HiilLEM'S DlCfiUii
ZOMERTE.XTOONSTELLING
MUSEUM VAX KUNSTNIJVERHEID.
Do tentoonstelling in het Museum
•van Kunstnijverheid blijft tot nadere
aankondiging geopend. Tot heden be
droeg het aantal bezoekers sinds 27
Juli J.1. 1922.
Uitgaan
CONCERTZAAL SOCLETEIT-VER-
EENIGIXG. Men schrijft ons:
Zondag beginnen weer de gewone
Zondaguvond-speciailiteiten voorstel
lingen van de expL A Ben no, in de
groote concertzaal der sociëteit Ver-
eenlging
De beste en nieuwste specialiteiten
zullen wederom optreden, voor a.s.
Zondag staan op het programma de
wereldberoemde 3 Cairtellae, Jong.
leur-Act, Th© Great Lucas, Illusionis-
tcni Nina and Partner, Excentrieik-
Acrobntiek evenals Salankie, de kod
dige Amerikaan; Otto Zeagers, de be
kende Auteuir, Duo Matron enz. enz.
De muziek is wederom onder leiding
van den bekenden variété-musicus M.
Agstaribbe. Voor dit seizoen Ts een ge
heel nieuw décor geschilderd dcor 'den
chef-décorateur van de Hol'! an dia
Filmfabriek, F. Danz.
Opmerkingen uit de
burgerij.
DE TOEGANGSPRIJZEN OP HET
,.HAARLE»1"-TERREIN.
Een „Haarlem-supporter" zendt ons een
schrijven, waarin hij klaagt over de toegangs
prijzen tot het Haarlem-terrein, die z. i. voor
een niensch met een bescheiden inkomen veel
te hoog geworden zijn II ij vraagt of bet nu
wel zoo dringend noodzakelijk was, om ook
het voetbalgenot duurder te laten betaien en
vreest, dat er wel eens door de Haarlemsche
ingezetenen een actie op touw gezet zou
kunnen worden, teneinde het bestuur te dwin
gen, don toegangsprijs weer te verlagen. Het
bestuur van Haarlem, schrijft bij (ten ver-
eenigïng die er financieel toch niet slecht
vóórstaat) moet niet denken, dat het publiek
tóch wel komt.
De heer J. Lembeck. de penningmeester
van „Haarlem", dien wij met den inhoud van
dit stuk in kennis stelden, deelde ons mede,
dat wanneer de mcnschen buu toegangsbewij
zen bjj den voorverkoop koopen, zij slechts
17 centen méér betalen dan het vorige sei
zoen, wal hij. in vergelijking met Amsterdam
eu Den Haag. waarlijk niet veel vindt. De
belasting op de publieke vermakelijkheden in
Schoten is ook verhoogd, maar dit bedrag
is nu bij den toegangsprijs inbegrepen. Üo-
vendieu, zei hij. moet niet vergeten worden,
dat de vercemgiug Haarlem, na het terrein
zooveel grooter geworden is. ook veel meer
onderhoudskosten heeft. o.a. aan hoogere loo-
nen voor controleurs en terreinknechten. De
verbetering van de accomodate van het ter
rein heeft een zeer belangrijk bedrag ge
vorderd, waarvan de rente en aflossing eik
jaar betaald moeten worden.
Bet Fiimkijkspel
Het Scala-Theater.
Wie nu werkelijk iets bijzonder moois wil
zien, brenge een bezoek aan bovengenoemd
theater. Daar gaat lot en met Maandag a.s.
een heel mooi Journaal, daarna een
klucht „De verkiezing", waarom hartelijk
gelachen werd, en als hoofdnummer „In den
mist", met -Nazimova in do hoofdrol. De han
deling van bet stuk is mooi. en het spel
uitstekend. We zien Nazimova in een
dubbele rul eerst als moeder, later als de
dochter van die moeder. Wat moet dat een
hardvochtige broer wezen, die eerst zijn
zuster tot wanhoop brengt en daarna het
kind van die zuster zóó afgezonderd van de
maatschappij en de mcnschen lioudt, dat zé
niets van het leven weet. Ze woont n.l. met
haar oom, dien ze voor haar vader houdt,
op een afgelegen vuurtoren, waar slechts zel
den iemand kouit. Doch welke pogingen de
oom ook doet, het gelukt hem niet liet meisje
van het leven verwijderd te houden. Dit ge
beurt als er een schip door den mist op een
zandbank vastloopt en het meisje er been
snelt, als ze van den vuurtoren uil gezien
heeft dat er raenschen aan boord zijn. Haar
opgetogenheid is oen prachtig stukje spel.
Haar oom doet alle moeite het meisje van de
mcnschen verwijderd te honden, doch het ge
lukt hem niet. Deze film is waarlijk schoon
te noemen en de explicatie en mooie muzi
kale begeleiding voldoen heel best.
De Kroon.
In het filmhuis „De Kroon" weer eens een
Hollandia-film! Te verwachten was het dus,
dat de stroom van bezoekers groot zou we
zen dat was dan ook zoo het was ei-vol.
Het stuk heet: „Zooals ik ben...."; 't is
een realistisch drama In zes actcn en bewerkt
naar den Engelscbeu roman ..As God made
me.van Helen Protberoe Lewis Hei
geeft de geschiedenis van een meisje, dat bij
een familie als meid-alleen in betrekking was
en onverwacht een erfenis kreeg, waarmee zc
wel mooie kiecrcn kou koopcu. maar
geen goede manieren! Ze verwisselt van
naam. onder welken zij trouwt nset ten baron,
die daardoor met zijn vader gebrouilleerd
raakt. Er gebeuren heel wat spamimide en
aandoenlijke dingen te veel om in dit kort
bestek te vermelden eer liet zoover komt.
dat de oude baron de arme vcrslootclmg
Yvonne aan zijn hart drukt en als zijn schoon
dochter erkent. Als wc nu nog zeggen, dat
er in de zaal vele datnes tersluiks en op ge
heimzinnige manier haar zakdoeken naar het
gelaat brengen en zich voordat de cloc-
trische lichtjes weer ontstoken worden
haastig naar de uitgangen spoeden, dan weten
de lezers meteen, dat het drama een bijzon
der diepen indruk op bet publiek mnakt. Het
stuk eindigt dan ook zooals ieder dat wenaciit
en het slot-tafereeltje is innig-licflijk
Vóór de pauze nog een paar dolle kluchten,
een caricatuur-film en mooie natuurbeelden
Die dingen zijn evenwel geheel vergeten ais
Yvonne aan het slot tegen haar echtgenoot
zegt: „Je moet me naar nemen.... zooals
ik ben!"
De directie vau „De Kroon" heeft inder
daad weer een gelukkige keuze gehad.
Het Tooneei
„De Goal", sporl-salyrc in 3
bedrijven, van Mr. C. P. van
Rossem en Jan Feith, door „Het
Hofstad Tooneei".
Wanneer Dr. Edruond Pulloman in het eer
ste bedrijf van „De Goal" vol enthousiasme
spreekt over het voetballen in den goeden,
ouden tijd. toen men nog speelde om het
spel en om het spel alleen, dan hooren wij in
dat gedeelte Jan Feith, den all-round sports
men. Want dat deze sport-satyre geboren is
uit een groote liefde voor het viyubalepel is
wel zeker. Jan Feith hem mogen wij
immers wel verantwoordelijk stellen voor het
s p o r t-gedeelte uit dit stuk is een gedes-
illusionnecrd voetballer, die met blijkbare
spijt de uitwassen der tegenwoordige voetbal
sport in Holland en eigenlijk in de heele
wereld heeft aangezien. Wij weten allen
cn zeer bekende voetballers gaven ons dit in
de pauze grif toe dat in vele clubs de
quaestie der ..recettes" zwaarder weegt dan
het spel. dat niet door alle voetballers meer
gespeeld wordt om de sport alleen en dat
vooral bij de keuze van bet Ncderiandsch elf
tal in de voetbalwereld dikwijls geïntri
geerd en ook wel gekonkeld wordt. Het zou
dus zeker zijn goede zijde hebben, wanneer
dit alles eens in een friscb, vroolijk blijspel
op de kaak werd gesteld.
Maar dat dit den beeren Van Rosscra en
Jan Feith in deze sport-satyre gelukt is,
zouden wij niet durven beweren. De schrij
vers hebben, om een vcietballersuitdrukking
te bezigen, „over de lat geschoten" door een
al te zwarte, maar vooral door ccn al to
malle voorstelling van de zaak Ie geven.
Vader Palleman. de „sport-maeecnas", die
geheel van streek raakt, wanneer hij hoort,
dat de recette bij een match meer dan 14000
gulden bedraagt, omdat hij er 30 van krijgt,
die niet voor de meest ploertige middelen te
rugdeinst om zijn zoon Johnnie in het Nc
deriandsch elftal te krijgen, is een carica-
tuur. Niemand van het publick zal dezen
halven gek en zeker niet zooals Jan C. de
Vos hem speelt ju sérieux" hebben geno
men. Deze rondhuppelende, leeg-hoofdige
sport-manïak is een kluchtspelfiguurhij is
al te dwaas, dat men ook maar één oogen-
blik*in hem gclooven kan. Ieder voelde, dat
men met ecu onmogelijke charge te doen
had en hierdoor maakte de scóne van bet
dronken voeren van den tegenstander Jansen
geduree^ half-time" in liet geheel geen
schrijnenöen indruk. Er was geen veront
waardiging bij het publiek, omdat de perso
nen caricatureu waren, eu de overdrijving er
daardoor te dik op lag. „Nou ja," dachten de
toeschouwers in de zaal. „zoo erg is het in
de werkelijkheid niet! De schrijvers maken
er maar een grapje van!"
Een grap, meer dan ecu sa tyre leek ons dit
spel van de hecren Van Rossom cn Jnn
Feith. Voor een sa tyre was de behandeling
niet ernstig en schrijnend genoeg. Daarvoor
was er op sportgebied ook te veel onwaar
schijnlijks in. Hot heelc tweede bedrijf in
het clubhuis deed een beetje dwaas en onmo
gelijk aan, en geen oogenblik geloofde jc aan
de „match", die daar achter op Het veld ge
speeld heette te worden.
Wij vernamen, dat de heeren Van llossem
en Feith dit blijspeilctjc indertijd samen in
elkaar hebben gezet voor de tenniswedstrij
den in Hilversum. Als gelegenheidsstuk heelt
dit blijspel 2eker uitnemende kwaliteiten en
wij kunnen ons voorstellen, dat deze spotter
nij toen een „reuzen-succes" heeft gehad.
Maar het „groote tooneei" vraagt toch nog
iets anders. Het getimmerte van dit blijspel
is wat erg losjes en het geheel wel wat al te
leeg. Het is duidelijk, dat hij den bouw niet
op „den tand des tijds" gerekend is en men
het maar voor een feestgelegenheid in elkaar
heeft gezet. Van Rossem heeft wezenlijk wel
beter werk geschreven dan deze sport-Mtyre
en zal dit zelf allerminst ontkennen.
Maar Van Kossem bezit als blijspelschrij
ver in Holland niet genoeg tc waardeeren ei
genschappen, die ook in dit blijspel onophou-
TWEEDE BLAD.
Zaterdag 18 September 1120
Lichamelijke Opvoeding
Ongelijk© ontwikkeling der
liciiaamshellten. Bevoor
rechting der rechter-ledema-
ten en haar oorzaak. Bij
misdadigers is de linkerhand
bijzonder in trek.
Een van de vel© verschilpunten
tussohen gymnastiek en sport is de
alzijdigheid van de eerste tegen de
eenzijdigheid van de laatste. Iedere
soort van sport is eenzijdig, zij het
dan ook dat daarin nog sterke gra
dueele verschillen voorkomen. Het
groote voordeel van goed geleide, op
weleiisdhappcüijken grondslag rus
tende en meermalen per week
gegeven gymnastiekleseen is gelegen
in dc verbetering van de belangrijk
ste levensfuncties alsmede in de om
wikkeling van do voornaamste orga
nen en hun harmonische samen wor
king. Daarom laat men in de gym
nastiekzaal alle oefeningen, di© daar
toe aanleiding geven evenveel maten
door dn linker- ais de rechterhelft
van het lichaam uitvoeren. Men heeft j
daarbij geenszins d© illusie, dat men
beide helften van het lichaam op den
duur tot gelijke prestaties zal bren
gen, want hoezeer ook de organen
van beide zijden door oefening vej-
steikt en verbeterd kunnen worden,
altijd zal het vermogen van de eene
lichaamshelft beneden dat van de an
dere blijven. In de meeste gevallen
is het dc linkerhelft, di© in ontwik
keling de mindere blijft. Het omge
keerde komt echter evenzeer voor, a<
is het dan ook in belangrijk mindere
mate. De bevoorrechting van "3e rech
te! ledematen is echter niet in de
eerste plaats het gevolg van meer
oefening door groot© gebuik; bij
betrekkelijk jonge kinderen merkt
men ook al 'n duidelijke voorkeur op
voor den rechterarm. Toch zijn som
mige menschen geneigd om a:s
het maar even mogelijk is de lin
kerhand aan het werk te zetten, niet
tegenstaande het schrijven, teekenen
e.d. hun van jongsaf geleerd is met
ilc rechter uit te voeren. In uitzonde
ringsgevallen blijkt dan ook de an
kerhand krachter en vaardiger te zijn
dan de rechter, De regel is echter,
dat de rechter ledematen bij ons in
het beste blaadje staan. Ook in het
sprnnkgebruik komt dat uit, waret
„linksell beteekent hoekig, onhan
dig onbeholpen. Als dan het alge
meen erkende feit dat meestal de
re cht-rhand superieur is aan de lin
ker, niet zijn grondoorzaak vindt m
metr oefening van de eerste, welke
zou dan de aanleiding tot deze bn-
gelijkneid kunnen zijn Prof. F. A.
Schmidt, Sanitatsrat te Bonn, zegs
omtrent dit onderwerp: „Daar de
rechter lichaamshelft voor hare Be
wegingen onder invloed staat van de
linker hersenhelft moet men, op
grond van de groolere vaardigheid I
van de rechterzijde van het lichaam,
besluiten tot meerwaardigheid van
de Imker hersenhelft ten opzichte
van de rechter" 1)
Daarom heelt men studie gemaakt
van de voorziening met slagaderlijk
bloed van de groot© hersenen, omdat
daarvan de voedingstoestand dier or
ganen goeddeels afhankelijk is, en
daarmede natuurlijk de wijze, waar
op de betrokken functies worden
verricht.
I.iiddcckens concludeert dan ook in
een verhandeling over rechts- en
linkshandigheid tot de noodzakelijk
heid van een betere bloedvoorziening
der linkerhelft van hoofd en hals,
omdat de richting der buiging van de
lichaamsslagader en de wijze van
vertakking dit gevolg moeten hebben.
Zijn opmerking, als zou daarmede
geheel in overeenstemming zijn, dat
de baardgroei links sterker is en bij
Haarlemmer Halletjes
EE N ZATERDAG AVON DPRAATJ E.
Hendrik Mariuus Swerver, de be-
roeyide NederJoudsche ontdekkings
reiziger, de eenige Nederlander voor
wien tijdens zijn leven een standbeelo
opgericht is (men kent het smaakvolle
monument in liet Haagsche Bosch)
bracht onlangs een bezoek aan Hup
st ra, die m de verte aan hem geparen
teerd en daar niet weinig trutsch op
is. Mevrouw Hupstra, anders zoo
scheutig niet, vroeg ons voor den voL
geilden dag te ©ten en zoo kwam net,
dat ik een paar uur onder liet gehoor
van den grooten man was en heel wat
van de taak en het bestaan van ont
dekkingsreizigers hooren mocht.
Wereldontdekkers, heb ik altijd ge
dacht, zijn groote, forsclie menschen
met een baard en rechtopstaande ha
ren, groote, blauwe oogen waarmee ze
je door en door kijken en een paar
sterk gespierde handen, van 't soort,
waai- je oen leeuw zijn keel mee dicht
knijpen kunt, als hij je daar tenmin-
St© <h n tijd voor laat. Misschien is
Swerver da uitzondering, due <Ièn re
gel bevestigt; maar in ieder geval: hij
liad een heel ander voorkomen. Klein
van stuk, met een goudien lorgnet op
den neus eu een geschoren gezicht,
mee.- een acteur dan een ontdekkings
reiziger. Alleen trof het ons, dat hij
blijkbaar een groot doorzettingsvermo
gen bezat, want d© kip die inderdaad
heel taai was, behandelde hij met
een volharding die do gastvrouw een
kleur op 't gezicht joeg.
Natuurlijk begin jc een gesprek met
zoo'n beroemd man met ©en onnoozel-
heïd: „houdt u veel van reizen?" Het
antwoord was verrassend: „ik vind
het vreeselijk, maar ik kan 't niet la
ten. Als ik in den trein zit en langs
een eenzame villa spoor midden in
een boscli, dan denk ik: „ha, daar zou
ik willen wonen". Maar als ik daar
aan toegaf, zou ik zeker binnen zes
weken op reis zijn naai- de Ganges,
of do woestijn Kalahari of zoo. 't Is
een soort van ziekte, denk ik, een
ander heeft jicht of zieke nieren of
ït-n borstkwaal, ik ben zwerfziek".
Tweede onnoozele opmerking van
blozen de rood© kleur eerst links op
treedt, lijkt ietwat gezocht. Hoe het
rij, de practijk hoeft ui ieder geval
ook aangetoond, dat niet beide
lichaamshelften in aanleg even vaar
dig zijn, dat men dus goed doet beide
t© oefenen, maar dat één zijde
meestal de linker altijd iets achter
zai blijven bij de andere. In de gym
nastieklessen, waavan het te berei
ken resultaat in de verre toekomst
iigi, zal men aan beide zijden van
het lichaam evenveel aandacht moe
ren schenken; bij de verschillende
sportieve verrichtingen moet men do
keuze van arm of been vrijlaten; de
bedoeling is dan om zoo hoog moge
lijk te springen of zoo ver mogelijk
te werpen enz. Het directe resultaat
is du6 nu het doel en om dat zoo
gunstig mogelijk te doen zijn zet men
figuurlijk en letterlijk zijn beste
beentje voor. Sohermen doet men met
zijn sterksten en vaardigsten aim,
wont 't is om de meeste treffers te
doen.
Zoo is er verschil tusschen springen
als gymnastische en als athletiscne
oefening. In liet eerste geval elscht
men zoodanige hoogte, dat de moeu
lijkheid niet voornamelijk daarin
schuilt, maar stelt men bepaalde
eischen voor wat betreft aanloop en
afstoot, ormhouding tijdens het zwe
ven, wijze van neerkomen. In liet
tweede geval is het juist omgekeerd,
de hoogte is dan het doel en de vurm
geheel bijzaak, ook het afstoovc»
linkó of rechts. Het i6 dus verkeerd
om in zuiver sportieve oefeningen
een tweezijdige uitvoering te eischen.
Over de linkshandigheid in het al
gemeen vait nog een merkwaardig
heid snede te deelen; in de eerste
plaats, dat volgens de statistieken
dit verschijnsel onder 2—4 der
beschaafden voorkomt, terwijl bij
misdadigers het percentage voor
mannen 14 en voor vrouwen 22,7 De-
draagt. Beroemde kunstenaars leve
ren ook voohcelden van linkshandig
heid: zoo waren Leonardo da mol
en Adolf Menzel beiden links. Het
verschijnsel is blijkbaar zoo oud als
de menschen, want reeds in den Bij
bel in het boek Ricliteren, is sprake
van een zekeren Ehud die links was
en waaromtrent dan ook verder iets
verteld wordt, dat hij zijn zwaard,
dat aan de rechterheup hing, met de
linkei hand uitnam. In hetzeifde boes
vinden wij ook vermeld, dat van de
26,700 krijgslieden van den stam Ben
jamin, die tegen den stam Israel op
trokken „zevenhonderd uitgelezen
mannen hnksch waren; deze allen
slingerden met eenen steen op een
haar, dat het hun niet mist©". Het
is wel zeer opmerkenswaard, dat dit
percentage van 2.6 blijft tusschen de
grenzen ,dle men in den tegenwoor-
digen tijd gevonden heeft.
H. L. WARNIER.
1) vertaling van mij. W.
Buitenland
Poolsch-Russisehe oorlog.
Het aanstaande ronde
offensief.
Het kootfd'blad van doBo-ajew n-ten,
I rle„Iev©6tya" schrijft in een artikel
over den oorlogstoestand, dat do vijan
deal van Rusland zich te vroeg ver
heugd hebben. D© tijdelijke nederla
gen, die de rcvode legers hebben gele-
dn, vormen slechts ©en episode van
.den oorlog. Aan het Poolsch© front,
zullen de Russische troepen weer tot
het offensief overgaan en het laatste
woord is nog niet gesproken in dezen
sector. Nu begint ©en nieuwe actie en
deze zal met een onvoorw iiardel ijk©
overwinning van de rood© legers ein
digen.
Poolseho vredesvoorwaarden.
Men verneemt, dat de vredesvoor
waarden, die aan de Bolsjewisten t©
Riga zullen worden voorgelegd, defi
nitief zijn uitgewerkt door d© Poolsch©
regeering, en er bestaat geen twijfel
aan, of de voorloopige vrcdesbepalin-
de toehoordei s, die dan volgt, is: „u
kent do aardrijkskunde van de wereld
zeker wel op uw duimpje!" Hij ant
woordde: „je moet als wereldreiziger
beginnen met veel af te leeren. Op
school krijg je van de aard© een in
druk, alsof ze een toevallige hutspot
is van meren, bergen, landstreken en
zeeen, daar is niets van waar. Het
ziet er allemaal heel ordelijk en lo
gisch uit en volstrekt niet zoo raar
gekleurd, als een scholier wel denkt".
„Raar gekleurd?" vroegen we! „Na
tuurlijk. We leerden van d© Witt©
Zee, de Gele Ze©, de Roede Zëe, de
Zwarte Zee, ik heb ze allemaal be
zocht; zonder ©r iets wits, zwarts,
roods of geek aan op te merken".
„U kan zeker wel goed zwemmen?"
„Neen mijnheer, waar zou dat voor
dienen? W anneer ik kapitein op een
stoomboot in de binnenwateren was,
zou ik stellig de zwemkunst leeren, I
maar als wereldreiziger heb je er j
niets aan. Val je bijvoorbeeld in den
Indischen Oceaan over boord, dan
heb je maar één kans: opgepikt wor
den door de hoot die 't schip uitzet
om je op te visschen. Maar wanneer
ze je niet kunnen vinden tusschen al
die groene golven in (je eigen gezicht
ziet natuurlijk ook groen van angst)
dan ben jo reddeloos verloren. Alle
zwemmen verlengt dan je lijden
maar". En hij maakte in een plasje
jus op zijn bord een aanschouwelijke
voorstelling: „dit is die Indische
Oceaan, hier deze ontelbare brood
kruimels stellen do golven voor, hier,
dit pieterig kleine kruimeltje ben je
zelf. Dat kleine stukje lucifer stelt de
reddingeboot voor. Hoe moet die je
nu uit dat plasje jus, ik bedoel uit
dien Indischen Oceaan halen?"
W© begrepen het en namen ons
voor, nooit in den Imfischen Oceaan
over boordi to vallen. De onbenullige
vragen werden voortgezet. „Er is ze
ker wel groote. afwisseling in dat
voortdurende reizen?"
„Héelemaal niet", zei de ontdek
kingsreiziger: „U zult wel denken: ©r
is groot© verscheidenheid bijvoorbeeld
in vervoermiddelen. Groot© vergis
sing. Die op wielen, schokken en
schudden, onverschillig of het ©en
N'oorsch wagentje zonder voeren, een
diligence in Italic of een boemelt rein
gen kunnen binnen eenige dagen wor
den get eekend, indien de Russische
regeering inderdaad vrede verlangt.
De Poolsch© regeering heeft behoor
lijk acht geslagen op alle billijke
eischen desr Sovjet-regeering, maar is
daarentegen slechte bereid aan <kse
alle geeiechte waarborgen aan t© bie
der. op den grondslag van volkomen
wederkeeriglteid.
De vredesonderhandelingen.
Het Poolsche Telegraaf-Agent uur
verneemt uit Moskou, dat Tejitsjerin
persoonlijk de leiding van d© Russi
sche vredeadelegatie te Riga op zich
zal nemen.
DE CRISIS IN ITALIC.
De ItaJiaansche katholiek© volks
partij vaardigt een manifest uit tegen
het communisme en de revolutionaire
propaganda.
KONSTANTINOPEL—PARIJS.
A.s. Juni treedt ©en ludhtpcstdlLenet in
werking tusschen Pairijs en Komstan-
tinopel.
DF ONTPLOFFING TE NEW-YORK.
De politie heeft aanwijzingen gevon
den, dat de ontploffing is veroorzaakt
laoor een reusachtige bom, geladen
met ©en sterk ontploffend middel, na
melijk trinitrotoluol, en stukken ijzer
van venstertralies.
SMsnieaws
'ORGELBESPELING in de Groote-
of St Bavokerk te Haarlem, op Dins
dag 21 September 1930, des namid
dags van 2—3 uur, door den heer
Louis Robert
Programma: 1. Praeiudium et Fug
G gr. t-, J. S. Bach. 2. Sonate über
Luther s Choral „Ein fesle Burg 1st
unser Goti", S. de Lange. Allegro mo
derato, Andante. Lento IRecilauv),
Fuga. 3. Piigerchor, Wagaer-Liszt.
4 a. Capriccio, b. Alla-Fuga, E. Le-
maigre, 5. Toccata Militaire, 11. M.
lliggs.
DE BELASTING IN DE PROVINCIE
NOORD-HOLLAND.
Het lid der Provinciale Staten van
Noord-Holland, D. Kooiman, heeft in
zake de provinciale opcenten op de
rijks-directe belastingen aan Gedepu
teerde Staten eenige becijferingen
overgelegd, die naar zijn meening een
sterke aanwijzing biedeD, dat d© op-
Irengst van de oocenten inkomsten
belasting en vermogensbelasting de
raming zeer belangrijk zal overtref
fen:
Naar aanleiding daarvan vraagt
mj: zijn Gedeputeerde Staten bert ld:
1. Voor ditmaal aisnog oen cnoor
zoek in te steden naar de vyr.ncedi
iijke opbrengst van de inkomsten lte-
Jaeting en de vermogensbelasting over
het belastingjaar 1919-1329, volg»ns
de thans bekende en waarschijnlijk
og te verwachten aanslagen, voor
zo ever de provincie daarop op ren ten
heft,
2 indien de uitkomsten van het on
der 1 bedoeld onderzoek daartoe aan-
•edding geven ©en nader voorstel aan
de Stater, te doen tot heffing van lage
re getallen opcenten dan waartoe in
o© jongste Statenzitting is besloten?
GEVONDEN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij: A. F. v. d.
'Veen, Botermörkt 4, geld; Gemeente-
reiniging, hond; Blink, L. Heeren -
straat 3, horloge; H. Weiber, God.
Scha'Rb urgen-gracht 38, porten on n ai e;
Mantel, Klein© Houtstraat 32, porte-
ir,onnaie; J. Veering, Vooruitgang-
straat 135, portefeuille; Zegwaart,
Klaverstraat 8, portemonnaie (taech)
P. Pels, Dr. Levdsstraat 95, ring; A.
Lotus, De Witstraat 50, rozenkrans;
J. C. Wiekart, le Zuid Poldenstraat,
2S, tabakspijp; G. KÏaasen, Papento-
renvest 5, tasch.
in Australië is. Zeilschepen hebben
:dlemaal de eigenaardigheid om scheef
te gaan liggen, gewoonlijk sta je
daarin ongeveer op je hoofd. Stooin-
boolen hebben 't zonder onderscheid
op je maag voorzien".
„U vindt het dan zeker wed pl«tie
rig, dat u «weer aan den vasten \Val
is?"
.Neen", zei hij. Hij scheen er wel
een gewoonte van te maken, om neen
to zeggen. „Ik vind deze onbewegelijke
kamer iet© ongewoons, iets angstigs,
'k heb een gevoel alsof die zich zoo
maar houdt en zoo dadelijk e>en heel
rare kapriool zal maken, waar ik dun
niet op verdacht ben".
„Maar u kent stellig veed talen?"
..Neen", zei hij maar weer. „Waar
voor zou je dat als reiziger noodig
hebben? Als er wat te ontdekken vait,
dan is 't natuurlijk in onbewoonde
streken. Anders zou 't al lang ontdekt
zijn. In onbewoonde streken wonen
geen menschen, ik kan er dus geen
gesprokken voeren. En kom ik in aan
raking met onbeschaafde volksstam
men, dau ken ik hun taal immers
toch met. Er bestaan op de wereld
zet en en veertig duizend zeshonderd
zes en veertig vreemde talen en voor
naamste dialecten het leven is te
kort, om d'ie allemaal uit je hoofd te
leeren. Bovendien, jo hebt niets aan
zoo'n wilde te vertellen. Wat weet hij
van de Sovjet en van de nijverheid in
Italië? En wat zou 't mij kunnen sche
len, hoeveel vijanden hij pas versla
gen heeft! Eén keer ben ik genood
zaakt geweest, een gesprek met zoo n
zwarten nikker te houden, diat lang
niet plezierig was".
Wo spitsten ons op een verhaal.
Hopma, die zijn glas al had opgehe
ven, vergat te drinken en zette het
weer neer. Maar V,'outer, als altijd
begeerig om lastig te wezen vroeg:
„waarom zijn negers zwart?"
„Ik denk", zei Swerver, „om ze te
onder scheuten van de blanken. Als u
mij du© weet to vertellen, waarom de
blanken blank zijn, dan weten we ook
precies, waarom negers zwart moe
ten wezc-n. Maar nu het verhaal. Ik
waa op expeditie in d© binnenlanden
van Afrika, om een groot meer van
heet water te ontdekken, dat dus in
verbinding moest staan met onder-
aardsch vuur. We kwamen ui een ne
gerdorp en werden buitengewoon
vriendelijk ontvangen. De koning be
loofde alle hulp en bijstand, leende
dragers en gaf levensmiddelen, 't Ging
prachtig, haast al te mooi. Het eenig©
vervelende was: om de dag of drie
vier verdween er een van mijn eigen
manschappen en alg ik een onderzoek
instelde, kreeg ik ten antwoord: hij is
door een tijger weggehaakt, of in het
meer gevallen en door een kaaiman
verslonden of zooiets. Nooit zag ik ook
maar een spoor van die tochtgenoo-
ïen weerom.
Einde! .--1, was ons onderzoek afgè-
loopen, ik had prachtige gegevens over
hot kokende meer, we konden af
scheid nemen. De koning zat met een
ouden hoogen hoed op, een roode
parasol in zijn hand en moderne
bruine schoenen aan, die hem te klein
waren, "op zijn troon en schudde mijn
hand, toen we hem vaarwel kwamen
zeggen. „Uw kaïneraden", zei hij,
„kunnen heengaan en uw aanteeke-
mngen meenemen, maar u moet nog
wat blijven, tot overmorgen".
„Maar Majesteit", zei ik, „hoe kan
ik alléén vertrekken" Dat gaat toch
niet!*'
„Ik zei toch niet. dat u zou vertrek
ken. U moet blijven".
Het werd mij wat onplezierig te
moede. „Wat bedoelt Uwe Majes
teit?"
„Overmorgen is ons Zonnefeest.
Daar moet u bij wezen, u is precies
dtk genoeg, dat zal uitstekend sma
ken".
Hierbij sperde hij zijn negermuil
wijd open en lachte, dat het schater
de. Nu begreep ik, waar mijn arme
kamaraden gebleven waren. Het wa
ren de gezetste vun onze expeditie ge
weest. Men hsd zc opgegeten en stuur
de nu de mageren weg. Helaas, hoe
veel spijt had ik nu van den inland-
schon brandewijn, die geurig is, maar
zwaarlijvig ma.-ikt, van de gesuikerde
baksels, die de oude negerkok altijd
kiaar stond, om voor mij te bakken
niet zonder bedoeling hadden de boos
doeners mij daarop zoovaak onthaald.
Mijn kameraden hadden mijn von
nis gehoord. Ze fluisterden onder
elkaar, toen zei er een, heel zachtjes:
„als u ons aanvoert, slaan we ons
met de wapens in d© hand er door
heen". De koning kon het niet ver
staan hebben, maar hij begreep het
toch zeker, want hij klapte in zijn
handen: wel vijftig man van zijn lijf
wacht kwanten binnen cn gingen ach
ter ons staan. Wat zouden w ij met
ons zessen tegen de overmacht?
Ik nam dus alscheid van mijn mak
kers, verzocht hun 111 de Europeesche
nederzetting, die 't dichtst in de buurt
was, hulp t© halen en rekende op mijn
goed gesternte, om ui: de moeilijk
heid te raken. In een hoek van mijn
koffer vond ik toevallig een almanak
en daarin bladerende, bemerkte ik dat
er over drie dagen, dus een da*- na 't
Zonnefetfit, waarbij ik als hoofdscho
tel zou moeten dienen, «sen groote
zonsverduistering wezen zou. Kon i
"het tot dien tijd uithouden, dan was
er kans op redding.
„Hoor Koning zen ik, „wanneer
ik moet sterven, ben ik boreal. Maar
bij ons te 'tand© is liet gebruik, dat
ieder vóór zijn dood zijn levensge
schiedenis schrijft en nalaat, tot lee
ring voor zijn kuideren".
„Dat is goed", zei luj, „u heeft
een dag. Begin dadelijk, dan is u
zeker op onzen feePtdag klaar."
„Neen, dat is te kort, ik moet min
stens drie dagen hebben".
Hij gaf mij er twee. De termijn zou
verstrijken zijn op den Zonnedag,
's middags te vier uur. Ik sclu'oof, ik
schreef, allemaal onzin (er was toch
geen Nederlander in dc buurt, duo
het leizen kon) cn zoo eindigde ten
slotte de termijn. Toen do lijfwacht
mij uit mijn keet kwam halen, brand
de er een vroolijk vuurtje op liet
plein. Dat waa voor mij bestemd.
„Uwe Majesteit", zei ik tol den
vorst, di© onwillekeurig zijn kaken
al op en neer bewoog, „ik ben klaar
met rnijn testament, maar nu moet
ik mijn laatst© gedachten nog die-
toeren. Dat is bij ons to lande ge
bruik. Andera zal de toom van de
Zon u treffen!"
Hij spartelde wat tegen, klaagde
dat hij eai zijn hof al 24 uur gevast
hadden en dus hongerig warenmaar
gaf eindelijk toe uit vrees, dat
mijn bedreigingen zouden uitko
men, want hij was hijzonder bijg©-
loovig. De neger, die tusschen ons
«lelijk naar roren konen. In zijn dialootr zB»
telkens van die geestige ..Franvhc" wendin
gen. dit- den rrhten Mij^jielsebrijver verra
den. 1'tachtig i» liet. zoo*!* hij fclkeiu zijn
bedrijven weel tc sluiten cd liet slottoiniceltj»
tusschen Edmond ca FlpIIic.ic een juweeltje.
sten, dié alleen van juneors van^goeden huizo
rijn tc verwachten. Hoe kostelijk cn onver
wacht Wjvoorbcefil is die trouvaille in III otn
het ccrc-lidmaaitchap van dc Voetbal-Unie
niet aan vader I'allcmau maar aan den zoon
Edmond te d'jea aanbieden cn welk een «ecs-
tigc spot is niet dc hu!dïginp van den voetbaj-
koumt* Johnnie door de jongen:, van.. do
Het vrij talrijke publiek, waaronder wij
eejige bekende voetbal-grootheden v«n naam
opmerkten beeft deze voetbal-satyrc met
blijkbi.ai genoegen gevolgd. Er is vee! en
hartcujk gelachen en vooral na het tweede
bedrijf enthousiast geapplaudisseerd. Deze
dankbare huldiging gold zeker ook voor een
groot deel liet amusante spel der leden van
bet hcfetad-TooneeL Voora! Annie van Ees
en ('or van der Lngt Melsert waren zeer
aardig in hun rolleu van Fluffie en Eduiond,
Z(j given samen weer dat natuurlijke, fijn-hu
moristische spel te genieten, dat bun optre
den telkens weer tot een verdiend succes
'mankt. Jan C. de "V'oa Sr. zou door matiging
vader Palleman misschien wat aannemelijker
kuai.cn maken. Hij hippelde en tippelde, nu
soms over het tooneei, alsof hij den St. Vitus-
dnns had.
„De Goal" zal hier nog wel eens worden
pegeVen. In een sportstad als Haarlem zijn
velen, die over het tegenwoordige en vooral
over het vroegere voetballen denken als hun
oud-sudgenoot Jan Feith.
Bit ds Omstreken
HEEMSTEDE.
Directeur der Bedrijvom
Naar wij ven-nemen zal de benoem
de directeur der gemeentebedrijven,
de heer Ir. W. J. A. Duijnetee, welka
zijne benoeming heeft aangenomen, in
functie treden op 1 November a.6.
Groenendaai. Door de
Harmonie „Eensgezindheid"- alhier,
zal a.s. Zondagmiddag tusBchen 3 en
5 uur concert worden gegeven in
muziektent in Groenendaai.
De heer A. van Wingerd© benoemd
lot adjunct commies ter secretarie al
hier zal in functie komen op 16 0<f
tabor a.s.
Zwemvijver. Naar wij ver
nemen zal do zwemvijver, wegens ver
andering van weersgesteldheid, ver
moedelijk worden gesloten op Zater
dag 25 September a.e.
Vacature raadeli d.Dooi
den voorzitter van het Centraal Stem
bureau is bekend gemaakt, dat op
Dinsdag 21 September a-s. een zitting
zai warden gehouden tot het benoe
men van een lid van den Raad in ver
band met het bedanken als zo;
door den heer A. Honig..
In diens plaat© zai verkoren worden
verklaard de heer C. van der Kloot
Meijbuxg, Christ. Hifit, wonend#
Bosch en Vaartstraat, alhier.
BENNEBROEK.
GEMEENTERAAD.
Vergadering van den Gemeenteraad nj>
Vrijdagavond 17 September. Voorzitter is de
Burgemeester, Jhr. Mr. Sciits van Oven.
Ingekomen was een schrijven van de ge
meente Heemstede, meldende een verhoogden
gasp rijs tot /0.22 per M3 tot ceü maximum
van 40 M3, voor eiken M3 meer zal de prijg
ƒ0.19 bedragen.
Mededeel inp werd gedaan, dat dc kas van
den gemeente-ontvanger opgenomen - en in
orde bevonden is.
Op een verzoek van den gcmcento-vcld-
wachtcr om verhnoging van traclement. stel
len B. cn W. voor. diens salaris met 100.—
per jaar te verhangen. De heer Bakker,
kan zich hiermede in zooverre vereenigen,
dat aan een eventueel besluit terugwerken
de kracht tot 1 Januari 1920 zul worden gö-
gevc-n. Dr. Van Aalst en wethouder
p u b h i vinden de verhooging nog te ge
ring. Ten slotte wordt besloten tot een saia-
risverhooging van f 100.— per jaar, met te
rugwerkende kracht tot 1 Januari 1920. De
gemeente-rekening wordt vastgesteld en
goedgekeurd. In het College van Zetters wor
den voorgedragen in de eerste vacature de
heeren P. Zeestraten en G. Stam (plaatsver
vangend) en in de tweede vacature de heeren
C. van Es en M. E. Verschuur.
Bij de rondvraag vestigt de heer B a k k e t.
nog dc aandacht op dc niet brandende petro
leumlampen aan den Meerweg, hetgeen nu
weer noodig wordt.
Met dc toezegging van den Voorzitter, dat
de lampen nagekeken zullen worden, eindig'
deze korte Raadszitting.
als tolk fungeerde, omdat hjj wat
Engelsch verstond, zou mijn laatst©
gedachten opschnjven.
„Begin maar gauw", zei de oude
rekel. Ik denk, dat hij mee gevast
bad. Maar ik haastte mij niet. Diep
zinnig peinsde ik en gaf elk uur een
ingewikkelde gedachte op. waar
niemand een touw aan vastgeknoopt
kon hebben, ïk zelf ook niet. liet w.:s
een xüooi'tafreoL We zaten in de
tent van den koning: :k, de schrij-
vfmde tolk en de vorst met zijn ho
velingen, die maar steeds hongeriger
werden ik hoorde af en toe hun
magen knorren.
t Werd avond, de nacht viel in,
ik dicteerde nog maar altoos, ieder
uur een volzin. Een van de hovelin
gen vroeg beschroomd, of 't met wat
gauwer kon. ik snauwde hem af. Te
gen den morgen werd ook de vorst
ongeduldig En *t moest nog twee uur
«luren, vóórdat de zonsverduistering
kwam. Ik begon dus ;n geheimzinnige
duistere taal fe spreken van de Zon,
di© niet wilde, dat ik sterven zou,
dreigde met wraak en allerlei vree-
seljjke straffen en mij rechtstreeks
tot den koning wendende, voorspeld©
ik hem, dat de Zon, twee uur later,
uit toorn over mijn dood, verduiste
ren zou, de vogels zwijgen, dé aar
de stil zijn.
Eindelijk was het uur daar. Ik gaf
met een plechtig gebaar den vorst
een zwart glaasje, waardoor hij de
zonsverduistering zien kon. De vogels,
ontsteld door het ongewone schouw
spel, zwegen, de koning zag dat ik
waarheid sprak 'an in zijn angst gaf
hij mij een escorte me© naar den
naastbijzijnden Europeeschen handels
post.
De aümanak had mij gered".
Wij zuchtten van verlichting en
vielen, alof we zelf uitgehongerde ne-
gcrhovelingen waren, op den ossen-
haaa. aan. Swerver, onz© vriend en
gast vertelde nog meer van zijn lot.
gevallen. Maar daarvan een volgen
den keer.
FIDELIO.
