Sfinl
ÏWEKC E BLAD.
Zaterdag 26 November 1921
Buitenland
Ce WashinytoDsciie conferentie
E ONTWAPENING.
Engeland en de rede
van Brland.
De politieke medewerker van de „Dai
ly Chronicle" schrijft, dat gehoopt
Wordt, dat na Briand's terugkeer een
ontmoeting tusschen dezen en Lloyd
George kan plaats hebben. De Brit
sche regeering ziet in, dat het effect
van Briand's rede te Washington zeer
ernstig is. De viaagstukken, welke de
rede naar voren heelt gebracht, worden
door het Britsche kabinet overwogen.
Het blad, dat den toesiand uiteenzet,
stelt vast dat, indien Europa het onbe
perkte militairisme moet aanvaarden,
eooals Briand's speeclr schijnt voor te
stellen, het onmogelijk is de wereld
voor nieuwe oorlogen te behoeden. In
dien brankrijk's doel een overheer-
schend leger en een enorme vloot is,
moet deze houding de ganschc quaestie
der ontwapening beïnvloeden.
Te Londen is naar aanleiding van
deze overwegingen een kabinetsraad
gehouden. Het blad constateert, dat het
de eerste veertien dagen onmogelijk zal
zijn te zeggen of de internationale en
de lcrscbe quaestie Lloyd George zullen
veroorloven naar Washington te gaan.
De „Tiiiies" stelt vast, dal niet de
minste twijfel behoeft te bestaan over
de beteekeuis van Briand's beiOoging
Maandag j.l. Briand kan voldaan naar
Frankrijk terugkeeren.
Briand te New-York.
Briand, die zich op zijn terugreis uit
Washington te New-York heeft opge
houden, en in de Lotus Club het woord
heeft gevoerd, heeft verklaard, dat het
Duitsche volk niets heeft te vreezen vat.
Frankrijk, dat alleen wacht op een ge
baar van goeden wil uit Duitschland.
Frankrijk zal al het mogelijke doen om
de oorlogsoorzaken op te heffen, daar
het streeft naar vredelievende betrek
kingen niet slechts tusschen Frankrijk
en Duitschland, maar tusschen de ge-
heclc wereld.
De wrijving tusschen China
en Croot-Brlltannlë.
Een lid der Chineesche delegatie
deelde mede, dat China voornemens is
te weigeren langer aan de conferentie
deel te nemen, indien de Britsche op
vatting der Open Deur ook de houding
der andere mogendheden weergeeft. De
gedelegeerde kan echter niet gelooven
dat het Britsche voorstel inzake een
consortium en gelijkelijk verdeelde
spoor wcgconcessies de politiek van
Amerika en van rle andere mogendhe
den vertegenwoordigt.
Ernstig geschil van nvooning.
't Alg. Handelsblad schrijft over de
conferentie te Washington
Het schijnt nu gedaan met den vrede
en de vriendschap, die zich de eerste
dagen te Washington zoo heerlijk ver
toonden. het ging cck al te mooi cn
scherper dan bij de quaestie van die be
perking der bewapening ter zee, waar
bij men in de verrassing van Hughes'
zoo kloek voorstel, allcrwege lot toe
nadering en vriendschappelijk overleg
bereid bleek, kwamen de tegenstellin
gen aan bei licht, zoowel in de quaestie
van de bewapeningen te land als in de
quaestie van het Verre Oosten. De eer
ste quaestie is geen stap verder geko
men door de houding van Briand
die nu uit Washington is vertrokken,
met vele vriendelijke woorden van
Hughes op zijn reis mede dc tweede
quaestie heeft nu al tot een scherpe bot
sing aanleiding gegeven. Het ging in
deze quaestie oin Cbina, het andere ne
telige vraagstuk, dat van bet Britsch-
Japansche verdrag moet nog komen.
Men wee., dal de Chineesche delegatie
de vertegenwoordiging van de
Noord-Chineeschc rogeering, die voor
1 heel 'China optreedt zeer tegen den
zin van hare tegenstanders in Cbina
zelf, een aantal punten heeft opgesteld,
die als grondslag voor de bespreking
van het Chineesche vraagstuk moesten
dienen. De commissie voor de Stille
Zuidzee en het Verre Oosten, d.w.z. de
gedelegeerden der negen ter conferentie
vertegenwoordigde staten, heeft echter
deze punten niet maar eenvoudig aan
vaard, maar heeft zelf een resolutie
aangenomen met algemeens stem
men en dus ook met die van de Chinee
sche delegatie waarin een algemeen
beginsel voor het overLeg in zake China
wordt vastgesteld. Men verklaarde zich
n.l. voor de territoriale en administra-
tiebe integriteit van China en ver
klaarde verder
„Het is 'het vaste voornemen der mo
gendheden ter conferentie om China
volledig, ongestoord gelegenheid te
verschaffen een effectieve regeering te
vestigen en te handhaven invloed aan
te wenden voor de aanneming en hand
having van het beginsel van gelijke
handels- en industricknnsen in het Chi-
necsch gebied voor alle naties zich ie
onthouden van voordeeltrekken uit de
huidige toestanden, teneinde bijzondere
rechten of voorrechten te verkrijgen, d'e
de rechten van onderdanen van bevrien
de staten zouden bekorten, alsmede
zich te onthouden van het beramen van
eenigerlei actie, welke onvereenigbanr
is met de veiligheid van deze."
De aldus vastgestelde beginselen zijn
ongetwijfeld zeer algemeen en nu het
op de nadere uitwerking aankomt, blij
ken de tegenstellingen, leder heeft zoo
zijn eigen interpretatie cn de Chinee-
zen, wier interpretatie deze is, dat Chi
na nu over zijn eigen lot moet beslissen
en zijn zaken moet regelen naar eigen
verkiezing en eigen belang, mits het
daarbij maar niemand voortrekt, be
merken nu, dat de belanghebbende mo
gendheden daarover anders donken en
dat er onder deze althans zijn die mee-
nen, dat men de open deur eD het ge
lijk recht voor allen slechts zal kunnen
verkrijgen en waarborgen, door een
internationaal beheer .van spoorwegen
en douane. Zoo zou er in de conferentie
een scherpe botsing hebben plaats ge
had tusschen do Chineczcn, die volko
men SGUverciniteit voor China verlan
gen, en speciaal de Britsche gedele
geerden, die internationale controle in
China noodig achten.
Ook tusschen de Engelschen en de
Franschen die nu ook al een groo-
tere vloot verlangen, vooral van duik-
booten botert het niet. En de stem
ming tusschen de hecren schijnt dus
wat geprikkeld ie worden.
Uit de rede van lord Curzon blijkt
trouwens ook al weer duidelijk de
Fransch-Britsche tegenstelling. Zijn
woorden over de nuteloosheid van eeD
vermindering der bewapening ter zee.
terwijl die te land wordt uitgebreid, de
uitlating, dat als Engeland zijn vloot
wil verminderen, dit Britsche offer niet
waardeloos mag worden gemaakt door
het toestaan aan andere mogendheden
van het bouwen van nieuwe aanvals
middelen in de lucht of onder water,
zijn ongetwijfeld tegen Frankrijk ge
richt. Gelijk dat ook waren zijn woor
den van afkeuring over mogelijke Fran-
sohe pogingen om een eigen politiek
jegens Duitschland te voeren, en over
het niet dulden van een politiek van
vergelding en wraak.
Opk deze rede, waarin zoovele ver
standige en juiste woorden zijn gespro
ken, zal ondanks de vriendelijkheden
jegens den bondgenoot geuit, de breuk
in de Entente niet kunnen heelen. ln-
tegedeel, me zal er te Parijs vermoede
lijk reden voor nieuw wantt ouwen in
vinden.
staslsHlsuws
OVER DE UITCESTELDE UIT
BREIDING VAN HET GOUVER
NEMENTSGEBOUW.
Verschenen is het afdelingsverslag
der Tweede kamer over mt ontwerp
van wet lot vérh'ooging van let Ho
fonds voor Binaieniandeche Zaken en
Onderwijs. Het volg.-nde is ex aan ont
leend:
Aanvankelijk was voorgesteld zeke
re bedrogen uit te trekken voor de
uitbreiding van het provinciaal gou
vernementsgebouw te Haarlem en
voor 'de stichting van een ge/bouw
voor de provinciale griffi< t Maas
tricht. Nadat er op was g_. e'.cn, dat
het noodig zoude zijn eer,-: o;n raming
van kosten van het geheel© werk ie
maken en er op was aangedrongen
een begrooting der totoalki.etftn ie
ontvangen, deelde de Regeering mede,
dat haar gebleken was, dat die te hoog
zou zijn en nam zij hare voorstellen
voor een goed deel terug. Deze wijze
van werkten achtte men niet in dés
Landö belang. Men drong er op aan,
dat ln de toekomst in analoge geval
len door de betrokken bouwkundig;n
steeds een raming der kosten van het
geheele werk worde gegeven, opdat
men kan beoordeelen tot welke uit
gaven men bij het voteeren van een
beginsel het Rijk bbidL
Het Tooneel
Sprotje in de tooneel be
werking van A. Defresuo door
Het S chout tooneel
Was het goed gezien Sprotje van
Margot Antink voor het Tooneel te be
werken? Sprotje is een figuur, die ge
schapen is voor de intimiteit van de
huiskamer. Was het te verwachten,
dat zij het voetlicht kon verdragen?
Na de tooneelbewerking van dern lieer
iDefresne te hebben gezien, moeiten
wij dit ontkennend beantwoorden. De
schrijnende levensgeschiedenis van
Sprotje is tragiek, maar dramatisch
is zij nllerminst. Bij lezing .van hei
verhaal wordt men telkens getroffen
door den echt Hoüandsehen humor,
maar liet is een humor, die op her,
tooneel niet over het voetlicht gaat.
Daarvoor it hij te fijn, te sufbtiel, ik
zou bijna zeggen te zuivea* en te echt.
Het tooneel 6telt au eenmaal andere
eisohen dan een levensschets. Wat bij
lezing ons treft, amuseert of ontroert,
zal op het tooneel dikwijls blijken
weinig te doen. Het tooneel verlangt
andere taa', andere sfeer, andere tee-
kening. Ik zag het gisteren weer be
wezen in de tooneelbewerking van
Sprotje. Defresne geeft ons 3 samen
spraken tusschen Sprotje en Hein, op
den dijk. in de stad en op de bank in
het park. Bij lezing treft ons de zui
vere toon, de innigheid, de realiteit I
Wij krijgen deze fragmenten in hel
boek na groote tusschenpoozen. In de
tooneelbewerking volgen zij echter
zeer snei na elkander cn blijken zij
niet voldoende te boeien, omdat dra
matische sfeer em actie ontbraken. Op
het tooneel vielen deze gesprekken
lang, ondanks het uitmuntende spel.
Het tooneel verlangt nu oenmaa)
concentratie en handeling. Daarom al
is het niet geschikt voor een levens
schets. .Sprotje is als toon-e&lwe-rk wei
precies tegenover gesteld aan een dra
ma als Vrijheid: ln Vrijheid een on
werkelijke werald en een handeling,
tot een extitiscli tempo opgevoeru,
in Sprotje minutieuze realiteit, zon
der eenigp handeling.
De hee-r Defresne heeft het zich met
zijn be.verking ook wel wat aJ te ge
makkelijk gemaakt door de schels üi
10 tafcreelen in te deelen. Voor een
werk in zooveel tafereelen moet de
spanning telkens zoo gro^t zijn.dot zij
voldoende is om de tusschen pauzen te
overbruggen. Dit was bij Sprotje,
waarin de tofaree'en los naast elkan
der stonden, allerminst het geval.
Mem wachtte niet met ongeduild op wat
het volgende tafereel zou brengen. De'
bewerker heeft zich te veel aam het
boek gehouden. Hij had, toen hij be
gon Sprotje voor 'het tocnee-1 te be
werken, moeten samenvoegen, concen-
tréeren en ueanooas o m w e r k e n,
hij Ik® moeten trachten van 't 1) o e-
k e n-S pretje een tooneel-
Sprotje te maken. Zoo is bijv.
het 1ste tafereel absoluut overbodig.
Dit tafereel had in het tweede ver
werkt kunnen zijn. Misschien zaïl De
fresne ii zijn tafereelou-indeeling
aan Wodehend hebebn gedacht, maar
hij heeft vergeten, dat 'A eoei-.-iut
voortreffelijk tooneel schrijft.
Toch zullen veilen, die het iboek heb
ben gelezen en wie kent in Neder
land dit droeve levensverhaal van
Margot Antink niet? Sprotje gaar
ne op hei tooneel willen zien. Dat is
het bekorende .van tooneelbewerkin-
gen, dat wij pereonen, die o.ns door le
zing lie 'zijn geworden, op het tooneei
plastisch veroeeH zien. En er zijn vele
tafereelen'die fijn zijn bewerkt
een aardig bcold geven van Sprotje
en haar milieu. Er waren onder het
publiek biiikbaar zec-r velen, die van
deze talereeJei) genoten. Wij noemen
bijvoornecld bet tweede tafereel, bij
Sprotje'lhuir, het vierde, bij juffrouw
Jonkers, in de keuken en do bruiloft
van Hein en Sprot. En in het laatste
tafereel. Let sterven van Sprotje, wae
werkelijk stemming. Dat was héél,
héél mooi
Trouwens de heele voorstolLSoxg was
voo rtreffolijkl Wat wordt
er toch bij het Schouwtooneel serieus
en hard gewerkt! Men had van het
stuk bijzonder veel werk gemaakt! De
décors waren frisch en goed gevon
den. De oplossing van de „buiten
décors w?s zeer gelukkig on «a' een
navolgirg te zien van het in Duitsch
land tegenwoordig gebruikelijke sy
steem. De keuken bii mei. Jonker was
voor het huis van een ondermeester
wel heel erg gioot. Wat zouden de bo-
wooers van Tuinwijk met jaloereche'
blikken naar die keuken kijken!
Char'otte Kohier heeft van Sprotje
iets prachtigs gemaakt. Het
zenuwachtige, bedeeede, „vreemde"
kind, dat langzamerhand tót de zacn-
te, zwakke vrouw groeit, heeft zij met
zeer fiine nuanoeo bijzonder mcoi ge
geven. Het tooneel met juffr. Jonker
bijvoorbeeld en haar flauw vallen aan
het slot van dit tafereel was werkc-lija
superieur. En hoe ontroerend en teer
gaf zij het ontwaken der liefde voor
Hein wppi'! Wat was die schuchtere,
luchtige zoen in het tafereeltje op de
bank niet een subliem gebaar. Ook
baar sterven was iete heel bijzonders.
Sprotje is een creatie, waarop Char
lotte Kohier trotech mag zijn
Zij werd door allen uitstekend ge
secondeerd. Pierre Mols gaf haar als
I-lein in fijn, goed begrepen spel, niets
toe. liet tooneeHje op cie bank speel
de hii met warme menschelijkheid.
En in het slottafereel ontroerde
hij door ziin innigen toon en
de zuiverheh' in de uitimg van zijn
hartstochtelijk verdriet.
Stine van der Gaag was wel volko
men de goedhartige Ant. Hoe leefde
deze figuur. Het was realistisch spet
van het beste soort. Ook in haar klee
ding was zij evenals Charlotte
Kc-hler „io den tijd". Kitty Klujj
pel was haar zusters in de mode 20
jaar voorub Noemen wij verder
als bijzoutléV goed Ivitty Klup
pel als Stien, mevr. Bijlier aks juflr.
Jonker, Egermam als de kok, Loge
man u's oom en Cobo B.ankenstein
als de baker, dan willen wij hiermee
niets afdingen op het spel der ande-
Het was van allen uitmuntend 1
Was er nu maar een werkelijk t o
1 e e 1 s i u k geweest! Maar nog
:ens: voor hen, die Sprotje hebben ge
lezen aal de mr.cor.np' een ei vena,-
dige bekoriiv; hebben. Zij zal hun zijn
als de levende illustratie van het fll
ne, teere en schrijnende verhaal van
Margot Antink.
J. B. SCHUIL.
HIF.M-STRA. 4 April 1880-24
November 1021. Men schrijft ons:
Plotseling, alleen voor de ingewijden
niet geheel onveiivachte, ie onze
vriend fJierostra van ons gogaan. Z n
dood treft ons des te dkij-er, omdat
we niet gelooveo. konden, dat reeds
nu het einde van dit arbeidzaam leven
daar was.
Arme vriend, wat heeft het kind en
vooral het zwakzinnige kind, veel aan
jon te donken
Tot het aller- allerlaatste oogenb ik
wist hij van geen wijken: „Er
nog zooveel te doen
Altijd vol zorg voor anderen
a'.s we hem eens de raad gaven, cok
zorg voor zichzelf te hebben, dam was
het antwoord; „Ik? Ik kan liet niet
laten, wantFr is nog zooveel te
doenl"
En met stralende oogen vertelde hii
dan, wat bij den laatsten tijd' voor
zijn kinderen gedaan had.
P.ust kende hij niet e>n hij gaf zoo
doende vaak meer, dan hij geven
kon. Niets wae hem voor het kind
te veel! O, hij voelde zoo, dat al
werken aan de dag-school nutteloos
was, als er geen goed geregelde Na
zorg was, om onze oud-leerlingen te
steunen en wegwijs te maken.
In groote lijnen had hij reeds aan
gegeven, hoe het hier aangepakt
moest worden. Helaas, aan de uitvoe
ring zal hij niet meer arbeiden
Wij- en ook Haarlem verliezen veel.
Met hem is een onderwijzer heenge
gaan, die zich geheel gaf aan zijn
moeilijk werk, omdat hij eenvoudig
niet anders kon.
VOOR DB NIEUWE KERK. IN HEI
AMSTERDAMSCHE KWARTIER.
Haarl. l'red.bld. meldt: De collecte, :ian
de deuren der kerken gehouden, op Zon
dag 20 November voor de nieuwe kerk in
het Amsterdarnscho kwartier heeft orge-
braoht 237.6G.
Kerk en School
NED. HERV. KERK. Bijroepen te
Kampen de. H. J. van Schuppen te
Groet-Ammers.
GF.REF. KERKEN. Beroepen te
Haastrecht de beer J. Meijer, cand. te
Kampen. Bedankt voor het beroep te
H Zandt ds. H. Veldkamp te Onder-
dam.
IngczoBtlen
Van Ingezonden stukken, geplaatst of
niet geplaatst, wordt de kopio den inzender
niet terneeegcven
Voor den inhoud dezer rnhriek etelt do
Redaolie zich niet aansprakelijk.
ACTIE VAN HET SPOORWEG
PERSONEEL.
Door de Nederlandsche Vereenigïng i
van Spoor- en Tramwegpersoneel i&
bes'oten, nu zij van het overlc-g mot
de Directie der NederUvndsc.he Spoor
wegen ia uitgesloten ctn door de ande
re organisaties wordt samengewerkt,
met deze directie om verslechteringen
inzake de diensttijden in to voeren,
een intensieve propaganda te voeren,
om daardoor zelfstandig ih samen we r
king met de massa van het personeel
de verslechteringen tegen te gaan.
Daarvoor zullen in alle groote plaat
sen, waar veel personeel geetutioneerd
is, groote demonstratieve vergatlerin-
gne worden gehouden, zoo ook te
Haarlem.
Maandagavond 28 Noveralber t6
's avonds 8 uur vindt alhier in het
Brongebouw een dergelijko vergade
ring plaats. Niet minder dan 3 lloofd-
'oosmursleden'namelijk de heer en 1'.
Moltniakeir, bondsvoorzitter; Nathans
bondsseeretaris en W. van Delft,
bondspenniugmeester, zullen daar
spreken over de dreigende verslechte
ringen en de daartegen te voeren ac
tie on met welke maatregelen van het
personeel deze zijn tegen te gaan.
De vergadering zal opgeluisterd
worden door het dubbel manneu-
kwartet Euterpe" en de mandoline
club Apollo".
Begrijpelijkerwijze bestaat er onder,
het spoorwegperonseel groote belang
stelling voor deze vergadering en het
bestuur ziet tot haar leedwezen zich
genoodzaakt, buitenstaanders van de
vergadering te weren.
Bestuur afd. Haarlem van da
Ned. Vereen, van Spoor- en
Tramwegpersoneel.
M. 'de R.l
Hetgeen onder- bovenstaand hoofd
voorkomt in uw nummer van Donder
dag zal ongetwijfeld door velen met
aandacht zijn gelezen, want het groote
belang, dat in een behoorlijke polrtie-
bewaiking voor heel de burgerij gelagen
is, behoeft wel geen nadere verklaring.
Toch schaar ik mij aan Je zijde der
wethouders, waar .zij aansturen op in
krimping van het agentental, zij het
dan ook op anderen grond.
Want hun motief, ontleend aan het
stilstaan der vakschool, kan logisch toi
geen andere slotsom voeren dan deze
indien de vakschool weer in werking
wordt gesteld, maken wij de schrapping
,der 14 z^enien ongedaan?
Toch moet men op inkrimping b 1 ij-
v e n aansturen en naar mijn bescheiden
«neerong moet en kan die op anderen
grond bepleit en de oplossing langs an
deren weg gevonden worden, met vol
komen behoud eener goede bewaking.
,wani dit ik herhaal hel is en blijft
een levensbelang voor ieder en dit ver»
.eiscltte mag m. i. nooit of te nimmei
worden prijsgegeven.
De nota des Burgemeesters is oogea-
schijnlijk doodeenvoudig en hikt daar
door volkomen logischde diensuijf
dér agenten is 8 uur, het etmaal telt e-
3 maal 8 of 24 uren cn het totaal aan
tal voor straatdienst beschikbare man
schappen is 153. Dit laatste, gedeeld
door het aantal ploegen, brengt ont
tot een sterkte per ploeg van 51 man,
wat ten slotte neerkomt op een aantal
van 28 legclqk op straat.
Nu schuilt m. i. juist in dien eca-
voudigen opzet een groote fout.
Men behoeft nog niet, gelijk schrijver
dezes, den politierok gedragen te heb.
ben om te weien, dat er, ook ten op
zichte van behoefte aan bewaking, ..ver
schil is tusschen uren en uren. Een
groot gedeelte van het etmaal vraagt
heel wat minder bewaking dan een
ander. Zoo b.v. de tijd van s (des zo-
s 3) uur in den nacht tot s morgens
ir, waarin met een minimaal aantal
manschappen kan worden volstaan, in
tegenstelling b.v. met den avond en de
te uren van den nacht. Zoo ook ver»
schillende gedeelten van den morgen
en den middag, waarin eveneens met
een geringer aantal agenten, beduidend
minder n.l. dan de beschikbare 28 man,
de bewaking toch voldoende verzekerd
kan zijn.
Men zal mij allicht tegenvoeren, dat
het geboefte eenmaal met een en an
der in kennis gesteld voortaan iu de
vroege ochtenduren zijn slag zal trach
ten te slaan, maar niet alleen is het
nachtelijk duister dan reeds wijken ie
en ikomen er gaandeweg meer perso
nen op straat, die zich naar hun werk
begeven, doch ook en voooral kan een
boosdoener, zelfs bij een sterk inge
krompen aantal agenten, toch nicl
vooraf berekenen, of hij niet door de
jxilitie verrast kan worden juist wan
neer en waa: hij zijn slag hoopt te
slaan. Kan hij het wel, dan kan hij het
bij het huidige systeem ook.
Ook hoor ik me reeds tegenwerpen,
dat aldus dc diensttijden der agenten
op .hinderlijke wijze dreigen versnip
perd té wordentóch behoeft ni. i. ie
diénstrooster een der-gelijk'beeld niette
Maar hoe dan, zal men allicht vra
gen, gehandeld bij onvoorziene gebeur
tenissen, waarvoor hulp moét worden
uitgezonden? Daarvoor zou men m. i<
aan het bureau en in één der posthui
zen elk 2 man in reserve kunnen hou
den. Ook dan kan men nog flink onder
de 28 blijve.
Kortom, dc fout in fs Burgemeesters
nota schuilt m. i. in het geheel over
één ikam schoren van alle uren, hoe
sterk die ten deze ook onderling uiieen-
loopen. En niet alleen in dit opzicht is
zulk een absolute eenvormigheid m. i.-
uit den booze hetzelfde geldt van de
gelijkheid, op al'le tijden van dag eu
nacht, van de bewakingsfo-lokken. Ook
hier zou ik b.v. willen vragen stelt een
bepaald stuk van het grondgebied dei
gemecDte, b.v. een stuk met druk ver
keer, bij nacht dezelfde ei-schen aan de
bewaking als op de drukke uren van
den dag?
En zoo zou men allicht nog meer
aanleiding kunnen vinden om te diffe-
Tentieeren (b.v. tusschen dagen en
dagen) maar ik laai liet bij deze twee
.punten. Alleen nog deze opmerking
zijn de verkeersposten 's nachts ook al
tijd bezet? Zoo ja, dan is dit m. i. 'nog
grooter overdaad dan wat ik vanmid
dag tegen half 2 zag aan de vreedzame
-Bredercdestraat, n.l. 2 agenten per rij
wiel naast elkaar op surveillance. 7.oo
neen, zijn dus de verkeersposten bij
nacht niet bezet, dan behoeft reeds
'daarom de nota des Burgemeesters ern
stige herziening, waarin n.l. van elke
■ploeg, dus ook van de nachtploeg, 5
man in minderinig worden gebracht
voor de bezetting der verkeersposten en
de daarmede gepaard gaande rusttij
den. Maar ligt in deze fout niet tevens
een krachtig bewijs voor mijn boven
staande bewering, n.l. dat het onjuist
is, alle lijden van dag en nacht op éét
lijn te plaatsen?
Met mijn_ dank voor de mij verleen
de plaatsruimte.
A. A. IIüIZENGAj
Haarlemmer Halletjes
EEN 7 \T E R DAG AVON DPRA AT JE.
Toen onze krans den laatsten keer bij
elkaar was, deed zich een wonderlijk
géval voor W'J hadden namelijk alle
maal over hetzelfde onderwerp ge
droomd. liop-ma, die zien bijzonder in
teresseert voor telepathische proefne
mingen cn dus bijgewoond heeft alle
vertooniugen van Rubiui, Jausiui,
Heisim cn andere echte of nagemaakte
„inis" zag daarin een overtuigend be
wijs van oveibreuging der gedachten
in een kleinen kring, zeer tot ongenoe
gen van neef Wouter, die- zooais wij
wel weten, alleen waarde hecht aan wat
li ij voelen en tasten lean. Hij sprak
dan ook dc gedenkwaardige woorden
„ais ik dc tciepathie voor mij zie staan
in den vorm van een bal gehakt of
van een kubus, dus voorzien van hoog
te, dikte en bicedtc, dan wil ik er met
jou, ilupstia, wel eens nader over pra
len. 'lot dien tijd noem ik al die ver
halen over telepathie voor den gek 'hou-
derij, van je zcif en van andere men-
scnen."
E het wonder, dat er tusschen deze
twee groot dispuut ontstond, die toch
li.Qt tot een beslissing leddeD kon! Na-
.uurfuk kwam 'er een eindé aair. Maar
„jij hecht dus niet aan overbren
ging van gedachten van den een óp
Jen ander I" riep Hupstra verontwaar
digd. „ik wil er dit van zeggen," ani-
woorddc Wouter „voordat iemand ge
dachten kan overbrengen, moet hij ze
eerst hebbenl" En dc toon, waarop hij
dat zei, bedoelde, klaarblijkelijk, dat
Hupstra behoorde tot die menschen
zonder gedachten.
Dit verwekte groote opschudding. Al
gemeen werd gevonden, dat Wouter
veel te ver ging. Zooiets mocht op
onzen vrcedzamen kransavond niet
voorkomen. Ik vertel maar niet over
de moeite, die wij allemaal in het werk
moesten stellen om Hopma, die echt
belcedigd was, tot zachter ideeen ie
stemmen en om Wouters harden kop te
buigen, zoodal hij ten slotte er loc
kwam, te zeggen, dat hij, er niets
onvriendelijks mee bedoeld had. Het
zou stellig in 't geheel niet gelukt zijn,
wanneer niet tante Koosje, juist op het
goede oogenbli-k tot haar man gezegd
had „wanneer jc zoo koppig blijft,
krijg je niemendal voor je St. Nicó-
laas." Dit ontspande zelfs Wouters
stroeve trekken, een algemeene lachbui
volgde en daar wie lacht ontwapend is,
kon de vrede toen weldra geteekend
worden.
Maar wijselijk lieten we de quaestie
van de telepathie toen maar in 't midden
cn bepaalden ons tot onze droomen. Uit
beleefdheid lieten we mevrouw Hup
stra, die gastvrouw was, het eerst aan
'1 woord. „Ut kan," zei ze, „misschien
een uur geslapen bobben, toen ik wak
ker werd en er een man voor mijn bed
stond, met een groot potlood in zijn
eene en" een opschrijfboek in de andere
hand. Jelui kunt begrijpen, hoe ik
schrikte.
„Wat eng," zei mevrouw Hopma.
„Hoe zag hij er zoowat uil?"
„Als een deurwaarder van de belas
tingen, zou i'k zeggen. Heel streng. En
hij keek donker."
„Maar werd je man dan niet wak
ker?" vroeg tante Koos.
-,,En gooide hij den kerel de deur
niet uit?" vroeg mijn vrouw.
„Of schoot bij niet op hem met een
revolver?" vroeg mevrouw Hopma,
„Hij sliep rustig door!" zei mevrouw
Hupstra met nadruk.
..Maar dames, dames," zei d'e onge
lukkige Hupstra, die door vier paar
oogen met verpletterende minachting
werd aangestaard, „het was toch im
mers maar een drooml Hoe kon ik nu
weten, dat ik een droomfiguur de deur
uit gooien moest?"
„Nou ja," zei tante Koosje, alsof ze
het hem nog erg kwalijk nam.
De gastvrouw vertel'de verder. „Ik
wou den man toeroepen „wat doe jij
hier? maak, dat je weg komt!" maar ik
kon geen geluid uitbrengen...."
„En al dien tijd sliep zoo'n man
maar kalm door," zuchtte mevrouw
Hopma verwijtend.
„Hij zei met een barre stem ik ben
de deu,waarder van de bezuinigings
plannen!"
„Bestaat niet," zei Wouter nuchter.
„Maar 't was toch ook maar een
droom," zei tante Koosje. „Laat haar
toch rustig uitspreken."
„Ik vind, dat de zaak niet eerlijk be
handeld wordt," protesteerde de ramp
zalige Hupstra. „Als er gelegenheid is
om mij verwijlen te doen, dan verbeeldt
't geen droom te wezen en als mijn
vrouw iets zegt, dat niet klopt, dan is 't
weer wèl een droom."
Toen sprak zijn vróuw een waar
woord. „Wie heeft er nu eigenlijk ge
droomd? Jullie of ik? En wie moet er
cLus vertellen? Als 't zóó blijft gaan,
dan keur ik vanavond met mijn verhaal
niet klaar."
Dit hielp en de spreekster ging ver
der. „U bent Willemien Hupstra," zei
hij met zijn grimmige stem, „beschul
digd van verkwisting en gebrek aan
neiging tot bezuiniging." „Dat jo-k
je," wou ik zeggen, want ik ben altijd
de zuinigheid zelf, is 't niet, man?"
„Hm," zei Hupstra.
„Enfin, daar kan een man ook niet
over oordeelen. Maar 't was net of
mijn mond op slot was. Toen ging hij
voort „u is beschuldigd, dat u al
twintig jaar lang eiken morgen aan '1
ontbijt en iederen middag aan de koffie
jam op uw boterham heeft gegeten.
Dat is dus zeker minstens een poiN-
per week, zeg vijftig cents, dat kost
dus per jaar zes en twinuig gulden en
in twintig jaar tïjds vijfhonderd twin
tig gulden. Dit is een ongehoord be
drag. U had bet aan andere, nuttiger
dingen moeten besteden. Erkent u het
misdrijf?" Ik had willen roepen
„neen, neen, duizendmaal neen!"
maar kon alweer geen woord uitbren
gen. Eindelijk was het, of mijn tong
losgelaten werd en toen 2ei ik, tot mijn
eigen verbazing „jawel, edele heer, u
heeft groot gelijk i"
Onder de mannen in den kring ging
een gemompel van verwondering op.
„Ja, maar 't was een droom," zei me
vrouw Hopma. „Zelfs in een droom is 't
een merkwaardig geval." vond Woutei,
„een vrouw dde ongelijk erkent!" Maar
de vertelster was alweer voortgegaan.
„Ja, ik begrijp óók niet, hoe 't moge
lijk is, maar 't was zoo en ik hoorde
mij zelf ook nog zeggenwaar had ik
dan het geld voor znoe'ten besteden,
edele heer?"
„Wat was je schrikkelijk beleefd te
gen den deurwaarder* kind," zei tante
Koos.
„Ik ben altijd beleefd tegen de men
schen," antwoordde de spreekster.
„In den droom," zei Hupstra en toen
zijn vrouw hem verontwaardigd aan
keek; voegde hij er haastig bij „en
daarbuiten."
„U had," zei de deurwaarder, „meer
belasting moeten betalen."
„Wij hebben altijd onze belasting op
tijd betaald, edele heer!"
Hij snoof door zijn neusgaten, als
een soort van booze leeuw en zei met
een donderende stem „ja, het beetje
dat u betalen moet, maar u had veel
meer moeten betalen, voor uw plezier
behoorde u belasting te betalen!"
Al de mannen sprongen van bun
stoelen op en Wouter riep „wat! zei
bij dat? voor ons plezier belasting be
talen. Het is brutaal en ongehoord.."
„Jt Was maar een droom, Wouter,"
zei Hupsua bedarend.
„Zelfs een droom heeft zjjn grenzen,"
zei Wouter, gestreng als éen Romein-
sche senator.
„Hij zei nog meer," ging mevrouw
Hupstra voort. „Als u jam wil eten, al-s
u een glas wijn wil drinken, als uw
man een sigaar wil rooken, als u een
nieuwen hoed wil koopen, kortom als
u .geld onnut wil besteden, clan moet
u bedenken, dat de Staat geld noodig
heeft en het gekl vrijwillig naar den
ontvanger brengen. „Ik wou tegenspre
ken, maar kon er niets tusschen krij
gen. llij praatte maar aldoor
„En je man werd' nog maar altoos
niet wakker," zei mevrouw Houma,
met ean vernietigenden blik Qji Hup
stra.
„Maan- met je welnemen..." stotter
de de arme man.
..Mijnheer, ook in den droom be
hoort een rechtgeaard man de partij
van zijn vrouw op te nemen."
De andere dames knikten en zel
den zachtjes voor zich heen „ja, ja,
dat is heel g-oed gezegd."
„Mevrouw," zei de deurwaarder,
,,u is burgeres van den staat, u mag
gekozen wonden e.11 binnenkort ook
ktezon. Daar staan verplichtingen te
genover. Het is uw taak. den Staat
al het geld te geven -'at u niet be
paald noodig heeft voor levensonder
houd. Ün dat is toch zoo weinig.
Wat water en brood en een aard appe
len zak om u ip te kleeden...."
„Eep aard-a "-clenzakvielen de
anderen in koor in.
„Een aardappelenzak. Miin geduld
liep ten einde, miin woede was niet
meea- te temmen, maar er zou plot
seling een einde komen aan dit onge-
wensdit bezoek...."
„Trad je man eindelijk op?"
vroeg tante Koos-
..Neon. hii begon hard te snorken".
,.I>an toch een teeken van leven",
mompelde mevrouw Hopma.
De deurwaarder scheen hiervan te
schrikkeu. Angstig keek hij naar
Hupstna, die voortging en voortdu
rend harder snurkte eindelijk
ltȕi. hii naai de deur deed d-ie open
en verdween ik werd wakker, het
was maar een droom geweest.'
„Jawel", zei Hupstra, „en toen
maakte ze mij ook wakker en hield
niet op totdat ik met een pook bene
den was gaan kijken.
Ei* moesten stellig inbrekers wezen,
zei ze. Maar ik vond niets."
„Verdiende loon", vortdep de Ja-
En daarmee eindigde het verhaal
van mevrouw Hupstra, dat Hopma
aldus af&loot„die belasting ambte
naren v-ai. tegenwoordig worden
hoe langer hoe vrijmoediger."
Nu zouden ook de andere krans-
"cnooten hun droomen vertellen.
Maar daar kwam niets van.
„Hoor eens, zei Wouter, „het is
al erg genoeg, dat we - zuinig
moeten wezen om de hooge bol as tan
gen op te brengen, maar wanneer
wij al de droomen ook nog moe
ten aanhooren, dan wordt '.et mij te
machtig,
Helt gezelschap stemde hiermee
in, met uitzondering van mevrouw
Hopma, die naar ze zei, zoo'n prach-
tigen droom had -vad, niet keizers
©Tl keizerinnen, en hertogen en mar
kiezinnen er in, maar de eiidere
kransgenooten waren onverbiddelijk
en wilden haar niet aan het woord
laten komen, zoodat er het verdore
deel van den avond een partijtje
whist werd gespeeld- Als et-woon'rik
werd er geloot wie maat zouden we
zen. want Om de waarheid te zegen
dc eon is knapper dan de andere in
het kaartspel. Het toeval wou dat
neef Wouter als maat zijn eigen
vrouw kreeg. die allerlei goede
eigenschappen heeft, maar bij het
kaartspel juist toevallig altüd aan
andere dingen schijnt te denken.
Toen zij heelemaal onnoorig een
troef_ van haar man overtroefd '-ad.
zei hij..hoor eens, Koos, als je van
nacht met aUe geweld droomen wilt,
droom dan mn.ir van whisten.
„Waarom Wouter?" vroeg da
goeie ziel.
„Je kunt niet anderp, dan er van
leeren."
Als ik den volgenden Zaterdag
weer schriif, is het December gewor
den en staat St.-Nicolaas voor de
deur. Als goede burgers wilk-n wij
natuurlijk een passend cade— vor
eeren aan de mannen, d-ie onze be
langen vertegenwoordigen in den
Haarlemso'iien Raad en daarmee dag
en nacht zich aftobbeneenige wen"
kon van 'n belangstellend ingezetene
znllen dus san vele lezers welkoni
zijn.
Voor het daveliiksch bestuur van
de gemeente zal veheel Bloemen-k-ij
sis St.-NicolaaecJideau we'knni zijp
voor den wethouder van fimnr-iën en
bezTuniginf een nieuw soort van
gntdoii. die a's b-'i uitgegeven woi-dt,
vanze'f 0PZWe't tot rükvtairider. Aan
het Raads-Hd Péper een nieuwe nm.it-
'v-b-Tv-;; maar een die beter is d.an
de tegenwoordige,' dus veen commu
nistische. Aan vfii--',',Vnde Rpuds.
leden moties, die worden aangeno
men. Aan sommige fracties, die Ikht
rjt elkaar villen (v»-"1""--' maar 7.011.
dor Ujm, die gewoonlijk piet
houdt. Aan de dame» ln den Raad
een middel om de mennen in den
Raad de overtuiging bij te brengen,
dat het sedert de vrouwen meewer
ken in onze woe-Wh-.,^ veel iSetei
gaat. A^n pers en m-1het noodt
ge gedu®.
En nu ik aan zooveel menschen
nuttige din-en hob toevewenscht. zou
ik ook lets nan Haarlem's D-mblad
willen toewenschen, dus min of meer
aan mij zelfnog vijftienduizend
ftbonnés er bi:
FLDELIO.
