plezierigs in zoo'n kring van leege
stoelen: ze gapen je zoo aan! Je wordt
er slaperig van en dommel; in op
oogenbtikken .ia; Je wakker had wil
len blijven, waarna je wakker word,:
me verw ijfde armen en beenen. Mijn
linker wijsvinger zag er uit alsof hij
bevroren was en eerst, na duchtig
wrijven werd de bloedsomloop weer
In hotels en pensions bibberden de
gasten. Wie 0e.11 Kachel bij de hand
had, was gelukkig. Uitgezonderd de
ondernemer, die niec houdi van den
vullen kachelhoel in een zomergele-
genheid en rekening moe: houden men.
de dure brandstof, die hij op de nona
moeilijk bijschrijven kan.
Maar in elk geval: de zon heef,; ons,
badgasten, weer doen ontluiken,
zooale (hml) rozen hun kapjes verhef
fen, nadat een poos gebogen heb
ben voor de guurheid van lie: klimaat.
Overdag is or;en mins e weer strand"
leven, al blijft het 's avonds koud.
Maar nu de dagjt-suienschen in de
laater.e weken wegbleven, komK he:
ons voor, da; er minder badgae-en
zijn, dan he: vorige jaar. He: gun
stige valuta-verschil lokt de mer,-
scJien, die gewoon waren aan zomer
reis] es en zich da: genoegen tijdens
den oorlog moesten on zeggen, naar
het buitenland, vooral naai- Frankrijk,
om dar. de leef och; in Dui-schland nog
altijd niet overvloedig en de politieke
(toestand er bovendien onzeker is. Ben
ik goed ingelich;, dan hebben de per.-
sionprijzen hier en daar in Zandvoor:
neiging tot dalen en daar ze in de
laatste jaren voortdurend neiging
hadden tot stijgen, kan ook dal: zijn
mi'; hebben.
's Avonds moet een badgast elders
lijn ontspanning zoeken en aan gele
genheden waar die geboden wordt,
ontbreek:, her.' in Zandvoont- zeker niei.
Moest ik ze opsommen dan zouden er
zeker on,tbr eken en daarom waag ik
mij daar niet aan. Laai:i ons gezamen
lijk en achtereenvolgens een kijkje in
deze verschillende zalen gaan nemen.
Eert,: dan maar in he. Groot e Bad
huis, dan de oudste rechten heeft. Me:
F eullleton
'den moed en 'de doodsverach/ilng, die
he»;* verblijf aan zee aan de menschen
schenkt, had Woensdagavond hot
eolisterTensomble van Leon- Faucihor
zich gevestigd op het terras van hot'
Groote Badhuis in de open lucb:
Maar er is een grens voor alles en
loen ik tegen tien uur ging kijken
waren de musici wijselijk naar d«
zaal gevlucht en zet/ten daar hun uit
ivoering voort. Ik maakte ei- juist de
twee dozijn Toehoorders vol. Ja, wc
waren me. ons vier en twintigen, on
gerekend de symboiieke persoonlijk
heden aan don wand. die we buiten
rekening mogen laiten, omdar. ze niet
aan ha. werkelijke leven deelnemen,
dus noch verteren f n voordeel voor de
onderneming) noch appiaudisseeren
(een voldoening voor d© musicij. Ik
moe», erkennen, dat wij, levende lie
den, ook niet veel aan toejuiching
deden: toen hei orkestje ©en uitvoe
rige compositie had ren gehoore ge
bracht, kwam er geen hand op de an
dere, waarschijnlijk uit gebrek aan
durf. Applaus Jb een uiring van de
massa Bestaat er geen massa, maar
slechte ©en klein getal enkelingen,
dan kijken die elkaar aan, of zo zeg
gen: „begin jij", waarop de anderen
terugkijken met een uitdrukking op
hun gezicht: „geef jij he; voorbeeld?
Inmiddels gebeurt er niets, hek juiste
oogenblik gaat voorbij en he: so"
lieten-enseinble denkt in ztdhze
„war, een dooie pieren 1" en legt? on; -
vreden de instrumenten neer.
Wel moet ik erkennen dat we wit
meer courage kregen, toen daarna de
dingen., alleen met begeleiding van
den vleugel, een paar soli deed hoo-
ren. Toen wisten we onze twee
dozijn (de benammg doe; onwillekeu
rig aan poffertjes denken) wal oen
levendig applaus ia; stand te brengen,
dat dan ook inderrdaad ren volle ver
diend was.
Hat ensemble bestaat uit, drie vio
len, waaronder de dingo ut, een cello
en een contrabas, een klarine; een
fiutt en een vleugclpiano als onder
grond. Gewoonlijk. bestaan deze
kleine orkesten meerendeela uit da"
mes, (ja, de vrouw wordt- een zeer
gevaarlijke concurrente) maar in dit
ensemble beeft het. aierke. geelachj;i ver
de overhand en bleef het vrouwelijk
element beperk; -jol de pianiste.
Koper ontbreek;. zelfs de onvermij
delijke cornet piston is nie? aamwc-
zig en misschien ls dat wel goed ge
zien. De zaal van het Groote Badhuis,
heef; door haar eigonaardlgen hoog
bouw 'n vrij e erke resonans, zoodat
kopergeluid tot in de versie hoeken da
vert. Het ensemble geef; nu eigenlijke
kamermuziek en doe; d-ac zeer good-
Wanneer straks de kou wa*, van dc
iuchl te (er zullen toch wel ééns zaob-
re zomerdagen ui: de mand komen),
dan is een bezoek aan de concerten
van het Groote Badhuis aan te beve
len.
Dan word: he: ar ook gezelliger.
Toen ik de deur weer uitging, waren
er nog vier of vijf -.toehoorders bijge"
komen Meer niet. En buiten was het
vrij echet-p koud. Nog geen hadplaars-
vreer. Nog lang niet. En toch begin;
aanstaanden Dinsdag de high
season!
Overdag komt, nu de zon weer
schijnt, het allermooiste wat je in
een badplaats zien kunt, weer op hot
©'.rand terug. De jeugd. Kr is niets
bekoorlijkere denkbaar, dan het on
gedwongen spel van de kinderen aan
den zeekant, hun innige blijdschap,
hun allerliefste houdingen en bewe
gingen. Helaas, die jeugd gaan voor
bij. Straks komen de moeiten en zor
gen, de maatschappelijke overwegin
gen, straks komt ook de zelfbehc
eching, die den mensch he; strakke
masker op het gezicht zei,
Maar ook als de kinderechoenep zij n
uitgetrokken, vind je me. vreugde nog
teekenen van jeugd. Van rijper jeugd
dan. Want L., die in ons badplaats -
orgaan, de Zandvoortëche Courant
schrijft, moet wel jong wezen. Hij
gewaagt van een violist, aanvoerder
van een orkestje, waarvoor hij Men
gelberg met een heelen cyclus caudeau
geeflt. „Neen, spreek me van geen
„erfrijk je" meer, ik geef er graag mo-
nig orkest voor cadeau". Daarna gaat
hij voon:
„Maar ik zeg u, da; ge kunstenaars
„zijt. Juist omda; ge dat zijit, zal het
„u koud laten, da; ik het zeg. Toch
„wil ik het zeggen, niet 001 u aange-
„naam ie zijn, maar omdat het mij
„een behoefte is om het te zeggen. En
„omdat ik niet wil, dat ik weet wel
„dat die hoornen, die daar staan, Her-
„wijl aan hun voeten wordt ge-
schertst en gelachen, nie". berusten,
„maar wat beneden hen is eenvoudig
„negeeren en u-o.sch ten hemel zien.
„En in die verachting wil ik' nie: be-
grepen zijn".
Gelukkige jeugd, die zóóveel
enthousiasme bezit. De vergelijking
aiet Mengelberg is evenwel een beetje
mank. Onze Zandvoortsche uiteiob:"
toren streeft omhoog, de Mont Bianc
ook. Toch zijn ze nien "Je vergelijken.
En ook deze vergelijking is weer
mank!
DE MAN LN DEN STRANDSTOEL.
NA DE RIJKSDACVERKIEZINGEN
IN DUITSCHLAND.
Aller oog ia thans gericht op de
mannen die de kabinetscrisis moeiten
Gemakkelijk is dóe laak niet.
Thane is de afgetreden rijkskanse
lier Hermann Muller bezig met te
trachten door de coalitie uit ie bou-
wan een meerderheid te vorkrijgen.
't Vermoeden is, dat 't hem niet ge
lukken zaL
De loidor dier Duitsclie volkspartij,,
dr. Strosernann, verklaarde aangaan
de den politieikon toestand, tengevolge
der verldezingö- resu MatenDe Duit-
ache volkspartij heeft het cijfer barer
mandaten verdrievoudigd, daar broe
de kringen van het Duiteche volk de
meeste waarde hechten aan het eco
nomische herstel «1 sterfte vertegen
woordiging van leidende personen In
de partij begroeten. De beste rege
ringsvorming zou zijn uitbreiding van
de coalitie, de tot heden bestaan
heeft. door do Duitsche volkspartij;
doch daartegen verzet zich to: nog
toe het Aoctrinarierae der sociaal-de
mocraten. In de buitenlandsche poli
tiek zal de Duitsche volkspartij opko
men voor revisie van de onvervulbare
vota-waarden van het Verdrag van
Versailles, maar trachten de vervul
ling der overige verplichtingen te ver
zekeren door handharing van liet ge
zag van den staat en de economie.
De leider der onmfhankelijken D'itt-
m'onn, verklaart, iin het partijorgaan,
de „FreUieit" dat de partij der On-
afliaaikel ijken geen deel mag nemen
aan de vorming der regeerimg mat de
kapitalistische partijen, maar alle
krachtan der arbeddens moe; bijeen
verzamelen voor den beslissendan
strijd Lussohen proletariaat en socia
lisme.
Over een uitlating van den minister
van posterijen Giesberts, dat hem een
coaliiiUe van Scheidemann tot 8trese-
mann nuttig maar weinig waarschijn-
lijk voorkwam, en dat er niets over
bleef dan de tegenwoordige coalitie
partijen de regeeringszaken zoolang
t® doen afwikkelen tot in den herfst
het volk opnieuw de gelegenheid krijgt
met rustiger zenuwen en hekk-rdor
oardeil ovei' zijn politiek lot te beslis
sen,, schrijft de „Varw&rts"; Of de
oude coalitiie het tot den herfst kan
uithouden, zullen wij niet onderzoe
ken, maar het moet duidelijk zijn, da-
de sociaal-democratische partij nie'.
langer het kind van de rekening wil
zijn- Doch dat deze Rijksdag zonder
meerderheid geen lange levensduur
kam hebben, zal ieder we! begrijpen".
Naar uit toonaangevende cenu-ums-
kringen vernomen wordt, zal het cen
trum bereid zijn in de qtwestie van
de kabinetsformatie zijn bemiddeling
te verleonen, in geval Hermaan Mül-
ler ör niet in slaagt een ministerie te
vormen. Meax verwacht In de kringen
der centra msaJgevaarddgden, dat nog
in don loop van deze week president
Ebert zich tot. den vroegeren staats
secretaris in het ministerie van bin-
nen'landschti zaken,, den centrum-
aanvoerder Trimbom, zal wenden.
Dat de vrouwen meer tot den
„Ruck" naar rechts hebben bljgedn-a-
gen dan de mannen, blijkt o.a. uit het
resultaat in Keulen, waar mannen en
vrouw in afzonderlijke bureaux stem
den. Daar zijn uitgebracht:
mannen- vrouwen
stemmen. stemmen.
Centrum 32-964 49.154
Meerderheidsoc. 36.295 24.134
Duitsche volkspartij 17.768 15.914
Onafhankolijken 18-245 8.973
Democraten 6.554 4.677
Duiteelt nat. 8.190 3.422
DE VERVOLGINGEN IN BELGIS.
Ui; Brussel word* aan het, Hbld.
geseind:
De an-eöt&fie van Baron Evence
Coppée, gevolgd door d!le van zijn
zoon, verwekt hier de verwachting,
dat nog. heel wat bekende industries"
len door den strafrechter ter verar. -
woojvliiifr zullen worden geroepen.
Reeds noemt men de venn. Solvay,
die van 1915 tot 1018 vijf ruihioen K.G.
ealpeterzwavel aan de Duitechexe zou
geleverd bobben, en de Compagaiie das
Qharhonnages Beiges ie Frameries,
welker raad van beheer door Jadot,
den gouverneur der soci&é Gónórale
is voorgcaeuen, die zoowat 1.200.000
kilo zou hebben geleverd. Enkele
jjrooile alcdhotelok'crB, houtfabrikan
ten, administrateuren van kolenmij
nen en lederfabrikanten zouden even
eens weinig op hun gemak zijn.
Coppée wordii, naar reeds ls geaneld,
beschuldigd, benevens groo.c boevee4-
heden steenkool, ook olie en benzol
geleverd te hehberi voor de vliegtuigen
en dui'lebooten der Dui'scliora ie Zee-
brugge. Volgens de „Pouplc"' heeft
Coppée destijds gedreigd met onthul
lingen, die sommige politieke lieden
in hef nauw zouden brengen. Men
heeft inderedjd verteld, da de zoon
van Coppée, die al-hans ten opzichte
der passen heel wat faciliteit-en van
de Duitschens g&aoo., op verzoek van
Von der Lancken ook naar Havre is
gegaan om een bekend üd der Belgi"
sche regeering in kennis te stellen met
den wensch van Dui echland om met
Belgiè een afzonderlijken vrede ie
elufcen. Van dezen 6tap van Coppée
zouden de andere ministers eerst later
hebben gehooidwaarop haast een
crisis zou zijn gevolgd.
Een blad meld*, thans dat te Biur»
ritz opsporingen worden gedaan naar
een dame, dte aldaar tijdens den oor
log woonde, en er herhaald hei bezoek
von Coppée heeft onltivangen,
Verspreid nieuws
IN ALBANIë. De Italiaansche
zeelleden beletien het zenden over zee
van ItaJiaan6riie versoerklngeJi naar
Albanië, waar he; Italiaaxische expe—
dbleleger in het; nauw te gebracht.
SPOORWEGONGELUK. Bij
Schenectady, (Vcr.SC) ie een snel
trein achtö- op een pereoneriyein ge
reden, waarvan de locomotief defect
was geraakt. EK reizigers, d-e in hel
laars.e njtuig van dec» personentrrip
sliepen, werdCT gedood, 21 gewond.
DiE BOLSJEWISTISCHE BEWE
GING IN BULGARIJE.— Volgens een
bericiw uit Rome aan de „Köinische
Zeitung" zijn de botejewikl bij de
verkiezingen voor de Bulgaarsche Ka"
mer ererk vooruitgegaan.Terwiji ze in
1919 slechts 118.000 auanmen hadden,
kregen ze er bij de laanste verklezir-
gen 181.000. Ze eiaan, wa-.: hun aan
tal mandaten betreft, ln herj Bulgaar
sche pariemem mer.1. 40 zetels op de
tweede plaats naast de Agrariërs, die
over 112 maadsöan beschikken. Ten
gevolge van he: verlies van Thracië,
dar men de politiek van de heei—
schende agrariërsixan: ij toeschrijft,
verwachc men een verdere uibrelding
van de communie, ische beweging.
StMS&MWS
door
JACK LONDON.
I.
Het was het eilaad Fitu-Iva het
laatste onafhankelijke Polynesische
bolwerk in de Zuidzee. Drie factoren
workten samen tot Fitu-lva's onaf
hankelijkheid. De eeisto en tweede
waren zijn "afgelegenheid en do oor
logszucht van zijn bevolking. Maar
deze zou-Jeu het op den duur niet be
veiligd hebben, waro het niet. dat
Japan, Frankrijk, Groot-Brlttanniö,
Duitschland en de Vereen.igde Staten
gelijktijdig ontdekt hadden^ hoeveel
het waard was. Het laken wel kwa
jongens, die naar een stuiver grab
belden. Zij liepen elkaar in don weg.
De oorlogsschepen van de vijf mogend
heden verdrongen elkaar in Fitu-Iva's
e enige kleine haven. Er gingen ge
ruchten van oorlog. Bij zijn ontbijt
las iedereen kolommen druks over
Fitu-Iva. Zoo als een Yankee het kort
samenvatte,zij hadden allen tegelijk
hun voeteu in den trog.
Zoo ontkwam Fitu-Iva zelf6 aan een
gemengd protectoraat on koning Tu-
liiau, of bever Tui Tulifau, ging voor;
reclu en wet te stallen in het houtan
paleis, door een handelaar uit Sidney
voor hem gebouwd van Califormsch
hout Tui Tulifau was van zijn ge
boorte af koning in den vollen zin van
het woord, Toen hij acht en vijftig
jaar en vijf maanden geregeerd had,
was hij nog maar acht en vijftig jaar
en vijl maanden oud.
Hij had een koninklijke gestalte,
was zes een halve voet lang en woog
driehonderd en twintig pond zonder
dat hij buitengewoon dik kon ge
noemd worden. Maar dit was mets
ongewoons voor een hooggeplaatste
ui Polynesia Sepeh de koningin, was
zes voet en drie duim lang, en woog
tweehonderd en zestig pcuid, terwijl
haar broer Uiboma, die het opperbe
vel over het leger had bij ontstentenis
van den koning, een duim langer was
en zelfs vijftig pond zwaarder. Tui
Tulifau was een vroolijke ziel, 9u
hield veel van feestmaaltijden en
drinkgelagen. Zijn onderdanen waren
eveneens viool ij ke luitjes, behalve als
hun toorn werd opgewekt, in welk
geval zij er zelfs niet tegen opzagen
om doode biggen te werpen naar hen,
die hun boosheid gaande maakten.
Als het te pas kwam, konden zij even
wel vechten als Maori's zooals roof
zuchtige sandelhouthacdalaars en
Blackblrdcrs Sn vroeger dagen maar
al Je zoor ondervonden hadden.
Ge mstorlng van een
muziekuitvoering.
Maatregelen van orde.
Naax aanleiding van 't gebeurde op
Zondagavond in de zaal van 't Bron
gebouw tijdens oen uitvoering van
Haarlem's Muziekkorps, loen eenigen
zooveel lawaai maakten,, dat de di
recteur van 't muziekkorps genood
zaakt was 't concert te doen eindi
gen., hadden wij een onderhoud met
den directeur van Haarlem's muziek
korps, den heer Boer.
Wij to formeerden of wel eens meer
herrie tijdens concerten was gemaakt
on of naar aanleiding wun 't geen
Zondagavond plaats h:id, ook' maat
regelen zijn genomen 001 te voorko
men dat in de toekomst weder een
muziekuitvoering kan worden ver
stoord.
Vam den winter gedurende de
volksconcerten Ln de Vereeniging was
er steeds een voorbeeldige orde, aldus
de heer Boer, en een aandachtig naar
de muziek luisterend publiek. Nim
mer werd de orde verstoord.
Bij de tuinconcerten ai de Bron te
mij niet erg bevallen dat er werd ge-
loopen tijdens de uitvoering van eca
muzieknummer. Ik nam daar nota
van en dacht: ik zal wel eens zian wa;
daartegen is te doen om en- e^n einde
aan te maken.
in de zaal was 't echter Zondag bar.
Maar dat iag niet zoozeer aan 't pu
bhek dat kwam om naar de muziek te
luisteren dan wel aan eenige elemen
ten, die de zaal waren binnen geko
men, kenineli}k eau den geheelen boel
op stelten te zetten. Een groot deel
van den' avond heb ik dat gelaten
gedragen.
Ik wachtte wel eens lang alvorens
oen nieuw nummer te beginnen &n liet
ook wol eens ophouden om 't lawaai
tijdens eon nummer om dan opnieuw
to beginnen. Teeltenen dat ik 't optre
den van die elementen afkeurde. Na
de pauze ging 't echter niet tneor,
zoo bir was 't gewords i.
Ik verzocht nog eons uitdrukkelijk
om stilte en zeide dat indien 't leven
niet opliield, ik genoodzaakt zou zijn
IL
Griefs schoener, de Cantariwas
twee uur vóór het binnenkomen de
Pillar-Rocks gepasseerd en was lang
zaam de haven ingestoomd hij een
zacht suizend briesje, dat" ternauwer
nood merkbaar was. Het was een
koele avond, met helder sterrenlicht,
en de bemanning lag lusteloos op de
campagne, tot do slakkengang van
het 6chip hen ln staat zou stellen te
ankeren. Willie Smee, de super-cargo,
kwam uit do kajuit te voorschijn,
blijkbaar in zijn strandkleeren. De
stuurman keek naar zijn benul, van
de fijnste en witste zijde en lachte
veelhete ekenend.
Zeker een danspartij vanavond,
merkte Grief op.
Neen, zei de stuurman. - Dat
te voor Taiitua.
Ik wü om een halve kroon wed
den, dot Je met dat overhemd niet
van Fitu-Iva \veg ruit zeilen.
En als Taltua het met krijgt, dinn
te het voor Tui Tulifau, waamcfiuwde
Grief. Zorg maar, dat hij het niiot
riet, of hij krijgt het te pakken.
Juist, stem kapitein Boig ln, zijn
blik afwendend van de lichtjes op do
kust, waarnaar hij voortdurend ge
keken had. Bij de laatste reis be
stal hij een van mijn Kanaka's van
een prachtlgem riem en een schede-
mes. Hij wendde zich tot den 6tuur-
man. Je Kunt te allen tijde zeden
strijken waarneer je verkiest. Mr.
Mash. Minder maar niet te veel zeik
Er te geen bewijsje van winden mor
genochtend kunnen we wel tegenover
de coprapakhuizen gaan liggen
Eer. oogenblik later werd het anker
uitgeworpen. De sloep was n
gelaten en lag langszij, en de lui, die
naar de kust zouden gaan, daalden er
in af. Behalve dc Kanaka'6. die allen
mee zouden gaan, waren Grief en de
supercargo alleen in de boot. Willie
Smee stond op het eind van het ko-
raaLhoofd, maakte mot gebaren zijn
verontschuldigingen en verdween wel
dra in een palmenlk&n. Grief ging
dan tegenovergesteddien kant op langs
de voorzijde van dc oude zendingskerk.
Hier in de nabijheid van de graven op
het strand, luchtig gekleed in ahus en
lava-lavas versierd mét bloemen en
guirlandes, met groote phoephores-
ceerónde Mbicus-bloescms in het haar,
waren jonge meisjes en jongelingen
aan het dansen. Verderop kwam Grief
voorbij de langwerpige, van t-ruszoden
gebouwde hi mine-but, waar eenigen
van d© ouderen in do lange rijen za
ten en de oude gezangen zongen, hun
door vroegere zendelingen geleerd.
Hij passeerde ook het paleis van Tui
Tulifan, waar hij wist, dat de gewone
braspartijen weer gehouden werden
onder overvloed van licht en muziek.
om atüïorê maarregelen te nemen.
Toen dat ook niet hielp, dacht ik:
dan moeten de gevolgen van de herrie
maar neerkomen op hen, die de her
rie maken. Ik hamerde af en liet de
muziekuitvoering staken.
Ik hoop, dat 't een les mag zijn
om niet mear leven bij een muziekuit
voering te maken en dat zich nie;
meer zal herhalen wat Zondag plaats
had, dai 't nu daarmede uit ral zijn.
Inmiddels zijn nu ln overleg met
't bestuur van de Concertveroeidglng
ook «enige maatregelen van orde ge
nomen bij de concerten in den tuin
van 't Brongebouw, voornamelijk om
't loopem to den tuin bij de uitvoering
van een muzieknummer tegen te gaaa.
In de eerste ploate zal Strenger
worden opgele".; dat bezoeker» die
naar de concerten gaan en midden to
een concert den tuin binnenkomen,
indien een nummer aan den gang te,
to den tuin wach-ten met verder ce
gaan om een piaaite te zoeken, tor
dat hei nummer te geëindigd.
Dan zal op de programma's worden
gedrukt, dap het verboden is, om ge
durende de uitvoering von een mu
zieknummer te loop en. Ito verder tal,
naax.Ik hoop, hert, bestuur yam de
Ooncertvereeniging maaöregeleo toi
meer bewaking ln den ^uin nemen.
De strijd gaat, zeide de heer Boer
erna voorts ten bate van hen, die ko
men om naax de muziek te luisteren
en die er aanspraak op mogen ma
ken, da,-; zij varkeeren to eon omge
ving, waar dlc kan geschieden. Mijn
indruk van het publiek 1e overigens
een goede.
De meerderheid von hen, publiek
6lelt prijs op eien goed® orde bij een
muziekuitvoering en wil x>'. een hand
having daarvan gaarne medewerken.
Ik hoop, dat, nu de klein® minder
heid van 'c publiek ook z&i begrepen
hebben, dat ik niet gedoog, da; on"
der de muziek herrie word; gemaakt.
Maar... indien niet, ik zal volhou
den en alle maarregelen nemen, op-
da; het er bij ecu concert ordelijk aan
toegaat. Want ook voor zomerconcer-
*en moeten de musici veel te hard
weiken, dan da; zou kunnen worden
gedoogd, da<L er lawaai word: ge-
maak;. Daarvoor doen de musici niet
zoo hun best.
Toe zoover he; onderhoud men den
heer Boer. Onze indruk is, dait de
lieer Boer door zijn krachtig opixeden
zeker veel muziekliefhebbers een
grooten dien31 zal bewijzen en da; de
maarregelen, die nu zullen worden
genomen. Inderdaad noodig zijn.
Arr. Rechtbank
UITSPRAKEN.
K. B., fabrieksarbeider te Zaan
dam, overtreding distributie wel
(vervoer van steenkool zonder ver-
voerberwïjsjt geldboete van f 10 subs.
5 dagen hechtenis.
F. K., koopman te Haarlem, ver
stek vonnis bekrachtigd.
C. de H., malkslijter te West-Knol
lendam, vrijgesproken.
M. O., mefkslijter te WesbKnol-
lend&m; melk verkoopan boven ma
ximumprijs, geidboerte van f 10 subs.
2 dagen hechtenis.
1. N. A L.;
2. S. J. 'F. K.;
3. C. T., alien los werkman, te
Edam; wederaponnigheid, ieder 14 d.
gev. straf.
J. B., koopman, te Beverwijk; over
treding hondenbelasting; f 6 subs. 1
dag hechtenis.
M. v. D., los werkman, te IJmui-
den: diefstal, f 15 sube. 5 dagen hech
tenis.
A. B. K., colporteur, te Haarlem;
bij verstek, diefstal; 1 maand gev.
straf.
L. A. K., k« werkman, te Hille-
gom; vrijgesproken.
N. B los werkman, te Haarlem,
desertie gedurende de reis: 7 dagen
gevangenisstraf.
J. V. v. R., varensgezel, te Lisse;
desertie gedurende de reis: 7 dagen
gevangenisstraf.
WELDADIGHEID NAAR VERMO
GEN. Door de vareeuiging „Wel
dadigheid naar Vermogen' is in
Mei uitgegeven: aan brood: f 103,32;
aan wekelijkschc ondersteuning
f 511.80; aan losse giften f 321.00 en
aan diversen 1 122,45, of totaal
f 1058.57.
HONDENTENTOONSTELLING.
Op een té Alkmaar gehouden tentoon
stelling ,is een Inzending Holland-
eche smoushond, van den heer K. van
Eden, te Haarlem, in bwee afdeeJiu"
gen bekroond met twee eerste prij
zen en één special en prijs.
CHR. ONDERWIJZERS. Men
schrijft ons:
Wat den ouderavond van Woens-
dag, georganiseerd door do Vereeni-
Onze Laebboak
GENOEG GESTRAFT.
Rochter„Je zeg:, toen je in d:ea
winkel inbrak, een pak goed van wei
nig waaide weggenomen en de tooO*
bankladc, die vol geld was, onaange»
roerd te hebben gelaten. Hoe zit dat?"
UeJclaagde „Maakt u me daas nu
maat geen verwijl sneer van, mijnheer
de rechter, daar beb ik al genoeg over
moeten hooien van m'n vrouw."
NIET BANG,
Fauoon „En wat zei hjj, toen je hem
de rekening presenteerde?"
Bediende „Hij zei, dat hij me :ot
mosterd zou slaan, als ik het duifde
wagen nog eens bij hem te komen."
Fauoon „Ga er direct weer heen en
zeg hem., dat ik me door zijn bedreigin
gen met bang laat maken."
ging van Christelijke ouderwijzers,
betreft, daax sprak na een opening
op de gebruikeijke wijze door Ds. G.
J. v. Paassan, de heer Verel, ouder
wijzer hier ter elede. De heer Verei
heeft zeer belangrijke dingen gezegd
tot de ouders, en de aanwezigen zul
len evenals wij genoten hebben
van zijn fnseche rede, geïllustreerd
inert voorvullllen tal het dago*ijkscb
schoolleven.
In zijn Inleiding besprak apr. m
don breede den algemeen en redelij
ken achteruitgang van onzen tijd,
wee» eeisi op de volwassenen om ver
volgens te komen tot de kinderen.
Ook onder de iaatsten te dit ver
schijnsel op te merken, namelijk in
voortdurende ongezeggetijkheid. Spr.
noemde een paar gewone voorvallen,
waarop men zou antwoorden: Is dat
nou zoo erg? Geüukkig dat de onder
wijzers dit gewone antwoord niet ge-
van, maar dadelijk een dergwiijke
kwaad den kop probeer en in te ^ruk
ken. Ook de baldadigheid van de
jeugd te zoo n toeken van achteruit
gang, voor een echte „ronde' jon-
genagrap, zei spr. ben ik te vinden,
maar do tegenwoordige jeugd schijnt
die niet meer te kennen; die zoekt
haar vermaak in iets gemeens, waar
door het „leed"-vermaalt wordt.
Tot de aanwezige ouders nchtto
spr. de vraag: Kent ge uw kinderen?
Gelukkig zei opr., oJs dajt wel het
geval is, als ge kunt zeggen: mijn
kinderen zijn niet slecht, Maar heel
dikwijls Is liet niet het geval, ja, de
andersvijter kent ze dan meestal beter
praat de laatste met de ouders over
zoo'n loarting, dan denkt hij bü zich
zelf: Misschien heb ik mij vergiet.
Maar na verloop van tijd Idijkt
hij toch gelijk te hebben.
In düt verbond haalde spr. ook de
„strenge school" aan, welke in«i
denkt op te richten, maar hierin zag
spr. geen hed. Immers op de gewo
ne scitoien worden de „boefjes nog
wat ln bedwang gehouden door hert
gedrag der andere leerlingen, wat op
genoemde school natuurlijk niet hot
geval is.
Zeer interessant wees spr. op het
gevoel van gehoorzaamheid, dat, v<4-
gens hem, reeds to de eerste levens
maanden ontstaat; juist de eerste
tijden moet men het kind er aan ge
wonnen het niet zijn zin te geven, me
de moet men het kind al vroeg aan
leer en dat de oorzaak van haast als es
wat ln het leven is. in de menschen
zeff zit. Komt 't kind op school, dan
krijgt hert nieuwe opvoeder», d.w.z.
de onderwijzers, die een groot deel
van de opvoeding overnamen. Jam
mer genoeg denkt men meestad, dart
het kind alleen ter schoie gaai om
wat rekenen enz. te leeren. Hier
krijgen wij de periode van de opvoe
ding door ouders (thuie)en den on
derwijzer (school) weike beide in
nauw contact met elkaar staan. De
ouders moeten nie naast maar boven
het kind staan, en het leeren respect
te hebben voor zijn opvoeders. Het go-
zag der opvoeders wordt cclKer dik
wijls ondermijnd door z.g.n. vrije
orde.
Tenslotte stelde spr. de vraag: Hete
wordt thuis over den onderwijzer ge
sproken? Ook hierbij deed sqpr. enkele
belangrijke opmerkingen. Allereerst
gebeurt het, dat de ouders zonder
onderzoek een kind to het gelijk
stellen, wat het prestige van den on
derwijzer schaadt Mede geloove.n do
ouders bijna altijd onvoorwaardeHuk
hun kinderen, niet wetend, dat kinde
ren altijd alles half overbrengen of
verkeerd. Maar de ouders begaan
ook dikwijls de fout over een of an
dere kwestie een briefje naar het
hoofd der echool te schrijven die
meest .nergens van af weet. Zoo'n
briefje denkt men, brengt de zaak
wel in orde; waarom, vraagt spr.,
wendt men zich niet liever tort, den
onderwijzer zelf, dlie van aileo op de
hoogte te on ouders, die verstandig
spreken, gaarne te woord staal
Aan het slot wees spr. op de wei
nige waardeering, die de onderwij
zen» ondervinden van de zijde der
ouders to hun uiterst lastigen arbeid.
Met een woord van opwekking Voor
het Chr. onderwijs besloot spr zijp
rede.
Want onder de vroolijke Zuidzee-
eilanden was Titu-Iva het vtroolijkst.
Zij vierden feest en maakte:: zich
vrooüjk bij geboorten zoowel ais bij
sterfgevallen.
Grief hield steeds tien Broom-weg,
die zich kronkelde en liep door een
weelderigen groei van bloemen en va-
renachlige algaroba'e. De warme
lucht was vervuld met bloemengeu
ren en boven zijn hoofd wuifden de
vruchtdraemde mangoboomeii stati
ge advocnuoboomeu en siankg.rkuifde
palmen. Op onregelmatige afstanden
zag hij grashutten. Stemmeugerucht
en gelach klonk door de duisternis.
Flikkerende lichten en zacht gezang
op het water bewezen, dal de vis-
schers van het rif huiswaarts keer
den.
Eindelijk sloeg Grief een einde van
den hoofdweg af en struikelde over
een biggetje, d:at verontwaardigd be
gon te knorren. Door een open deur
zag hij ecai dikken bejaarden inboor
ling op een hoop matten zitten. Nu
en dan goeselde hij automatisch zijn
beenen met een karwats van kokosno-
tenvezels. Hij droeg een bril en las
in een Engelsclien bijbel. Het was
Jeremïa, zijn vertegenwoordiger, zoo
genoemd naar den profeet Jereinia.
Tui Tulifau was een sympathiek
vorst; van de koning ih was bek end.
dat zij hem een pak slaag gaf, wan.
neer hii erg dronken was. Om poITfïe-
rixiancn was de koningin evengoed
als hij van koninklijke afkomst en
haar broer voerde 't le-gö- aan. I Kuir-
om kon Tui Tulifau niet van haar
scheiden. Als onafhankelijk koopman
hadJeremia teg-aispoed gehad in hoofd1
zaak juist door de rampzalige 1k>-
scherming van Tulifau. Dien vrooLij
ken vorst c red iet te weigeren moest
noodzakelijk verbeurdverklaring van
zijn goederen ten gevolge nebben; en
ate hij het hem wei gaf, was Lij zeker
van een bankroet. Na een jaar lang
ongeveer niets uitgevoerd te hebben,
was Jeromia in dienst gekomen van
David Grief,, en gedurende e<m twaalf
tal jaren had deze over zijn dienst
niet te klagen; want Grief was de eer
ste geweest, die met succes crodiot
aan den koning weigerde óf die hem
herinnerde aan wat overeengekomen
was.
Jeremia keek gewichtig over dfl
randen van zijn brilleglazen, toen
zijn meester binnentrad, en drukte
Grief met veel gewicht de hand.
Ik ben blij, dat u ln persoon
komt, zei hij.
Hoe zou ik anders komen? lachte
Grief.
Maar Jeremia had van humor geen
begrip en hij deed, alsof hij de op
merking niet boorde.
(Wordt vervolgd.)
