OuKenlandsch Overzit
HetgeheimeBenootsciiap
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 11 OCTOBER 1831 TWEEDE BLAD
Kubriek voor Vrouwen.
i vleèsch van die dieren gevaar vftor de
gezondheid opleveren. De dierenbe-
schermers sullen zich hier al dode
lijk bevredigd vinden, want er wor
den ook toestellen geëxposeerd, wel
ke dienen om de dieren te bedwel
men voor zij geslacht worden.
De middelen ter bestrijding van de
malaria-mug trekken zoor de aan
dacht, evenals het dertigtal omwerpen
voor verschillede woningtypen, o.a.
voor middenstanders, voor dorpelin
gen, landarbeiders, enz. We vergaten
nog te melden, dat in elke stand keu
ren (en ook dames) aanwezig zijn, die
bereid zijn alle gewenschte voor- en
inlichtingen te geven.
Eén stand is in twee deelen ge
splitst in de eerste helft is een wo-
nine zooals die volgens de eischen van
de hedendaagsche hygiëne behoort te
wezenin de andere een woning, die
men gelukkig niet dikwijls meer,
maar toch af en toe nog wel eens
aantreft. Er zijn nog huisvrouwen,
die als het ware pijnlijk zindelijk op
haar "hui** en inboedel zijn, maar haar
eigen lichaam niet of niet voldoende
verzorgen. Wanneer zij op deze ten-
tonstelling den lijvigen catalogus door
bladeren, dan kunnen zij zien hoe
Clinge Doorenbos op zijn bekende
wijze met die vrouwen den spot drijft
en haar de w aarheid zogt. Ais hij pre
cies gezegd heeft, wat die huisvrou
wen in huis doen eindigt hii aldus
Ze nlassen en plensen en plonsen
maar raak.
Maar praat je van ibaden of
douches.
Van Zuiderbad, Heilige Weg of
Obelt....
Toe, ga nou gauw door met je
smoesjes
Veel scherper is Clinge Doorenbos
tegen de kwakzalvers, die in een groo-
te stand geducht aan de kaak gesteld
worden. Velen die nu nog rneenen
baat te vinden bij een der kwakzal
versmiddelen, zullen zeer zeker na een
bezoek aan deze stand van hun dwa
ling genezen zijn.
De Vereemgmg tot verbetering der
vrouweukleeding, profiteert ook van
deze gelegeniiciu. Zij iaat zien, welk
een schril contrast er toestaat tusschen
ondoelmatige en werkelijk goede
kleaaüng. De bezoeksters, die onge
twijfeld langen lijd in deze stand zui
len vertoeven, worden bovendien jiog
door verschillende opschriften ge
waarschuwd.
„Iaat uw verstand", zegt er een
o.a., „niet door den smaak yan an
deren bederven.''
Zeer belangrijk is de inzending van
het Koloniaal Instituut. Hier kan
men zien, hoe zegenrijk in Neder-
lanid&ch-lndic gewerkt wordt om de
(besmettelijke ziekten te bestrijden,
o.a. de volksziekte Eramboesia tropi-
oa, die met het kostelijk geneesmiddel
Salversaan bestreden wordt. Tien
duizenden inlanders worden hiermee
ingespoten.
Natuurlijk ontbreken geen inzen
dingen van de geheelonthouding,
Groene en Witte Kruis, de eerste Ne-
derlandsche buitenschool te 's-Gra-
venhage, Centrale Commissie voor
uitzending van Nederlandsche kinde
ren naar het platteland aangenaam
is het te lezen, dat door deze com
missie in drie jaar tijidB 12579 kinde
ren werden uitgezonden, van de
Maatschappij tot redding van drenke
lingen, van de vereeniging Kinder
verzorging en -opvoeding. Op een
plaat staat een Hollandsche zuige
ling, die met een verachtelijk gebaar
de flesch melk weggooit en uitroept
„Geeft ons onze natuurlijke voe
ding!"
Deze tentoonstelling is internatio-
naal.
Algemeene bewondering wekt o.a.
de stand van het Dresdener Hygiëne
Museum. Dit museum heeft eenige
preparaten van organen en orgaan-
d'eelen van meii9ch en dier tentoon
gesteld. Door een /.eer vernuftig aan
gebrachte verlichting is het mogelijk
geworden, de diep verscholen liggen
de organen en orgaandeeJen duidelijk
te herkennen.
De Britscke Army Medical Service
heeft niet minder dan 69 verschillen
de inzendingen, betrekking hebbende
op het voedsel en zijn bereiding, het
water, de reinheid en insectenvernie
tigers. De gemeente Amsterdam heeft
van een groot gedeelte van den tuin
gébruik gemaakt voor haar inzendin
gen op het gebied van reiniging, ge
neeskundigen dienst, gezondheids
dienst ziekenhuizen, zweminrichtin
gen ènz.
Voor het podium, waarop een flink
bezet muziekkorps gedurende de ten
toonstelling zal spelen, staat een in
zending geneeskrachtige kruiden in
potten uit den nortus Botanicus..
Zoo zouden we nog een geruimen
tijd met het opsommen van de talrij
ke inzendingen kunnen voortgaan,
maar zullen het hierbij laten. Zij, die
daartoe maar even in de gelegenheid
zijn, moeten zei? eens gaan kijken. We
kunnen hun de verzekering geven,
dat ze er geen spijt van zullen heb
ben.
DE TOESTAND IN IERLAND,
Coen Dominion.
Het Pari.ische blad „Excelsior"
heeft een interview gehad met den
lieer John T. O'Kelly. oud-voorzitter
van don Dail Elreann, die nu te Pa
rijs is, „als de geaccrediteerde erte
gen woordiger der Iereclxe Republiek".
Aan dat interview ontleende de
„Even. Stand." het volgende-
„Ik heb", zoide de heer O'Koliy,
„can aantel zittingen gepresideerd ui
de dagen van de briefwisseling tus
schen Lloyd George en De Valera.
Dail Eiicann verlangt niets liever
dan een guod resultaat van loyale on
derhandel ingeo, want die alleen kun
nen tot een oplossing der Iersche
kwestie leiden. De openbare rneening
ht Ierland verlangt vrede, doch Ier
land wil dien vrede niet tot eiken
prijs; Jiet wil dien niet met op zijde
schuiving van zijn onvervreemdbare
rechten. Het wil een rèohtvaardigen
en eervollen vrede".
„Zal Ierland Dominion Home Rule
aanvaarden t" vroeg de interviewer.
„Vijf jaar geleden", antwoordde
O'Kelly, ,,ïou oen dergelijke oplossing
misschien aanvaard zijn, doch nu
komt dat one voor te zijn oen ven-a
derlijk gevaar.
Ierland kan naar recht en waarheid
niet vergeleken worden met een BrK-
sche Dominion en kan nu niet dulden,
dat zijn inwendige eenheid zal worden
verbroken.
Ulster 7-nl in den boezem der Iersche
Federatie de grootste autonomie bezit
ten, die mogelijk zal zijn bij nationale
souvereinïteit, waarin het aanAsel
sol hebben zonder eenige restrictie."
„Welke concessies zi.it go don bereid
te geven?'»
„Ik verraad geen diplomatieke ge
heimen indien ik zeg, dat Ierland be
reid is aan zijn buren, die het hoopt,
dat zijn vrienden zullen worden, aJle
gewenschlo waarborgen te gewon van
sympathieke neutraliteit.
Een onafhankelijk Ierland zal niet
zijn tegen 'n defensieve overeenkomst
een werkelijk verbod, dut beiden
landen zal waarborgen tegen aatwaï-
lon van buiten en terzelfder tijd zal
besefhermen de wettige belangen en
vrijheden der Brits olie en Iersche vol
ken doch wij zullen nooit toestem
men de vasallen to worden van ce
Britsche Kroon, onder wélken vorm
ook, noch in een militaire bezetting,
onder welk voorwendeel ook.
Het ligt bij Engeland om iri oem vrij
Ierland te vinden zijn trouwen bond
genoot. Dc conferentie kan mislukken
maar het zal dan niet onze schuld
zijn, omdat wij er heen gaan met het
grootste verlangen naar vrede. In elk
geval zijn wij best in staat ons te ver
dedigen."
DE NIEUWE CONFERENTIE TE
LONDEN.
Dc Iersche conferentie zou lieden
om 10 uur in Downingstreet aanvan
gen. Behalve Lloyd George zal Enge
land zijn vertegenwoordigd door lord
Birkenhead, den lard-cha(OK>llor sir
11 am ar Greenwood, den minister voor
Ierland, air Wortington Evans, den
minister van oorlog, Winston Chur
chill, den minister wam koloniën en
Chamberlain, den leider vian het La
gerhuis.
De Sinn Fein-delegatie bestaat uit
Arthur Griffith, Barton, Duffey, Dug-
gan ear Collins, benevens een groot
aantal secretarissen, typisten en
pers agenten.
De Iersche delegatie hum-de in het
Zuid-Westen van Londen een groot
huis, no. 22 van Jlaysstreet voor deur
tijd van drie maanden. Zij is dus
blijkbaar niet van meening, dat de
conferei-ïby van korten duur zal zijn.
Naar 5u ofiicieele kringen verluidt,
zullen de Britsche vertegenwoordi
gers bij den aanvang van de confe
rentie öiseheu, dat de wapenstilstand
tijdens de ouderhandolingen strikter
in acht zal worden genomen. Men ver
wacht, dat het verloop van de confe
rentie den vorm zal aannemen van
openlijk: besprekingen tusschen dc
respectieve partijen, ton einde tot
een definitieve basis te geraken, waar
op de onderhandelingen met vrucht
kunnen worden voortgezet.
De Iersche opperbevelhebber Mc.
Ready, en het hoofd van de politie,
generaal Tudor, zijn naar Londen
ontboden. Ooit wordt daar verwacht
de onderkoning van Ierland.
D© „Evening Standard" verneemt,
dat de Siuu Fedn-gedelegeerden na
mens do Dad Elreann als gevolmach
tigden rum de conferentie zullen deel
nemen, doch dat èlkt overeenkomst,
die mocht worden bereikt, aan uc
goedkeuring van het Iersche volk
moet worden onderworpen.
CHINA EN JAPAN.
Uit Shanghai wordt gemeld, dat Chi
na de voorstellen van Japan betref
fende de kwestie van Shantung vor-
worp'in heeft en de onvoorwaardelijke
teruggave daarvan verlangt. China
bohouflt zich 3e vrijheid voor. zelf een
oplossing te zoeken, wanneer de ge
legenheid zich uanbiedt.
DE RUSSISCHE SCHULDEN EN DE
HULPVERLEENINC.
De „Manchester Guaridan" ie zeer
verontwaardigd over hat feit, dat Sir
PhUip Lloyd Greame, de Britsen© ge
delegeerde op de internationale confe-
rantietot leniging van den Ruesisehen
hongersnood, welke te Brussel te ge
houden, de eerste is geweest, die heeft
voorgesteld dat Rusland geen hulp zal
worden verleend alvorens de soyj et-
regeering de onder het tsaristisch re
giem aangegane schulden formeel
zal hebben erkend. Et loopen geruch
ten. dat Sir Philij> instructies heeft
ontvangen om aldus te handelen, doen
het blad acht dit ongelooflijk, daar
zulke volstrekt in strijd zou zijn met
de menschehjke gevoelens van het
Britsche volk tegenover de Russische
ramp.
Het blad brengt il© onderhandelin
gen over de Russische handelsover
eenkomst in herinnering. De Russen
erkenden in beginsel de vorderingen
der Britsche onderdanen voor gelever
de goederen of bewezen diensten. Doch
ten opzichte van al ie andere vorde
ringen waren zij win oordeel dat de
bespreking hiervan moest worden
voorbehouden aan de Vredesconferen
tie tusschen beide landen, waarvan
de handelsovereenkomst, naar xnen
verwachtte-, de inleiding zou zijn.
Thans, terwijl millioenen in Rus
land honger lijden en het de vraag te
of Europa niet in gevaar komt wan
neer de ramp zich uitbreidt, wordt de
kwestie der tsaristische schulden op
het pad der hulpverleening gewor
pen. Wanneer het een handelsaange-
legenheid betreft, kan deze eisch er
aan worden toegevoegd; geldt het een
menechl ie venae arbeid, waarbij het
leven of de dood van millioenen is be
trokken, dan moet de hulpverleening
voor gaan.
DE DUITSCHE RIJKSKANSELIER
OVER DUIT8CHLAND's
TOESTAND.
Uit Offenburg wordt gemeldDe
rijkskanselier Dr. Wirth heeft te Offen-
burg een rede gehouden, waarin hij zei-
de, dal bij het begrip van ambtsmoeheid
niet kende. „Wij moeten toonen," zeide
hij, „dat het ons ernst is met het her
stel en moeten doen, wat in onze krach
ten ligt om hieraan .mede te werken.
Een volk, dat den ernstigen w?l toont
en een rijksregeering op wier woord men
onvoorwaardelijk rekenen kan, zullen
ons het vertrouwen van de wereld herge-
Inzake de sancties zeide hij „vooral
de militaire sancties hebben wij als een
onrecht gevoeld en we zu'llcn ze verder
als Onrecht blijven gevoelen. Wij hebben
alles gedaan, wat wij moesten nakomen
en wat ons als voorwaarde is gesteld
voor de opheffing der sancties.
Thans moeten ook de geallieerden met
dezelfde stiptheid zoig dragen voor de
opheffing er van."
De rijkskanselier besprak vervolgons
'de Opper-SMezische kwestie. ,,Ik ben
zeer bezorgd over het lot van het land,"
zeide hij. „Ik weet niet, of er een mee-
ningB'wijziging bij de geallieerden is in
getreden of dat men voornemens is een
nieuw land in het posten in het leven te
roepen, waarover in Duitschland nog na
tientallen van jaren zal worden getreurd.
Thans zou een verzoening met het
Poolsche volk nog mogelijk zijn. In
Warschau heeft echter de vergrootings-
woede de geesten verblind on het Pool
sche volk gaat er toe over, zich tot vij
and te maken van het Duitsche volk,
nadat het zich reeds de Russen tot zijn
doodsvijanden heeft gemaakt en ofschoon
in Lithauen en GaJteië de strijd nog
niet geëindigd is. Moet tusschen het
Duitsche volk en het Poolsche volk een
verpestend lijk geplaatst worden? De
gedachte aan zoo iets moot de staats
lieden van alle landen er van weerhou
den om het Duitsche volk door een dic
taat te berooven van Duitsch l^nd, dat
eeuwen lang tot ons heeft behoord.
Het Duitsche volk, dat den vasten wil
heeft een rijk van vrijheid en recht, een
rijk van vrede met alle volken te zijn,
en bereid is, zware offers aan het her
stel te brengen, ma!g niet ontgoocheld
worden. Een ontgoocheling zou smarte
lijk zijn, niet alleen voor de leiding der
politiek en haar groot doel, de ver
zoening der volken, niet alleen :er wille
van de Duitsche regeering, neen, 'er
wille van het lot van Europa. Ter wille
van het ku voornamelijk van het hard
werkende Duitsche volk is voor ons een
beslissing omtrent Opper-Sileziè. die ge
baseerd is op recht en van ruime op
vatting blijk geelt, een levenskwestie."
De rijkskanselier spoorde ten slotte
tot eensgezindheid aan en waarschuwde
nadrukkelijk het Duitsche volk er tegen,
zich in ttsee deden te spHtsen.-
DE DUITSCHE RlJKSDAGVOORZIT.
TER AAH *T WOORD.
Op een receptie ter eere van het pacifis
tencocgrej te Essen sprak de voorzitter
van deu Rijksdag Löbe. Als de Duit schors,
zeide hij, toonen, dat zij vredelievend zijn,
vervullen zij daarmee een vaderlandschen
plicht tegenover hei drijven ran de buiten-
landsche imperialisten.. Zij doen daarmee
de legende te niet, dat het geheele Duit-
Onze Lachhoek
WillieMammie 1
Moeder „Ja, Willie i"
Hoe komt hef, dat kleine viachje»
niet verdrinken, voor zij zwemmen
hebben geleerd
Tommie „Waarom zingt vader,
mammie?"
Moeder„Hij zingt baby in slaap'V
Tommie„Nou, mammie, als ik baby
was, sou ik net doen of ik sliep.
sche volk de idee der revanche aanhangt.
Her sluiten der overeenkomst te Wies-
baden noemde Lóbe een reien tot bij wc de-
re vreugde rc-or de vrienden des vredes. Ik
juich, zeide de voorzitter van den Rijks
dag, op dit congres met bijzondere voldoe
ning toe, dat de economische noodzakelijk
heid heeft bewerkt, wat de volken ver
zuimd hebben bijtijds en vrijwillig te
doen, «oen ce idealisten hun d:n weg
daartoe hebben gewezen.
DE VERBREEDING DER RECEE-
RlNCSBASIS IN DUITSCHLAND.
In vervolg op een briefwisseling met
het centrum en de democraten over de
verbreeding van de regeeringscoalitie
heeft het partijbestuur der meerderheids-
somahsien zich mes een schrijven tot de
U. S. P. D. gewend, ia welk schrijven
geweigerd wordt, de U. S. P. D. „om
trent haar houding tegenover de prob'e-
rnen van het vferleden, te examineeio.n",
(bedoeld is ce vraag van de demccraiea
over de meening der onafhankelijker, in
zake het raden-probleem)Verder wordt
in het schrijven der meerderheids;ocia-
listen gezegd „Onze partij hecht aan
het toetreden der onafhankeliikcn tot
het kabinet-Wirth groote waarde,
meerderheid zou krijgen, wat ons in de
eerste plaats met het oog op de bcku-
ringpolitiek van de toekomst en in ver
band met de beveiliging der republiek
te nemen maatregelen dringend za
kelijk schijnt."
Zoo tegemoetkomend ais het schrijven
der meeiderheidssodaksien is, zoo kocl-
gereserveerd is het antwoord d-r onaf-
hankclijken uitgevallen. In di: ant
woord wordt de sociaal-demoerc.- voor
gehouden, dat de bricfschrijve.il n.d o T
een positief resultaat kon leiden. Daar
vaststaat, dat van dc drie tegenwoordi
ge coalitie-partijen twee een verbreeding
der coalitie naar rechts wenscnen ea
niet naar links, heeft dit correspondee-
ren gcenerlei actueele of practische be-
teekenis meer. De onafbankelijkcn belo
ven echter, dal ze hun tol nu toe aange
nomen houding tegenover het kabinet-
Wirth niet zullen veranderen, indien de
regeering haar politiek binnen het kader
van de door de onafhankelijken gestelde
eischen houdt.
UITGELEVERDE DUITSCHE SCHEPEN
In een nieuwe nota stelt de Duitsche - ïjks
regeering een lijst op van de uitgeleverde
Duitscho schepen, welke op de schadevcz-
goedingsrekening moeten worden ge
plaatst. Volgens de7« lijst zijn sedert ion
wapenstilstand 510 schepen, metende
3.184.740 ton. uitgeleverd eu 287 schepen,
metende 4.Ó00.000 ton in vijandelijke ha
vens in beslag genomen en door vijandelij
ke reederijen in de vaart gebracht.
DE TOESTAND IN 3R!TSCH-INDIê.
Dit Bombay wordt gemeld, dat het be
stuur van het Nationaal cognres on de
beweging voor het Khalifaat een resolutie
aannam, waarin aangespoord werd tot een
sympatbiestaking over geheel Indië op den
dag der aankomst van den prins van Wales
te Bombay. Bij do disirïetsbesturcn werd
er op aangedrongen, ter gelegenheid van
het bezoek van den prins in hun respectie
ve sleden een boycutbtweging te organise©-
In verband roet de buiteniandsehe poli
tiek der regeering sprak hel bestuur als
zijn meening uit, dat het congres aan da
naburige andere statuten moest ïnededee-
len, dat de regeering van Indië geenszins
de openbare meening in Indié vertegen
woordigt. Het bestuur verklaart voorts,
dat de Indiërs de meeste verdragen tus
schen hun buren en de Britsche regeeivng
beschouwen als middelen ter bestendiging
van de uitbuiting van Indië door BritUn-
niè, weshalve het bestuur de staten aan
spoort om zich van het sluiten van derge
lijke verdragen te onthouden.
DE CONFERENTIE TE WASHINGTON.
Balfour hoofd Britsohe missie.
Gewag makende van de waarschijnlijk
heid, dot Balfour het hoofd zal zijn ier
Britsche missie ontwapeningsconferentie te
Washington, merkt de Observer op, dat hij
zich langer bezig heeft gehouden met ee
nige van de voornaamste quaestien. welke
do conferentie te behandelen heeft, dan al
le andere leden. Hij had eene leidende po
sitie in de Britsche regeering, die het
erst onderhandelde over het Engelscb-Ja-
pansche verdrag, en hij was als eerste mi
nister rechtstreeks verantwoordelijk voor
het tweede. Do Observer voegt er bij. dat
Sir Robert Borden waarschijnlijk Dar a-
deesch vertegenwoordiger ;n de Britsche
delegatie zijn zal.
De Italïaar.sche delegatie.
Volgens de bladen zullen de oud-minis
ters Sforz3 en Meda, en de Ifaliaansche ze-
zant. Italië vertegenwoordigen op de con
ferentie te Washington.
DE KABINETSCRISIS IN ZWEDEN.
Uit Stockholm wordt gemeld: De Zweed-
sche regeeringscrisis is opgelost. B ranting
heeft de opdracht, een nieuwe regeering
te vormen, aanvaard. De Liberale partij
wc-nschte geen deel te nemen aan de vor
ming van een nieuwe regeering met de
sociaal-democraten, ook vteascht© zij geen
garantie te geven in verband met de vor
ming van e*rr: sociaal-democratische regce-
HET ONDERHOUDEN VAN
LEER.
Da noodzakelijkheid van
het onderhoud. Schoa-
nen. Andere I oor en voor
werpen. Handschoenen.
De weelde in leemt tikcicn is, oven als
die in schoenen, dc laatste jaren zeer
toegenomen. Dc oude linnen zooge
naamde „cltcmin dc fer", die den sjjoi-
hist van de meeste mannen zoo opwekte,
heeft plaats gemaakt voor het platte
leeten handkoffertjedc zeis nécessaire
van zeildoek die werd opgerold, is ver
vangen door de lecren die zelf den vorm
van een heel klein koffertje heeftpa
pieren spanen hocdedoozen moesten
hun plaats inruimen voor de Ieeren, en
zelf; boekjes, portreilijsijes en nog een
massa meer van dergelijke kleinigheden
zien er in hun leeren omhulsel meestal
kcung uit. Hetzelfde is het met de
schoenen waar vroeger alleen de hoog©
werden gedragen, gesloten met knoopen
of veters, cn de lage „molières" is er
nu ccn ontelbare verscheidenheid, zoo
wel wat het soort van leer betreft, als
het model en de wijze van sluiten.
Een leeren voorwerp maakt over het
algemeen een zeer netten indruk als het
nog nieuw is het is meestal mooi van
kleur en solide, en onberispelijk afge
werkt. Maar een eerste vereischtc om het
ook in het gebruik zoo mooi te houden,
is een goed onderhoud. Want leer dat
slecht onderhouden wordt of heelemaal
niet, gaat vliegensvlug achteruit en is
Da korten tijd ontoonbaar. Om het dan
ook good te onderhouden, moet er ccn
of ander vet smeermiddel ingewreven
worden, dat ten eerste dient om de po
riën van het leer af te sluiten, zoodat
er zoo min mogelijk vocht en vuil in kun
nen dringen, en ten tweede om het lear
glad te maken, dat het stof er zoo wei
nig mogelijk aan blijft hangen. Het
spreekt dus vanzelf, dat het leer voordat
het gepoetst of gewreven kan worden,
lieelemaal droog en stofvrij moet zijn,
wat maar al te vaak als onnoodig wordt
beschouwd.
Allereerst zijn er dan de schoenen die
vroeger met de zoogenaamde schoen
smeer werden behandeld. Dit was altijd
zoo droog, dat er v-ocht bijgedaan moest I
worden om het te kunnen gebruiken,
en het dienstmeisje dat er in spuwde,
zou in alle ernst vertellen, dat di'. veel
beter resultaat met poetsen had,
dan wanneer zij er gewoon water bij
deed. Gelukkig hebben wij die schoen
sin eer-periode wel wat achter ons do
schoenwas die zoo gebruikt kan worden,
is er voor ;ih de plaats gekomen, en is
ook veel beter geschikt Voor de fijne
schoentjes die in de laatste jaren zoo
veel gedragen worden. De was wordt
hierbij het geschiktst op een zacht lapje
gedaan cn dit even tusschen de handen
gewreven, zoodat er geen klodders van
het vette wrijfmiddel buitenop blijven
zitten. Hiermee wordt dc stofvrije, droge
schoen ingewreven, en met een andere
lap dan flink ui'tgepoetst. Het smeren
van tevt-'i -et op é<-!n plaats van den
schoen maakt dat deze moeilijk glim-
mend is te krijgen, en bovendien ont
staan or dan op gekleurde, schoentjes
■wel eens donkere vlekken, die pas na
langdurig opnieuw wrijven verwijderd
kunnen worden. Voor grovere schoenen
kunnen uitstekend borstels gebruikt
worden, want deze kunnen wel een
stootje hebben.
De verschillende kleuren die er tegen
woordig in schoenwas hestaan, zijn
legio, cn zoo kan voor iedere soort
schoen wel de goede kleur gevonden
worden. Het is dan ook wel zaak om,
wanneer men op reis gaat, zelf het
smeersel voor de schoenen mee te ne
men. Want vooral als deze een bijzon
dere kleur hebben, bestaat er veel kans
dat degene die ze voor u poetsen moet,
die tint niet heeft, en het met een an
dere doet. Zoo hoorden wij van iemand,
die haar roodachtig leeren schoentjes,
welke er keurig uitzagen, in een hotel na
het poe us en terugkreeg als donkerbrui
ne, vlekkerige schoenen, waarmee zij
zich haast niet meer kon vertoonen!
Velen denken, dat het uitpoetsen al
leen maar voor de fraaiigheid wordt
gedaan, maar het is wel degelijk om het
leer goed glaxl te maken, zoodat er wei
nig stof aan blijft hangen.
Glacé-leer wordt weinig meer ge
bruikt voor schoenen, maar veel meer
zien wij tegenwoordig dc schoentjes van
peau de suide en die van brocaat voor
avondschoeuen. De eerste worden met
een si>eciaal daarvoor bestemd stalen
borsteltje onderhouden en soms ook met
een zoogenaamd steentje, wat eigenlijk
een vaste vorm is van poeder in den
zelfden tint als het schoeisel. Zijn er
vlekken, dan moet men erg voorzichtig
omgaan met benzine om ze cr weer uit
te krijgen, want dit maakt heel gauw
lichte kringen. Veel beter is het dan om
het eens te probeeren, doof met droge
zemelen zacht op het vlekje te wrijven
het kan dan heel wat minder worden.
Lichte brocaatschoentjes die door dansen
of stooten vuil zijn geworden, kunnen
F e u i II l to n
OORSPRONKEI.IJ K F. DETECT IV E -
ROMAN
door WILLIAM HOLT.
„Zij zulien ons toch niet weder te
vergeefs laten wachten'", zei met ver
twijfeling in zijn stem de Linar.
„Geduid, geduld", luidde het ant
woord, „zc zullen wel komen". En zij
kwamen inderdaad, want geen kwar
tier later hoorden heiden naderende
eclireden ©h weldra stond de persoon
voor hen met wieu zij onderhandeld
hadden.
„Wij zijn op tijd, mijnhear", fluis
terde dc Linar.
„Ik weet het, span uw paard voor
den wagen. Hm, het dier is erg ma
ger. Zal het nog een flinken tocht
kunnen maken?"
„O zeker, mijnheer liet is een taai
dier er. het heeft voldoende gerust".
„Des te toeter. Hebt gij uw wagen
wat opgeruimd? De gewonde moet er
in kunnen liggen".
Dit zeggend maakte hij een kleine
dievenlantaarn open en" lichtte in don
wagen»
heel gocê met benzine gereinigd wor
den.
Wanneer schoenen erg nat zijn ge
worden, inogen zg ia geen geval bij de
kachel gedroogd worden het leer trekt
krom en barst cn daardoor verliest de
schoen ook veel van het nïodel.- .Veel
beter is het om de natte schoenen met
papier op te vullen, zoodat het model
er in blijft en het vocht i'n het papier
kan trekken en re daarna ergens op een
koele plaats te zetten op een voorwerp
waar het vocht van de zolen ook intrekt.
Wonden de schoenen daarna weer flink
opgepoetst, dan zal er niet veel meer
van het bad dat zij kregen aan te zien
zijn.
.Met het onderhoud van andere lee
ren voorwerpen te het evenate met de
schoenen, alleen heüben deze het niet
zoo vaak noodig omdat zij lang niet
zooveel ie lijden hébben. Leer dat
zeer kaal is geworden door te weinig
onderhoud kan, als het nog niet ge
barsten is, weer heel goed worden,
wanneer men er maar wat moeite
voor over heeft om er flink wat vet in
te wrijvenhet herstelt zioh dan,
wordt weer soepel riet er keurig
uit.
Verlakt leer wordt onderhouden
met slaolie, waarmee het met een
lapje wordt ingewreven, daarna uit
gewreven. Is bet lak echter al oud, en
toch niet mooi meer, dan kan het veel
boter met gewone was behandeld1
worden evenate ander leer.
Tenslotte willen wij nog weer eens
het middel aan de hand doen om
zeemleeren en wildleeren handschoe
nen te wassclien, Deze worden ge
weekt in koud water, daarna gewas-
8chen in-een koud, vet sop van een
zachte zeevjport, dan aangetrokken,
en gewasschen in een tweede sop,
waarin wat slaolie is gedruppeld.
Wanneer de handschoenen de natuur-
liike kleur hebben, worden zij niet n&-
gewasschen. Zijn zij echter bruin of
grijs, dan worden ze uitgespoeld - in
koud water. Daarna worden zij aan
dien verkeerden kant gedroogd.
Het onderhouden van de leeren
voorwerpen is even noodzakelijk als
<lat van echoenen, ate behoeft het dlan
ook niet dagelijks te gebeuren.
Maar het leer ia werkelijk toch te
duur om het te verwaarloozen, en het
kost niet veel tijd en niet veel
moeite.
E. E. PEERBBOOM.
Internattouale Tentoonstelling
09 Hytjitaleek yeiiieü.
Het Paleis voor Volksvlijt te Am
sterdam herbergt weer, zooals we
reeds meldden een groote tentoon
stelling, namelijk de Internationale
Hygiëne Tentoonstelling Amsterdam,
kortweg de I. H. T. A. genoemd.
Deze tentoonstelling onderscheidt
zich in zooverre in gunstigen zin van
andere tentoonstellingen, dat zij op
den da.g der opening zoo goed. als
klaar wasl Er ontbraken alleen nog
wat bloemen.
Vóórdat Zaterdagmiddag de offi-
cieele opening plaats had, werden de
vertegenwoordigers der pers door het
tentoonstellingscomité uitgenoodigd,
's morgens in het Paleis aanwezig te
zijn. Een groot aantal journalisten
had aan deze uitnoodiging gevolg ge
geven. De secretaris van het comité.
Dr. M. de Hartogh, sprak een kort
weikomsbwooi'd en vertelde vervol
gons eenige bijzonderheden over de
vóórgesohiedenis en dé tot standko-
ming van deze tentoonstelling.
ITij deelde o.a. mede, dat dc hoofd
bedoeling van de tentoonstelling is
den aJgemeenen gezondheidstoestand
te verbeteren de regelen der gezon,dL
heidsleer in alle leringen der bevol
king te brengen. Dr. De Hart-ogh
meende, dat deze tentoonstelling
daartoe een krachtig middel zou we
zen en bracht hartelijk dank aan al
len, die zoo krachtig hadden meege
werkt om deze expositie tot stand te
brengen en sprak tenslotte den wenscli
uit, dat zeer velen zouden komen kij
ken, op welke wijze een gezond le
ven bevorderd kan worden.
Daarna werden de journalisten
rondgeleid..
De eerste indruk was al dadelijk
een prachtige en goedgeslaagde ten
toonstelling, die het zeer zeker ver
dient, dat duizenden en duizenden
haar bezichtigen zullen. Het te na
tuurlijk niet doenlijk, in dit kort be
stek alle stands er zijn er 78
te bespreken, we zullen ons daarom Le
nalen tot een: algemeen overzicht,
hier en daar een greep doende uit
wat ons het meest interesseerde.
Om te beginnen dc afdeeling van
het departement van Arbeid betref
fende de vleeschkeuriug. Hier zijn
o.a. te zien culturen van ziektekie
men voorkomende bij slachtdieren en
welke door het gebruik van het
„Gooi dat oude beddegoed er uit.
De persoon, die gij vervoeren moet,
kan daarvan geen gebruik maken".
Nibbliugton stopte de oude vodden,
want dat waren het, achter in een
hoek van dun wagen.
„Waar moot het hoen, mijnheer?"
woog hij.
„Ik ztd het u terstond zeggen, doeli
opgepast, daar is men met de zieke".
erkelijk naderde er zacht en voor
zichtig een groepje personen, waar
van er een een lantaarn droeg. Toen
zij naderbij kwamen zagen de beide
edellieden, dat twee anderen een
draagbaar droegen, waarop iemand
lag uitgestrekt, die nu en dan een
zacht kjeunen deed hooren.
„Voorizchtig", fluisterde de man,
die het eerst gekomen was. „Laadt
hem in den wagen, met draagbaar,
bed en al".
Bij het licht van de twee lantaarns
geschiedde dit mot de uiterste behoed
zaamheid eai lord Nibbliugton kon
niet nalaten bij zichzelf op te mer
ken, dat de Broeders elkaar met tee-
dêre zorg behandelden. Maar het
leek ook wel, of de gewonde, die daar
lag uitgestrekt een der voornaamste
was van de Broeders des Verderfs,
misschien wel het hoofd van de mis-
dadiigers-organisaiie. Nu des te beter,
het was dan zaak hem in hun macht
te krijgen en dat zou gebeuren ook, er
mocht dan zooveel gevaar bij zijn als
mogelijk wa3. Maar men was nog zoo
ver niet, want de man, dien zij dien
middag bij zich hadden gehad, ver
klaarde in den wagen bij den gewon
de le zullen blijven, terwijl bovendien
nog een ander mede-ging óm de ketel
lappers den w<-3 te wijzen. Toen al
les geregeld was, ging liet voorzichtig
en langzaam op weg, terwijl er weinig
gepraat werd. Lord Nibbi'.ngton ltau
hst hoofd vol gedachten, hij maakte
in stilte allerlei plannen, welke lhj
een oogenblik later als onzinnig we
der verwierp. Dit stond vast, er moest
wat gedaan worden, maai- wat moest
men doen. Dat was moeilijk te zeg
gen. Zou men desnoods trachten de
twee geleiders van kant te maken Om
dan met den gewonde te rijden, naar
het politiebureau te Sens, of was het
misschien beter eerst te zien, waar
heen de gewonde vervoerd moest wor
den. Maar daar zouden meer van de
schurken bijeen zijn en men had dan
geen kar.s meer den man, die in den
wagen lag mee te voeren.
Neen, het bc-sto was, dat meu voo
spoedig mogelijk handelde. De lord
was hiertoe vast besloten en toen hij
een oogenblik naast de Linar liep,
stootte hij dezen aan en fluisterde;
„Houd u gereed, ik wacht een gun
stige gelegenheid om aan te vallen".
Die gelegenheid bood zioh spoedig
aan en maakte het werk gemakkelij
ker dan de lord het zich had voor
gesteld.
.Toen men namelijk den zijweg uit
was. reed men een eind den weg
naar de stad op, maar toen nam men
een zijweg links, die uan weerszijden
inet hoornen cn luikhout omzoomd
was. Men w;ls dezen wog, die zeer
goed cn gemakkelijk berijdbaar bleek
evenwel nog niet ver ingereden of er
wooi'k'.onk ©cn zucht gefluit. Blijk
baar was dit een afgesproken toe
ken, want de man, die bij den wagen
liep, gelastte de ketellappers stil te
houden en hij floot toen op dezelfde
eigenaardige wijze- Een ander per
soon trad nu nader uit de duisternis
in den lichtkring van de lantaarn en
hij fluisterde:
„De weg is niet veilig. Een eind
vertier liggen eenige gendarmen ter
zijde van den weg. Zij loeren mis
schien op stroopc-js, maar zullen ze
ker dut wogen aanhouden
Op dit oogenblik kwuni degene, die
bij den gewonde in den wagen gc-
bluven wus, te voorschijn un vroeg op
ongeduldige» toon, wat het oponthoud
beduidde. Toen hij de redenen hoor
de stampte hij toornig op den grond
en uitte eeu krachtigcn vloek.
„Het zijn gendarmen?" vroeg hij,
„en liggen zo hier ver vandaan?"
„O neen", was liet antwoord, „een
honderd meter of zes verder niet."
„Zoo, nu dat geeft een vertraging
van belang, maar die kerels moeien
daar in ieder geval weg. Wucht ik ga
met u mede. De wagen blijft llier
staan e» ate ik fluit," aldus vervolg
de hij tot den man, die met de ketel
lappers bij den wagen zou blijven,
„rijd dan weer door".
„Nu of nooit dachten de beide
ketellappers en toen. de twee mannen
in het donker verdwenen waren, pak
ten zij op de meest onverhoedsche
wijze hun geleider beet. Lord Nib-
büngton greep hem eensklaps bij de
keel cn hoewel de ra an zich wanho
pig verzette, werd de hals hem zoo
danig dichtgeknepen, dut hij geen
kreet kon slaken. Slechts een dof ge
reutel bracht hij voor.t Maar bereik
te liet gerucht van do worsteling ook
de beide personen niet, die den weg
verder op waren gegaan, het was wel
gehoord in den wagen, waarvan de
deur een weinig opengelaten was. En
da gewonde, die daar bewegeiüoos
lag, scheen te boselfen, dat hij in ge
vaar verkeerde. Met uiterste kracht8
inspanning richtte hij zich halverwe
ge op en liet nu het gefluit hooren,
maar zoo krachtig en scherp, dat het
in den stillen nucht ver hoorbaar
moest zijn.
„Vervloekt", mompelde lord Nib-
bJington en hij Het den man los,
wiens hals b:j met ijzeren greep om
kneld had. De ongelukkige was be
wust» cos. misschien wel de.od, maar
in ieder geval buiten gevecht gesteld.
De vrienden drauulen nu zoo vlug
zij konden den wagen. De Linar
sprong er voor op en legde de zweep
o'.et hc-t paard en lord Nibblington
was tegelijk binnen in gesprongen om
den gewonde te bewaken. En voort
ging het in ratelende vaart over den
weg. De oude wagen stootte verschrik
kelijk, wat de gewonde eenige malen
pijnlijks kreten ontlokte, doch daar
mede kon men thans geen rekening
houden. Men kwam vrij spoedig weer,
op den straatweg cn hvt ging nu <n
Hinken gong op Sens aan.
,4tijd maar wat kalmer", riep de
lord tot zijn vriend.
„Men haait ons na niet meer in en
ik krijg modelijden mot dezen m«n
liter. Hij is geheel bewusteloos gewor
den van de pijn. Hij zou er te veel
van kunnen krijgen
De Linar zag even achter om, zon
der nog den gang van he* paard veel
te matigen.
„Er zou weinig aan verspeeld zijn",
zui hij onverschillig, „én dan, roofdie
ren zijn taai".
„Maar zijn leven is voor ons van
veel waarde".
„Het is waar", beaamde de baron
eu liij hield het paard wat in, zoo
dat het nu stapvoets over den weg
reed. Men naderde de stad, toen eens
klaps onze vrienden een schok voel
den, the hen deod omtuimelen e)'
was een rad van den wagen geloo-
pen.
„Wat nu", riep de Linar, „zuiiou
we dan, uu we zoover gekomen zijn
weer gehinderd worden".
(Wordt vervolgd)»
