Van onzen reizenden Redacteur
HAARLEM'S DAGBLAD
DONDERDAG 13 OCTOBER 1921 TWEEDE BLAD
(Nieuwe reeks.)
No. 37
Reizen in Oostenrijk.
HOE IK MIJN BILJET VOOR SALZBURG KREEG.
MOZART EN HET MOZARTHUIS.
SALZBURG,
Men had mij in mijn hotel verteld, dat
het niet zoo eenvoudig was om uit Wee-
nen te komen. Voor de nachttreinen in
Oostenrijk werden niet meer biljetten
uitgegeven, dan er plaatsen beschikbaar
waren en bijna iederen avond moesten
ettelijke reizigers bij gebrek aan plaatz-
luimte met hun bagage naar hun hotel
terugkceren. Omdat ik dit wist. was ik
om half negen al aan het Westbahnhof,
hoewel mijn trein eerst om 10 uur ver
trok, maar ik was nauwelijks uit mijn
taxi gestapt, of een Gepacktiiiger ver
telde mij reeds, dat ik gerust weer om
kon keeren. Er stonden wel een paar
honderd meuschen voor het loket en in
den nachttrein naar Munchcn waren ze
ker niet meer dan een 40 ongereser-
veerda» plaatsen over. Daar ik den vol
genden dag echter voor dc opvoering
van „Jedermann" beslist in Salzburg
moest zijn, besloot ik toch in de queue
te gaan staan. Je kon het nooit weten
en daarom giïtg ik het station binne
Maar toen ik een paar honderd drin
gende, met elleibogen en schouders wer
kende meuschen voor één loket zaïg
staan, zonk mij de mood in de schoe
nen. Ik vreesde de opvoering van ..Je
dermann" te moeten missen. In twijfel
wat te moeten doen, stonden wij nog te
beraadslagen, toen een kerel met een
allerongunstigst uiterlijk naar mij to
kwam. Hij gaf mij een knipoogje e
riep mij apart.
„Wo wollen die llerrschaften hin?'
vroeg 'hij geheimzinnig.-
Ik vertelde hem, dat wij naar Salz
burg moesten. O, er was geen kwestie
van, dat ons dat zou gelukken. Meer
dan 200 mensohen en over 5 minuten
ging het loketje dicht! Maar hij kon cr
desnoods wel voor zorgen. .,Wie viel ist
es den Herrschaften wert?"
Wij keken elkaar even aan. Toen zei
ik ..Duizend kronen!"
„Duizend kronen? AU right, sir!" zei
de man, die uit mijn Duitsch blijkbaar
de conclusie trok, dat ik een Engclsch-
man was. Toen troonde hij ons mee naar
de wachtkamer.- Daar konden wij rus
tig wachten! Over 5 minuten was hij, met
de kaartjes, terug. Hij verdween en wij
wachtten geduldig, beiden een beetje
gegeneerd toch over deze nieuwe con
nectie. Maar wat zal jc doen, als je
naar Salzburg moet en er 200 menschcn
met ellebogen en schouders oan 40 plaat
sen vcc'hten.-
Vijf minuten later kwam onze kennis
terug.
„It is aU rJght, sir, all right! 3600
kronen en 1000 kronen, dat maakt -sa
men 4600 kronen!" Wij staken tegelijk
over, hij de 2 biljetten, ik de 4600 kro-
'Vnnr, uar.nl/la i mïi rilt 7.iil>
Toen vertelde hij mij, dat dit zijn
beroep was. Eiken avond stonden er een
paar trawanten voor hem in dc queue
om kaarten op te koopen.- Het was een
heel voordeel'ig baantje, want er waren
altijd menschen, die er een 500 1000
kronen voor over hadden :om een biljet
te krijgen. Och ja, in Weenen kon je
op zooveel manieren je -gokl verdienen,
als jc maar wist, hoe? Daarop vroeg hij
mij een sigaret, wenschte mij een goede
xeis en verdween.
Zoo kwam ik aan mijn biljetten voor
Salzburg. Misschien zullen er enkelen
van mijn lezers zijn, die mij even schul
dig vinden ah mijn handlanger. Wie in
den oorlogstijd nooit heeft gehamsterd
of nooit heeft gesmokkeld, die werpe
den eersten steen op mijl
Den volgenden morgen kwamen wij
natuurlijk te laat in Salïiburg.
Salzburg is de stad van Mozart.- Op
een huis in de Getreïdogas6e staat met
grootc letters te lezen M o z a r l's G e-
burtshaus. In een eenvoudige ka-1 vreugde
mer op de derde verdieping heeft het groote
meest universele muzikale genie, dat ieder Salzburger van den bakker tot
misschien ooit geboren is, het eerste 1c- den burgemeester toe stelde zijn huts
vcnslicht gezien. In het huis aan de 1 voor de tijdelijke gasten en zijn beurs
Gctieidegasse heeft hij als kind geleefd, voor de Amerikaansche dollars, de En
daar heeft hii op zijn spinet zijn eerste j gelsche ponden- en de Hollandsche gul-
compositie gespeeld en van uit dat huis 1 dens open.
heeft hij met zijn vader en zijn zuster Nergens op mijn reis heb ik een
Constanze als wonderkind zijn ver- zoo internationaal publiek aangetroffen
maarde tournées door Europa gemaakt. als tc Salzburg. Behalve de Mozart-
Nu zijn deze 2 eenvoudige, kleine ba- Fesispiele werd er te Salzburg in die
mers tot Mozart-Muscum ingericht cn j dagen een „Internationale Somnter-
duizenden cn duizenden bedevaartgan- j sehule" gehouden voor de bevordering
gers zijn in den loop der jaren reeds der Volkerengemeenschap en het was
langs 't Kolonial Spccerci Geschaft Mo- j voor dezen cursus, dat mannen en vrou-
zart. O, Wolfgang Amadeus, hoe hadt wen vrouwen vooral uit alle we-
gij ooit kunnen denken, dat een kruide- relddeelen in Salzburg waren samengc-
nier onder uw gebooitekamer uw gezegen komen. Geleerden als professor Nicolaï
den naam nog eens z<S6 zou misbruiken! j uit Duitschland en Jouvé uit Zvritser-
dc grauwe, groezelige trappen opgc- land, belichtten er het vraagstuk van den
klommen om in stillen eerbied de plek wereldvrcdcs uit psychologisch, politiek
te aanschouwen, waar eens Mozart's cn historisch standpunt en vrouwen uit
sticg heeft gestaan. Amerika, Engeland, Rusland, China,
Een kleiner, eenvoudiger museum bc- Japan, ja zelf; uit Thibet, waren onder
6taat cr misschien niet, maar voor mu- j hun gehoor. Eén middag, toen het re-
ïiekliefhebbers zijn deze twee kamers een 1 gende, ben ik een uurtje naar professor
bijna geheiligd oord; Het bevat
spinet cn de piano-forte, waarop Mozart
als kind heeft gespeeld, liet kleine viool
tje, waarop hij van zijn vader het eerste
onderricht heeft ontvangen, handschrif
ten. pregtannna's, schilderijen, reli-
quien en tal van door Mozart aan zijn
vader en aan zijn vrouw geschreven
brieven, die men in deze omgeving niet
zonder ontroering kan lezen. Te betreu
ren is het, dat men in dit museum on
der een glazen stolp ook een schedel
heeft geplaatst, die bijna zeker niet van
Mozart is. Zelfs al was de schedel van
Mozart, dan zou hij nog niet zóó ten
toongesteld in deze omgeving behooren
te slaan. Van oen genie wil ik niet het
doodshoofd onder een stolp zien. Dat is
heiligschennis, die alleen een „Pluizer"
het genie kan aandoen. Ik althans was
blijde de zekerheid te hebben, dat dit
grijnzende doodshoofd niet van den mij
zoo lieven Wolfgang Amadeus Mozart
■was. Ik wilde Moxart, wiens geest daar
vortleefde in zijn brieven, zijn hand
schrift en zijn werken, niet zien in den
doodskop uit de verzameling van een
veramerikaanschten anatoom.
De Salzburgers houden de herinne
ring aan Wolfgang Amadeus Mozart
hoog. Eigenlijk koketteeren ze zelfs wel
wat al te veel met hun beroemden stad
genoot. Behalve het Mozart-museum,
een Mozari-Platz en een Mozlrt-stand-
beeld, zijn er in Salzburg ook nog Mo-
zart-Kuchen, Mozart-Puppen, Mozart-
Bonbons, Mozart-Kugeln, Mozart-Zig.-
ren, Mezart-Ansichten, Morart-Leicht-
spiele en zooals ik reeds schrééf -
een Kolonial Specerei Gescliïft Mozart;
Ik wed, dal als ik lang genoeg ge
zocht had ik ook nog Mozart-worstjes
zou hebben gevonden. Zoo toonen alle
koekeba'kkers, speelgoedhandelaren, si
garenfabrikanten, oonfiseurs, bioscoop
houders en kruideniers hun diepe ver-
eering voor Wolfgang Amadeus en stel
len zij hem tot peetvader aan voor hun
bonbons, hun poppen, koeken, sigaren
cn hun stroop.
Maar er is in Salzburg ook een in
stelling, waar de herinnering aan Mo
zart op waardiger wijze wordt hoogge
houden en dat is het Mozarthuis. Dit
Mozarthuis is een stichting van het in
ternationale instituut het „Mozarteum",
zich ten doel stelt den geest van
Mozart in zijn geboorteplaats te doen
voortleven; Het is een zeer mooi, naar
dc plannen van den Münclicner architect
Richard Berudl gebouwd concertge
bouw, dat behalve 2 concertzalen het ook
buiten Oostenrijk zeer bekende conser-
rium van het Mozarteum en de Mo-
-Bibliotheek bevat. Door deze stich
ting van het Mozarteum is Salzburg een
centrum van muzikaal leven geworden,
waarhoen muziekliefhebbers uit alle
oorden der wereld heentrekken, wan
neerzooals in de afgeloopen Augus
tusmaand Mozart en zijn ecuwig fris-
sche, reine kunst er met Mozart-Fesi-
spiele geëerd en verheerlijkt wordt. Wat
Bayreuth dus is voor de kunst van Ri
chard Wagner, is Salzburg voor de mu
ziek van Mozart.
Dit jaar zijn voor het eerst na dpn
oorlog weer Mozart-Festspiele in Salz
burg gegeven en in massa's waren de
vreemdelingen naar dit aan de Salzach
prachtig gelegen Oostenrijksch Stadie
gekomen. Salzburg was altijd een door
toeristen druk bezochte plaats, maar zoo
vol als dit jaar was het er volgens mijn
hotelhouder nog nooit geweest. Niet
alleen de hotels ook de huizen der par
ticulieren waren bijna alle bezet. Salz
burg was één groot logement. Met
zag men er deze ongemeen
vreemdelingen
'Nfcolai gaan luisteren en toen ik daar
zoo tussehen al die dames van verschil
lende nationaliteiten zat, viel het mjj op,
dat zij allen mèt de liefde voor den we
reldvrede nog één treffend iets gemeea
haddennJ.- een absoluut genus aan
vrouwelijk schoon; Zouden mooie vrou
wen zoo vroeg ik mij dien middag
af niet zoo ontvankelijk voor vredes-
gedachten zijn als hun lichamelijk min
der rijk bedeelde zusters?
Na deze lezing in het Mozarthuis rond
dwalend, zag ik een biljet, waarop de
les- en schoolgelden van het Mozar-
teum-conservatorium voor hei jaar
1920/1921 stonden vermeld cn ik vond
deze cijfers zóó merkwaardig, dat
ze hier laat volgen. Hierbij moei men
echter wel rekening mee "houden, dat
deze prijzen in het vorige jaar w;
waren vastgesteld, toen de Kroon nog
ongeveer 1.5 cent waard was. Het eersie
elementaire piano-onderricht kostte 300
kronen, hei onderwijs voor meer gevor
derden 400 kr. en de geheele ppleïding
voor piano 600 kr., dus 9 gulden
jaar. Tot operazanger wordt men er
geleid voor rioo kronen en tot tooneel-
speler voor 1000 kronen of 15 gulden per
jaar. Hollandsche jongelui, die een goe
de en goedkoope muzikale opleiding
verlangen, weten dus nu, voor hoe wei
nig zij in Oostenrijk terecht kunnen.
In mijn sVotbrief over mijn reizen in
het buitenland hoop ik nog het een
ander te schrijven over de opvoering
■an Mozart's Requiem in den Dom cn
de voorstelling van Jedermann onder Max
Reinhardt's geniale regie.
(Slot volgt.)
J; B; SCHUIL
In een brief, dien ik van een
stellend Weensch lezer mocht ontvangen,
schrijft deze mij, naar aanleiding van
mijn artikel over Weenen, dat er volgens
zijn mieening geen kwestie van is, dat de
Weeners de monarchie terugwenschen;
Van de Weensche bevolking zijn, zoo
schrijft hij, tegenwoordig 70 sociaal
democraten, die principieel tegen iedere
monarchie zijn en die den terugkeer
der Habsburgers desnoods met de wa
pens in de hand zouden verhinderen.
Ik meen, dat deze Oostenrijker de be
doeling van mijn artikel heeft misver,
staan. Ook ik geloof en de gebeur
tenissen van de laatste dagen hebben het
troifwens bewezen dat de bevolking
van Weenen onder de tegenwoor-
digeomstandigheden in geen
gevaleen terugkeerder Habs
burgers zou dulden. Maar dat
wil nog niet zeggen, dat de Weeners de
vroegere, oude monarchie, die voor hen
welvaart en voorspoed boteekende, niet
betreuren.- Het hof en de aristocratie ga
ven aan het vroegere Weenen zijn glans;
zij waren er als het ware -de symbolen
Het is waar, zoo schrijft mij de
Weener, dat men in Weenen met de Re
publiek en met haar president niet
Scliwarmt", maar dat komt laüeen,
omdat men in Weenen van een Oosten-
rijks dhe Republiek niets weten wil en
men slechts van een aansluiting met
Duitschland zijn heil verwacht. Welnu,
die geringe liefde voor de Republiek
en ik mag gerust zeggen, de min
achting voor de huidige Regeering was
het, die mij op mijn reis zoo sterk op
viel en in mijn artikel heb ik trachten
e toonen, waarom die geringe lief
de mij zoo verklaarbaar voorkomt bij een
volk, dat na zijn „verlossing" en zijn
„vrijheid" door omstandigheden, geheel
buiten zijn schuld, steeds dieper en
dieper in de ellende wegzinkt. Wanneer
mijn Weensche belangstellende lezer
mijn brief nog eens naleest, zal hij mijn
bedoeling misschien beter begrijpen;
J; B; Si
ÉÉsÉtiÉsSi övarzieht
Opper-Silezië virdesld.
Woensdagavond heeft de Raad van den
Volkenbond zijn slotzitting gehouden, in
zake <le oplossing van do Oppez-Sile*isohe
kwestie. Do Raad 13 tot volkomen oyer-
oenstemming gekomen omtrent 't advies,
dat werd gevraagd door den Oppersten
Raad. Hij is de meaning toegedaan ge
weest, dat noch de resultaten van do volks
stemming, nooh uitsluitend economische
overwegingen den doorslag mochten ge
ven bij de bepaling van de nieuwe gren
zen van Opper öi'.ezic.
De oplossing, die de Raad daarom voor
stelt, komt iroer op oen scheiding van den
industrleelen driehoek in een Poolsoh en
oon Duitsch gedeelte. Deze politieke schei
ding zal echter op dusdanige wijze door de
economische bepaling worden verzacht, dat
do ïndustrieelo driehoek een economisch
geheel blijft. Zoo zal bijvoorbeeld door
dit gebied geen douanegrens loopem. De
levering van eleclrischtn stroom en steen
kool van het eece gedeelte naar het andere
zal vrij blijven; evenzoo het spoorwegver-
Het is natuurlijk te voorzien, dat gedu
rende den eersten rijd zich tal van moei
lijkheden tusscben l'olen en Duitschers,
in zake de toepassing van deze economi
sche bepalingen zullen voordoen. Daarom
raadt de Vo 1 k-=pbondsraad aan een perma
nente internationale organisaite t
i-.'ii cm aid us eventueel geschiilcm
weg te ruimen. In deze organisatie zouden
Jiuitsc.ie:s en Polen op roet van gelijkheid
vertegenwoordigd moeten zijn, onder roor-
i itterschap van con neutraal per toon.
Verder wordt nog uit Oenëve gemeld
De thans voorgestelde oplossing maakt
den indruk, dat, indien do Polen on Duit-
sehers willen samenwerken, op der: duur
in Oppordiilezié oen gunstige toestand kan
worden geschapen, waarbij de nationale
aspiraties bevredigd en de eooaomischo be
langen gewaarborgd zullen worde c.
Do voorzitter van den Raad, burggraaf
Iejii, heeft aan hel einde van de zitting
een rede gehouden, waarin hij verklaar Je,
dat de Volkenbond sraad tot de gelukkige
oplossing van oen der mee« moeilijke en
gecompliceerde kwesties is geraak', er. naar
hij hoopt met succes een opdracht kegR.
vervuld, welke tie belangrijkste is van ah—
waarmee hij belast is geweest. Du is,
reide Isjii, «m beslissend oogenblik ln
de geschiedenis van don Volkenbond.
DE POSITIE VAN 'T DUITSCKE
MINISTERIE.
In de Woensdag gehouden zitting v—
't Rijkskabinct gaf <io njkskansolier Wirth
uitdrukking aan de alge-me ene beroering
in verband met het feit, dat de Volleen-
bondsraad te Genève, naar uit zekere l>e-
riohteu, uio niet tegengesproken werden,
begrepen kon worden, op een wijze over
bet Opper Silesrische vraagstuk beschikt
had, welke nooh met de uit het resul
der volksstemming duidelijk geble
ken gevoelens der OpperSilcziérs, nooh
met do economische en politieke verhou
dingen overeen komt.
Indien deze berichten inderdaad waar
heid bevatten, en dc- Opperste Raad ge
noegen neemt met ecu dergelijke beslis
sing, dan wordt een Duitsch gebied met
alles wat Duitsche vlijt en Duitsch in
tellect geschapen, van het rijk gescheiden
en onder een vreemde overhoerscbing ge-
Deze losscheuring zou niet slechts door
do meerderheid v.vn de Oppcr-Silezisclie be
volking, doch ook door het geheele Duit
sche volk als een gewelddaad en een tut
ter onreo'nt worden gevoeld. Onrust en geen
vreedzame ontwikkeling zouden dc gc
volgen zijn.
Aan het Duitsche economische leven
zouden ongeneeslijke wonden worden toe
gebracht.
Resumeerende verklaarde de rijkskan
selier:
Indien dc beslissing inderdaad van dien
aard is, als gevreesd wordt, 19 een nieuwe
toestand geschapen, welke van beslissen-
den invloed is op de voorwaarden waaron
der de huidige regeering de leiding dor
zaken hoeft overgenomen en gevoerd. Do
regoeriing zal eerst dan een definitieve be
slissing kunnen nemen, indien de uit
spraak van den Oppersten Raad officieel
wordt medegedeeld.
Dit ls do eenstemmige zienswijze van
hot geheel 0 kabinet.
Van ande-re zijde wordt nog gemeld:
De goruchten over meeningsversohillen
m het kabinet zijn, naar van Dovocgdo zij
de wordt mcdegedeold, ongegrond.
De Fr.an.sohe opinie is, dat Duitsch
land tenslotte do beslissing; inzake Op-
per-Sileziö aal aanvaarden en dat
Wirth 23.I aanblijven, indien de na
tionalisten hem dit niet gehéél onmo-
golijk maken.
DE DUITSCHE OORLOCSMIS-
DADICERS,
Asou, de senator voor Turnhout, had
aan de regcering de vraag gericht, of
niet, evenals de Fransche regeering,
toe zou besluiten, om de Duitsche oor-
logsschuldilgen voor de Belgische ge
rechtshoven en krijgsraden te brengen.
De veroordeelingen zouden, zelfs indien
zij hij verstek geschiedden, ten minste
tot resultaat hebben, dat de openbare
tneening in België werd bevredigd.
De minister van Buitenlandscho Za
ken, Jaspar, heeft thans hierop geant
woord, dat zoodra het vonnis bekend
werd, door het Opperste Gerechtshof te
Leipzig- in de zaak Ramidohr werd ge
veld, aan den Belgischen gezant tc Ber
lijn is opgedragen, om bij de Duitsche
regeering krachtig tegen dit vonnis te
protesteeren.
Op de jongste vergadering van den
Oppersten Raad, vervolgde Jaspar, heb
ik aan mijn collega's uiteengezet, welk
een groote beroering dit vonnis in Bel
gië teweeggebracht heeft. Nadat toen
de Fransche regeering ook haar grieven
tegen het Opperste Gerechtshof te Leip.
zig had doen kennen, besloot dc Opper
ste Raad op voorstel van Briand, een
commissie te benocmcD, welke rapport
moest uitbrengen over het resultaat
der aangevangen procedures en de door
het Opperste Gerechtshof gevelde von
nissen, en met voorstellen moest ko
nijn omtrent de te nomen maatregelen.
Van deze commissie maken twee Bel
gische gedelegeerden deel uit. De Bel
gische regeerihg moet nu het resultaat
van den arbeid dezer commissie afwach
ten, voor en aleer zij zich met de be
trokken icgeeringen kan verstaan om
trent een definitieve beslissing in dezen.
DE ARRESTATIE VAN DUITSCHE
OFFICIEREN TE CREFELD.
Uit Brussel wordt geseind
Het bericht van dc arrestatie van offi
cieren van liet oude Duitsche leger, op
het oogenblik dat zij zich vereeaigden
voor een geheime bijeenkomst, wordt
bevestigd. Alle officieren zijn door de
Belgische militaire politie in arrest ge
houden. Het onderzoek wordt krachtig
voortgezet. Bij huiszoekingen zijn tal
rijke documenten in beslag genomen;
Het optreden der Belgische politie ge
schiedde op grond van het reglement
der intergeallicerde hoogc commissie,
waarbij geheime bijeenkomsten worden
verboden.
ONZE LACHHOEK.
DE GODIN DIE WACHT.
Roman van Augusta ds Wit.
OVER 'T BURCENLAND.
Op do conferentie te Venetië hebben
Hongaarsche gedelegeerden ver
klaard, dat Hongarije maatregelen zal
treffen tot algeheele ontruiming van het
Burgenla-nd.
EEN NIEUW MIDDEN-EUROPEESCH
KONINKRIJK?
Dat Weenen wordt geseind: Kroonorin
Huppreoht van Beieren bevindt zich te
Steinomanger, alwaar hij met legitimisten
onderhandelt over de oprichting van een
Oo8tenrijkecfa-HoDgaajrcU-Bei€rseh ko
nlnkrijk onder den soepter der Wittels
baohers.
KONING ALEXANDER VAN SERVIë
TREEDT AF?
De „Chicago Tribune" bericht, dat Ko
ning Alexander van Servië besloten heeft
afstand te doen van den troon, ten be
hoeve van zijn onderen broeder prins Geor
ge. Hij heeft dit besluit genomen tijdens
een onderhoud, dat hij te Versailles had
met rijn eersten minister Pasit?j.
Met dit beriöht wordt het langdurig
blijf van koning Alexander to Parijs
klaard. Gelijk men zich herinneren zal
had prins George, wiens kroonprinselijk
wangedrag onhoudbaar was geworden, 15
Maart 1909 afstand gedaan ten behoeven
van zijn één jaar j'ongeren broeder. Ver
moedelijk is dit een „sohijn-manoeuvre"
geweest of zijn da breide prinsen de laat
ste jaren tot andere gedachten gekomen.
Prins George Kara—Georgenitsj is 27 A
guatua 1887 geboren.
Uit Parijs wordt evenwel geseind:
De Servische legatie ontkent formeel de
juistheid van het gerucht als zou koniug
Alexander aftreden.
DE SPANJAARDEN IN MAROKKO.
Het jongste officrieele benoht uit Melüla
heeft gemeld, dat twee Marokkaanscho
stommen hun onderwerping hebben aange
boden. Hot niet kraoht aangevangen Spaan
scho offensief, ten zuiden van Me 1,1 la in
gezet, hoeft dus wei de uitwerking gehad
dio men ervan verwachtte. Eerst kwam het
beridht van de verovering van het gehsele
Goeroegoe-gebergte en nu de onderworping
van twee oproerige stammen.
Een paar dagen vroeger reed3 was Abd-
El-Krim, de leider der opstandelingen,
vergezeld van een duizendtal Mooren die
zijn persoonlijke lijfwacht vormden, de
Kert-rivier overgetrokken, om een toe
vlucht te zoeken in het binnenland, omdat
hij do zekerheid had, dat het geheele ge
bied tussehen Melilla on die rivier voor
Item verloren was cn dat, als hij niet spoe
dig terugtrok, hij gevaar liep met zijn heels
macht to worden omsingeld. Het rebellen-
hoofd heeft door zijn overhaasten terug
tocht «ie Kahijlen stammen van Maroean,
Beni-Sicar, Beni-Boegafar en Beni-Boei
froer in den 6teek gelaten en deze zijn
daardoor zoo gedemoraliseerd, dat ze on
eierhandelaars naar kolonel jtiquëbie heb
ben gezojjden, het hoofd van de Spaanschc
in land scho politie, om genade te vragen.
Zij boden aan hun wapens in te leveren
en aanvaardden bij voorbaat de eischen
welke de Spanjaarden zouden stellen om
de schulidge raddraaiers van den opstand
te straffen en alle dwangmaatregelen aan
te nemen welko de Spaansche reeeerings-
comraissaris zou opleggen.
Kolonel Riquelne heeft dit verzoek van
gciAdo overgebracht e?n generaal Beren
guer, dio er over beraadslaagde met den
minister van oorlog, tijdens diéns bezoek
aan Melilla cn die er nader over zal he-
Volgen3 berichten uit Frar.seh Marokko
in de Pariiscbo „Tcmps" heeft Abd-el-
Krim, tengevolge van den Spaanseken op-
marsch zijn hoofdkwartier verplaatst :n
do buurt van do mijnen van Beni-Boe-
Lfroer te Sitli-Sebaal waar hij nog een
krijgsmacht van circa drieduizend man
bij zich heeft. Hij is dus een dreigende om
v.ngeling ontweken.
Het schijnt dat de Rif kabijkn zich hard
nekkig tegen de voortrukkende Si»aansche
oepen hebben verded^d en dat dezen
echts na herhaalde stormaanvallen en
rietoii
nadat ze een zeer aanzienlijke krijgsmacht
in het veld hadden gebracht, hun doel
konden bereiken, nadat aan beide zijden
zware verliezen waren geleden.
DE ONBEKENDE SOLDAAT.
Met het oog op berichten, op het vaste
land gepubliceerd, wordt ie Londen otft
ctoel meegedeeld, dat er niets aan is van
de bewering, 'als zou de Britsche regce-
nng eenige aarzeling toonen om de me
daille van het AmenkaauscUe congres, wel
ke dit bestemd heeft voor den onbekenden
Britschen soldaat, die in Westminster Ab
bey ligt begraven, aain te nemen. Integen
deel de regeering is zeer dankbaar voor"uie
verleening, en men betreurt ten diepste,
dat generaal Pershing, volgens berichten m
de pers, in ongelegenheid is geraakt door
het uitstel van het aangeven van den tia-
tum voor de plechtigheid der verleenuig.
Het uitstel was daaraan tc wijten, dat men
de vaststelling van den datum wilde doen
samengaan met de mededeeling, welk eer
bewijs koning George zou verieenen aan
den onbekenden Ainerikaanschen sol
daat, en deze inededeeliug werd vertraagd
door de afwezigheid van vele ministers en
andere autoriteiten. Ook wist men niet
dan zeer onlangs, dat generaal Pershiugs
verblijf in Engeland zpo beperot was. Zoo-
dra dit bekend was, werd aan generaal
Pershing meegedeeld, dat de regeering
hoopte, dat hij tijd zou vinden voor de
plechtigheid, voordat hij naar de Vereenig-
de Staten terugkeert en dat de plechtige
verleening der congres medaille nu niet
langer zal worden uitgesteld.
RUSLAND EN HET GELD.
Het offieieele economische orgaan der
Sovjet-regeermg geeft voor den eersten
keer den officieelen wisselkoers op Mos
kou. Volgons dezen is in Sovjet-Rusland
een pond sterling 231.000 roebel waard,
een dollar 62.400, een Fransche franc
4300, een Duitsche mark 600, een Zwitser-
sche franc 10.700, een Finsclie kroon 190
en eem Japansehe yen 305.000 roebels. Een
gouden roebel heeft een waarde van
100.000 Sovjet roebels.
DE NOOD IN RUSLAND.
Volgens berichten uit Rusland maakt
de hong-ersnood nog steeds talrijks
slachtoffers, vooral onder de kinderen.
WERKLOOSHEID IN ENGELAND.
Naar vernomen wordt, wijdt Lloyd Geor
ge ondanks vele andere dringende zaken,
die hem bezighouden, groote aandacht can
de conferentie van Washington; hij *cu
daaraan zeer gaarne deelnemen, indien an
deie eischen hem hier niet houden.
Lloyd George ontving de deputatie .an
de arbeiderspartij, die de voorstellen dier
partij betreffende de werkloosheid
wenschte uiteen te zetten. Behalve Llovd
George namen aan de oonferentie deei de
minister van arbeid en de andere nit.lis
ters, wien de kwestie aangaat. Lloyd Geor
ge liet niets los omtrent de voorstellen der
icgeering, maar hij deelde mee, dat ai)
waarschijnlijk de deputatie zou vragen om
nog oens met hem te beraadslagen.
MID DEN-A ME RIKA.
De staten Honduras, Guatemala,
Salvador tot een Midden-Anterikaan-
schen staat vereen itrd.
BELCIë EN DE CONFERENTIE TE
WASHINGTON.
li» verband met de Belgische ter-
kiezingiQn, zullen alleen buiten de re
giering staande personen Belgie ter
AVasiongtonsche conferentie verte
genwoordigen.
DE TOESTAND IN IERLAND.
Een repubiikeinsche terecht
zitting te Dublin.
Magistraten, beklaagden, advocaten,
publiek en persvertegenwoordigers wa
ren Dinsdag tegenwoordig bij de eerste
republikein sche terechtzitting in het
openbaar in de stad Dublin gehouden.
De behandelde zaken betroffen verval-
schingen van levensmiddelen.
OOUSPROxNKEL) J U i> DETECTIVE
ROMAN'
door WILLIAM 110LT.
IS)
Lord Nibblmgton wipte, nu zien al
leen van zijn bovcnklbereii ontdaan tc
hebneu 111 bed ui sliep spoedig als
een ioos. J.11 de Lima wist niet bé
ter te doen dan liet verstandige voor
beeld to volgen.
Reeds stond der anderen dag de
zon hoog aan den hemel toen onze
vrionden ontwaakten. Zij lieten zich
een stevig ontbijt op hun kamer voor
dienen en nu uitgerust en versterkt
voelden zij zich weder tot alles in
ctaat.
„Nu", zei ba:on de Linar, „als wij
thans onzen vriend niet misten, luid
den wij -waarschijnlijk gewonnen spel.
Trouwens wij hadden onzen tegen-
Stander dan aan de politio kunnen
overleveren. Nu hebben wij dit niet
gedaan om den graaf voor de wraak
der Broeders te bewaren. Het besto
zal zijn, dat wij eons gaan onderhan
delen met den man, dien wij govun-
gen hebben".
j,Ja dat kunnen wij1 doen", ant
woordde Nibblington.
In den loop van den dag kregen de
vneuden bericht van dokter Dupuy,
ilct zijn patient zich r.aar omstandig
heden zeer goed bevond er. het ver
langen te kennen had gegeven, de
boei en, die hem bij den uoktei g«-
braclit hadden, te spreken. Dit was
hetzelfde, wat Nibblmgton en de Li-
nar wilden en dus begaven zij zicli
legen den avond kalm naar de wo
ning van den doktor m wiens slaap
kamer zij den gewonde aantroffen. Hij
lag in bed maar was, wonder genoeg,
opgewekt en levendig.
„Wol heeren' zei hij, „gij zijt in-
deid.ir.d tegciretanners, voer wie wij
op onza hoede moeten zijp. Ik wil wel
weien, wij hadden u te licht geteld
„Gaar kunt go spijt van hebben
antwoordde de Linar, „want die er
kenning komt te laat. Gij zijt thans
geneel in onze macht
„Gij vergist u"
„Wel hoe, vergissen wij ons?"
„Zeker, want gij zoudt mij in dat
geval wel terstond aan de politie
fivbben uitgeleverd. Dat gij het niet
deedl is een bewijs, dat gij reden
hadt mij te sparen".
Nibblington en de Linar zagen el
kaar aam, zij hadden met een ge
ducht en scherpzinnig tegenstander
te doen.
„Wij zouden u nog kunnen uitle
veren", zei lord Nibblington, „wie
zou ons dat beletten. Eu "het is ook
volstrekt niet zeker, dat wij dit niet
7;ii:en doen".
„Dat is het wel. De gedachte aan
den graaf de Tournel moet u daarvan
terughouden. O, ik heb dezen morgen
eens over de zaak nagedacht, en alles
is mij thans volkomen duidelijk. In
dien gij u met mij naar het politie
bureau begeven hadt, zou ik in han
den van de politie gevallen zijn, die
zoover zij mij iets misdadigs zou kun
nen bewijzen, let wel, bewijzen, geen
genade zou kennen. Ik zou dus allicht
wegens vrijheidsberooving, maar dat
is ook al, wat gij mij bewijzen kunt.
tot etteliike jaren gevangenisstraf
veroordeeld worden. Maar dan
wachtte de wraak, uw vriend de Tour
nel zou daarvoor moeten boeten. F.n
al zoudt gij dien dan nog vrij willen
koopen, gij zoudt 't niet meer doen
kunnen, omdat ik de eenige ben,
waartegen hij verlost kan worden. En
zoodra gij de politie in de zaak
mengt, zoudt gij dien prijs niet kun
nen betalen, want gij begrijpt, de
politie laat niet los."
„Maar men zou, nu men u in han
den heeft, de geheele bende der
„Broeders" kunnen o peporen en ge
vangen nemen en den graaf verlos-
Probeer het, maar het zal u niet
gelukken. Neen, onze kansen staan
tamelijk wel gelijk. Wees niet zoo
dwaas dit niet te erkennen. Daarom
wil ik u een voorslag doen, en wel
dezo: Gij laat mij vrij, en wij laten
de Tournel vrij. Dan kan de strijd
tussehen ons weer van voren af aan
beginnen, of gij mocht dien strijd beu
zijn en mij de woning bekend willen
maken van het meisje, dat de graaf
aan onze, macht onttrokken heeft.
Dan zullen wij u verder met vrede la
ten."
„Het stomme meisje"( riep Linar,
„nooit leveren wij haar in uw han
den."
„Ah, is het kind stom, heeft zij haar
spraakvermogen verloren," riep de
man op het bed uit. „dat verklaart
mij veel. Gij lieden hoopt, dat zij spre
ken zal, maar ik zeg u voor zij haar
spraakvermogen terug heeft is zij
weer in onze macht, of, wel waarom
zou ik geen open kaart spelen, of gij
lieden zult niet meer in staat zijn haar
te hooren
„Ta, ta, gij zult ons niet bevreesd
maken", antwoordde dc lord, „al zijt
gij moordenaars die geen enkel mid
del ongebruikt laat, tot heden verliep
de strijd voor ons nog niet ongunstig.
Als wij u ruilen tegen graaf de Tour
nel, gij hebt het zelf gezegd, dan
staan wij tamelijk wel gelijk, ovenwei
met dit onderscheid, dat gii een kogel
uit mijn pistool in uw lichaam hebt."
„Accoord", antwoordde de gewon
de kalm, „ik zal bij gelegenheid re
vanche nemen. Maar gij stemt er dus
in toe, gij wilt mij de vrijheid herge
ven in ruil voor de vrijheid van den
graai de Tournel!"
Wat moesten de beide edellieden
doen Aan de eene zijde zouden zij
voor geen geld ter wereld den schurk
weder loslaten, maar van den anderen
kant stond het leven van n-aaf de
Tournel op het spel. En het was toch
hun eersie plicht hem te redden uit
de handen van de Broeders des Ver-
derfs. Daarom antwoordde de Li-
„Welasn wij willen het. Maar on
der zulk voorwaarden dat bedrog of
list is uitgesloten."
„O, zeker", aitwoorddc de zieke, ik
ben zeer inschikkelijk. Luister, gij
beiden vertrekt naar Parijs, met de
met de Tournel, zoo spoedig lnj weer
hij u is. Gij verbindt a dan op uwe
eerewoord met niemand te spreken
over mij voor er acht dagen verstre
ken zijn. Tot dan zijt gij met mijn
bestaan onbekend. Ik blijf zoolang
bier bij den dokter onder behande
ling. Als de acht dagen om zijn,
moogi go doen wat ge wilt, ik zal dan
van hier \ordwenen zijn".
„Dus een wapenstilstand vun acht
dogen?" zei lord Nibblington.
„Wol ja, waarom met?"
„En zult gij uw woord houden?"
„Dat behoeft gij niet to vragen, ik
moet juist op uw eerewoord vertrou
wen en ik doe het. Ik stel u mimeis
voor, dat gij earst vertrekken zult als
do graaf weer bij u is. Ik ben dan
nog in uw macht. Gij zoudt uiij dan
nog aan de politie kunnen verraden.
Maar gij moet beloven dit niet te
doen'
,Goed", sprak lord Nibblington,
ij nemen uw regeling aan. Als gij
er voor zorgt, dat de Tournel zich we
der bij ons voegen kan. zullen wij ons
icilt dagen lang niet meer met u Le-
iioeicn. Gij kunt dan gaan waar gij
.•rit".
„Uitstekend, geef mij aan even pa-
p.er, inkt en een weinig zegellak".
.Met groote inspanning richtte de
gewonde zicli een weinig in de kus
sens op. Hij schreef e enige woorden
op een briefje en liet net zijn legen-
st,aiders lezen. Het bevatte niets dan
de woorden;
„Laat den graaf de Tournel vrij".
Daaronder kwam een onleesbare
handteekening en dan een lak, waar
in een zegelring werd afgedrukt, liet
stempel vertoonde een driehoek, waar
in een vreemde figuur besloten was.
„Ziezoo dat is voldoende, als gij
mij het toestaat, zal ik dit briefje
verzenden. Gij ziet dat het niet an
ders bevat, geen aanduiding aan mijn
vrienden, waar ik mij bewind of iets
dergelijks.
„Maar het adres?" zea de Linar.
„Och, schrijf het er zelf op. Post-
kantoor te Sens, posfce Restante B
110", luidde het antwoord van den
gewonde, die vermoeid van inspan
ning in de kussens terugzonk.
(Wordt vervolgd).
