luitenianÈdi Overzicht
TWEEDE BLAB.
Weenstiag 6 Jili 1921
lichamelijke Opvoeding.
XLIII.
japaiioch Worstelen. (Ju Juteu).
ïcn aanzien der vurdedigingsspor-
tcn heb ik tot nu toe aledbls een en
kel ivoord gewijd aan het schennen
eri net boksen. Daarnaast evenwel
hebben wij nog het worstelen en het
is speciaal liet Japansch worstelen,
het z.g. ju jutsu, dat ik ditmaal in
mijn beschouwingen wil betrekkon.
Dtfze kunst is de speciale verdedings-
wijee van zwakken tegen sterken,
zcifs van oai ge wapenden, die zich de
Japansdie worstelkunst goed eigen
gemaakt hebben, tegen gewapende
aa •■•anders. Volgens P. M. C. Toe-
poe een in de sportwereld bekend
instructeur in het boksen en ju jutsu,
ziin sracht en gewicht zelfs nadeelen,
duur zware, sterke menschen stijver
en semakke! ijker uit hun evenwicht
te mengen zijn dan lichte. Voor bru
ten acht iiij deze sport allerminst
geschikt, de sterkste woesteling zou
in ren oogenblik gebroken worden
door kalme, moedige vrouw. Zoo
schrijft hij althans in het boekje, dat
hij over de Japansche verdediginge-
methode heeft samengesteld. Het ju
jutsu wordt beschouwd nog didhter
bij het ongereglementecrdo vechten to
staan dau hei gewone worstelen. De
bedreling is, den tegenstander zoo
danig in zijn macht te krijgen, bijv.
door een bepaalden greep, behooreri-
de tot dö serie grepen, die men heeft
beoefend, dut men hem gemakkelijk
en met weinig kracht ernstig kan
verwonden, althans zoodanig, dat
men niets meer van hom te duchten
heeft. Men behoeft niet alle 250 aam
vnlten cn verdedigingen, die naar
men zegt in het ju jutsu bestaan,
voikomen te beheerschen om zich
een tegenstander van liet lijf te hou
den. In 1915 was ik in de gelegen
heid t6 Noordwijk een demonstratie
bij te wonen in de Japansche wor
stelkunst door Toepoel <n een bekend
Amsterdamisch sportman, den heer
Ploeger. Ik herinner mij, dat ik het
meer dan merkwaardig vond deze de
monstratie van nabij to zien. Zij was
de moeite van het kijken alleszins
waard. Beide heeren hadden zich ge
kleed in oen Japansch kleihuis en
kort broekje; onderbeen en voet wa
ren onbekleed. De grepen en klem
men, die wij te zien kregen, waren
dikwijls wan een verbluffenden een
voud. Men mocht echter niet uit het
oog verliezen, dat hier beide strijders
het ju jutsu uitvoerden; ieder hun
ner wao er steeds op uit een greep
uit deze kunst toe te passen of w
verijdelen. Cm e -i juist denkbeeld
van da waarde d zer veirdedigings-
spoTl Ic verkrijgen, zou men eigen
lijk deze methode door Iemand, die
haar g.-od machtig is, moeten laten
toepassen tegen allerlei willekeuri
ge vechtnrbazen, die met of zonder bc-
Saaide me;bode vechten. Toepoel zegt,
at worstelaars, die zich er aan ge
waagd hebben, steeds in enkele mi
nuten van Japansche worstelaars heb
ben verloren. Dit is nog al roérkwaai-
dig, vooral wanneer men bedenkt,
dat een Japanneer vaak niet meer
weegt, dan de helft van het gewicht
van ecu Euro pees oh worstelaar. Een
ernstige kamp tusscJien een bokser
en ooji Japansch worstelaar! schijnt
nog niet to zijn voorgekomen. Toe-
poe', die beide sporten beoefent en
wien ze beide lief zijn, zegt daarom
trent: „Wat de kansen betreft, gelou-
ven ial van boksers, die nooit of te
nimmer ju jutsu zagen, dat de bok
ser winnen zou. Ik echter, die beide
sporten ken, reeds lunger dan twaalf
jaar boks en enthousiast voorstan
der van deze sport ben, meen, dat
do bokser geen kans zou hebben.
Vond de strijd plaats in een ring en
mocht de bokser naakt zijn, dan zou
de strijd mogelijk eenigo minuten
duren, vooral als de bokser een zeer
vlugge, kleine man was. Zou men
echter cnpartijdig te werk gaan, bok-'
her en ju jutsuer beiden in gewoon
wandelcostuum en in eene groot®
ruimte kampen, dan zou Japan Euro
pa overwinnen in minder tijd dan ik
dezen zin geschreven heb."
W;e aanvalt zonder bepaalde me
thode, schijnt in bet geheel geen kans'
te hebben op eenig succes. Of dit
echter towezen is? Het ju jutsu
wordt weinig in ons land beoefend;
bij de demonstratie in Noordwijk heb
ik den indruk gekregen, dat. de be
oefening voor kalme menschen niet
gevaarlijk is. Voor hen, die echter te
spoedig in vuur geraken, ia het geen
sport; eén greep of klem iets te forscli
aangelegd en letsel, vaak zeer ern
stig, is het gevolg. De beoefening
van Japunscb worstelen omvat het
methcdiöch loeren vallen, het Jeeren
der grepen, worpen en klemmen. Het
slaai mag eigenlijk niet er toe gere
kend worden, aangezien deze sport
geen ander doe! heeft dan den tegen-
stader in zijn macht te krijgen en
hem tc bedreigen met verwon
ding. Wanneer iemand zich bij de
oefeningen overwonnen meent, tikt,
hij met een vrije hand of voet op het;
lichaam van zijn tegenstander of op
dan grond. Bi het boekje van Toepoel
wordt nis verteld, dat In New-York
Londen, Parijs en verscheidene an
dere steden óf aan alle agenten, óf
alleen aan de besten de beginselen
van ju jutsu geleerd zijn. In Landen
schijnen soms aristocratische jonge
dames ecu aantal grepen en kiesmanen
te hebben geleerd om zich tegen even-
tueele aanranders te kunnen verde
digen. Zij zullen echter wel moeten
bekennen, dat de beste ju jutsuer al
leen iets vermag tegen één tegenstan
der. Wordt men door meer aanran
ders aangevallen dan kan men nog
wel trachten overeen te komen, dat
de aanranders in een bepaalde volg
orde bekampt zullen worden, doch ik
vrees, dat zij in dergelijke overeen
komsten niet treden.
In den tijd, dat de Engelsche suf
fragettes zich hevig roerden, heeft
eens een dame van niet meer dan vijf
voet lengte een echten Londenschen
„bobbie'1 in een oogenblik vechten
met zoó'n handigheid neer geworpen,
dat hij bewusteloos bleef liggen. Die
dames hadden n.l. les gehad, hoe zich
in voorkomende gevallen te verdedi
gen. Een collega bobbie, die Japansch
worstelen had geleerd, heeft nog een
kwartier noodig gehad om dit lid van
de zwakke kunne te overwinnen.
Met dit voorbeeld is voldoende aan
getoond, dat kracht en gewicht in
het Japansch worstelen van weinig
waarde zijn.
H. L. WARNIER.
Da processen to Leipzig.
't Proces legen
majoor Crmdus.
De president vroeg aan een gevuigc:
Vertel nu, hoe gij zelf een gewonde gedood
hebt.
De soldaat itlclie, uit Konstanz antwoord
de: Ik ging met de kapiteins Cruaius en
Muller over het slagveld. Voor "ons lag een
Franschman ter aarde. Kapitein Crusius
gaf hem een schop en hij opende de oog&n.
De kapitein zeido mij„Voor het bevei
uit". Ik zag hem vragend aan. „Voer bet
bevel uit" herhaalde de kapitein, maar ik
deed alsof ik niets begreep. Daarop wendt
zich kapitein Muller tot mij cn zegt op
barsehen toon: „Zult gij het bevel uitvoe
ren?" Toen hob ik op den Fransclunan «tn
pistoolschot gelost en zich tot don presi
dent buigende, zegt de getuige bijna on
hoorbaar „en de Pranselunan bewoog zich
Het duurde minuten lang, dit eenvoudi
ge relaas, want telkens stokte de getuige,
alsof hij bevreesd was tot hel einde te ko
men. Maar zijn woorden waren vast en ze
ker, want na zeven jaar zag hij nog dul
delijk het gebeurde voor zich. Ook majoor
Crusius herinnert zich onmiddelijk deze
scène en hij roept door de zaal„Niet ik,
maar kapitein Muller heeft het bevel gego
ven den Franschman te dooden." Maar nie
mand gelooft hem. Zooals men hem ook
niet geloofde toen hij, nadat een andere
getuige hem verweten had eigenhandig
drie gewonden doodgeschoten te hebben,
door do zoal brulde: „Ik heb mijn leven
lang nooit een menseh gedood."
Nadat het O.M. in het proces tegen ma
joor Crusius een gevangenisstraf van 2 1-2
jaar had geëiseht, volgden do pleidooien
der verdedigers.
De eerste verdediger wees er op, dat het
tocli een eigenaardigen indruk moet ma
ken, wanneer een man, die alle krachten
heeft ingespannen om zijn vaderland te ver
dedigen, met gewone misdadigers gelijk
wordt gesteld. Aan den anderen kant klinkt
het als een hoon als in naam van liet
overal gesehonden volkenrecht, een cl erge
lijko aanklacht wordt ingediend. Men be
hoeft slechts te denken aan de hongerblok-
kade van Engeland en do Frausche „uct-
toyeurs"
Bewezen acht de verdediger alleen, dat
Crusius bet bevel tot doodschieten ter
goeder trouw heeft doorgegeven. Een
Franscli rechtsgeleerde heeft in een opstel
betoogd, dat het in Leipzig tot massa
vrijspraken moet komen, daar er geen wet
bestaat, die do handelingen der beklaag
den strafbaar stelt. Op dergelijke wijze
hoeft zich do Engelsche Lord Chancellor
geuit. Indien er dus volgens de voorsclirif
ten van het Volkenreoht geen strafvorm i3.
moet vrijspraak volgen.
De Iwecdo vordediger vult de uiteenzet
tiilg van zijn collega met betrekking tot
het resultaat, van do bewijsvoering aan en
sluit zich aan bij hel verzoek vari den eer
sten verdediger om vrijspraak.
Generaal Stongor sprak tenslotte, zicht
baar bewogen zijn voldoening er over uit,
dat het hem ia toegestaan zich liier te ver-
dedigen tegen de beschuldiging, een der
gelijk bevel gegeven tehebben. Hij zeide
o.a.„Tot mijn verdediging kan ik zeggen,
dat ik nooit in den oorlog jets gedaan
heb wat het zonlicht niet kon velen. Ik
heb nooit een militair het bevel gegeven,
dat niet in overeenstemming was met de
grondslagen van het volkenrecht. Met op
geheven hoofd kan ik voor de hoogste
rechtbank van het rijk verklaren: Ik heb
in den oorlog niets gedaan dan mijn
plicht tegenovor hot vaderland, tegenover
mijn keizer en in het belang van hc-t leven
dor mij toevertrouwde dappere soldaten."
Majoor Crusius verzekert, dat hij ter goe
der trouw gehandeld heeft en verzoekt
voor het geval van veroordeeling om ver
zachtende omstandigheden in aanmerking
te nemen en om aftrek van de preventieve
hechtenis.
Het vonnis aal waarschijnlijk Woensdag
middag om drie uur worden uitgespro
ken.
Hel dooder. van gevangenen.
In den Elzaa volgt men do proeessen
te Leipzig met gespannen aandacht.
Woensdag j.l. hec-ft luitenant Laule on
der eede verklaard, dat de Fransche kapi
te in Miga gefusilleerd was, omdat hij wei
gere de wapens af te geven.
Thans publiceert een Elzasser. Leo Gue-
ser. in het „Mülhauser Tageblatt" een
schrijven, dat een verpletterende getuige
nis tegen den luitenant bevat.
Leo Gusser was in Augustus 1914 bij het
112e regiment infanterie gemobiliseerd cn
ingedeeld bij de compagnie van Laule. Hu
schrijft
Met eenigo kameraden heb ik kapitein
Miga in eon dorp in den omtrek van Saar
brückcn gevangen genomen. De kapitein
was gewond cn had een verband om het
hoofd. De luitenant gaf bevel hem onmid
dellijk te dooden.
Twee man gaven vuur en Mij:a viel mid
den op den weg neer. Men liet hem daar
liggen. Op het oogenblik van zijn gevan
genneming droeg do kapitein geen enkel
wapen. Luitenant Laule liegt du».
Gusser noemt nog een getuige, den El
zasser Nuninger, die bij hem was. Beiden
waren zeer verontwaardigd over het ge
drag van den luitenant, die hun bittere
verwijlen deed. Do tweo Elzassers verwon
doren zich er over dat zij niet als getuigen
opgeroepen zijn en verklaren zich ter be
schikking van het Hof to Leipzig te hou
den.
Hetzelfde blad te Mtilhauseii heeft nog
andere brieven ontvangen, waarin verklaard
wordt, dat het fameuze bevel tot afmaking
van gewonde Fransche soldaten schriftelijk
gegeven werd en onderteekend was door
kolonel Neubauer en generaal Stenger.
OPHEFFING DER SANCTIES.
Volgens do „Éclair" zal hot Fransche
standpunt op do aanstaande vergadering
van den Oppersten Raad scherp afgebakend
zijn. Er is geen schuldvordering zonder
onderpand. Welke onderpanden biedt
Duilsehland aan de geallieerden, welke
bereid zouden zijn de opheffing der hui
digc sancties te aanvaarden? Wij (aldus de
„Eeloir") zijn to minder van plan om
waarborgen les te laten voor beloften, daar
het kabinet-Wirth niet zonder moeilïjkhe-
oouwigdnrend is. Do rijkskanselier Wirth
hoeft bewijzen gegeven overigens van
bescheiden aard van zijn goeden wii.
Weten wij wie hem morgen kan opvol-
gen?
DE BETALINGEN DOOR DUITSCHLAND.
Te Parijs wordt dezer dagen ccn ver
gadering der geallieerde ministers van fi-
naucien gehouden waar besloten zal wor
den hoe men de eerste betalingen van
Duitsebland zal verdeelen.
ONDERMIJNING VAN BRUGGEN OVER
DEN RIJN,
Uit Berlijn wouit gemeld
De Fransclio militaire autoriteiten in het
Rijnland zijn voornemens verschillende
bruggen over den Rijn te ondermijnen.
Daartegen heeft de Rijkscommissaris voor
het bezette Rijnland in een nota gepro
te&teerd en er op gewezeö, dat dezo maat
regel noch in het wapenstilstands- noch
in het vredesverdrag, noch in do overeen
komst betreffende het Rijnland is voorge
schreven. Hij verzocht daarom de gezan
ton-eonferentio in to grijpen, om de on
dermijning van bruggen te Ludwigshafen,
Worms en Mainz te verhinderen. De ge
zantenconferentio heeft den rijkscommis
saris in' antwoord op dezo nota medege
deeld, dat zij zijn opvatting niet kon dea
len. Het ondormijningswerk vormt inder
daad een onderdeel van het voTdedigings
plan van het Rijnleger en ls door het com
mando, dot voor do veiligheid der bezet
tingstroepen verantwoordelijk is. voor on-
misbaar verklaard.
DE VREDE VAN DE VEREENIGDB
STATEN MET DU1TSCHLAND.
Naar aanleiding van het feit, dat de vrede
tussohen do Ver. Staten en Duilsehland
en Oostenrijk thans formeel is gesloten,
herinnert do Times" aan den langen duur
vau dit vredesproces. De fonneelo vredes-
sluiting is zoo lang uitgesteld tengevolge
van het feit, dat do Senaat het verdrag van
Versailles niet met de noodzakelijke twee
derden meerderheid heeft geratificeerd,
toen president Wilson het indiende. De re
publikeinsche senator Knox diende daarop
zijn bekende resolutie hi, waarbij de oor
log ten einde word verklaard en op een
afzonderlijken vrede met Duiteoldand
word aangedrongen. De resolutie had géén
kans te worden aangenomen, doch zij werd
wederom op don voorgTond geschoven,
toen do republikeinen in Maart j.l. aan het
bewind kwamen. De thans aangenomen re
solutie is evenwel, naar men weet. niet die,
welke door senator Knox is ingediend. Zij
werd door den afgevaardigde Porter in het
Huis ingediend, en wijkt in sooverre van
do reeolutie-Knoxc af, dat zij niet van een
afzonderlijken vrede gewaagt.
Nadat het Huis de resolutie-Porter den
13en Juni aangenomen had, beurde de
Senaat haar Vrijdag 11. goed. Een levendig
debat ging aan de stemming vooraf. Sena
tor Brandegee (republikein) uitte de hoop,
dat het van kracht worden der resolutie het
terugtrekken der Amerikaansche troepen
uit Duitschland tengevolge zal hebben. Se
nator McKellar (democraat) vroeg of het
niet het voornemen der republikeinen was.
om de resolutie door een vredesverdrag met
Duit9chland gevolgd te zien. Senator Bran
degee antwoordde, dat dit niet het geval
was. Een handelsverdrag evenwel zou den
rede tot stand brengen.
In gevolge de aanneming van de reso
lutie in het AmerikaanBche Huis van Af
govanrdigden ten gunsto van 'n vrede met
Duilsehland _zal thans worden onderhan
deld over «en handels- en vriendsohapsver
drag tussehen Duilsehland en de Ver. Sta
ten.
UIT EN OVER OPPER-SILKZlë.
Pro-Poolsche betoogingen.
Uit Beuthen wordt geseind
Do bevolking an het plebisciet-gebied
dat tot op heden door de opstandelingen
bezet is geweest, heeft Zaterdag een betoo
ging gehouden om met Polen vcroenigd te
worden. Do huizen waren met nationale
vlaggen versierd en groote optochten trok
ken door de straten. In vergaderingen
werd den opstandelingen hulde gebracht
en geprotesteerd tegen den terugkeer der
Duitsehe autoriteiten. De genomen beslui
ten zijn aan de mtorgeal lieerde commissie
meegedeeld.
DREIGENDE ONLUSTEN IN MEXICO.
De Vereenigde Staten zenden
oorlogsschepen.
Renter meldt uit Washington Het Ame-
rikaanschc departement van Marine heeft
een kruiser en een kanonneerboot naar Tam-
pioo gezonden tier bescherming van de Airae-
rikaanscfae belangen in Mexico, voor het ge
val die mochten bedreigd worden door ar-
boidsonlusten, voortvloeiende uit werkloos-
beid. veroorzaakt door het stopzetten der
werkzaamheden bij buitcnlandscbe petroleum-
maatsehappijen.
Uit Mexïco-City wordt geseind President
Obregou heeft een decreet uitgevaardigd,
waarbij de petroleum-maatschappijen, die zon
der reden het werk stopzetten, verplicht wor
den tot betaling van schadevergoeding aan
het werkloos gemaakte personeel. Gemeld
wordt, dat in de strook van Tampico in de
laatste dagen moer dan 10.000 arbeiders door
buitonlandscke potroleuin-maatacbappijen ont
slagen werden als represaille tegen het Mexi-
eaanseho decreet Ier verhooging van de be
lasting op uitgevoerde petroleum.
Volgens een vroeger bericht hoeft de
Standard Oil Cy. bet verzenden van petra-
i stopgezet, in verband met de nieuwe
Mexicaan schc wet op de olie-exportbelasting,
die volgens den president van deze maat
schappij" bet karakter van belemmering en
ook andere maatschappijen een «Sergelijke po
litiek zullen gaan volgen.
DE TOESTAND IN IERLAND.
Generaal Smuts iB Dinsdagmorgen met
2 gewone mailboot uit Engeland in
Dublin aangekomen. Zijn komst, die uit
lekte, was vrij avontuurlijk.
Vele verslaggevers en persfotografen
stonden op de kade op hem te wachten
en om hem te ontvangen ging de burg*
meester van Dublin met Arthur Grif
fith en ©en of twee andere vertegenwoor
digors van 8inn Fein naar de aanleg
plaats, doch zij keerden allen onverrion-
terzake terug. Onder de passagiers, die
aan wul stapten, bevond xtch generaal
Smuts niet. Het praatje werd rondge
strooid, dat hij zich niet aan boord be
vond. Doch intussclion zat hij op de boot
in zijn hut, die hij door een der hofmees
ters had laten sluiten. Eerst toen alle
aanwezigen de kade hadden verlaten, ging
hij aan wal, en reed hij onmiddellijk naar
het stadhuis, waar hij zijn opwachting
maakte bij den verbaasden hurgemee»
ter. Gemeld wordt, dai Smuts zich stil
hield aan boord, toen hij van uit zijn
hut de vele persmannen op den wal zag
staan. Zijn verblijfplaats te Dublin wordt
ook geheim gehouden, dooh de rede van
zjjn bezoek is duidelijk genoeg en men
lean gerusL zeggen, dat hij na overleg met
Lloyd George zal traehten, den lerschen
vredo te bevorderen en in verlmnd daar
mede zal beproeven, om do tiespreking
met Do Valera, die tot Vrijdag wera
verdaagd, ook door den premier van
Ulster Craig te doen bijwonen.
De correspondent van de „Evening
News" meldt uit Belfast, dat men aldaar
Smuts verwacht. Inmiddels is lord Middle
naar Londen gegaan en in een in-
ew te Ilolyhoad verklaarde hij, geen
rede tc hebben om onvoldaan te zijn over
do vorderingen, welke op de te Dublin
met do Valera gehouden conferentie zijn
gemaakt, doch alle leden van deze confe
rentie beloofden, om voorloopig niets
omtrent do besprekingen te zeggen.
Een wapenstilstand?
De Sinn Fciners hebben lord Bandon
i vrijheid gesteld. Castle Bernard, het
huis van lord Bandon in het graafschap
Cork, was den 21stcn Juni door Sinn
Feiners in brand gestoken en lord Bsn-
do was in een auto weggevoerd.
RATHENAC OVER HET VRAAGSTUK
VAN DEN WEDEROPBOUW.
Voor de llambui'gsche commissie
voor liet herstöl van het economisch
loven heeft de min)6ler vau den we
deropbouw, Lr. Kathenau, een rode
gehouden, waarin hl, o.a. het volgen
de zeide:
„Het probleem van den wederop
bouw is slechts een onderdeed van het
groote Europeesche vraagstuk, dat
niet door politiek, nie', door particu
liere personen en niet door regeenn-
gen kun. worden opgei st, doch slechts
door de volken zelf en door de macht
deer gebeurtenissen. Er moot ten con
tinent worden hersteld, He oplossing
vaai liet vraagstuk moet zóó zijn, dut
do eaamhoorigheld der Europeesche
volken, de vrijwillige of onvrijwillige
„Schicksalseinheit" van een geheel
werelddeel, zal worden erkend en dat
de consequenties, welk© de tijd cn de
nood eeschen, op ondubbelzinnige
v, ijze worden getrokken.
De Landen zijn m de eerste plaats
onderling verbonden uoor den keten
hunner ^naterieele schulden.
Er is geen land, dat thans geen
schulden heeft, behalve dan de groote
rijken aan aene zijde van don Oceaan.
De alvemeene schuldeischer van de
wereld is Amerika, en de algemeene
schuldenaar is Duitschland en tns-
schen hen in staan talrijke landen,
die zoowel schuldenaar, als schuld
eischer zijn en alle weer onderlinge
erplichtingen hebben.
Voors zijn de an den aan eikaar
verbonden door de depreciatie hunner
betaalmiddelen. Het geld van bijna
alle Europeesche staten is minder
waardig. Ten aanzien van de finan-
cIade en economische systemen der
wereld geldt echter de wet der com-
municieerende vaten, welke verhin
dert dat het eene land zich herstelt,
zoolang het andere lijdende is. Zoo
zijn de staten dus ook ondaning aan
één geketend door het begrip vau den
wederopbouw, min welken alle bo-
hoefte hebben. Het economische leve.i
van allen is aangetast en deze ver
nietiging sluit de volken te zamen
tot een gemeenschap van belangen
en mooden.
Want de wederopbouw van het ééne,
land kan niet geschieden, wanneer
liet herstel der Overige landen niet
gelukt.
De sameniioorigiieid strekt'nog ver
der, want het moet ons duidelijk zijn,
aat de tegenwoordige I an dngv bieden
van Europa klein zijn, deels door het
tot stand komen van veie nieuwe sta
ten en nieuwe versnipperingen, doch
deels ook door de vergelijking met
de groote (s-tatencomplexeri, welke
door den oorlog zoo goed als onaan
geroerd zijn gebleven.
De kleinere Europe esche landen zul
len, wanneer zij zioli nun samenhang
niet bewust zullen zijn, niet in staat
zijn de groote technische vraagstuk
ken der toekomst op te lossen, want
dc technische oplossing ligt in de hoe
grootheid der productie en deze wordt
op haar beurt bepaald door den om
vang van het verbruik.
Voor alles worden de landen en tol
ken van dit continent verbanden dooi
de crisis, welke over hen is gekomen-
Yclon zijn geneigd deze crisis op te
vatten als een voorbijgaand iels, dat
genezen kan worden door een «cnvou-
dig middel, waarmede men vroeger
c c onomi sche zie ktevensch ijnse len
placht te behandelen. Zij, dia dat ge-
looven, maken zich schuldig aan een
dwaling. Deze crisis ia e&a orgdinsche
ziekte van een ernstig rijdend econo
misch lichaam. Van de bewoners van
deze planeet zijn driehonderd mil-
lioeu uitgeschakeld als verbruikers.
Er is een wijziging van het produeti-'-
prograrmna der wereid noodig, wel
ke niet in enkele jaren kan worden
voltrokken.
Wanneer wij dit overzicht der sa
meniioorigiieid aan. ons voorhij laten
gaan, dan moeten wij gelooven, dat
geen minuut van der. Europe es ch en
en den wereldvrede voorhij gaat, d-ot
do kenners van liet economische le
ven der wereld niet bijeenkomen en
van 's morgens vroeg tot 's avonds
laat beraadslagen, hoe deze ziekte
genezen kan worden. Intusschen is
van deze genezing nog bitter weinig
te zien. Nog steeds vindt het denk
beeld ingang, dat de een kan bloeien,
terwijl de ander ten onder gaai.
Tegenwoordig schijnt de politiek eon
voortzetting van den oorlog met an
dere middelen te zijai. Nog steeds
heerscht de gedachte der vijandschap
c-n der vergelding. Het is te begrijpen
dat een diepe afschuw tegen den oor
log zich in de harten en zielen der
inenscliheid beeft, geworteld. Wij
Duitschers hopen evenzeer vurig op
oen duurzamen vrede. Wij begrijpen,
dot de gedachte aan veiligheid, zoo
als men die meent te kunnen verze
keren, op dit oogaublik méér de
openbare meening buiten Duitsch
land bdhearscht, dan de gedachte aan
economische noodzakelijkheden.
De ware veiligheid van de volken
en van den wereldvrede echter, be
rust niet op een individualistische»
grondslag, doch op he gevoel der sa
me nhoorigheid van alle ledon cn dee-
len der wereld tot een geheel en de
Ciize Laslihc:
L-IJk
Rechter: „Is deze zaak zoo belang
rijk, dat zij liiet buiten de rechtszaal
kan worden beslist i
Beklaagde: „Dat kan zo best, Edel
achtbare, maar toen wij daar mee re-
z r waren, kwam de politie tuvechcu-
beide".
ZIJN OPVATTING.
„De astronomen leeren ons", zei-
dc de man, die den geloerde uithing,
„dat sommige storreri zóór ver van
ons verwijderd zijn, dot een expres-
trein, die honderd kilometers per uur
rijdt, zes millioen jaren noodig zou
hebben om ze te bereiken!"
De andere inan zat stilzwijgend in
een hoekje en was in gedachten.
..Hoor je wat ik zeg zeide de ge
leerde.
Je, zeker en weet je waar ik aan
darijt r
„Wel
„Verbeeld je Iemand die er noodza
kelijk heen moet en die den laats ten
trein mist en loopen moet! Ook 'n
baantje I" (Het Leven.)
Onderwijzer: „Jantje, wat is je va
der r
Jantje: „Een numismaticus
Onderwijzer: Maar Jan, een numis
maticus is een verzamelaar van mun
ten".
Jantje: „Mijn vader ook, meneer.
Hij is conducteur op de electrischs
tram.
wereld zal dan het meest veilig en
gezond zijn, wanneer de levensnood-
zakelijkheid van-een ieder zul jjii er
kend.
Onder de volken, met welke wij in
oorlog zijn geweest, heeft de gvd .li-
te jKist gevat, dat een goudstroom
kan ontspringen cn geëxploiteerd
v. or Jen, welke van Duilschlaud uit
gaande, alle andere landen wederom
gceond zaJ maken. Ik laat in het mid
den, of een genezing djor een goud
stroom, welke van één enkel land uit
gaat, der wereld tcu goede zal ko
men, doch hel lijdt geen twijfel, dat
zulk oen goudvlood wel niet zal ont
springen.
Wij Duitschers zijn gebonden nttia
onze cmderteckeuing van het vredes
verdrag. Wij zullen vervullen, waar
toe vrij verplicht zijn en zullen tut
aan de grens van ons kunnen gaa-.i,
ten einde de eer van onzen naam
hoog te houden, welke onder dc ver
dragen staat, welker bindende kracht
wij erkennen, ook al komen zij niet
overeen met onze wenscheu. Dat
hoi uit ons er echter met van af, om
openlijk te zeggen, dat de vormen,
waarin de vervulling van ons wordt
geëischt, niet overeenkomen met het
[iivstn tie vermogen van het land cn
dat zij zich niet aanpassen aan ouzo
Duitsehe verhoudingen.
Duitschland is geen land van geld
en grenastof/en en kun dus slechts
betalen roet den arbeid zijner han
den en hoofden De door de Dutt- hs
vertegenwoordigers te Parijs voort*
gezette Wiesbadenschc onderhümle-
linjrc-n vonden steeds voortgang <n
wekten de overtuiging, dat dc tegen
partij de bepalingen van het lev-truurs
programma wenscht.
Ten slotte gaf de minister uiting
aan de hoop. dat Amerika teji aan
zien van het verantwoordelijkheids-
gevoel der Amerikaansche burgers
zal erkennen, dat dc genezing Ier
Europeeeche toestanden onmogelijk
is, zoo liet groote Amerika zich afzij
dig houdt.
Verspreid nieuws
EEN AMERIKAANSCHE HULDEBETUI
GING AAN DUITSCHLAND. - Maandag,
op don herdenkingsdag der Aroerikaanxclie
onafhankeijlkheidsvcrklaririg. werden mui
Amerikaansche zijde aan dén voet van het
standbeeld van Frederik den Groote. Unt;-r
den Linden, twee kransen met Engelsch op
schrift neergelegd, als tee ken van erkente
lijkheid voor de vriendschappelijke houding
»n dezen monarch tegenover Amerika.
UITGEWEZEN. - De Beienebe i« ace-
ring beeft den Russische» volksgcmachtigd®
van financiën Krostmsky en zijn particnlic-
i secretaris uit Beieren uitgewezen cn hen
ir Berlijn teruggezonden.
S0C-DEM. EN ONAFHANKELIJKER
IN DUITSCHLAND. Op het te Leipzig
gehouden congres der Saksische soc.-dc;».
partij vormde de hereeniging hisschen oniilh.
öoc. en soc.-dera. hol hoofdpunt der beraad
slagingen.
Een motie werd aangenomen, inhoudende,
dat het aannemen van het ultimatum door
de betde »oc. partijen en dc solidariteit van
grootkapitalisten en reactie bij het afwen
den der lasten op de schouders der arbeider*
dwingt tot ecu sterk© politiek© eenheid, tic
gemeenschappelijke Mgoc.-i»
genstellingen tusschan beide geenszins meer
zoo groot zijn. dat zij een duurzame hinder
paal moeten vormen voor dc hepeeoiglng dor
beido partijen.
Dc oonfcrcutie besluit derhalve de doof
de beido soc. partijen gevormde rcxcoriog
tc stcu&cu en niets onbeproefd te laten om
tc komen tot oen hereon iging der beide pan
HJen.
'e e u t i 1 e 4 n
De geheimzinnige
Roger Bullock
Na
45)
Eindelijk bereikten zo den ouden
inolen. De deur stond opcu. Niet zon
der eenige aarzeling gingen ze naar
binnen en klommen de trap op naar
de kamer die Mark zich zoo goed her
innerde.
Intusschen was er één ongelukkige
man. die den heelen nacht aan het
"Veerhuis had moeten, denken. Tel
kens en telkens weer, nadat Lydia
verdwenen was, had Neal J arrow hij
zichzelf de boodschap herhaald die
hij gehoord had die karnkzinnige,
onmogelijke boodschap van een «Joo-
de dat Roger Bullock hem dien
avond om tien uur in den ouden mo-
Vi> spreken wilde.
Eindelijk scheen het J arrow toe dat
er op de heele wereld niets anders
meer bestond dan die boodschap; hij
hoorde het in het ruischen van de
rivier, iu het ritselen van de bladen,
vreemde gestalten doken voor hem op
en fluisterden voor zc weer \erdwe-
neu lla,t Roger Bullock op hem zou
wachten op de plek waar hij ver
moord was. Meer dan eens lieD N'eal
J arrow weg, vast van plan om zoover
mogelijk van den molen weg te blij
ven; maar hij kwam steeds weer te
rug. tot hij het oude Veerhuis weer
voor zich zag.
De nacht ging voorbij cn een dag
en toen werd 'liet weer avowd. AUe be
grip van tijd en plaats was liij nu
kwijt, hij wist niets meer dan dat
groote vervullen huis, v aarin hij Ro
ger Bullock gedood had. Als ooa dron
ken man strompelde hij over het
moeras, nu eens zeide luj tot zichzelf
dal hij niets te vreezen bad als hij
Conh&way maar vond, dau weer ver
beelde hij zich dat hij Mark Conna-
way tegen kwam en met hem vocht
oil dat hij weer wegliep; en zoo begon
dan al dit vreeselijko weer van voren
af aan. En steeds kwam hij dichter
en dichter bij den molen.
In dezen izenu/wtoesLuid kon hij zich
geen datum en tijd meer herinneren.
Was hij gisteren in het Veerhuis ge
komen iiK't Hoger Bullock, niet, do
vaste bedoeling om hem te dooden?
Hoe lang was het geleden dat hij een
armen, hongerige» jongen op den weff
vond en hem met een mooi verhaal
tje naar binnen gelokt had, hem te
eten gegeven had en dronken ge
maakt en hem hulpeloos eoi versuft
met den doode allceu had gelaten.
Was hij vanavond uit den molen weg
geloopeix en een paar minuten later
weer teruggekomen, met het doel orn
Mark Connaway wakker te maken
On hem den dooden man, die onder
de canapé verborgen lag, te laten
zien?
Hij kon hel niet zeggen, hij wist lie;
niet. Slechts van één ding was hij
zeker: dat Roger Bullock in den ouden
molen op hem wachtte.
Eindelijk kwam hij bij de voordeur
van het hui6 en bleef daar een hee
len tijd aarzelend staan. De maan
scheen helder, alles was vredig en
stil. Hij duwde de deur open en was
er nu heelemaal niet verbaasd over
dat ze niet op slot was, net zijn hand
tastend langs den muur ging hij in
het donker de trap op tot liij aan de
dour van de kamer kwam, waar hij,
als de boodschap juist bleek te zijn,
Roger Bullock zou vinden. Hijgend
leunde hij een oogenblik tegen de
deurpost, eindelijk duwde hij ide deur
open en keek naar binnen.
Het was hcol vreemd maar de ka
mer zag er nog net zoo uit als hij
het zich herimtnerde. Op dc tafel
stond een brandende kaars; er lag
eon omgevallen flesch naast e» aan
hel eene einde vau de tafel waren mé.
krijt lijnen getrokken voor een spel
dat gespeeld hadden.
11 :j stond net in de kamer en
trachtte te begrijpen. Langzamer
hand drong het tot hem door: al het
andere was een droom geweest en
hij was -weer terug in dien. nacht toen
hij Roger Bullock vermoord had. Wie
was die man die daar bij het raam
zat, met zijn urmen jn de venster
bank en zijn hoofd op zijn urmen?
Hij liep er hoen en raakte den
min aan; maar Mark Connaway be
woog zich niet. Toen keek hij naar de
Canauc. die van de gewone plaats
weg was gesleept. Daar durfde hij
nog niet juuir tóe te gaan, hij wist
veel te goed wat er onder lag. Hij
was moe en duizelig, later zou hij we!
meen' moed hebben, aJs het tijd was
om den inan bij liet raam wakker te
maken en hem te beschuldigen van
den moord.
Hij liep naar de tafel, schonk wat
alcohol in een glas en dronk hel op-
Dat deed hem goed nu durfde hij
alles aan.
Hij deod een stap in do richting
van de canape maar bleef plotseling
met een schreeuw staan. Dc canapé
bewoog! Als dat wat er onder lag eens
een hand uitstak of er levend onder
uit kroop wat moest hij dan doen?
Hij moest het zich verbeeld hebben;
doode menschen bewegen zich niet.
Maar terwijl hij er naar keek be
woog de canapé weer en zag hij een
witte hand langzaam op den grond
komen. Terwijl hij zich aan de tafel
vuethield cn ccn gevoel had of er een
groote brok in zijn acd zou barsten,
viel do canapé met luid geraas om
ver en de man die er ceder lag stcni
plotseling op. Neul J arrow viel op de
knieën en bedekte zijn gelaat met de
handen en durfde niet op tc zien.
Ik heb je vermoord, Roger,
maar jij hebt mij daarna al wel hon
derd keer vennoord, kreunde hij.
Zeg me wat ik doen moet; neem de-
zon last van mij af, ik kon liet niet
verdragen? Bun jc niet rusten in Je
graf.
Antwoord mij. N'cal J arrow,
zeide Richard Bullock op streaigcn
toon. Je hebt liier ten jongen m
huis gebracht met het doel hem voor
jouw misdaad te laten boeten; heeft
hij mij vermoord of jou geholjien om
«ui tc dooden!
Neem, neen, dat weet jo wel,
zeido Jarrow, die nog steeds zijn ge-
zicht bedekt lüeb.l. - Hij sliep al dien
tijd; hij bleef slapen terwijl jij en ik
lner in de kamer vochten voor ik je
neersloeg. Je verdedigde jc leven
goed; uls ik niet vast van plan was
geweeet je te vermeerden, liad ik het
nooit kunnen doen.
Mark, die zrcJi niet langer beheer
schen kon sproiig c.p uit zijn gedwon
gen houd iu? bij liet raam. Verbaasd
kwam J arrow overeind. Op hetzelfde
oogenblik kw«.m Richard Bullock op
hem af met het doel hem beet te pak
ken en de deur van dc aangrenzende
kamer ging open en Withers kwam
tc voorschijn. Mooi' of Janow dacht
dat dc geest van den doode naar hem
toe kwuin of dal hij vaag begreep
welke list hier op touw gezel was
dat zal nooit bekend worden, hij liep
naar lat raam toe cn *«s ei vóór
itmand hem grijpen kon.
Een oogenblik bleef hij buiten in
de vensterbank staan en keek naar
Richard Bullock; toen draaide hij
zich met ec-n schreeuw om, struikelde
cn viel voorover. In zijn val raakte
hij het molenrad; hij draaide om cn
om en viel toen ln de rivier.
De drie mannen renden dc kamer
uit en vielen haast over eikonder op
dc trap. maar ze waren te laat. Hoe
wel ze langs deu oever van de rivier
liepen, zij ea een vrouw die als het
ware uit het niet opdoemde in den
donkeren nacht zagen of hoorden
zo niets meer. Geen arm die boven
het water uitstak geen kreet om
hulp.
Robert Withers kwam hijgend ca ln
zijn bloote hoofd hij den molen te
rug, daar ontmoette hij Richard Bel-
lock en Mark Gonnovay. Ik had
er een soort voorgevoel van dat hij
mij op het laats nog ontsnappen zou,
zeide de kleine visschcr. Het scheel
een haar maar h:j ls ons nog ont
glipt.
Hij heeft- nu zij» verdiende
straf, zeide Richard Bullock op plech
tige» toon.
Met elkaar wandelden zij terug
naar het Visscherslogernoiit, onder
weg legde Richard Bullock zijn hand
op Mark's schouder en fluisterde zoo
dat Withers het niet verstaan kou:
Morgen g;. ik naar Londen en
jij gaat niet mij mee. Ik zal je nu
haar boodschap over brengen: Ik
moert jc zeggen dat re je lief heeft.
ij zullen met ons drjeöu m een an
der land weer opnieuw moeten begin
nen; Roger Bullock gaai zwer.en.
Morgen, mijn beste jongen, gaan wo
naar Londen, naar Madeline!
