Sohaakrubrlek
bTahsnisnws
Oplossingen, vragen enz., Ie zenden aan den
•ohaikrêdaefeur van Haarlem's Dagblad, Qreote
Houtstraat OS, Haarlem.
Eindspelstudie No. 11.
F. SACKMANN (Moosach i. Beleren).
Stand dei stukken
Wltt Keö, *3, c4.
Zwart i Kaó, ai, c6, cS.
Ben mooi voorbeeld van oppositie
^.uit de verte" in zooverre lijkt deze
j.studie'' meer op eenpractiscb
eindspeL
Partij Ne. 66.
Gespeeld in bet tournooi te Amster
dam, Mei 1920.
Wit:
R. RETI.
Zwart:
TARTAKOWBR.
Albln's teeengambfet.
Wit epeelt en wint.
I Daarmee houdt Zwart weliswaar
een pion op d4, maar zijn ontwikke
ling wordt er niet mee bevorderd,
s) Wit slaat nu blijkbaar beter.
4) Waartoe dit afruilen De natuur
lijke zot is 8. Lfl—e2. Bijv.: Pg8—e7;
7. 0-0. Pe7g(U; 8. Tfl-el, Lf8-e7
9. Pbl—a3, PgOXeö10. PfSX*5, Pc6
Xeö; 11. e3xd4, c5Xd412. Pa3-bS.
Weliswaar is deze analyse te lang,
volkomen onweerlegbaar te zijn, maar
wel toont ze aan, dat de voorgeslagen
ontwikkeliugemethode voor Wit daar
bij den aanval verkrijgt,
Daarbij gaat alle voordeel verlo
ren. Met 10. Pbl—d2, Lf8-b4; 11.
Ld3-e4, 0-0; 12. Ddl-a4 behield Wit
nog eonigsiine het initiatief.
Ook met 13. Ld3Xg6, h7Xg6 was
niets te bereiken, want e5 is op den
duur niet te houden.
Op Tf8-e8; 20. Pe4-d6, Te8Xe5?
volgt. 21. Pd6—1>7.
Ook g6g5 was niet slecht.
(Opmerkingen van Dr. Lasker in ds
Telegraaf).
Oplossing iinlspelstudlt Ho. 10.
Stand der stukken
Wit: Kf3, a3, c2, d5, e4,h3.
Zwart Ke4, a4, c3. d6, g5. h6.
Een diep berekend manoeuvre leidt
hier tot winst. De beslissing volgt
eerst nadat van weerszijden een pion
Koningin" is geworden. 1. Kf3—g4,
Kc4—d42. Kg4f5!, h6 h61 (het beste;
2.Kd4—c5 wint Wit door
e4—e5, d6X®5 op 3.
Kd5: volgt 4, eG 4. Kf3Xe5 enz.)
e4—eö (3 Kf5xg5 leidt na 3.
Kd4Xe4; 4. lvgOxhö, Kelxdö tot re
mise), g6—g4 (op 3.ICd4xdö
volgt 4. e5—e6, Kd5—c6 5. Kf5—fóen
Wit wint); 4. eöXdOl, g4Xh3 (of
4.g4g3 6, dB—d7, g3—g2
6. d7-d8D„ g2—glD. 7. Dd8-bGf
en wint); 5.d6—d7, h3—h2;6.d7— d8D.,
4 h2—hl D.7. Dd8—b6+, Kd4—c4;8.
Dit gambiet zal nog wel lang een DbG—b4+ Kc4Xdi>9. Db4-b7f en
«trijdvraag blijven. Toch mag men Zwarl verliest de Dame.
fciet aarzelen 't incorrect te noemen, Goed uttgowerkt doorJac. J.
Want Wit behoudt bij juist spel een Bert en P. Fabriek, beiden te Haar-
iuidelijk te onderkennen voordeel. lem; H. W. v. Dort, te Schoten.
Eiadspsl o5,
Onderstaande positie ontstond in een partij, in Mei 1.1. gespeeld, Is bet
liaarlemech Schaakgezelschap, tusschen de beeren H. J. Lenaarts en J.
Hoogevesn, (met Zwart).
dfl d4
1
d7—d5
c2—c4
2
«7e5 i)
d4Xe5
8
d5—d4
Pgl—18
4
c7c5
«2—«3
5
Pb8—cB
t) e3Xd4
6
c5Xd4
Lfl— d8
7
Pg8e7
0—0
8
Lc8g4
Tfl-el
9
Pe7—g6
h2—h3
10
Lg4Xf3
DdlXfS
11
Lf8b4
Lel—d2
12
0-0
e) Ld2Xb4
13
Pc6Xb4
Ld3Xg6
14
h7Xg6
DIS—b3
15
Dd8a5
Pbl- d2
16
Ta8-d8
Pd2-e4
17
d4—d3
Db3-c3
18
b7-b6
Tel—dl
19
Pb4—c6 i)
Dc3Xa5
20
b6xa5
12—f4
21
Td8_d4
Pe4-dG
22
17-f6 s)
Tal—cl
28
I6Xe5
f4Xe5
24
Pc6Xe5
c4 c8
25
Tf8-b8
Tdld2
26
Pe5-d7
Kgl-12
27
Pd7Xc-5
TclXcf'
28
Td4Xd6
Tc5X«5
29
Tb8—f8+
Kf2—e3
30
Tf8—eöf
Ke8—f2
31
Remise
Zwart won de partij op de volgende
.elegante wijze
1.Dd7 2. e4, Pd4; 8. Ddl
(op 8. Ld7 volgt 8.Pc24.
Tacl, Pd4 en wint, daar verlies van
de kwaliteit niet is te vermijden, om
dat ook Ld7 „en prise" staat), Tg4
4. hg4Dh75. f3, Dh2f6. Kf2,
Dg3j7. Kgl, Th2 8. Tf2, Dh49.
g3, DgSf; 10. Kfl, Tblf.
De
Verzoening
door
SIMON MOS.
De beioe ««Wormige huisjes waren
naast en legen elkander gebouwd; de
achtertuintjes door een geteerde
schutting van iets meer dan mans
hoogte, de voortuintjes door een rim
pel ijzerenbekje van dunne spijltjes ge
scheiden, Zij stonden aan den weg
naar het doi-p en het waren zoogt
naamde landhuisjes, waarin op villa
achtige wijze in het Zwitsereche voor
geveltje, boven de deur, een iang-
Averpig vierkant was uitgespaard,
.tiat met cament beatrelcen, pi:
Lood om daar, naar keuze van den
[eigenaar of bewoner een of anderen
naam te kunnen beitelen of schilde
'gen
De bewoners van deze beide imita-
fif-villatjes waren ai iet of wat op
[jaren en leefden van een bescheiden
'inkomen, de een door een pensioen,
.de ander dooi eenige rente van so
lide papieren verkregen. Zij konden
best met elkaar omgaan en woonden
o.'s goede buren al geruimen tijd
naait eikander, waren elkaar weder
zijds van dienst als bet noodi<* was
en zij hadden dezelfde liefhebberijen;
zij hielden namelijk veel van tuinie
ren, goede tabak en een praatje.
Daarom waren zij het grootste gedeel
te van den dag in contact met elkaar,
gelijk voor do hand lag. In de eerste
plaats door de tuintjes, want mijn
heer Zeldenrust had een magnifieke
grasschaar ,die de heer Nimmerdor
niet bezat, maar deze had weer eer.
uitmuntenden gieter, voel grooter en
doelmatiger dan liet examplaar, waar
de heer Zeldenrust zijn bloemen en
I' anten mee begoot, zoodat zij door
deze voorwerpen over .en weer te lea
ner), elkandeih tuingcrcadiedhappen
die overigens in uitstekende conditie
waren, tot het volmaakte comple
teerden. Daarbij kwam, dat zij altijd
beweerden dat de een betere tabak
rookte dan de ander waarop zij dan
bij beurten elkanders tabak moesten
proeven en keuren, welke experimen
ten gewoonlijk besloten werden in et
de vraag: wie daurvan wel dc leveran
cier was. En tenslotte was er voor
liefhebbers altijd wel een gepaste ge
legenheid te vinden en 6tof te over tot
het een of andere praatje, waardoor
zij dikwijls uren in gebrek waren.
Hij die des morgens het initiatief
nam en een aanleiding vond tot een
praatje, begaf zich daartoe met het
lioofd boven de schutting. Zeldenrust
had, om dit te kunnen doen, een sta
peltje klinkers aan zijn zijde tegen de
schutting opgestapeld, terwij: mm
merdor aan z ij n kant 'n omgekeeni
margarine-kistje had geplaatst.
Stond de een nu op het stapeltje
steenen, of de ander op d« boteridst,
dan kwamen hunne hoofden en boven
lijven voldoende boven do schutting
uit, om elkander te kunnen zien en
spreken. Nu had de heer Zeldenrust
wel zijn graeschaar en de heer Nhn-
merdor zijn gieter, zoodanig aan een
spijker in de schutting opgehangen,
dat de buren elkaar's gereedschap
zonder vragen konden grijpen en ge
Pruiken. Maar och! hoe gaat dat? Ook
a! om het praatje, zou Zeldenrust
wenwel nimmer den gieter grijpen
tn Nimmerdor nooit de grassohaar
pakken, of eerstgenoemde Het zijh
greep steeds vergezeld gaan van een:
,,t i6 immens gepermitteerd?", ter
wijl laatstgenoemde bij zijn grijpbe
weging altijd een: ,,'k Mag toch wel
even?' liet hooren.
Tot opheldering diene voorts nog,
dat de werkelijke namen vain de
huurtjes wel bekend waren doch nim
raer werden genoemd. Men betitelde
Iekander naar de namen, <lie geplaatst
waren in de cementen bokjes van de
voorgevels der huizekes, waarvan 't
eene „Zeldenrust" en het andare
..Nimmerdor" tot opschrift had. Wij
zullen de heeren dus ook maar zoo
blijven noemen, daar deze aanduiding
ook voor ons verhaal alleszins vol
doende 16.
Ofschoon de aanleiding tot een
maatje dus meestentijds het tuintje
was ,kwam van het een natuurlijk he"
ander en allerlei onderwerpen werden
dan dikwijls over de schutting, soms
heftig en druk gesticuleer end, bedis
cussieerd, maar liet moet tot de eer
der beide heeren worden geboek
staafd: zij waren het lelden oneens
en nimmer hadden de b esprekingen
van ook de meest diepzinnige onder
werpen aanleiding gegeven tot eeni-
gorlei onecnigheid der goedgezinde
buurtjes. Zelfs in den felbewagen tijd,
in de periode der gigantische gebeur
tenissen, gedurende de bange jaren
van den wereldbrand, toen er dage
lijks reden te over was om met elkaar
van meening te verschillen, zelf6 toer.
hieven de gesprekken zich beween
in eenzelfde richting, zonder bepaal
de, vooropgestelde ideeën of meenin
gen van een der partijen, om de een
voudige reden, dat zij beiden pre-
geallieerd waren, en zij zich dus bei
den verheugden in de nederlaag van
den een en de overwinning van den
ander. Zoo leefden de beide oudjes
in de beste harmonie voort, toen zij
op een zeker oogenblLk het onzalige
idee in hun hoofd kregen, om in de
dagelijksohe gesprekken eok de poli
tiek ta betrekken.
Wie nu wel liet eerst op die onge
lukkige gedachte wa6 gekomen, was
nimmer uitgemaakt, doch de aanlei
ding er toe was niet aoo onver
klaarbaar, aangezien die dagbladen
eiken dag lange artikelen wijdden aan
de nieuwe wet, die binnenkort in de
Kamer behandeld zou word en. t-
Toclizij hadden wijzer moeten
zijn en zidh niet moeten begeven op
de hobbelige paden van de politiek,
waarop reeds velen vóór hen
door onverwachte hindernissen ge
struikeld of gevallen waren.
Want het bleek al binnen enkele
dagen, toen dat onderwerp eenmaal
tot de gesprekken behoorde, waar
mede de dag gewoonlijk werd ing«-
zet, dat de buurtjes er op parlemen
tair gebied, elk voor zich, zeer ge
prononceerde ideeën op na hielden,
welke vrijwel geheel tegengesteld aan
elkaar waren.
Op een zonnigen Meimorgen klom
Zeldenrust op zijn geïmproviseerde
verhooging van klmkeretoantjes,
daar hij aan het geritsel van voc'--
geschuifel over kittel kei en kon hoo
ren dat Nimeraor zich over de pa
den vtin het tuintje bewoog en liet d i
blauwe rookwolkjes van z'n versch
gestopte pijp, vroolijk over de schut
ting verglijden en in liet ochtendkoei
tje oplossen.
Ga je gang, daar hangt-ie! zei
Nimmerdor, wijzend op den gieter, je
bent laat, buur, vanmorgen.
Nee! weerde Zeldenrust, ik beb
em niet noodig.... maar ja, je hebt
gelijk, andere had 'k ook wat vroe
ger moeten zijn, maar 'k heb me 'v
verlaat met het lezen van de krant
Hoe zoo? informeerde Nimmer
dor, even z'n pijpje uit den mond
nemend, daar ook hij dapper roc
kende was, der eting toch zooveel
nieuws niet in.
Wat? riep Zeldenrust, geen
nieuws'?... En het Kamervers!ïg
aan?
Dat lees 'k nooitl antwoordde
Nimmerdor met beslistheid.
Da's dom! was het oordeel van
Zeldenrust, meer origineel da.n ve
hoffelijk.
'Dom? Dom? herhaalde Nimmer
dor licht geraakt, waarom as "t vi l
gen mag?
Omdat je anders niet op de
hoógte bljjft buur, van datgene wat
er al zoo verhandeld "wordt.
O, dat interesseert me. niot! Was
het bescheid van Nimmerdor.
Niet? vroeg Zeldenrust ten
hoogst verbaasd, kan bet jou cnr
niet schelen of die nieuwe wel
door komt of niet?
Nee! antwoordde Nimmerdor
ook dót gaat me niet aan. Als-ie er
komen moet, dan zal het wel noodig
wezen
Maar buurman? 6clirikte Zelden
rust, hoe heb 'k liet nou?... noodig
wezen'.... Nee man, die wet is juist
niet noodig.... absoluut overbodig....
we leven toch in 'n vrij land, zou 'k
zoo zeggen?
Jawel, jawel, dat kan nou alle
maal wel waar zijn, oordeelde Nim
merdor, terwijl hij zijn pijp tegen
een hakje uitklopte, maar do hooge
heeren zullen dat wel beter weten,
zal 'k maar
- nun zei ruiuerirusi, een pasje
tabak over de scbuïiing toestekend,
proef deze eens... die is van Wester
dijk uit do Verwindenstraat., mot je
straks es raden wat-re kost!
Graag! antwoordde Nimmerdor,
't pakje aannemend. En daarna z'n
pijpje stoppond, zei hij: Ze lijkt me
nog aJ geurig?
Geurig tn smaiiolijk, beslists Zel
denrust, pittig en toch zacht op de
tong... Maar wat 'k nog zeggen wou...
der is nog al veel oppositie in de Ka
mer... 't Zal wel heel wat Voeten ln
de aarde hebben alvorens do er dcor
is...
Och to komt er tóch! zei Nimmer
dor gedecideerd, en d.at is maar goed
ook.
Maar buurman, hoe kun je nou
zoo redeneoremï Lees dan toch liet
verslag eens, dan zal je wel tot een
andere conclusie komen.
—Wel nee! Al dat gteredekavel,
daar koop 'k nilks voor, koppig'le Nim
merdor, as 't.op 't steramen aankomt,
dan zijn ze er toch vóór, let op wat
ik jo zeg
't Zou 'n schandaal wezen astle
aangenomen wier... en zoo boort
ieder mensch der over te denken,
oonoludeerde Zeldenrust, met bijzon
ieren nadruk op „ieder".
Dus je zou willen, dat Lk er ook
tegon was? vroeg Nimmerdor, min of
meer uitdugend.
Natuurlijk! repliceerde de ander,
eeriigszins driftig, dat is ieders
plicht!
Plicht! echoode Nimmerdor, ter
wijl hij z'n armen over elkaar sloeg,
wie zou me dien plicht voorscinipen?
Je gezeild verstand! ketste Zel
denrust over de schutting.
Dat weet ik beter te gebruiken,
meneer, zei Nimmerdor, meer en
meer geraakt.
Hoe bedoelt u dat? vroeg Zel
denrust, heftig met z'n arrnen zwaai
end over de schutting, ik ben geen
idioot
Dat heb ik niet beweerd, menet
was het kalme antwoord van Nimmet-
dor, u slaat alleenlijk iet of wat door
Wat meneer?... sla ik door!...
omdat ik geon onrecht kan velen?
't Zal zoo'n vaart niet loopt»
meneer, beweerde Nimmerdor, olijf
maar kalm
'k Ben altijd kalm, meneer,
maar u tart een mensch!
't Is om te lachen, meineer!
Zoo meneer, ben ik zoo bel- dic-
lijk.Dat ii...
Steek es op van m ij n tabak!
zei Nimmerdor kalmeerend, z'n doas
voor den dag halend.
Ga weg met dat vuileszei zel
denrust, met minachtend gebaar,
zulk booht rook ik niet!
Dan niet, was het berustende
antwoord van Nimmerdor, z'n doos
weer bergend, dan heb 'k ook niks
meer te zeggen.
Maar "i k wel! bitste Zeldenrust,
ik wël meneer!... ik vrou u zeggen.
Ik heb geen woord meer voor u
over, meneer, zei Nimmerdor, zich ie
huis begevende.
Ik wou u zeggen .meneer, hield
Zeldenrust vol, dat i k op mijn stand
punt blijf staan, ondanks j.e zotte re
pliek!... trots alles I...onverwikroe-
lijiji!... vast als een..,
„Rots'', wilde buurman Zeldenrust
vermoedelijk zeggen, maar de rest
ging verloren, doordat de brave man
pLots met, z'n hoofd achter de scnut-
ting wegzonk.
Het rotsvaste standpunt, waarop hij
zoo snoefde, bleek in weufcclijken zin
niet zoo stevig t" zijn, want door de
heftige bewegingen van buurman
waren de klinker-steentjes van
elkaar gaan wijken en ten slotte cm-
geivallien, buurman in hun val mee
slepend.
ar dat oogenblik af waren de
eerst zoo vredelievende buurtjes, el-
ander verschrikkelijk vijandig ge
zind geworden. Zij deden geen moeite
meer oin over de lieinig te kunnen
zien, negeerden eikaars gereedschap,
keken niet meer naar elkander om,
waren als dood voor elkaar. Zij vie
len elkander, lastig met ailerlei kin
derachtige plagerijen; gooiden onge
rechtigheden, die ze uit hun ruin
kwijt wilden, eenvoudig over de
schutting,zoodat ze op het andere
territoir vielen, waarop ze dan weei
terug werden geworpen en vervol
gens nog eenige koeren over en weer.
Als volslagen vijanden woonden ze
zoo geruimen tijd naast elkander,
elke gelegenheil tot toenadering bij
oorbaat ontwijkend, alle pogingeyr
an anderen tot minnelijke schikking
streng afwijzend, zoodat de kans op
een nog eenmaal verwachte verzoe
ning vrijwel hopeloos scheen.
Toen er hier op zekeren avond het
volgende gebeurde-
De beide buren zaten, uitgelokt
door liet heerlijke zomerweer, eik
voor hun huisje, op de bank in het
voortuintje, te genieten van het luwe
avondkoeltje, dat verkwikkend langs
de boomeri streel;. Ofschoon zij. aidar
ren vrij uitzicht hadden op den voor
hun woning gelegen rijweg, konden
zij toch elkaar niet zien, door den
wcelderigen klimojr-groer van Nimme-
dor, dat daaraan zijn naam te danken
lind, en waarvan de ineengestrengel
de ranken een dichte, onzichtbare
heining langs de hekken tusschen de-
beidie huisjes liaij gevormd.
Een jong kindje bewoog zicüi spe
lend midden op den rijweg, toen er
plots een auto in zeer snellen gang
naderde en blijkbaar het kind niet op
merkte, daar de bestuurder van den
wagen dit door geen -.enkel teeken
liet blijken.
Beide" buren zagen' het gevaar waar
in het kind verkeerde, en ala door
een veer bewogen, sprongen beiden
plots overeind, renden het hekje uit
en den wég op, grepen het ku.d elk
aan ee:i armpje, Zeldenrust aa i hat
linker en Nunmerdor aan het rechter
en trokken het zoo achteruit, terzijde
van den weg, toen de auto passeerde
en niet eens hal opgemerkt wat er
eigenlijk gcechied was. Eerst toen
keken de vijanden elkaar even aan,
met een blik, alsof zij elkander met
de oogcn wilde» doorboren, doch zon
der boe of ba te zeggen, verdwenen
zij weer in hun voortuintjes.
Het feit was echter niet onopge-
merict gebleven, de naaste buren
hadden de redding gezien en het
«Ie ouders van het kind ter kennis ge-
hraoht. De vader, de notaris van bet
aorp, naa u.uirop ue
huize uitgenoodigd, ten emde zijn
dankbaarheid te kunnen toonen.
De vijandelijke buren hadden cen
ter geen vermoeden, dat zij op het
zelfde tijdstip waren geinvjio.rd.
Zeldenrust zog dus Nimmerdor en
deze zijn buurman mot eenige verba
zing binnengooien, en toen de nota
ris beiden zijn dankbaarheid wrloen
bewijzen voor hunkordate hulp,
weerde Zeldenrust die af, door te
zeggen:
Meneer Nimmerdor was er het
eerste bij. hij alleen verdient dien
dank!.-..
—Ho! Hol viel Nimmerdor dadeiijk
in, het was meneer Zeldenrust, die
bet kind het eerste greep, wil u dus
hem alleen bedanken
lloe heb ik 't nou? vroeg de no
taris, u hebt toch beiden...
Nee!... I-Iij was 'l! Ivoppigde
Nimmerdor.
Nee, h ijnotaris, hield Zelden
rust vol.
Maar, begon de notaris weer,
krijgt u nu beiden geen ruzie, wie er
't eerst was,... u gunt elkander de
eer, dat is heel miooi, maar
H ij was de eersteherhaalde
Nimmerdor nog eens.
Hij! Hij! betoogde Zeldenrust
met emphasc.
Wel zeldrement! sprak de nota
ris krachtig, heb ik ooit van m'n
levefl zulke koppige ouwe heertjes
ontmoet?... Maar nou is 't uit hoor!
vervolgde hij, terwijl hij dne glazen
vol fonkelenden wijn schonk, geen
geschillen meer!...Op ons aller wel
zijn Prosit
t an het oen kwam het ander, en
weldra waren de drie heeren in le
vendig gesprek met elkaar.
Het was al heel laat toen zij
scheidden, .doch toen de beide buren
zich samen, in eenzelfde riohting,
naar de zoo vreedzaam tegen elkaar
gebouwde huisjes begaven, bleek hei
toCh, dat de verzoening volkomen
was, want alvorens het hekje van het
voortuintje binnen te gaan, spraK
Zeldenrust.
1 - ze; je morge>- m'n nieuwe
tabak eens laten proeven,puik hoor!
IIcol graag! antwoordde Nim
merdor, appèrapo!... de gieter hangt
nog altijd an <le schutting, hij is tol
je dispositie hoor!
1 ii ir'j- schaar laai je Vmt ti
immens zóó bij!
Na een stevigen handdruk gingen
zij ieder hun eigen hekje binnen.
Muziek
ORGELBESPELING IN DE GR.
KERK. W ederom gaf Lonis Robert
op de orgelbespeling van Donderdag
avond eene nieuwe compositie van
onzen stadgenoot Hendrik Andiia--
sen to hooren, zijn pasgeleden vol
tooide Derde Choral.
IteedS de derde, waarnaast wij van
hem voor orgel nog kennen een „Toc
cata" en „Fèle Dieu", reeds genoeg
om te zoggen dat Andriessen een
vruchtbaar orgelcomponist is, daar
lnj, zoo jong nog, reeds zooveel om
vangrijke werken voor zijn instru
ment schreef, buiten de talrijke com
posities op allerlei ander gebied
En gerust kunnen v ij 'zoggen dat
de orgel litteratuur mei het nieuwe
opus weer een hoogst b&lungi.i
nummer rijker geworden is, want, al
schrijft Andriessen veel, een veel
schrijver in de gewone heteekenis
van het woord is hij toch allerminst,
elk nieuw werk brenrt wat nieuws,
boeit door originaliteit van vinding,
maar draagt vooral liet cachet dor
persoonlijkheid. Andriessen's werk
is uit honderd anderen te herkennen,
hij is zichzelf, e" ziedaar zijne groo-
te kracht, die te grooter ie omdat hij
aan zichzelf gelooft en consequent
zijn gang gaat.
Wij hadden het voorrecht liet nieu
we werk reeds een» paar malen door
den componist zelf fe hooren spelen,
vóór deze officieric première, en dat
maakte ons den kijk er op heöl wat
gemakkelijker, want liet is een feit.
dat het muzikale betoog van Andries
sen vaak voor het eerste geJiooi v rij
ingewikkeld is. Evenwel na meer ken
nismaking komt zijn werk tot ons, en
ais wij hem eenmaal te pakken heb
ben of hij ons komt het klaar
voor ons staan, én sleurt ons mee
op de golven ecner passie- en zenuw-
rijke harmonie.
Zoo is het ons ditmaal ook gegaan,
Wat eerst onduidelijk was, werd na
hernieuwde kennismaking heldci en
eindigde met volkomen in-levei: Pr
derde Chorail is eene heerü
muziek, waarmede wij Ar
van harte geluk wonsClien.
Louis Robert had zich het nieuwe
werk, dat technisch groots edschen
stelt, goed eigen gemaakt, een paar
kleinigheden daargelaten, die op re
kening komen van hei stugge moca-
nisme van het orgel, doch die de or
ganist bij eene nadere auditie, wal
zal weten effen te maken.
Hij speelde tevens de tweedo Sona
te van C. F. Hendriks Jr., eene niet
onbelangrijke comparitie, ecnigszins
in Brahms-stijl; hel eerste Allegro een
koen 'geharmoniseerd statig hoofdthe
ma en een zangerige cantülène, die in
moode registratie zeer voldeed; een in
teressant, klinkend Adagio en oen
briljant slot-alllegro met orcliestratle
effecten.
Bach's PassacagTia. on Fuga in c-
miueur en Franck's "Finale (in iet
wat - gejaagd tempo gespeeld) volilo-
digdéti het programma.
JOS. DE KLERK.
„TROU MOET BLYCKEN". Ma-
tinée te geven door het Strijkorkest
van het 10de Rog. Infanterie, ka
pelmeester: de heer W. A. C. van Op
stal, op Maandag 2 Augustus 1920,
des namiddags 3 uur.
Programma: 1 Volksliederen, 2.
Vredesmarsch, Blankenburg; 3. Ou
verture „Die schóne Galathé", Suppé.
4. Mondnacht auf der Alster'Wal-
zer, Tetras; 5. „Von Gluck bis Rich.
Wagner", fantasie, Schreiner. 6. Ou
verture „Zampa", Hérold; 7. Iluza-
ren-Walz'r, Ganne: 8 Grande fnntai-
sie „Faust", Gounod. 9 The Stars
and Striiies forever, Sousa.
BARBIERS I X KAPPERS. Lc
zer dagen hield de afdecling „Haur-
lenT' van den Nederl. Barbiers en
Kappersbond baar 20e jaarvergad^
ring.
Lit de verslagen bleek dat het lo>
dental gedurende het laatste jaar
frtecg van 93 tot 101; de rekening
sloot met eon saldo groot f 110.34J;
het vakdiepot behaalde een omzet van
f 77i>7.30 en heeft aan goederenvoor
raad en contanten een bezit van
f 3436,37. De heeren B. de Tello en A.
J. Ilooijen bedankten gis resp. 2e
voorz. en corn m. in wier ptafits werden
gekozen de heeren C. J. stolwijk en
F. L. Wever. i
Door de afdeeling werden dit jaar
opgericht een vakschool voor dames-
en heerenkappers; en geformeerd een
gioep dameskappere(8ters) ter Lehar-j
tiging der speciale belangen van deze'
bed Lijfsbeoefenaren.
Voor een 25 tal deelnemers in er,
dit jaar een cursus gehouden door'
den hear C. Goelh uit Amsterdam1
huid- en haarziekten en de mid-1
n tot genezing van dit soort ziek
ten welke op het terrein der kappers
liggen.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij.
Gern. Reiniging Haarlem, armband
horloge; Eelt.jes Zijlstraat 60, bril;
J. Vages Paul Krugerstr. 78, Schoten,
beursje; G. Bakker W Ileerenslraat
28, garnituur; de Jong Heerensin-
1 9, kat; A. P. Tromp Kr. Ileeren-
str. 10, medaillon; H. d. Weert,Scho-
weg 124, portefeuille; J. C. Duyn W.
Pyrmontstr. 15, ring; Van den' Burg
de Clerqstraat 93, boeken; H. J. 11a-
sen Gortesteeg 9, schoen; T. Kuipers
Voorzorgstraat 40, sleutel; C. v. Beu-
st koni I.eidschest raat 20b, sohmnfje;
T. Beute de Witstraat (log. „Do
Kommer"), bedeelingAaart; M. H.
Sliggers noogrtraal 6, wagenkleedjeu
DF. ZIJLSTRAAT-VEREFX !GING- Mew
schrijft ons: Donderdagavond waren dc he
ers van de Zijlstraat in een gezellige
.•adoring Lijeen. om Let 10 jarig Lesia.su
der Zijlstraat-\ereeniging ie Lerdeiken. De
voorzitter, de Leer J. C. Caderlas van Veen,
besprak in zijn welkomstrede de voor-ge
schiedenis der vereeniging, hoe door een
drachtig samenwerken bij na'ionalc feestelij
ke gelegenheden steeds dc- Zijlstraat een
goed figuur Leeft gemaakt Dit samenwerken
der bewoners onderling is de oorzaak ge
rest der oprichting van de Zijlstraat ver-
iniging.
De tien jaren die nu achter ons liggen zijn
zeer bijzonder: door Lel enorme leed van
in oorlog, dat wij allen meegemaakt heb-
n, is er niet veel groots tot. stand gebracht
kunnen worden, maar daar, waar de belan
der Zijlstraters op het spel stonden, vond
men steeds bet bestuur op zijn post. Met een
opwekking dit feest aangenaam ie vieren,
besloot spreker zijn rede. Nu. dat bet gezel
lig is geweest, bleek ten duidelijkste, want
bel was 12 uur voor iemand er erg in bad..
Het kwartet „Kunst en Vriendschap gaf zijn
sehoonc liederen op een wijze, zooals alleen
dit kwartet zulks vermag. De humorist, de
G. Nielen. was in èën woord onbetaal-
en Prof. Antonini heeft vele 8taaltjes
laten zien, die allen in bewondering bracht.
Ten slotte zij vermeld, dat er ook nog oen
pianist was, die zijn plaats aan hel klavier
waardig was. Dc zaaLzag er keurig uit. Nog
langen lijd zal deze avond in de gesprekken
(Ier Zijlst raters een deel uitmaken.
ZILVEREN JUBILEUM „ST. 1IU-
HRECHT'.
JV.ci» schrijft ons
t j J9 September herdenkt de afdecling
Haarlem van deu Ned. R.-K. Bond van Bak-
-, Cacao-, Chocolade- en Suikerbewer
ker- St. Hubrecht", onder-afdeoling van do
afd. Haarlem van den R.-Kath. Volksbond,
bn.-ii- 25-jarig bestaan
Op 19 September 1S95 werd zij opgericht
oor eenige R.-K. bakkersgezellen, in het
met een klein aastal leden uit wier
midden een bestuur werd gekozen, bestaande
uit de heeren F. lloff, als voorzitter, J.
Poortman, secretaris eu J. A. Heekelaar,
penningmeester. De heide eerstgonoemden
zij.i reeds overleden, de liter Beekelaat is
-i gedurende deze 25 jaren ona.'gebro
ke:i bestuurslid gebleven, waarvan hij gedu
"inde 15 jaren de fnnclie var. penningmees
r vervult wel een bewijs dat deze func-
ticnaris de rechte man op de rechte plaats
eluige zijn telkens weder herkiezen door
de leden.
Mocht de vc-recniging zich in het begin
■.heugen in een stijgenden bloei. later is
■t weder minder geworden, omdat toenmaals
0 vereenigingsleven nog niet zoo doorge
drongen was bij de leden van „St. Hubrecht"
li heden ten dage.
Toch mocht de vereeniging zich evenwel
veder, wat ledental betreft, herstellen, er
vas weder een flinke vooruitgang merkbaar.
Wie herinnert zich niet de groote Internatio-
mtlt Bakkenjientoonstelling in 51. Havo",
van 411 September 1913, welke door den
Burgemeester van Haarlem. Jbr. Sandberg.
rd geopend, en waar ook de Commissaris
der Koningin van Noord-Holland Icgenwoor-
was, alsook zeer vele leden van den Ge
it eraad? De tentoonstelling stond onder
.•ore-voorzittcrscbap van Mr. J. N. J. E.
Hc-erkens Tbijsscn, wel een bewijs dat ,.Sl.
Hubrecht" mocht bogen co de sympathie
van velen. Ook wat betreft"ce Haarlcmsehe
P.:: kkerspatroonsvereeniging, onder voorr.it-
v. hap van zijn energieken leider, den heer
üukcmcijer. Van heinde en verre, waion oan
ib de exposanten opgekomen, zeLfs veicn
1 liet buitenland vooral België was flink
rtcgenwonrdigd. liet was wel een groot
waagstuk voor het bestuur van „St. Hu
brecht" cn vooral voor den tocnmaligcn
v oorzitter cn penningmeester, de heeren Van
W'icringcn cn Beekclaar, om zoo iels op
Ie durven zetten, maar zij mogen, en
ook de andere leden vnn het besluur, met
nis herdenken hetgeen zij toen tol stand
hebben gebracht eu waarvan zij steeds do
herinnering bij zich dragen, zoo dikwijls z(j
de. inioie banier zien. welke van het saldo,
w Dice dene tentooimiclling opleverde, werd
bek oi tigd.
,,Sl. Hubrecht" liecfl, nadien verschiliendo
perioden van voor- cn tegenspoed gehad, wel
ke cellier steeds tot ecu aantal verbeterin
gen hebben geleid, vooral in den laalslcn
lijd. Wel oen bewijs, dat ook bet tegenwoor
dige bestuur, onder leiding van zijn flinkon
voorzitter, den heer S. P. J. Slovens, die do
zaken voor velen tot ceir goede oplossing
wist te brengen, waardoor „St. Hubrecht-
dan ook, zoowel in als buiten dc stad, op
oeu peil Btaat dal haar door velen benijd
wordt cn haar tot eer strekt.
Moge liet dan ook gegeven zijn dat „St.
Hubrecht" nog vele jaren voor het welzijn
van hare leden moge werkzaam zijn cn dat
vooral de heer Beekclaar, welke ook nog
vaak ala afgevaardigde naar verschillende
congressen werd - gezonden, het laatst nog
met den voorzitter naar Utrecht, het moge
beleven dat de vereeniging ,.Sf. Hubrecht"
haar gouden feest herdenkt.
MUZIEK IN DEN IIOUT.
Prigramma van de muziekuitvoering, te
geven door het Haarl. Muziekkorps, op
Zondag 1 Augustus, n.m. te uur.
1 Marsch Mattchicc, BorclClerk.
2. Ouverture Mirïlla. Gounod
3 Walz Aclamation. Waldteufcl
4 Fantasie Romeo et Julictlc, Gounod.
F>. Ouverture Die schone Galathc, Suppö.
6 Fackeltanz (der Landfriede), Brull.
7 Potp. „I,es Vespres Sicflicnne", Verdi.
