Biuurs Omslip
Jonkvrouw Jacqueline
Buitenlandse!) Overzicht
ÏWtEJi BLAD.
Woensdag 21 Juli 1120
Licuamelijke Opvostiino
XVIII.
Alweer over zwemmen.
De theorie en de practijk. -
Bestaat er verband tusachjn
welstand en geneigdheid tot
zwemmen?
Eigenlijk was mijn plan dittnaaJ
iets to verteilen over de beteekenis van
lucht en licht in de practijk der licha
melijke opvoeding, maar het lezm
,van een artikel in de .Revue der
Sporten" van 14 Juni j.L heeft mij er
too gebracht, dit onderwerp nog even
te laten rusten en de aandacht van
mij. lezers weer een» te vragen voor
een kwestie, het zwemmen betref
fende, al loop ik dau ook gevaar, dat
men mij langzamerhand vervelend
zal gaan vinden. De zwemmere e:i
zwemsters moge dan bedenken, dat Ik
niet voor hen schrijf, maar voor de
zulken, die tot nu toe op het dregt
bleven. Om dezen te doordringen vm
de groote beteekenis van zwemmen
voor de gezondheid en het practiectu»
ïeven, zal nog heel wat gepraat tn
geschreven moetei) worden. Het nijjc
een bekend feit zijn, dat in het mao'-
echappeüjk loven, vooral van den to-
geilwoordigen tijd, zeer velen door go-
brek aan zwaarte naar boven komen
drijven, bet is al niet minder bekend,
dat men daarop in het water niet
behoeft te rekenen. Theoretisch be
schouwd ~au men eigenlijk liever het
omgekeerde willen geiooven, maar
dit is niet liet eenigo geval, waarin de
practijk op ©en gespannen voet staat
met de theorie. Theoretisch zou
je zeggen: ik ga eerst leeren zwem
men en word' dan schippersknecht.
De practijk schijnt alweer anders te
zijn-, want nog geen tien minuten ge
leden lees ik ie de krant, dat een
eoh ipp eraknecht in Hazerswoude van
zijn 6chuit is gevallen en.... verdron
ken. Zoo'n schippersknecht, die niet
kan zwemmen zou eigemijk een won
derding van bijzondere vreemdsoortig
heid moeten zijn, zooiets als een stu
dent zonder beren, de Groote Hout
straat zonder kuilen, een arbeider
die nog nooit gestaakt heeft, of een ge
meente zon'! t commissie van over
leg.
Tot d absurditeiten: be
hoort üi- zwemmende schippers
knecht ec. geenszins; van dit ar
tikel is no,; zooveel voorradig, dat
roi daarin: op te richten vakbond,
bijv. met b"T doel om van de over
heid te i vijgen dat alle binnen-
vaterbii iiifct meer dan een maximuim-
0 Lepte' i „ii eén meter zullen mogen
t ebben en, zoolang dit niet het geval
dat van rijkswege een toeslag van
londerd procent op liet loon wordt
1 egeven in verband met de groote ri-
i ico aan het beroep verbonden, zon-
ler veel moeit© een overstelpend
jroot aantal leden zou kunner. krij-
fen
Maar ik ben leelijk afgedreven,
want het artikel in de Revue dor
Bporten van de hand van den heer d.
Kalff, en getiteld „Van zwemmen,
zwemmers en zwemsters" wan mijn
uitgangspunt en daarin w^Mt van
(schippersknechts of dkjor decz*tven
eventute1, te stichten vakver>ȑigm
gen niet gesproken. De schrijver be
kijkt het onderwerp van zijn stand
punt dat is van den vorscher. Hij
speurt voor ons allerlei aardige uit
spraken over het nut van zwemmen
op, doch geeft ook eigen opmerkingen,
waarvan deze mij bijzonder trof: ,,En
ook als gezondheidsmaatregel be
hoorde de zwemkunst bij het volk te
worden aangemoedigd. De hygiëni
sche voordeelen van deze sport zijn
genoegzaam bekend in de rijen der
ontwikkelden, maar niet in de rijen
van la grande populace".In theorie wil
Ik wel weer geiooven, dat de ontwik
kelden de hygiënische beteekenis be
ter... onder woorden kunnen bren
gen, maar de practijk heeft mij niet
geleerd, dat daarmede gepaard gaat
een grootere verbreiding van de be
oefening der zwenisport onder hen.Bij
het- lezen der stelling rees twijfel
aan de juistheid daarvan bij mij,
waarom ik mij verdiept heb in de
cijfers van de gemeentelijke zwem
inrichting. Zooals men weet is dit
eigenlijk een dubbele inrichting- er
is een afdeeling voor abonné's en
overige botulenden en eene voor kos
teloos gebruik, tevens gedurende enk©
ie uren per dag voor het nomen van
zwembaden k 6 cent. In de obonne-
menteafdeeüng werden in de tweede
helft van Mei id© inrichting wera fö
Mei geopend) 3iüü baden genomen te
gen tóOU in de volksi richting. Voor
de maand Juni bedroegen deze oijfeit,
reep. 15000 en 17000 en voor de eerst©
helft van Juli 7500 au Ö2U0. Hieruit
Wijkt voldoende dat „la grande popu
lace" hoewel misschien niet ont
wikkeld genoeg om de hygiënische
voordeden te kunnen formu.eeren
toch zeer goed gevoeld heeft, dat
zwemmen is gezond, nuttig en aan
genaam, getuige bet groot© gebruik
dataller ter stede van de volks inrich
ting wordt gemaakt. Voorts heb ik
geen reden om aan te nemen, dat el
ders de watervrees en de trek naar
water onder de verschillende standen
andere cijfers te zien zouden geven,
dan in Haarlem, zoodat ik maar zeg
gen wil, dat ik het met den heer
Kalff niet eens ben, dat de hygiëni
sche voordeelen van de zwemsport in
de rijen van „la grande populace"
niet genoegzaam bekend zouden zijn,
wanneer ten minste de geneigdlieid
om te gaan zwemmen ala maatstaf
voor die meer of mindere be
kendheid genomen mag worden. Dat
zal toch wol niet te gewaagd xiju; wat
zouden Wij anders bij die bekend
heid winnen?
Wat mij wel in bijzondere mate
heeft getroffen, is de omstandigheid,
dat ik in de afdeeling voor mannen
der volksbad-inrichting steeds alle
leeftijden aantref, terwijl in die voor
vrouwen eigenlijk alleen -meisjes ko
men beneden 17 jaar. In de abonne-
ments-afdedling zijn onder vrouwen
en meisjes weer alle leeftijden verte
genwoordigd. Het verschil zal wel toe
geschreven moeten worden aan het
feit, dat de vrouw uit het volk nog te
veel de slavin van haar huishouden
is, grootendeels als gevolg van de
overdreven zindelijkheid op de straat-
steenen, de drempels, de kozijnen
enz., waardoor voor de huisvrouw
geen tijd meer beschikbaar is zelf
een natten rug te halen.
Laten wij hopen, dat wij ook nog
eens mogen beleven, dat de Holland-
sche huisvrouw de zindelijkheid op
haar lichaam niet achter stelt bij die
op het stoepje van haar huls.
H. L. WARNIER.
Ean belangrijke rede Van
Millorand.
De Fransche ruim-ler-president
Miller and heeft ui de Fransche Ka
mer een belangrijk© rede gehouden
over de buitenlandsche politiek.
Allereerst had hij 't
•ver de conferenllo tc Spa
Betreffende ut kwestie der onder
handelingen met de Duilsciie gedele
geerden, ten einde de uitvoering van
het vredesverdrag van Versailles te
verzekeren, zei Millorand, dat Frank
rijk en de geallieerden de uitvoering
van het vredesverdrag nastreven. De
gedochte is verre viui ons, om ons te
mengen in de binnen!undsclio politiek
van Duitcclüand. Het vredesverdrag
erkent het Duitsche rijk en wij zullen
niet trachten het op slinksche wijze
to vernietigen. Frankrijk zal zich niet
leenen tot separatisclie intriges. Wel
verlangen de geallieerden, dat de ver
schillende deelen van Duitschland
zich vrij zullen kunnen ontwikkelen,
zonder bedreigd te worden door de
hegemonie van Pruisen. Frankrijk
heeft dus een gezant te München be-
noèmd, die den arbeid van den Fran-
sclien ambassadeur te Berlijn zal
steunen. De keus van Charles Lau
rent toont duidelijk het voornaamste
doel van onze politiek, hetwelk is nor
male economische betrekkingen met
Duitschland te onderhouden.
Wat de economische politiek van
Frankrijk betreft, is vastgesteld, dat
er nog alleen sprake kan zijn van
economische samenwerking tusschen
Uuitscliland en Frankrijk als Duitsch
land door daden bewijzen geeft van
zijn vasten wil, om af te zien van
iedere oorlogszuchtige aanvechting.
Wat betreft de schadeloosstelling
zullen d© geallieerden zich er toe be
perken, dat zij erkennen, dat het van
algemeen belang is, het totaal bedrag
der schadeloosstelling, welke Duitsch
land ingevolge het verdrag van Ver
sailles verplicht is te betalen, vast te
stellen, do basis te bepalen, waarop
de betaling in annuïteiten zal plaats
hebben en Duitschland in staat te
stellen zijn moeilijkheden te boven te
komen door de uitgifte van leeningen
door Duitschland te begunstigen,
welke eensdeels bestemd zijn om eco
nomisch horst'"'* van Duitschland tc
bewerkstelligen en anderdeels voor
•:1e afdoening van zijn schuld.
Vervolgens kas Mii'ersnd de proto
cols voor, welke onderteekend zijn
tot regeling van het kolen vraagstuk,
dat te Spa uitvoerig werd bespro
ken.
De voorschotten, wolke volgens deze
protocols zullen worden verstrekt
voor credleten ten behoeve van de le-
vensmiddelenvoorziening, zullen vol
komen onafhankelijk zijn van den
steenkoolprijs.
Het vraagstuk werd vo ikomen op
gelost, zei Millerand. Onze maande-
lljksche behoefte aan et eenkool be
loopt 5.300.000 ton. Hieraan zal voor
80 pet. worden voldaan. De steenkool
prijs zal tot 200 f ran os per ton dalen.
Ik weet, welke critiek er van zekere
zijde op ons beleid wordt uitgeoefend.
Ik hel) er voortdurend bij onze geal
lieerden op aangedrongen, dat onze
eiachen door afdoende waarborgen
zouden worden ondersteund, doch
eerst nu hebben de ge al leerden over
tuigd door onloochenbare feiten, zich
bereid verklaard, het Roergebied te
bezetten, Ingeval de Juiste datum
van oen bepaalde overeenkomst wordt
overschreden. (Hevige protsten bij
de uiterste linkerzijde, doch luide
toejuichingen bij het centrum en de
rechterzijde).
Millerand vervolgde:
„Het is te Spa, dat de geallieerden
zich formeel gebonden hebben, on!
indien Duitschland zijn beloften niet
houdt, onmiddellijk gebruik te maken
van de garanties. (Luid© toejuichin-
gen).
Ik heb in de metst volkomen over
eenstemming met het parlement en
ile openbare meening gehandeld. Ik
maak echter slechts aanspraak op één
verdienste, nl. dat ik op mijn stuk
ben blijven staan. Niets kan tot stand
komen zonder een geest van volhar
ding. waardoor wij Frankrijk ten
slotte de schadleoosstelling zullen be
zorgen, die thans nog slechts in den
vorm van beloften en overeenkomsten
bestaat, en die wij tlian© bezig zijn
te realiseeren. (Langdurige toejuichin
gen, beweging bij de uiterste linker
zijde).
Millorand voerde ook nog eenlge andere
belangrijke quaesties aan.
Hg verklaarde o.a. dat
't Torkscbe vredesverdrag
gehandhaafd zal blijven.
Wat 'overigens het Oosten betreft, heeft
Frankrijk verklaard, niet het minste plan tc
hebben, zich ln te laten met het Engelschc
mandaat in Mesopolamië. Engeland heeft van
zijn kant met volkomen loyaliteit verklaard,
dat het zich niet zal bemoeien met het Fran
sche mandaat in Syrié. Het stelt zich op
het standpunt, dat de organisatie van het
mandaat alleen aau Frankrijk dient te wor
den overgelaten, te zamen met de bevoegde
inlandsche autoriteiten, die hun ambt aan
Frankrijk ontleencn.
Wa' den wapenstilstand
tusschen Polen en dc
Bolsjewiki
betreft, heb ik zoo zei Millerand van
ds Britsche regeering bericht ontvangen, dat
de regeering van Sovjet-Rusland volgens
haar gewoonte een onbeschaamd antwoord
heeft gegeven op het verzoek van Lloyd
George een wapenstilstand tusschen Polen en
Sovjet-Rusland te onderteekenen. Als deze
wapenstilstand door de Bolsjewiki wordt ge
weigerd, hebben dc geallieerden besloten, Po
len met alle middelcu, die bun ten dienste
staan, te steunen. (Heftige protesten der ui
terste linkerzijde. Baron, geünificeerd socia
list, werd tot d^orde geroepen.)
Hierbij zg meteen aangeteekeud, dat Reu
tor uit Londen seintHet antwoord der Sov-
jot-regeeriug op dc voorstellen der gealli-
eerdei lol het sluiten van een wapenstilstand
werd door het Britsciie kabinet besproken.
Het wordt algemeen als onbevredigend be
schouwd. Ecu nieuw antwoord wordt thans
voorbereid. Het zal dadelijk worden ver
zonden. ileu beschouwt Tsjitsjerin's ant-
wooid ais zeer dubbelzinnig, men acht het
daarom gewenscht om definitieve uitleggin
gen te verlangen. Indien de Bolsjewiki Po
len binnenvallen zullen de onderhandelingen
voor de hervatting der handelsbetrekkingen
worden afgebroken.
Het Petit Journal'' weet over liet
antwoord van de regiering te Mos
kou aan Lloyd Geogre nog ni|de te
deelen, dat het zeer uitvoerig 3. De
hoofdzaak erin is, dat de Sovjet-re
geering van geen enkele natie het
recht erkent oon tusechen Rusland en
Polen te intervemeeran. Zij is echter
bereid een wapenstilstand te slui
ten, wanneer Pollen zulks vraagt,
daar Rusland naar vrede verlangt.
Er werd eenig debat gevoerd.
T a r d i e u verklaarde, dat te Spa
de herziening van het verdrag van
Versailles begonnen is en dat de pro
tocols in zake de ontwapening en de
kol en kwestie gunstig voor Duitsch
land zijn.
Spreker deed voorlezing van tal
rijke statistieken der Duitsch indus-
trieele productie en vervolgde:
„Duitschland heeft den oorlog bui
ten zijn grenzen gehouden. De eco
nomische solidariteit, waarop de wol
vaart van de wereld is gebaseerd, is
een sophisme, wanneer niet tevens
de welvaart van Frankrijk
wordt geëischt." Spr. betreurde liet.
i dat men te Spa besprekingen hoeft
gevoerd met Stiimes, den man, die
do verwoesting van het Noorden van
Frankrijk heeft geteld, e» verklaar
de, dat het rijn plicht was, ooi zich
tegen een herziening van het vredes
verdrag te verzetten.
De socialisten B i u m m en V a-
r e n n e vroegen de regeering te
mogen interpe'lccren over hare ver
klaringen.
Millorand stond toe, dat de
discussie© Onmiddellijk zouden aan
vangen.
Blumm gaf daarop een nieuw
commentaar op het vredesverdrag.
Millerand verklaarde daarop,
dat hij nimmer de makers van 't vre
desverdrag zal becritiseeren.
Hij verdedigde zich verder
tegen de bewering, dat hij de bezet
ting van het Roergebied gaarne zou
willen.
De minister van Financiën Mar-
a a 1 verklaarde daarop, dat de at een-
kolenkwistie het meest urgent ls, en
zei: wij meenden de proef te kunnen
nemen van enkele weken uitstel aan
de Duitschers te verleenen.
Ten slotte nam de Kamer met 427
tegen 152 stemmen een motie aan,
waarbij d© verklaringen van de re
geering worden goedgekeurd, en het
vertrouwen wordt uitgesproken, dat
de mater-ede en more©© belangen
van Frankrijk in overeenstemming
met de geallieerden krachtig door
de regeering zullen worden verde
digd.
Ook de BBlgischa premier
aaa 't voord.
Ook de Belgische premier. Delacroix. heeft
zich uitgelaten over Spa
Hij verklaarde allereerst in de Belgische
Kamer„Na een nauwkeurig onderzoek van
de dooi dc Belgische deskundigen verstrekte
ogfers, was h6t aandeel van België in de
•chudevergoeding, door Duitschland te beta
len, vastgesteld op 8 en van hetgeen door
de Oostelijke staten aio schadeloosstelling te
betalen is, op 4
Sommigen zullen ons verwijten, dat wij
geen hooger percentage hebben geëischt
zoo vervolgde de premier cn verkregen.
Het is waar. dat wij slechte hebben geëischt
wat strikt ons recht was, maar men heeft
dan ook de absolute juistheid en de gema
tigdheid van de door ons voorgelegde cijfers
erkend.
Verder zei hg, dat België met kracht op:
getreden is voor België's prioriteit voor t'A
milliard francs, ten eerste omdat België's li-
naneieelc herstel daarvan afhangt, en ten
tweede omdat de betalingen door Dnitach-
land. in tegenstelling met hetgeen men ver
wachtte, nauwelijks toereikend zijn ge
weest voor de kosten van hel bezettingsle
ger, cn ten slotte omdat wij van onze gealli
eerden, die reeds soo zwaar belast zijn, geen
finauciecle compensatie wilden ©lachen voor
deze prioriteit.
Verder krggt België de 130.000 ton
schee p.-ruim te toegewezen, welke het in be
slag heeft genomen.
Over de samenwerking voor Duitschlaud'e
economisch herstel zet de premier Het doel
van üpu was niet, aan de Duitschers onze
voorwaarden te dicteeren. Bamenwerklng
was noodig, hoe moeilijk deze ook viel aan
de volken, die de diepe wonden, welke door
den \ijand geslagen werden, nog steeds voor
oogen hebben. Dc geallieerden moesten ze
kere Duitsche invloeden wantrouwen en
daartegen krachtig optreden, doch het werk
is nog slechts in een beginstadium, en wjj
hebben het Duitsche volk willen toonen, dat
wij geen wraakgedachtea koesleren, maar dat
ons doel is, de uitvoering van het vredesver
drag in zooverre tc doen samengaan met het
economisch herstel van DuitsoUlaud, als dit
Lu overeenstemming kan worden gebracht
met de verplichtingen, die op Duitschland
rusten tengevolge van den onrechrvaardi-
gen aantal.
Door de kolenovereenkomst ontvangt Bel
gië maandelijks 200.000 ton kolen, die bet Ln
staat zullen stellen, de hoogovens weer in
werking te brengen. De bases van het vol
ledige work voor het herstel zgn besproken,
maar er was reeds te veel spanning geweest
en hel zou gevaarlijk zijn geweest, de oplos
sing te willen forceereu. Daarom is de vol
tooiing van het programma aangehouden voor
de conferentie te Genéve. Voor de uitvoe
ring van de markenconventie ia nog geen de-
fimtietcj oplossing gevonden.
Delacroix eindigde met de woorden„De
conferentie te Spa heeft onze rriendschappe-
Igto betrekkingen versterkt ons in de
achting van het buitenland doen stijgen."
De verklaring werd door do geheelc Ka
mer, met uitzondering van de froutpartij,
met bg'val begroet.
De Liuitsche minuter Too
Simons over spa.
In een persconferentie te Berlijn
voerde de minister van Buiteniand-
sehe Zaken dr. von Sünons liet woord
over het resultaat van de conferentie
te Spa.
Na de vele interviews zei liij niet
veel nuuws moer. Hij loochende in
de eerste plaats, dat ten gevolgd van
het verloop dor conferentie van Spa
enkele leden van het kabinet hun ont
slag zouden nemen.
Spa was over het algemeen geen
succes te noemen, zedti© do minister,
daar de geallieerden zich inzake de
militaire bezetting aan de zijde van
Frankrijk geschaard hebben, ln een
pers oon ijk onderhoud met graaf Sfor-
za gaf deze te kennen, dat er geen
twijfel over kon bestaan, of het Roer
gebied zou onmiddellijk bezet wor
den, wanneer Duitschland zich met
verplicht had, d© verlangde tweo mil
lioen ton kolen per maand te leveren.
Wat de Duitsche kolenlevering be
treft, hoopt de minister, dat het mo-
gfdtjk te1, zijn, dooi middel van ©en
betere organisatie de productie op te
vocre»- Met betrekking tot de ontwa
pening verklaarde dc minister, dat
men niet kon blijven staan bij het
geen daaromtrent te Spa Is overeen
gekomen, dcch men moet in samen
werking met de Entente het ontwu-
peningsvraagetuk oplcsson, ©n er on
der zekere omstandigheden niet voor
terugdeinzen-, het advies der Entente
jn te winnen. Et zijn reed6 plannen
uitgewerkt om datgene uit te voeren,
waartoe Duitschland zich te Spa ver
plicht heeft.
Dr. von Simons verklaarde, dat de
nieuwe regeering in het opzicht van
't uitvoeren van 't vredesverdrag op
hetzelfde standpunt ©taat als de oude
regeering. In strijd met de totnutoe
in breed© kringen heerachende mee
ning, dat het voornaamste doel der
Duitsche buitenlandsche politiek een
herziening van het verdrag van Ver
sailles moest zijn, verklaarde de ni
nist©r, dat hij het als zijn gewichtig
ste taak beschouwt, het verdrag van
Versailles strikt te doen uitvoeren en
alles te doen, wat het buitenland van
Duitschlands goeden wil om het ver
drag uit te voeren kan overtuigen,
tene.nde zoodoende het wantrouwen
dat men in het buitenland jegens
Duitschland koestert, weg te nemen.
Inzake de schadeloosstelling deelde
de minister mede dat bepaalde cij'fer^
voor het bedrug dat Duitschland zal
kunnen betalen, nog niet zijn ge
noemd, hetgeen In overeenstemming
is met d© wenschen der Entente, daar
men er van de zijde der Entente van
overtuigd ie, dat de som, die even
tueel van Duitsch© zijde zou worden
genoemd, veel te laag zou zijn om de
publieke opinie Ln de landen der En
tente tevreden te kunnen stellen.
Wat de conferentie te Genève be
treft, is men overeengekomen, dat
slechts enkele deskundigen, twee voor
ieder land, naar Genève zullen gaan.
Het tijdstip, waarop deze conferen
tie tol worden gehouden, staat nog
met vast; het wordt echter waar
schijnlijk geacht, dat zij over vier k
vijf weken zal plaats hebben.
Verspreid nliuw»
DE BEWAAKTE „TIJGER". Cle
menceau, de oude tijger. Lo dezer dagen te
Vichy op leuke wijze beetgenomen door ecui-
i officieren, die eigenlijk de bedoeling hzd-
>n om een kameraad er een» tusschen te
Deze officieren, die voor hun gezondheid
de baden te Vichy gebruikten, verveelden
zich daar zeker ©enigszins en besloten daar
om zich eens ten koste van een luiteuant der
republikeinsche garde, ook een kuurgast, een
grap te veroorloven. Zij zonden heui eeu
brief, geschreven op papier roet het gedrukte
hoofd van 't departement van Oorlog, waar
in heir werd opgedragen om nauwkeurig
de gangen van Uemeuceau na te gaan en
zorgvuldig er tegen te waken dat deze geen
ovatie» vau het publiek ontving.
De luitenant, die niets kwaads vermoed
de, achtte het zijn plicht om den betrokkene
onmiddellijk van zijn opdracht op de hoog
te te brengen en schelde den volgenden dag.
zoo vToeg als hij maar eenigszins durfde, bij
Clemenceau aan. Hij kreeg ten bescheid, dat
deze niet te spreken was en toen hij bleef
aandringen en zcide dat het een zaak van
het grootste belang was, verzocht men hem
om de aanleiding van zijn bezoek in een
briefje, te vermelden. De luitenant gaf toen
bet officieele document, dat hij zelf ontvan
gen had, aan dc meid met de boodschap, dut
'j op antwoord bleef wachten.
Nauwelijks had Clemenceau eeu blik op
het papier geslagen of hij werd razend van
"•oedc.
„Zeg aan dien officier." bulderde bij. „dat
ik geen antwoord tc geven heb. en dat hij
zijn papier niet terugkrijgt en dat hij naar
den duivel kan loopen."'
'Jaarna greep de ond-premicr naar de pen
stelde een telegram van 430 woorden op,
iclil aan Millerand. In dreigende bewoor
dingen verweet hij de regeering van oneer
lijke manoeuvres, waarhij" hij de zaak-Cail-
laux als voorbeeld aanhaalde. Hij schreef
verder, dat hij niet bewaakt behoefde te wor
den en niemand anders ontving dan zijn
vrienden, en dat. hij als bewijsstuk, het
„vodje papier" zou behouden, dat dc bren
ger weer terug had willen hebben. Ilij
gaf uiting aan zijn verwondering, dat bij niet
de bedoelingen der regeering doorzien had,
erkluarde ten slotte, dat hij genoodzaakt
zijn om uit Vichy te vertrekken en een
beroep te doen op de publieke opinie, wnn-
i«r men hem niet met rust liet.
Een tijdje later, denzelfden ochtend, om
jf minuten voor half elf. werd dit lange
telegram door den ex-premier persoonlijk aan
het loket in het telegraafkantoor afgege
ven. Den dienstdoenden ambtenaar drukte
hg nog eens extra op het hart. om vooral de
leesteekens goed over tc seinen.
Men kan zich de verbazing van den Fran-
schen minister van Justiie. Lhoplteau, voor
stellen. toen hij de ongezouten termen van
het voor Millerand bestemde telegram lae, dat
aan hem bezorgd werd, omdat de minister
president zelf niet aanwezig was. Dadelijk
werd eeu onderzoek ingesteld, dat door den
commandant der maréchaussee geleid werd
en al heel gauw de gebeele zaak aau het
licht bracht. Aan den vertoornden tijger werd
toen natuurlijk tien betuiging van leedwezen
gezonden.
De Matin", die het geheele verhaal aldus
geuren en kleuren vertelt, acht het onbe
grijpelijk. dat Clemenceau de grap niet da-
deïyk doorzien iieeft, daar toch het zooge
naamde inims'.crieek- zegel op het gewichtig
uitziende document slechts de afdruk was
van een Zuid-Amerikaansch muntstuk, ter
wijl de opdracht voor een republikeinse!) gar
de-luitenant roet ziekenverlof toch ook wel
heel ongewoon wa».
W(j willen graag geiooven, zegt het blad
heel ondeugend, dat Cletccr.ccau, toen hij
nog minister was, dc stokken die hem '.oor-
gelégd werden, nauwkeuriger bekeek.
DB ENQUÊTE IK DUITSCHLAND,
p« ©ub-commiö&ie van de parlemen
tair© commissie, benoemd tct het on
derzoeken von de quaeetie, of de
DuiUclte rtgecring in 1917 de gele
genheid lióé.'t verzuimd vrede tc slui
ten, lieeft thans haar rapport gepu-
liceerd. En de conclusie luidt.
lo. Er bestand mogelijkheid ln den
winter van 1910/17, dank zij de vre-
desactie van Wilson, tot vmi«*be.
sprekingen te geraken. De rijksregee-
ring heeft van deze mogelijkheid
geen gebruik gemaakt.
2o. De oorzaak is te zoeken in liet
besluit van 9 Januari 1917 om tkn
onbepea-kten duikbootoorlog te pro
clameer en.
In het rapport wordt verder uiteen
gezet, dat de voorbereiding tot dej)
duikbootoor'.og niet met de noodige
zorgvuldigheid is geschied, en dat de
openbare mooning met met de ver
schuldigde objectiviteit is ingelicht.
De rapporten over de kon6on van den
duikboot oorlog zijn niët uitgebracht
door deskundigen van den eorst&u
rang, doch door een hoogüeera&r uit
Heidelberg, zonder eenig wetenschap
pelijk gezag en door onbekende me
dewerkers. Géén vakman van eenig©1'
beteekenis 1© gehoord. Men heeft de
kopstukken van het industrieel e ie
von, van handel en scheepvaari er
eenvoudig buiten gehouden. Alleeui
is de opinie ingewonnen van hen,
van wie men wist, dat zij voorstan
der» waren van den duikboot oor log-,
Zetfs werd de Rijksdag met opzet ver
keerd ingelicht. De rapporten van
diplomaten, die tegenstanders wa
ren, werden voor het parlemc-nt ge
heim gehouden. Eén voorbeeld: de
militaire taaché te Washington, ma
joor Van Papen, had tegcin den toon-
majdgen chef van dein ©taf van Fal-
kenliayn gezegd: „Indien het u met
gelukt de Vereenigde Staten uit de
coalitie te houden, hebben wij de*»
oorlog verloren."
De chef van de pers-aideetfing ln
don staf heeft er voor gezorgd, dat
majoor von Papen tegen den
wensch van den toenmaitigen minis
ter van buitenlandsche zaken Von
Jagow in niet met journalisten ln
aanraking kon komen.
De redenen, waarom Üe duikboot
oorlog misluktet zijn:
lo. Er is geen rekening gehouden
met de economische hulp van Ameri
ka aan de entente.
2o. De neutrale scheepvaart is niet
in ilie mate afgeschrikt als Duitsch
land dacht.
3o. Met de maatregelen van de
entente tegen den dutkbootoorlog ia
niet voldoende rekening gehouden.
•lo. De militaire hulpbronnen van
Amerika zijn volkomen onderschat.
5o. Vakomen ten onrechte 1© ge
loofd. dat men de Amerikaansche
troepentransporten kon veirtiindoren.
f,o. Duitsclünnd heeft er niet aan
gedacht, dat de oorlog langer kon
duren dan tot den zomer van 1917.
EEN REDE VAN KONING AL-
BERT. B.j de inwijding von het
gêdenktoaken, dat in Arlon ter nage
dachtenis van 117 door de Duitschers
gefusilleerde Belgen uit Rossignol is
opgoricht, heeft koning Albert een
korte redevoering gehouden, waar
aan wij het volgende on tl een en:
De misdaad van Rossignol, zoowel
is van Aarschot, Tamines en van vele
andere gein-enten, onverklaarbare
wandaden aie Belgie nooit vergeten
zal, bobben het recht onzer zaak ver
licht op gruwelijke wijze en het ge
weten van de geheele wereld geschokt,
Thans is de vrede geteekend- De
betrekkingen tusschen d© landen wor
den hervat. D© gedenkt eekenen, die
wij oprichten zijn niet bestemd tot
het levendig houden van den haat.
Maar rij bevestigen cl© ontuitwiech,-
bare gedachtenis, welke België zal
bewaren aan de ongelukkige en edele
slachtoffers van een vijand die g&en
verontschuldiging voor rijn bladen
heeft.
Laten wij, door de nagedachtenis
dezor nederige burgers te herdenken,
wier moed en vaderlandsliefde niet
verflauwden voor den dood, het be
sluit nemen niets te verwaarloozen
opdat de heilige grond van ons va
derland niet opnieuw kan worden
overweldigd.
Op dit oogenhlik, waarop wij het
aangrijpende drama van het begin
van den oorlog herdenken, treft ons
ten zeaiste dc tegenwoordigheid van
aanzienlijke Fransclie autonteiU-n.
list Fransche en het Belgische volk
hebben samen geleden cn gestreden.
Het bloed hunner zonen, dat in een
heilige.i strijd is vergoten, heeft een
vriendschap bezegeld, die blijven zal
zoolang d© gevoelens van eer en recht
zul'.en bestaan.
LINKSRADICALE STRIJDORGANISA
TIE r>' DUrtSCHLAND? De ..Berlin©*
Lokalanzeiger" publiceert bgzaoderheden
ovor de vorming van eeu links-radicale strijd
organisatie te Berlijn. Onder bet mom <un
arbeiderssportclub» oefenen eiken avond mi
litaire arbeiderACompaguieori *ich in krijgs
verrichtingen. zclfe ln bet werpen van baud-
Feuilleton
EEN VERHAAL UIT HET OUDE
KAMERIJK.
Vrij vertaald naar het
Engelse h van
BARONES ORCZY.
21) III.
En Messire Gilles de Crohin, de
arme beroepssoldaat, weid begroet
door deze twee trotsche Vlaamsche
edellieden met allen eerbied dien zij
'atin e©n Fronschcn prins verschul
digd waren. En er wag werkelijk iets
koninklijks in zijn verschijning, ook
al was hij maar met één bediende in
Kamerijk gekomen, die bovendien nog
een ruwe, onbeschaafde soldaat was,
die stotterde op oen belachelijke ma
nier, zoodat hij dadelijk bespot zou
zijn geworden door dc bedienden van
Baron d'Inchy, als het niet gebleken
wa© dat Jehan's vuisten even hard,
en harder waren dan hun hoofden en
dat hij zoo driftig was dat hij de eer
ste spotters al op de vlucht had ge
jaagd door even met de oogen te rol
len. Hij stond op dat oogenhlik vlak
achter zijn meester en zoodra de be
diende van den stadhouder verdwe
nen was, de deur had gesloten, sloop
hij onopgemerkt naar den oiolitst-
bijzijnden hoek en bleef daar, zwijgend
met zijn oogen strak op Messire ge
vestigd, zoo ais een troUw© waakhond.
De twee Vlamingen hadden ook ge
wacht tot de bediende verdwenen
was; toen eerst maakten zij een diepe
buiging; en begroetten Gilles op de
omslachtige inanier die voorgeschre
ven was bij de ontvangst van konink
lijke personen.
Wij moeten bekennen dat Gilles er
schitterend uitzag in de prachtige
kJeeren van den Hertog van Anjou
buis en broek van mooi satijn, met
plooien volgens de laatste mode, kou
sen van Italiaansche zijde en een
korten mantel van Genuee^ch fluweel,
prachtig geborduurd met dof zilver en
goud; het geheel was in die sombere
kleur van flesschengroen, waar Mon
sieur zooveel van hield en die hooge
eischen stelde aan den verver. Hij had
plooisels aan hals eb polsen van prach
tige Mechclecüe kant; onderaan zijn
masker hing ook een rand zwarte
kant, die zijn heele gezicht bedekte.
Hij was gewapend met een rapier die
blijkbaar uit Toledo kwam. Alles bij
elkaar genomen was hij oen pracht
van een prins. En het was moeilijk
om de praatjes te geloovc-n dat hij zijn
gezondheid had ondermijnd! door zijn
onverstandige lc-ven.
D'Inchy wachtt© eerbiedig tot Mon
sieur de Hertog van Anjou, was gaan
zitten, toen zeide hij:
Uw© Hoogheid heeft zonder twij
fel begrepen waarom wij niet in per
soon onze opwachting bij u zijn komen
maken. Zoo iets zou de praatzieke ton
gen in onze stad te veel in beweging
gebracht hebben, noK erger dan te
Het scheen dat er zeUs nu al over
den vreemdeling werd gepraat. In de
zen tijd, toen de Spaansche troepen
door de heele provincie zwierven en
er 6teeds samenzweringen plaats liad-
dien, waren vreemdelingen niet zeer
.welkom in de stad. Voortdurend was
men bang voor spionnen of voor ver
raders, voor boodschappei'6 uit Span
je of Frankrijk of Engeland, voor
nieuwe plannen die °og grooter el
lende zouden brengen in de ongeluk
kige provincie die vocht voor haar
zelfstandigheid on de verlossing van
het Spaansche juk. Terwijl Gilles met
een half oor luisterde naar Baron
d'Inchy's complimenten verwonderde
hij er zich over of er nu al spionnen
achter hem aan zaten eb de plannen
van de Koningin van Navarre in de
war zouden sturen. Hij had een vreem
de en buitengewoon onaangename ge
waarwording van onwerkelijkheid,
alsof die tweo Vlamingen geen echte
meneclien waren, maar poppen die
door een ongeziene haiid bewogen
werden m zijn droomen. Ilij beant
woordde de langdurig© strijkages cn
complimenten van den stadhouder
met ©en vaag: „Ik dank u, Messire".
Toen voegd© hij er bij: Ik heb alles
begrepen, geloof mij, en ik moet u nog
eens bedanken voor uwe bereidwillig
heid om toe t© geven aan mijn wen
schen eb aan die van mijn zuster, de
Koningin van Navarre.
Onze grootst© wensch, Hoogheid,
vervolgde d'Inchy 6tijJ en rog steeds
op eerbiedigen toon, onze groot
ste wensch is om de heerschappij over
de Nederlanden veilig in uwe han
den te zien.
Gilles schudde zich wakker. Het gaf
niets en bovendien was het dom om
zich zoo te laten beheerschen door het
gevoo: dat dit alles geen werkelijk
heid was. Als hij toegaf aan die nei
ging zou hij zich mischien door een
enkel woord kunnen verraden en zoo
de groote belangen die aan zijn zor
gen waren toevertrouwd schaden.
Dat spreekt van zelf, Messire, zei-
de hij rustig. Messire dc Montigny
heeft de heele zaak uitgelegd aan mij
en mijn zuster van Navarre. Wij voe
len beiden veel voor uwe plannen.
Wat mij betreft, u kent mijn gevoe
lens in deze kwestie. Ik heb alleen om
uitstel gevraagd omdat Ik niet in 't
wilde w'i:g zulk co;, gcwichtigen stop
wilde nemen.
En w(j zijn geheel tot uw dienst,
Hoogheid, veiz-.kcrde Laiaiu.
Na deze inleidende woorden waren
d© Vlam ngen bereid de zaak in alle
onderdeden te bespreken. AEe argu
menten di© door de Montigny waren
te berde gebracht toen het voorge
stelde huwelijk werd besproken in te
genwoordigheid van de Koningin van
Navarre, werden weer eens opgehaald
voor Monsieur. Gilles speelde zijn rol
zoo goed hij kon. maar hij was een
soldaat en geen hoveling ©n de kunst
van diplomatieke gesprekken wa© hij
met machtig. Hij sputterde en brom
de over al deze voorstellen evenveel
en meer dan Monsieur zelf gedaan
zou hebber, tn een paar keer zag hij
door de gaatjes in zijn masker dat de
twe© manneb elkaar verbaasde blik
ken toewierpen als hij een ongewoon
ruw© uitdrukking gebruikte.
Een half uur duurde het gesprek en
heel aan het eind zeidc Baron d'Inchy
terloops:
U zult natuurlijk wel begrij
pen, Hoogheid, dat onze pupil, Jonk
vrouw Jacqueline dc Broyart, Vrou
we van Morchipont, Hertogin en Prin
ses van Ramèse, niet in het publiek
zsl verschijnen zonder dat haar ge
laat door een masker beddft is, daar
gij zei f verkozen hebt haar gemas
kerd het hof tc maken.
Nu had dc Koningin van Navarre
lieelomaal niet aan doze mogelijkheid
gedacht en als het werkelijk Mon
sieur, de Hertog van Anjou ware ge
wet-et, die dez© boodschap hal ont
vangen, zou hij zich ongetwijfeld heb
ben omgekeerd en de Vlamingen aan
bun lot overgelaten hebben om hun
zaken te regelen, zooals zij dat wt-nech
ten. Maar Gilles had gezworen de
zaak door tc zetten. Dc twee Vlaam
sche edelheden schonen zoo vastbeslo
ten ©n zoo verrukt o'.er hun besluit,
dat het niets zou geholpen hebben als
hjj er tegenin was gegaan. Het ©enige
wat hij er mee kon bereiken dat
hij ten slotte toch toe moest geven en
anders d© onderhandelingen afbre
ken. Dit laatste was natuurlijk onmo
gelijk en Gilles vond het 't beste om
dit deel van het avontuur too lucl tig
mogelijk op t© nemen.
Het is moeilijk voor ©en man om
het hof te maken aan een meisje, wier
gelaat hij niet zien mag, zeidc hij,
bij wijze van protest.
O, uwe Hooghei-, maakt er gek
heid) over, antwoordde d'Inchy kalm.
Kr was afgesproken dat u naar
Kamerijk zoudt komen om de ••del-
vrouw e te zien die aan haai' toekora-
tl:g.-n echtgenoot de heerschappij
over de Nederlanden kan bezorgen;
maar, zooals Messire dc Montigny de
ccr had u te vertollen. Jonkvrouw
Jacqueline do Broyart luu» niet «oor
u geïnspecteerd worden als etli veulen
dat t© koop ie.
(Wordt vervolgd).
